PL210511B1 - Podłoga pomieszczenia dla zwierząt hodowlanych, zwłaszcza obory - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest podłoga pomieszczenia dla zwierząt hodowlanych, zwłaszcza obory wyposażonej w boksy dla poszczególnych zwierząt i złożona z połączonych ze sobą segmentów w postaci płyt lub żeber betonowych zaopatrzonych w części chodnikowej w układ równoległych rowków względnie szczelin. Przestrzenie między rowkami albo szczelinami są zaopatrzone w wykładzinę z materiał u o elastycznej i przeciwpoś lizgowej powierzchni, zwł aszcza z asfaltu, gumy, wzglę dnie tworzywa sztucznego.

Intensywna hodowla bydła, zwłaszcza krów, wymaga budowy obór z boksami dla poszczególnych zwierząt i zapewnienia dostatecznej przestrzeni dla poruszania się bydła. Prócz powierzchni w boksach obora winna zapewniać dostateczną przestrzeń dla swobodnego poruszania się bydł a. Jest to najczęściej przestrzeń w korytarzach stykających się bezpośrednio z otwartymi boksami. W korytarzach tych następuje najczęściej również usuwanie moczu i odchodów. W tym celu stosuje się szczelinową podłogę, której przelotowe szczeliny umożliwiają przepływ gnojówki do znajdującego się pod nią dołu dla gnojówki, natomiast odchody usuwane są ręcznie względnie za pomocą zgarniaczy. W tego rodzaju technologii hodowlanej nie przewiduje się stosowania słomy jako podsypki do gnojówki.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 609 581 oraz z niemieckiego opisu patentowego nr DE 29 907 118 znane są szczelinowe podłogi pokrywające dół dla gnojówki, przy czym górna powierzchnia tych podłóg w obszarach między przelotowymi szczelinami jest pokryta warstwą asfaltową albo bitumiczną, stanowiącą elastyczną, a równocześnie przeciwpoślizgową nawierzchnię korytarza obory. Na obrzeżach szczelin znajdują się wzmocnienia mające na celu przytrzymywanie nawierzchniowej warstwy bitumicznej, a równocześnie zwiększenie żywotności podłogi.

Zasadnicza wada podłóg szczelinowych w oborach polega na tym, że zwierzę jest wystawione na działanie gazów powstających pod szczelinową podłogą w dole dla gnojówki. W celu wyeliminowania tej wady zastosowano podłogi wyposażone w część rowkowaną oraz w połączoną z nią część szczelinową. Mocz spływa po takiej podłodze wzdłuż rowków do części szczelinowej, przez którą przepływa do znajdującego się pod nią dołu dla gnojówki, natomiast odchody są z obydwu części podłogi zgarniane za pomocą różnego rodzaju zgarniaczy. Oddziaływanie gazów wytwarzających się w dole dla gnojówki jest wówczas odpowiednio zmniejszone.

Z cennika 2000/2001 firmy Brouwers Stalinrichtingen B.V., 8901 BA Leewarden, Holland, strona 74 znana jest opisanego wyżej rodzaju rowkowana podłoga wyposażona w przemieszczający się w obydwie strony zgarniacz z twardej gumy do czyszczenia zarówno powierzchni, jak i rowków i szczelin w podł odze.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 2 610 954, jak i z prospektu firmy „UBO” M. Gloeggier, Neu-Ulm/Schwaighofen znane są maty wykonane z materiału gumowego i układane na podłodze w celu zapewnienia większego komfortu dla leżącego bydła zarówno dzięki elastyczności, jak i właściwości izolacji ciepła zastosowanego materiału gumowego.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP nr US 3 824 560 znana jest szczelinowa podłoga pomieszczenia hodowlanego, zwłaszcza obory dla bydła, złożona z umieszczonych obok siebie i połączonych wzajemnie betonowych belek. Belki te są zaopatrzone na swej górnej powierzchni w podłuż ne zagłębienia w kształcie jaskółczego ogona, w których są osadzone kształtowe listwy wykonane z gumy albo z tworzywa sztucznego. Listwy te są zaopatrzone w swym przekroju poprzecznym we wnęki zwiększające ich elastyczność i możliwość dostosowania się do kształtu leżącego na nich zwierzęcia. Na dolnej powierzchni listwy są zaopatrzone w występy w kształcie jaskółczego ogona, dostosowane swym kształtem i wielkością do wnęk na górnej powierzchni betonowych belek. Podłoga wykonana z belek, będących przedmiotem opisanego wynalazku, doskonale dostosowuje się do kształtu leżącego na niej zwierzęcia, stanowi jednakże podłogę szczelinową, a tym samym charakteryzuje się wszystkimi wadami tego rodzaju podłogi.

Z niemieckiego opisu wył o ż eniowego nr DE 2 910 767 znana jest belka o kształ towym profilu, wykonana z betonu i stanowiąca segment podłogi szczelinowej, zwłaszcza obory dla bydła. Poszczególne belki są zaopatrzone w nakładkę tworzącą warstwę nawierzchniową, wykonaną z elastycznej i mię kkiej gumy wzglę dnie z tworzywa sztucznego i stanowiąc ą chodnik dla bydł a. Nakładka ma w przekroju kształt odwróconego korytka nasadzanego na górną powierzchnię betonowej belki i jest zaopatrzona na swej powierzchni wewnętrznej w elastyczne występy, wchodzące w odpowiednie kształtowe szczeliny wykonane na górnej i bocznej powierzchni belki w celu jej dobrego i trwałego zakotwienia.

PL 210 511 B1

Istotną niedogodnością opisanego wynalazku jest fakt, że dotyczy on podłogi szczelinowej i wszystkich związanych z nią wad i niedogodności.

Należy tu jeszcze raz podkreślić, że nowoczesne technologie hodowli zwierząt, polegające na zastąpieniu stosowanego powszechnie dawniej ręcznego rozrzucania słomy i usuwania obornika przez usuwanie odchodów i moczu zwierząt, które pomieszane ze sobą tworzą tak zwaną gnojówkę, wiąże się ze znacznie bardziej agresywnymi właściwościami tej gnojówki, przy czym tworzące się w niej gazy stwarzają ryzyko zarówno dla zdrowia człowieka, jak i zwierzęcia, a także niebezpieczeństwo wypadku dla obsługi podczas napraw dołu dla gnojówki. Gazy te wytwarzają się w szczególnie dużych ilościach podczas mieszania gnojówki w dole przed jej usuwaniem. Podczas nawożenia pól gnojówką, wydobywające się z niej gazy są również toksyczne dla roślin i zmniejszają urodzajność gleby. Natomiast wypłukiwanie zawartych w gnojówce i słabo związanych azotanów powoduje znaczne zanieczyszczenie wody gruntowej.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji podłogi, zwłaszcza obory, złożonej z części rowkowanej, na której przebywają zwierzęta, i zabezpieczające je przed bezpośrednim działaniem oparów z gnojówki, a równocześnie umożliwiającej łatwe usuwanie zarówno moczu, jak i odchodów oraz z połączonej z nią części szczelinowej, stanowiącej pokrywę dołu dla gnojówki.

Celem wynalazku jest również zapewnienie dobrego spływu moczu w rowkach części rowkowanej podłogi i osłona powierzchni tych rowków przed uszkodzeniem i zapchaniem, a dzięki temu ułatwienie spływu moczu.

Cel ten realizuje podłoga pomieszczenia dla zwierząt hodowlanych według wynalazku, która charakteryzuje się tym, że część rowkowana podłogi jest zaopatrzona w osadzone w rowkach płyty betonowej w otaczające te rowki od wewnątrz korytkowe kształtowniki wykonane z tworzywa sztucznego albo z metalu, korzystnie ze stali.

Korytkowy kształtownik jest korzystnie zagłębiony w płycie betonowej, stanowiącej segment podłogi, tylko na około 30% do 85% wysokości pionowej półki korytkowego kształtownika, natomiast pozostała część wysokości półki tego kształtownika jest wypełniona pokrywającą górną powierzchnię płyty betonowej warstwą nawierzchniową z materiału o właściwościach elastycznych i przeciwpoślizgowych, zwłaszcza z masy bitumicznej, asfaltu albo elastomeru.

Pionowa półka korytkowego kształtownika ma wysokość od 2 cm do 20 cm, korzystnie około 10 cm, natomiast pozioma półka ma szerokość od 3 cm do 4 cm, korzystnie 3,5 cm.

Umieszczone równolegle względem siebie w rowkowanej części podłogi korytkowe kształtowniki swą poziomą półką są połączone w żądanej odległości od siebie przyspawanym do nich z dołu elementem złącznym, mającym korzystnie postać płaskownika.

Rowki są korzystnie otoczone całkowicie betonem płyty betonowej, przy czym płyta betonowa między sąsiednimi rowkami jest zaopatrzona w sięgające prawie do rowków zagłębienie, wypełnione płaską, elastyczną i przeciwpoślizgową warstwą nawierzchniową.

Zagłębienie w płycie betonowej, usytuowane między sąsiednimi rowkami, ma w przekroju prostopadłym do rowków korzystnie kształt prostokąta albo kształt półeliptyczny.

Szerokość rowka wynosi korzystnie około 3 cm, zaś szerokość otaczającego go, wykonanego z betonu, obrzeż a wynosi około 2 cm, natomiast głębokość zagłębienia wynosi około 2 cm.

Wykonane z betonu obrzeże rowka jest zaopatrzone w element wzmacniający, stanowiący korzystnie stalowe zbrojenie.

Odległość między równoległymi rowkami, mierzona wzdłuż osi rowkowanej podłogi, wynosi od 16 cm do 50 cm, korzystnie 25 cm.

Podłoga według wynalazku jest korzystnie wyposażona w dół dla gnojówki, którego obrzeże znajduje się pod krawędzią końca części rowkowanej podłogi, przy czym dół jest pokryty szczelinową podłogą, której przelotowe rowki stanowią przedłużenie rowków części rowkowanej podłogi.

Podłoga według wynalazku jest korzystnie wyposażona w umieszczony na górnej powierzchni rowkowanej części podłogi zespół do usuwania odchodów, zaopatrzony w przemieszczający się wzdłuż rowków zgarniacz, który jest zaopatrzony w osadzone i przemieszczające się w rowkach zęby.

Podłoga według wynalazku składa się korzystnie z prefabrykowanych płyt betonowych o szerokości równej szerokości podłogi, przy czym powierzchnie czołowe tych płyt są zaopatrzone w zespoły łączące, zapewniające dokładne zestawienie płyt wzdłuż osi podłużnej podłogi.

Zespół łączący składa się korzystnie z umieszczonych na czołowej powierzchni płyty piór oraz z umieszczonych na jej przeciwnej czołowej powierzchni wpustów.

PL 210 511 B1

Część rowkowana podłogi według wynalazku jest korzystnie zaopatrzona w część środkową, pozbawioną rowków, oraz w paski boczne, pozbawione zarówno rowków, jak i warstwy nawierzchniowej.

Eksploatacja obór wyposażonych w podłogę według wynalazku wykazała jej szereg istotnych zalet. Przede wszystkim zastosowanie sztywnych, korytkowych kształtowników, osadzonych w otworach płyty betonowej, zabezpiecza rowki podłogi przed zużywaniem się, uniemożliwiając wyłamywanie ich krawędzi i kaleczenie nóg zwierząt. Równocześnie istnieje możliwość łatwego dostosowania szerokości rowków do charakterystyki zwierząt i ilości oddawanego moczu. Częściowe zabetonowanie korytkowych kształtowników w płycie betonowej umożliwia zastosowanie również znanych nawierzchni z elastycznego materiału, trwale osadzonych w otaczających obrzeże korytkowego kształtownika zagłębieniach, wykonanych na powierzchni płyty betonowej, zaopatrzonych ewentualnie w dodatkowe wzmocnienia. Elastyczna nawierzchnia utworzona z taniej masy bitumicznej, na przykład z asfaltu albo z droższego elastomeru, zapewnia wyższy komfort dla hodowanych zwierząt. Wnętrze rowków wyłożonych korytkowymi kształtownikami zapewnia łatwiejsze utrzymanie czystości i przelotowości tych rowków, a tym samym dobry spływ moczu. Budowa podłogi z segmentów równych jej szerokości i zastosowanie zespołów łącząco-pasujących na powierzchni czołowej tych segmentów zapewnia przelotowość rowków, jak również stanowiących ich przedłużenie - szczelin części szczelinowej podłogi, stanowiącej pokrywę dołu dla gnojówki.

Podłoga pomieszczeń dla zwierząt hodowlanych, zwłaszcza obór według wynalazku jest uwidoczniona w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia podłogę obory z boksami oraz z korytarzem podzielonym na część rowkowaną i część szczelinową; fig. 2 - fragment korytarza podłogi w przekroju wzdłuż linii ll-ll na fig. 1; fig. 3 - część rowkowaną podłogi korytarza obory w widoku perspektywicznym; fig. 4 - część rowkowaną podłogi obory w przekroju poprzecznym; fig. 5 - płytę betonową części rowkowanej obory w przekroju poprzecznym; fig. 6 - część rowkowaną podłogi złożoną z trzech segmentów stanowiących rowkowane płyty betonowe, w widoku z góry, a fig. 7 - odmianę płyty betonowej części rowkowanej podłogi w przekroju poprzecznym.

Figura 1 przedstawia schematycznie podłogę obory 100 z boksami, w widoku z góry. Prostokątna w planie obora 100 jest wyposażona w umieszczony w jej środku podwójny rząd boksów 101. Każdy boks 101 wyznacza miejsce dla jednej krowy. Z obydwu stron rzędów boksów, wzdłuż osi obory 100, znajduje się podłużna rowkowana część 1 podłogi, zaopatrzona w rowki 15, przy czym na fig. 1 ze względu na czytelność rysunku zaznaczono tylko wycinek powierzchni rowkowanej podłogi.

Z przodu obory (górna część rysunku - fig. 1) obydwie podłużne rowkowane części 1 podłogi są ze sobą połączone poprzeczną częścią 102 podłogi. Na przeciwnym końcu rzędów boksów obrzeża rowkowanych części 1 podłóg są połączone dołem przykrytym za pomocą szczelinowej części 31 podłogi dołu 3 dla gnojówki. Szczelinowa część 31 podłogi nad dołem 3 dla gnojówki jest tak usytuowana, że jej szczeliny stanowią przedłużenie rowków 15 części 1 podłogi. Na przedłużeniu obydwu rowkowanych części podłóg 1, w czołowej ścianie 104 obory, w dole 3 dla gnojówki są umieszczone bramy 103, łączące ten dół z przejściowym zbiornikiem 4 obornika.

Na każdej rowkowanej podłodze 1 jest umieszczony przesuwnie zespół 200 do usuwania odchodów, wyposażony w sięgający na całą szerokość rowkowanej części 1 podłogi zgarniacz 220, zaopatrzony w zęby 221 o kształcie odpowiadającym geometrii rowkowanej podłogi (fig. 2). Zgarniacz 220 jest przemieszczany w obydwie strony, w kierunku strzałki 222 wzdłuż rowkowanej części 1 podłogi za pomocą cięgna 210. stanowiącego element napędowy.

W przedstawionym rozwiązaniu konstrukcyjnym zgarniacz 220 przemieszcza obornik wzdłuż rowkowanej części 1 podłogi tylko w kierunku 222, a następnie nad szczelinową podłogą 31, przez otwartą bramę 103 i do umieszczonego na zewnątrz obory 100 przejściowego zbiornika 4 obornika. Gromadzący się w rowkach 15 mocz, podczas oczyszczania podłogi z obornika, zostaje również przemieszczony za pomocą zębów 221 zgarniacza 220 w kierunku szczelinowej podłogi 31. Mocz przepływa przez część szczelinową podłogi 31 do znajdującego się pod nią dołu 3 dla gnojówki. W tym celu szczeliny, czyli przelotowe rowki 135 części szczelinowej podłogi 31 stanowią przedłużenie rowków 15 rowkowanej podłogi 1. Dla umożliwienia swobodnego przechodzenia nad szczelinową podłogą 31 zgarniacza 220, wyposażonego w przemieszczające się w rowkach 15 zęby 221, elementy dystansowe usytuowane na dźwigarach części szczelinowej podłogi 31 są zaopatrzone w odpowiednie zagłębienia.

Figura 2 przedstawia fragment rowkowanej części 1 podłogi w przekroju wraz z usytuowanym nad nią fragmentem zgarniacza 220. Rowkowana część 1 podłogi składa się z betonowej podstawy 11, która jest od dołu jednolita, aż do swej górnej powierzchni 111, oznaczonej linią kreskowaną i punktoPL 210 511 B1 waną. W rowkach 15 są osadzone korytkowe kształtowniki 13, wykonane korzystnie ze stali albo z tworzywa sztucznego. Korytkowe kształtowniki 13 opierają się swymi dolnymi, poziomymi półkami 131 na wspólnej powierzchni 111 podstawy. Pionowe półki 132 korytkowych kształtowników 13 stanowią boczne ograniczenia rowków 15, a ich krawędzie górne 133 sięgają do górnej, zewnętrznej powierzchni podłogi. Dolna część przestrzeni między rowkami 15 jest wypełniona betonem, natomiast jej górna część jest wypełniona sprężystą przeciwpoślizgową warstwą nawierzchniową 14. Warstwa nawierzchniowa 14 wraz z górnymi krawędziami 133 pionowych półek 132 korytkowych kształtowników 13 oraz obrzeżami 130 rowków 15 tworzą pełną nawierzchnię rowkowanej części 1 podłogi. Dla ułatwienia montażu i utrzymania równej odległości i równoległości korytkowych kształtowników 13 są one przymocowane do elementu złącznego, mającego przykładowo postać płaskownika 134.

W przedstawionym rozwiązaniu konstrukcyjnym stalowe korytkowe kształtowniki 13 o wymiarach 100 x 40 x 3 mm są przyspawane do płaskownika 134 o wymiarach 60 x 8 mm, przy czym rowki 15 wykonane w betonowej płycie 11 i otaczające te korytkowe kształtowniki 13, mają szerokość 34 mm.

Prefabrykowana krata z korytkowych kształtowników 13 zostaje nałożona na podstawę 11, wyrównana i przyspawana do płaskownika, a następnie zabetonowana do wysokości 7 cm. Pozostała część betonowej płyty 11 znajdująca się między sąsiednimi korytkowymi kształtownikami 13, o wysokości 3 cm, zostaje wypełniona asfaltem drogowym, tworząc warstwę nawierzchniową 14.

Figury 3 i 4 przedstawiają przykłady prefabrykatów stanowiących segmenty podłogi korytarza obory, przy czym płyta przedstawiona w widoku perspektywicznym na fig. 3 stanowi segment części rowkowanej 1 podłogi, zaś płyta przedstawiona w przekroju na fig. 4 - segment części szczelinowej podłogi. Obydwie płyty mogą stanowić pokrywy dołu 3 dla gnojówki.

Korytkowe kształtowniki 13 płyty przedstawionej na fig. 4 mają wysokość tylko 40 mm, a ich poziome półki są zaopatrzone w przelotowe szczeliny 135 łączące się z przestrzenią dołu 3 dla gnojówki. Płyta betonowa 11 o grubości 20 cm ma dostateczną wytrzymałość mimo jej osłabienia korytkowymi kształtownikami i szczelinami 135. W tym rozwiązaniu korytkowe kształtowniki 13 są zanurzone w betonie na głębokość tylko 1 cm, pozostawiając dla warstwy nawierzchniowej 14 około 3 cm.

Szczeliny odpływowe 135, wykonane w poziomych półkach 131 korytkowych kształtowników 13 i w betonowej płycie 11 umożliwiają wypływ zgromadzonego w rowkach moczu do znajdującego się poniżej dołu dla gnojówki.

Jak z powyższego wynika, również istniejąca, znana obora z boksami i z dołem dla gnojówki pod szczelinową częścią 31 podłogi, może zostać tanio przebudowana do postaci według wynalazku. Płyty szczelinowej podłogi zostają wyjęte i zastąpione prefabrykowanymi płytami betonowymi z rowkami.

W innym rozwiązaniu konstrukcyjnym rowki 15 mogą być całkowicie zagłębione w betonie płyty 11. Fig. 5 przedstawia w widoku w przekroju poprzecznym prefabrykowaną płytę betonową 11 z równoległymi rowkami 15. Między sąsiednimi rowkami 15 płyta jest zaopatrzona w zagłębienia 120, mające w tym przekroju kształt półeliptyczny albo też kształt płaskiego prostokąta (fig. 7).

Rowki 15 otaczają obrzeża 130, sięgające swą górną powierzchnią do powierzchni 10 podłogi. Dzięki półeliptycznemu przekrojowi zagłębienia 120 obrzeża rowków płyty betonowej 11 zwężają się w kierunku powierzchni 10 podłogi, co zapewnia im odpowiednio dużą wytrzymałość.

Figura 6 przedstawia trzy połączone ze sobą prefabrykowane płyty betonowe 11, 11', 11 w widoku z góry, stanowiące segmenty podłogi obory według wynalazku. Mają one szerokość równą szerokości wykonywanej z nich rowkowanej części 1 podłogi i znormalizowaną długość powodującą, że są łatwe w manipulowaniu i transporcie. Dzięki połączeniu ze sobą odpowiedniej ilości prefabrykowanych płyt betonowych uzyskuje się dla budowanej lub przebudowywanej obory rowkowaną podłogę o żądanej długości.

Dla zapewnienia dobrego pasowania sąsiednich płyt, w czołowych powierzchniach 160 prefabrykowanych płyt betonowych 11, 11', 11 są umieszczone przemiennie pióra 17 i wpusty 18.

Figura 6 przedstawia dwie prefabrykowane płyty betonowe 11', 11 w stanie połączonym. Niewidoczne na powierzchni płyt ich zespoły łączące, stanowiące równocześnie zespoły pasowania, są zaznaczone linią przerywaną. Prefabrykowana płyta betonowa 11 jest przedstawiona w stanie nie połączonym z prefabrykowaną płytą betonową 11'. Widoczne są wystające z czołowej powierzchni 160 pióra 17. Na powierzchni czołowej prefabrykowanej płyty betonowej 11' są usytuowane wpusty 18, zaznaczone linią przerywaną.

Figura 6 przedstawia również korzystny układ rowków w widoku z góry. Rowkowana podłoga jest zaopatrzona w dwanaście rowków 15, po sześć jednakowo od siebie odległych z obydwu stron środkowej części 19. Środkowa część 19 podłogi służy jako stabilne podłoże dla przemieszczanego

PL 210 511 B1 cięgnem w obydwu kierunkach zgarniacza 220 obornika. Z obydwu stron płyty jest usytuowany boczny pasek 20, pozbawiony zagłębienia dla warstwy nawierzchniowej 14.

Figura 7 przedstawia fragment odmiany rowkowanej płyty betonowej 21 w przekroju. Rowkowana płyta betonowa 21 jest zaopatrzona, między sąsiednimi rowkami 25, tak jak w poprzednim rozwiązaniu, w zagłębienie 22. Zagłębienie 22 ma jednak przekrój prostokątny i jest wypełnione asfaltem drogowym tworzącym warstwę nawierzchniową 14. Krawędź 23 zagłębienia 22 jest w tym przypadku pionowa, zaś w celu jej wzmocnienia zastosowano stalowe zbrojenie 26.

Bardzo ważne jest, że układ obory z boksami według wynalazku jest dostosowany również do obornika ze słomą, a podczas usuwania obornika następuje oddzielenie od niego gnojówki.

Jak wiadomo z tradycyjnego chowu zwierząt, słoma działa wiążąco na odchody zwierząt i poprawia ich samopoczucie. Dzięki rozwiązaniu podłogi obory według wynalazku uzyskuje się w najprostszy sposób samoczynne usuwanie gnojówki i obornika za pomocą znanych zgarniaczy, umożliwiając podział obornika na składniki stałe i ciekłe. Obornik ze słomą jest idealnym nawozem, zwłaszcza dla uprawianych pól. Wartościowe organiczne i nietoksyczne nawozy wytwarzane w oborze z podłogą według wynalazku poprawiają urodzajność pól oraz ewentualnie łąk. Gleba staje się znacznie urodzajniejsza.

Uzupełniająco względem słomy mogą być również stosowane wióry drewniane oraz ewentualnie piasek, które jako składniki organiczne albo mineralne poprawiają jakość obornika i podwyższają jego wilgotność.

Za pomocą podłogi obory według wynalazku uzyskuje się, obok poprawy zdrowia zwierząt, wartościowe organiczne nawozy, powodujące trwałą poprawę urodzajności gleby. Optymalna wydajność uprawy z jednostki powierzchni jest znacznie łatwiej uzyskiwana dzięki takim nawozom. Zalety rolniczego stosowania rozwiązania według wynalazku są ekologiczne i ekonomiczne. Wynalazek może znaleźć korzystne zastosowanie w wydajnych gospodarstwach ekologicznych oraz w tak zwanych gospodarstwach „Bio”.

Claims (15)

1. Podłoga pomieszczenia dla zwierząt hodowlanych, zwłaszcza obory wyposażonej w boksy dla poszczególnych zwierząt i złożona z połączonych ze sobą segmentów w postaci płyt lub żeber betonowych zaopatrzonych w części chodnikowej w układ równoległych rowków względnie szczelin, przy czym przestrzenie między rowkami albo szczelinami są zaopatrzone w wykładzinę z materiału o elastycznej i przeciwpoślizgowej powierzchni, zwłaszcza z asfaltu, gumy, względnie tworzywa sztucznego, znamienna tym, że część rowkowana (1) podłogi jest zaopatrzona w osadzone w rowkach (15, 25) płyty betonowej (11) w otaczające te rowki od wewnątrz korytkowe kształtowniki (13) wykonane z tworzywa sztucznego albo z metalu, korzystnie ze stali.

2. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że korytkowy kształtownik (13) jest zagłębiony w płycie betonowej (11), stanowiącej segment podłogi, tylko na około 30% do 85% wysokości pionowej półki (132) korytkowego kształtownika (13), natomiast pozostała część wysokości półki (132) tego kształtownika (13) jest wypełniona pokrywającą górną powierzchnię płyty betonowej (11) warstwą nawierzchniową (14) z materiału o właściwościach elastycznych i przeciwpoślizgowych, zwłaszcza z masy bitumicznej, asfaltu albo elastomeru.

3. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że pionowa półka (132) korytkowego kształtownika (13) ma wysokość od 2 cm do 20 cm, korzystnie około 10 cm, natomiast pozioma półka (131) ma szerokość od 3 cm do 4 cm, korzystnie 3,5 cm.

4. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że umieszczone równolegle względem siebie w rowkowanej części (1) podłogi korytkowe kształtowniki (13) swą poziomą półką (131) są połączone w żądanej odległości od siebie przyspawanym do nich z dołu elementem złącznym, mającym korzystnie postać płaskownika (134).

5. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że rowki (15) są otoczone całkowicie betonem płyty betonowej (11), przy czym płyta betonowa (11) między sąsiednimi rowkami (15) jest zaopatrzona w sięgające prawie do rowków (15) zagłębienie (120), wypełnione płaską, elastyczną i przeciwpoślizgową warstwą nawierzchniową (14).

PL 210 511 B1

6. Podłoga według zastrz. 5, znamienna tym, że zagłębienie (120) w płycie betonowej (11), usytuowane między sąsiednimi rowkami (15), ma w przekroju prostopadłym do rowków (15) kształt prostokąta albo kształt półeliptyczny.

7. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że szerokość rowka (15) wynosi około 3 cm, zaś szerokość otaczającego go, wykonanego z betonu, obrzeża (130) wynosi około 2 cm, natomiast głębokość zagłębienia (120) wynosi około 2 cm.

8. Podłoga według zastrz. 7, znamienna tym, że wykonane z betonu obrzeże (130) rowka (15) jest zaopatrzone w element wzmacniający, stanowiący korzystnie stalowe zbrojenie (26).

9. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że odległość między równoległymi rowkami (15), mierzona wzdłuż osi rowkowanej podłogi (1), wynosi od 16 cm do 50 cm, korzystnie 25 cm.

10. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że jest wyposażona w dół (3) dla gnojówki, którego obrzeże znajduje się pod krawędzią (16) końca części rowkowanej (1) podłogi, przy czym dół (3) jest pokryty szczelinową podłogą (31), której przelotowe rowki (135) stanowią przedłużenie rowków (15) części rowkowanej (1) podłogi.

11. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że jest wyposażona w umieszczony na górnej powierzchni rowkowanej części (1) podłogi zespół (200) do usuwania odchodów, zaopatrzony w przemieszczający się wzdłuż rowków (15) zgarniacz (220).

12. Podłoga według zastrz. 11, znamienna tym, że zgarniacz (220) jest zaopatrzony w osadzone i przemieszczające się w rowkach (15) zęby (221).

13. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że składa się z prefabrykowanych płyt betonowych (11) o szerokości równej szerokości podłogi, przy czym powierzchnie czołowe (160) tych płyt (11) są zaopatrzone w zespoły łączące (17, 18), zapewniające dokładne zestawienie płyt wzdłuż osi podłużnej podłogi.

14. Podłoga według zastrz. 13, znamienna tym, że zespół łączący składa się z umieszczonych na czołowej powierzchni (160) płyty piór (17) oraz z umieszczonych na jej przeciwnej czołowej powierzchni wpustów (18).

15. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że jej część rowkowana (1) jest zaopatrzona w część środkową (19), pozbawioną rowków (15), oraz w paski boczne (20), pozbawione zarówno rowków (15), jak i warstwy nawierzchniowej (14).