PL206081B1

PL206081B1 - Urządzenie do spożywania cieczy bez rozlewania

Info

Publication number: PL206081B1
Application number: PL374614A
Authority: PL
Inventors: Nouri E. Hakim
Original assignee: Hakim Nouri E
Priority date: 2002-08-05
Filing date: 2003-08-05
Publication date: 2010-06-30
Also published as: ZA200500893B; AU2009202692A1; EP2695549B1; WO2004013001A2; MXPA05001483A; PE20040315A1; WO2004013001A3; IS7673A; RU2450800C2; RU2005106273A; AR040793A1; RU2329031C2; AU2009202692B2; CN101828839B; US6994225B2; EP2695549A2; PL374614A1; CN100556345C; KR20050053606A; AU2003265359A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do spożywania cieczy bez rozlewania, zapobiegające rozlewaniu się cieczy, kiedy użytkownik nie spożywa cieczy z urządzenia. Urządzenie składa się ze ścianki zewnętrznej z giętkiego materiału i zawierającej końcówkę, oraz z zaworu, który zapobiega rozlewaniu się cieczy w czasie, gdy użytkownik nie spożywa cieczy z tego urządzenia, oraz pozwala na przepływ cieczy przez jego otwór po ściśnięciu ścianki zewnętrznej urządzenia za pomocą ust użytkownika.

Urządzenia zapobiegające rozlewaniu się cieczy są w stanie techniki dobrze znane. W przeszłości opracowano i wprowadzono na rynek wiele konstrukcji takich urządzeń, jak kubków. W ogólności, celem konstrukcji kubków zapobiegających rozlewaniu się cieczy i przeznaczonych dla dzieci, była minimalizacja, albo zapobieganie wylewaniu się cieczy w przypadku, kiedy przepływ cieczy nie jest wymagany, to jest kiedy użytkownik nie spożywa tej cieczy. Chociaż znane konstrukcje takich urządzeń miały na celu zapobiegać przypadkowemu rozlewaniu się cieczy, ich konstrukcja sprawia, że urządzenia te nie zapewniają wystarczającego zabezpieczenia chroniącego przed niepożądanym rozlewaniem się cieczy, lub jej wycieku. Kiedy więc taki kubek zostanie odwrócony, albo wstrząśnięty, zwykle powoduje to wyciek cieczy. Może to sprawiać wiele problemów, zwłaszcza małym dzieciom, dla których takie kubki są przeznaczone.

Aby rozwiązać problemy znanych urządzeń zapobiegających rozlewaniu się cieczy, wynalazca niniejszego wynalazku dokonał poprzednio szeregu różnych udoskonaleń, jak na przykład tych przedstawionych w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 6321931 i US 6357620.

Chociaż takie urządzenia są w ogólności sprzedawane z przeznaczeniem dla starszych dzieci, wyciek cieczy jest aktualnie głównym problemem butelek dla niemowląt i smoczków do butelek. Większość smoczków ma w swej górnej części otwór, przez który wypływa na zewnątrz ciecz. Jeżeli butelka nie znajduje się w położeniu pionowym, wtedy może nastąpić wyciek. Na przykład, kiedy matka zmiesza zawartość butelki dla niemowlaka a potem włoży tę butelkę do torby, wtedy nastąpi wyciek z butelki jeżeli przewróci się ona na bok, albo gdy torba nie będzie stała prosto. Ciecz z butelki wyleje się wtedy do torby, albo do nasadki butelki.

Jeżeli niemowlak wyjmie butelkę z ust i będzie ona w położeniu leżącym, albo kiedy butelka wypadnie z ust niemowlaka, wówczas ciecz z butelki wycieknie ze smoczka na podłogę, dywan, albo siedzenie. W stanie techniki znanych jest wiele rozwiązań smoczków, których konstrukcja różni się w zależ ności od rodzaju cieczy, dla której są one przeznaczone. Znane są konstrukcje smoczków na wodę, mleko, sok i lekarstwa. Wyciek cieczy jest znaczącym problemem dla wszystkich, dostępnych handlowo smoczków.

Jeżeli niemowlak zaśnie z butelką wtedy może nastąpić wyciek mleka, które może się rozlać na dziecko, albo otoczenie. Ponadto, jeżeli po zaśnięciu dziecka butelka pozostanie w jego ustach, wtedy wyciek mleka może potencjalnie zadławić niemowlaka.

Wyeliminowanie możliwości wycieku cieczy było by więc znaczącym udoskonaleniem znanych rozwiązań tego rodzaju urządzeń. Pożądane jest również opracowanie konstrukcji smoczka, który byłby dostosowany do różnych cieczy podawanych dzieciom.

Smoczek do butelki na mleko dla niemowląt ujawniony jest w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 5 101 991. Smoczek łączony jest z butelką do karmienia niemowląt, oraz wykonany jest z miękkiego i sprężystego kauczuku lub tworzywa sztucznego. Smoczek składa się z owalnej części czołowej, rozszerzającej w kierunku butelki części przejściowej, oraz części montażowej, mocowanej do szyjki butelki. Część czołowa smoczka, która umieszczana jest w ustach dziecka, ma jednolity przekrój poprzeczny z zaokrągloną końcówką, w której znajduje się otwór w postaci nacięcia w kształcie litery I, X, albo Y. Wewnątrz smoczka znajduje się diafragma podziałowa pełniąca funkcję zaworu, która dzieli wnętrze smoczka na dwie części. Diafragma ta może być połączona bezpośrednio ze ścianką smoczka w płaszczyźnie przekroju poprzecznego, może być połączona z końcówką części czołowej smoczka za pomocą ścianki cylindrycznej biegnącej w kierunku butelki, albo może być połączona z częścią montażową smoczka za pomocą ścianki stożkowej biegnącej w kierunku części czołowej smoczka. Diafragma może być płaska, wypukła, albo wklęsła, oraz wyposażona jest w jeden albo więcej otworów w postaci nacięć w kształcie litery I, X, albo Y. Diafragma ma w obszarze nacięć zmniejszoną grubość mającą na celu łatwiejsze otwarcie otworu ssącego. W każdym z tych rozwiązań diafragma znajduje się w płaszczyźnie połączenia między częścią czołową i rozszerzoną częścią przejściową. W kołnierzu części montażowej smoczka, który mocowany jest do butelki

PL 206 081 B1 za pomocą nakrętki, znajduje się zawór powietrzny, który połączony jest z wnętrzem butelki. Zawór powietrzny ma postać małego otworu zamkniętego inną diafragmą zaopatrzoną w nacięcie w kształcie litery I, albo X. Obydwa zawory utworzone przez diafragmy z nacięciami zapobiegają wylewaniu się mleka z butelki, kiedy nie jest ona używana. Dziecko po umieszczeniu w jego ustach części czołowej smoczka wywiera swymi szczękami nacisk na ściankę boczną i językiem na końcówkę smoczka powodując otwarcie diafragmy zaworu wewnątrz smoczka i w konsekwencji przepływ mleka na zewnątrz butelki. W tym czasie otwiera się również zawór powietrzny. Ssanie mleka za pomocą tego rodzaju smoczka jest podobne do ssania mleka bezpośrednio z piersi matki.

Głębokie położenie diafragmy wewnątrz smoczka powoduje, że do efektywnego ssania konieczne jest umieszczenie w ustach dziecka znaczącej części smoczka, oraz wywarcie na diafragmę znaczącego nacisku. Ponadto, podział przez diafragmę przestrzeni wewnętrznej smoczka na dwie komory może powodować nierównomierny przepływ mleka, ze względu na różne objętości, oraz trudności w czyszczeniu górnej komory, do której nie ma dostępu. Utworzone w niektórych rozwiązaniach smoczka małe przestrzenie między ściankami wewnętrznymi utrzymującymi wewnątrz diafragmę i ścianką boczną smoczka mogą powodować gromadzenie się mleka utrudniające efektywne ssanie, a takż e czyszczenie smoczka. Dodatkowo, nadmiar mleka w górnej komorze smoczka, które nie zostało wypite do końca przez dziecko, nie zostanie cofnięte z powrotem do butelki, stwarzając ryzyko jego rozlania po przewróceniu lub wstrząśnięciu butelki.

Celem wynalazku jest opracowanie takiego urządzenia do spożywania cieczy, które skutecznie zapobiegnie przypadkowemu wyciekowi lub rozlaniu, bądź przypadkowemu przepływowi cieczy przez otwór wylotowy, kiedy użytkownik nie spożywa cieczy, nawet po energicznym wstrząśnięciu urządzenia, a także które zapewni regulację wypływu z niego cieczy, przy niewielkim ssaniu, lub próżni. Urządzenie może mieć postać smoczka, dziobka, butelki ze smoczkiem dla niemowląt lub dzieci, a także kubka z dziobkiem dla dzieci i starszych osób.

Cel wynalazku zrealizowany został w konstrukcji urządzenia do spożywania cieczy bez rozlewania, zapobiegające rozlewaniu się cieczy kiedy użytkownik nie spożywa cieczy z urządzenia. Urządzenie składa się ze ścianki zewnętrznej z giętkiego materiału i zawierającej końcówkę, oraz z zaworu, który zapobiega rozlewaniu się cieczy w czasie, gdy użytkownik nie spożywa cieczy z tego urządzenia, oraz pozwala na przepływ cieczy przez jego otwór po ściśnięciu ścianki zewnętrznej urządzenia za pomocą ust użytkownika.

Urządzenie może służyć do karmienia niemowląt, małych dzieci i innych, oraz mieć postać smoczka do butelek przeznaczonych dla niemowląt, oraz butelki ze smoczkiem, a także kubka lub butelki dla sportowców, względnie innego pojemnika do spożywania cieczy.

Istotę wynalazku stanowi urządzenie do spożywania cieczy bez rozlewania, które charakteryzuje się tym, że jego zawór składa się z rurki w postaci ścianki bocznej z powierzchnią zewnętrzną i powierzchnią wewnę trzną gdzie powierzchnia zewnę trzna oddalona jest od ś cianki zewnę trznej z miękkiego materiału urzą dzenia, ze znajdują cego się na powierzchni zewnę trznej ś cianki bocznej występu skierowanego od tej powierzchni zewnętrznej ścianki bocznej do ścianki zewnętrznej z miękkiego materiału urządzenia, oraz ze ścianki dolnej z otworem spoczywającym w położeniu zamkniętym, oraz biegnącym między powierzchnią górną i powierzchnią dolną ścianki dolnej. W wyniku ściśnięcia przez usta użytkownika ścianki zewnętrznej urządzenia następuje pod wpływem występu wygięcie ścianki dolnej zaworu i w rezultacie przepływ cieczy przez jej otwór.

Otwór w ściance dolnej zaworu (czy to w smoczku do butelki dla niemowląt, czy też w miękkiej pokrywce naczynia do spożywania cieczy) może mieć dowolną postać umożliwiającą przejście przez niego odpowiedniej ilości cieczy. Otwór może mieć postać dziurki, szczeliny, nacięcia, otworu kołowego i tak dalej.

W celu spoż ycia cieczy, użytkownik umieszcza swe usta na dziobku urzą dzenia i naciska jego miękki materiał. Dziobek wyposażony jest w zawór, który zostaje otwarty pod wpływem nacisku na miękki dziobek i/lub jego ściśnięcia za pomocą języka. Po otwarciu zaworu, użytkownik ssie ciecz z dziobka (to jest wytwarza ujemne ciśnienie), spoż ywając tym samym swobodnie ciecz z urzą dzenia. Kiedy urządzenie nie jest używane, jego zawór pozostaje w położeniu zamkniętym. W tym położeniu, to jest bez przyłożonego nacisku, zawór znajduje się w konfiguracji, w której skutecznie blokuje jakiekolwiek przejście cieczy na zewnątrz urządzenia. Kiedy zawór urządzenia umieszczony zostanie w ustach użytkownika, wtedy zostanie otwarty otwór, co umoż liwia swobodne spoż ywanie cieczy z urządzenia. Kiedy uż ytkownik nie spoż ywa cieczy z urzą dzenia, konfiguracja zaworu sprawia, że otwór zostaje zamknięty, powodując uszczelnienie zaworu zapobiegające wyciekowi cieczy.

PL 206 081 B1

Urządzenie ma korzystnie postać smoczka do butelki dla niemowląt.

Końcówka ścianki zewnętrznej urządzenia ma poszerzoną część, w pobliżu której znajduje się korzystnie ścianka dolna zaworu.

Korzystnie rurkowa ścianka boczna zaworu zaopatrzona jest w dwa, leżące po jej przeciwległych stronach występy.

Korzystnym jest, jeżeli urządzenie wyposażone jest w zawór powietrzny znajdujący się w dolnej części ścianki zewnętrznej. Zawór powietrzny ma najkorzystniej postać kopułowego obniżenia ze szczelinowym otworem w miękkim materiale ścianki zewnętrznej.

Po zastosowaniu ciśnienia do górnego zaworu do przepływu cieczy (na przykład w czasie ssania cieczy z dziobka) otwiera się zawór powietrzny, pozwalając tym samym na przepływ powietrza do wnętrza urządzenia. Zawór powietrzny działa więc jak otwór wentylacyjny, który zapobiega tworzeniu się próżni w urządzeniu, co mogło by zahamować wypływ cieczy. Otwór zaworu powietrznego ułatwia przepływ cieczy z dziobka lub smoczka w czasie zastosowania do niego ujemnego ciśnienia. Kiedy natomiast użytkownik nie zastosuje do dziobka lub smoczka ujemnego ciśnienia (to jest kiedy nie spożywa cieczy), otwór zaworu powietrznego pozostaje zamknięty i uszczelniony. Jeżeli użytkownik wstrząśnie urządzenie, stosując tym samym dodatnie ciśnienie do zaworu cieczy, ciecz nadal pozostanie dobrze uszczelniona wewnątrz urządzenia. Wstrząsanie urządzenia powoduje bowiem napieranie cieczy na zawór powietrzny, powodując jego uszczelnienie przed przepływem powietrza. To uszczelnienie zaworu powietrznego zapobiega dodatkowo wyciekowi cieczy przez otwór tego zaworu.

W korzystnym rozwiązaniu urządzenia, otwór ścianki dolnej zaworu ma postać szczeliny, która w czasie użycia ma pionową orientację.

W innym korzystnym rozwiązaniu wynalazku, urządzenie ma postać miękkiego dziobka do spożywania cieczy.

W jeszcze innym korzystnym rozwią zaniu wynalazku, urzą dzenie stanowi łączoną z pojemnikiem na ciecz nasadkę zawierającą miękki dziobek. Nasadka wyposażona jest najkorzystniej w miękką pokrywkę łączoną z twardym gwintowanym pierścieniem. Nasadka służy do mocowania do naczynia do spożywania cieczy, natomiast górna część miękkiej pokrywki pełni funkcję miękkiego dziobka.

W tym ostatnim rozwią zaniu wynalazku korzystnym jest, jeż eli mię kki dziobek ma odpowiednią orientację względem uchwytu pojemnika na ciecz, określającego właściwe położenie miękkiego dziobka w po jego umieszczeniu w ustach użytkownika.

Zawór ma korzystnie postać obniżenia w końcówce ścianki zewnętrznej z miękkiego materiału urządzenia. Obniżenie (zwane również jako wcięcie, albo wgłębienie) jest tak skonfigurowane, aby uzyskać maksymalną skuteczność w zapobieganiu przypadkowemu rozlaniu się cieczy.

Ponadto, ścianka dolna zaworu ma najkorzystniej powierzchnię górną stanowiącą powierzchnię wklęsłą łączącą się z powierzchnią wewnętrzną ścianki bocznej, oraz powierzchnię dolną zawierającą powierzchnię płaską zajmującą centralne położenie, oraz zakrzywioną powierzchnię zewnętrzną znajdującą się na obrzeżu tej powierzchni płaskiej i łączącą się z powierzchnią zewnętrzną ścianki bocznej. Pod wpływem ścisku wywieranego przez usta użytkownika na ściankę zewnętrzną urządzenia, jej powierzchnia wewnętrzna naciska na występ ścianki bocznej zaworu, a ścianka dolna zostaje wygięta, powodując przepływ cieczy przez jej otwór.

Unikalna konstrukcja urządzenia według każdego rozwiązania wynalazku sprawia, że zamknięty zawór zapewnia bardzo wysoki stopień uszczelnienia przed wyciekiem cieczy, jak przed przypadkowym rozlaniem, albo rozmyślnym wywieraniem nacisku na kubek w wyniku wstrząsania, przekręcania do góry dnem i tak dalej. Z drugiej strony, urządzenie według wynalazku jest tak zaprojektowane, że umożliwia niemowlakom, dzieciom i dorosłym komfortowe spożywanie cieczy.

Tak więc urządzenie według wynalazku zabezpieczone jest w bardzo wysokim stopniu przed wyciekiem cieczy, dostosowane jest do osób w każdym wieku, oraz zapewnia komfortowe spożywanie cieczy. Zawór tworzy część naczynia do spożywania cieczy, zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, jako kubek treningowy, butelkę dla sportowców i inne. W tych ostatnich rozwiązaniach wynalazku, zawór tworzy część dziobka, albo innego komponentu naczynia. Wynalazek może być zastosowany do niemowląt, dzieci w każdym przedziale wieku i dorosłych, oraz zapobiega rozlewaniu się cieczy, jak na przykład w czasie przypadkowego przewrócenia urządzenia z cieczą. Wynalazek zabezpiecza również użytkowników, zwłaszcza niemowlęta, przed zadławieniem, kiedy na przykład niemowlak zaśnie w czasie karmienia.

Wynalazek w przykładowych rozwiązaniach konstrukcyjnych uwidoczniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia smoczek zapobiegający rozlewaniu się cieczy, przeznaczony do butelek dla

PL 206 081 B1 niemowląt, odpowiednio w przekroju podłużnym, poprzecznym, w widoku z boku i perspektywicznym, fig. 2 - inne rozwiązanie smoczka zapobiegającego rozlewaniu się cieczy, przeznaczonego do butelek dla niemowląt, odpowiednio w przekroju podłużnym, poprzecznym, w widoku z boku i perspektywicznym, fig. 3 - jeszcze inne rozwiązanie smoczka zapobiegającego rozlewaniu się cieczy, przeznaczonego do butelek dla niemowląt, odpowiednio w przekroju podłużnym, poprzecznym, w widoku z boku i perspektywicznym, oraz w widoku z góry, fig. 4 - kolejne rozwią zanie smoczka zapobiegającego rozlewaniu się cieczy, przeznaczonego do butelek dla niemowląt, odpowiednio w widoku z dołu, góry i boku, oraz w przekroju podłużnym, fig. 5 - dalsze rozwiązanie smoczka zapobiegającego rozlewaniu się cieczy, przeznaczonego do butelek dla niemowląt, odpowiednio w widoku z boku, dołu, perspektywicznym, oraz w przekroju podłużnym, fig. 6 - korzystne rozwiązanie smoczka zapobiegającego rozlewaniu się cieczy, przeznaczonego do butelek dla niemowląt, w widoku z góry (fig. 6a), w widoku z przodu i tył u (fig. 6b), w widoku z doł u (fig. 6c), w przekroju poprzecznym wzdł u ż linii AA-AA na fig. 6a (fig. 6d), powiększony fragment górnej części smoczka według fig. 6d (fig. 6e), powiększony fragment części smoczka z otworem wentylacyjnym powietrza według fig. 6d (fig. 6f), w widoku z góry (fig. 6g), oraz w widoku z dołu (fig. 6h), fig. 7 - końcówka smoczka według fig. 6, w przekroju podłużnym, fig. 8 - część miękkiej pokrywki mocowanej do twardego pierścienia, tworzących razem nasadkę do urządzenia do spożywania cieczy przeznaczonych do starszych dzieci i dorosłych, w widoku z góry (fig. 8a), widoku perspektywicznym (fig. 8b), w widoku z tyłu (fig. 8c), w widoku z boku (fig. 8d), oraz w widoku z góry (fig. 8e), gdzie miękka pokrywka przymocowana jest do twardego pierścienia, fig. 9 część innego rozwiązania miękkiej pokrywki nasadki do urządzenia do spożywania cieczy według fig. 7 i 8, w przekroju podłużnym wzdłuż linii A-A na fig. 9c (fig. 9a), w przekroju wzdłuż linii B-B na fig. 9c (fig. 9b), oraz w widoku z góry, fig. 10 - urządzenie do spożywania cieczy według fig. 9, w widoku z góry (fig. 10a), kiedy nasadka przymocowana jest do części przytrzymującej pojemnika na ciecz (na przykład kubka), w widoku z boku (fig. 10b), oraz w widoku z tyłu (fig. 10c), fig. 11 - urządzenie do spożywania cieczy według fig. 10, w widoku z góry (fig. 11a), w przekroju wzdłuż linii A-A na fig. 10a (fig. 11b), powiększoną górną część „D urządzenia na fig. 11b (fig. 11c), uwidaczniającą górny otwór wentylacyjny i dziobek, powiększoną inną część „E urządzenia na fig. 11b (fig. 11d), uwidaczniającą górny otwór wentylacyjny miękkiej pokrywki, a fig. 12 - urządzenie do spożywania cieczy według fig. 10, w widoku z góry (fig. 12a), w przekroju wzdłuż linii B-B na fig. 12a (fig. 12b), oraz powiększoną część „C urządzenia na fig. 12b (fig. 12c).

Urządzenia według wynalazku obejmują różne rozwiązania naczyń do spożywania cieczy, które zaopatrzone są w zawory zapobiegające rozlewaniu się cieczy. Naczynia do spożywania cieczy obejmują smoczki na butelki dla niemowląt, lub nasadki z dziobkiem, przeznaczone dla dzieci i dorosłych.

Urządzenie w postaci smoczka do spożywania cieczy przeznaczone jest dla niemowląt. Naczynia z dziobkiem do spożywania cieczy mogą być używane przez osoby w dowolnym wieku. Dziobek jest korzystnie miękki i stanowi część miękkiej pokrywki, która razem z dziobkiem wykonana jest na przykład z silikonu.

W razie potrzeby, urządzenie w postaci kubka do spoż ywania cieczy moż e stanowić „kubek treningowy dla wieku przejściowego, kiedy dziecko przestaje korzystać z butelki dla niemowląt i zaczyna pić z kubka. W tym okresie, dziecko uczy się pić z kubka, a rodzice nie muszą się martwić o możliwość rozlania cieczy, ze względu na obecność zaworu zapobiegającego rozlewaniu się cieczy. Taki kubek do spożywania cieczy może być alternatywnie używany przez dorosłych. Naczynia do spożywania cieczy według wynalazku mogą być używane w czasie normalnej aktywności, wydarzeń lekkoatletycznych, albo w innych przypadkach.

Naczynia do spożywania cieczy według wynalazku mogą być puste, a użytkownik sam napełnia je cieczą. Naczynia te mogą być również napełnione cieczą. Na przykład, naczynia te mogą stanowić substytut pojemników z napojami sprzedawanymi w sklepach, oraz zawierać wodę, sodę, sok, napój dla sportowców, albo inną ciecz.

Urządzenie według wynalazku zapobiegające rozlewaniu się cieczy zawiera jeden, lub więcej odpowiednio zaprojektowanych zaworów zapobiegających rozlewaniu się cieczy. Takie zawory wykonane są korzystnie z giętkiego materiału (zwanego również membraną). Giętki zawór może być w razie potrzeby przymocowany do sztywnego materiał u. Zawór stanowi korzystnie część gię tkiej nasadki, stanowiącej na przykład giętką pokrywkę, albo smoczek. Zawór jest tak zaprojektowany, że w czasie spożywania cieczy przez użytkownika następuje swobodny przepływ cieczy, oraz jest on blokowany w czasie, kiedy spożywanie cieczy nie następuje.

PL 206 081 B1

W korzystnych rozwiązaniach wynalazku, zawór jest tak zaprojektowany, aby w najwyższym stopniu zapobiegał rozlewaniu się cieczy. W tych rozwiązaniach wynalazku, ciecz przepływa swobodnie przez giętki materiał w czasie picia, natomiast w przypadku, kiedy spożywanie cieczy nie następuje, zawór skutecznie blokuje przepływ cieczy. Uszczelnienie przez zawór jest na tyle skuteczne, że przepływ cieczy nie nastąpi nawet w przypadku bardzo mocnego wstrząsania urządzeniem.

W korzystnych rozwiązaniach wynalazku urządzenie jest tak zaprojektowane, aby do przepływu cieczy przez zawór wymagane było ściśnięcie. Do uzyskania optymalnych wyników, użytkownik stosuje korzystnie zarówno ściskanie, jak i ssanie (ujemne ciśnienie). Tak więc w celu uzyskania odpowiedniego przepływu cieczy, użytkownik ściska giętki materiał zaworu za pomocą ust, oraz stosuje do górnej części zaworu ujemne ciśnienie (ssanie).

Giętki materiał może być wykonany z silikonu, lateksu, kauczuku, tworzywa sztucznego, albo innego stosownego materiału. W przypadku smoczka na butelkę, materiał na smoczek może być dowolnym materiałem stosowanym aktualnie w konstrukcji smoczków do butelek, albo innego stosownego giętkiego materiału. Takie materiały są korzystnie miękkie, elastyczne, oraz nieszkodliwe dla użytkownika. Materiały na smoczki są najkorzystniej sterylizowane (korzystnie przez gotowanie). W razie potrzeby, takie materiały mogą być przeźroczyste, albo przeświecające. W podobny sposób mogą być dobrane materiały na miękkie dziobki i pokrywki urządzeń według wynalazku.

Fig. 1 do 7 ilustrują przykładowe rozwiązania smoczka do butelek dla niemowląt, które zapobiegają rozlewaniu się cieczy. Natomiast fig. 8 do 12 ilustrują przykładowe rozwiązania naczyń do spożywania cieczy, które zapobiegają rozlewaniu się cieczy, oraz przeznaczone są dla osób w dowolnym wieku, dla dzieci i dorosłych.

Smoczek według wynalazku do butelek dla niemowląt wyposażony jest w zawór zapobiegający rozlewaniu się cieczy (fig. 1 do 3). Smoczek wykonany jest z giętkiego materiału, oraz wyposażony w środku w zawór zapobiegający rozlewaniu się cieczy. Natomiast w przypadku innych naczyń według wynalazku do spożywania cieczy, zawór może być przymocowany do naczynia (na przykład do twardego dziobka), albo korzystniej stanowi część miękkiego dziobka miękkiej pokrywki, która z kolei stanowi część nasadki naczynia.

W przypadku urzą dzenia wedł ug wynalazku przeznaczonego dla niemowlą t, smoczek zapobiegający rozlewaniu się cieczy mocowany jest do butelki. Takie butelki (albo kubki) są w stanie techniki znane, oraz używane dla niemowląt w czasie, kiedy wymagają one opieki. Butelki wykonane są w ogólności z tworzywa sztucznego, albo ze szkła, oraz mają zwykle cylindryczny kształt. Butelki według wynalazku mogą być wykonane z dowolnego, ale odpowiedniego materiału i mieć dowolny kształt.

Wynalazek zapewnia niemowlakom zarówno ochronę przed wyciekiem, albo rozlaniem się cieczy, co w przeciwnym razie wymagało by czyszczenia, jak i ochronę przed wyciekiem cieczy na usta niemowlaka w sytuacji, kiedy zaśnie w czasie karmienia. W przypadku standardowych butelek, zaśnięcie niemowlaka w czasie ssania z butelki powoduje zwykle jego zachłyśnięcie się.

Zgodnie z wynalazkiem, niemowlak sam kontroluje ilość cieczy, którą potrzebuje. W przypadku standardowego smoczka, kontrolę nad przepływem ilości cieczy sprawuje matka, przez zakup smoczka z powolnym, średnim, albo szybkim przepływem cieczy. Może ona również zakupić smoczek na wodę, mleko, lekarstwo, albo sok. W przeciwieństwie do standardowych rozwiązań, zawór według wynalazku pozwala niemowlęciu na naturalną regulację ilości cieczy, którą potrzebuje. Ponadto, smoczek według wynalazku działa w sposób wygodny i naturalny, podobnie do sposobu, w jaki niemowlak ssie mleko z piersi matki. Końcówka smoczka spoczywa na tylnej części języka niemowlaka, a kiedy niemowlak podnosi swój język ku górze i zaczyna ssać, wtedy mleko ze smoczka według wynalazku uwalniane jest w taki sam sposób, jak z piersi matki.

Smoczek według wynalazku jest korzystnie rozłącznie mocowany do butelki dla niemowląt, jak tych znanych aktualnie ze stanu techniki. Na przykład, w standardowej, aktualnie stosowanej konstrukcji, giętki smoczek mocowany jest do twardego gwintowanego pierścienia, oraz tworzy z nim nasadkę na butelkę dla niemowląt, gdzie smoczek wystaje na zewnątrz przez otwór w pierścieniu.

Gwint pierścienia zaczepia się o gwint na butelce, mocując w ten sposób nasadkę do butelki. Smoczek wyposażony jest również w dolne obrzeże 38 albo 338. Po przykręceniu twardej nasadki do butelki, dolne obrzeże smoczka zostaje ściśnięte między górną częścią butelki i dolną częścią twardej nasadki, co dodatkowo mocuje smoczek w nasadce.

Urządzenie według wynalazku do spożywania cieczy bez rozlewania wyposażone jest korzystnie w miękką pokrywkę 480, która przymocowana jest do gwintowanego pierścienia 468, tworzącego

PL 206 081 B1 razem z pokrywką nasadkę 466. Miękka pokrywka 480 zaopatrzona jest korzystnie we wnękę 478, która umożliwia jej przymocowanie do gwintowanego pierścienia 468, w taki sam sposób jak to opisano powyż ej.

W korzystnym rozwiązaniu smoczka i miękkiego dziobka, giętki materiał na zawór zaopatrzony jest w obniżenie, albo wgłębienie. Obniżenie (nazywane dalej również jako wcięcie), biegnie do dołu smoczka, albo dziobka między jego ściankami zewnętrznymi, oraz znajduje się korzystnie w końcówce smoczka, albo dziobka, względnie w jego pobliżu. Na przykład, obniżenie może być utworzone przez wklęsłą powierzchnię 20 (fig. 1). Obniżenie, jak na przykład na fig. 6, 11 i 12, może mieć inny kształt. Chociaż fig. 1 ilustruje jedynie przykładowe rozwiązanie wynalazku, inne korzystne rozwiązania smoczka przedstawione są na fig. 3 do 7, oraz innych urządzeń do spożywania cieczy na fig. 8 do 12.

Obniżenie zaworu górnego jest korzystnie utworzone i uformowane wewnątrz górnej części smoczka, albo dziobka, korzystnie wewnątrz końcówki smoczka, albo dziobka. Alternatywnie, albo dodatkowo (co jest opisane poniżej), smoczek do butelek dla niemowląt może być wyposażony w swej dolnej części (na przykład w dolnym obrzeżu smoczka, albo w miękkiej pokrywce) w zawór dolny, dodatkowo w zaworu górnego, albo nawet zamiast zaworu górnego w końcówce. Tak więc urządzenie według wynalazku może być wyposażone w zawór górny, zawór dolny, albo w obydwa te zawory.

Obniżenie giętkiego materiału, będące częścią zaworu górnego, zaopatrzone jest w otwór na ciecz, przez który przechodzi ona tylko w przypadku, kiedy użytkownik spożywa ciecz. Na przykład, giętki materiał smoczka według fig. 1 zaopatrzony jest w obniżenie w postaci wklęsłej powierzchni 20 z otworem 26. Otwór 26 znajduje się korzystnie na dnie 22 obniżenia smoczka.

Obniżenie, albo wcięcie w smoczku może mieć różny kształt, albo konfigurację. Na przykład, obniżenie może mieć zaokrągloną dolną powierzchnię 22 (fig. 1a). Takie obniżenie zapewnia ochronę przed rozlewaniem się cieczy, ale w ograniczonym zakresie. Bardzo korzystne właściwości ochronne przed rozlaniem się cieczy zapewnia powierzchnia dolna według fig. 7 (omówiona poniżej).

Ścianka obniżenia również może mieć różną konfigurację, jak na przykład postać zaokrąglonej ścianki 42 (fig. 1a), lub niejednorodnej ścianki 342 (fig. 3a, 6, 7, 11 i 12). Takie modyfikacje kształtu ścianki zmieniają szybkość przepływu cieczy i właściwości uszczelniające otworu smoczka. Kształt zaworu według fig. 7 jest korzystny do smoczka dla niemowląt, zaś ten według fig. 11 i 12 - do urządzenia przeznaczonego dla starszych dzieci i dorosłych.

Zgodnie z wynalazkiem, mogą być zastosowane różne typy otworów. Na przykład, otwory według fig. 1e mogą mieć, bez ograniczeń, postać pojedynczego nacięcia (to jest pojedynczej szczeliny), fig. 1e (1), nacięcia skrzyżowanego, fig. 1e (2), nacięcia w kształcie litery „Y, fig. 1e (3), albo w postaci wielu szczelin, jak tych przedstawionych na fig. 1e (4), (5) i (6), albo jeszcze w innym kształcie. Na przykład, fig. 1e (4) przedstawia przynajmniej dwa nacięcia skrzyżowane, fig. 1e (5) ilustruje otwory obejmujące poziomą szczelinę ze znajdującą się nad nią i pod nią pionową szczeliną (to znaczy, że te dwie pionowe szczeliny nie przecinają poziomej szczeliny, odwrotnie niż ma to miejsce w przypadku skrzyżowanych szczelin). Fig. 1e (6) przedstawia cztery szczeliny w kształcie znaku +, ale szczeliny te nie przecinają się wzajemnie. Mogą być zastosowane oczywiście inne kształty otworów, jak na przykład nieuwidoczniony na rysunku kształt litery „T, albo też dowolnej kombinacji okrągłych otworów, szczelin i innych kształtów. Rodzaj, liczba, rozmiar i inne cechy otworów mogą być tak dobrane, aby dostosować odpowiedni przepływ cieczy przez urządzenie według wynalazku.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku stosowane są otwory w postaci skrzyżowanego nacięcia (fig. 1e (2)), chociaż nie powinny one ograniczać zakresu wynalazku. Nacięcia te mają długość 3,3 mm (0,13 cala), to jest „znak + nacięcia utworzony jest przez dwie przecinające się szczeliny o długości 3,3 mm. Taki rozmiar nacięcia jest korzystny, gdyż minimalizuje, albo eliminuje wyciek cieczy, kiedy butelka jest odwrócona, lub wstrząśnięta. Należy jednak zaznaczyć, że wynalazek nie jest ograniczony do tych korzystnych rozmiarów otworów. Na przykład, w alternatywnym rozwiązaniu wynalazku, długość szczelin nacięcia w postaci „znaku + wynosi 2,38 mm (3/32 cala).

Skrzyżowane nacięcia bardzo ułatwiają niemowlakom wyciąganie cieczy przez smoczek. Ponadto, kiedy dziecko pije ciecz z butelki, jakikolwiek jej nadmiar, który pozostał na wklęsłej powierzchni, zostaje cofnięty z powrotem do butelki w wyniku ssania, które wytwarzane jest przez dziecko w czasie normalnego procesu picia.

Dodatkowo, smoczek według wynalazku jest smoczkiem do butelek o zmiennej szybkości przepływu cieczy. Aktualnie sprzedawane są różne smoczki dostosowane do różnej szybkości przepływu cieczy (na przykład małej, średniej i dużej). W przypadku smoczka według wynalazku, ze względu na

PL 206 081 B1 fakt, że skrzyżowane nacięcia znajdują się korzystnie na dnie obniżenia, dziecko ma możliwość kontrolować ilość pobieranej cieczy w zależności od potrzeb. Niezależnie od tego, czy dziecko ma dwa dni, czy rok, szybkość przepływu cieczy, która pobierana jest z butelki, kontrolowana jest przez wielkość ciśnienia wywieranego przez dziecko na obszar 36, oraz wielkość ssania stosowanego w czasie wyciągania cieczy z naczynia. Redukuje to, albo eliminuje potrzebę sprzedaży smoczków z wieloma otworami, albo o różnych rozmiarach otworów.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, urządzenie do spożywania cieczy zaopatrzone jest przynajmniej w jeden otwór 437 w postaci przynajmniej jednej szczeliny, jak tej na fig. 10a. Urządzenie zaopatrzone jest korzystnie w trzy takie szczeliny, chociaż w razie potrzeby może być ich mniej, albo więcej (na przykład dwie, cztery, albo więcej). Kiedy użytkownik przykłada naczynie do ust, szczeliny zorientowane są pionowo (to jest do góry i dołu). Uchwyty 492 i kształt dziobka określają jego orientację, dzięki czemu może on być przyłożony do ust użytkownika tylko w jednym kierunku, to jest przy szczelinach zorientowanych pionowo.

Każda szczelina w miękkim dziobku ma korzystnie długość 3,175 mm (0,125 cala). Dziobek zaopatrzony jest korzystnie w trzy szczeliny oddalone od siebie o 2,286 mm (0,09 cala). Należy zaznaczyć, że wynalazek nie jest ograniczony do tych przykładowych wymiarów szczelin.

W czasie normalnego spożywania cieczy, użytkownik ściska, albo obniża swym językiem obszar na końcówce smoczka, albo dziobka. Obszar ten znajduje się w końcówce smoczka, albo dziobka, oraz stanowi korzystnie poszerzoną albo wypukłą część tej końcówki. Jak opisano poniżej, kiedy obszar ten zostaje obniżony, spodnia część obniżenia zaworu górnego zostaje ściśnięta, dzięki czemu otwór w spodniej części obniżenia zostaje otwarty, pozwalając na swobodny przepływ cieczy przez smoczek, albo dziobek.

Smoczek, albo dziobek zawiera ponadto podstawę, jak podstawę 32 smoczka. Jeżeli użytkownik tylko ściśnie smoczek, albo miękki dziobek w tym obszarze, albo gdziekolwiek indziej poniżej ścianki dolnej obniżenia (na przykład między obszarem 36 i podstawą 32, albo gdzieś wzdłuż podstawy 32), wtedy nie nastąpi wyciek cieczy z naczynia.

Ta cecha smoczka według wynalazku, zapobiegająca rozlewaniu się cieczy, jest przeciwieństwem cech standardowych smoczków. Standardowe smoczki mają wypukłą powierzchnię zewnętrzną to jest zaokrągloną końcówkę, jak to jest uwidocznione na fig. 1a przerywaną linią w kształcie litery „V. W przypadku takich standardowych smoczków, ściśnięcie smoczka w dowolnym miejscu (nawet zaopatrzonego w skrzyżowane nacięcia) spowoduje wylanie się przez niego cieczy z butelki. Opisywana cecha smoczka według wynalazku pozwala na jego użycie z butelką jako smoczek na ząbkowanie niemowlaków, gdyż ściśnięcie tylko tego obszaru nie spowoduje wycieku cieczy z butelki.

Bardzo korzystne cechy wynalazku mogą być uzyskane przez zastosowanie zaworu dolnego, zilustrowanego na fig. 3a, 6f i 11d. Ściśnięcie smoczka przez niemowlaka zachodzi na poszerzonym obszarze 368 smoczka 318 (fig. 3), co powoduje ściśnięcie spodniej części 222 obniżenia, a następnie otwarcie znajdującego się w obniżeniu otworu i przepływ cieczy. Zawór dolny, korzystnie w dolnym obrzeżu smoczka (albo w miękkiej pokrywce dziobka), pozwala na przepływ powietrza do smoczka (albo miękkiej pokrywki). Ściśnięcie ścianki zewnętrznej smoczka poniżej spodniej części 222 zaworu nie spowoduje otwarcia otworu w dolnej ściance zaworu. W przykładowym rozwiązaniu wynalazku na fig. 3, ścianka dolna ma powierzchnię wklęsłą 320, ale tylko w górnej części (co jest opisane poniżej w odniesieniu do fig. 6). Kiedy ścianka zewnętrzna smoczka (albo dziobka) zostanie ściśnięta na ściance dolnej zaworu górnego, a do końcówki smoczka, albo dziobka zostanie zastosowane przez użytkownika ujemne ciśnienie, obydwa otwory zaworów, to jest otwór w zaworze górnym i otwór w zaworze dolnym (powietrznym), zostaną otwarte. Wynikiem takiej kombinacji ściskania i ssania (ujemnego ciśnienia) jest odpowiedni przepływ cieczy.

Wymiary smoczka według wynalazku mogą być takie same jak tradycyjnych smoczków. Na przykład, smoczek według wynalazku może być regularnym smoczkiem jak na fig. 1, na fig. 2 (z szerszą szyjką), albo innym. Regularne smoczki używane są do butelek ze standardowymi szyjkami (to jest mających średnicę około 35,7 mm (1,406 cala)), zaś smoczki z szerszą szyjką - do butelek o szerszych szyjkach (mających średnicę około 51,8 mm (2,04 cala)). Alternatywnie, smoczek według wynalazku może być zastosowany do butelki z szyjką o dowolnej średnicy. Chociaż smoczki według fig. 1 i 2 wyposażone są w zawór, regularne, poszerzone, albo inne smoczki według wynalazku wyposażone są korzystnie w zawór według fig. 3, 6 i 7. Dziobki mogą mieć dowolne wymiary, które dopasowane są do wymagań użytkownika.

PL 206 081 B1

Zgodnie z wynalazkiem, zawór ma postać obniżenia (wcięcia) w końcówce giętkiego materiału smoczka, albo miękkiego dziobka, zaopatrzonego w otwór do selektywnego przepływu cieczy. Taka konstrukcja zaworu czyni go blokującym przepływ cieczy, kiedy smoczek, albo dziobek nie jest używany, oraz przepuszcza ciecz w czasie ssania przez użytkownika.

Przykładowa konstrukcja zaworu górnego według wynalazku przedstawiona jest na fig. 3a i 6 w odniesieniu do smoczka na butelkę dla niemowlą t, oraz na fig. 8, 9, 11 i 12 w odniesieniu do mię kkiego dziobka. Korzystna konstrukcja zaworu górnego smoczka jest podobna do konstrukcji zaworu górnego dziobka. W przypadku smoczka na butelkę dla niemowląt, jego końcówka jest okrągła, zaś końcówka dziobka - owalna.

W podobny sposób kształ t korpusu smoczka na butelkę róż ni się od kształ tu korpusu dziobka. W razie potrzeby, zawór górny według fig. 3a i 6 może być użyty zarówno do smoczków, jak i miękkich dziobków, podobnie jak górny zawór według fig. 8, 9, 11 i 12.

W ogólnoś ci, urzą dzenie do spoż ywania cieczy wedł ug wynalazku jest tak zaprojektowane, aby skutecznie zapobiegało wyciekowi cieczy, oraz było wygodne w użyciu. Na przykład, gdyby takie urządzenie było zaprojektowane tylko w ten sposób, aby ułatwić dziecku (albo innemu użytkownikowi) pobieranie cieczy z urządzenia, wtedy było by duże ryzyko wycieku cieczy. Z drugiej zaś strony, gdyby takie urządzenie było zbyt mocno uszczelnione i zabezpieczone przed wyciekiem cieczy, wtedy powstał by problem ze spożywaniem cieczy. Zbyt duża siła, konieczna do picia cieczy, stanowiła by w szczególności duży problem dla niemowląt. Było by to niewygodne również dla innych użytkowników. Tak więc urządzenie według wynalazku jest tak zaprojektowane, aby odpowiednio zrównoważyć skuteczne uszczelnienie, oraz swobodny przepływ cieczy.

Zgodnie z wynalazkiem, zawór górny musi stanowić skuteczne uszczelnienie urządzenia, dzięki czemu ciecz nie wydostanie się na zewnątrz nawet po energicznym wstrząśnięciu urządzenia. W tym samym czasie musi być możliwe spożywanie cieczy z urządzenia pod normalnym naciskiem i ciśnieniem wywieranym przez usta niemowlaka, albo starszego użytkownika (w zależności od tego, dla kogo przeznaczone jest urządzenie), dzięki czemu spożywanie cieczy jest wygodne. Należy zaznaczyć, że w celu osiągnięcia maksymalnych właściwości uszczelniających zaworu konieczna jest optymalna równowaga między uszczelnieniem i otwarciem.

Do osiągnięcia powyższego celu wynalazku wykorzystano kombinację szczególnych właściwości. Konstrukcja smoczka według wynalazku i dziobka zapewniają osiągnięcie wymaganego optymalnego balansu. Zawory urządzenia według wynalazku mają taką konstrukcję, która zapewnia zarówno wygodne spożywanie cieczy, jak i skuteczne uszczelnienie przed jej rozlaniem. Do uzyskania optymalnych cech urządzenia wzięto pod uwagę również inne czynniki, jak względna grubość poszczególnych części urządzenia i inne. Na przykład, jeżeli ścianka dolna zaworu jest zbyt cienka, urządzenie po odwróceniu, albo wstrząśnięciu, będzie przeciekało, natomiast jeżeli jest zbyt gruba, wówczas jest zbyt trudno odgiąć ściankę dolną przez zastosowanie ujemnego ciśnienia, przez co jest zbyt trudno otworzyć otwór do przepływu cieczy. Jeżeli ścianki boczne są zbyt cienkie, wtedy ujemne ciśnienie wywierane na zawór przez użytkownika w czasie ssania może odwrócić zawór, to jest może wyciągnąć ściankę boczną do góry i na zewnątrz, oraz wyciągnąć dolną ściankę z wnętrza smoczka, albo dziobka. Jeżeli natomiast ścianki boczne są zbyt grube, wtedy zawór nie otworzy się w czasie, kiedy użytkownik próbuje spożyć zawartą w urządzeniu ciecz.

Konstrukcja zaworu opisana jest przykładowo w odniesieniu do zaworu górnego 100 dla smoczka do butelki dla niemowląt według fig. 3, 6 i 7 (zawór górny nazywany jest w niniejszym opisie również jako zawór cieczy). Fig. 3, 6 i 7 ilustrują przykładowy zawór cieczy mający korzystny kształt, który maksymalizuje właściwości zapobiegające wyciekowi cieczy ze smoczka. Taki zawór może być również zastosowany w dziobku, albo innej odmianie urządzenia według wynalazku.

Opisane poniżej cechy wynalazku w odniesieniu do smoczka do butelki dla niemowląt mają w swych korzystnych odmianach również zastosowanie do miękkiej pokrywki. Dla jasności opisu, analogiczne części smoczka i dziobka oznaczone są podobnymi cyframi, które zwykle różnią się o trzysta.

Na przykład, zawór górny smoczka oznaczony jest numerem 100, zaś dziobka - 400, ścianka zewnętrzna smoczka numerem 110, zaś dziobka - 410 i tak dalej.

Smoczek 80 wyposażony jest w zawór górny (cieczy) 100 w postaci obniżenia w końcówce smoczka. Obniżenie (albo wcięcie) może być porównane do doliny w końcówce smoczka, której korzystna struktura przedstawiona jest na fig. 3a, 3b i 6.

PL 206 081 B1

Górną część smoczka 80 do butelki dla niemowląt stanowi końcówka 70. Końcówka 70 ma nieznacznie poszerzoną część (wybrzuszenie zewnętrznej ścianki) 68. Końcówka 70 może być alternatywnie prosta. Końcówka 70 smoczka prowadzi do szyjki 72, która połączona jest z podstawą 76.

Zawór górny 100 znajduje się korzystnie w końcówce 70, zaś jego dno - korzystnie w sąsiedztwie poszerzonej części 68. Zawór ten może również rozciągać się niżej do wnętrza smoczka, na przykład mieć swe dno w szyjce, albo w podstawie smoczka, ale takie rozwiązania nie są najkorzystniejsze.

W korzystnych rozwiązaniach wynalazku, zawór górny znajduje się w górnej części smoczka, albo dziobka. Taka korzystna lokalizacja zaworu wynika z połączenia optymalnego działania i umieszczenia języka, albo uzębienia użytkownika na smoczku, oraz ich przesuwania się w czasie picia. Zapewnia to zarówno wygodne spożywanie cieczy, jak i uzyskanie optymalnego uszczelnienia. Zawór górny znajduje się korzystnie w końcówce 70 smoczka (która jest zwykle bulwiasta, ale taka być nie musi). Ścianka dolna zaworu znajduje się korzystnie na- albo w pobliżu najszerszej części bulwiastej końcówki (to jest poszerzonej części 68 albo 368). Na przykład, ścianka dolna może się znajdować tuż nad-, tuż pod-, albo na poszerzonej części (wybrzuszeniu). Ścianka dolna może się również znajdować poniżej górnego obrzeża smoczka 144, albo między tym obrzeżem i wybrzuszeniem. Zawór może mieć podobne usytuowanie w końcówce dziobka, na przykład, na wybrzuszeniu, tuż nad-, tuż pod-, albo między górnym obrzeżem i wybrzuszeniem dziobka. Jeżeli końcówka smoczka, albo dziobka jest prosta, usytuowanie zaworu w górnej części jest również korzystne. Na przykład, w prostych, albo bulwiastych smoczkach i dziobkach, ścianka dolna może się znajdować w górnej połówce końcówki smoczka, albo dziobka; albo w górnej ćwiartce całego smoczka, albo całego dziobka, względnie w górnej ósmej części całego smoczka, albo dziobka i tak dalej.

W innym rozwiązaniu wynalazku, ścianka dolna zaworu górnego może być usytuowana w szyjce smoczka 72, albo nisko w dziobku miękkiej pokrywki. W jeszcze innym rozwiązaniu wynalazku, który jest jednak mniej korzystny, ścianka dolna może się znajdować na przecięciu szyjki 72 i podstawy 76 smoczka (albo na przecięciu dziobka i podstawy miękkiej pokrywki), względnie w podstawie smoczka, albo miękkiej pokrywki poniżej tego przecięcia. Takie niskie usytuowanie zaworu górnego nie jest jednak korzystne, gdyż nie stanowi skutecznej ochrony przed rozlewaniem się cieczy.

Jeżeli zawór mający niskie usytuowanie ma postać głębokiego obniżenia, wtedy część cieczy będzie w czasie picia pułapkowana w utworzonej dolinie, albo niecce. Kiedy dziecko pije i butelka jest odchylona do góry dnem, wtedy ciecz najpierw przepływa do obniżenia a potem do ust dziecka. Jeżeli dziecko odejmie butelkę od ust, to jest kiedy przyjmuje ona właściwe położenie, wówczas część cieczy może pozostać w tej dolinie. Powstały efekt jest wysoce niepożądany, gdyż ze względu na wyższe położenie cieczy w obniżeniu względem otworu zaworu może dojść do rozlania cieczy. Jeżeli ciecz będzie się znajdowała w obniżeniu przez dłuższy okres, wtedy będzie wystawiona na działania zanieczyszczeń i kurzu z powietrza, co jest efektem niepożądanym. Minimalizacja tych niekorzystnych efektów, oraz zapewnienie urządzeniu właściwości zapobiegających rozlewaniu się cieczy, zostały osiągnięte przez usytuowanie zaworu w wyższym położeniu.

Zawór w wyższym położeniu jest przy tym łatwiejszy do czyszczenia. Zawór w postaci głębokiego obniżenia (na przykład sięgającego w pobliże szyjki, albo podstawy), prowadzi do uzyskania powiększonej doliny w smoczku. Takie rozwiązanie nie jest jednak najkorzystniejsze, gdyż sprawia trudności w skutecznym czyszczeniu zaworu.

Smoczek 80 ma ściankę zewnętrzną 110 z powierzchnią zewnętrzną 112 i powierzchnią wewnętrzną 114. Powierzchnia zewnętrzna 112 smoczka jest tą powierzchnią, która dziecko umieszcza w swych ustach w czasie picia. Powierzchnia wewnętrzna 114 jest tą powierzchnią wewnątrz smoczka, wzdłuż której przepływa ciecz w czasie picia.

W znanych standardowych smoczkach do butelek, ich końcówka tworzy powierzchnię sferyczną z otworem, oznaczoną na fig. 1a linią przerywaną 12. W przeciwieństwie do tego rozwiązania, smoczek według wynalazku nie ma w swej końcówce nawet płaskiej powierzchni. Ma on bowiem otwartą końcówkę (fig. 3d), z wchodzącym do niego obniżeniem.

Powierzchnia zewnętrzna smoczka ma korzystnie równy zasięg ze ścianką boczną obniżenia, dzięki czemu ścianka zewnętrzna smoczka zakrzywia się nad- i biegnie do dołu do ścianki bocznej obniżenia w końcówce, jak to jest uwidocznione na przykład na fig. 3a, 4e i 6e. Powierzchnia zewnętrzna ścianki zewnętrznej smoczka zakrzywia się więc nad- i staje się powierzchnią wewnętrzną ścianek bocznych obniżenia. Końcówka smoczka według wynalazku jest więc korzystnie całkowicie

PL 206 081 B1 otwarta, bez żadnej membrany, albo innej części mogącej blokować przepływ cieczy, albo powietrza przez tą końcówkę.

Zawór 100 ma ściankę boczną 120 i ściankę dolną 140, z którą połączona jest swą dolną częścią ścianka boczna 120.

Ścianka boczna 120 tworzy w smoczku rurkę, jak to jest zilustrowane na fig. 3d. W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, rurka smoczka jest symetryczna w widoku z góry, korzystnie kołowa, natomiast dziobka - owalna. Zawór smoczka ma korzystnie górną sekcję cylindryczną zaś zawór dziobka górną sekcję rurową w kształcie owalu. W razie potrzeby mogą być oczywiście zastosowane inne kształty.

W rozwiązaniu zaworu smoczka według wynalazku, górna sekcja cylindryczna ma otwór w konfiguracji z przeznaczeniem dla niemowląt, oraz jest symetryczna względem obrotu butelki. Jeżeli taka butelka będzie w czasie stosowania obracana, to nie będzie miało to wpływu na orientację zaworu. Innymi słowy, ponieważ górna część zaworu w smoczku jest kołowa i ma skrzyżowane nacięcie, zawór będzie działał prawidłowo niezależnie od tego jak dziecko (albo osoba karmiąca) będzie w czasie picia obracało butelkę. Jest to rozwiązane odmienne do rozwiązania dziobka z miękką pokrywką (co jest omówione poniżej), gdzie dziobek jest odpowiednio zorientowany do odpowiedniego stosowania.

W rozwiązaniu smoczka, otwór ma korzystnie postać skrzyżowanego nacięcia (to jest nacięcia w postaci znaku +), jak to przedstawiono na fig. 1e (2). Ściśnięcie na odpowiedniej wysokości ścianki zewnętrznej 110 smoczka ze skrzyżowanym nacięciem spowoduje ściśnięcie i otwarcie jednej ze szczelin niezależnie od obrotu butelki. Tak więc w rozwiązaniu smoczka do butelek dla niemowląt pojedyncza szczelina nie jest korzystna.

W takim przypadku obrót butelki powodował by ustawienie szczeliny w położeniu poziomym, pionowym, albo pośrednim. Jeżeli pojedyncza szczelina przyjęła by położenie pionowe, wtedy otwór został by otwarty i dziecko mogło by być karmione. Natomiast w położeniu odchylonym od pionowego, albo w poziomym, ściśnięcie ścianki bocznej smoczka spowodowało by niekorzystne uszczelnienie szczeliny i brak możliwości karmienia.

Natomiast w rozwiązaniach zaworu do dziobka stosowana jest korzystnie pojedyncza szczelina. Dziobek jest owalny, który winien być umieszczony w ustach w określonej orientacji, która jest najbardziej komfortowa dla użytkownika. W tej orientacji, szerszy łuk owalu przyjmuje położenie poziome, zaś krótsze łuki znajdują się między językiem użytkownika i dolną wargą. W takim położeniu dziobka szczelina ma orientację pionową.

Ścianka boczna 120 ma powierzchnię wewnętrzną 122 i powierzchnię zewnętrzną 124. Powierzchnia wewnętrzna 122 ścianki bocznej 120 zaworu 100 jest korzystnie gładką powierzchnią pionową. Między powierzchnią zewnętrzną 124 ścianki bocznej 120 i powierzchnią wewnętrzną 114 ścianki zewnętrznej smoczka znajduje się korzystnie pusta przestrzeń 116.

Powierzchnia zewnętrzna 124 ścianki bocznej 120 połączona jest z powierzchnią wewnętrzną 114 ścianki bocznej 110 korzystnie za pomocą występu 146. Występ 146 może być płaski, zakrzywiony, albo inny. Dzięki temu występowi, powierzchnia zewnętrzna 124 ścianki bocznej 120 nie styka się z powierzchnią wewnętrzną 114 ścianki zewnętrznej 110 w żadnym punkcie. Występ 146 zapobiega utworzeniu się potencjalnego zawiasu między powierzchnią zewnętrzną 124 ścianki bocznej 120 i powierzchnią wewnętrzną 114 ścianki zewnętrznej 110. Innymi słowy, zapobiega on inwersji zaworu i wyciągnięcia go z korpusu w czasie picia. Występ dostarcza dodatkowego materiału, który czyni zawór w tym miejscu mocniejszym, co zapobiega jego inwersji. Występ zmniejsza elastyczność górnej części ścianki bocznej zaworu, zapobiegając tym samym wysunięciu się na zewnątrz zaworu ze smoczka, albo dziobka. Pomaga on również w otwieraniu zaworu w czasie jego działania.

Powierzchnia zewnętrzna 124 ścianki bocznej ma korzystnie segment górny 126 i segment dolny 128. Segment górny 126 stanowi korzystnie ściankę pionową zaś dolny - zawiera korzystnie występ 130.

Występ 130 (fig. 7) jest korzystnie pogrubioną częścią ścianki bocznej, rozciągającą w kierunku bocznym od segmentu górnego 126 w kierunku powierzchni wewnętrznej 114 ścianki smoczka. Występ 130 ma korzystnie postać wybrzuszenia skierowanego na zewnątrz powierzchni zewnętrznej 124 ścianki bocznej w miejscu, gdzie ścianka boczna 120 styka się ze ścianką dolną 140. Występ 130 jest korzystnie zaokrąglony. Umieszczenie występu 130 na powierzchni zewnętrznej ścianki bocznej pozwala na efektywniejsze przenoszenie siły otwierającej zawór w czasie picia, niż by to miało miejsce w przypadku prostej ścianki bocznej.

PL 206 081 B1

Ścianka dolna 140 zaworu 100 ma powierzchnię górną 150 i powierzchnię dolną 160. Z powierzchni górnej 150 do powierzchni dolnej 160 biegnie przez ściankę dolną otwór 137. Otwór ten łączy wnętrze smoczka (i butelki dla niemowląt), z otoczeniem zewnętrznym. Tak więc w czasie picia ciecz przepływa z butelki przez ten otwór do ust dziecka.

Otwór 137 zajmuje korzystnie centralne położenia na powierzchni zewnętrznej 150 ścianki dolnej 140, oraz biegnie prosto do dołu przez powierzchnię płaską 164 na powierzchni dolnej 160. W przypadku smoczków do butelek dla niemowląt, otwór 137 ma korzystnie postać skrzyżowanego nacięcia jak na fig. 1e (2), zaś w przypadku urządzenia do spożywania cieczy z dziobkiem dla dzieci i dorosłych - korzystnie pojedynczej szczeliny, albo korzystnie kilku sąsiadujących ze sobą szczelin, jak na przykład trzech szczelin przedstawionych na fig. 8a i 8b. Alternatywne konfiguracje otworów do zastosowania w smoczkach, oraz innych urządzeniach z dziobkiem, przedstawione są na fig. 1e (1) do 1e (6).

Powierzchnia górna 150 jest korzystnie jedną gładką powierzchnią jak na fig. 7. Powierzchnia górna jest korzystnie wklęsła, to jest sferyczna w postaci miseczki, której krawędzie połączone są ze ścianką boczną zaworu. Korzystnie cała powierzchnia górna jest wklęsła. Innymi słowy, rurkowa sekcja górna zaworu i miseczkowata część dolna tworzą figurę na kształt kubełka.

Zastosowanie wklęsłej powierzchni górnej znacznie poprawia funkcję smoczka zapobiegającą rozlewaniu się cieczy. Kiedy butelka dla niemowląt zostanie odwrócona, wtedy ciecz naciska na powierzchnię dolną 160 ścianki dolnej i wywiera parcie na powierzchnię górną 150 (która, ze względu na odwrócenie butelki, jest teraz powierzchnią dolną). Ze względu na swój wklęsły, kopułowy kształt powierzchni górnej 150, parcie cieczy wywierane na ściankę dolną powoduje wywieranie ciśnienia na wszystkie ścianki boczne kopuły, powodując tym samym uszczelnienie otworu 137. Tak więc wklęsły kształt powierzchni znacznie poprawia charakterystykę zaworu, zapobiegającego rozlewaniu się cieczy, albo jej wyciekowi. Zalety zaworu według wynalazku omówione są poniżej w połączeniu z zaworami o innych kształtach.

W jednym z rozwiązaniu wynalazku, cała ścianka dolna jest wklęsła, dzięki czemu powierzchnia dolna ścianki dolnej jest ciągłą i gładką powierzchnią wklęsłą jak to pokazano na fig. 1a. Jednakże rozwiązanie na fig. 1a nie jest najkorzystniejsze. Znacznie korzystniejsze właściwości zaworu zapobiegającego rozlewaniu się cieczy uzyskuje się w konfiguracji powierzchni dolnej jak na fig. 7.

W przedstawionym na fig. 3, 6 i 7 rozwiązaniu wynalazku, powierzchnia dolna 160 ma powierzchnię zewnętrzną 162 i powierzchnię płaską 164. Powierzchnia zewnętrzna 162 znajduje się na obrzeżu powierzchni dolnej 160 i jest korzystnie zakrzywiona. Powierzchnia zewnętrzna 162 jest korzystnie powierzchnią zakrzywioną znajdującą się na obrzeżu powierzchni dolnej 160, oraz rozciągającą się od występu 130 do powierzchni płaskiej 164. Ta powierzchnia zakrzywiona przenosi bardzo skutecznie siły w kierunku powierzchni płaskiej z otworem, powodując jego skuteczne otwarcie. Powierzchnia zewnętrzna 160 jest alternatywnie prosta, chociaż nie jest to najkorzystniejsze rozwiązanie.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, powierzchnia płaska 164 znajduje się w środku powierzchni dolnej 160. Powierzchnia dolna 160 ma więc korzystnie taki kształt, który jest w przybliżeniu podobny do górnej części trapezu, którego boki są zakrzywione.

Trapezowy w przybliżeniu kształt powierzchni dolnej 160 ścianki dolnej 140 znacząco poprawia właściwości zaworu, zwiększając opór na przepływ cieczy ze smoczka albo dziobka w czasie, kiedy użytkownik nie pije cieczy z urządzenia. Kiedy taki zawór znajduje się w smoczku, albo dziobku, naczynie do spożywania cieczy może być energicznie wstrząsane bez jakiegokolwiek wycieku cieczy.

Korzystne wymiary smoczka i dziobka według wynalazku uwidocznione są na rysunku. Ze względu na większe wymiary dziobka niż smoczka i inny kształt (gdzie końcówka dziobka ma kształt owalny, zaś smoczka zaokrąglony), stosowne grubości i wymiary poszczególnych części dziobka muszą być odpowiednio dostosowane. Grubość, powierzchnia, określona konfiguracja i tak dalej, ma wpływ na to jak urządzenie reaguje na zastosowany do niego nacisk i ujemne ciśnienie.

Korzystne wymiary zaworu według fig. 7 przedstawione są na fig. 6e. Grubość ścianki zewnętrznej 110 smoczka (to jest grubość między powierzchnią zewnętrzną 112 i powierzchnią wewnętrzną 114 ścianki zewnętrznej) wynosi korzystnie 1,27 mm (0,05 cala). Smoczek jest na swym górnym obrzeżu 144 zaokrąglony z krzywizną odpowiadającą promieniowi krzywizny R wynoszącemu 1,02 mm (0,04 cala). Odległość między obrzeżem 144 i występem 146 wynosi 1,5 mm (0,0592 cala).

Segment górny 126 ścianki bocznej 120 zaworu górnego 100 ma korzystnie grubość 0,76 mm (0,03 cala). Powierzchnia górna 150 ścianki dolnej 140 wewnątrz zaworu jest korzystnie wklęsła, któPL 206 081 B1 rej krzywizna odpowiada promieniowi krzywizny wynoszącemu 5,7 mm (0,2244 cala). Odległość między obrzeżem 144 smoczka i otworem powierzchni górnej ścianki dolnej wynosi korzystnie 4,6 mm (0,1813 cala).

Średnica wewnętrzna zaworu na ciecz wynosi korzystnie 7,1 mm (0,28 cala). Średnica zewnętrzna wynosi w najszerszym punkcie (to jest od krawędzi występu 130 na jednej stronie do krawędzi tego występu po przeciwnej stronie) 9,3 mm (0,3663 cala). (W przypadku owalnego miękkiego dziobka, jego średnica zewnętrzna wynosi 10,3 mm (0,404 cala) (fig. 11c) w jednym kierunku i 15,8 mm (0,624) cala w drugim kierunku (fig. 12c)). Średnica powierzchni płaskiej 164 wynosi 5,1 mm (0,2 cala). (Dla owalnego dziobka wynosi ona 8,6 mm (0,3393 cala) w jednym kierunku (fig. 12c) i 5,3 mm (0,2101 cala) dla drugiego kierunku (fig. 11c). Odległość między środkiem powierzchni górnej ścianki dolnej (gdzie znajduje się korzystnie otwór) i środkiem powierzchni płaskiej 164 powierzchni dolnej ścianki dolnej wynosi korzystnie 0,71 mm (0,028 cala). Zakrzywiona powierzchnia na obrzeżu powierzchni dolnej ścianki dolnej jest korzystnie zaokrąglona z promieniem krzywizny wynoszącym 9,4 mm (0,37 cala). Krzywizna ta, w kombinacji z powierzchnią zakrzywioną i płaską zapewnia skuteczne działanie zaworu. Zbyt duża powierzchnia płaska na spodzie zaworu powodowała by zbyt łatwe otwarcie otworu w ściance dolnej zaworu pod wpływem ciśnienia cieczy, kiedy naczynie było by wstrząśnięte, gdyż utworzona by była duża powierzchnia, na którą napiera ciecz. Zakrzywiona powierzchnia odchyla parcie cieczy napierającej na ściankę dolną a symetryczność sił hydrostatycznych wywieranych na symetrycznie zakrzywioną powierzchnię otaczającą powierzchnię płaską zapewnia odpowiednią równowagę. Ponadto, zakrzywiona powierzchnia skutecznie przenosi siły z występu na powierzchnię płaską.

W korzystnych rozwiązaniach wynalazku, obniżenie znajduje się w górnej części smoczka. W alternatywnym rozwiązaniu wynalazku, smoczek może być w swej dolnej części wyposażony w jeden, albo więcej zaworów (na przykład na dolnym obrzeżu smoczka). Zawory dolne są zaworami powietrznymi (to jest zaworami pozwalającymi na przepływ powietrza do smoczka), które zaopatrzone są korzystnie w otwór znajdujący się w obniżeniu giętkiego materiału (jak to opisano powyżej), chociaż w razie potrzeby mogą być zastosowane inne rodzaje zaworów. Zawór dolny może być zastosowany w połączeniu z zaworem zapobiegającym rozlewaniu się cieczy, który znajduje się w końcówce smoczka (jak to opisano powyżej), albo też bez tego zaworu górnego w smoczku do butelek dla niemowląt z ukształtowaną tradycyjnie końcówką. W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, zawór dolny zastosowany jest w połączeniu z zaworem zapobiegającym rozlewaniu się cieczy, znajdującym się w końcówce smoczka.

Zawór dolny 252 albo 260 według fig. 3 (czyli zawór powietrzny) może być umieszczony na spodzie membrany smoczka, albo dziobka. Chociaż fig. 3 ilustruje smoczek do butelki z regularną szyjką to wynalazek może być zastosowany również do butelek z szeroką szyjką i innych. Zawór dolny może być również zastosowany w urządzeniach do spożywania cieczy, które wyposażone są w dziobek.

W korzystnym rozwiązaniu smoczka do butelek dla niemowląt, zawór dolny znajduje się na dolnym obrzeżu (to jest na dolnym obrzeżu 38, 138 albo 338). W tych rozwiązaniach wynalazku, zawór dolny 200 jest tak umiejscowiony, że opada poniżej dolnego obrzeża smoczka, oraz osadzony jest w szyjce butelki, kiedy przymocowany jest do gwintowanego pierścienia tworzącego nasadkę, która następnie zakręcana jest na butelkę. W rozwiązaniach urządzenia do spożywania cieczy, zawór powietrzny ma korzystnie kształt kopuły umieszczonej w miękkiej pokrywce 480.

Zawór dolny 252 (powietrzny) utworzony jest korzystnie przez obniżenie w giętkiej membranie, mającej otwór jak na przykład ten opisany powyżej dla zaworu górnego w końcówce smoczka. Obniżenie zaworu może przywierać do ścianki smoczka (zawór dolny 252), albo może znajdować się wyżej, z dala od ścianki smoczka (zawór dolny 260).

Smoczek może być wyposażony w jeden, albo więcej zaworów powietrznych. Zawory powietrzne mogą być tego samego rodzaju, albo kombinacją kilku różnych. Smoczek do butelki dla niemowląt wyposażony jest korzystnie w trzy zawory powietrzne, rozmieszczone na dolnym obrzeżu smoczka w odległości 120 stopni kątowych. Natomiast urządzenie do spożywania cieczy z dziobkiem zaopatrzone jest korzystnie w jeden zawór powietrzny. Oczywiście zarówno smoczek, jak i urządzenie z dziobkiem mogą zawierać mniej, albo więcej zaworów powietrznych.

W korzystnym rozwiązaniu smoczka i miękkiej pokrywki, obniżenie zaworu powietrznego ma korzystnie postać odwróconej kopuły, jak to przedstawiono na fig. 6f, 8b i 11d. Kopuła ta zaopatrzona jest na swym dnie w otwór, korzystnie w postaci szczeliny. Długość szczeliny wynosi korzystnie połowę wysokości kopuły.

PL 206 081 B1

Zawór powietrzny ułatwia przepływ powietrza do butelki w czasie picia. Innymi słowy, kiedy dziecko wyciąga ciecz z górnej części smoczka, w komorze butelki, albo innym produkcie, wytwarzana jest próżnia, która otwiera otwór w zaworze powietrznym, jak szczelinę, albo skrzyżowane nacięcia w zaworze 252 (które jest korzystnie mniejsze niż otwór w zaworze znajdującym się w końcówce urządzenia z dziobkiem). Otwarcie zaworu powietrznego pozwala na łatwiejszy przepływ powietrza do butelki, co z kolei ułatwia dziecku wyciąganie cieczy przez górną część smoczka. Otwór zaworu na fig. 1e ma korzystnie postać prostej szczeliny, co minimalizuje ryzyko wycieku cieczy. Zawór dolny 260 (powietrzny) zaopatrzony jest w inny otwór wentylacyjny.

Zawory powietrzne przedstawione są szczegółowo na fig. 4 i 5. Dolne obrzeże smoczka do butelek dla niemowląt jest zwykle przykryte przez twardą część gwintowanej nasadki (to jest pierścienia zakręcanego na butelce), która dociska dolne obrzeże. Jeżeli otwór wentylacyjny (252 albo 260) znajduje się częściowo albo całkowicie poniżej twardego pierścienia nasadki, wtedy zawór powietrzny zaopatrzony jest w mechanizm przepływu powietrza. Do tego celu może być zastosowany jeden, albo więcej odstępników, względnie kanałów pozwalających na przepływ powietrza do zaworu.

W rozwiązaniach według fig. 4a, 4b i 5f, zawór powietrzny wyposażony jest w odstępnik, który utrzymuje górną część dolnego obrzeża z dala od dolnej części gwintowanej nasadki, tworząc tym samym przestrzeń między dolnym obrzeżem smoczka i gwintowaną nasadką. Utworzona przestrzeń pozwala na przepływ powietrza do dołu pod nasadką do zaworu, a potem do naczynia do spożywania cieczy. Na przykład, odstępnik 280 według fig. 4a, 4b i 4f ma postać jednej, albo więcej występów, względnie zderzaków. Odstępnik 280 znajduje się korzystnie w sąsiedztwie, albo w pobliżu zaworu powietrznego, jak to przedstawiono, na przykład, na fig. 4b i 4f.

Odstępnik według fig. 4a i 5f ma postać przynajmniej dwóch występów. Kiedy smoczek przymocowany jest do gwintowanej nasadki, przestrzeń między występami zapewnia przepływ powietrza do zaworu powietrznego, niezależnie od tego jak mocno przymocowany jest smoczek do pierścienia gwintowanej nasadki.

Występ może być alternatywnie umieszczony, zamiast na smoczku, na pierścieniu gwintowanej nasadki, co również zapewnia przepływ powietrza do zaworu powietrznego. Jednakże, umieszczenie występów na smoczku jest bardziej korzystne, gdyż taki smoczek może być stosowany do dostępnych handlowo pierścieni gwintowanych nasadek.

Zamiast odstępników mogą być zastosowane obniżone obszary, albo kanały 290, 190, jak te na fig. 4f, 6f i 6i. Kanał 290 jest tak usytuowany, że pozwala na przepływ powietrza do zaworu powietrznego, kiedy smoczek przymocowany jest do pierścienia gwintowanej nasadki.

Na przykład, kanał może otaczać zawór dolny 252 (powietrzny) jak na fig. 4f, tworząc tym samym przestrzeń na dolnym obrzeżu smoczka w pobliżu jego styku z pierścieniem nasadki. W razie potrzeby, smoczek może być wyposażony tylko w występ, jak na fig. 5e. Może być również zastosowany zarówno występ jak i kanał (fig. 4f).

Kanał biegnie od zaworu dolnego (powietrznego) na dolnym obrzeżu w kierunku do strony bocznej smoczka. Innymi słowy, kanał biegnie od zaworu powietrznego w dolnym obrzeżu do powierzchni zewnętrznej ścianki zewnętrznej smoczka, oraz kończy się korzystnie nad poziomem gwintowanego pierścienia nasadki.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, kanał biegnie od dolnego zaworu powietrznego 200 na dolnym obrzeżu 138 smoczka (które znajduje się pod gwintowaną nasadką) do powierzchni zewnętrznej ścianki smoczka, oraz ma korzystnie postać rowka w tej ściance. Kanał biednie do góry do miejsca, gdzie nasadka styka się ze ścianką zewnętrzną smoczka (zewnętrzna ścianka boczna), prowadząc powietrze z obszaru ścianki zewnętrznej smoczka (która jest z zewnątrz nasadki), pod nasadkę do zaworu powietrznego. Kanał biegnie korzystnie nad gwintowaną nasadką. Korzystne wymiary zaworu powietrznego według fig. 6i przedstawione są na fig. 6f.

Kanał 190 wzdłuż powierzchni zewnętrznej ścianki smoczka ma korzystnie głębokość 0,75 mm (0,0295 cala) przed miejscem, gdzie podstawa smoczka rozszerza się, oraz wysokość 4,97 mm (0,1958 cala) od zaworu powietrznego wzdłuż ścianki smoczka. Kiedy podstawa smoczka zaczyna się rozszerzać, głębokość kanału od jego powierzchni tylnej w ściance smoczka do najodleglejszej końcówki kanału wynosi 2,43 mm (0,0957 cala).

Zawór dolny 200 (powietrzny) ma ściankę dolną 210. W korzystnych rozwiązaniach smoczka i urządzeń do spożywania cieczy z dziobkiem według wynalazku, ścianka dolna 210 jest korzystnie wklęsła na obydwu swych stronach, jak to pokazano na fig. 6f i 6i.

PL 206 081 B1

Grubość ścianki dolnej 210 wynosi w najniższej części korzystnie 0,51 mm (0,02 cala). Zwiększenie grubości ścianki dolnej może spowodować trudności w jej otwieraniu pod wpływem próżni tworzącej się w naczyniu w czasie normalnego używania. Z kolei zbyt cienka ścianka dolna może spowodować jej otwarcie pod wpływem ciężaru cieczy, kiedy naczynie jest odwrócone, albo wstrząsane. Dodatkowo, cienka ścianka może być trudna w produkcji, kiedy urządzenie wykonane jest z silikonu, ze względu na możliwość pułapkowania powietrza w cienkiej ściance w czasie procesu wytłaczania. Powyższe, przeciwstawne cechy zostały zrównoważone przez zastosowanie ścianki dolnej o grubości 0,51 mm. Kiedy ścianka dolna wznosi się do styku z dolnym obrzeżem smoczka, jej grubość wzrasta, korzystnie do wartości 0,79 mm (0,031 cala). Taka grubość zwiększa wytrzymałość mocowania ścianki dolnej do dolnego obrzeża, zwłaszcza kiedy zawór powietrzny poddany jest działaniu ciśnienia hydrostatycznego cieczy, na przykład w czasie wstrząsania naczyniem.

Podobnie jak w przypadku zaworu w końcówce smoczka, ścianka dolna 210 zaworu powietrznego 200 zaopatrzona jest w otwór, który może mieć różną konfigurację. W korzystnych rozwiązaniach zaworu powietrznego smoczka i urządzenia z miękkim dziobkiem, otwór zaworu powietrznego jest szczeliną.

Urządzenie do spożywania cieczy z dziobkiem wyposażone jest korzystnie w jeden zawór powietrzny, który znajduje się w miękkiej pokrywce nasadki (fig. 8b). Natomiast smoczek zawiera korzystnie trzy zawory powietrzne, rozmieszczone na dolnym obrzeżu 138 w równo oddalonych odstępach kątowych wynoszących 120 stopni (fig. 6c).

W korzystnych rozwiązaniach smoczka, średnica zewnętrzna zaworu powietrznego wynosi 4,22 mm (0,166 cala), średnica wewnętrzna 2,8 mm (0,11 cala), zaś wysokość (głębokość) 2,49 mm (0,098 cala) (fig. 6f). Długość szczeliny stanowi korzystnie połowę wysokości zaworu, to jest 1,24 mm (0,049 cala).

Korzystne wymiary zaworu powietrznego do zastosowania z miękką pokrywką przedstawione są na fig. 11 i 12. Głębokość obniżenia zaworu powietrznego w miękkiej pokrywce wynosi 2,27 mm (0,0895 cala) (to jest głębokość od powierzchni dolnej miękkiej pokrywki do powierzchni dolnej ścianki dolnej obniżenia, fig. 11d), zaś długość szczeliny tego zaworu wynosi 3,18 mm (0,125 cala). Szczelina zaworu powietrznego skierowana jest do ust, to znaczy że jest równoległa do szczelin w miękkim dziobku (fig. 8a). Smoczek jest korzystnie wyposażony w trzy szczeliny, zaś miękka pokrywka - tylko w jedną.

Aby uzyskać optymalne wyniki, istotny jest, oprócz konstrukcji zaworu, materiał, który nie powinien być ani zbyt elastyczny, ani zbyt twardy. Zbyt duża giętkość materiału zaworu mogła by spowodować jego odwrócenie i wyciągnięcie ze smoczka, albo też powodowała by zbyt duże odchylanie się ścianki dolnej pod wpływem naporu cieczy w czasie wstrząsania, co z kolei spowodowało by przejście cieczy przez otwór w zaworze. Z kolei zbyt duża twardość materiału zaworu mogła by sprawiać trudności w piciu ze smoczka, albo dziobka. W korzystnych rozwiązaniach wynalazku, zarówno smoczek, jak i miękka pokrywka wykonane są z silikonu.

Silikon ma korzystnie twardość 45 w skali Shore'a A. Opisane powyżej wymiary zostały zoptymalizowane do twardości silikonu. Może być również zastosowany materiał o innej twardości, jak 40-60 w skali Shore'a A. Mogą być zastosowane inne materiały, jak lateks. W takim przypadku, wymiary urządzenia, zwłaszcza grubości poszczególnych komponentów, winny być odpowiednio dostosowane.

Odpowiednie dostosowanie giętkości materiału, oraz grubości poszczególnych komponentów smoczka i miękkiej pokrywki, w połączeniu z optymalną konstrukcją zaworów, zapewnia maksymalną skuteczność przed rozlewaniem cieczy z urządzenia według wynalazku.

Smoczek i miękka pokrywka (z dziobkiem) wykonane są korzystnie w konwencjonalnym procesie formowania, albo w procesie zanurzania. W przypadku silikonu korzystne jest formowanie, albo formowanie ściskowe. Dla silikonu najkorzystniejszy jest proces formowania wtryskowego (LIMS). Natomiast w przypadku lateksu korzystny jest proces zanurzania.

Smoczek wykonany jest korzystnie jako integralna całość z zaworem w górnej końcówce i zaworami w dolnej części. Również miękka pokrywka wykonana jest korzystnie jako integralna całość z zaworami w górnej i dolnej części.

W alternatywnych rozwiązaniach wynalazku, zderzaki 198 mogą się znajdować na smoczku, jak to uwidoczniono na fig. 5a i 5b w widoku z boku smoczka na butelki dla niemowląt. Takie zderzaki przedstawione są w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 6241110, oraz zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr 20030032984 (zgłoszonego w dniu 27 marca 2002),

PL 206 081 B1 których zgłaszającym jest twórca niniejszego wynalazku. Zderzaki są korzystnie występami, chociaż mogą być również obniżeniami w miękkim materiale smoczka.

Taki smoczek może mieć jednolitą twardość, albo zmienną jak to przedstawiono w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 6241110. W przypadku smoczków ze zmienną twardością zderzaki są korzystnie twardsze niż miękki materiał smoczka, co zwłaszcza jest korzystne jest dla niemowląt, które ząbkują. Niemowlak może bowiem ocierać swe dziąsła na twardszym materiale zderzaków łagodząc w ten sposób dyskomfort związany z wychodzeniem zębów, oraz pomagając im wyjść z dziąseł.

W przypadku smoczków o jednolitej twardości, zderzaki znajdują się korzystnie na smoczku przeznaczonym dla niemowląt przed ząbkowaniem. Zderzaki mają taką samą twardość jak reszta smoczka, w celu przyzwyczajenia niemowlaka do smoczka wyposażonego w takie zderzaki w czasie późniejszym. Ponieważ dziecko przyzwyczaja się do określonego rodzaju smoczka (i może odrzucić inne smoczki), dlatego smoczek o jednolitej twardości wprowadzany jest przed procesem ząbkowania, a kiedy niemowlę zacznie ząbkować, wówczas ten smoczek może być zamieniony na smoczek o zmiennej twardości, bez obawy, że zostanie on odrzucony. Po zakończeniu ząbkowania może być z powrotem stosowany smoczek o jednolitej twardości ze zderzakami.

Ponadto, konstrukcja smoczka według wynalazku pozwala niemowlęciu ocierać swe dziąsła na zderzakach smoczka bez potrzeby picia. Wynika to z faktu, że samo ściśnięcie podstawy smoczka nie otworzy zaworu. Do tego potrzebne jest ściśnięcie końcówki smoczka i korzystnie ssanie.

Niniejszy wynalazek może być zastosowany dla dowolnej konfiguracji albo typu smoczka do butelek dla niemowląt, albo innych naczyń do spożywania cieczy. Na przykład, zamiast smoczka, do naczyń do spożywania cieczy może być zastosowany miękki dziobek, w dowolnej kombinacji opisanych powyżej cech wynalazku, w tym obniżenia w górnej i dolnej części dziobka.

Fig. 8e ilustruje nasadkę 466 urządzenia zapobiegającego rozlewaniu się cieczy według wynalazku. Nasadka zapobiegająca rozlewaniu się cieczy mocowana jest do pojemnika zawierającego ciecz przeznaczoną do picia. Pojemność naczynia, albo części zestawu utrzymującego ciecz może być odpowiednio dostosowana. Na przykład mogą być stosowane naczynia na spożywaną ciecz o pojemności 207 cm³, 266 cm³, 192 cm³ (odpowiednio 7, 9, 6,5 uncji US), albo innej.

Kubek może nie mieć uchwytu, może być wyposażony w jeden, dwa albo więcej uchwytów służących do jego trzymania. Uchwyty i kubek są korzystnie odpowiednio zwymiarowane do określonych użytkowników. Na przykład, kubki przeznaczone dla dzieci wyposażone są w jeden, albo więcej uchwytów dopasowanych do dłoni dzieci. Dodatkowo, kubek może mieć jednolity kolor, albo mieć dowolny nadruk.

W innym korzystnym rozwiązaniu wynalazku, kubek albo butelka może być zaopatrzona w obszar chwytowy do przytrzymywania naczynia w bezpieczny sposób. Obszar chwytowy 492 może mieć postać szeregu konturów, jak to przedstawiono na fig. 10a, 10c i 11b. W alternatywnym, albo dodatkowym rozwiązaniu wynalazku, obszar chwytowy może być wykonany z miękkiego materiału. Najkorzystniej, twardy kubek zaopatrzony jest w miękki uchwyt. Na przykład, na zewnątrz twardego kubka może się znajdować miękki pierścień o dowolnej wymaganej szerokości (korzystnie 50,8 mm (2 cale)), który pełni funkcję uchwytu na palce. W razie potrzeby, miękki pierścień może mieć wycięte w nim różne kształty albo wzory, jak gwiazdy, owalu i podobne, które mogą pełnić funkcję zarówno dekoracyjną jak i poprawiającą chwyt. W razie potrzeby, twardy kubek może mieć podniesione obszary, albo zgrubienia odpowiadające tym kształtom, względnie wzorom, na których osadzany jest ciasno miękki pierścień. W tym przypadku, każdy twardy i wystający kształt wchodzi w wycięcia w miękkim pierścieniu, przy czym po umieszczeniu tego pierścienia na kubku, powierzchnie podniesionych obszarów i miękkiego pierścienia leżą na jednej płaszczyźnie.

Kubek jest ponadto wyposażony korzystnie w uchwyt 497 na palce. Uchwyt ten ułatwia zakręcanie, albo odkręcanie nasadki z kubka, albo butelki, co jest wygodne zwłaszcza w przypadku, kiedy dłonie użytkownika są mokre.

Kubek jest korzystnie wykonany z poliwęglanu, albo polipropylenu, w razie potrzeby z czystego polipropylenu. Komponenty kubka mogą być oczywiście wykonane z innych materiałów. Komponenty kubka winny być wykonane z materiałów trwałych, odpornych na pęknięcia, bezpieczne w myciu, oraz korzystnie o stałym kolorze.

Zgodnie z wynalazkiem, nasadka 466 mocowana jest do naczynia przeznaczonego do picia, jak do kubka 491. Nasadka 466 zawiera dziobek 482 przez który wychodzi ciecz w czasie picia. Dziobek ten może być twardy, albo miękki, ale w korzystnym rozwiązaniu wynalazku jest miękki. Wymiary

PL 206 081 B1 dziobka dostosowane są do użytkownika. Wymiary dziobka mogą być zatem dostosowane do młodych dzieci, do nastolatków, oraz dorosłych.

Nasadka wyposażona jest przynajmniej w jeden twardy i przynajmniej jeden miękki komponent. W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, nasadka zawiera twardy gwintowany pierścień 468 i miękką pokrywkę 480, oraz dziobek 482 będący częścią miękkiej pokrywki 480. Cała miękka pokrywka uformowana jest korzystnie jako integralna całość.

Nasadka 466 zapobiegająca rozlewaniu się cieczy umieszczana jest na kubku 491. Po jej przymocowaniu do kubka tworzone jest uszczelnienie zapobiegające wyciekowi cieczy na złączu między nasadką i kubkiem. Nasadka 466 przymocowana jest do kubka na tyle mocno, że potrząsanie kubka, upuszczenie na podłogę, energiczne wstrząsanie, albo zastosowanie dużej siły, nie spowoduje oddzielenia się nasadki od kubka.

Nasadka 466 zapobiegająca rozlewaniu się cieczy i naczynie do spożywania cieczy zawierają współpracujące ze sobą gwintowane części: obejmującą i obejmowaną, które umożliwiają zakręcenie nasadki na kubku w znany sposób. W alternatywnym rozwiązaniu wynalazku, do przymocowania nasadki do kubka może być użyty zatrzask. W tym rozwiązaniu, nasadka może być wyposażona w sprężysty pierścień mocowany na obrzeżu kubka. Zamiast połączenia gwintowanego i zatrzaskowego może być zastosowany inny mechanizm mocujący nasadkę do kubka.

Połączenie gwintowane, albo zatrzaskowe może zawierać uszczelkę znajdującą się między nasadką i kubkiem. Uszczelka może być częścią kubka, albo nasadki, albo też może stanowić oddzielny element umieszczany między nasadkę i kubek. W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, uszczelka stanowi część nasadki 8. Nasadka może być alternatywnie wyposażona na swej wewnętrznej stronie w małe obrzeże pierścieniowe pełniące funkcję uszczelki. Obrzeże to klinuje się do wnętrza kubka w czasie osadzania nasadki na kubku. Uszczelniające obrzeże zapobiega dodatkowo wyciekowi cieczy na złączu między nasadką i kubkiem.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, uchwyty 497 na palce znajdują się na zewnątrz nasadki i mają postać rowków, albo krawędzi. Uchwyty te ułatwiają osadzenie, albo usunięcie nasadki, zwłaszcza z połączeniem gwintowanym.

Nasadka może być wymiennie stosowana do różnych kubków o różnych wymiarach. W takim rozwiązaniu wynalazku, szyjki kubków mają taką samą średnicę, chociaż mogą mieć różną pojemność. Nasadka może być użyta do kubka o pojemności 192 cm³, 207 cm³, 266 cm³ (odpowiednio 6,5, 7, 9, uncji US), oraz do kubków o innych pojemnościach.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, dziobek nasadki jest miękki, oraz wykonany z termoelastomeru, albo z innego miękkiego materiału.

Miękka pokrywka jest korzystnie rozłącznie mocowana do pierścienia (jak to opisano powyżej). Na przykład, spodnia część miękkiej pokrywki może być zaopatrzona we wnękę 478, która ułatwia zatrzaśnięcie pokrywki na pierścieniu. Miękka pokrywka umieszczana jest, na przykład, przez dolną część twardego pierścienia do momentu, kiedy obrzeże pierścienia osadzi się ciasno w rowku. Pokrywka kubka może być zastosowana do smoczka do butelki dla niemowląt. Jednakże w rozwiązaniach z dziobkiem, miękka pokrywka zaopatrzona jest przynajmniej w dwa wycięcia 494. Wycięcia te osadzane są na małych występach w górnej części gwintowanego pierścienia, co umożliwia odpowiednie zorientowanie tej pokrywki. Fig. 10b ilustruje orientację dziobka w stosunku do uchwytu 492. Odpowiednia orientacja dziobka względem uchwytu zapewnia właściwe trzymanie naczynia, a dziobek umieszczany jest w ustach użytkownika we właściwym położeniu, gdzie szczeliny w ściance dolnej zaworu dolnego mają położenie pionowe.

W alternatywnym rozwiązaniu wynalazku, miękki dziobek może być uformowany razem z nasadką. W każdym rozwiązaniu wynalazku, wnętrze dziobka jest gładkie i pozbawione przeszkód, które hamowały by przepływ cieczy do dziobka i z powrotem w czasie przechylania naczynia. Chociaż dziobek stanowi korzystnie z miękką pokrywką jedną całość, w alternatywnym rozwiązaniu cała nasadka może być twarda, za wyjątkiem mocowanego oddzielnie miękkiego dziobka. Dziobek może być również wyposażony w zawór.

W czasie spożywania cieczy z urządzenia zawierającego zawór według wynalazku, użytkownik umieszcza swe usta na powierzchni zewnętrznej 112 ścianki zewnętrznej 110 smoczka. Jeżeli smoczek, albo dziobek ma poszerzoną część o powiększonej średnicy (wybrzuszenie ścianki zewnętrznej) w pobliżu końcówki (jak poszerzona część 68), wtedy to wybrzuszenie prześliźnie się w naturalny sposób za zęby użytkownika.

PL 206 081 B1

W przypadku smoczka, zęby dziecka same prześlizną się na końcówkę smoczka poniżej wybrzuszenia, oraz spoczną na szyjce smoczka. W ogólności, zęby przesuną się na szyjkę smoczka do miejsca przecięcia się szyjki smoczka i jego podstawy. Innymi słowy, zęby prześlizną się w sposób naturalny na górną część podstawy, gdzie smoczek zaczyna się poszerzać. Zęby mogą jednak zatrzymać się (nieintencjonalnie, albo przez wybór) w wyższym miejscu smoczka.

W przypadku dziobka, zęby prześlizną się poniżej końcówki dziobka (poniżej wybrzuszenia, jeżeli istnieje), oraz spoczną na szyjce, zwykle w pobliżu, albo w miejscu, gdzie dziobek łączy się z podstawą miękkiej pokrywki. Zęby użytkownika mogą być alternatywnie trzymane w wyższym położeniu dziobka.

W celu spożywania cieczy z urządzenia według wynalazku, użytkownik zaciska usta na ściance zewnętrznej smoczka, albo dziobka. Usta, zęby i język użytkownika współpracują razem w ściskaniu ścianki zewnętrznej smoczka, albo dziobka, gdzie górne usta, górne zęby i górne podniebienie naciskają smoczek do dołu, zaś dolne usta, dolne zęby i język - do góry.

Usta ściskają powierzchnię wewnętrzną 114 ścianki zewnętrznej 110 smoczka w przestrzeni 116 i w kierunku powierzchni zewnętrznej 124 ścianki bocznej zaworu, przy jednoczesnym ściskaniu końcówki smoczka. (Chociaż przykładowe działanie wynalazku opisane jest w połączeniu ze strukturą smoczka, to opisywane zasady mają również zastosowanie do dziobka).

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku, zawór znajduje się (jak to opisano powyżej) w górnym miejscu smoczka, albo dziobka. Usta użytkownika ściskają końcówkę zaworu, a powierzchnia wewnętrzna 114 ścianki zewnętrznej 110 styka się z występem 130 na ściance bocznej. Występ 130 działa jak dźwignia, albo punkt podparcia, powodując skuteczne przenoszenie siły do ścianki dolnej zaworu, oraz jej ściśnięcie. Ściśnięcie i wygięcie ścianki dolnej 140 powoduje otwarcie otworu 137, dzięki czemu ciecz może przepłynąć przez zawór.

Kiedy użytkownik ściśnie smoczek, albo dziobek (w celu otwarcia otworu w ściance dolnej zaworu), wtedy zacznie on ssać ciecz przez ten otwór. Ssanie tworzy ujemne ciśnienie w smoczku, albo poniżej miękkiej pokrywki. Powoduje to z kolei otwarcie otworu zaworu dolnego, oraz przepływ powietrza do naczynia. Po przepływie powietrza do naczynia następuje swobodny przepływ cieczy przez otwór.

Zawór znajduje się korzystnie w wysokim położeniu smoczka, albo dziobka w celu uniknięcia przepływu cieczy przez otwór w przypadku, kiedy smoczek, albo dziobek nie jest ściśnięty ustami użytkownika. Jeżeli użytkownik zastosuje ściskanie podstawy smoczka, albo w jej pobliżu (na przykład dłońmi), albo szyjki, wytworzone siły nie zostaną przeniesione do występu 130, a otwór 137 nie zostanie otwarty na przepływ cieczy. Poprawia to dodatkowo uszczelnienie urządzenia zapobiegającego rozlewaniu się cieczy.

Dodatkowo, górna rurowa część zaworu pełni funkcję „absorbera wstrząsów, który absorbuje wywierane siły w czasie wstrząsania urządzenia, w wyniku wibracji rurowej części do góry i do dołu. Ponadto, przestrzeń między ścianką boczną zaworu i ścianką smoczka, albo dziobka stanowi otwartą przestrzeń na ciecz. Ponieważ zawór jest symetryczny, ciśnienia hydrostatyczne wywierane na ściankę boczną i dolną będą wzajemnie przeciwdziałać sobie, uniemożliwiając tym samym otwarcie zaworu przez wstrząsaną ciecz. Skuteczne działanie zaworu wspomagane jest również przez odpowiedni kształt ścianki dolnej i bocznej.

Urządzenie do spożywania cieczy według wynalazku skutecznie zapobiega rozlewaniu się cieczy, oraz jest bardzo wygodne w użyciu. Rozwiązania według wynalazku charakteryzują się odpowiednią równowagą między właściwościami zapobiegającymi rozlewaniu się cieczy i swobodnym przepływem cieczy, dostarczając optymalną równowagę między uszczelnieniem i otarciem. Urządzenie według wynalazku pozwala na spożywanie cieczy w bardzo wygodny sposób, przy zastosowaniu normalnych sił i ciśnień wywieranych przez usta użytkownika.

Opisane powyżej rozwiązania wynalazku są jedynie przykładowe i nie powinny ograniczać zakresu ochrony i istoty wynalazku. Dla znawców tej dziedziny techniki winno być zrozumiałe, iż niniejszy wynalazek może być odpowiednio zmodyfikowany.

Claims

1. Urządzenie do spożywania cieczy bez rozlewania, zapobiegające rozlewaniu się cieczy kiedy użytkownik nie spożywa cieczy z urządzenia, złożone ze ścianki zewnętrznej z giętkiego materiału

PL 206 081 B1 i zawierającej końcówkę, oraz z zaworu, który zapobiega rozlewaniu się cieczy w czasie, gdy użytkownik nie spożywa cieczy z tego urządzenia, oraz pozwala na przepływ cieczy przez jego otwór po ściśnięciu ścianki zewnętrznej urządzenia za pomocą ust użytkownika, znamienne tym, że zawór (100, 400) składa się z rurki w postaci ścianki bocznej (120) z powierzchnią zewnętrzną (124) i powierzchnią wewnętrzną (122), gdzie powierzchnia zewnętrzna (124) oddalona jest od ścianki zewnętrznej (110, 410) z miękkiego materiału urządzenia, ze znajdującego się na powierzchni zewnętrznej (124) ścianki bocznej (120) występu (130) skierowanego od tej powierzchni zewnętrznej (124) ścianki bocznej (120) do ścianki zewnętrznej (110, 410) z miękkiego materiału urządzenia, oraz ze ścianki dolnej (140) z otworem (137) spoczywającym w położeniu zamkniętym, oraz biegnącym między powierzchnią górną (150) i powierzchnią dolną (160) ścianki dolnej (140), przy czym w wyniku ściśnięcia przez usta użytkownika ścianki zewnętrznej (110, 410) urządzenia następuje pod wpływem występu (130) wygięcie ścianki dolnej (140) zaworu (100, 400) i w rezultacie przepływ cieczy przez jej otwór (137).

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że stanowi smoczek (80, 318) do butelki dla niemowląt.

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że końcówka (70) ścianki zewnętrznej (110, 410) urządzenia ma poszerzoną część (68, 368), w pobliżu której znajduje się ścianka dolna (140) zaworu (100, 400).

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że rurkowa ścianka boczna (120) zaworu (100, 400) zaopatrzona jest w dwa, leżące po jej przeciwległych stronach występy (130).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wyposażone jest w zawór powietrzny (200, 252, 260) znajdujący się w dolnej części ścianki zewnętrznej (110, 410).

6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że zawór powietrzny (200, 252, 260) ma postać kopułowego obniżenia ze szczelinowym otworem w miękkim materiale ścianki zewnętrznej (110, 410).

7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że otwór (137) ścianki dolnej (140) zaworu (100, 400) ma postać szczeliny, która w czasie użycia ma pionową orientację.

8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że stanowi miękki dziobek (482) do spożywania cieczy.

9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że stanowi łączoną z pojemnikiem na ciecz nasadkę (466) zawierającą miękki dziobek (482).

10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że nasadka (466) wyposażona jest w miękką pokrywkę (480) łączoną z twardym gwintowanym pierścieniem (468).

11. Urządzenie według zastrz. 9 albo 10, znamienne tym, że miękki dziobek (482) ma odpowiednią orientację względem uchwytu (492) pojemnika na ciecz, określającego właściwe położenie miękkiego dziobka (482) w po jego umieszczeniu w ustach użytkownika.

12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawór (100, 400) ma postać obniżenia w końcówce (70) ścianki zewnętrznej (110, 410) z miękkiego materiału urządzenia, natomiast ścianka dolna (140) ma powierzchnię górną (150) stanowiącą powierzchnię wklęsłą łączącą się z powierzchnią wewnętrzną (122) ścianki bocznej (120), oraz powierzchnię dolną (160) zawierającą powierzchnię płaską (164) zajmującą centralne położenie, oraz zakrzywioną powierzchnię zewnętrzną (162) znajdującą się na obrzeżu tej powierzchni płaskiej (164) i łączącą się z powierzchnią zewnętrzną (124) ścianki bocznej (120), przy czym pod wpływem ścisku wywieranego przez usta użytkownika na ściankę zewnętrzną (110, 410) urządzenia, jej powierzchnia wewnętrzna (114) naciska na występ (130) ścianki bocznej (120) zaworu (100, 400), a ścianka dolna (140) zostaje wygięta, powodując przepływ cieczy przez jej otwór (137).