PL218604B1 - Zespół do zamocowania części okucia na profilu wielokomorowym - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie (1) do zamocowania części okuć (4) na profilach wielokomorowych (5). Składa się ono ze śruby montażowej (2) i śruby mocującej (3), przy czym śruba montażowa (2) ma gwint zewnętrzny (11), kołnierz oporowy (13) umieszczony na tylnym końcu w kierunku wprowadzania, gwint wewnętrzny (19) i montażowe powierzchnie przyłożenia (10). Aby zapewnić wysoką zdolność do przejmowania sił poprzecznych, niezawodne zabezpieczenie przed obróceniem i przesunięciem oraz prosty montaż, w wynalazku przewidziano, że kołnierz oporowy (13) ma zewnętrzny obwód (16), który wchodzi centrujące w otwór (15) wywiercony w części okucia (14).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół do zamocowania części okucia na profilu wielokomorowym, który składa się ze śruby montażowej i śruby mocującej, przy czym śruba montażowa ma gwint zewnętrzny, kołnierz oporowy umieszczony na tylnym końcu względem kierunku jej wprowadzania, gwint wewnętrzny i montażowe powierzchnie przyłożenia, i przy czym śruba mocująca jest wkręcana w gwint wewnętrzny śruby montażowej i przy czym kołnierz oporowy ma zewnętrzny obwód, który wchodzi centrująco w otwór wywiercony w części okucia.

Tego rodzaju urządzenia są znane, na przykład z niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 100 00 226. Znane urządzenie, które służy, na przykład do zamocowania uchwytów drzwiowych, jest zaopatrzone w śrubę montażową w kształcie tulei, która jest zamocowana za pomocą gwintu zewnętrznego w otworze wywierconym w profilu wielokomorowym, na przykład drzwi lub temu podobnym. Na końcu wprowadzającym śruby montażowej przewidziany jest element pozycjonujący z gwintem wewnętrznym. Element pozycjonujący jest ruchomy w stosunku do śruby montażowej w kierunku promieniowym względem osi podłużnej śruby montażowej. Trzpień gwintowany jest wkręcony w gwint wewnętrzny elementu pozycjonującego i zakontrowany względem przeciwległego końca śruby montażowej. Służy on do właściwego zamocowania części okucia. W wynalazku zaproponowano zamocowanie uchwytu drzwiowego, na przykład na trzpieniu gwintowanym za pomocą kołka zabezpieczającego przez otwór poprzeczny w trzpieniu ustalającym jako środku mocującym. Ponadto w wynalazku zaproponowano, że gwint zewnętrzny śruby montażowej jest wykonany jako gwint samonacinający, tak że wstępnie musi być wywiercony tylko otwór bez gwintu. Zatem śruba montażowa może być włożona w wywiercony otwór za pomocą końca wprowadzającego i potem może być wkręcona. W tym celu śruba posiada montażową powierzchnię przyłożenia, na przykład gniazdo sześciokątne oraz kołnierz oporowy, który ogranicza głębokość wkręcenia i kontruje śrubę montażową względem profilu wielokomorowego.

W przeciwieństwie do urządzeń, w których zamocowanie jest realizowane wskutek rozpierania śruby montażowej, w czasie montażu prawie nie występują siły osiowe. Jest to korzystne, gdy między ścianami profilu wielokomorowego służącymi do zakotwienia jest umieszczona izolacja termiczna, która zostałaby zdeformowana w wypadku sił osiowych. Jednak znane urządzenie ma tę wadę, że siły poprzeczne są wprowadzane na część okucia z jednej strony w wyniku sił tarcia na powierzchniach kontrowania między trzpieniem gwintowanym i śrubą montażową, z drugiej zaś strony za pomocą gwintu wewnętrznego umieszczonego na końcu wprowadzającym elementu pozycjonującego w śrubie montażowej i stąd do profilu wielokomorowego. W wyniku tego niekorzystnego przebiegu siły, łatwo może dojść do przesunięć części okucia względem profilu wielokomorowego.

Celem wynalazku jest opracowanie zespołu mocującego, który zapewnia duże przejmowanie sił poprzecznych, niezawodne zabezpieczenie przed przesunięciem oraz prosty montaż.

Według wynalazku cel ten osiąga się za pomocą zespołu do zamocowania części okucia opisanego na wstępie rodzaju, który zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że średnica rdzenia gwintu zewnętrznego na śrubie montażowej przy stałej wysokości boku zarysu gwintu zmniejsza się w kierunku wprowadzania śruby montażowej.

Korzystnie, obwód kołnierza oporowego ma ząbkowanie.

Korzystnie dalej, średnica koła wierzchołków ząbkowania na kołnierzu oporowym jest większa, a średnica koła stóp ząbkowania jest mniejsza niż średnica otworu wywierconego w części okucia.

Korzystnie ponadto, gwint wewnętrzny jest umieszczony z tyłu w śrubie montażowej względem kierunku jej wprowadzania.

Korzystnie także, gwint zewnętrzny śruby montażowej jest wykonany jako gwint drobnozwojny.

Korzystnie również, gwint zewnętrzny śruby montażowej jest wykonany jako gwint wielozwojny.

Korzystnie wreszcie, gwint zewnętrzny śruby montażowej jest wykonany aż do kołnierza oporowego.

W rozwiązaniu według wynalazku śruba montażowa ma gwint zewnętrzny, którego średnica rdzenia w kierunku jej wprowadzania zmniejsza się, na przykład stożkowo. Przy tym wysokość boku zarysu gwintu pozostaje stała, tak, że w przeciwieństwie do znanego urządzenia gwint nie wcina się w ściany profilu wielokomorowego, lecz powodując odkształcenie wytłacza je. Powoduje to umocnienie przez zgniot przy odkształceniu bez przerywania włókien i tym samym znacznie wyższe parametry zamocowania.

PL 218 604 B1

Jeśli kołnierz oporowy ma zewnętrzny obwód, który wchodzi centrująco w otwór wywiercony w części okucia, uzyskuje się bezpośrednie połączenie części okucia i śruby montażowej. Tym samym siły poprzeczne zostają wprowadzone bezpośrednio na część okucia i za pomocą połączenia kształtowego do profilu wielokomorowego. Ząbkowanie na zewnętrznym obwodzie kołnierza oporowego środkując wsuwa się z kolei w otwór wywiercony w części okucia. Średnica koła wierzchołków ząbkowania na kołnierzu oporowym jest większa, a średnica koła stóp ząbkowania jest mniejsza niż średnica wywierconego otworu w części okucia i w czasie montażu zęby wrzynają się w ściankę otworu wywierconego w części okucia. Dzięki temu poza środkowaniem osiąga się przenoszenia momentów skręcających zamknięciem kształtowym. Z tego powodu, także przy dużych siłach poprzecznych wyeliminowane jest zarówno przesunięcie w kierunku promieniowym, jak i obrócenie części okucia względem śruby montażowej.

Mając na myśli ten udoskonalony przebieg siły, w rozwiązaniu według wynalazku gwint wewnętrzny śruby montażowej jest umieszczony w celu przejmowania sił na śrubę mocującą w tylnym końcu śruby montażowej w odniesieniu do kierunku jej wprowadzania.

Jak wykazują badania, wykonanie gwintu zewnętrznego jako gwintu drobnozwojnego powoduje w porównaniu z gwintem zwykłym wzrost parametrów zamocowania. Dzięki wielokrotności gwintu jest zapewnione, że przy rozpoczynającym się wytłaczaniu boków nie dochodzi do przesunięcia w kierunku promieniowym śruby montażowej w stosunku do wywierconego otworu z powodu działania sił biernych.

Gwint zewnętrzny śruby montażowej jest wykonany aż do kołnierza oporowego, dzięki czemu dochodzi także działanie nośne ściany zewnętrznej profilu wielokomorowego. W porównaniu z wybiegiem gwintu zwiększa to zarówno siły zamocowania, jak i zdolność do przejmowania sił poprzecznych bez przesunięcia w kierunku promieniowym.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój zespołu według wynalazku w stanie wmontowanym. Zespół 1 składa się ze śruby montażowej 2 i śruby mocującej 3. Służy ona do zamocowania części okucia 4 na profilu wielokomorowym 5. Profil wielokomorowy 5 posiada izolację cieplną 6 z tworzywa sztucznego, dzięki czemu zmniejsza się przepływ ciepła, na przykład od ściany przedniej 7 do ściany tylnej 8. W czasie montażu najpierw zespół 1 wkłada się w otwór 9 wywiercony w profilu wielokomorowym 5. W ten wywiercony otwór 9 wkręca się śrubę montażową 2. W tym celu śruba montażowa 2 ma montażowe powierzchnie przyłożenia 10 wytłoczone jako gniazdo sześciokątne. Gwint zewnętrzny 11 śruby montażowej 2 wciska się przy wkręcaniu w ściany 12 profilu wielokomorowego 5. W tym celu gwint zewnętrzny 11 w kierunku wprowadzania ma średnicę rdzenia zmniejszającą się stożkowe o kącie wierzchołkowym stożka a. Wysokość boku zarysu gwintu a jest stała na całej długości gwintu zewnętrznego 11. Dzięki temu uzyskuje się wtedy to, że gwint zewnętrzny 11 zagłębia się w ściany 12 profilu wielokomorowego 5 nie skrawając, lecz dochodzi tylko do procesu odkształcenia. Dzięki temu materiał umacnia się, co odbija się korzystnie na parametrach zamocowania zespołu 1. Gwint zewnętrzny 11 jest wytłoczony aż do kołnierza oporowego 13, tak że jest on zamocowany również w ścianie zewnętrznej 14. Wskutek wytłoczenia gwintu zewnętrznego 11 jako drobnego gwintu trzykrotnego uzyskuje się zarówno wysokie parametry zamocowania, jak i dobre środkowanie w wywierconym otworze 9.

Po wkręceniu śruby montażowej 2 część okucia 4 zostaje nasadzona swoim otworem 15 na kołnierz oporowy 13. Kołnierz oporowy 13 ma ząbkowanie 16, którego średnica koła wierzchołków ząbkowania jest większa i którego średnica koła stóp ząbkowania jest mniejsza niż średnica otworu 15. W czasie osadzania dochodzi dzięki temu do werżnięcia się ząbkowania w otwór 15. Z jednej strony zapewnia to środkowanie części okucia 4, z drugiej zaś strony bezpośrednie przenoszenie sił poprzecznych i momentów skręcających części okucia na śrubę montażową 2, za pomocą zamknięcia kształtowego. Osiowe siły rozciągające przenoszone są przez zamontowaną na końcu śrubę mocującą 3 za pomocą jej łba 17 jako środka mocującego i gwint trzpienia 18 do gwintu wewnętrznego 19 śruby montażowej 2. Takie ukształtowanie zapewnia optymalne wprowadzenie wszystkich sił i momentów do profilu wielokomorowego 5.

Claims (7)

1. Zespół do zamocowania części okucia na profilu wielokomorowym, który składa się ze śruby montażowej i śruby mocującej, przy czym śruba montażowa ma gwint zewnętrzny, kołnierz oporowy

PL 218 604 B1 umieszczony na tylnym końcu względem kierunku wprowadzania, gwint wewnętrzny i montażowe powierzchnie przyłożenia, i przy czym śruba mocująca jest wkręcona w gwint wewnętrzny śruby montażowej, a kołnierz oporowy ma zewnętrzny obwód, który wchodzi centrująco w otwór wywiercony w części okucia, znamienny tym, że średnica rdzenia gwintu zewnętrznego (11) na śrubie montażowej (2) przy stałej wysokości boku zarysu gwintu (a) zmniejsza się w kierunku wprowadzania śruby montażowej (2).

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że obwód (16) kołnierza oporowego (13) ma ząbkowanie.

3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że średnica koła wierzchołków ząbkowania (16) na kołnierzu oporowym (13) jest większa, a średnica koła stóp ząbkowania (16) jest mniejsza niż średnica otworu wywierconego w części okucia.

4. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że gwint wewnętrzny (19) jest umieszczony z tyłu w śrubie montażowej (2) względem kierunku jej wprowadzania.

5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że gwint zewnętrzny (11) śruby montażowej (2) jest wykonany jako gwint drobnozwojny.

6. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że gwint zewnętrzny (11) śruby montażowej (2) jest wykonany jako gwint wielozwojny.

7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że gwint zewnętrzny (11) śruby montażowej (2) jest wykonany aż do kołnierza oporowego (13).