PL210705B1 - Folia samoprzylepna - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest folia samoprzylepna do naklejania wykładziny podłogowej, zwłaszcza wykładziny dywanowej, na podłodze, bądź schodach.

Ogólnie znane są już taśmy, bądź folie samoprzylepne, które po części przewidziane są też do naklejania wykładziny podłogowej na podłodze. W celu ułożenia wykładziny podłogowej na schodach obecnie zazwyczaj stosuje się albo nanoszony klej mokry, albo taśmę klejącą, przy czym jednak podczas usuwania wykładziny podłogowej ze schodów otrzymuje się ogromnie duże pozostałości kleju.

Właśnie w przypadku naklejania wykładziny podłogowej na podłodze o pewnej wilgotności resztkowej, takiej jak np. w nowym budownictwie w przypadku świeżo naniesionego jastrychu cementowego lub nowo ułożonego parkietu, występuje problem, że ta wilgotność resztkowa wznosi się od podłogi, a tym samym szkodzi skuteczności klejów przylepcowych, stosowanych do naklejania i tym samym wywiera niekorzystny wpływ również na manipulowalność i ewentualną bezpozostałościową zdzieralność taśm bądź folii samoprzylepnych.

₂

Jeśli miałyby znaleźć zastosowanie wykładziny podłogowe o ciężarze własnym powyżej 500 g/m², występuje zwłaszcza w przypadku ich naklejania dodatkowo taki problem, że takie wykładziny podłogowe w zmieniających się warunkach temperatury i wilgotności z uwagi na przez to indukowane tendencje do zmieniania rozmiarów wzbudzają relatywnie wysokie siły rozszerzania bądź skurczu. Spolegliwe sklejenie wymaga zatem po pierwsze wysokiej siły adhezji odpowiedniej taśmy, bądź folii samoprzylepnej, a po drugie nie może jednak wywierać niekorzystnego wpływu na bezpozostałościową zdzieralność.

Zadanie niniejszego wynalazku polega na opracowaniu folii samoprzylepnej do naklejania wykładziny podłogowej, zwłaszcza wykładziny dywanowej, na podłodze, bądź schodach, która to folia przezwyciężyłaby niedogodności stanu techniki i oferowałaby w szczególności spolegliwe sklejenie przy równocześnie łatwej manipulacji i zdzieralności, zwłaszcza bezpozostałościowej zdzieralności przynajmniej z podłogi, bądź ze schodów.

Zadanie to zgodnie z wynalazkiem rozwiązuje się za pomocą folii samoprzylepnej do naklejania wykładziny podłogowej, zwłaszcza wykładziny dywanowej, na podłodze, bądź schodach, zawierającej warstwę nośnikową, która na górnej powierzchni, zwróconej ku wykładzinie podłogowej i na dolnej powierzchni, zwróconej ku podłodze, bądź schodom, jest pokryta powłoką z kleju przylepcowego, wyróżniającej się tym, że folia samoprzylepna jest utworzona przepuszczalnie dla pary wodnej z wartością -Sd rzędu 15 m lub mniej, przy czym warstwa nośnikowa składa się z folii tworzywa sztucznego i przy czym przynajmniej warstwa no ś nikowa jest perforowana.

W szczególności, można przy tym naklejać też wykładziny podłogowe o ciężarze własnym powyżej 500 g/m². Folia samoprzylepna wykazuje warstwę nośnikową, która na górnej powierzchni, zwróconej ku wykładzinie podłogowej i na dolnej powierzchni, zwróconej ku podłodze, bądź schodom jest powleczona powłoką z kleju przylepcowego.

Zgodnie z wynalazkiem folia samoprzylepna jest względem pary wodnej ukształtowana przepuszczalnie z wartością -Sd rzędu 15 m lub mniej, przy czym warstwa nośnikowa składa się z folii tworzywa sztucznego i przy czym przynajmniej warstwa nośnikowa jest perforowana. Wartość -Sd podaje równoważniki dyfuzji pary wodnej w warstwie powietrza o grubości w jednostce [m]. Przy tym wartość -Sd przepuszczalności pary wodnej określa się według normy ASTM E 398, metodą dr Lyssy'ego.

Dzięki zgodnemu z wynalazkiem ukształtowaniu folii samoprzylepnej jest możliwe to, że ewentualnie z podłogi wznosząca się wilgotność resztkowa, tj. para wodna, zwłaszcza w przypadku świeżo położonego parkietu lub w przypadku układania wykładziny podłogowej na świeżo naniesionym jastrychu cementowym, które ewentualnie nie jest zupełnie wysuszone, nie gromadzi się między podłogą a warstwą nośnikową i tym samym nie wywiera negatywnego wpływu na klejące właściwości powłoki z kleju przylepcowego. W szczególności, moż na uniknąć słabnięcia siły adhezji oraz ewentualnie pogorszonej zdzieralności. Również z uwagi na zgodne z wynalazkiem ukształtowanie folii samoprzylepnej nie może w przypadku wykładziny podłogowej dojść z powodu nagromadzonej pary wodnej do tworzenia się pleśni lub rozmiękczeń ewentualnie ułożonego parkietu.

Wartość -Sd mieści się korzystnie w zakresie 0,2-15 m, szczególnie korzystnie w zakresie 0,5-7 m.

Przepuszczalność pary wodnej warstwy nośnikowej i powłoki z kleju przylepcowego wynika zgodnie z wynalazkiem dzięki perforowaniu przynajmniej warstwy nośnikowej i/lub perforowaniu powłoki z kleju przylepcowego co najmniej jednej z tych powierzchni. Tym samym można łatwo osiągnąć przepuszczalność pary wodnej przez folię samoprzylepną. Perforowania według wynalazku nie należy

PL 210 705 B1 przy tym rozumieć tak, że folia samoprzylepna jest zaledwie fragmentarycznie konfekcjonowana wstępnie, a wyznaczone fragmenty folii samoprzylepnej wzdłuż odpowiednio przebiegających otworów perforacyjnych można oddzielić od pozostałej folii samoprzylepnej. Na ogół jednak konfekcjonowanie wstępne może następować w razie potrzeby i na życzenie.

Szczególnie korzystnym jest w rozproszeniu na całej płaszczyźnie zaopatrzenie w otwory perforacyjne warstwy nośnikowej i/lub powłoki z kleju przylepcowego co najmniej jednej z powierzchni. Tym samym, zwłaszcza w przypadku wielkopowierzchniowego stosowania samoprzylepnej folii według wynalazku, występuje najlepsza z możliwych przepuszczalność pary wodnej.

Szczególnie korzystne jest, gdy otwory perforacyjne w warstwie nośnikowej i powłoce z kleju przylepcowego co najmniej jednej z tych powierzchni są rozmieszczone wzajemnie zbieżnie tak, iż możliwe jest bezpośrednie przepuszczenie pary wodnej, ewentualnie wznoszącej się z podłogi.

Przede wszystkim, otwory perforacyjne wykazują odstęp od siebie korzystnie mniejszy niż 10 cm, przy czym otwory te wykazują powierzchnię przekroju korzystnie mniejszą niż 4 mm².

Naturalnie, według wynalazku możliwe jest przykładowo kombinowanie perforowanej warstwy nośnikowej z co najmniej na jednej powierzchni perforowaną powłoką z kleju przylepcowego i z nie perforowaną, zdolną do dyfuzji powłoką z kleju przylepcowego na danej drugiej powierzchni. I tak, perforowana warstwa nośnikowa może przykładowo być zaopatrzona tylko na górnej lub dolnej powierzchni w perforowaną powłokę z kleju przylepcowego, a na danej drugiej powierzchni może wykazywać nie perforowaną, zdolną do dyfuzji powłokę z kleju przylepcowego, perforowana warstwa nośnikowa może jednak być też zaopatrzona zarówno na górnej, jak i na dolnej powierzchni w perforowaną powłokę z kleju przylepcowego, przy czym każdorazowe otwory perforacyjne mogą być rozmieszczone wzajemnie zbieżnie.

Korzystnie, powłoka z kleju przylepcowego co najmniej jednej z powierzchni może składać się z przylepcowego kleju zdolnego do dyfuzji pary wodnej, przy czym również obie powierzchnie mogą wykazywać powłokę z kleju przylepcowego, perforowaną lub nie perforowaną, która składa się z przylepcowego kleju zdolnego do dyfuzji pary wodnej.

Korzystnym jest, jeśli warstwa nośnikowa przynajmniej na jej dolnej powierzchni jest ukształtowana zasadniczo płasko. Dalej korzystnym jest, jeśli powłoka z kleju przylepcowego przynajmniej dolnej powierzchni jest ukształtowana zasadniczo płasko. Warstwa nośnikowa i/lub powłoka z kleju przylepcowego przynajmniej dolnej powierzchni mogą zatem przynajmniej między otworami perforacyjnymi być ukształtowane płasko, co ma wyrażać zwrot „zasadniczo płasko”.

Wytwarzanie tej szczególnie korzystnej postaci wykonania folii samoprzylepnej następuje w taki sposób, że otwory perforacyjne od dołu, tj. od strony dolnej powierzchni zwróconej ku podłodze, wykluwa się w folii samoprzylepnej.

Tą drogą zapewnia się to, że samoprzylepna folia według wynalazku przynajmniej na dolnej powierzchni warstwy nośnikowej, bądź że powłoka z kleju przylepcowego przynajmniej dolnej powierzchni jest ukształtowana zasadniczo płasko, gdyż rąbki otworów perforacyjnych z uwagi na kierunek wykluwania ku górze są skierowane od dolnej powierzchni. Dalej powłoka z kleju przylepcowego przynajmniej dolnej powierzchni ją zasadniczo wygładza.

Zasadniczo płaskie ukształtowanie przynajmniej dolnej powierzchni warstwy nośnikowej i/lub powłoki z kleju przylepcowego służy przy tym szczególnie spolegliwej zdolności sklejania samoprzylepnej folii według wynalazku, przy czym dzięki uniknięciu centrów adhezyjnych, które z uwagi na nierówności występują wskutek punktowo silniejszej przyczepności, osiąga się płaszczyznowe mocowanie. Polepsza to zdolność manipulacji samoprzylepną folią według wynalazku i przyczynia się do bezpozostałościowej zdzieralności folii samoprzylepnej według wynalazku z podłogi, bądź schodów (jeśli przynajmniej dolna powierzchnia jest ukształtowana zasadniczo płasko) i/lub z wykładziny podłogowej (jeśli również górna powierzchnia jest ukształtowana zasadniczo płasko).

Przy tym szczególnie korzystne jest to, żeby w przypadku odrywania samoprzylepnej folii według wynalazku od podłogi, bądź schodów i/lub od wykładziny podłogowej powłoka z kleju przylepcowego pozostała na warstwie nośnikowej i tym samym umożliwiła bezpozostałościową zdzieralność.

Bezpozostałościowa zdzieralność folii samoprzylepnej zarówno z podłogi, bądź ze schodów, jak i z wykładziny podłogowej stanowi szczególnie wówczas zaletę, gdy przykładowo w budownictwie wystawowym wykładzina podłogowa po rozbiórce stanowiska wystawowego ma być stosowana ponownie.

W celu uzyskania szczególnie pewnego sklejenia przy równocześnie zasadniczo bezpozostałościowej zdzieralności z podłogi, w korzystnej postaci wykonania samoprzylepnej folii według wynalaz4

PL 210 705 B1 ku dolna powierzchnia folii samoprzylepnej wykazuje powłokę z kleju przylepcowego o mniejszej sile adhezji niż siła adhezji powłoki z kleju przylepcowego na górnej powierzchni.

W celu polepszenia zdolności manipulowania samoprzylepną folią według wynalazku wykazuje ona na górnej powierzchni na swej powłoce z kleju przylepcowego usuwalną błonę ochronną. Może się ta błona przykładowo składać z silikonowanego papieru lub innego odpowiedniego materiału.

Może też dodatkowo lub jedynie na dolnej powierzchni być obecna usuwalna błona ochronna. W przypadku, gdy siła adhezji dolnej powierzchni w porównaniu z siłą adhezji górnej powierzchni jest mniejsza, nie jest to jednak bezwarunkowo konieczne.

Błona ochronna, przyczepiona odrywalnie, praktycznie przylega kompletnie do odpowiedniej powierzchni.

Dla transportu folia samoprzylepna może występować w postaci zwoju. W tym celu folię samoprzylepną można nawijać do postaci zwoju. Generalnie, można wtedy folię samoprzylepną o żądanej długości odwijać z długości wstęgi tego zwoju. Folię samoprzylepną można wstępnie konfekcjonować z okreś loną szerokoś cią , a takż e z okreś lonymi dł ugoś ciami i/lub postaciami.

W celu osiągnię cia możliwie najlepszych rezultatów sklejania, szczególnie korzystne jest takie ukształtowanie folii samoprzylepnej, żeby ona była ukształtowana dla wielkopłaszczyznowego pokrycia podłogi, bądź schodów, wykładanych wykładziną podłogową.

Szczególnie korzystne jest przy tym takie dobranie szerokości folii samoprzylepnej, żeby ona mieściła się w zakresie 80-2000 mm, zwłaszcza w zakresie 500-1500 mm, a w szczególności w zakresie 600-1000 mm. W przypadku stosowania na schodach, szczególnie korzystne jest wybranie folii samoprzylepnej o szerokości 240 mm, natomiast w przypadku stosowania na podłodze szerokość foli samoprzylepnej korzystnie wynosi co najmniej 350 mm.

Jako szerokość definiuje się przy tym szerokość, która w przypadku folii samoprzylepnej, nawiniętej w postaci zwoju, występuje jako szerokość odwijania zwoju (szerokość rolkowa).

Przez odpowiedni dobór szerokości folii samoprzylepnej szczególnie możliwe jest osiąganie wielkopłaszczyznowego pokrywania sklejanej podłogi folią samoprzylepną i tym samym umożliwianie szczególnie łatwego i pewnego sklejenia. Korzystną szerokość 240 mm do stosowania folii samoprzylepnej w obrębie schodów dobrano tak, żeby folia samoprzylepna w dwóch kawałkach mogła wielkopłaszczyznowo, bądź pełnopłaszczyznowo pokrywać zarówno stopnicę, jak i podstopnicę stopnia o znormalizowanych wymiarach. Każ dorazowo na odpowiednią miar ę przycię ty kawał ek folii samoprzylepnej można zatem nanosić na stopnicę i na podstopnicę, przy czym ich każdorazowe krawędzie w obrę bie krawę dzi stopnia spotykają się lub lekko zachodzą na siebie i tym samym tworzą kompletną powierzchnię adhezyjną. Jeśli wybiera się folię samoprzylepną o mniejszej szerokości, to również wtedy można osiągnąć wielopłaszczyznowe, bądź pełnopłaszczyznowe ułożenie folii samoprzylepnej. Jednakże, w takim przypadku jest niezbędny więcej niż każdorazowo jeden, na miarę przycięty kawałek folii samoprzylepnej. Raczej można wówczas przyciąć na odpowiednią miarę więcej niż dwa kawałki i przykładowo przełożyć również poprzez krawędź stopnia.

Szczególnie w dziedzinie prywatnej może nadto powstać potrzeba utrwalania wykładziny podłogowej nie wielkopłaszczyznowo. Folia samoprzylepna według wynalazku może w tym celu być przewidziana również w szerokości 80-500 mm. W przypadku odpowiedniego ukształtowania wykładziny podłogowe zasadniczo utrwala się tylko w ich obszarze krawędziowym za pomocą zgodnej z wynalazkiem folii samoprzylepnej o odpowiedniej szerokoś ci, bą d ź obszar spoiny w przypadku przejścia między dwoma kawałkami wykładziny podłogowej podkłada się odpowiednią folią samoprzylepną. Samoprzylepną folią według wynalazku można w tej postaci wykonania manipulować tak, jak tradycyjną taśmą dywanową.

Stosowanie zgodnej z wynalazkiem folii samoprzylepnej w przypadku naklejania wykładziny podłogowej korzystnie następuje na niżej podanej drodze.

Całą podłogę możliwie kompletnie pokrywa się folią samoprzylepną. Przy tym, dolną powierzchnię, która korzystnie wykazuje mniejszą siłę adhezji, zwraca się w kierunku podłogi. Górna powierzchnia jest przy tym korzystnie pokryta błoną ochronną. Następnie, wykładzinę podłogową prowizorycznie nakłada się i ewentualnie przycina. Po tym, część wykładziny podłogowej odgina się i usuwa się błonę ochronną na tej części folii samoprzylepnej. Odgiętą część wykładziny podłogowej ponownie kładzie się na górnej powierzchni, która korzystnie wykazuje większą siłę adhezji i ewentualnie dociska. Z pozostałymi częściami wykładziny podłogowej postępuje się w taki sam sposób, aż cała wykładzina podłogowa zostanie wielkopłaszczyznowo naklejona na podłodze.

PL 210 705 B1

Dla korzystnego, bezpozostałościowego oderwania wykładziny podłogowej od podłogi trzeba wykładzinę zaledwie odciągnąć ku górze od podłogi. Przy tym, folia samoprzylepna oddziela się od podłogi i pozostaje korzystnie przyczepiona do wykładziny podłogowej. Powłoka z kleju przylepcowego dolnej powierzchni pozostaje przy tym na warstwie nośnikowej. Dodatkowo możliwe jest też takie ukształtowanie samoprzylepnej folii według wynalazku, żeby można było tę folię samoprzylepną oderwać od wykładziny podłogowej tak, by powłoka z kleju przylepcowego górnej powierzchni pozostała na warstwie nośnikowej. Tym samym można tę wykładzinę podłogową, przykładowo w przypadku wykorzystania w wystawach, ponownie stosować, nie ograniczając jej manipulowalności przez ewentualne pozostałości klejowe na jej dolnej stronie.

W przypadku materiał u warstwy noś nikowej - folii z tworzyw sztucznych - chodzi zwł aszcza o folie polipropylenowe lub polietylenowe. Warstwa nośnikowa może składać się też z folii z poliamidowego tworzywa sztucznego. Do pomyślenia jednak jest też każdy inny, odpowiedni materiał, taki jak kauczuk, lateks lub podobny.

Dla przewidzenia dobrej manipulowalności folii samoprzylepnej według wynalazku w szczególności również wtedy, gdy ona jest perforowana, wykazuje warstwa nośnikowa grubość w zakresie

10-100 μm, korzystnie grubość w zakresie 25-75 μm, a szczególnie korzystnie w zakresie 50-70 μm.

Jako klej przylepcowy sprawdziła się dyspersja akrylanowa, wzbogacona żywicami i w nich zawartym zabezpieczeniem przeciwko działaniu promieniowania nadfioletowego i przeciwkostarzeniowym, przy czym jednak można stosować też każdy inny odpowiedni klej przylepcowy, który zwłaszcza może być zdolny do dyfuzji pary wodnej.

Korzystną jest pełnopłaszczyznowa powłoka z kleju przylepcowego, jednakże można ją nanosić też fragmentarycznie.

Na każdej z obu powierzchni mogą znaleźć zastosowanie różne kleje przylepcowe, np. o różnych siłach adhezji albo na każdej powierzchni każdorazowo ten sam klej przylepcowy.

Claims (17)

1. Folia samoprzylepna do naklejania wykładziny podłogowej, zwłaszcza wykładziny dywanowej, na podłodze, bądź schodach, zawierająca warstwę nośnikową, która na górnej powierzchni, zwróconej ku wykładzinie podłogowej i na dolnej powierzchni, zwróconej ku podłodze, bądź schodom, jest pokryta powłoką z kleju przylepcowego, znamienna tym, że folia samoprzylepna jest utworzona przepuszczalnie dla pary wodnej z wartością -Sd rzędu 15 m lub mniej, przy czym warstwa nośnikowa składa się z folii tworzywa sztucznego i przy czym przynajmniej warstwa nośnikowa jest perforowana.

2. Folia samoprzylepna według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że powłoka z kleju przylepcowego co najmniej jednej z tych powierzchni jest perforowana.

3. Folia samoprzylepna według zastrzeżenia 1 albo 2, znamienna tym, że przynajmniej warstwa nośnikowa i ewentualnie też powłoka z kleju przylepcowego co najmniej jednej z tych powierzchni jest/są w rozproszeniu na całej płaszczyźnie zaopatrzona/e w otwory perforacyjne.

4. Folia samoprzylepna według zastrzeżenia 3, znamienna tym, że otwory perforacyjne w warstwie nośnikowej i powłoce z kleju przylepcowego co najmniej jednej z tych powierzchni są rozmieszczone wzajemnie zbieżnie.

5. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 3 albo 4, znamienna tym, że otwory perforacyjne są przewidziane w odstępie od siebie korzystnie mniejszym niż 10 cm, przy czym otwory te wykazują powierzchnię przekroju korzystnie mniejszą niż 4 mm².

6. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-5, znamienna tym, że warstwa nośnikowa przynajmniej na swej dolnej powierzchni jest ukształtowana zasadniczo płasko.

7. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-6, znamienna tym, że powłoka z kleju przylepcowego przynajmniej dolnej powierzchni jest ukształtowana zasadniczo płasko.

8. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-7, znamienna tym, że powłoka z kleju przylepcowego co najmniej jednej z tych powierzchni składa się z kleju przylepcowego, zdolnego do dyfuzji wody.

9. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-8, znamienna tym, że podczas odrywania od podłogi, bądź schodów albo od podłogi, bądź schodów i od wykładziny podłogowej powłoka z kleju przylepcowego pozostaje na nośniku.

PL 210 705 B1

10. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-9, znamienna tym, że dolna powierzchnia wykazuje powłokę z kleju przylepcowego o mniejszej sile adhezji niż siła adhezji powłoki z kleju przylepcowego na górnej powierzchni.

11. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-10, znamienna tym, że usuwalna błona ochronna jest obecna przynajmniej na powierzchni górnej.

12. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-11, znamienna tym, że jest ona ukształtowana dla wielkopłaszczyznowego pokrywania podłogi, bądź schodów, wykładanych tą wykładziną podłogową.

13. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-12, znamienna tym, że jej szerokość mieści się w zakresie 80-2000 mm, zwłaszcza w zakresie 500-1500 mm, a w szczególności w zakresie 600-1000 mm, przy czym jej szerokość w przypadku stosowania dla schodów wynosi zwłaszcza 240 mm, a w przypadku stosowania na podłodze wynosi co najmniej 350 mm.

14. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-11, znamienna tym, że jej szerokość mieści się w zakresie 80-500 mm.

15. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-14, znamienna tym, że warstwa nośnikowa wykazuje grubość w zakresie 10-100 μm, korzystnie w zakresie 25-75 μm i szczególnie korzystnie w zakresie 50-70 μm.

16. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-15, znamienna tym, że wartość -Sd mieści się w zakresie 0,2-15 m, szczególnie korzystnie w zakresie 0,5-7 m.

17. Folia samoprzylepna według jednego z zastrzeżeń 1-16, znamienna tym, że folia samoprzylepna jest nawinięta w postaci zwoju.