PL206475B1 - Okno - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest okno obejmujące skrzydło/ościeżnicę zaopatrzone w szybę, w którym w skrzydle/ościeżnicy znajduje się oddzielny otwór wentylacyjny dla powietrza łączący zewnętrzną stronę okna z wewnętrzną stroną okna.

Międzynarodowy dokument patentowy nr WO 99/51832 ujawnia okno dachowe, w którym skrzydło z szybą jest zamontowane w ościeżnicy w sposób umożliwiający otwieranie. W górnym elemencie skrzydła jest ukształtowana podłużna szczelina wentylacyjna i może ona być zamykana za pomocą klapki połączonej zawiasowo z wewnętrzną stroną tego elementu. Wentylację pomieszczenia, w którym zamontowano okno, można uzyskać w położeniu zamkniętym okna poprzez otwarcie klapki, w wyniku czego, pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną stroną szyby, powstaje kanał przepływu, przez szczelinę wentylacyjną w elemencie i dalej przez szczelinę pomiędzy skrzydłem i ościeżnicą.

Niemiecki opis patentowy nr DE 3622652 ujawnia okno fasadowe, przy czym szyba w skrzydle jest zamontowana w sposób umożliwiający otwieranie. W górnym elemencie ościeżnicy są ukształtowane dwa przelotowe kanały wentylacyjne, każdy z nich z wbudowanym wentylatorem, który może być wyposażony w przełącznik sterowany czujnikiem i automatykę regulacyjną w celu skutecznego wentylowania pomieszczenia, w którym zamontowano okno. Ponadto kanały wentylacyjne są wyposażone w przemieszczaną w pionie przesłonę regulacyjną umożliwiającą ręczną regulację intensywności wentylacji.

W niektórych jednak przypadkach istnieje po prostu potrzeba zapewnienia wstę pnie ustalonego, stałego minimalnego kanału przepływu powietrza pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną stroną zamkniętego okna, gdy właściwą wentylację można uzyskać poprzez otwarcie tego konkretnego okna albo ewentualnie innych okien w budynku. W szczególności nowoczesne budynki mogą być na tyle hermetyczne, że ze względów na klimat wewnątrz budynku, taka wymuszona minimalna wentylacja może być konieczna. Dokładna wymagana przepustowość zależy od czynników lokalnych, lecz we wszystkich okolicznościach nie powinna być ona większa niż to jest konieczne, ponieważ może to powodować niepotrzebne straty ciepła. Dotychczasowe rozwiązania nie pozwalają jednak na trwałe i wystarczająco dokładne ustawienie takich odpowiednio małych kanałów przepływu, jak jest to wymagane w takich przypadkach, gdyż rozwiązania te są przystosowane do otwierania i zamykania właściwego kanału wentylacyjnego zgodnie z bieżącymi potrzebami. Ponadto dotychczasowe rozwiązania są często niepotrzebnie skomplikowane i tym samym kosztowne w wytwarzaniu.

Celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie prostego konstrukcyjnie okna, umożliwiającego ustawienie wstępnie ustalonego, minimalnego kanału przepływu powietrza pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną stroną okna.

Zgodne z wynalazkiem okno obejmujące skrzydło/ościeżnicę zaopatrzone w szybę, w którym w skrzydle/ościeżnicy znajduje się oddzielny otwór wentylacyjny dla powietrza łączący zewnętrzną stronę okna z wewnętrzną stroną okna, charakteryzuje się tym, że w otwór wentylacyjny jest wstawiony obwodowy korpus zaworu, przy czym powierzchnia przepływu korpusu zaworu jest częściowo zakryta przez powierzchnię gniazda, przy czym w korpusie zaworu jest ułożyskowany poprzecznie element zamykający, obrotowy pomiędzy położeniem otwartym, w którym element zamykający zachodzi na powierzchnię gniazda, i położeniem zamkniętym, w którym element zamykający i powierzchnia gniazda wspólnie zakrywają zasadniczo całą powierzchnię przepływu korpusu zaworu.

Taki korpus zaworu można wyprodukować w odpowiednio małych rozmiarach tak, aby umożliwić ustawienie minimalnej przepustowości w odpowiednim przedziale. Obrotowe ułożyskowanie poprzeczne elementu zamykającego zapewnia ponadto odpowiednio długi skok pomiędzy położeniem otwartym i zamkniętym zaworu, umożliwiając dokładne ustawienie przepustowości. Ponadto obrotowe ułożyskowanie poprzeczne elementu zamykającego zapewnia minimalne tarcie podczas ruchu otwierającego i zamykającego. Korpus zaworu wraz ze związanym z nim elementem zamykającym jest bardzo prosty do wytwarzania, ponieważ obydwie części można np. uformować wtryskowo z tworzywa sztucznego.

Ponadto łatwo jest zamontować korpus zaworu w skrzydle okiennym lub w ościeżnicy okiennej, ponieważ po prostu wierci się przez nią otwór, po czym korpus zaworu np. wciska w otwór lub nakleja nań. Inną zaletą jest to, że korpus zaworu może być bardzo mały, wywierając tym samym niewielki wpływ na wygląd okna. Powoduje to ponadto, że zawór jest trudno zauważalny przez użytkownika, który tym samym nie będzie próbował zmieniać stałego, wstępnego ustawienia przepustowości powietrza.

PL 206 475 B1

W korzystnej postaci, korpus zaworu ma korzystnie kształt kołowo walcowej rurki, przy czym element zamykający jest obrotowy wokół osi współosiowej z tą rurką. Rurkowy korpus zaworu w połączeniu ze współosiowym ułożyskowaniem poprzecznym elementu zamykającego pozwala na maksymalne wykorzystanie pola przepływu korpusu zaworu i długi skok elementu zamykającego, tzn. na obrót o 180°, co umożliwia dokładne ustawienie. Ponadto rurka jest łatwa w montażu, tak aby ciasno pasowała do otworu w skrzydle/ościeżnicy.

W postaci korzystnej z punktu widzenia wytwarzania powierzchnia gniazda utrzymuje łożysko czopa dla elementu zamykającego.

W korzystnej postaci, powierzchnia gniazda i element zamykający są ukształtowane jako półkoliste płytki. Pozwala to na uzyskanie największej możliwej przepustowości w stosunku do wielkości korpusu zaworu; innymi słowy, wielkość korpusu można zminimalizować, a ponadto uzyskuje się największy możliwy skok elementu zamykającego pomiędzy położeniem otwartym i zamkniętym, co w rezultacie pozwala na dokładniejsze ustawienie.

Korpus zaworu może być wyposażony w ogranicznik ruchu obrotowego elementu zamykającego, blokujący jego ruch w skrajnych położeniach całkowitego otwarcia albo całkowitego zamknięcia. Wskutek tego zostaje wyznaczony określony kierunek obracania do otwierania i zamykania zaworu, jak również wyraźne wskazanie położenia całkowicie otwartego i całkowicie zamkniętego. Ułatwia to operowanie zaworem.

W korzystnej postaci, element zamykają cy i korpus zaworu mają odpowiednie elementy blokujące zazębiające się wzajemnie w szeregu różnych stałych położeń elementu zamykającego względem korpusu zaworu. Ułatwia to wstępne ustawienie konkretnej przepustowości, ponieważ w ten sposób zostają wyznaczone różne skokowe ustawienia elementu zamykającego. Ustawienia te mogą ewentualnie być ponumerowane i wówczas wystarczy poinformować montera okna o prawidłowym numerze ustawienia, aby zapewnić właściwe wstępne ustawienie. Ponadto elementy blokujące mogą być ukształtowane jako mocno zazębiające się tak, aby zapobiegać niezamierzonemu późniejszemu przestawieniu elementu zamykającego w całkowicie zamontowanym oknie.

W postaci korzystnej z punktu widzenia wytwarzania, odpowiednie elementy blokuj ące są ukształtowane jako występ na elemencie zamykającym i szereg odpowiadających mu wgłębień w powierzchni gniazda.

Zaletą może być to, że element zamykający jest blokowany w pewnym położeniu względem korpusu zaworu, np. za pomocą kleju wprowadzonego pomiędzy element zamykający i powierzchnię gniazda korpusu zaworu. Zapewnia to w bardziej skuteczny sposób, że wstępne ustawienie elementu zamykającego nie będzie mogło być później zmienione.

W korzystnej postaci, konstrukcja skrzydł o/oś cież nica skł ada się ze skrzydł a i oś cież nicy, przy czym skrzydło ma szybę i jest ułożyskowane poprzecznie i otwieralne w ościeżnicy, przy czym skrzydło ma górny element, z którego, równolegle do niego, wystaje uchwyt do operowania mechanizmem blokującym okna, przy czym korpus zaworu jest umieszczony w górnym elemencie skrzydła za uchwytem, przy czym w położeniu zamkniętym okna uchwyt zakrywa korpus zaworu co najmniej częściowo w kierunku wewnę trznej strony okna. Korpus zaworu jest tym samym częściowo ukryty, co jest korzystne ze względów estetycznych, a ponadto minimalizuje się ryzyko niezamierzonego późniejszego przestawienia elementu zamykającego.

W dalszej korzystnej postaci, w górnym elemencie skrzydł a jest ukształ towana wydł uż ona szczelina wentylacyjna, stanowiąca kanał wentylacyjny dla powietrza łączący zewnętrzną stronę okna z wewnętrzną stroną okna, wyposażona w klapkę wentylacyjną połączoną zawiasowo z górnym elementem skrzydła, która jest przemieszczalna pomiędzy położeniem zamkniętym a położeniem otwartym za pomocą uchwytu, przy czym w klapkę wentylacyjną jest wstawiony korpus zaworu. Pozwala to na ręczne ustawienie wentylacji właściwej dla konkretnej sytuacji, podczas gdy możliwe jest wstępne ustawienie określonego minimalnego kanału powietrznego, jaki powinien zawsze istnieć w omawianej konstrukcji budowlanej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia okno dachowe w widoku od wewnątrz; fig. 2 - okno z fig. 1 w przekroju poprowadzonym wzdłuż linii II-II; fig. 3 i 4 - zawór w położeniu zamkniętym, w ukośnym widoku perspektywicznym, odpowiednio z przodu i z tyłu; fig. 5 i 6 - zawór w ukośnym widoku perspektywicznym z przodu, w poł o ż eniu odpowiednio do poł owy otwartym i cał kowicie otwartym.

Fig. 1 przedstawia okno 1 dachowe widziane od wewnątrz, obejmujące skrzydło 2 z szybą 3, zawieszone z możliwością obrotu wokół osi 4 w ościeżnicy 5. Na wewnętrznej stronie okna, w pewnej

PL 206 475 B1 odległości od górnego elementu 6 skrzydła 2 i wzdłuż niego, jest umieszczony uchwyt 7 do otwierania i zamykania okna 1, tzn. skrzydła 2 względem ościeżnicy 5. Z prawej strony górnego elementu 6 skrzydła znajduje się okrągły zawór 8, w połowie zasłonięty przez uchwyt 7, który na rysunku przedstawiono w przekroju. Skrzydło 2 i ościeżnica 5 mogą także być ukształtowane w taki sposób, że obydwie te części będą trwale połączone ze sobą albo uformowane jako jedna całość, tak że okna nie będzie można otwierać. Ponadto zawór 8 w postaci przedstawionej na fig. 1, zamiast, jak to pokazano, w skrzydle 2, może także być zamontowany w ościeżnicy 5.

Fig. 2 przedstawia przekrój poprowadzony wzdłuż linii 11-11 z fig. 1 przez zawór 8 zamontowany w skrzydle 2 w ościeżnicy 5. Zawór 8 przedstawiono szczegółowo na fig. 3-6 i ma on rurkowy korpus 9 wstawiony w odpowiadający mu okrągły otwór 10 w górnym elemencie 6 skrzydła 2. Przechylenie uchwytu 7 zwalnia mechanizm blokujący 11 pomiędzy skrzydłem 2 i ościeżnicą 5, po czym okno 1 można otworzyć pociągając dalej za uchwyt 7, przy czym skrzydło 2 przechyla się względem ościeżnicy 5 wokół osi 4. Mechanizm blokujący 11 może być zwykłego znanego typu.

Kolista powierzchnia przepływu korpusu zaworu jest częściowo zakryta od wewnętrznej strony skrzydła 2 przez półkolistą powierzchnię 12 gniazda utrzymującą łożysko 13 w postaci tulejki, która jest umieszczona współosiowo w korpusie 9 zaworu i w której również półkolisty element zamykający 14 jest ułożyskowany poprzecznie obrotowo współosiowo w korpusie 9 zaworu za pomocą czopa obrotowego 15, patrz fig. 3 i 4. Czop obrotowy 15 jest przecięty wzdłuż swej osi obrotu, a na swym swobodnym końcu, z każdej strony przecięcia, ma klinowaty zaczep 16, tak że przy montażu korpusu 9 zaworu z elementem zamykającym 14, podczas wkładania w łożysko 13, czop obrotowy 15 można ścisnąć wykorzystując przecięcie, a następnie w wyniku rozprężania czop zablokuje się sam w łożysku za pomocą zaczepów 16, które oprą się o powierzchnię końcową 17 łożyska 13. Wzdłuż swych prostoliniowych powierzchni brzegowych element zamykający 14 ma występy służące jako uchwyty 18 podczas operowania zaworem; chwyt można np. zapewnić za pomocą przeciwległych leżących na średnicy obszarów uchwytów 18 w zaworze, odpowiednio wzdłuż ich górnych i dolnych krawędzi, za pomocą kciuka i palca wskazującego.

W położeniu zamkniętym zaworu 8 przedstawionym na fig. 3, na swej dolnej powierzchni skierowanej do wnętrza korpusu 9 zaworu, kołowa krawędź elementu zamykającego 14 opiera się o występ 19 biegnący wzdłuż krzywoliniowego brzegu półkolistego otworu 20 w korpusie 9 zaworu, przy czym w położeniu zamkniętym zaworu ten otwór 20 leży poniżej elementu zamykającego 14, w położeniu otwartym zaworu zaś tworzy przelotowy otwór w zaworze, patrz fig. 5 i 6. Wzdłuż swego zewnętrznego obwodu korpus 9 zaworu ma obwodowy występ 21, opierający się o wewnętrzną stronę górnego elementu 6 skrzydła w położeniu zamontowanym zaworu w skrzydle 2. Ponadto, na swej zewnętrznej stronie, korpus 9 zaworu ma szereg żeber 22 biegnących w kierunku osiowym i rozmieszczonych w pewnych odległościach w kierunku obwodowym korpusu zaworu. W trakcie montażu korpusu 9 zaworu w otworze 10 te żebra 22 unieruchamiają zawór 8 względem górnego elementu 6 skrzydła, tak że gdy operuje się zaworem, nie może się on obracać w otworze 10.

W celu blokowania elementu zamykającego 14 w różnych położeniach względem korpusu 9 zaworu, tył elementu zamykającego 14, tzn. strona skierowana do korpusu 9 zaworu, ma występ 23, który może zazębiać się z jednym z szeregu wgłębień 24 ukształtowanych w zewnętrznej stronie powierzchni 12 gniazda, tzn. stronie skierowanej od korpusu 9 zaworu, przy czym wgłębienia 24 są rozmieszczone w pewnych odległościach w kierunku obwodowym korpusu zaworu. Jak widać na fig. 3, pokazany zawór 8 ma trzy wgłębienia 24 w powierzchni 12 gniazda tak, że element zamykający 14 można zablokować w trzech różnych położeniach częściowo otwartych, przy czym na fig. 5 przedstawiono położenie środkowe. Ponadto element zamykający 14 można zablokować w położeniu całkowicie zamkniętym zaworu, przedstawionym na fig. 4, przy czym występ 23 na elemencie zamykającym 14 zatrzaskuje się na prostoliniowej powierzchni brzegowej 25 powierzchni 12 gniazda. Podobnie, występ 23 może zatrzasnąć się na powierzchni brzegowej 25 w położeniu całkowicie otwartym zaworu 8, przedstawionym na fig. 6. Tak więc, zostały wyznaczone cztery różne stałe pola przepływu dla zaworu 8, aczkolwiek zawór może także być ukształtowany z większą lub mniejszą liczbą wgłębień 24 niż pokazane trzy, w wyniku czego można wyznaczyć większą liczbę różnych pól przepływu. Zawór 8 można także ukształtować bez występu 23 i wgłębień 24, ponieważ element zamykający 14 można zamontować w korpusie zaworu 8 tak, że będzie on obracać się na tyle ciasno, że przez to będzie mógł pozostawać w konkretnym położeniu. Element zamykający 14 można także utrzymywać w konkretnym wstępnie ustawionym położeniu, umieszczając pomiędzy powierzchnią 12 gniazda i elementem zamykającym 14 odrobinę ciekłego kleju po dokonaniu wstępnego ustawienia. Element zamykający 14

PL 206 475 B1 można także zablokować względem korpusu 9 zaworu innymi sposobami, np. za pomocą nitki przechodzącej przez otworek zarówno w elemencie zamykającym 14, jak i w korpusie 9 zaworu.

Ponadto element zamykający 14 ma ogranicznik 26 w postaci kołka umieszczonego na prostoliniowej powierzchni brzegowej elementu zamykającego, wystającego do wnętrza korpusu 9 zaworu tak, że może on się opierać o powierzchnię brzegową 25 powierzchni 12 gniazda w położeniu całkowicie zamkniętym zaworu przedstawionym na fig. 3 i 4 oraz w położeniu całkowicie otwartym przedstawionym na fig. 6, zapobiegając tym samym dalszemu obrotowi elementu zamykającego 14 po osiągnięciu tych odpowiednich położeń. Korpus 9 zaworu i element zamykający 14 mogą korzystnie być uformowane wtryskowo z tworzywa sztucznego.

Z fig. 2 wynika, że przepływ powietrza można wytworzyć poprzez zawór 8, do wewnątrz od zewnętrznej strony okna, przez kanał 28 pomiędzy skrzydłem 2 i ościeżnicą 5 oraz przez filtr kurzowy 27. Wstępne ustawienie zaworu 8 w jednym z jego położeń otwartych zapewnia tym samym stały, minimalny dopływ świeżego powietrza do pomieszczenia, w którym zamontowano okno 1. Oczywiste jest, że w oknie 1 można zamontować więcej zaworów 8 i że zawory mogą być rozmieszczone według uznania w skrzydle/ościeżnicy okna, zarówno w elemencie górnym, jak i dolnym, jak również i w elementach bocznych. Zamiast zamontowania zaworu 8 bezpośrednio w elemencie skrzydła 2, zawór 8 można także zamontować w otwieranej klapce wentylacyjnej, która może otwierać i zamykać szczelinę wentylacyjną w górnym elemencie 6 skrzydła 2. Umożliwia to właściwą wentylację pomieszczenia poprzez otwarcie klapki wentylacyjnej, a gdy klapka wentylacyjna znajduje się w swym położeniu zamkniętym, mimo wszystko jest zapewniony minimalny dopływ świeżego powietrza do pomieszczenia.

Należy także zauważyć, że zamiast zamontowania w położeniu przedstawionym na fig. 2, gdzie element zamykający 14 zaworu i jego uchwyt 18 w postaci występu są zwrócone do pomieszczenia, w którym zamontowano okno 1, zawór 8 można także zamontować odwrotnie, tak że uchwyt 18 i ewentualnie także element zamykający 14 będą skierowane na zewnątrz z zewnętrznej strony górnego elementu 6 skrzydła 2, przez co element zamykający staje się trudniej dostępnym, a tym samym zapobiega się jego niezamierzonej manipulacją po zamontowaniu okna. Uchwyty 18 na elemencie zamykającym 14 można będzie także zastąpić jednym albo większą liczbą małych wgłębień w powierzchni elementu zamykającego 14 tak, że w celu manipulacji elementem zamykającym 14, z tymi wgłębieniami będzie mogło sprzęgać się specjalne narzędzie. To także będzie zapobiegać niezamierzonej manipulacji elementem zamykającym. Ponadto należy zauważyć, że mając na uwadze operowanie za pomocą uchwytów 18 korzystne jest, że element zamykający 14 obraca się po powierzchni zewnętrznej powierzchni 12 gniazda, ponieważ we wszystkich położeniach elementu zamykającego 14 względem korpusu 9 zaworu, wzdłuż całej średnicy korpusu zaworu, uchwyty 18 są dostępne.

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Okno obejmujące skrzydło/ościeżnicę zaopatrzone w szybę, w którym w skrzydle/ościeżnicy znajduje się oddzielny otwór wentylacyjny dla powietrza łączący zewnętrzną stronę okna z wewnętrzną stroną okna, znamienne tym, że w otwór wentylacyjny jest wstawiony obwodowy korpus (9) zaworu, przy czym powierzchnia przepływu korpusu zaworu jest częściowo zakryta przez powierzchnię (12) gniazda, przy czym w korpusie (9) zaworu jest ułożyskowany poprzecznie element zamykający (14), obrotowy pomiędzy położeniem otwartym, w którym element zamykający (14) zachodzi na powierzchnię (12) gniazda, i położeniem zamkniętym, w którym element zamykający (14) i powierzchnia (12) gniazda wspólnie zakrywają zasadniczo całą powierzchnię przepływu korpusu (9) zaworu.
2. 2. Okno według zastrz. 1, znamienne tym, że korpus (9) zaworu ma korzystnie kształt kołowo walcowej rurki, przy czym element zamykający (14) jest obrotowy wokół osi współosiowej z tą rurką.
3. 3. Okno według zastrz. 2, znamienne tym, że powierzchnia (12) gniazda utrzymuje łożysko (13) czopa dla elementu zamykającego (14).
4. 4. Okno według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że powierzchnia (12) gniazda i element zamykający (14) są ukształtowane jako półkoliste płytki.
5. 5. Okno według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że korpus (9) zaworu jest wyposażony w ogranicznik (26) ruchu obrotowego elementu zamykającego (14), blokujący jego ruch w skrajnych położeniach całkowitego otwarcia albo całkowitego zamknięcia.

   PL 206 475 B1
6. 6. Okno według zastrz. 4, znamienne tym, że korpus (9) zaworu jest wyposażony w ogranicznik (26) ruchu obrotowego elementu zamykającego (14), blokujący jego ruch w skrajnych położeniach całkowitego otwarcia albo całkowitego zamknięcia.
7. 7. Okno według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 6, znamienne tym, że element zamykający (14) i korpus (9) zaworu mają odpowiednie elementy blokujące zazębiające się wzajemnie w szeregu różnych stałych położeń elementu zamykającego (14) względem korpusu (9) zaworu.
8. 8. Okno według zastrz. 4, znamienne tym, że element zamykający (14) i korpus (9) zaworu mają odpowiednie elementy blokujące zazębiające się wzajemnie w szeregu różnych stałych położeń elementu zamykającego (14) względem korpusu (9) zaworu.
9. 9. Okno według zastrz. 7, znamienne tym, że odpowiednie elementy blokujące są ukształtowane jako występ (23) na elemencie zamykającym (14) i szereg odpowiadających mu wgłębień (24) w powierzchni (12) gniazda.
10. 10. Okno według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 6, albo 8, albo 9, znamienne tym, że element zamykający (14) jest blokowany w pewnym położeniu względem korpusu (9) zaworu.
11. 11. Okno według zastrz. 4, znamienne tym, że element zamykający (14) jest blokowany w pewnym położeniu względem korpusu (9) zaworu.
12. 12. Okno według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 6, albo 8, albo 9, albo 11, znamienne tym, że konstrukcja skrzydło/ościeżnica składa się ze skrzydła (2) i ościeżnicy (5), przy czym skrzydło (2) ma szybę (3) i jest ułożyskowane poprzecznie i otwieralne w ościeżnicy (5), przy czym skrzydło (2) ma górny element (6), z którego, równolegle do niego, wystaje uchwyt (7) do operowania mechanizmem blokującym (11) okna (1), przy czym korpus (9) zaworu jest umieszczony w górnym elemencie (6) skrzydła za uchwytem (7), przy czym w położeniu zamkniętym okna (1) uchwyt (7) zakrywa korpus (9) zaworu co najmniej częściowo w kierunku wewnętrznej strony okna (1).
13. 13. Okno według zastrz. 4, znamienne tym, że konstrukcja skrzydło/ościeżnica składa się ze skrzydła (2) i ościeżnicy (5), przy czym skrzydło (2) ma szybę (3) i jest ułożyskowane poprzecznie i otwieralne w ościeżnicy (5), przy czym skrzydło (2) ma górny element (6), z którego, równolegle do niego, wystaje uchwyt (7) do operowania mechanizmem blokującym (11) okna (1), przy czym korpus (9) zaworu jest umieszczony w górnym elemencie (6) skrzydła za uchwytem (7), przy czym w położeniu zamkniętym okna (1) uchwyt (7) zakrywa korpus (9) zaworu co najmniej częściowo w kierunku wewnętrznej strony okna (1).
14. 14. Okno według zastrz. 12, znamienne tym, że w górnym elemencie (6) skrzydła (2) jest ukształtowana wydłużona szczelina wentylacyjna, stanowiąca kanał wentylacyjny dla powietrza łączący zewnętrzną stronę okna z wewnętrzną stroną okna, wyposażona w klapkę wentylacyjną połączoną zawiasowo z górnym elementem (6) skrzydła, która jest przemieszczalna pomiędzy położeniem zamkniętym a położeniem otwartym za pomocą uchwytu (7), przy czym w klapkę wentylacyjną jest wstawiony korpus (9) zaworu.