PL223894B1 - Błystka wibrująca - Google Patents

Abstract

Wynalazek ten dotyczy przynęty stosowanej w wędkarstwie amatorskim, którą zalicza się do przynęt sztucznych z ruchomym skrzydełkiem typu "błystka obrotowa" i może być stosowana do amatorskiego połowu ryb drapieżnych metodą trollingu, jigowania, pionowego schodzenia, prowadzenia w wodzie na dużych głębokościach, a również do połowu w zimowym czasie - na wodach wolnych od lodu oraz połowu podlodowego. Przedmiotem zgłoszenia jest błystka wibrująca wyposażona w wydłużony uchwyt (1) z co najmniej jednym otworem do mocowania żyłki, ciężarkiem w przedniej części oraz haczykiem w tylnej części, zawierająca blaszkę ruchomo przymocowaną do uchwytu, charakteryzująca się tym, że uchwyt (1) mający długość taką jak błystka, został wykonany w postaci wygiętego drążka metalowego, którego przednia i tylna części (4) są przegięte w dół w płaszczyźnie pionowej oraz jest przeciągnięty przez dwa otwory (5) w blaszce, z zachowaniem luzu, i wzdłuż podłużnej blaszki, przy czym otwory znajdują się w przedniej i tylnej części blaszki na jej osi podłużnej, która jest również jej osią symetrii, a końcówki wygiętych części uchwytu są skierowane w różne strony, ponadto ciężarek został umocowany na przedniej wygiętej części uchwytu, a na tylnej części uchwytu znajduje się pętla (7) do mocowania haczyka, ponadto otwory do mocowania żyłki są wykonane w płaszczyźnie pionowej nad uchwytem i są ulokowane wyżej, nad osią podłużną blaszki, powyżej części przedniej i części środkowej blaszki, przy czym są one przesunięte do tyłu odnośnie środka masy błystki, natomiast blaszka, umieszczona jest tak, że jej oś podłużna znajduje się wzdłuż uchwytu, przy czym blaszka została wykonana w kształcie płaskim lub takim, że jej boki są symetrycznie wygięte w górę względem podłużnej osi blaszki, ponadto blaszka jest wykonana tak, że może obracać się wokół swej podłużnej osi w obie strony oraz przybliżać podniesione części boczne do pozycji maksymalnej, po każdej stronie, na taką samą odległość, przy czym części boczne blaszki nie docierają do płaszczyzny pionowej.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest błystka wibrująca. Niniejszy wynalazek stosuje się w wędkarstwie amatorskim. Mianowicie, należy on do przynęt sztucznych z ruchomym skrzydełkiem typu „błystka obrotowa” i może być stosowany do amatorskiego połowu ryb drapieżnych metodą trollingu, jigowania, pionowego schodzenia, prowadzenia w wodzie na dużych głębokościach, ale również do zim owego połowu - na wodach wolnych od lodu oraz połowu podlodowego.

Ogólnie jest znany rodzaj błystki, w której podstawowym elementem jest metalowe skrzydełko, obracające się wokół osi z drutu podczas prowadzenia przynęty w wodzie. W większości przypadków oś przechodzi przez otwór w samym skrzydełku, albo przez strzemiączko, na którym wisi skrzydełko. Błystki obrotowe możemy jeszcze zróżnicować na dwa rodzaje w zależności od tego, gdzie znajduje się ciężarek - w górze czy na dole. W błystce z ciężarkiem na górze główna waga znajduje się przed błystką. Błystki z ciężarem górnym umożliwiają wyrzucanie jej na większą odległość, ponieważ waga i rozmiar ciężarku praktycznie nie oddziałują na rozmiar skrzydełka [CoBpeMepHHbiń cnuHHUHr. BpaTbn ^epóaKOBbi «M3,ąaTenbcTBO Acrpenb», 2006, c. 65-73].

W przejrzystej wodzie błystka obrotowa przyciąga uwagę drapieżnika połyskującym błyskiem skrzydełka podobnym do błysku łuski niewielkiej ryby w czasie tarła.

Największe wibracje wywołują błystki o wielkim i szerokim skrzydełku. Jednak takie błystki podczas prowadzenia mają duży opór czołowy. Przy tym błystki te nie mogą być stosowane w głębokiej wodzie dla tego, że: po pierwsze, błystka wtedy bardzo przeciąża wędzisko i żyłkę, a po drugie, wzn osi się do powierzchni nawet, gdy prędkość prowadzenia w wodzie jest wolna. Stosując błystkę obr otową należy brać pod uwagę, że w niektórych przypadkach może ona spowodować zahaczenie żyłki. W bardziej skomplikowanych przypadkach jesteśmy zmuszeni zmieniać żyłkę po kilku wyrzutach.

Podczas rzucania błystka obrotowa z ciężarem w górnej części często zaczepia się żyłką za haczyki. Żeby zredukować możliwość zaczepienia się żyłki przynętę należy rzucać płynnie, po stromym torze, unikając niskich i mocnych rzutów. Żeby żyłka nie zaplątała się za haczyki w momencie zanurzenia jej lot należy zwolnić przed tym jak przynęta uderzy w wodę. [CoepeMeHHbin cnuHHUHr. Bnui^ B.H. MocKBa AKBapuyM, 2003, c. 64-69].

Skuteczność błystki zależy głównie od wibracji, które ona może wywoływać. W niektórych przypadkach drapieżnika przyciąga przynęta, wywołująca intensywne drgania i wibracje. Wtedy błystki obrotowe nie są skuteczne, ponieważ wywołują wibracje miękkie i równomierne. Błystki obrotowe mogą wywoływać drgania tylko o jednej intensywności i częstotliwości. Dla tego, żeby zmienić typ drgań należy stosować błystki innych rodzajów.

Wibracje błystki obrotowej wywołuje skrzydełko podczas płynnego i równomiernego obracania się. Stąd pochodzi miękki i równy charakter wywoływanych drgań, spowodowanych płynnym obrac aniem się wygiętej blaszki w przepływie wody. Rodzaj tych wibracji zasadniczo różni się od drgań w ywoływanych, na przykład, przez huśtanie z boku na bok przynęt innych rodzajów.

Niektóre błystki obrotowe są dodatkowo wyposażone w specjalne komory dźwięczne, ponieważ jednym z czynników, przyciągającym drapieżnika są wywoływane przez przynętę dźwięki.

Niemniej jednak błystka obrotowa ma następujące wady.

Zakręcanie żyłki podczas stosowania błystki następuje z powodu tego, że podstawą jej działania jest stałe obracanie się wokół cienkiej osi. Stałe obracanie się skrzydełka stopniowo powoduje zakręcenie cienkiej osi, na której ono się mieści, ponieważ w przypływie wody wracanie osi prawie nie spotyka się z żadnym oporem. Obecnie często poleca się stosować drogie linki zamiast zwykłej żyłki (wartość takiej plecionki jest o wiele razy wyższa od wartości błystki). Plecionka wyróżnia się wysoką wytrzymałością, odpornością na zużycie i trwałością. Stosowanie błystek obrotowych powoduje szybkie zużycie takich linek. Aby tego uniknąć razem z błystkami obrotowymi stosuje się różne środki przeciw zakręcaniu żyłki. Jednak w zasadzie problem ten nie jest jeszcze rozwiązany. Ponadto środki przeciw skręceniu żyłki mogą odstraszać drapieżniki.

Niektóre typy błystek obrotowych źle nadają się do wyrzucania. Podczas wyrzucania błystka obrotowa zaczepia się żyłką za haczyk. Skrzydełka błystek obrotowych są wielkie - o rozmiarach jak sama błystka - są one przymocowane do błystki w jednym punkcie i mogą swobodnie odbiegać od osi pod dowolnym kątem. Podczas wyrzucania błystki z ciężarem na osi za blaszką one wywołują efekt żagla, powodując znaczny opór podczas lotu, chaotycznie się przemieszczają i drżą przeszkadzając wyrzuceniu błystki na większą odległość. Z tego też powodu błystka leci niestabilnie, przewraca się i często sprawia, że żyłka zaczepia się za haczyk błystki obrotowej.

PL 223 894 B1

Stosowanie błystek obrotowych z ciężarem w górnej części błystki wywołuje obracanie błystki jeszcze w czasie lotu, powodując większy opór, zwiększenie oporu czołowego i zmniejszenie odległości rzutu. Ponadto zaczepienie takich błystek odbywa się jeszcze częściej, ponieważ ciężar powoduje lot błystki z osią w pozycji równoległej, a żyłka, przymocowana w górnej części przylega do osi i kł adzie się na haczyk, znajdujący się na końcu błystki tuż na jej osi. Aby uniknąć tego w błystkach z ciężarem na górze stosują twardy smycz z drutu. Nie rozstrzyga to problemu całkowicie, natomiast zwiększa czujność niektórych drapieżników.

Błystka obrotowa z ciężarem w środkowej części działa stabilnie tylko przy określonej szybkości lotu. Skoro błystkę obrotową mocuje się do żyłki w górnej części, to na początku jej lotu oś zajmuje pozycję niemal pionową przy tym blaszka wpina się w oś i jej obracanie staje się niemożliwe. Po osiągnięciu potrzebnej prędkości ruchu błystki jej oś zmienia pozycję na bliską do poziomej i blaszka zaczyna się obracać. Stąd, więc do „uruchomienia” i stabilnego działania takich błystek potrzebna określona prędkość ruchu, poniżej której blaszka przestaje się obracać. Zwykle drapieżnik woli przynęty wolno poruszające się. Czasami należy stosować przynętę, która porusza się wolniej od błystki obrotowej. Oprócz tego rozpędzanie błystki bez wibracji na początku ściągania, częste zatrzymanie i wznawianie prowadzenia powodują że część swego szlaku pod wodą błystka przechodzi z niską skutecznością. Błystki obrotowe z ciężarem w środkowej części nie nadają się do prowadzenia po dnie na dużej głębokości. W takich warunkach natychmiast unoszą się w górę do powierzchni wody, a po zaprzestaniu ściągania spadają na dół. Błystki obrotowe z ciężarem w górnej części są stosow ane do prowadzenia po dnie jigowaniem, czyli metodą przewidującą przeciąganie przynęty po dnie kolejno ją podrywając i opuszczając. Obracające się w przepływie wody skrzydełko czyni duży opór dla ruchu, stale się obraca, zmieniając kąt w płaszczyźnie pionowej na przeciwny. Błystk a nie ma innych elementów konstrukcyjnych, które mogliby ją opuszczać, działając w jakości antyskrzydełka jak ostrze wobblera. Jej płynny ruch powoduje szybkie wynurzenie przynęty w górne warstwy wody. Dla tego błystki obrotowe nie nadają się do równomiernego prowadzenia przynęty po dnie na większej głębokości, jak tego wymaga połów określonych rodzajów ryb drapieżnych. W takich przypadkach często stosuje się błystki z większym ciężarem, a to z kolei wymaga grubszej linki, wzbudza czujność ryby i generalnie nie rozwiązuje problemu. Z tego samego powodu błystki obrotowe bez dodatkowego ciężaru nie nadają się do stosowania na głębszych wodach do połowu metodą trollingu, czyli równego prowadzenia w wodzie za łodzią.

Obracające się w wodzie skrzydełko miga zwracając uwagę drapieżników. Jednak nie przeważa umieszczonego przed nim statycznego ciężarka oraz haczyka, znajdującego się w dolnej części przynęty, które często odstraszają drapieżniki.

Najbardziej podobnym do omawianego wynalazku jest uniwersalna składana błystka obrotowa „Simma” («CuMMa»). Składa się ona z następujących elementów: cienki sprężysty drut metalowy z przegięciem na końcu, haczyk, przywiązany do drążka, obracające się skrzydełko (blaszka), które znajduje się na drążku oraz wymienny ciężarek, umocowany do przegięcia; w tym ciężarku wykonano otwór o kształcie szczeliny, który jest przesunięty względem osi symetrii obciążenia [RU N°2064259 C1, A01K 85/00,1996].

Skrzydełko jest przymocowane do osi w jednym punkcie i to pozwala mu podczas ruchu błystki równomiernie się obracać oraz odbiegać pod określonym kątem od osi błystki. Kąt odchodzenia zal eży od wygięcia skrzydełka, prędkości prowadzenia i innych czynników.

Cechy konstrukcyjne takiej błystki zwiększają jej użyteczność dzięki możliwości wymiany na miejscu jej podstawowych części. To skutkuje większą skutecznością. Między innym konstrukcja błystki pozwala wymienić ciężarek, co z kolei umożliwia zmianę głębokości normalnego prowadzenia w określonych granicach jak również oddziaływać na charakter jej drgań. Ponieważ ogólną wadą błystek obrotowych jest skręcanie się żyłki w trakcie wykorzystania błystki, w niniejszej konstrukcji stosuje się ciężar z przesuniętym otworem w celu uniknięcia skręcenia się żyłki.

Jednocześnie, żeby stosować błystki na różnych głębokościach konieczne jest zastosowanie kilku ciężarków o różnej masie, zmiana zaś charakteru wibracji wymaga odpowiedniej ilości wymiennych skrzydełek, a to nie jest proste. Wymiana elementów konstrukcyjnych wymaga czasu. Oprócz tego stosowanie gabarytowego ciężaru do głębszego ściągania może odstraszać drapieżnika.

Wymiana skrzydełka obrotowego pozwala do pewnego stopnia zwiększyć wibracje błystki, jednak to istotnie nie wpływa na rodzaj i charakter generowanych wibracji.

Stosowanie błystki z dużym ciężarkiem wymaga grubszej żyłki, wzbudza czujność ryb i powoduje zmniejszenie ilości brań. Ponadto, kiedy ciężka błystka trafia na mieliznę, znajduje się poziomo do

PL 223 894 B1 dna, schodzi bardzo blisko do dna i zaczepia o dno nie tylko ciężarkiem, lecz również skrzydełkiem, to w takich przypadkach ono przestaje działać.

Oprócz tego taka błystka ma haczyk przymocowany na osi, a to zwiększa możliwość zaczepienia żyłki za haczyk podczas rzucania. Gdy błystkę opuszcza się pionowo żyłka znajduje się tuż koło haczyka, co z kolei też zwiększa ryzyko zaczepienia żyłki za haczyk podczas połowu pionowego w nurcie, jak również zaczepienie żyłki za obracające się skrzydełko. W nurcie błystka zaczyna działać podczas pociągnięcia jej do góry, wtedy generuje wibracje. Jednakże błystka podnosi się i schodzi nienaturalnie, tzn. pionowo, a to też wskazuje na ograniczone możliwości do jej stosowania w taki sposób. Wady te ograniczają możliwości jej stosowania podczas połowu w nurcie.

Cechy konstrukcyjne pozwalają stosować taką błystkę do połowu sposobem wyrzucania w tym też do metody jiggingu na większych głębokościach. Jednak z powodu dużego oporu czołowego i braku w konstrukcji płaszczyzn, które mogłyby działać jako antyskrzydełka, to taką błystkę trudno byłoby dostosować do połowu metodą trollingu lub do równomiernego prowadzenia na znacznych głębokościach.

Drgania błystki są generowane przez obracające się skrzydełko podczas jego płynnego i równomiernego obracania się.

Obracające się w przepływie wody skrzydełko wytwarza wysoki opór na ruch, ciągle zmieniając kąt w płaszczyźnie pionowej na przeciwny. Błystka, z wyjątkiem ciężaru, nie ma innych elementów konstrukcyjnych, które mogłyby ją zanurzać, działając jako antyskrzydełka jak ostrze wobblera. Jej płynny ruch powoduje stopniowe wynurzenie przynęty, szczególnie podczas trollingu na większej prędkości.

Istnienie w błystce tylko jednego haczyka na końcu zwiększa ilość pustych brań w tych przypadkach, kiedy ryba chwyta przynętę w odcinku ciężaru i blaszki, nie zaczepiając się za haczyk.

Biorąc pod uwagę, że blaszka, która płynnie obraca się w przypływie wody wypukłą stroną jest zwrócona w kierunku do idącego przepływu i wskutek tego nie stwarza istotnej siły bocznej, która m ogłaby odchylać oś błystki na boki błystka porusza się praktycznie nie odchylając się z boku na bok.

Tak, więc podczas działania błystki jej ciężar, oś i haczyk poruszają się prawie bez wibracji i wyglądają nienaturalnie i niepociągająco dla ryb, co poniekąd wzbudza czujność drapieżnika.

Celem omawianego wynalazku jest stworzenie błystki wibrującej do amatorskiego połowu ryb, która mogłaby generować skuteczne drgania w znacznym zakresie częstotliwości i amplitudy, mogła wyróżniać się właściwością do samoschodzenia, miała wysokie wskaźniki lotne podczas wyrzuca nia, nadawała się do różnych metod i sposobów połowu ryb, zwłaszcza do połowu na większej głębokości i w wyniku tego, podwyższała skuteczność połowu ryb drapieżnych.

Zadanie takie zostało rozwiązane dzięki temu, że w błystce wibrującej, wyposażonej w wydłużony uchwyt, znajduje się, co najmniej jeden otwór do przywiązania żyłki, ciężarek w przedniej części, haczyk w końcowej części oraz blaszka umocowana do uchwytu w sposób ruchomy. Zgodnie z konstrukcją wynalazku, długość uchwytu odpowiada długości błystki. Ma on kształt wygiętego drążka metalicznego, którego przednia i tylna część są przegięte w dół w płaszczyźnie pionowej, a także przewlekłe w dwa otwory z luką między nimi w wydłużonej blaszce. Otwory znajdują się w przedniej i tylnej części blaszki na linii wzdłużnej osi blaszki, która jest również jej osią symetrii. Końcówki przegiętych części uchwytu są skierowane po różne boki. Na przedniej części uchwytu znajduje się ciężar, a na końcowej części jest pętla dla haczyka. Otwory do mocowania żyłki znajdują się w płaszczyźnie pionowej nad uchwytem. One są usytuowane wyżej wzdłużnej osi blaszki ponad miejscem górnej i środkowej części blaszki, jednocześnie są one przesunięte do tyłu od środka ciężkości błystki. Wzdłużna oś blaszki została usytuowana wzdłużnie do uchwytu, jest płaską, a jej boki są symetrycznie wygięte w górę stosownie wzdłuż osi blaszki. Blaszka wykonana w taki sposób, że może obracać się wokół swej wzdłużnej osi w obie strony oraz przybliżać się wygiętymi w górę bokami w każdą stronę blaszki na taką samą odległość do płaszczyzny pionowej, która przecina oś wygięcia blaszki oraz oś wzdłużną uchwytu, nie dotykając bokami płaszczyzny pionowej.

Otwory do mocowania żyłki mogą występować w postaci pętli z drutu albo oczka metalowego, przymocowanego do uchwytu. Przy tym jedna z pętli lub otwór dla żyłki może mieć kształt wydłużony poziomo, czy pod określonym kątem.

Błystka wibrująca jest wyposażona w co najmniej jeszcze jeden haczyk. Znajduje się w górnej części błystki przymocowany w sposób ruchomy lub nieruchomy. Przy tym pętla do mocowania haczyka górnego została wykonana w górnej części uchwytu nad ciężarem lub przy ciężarze.

PL 223 894 B1

Wydłużona blaszka może mieć rozszerzoną przednią, środkową lub końcową część. Także blaszka może mieć płaską krawędź górną lub symetryczne wycięcie w krawędzi górnej.

Wygięta blaszka może mieć przegięcie o kształcie cylindrycznym, stożkowym, graniastosłupa albo mieszanym. Blaszka może mieć płaską lub spłaszczoną przednią część oraz bardziej wygiętą część tylną.

Otwory blaszki mogą być zrobione w podłużnych lub stożkowych wgłębieniach, które są specjalnie wykonane na blaszce i ukazywane na jej tylnej stronie. Także, co najmniej jeden z otworów blaszki może zostać symetrycznie wydłużony poprzecznie do osi symetrii blaszki.

Ciężarek może być dołączony do górnej części uchwytu w sposób ruchomy lub nieruchomy; może również być zdejmowanym, aby umożliwić jego wymianę na ciężarek o innej masie.

Ciężarek może znajdować się na tym samym poziomie, co blaszka lub trochę wyżej, czy niżej tego poziomu. Może być wykonany jako wystający z przodu blaszki albo, co najmniej częściowo, ulokowany w wycinku w górnej części blaszki z lukiem, który umożliwia ruchomość blaszki, albo też tak, że tylna część wydłużonego ciężarka znajduje się ponad powierzchnią blaszki.

Ciężarek może być zaostrzony lub okrągły w dolnej przedniej części albo mieć, co najmniej j eden wystający do dołu elastyczny bądź twardy wąs skierowany do przodu lub do tyłu.

Haczyk błystki może być wyposażony w futrzaną lub sztuczną muszkę bądź sylikonową imitację robaka zwiększając atrakcyjność przynęty dla drapieżników.

Problem stojący przed wynalazkiem można rozwiązać jeszcze w jeden sposób, za pomocą błystki wibrującej, wyposażonej w wydłużony uchwyt, z co najmniej jednym otworem do przywiązania żyłki, ciężarkiem w przedniej części, haczykiem w końcowej części oraz blaszką ruchomo umocowaną do uchwytu. Zgodnie z konstrukcją według wynalazku, wydłużony uchwyt o kształcie opływowym o dpowiada długości błystki, co najmniej w swej środkowej części jest on objętościowy i wąski w poprzecznym przekroju albo płaski w płaszczyźnie pionowej, ma występy w przedniej i tylnej części, wykonane poprzecznie do osi wzdłużnej uchwytu i w jednej płaszczyźnie pionowej do płaskiego boku uchwytu. Końcówki tych występów są wygięte w różne boki, zespojone lub wzdłużnie rozszerzone. Odcinki, które są poprzeczne do osi wzdłużnej uchwytu i łączą się z wycinkiem na dwa otwory w wydłużonej blaszce, wykonane w przedniej i końcowej części na wzdłużnej osi blaszki, która również jest jej osią symetrii. Blaszka została ulokowana tak, że jej oś wzdłużna znajduje się równolegle do uchwytu. Otwory do mocowania żyłki znajdują się na uchwycie wyżej od osi wzdłużnej blaszki ponad miejscem górnej i środkowej części blaszki, jednocześnie są one przesunięte do tyłu od środka ciężkości błystki. Boki blaszki są symetrycznie wygięte w górę względem wzdłużnej osi blaszki. Blaszka wykonana w taki sposób, że może obracać się wokół swej wzdłużnej osi w obie strony oraz przybliżać się wygiętymi w górę bokami w każdą stronę blaszki na taką samą odległość od płaszczyzny pionowej, która przenika oś wygięcia blaszki oraz oś wzdłużną uchwytu nie dotykając bokami do płas zczyzny pionowej.

Objętościowa lub płaska część uchwytu może być wykonana z metalu czy tworzyw sztucznych. Występy uchwytu mogą wytwarzać się oddzielnie z drutu czy w postaci płaskich wystających części uchwytu.

Przedni otwór do mocowania żyłki może być o kształcie wydłużonym i znajdować się poziomo lub pod określonym kątem.

Błystka wibrująca jest dodatkowo wyposażona w co najmniej jeden haczyk. Znajduje się on w górnej części błystki przymocowany w sposób ruchomy lub nieruchomy. Przy tym na skręconych końcówkach występów znajdują się dodatkowe pętle czy otwory do mocowania haczyków; mogą one też się znajdować na płaskiej tylnej części uchwytu, gdzie jest otwór do haczyka końcowego albo na ciężarku w przedniej części uchwytu - pętla do haczyka na przedzie.

Blaszka może mieć rozszerzoną przednią, środkową lub końcową część. Także blaszka może mieć płaską krawędź górną lub symetryczne wycięcie w krawędzi górnej.

Blaszka może mieć wygięcie o kształcie cylindrycznym, stożkowym, graniastosłupa lub kombinowane. Blaszka może mieć płaską lub spłaszczoną przednią część oraz bardziej wygiętą część tylną.

Otwory blaszki mogą być wykonane w podłużnych lub stożkowych wgłębieniach, które są specjalnie wykonane na blaszce i ukazywane na jej tylnej stronie. Także, co najmniej jeden z otworów blaszki jest symetrycznie wydłużony poprzecznie do osi symetrii blaszki.

Ciężarek może być przymocowany (w sposób ruchomy lub nieruchomy) do górnej wydłużonej części uchwytu lub do końca wygiętego do przodu górnego występu uchwytu; może również być

PL 223 894 B1 zdejmowany (w celu wymiany go na ciężar o innej wadze) albo niezdejmowany z uchwytu; może być wykonany o kształcie rozszerzonej i wydłużonej do przodu części uchwytu odlewanego z metalu.

Ciężarek może znajdować się na tym samym poziomie, co blaszka lub trochę wyżej czy niżej tego poziomu. Może być wykonany jako wystający z przodu blaszki albo, co najmniej częściowo ulokowany w wycinku w górnej części blaszki z lukiem, który umożliwia ruchomość blaszki, albo tak, że tylna część wydłużonego ciężaru znajduje się ponad powierzchnią blaszki.

Ciężar może być zaostrzony lub okrągły w dolnej przedniej części albo mieć, co najmniej jeden wystający do dołu elastyczny bądź twardy, wąs skierowany do przodu lub do tyłu.

Haczyk na końcu błystki może być wyposażony w futrzaną lub sztuczną muszkę bądź sylikonową imitację robaka zwiększające atrakcyjność przynęty dla drapieżnika.

Proponowana błystka wibrująca wyposażona jest w ciężarek, znajdujący się w przedniej części płaszczyzny, ulokowany wzorem lotki strzały, która podczas lotu pełni funkcję stabilizatora. Podczas lotu błystka wibrująca nakierowana jest przednią częścią do przodu, a blaszka z tyłu względem ciężarka, stabilizując lot wzdłuż osi przynęty.

Blaszka błystki wibrującej nie zmienia kąta pochylenia odnośnie wzdłużnej osi błystki i nie przeszkadza w locie.

Błystka wibrująca nie obraca się wokół swej osi i nie skręca żyłki.

Haczyk na końcu jest przesunięty w stosunku do osi podłużnej, haczyki dolny i przedni, znajdujące się na boku od żyłki, zabezpieczają niską możliwość zaczepienia żyłki za haczyki podczas wyrzucania błystki wibrującej. Błystka także nie skręca się z żyłką i nie zaczepia za haczyk podczas pionowego schodzenia pod wodę.

Błystka wibrująca ma blaszkę długością trochę większą od długości całej błystki. Błystka wibrująca generuje mocne wibrujące drgania, które roznoszą się daleko i szeroko. Przez cechy konstrukcji ta sama błystka oferuje możliwości wyboru kilku wariantów wibracji o rożnej mocy i częstotliwości, które można zmieniać podczas połowu ryb, nie zmieniając konstrukcji i ustawień błystki.

Podczas ściągania błystki wibrującej wszystkie jej elementy intensywnie się poruszają zapewniając jej atrakcyjność i nie wzbudzając czujności drapieżnika.

Blaszka wibrująca bardzo szybko odkrywa i przykrywa prawie wszystkie elementy konstrukcji, pozbawiając drapieżnika możliwości ich obserwacji i stwarzając ostre kolorowe migotanie, które wabi drapieżnika.

Blaszka, która obraca się z wielką częstotliwością uderza w elementy konstrukcji ograniczające obrót. W taki sposób blaszka stwarza dźwięk, który wabi drapieżnika.

Błystka wibrująca podobnie do wobblera zatapia się nie zależnie od jej wagi. Podczas ruchu sama zanurza się na głębokość wyznaczoną przez jej konstrukcję i porusza się nie wynurzając nawet przy wielkiej prędkości prowadzenia. Funkcję zanurzenia można przerywać i wznawiać w ciągu prowadzenia błystki wibrującej.

Błystka wibrująca przeznaczona jest do połowu na wielkiej głębokości, jest lekka. Takie cechy pozwalają stosować ją w różnorakich metodach połowu. Przede wszystkim, do połowu trollingiem, pionowym schodzeniem oraz równomiernym prowadzeniem w wodzie na dużej głębokości.

Błystka wibrująca działa nawet podczas najwolniejszego prowadzenia, generując stałe wibracje podczas jej prowadzenia po dnie przednią częścią.

Błystka wibrująca zaczyna działać już od początku ruchu. Jej część końcowa (z ogonkiem) zaopatrzona w haczyk, porusza się uniesioną w górę w odniesieniu do przedniej części. To zmniejsza możliwość zaczepienia się haczykiem za przeszkody na dnie i zapewnia generowanie przez błystkę drgań.

Błystka wibrująca ma prostą konstrukcję z minimalną ilością elementów. Produkcja takiej błystki nie wymaga skomplikowanych urządzeń technologicznych, drogich materiałów, przewiduje minimalną liczbę zabiegów technologicznych. Produkcja błystek różnego rozmiaru nie wymaga zmiany ustawień w urządzeniach.

Przedmiot wynalazku został bliżej przedstawiony w korzystnym przykładzie wykonania na rysunku, na którym:

Fig. 1 przedstawia pierwszy wariant wykonania błystki wibrującej;

Fig. 2 i 3 przedstawiają drugi wariant wykonania błystki wibrującej;

Fig. 4 przedstawia uchwyt, według drugiego wariantu wykonania błystki wibrującej ze zjednoczonymi końcówkami występów uchwytu;

PL 223 894 B1

Fig. 5 przedstawia uchwyt, według drugiego wariantu wykonania błystki wibrującej, który jest płaski na całej długości, ma wygięte końcówki występów uchwytu z występami w postacie płaskich występujących części blaszki uchwytu z ciężarem, przyłączonym do przedniej wydłużonej części uchwytu;

Fig. 6 przedstawia uchwyt, według drugiego wariantu wykonania błystki wibrującej z płaską częścią środkową otworem owalnym do mocowania żyłki, występami w postaci drążków, które mają wygięte w różne boki końcówki oraz pętlą na dodatkowy haczyk, wykona na przegiętej do przodu końcówce przedniego występu uchwytu;

Fig. 7 przedstawia błystkę wibrującą z blaszką o płaskiej krawędzi górnej, w widoku z góry;

Fig. 8 przedstawia błystkę wibrującą z blaszką mającą symetryczne wycięcie krawędzi górnej;

Fig. 9 i Fig. 10 przedstawiają działanie błystki wibrującej.

Błystka wibrująca, wyposażona jest w podłużny uchwyt 1, odpowiednio do długości błystki. Do niego ruchomo jest przymocowana wzdłuż wydłużona blaszka 2 i 3.

W pierwszym przykładzie wykonania (Fig. 1) uchwyt 1 został wykonany w postaci przegiętego drążka metalicznego. Przednia i tylna część uchwytu 4 są przegięte do dołu w płaszczyźnie pionowej; są one przełożone przez dwa otwory 5 wzdłuż wydłużonej blaszki 2. Otwory 5 znajdują się na przedniej i końcowej części blaszki 2, na jej osi wzdłużnej X-X, która jest również jej osią symetrii. Końcówki 6 wygiętych części 4 uchwytu 1 są wygięte w różne strony. Ciężarek 3 został przymocowany do zwróconego do przodu końca 6 przedniej wygiętej części 4 uchwytu 1. Uchwyt 1 na końcowej części ma przymocowany haczyk, który mocuje się do uchwytu 1 z pomocą pętli 7 (Fig. 1) do mocowania haczyka. Pętla została wykonana na końcu 6 tylnej wygiętej części 4 uchwytu 1, odwróconej do tyłu. W uchwycie 1 mieści się, co najmniej jedna pętla 8 lub otwór do mocowania żyłki; jest ona ulokowana w płaszczyźnie pionowej nad uchwytem 1, wyżej wzdłużnej osi X-X blaszki 2 nad odcinkiem między górną i środkową częścią blaszki 2, przy tym jest ona przesunięta do tyłu odnośnie środka ciężkości błystki.

Blaszka 2 jest ulokowana wzdłużną osią X-X wzdłuż uchwytu 1. Jest płaska lub jej boki zostały symetrycznie wygięte do góry odnośnie osi wzdłużnej X-X blaszki 2. Przy tym blaszka 2 została wykonana w taki sposób, żeby istniała możliwość obracania się wokół jej osi wzdłużnej X-X w obie strony oraz przybliżenia wypukłych części bocznych maksymalnie zwróconych w każdą stronę blaszki 2 na taką samą odległość odnośnie płaszczyzny pionowej, która przecina oś X-X obrotu blaszki 2 i wzdłużną oś Y-Y uchwytu 1, nie docierając swymi częściami blaszki 2 na tej płaszczyźnie pionowej.

Błystka może być dodatkowo wyposażona w co najmniej jeszcze jeden haczyk. Znajduje się on w górnej części błystki, przymocowany w sposób ruchomy lub nieruchomy. Przy tym pętla 7 do mocowania haczyka na przedzie może być wykonana na przednim końcu 6 przegiętej części 4 uchwytu 1 lub na ciężarku 3.

Ciężarek 3 może być dołączony do górnej części uchwytu 1 w sposób ruchomy lub nieruchomy; może również być ciężarkiem zdejmowanym, co umożliwia jego wymienię na ciężarek o innej wadze.

W drugim przykładzie wykonania (Fig. 2 i 3) wąski wydłużony uchwyt 1 o opływowym kształcie odpowiada długości błystki, z otworem 9 dla żyłki, co najmniej w swej środkowej części jest objętościowy i wąski w poprzecznym przekroju albo płaski w płaszczyźnie pionowej. Uchwyt 1 ma występy 10 w przedniej i tylnej części, wykonane poprzecznie do osi wzdłużnej Y-Y uchwytu i w tej samej płaszczyźnie pionowej, co płaski bok uchwytu.

Końcówki 11 tych występów 10 są wygięte w różne strony (Fig. 1), połączone 12 (Fig. 4), lub wzdłużnie rozszerzone. Odcinki 10, które są poprzeczne do osi wzdłużnej Y-Y uchwytu 1 są przeciągnięte wraz z odpowiednim wycinkiem przez dwa otwory 5 wzdłuż wydłużonej blaszki 2, które to otwory wykonane są w przedniej i końcowej części na wzdłużnej osi X-X blaszki 2, która również jest jej osią symetrii. Blaszka 2 została ulokowana tak, że jej oś wzdłużna X-X ulokowana jest równolegle do uchwytu 1. Otwory 9 do mocowania żyłki znajdują się na uchwycie 1 powyżej osi wzdłużnej X-X blaszki 2 ponad miejscem, znajdującym się między górną i środkową częścią blaszki 2. Jednocześnie są one przesunięte do tyłu odnośnie centrum ciężkości błystki.

Boki blaszki 2 są symetrycznie wygięte w górę stosownie wzdłużnej osi X-X blaszki 2. Blaszka 2 została wykonana w taki sposób, że może obracać się wokół swej wzdłużnej osi X-X w obie strony oraz przybliżać się wygiętymi w górę bokami w każdą stronę blaszki 2, na taką samą odległość do płaszczyzny pionowej, która przechodzi przez oś wygięcia blaszki oraz oś wzdłużną Y-Y uchwytu 1, nie dotykając bokami płaszczyzny pionowej.

PL 223 894 B1

Objętościowa lub płaska część uchwytu 1 może być wykonana z metalu czy tworzyw sztucznych. Występy 10 uchwytu mogą być wykonane oddzielnie z drutu czy w postaci płaskich wystających części uchwytu.

Błystka wibrująca może być dodatkowo wyposażona w co najmniej jeszcze jeden haczyk, oprócz haczyka w końcowej części. Taki haczyk może mieścić się w górnej części błystki, przymoc owany w sposób ruchomy lub nieruchomy. Przy tym pętle są wykonane na skręconych końcówkach 11 występów 10 uchwytu 1, wykonanych w postaci drążków, otworu 13 na haczyk końcowy, na płaskiej tylnej części uchwytu 1, lub też pętli 14 (Fig. 6) do haczyka górnego, wykonanej na wygiętym do przodu końcu przedniego występu 11 uchwytu 1 czy na ciężarku 3 w przedniej części uchwytu 1.

Przedni otwór do mocowania żyłki może mieć wydłużony kształt 15, jest ulokowany poziomo lub pod określonym kątem (Fig. 6).

Ciężarek 3 może być przymocowany do przedniej wydłużonej części uchwytu lub do końca 11 wygiętego do przodu przedniego występu 10 uchwytu. Może on być mocowany w sposób ruchomy lub nieruchomy, może również być zdejmowany (w celu wymiany go na ciężarek o innej wadze) albo ni ezdejmowany z uchwytu 1; może być też wykonany w kształcie rozszerzonej i wydłużonej do przodu części uchwytu 1, odlewanego z metalu.

W obu wariantach wykonania wydłużona blaszka 2 może mieć rozszerzoną przednią, środkową lub końcową część albo blaszka może mieć płaską górną krawędź (Fig. 7) bądź symetryczne wycięcie 17 w krawędzi górnej (Fig. 8).

Blaszka 2 może mieć wygięcie o kształcie cylindrycznym, stożkowym, graniastosłupa albo kombinowanym. Blaszka 2 może mieć płaską lub spłaszczoną przednią część oraz bardziej wygiętą część tylną.

Otwory blaszki 2 mogą być wykonane w podłużnych lub stożkowych wgłębieniach, które są specjalnie wykonane na blaszce 2 i ukazywane na jej tylnej stronie. Także, co najmniej jeden z otworów blaszki 2 jest symetrycznie wydłużony poprzecznie do osi X-X symetrii blaszki.

Ciężarek 3 może znajdować się na tym samym poziomie, co blaszka 2 lub trochę wyżej czy niżej tego poziomu. Ciężarek 3 może być wykonany jako wystający z przodu blaszki 2 albo, co najmniej częściowo, ulokowany w wycinku w górnej części blaszki z prześwitem, który umożliwia ruchomość blaszki, albo też tylna część wydłużonego ciężaru znajduje się ponad powierzchnią blaszki 2.

Ciężar 3 może być zaostrzony lub okrągły w dolnej przedniej części albo mieć, co najmniej jeden wystający do dołu elastyczny bądź twardy, wąs skierowany do przodu lub do tyłu.

Haczyk 18 na końcu błystki może być wyposażony w futrzaną lub sztuczną muszkę bądź sylikonową imitację robaka zwiększającą atrakcyjność przynęty dla drapieżnika (nie uwidoczniono).

Błystka wibrująca działa w następujący sposób.

W locie błystka wibrująca jest zorientowana w przestrzeni w taki sposób, że jej ciężarek 3 w górnej części jest skierowany do przodu, a blaszka 2, znajdująca się za ciężarkiem 3 i przymocowana do uchwytu wzdłużnego 1 nie w jednym, tylko w dwóch punktach, leci wzdłuż, nie stwarzając kąta do czołowego przepływu powietrza i stabilizując lot. W taki sposób błystka wibrująca podczas lotu nie ma nachylonych płaskich części bądź trzepotliwych płaszczyzn, które mogłyby czynić opór lotu, destabilizować go, zmniejszając odległość lotu.

Wykorzystanie haczyka 18 z muszką w końcowej części uchwytu 1 z płaskim przekrojem lub objętościowego uchwytu o kształcie opływowym dodatkowo stabilizuje lot błystki wibrującej w wie trzną pogodę. Stąd, więc cechy konstrukcyjne zapewniają dobre właściwości lotne i dopuszczają intensywne schodzenie. Wyrzucanie błystki wibrującej może być porywczym i ukośnym, nie wym agając od wędkarza dodatkowych umiejętności bądź wykonania osobliwych czynności. Podczas lotu żyłka znajduje się nad blaszką 2 i wzdłuż niej na górze, a haczyk 18 ulokowany pod blaszką 2, poniżej żyłki. Takie ulokowanie haczyka 18 obniża możliwość zaczepienia żyłki podczas rzutów i wyklucza zaplątanie żyłki o haczyk 18 błystki wibrującej podczas pionowego schodzenia przy połowie z błystką w nurcie.

Pozycja błystki w nurcie wody i oddziaływanie na nią sił podczas ruchu zostało uwidocznione na

Fig. 9.

Błystka wibrująca ma otwór 9 albo pętlę 8 do przymocowania żyłki nad powierzchnią blaszki 2 na odcinku między przednią i środkową krawędzią blaszki. Ten punkt jest przesunięty do tyłu w zględem środka masy błystki. Błystka wibrująca podwieszona na żyłce w stanie nieruchomym jest opus zczona czołową częścią w dół. Na początku ruchu przednia krawędź blaszki 2 jest pochylona do dołu, a tylna krawędź trochę podniesiona. W momencie, kiedy błystka zaczyna ruch blaszka 2 obraca się

PL 223 894 B1 swą obciążoną częścią w kierunku przepływu wody. Podczas ruchu oś wzdłużna X-X blaszki 2 układa się pod kątem a względem przepływu wody, który zwykle jest mniejszy od kąta, pod którym wisząca błystka znajduje się w stanie nieruchomym. Oś poprzeczna blaszki Z-Z jest prostopadła do przepływu wody. Przy tym blaszka 2 jest zwrócona do przepływu wody swą płaską powierzchnią lub powierzchnią z bokami wygiętymi w górę oraz opiera się o wygięte końcówki występów 1. W momencie, kiedy błystka zaczyna ruch, siła napędowa A, przekazywana od żyłki do błystki wibrującej i skierowana nie poziomo, lecz pod kątem w górę i w bok do wędkarza jest wywierana na punkt mocowania żyłki, znajdujący się nad powierzchnią blaszki 2 w taki sposób, że część blaszki 2 przed tym punktem jest mniejsza od części znajdującej się za tym punktem. Na początku ruchu błystki wibrującej przepływ wody oddziałuje na płaszczyznę blaszki 2, która jest pochylona do dołu; wskutek tego w przedniej i tylnej części błystki wibrującej dodatkowo do siły ciężkości ciężarku 3 pojawia się siła C, skierowana w dół. Ponieważ podczas ruchu błystki wibrującej ułożenie płaszczyzn części blaszki 2 przed jak i za punktem mocowania żyłki nie zmienia się, to układ skierowanej w dół siły C w przedniej i końcowej części błystki wibrującej pozostaje stały dla jakiejkolwiek prędkości ruchu. Z tego powodu kąt a, pod którym błystka wibrująca jest pochylona w dół odnośnie przepływu wody, zapewnia skuteczne zanurzenie błystki podczas zmiany prędkości ruchu.

W miarę zwiększenia prędkości ruchu oraz siły oporu błystki wibrującej wywieranej na żyłce istotnie zwiększa się siła wyporu D, jednak jednocześnie proporcjonalnie zwiększają się wskaźniki siły schodzenia C, dodawane do blaszki 2 w jej przedniej i tylnej części. Odpowiednio, nawet przy istotnym zwiększeniu prędkości ruchu błystki wibrującej, błystka nie wynurza się, lecz kontynuuje ruch w zadanej głębokości. Funkcja schodzenia pozostaje skuteczną nie tylko dzięki oddziaływaniu ciężarku 3, ale głównie wskutek efektu schodzenia, który stwarza blaszka 2.

Zatem cała powierzchnia blaszki 2, której rozmiar jest bliski ogólnemu rozmiarowi błystki wibrującej pełni rolę antyskrzydła, zapewniając skuteczne schodzenie błystki wibrującej podczas jej prowadzenia. Jest to bardzo ważna właściwość błystki wibrującej podczas trollingu na dużych głębokościach, przeprowadzanym przy dużej prędkości ruchu łodzi.

Skoro oś poprzeczna Z-Z błystki wibrującej w środkowej pozycji pośredniej jest prostopadłą do kierunku przepływu wody, to w trakcie ruchu błystki siła turbulencji, powstająca podczas kontaktu płaszczyzny blaszki z napływającym przepływem wody zmuszają blaszkę, znajdującą się w pozycji niestabilnej równowagi, do obrotu wokół swej osi wzdłużnej X-X w którąś ze stron. Ponieważ blaszka 2 jest umieszczona w przepływie wody z osią wzdłużną pod kątem a względem przepływu wody w płaszczyźnie pionowej, podczas pochylania blaszki 2 w bok wraz z obrotem wokół jej osi wzdłużnej X-X, część płaszczyzny blaszki 2 pozostaje w pozycji pod kątem w dół, zapewniając schodzenie błys tki wibrującej. Poprzeczna oś Z-Z blaszki 2 (Fig. 7) zmienia swą pozycję z frontalnej odnośnie przepływu wody w płaszczyźnie poziomej w pozycję pod kątem do przepływu w płaszczyźnie poziomej. Tak, więc siła przepływu wody, stosowana do płaszczyzny obróconej blaszki 2, wywoła odchylającą siłę boczną która zmusza błystkę wibrującą do uchylenia się w stronę, która jest przeciwna do tej, w którą obrócona została górna powierzchnia blaszki 2. Podczas pracy błystki wibrującej blaszka 2 obraca się z boku w bok wokół swej osi wzdłużnej X-X z dość dużą częstotliwością stale, rytmicznie i równomiernie. Ponieważ rozmiar blaszki 2 jest prawie taki samy jak rozmiar całej błystki wibrującej, to obracanie się blaszki 2 powoduje zburzenie wielkiej ilości wody. Z tego powodu błystka wibrująca podczas ruchu generuje mocne wibracje z niską częstotliwością które roznoszą się na dużą odległość. Blaszka 2 zaczyna wibrować jak tylko zaczyna ruch. Przy tym charakter jej drgań zmienia się w zależności od kąta, pod którym znajduje się oś wzdłużna X-X blaszki 2 odnośnie przepływu wody. Wibracje blaszki 2 powstają również w przypadku równomiernego ruchu poziomego jak i przy jej ruchu w górę pod byle jakim kątem. Drgania błystki wibrującej podczas ukośnego schodzenia na dno, pojawiają się podczas pracy pod znacznym kątem pochylenia części przedniej.

Skoro blaszka 2 znajduje się prawie wzdłuż całej długości błystki wibrującej, to boczna siła odchylania jest jednocześnie stosowana i do przedniej, i do tylnej części. Wskutek tego błystka wibrująca przesuwa się nie kiwając się z boku na bok, jak na przykład wobler, tylko przesuwa się w obie strony całym korpusem jednocześnie, generując mocne i wyraźne drgania, które roznoszą się na duże odl egłości. Ponieważ w części przednie błystki wibrującej znajduje się ciężarek 3, to odchylenie jej tylnej części jest nieco większe od odchylenia części dziobowej. Fig. 10 pokazuje trajektorię ruchu błystki wibrującej podczas prowadzenia (widok z góry), a również pozycje błystki w poszczególnych momentach jej poruszania się.

PL 223 894 B1

Stosując błystki wibrujące z małym ciężarkiem 3 część dziobowa odchyla się prawie z taką samą amplitudą jak jej część tylna. Tak, więc wzdłużna oś błystki wibrującej z lekkim ciężarkiem 3 podczas jej odchylenia w boki, odchyla się pod mniejszym kątem od kierunku jej ruchu. Takie o dchylenia błystki wibrującej uruchomiają jej wszystkie elementy łącznie z ciężarkiem 3, uchwytem 1 i haczykami 18, przy tym haczyk tylny 18 nawet, jeśli jest on wyposażony w muszkę lub sylikonową imitację robaka, kiwa się na różne boki, dodatkowo wabiąc drapieżnika swymi ruchami i drganiami.

Podczas ruchu błystki blaszka 2 ciągle przechyla się na każdy bok z dużą prędkością, to wypukłą to wklęsłą powierzchnią odsłaniając i przykrywając uchwyt 1. W ruchu błystka wibrująca ciągle jest osłonięta blaszką 2, miga, przeszkadzając rybom drapieżnym w dostrzeżeniu jej elementów nawet w przejrzystej wodzie przy powierzchni.

Różne kolory, plamki kolorowe na górnej i dolnej powierzchni, błyszczące miejsca na górnej powierzchni oraz kontrastowo pomalowany chwyt 1 czynią błystkę dobrze widoczną w wodzie i atrakcyjną dla ryb, przypominając poruszającą się rybkę. Podczas ruchu obracająca się blaszka 2 uderza się o występy uchwytu 1, wywołując głośny dźwięk; dźwięk również wywołują haczyki, które są przymocowane do błystki wibrującej w sposób ruchomy. Ryby są szczególnie wyczulone na dźwięk, a taki dźwięk wabi drapieżnika.

Jeżeli uchwyt 1 został wykonany z drążka drutowego, to rozmiar odchylenia błystki wibrującej w różne boki od osi jej ruchu jest większy, niż kiedy uchwyt wykonuje się o kształcie objętościowym, bądź ma kształt wąskiej blaszki.

Wąski wydłużony uchwyt 1 o kształcie opływowym, mający wąskie poprzeczne cięcie o małej płaszczyźnie albo uchwyt płaski, pełni dodatkową funkcję stabilizatora, polepszając właściwości lotne błystki wibrującej w wietrzną pogodę, a również zwiększa siłę wibracji blaszki 2. Błystka wibrująca bez objętościowego lub płaskiego uchwytu działa skutecznie i z wygiętą blaszką i z płaską jednakże w ygięcie blaszki może być niewielkie, znacznie mniejsze od tych, które są stosowane w przynętach z płaskim uchwytem 1. Jeżeli wygięcie blaszki 2 jest zbyt duże, to podczas ruchu błystka wibrująca, a szczególnie jej końcowa część, bardziej odchyla się od osi ruchu, niż przy niewielkim wygięciu czy płaskiej blaszce 2. Przy tym po rozpędzeniu do pewnej prędkości, w jednej ze swych skrajnych pozycji blaszka 2, pokazuje się obróconą wypukłym bokiem do przepływu wody; wtedy przestaje kiwać się i pozostaje zablokowaną w tej pozycji, dopóki prędkość ruchu nie zwolni się, wtedy ona ponownie zaczyna się kiwać. W momencie zablokowania efekt schodzenia nie działa, a błystka wibrująca natychmiast podnosi się ponad głębokość, na której działała przed zablokowaniem.

Taka właściwość błystki wibrującej z uchwytem 1 z drutu pozwala wytwarzać ją z przerywanym efektem schodzenia. Sterowanie efektem schodzenia jest wskazane podczas ściągania błystki wibrującej bezpośrednio po nierównym dnie z dołami i spadami, w momencie, kiedy poruszająca się prosto błystka dociera powierzchni z wyższym poziomem dna i zaczyna natykać się na przeszkody przed sobą. W takich przypadkach wędkarz, ściągając wędzisko pospiesza ruch błystki wibrującej i ona wznosi się nad przeszkodą. Po ściąganiu błystka wibrująca kontynuuje pracę w normalnym trybie w wyższej warstwie wody. Tą właściwość również stosuje się podczas używania błystki wibrującej z lekkim ciężarem na małej głębokości, prowadząc ją z minimalną prędkością a po dotarciu do dna, podnosi się w wyższą warstwę wody. W praktyce zaleca się wybór blaszki 2 o takim stopniu przegięcia, z którym błystka wibrująca porusza się z efektem schodzenia na prędkości, która odpowiada potrzebnej maksymalnie wysokiej prędkości prowadzenia.

Gdy ta szybkość jest przekroczona, na przykład podczas porywczego ściągania, efekt schodzenia przestaje działać; a błystka wibrująca po podniesieniu nad dnem, nadal działa, kiedy prowadzenie zostaje wznowione.

Gdy błystka jest wyposażona w objętościowy lub płaski uchwyt 1 zmniejsza się jej odchylenie od osi ruchu, jednak siła drgań istotnie wzrasta, przy tym blaszka 2 wytwarza drgania bardziej porywcze i intensywne, niż w błystce z drutowym uchwytem 1.

Amplituda odchylenia błystki wibrującej od kierunku jej ruchu w tym przypadku zapewnia również kiwanie się haczyków 18 oraz ciężarka 3, nadając poruszającej się błystce bardziej nat uralny wygląd. W takiej konstrukcji blaszka 2 może mieć znacznie większy stopień przegięcia, niż w ko nstrukcji z uchwytem z drutu 1, ponieważ podczas ruchu błystka wibrująca z objętościowym lub płaskim uchwytem kiwa się w boki z mniejszą amplitudą niż błystka wibrująca z uchwytem 1, wykonanym z drutu.

Stosując objętościowy uchwyt, który powinien mieć wąskie względem szerokości blaszki wycięcie poprzeczne wybierane w taki sposób, żeby podczas ruchu błystki w wodzie objętościowa część

PL 223 894 B1 uchwytu nie przeszkadzała swobodnemu opływu powierzchni blaszki przepływem wody i podczas ruchu poziomego, i podczas przemieszczenia błystki w płaszczyźnie pionowej.

Ponadto, uchwyt powinien być w niewielkiej wysokości i nie spotykać nadmiernego oporu przy odchyleniu na boki. W praktyce dobre wyniki wykazały uchwyty o wysokości około połowy szerokości blaszki w jej najszerszym miejscu.

Podczas połowu z błystką w sposób pionowy i łowienia z opadu może być stosowana taka s ama błystka wibrująca jak do połowu techniką prowadzenia lub trollingu. Przy tym żyłka jest mocowana do przedniego otworu, przybliżonego do środka masy błystki wibrującej w taki sposób, żeby błystka wibrująca w swobodnej wiszącej pozycji miała niewielki kąt pochylenia, ponieważ w takiej pozycji błystka wibrująca trafia na minimalny opór czołowy. W początkowej pozycji błystka wibrująca jest ulokowana na dnie bezpośrednio pod wędkarzem lub na pewnej odległości od niego ze względu na jego znoszenie nurtem lub dryfowanie łodzi. Podczas ściągania żyłki siła podnoszenia jest stosowana do błystki wibrującej pionowo w górę albo, jeżeli stosowana w nurcie, pod pewnym kątem. Po ściąganiu żyłki przednia część błystki wibrującej podnosi się względem jej części końcowej pod oddziaływaniem siły oporu ruchu, wywieranej przez blaszkę 2. Blaszka 2 podczas działania błystki opiera się swą tylną powierzchnią o wygięte końcówki występów uchwytu 1. Wskutek tego blaszka 2 okazuje się pod kątem rozwartym do ruchu zapobiegając ruchowi pionowemu i zapewniając ruch pod kątem. Odpowiednio przy ściąganiu żyłki w górę błystka wibrująca podnosi się nie pionowo, lecz pod kątem, poruszając się w kierunku gdzie w momencie ściągania znajduje się ciężarek 3. Przy tym blaszka 2 obraca się z jednej strony w drugą rytmicznie i równomiernie. Wskutek tego błystka wibrująca podczas połowu z opadu porusza się nie tylko pionowo, lecz również porusza się wzdłuż dna; w ciągu takiego ruchu błystka generuje wibracje. Po zaprzestaniu ściągania błystka wibrująca obraca się i zaczyna ruch do punktu początkowego. Podczas tego ruchu część dziobowa błystki opuszcza się i błystka wibrująca porusza się pod kątem, który miała w stanie spoczynku przed ściąganiem. Tak, więc poruszając się w kierunku powrotnym blaszka 2 wywołuję miękkie wibracje, ciągle wabiąc drapieżnika. Jeżeli połów ryb przeprowadza się z łodzi dryfującej z opadu, to podczas prowadzenia błystka wibrująca porusza się w kierunku ruchu łodzi, a po zaprzestaniu prowadzenia, kiwając się płynnie schodzi na dno, zachowując swą atrakcyjność dla drapieżników. Podobnie błystka wibrująca działa na łowiskach z bardziej intensywnym nurtem.

Proponowana błystka wibrująca może być stosowana w czasie zimy na wodach wolnych od lodu oraz do połowu podlodowego. Podczas połowu z opadu z łodzi dryfującej albo na wodach z intensywnym nurtem należy stosować błystki wibrujące z ciężarkiem 3 o większej masie.

Ciężarek 3 w proponowanej błystce wibrującej potrzebny jest nie tyle do wspierania jej ruchu na wyznaczonej głębokości (jak to jest w przypadku błystek obrotowych), ile do wyrzucania, zwiększenia prędkości jej schodzenia na dno bezpośrednio po rzucie oraz zapewnienia prawidłowej orientacji w przestrzeni blaszki 2 w czasie prowadzenia. Dlatego też błystka wibrująca z taką samą blaszką 2 może być wyposażona w ciężarki 3 w szerokim zakresie wag. Jednocześnie większy ciężarek 3 jest potrzebny do zapobiegania zbyt szybkiemu zużyciu błystki wibrującej wywołanemu działaniu przepływającej wody przy połowie z opadu. Stosowanie ciężarka 3, zaostrzonego z przodu okazuje się skutecznym dla błystek wibrujących, wykorzystywanych głównie do trollingu. Ponieważ dotykając dna taki ciężarek 3 będzie wbijać się w dno, powodując, że tylna część błystki będzie wznosić się do góry, a to z kolei powoduje jej oderwanie się od dna. Tak, więc błystka wibrująca trafiając na mieliznę, mija ją bez ciągłego włóczenia ciężarkiem 3 po dnie.

Ze względu na to, że błystka wibrująca generuje wibracje przy bardzo niskiej prędkości ruchu i poruszając się w swej roboczej pozycji, jest ona pochylona swą częścią przednią w dół, można ją prowadzić tak, że przednia część z ciężarkiem 3, ślizga się prosto po dnie; inna część błystki wibrującej, znajduje się w pozycji do góry, w pełni generując wibracje.

Wykorzystanie ciężarka 3 z okrągłą przednią częścią, a również stosowanie przymocowanych na ciężarku 3 i skierowanych w dół elastycznych i twardych wąsów, które mogą być wygięte do tyłu, pozwala podczas równomiernego prowadzenia przeprowadzać błystkę wibrującą przy dnie w taki sposób, żeby podczas wolnego przeprowadzenia ciężarek 3 stale dotykał dna, ślizgając po nim bez urwistych, odstraszających ryb szturchnięć i uderzeń. Przy wygięciu do przodu twardy wąs, dotykając dna, dodatkowo sygnalizuje o dotarciu do dna, co jest skuteczną techniką podczas stosowania błystki podczas połowu metodą trollingu.

Wykorzystanie kilku punktów przymocowania żyłki, wykonanych z tyłu z różnym odchyleniem odnośnie środka masy błystki wibrującej, pozwala zmieniać charakter wibracji gdy błystka pracuje.

PL 223 894 B1

Przymocowanie żyłki do uchwytu w przednim otworze przybliżonym do środka masy błystki wibrującej pozwala generować drobne wibracje.

W miarę odsunięcia punktu mocowania żyłki do tyłu od środka masy błystki wibrującej zwiększa się kąt, pod którym błystka wibrująca znajduje się w przepływie wody. Wskutek tego zwiększa się siła i zakres jej wibracji podczas ruchu, aczkolwiek zwiększa się również jej opór czołowy.

W praktyce najlepszy efekt schodzenia wykazały błystki z kątem α w zakresie 20-30 stopni. Oprócz tego błystka wibrująca poruszająca się pod kątem α spotyka niewielki opór czołowy, i nie stwarza istotnych sił, wypychających ją na powierzchnię.

Siła i gwałtowność wibracji błystki wibrującej zwiększają się w miarę zwiększenia kąta α, jednocześnie zmniejsza się efekt schodzenia w dół takich błystek. Oprócz tego, gdy zwiększa się kąt α błystka wibrująca płynnie schodzi do dna po zaprzestaniu ściągania i lepiej kiwa się. Stąd, więc przymocowanie żyłki do otworów oddalonych od środka masy błystki zaleca się stosować podczas połowu z rzucaniem i niskiej prędkości prowadzenia błystki lub równomiernego bądź stopniowego prowadzenia ze ściąganiem błystki i następnym jej schodzeniem na dno. Albo też podczas prowadzenia błystki z minimalną prędkością, gdy ciężarek ślizga się po dnie.

Stosując błystkę wibrującą podczas połowu z opadu, najbliższy do środka masy otwór 9 czy pętla 8 do mocowana żyłki mogą być wykonane w kształcie wydłużonym w płaszczyźnie poziomej. Wt edy podczas ściągania żyłki, wskutek oporu ruchu, który spotyka blaszka 2, zapięcie żyłki przesuwa się do przodu. To polepsza pracę poziomej części błystki podczas jej ruchu w górę. Po zaprzestaniu ruchu obciążona część przednia błystki przesuwa się do przodu w dół. Kąt jej pochylenia zwiększa się i zaczyna poruszać się ona bardziej intensywnie wracając do punktu początkowego. W taki sam sposób błystka wibrująca z wydłużonym otworem 15 lub pętlą może być stosowana podczas prowadzenia przy dnie z okresowym zatrzymaniem się lub poruszaniem się stopniowym. Do błystki wibrującej, przeznaczonej głównie do takiego użycia zaleca się posługiwanie otworem 9 do mocowania żyłki, który to jest najbardziej odległy od środka masy błystki wibrującej.

Stopień oraz kształt przegięcia blaszki 2 decydują o charakterze wibracji. Tak więc płaska lub delikatnie wygięta blaszka 2 wywołuje miększe wibracje o większej częstotliwości w porównaniu ze znacznie wydłużoną blaszką. Stosując przegięcia o kształcie graniastosłupa lub przegięcie w środk owej części wzdłużnej ze spłaszczonymi krawędziami bocznymi generuje się wibracje bardziej gwałtowne. Zatem wykorzystanie blaszek z miękko przegiętymi krawędziami bocznymi wywołuje bardziej delikatną grę przynęty. Całkiem płaskie blaszki zaleca się stosować do błystek wibrujących, wykon anych z drutu. Błystki wibrujące z objętościowym lub płaskim uchwytem 1 i całkiem płaską blaszką 2 gorzej nadają się do wyrzucania; zaczynają działać dopiero po osiągnięciu określonej prędkości. N atomiast blaszki z minimalnym wygięciem zaczynają działać od razu.

Duże wygięcie blaszki 2 powoduje obniżenie częstotliwości wibracji i zwiększenie amplitudy. Właściwości te są zalecane podczas połowu niektórych rodzajów ryb drapieżnych. Jednak do połowu metodami trollingu czy łowienia z opadu zaleca się stosować błystki wibrujące z umiarkowanym wygięciem blaszki 2. Przy tym możemy też stosować wygięcie kombinowane z płaską lub spłaszczoną przednią częścią i bardziej wygiętą tylną częścią blaszki 2.

Stosowanie blaszek 2 z jednym lub obu poprzecznie wydłużonymi otworami 5 pozwala błystce wibrującej wykonywać dodatkowe drgania. Wykorzystanie błystki wibrującej z dodatkowymi stożkowymi lub wydłużonymi wygięciami w miejscach otworów pozwala odsunąć oś obrotu blaszki 2 od jej tylnej powierzchni w celu wywołania bardziej intensywnych wibracji, a również zwiększyć kąt obracania się blaszki wokół swej osi.

Wykorzystanie blaszki 2 z rozszerzoną przednią częścią zaleca się stosować do błystek wibrujących, przeznaczonych do trollingu bądź połowu z opadu. Wykonany odcinek krawędzi przedniej o kształcie prostym pozwala przybliżyć blaszkę 2 wprost do ciężarka przedniego 3, naśladując sylwetkę ryby. Stosowanie zaś krawędzi przedniej z wycięciem pozwala umieścić główną część ciężaru 3 w ramach blaszki 2. Przy tym kiwająca się blaszka 2 przykrywa znajdujący się tam ciężar 3.

Wyposażenie haczyka w futrzaną lub sztuczną muszkę bądź sylikonową imitację robaka w celu dodatkowego zachęcania ryb drapieżnych zwiększa opór ruchu poprzez zmniejszenie kąta osi wzdłużnej X-X blaszki 2 poruszającej się błystki wibrującej odnośnie kierunku przepływu wody. Wymaga to zwiększenie kąta pochylenia przedniej części, w położeniu statycznym. Podczas prowadzenia błystki wibrującej elementy te kiwają się z boku na bok, nie przeszkadzając wywoływaniu wibracji.

Ponadto stosowanie takich elementów zmniejsza amplitudę drgań błystki w nurcie wody, pozwalając zwiększyć stopień wygięcia blaszki, a w razie potrzeby zmniejszyć częstotliwość wibracji błystki.

Claims (21)

1. Błystka wibrująca wyposażona w wydłużony uchwyt (1) z co najmniej jednym ot worem (9) do mocowania żyłki, ciężarkiem (3) w przedniej części oraz haczykiem (18) w tylnej części, zawiera blaszkę (2) ruchomo przymocowaną do uchwytu (1), znamienna tym, że uchwyt (1) mający długość taką jak błystka, został wykonany w postaci wygiętego drążka metalowego, którego przednia i tylna część (4) są przegięte w dół w płaszczyźnie pionowej, który jest przeciągnięty przez dwa otwory (5) w blaszce, z zachowaniem luzu, wzdłuż podłużnej blaszki (2), przy czym otwory (5) znajdują się w przedniej i tylnej części blaszki (2) na jej osi podłużnej (X-X), która jest również jej osią symetrii, a końcówki (6) wygiętych części uchwytu są skierowane w różne strony, ponadto ciężarek (3) został umocowany na przedniej wygiętej części (4) uchwytu (1), a na tylnej części uchwytu znajduje się pętla (7) do mocowania haczyka, ponadto otwory do mocowania żyłki są wykonane w płaszczyźnie pionowej nad uchwytem i są ulokowane wyżej, nad osią podłużną (X-X) blaszki (2), powyżej części przedniej i części środkowej blaszki (2), przy czym są one przesunięte do tyłu odnośnie środka masy błystki, natomiast blaszka (2), umieszczona jest tak, że jej oś podłużna (X-X) znajduje się wzdłuż uchwytu (1), przy czym blaszka (2) została wykonana w kształcie płaskim lub takim, że jej boki są symetrycznie wygięte w górę względem podłużnej osi (X-X) blaszki (2), ponadto blaszka jest ukształtowana tak, że obraca się wokół swej podłużnej osi (X-X) w obie strony zbliżając podniesione części boczne do pozycji maksymalnej, po każdej stronie, na taką samą odległość, przy czym części boczne blaszki (2) nie docierają do płaszczyzny pionowej (Y-Y).

2. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że jej otwory do mocowania żyłki są wykonane z pomocą pętli (7) z drutu lub w postaci oczka metalowego, przymocowanego do uchwytu, przy czym jedna z pętli lub otwór do żyłki został wykonany w kształcie wydłużonym poziomo lub pod kątem.

3. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że jest dodatkowo wyposażona w co najmniej jeden haczyk przymocowany w jej przedniej części, w sposób ruchomy lub nieruchomy, przy czym pętla (7) do mocowania przedniego haczyka jest wykonana na przednim końcu (6) wygiętej części uchwytu (1) przed ciężarkiem (3) lub na samym ciężarku (3).

4. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że wydłużona blaszka (2) ma rozszerzoną część przednią, środkową lub tylną albo blaszka (2) ma płaską krawędź przednią bądź s ymetryczne wycięcie w krawędzi przedniej.

5. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że blaszka (2) jest wygięta w kształt cylindryczny lub stożkowy w postaci graniastosłupa lub w kształt złożony, przy czym blaszka (2) ma płaską lub spłaszczoną przednią część i bardziej wygiętą część tylną.

6. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że otwory w blaszce (2) są wykonane w stożkowych lub wzdłużnych zagłębieniach, dodatkowo wykonanych na blaszce (2) i wystających na jej tylnej stronie, albo co najmniej jeden z otworów blaszki (2) jest symetrycznie wydłużony poprzecznie do osi symetrii (X-X) blaszki.

7. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że ciężarek (3) został przymocowany do przedniej części uchwytu (1) w sposób nieruchomy lub ruchomy, bądź też jest zdejmowany umożliwiając wymianę na ciężarek o innej masie.

8. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że ciężarek (3) znajduje się na poziomie blaszki (2) albo nieznacznie wyżej lub niżej od tego poziomu, przy czym wystaje on z przodu blaszki (2) i częściowo lub całkowicie znajduje się w wycięciu w części przedniej blaszki (2), z zachowaniem luzu, zapewniając ruchliwość blaszki (2), lub też część tylna wydłużonego ciężarka (3) została ulokowana nad powierzchnią blaszki (2).

9. Błystka według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że ciężarek (3) jest wykonany w swej przedniej dolnej części w postaci zaostrzonej bądź okrągłej, albo ma co najmniej jeden elastyczny czy twardy wąs wystający w dół, lub skierowany do przodu lub do tyłu.

10. Błystka wibrująca, według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że haczyk (18) błystki został wyposażony w futrzaną lub sztuczną muszkę bądź sylikonową imitację robaka w celu dodatkowego zachęcenia drapieżnika.

PL 223 894 B1

11. Błystka wibrująca wyposażona w wydłużony uchwyt (1) z co najmniej jednym otworem (9) do mocowania żyłki, ciężarkiem (3) w przedniej części oraz haczykiem (18) w tylnej części, zaopatrzona w blaszkę (2), ruchomo przymocowaną do uchwytu (1), znamienna tym, że wydłużony uchwyt (1) o opływowym kształcie, którego długość odpowiada długości błystki, jest przestrzenny, wąski w poprzecznym przekroju lub płaski w płaszczyźnie pionowej, przy czym uchwyt ma występy (10) w przedniej i tylnej części, wykonane poprzecznie do osi podłużnej uchwytu w tej samej płaszczyźnie pionowej (Y-Y) co oś wzdłużna uchwytu (1), a końcówki (11) tych występów są wygięte w różne strony, połączone lub są wzdłużnie rozszerzające się, ponadto odcinki uchwytu (1), które są poprzeczne do osi podłużnej uchwytu (1) są połączone z odcinkiem przeciągniętym przez dwa otwory we podłużnej blaszce, wykonane w przedniej i końcowej części na osi wzdłużnej (Y-Y) blaszki (2), która również jest jej osią symetrii, przy czym blaszka (2) jest umieszczona tak, że jej oś podłużna (X-X) znajduje się równolegle do uchwytu (1) , przy czym otwory (9) do mocowania żyłki znajdują się na uchwycie (1) powyżej osi podłużnej (X-X) blaszki (2) ponad miejscem, znajdującym się między górną i środkową częścią blaszki, jednocześnie są one przesunięte do tyłu względem środka masy błystki, natomiast boki blaszki (2) są symetrycznie wygięte w górę względem podłużnej osi (X-X) blaszki (2), a blaszka (2) ukształtowana jest w taki sposób, że może obracać się wokół swej osi podłużnej (X-X) w obie strony oraz przybliżać wygięte w górę boki w każdą stronę na taką samą odległość do płaszczyzny pionowej, która przechodzi przez oś wygięcia blaszki (2) oraz oś podłużną (X-X) uchwytu (1), nie docierając bokami do płaszczyzny pionowej.

12. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że przestrzenna lub płaska część uchwytu (1) może być wykonana z metalu czy tworzyw sztucznych, przy czym występy (10) uchwytu (1) mogą być wykonane oddzielnie z drutu czy w postaci płaskich wystających części uchwytu (1).

13. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że przedni otwór do przymocowania żyłki został wykonany o kształcie wydłużonym (15) poziomo lub pod kątem.

14. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że jest dodatkowo wyposażona w co najmniej jeszcze jeden haczyk, który znajduje się w górnej części błystki i jest przymocowany w sposób ruchomy lub nieruchomy, przy czym na skręconych końcówkach (11) występów (10), na płaskiej tylnej części uchwytu (1), w miejscu otworu (13) na haczyk końcowy albo na ciężarku w przedniej części uchwytu (1), znajdują się dodatkowe pętle (14) czy otwory do mocowania haczyków, w postaci pętli do haczyka.

15. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że blaszka jest wydłużona i ma rozszerzoną przednią, środkową lub tylną część, lub też blaszka (2) ma płaską krawędź przednią (16) bądź symetryczne wycięcie (17) w krawędzi przedniej.

16. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że blaszka (2) może mieć wygięcie o kształcie cylindrycznym, stożkowym, graniastosłupa lub o kształcie złożonym, przy czym blaszka (2) ma płaską lub spłaszczoną przednią część oraz bardziej wygiętą część tylną.

17. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że otwory blaszki (2) mogą być wykonane w podłużnych lub stożkowych wgłębieniach, które są specjalnie wykonane na blaszce (2) i umieszczone na jej tylnej stronie, przy czym co najmniej jeden z otworów blaszki (2) może zostać symetrycznie wydłużony poprzecznie do osi symetrii (X-X) blaszki.

18. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że ciężarek (3) jest przymocowany do przedniej wydłużonej części uchwytu (1) lub do końca (11) wygiętego do przodu przedniego występu (10) uchwytu (1), w sposób ruchomy lub nieruchomy, bądź też ciężarek (3) jest przymocowany rozłącznie umożliwiając jego zdjęcie lub wymianę na ciężarek (3) o innej wadze, albo też jest zamocowany nierozłącznie z uchwytem (1), i wtedy jest wykonany w kształcie ro zszerzonej i wydłużonej do przodu części uchwytu odlewanego z metalu.

19. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że ciężarek (3) znajduje się na tym samym poziomie, co blaszka (2) lub nieco wyżej lub niżej od tego poziomu, przy czym jest on wykonany jako wystający z przodu blaszki (2) albo częściowo lub całkowicie ulokowany w wycinku w części przedniej blaszki (2) z luzem, który zapewnia ruchomość blaszki (2), lub też tylna część wydłużonego ciężarka (3) znajduje się ponad powierzchnią blaszki (2).

PL 223 894 B1

20. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że ciężarek (3) jest wykonany w postaci zaostrzonej bądź okrągłej, a w dolnej przedniej części ma co najmniej jeden wystający do dołu, elastyczny bądź twardy wąs skierowany do przodu lub do tyłu.

21. Błystka według zastrzeżenia 11, znamienna tym, że haczyk (18) błystki może być wyposażony w futrzaną lub sztuczną muszkę bądź sylikonową imitację robaka w celu dodatkowego zachęcenia drapieżnika.