PL210163B1 - Listwa tnąca z zestawioną z części szyną z nożami - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest listwa tnąca dla drgającego ruchu prostoliniowego, posiadająca szynę z nożami, która składa się z co najmniej dwóch części, umieszczonych jedna za drugą wzdłuż osi wzdłużnej, które są połączone ze sobą za pomocą elementów łączących.

Takie listwy tnące stosuje się korzystnie w żniwiarkach do skoszonych roślin łodygowych, przykładowo w kombajnach zbożowych. Z powodu znacznych szerokości cięcia stosuje się listwy tnące o długości 9 m i powyżej, które są przesuwane ruchem posuwisto-zwrotnym za pomocą urządzenia napędowego, przy czym ostrze noży, zamocowane na listwie tnącej, tną materiał zbierany, współpracując z palcami tnącymi, które stanowią ostrza współpracujące. W zależności od zastosowania ostrza noży ulegają większemu lub mniejszemu zużyciu. Podczas przeprowadzania kampanii żniwnej często muszą być wymieniane ostrza, a nawet całe listwy tnące. Listwy tnące o wyżej podanej długości są dość giętkie, ponieważ z reguły są wykonane z prostokątnego profilu o stosunkowo niewielkim przekroju poprzecznym, w związku z czym transport od producenta do użytkownika żniwiarki na polu jest kosztowny. Dlatego też koszt opakowania i transportu jest często wyższy od kosztów wytworzenia samej listwy tnącej. Z tego powodu dokonuje się podziału na sekcje lub na części szyny, które zestawia się dopiero po dostarczeniu do żniwiarki. Takie listwy tnące podzielone na sekcje mogą mieć długość około 3 m, w związku z czym przykładowo w celu uzyskania listwy tnącej o długości 9 m należy zestawić i połączyć ze sobą trzy sekcje. Sekcje o takiej długości można łatwiej opakować i przetransportować. Przy tym jest konieczne, aby trzy sekcje były połączone ze sobą w dwóch miejscach łączenia. Takie miejsca łączenia są narażone na działanie wysokich obciążeń mechanicznych, ponieważ na minutę wykonywanych jest z reguły około 500 suwów podwójnych, co powoduje powyżej tysiąca zmian obciążenia. Oprócz obciążenia, wynikającego z przyspieszenia i wyhamowania mas przesuwanych ruchem posuwisto-zwrotnym, muszą być również przenoszone siły tnące.

W opisie US 4 805 390 przedstawiona jest listwa tnąca z szyną z noż ami, zestawioną z części szyn, które w obszarze łączenia mają grubość zmniejszoną odpowiednio o połowę i nakładają się na siebie. W tym stanie są ze sobą łączone za pomocą śrub. W opisanej powyżej postaci wykonania stosuje się zwykłe okrągłe wkręty, natomiast w rozwiązaniu według US 4 854 114, zamiast zwykłych wkrętów okrągłych, zaproponowano użycie wkrętów o owalnym przekroju poprzecznym, w tym celu, aby w kierunku obciążenia siłami masy, ze względu na ruch posuwisto-zwrotny, uzyskać większy przekrój poprzeczny, który podlega ścinaniu.

Oprócz sił tnących występują również siły powodujące wyboczenie, które oddziałują zwłaszcza na miejsca łączenia, ponieważ z powodu swojej długości listwy tnące nie mogą być precyzyjnie prowadzone w pionie.

W celu lepszego przyjmowania sił powodujących wyboczenie w opisie US 4 805 390 zaproponowano usytuowanie ostrza tnącego z czterema otworami nad miejscem łączenia w taki sposób, że spoina pionowa jest przykryta. Przy tym siły powodujące wyboczenie, występujące w obszarze łączenia, mają być przy tym przyjmowane częściowo przez ostrze tnące. Wadą tego rozwiązania jest to, że w przypadku zazwyczaj stosowanych ostrzy, których szerokość wynosi zwyczajowo 76,2 mm, cztery otwory są usytuowane bardzo blisko siebie i analogicznie do tego, w częściach szyn muszą być również wykonane otwory w niewielkim odstępie. Wskutek tego nie uzyskuje się polepszenia, lecz przeciwnie, w obszarze łączenia istnieje duże niebezpieczeństwo złamania. Dalsza wada polega na tym, że w stosunku do tradycyjnych ostrzy tnących, które posiadają tylko dwa otwory dla elementów łączących, muszą być stosowane szczególne listwy tnące, zaopatrzone w cztery otwory przelotowe. Nie moż na stosować wkładek, które są umieszczane w sposób przylegający do części szyn z nożami, ponieważ powodowałoby to powstanie szczególnych postaci konstrukcyjnych w obszarze palców tnących.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie listwy tnącej, której szyna z nożami jest zestawiona z wielu części, a jej obszar łączący jest wykonany w ten sposób, ż e duż e siły, powstające podczas ruchu posuwisto-zwrotnego mas, mogą być przyjmowane przez elementy łączące. Ponadto mogą być lepiej przyjmowane siły powodujące wyboczenie.

Zadanie to rozwiązano za pomocą listwy tnącej dla drgającego ruchu prostoliniowego, posiadającej:

szynę z nożami, która składa się z co najmniej dwóch części szyny umieszczonych jedna za drugą wzdłuż osi wzdłużnej, które posiadają ciągłą pierwszą powierzchnię mocującą, równoległą do niej, drugą powierzchnię, umieszczoną w pierwszym odstępie, a na końcach wzdłużnych odpowiednią

PL 210 163 B1 powierzchnię czołową; wychodząc od co najmniej jednej z powierzchni czołowych posiadają wybranie, które jest ograniczone przez trzecią powierzchnię, równoległą do powierzchni mocującej, która jest umieszczona w drugim odstępie od powierzchni mocującej, mniejszym od pierwszego odstępu; oraz w odcinku długoś ci, posiadają cym drugą powierzchnię i trzecią powierzchnię są zaopatrzone w pierwsze otwory przelotowe, które są umieszczone we wstę pnie określonych odstępach od siebie i od powierzchni czołowej wzdłuż osi wzdłużnej oraz posiadająca ostrza noż a, które posiadają odpowiednio, umieszczone w odstępie, dwa drugie otwory przelotowe, które przylegają do powierzchni mocującej i z których jedno ostrze przykrywa spoinę pionową; która charakteryzuje się tym, że te co najmniej dwie części szyny, umieszczone jedna za drugą wzdłuż osi wzdłużnej wraz z powierzchnią czołową, od której odchodzi wybranie, są usytuowane jako stykające się ze sobą i tworzące spoinę pionową; przy czym listwa tnąca posiada nakładkę łączącą, która przylega do trzecich powierzchni stykających się ze sobą części szyn i przykrywa spoinę pionową i oprócz pierwszych otworów przelotowych, wykonanych w tych trzecich powierzchniach, posiada odpowiednie trzecie otwory przelotowe; oraz posiada elementy łączące, które są osadzone w pierwszych otworach przelotowych, w drugich otworach przelotowych i w obszarze trzeciej powierzchni w trzecich otworach przelotowych i łączą ze sobą części szyny, ostrza noży, a w obszarze trzecich powierzchni nakładkę łączącą.

Korzystnie jest, kiedy ostrze noża drugim otworem przelotowym ustawione jest wobec pierwszego otworu przelotowego w obszarze wybrania i drugim otworem przelotowym w odcinku długości jest ustawione poza wybraniem.

Jest korzystniej, kiedy nakładka łącząca posiada cztery trzecie otwory przelotowe, a stykające się ze sobą części szyny posiadają w swoich wybraniach odpowiednio dwa pierwsze otwory przelotowe.

Jeszcze korzystniej jest kiedy, nakładka łącząca posiada osiem trzecich otworów przelotowych, a stykające się ze sobą części szyny posiadają w swoich wybraniach odpowiednio cztery pierwsze otwory przelotowe.

Również korzystnie jest, kiedy w listwie tnącej według wynalazku nakładka łącząca jest wykonana ze stali o dużej wytrzymałości, zwłaszcza stali sprężynowej.

Jest również korzystnie, kiedy grubość nakładki łączącej odpowiada najwyżej różnicy, powstałej po odjęciu drugiego odstępu od pierwszego odstępu.

Korzystnie jest także, kiedy elementy łączące stanowią śruby z łbem i nakrętki.

Jest korzystnie, kiedy elementy łączące stanowią nity.

Zaleta tego rozwiązania polega na tym, że zarówno ostrza noży mają swój udział w przenoszeniu sił, jak również do nakładek łączących może być użyty lepszy materiał, który umożliwia przyjmowanie większych sił, i to zarówno w odniesieniu do obciążenia masami przesuwanymi ruchem posuwisto-zwrotnym, jak i w odniesieniu do wynikającego z tego obciążenia powodującego wyboczenie, w związku z czym cały obszar łączenia może mieć wymiary, nie przekraczające wymiarów części szyn w obszarze poza wybraniami.

Przenoszenie siły jest korzystne zwłaszcza wówczas, gdy ostrze noża drugim otworem przelotowym jest ustawione wobec pierwszego otworu przelotowego w obszarze wybrania i drugim otworem przelotowym w odcinku długości jest ustawione poza wybraniem. W ten sposób uzyskuje się zakotwienie tego ostrza noża w tym obszarze części szyny, który posiada pełną grubość materiału i w obszarze, w którym jest umieszczona nakładka łącząca. Tym samym również ostrze noża polepsza przenoszenie siły.

W zależności od występujących proporcji siły, obszary łączące, to znaczy zwłaszcza długość wybrań wzdłuż osi wzdłużnej, mogą być ukształtowane w sposób zróżnicowany. W pierwszym przykładzie wykonania, nakładka łącząca posiada cztery trzecie otwory przelotowe, a stykające się ze sobą części szyny posiadają w swoich wybraniach odpowiednio dwa pierwsze otwory przelotowe. Przedłużony obszar zachodzenia na zakładkę z nakładką łączącą uzyskuje się w ten sposób, że nakładka łącząca posiada osiem trzecich otworów przelotowych, a stykające się ze sobą części szyny posiadają w swoich wybraniach odpowiednio cztery pierwsze otwory przelotowe.

Korzystnie nakładka łącząca jest wykonana ze stali o dużej wytrzymałości, zwłaszcza stali sprężynowej, dzięki czemu mogą być korzystnie przyjmowane zwłaszcza siły powodujące wyboczenie, nie powodując uszkodzenia. Połączenia mogą być korzystnie ukształtowane w ten sposób, że grubość nakładki łączącej najwyżej odpowiada różnicy, powstałej po odjęciu drugiego odstępu od pierwszego odstępu. Korzystnie jako elementy łączące zastosowano śruby z łbem i nakrętki, które przyczyniają się

PL 210 163 B1 do szybkiej wymiany części szyn, względnie poszczególnych ostrzy tnących, lecz możliwe jest również stosowanie nitów jako elementów łączących. Jeśli użyte będą śruby, wówczas jest pewne, że nie będzie można ich poluzować.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część odcinka dwóch części szyny z nożami, z przynależnymi ostrzami noży w obszarze połączenia obu części szyny, w widoku czołowym, fig. 2 - widok w kierunku strzałki Z na fig. 1, fig. 3 widok odpowiadający fig. 1 w odniesieniu do dalszego przykładu wykonania, w którym obszar złącza na zakładkę nakładki łączącej jest dłuższy niż w przykładzie wykonania według fig. 1 i 2, a fig. 4 widok Y na fig. 3.

Na fig. 1 i 2, które są opisane razem, przedstawiony jest tylko jeden ograniczony odcinek długości listwy tnącej, w którym bliżej uwidoczniony jest obszar styku dwóch części szyny 2, 3. Obie części szyny 2, 3 są umieszczone jedna za drugą wzdłuż osi wzdłużnej 1. W obszarze łączenia ze sobą obu części szyn 2, 3, części te są wykonane identycznie, w związku z czym poniżej opisana jest jedynie szczególna postać ukształtowania w tym obszarze pierwszej części szyny 2. Pierwsza część szyny 2 posiada płaską ciągłą powierzchnię mocującą 4. Ponadto posiada równoległą do niej drugą powierzchnię 5, umieszczoną w pierwszym odstępie, która kończy się na wybraniu 7, które odchodzi od powierzchni czołowej 6, i posiada trzecią powierzchnię 8, umieszczoną w mniejszym odstępie, w porównaniu do drugiej powierzchni 5, a mianowicie w drugim odstępie B, od powierzchni mocującej 4. Wybranie 7 jest zakończone powierzchnią przejścia 9 na drugiej powierzchni 5. Drugi odstęp B jest mniejszy od pierwszego odstępu A.

Ponadto jest widoczne, że obie części szyny 2, 3 stykają się ze sobą, tworząc spoinę pionową 10. Wychodząc od spoiny pionowej 10, druga część szyny 3 posiada wybrania, odpowiadające pierwszej części szyny 2. Druga część szyny 3 jest wykonana w odbiciu lustrzanym względem pierwszej części szyny 2, w odniesieniu do płaszczyzny symetrii, którą stanowi spoina pionowa 10.

W obszarze wybrania 7 i w dalszym obszarze pierwszej części szyny 2 są usytuowane pierwsze otwory przelotowe 11. Do powierzchni mocującej 4 części szyny 2, 3 przylegają ostrza noża 12, przy czym posiadają one odpowiednio dwa drugie otwory przelotowe 13, które są umieszczone we wzajemnym odstępie C. Każde ostrze noża 12 posiada szerokość E. Są one usytuowane jedno za drugim wzdłuż osi wzdłużnej 1, przylegając do siebie, przy czym jedno z ostrzy noża 12, a mianowicie ostrze 12a, zachodzi na spoinę pionową 10, dzięki czemu jeden z ich drugich otworów przelotowych 13 leży w jednej osi z pierwszym otworem przelotowym 11 pierwszej części szyny 2, a drugi z obu drugich otworów przelotowych 13 leży w jednej osi z odpowiednim pierwszym otworem przelotowym 11 drugiej części szyny 3. Ponadto jest widoczne, że drugie otwory przelotowe 13 ostrza noża 12b, sąsiadujące z ostrzem noża 12a, są usytuowane w taki sposób, że leżą zgodnie z pierwszym otworem przelotowym 11, który znajduje się jeszcze w obszarze wybrania 7 pierwszej części 2, natomiast przynależny pierwszy otwór przelotowy jest usytuowany wobec dalszego drugiego otworu przelotowego ostrza noża 12 w odcinku długości, w którym powierzchnia mocująca 4 jest usytuowana w większym odstępie A wobec drugiej powierzchni 5, a więc jest grubsza. Tak więc ostrze noża 12b przykrywa spoinę pionową 10 na powierzchni, odwróconej od trzeciej powierzchni. W obu wybraniach obu części szyny 2, 3 jest umieszczona nakładka łącząca 14, której grubość odpowiada najwyżej różnicy, powstałej po odjęciu drugiego odstępu B od pierwszego odstępu A, dzięki czemu nie wystaje poza drugą powierzchnię 5. Posiada ona ogółem cztery trzecie otwory przelotowe 15, dzięki czemu dwa trzecie otwory przelotowe 15 są usytuowane względem pierwszych otworów przelotowych 111 w obszarze przynależnego wybrania 7 pierwszej części szyny 2. Do drugiej części szyny 3 odnosi się podobny układ. Tym samym nakładka łącząca 14 zachodzi również na spoinę pionową 10. Może być ona wykonana ze stali o dużej wytrzymałości, zwłaszcza stali sprężynowej. W ten sposób odcinki o mniejszych wymiarach pierwszej części szyny 2 i drugiej części szyny 3 w obszarze wybrania 7, w których powierzchnia mocująca 4 i trzecia powierzchnia 8 są usytuowane w zmniejszonym odstępie B względem siebie, są podparte na obu bokach, to znaczy z jednej strony przez nakładkę łączącą 14, a z drugiej strony przez ostrza tnące 12a, 12b, przy czym do połączenia, jako elementy łączące, służą śruby z łbem 16 z nakrętkami 17. Tym samym do połączenia obu części szyn 2, 3, mogą być wykorzystane elementy łączące, które i tak są konieczne do zamocowania ostrzy noży 12, przy czym również w tym przypadku zostanie zachowany układ siatki, który jest zadany dzięki odstępowi C drugich otworów przelotowych 13 ostrzy noży 12.

W przypadku obu części szyn 2, 3 przedstawione są tylko obszary stykające się ze sobą. Jak to już zostało opisane powyżej, są one dłuższe, to znaczy mają odpowiednio długość około trzech

PL 210 163 B1 metrów, przy czym dwie takie części szyn 2, 3 stykają się ze sobą. Jedna część szyny, przykładowo część 2, może być wyposażona na jednym końcu w głowicę łączącą dla przyłączenia napędu noży. Wówczas noże są prowadzone przykładowo w palcach tnących, jakie są przedstawione w opisie US

854 114.

Tak więc w przykładzie wykonania według fig. 1 i 2 obszar łączenia jest tak ukształtowany, że nakładka łącząca 14 jest połączona czynnie z trzema ostrzami noży.

Obszar łączenia, objaśniony na podstawie obu szyn 2, 3, stosuje się w postaci wykonania z szeregiem lub dwiema częściami szyny. W postaci wykonania według fig. 3 i 4 jedyna różnica, w porównaniu do postaci wykonania według fig. 1 i 2, polega na tym, że obszar łączenia jest dłuższy. Opis przykładu wykonania, odnoszący się do fig. 1 i 2, dotyczy również elementów konstrukcyjnych postaci wykonania według fig. 3 i 4, przy czym dla jednakowych elementów konstrukcyjnych zastosowano oznaczenia, odpowiadające oznaczeniom elementów konstrukcyjnym według fig. 1 i 2, których wartość liczbowa została powiększona o sto. Opis tych elementów konstrukcyjnych znajduje się w opisie przykładu wykonania według fig. 1 i 2, z odpowiadającymi elementami konstrukcyjnymi. Poniżej objaśnione zostaną jedynie różnice. W porównaniu do postaci wykonania według fig. 1 i 2, wybranie 107 w pierwszej i drugiej części szyny 102, 103 wzdłuż osi wzdłużnej 101 jest dłuższe, dzięki czemu powstaje większy odcinek długości pierwszej części szyny 102 z układem drugiej powierzchni 105, w stosunku do powierzchni mocującej 104 w zmniejszonym drugim odstępie B. W obszarze tym są usytuowane ogółem cztery pierwsze otwory przelotowe 111, dzięki czemu w połączeniu zastosowano ogółem pięć ostrzy noży 112a, 112b. Nakładka łącząca 114 jest również odpowiednio dłuższa. W dwóch miejscach są uwidocznione nity 18, w celu zaznaczenia, że do połączenia pierwszej części szyny 102 i drugiej części szyny 103, przy wykorzystaniu ostrzy noży 112a, 112b i nakładki łączącej 114, mogą być użyte również inne elementy łączące. W postaci wykonania według fig. 3 i 4, obciążenie jest rozłożone na większą ilość śrub z łbem, to znaczy elementów łączących, niż ma to miejsce w przypadku postaci wykonania według fig. 1 i 2.

Claims (8)

1. Listwa tnąca dla drgającego ruchu prostoliniowego, posiadająca:

szynę z nożami, która składa się z co najmniej dwóch części szyny umieszczonych jedna za drugą wzdłuż osi wzdłużnej, które posiadają ciągłą pierwszą powierzchnię mocującą, równoległą do niej, drugą powierzchnię, umieszczoną w pierwszym odstępie A, a na końcach wzdłużnych odpowiednią powierzchnię czołową; wychodząc od co najmniej jednej z powierzchni czołowych posiadają wybranie, które jest ograniczone przez trzecią powierzchnię, równoległą do powierzchni mocującej, która jest umieszczona w drugim odstępie B od powierzchni mocującej, mniejszym od pierwszego odstępu A; oraz w odcinku długości, posiadającym drugą powierzchnię i trzecią powierzchnię są zaopatrzone w pierwsze otwory przelotowe, które są umieszczone we wstępnie określonych odstępach od siebie i od powierzchni czołowej wzdłuż osi wzdłużnej oraz posiadająca ostrza noża, które posiadają odpowiednio, umieszczone w odstępie C, dwa drugie otwory przelotowe, które przylegają do powierzchni mocującej i z których jedno ostrze przykrywa spoinę pionową;

znamienna tym, że te co najmniej dwie części szyny (2, 3, 102, 103), umieszczone jedna za drugą wzdłuż osi wzdłużnej (1, 101) wraz z powierzchnią czołową (6, 106), od której odchodzi wybranie (7, 107), są usytuowane jako stykające się ze sobą i tworzące spoinę pionową (10, 110):

przy czym listwa tnąca posiada nakładkę łączącą (14, 114), która przylega do trzecich powierzchni stykających się ze sobą części szyn (2, 3, 102, 103) i przykrywa spoinę pionową (10, 110) i oprócz pierwszych otworów przelotowych (11, 111), wykonanych w tych trzecich powierzchniach (8, 108), posiada odpowiednie trzecie otwory przelotowe (15, 115);

oraz posiada elementy łączące (16, 17, 18, 116, 117), które są osadzone w pierwszych otworach przelotowych (11, 111), w drugich otworach przelotowych (13, 113) i w obszarze trzeciej powierzchni (8, 108) w trzecich otworach przelotowych (15, 115) i łączą ze sobą części szyny (2, 3, 102. 103), ostrza noży (12, 12a, 112, 112a), a w obszarze trzecich powierzchni (8, 108) nakładkę łączącą (14, 114).

2. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że ostrze noża (12a, 112a) drugim otworem przelotowym (13, 113) jest ustawione wobec pierwszego otworu przelotowego (11, 111) w obszarze wybra6

PL 210 163 B1 nia (7, 107) i drugim otworem przelotowym (13, 113) w odcinku długości jest ustawione poza wybraniem (7, 107).

3. Listwa według zastrz. 2, znamienna tym, że nakładka łącząca (14) posiada cztery trzecie otwory przelotowe (15), a stykające się ze sobą części szyny (2, 3) posiadają w swoich wybraniach (7) odpowiednio dwa pierwsze otwory przelotowe (11).

4. Listwa według zastrz. 3, znamienna tym, że nakładka łącząca (114) posiada osiem trzecich otworów przelotowych (115), a stykające się ze sobą części szyny (102, 103) posiadają w swoich wybraniach (107) odpowiednio cztery pierwsze otwory przelotowe (11).

5. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że nakładka łącząca (14, 114) jest wykonana ze stali o dużej wytrzymałości, zwłaszcza stali sprężynowej.

6. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że grubość (D) nakładki łączącej (14, 114) odpowiada najwyżej różnicy, powstałej po odjęciu drugiego odstępu (B) od pierwszego odstępu (A).

7. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że elementy łączące stanowią śruby z łbem (15, 115) i nakrętki (16, 116).

8. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że elementy łączące stanowią nity (18).