PL232763B1 - Podstawka tarasowa o regulowanej wysokości - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest podstawka tarasowa o regulowanej wysokości, przeznaczona do montażu płyt tarasowych, desek, legarów, parkietów drewnianych najczęściej eksploatowanych jako trakty do komunikacji pieszej.

Znane jest rozwiązanie podstawki składającej się z części dolnej i z części górnej. Część dolna ma kształt wychodzącej z podstawy w formie kołnierza tulei z gwintem wewnętrznym, przy czym kołnierz oraz tuleję łączą dodatkowo żebra równo rozmieszczone na powierzchni zewnętrznej tulei. Część górna ma kształt wychodzącej z podstawy w formie kołnierza tulei z gwintem zewnętrznym, przy czym z powierzchni kołnierza leżącej naprzeciw tulei wychodzą cztery równe, równo rozmieszczone względem jej środka, płytki dystansowe. Połączenie gwintowe między częścią dolną i częścią górną pozwala na dopasowanie poziomu podtrzymywanych płytek, przy czym wysokość regulowana jest ręcznie lub za pomocą odpowiedniego klucza.

Celem wynalazku jest rozwiązanie pozwalające na proste i niezawodne regulowanie wysokości ułożenia płytki nad podłożem.

Istota konstrukcji podstawki tarasowej o regulowanej wysokości, która według wynalazku składa się z części dolnej i z części górnej, charakteryzuje się tym, że z powierzchni górnej płyty części dolnej wychodzi szereg równych i równo rozmieszczonych na planie koła, brył tworzących rodzaj wieńca, przy czym bryła ma kształt szeregu równych stopni, natomiast z powierzchni każdego ze stopni wychodzi żeberko, którego boki długie są zorientowane promieniowo, poza tym liczba brył jest podzielna przez cztery, ponadto część górną stanowi płyta łącząca szereg równych i równo rozmieszczonych na planie koła, kanałów tworzących rodzaj wieńca, przy czym liczba kanałów jest równa liczbie wchodzących w nie brył, przy czym kanał ma kieszeń, w której mieści się żeberko, poza tym z płyty części górnej wychodzą cztery elementy dystansowe. Według innej, korzystnej cechy wynalazku płyta części dolnej, między bryłami, ma biegnącą promieniowo perforację pierwszą. Według kolejnej, korzystnej cechy wynalazku płyta części górnej, między kanałami, ma biegnącą promieniowo perforację drugą.

Podstawka według wynalazku umożliwia układania płyt tarasowych bezpośrednio na hydroizola-cję papa, folia PCV, EPDM. Stosuje się je również do budowy drewnianych tarasów bez konieczności mechanicznego mocowania legarów do podłoża. Dzięki zastosowaniu podstawki możliwe jest uzyskanie wzrostu izolacyjności termicznej spowodowany przestrzenią powietrzną pomiędzy warstwą wierzchnią a pozostałymi warstwami stropodachu. Inną korzyścią ze stosowania wynalazku jest możliwość poprowadzenia instalacji pod płytami.

Przedmiot wynalazku zostanie bliżej objaśniony za pomocą jego przykładowej realizacji zilustrowanej rysunkiem, na którym fig. 1 jest aksonometrycznym widokiem części dolnej podstawki, fig. 2 -aksonometrycznym widokiem części górnej podstawki, a fig. 3 jest aksonometrycznym widokiem złożonych ze sobą części dolnej i części górnej podstawki. P r z y k ł a d

Podstawka tarasowa o regulowanej wysokości składa się z części dolnej D i z części górnej G. Z powierzchni górnej płyty części dolnej D wychodzi szereg równych i równo rozmieszczonych na planie koła, brył 1 tworzących rodzaj wieńca. Bryła 1 ma kształt szeregu równych stopni 2, natomiast z powierzchni każdego ze stopni 2 wychodzi żeberko 3, którego boki długie są zorientowane promieniowo, względem wieńca. Część dolna D ma 12 brył 1. Część górną G stanowi płyta łącząca szereg równych i równo rozmieszczonych na planie koła, kanałów 4 tworzących rodzaj wieńca. Liczba kanałów 4 jest równa liczbie wchodzących w nie brył 1.

Kanał 4 ma kieszeń 5, w której mieści się żeberko 3. Z płyty części górnej G wychodzą cztery elementy dystansowe 6. Płyta części dolnej D, między bryłami 1, ma biegnącą promieniowo perforację pierwszą 7. Płyta części górnej G, między kanałami 4, ma biegnącą promieniowo perforację drugą 8. Położenie żeberka 3 wchodzącego w danym momencie w kieszeń 5 określa odległość powierzchni płytki od poziomu podłoża tarasu. Wysokość stopnia 2 stanowi wartość skoku wysokości położenia płytki. Z powierzchni płyty części dolnej D wychodzą bolce znacznikowe 9 wchodzące w zagłębienia 10 płyty części górnej G. Perforacja pierwsza 7 i perforacja druga 8 ułatwiają dzielenie podstawki na części w zależności od położenia krawędzi zewnętrznej płytki. Bolce znacznikowe 9 wchodzące w zagłębienia 10 płyty części górnej G pozwalają na wzrokową ocenę wartości nastawy skoku wysokości położenia powierzchni górnej części górnej G. Elementy dystansowe 6 pozwalają na utrzymanie stałego i równego odstępu między płytkami oraz ułatwiają prawidłowe zorientowanie podstawki względem krawędzi płytki.

Claims (3)

Zastrzeżenia patentowe

1. Podstawka tarasowa o regulowanej wysokości składającej się z części dolnej i z części górnej, znamienna tym, że z powierzchni górnej płyty części dolnej (D) wychodzi szereg równych i równo rozmieszczonych na planie koła brył (1) tworzących rodzaj wieńca, przy czym bryła (1) ma kształt szeregu równych stopni (2), natomiast z powierzchni każdego ze stopni (2) wychodzi żeberko (3), którego boki długie są zorientowane promieniowo, poza tym liczba brył (1) jest podzielna przez cztery, ponadto część górną (G) stanowi płyta łącząca szereg równych i równo rozmieszczonych na planie koła, kanałów (4) tworzących rodzaj wieńca, przy czym liczba kanałów (4) jest równa liczbie wchodzących w nie brył (1), przy czym kanał (4) ma kieszeń (5), w której mieści się żeberko (3), poza tym z płyty części górnej (G) wychodzą cztery elementy dystansowe (6).

2. Podstawka tarasowa o regulowanej wysokości, według zastrz. 1, znamienna tym, że płyta części dolnej (D), między bryłami (1), ma biegnącą promieniowo perforację pierwszą (7).

3. Podstawka tarasowa o regulowanej wysokości, według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że płyta części górnej (G), między kanałami (4), ma biegnącą promieniowo perforację drugą (8).