PL211785B1 - Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania - Google Patents

Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania

Info

Publication number
PL211785B1
PL211785B1 PL390295A PL39029510A PL211785B1 PL 211785 B1 PL211785 B1 PL 211785B1 PL 390295 A PL390295 A PL 390295A PL 39029510 A PL39029510 A PL 39029510A PL 211785 B1 PL211785 B1 PL 211785B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
urethane
moiety
aliphatic chain
infrared spectrum
reaction
Prior art date
Application number
PL390295A
Other languages
English (en)
Other versions
PL390295A1 (pl
Inventor
Janusz Kozakiewicz
Krystyna Sylwestrzak
Jarosław Przybylski
Alicja Grott
Izabela Ofat
Original Assignee
Inst Chemii Przemysłowej Im Prof Ignacego Mościckiego
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Inst Chemii Przemysłowej Im Prof Ignacego Mościckiego filed Critical Inst Chemii Przemysłowej Im Prof Ignacego Mościckiego
Priority to PL390295A priority Critical patent/PL211785B1/pl
Publication of PL390295A1 publication Critical patent/PL390295A1/pl
Publication of PL211785B1 publication Critical patent/PL211785B1/pl

Links

Landscapes

  • Polyurethanes Or Polyureas (AREA)

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania.
Podstawowymi składnikami kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, wykorzystywanych zwłaszcza w lakierach poliuretanowych, są poliol i środek sieciujący będący trimerem diizocyjanianu zawierającym wolne grupy izocyjanianowe lub zablokowane grupy izocyjanianowe. Podczas utwardzania kompozycji zachodzi reakcja grup izocyjanianowych z grupami hydroksylowymi poliolu, przy czym w przypadku, gdy grupy izocyjanianowe zostały wcześniej zablokowane, wydziela się środek blokujący. Poza tymi dwoma podstawowymi składnikami kompozycje mogą zawierać katalizatory reakcji utwardzania, rozpuszczalniki, napełniacze mineralne oraz inne dodatki takie, jak np. plastyfikatory, czy środki uniepalniające.
Jako środki sieciujące w kompozycjach poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze najczęściej są obecnie stosowane trimery diizocyjanianów alifatycznych, cykloalifatycznych lub aromatycznych, zawierające zablokowane grupy izocyjanianowe. Stosowane w praktyce trimery diizocyjanianów nie są substancjami chemicznie czystymi i zawierają domieszki zarówno diizocyjanianów, z których został y utworzone, jak i produktów ich dalszej reakcji z diizocyjanianami (np. pentamerów). Takie kompozycje, których podstawowym składnikami są poliestrol lub polieterol oraz środek sieciujący stanowiący zablokowany trimer diizocyjanianu, są wykorzystywane przede wszystkim do otrzymywania lakierów poliuretanowych do pokrywania metali znajdujących zastosowanie przede wszystkim w przemyś le samochodowym, w tym zarówno lakierów rozpuszczalnikowych, jak i proszkowych a takż e opartych na dyspersjach wodnych.
Problemem, który ogranicza zapotrzebowanie na lakiery poliuretanowe jest brak środków blokujących grupę izocyjanianową (NCO), które nie ulatniałyby się podczas procesu tworzenia powłoki lakierowej lub nie pozostawały w postaci niezwiązanej w powłoce i jednocześnie umożliwiały sieciowanie w temperaturze niższej niż 190 - 200°C. Ulatnianie się środków blokujących stwarza zagrożenie dla środowiska a pozostawanie w postaci niezwiązanej w powłoce pogarsza jej właściwości.
W literaturze dotyczą cej dziedziny wynalazku np. Wicks D.A., Wicks Jr. Z.W.: Progr.Org. Coat. 36 (1999), 148-172 oraz Wicks D.A., Wicks Jr. Z.W.: Progr.Org. Coat. 41 (2001), 1-83, Camberlin Y., Milhaud P., Pesando C, Pascault J.P.: Macromol. Chem. Macromol Symp. (1989), 25-91 lub Wicks Z.W., Jones F., Pappas S. w „Organic coating science and technology, vol. 1, (1992), 1888, rozdział XII, jako znane czynniki blokujące grupę NCO opisane są następujące rodzaje związków:
- pochodne fenoli
- aminy drugorzę dowe
- laktamy
- ketoksymy
- zwią zki zawierają ce aktywne atomy wodoru w grupie metylenowej (np. acetyloacetoniany)
- disiarczyny
- alkohole alifatyczne
- zwią zki heterocykliczne zawierające aktywne atomy wodoru
Żaden z wymienionych środków blokujących nie spełnia jednak łącznie obu warunków, o których mowa wyżej, to znaczy:
- umoż liwia sieciowanie w niższej temperaturze,
- nie pozostaje w utwardzonej powł oce lub nie ulatnia się z niej.
W opisie patentowym US 6827875 B2 przedstawiono nowy ś rodek blokują cy ester cyklopentano-2-karboksyetylowy. Zastosowanie tego środka blokującego umożliwia rozwiązanie problemu przedstawionego wyżej, gdyż w stosunkowo łagodnych warunkach (ok. 140-150°C) w obecności katalizatora rozkłada się reagując z poliolem znajdującym się w kompozycji powłokowej z wytworzeniem poliamidopoliestru, który stanowi element spoiwa powłoki.
Inny sposób rozwiązania problemu przedstawionego wyżej zaproponowano w artykule opublikowanym w European Polymer Journal (EPJ nr 36 (2000), 1745-1751). Opisano tam syntezę nowego sfunkcjonalizowanego środka blokującego grupę NCO-metakrylanu 2-formyloksyetylu. Związek ten posiada dwie grupy funkcyjne: grupę formy Iową zdolną do reakcji z grupą NCO i ugrupowanie metakrylowe zawierające wiązanie nienasycone zdolne do polimeryzacji.
Okazało się, że nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych, według wynalazku stanowią grupę sfunkcjonalizowanych środków sieciujących, których stosowanie nie powoduje uwalniania
PL 211 785 B1 się środka blokującego podczas procesu utwardzania kompozycji, który w postaci niezwiązanej pozostawałby w powłoce po utwardzeniu, bądź wydzielałby się z niej podczas utwardzania. Nowe środki sieciujące według wynalazku pozwalają jednocześnie na stosowanie temperatury utwardzania poniżej 190°C.
Z przeprowadzonego szczegół owego rozeznania literaturowego i patentowego wynika, ż e sfunkcjonalizowane rozgałęzione alofanianowe pochodne trimerów diizocyjanianów nie były dotychczas stosowane, jako środki sieciujące w kompozycjach poliuretanowych. Blokowanie grup izocyjanianowych poprzez reakcję alofanianowych pochodnych trimerów diizocyjanianów z ugrupowaniem uretanowym, z wytworzeniem wiązania alofanianowego, opisano w artykule B. Pilch-Pitera „Polimery” 2008, 53, 513-518 oraz w opisie patentowym US 6991746 B2.W artykule B. Pilch-Pitera „Polimery” 2008, 53, 513-518 przedstawiono ogólny przebieg tej reakcji, stwierdzając, że sprzyja jej środowisko zasadowe oraz że nieprzereagowane grupy NCO blokuje się za pomocą związków zawierających labilne atomy wodoru. W opisie patentowym US 6991746 B2 przedstawiono opis procesu częściowego przekształcania diizocyjanianu difenylometanu w alofanian, poprzez reakcję nadmiaru molowego tego diizocyjanianu z alkoholem w obecności katalizatora.
W artykule A.Lapprand i in. „Polymer Degradation and Stability” 2005, 90, 363-373 przedstawiono wyniki badań nad reakcją tworzenia alofanianów w wyniku reakcji izocyjanianów z uretanami. Jako izocyjaniany w tej reakcji stosowano diizocyjanian 4,4'-metylenobis(fenylu) i trimer diizocyjanianu izoforonu, a jako uretan produkt reakcji 2 moli alkoholu oktylowego z 1 molem diizocyjanianu 4,4'-metylenobis(fenylu). Potwierdzono powstawanie wiązań alofanianowych metodą magnetycznego rezonansu jądrowego 1H i 13C.
Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, według wynalazku są sfunkcjonalizowanymi rozgałęzionymi alofanianowymi pochodnymi trimerów diizocyjanianów o wzorze ogólnym 1, w którym:
- R1 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C6-C12, lub -C6H4-CH2-C6H4-, lub -cykloC6H10-CH2-, lub cykloC6H10-, lub -C6H4-, lub -cykloC6H3(CH3)3(CH2)-, lub -(CH3)2C-C6H2-C(CH3)2-, lub -(CH3)C6H3-, lub -(CH3)2-C6H2-, lub -C6H4-C6H4-, lub -(OCH3)C6H4-C6H4(OCH3)-;
- R2 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C9, lub łańcuch -(CH2-CH2-O)x-CH2-CH2-, w którym x = 1-40;
- F1 oznacza ugrupowanie R4R5C=CR3-, w którym R3 oznacza H, CH3, -C6H5, R4 oznacza H, CH3 a R5 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C8, lub ugrupowanie epoksydowe -(CH-CH2)O, lub łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C18, lub -C6H5, lub -C6H4-R6 gdzie R6 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C18, lub cykloC6H11, lub łańcuch alifatyczny C1-C5 częściowo lub całkowicie podstawiony atomami fluoru, lub ugrupowanie -NR7R8, w którym R7 i R8 oznaczają łańcuchy alifatyczne nasycone C1-C4, lub ugrupowanie -O-CH=CH2, lub ugrupowanie -OOC-CH=CH2, lub ugrupowanie -OOC-C(CH3)=CH2, lub ugrupowanie -O-R9, lub -OOC-R9 gdzie R9 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4, lub ugrupowanie -CH(CH2OCH2-CH=CH2)2, lub ugrupowanie -C(CH2OCOC17H35)(CH2-OCO-CH=CH2)2;
- F2 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C9, lub CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, lub -C6H5, lub -cykloC6H11, lub ugrupowanie -R10-Si(OR11)3, w którym R10 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C6 a R11 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4.
Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania nowych środków sieciujących do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze.
Sposób wytwarzania nowych środków sieciujących do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, będących sfunkcjonalizowanymi rozgałęzionymi alofanianowymi pochodnymi trimerów diizocyjanianów o wzorze ogólnym 1, według wynalazku polega na tym, że związek otrzymany w wyniku reakcji alkoholu i monoizocyjaniami, zawierający w cząsteczce ugrupowanie uretanowe -NH-COO- i co najmniej jedno wiązanie podwójne C=C, lub ugrupowanie epoksydowe -(CH-CH2)O, lub grupę alkoksysilanową-Si(OR)3 gdzie R oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4, poddaje się reakcji z trimerem diizocyjanianu w stosunku molowym grup uretanowych do grup izocyjanianowych wynoszącym od 1:1 do 3:1, korzystnie od 1,2:1 do 2,2:1, w temperaturze od 50°C do 180°C, korzystnie od 60°C do 120°C, w obecności organicznych związków cyny lub cynku jako katalizatorów.
Jako alkohole do otrzymywania związków zawierających w cząsteczce ugrupowanie uretanowe i wią zanie podwójne C=C, korzystnie stosuje się wedł ug wynalazku alkohol allilowy, 5-heksen-1-ol, eter winylowo-4-hydroksybutyłowy, akrylan 2-hydroksyetylu, metakrylan 2-hydroksyetylu, eter diallilowy trimetylolopropanu, geraniol, monometakrylan glikolu polietylenowego.
PL 211 785 B1
Jako alkohol do otrzymywania związków zawierających w cząsteczce ugrupowanie uretanowe i ugrupowanie epoksydowe -(CH-CH2)O korzystnie stosuje się według wynalazku glicydol.
Jako monoizocyjanian do otrzymywania związków zawierających w cząsteczce ugrupowanie uretanowe i wiązanie podwójne C=C korzystnie stosuje się według wynalazku izocyjanian 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu.
Jako monoizocyjanian do otrzymywania związków zawierających w cząsteczce ugrupowanie uretanowe i grupę alkoksysilanową -Si(OR)3, w której R oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4 korzystnie stosuje się 3-izocyjanianopropylotrimetoksysilan.
Jako katalizator korzystnie stosuje się oktenian cyny lub dibutylolaurynian cyny.
Jako katalizator korzystnie stosuje się acetyloacetonian cynku.
Proces otrzymywania sfunkcjonalizowanych środków sieciujących według wynalazku prowadzi się w rozpuszczalniku lub bez udziału rozpuszczalnika.
W wyniku reakcji otrzymywania sfunkcjonalizowanych środków sieciujących do kompozycji poliuretanowych prowadzonej sposobem według wynalazku otrzymuje się mieszaninę zawierającą sfunkcjonalizowane alofanianowe pochodne trimerów diizocyjanianów oraz nieprzereagowane sfunkcjonalizowane uretany w ilości odpowiadającej ich nadmiarowi molowemu zastosowanemu w reakcji.
Mieszaninę otrzymaną w wyniku reakcji można stosować, jako składnik kompozycji poliuretanowych bez wydzielania sfunkcjonalizowanych alofanianowych pochodnych trimerów diizocyjanianów, gdyż pozostające w produkcie reakcji sfunkcjonalizowane uretany podczas utwardzania powłoki ulegają polimeryzacji dzięki obecności grup funkcyjnych i dlatego nie wydzielają się z powłoki na zewnątrz i nie pozostają w niej postaci niezwiązanej. Reakcję prowadzi się do zaniku pasma grupy izocyjanianowej w widmie w podczerwieni, ale w praktyce w mieszaninie poreakcyjnej mogą zawsze pozostać nieznaczne ilości nieprzereagowanego trimeru diizocyjanianu. W przypadku, gdy w produkcie reakcji pozostanie nieprzereagowany trirner diizocyjanianu można dodać do mieszaniny reakcyjnej alkoholu zawierającego wiązanie podwójne lub ugrupowanie epoksydowe w ilości odpowiadającej zawartości grup NCO w mieszaninie i kontynuować reakcję aż do zaniku pasma grup NCO w widmie w podczerwieni.
Zaletą sfunkcjonalizowanych środków sieciujących do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, według wynalazku stanowiących sfunkcjonalizowane rozgałęzione alofanianowe pochodne trimerów diizocyjanianów jest to, że kompozycja poliuretanowa utwardza się w temperaturze niższej od 190°C i to, że podczas utwardzania kompozycji unika się kłopotliwego ulatniania się środka blokującego grupę NCO lub jego pozostawania w postaci niezwiązanej w utwardzonej kompozycji, a jednocześnie zapewnia się uzyskanie odpowiednich właściwości kompozycji po utwardzeniu takich, jak twardość, czy odporność na działanie wody.
Przy zastosowaniu środków sieciujących według wynalazku, z udziałem katalizatorów utwardzania, otrzymuje się kompozycje utwardzalne w temperaturach 140-180°C, w czasie 15-45 minut.
Poniższe przykłady ilustrują sposób otrzymywania sfunkcjonalizowanych środków sieciujących do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, stanowiących sfunkcjonalizowane rozgałęzione pochodne trimerów diizocyjanianów o ogólnej budowie przedstawionej na rysunku.
P r z y k ł a d I.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 34,85 g (0,6 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych alkoholu allilowego, a następnie wkroplono 50,3 g (0,5 mola) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu. Mieszaninę podgrzano do temperatury wrzenia i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 6 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie odpędzono nadmiar alkoholu allilowego. Po tym procesie zawartość alkoholu allilowego w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,28%. 20 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,077 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,275 g dibutylolaurynianu cyny, a następnie dodano stale mieszając 7,69 g trimeru heksametylenodiizocyjanianu zawierającego 21,04% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 80°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 21 godzinach zmierzono zawartość grup NCO w mieszaninie
PL 211 785 B1 reakcyjnej (0,54%) i dodano 0,25 g alkoholu allilowego. Po 10 minutach wygrzewania w temperaturze 80°C nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 63% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru heksametylenodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH2)6-, R2=-CH2-, F1=-CH-CH2, F2=CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać wysokolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
3,07 g otrzymanego produktu wymieszano z 0,84 g poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 180 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,003 g nadtlenku benzoilu i rozpuszczono w 1,7 g ksylenu, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 140°C przez 45 minut.
Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powlokę o bardzo dobrej przyczepności do metalu. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co dowodzi, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d II.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 72,6 g (1,25 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych alkoholu allilowego, a następnie dodano 0,5% laurynianu dibutylocyny i wkroplono 51,25 g (0,25 mola) 3-izocyjaniano-propylotrimetoksysilanu i prowadzono reakcję w temperaturze pokojowej do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 4 godziny. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie odpędzono nadmiar alkoholu allilowego. Po tym procesie zawartość alkoholu allilowego w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,2%. 26,3 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,1 mola ugrupowań uretanowych, wiązania podwójne i grupy funkcyjne -(CH2)3-Si(OCH3)3 umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,34 g dibutylolaurynianu cyny, a następnie dodano, stale mieszając, 9,98 g trimeru heksametylenodiizocyjanianu zawierającego 21,04% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 60°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze, obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 29 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 63% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi oraz grupami -Si(OCH3)3 rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru heksametylenodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH2)6-, R2=-CH2-, F1=-CH=CH2, F2=-(CH2)3-Si-(OCH3)3, który miał postać średniolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
3,47 g otrzymanego produktu wymieszano z 1,56 g poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 180 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,003 g nadtlenku benzoilu i rozpuszczono w 2,2 g ksylenu, a nastę pnie warstwę takiej mieszaniny o gruboś ci 0,1 mm naniesiono na pł ytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 180°C przez 20 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika oraz metanolu wydzielającego się w wyniku kondensacji grup -Si(OCH3)3 masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powlokę o bardzo dobrej elastyczności i odpornoś ci na dział anie wody oraz silikonopodobnym charakterze powierzchni (zmierzony dla tej powłoki metodą kropli dynamiczny kąt zwilżania wyniósł 85 stopni). Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, a także powstawanie wiązań siloksanowych -Si-O-Si-, co dowodzi, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d III.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu oboję tnego wprowadzono 8,14 g (1,1 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych glicydolu, a następnie wkroplono 11,9 g (0,1 mola) izocyjanianu fenylu. Mieszaninę podgrzano do temperatury 80°C i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy
PL 211 785 B1
NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 1 godzinę. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C-0 grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie odpędzono nadmiar glicydolu. Po tym procesie zawartość glicydolu w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,15%. 19,3 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,1 mola ugrupowań uretanowych i ugrupowanie epoksydowe umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,2 g oktenianu cyny, a następnie dodano stale mieszając 16,2 g trimeru izoforonodiizocyjanianu zawierającego 17,3% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 120°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 12 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowa ń alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 81,5% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną grupami epoksydowymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru izoforonodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-cykloC6H3(CH3)3(CH2)-(ugrupowanie izoforonowe), R2=-CH2-, F1=-(CH-CH2)O, F2=-C6H5, który miał postać niskolepkiej bezbarwnej cieczy.
g otrzymanego produktu wymieszano z 20 g polieterolu o liczbie hydroksylowej wynoszą cej 35 (mg KOH na 1 g polieterolu) z dodatkiem 4 g sproszkowanego poliestru karboksylowego o liczbie kwasowej 33 i uzyskaną w ten sposób kompozycję wygrzewano w temperaturze 170°C przez 30 minut. Masa kompozycji nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że nie wydzielił się z niej niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną masę. Analiza widma w podczerwieni potwierdził a zanik grup epoksydowych, co potwierdza, ż e przereagował y one z grupami karboksylowymi poliestru karboksylowego i oznacza, że uretan wbudował się w strukturę utwardzonej masy.
P r z y k ł a d IV.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu oboj ętnego wprowadzono 100 g (1 mol) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych 5-heksen-1-olu, a następnie dodano 0,5% laurynianu dibutylocyny i wkroplono 62,5 g (0,5 mola) izocyjanianu cykloheksylu i prowadzono reakcję w temperaturze 50°C do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 2 godziny. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie odpędzono nadmiar 5-heksen-1-olu. Po tym procesie zawartość tego alkoholu w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,4%. 22,5 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,1 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadł o magnetyczne, chł odnicę zwrotną , termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,3 g acetyloacetonianu cynku, a następnie dodano stale mieszając 13,1 g trimeru 4,4'diizocyjanianodicykloheksylometanu zawierającego 16% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 90°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywnoś ci pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 16 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 67,8% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru 4,4'diizocyjanianodicykloheksylometanu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-cykloC6H10-CH2-cykloC6H10-, R2=-(CH2)4-, F1=-CH=CH2, F2=-cykloC6H11, który miał postać średniolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
3,6 g otrzymanego produktu wymieszano z 12,3 g 65% roztworu poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) w mieszaninie rozpuszczalników ksylen/solwentnafta 150 = 1/1 z dodatkiem 0,05 g nadtlenku benzoilu, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 160°C przez 45 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną przezroczystą powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co dowodzi, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
PL 211 785 B1
P r z y k ł a d V.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 35 g (0,1 mola) uprzednio odwodnionego przy pomocy sit molekularnych monometakrylanu glikolu polietylenowego o Mcz=ok. 350, a następnie dodano 0,5% laurynianu dibutylocyny i 0,05 g fenotiazyny (inhibitor reakcji polimeryzacji) i wkroplono 1,55 g (0,1 mola) izocyjanianu n-oktylu i prowadzono reakcję w temperaturze 60°C do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 8 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. 20,3 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,055 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego rozpuszczono w takiej samej ilości toluenu i dodano 0,5 g acetyloacetonianu cynku, a nastę pnie dodano stale mieszając 8 g trimeru diizocyjanianobenzenu zawierają cego 26,25% grup NCO w postaci 50% roztworu suchym toluenie. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 60°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 24 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C-O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metodą rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt w postaci toluenowego roztworu zawierającego 45,9% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru diizocyjanianobenzenu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-C6H4-, R2=-(CH2-CH2-O)5-CH2-CH2-, F1=-OOC-C(CH3)-CH2, F2=CH3CH2)7-, który miał postać średniolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
Produkt reakcji zemulgowano w nadmiarze wody stosując mieszanie szybkoobrotowe i oddestylowano azeotropowo z wodą większość toluenu otrzymując 60% dyspersję wodną, którą wykorzystano, jako środek sieciujący w wodnodyspersyjnych wyrobach lakierowych tworzących powłoki utwardzające się w podwyższonej temperaturze.
P r z y k ł a d VI.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu oboję tnego wprowadzono 139,2 g (1,2 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych eteru 4-hydroksybutylowinylowego, a następnie dodano 0,5% laurynianu dibutylocyny i wkroplono 100,6 g (1 mol) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu i prowadzono reakcję w temperaturze 60°C do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 4 godziny. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie pod obniżonym ciśnieniem odpędzono nadmiar eteru 4-hydroksybutylowinylowego. Po tym procesie zawartość tego alkoholu w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,6%. 36,16 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,15 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,1 g laurynianu dibutylocyny, a następnie dodano, stale mieszając, 12,5 g trimeru 4,4'-diizocyjanianodifenylometanu zawierającego 16,8% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 180°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 2 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 50% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru 4,4'diizocyjamanodifenylometanu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-C6H4-CH2-C6H4-, R2=-(CH2)4-, F1=-O-CH=CH2, F2=CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać wysokolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
2,5 g otrzymanego produktu rozpuszczono w tej samej ilości mieszaniny rozpuszczalników ksylen/solwent nafta 150=1/1 i wymieszano z 12,3g 65% roztworu poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) w mieszaninie rozpuszczalników ksylen/solwent nafta 150=1/1 z dodatkiem 0,1 g nadtlenku benzoilu, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 150°C przez 25 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano
PL 211 785 B1 utwardzoną powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co dowodzi, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d VII.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu oboję tnego wprowadzono 15,42 g (0,1 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych trans-3,7-dimetylo-2,6-oktadien-1-olu (geraniolu), a następnie wkroplono 9,05 g (0,09 mola) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu. Mieszaninę podgrzano do temperatury wrzenia i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 8 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie odpędzono pod obniżonym ciśnieniem nadmiar geraniolu. Po tym procesie zawartość geraniolu w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,54%. 11,5 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,045 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,05 g dibutylolaurynianu cyny, a następnie dodano, stale mieszając, 11,34 g trimeru dodekametylenodiizocyjanianu zawierającego 16,7% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 130°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 10 godzinach zmierzono zawartość grup NCO w mieszaninie reakcyjnej (0,84%) i dodano 0,71 g geraniolu. Po 30 minutach wygrzewania w temperaturze 130°C nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C-O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 87% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru dodekametylenodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH2)12-, R2=-(CH2)2-C(CH3)=CH-CH2-, F1=-(CH3)2C=CH-, F2=CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać wosku o żółtawym zabarwieniu.
11,8 g otrzymanego produktu reakcji wymieszano z 7 g poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 180 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,03 g nadtlenku benzoilu oraz 5 g talku otrzymując mastykę o woskowatej konsystencji, która wygrzewano 30 minut w temperaturze 160°C uzyskując utwardzoną masę. Masa mastyki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznaczą, że nie wydzielił się z niej niezwiązany uretan. Analiza utwardzonej mastyki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych.
P r z y k ł a d VIII.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 89 g (1 mol) uprzednio odwodnionej za pomocą sit molekularnych N-dimetyloetanoloaminy, a następnie wkroplono 100,6 g (1 mol) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu. Mieszaninę podgrzano do temperatury 70°C i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 8 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. 34,13 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,18 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne oraz ugrupowania -N(CH3)2 umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,2 g dibutylolaurynianu cyny, a następnie dodano stale mieszając 20 g trimeru heksametylenodiizocyjanianu zawierającego 21,04% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 100°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 20 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 71,8% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi oraz ugrupowaniami -N(CH3)2 rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru heksametylenodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH2)6-, R2=-(CH2)2-, F1=-N(CH3)2, F2=CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać wysokolepkiej cieczy o lekko brązowym zabarwieniu.
PL 211 785 B1
Otrzymany produkt poddano alkilowaniu ciekłym chlorkiem metylu pod ciśnieniem, a następnie zastosowano otrzymany w ten sposób produkt zawierający wiązania alofanianowe, wiązania podwójne oraz czwartorzędowe ugrupowania -N+(CH3)3 Cl-jako środek sieciujący w rozpuszczalnikowej kompozycji lakierniczej z poliestrolem zawierającej dodatkowo 0,1% nadtlenku benzoilu w przeliczeniu na całkowitą masę kompozycji. Po utwardzeniu w temperaturze 140°C w ciągu 45 minut takiej kompozycji naniesionej na płytki stalowe otrzymano powłokę o właściwościach bakteriostatycznych. Po uwzględnieniu masy odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie uległa zmianie podczas utwardzania, co potwierdzą ze w nie nastąpiło wydzielenie się niezwiązanego uretanu. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co oznacza, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d IX.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 12,9 g (0,11 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych tetrafluoropropanolu, a następnie dodano 0,1 g laurynianu dibutylocyny i wkroplono 20,5 g (0,1 mola) 3-izocyjaniano-propylotrimetoksysilanu i prowadzono reakcję w temperaturze pokojowej do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 3 godziny. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Produkt reakcji przeniesiono na wyparkę, gdzie odpędzono nadmiar tetrafluoropropanolu. Po tym procesie zawartość tertrafluoropropanolu produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła 0,25%. 16,1 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,05 mola ugrupowań uretanowych umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,2 g dibutylolaurynianu cyny, a następnie dodano stale mieszając 4,84 g trimeru tetrametyloksylilenodiizocyjanianu zawierającego 17,21% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 150°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 8 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 53,4% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru tetrametyloksylilenodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH3)2C-C6H2-C(CH3)2-, R2=-CH2-, F1=-C2HF4, F2=-(CH2)3-Si-(OCH3)3, który miał postać średniolepkiej cieczy o lekko żółtawym zabarwieniu.
10,59 g otrzymanego produktu reakcji wymieszano z 2,56 g poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 180 (mg KOH na 1 g poliestrolu) i rozpuszczono w 10 g rozpuszczalnika (octanu 2-metoksypropylu), a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 170°C przez 25 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika oraz metanolu wydzielającego się w wyniku kondensacji grup -Si(OCH3)3 masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powlokę o bardzo dobrej odporności na działanie wody oraz wyraźnie silikonopodobnym charakterze powierzchni (zmierzony dla tej powłoki metodą kropli dynamiczny kąt zwilżania wyniósł 88 stopni). Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła powstawanie wiązań siloksanowych -Si-O-Si- co oznacza, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d X.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 45,43 g uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych technicznego alkoholu oleinowego zawierającego 65% wag. (0,11 mola) alkoholu oleinowego (cis-9-oktadecen-1-olu). Następnie wkroplono 9,05 g (0,09 mola) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu (TMI) i dodano 0,1 g dibutylolaurynianu cyny. Mieszaninę podgrzano do temperatury 70°C i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 10 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Po zakończeniu reakcji zawartość nieprzereagowanego cis9-oktadecen-1-olu w produkcie reakcji zmierzona metodą chromatografii gazowej wyniosła ok. 10% wag. 27,29 g tak otrzymanego produktu (uretanu zanieczyszczonego alkoholem oleinowym) zawierającego 0,045 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej
PL 211 785 B1 zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,05 g dibutylolaurynianu cyny, a następnie dodano stale mieszając, 7,5 g trimeru ksylilenodiizocyjanianu zawierającego 22,43% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 100°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 12 godzinach wygrzewania nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający środek sieciujący, stanowiący sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru ksylilenodiizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH3)2-C6H2-, R2=-(CH2)2-C(CH3)=CH-CH2-, F1=CH3(CH2)7CH=CH-, F2=CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać bardzo lepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
17,4 g otrzymanego produktu wymieszano z 15 g polieterolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,03 g nadtlenku benzoilu oraz 10 g kredy otrzymując mastykę o pastowatej konsystencji, która wygrzewano 30 minut w temperaturze 170°C uzyskując utwardzoną, ale wciąż częściowo plastyczną masę. Masa mastyki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że nie wydzielił się z niej niezwiązany uretan. Analiza utwardzonej mastyki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co oznacza, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d XI.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 10,62 g (0,09 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych butyloglikolu (monoeteru n-butylowego glikolu etylenowego). Następnie wkroplono 9,05g (0,09 mola) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu (TMI) i dodano 0,1 g oktenianu cyny. Mieszaninę podgrzano do temperatury 80°C i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 8 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. 9,88 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,045 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne) umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,05 g oktenianu cyny, a następnie dodano stale mieszając 5,36 g trimeru diizocyjanianu anizydyny (4,4'-diizocyjanianu 3,3'-dimetoksybifenylu) zawierającego 14,09% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 15 g octanu 2-metoksypropylu podgrzano do temperatury 80°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 20 godzinach wygrzewania nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt w postaci roztworu w octanie 2-metoksypropylu zawierający 30,7% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru diizocyjanianu anizydyny o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(OCH3)C6H4-C6H4(OCH3)-, R2=-(CH2)2-, F1=-O-C4H9, F2=-CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać cieczy o lekko żółtawym zabarwieniu.
g otrzymanego produktu reakcji wymieszano z 20 g poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,1 g nadtlenku benzoilu i 0,1 g acetyloacetonianu cynku, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 180°C przez 15 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co dowodzi, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d XII.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 14,22 g (0,09 mola) uprzednio odwodnionego za pomocą sit molekularnych monooctanu glikolu izopropylenowego). Następnie wkroplono 9,05 g (0,09 mola) izocyjanianu 3-izopropenylo-a-a-dimetylobenzylu (TMT) i dodano 0,1 g laurynianu dibutylocyny. Mieszaninę
PL 211 785 B1 podgrzano do temperatury 80°C i prowadzono reakcję w tej temperaturze do zaniku pasma grupy NCO w widmie w podczerwieni, tj. przez 10 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy NCO i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. 11,69 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,045 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne) umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,05 acetyloacetonianu cynku, a następnie dodano stale mieszając 7,55 g trimeru 4,4'-diizocyjanianu bifenylu zawierającego 17,8% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 15 g ksylenu, podgrzano do temperatury 60°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywnoś ci pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 30 godzinach wygrzewania nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt w postaci roztworu w ksylenie zawierający 34% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru 4,4'-diizocyjanianu bifenylu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-C6H4-C6H4-, R2=-CH2-CH(CH3)-, F1=-OOC-CH3, F2=CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, który miał postać cieczy o lekko żółtawym zabarwieniu.
g otrzymanego produktu wymieszano z 20 g poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,1 g nadtlenku benzoilu i 0,1 g acetyloacetonianu cynku, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 180°C przez 20 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co oznacza, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d XIII.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 23,81 g (0,1 mola) uprzednio odwodnionego przy pomocy sit molekularnych technicznego eteru diallilowego trimetylolopropanu zawierającego 90% wag. eteru diallilowego trimetylolopropanu o Mcz=214,31, a następnie dodano 0,5g laurynianu dibutylocyny i wkroplono 14,52 g (0,11 mola) izocyjanianu fenylu i prowadzono reakcję w temperaturze 70°C do zaniku pasma grupy OH w widmie w podczerwieni, tj. przez 8 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy OH i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Następnie oddestylowano pod obniżonym ciśnieniem nadmiar molowy izocyjanianu fenylu i 18,75 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,05 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,5 g laurynianu dibutylocyny, a następnie dodano stale mieszając 6,1 g trimeru izoforonodiizocyjanianu zawierającego 17,3% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 90°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 15 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 63% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru diizoforonoizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-cykloC6H3(CH3)3(CH2)-, R2=-CH2-, F1=-CH(CH2OCH2-CH=CH2)2, F2=-C6H5, który miał postać średniolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
g otrzymanego produktu wymieszano z 12,3 g 65% roztworu poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KDH na 1 g poliestrolu) w mieszaninie rozpuszczalników ksylen/solwent-nafta 150=1/1 z dodatkiem 0,1 g nadtlenku benzoilu i 0,1 g acetyloacetonianu cynku, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 150°C przez 30 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdził a zanik wiązań podwójnych, co oznacza, ż e uretan wbudował się w strukturę powłoki.
PL 211 785 B1
P r z y k ł a d XIV.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 13 g (0,1 mola) uprzednio odwodnionego przy pomocy sit molekularnych metakrylanu 2-hydroksyetylu, a następnie dodano 0,05 g laurynianu dibutylocyny i 0,05 g monoeteru metylowego hydrochinonu (inhibitor reakcji polimeryzacji dział ają cy w temperaturach poniżej 70°C) i zadozowano 11,88 g (0,12 mola) izocyjanianu butylu i prowadzono reakcję w temperaturze 50°C do zaniku pasma grupy OH w widmie w podczerwieni, tj. przez 10 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono cał kowity zanik pasma grupy OH i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Następnie oddestylowano nadmiar molowy izocyjanianu butylu i 11,5 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,05 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,3 g acetyloacetonianu cynku, a następnie dodano stałe mieszając 4 g trimeru heksametylenodiizocyjanianu zawierającego 21,04% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 50°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 30 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 54,5% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru heksametylenoizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH2)6-, R2=-(CH2)2-, F1=-OOC-C(CH3)=CH2, F2=-C4H9, który miał postać niskolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
7,9 g otrzymanego produktu wymieszano z 20 g 65% roztworu poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) w mieszaninie rozpuszczalników ksylen/solwent-nafta 150=1/1 z dodatkiem 0,1 g nadtlenku benzoilu i 0,1 g acetyloacetoniany cynku, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 160°C przez 25 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdził a zanik wią zań podwójnych co oznacza, ż e uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d XV.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu oboję tnego wprowadzono 11,6 g (0,1 mola) uprzednio odwodnionego przy pomocy sit molekularnych akrylanu 2-hydroksyetylu, a następnie dodano 0,05 g laurynianu dibutylocyny i 0,05 g monoeteru metylowego hydrochinonu (inhibitor reakcji polimeryzacji dział ają cy w temperaturach poniżej 70°C) i zadozowano 14,52 g (0,11 mola) izocyjanianu fenylu i prowadzono reakcję w temperaturze 50°C do zaniku pasma grupy OH w widmie w podczerwieni, tj. przez 6 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono cał kowity zanik pasma grupy OH i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Następnie oddestylowano pod obniżonym ciśnieniem nadmiar molowy izocyjanianu fenylu i 12,4 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,05 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,3 g acetyloacetonianu cynku, a następnie dodano stale mieszając 4 g trimeru heksametylenodiizocyjanianu zawierającego 21,04% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 50°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 20 godzinach nastą pił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metodą rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 54,6% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru heksametylenoizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH2)6-, R2=-(CH2)2-, F1=-OOC-CH=CH2, F2=-C6H5, który miał postać niskolepkiej cieczy o żółtawym zabarwieniu.
8,2 g otrzymanego produktu wymieszano z 20 g 65% roztworu poliestrolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KLOH na 1 g poliestrolu) w mieszaninie rozpuszczalników ksylen/solwent-nafta 150=1/1,
PL 211 785 B1 z dodatkiem 0,1 g nadtlenku benzoilu i 0,1 g acetyloacetonianu cynku, a następnie warstwę takiej mieszaniny o grubości 0,1 mm naniesiono na płytkę metalową i wygrzewano w temperaturze 170°C przez 20 minut. Przy uwzględnieniu ilości odparowanego rozpuszczalnika masa powłoki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że z powłoki nie wydzielił się niezwiązany uretan. Po zakończeniu wygrzewania otrzymano utwardzoną powłokę. Analiza utwardzonego materiału powłoki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co oznacza, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.
P r z y k ł a d XVI.
Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło mechaniczne, chłodnicę zwrotną termometr i doprowadzenie gazu obojętnego wprowadzono 51,07 g (0,1 mola) uprzednio odwodnionego przy pomocy sit molekularnych diakrylanomonostearynianu pentaerytriolu, a następnie dodano 0,1 g oktenianu cyny i 0,1 g fenotiazyny (inhibitor reakcji polimeryzacji) i zadozowano 14,52 g (0,11 mola) izocyjanianu fenylu i prowadzono reakcję w temperaturze 60°C do zaniku pasma grupy OH w widmie w podczerwieni, tj. przez 8 godzin. W widmie w podczerwieni potwierdzono całkowity zanik pasma grupy OH i powstanie pasma C=O grupy uretanowej. Następnie oddestylowano pod obniż onym ciśnieniem nadmiar molowy izocyjanianu fenylu i 32,23 g tak otrzymanego uretanu zawierającego 0,05 mola ugrupowań uretanowych i wiązania podwójne umieszczono w kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadło magnetyczne, chłodnicę zwrotną, termometr i doprowadzenie gazu obojętnego i dodano 0,3 g oktenianu cyny a następnie dodano stale mieszając 21,67 g trimeru toluilenodiizocyjanianu zawierającego 25% grup NCO. Mieszaninę reakcyjną podgrzano do temperatury 50°C i reakcję prowadzono w tej temperaturze obserwując w trakcie reakcji stopniowe zmniejszanie się intensywności pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. Po 24 godzinach nastąpił całkowity zanik pasma grup NCO w widmie w podczerwieni. W widmie w podczerwieni potwierdzono obecność w produkcie reakcji nowego pasma C=O ugrupowań alofanianowych. Powstawanie ugrupowań alofanianowych potwierdzono też metoda rezonansu magnetycznego 13C.
Uzyskano produkt zawierający 70% środka sieciującego stanowiącego sfunkcjonalizowaną wiązaniami podwójnymi rozgałęzioną pochodną alofanianową trimeru heksametylenoizocyjanianu o strukturze według wzoru 1, gdzie R1=-(CH3)C6H3-, R2=-(CH2)-, F1=-C(CH2OCOC17H35)(CH2-OCO-CH=CH2)2, F2=-C6H5, który miał postać wosku o żółtawym zabarwieniu.
5,4 g otrzymanego produktu wymieszano z 3 g polieterolu o liczbie hydroksylowej wynoszącej 35 (mg KOH na 1 g poliestrolu) z dodatkiem 0,03 g nadtlenku benzoilu oraz 3 g talku i 1 g ditlenku tytanu otrzymując mastykę o woskowatej konsystencji, która wygrzewano 40 minut w temperaturze 160°C uzyskując utwardzoną masę. Masa mastyki nie zmieniła się w trakcie wygrzewania, co oznacza, że nie wydzielił się z niej niezwiązany uretan. Analiza utwardzonej mastyki w podczerwieni potwierdziła zanik wiązań podwójnych, co dowodzi, że uretan wbudował się w strukturę powłoki.

Claims (8)

1. Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, będące sfunkcjonalizowanymi rozgałęzionymi alofanianowymi pochodnymi trimerów diizocyjanianów o wzorze ogólnym 1, w którym:
- R1 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C6-C12, lub -C6H4-CH2-C6H4-, lub -cykloC6H10-CH2-, lub cykloC6H10-, lub -C6H4-, lub -cykloC6H3(CH3)3(CH2)-, lub -(CH3)2C-C6H2-C(CH3)2-, lub -(CH3)C6H3-, lub -(CH3)2-C6H2-, lub -C6H4-C6H4-, lub -(OCH3)C6H4-C6H4(OCH3)-;
- R2 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C9, lub łańcuch -(CH2-CH2-O)x-CH2-CH2-, w którym x = 1-40;
- F1 oznacza ugrupowanie R4R5C=CR3-, w którym R3 oznacza H, CH3, -C6H5, R4 oznacza H, CH3 a R5 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C8, lub ugrupowanie epoksydowe -(CH-CH2)O, lub łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C18, lub -C6H5, lub -C6H4-R6 gdzie R6 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony lub nienasycony C1-C18, lub cykloC6H11, lub łańcuch alifatyczny C1-C5 częściowo lub całkowicie podstawiony atomami fluoru, lub ugrupowanie -NR7R8, w którym R7 i R8 oznaczają łańcuchy alifatyczne nasycone C1-C4, lub ugrupowanie -O-CH=CH2, lub ugrupowanie -OOC-CH=CH2, lub ugrupowanie -OOC-C(CH3)=CH2, lub ugrupowanie -O-R9, lub -OOC-R9 gdzie R9 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4, lub ugrupowanie -CH(CH2OCH2-CH=CH2)2, lub ugrupowanie -C(CH2OCOC17H35)(CH2-OCO-CH=CH2)2;
PL 211 785 B1
- F2 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C9, lub CH2=C(CH3)-C6H5-C(CH3)2-, lub -C6H5, lub -cykloC6H11, lub ugrupowanie -R10-Si(OR11)3, w którym R10 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C6 a R11 oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4.
2. Sposób wytwarzania nowych środków sieciujących do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze, będących sfunkcjonalizowanymi rozgałęzionymi alofanianowymi pochodnymi trimerów diizocyjanianów o wzorze ogólnym 1, znamienny tym, że związek otrzymany w wyniku reakcji alkoholu i monoizocyjanianu, zawierający w cząsteczce ugrupowanie uretanowe -NH-COO- i co najmniej jedno wiązanie podwójne C=C, lub ugrupowanie epoksydowe -(CH-CH2)O, lub grupę alkoksysilanową -Si(OR)3 gdzie R oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4, poddaje się reakcji z trimerem diizocyjanianu w stosunku molowym grup uretanowych do grup izocyjanianowych wynoszącym od 1:1 do 3:1, korzystnie od 1,2:1 do 2,2:1, w temperaturze od 50°C do 180°C, korzystnie od 60°C do 120°C, w obecności organicznych związków cyny lub cynku jako katalizatorów.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako alkohole do otrzymywania związków zawierających w cząsteczce ugrupowanie uretanowe i wiązanie podwójne C=C, stosuje się alkohol allilowy, 5-heksen-1-ol, eter winylowo-4-hydroksybutylowy, akrylan 2-hydroksyetylu, metakrylan 2-hydroksyetylu, eter diallilowy trimetylolopropanu, geraniol, monometakrylan glikolu polietylenowego.
4. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako alkohol do otrzymywania związków zawierających ugrupowanie uretanowe i ugrupowanie epoksydowe -(CH-CH2)O stosuje się glicydol.
5. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako monoizocyjanian do otrzymywania związków zawierających ugrupowanie uretanowe i wiązanie podwójne C=C stosuje się izocyjanian 3-izopropenylo-a-α-dimetylobenzylu.
6. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako monoizocyjanian do otrzymywania związków zawierających w cząsteczce ugrupowanie uretanowe i grupę alkoksysilanową -Si(OR)3, w której R oznacza łańcuch alifatyczny nasycony C1-C4, stosuje się 3-izocyjanianopropylotrimetoksysilan.
7. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako katalizator stosuje się oktenian cyny lub dibutylolauryniancyny.
8. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako katalizator stosuje się acetyloacetonian cynku.
PL390295A 2010-01-27 2010-01-27 Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania PL211785B1 (pl)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL390295A PL211785B1 (pl) 2010-01-27 2010-01-27 Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL390295A PL211785B1 (pl) 2010-01-27 2010-01-27 Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL390295A1 PL390295A1 (pl) 2011-08-01
PL211785B1 true PL211785B1 (pl) 2012-06-29

Family

ID=44510252

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL390295A PL211785B1 (pl) 2010-01-27 2010-01-27 Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania

Country Status (1)

Country Link
PL (1) PL211785B1 (pl)

Cited By (2)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US10093826B2 (en) * 2016-06-27 2018-10-09 Evonik Degussa Gmbh Alkoxysilane-functionalized allophanate-containing coating compositions
US10093765B2 (en) * 2016-06-27 2018-10-09 Evonik Degussa Gmbh Alkoxysilane-functionalized allophanates

Cited By (2)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US10093826B2 (en) * 2016-06-27 2018-10-09 Evonik Degussa Gmbh Alkoxysilane-functionalized allophanate-containing coating compositions
US10093765B2 (en) * 2016-06-27 2018-10-09 Evonik Degussa Gmbh Alkoxysilane-functionalized allophanates

Also Published As

Publication number Publication date
PL390295A1 (pl) 2011-08-01

Similar Documents

Publication Publication Date Title
RU2418813C2 (ru) Форполимеры, полученные из гидроксиметилсодержащих полиэфирполиолов на основе сложного эфира, полученных из жирных кислот
CA1234946A (en) Ultraviolet curable formulations containing acrylate monomers
JP2011516634A (ja) 天然油系ポリオールから作製されたプレポリマー
US9796875B2 (en) Coating composition and use thereof
JP2016540063A (ja) 低モノマーのジイソシアネートモノアダクトからの多官能性ウレタン(メタ)アクリレート
JPS63156805A (ja) 常温硬化性樹脂の製造法
EP3830203A1 (de) Polyurethanzusammensetzung mit langer verarbeitungszeit und hoher festigkeit
JP2003155321A (ja) ウレタン樹脂組成物
KR20170074204A (ko) 반응성 올레핀 화합물 및 디이소시아네이트의 저급-단량체 1:1 단일부가물 및 히드록시-종결 폴리부타디엔으로부터 형성되는 아크릴레이트-종결 우레탄 폴리부타디엔
PL211785B1 (pl) Nowe środki sieciujące do kompozycji poliuretanowych utwardzalnych w podwyższonej temperaturze oraz sposób ich wytwarzania
JP2017506679A (ja) シラン変性ホルムアミド
KR20190083917A (ko) 도료 조성물
MXPA05011282A (es) Isocianatos biuretizados bloqueados.
EP0769511A2 (de) Bindemittelkombination zur Herstellung lösungsmittelfreier Beschichtungsmassen
TW202340263A (zh) 具有濕氣次要固化功能之單一組分uv可固化保形塗層
US3437500A (en) Urethane oils
JP2022041367A (ja) ブロックイソシアネート組成物、塗料組成物及び塗膜
JP5508968B2 (ja) 硬化性組成物及びそれを用いたシーリング材
CN113614138A (zh) 具有改进的适用期而没有损失耐候性的双组分聚氨酯涂料
US5110888A (en) Resin composition
JP3107412B2 (ja) ジアルジミンを含有する湿気硬化性ポリウレタン組成物
US8119757B2 (en) Polysiloxane and urethane modified water-reducible alkyd resins
EP0981565B1 (fr) Compositions stables au stockage permettant d'obtenir des revetements elastomeres
WO2004078819A1 (ja) ポリイソシアネート組成物、およびそれを用いた水性硬化性組成物
JP4011961B2 (ja) ポリウレア樹脂組成物、ポリウレア被膜の製造方法、ポリウレア樹脂用硬化剤及びポリウレア樹脂形成用の組成物セット