PL209439B1 - Wyciąg osiowo-skrętny - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest modulator posturalny, jak przedstawiono na rysunku przeznaczony do rehabilitacji, a zwłaszcza w procesie korygowania wad postawy. Przykładowy modulator zbudowany jest z tulei, po której przesuwają się w zależności od długości rehabilitowanej, elementy korekcyjne. Stanowią one podparcie głowy i ramion, podparcie miednicy, podparcie stóp i podudzia. Cechą charakterystyczną tych elementów jest możliwość skrętu osiowego o wartość wymaganą z jednoczesną funkcją wyciągu - zmiana przekątnej. Elementy stanowiące podstawę działać mogą w kierunku zgodnym bądź przeciwnym, co jest istotne z punktu patofizjologii wad postawy.

Description

Przedmiotem wynalazku jest wyciąg osiowo - skrętny przeznaczony do rehabilitacji, wszędzie tam, gdzie występuje potrzeba przywracania symetrii postawy ciała w wymiarze funkcjonalno - strukturalnym.

Trakcje mobilnych obszarów ciała ludzkiego, jako oddziaływanie terapeutyczne, w dolegliwościach bólowych struktur cielesnych, sięgają swym początkiem czasów podejmowania aktywnych prób zwalczenia go. Spektrum owego oddziaływania ulegało zmianie na przestrzeni wieków i ewoluowało od najprostszych odciążeń, zwisów, do wyciągów w formie skomplikowanych urządzeń sterowanych komputerowo. Prekursorami dzisiejszego wymiaru rehabilitacji byli między inny Hipokrates (400 - 370) autor pierwszych wyciągów mechanicznych, Ambroży Parę w roku 1579 skonstruował żelazny gorset, Hare w roku 1849 opisał metodę rozciągania pacjenta trzymanego w okolicy głowy i miednicy. W roku 1914 Russell Hibbs przeprowadził pierwszą operację chirurgiczną zespolenia kręgów w skoliozie. Obecnie w leczeniu patologii narządu ruchu wykorzystuje się kinezyterapię, terapię manualną, jak też systemy specjalnej konstrukcji urządzeń. Nie wszyscy autorzy konstruujący urządzenia z przeznaczeniem dla rehabilitacji byli zainteresowani ochroną prawną, pomimo stosowania nowych rozwiązań na oddziałach rehabilitacyjnych. Za przykład może tu posłużyć wyciąg skonstruowany przez Majocha, który przez wiele lat pracował w ośrodku rehabilitacyjnym w Konstancinie. Łóżko o mocnej konstrukcji, posiadające system stabilizacji pacjenta posiadało funkcję zmiany ułożenia pozycji z leżącej na pionową. Do głowy pacjenta przykładane było obciążenie, (za pomocą odpowiedniej pętli) stanowiące około 30% masy jego ciała.

Znane są, zarówno w Polsce jak też w innych państwach, rozwiązania techniczne, będące pod ochroną, wykorzystywane w rehabilitacji, które zdaniem autora, nie zawierają cech wspólnych z jego rozwiązaniem. Do przyrządów kształtujących postawę ciała należy rozwiązanie np. Urządzenie sportowo - rehabilitacyjne dla chorych z zaburzeniami postawy i aktywności ruchowej o numerze zgłoszenia 305111, numerze prawa wyłącznego 173468. W rozwiązaniu tym, wykorzystując system odciągów podtrzymujących pacjenta za: ręce, biodra, kolana i kostki utrzymuje go w pozycji pionowej. Wielokrotność powtórzeń zastosowania tego rozwiązania ma perspektywicznie zaowocować poprawą orientacji przestrzennej pacjenta.

Innym rozwiązaniem technicznym o nr zgłoszenia 315826, numerze prawa wyłącznego 181976 jest „Łóżko profilaktyczno-rehabilitacyjne dla chorych cierpiących na różnego rodzaju dolegliwości bólowe ze strony narządów ruchu, zwłaszcza kręgosłupa, składające się z rozmieszczonych poprzecznie do osi łóżka prętów, osadzonych każdy osobno w bocznej obudowie tego łóżka. Istota wynalazku polega na tym, że każda końcówka prętów jest zamocowana przegubowo w pionowym suwaku zaopatrzonym w dolnej części w ułożyskowane poziomo i poprzecznie do osi łóżka dwie rolki osadzone jedna nad drugą na sprężystej taśmie bez końca, przy czym każdy suwak jest osadzony przesuwnie pionowo pomiędzy prowadniczo - dystansowymi elementami i jest zaopatrzony w odbojowe rolki.

Innym znanym rozwiązaniem jest „Urządzenie rehabilitacyjne dla chorych z zaburzeniami postawy i aktywności ruchowej o nr. zgłoszenia 350930, nr prawa wyłącznego 201373.

Urządzenie zawierające pionowe nośne elementy, znamienne jest tym, że do pionowych nośnych elementów zamocowane są równolegle, na różnych wysokościach, poziome ramy, z osadzonymi w nich obrotowo mocującymi elementami, rozmieszczonymi na całych długościach ramion poszczególnych poziomych ram. Stanowią one punkty zaczepienia i przekładania niesprężystych cięgien połączonych wolnymi końcami z zaczepami na powierzchni ćwiczącego, przy czym górna pozioma rama ma kształt czworokąta, zaś dolne poziome ramy mają kształt litery „U. Para równoległych ramion górnej poziomej ramy jest połączona prostopadle z nośnymi profilami, po których liniowo przemieszcza się wózek wyposażony w tarczę obrotową.

Wszystkie znane dotychczasowe formy wyciągów stosowanych w rehabilitacji działają w osi długiej pacjenta i charakteryzują się segmentarnym, bądź ogólnoustrojowym wymiarem trakcji. Przy założeniu, że większości wad postawy towarzyszy rotacja kręgów, obręczy miedniczej z asymetrią względnej długości nóg, działanie terapeutyczne w osi długiej ciała jawi się jako mało zasadne. W przypadku wyciągu osiowo - skrę tnego sytuacja wygląda zupełnie odmiennie. Pacjent leż y na czterech podstawach korekcyjnych stanowiących elementy podparcia: głowy, tułowia, obręczy miedniczej i nóg. Cechą charakterystyczną tych elementów jest możliwość skrętu osiowego o wartość wymaganą z jednoczesną funkcją wyciągu - zmiana przekątnej. Elementy stanowią ce podstawy, działać mogą

PL 209 439 B1 w kierunku zgodnym bą d ź przeciwnym. Elementy - podstawy podparcia pracować mogą w jednej osi lub w różnych osiach, mogą być ustalane pod różnym kątem, tworząc wymaganą zmianę płaszczyzny korekcyjnej. Tak więc w konstrukcji wyciągu osiowo - skrętnego uwzględniono, że ruch jest wypadkową formą współdziałania grup mięśniowych, nie ograniczających się do jednego segmentu ciała, tak jak każda wada postawy w wymiarze czołowym czy strzałkowym ma wymiar ogólnoustrojowy. Działanie wyciągu osiowo-skrętnego, za sprawą wykorzystania po raz pierwszy w urządzeniu rehabilitacyjnym mechanizmu kulowego, pozwala na osiągnięcie optymalnego ułożenia ciała pacjenta, tj. w granicach anatomicznego zakresu ruchu.

Wyciąg osiowo - skrętny według wynalazku zbudowany jest z tulei, na której umieszczone są podstawy korekcyjne, dla podparcia poszczególnych segmentów ciała pacjenta: głowy, pleców, obręczy miedniczej, nóg, przy czym podstawę korekcyjną stanowią dwuelementowe tapicerowane podparcia strony prawej i lewej pacjenta, w poszczególnych segmentach jego ciała. Działać one mogą w obrę bie jednej podstawy korekcyjnej, w pł aszczyznach zgodnych lub przeciwnych. Poszczególne podstawy korekcyjne mogą być ustalane we wszystkich płaszczyznach obrotu, wynikających z możliwości obrotowo - skrętnych kuli, na bazie których funkcjonują podstawy korekcyjne jako elementy całości i składowe elementy tapicerowane, stanowiące bezpośrednie podparcie poszczególnych segmentów ciała pacjenta. Podstawy korekcyjne są ruchome w płaszczyźnie góra - dół jako całe elementy (np. element (3) w stosunku do pozostałych) oraz w stosunku do siebie dwóch składowych elementów tapicerowanych każdej podstawy korekcyjnej.

Fig. 1 przedstawia wyciąg osiowo skrętny.

Fig. 2 przedstawia schematyczne wykorzystanie.

Wyciąg osiowo-skrętny w przykładzie wykonania, zbudowany jest z tulei (1), po której przesuwają się w zależności od długości osoby rehabilitowanej, elementy-podstawy korekcyjne (2), (3), (4), (5). Stanowią one podparcie odpowiednio głowy, pleców, obręczy miedniczej i nóg. Cechą charakterystyczną tych elementów jest możliwość zmiany ułożenia we wszystkich płaszczyznach z zachowaniem funkcji wyciągu. Inną cechą charakterystyczną wyciągu jest to, że podstawy korekcyjne działać mogą w kierunku zgodnym lub przeciwnym. Poszczególne podstawy korekcyjne mog ą być ustalane we wszystkich płaszczyznach obrotu wynikających z możliwości obrotowo - skrętnych kuli, na bazie których funkcjonują podstawy korekcyjne jako elementy całości i składowe elementy tapicerowane, stanowiące bezpośrednie podparcie poszczególnych segmentów ciała pacjenta. Podstawy korekcyjne (2), (3), (4), (5) są ruchome w płaszczyźnie góra - dół jako całe elementy (np. element (3) w stosunku do pozostałych) oraz w stosunku do siebie dwóch składowych elementów tapicerowanych każdej podstawy korekcyjnej.

Claims (1)

1. Wyciąg osiowo - skrętny, znamienny tym, że zbudowany jest z tulei (1), na której umieszczone są podstawy korekcyjne, dla podparcia poszczególnych segmentów ciała pacjenta: głowy (2), pleców (3), obręczy miedniczej (4), nóg (5), przy czym podstawę korekcyjną (2), (3), (4), (5) stanowią dwuelementowe tapicerowane podparcia strony prawej i lewej pacjenta, w poszczególnych segmentach jego ciała, przy czym działają w obrębie jednej podstawy korekcyjnej w płaszczyznach zgodnych lub przeciwnych, przy czym podstawy korekcyjne są ustalane we wszystkich płaszczyznach obrotu wynikających z moż liwoś ci obrotowo - skrę tnych kuli, na bazie których funkcjonują podstawy korekcyjne jako elementy całości i składowe elementy tapicerowane, stanowiące bezpośrednie podparcie poszczególnych segmentów ciała pacjenta, przy czym podstawy korekcyjne (2), (3), (4), (5) są ruchome w płaszczyźnie góra - dół jako całe elementy oraz w stosunku do siebie dwóch składowych elementów tapicerowanych każdej podstawy korekcyjnej.