PL220244B1 - Wspornik korygujący boczny gorsetu ortopedycznego - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wspornik korygujący boczny gorsetu ortopedycznego, mocowany do kosza biodrowego, wspomagający leczenie zachowawcze skoliozy poprzez aktywną korekcję odchyleń w budowie ciała oraz zabezpieczenie efektów rehabilitacyjnych poprzez wymuszenie prawidłowego ustawienia kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej i poprzecznej z możliwością regulacji kąta nachylenia w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, stanowiący element dynamiczny.

Gorset ortopedyczny znany z polskiego wzoru użytkowego nr 58 382, posiada tworzywowy korpus obejmujący biodra, brzuch i tylną część tułowia, składający się z dwóch części bocznych uformowanych do kształtu ciała, które połączone są z przodu, co najmniej dwiema metalowymi płytkami z wkrętami, z tyłu zaś metalowym wspornikiem i co najmniej dwiema identycznymi płytkami. W górnej, tylnej strefie korpusu zamocowane są obustronnie zaczepy, o które zahaczone są metalowe dźwignie boczne, połączone w górnej części obrotowo z piersiową pelotą korekcyjną, w dolnej zaś połączone paskiem ściągającym.

Gorset ortopedyczny znany z polskiego wzoru użytkowego nr 62 765, składa się z dwóch części połączonych ze sobą rozłącznie, z których jedna wsparta o grzebień kości biodrowej ma wyprofilowany kosz biodrowy połączony za pomocą dwóch wzdłużnych wsporników z wyprofilowaną do pachy opaską podpierającą, drugą zaś część stanowi odpowiednio wyprofilowany pas korygujący obejmujący górną część tułowia po stronie przeciwległej, przy czym pas mocowany jest rozłącznie do wzdłużnych wsporników łączących kosz biodrowy z opaską podpierającą.

Gorset do czynnościowego leczenia skoliozy zwłaszcza idiopatycznej znany z polskiego wzoru użytkowego nr 63 674, posiada stelaż stanowiący jego tylną część, ma postać asymetryczną i jest otwarty z lewego boku, przy czym stelaż zbudowany jest z dwóch wzdłużnych elementów środkowych, dwóch elementów poprzecznych oraz jednego wzdłużnego elementu bocznego zamykającego go z prawego boku, ponadto gorset posiada szerokie pasy korygujące: przedni działający swoją powierzchnią na część lędźwiową skrzywienia oraz tylny obejmujący zdeformowaną klatkę piersiową, które to pasy przechodzą w paski mocujące o regulowanej długości, wyposażone w zapięcia.

Piersiowo-lędźwiowo-krzyżowy aparat ortopedyczny znany z polskiego zgłoszenia patentowego nr 358 714, wykonany jest z elastycznych materiałów i przystosowany do różnorodnych kształtów i wymiarów pacjentów. Aparat zawiera przednią podporę i tylną podporę, obie zbudowane z materiału złożonego z haczyków i pętelek i połączone dwoma zestawami pasków łączących. Paski łączące zawierają szereg elastycznych pasków przymocowanych do wspólnego paska i sztywny pasek. Każdy elastyczny pasek przechodzi przez pętelkę przymocowaną do tylnej podpory. Wspólny pasek utworzony jest z materiału złożonego z haczyków i pętelek. Wspólny pasek może być przymocowany do przedniej podpory pod dowolnym kątem w celu ściśnięcia aparatu ortopedycznego i dostosowania go do różnorodnych kształtów ciała. Sztywny pasek może podobnie przechodzić przez pętelkę i jest przymocowany do przedniej podpory na wspólnym pasku, co minimalizuje niepożądany ruch boczny. Przednia podpora może dalej zawierać wiele szyn o takich wymiarach, że pasują do wielu wnęk umieszczonych na przedniej stronie przedniej podpory. Te szyny zapewniają dodatkowe podparcie pacjenta. Panele boczne mogą być przymocowane między przednią podpora a tylną podporą w celu poszerzenia aparatu ortopedycznego. Do tylnej podpory może być przymocowana podpora piersiowo-lędźwiowa, zapewniając dodatkowe podparcie dla górnej części pleców pacjenta. Do przedniej podpory może być przymocowane przedłużenie mostkowe zapewniając dodatkowe usztywnienie klatki piersiowej pacjenta.

Gorset ortopedyczny dynamiczny do czynnościowego leczenia skoliozy znany z polskiego zgłoszenia patentowego nr 319 227, charakteryzuje się tym, że jego tylną część stanowi stelaż, zbliżony kształtem do prostokąta, mający w środkowej części pionowe listwy. W górnej części zaś stelaż ma kształt dostosowany do zarysu pleców, a w dolnej części ma kształt dostosowany do zarysu lędźwi, przy czym stelaż jest umieszczony we właściwym tkaninowym gorsecie, mającym u góry szelki, zaś w środkowej części krzyżują się z boku dociskowe pasy. Ponadto gorset zawiera dwie pary pelot korygujących - jedną parę pelot lędźwiowych: zewnętrzną pelotę i wewnętrzną pelotę oraz jedną parę pelot piersiowych: zewnętrzną pelotę i wewnętrzną pelotę, przy czym peloty lędźwiowe mają kształt kolisty, peloty piersiowe mają kształt zbliżony do półkolistego, a przekroje poprzeczne w/w pelot mają kształt soczewek dwuwypukłych.

Gorsety korekcyjne stosowane są najczęściej przy leczeniu bocznego skrzywienia kręgosłupa. Ich zadaniem jest zatrzymanie procesu chorobowego postępującego w trzech kierunkach. Od wieków

PL 220 244 B1 konstrukcje gorsetów stosowanych na rynku wyrobów zaopatrzenia ortopedycznego nie ulegają znaczącym zmianom. Wciąż powszechne są stare rozwiązania stanowiące sztywną, polietylenową skorupę wokół kręgosłupa, które służą odtworzeniu kifozy piersiowej i lordozy lędźwiowej.

Klasykę w gorsetach odciążających stanowi gorset typu Blounta, stosowany od 1945 r. Ciągnie się on od szyi do miednicy i składa się z plastikowego pasa oraz z pierścienia wokół szyi, połączonego z nim za pomocą metalowych prętów. W skład gorsetu wchodzi kosz biodrowy wykonany z tworzywa, dokładnie dopasowany do miednicy, z oparciem na talerzach biodrowych połączony z ramą. Rama ma metalowe wsporniki zakończone pelotami podpierającymi część podbródkową i potyliczną. Pozwala to na odciążenie kolumny kręgosłupa. Gorset posiada także pelotę dorotacyjną uciskającą garb żebrowy.

Innymi konstrukcjami wywierającymi wpływ na kształt kręgosłupa są gorsety typu Boston i Cheneau. Wytwarzane są z tworzyw sztucznych np. polipropylenu formowanego na odlewie gipsowym ciała pacjenta. Punkt oparcia gorsetu przypada na kolce biodrowe. Kosze biodrowe z reguły są bardzo dopasowane i powodują bóle u pacjentów ściskając okolice miednicy. Korekcję w płaszczyźnie czołowej uzyskuje się poprzez odpowiednie wyprofilowanie kosza przy pomocy zdjęć RTG lub zastosowanie specjalnych wkładek. Ideą jest tutaj znana z innych konstrukcji trójwymiarowa korekcja deformacji kręgosłupa.

Dobrze znane rodzaje gorsetów, pomimo ich efektów w leczeniu zachowawczym skoliozy, wciąż mają wady. Główną jest sztywność ich konstrukcji. Sztywna konstrukcja gorsetu powoduje ograniczenie ruchomości kolumny kręgosłupa, pasywną korekcję i stabilizację kręgosłupa. W momencie długotrwałego noszenia gorsetu może stać się przyczyną narastających zaników mięśniowych. Siła korekcyjna w gorsecie Bostona zmniejsza się wraz ze zmianą kąta skrzywienia w procesie korekcji. Z tego względu wymagana jest co jakiś czas, średnio co 4-6 miesięcy, zmiana gorsetu poprzez powtórzenie całego procesu doboru gorsetu. Stanowi to dodatkowy koszt dla pacjenta. Przy gorsetach elastycznych tkaninowych pacjenci skarżą się na odczuwane trudności w oddychaniu. Z opinii pacjentów wynika, że czują się zmęczeni, gdyż zmuszeni są do nadmiernego wysiłku w związku z utrzymaniem postawy wymuszanej przez gorset. Analizy jakości życia osób noszących gorset wskazują, iż pacjenci odczuwają niedogodności psychiczno - społeczne. Często skarżą się na bóle, bezsenność czy obniżenie poczucia własnej wartości. Z badań wynika, iż pacjenci z gorsetem rzadziej wychodzą z domu, ograniczają swoje kontakty z przyjaciółmi.

Istota wspornika, według wynalazku, polega na tym, że ma wysuwany wspornik pomocniczy, osadzony pomiędzy płytami mocującymi wewnętrzną i zewnętrzną, przy czym wspornik pomocniczy połączony jest zawiasem z wymiennym, giętym wspornikiem sprężynującym, na którym osadzone są; pelota derotująca i pelota boczna podpierająca garb żebrowy.

Korzystnie, we wsporniku pomocniczym wykonane są otwory regulujące, które współpracują z śrubą dociskową osadzoną w otworze regulującym wykonanym w wewnętrznej płytce mocującej.

Korzystnie, zawias ma dwuczęściową obudowę, przy czym wewnątrz zawiasu, na zewnętrznej obudowie zawiasu usytuowany jest element pośredniczący z otworem gwintowanym na śrubę dociskową, natomiast wewnętrzna obudowa zawiasu wyposażona jest w regulator kąta zgięcia.

Wspornik według wynalazku, oddziaływuje dynamicznie na kręgosłup, przez co wspiera proces leczenia zachowawczego skoliozy w płaszczyźnie czołowej i poprzecznej, zwłaszcza na odcinek piersiowy kręgosłupa, wywołując siłę korygującą na szczyt skrzywienia oraz derotującą przyłożoną na garb żebrowy. Kąt pochylenia wspornika w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej może być dostosowywany do budowy ciała pacjenta, przez co uzyskuje się możliwość regulacji wywieranych nacisków. Wspornik posiada możliwość pochylenia się do przodu wraz z ciałem pacjenta oraz regulowaną blokadę wychylenia. Wspornik boczny stanowi element wymienny i występuje w różnych rozmiarach, ponadto charakteryzuje się prostą konstrukcją, jest łatwy technologicznie do wykonania, a jego modułowa konstrukcja umożliwia zmianę jego funkcji leczniczych, wymiarów, szybki montaż i demontaż. W odróżnieniu od dotychczasowych rozwiązań nie wymaga indywidualnego wykonania dla każdego pacjenta. Wytwarzany jest dla kilku grup wiekowych jako komplet ortopedyczny. Montaż może się odbywać na ciele pacjenta poprzez łączenie ze sobą członów z kompletu ortopedycznego. Zatem odchodzi konieczność okresowej wymiany gorsetu. Taka budowa w połączeniu z fragmentami łusek biodrowych umożliwia odblokowanie górnej części tułowia umożliwiając autokorekcję skrzywienia. Zastosowanie sprężystych wsporników powoduje aktywną korekcję i stabilizację kręgosłupa.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania uwidoczniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wspornik korygujący boczny gorsetu ortopedycznego w rzucie izometrycznym, a fig. 2 wspornik korygujący boczny gorsetu ortopedycznego w widoku rozstrzelonym.

PL 220 244 B1

Wspornik korygujący boczny gorsetu ortopedycznego ma wysuwany wspornik pomocniczy 13 osadzony pomiędzy płytami mocującymi zewnętrzną 15 i wewnętrzną 16. Wspornik pomocniczy 13 połączony jest zawiasem 4 z wymiennym, giętym wspornikiem sprężynującym 3, na którym osadzone są: pelota derotująca 1 i pelota boczna 2 podpierająca garb żebrowy. We wsporniku pomocniczym 13 wykonane są otwory regulujące 14 współpracujące z śrubą dociskową 19 osadzoną w otworze regulującym 17 wykonanym w wewnętrznej płytce mocującej 16.

Obudowa zawiasu 4 składa się z obudowy zewnętrznej 7 zawiasu X i obudowy wewnętrznej 12 zawiasu X. Na zewnętrznej obudowie 7 zawiasu X usytuowany jest element pośredniczący 8 z otworem gwintowanym 18 na śrubę dociskową 9, natomiast wewnętrzna obudowa 12 zawiasu X wyposażona jest w regulator kąta zgięcia 11.

Wspornik sprężynujący 3 wykonany jest ze sprężystego materiału, a jego geometria dostosowana do kształtu tułowia pacjenta. Charakterystyka wspornika sprężynującego 3 dobrana jest tak, aby naciski wywierane w punktach zamocowania peloty derotującej 1 i bocznej 2 powodowały jego sprężyste ugięcia. Zawias 4 składa się z dzielonej zewnętrznej obudowy 7 i wewnętrznej 12, wewnątrz której umieszczone są: element pośredniczący 8, śruba dociskowa 9 i regulator kąta zgięcia 11. Śruba dociskowa 9 poprzez wkręcanie w element pośredniczący powoduje obrót regulatora kąta zgięcia 11, o który opiera się wspornik sprężynujący 3. Efektem końcowym jest regulacja maksymalnego wychylenia wspornika sprężynującego 3 oraz regulacja nacisku peloty derotującej 1 na ciało pacjenta. Zawias 4 zamontowany jest na wsporniku pomocniczym 13, który ma możliwość przesuwania się wewnątrz płyt mocujących 15 i 16. Przesuwanie się wspornika pomocniczego 13 odbywa się po łuku o stałym promieniu i powoduje zmianę kąta nachylenia wspornika sprężynującego 3, zwiększając jednocześnie docisk bocznej peloty 2. Zmiana kąta pochylenia tułowia pacjenta w płaszczyźnie czołowej dokonuje się poprzez zmianę ułożenia śruby dociskowej 19 na otworach regulujących 14 wykonanych we wsporniku pomocniczym 13. Śruba dociskowa 19 opiera się na skrajnych ścianach otworu regulującego 17 wykonanego w wewnętrznej płycie mocującej 16.

Claims (3)

Zastrzeżenia patentowe

1. Wspornik korygujący boczny gorsetu ortopedycznego zawierający wspornik korekcyjny wyposażony u góry w pelotę derotującą i boczną oraz regulowany zawias, znamienny tym, że ma wysuwany wspornik pomocniczy (13) osadzony pomiędzy płytami mocującymi wewnętrzną (16) i zewnętrzną (15), przy czym wspornik pomocniczy (13) połączony jest zawiasem (4) z wymiennym, wspornikiem sprężynującym (3), na którym osadzone są pelota derotująca (1) i pelota boczna (2) podpierająca garb żebrowy.

2. Wspornik, według zastrz. 1, znamienny tym, że we wsporniku pomocniczym (13) wykonane są otwory regulujące (14) współpracujące z śrubą dociskową (19) osadzoną w otworze regulującym (17) wykonanym w wewnętrznej płytce mocującej (16).

3. Wspornik, według zastrz. 1, znamienny tym, że zawias (4) ma dwuczęściową obudowę, przy czym wewnątrz zawiasu (4) na zewnętrznej obudowie (7) zawiasu XX usytuowany jest element pośredniczący (8) z otworem gwintowanym (18) na śrubę dociskową (9), natomiast wewnętrzna obudowa (12) zawiasu XX wyposażona jest w regulator kąta zgięcia (11).