PL215250B1 - Sposób wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych oraz urządzenie do stosowania tego sposobu - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych, których ścianki stanowi plecionka sznurowa wykonana ze skośnie usytuowanych względem siebie nitek wzajemnie się przeplatających, oraz urządzenie do stosowania tego sposobu.

Tabularne protezy małoinwazyjne stosuje się w celu udrożnienia zamkniętych naturalnych otworów i naczyń ciała, w tym głównie naczyń krwionośnych (protezy wewnątrznaczyniowe - stenty), przewodów moczowych, w procedurach małoinwazyjnych.

Znane są protezy wewnątrznaczyniowe w postaci ażurowych rurek, zbudowane z odpowiednio uformowanych drutów lub w postaci cylindra powstałego w drodze laserowego wycinania metalowej rurki. Materiały stosowane na protezy wewnątrznaczyniowe charakteryzują się pod względem mechanicznym wysoką sprężystością, zapewniającą tym wyrobom cechę tzw. pamięci kształtu. Ta wysoka sprężystość protezy wewnątrznaczyniowej zależna jest nie tylko od zastosowanego materiału lecz również od struktury ścian rurki. Spośród różnych struktur ścian rurki stanowiącej protezę wewnątrznaczyniową, wysokimi zaletami użytkowymi odznaczają się implanty w postaci plecionki sznurowej charakteryzującej się skośnym usytuowaniem względem siebie układów nitek wykonanych ze specjalnych medycznych stopów metali, wzajemnie się przeplatających, o wysokiej sprężystości i pamięci kształtu. Aby proteza wewnątrznaczyniowa nie uszkadzała naczynia lub naturalnego otworu ciała, do którego jest wprowadzana, brzegi obydwu końców implantu nie powinny posiadać odstających końcówek drutów. Zapewnić ma to także odpowiedni kształt implantu. W związku z tym końcówki drutów winny być połączone ze sobą najlepiej w pewnej odległości od brzegów implantu. Dąży się także do zminimalizowania liczby połączeń odpowiedzialnych za trwałość kształtu protezy, a więc za jej funkcjonalność i bezpieczeństwo. Większość protez naczyniowych, głównie do naczyń obwodowych, wytwarza się manualnie, co wiąże się z wysoką pracochłonnością, niską wydajnością oraz brakiem zadawalającej powtarzalności wyrobu.

Sposób wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych, których ścianki stanowi plecionka sznurowa, w której przeplatające się ze sobą nitki są usytuowane skośnie względem siebie, według wynalazku, realizuje się na walcowym rdzeniu zamocowanym obrotowo i jednocześnie przesuwnie wzdłuż osi, na którego górnej podstawie zawiesza się nitki w połowie ich długości, po czym, w trakcie wirowania i przemieszczania się rdzenia wzdłuż osi, jednymi nitkami spośród par nitek zawieszonych na rdzeniu, których końce wirują wokół dolnej podstawy rdzenia z prędkością 2-krotnie większą od prędkości wirowania rdzenia, owija się rdzeń w kierunku zgodnym z kierunkiem jego wirowania, zaś drugimi spośród par nitek zawieszonych na rdzeniu, których końce przemieszczają się w stosunku do dolnej, wirującej podstawy rdzenia wzdłuż linii falistej omijając na przemian z jednej i drugiej strony końce nitek wirujących wokół rdzenia, opasuje się rdzeń na skutek jego obrotu i przed zdjęciem tabularnej protezy z rdzenia, dwie sąsiadujące ze sobą skrajne nitki dolnego końca implantu, opasujące rdzeń w przeciwnych kierunkach, łączy się zaciskami.

Urządzenie do wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych opisanym powyżej sposobem, według wynalazku, zawiera usytuowany pionowo rdzeń o przekroju kołowym, osadzony na górnym końcu usytuowanego pionowo wałka, wokół którego znajduje się bieżnia w kształcie linii śrubowej przymocowana do nieruchomego korpusu urządzenia. Do wałka jest przymocowany kołek ślizgający się po bieżni, nadto dolny koniec wałka jest zamocowany suwliwie w tulei zamocowanej obrotowo w dolnej, kołowej części korpusu urządzenia i wyposażonej w kołnierz w postaci koła zębatego o uzębieniu zewnętrznym, które zazębia się z drugim kołem zębatym złączonym z mechanizmem napędowym nadającym tulei ruch obrotowy. Z dolną, kołową częścią korpusu są złączone dolne końce usytuowanych pionowo trzpieni, rozmieszczone równomiernie na jej obwodzie i zamocowane do podstawy urządzenia. Między górnymi końcami pionowych trzpieni, współosiowo z rdzeniem, jest osadzona obrotowo kołowa tarcza, której krawędzie są umieszczone w prowadnicach wykonanych w tych trzpieniach, złączona z mechanizmem nadającym jej ruch obrotowy w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu wałka z rdzeniem, ale z prędkością 2-krotnie większą od prędkości obrotów wałka z rdzeniem. W górnej podstawie walcowego rdzenia, równomiernie na jego obwodzie, są zamocowane kołki do zawieszenia na nich nitek. W górnej powierzchni tarczy, wokół rdzenia, są wyfrezowane dwa kanały, każdy wzdłuż linii falistej, przecinające się tak, że między miejscami przecięcia fragment jednego kanału jest wypukły, zaś drugiego wklęsły w stosunku do osi rdzenia i ilość miejsc przecięcia kanałów jest równa ilości kołków zamocowanych w górnej podstawie rdzenia. W kanałach kołowej tarczy są osadzone suwliwie czółenka, do których są przytwierdzone nawoje do nawinięcia jednych nitek spoPL 215 250 B1 śród par nitek zawieszanych na kołkach rdzenia, zaś w otworach wykonanych między kanałami tarczy, w połowie odległości między miejscami przecięcia się kanałów, są zamocowane prowadniki drugich nitek spośród par nitek zawieszonych na kołkach rdzenia, nawiniętych na nawoje przymocowane do dolnej powierzchni kołowej tarczy. Promienie krzywizn ścian czółenek są identyczne jak promienie krzywizn ścian kanałów. Nadto nad kołową tarczą, nad miejscami przecinania się kanałów, są usytuowane zapory czółenek, zamocowane na ramionach usytuowanych wzdłuż promieni tarczy, których jedne końce umieszczone w środkowym otworze tarczy i drugie końce owinięte wokół krawędzi tarczy są przymocowane do korpusu urządzenia, poniżej nawojów przymocowanych do dolnej powierzchni tarczy. W zaporach są szczeliny o szerokości nieco większej od średnicy prowadników nitek zamocowanych w tarczy.

Sposób i urządzenie według wynalazku umożliwiają wytwarzanie tabularnych protez małoinwazyjnych w sposób zmechanizowany, przy czym manualnie wykonuje się tylko czynności początkujące i kończące cykl wytwarzania implantu. Dzięki temu zwiększa się wydajność wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych oraz równomierność struktury ich splotu.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia tabularną protezę małoinwazyjną, w widoku perspektywicznym, fig. 2 rdzeń urządzenia z fragmentem tabularnej protezy, w trakcie jej wykonywania, zaś fig. 3 urządzenie w widoku perspektywicznym.

Tabularną protezę małoinwazyjną przedstawioną na fig. 1 wykonano na walcowym rdzeniu 4 zamocowanym obrotowo i jednocześnie przesuwnie wzdłuż osi, z dwóch układów nitek 1, po sześć nitek każdy, powstałych w wyniku zawieszenia na kołkach 23, zamocowanych w górnej podstawie rdzenia 4, metalowych nitek 1, w połowie ich długości. W trakcie wirowania i przemieszczania się rdzenia 4 wzdłuż osi, jednymi nitkami każdej pary nitek, nawiniętymi na nawoje 6 wirujące wokół rdzenia 4 z prędkością 2-krotnie większą od prędkości wirowania rdzenia 4, owijano rdzeń 4 w kierunku zgodnym z kierunkiem jego wirowania, zaś drugimi nitkami każdej pary nitek, nawiniętymi na nawoje 5 przemieszczające się w stosunku do dolnej wirującej podstawy rdzenia 4 wzdłuż linii falistej omijającej na przemian z jednej i drugiej strony nitki odwijane z nawojów 6, opasywano rdzeń 4 na skutek jego obrotu. W ten sposób powstała tabularna proteza małoinwazyjna, której ścianki stanowiła plecionka sznurowa, w której przeplatające się ze sobą nitki były usytuowane skośnie względem siebie. Po wytworzeniu tabularnej protezy małoinwazyjnej dwie sąsiadujące ze sobą, skrajne nitki dolnego końca implantu, odwinięte z nawojów 5 i 6 połączono manualnie zaciskami 3. Górny koniec wytworzonej protezy posiadał wypustki 2 powstałe w wyniku zagięcia nitek 1 na kołkach 23 rdzenia 4, zaś dolny koniec implantu posiadał wypustki 2 powstałe w wyniku połączenia skrajnych nitek 1 odwiniętych z nawojów 5 i 6 zaciskami 3.

Urządzenie zawiera usytuowany pionowo, walcowy rdzeń 4, osadzony na górnym końcu usytuowanego pionowo wałka 11, wokół którego znajduje się bieżnia 16 w kształcie linii śrubowej, przymocowana do nieruchomego korpusu urządzenia. Do wałka 11 jest przymocowany kołek 18 ślizgający się po bieżni 16. Dolny koniec wałka 11, o przekroju kwadratowym, jest zamocowany przesuwnie, w kierunku góra-dół, w tulei 13, wyposażonej w kołnierz 14 w postaci koła zębatego o uzębieniu zewnętrznym, które zazębia się z drugim kołem zębatym 17 złączonym z mechanizmem napędowym. Tuleja 13 jest zamocowana obrotowo w dolnej, kołowej części 9 korpusu urządzenia, z którą są złączone dolne końce usytuowanych pionowo trzpieni 10, rozmieszczonych równomiernie na obwodzie części 9 korpusu i zamocowanych do podstawy 12 urządzenia. Między górnymi końcami pionowych trzpieni 10, współosiowo z rdzeniem 4, jest osadzona obrotowo kołowa tarcza 15, której krawędzie są umieszczone w prowadnicach wykonanych w tych trzpieniach, złączona z mechanizmem 19 nadającym jej ruch obrotowy w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu wałka 11 z rdzeniem 4, ale z prędkością 2-krotnie większą od prędkości obrotów wałka 11 z rdzeniem 4. W górnej podstawie rdzenia 4, równomiernie na jego obwodzie, są zamocowane kołki 23 do zawieszenia na nich, w połowie długości, nitek 1. W górnej powierzchni tarczy 15, wokół rdzenia 4, są wyfrezowane dwa kanały 20, każdy wzdłuż linii falistej, przecinające się tak, że między miejscami przecięcia fragment jednego kanału 20 jest wypukły, zaś drugiego wklęsły w stosunku do osi rdzenia 4 i ilość miejsc przecięcia kanałów 20 jest równa ilości kołków 23 zamocowanych w górnej podstawie rdzenia 4. W kanałach 20 tarczy 15 są osadzone suwliwie czółenka 21 o promieniach krzywizny ścian identycznych jak promienie krzywizn ścian kanałów 20. Do czółenek 21 są przytwierdzone nawoje 5 do nawijania jednych spośród par nitek 1 zawieszonych na kołkach 23 oraz sprężyste prowadniki 8 tych nitek, zaś w otworach wykonanych między kanałami 20, w połowie odległości między miejscami przecięcia kanałów 20, są osadzone

PL 215 250 B1 prowadniki 7 drugich nitek spośród par nitek 1, nawiniętych na nawoje 6 przymocowane do dolnej powierzchni tarczy 15. Nadto nad tarczą 15. nad miejscami przecinania się kanałów 20, są usytuowane zapory 22 czółenek 21, zamocowane na ramionach usytuowanych wzdłuż promieni tarczy 15, których jedne końce umieszczone w środkowym otworze tarczy 15 i drugie końce owinięte wokół krawędzi tarczy 15 są przymocowane do korpusu urządzenia, poniżej nawojów 6. W zaporach 22 są szczeliny o szerokości nieco większej od średnicy prowadników 7.

Na kołkach 23 zawiesza się, w połowie długości, nitki 1, których jedne końce nawija się na nawoje 5 przytwierdzone do czółenek 21, zaś drugie końce przeciąga się przez prowadniki 7 i nawija na nawoje 6 przymocowane do dolnej powierzchni tarczy 15. Następnie uruchamia się mechanizm napędowy koła zębatego 17 zazębionego z kołnierzem 14 tulei 13 wprawiający w ruch obrotowy tuleję 13 wraz z osadzonym w niej wałkiem 11 oraz rdzeniem 4 osadzonym na tym wałku, oraz mechanizm 19 wprawiający tarczę 15 w ruch obrotowy z prędkością 2-krotnie większą od prędkości obrotowej tulei 13. W wyniku obrotów tulei 13 z sadzonym w niej wałkiem 11, kołek 18 przemieszcza się po bieżni 16 w kształcie linii śrubowej wywołując ruch rdzenia 4 wzdłuż jego osi. W trakcie wirowania i jednocześnie przemieszczania się rdzenia 4 wzdłuż osi owija się rdzeń 4 w kierunku zgodnym z kierunkiem jego wirowania nitkami 1 odwijanymi z nawojów 6 przymocowanych do dolnej powierzchni tarczy 15 i wirujących wraz z tą tarczą oraz opasuje się rdzeń 4 nitkami 1 odwijanymi z nawojów 5 przemieszczających się wraz z czółenkami 21 w kanałach 20, w stosunku do dolnej wirującej podstawy rdzenia 4, wzdłuż linii falistej omijającej na przemian z jednej i drugiej strony nitki I odwijane z nawojów 6 dzięki obecności zapór 22.

Claims (2)

1. Sposób wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych, których ścianki stanowi plecionka sznurowa, w której przeplatające się ze sobą nitki są usytuowane skośnie względem siebie, znamienny tym, że realizuje się go na walcowym rdzeniu zamocowanym obrotowo i jednocześnie przesuwnie wzdłuż osi, na którego górnej podstawie zawiesza się nitki w połowie ich długości, po czym, w trakcie wirowania i przemieszczania się rdzenia wzdłuż osi, jednymi nitkami spośród par nitek zawieszonych na rdzeniu, których końce wirują wokół dolnej podstawy rdzenia z prędkością 2-krotnie większą od prędkości wirowania rdzenia, owija się rdzeń w kierunku zgodnym z kierunkiem jego wirowania, zaś drugimi spośród par nitek zawieszonych na rdzeniu, których końce przemieszczają się w stosunku do dolnej, wirującej podstawy rdzenia wzdłuż linii falistej omijając na przemian z jednej i drugiej strony końce nitek wirujących wokół rdzenia, opasuje się rdzeń na skutek jego obrotu i przed zdjęciem tabularnej protezy z rdzenia dwie sąsiadujące ze sobą, skrajne nitki dolnego końca implantu, opasujące rdzeń w przeciwnych kierunkach, łączy się zaciskami.

2. Urządzenie do wytwarzania tabularnych protez małoinwazyjnych sposobem opisanym w zastrzeżeniu 1, znamienne tym, że zawiera usytuowany pionowo rdzeń (4) o przekroju kołowym, osadzony na górnym końcu usytuowanego pionowo wałka (11), wokół którego znajduje się bieżnia (16) w kształcie linii śrubowej, przymocowana do nieruchomego korpusu urządzenia i do którego jest przymocowany kołek (18) ślizgający się po bieżni (16), dolny koniec wałka (11) jest zamocowany suwliwie w tulei (13) zamocowanej obrotowo w dolnej, kołowej części (9) korpusu urządzenia i wyposażonej w kołnierz (14) w postaci koła zębatego o uzębieniu zewnętrznym, które zazębia się z drugim kołem zębatym (17) złączonym z mechanizmem napędowym nadającym tulei (13) ruch obrotowy, nadto z dolną, kołową częścią (9) korpusu są złączone dolne końce usytuowanych pionowo trzpieni (10), rozmieszczone równomiernie na jej obwodzie i zamocowane do podstawy (12) urządzenia, zaś między górnymi końcami pionowych trzpieni (10), współosiowo z rdzeniem (4), jest osadzona obrotowo kołowa tarcza (15), której krawędzie są umieszczone w prowadnicach wykonanych w tych trzpieniach, złączona z mechanizmem (19) nadającym jej ruch obrotowy w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu wałka (11) z rdzeniem (4), w górnej podstawie walcowego rdzenia (4), równomiernie na jego obwodzie, są zamocowane kołki (23) do zawieszenia na nich nitek (1), natomiast w górnej powierzchni tarczy (15), wokół rdzenia (4), są wyfrezowane dwa kanały (20), każdy wzdłuż linii falistej, przecinające się tak, że między miejscami przecięcia fragment jednego kanału jest wypukły, zaś drugiego wklęsły w stosunku do osi rdzenia (4) i ilość miejsc przecięcia kanałów (20) jest równa ilości kołków (23) zamocowanych w górnej podstawie rdzenia (4), ponadto w kanałach (20) tarczy (15) są osadzone suwliwie czółenka (21), do których są przytwierdzone nawoje (5) do nawinięcia jednych nitek spośród

PL 215 250 B1 par nitek (1) zawieszanych na kołkach (23) rdzenia (4), zaś w otworach wykonanych między kanałami (20) tarczy (15), w połowie odległości między miejscami przecięcia kanałów (20), są zamocowane prowadniki (7) drugich nitek spośród par nitek (I) zawieszanych na kołkach (23), nawiniętych na nawoje (6) przymocowane do dolnej powierzchni tarczy (15), przy czym promienie krzywizn ścian czółenek (21) są identyczne jak promienie krzywizn ścian kanałów (20), dodatkowo nad tarczą (15), nad miejscami przecinania się kanałów (20), są usytuowane zapory (22) czółenek (21) zamocowane na ramionach usytuowanych wzdłuż promieni tarczy (15), których jedne końce umieszczone w środkowym otworze tarczy (15) i drugie końce owinięte wokół krawędzi tej tarczy są przymocowane do korpusu urządzenia, poniżej nawojów (6) przymocowanych do dolnej powierzchni tarczy (15) i w zaporach (22) są szczeliny o szerokości nieco większej od średnicy prowadników (7) zamocowanych w tarczy (15).