PL204290B1 - Sposób przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę, sposób przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę, urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę oraz urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę, sposób przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę, urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę oraz urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę, a w szczególności sposobu i urządzenia do przydzielania wspólnego kanału pakietowego w szerokopasmowym systemie łącznoś ci ruchomej CDMA.

Szerokopasmowy system łączności CDMA, taki jak UMTS (Universal Mobile Telecommunications System), W-CDMA (Wideband Code Division Multiple Access - Szerokopasmowy Wielodostęp z Podziałem Kodowym), który jest systemem łączności ruchomej przyszłości, wykorzystuje kanał dostępu przypadkowego (RACH) i wspólny kanał pakietowy (CPCH) dla kanału wspólnego łącza w górę (lub łącza zwrotnego).

Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 6542558 ujawnia jeden ze sposobów dekodowania w ruchomym systemie komunikacyjnym, a mianowicie architekturę dekodowanie turbo oraz sposób. Dokument ten dostarcza prawidłowy względny wskaźnik szumów dla dekodowania turbo w celu poprawienia wydajnoś ci połączenia komunikacyjnego.

Na fig. 1 pokazano schemat objaśniający sposób nadawania i odbierania wiadomości kanałem

RACH, będącym jednym ze wspólnych kanałów łącza w górę w systemie łączności W-CDMA.

Na fig. 1, odnośnikiem 151 oznaczono procedurę transmisji sygnału kanału w górę, w której można wykorzystać kanał RACH. RACH jest jednym ze wspólnych kanałów, którym urządzenie użytkownika (UE lub stacja ruchoma) transmituje sygnał do naziemnej sieci dostępu radiowego UMTS (UTRAN lub stacja bazowa). Ponadto odnośnikiem 111 oznaczono procedurę transmisji sygnału dla kanału łącza w dół (lub w przód), w której użyć można kanału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej (AICH). AICH jest kanałem, którym UTRAN odpowiada na preambułę po odebraniu sygnału preambuły transmitowanego kanałem RACH. Preambuła transmitowana kanałem RACH jest preambułą dostępowa (AP), która jest tworzona przez wybranie jednej z sygnatur dla RACH.

RACH składa się z części preambuły i części z wiadomością. Aby przesłać wiadomość kanałem RACH, UE wybiera klasę usługi dostępu (ASC) odpowiednio do typu transmitowanych danych, wybiera grupę podkanału RACH, zdefiniowaną w ASC i transmituje AP do UTRAN wybranym podkanałem RACH. Potem sygnał zostaje odebrany przez UTRAN. UTRAN odpowiada na sygnał AP kanałem AICH. Jeśli UE odebrało sygnał potwierdzenia AICH od UTRAN, UE transmituje część sygnału RACH z wiadomością do UTRAN.

Jak pokazano na fig. 1, UE transmituje AP o określonej długości przy użyciu sygnatury oznaczonej odnośnikiem 162, a następnie oczekuje na odpowiedź od UTRAN przez określony czas t_p-p. Jeśli w czasie t_p-p UTRAN nie odpowiada, UE zwiększa moc transmisji o określony stopień oznaczony odnośnikiem 164 i retransmituje AP ze zwiększoną mocą transmisji. Po detekcji AP transmitowanego kanałem RACH, UTRAN transmituje sygnaturę wykrytego AP po upływie określonego czasu t_p-Ap-A1, oznaczonego numerem 122, kanałem AICH dla łącza w dół. Po przesłaniu AP, UE sprawdza AICH w celu wykrycia sygnatury użytej dla AP. Jeśli wykryta zostanie sygnatura używana do AP transmitowanego kanałem RACH, UE przyjmuje, że UTRAN wykryło AP i transmituje część z wiadomością RACH i część sterującą po upływie określonego czasu t_Ap-Ai_-msg, oznaczonego odnośnikiem 170, kanałem RACH.

W przeciwnym razie, w przypadku nie odebrania sygnału AICH transmitowanego przez UTRAN w przeciągu ustalonego czasu (t_p-p) po przetransmitowaniu AP 162 lub w razie nie wykrycia transmitowanej sygnatury z odebranego AiCH, UE przyjmuje, że UTRAN nie wykryło AP i retransmituje AP po upływie ustalonego czasu (t_p-p). W tym momencie AP jest retransmitowane ze zwiększoną mocą transmisji o ΔP(dB), oznaczoną odnośnikiem 164, w porównaniu z mocą transmisji, z jaką AP transmitowano uprzednio. Do retransmisji AP można użyć sygnatury, którą wybiera się dowolnie spośród sygnatur zdefiniowanych w ASC wybranym przez UE. Jeśli sygnał AiCH wykorzystujący sygnaturę transmitowaną przez samo UE nie zostanie odebrany od UTRAN po transmisji AP, UE zmienia, po upływie ustalonego czasu (t_p-p) moc transmisji i sygnaturę AP i powtórnie wykonuje powyższą operację. Gdy sygnał AiCH zostanie odebrany i jeśli sygnatura przetransmitowana przez samo UE zostanie odebrana, UE rozprasza, po upływie ustalonego czasu (t_p-Ap-Ai) wiadomość RACH 170 kodem szyfrującym dla sygnatury i transmituje rozproszoną wiadomość RACH, używając z góry określonego kodu kanałowego z mocą transmisji, która zostanie wyznaczona przy uwzględnieniu mocy transmisji AP.

PL 204 290 B1

Jak to opisano wyżej, UTRAN może w sposób efektywny wykrywać AP i łatwo ustalać moc początkową wiadomości wspólnego kanału łącza w górę przy użyciu AP. Jednakże kanały wspólne łącza w górę , takie jak RACH, nie są kanał ami ze sterowaniem mocą . Dlatego jest bardzo trudno kanał owi wspólnemu łącza w górę transmitować pakiet danych, ponieważ pakiet danych ma długi czas transmisji lub wymaga dużej szybkości transmisji. Przy długim czasie transmisji lub dużej szybkości transmisji danych sterowanie mocą ma zasadnicze znaczenie, jeśli chodzi o transmitowanie danych bez błędów. Ponadto ze względu na to, że UTRAN przydziela RACH poprzez AP_AICH (Access Preamble Acquisition Indicator Channel - Kanał Wskazujący Pozyskanie Preambuły Dostępowej), ten sam kanał może zostać przydzielony kilku urządzeniom UE, które transmitowały AP przy użyciu tej samej sygnatury. W takim przypadku dane transmitowane przez różne UE kolidują ze sobą, wskutek czego UTRAN nie może odbierać danych.

Aby rozwiązać ten problem, zaproponowano sposób eliminowania kolizji pomiędzy urządzeniami UE podczas sterowania mocą wspólnego kanału łącza w górę dla systemu W-CDMA. Ten sposób nazywany jest CPCH (Common Packet channel - Wspólny Kanał Pakietowy). CPCH umożliwia sterowanie mocą wspólnego kanału łącza w górę i wykazuje dużą niezawodność w porównaniu z RACH w przydzielaniu kanału różnym urządzeniom UE. Ponadto CPCH jest kanałem wspólnym, którym UE może transmitować dane z dużą szybkością przez określony czas (od kilkudziesięciu do kilkuset ms). Jednym z celów stosowania CPCH jest umożliwienie urządzeniu UE szybkiej transmisji wiadomości łączem w górę, która pod względem wielkości jest mniejsza od określonej wartości, do UTRAN bez używania kanału dedykowanego.

To znaczy, w celu ustanowienia kanału dedykowanego, wymienia się wiele istotnych wiadomości sterujących pomiędzy UE i UTRAN i wymagany jest długi czas transmisji/odbioru wiadomości. Dlatego przy alokacji kanału dedykowanego do transmisji krótkich danych (np. danych o stosunkowo niewielkiej wielkości rzędu kilkudziesięciu do kilkuset ms), wymiana wielu wiadomości sterujących podczas alokacji kanału staje się niepotrzebnie dużym narzutem. Z tego względu bardziej efektywne wykorzystanie CPCH ma miejsce przy transmisji danych o małych rozmiarach.

Jednakże ze względu na to, że wiele urządzeń UE transmituje preambuły przy użyciu wielu sygnatur w celu uzyskania prawa do użycia CPCH od UTRAN, może wystąpić kolizja pomiędzy urządzeniami UE. Aby uniknąć tego zjawiska, potrzebny jest sposób alokacji prawa do użytkowania CPCH przez UE.

System łączności W-CDMA używa kodu szyfrującego w łączu w dół w celu odróżniania stacji UTRAN oraz wykorzystuje kod szyfrujący w łączu w górę dla odróżniania UE. Ponadto kanały transmitowane od UTRAN są rozróżniane dzięki stosowaniu kodu z ortogonalnym zmiennym współczynnikiem rozpraszania (OVSF), zaś kanały używane przez UE rozróżnia się również za pomocą kodu OVSF.

Dlatego informacja wymagana przez UE do użytkowania CPCH zawiera kod szyfrujący używany dla części z wiadomością kanału CPCH łącza w górę (lub zwrotnego), kod OVSF używany dla części z wiadomością (UL_DPCCH) CPCH łącza w górę, kod OVSF używany dla części z danymi (UL_DPDCH) CPCH łącza w górę, maksymalną szybkość transmisji danych CPCH łącza w górę oraz kod kanałowy dla kanału dedykowanego łącza w dół (lub w przód) (DL_DPCCH) używanego do sterowania mocą CPCH. Te informacje są zwykle wymagane podczas ustanawiania kanału dedykowanego pomiędzy UTRAN i UE. Ponadto powyższe informacje transmituje się do UE poprzez transmitowanie sygnałów (narzut) przed ustanowieniem kanału dedykowanego. Jednakże ze względu na to, że CPCH jest raczej kanałem wspólnym, a nie kanałem dedykowanym, powyższe informacje mogą być konwencjonalnie reprezentowane przez kombinację sygnatur używanych w AP i podkanałach CPCH, co jest podobne do ASC stosowanego w RACH, w celu alokacji informacji UE.

Na fig. 2 pokazano konwencjonalną procedurę transmisji sygnału dla kanałów wspólnych łącza w dół i łącza w górę . Na fig. 2, oprócz sposobu uż ywanego dla RACH do transmisji AP, uż ywa się ponadto preambuły detekcji kolizji (CD_P) celem zapobiegania kolizji pomiędzy sygnałami CPCH od różnych UE.

Jak pokazano na fig. 2, odnośnikiem 211 oznaczono procedurę operacyjną kanału łącza w górę, wykonywaną wtedy, gdy UE ma zostać przydzielone CPCH, zaś odnośnikiem 201 oznaczono procedurę operacyjną dla UTRAN w celu przydzielenia CPCH urządzeniu UE. Na schemacie pokazanym na fig. 2, UE transmituje AP 213. Sygnatura stanowiąca AP 213 może zostać wybrana z grupy sygnatur używanych w RACH lub takiej samej sygnatury jak dla RACH. Jeśli sygnatura dla CPCH jest identyczna z sygnaturą dla RACH, sygnaturę dla CPCH można odróżnić od sygnatury dla RACH przez użycie innego kodu szyfrującego. Sygnaturę stanowiącą AP wybiera UE w oparciu o następujące

PL 204 290 B1 informacje, i taki sposób jest różny od sposobu, w którym RACH w sposób przypadkowy wybiera sygnaturę. To znaczy, każda sygnatura jest mapowana na kod OVSF, jaki ma być użyty dla UL_DPCCH, kod OVSF, jaki ma być użyty dla UL_DPDCH, kod szyfrujący łącza w górę, jaki ma być użyty dla CPCH, kod OVSF dla DL_DPCCH, maksymalną liczbę ramek wskazującą na długość danych i szybkość danych oznaczającą szybkość transmisji danych. Dlatego wybranie jednej sygnatury jest równoważne wybraniu sześciu rodzajów informacji mapowanych na odpowiednią sygnaturę. Ponadto, UE sprawdza status kanału CPCH używając CSICH (CPCH Status Indicator Channel - Kanał Wskazujący Status CPCH) przed transmisją AP. CSICH wykorzystując końcową część AP_AICH transmitowany jest przez UTRAN. UE transmituje AP po wybraniu sygnatur używanych dla kanałów

CPCH, dostępnych w danej chwili. AP 213 jest transmitowane do UTRAN z początkową mocą transmisji ustaloną przez UE. Jak pokazano na fig. 2, jeśli w przeciągu czasu 212 nie ma odpowiedzi od UTRAN, UE retransmituje AP 215 z większą mocą transmisji niż podczas pierwszej transmisji AP. Przed procesem uzyskania kanału CPCH ustawia się liczbę retransmisji AP i czas oczekiwania 212, i UE zatrzymuje proces pozyskiwania kanału CPCH po przekroczeniu ustalonej liczby retransmisji.

Po odebraniu AP 215, UTRAN porównuje odebrane AP z AP odebranymi od innych UE. Po wybraniu AP 215, UTRAN transmituje AP_AICH 203 jako ACK po upływie czasu 202. Istnieje kilka kryteriów, w oparciu o które UTRAN porównuje odebrane AP dla wybrania AP 215. Na przykład kryteria te mogą odpowiadać przypadkowi, kiedy CPCH, dla którego UE wysuwa żądanie do UTRAN za pomocą AP, jest dostępne, lub też przypadkowi, gdy moc odbierania AP spełnia minimalną moc wymaganą przez UTRAN. AP_AICH 203 zawiera wartość sygnatury stanowiącą AP 215, które są odbierane i wybierane przez UTRAN.

Jeśli sygnatura transmitowana przez samo UE jest zawarta w AP_AICH 203 po przesłaniu AP 215, UE transmituje preambułę detekcji kolizji CD_P 217 po upływie czasu 214. Powodem transmisji CD_P 217 jest zapobieganie kolizji pomiędzy urządzeniami UE. Innymi słowy, wiele urządzeń UE przynależnych do UTRAN może zażądać prawa do użytkowania tego samego CPCH, transmitując równocześnie to samo AP do UTRAN, i w rezultacie, urządzenia UE odbierające to samo AP_AICH mogą usiłować używać tego samego CPCH, powodując tym samym kolizję. Aby uniknąć takiej kolizji, UE transmituje CD_P, a UTRAN wybiera jedno UE spośród urządzeń UE, które przesłały takie samo AP oraz przesłały różne CD_P. Dokładne działanie UE i UTRAN jest następujące. Aby uniknąć kolizji, każde UE, które uprzednio przesłało takie samo AP, wybiera sygnaturę do użycia dla CD_P i transmituje CD_P. Po odebraniu wielu CD_P, UTRAN może wybrać jedno z odebranych CD_P i odpowiedzieć na wybrane CD_P. Dla przykładu kryterium do wyboru CD_P może być poziom mocy odbioru CD_P odbieranego przez UTRAN. Dla sygnatury stanowiącej CD_P 217, użyć można jednej z sygnatur dla AP i można ją wybrać w taki sam sposób jak w RACH. To znaczy, możliwe jest wybranie dowolnej jednej z sygnatur używanej dla CD_P i przetransmitowanie wybranej sygnatury. Ponadto dla CD_P, wybrać można i ustawić tylko jedną sygnaturę. Gdy tylko jedna sygnatura jest używana dla CD_P, UE transmituje CD_P w określonej chwili w określonym przedziale czasu. Ten sposób potrafi odróżniać urządzenia UE, które używają jednej sygnatury dla CD_P, ale używają różnych chwil transmisji.

Po odebraniu CD_P 217, UTRAN porównuje odebrane CD_P z CD_P odebranymi od innych urządzeń UE dla wybrania UE, które może użyć CPCH. Po wybraniu CD_P 217, UTRAN transmituje kanał wskazujący detekcję kolizji (CD_ICH) 205 do UE po upływie czasu 206. CD_ICH ma taką samą strukturę i funkcję jak AP_AICH w transmisji RACH. Ale CD_ICH transmituje tylko jedno ACK. Po odebraniu CD_ICH 205 transmitowanego przez UTRAN, UE sprawdza, czy wartość sygnatury używanej dla CD_P transmitowanego przez siebie (tzn. CD_ACK) jest zawarta w CD_ICH 205, i UE, dla którego sygnatura używana dla CD_P jest zawarta w CD_ICH 205, transmituje preambułę sterowania mocą (PC_P) 219 po upływie czasu 216. PC_P 219 używa kodu szyfrującego łącza w górę, wyznaczonego wtedy, gdy UE wyznacza sygnaturę do użycia dla AP, i takiego samego kodu kanałowego (OVSF) co część sterująca (UL_DPCCH) 221 podczas transmisji CPCH. PC_P 219 składa się z bitów pilota, bitów rozkazu sterowania mocą i bitów informacyjnych sprzężenia zwrotnego. PC_P ma długość od 0 do 8 szczelin czasowych. Szczelina czasowa jest podstawową jednostką transmisji używaną wtedy, gdy system UTMS transmituje kanał fizyczny, i ma długość 2560 impulsów (chips), gdy system UMTS używa częstotliwości impulsów 3,84 Mcps (impulsów na sekundę). Gdy długość PC_P 219 jest równa 0 szczelin czasowych, aktualne środowisko radiowe pomiędzy UTRAN i UE jest dobre, wskutek czego nie ma potrzeby sterowania mocą transmisji części CPCH z wiadomością i część CPCH z wiadomością może być transmitowana z mocą transmisji wyznaczoną przez UE przy

PL 204 290 B1 uwzględnieniu mocy transmisji CD_P. Gdy długość PC_P 219 wynosi 8 szczelin czasowych, potrzebne jest sterowanie mocą transmisji części CPCH z wiadomością.

AP 215 i CD_P 217 mogą używać kodów szyfrujących, które mają takie same wartości początkowe, ale różne chwile startu. Dla przykładu, AP może użyć od 0-wego do 4095-tego kody szyfrujące o długości 4096, a CD_P może użyć od 4096-tego do 8191-tego kody szyfrujące o długości 4096. AP i CD_P mogą użyć tej samej części kodu szyfrującego o takiej samej wartości początkowej, i taki sposób jest dostępny wtedy, gdy system W-CDMA rozdziela sygnatury używane dla wspólnego kanału łącza w górę na sygnatury dla RACH i sygnatury dla CPCH. Co się tyczy kodów szyfrujących używanych dla PC_P 219, wykorzystuje się wartości od 0-wej do 21429-tej kodu szyfrującego o takiej samej wartości początkowej co kod szyfrujący używany dla AP 215 i CD_P 217. Alternatywnie dla kodu szyfrującego dla PC_P 219, stosować można również inny kod szyfrujący, który jest mapowany jeden do jednego z kodem szyfrującym używanym dla AP 215 i CD_P 217.

Odnośniki 207 i 209 oznaczają pole pilota i pole rozkazu sterowania mocą dedykowanego fizycznego kanału sterującego (DL_DPCCH), będącego częścią dedykowanych kanałów fizycznych łącza w dół (kanały DL_DPCH). DL_DPCCH może używać podstawowego kodu szyfrującego dla łącza w dół dla odróżniania sieci UTRAN i może również wykorzystywać wtórny kod szyfrujący dla rozszerzenia pojemności UTRAN. Kod kanałowy OVSF używany dla DL_DPCCH jest kodem kanałowym wyznaczanym wtedy, gdy UE wybiera sygnaturę dla AP. DL_DPCCH jest używane wtedy, gdy UTRAN wykonuje sterowanie mocą wiadomości PC_P lub CPCH transmitowanej przez UE. UTRAN mierzy odbieraną moc pola pilota PC_P 219 po odebraniu PC_P i steruje mocą transmisji kanału transmisyjnego łącza w górę transmitowanego przez UE, używają rozkazu sterowania mocą 209. UE mierzy moc sygnału DL_DPCCH odebranego od UTRAN w celu wydania rozkazu sterowania mocą w polu sterowania mocą PC_P 219, i transmituje PC_P do UTRAN w celu sterowania mocą kanału łącza w dół przychodzącego od UTRAN.

Odnośnikami 221 i 223 oznaczono odpowiednio część sterującą UL_DPCCH i część danych UL_PDCH wiadomości CPCH. Jeśli chodzi o kod szyfrujący do rozpraszania wiadomości CPCH z fig. 2, używa się kodu szyfrującego identycznego z kodem szyfrującym 219 używanym dla PC_P. Odnośnie używanych kodów szyfrujących, używa się od 0-wego do 38399-tego kody szyfrujące o długości 38400 w jednostkach po 10 ms. Kod szyfrujący używany dla wiadomości z fig. 2 może być albo taki sam jak kod szyfrujący używany dla AP 215 i CD_P 217, albo inny kod mapowany jeden do jednego. Kod kanałowy OVSF używany dla części danych 223 wiadomości CPCH wyznacza się sposobem uzgodnionym wcześniej pomiędzy UTRAN i UE. To znaczy, ze względu na mapowanie sygnatury do zastosowania dla AP i kodu OSVF do zastosowania dla UL_DPDCH, kod OVSF użyty dla UL_DPDCH wyznacza się przez wyznaczenie sygnatury AP, jakiej należy użyć. Dla kodu kanałowego użytego przez część sterującą (UL_DPCCH) 221, wykorzystuje się kod kanałowy identyczny z kodem OVSF używanym przez PC_P. Gdy wyznaczy się kod OVSF dla UL_DPDCH, kod kanałowy używany przez część sterującą (UL_DPCCH) 221 wyznacza się zgodnie ze strukturą drzewa kodu OVSF.

Jak pokazano na fig. 2, w stanie techniki możliwe jest sterowanie mocą kanałów dla zwiększenia wydajności CPCH i zmniejszenia prawdopodobieństwa kolizji pomiędzy sygnałami łącza w górę od różnych urządzeń UE, poprzez CD_P i CD_ICH. Zgodnie ze stanem techniki, UE wybiera wszystkie informacje potrzebne do użytkowania CPCH i transmituje wybrane informacje do UTRAN. Ten sposób selekcji może być realizowany poprzez kombinację sygnatury AP transmitowanego od UE, sygnatury CD_P i podkanału CPCH. Zgodnie ze stanem techniki, UE żąda przydzielenia pewnego kanału CPCH poprzez analizowanie CSICH, które transmituje aktualny status CPCH w UTRAN i informacja zostaje ustalona przez UE z uwzględnieniem danych transmitowanych kanałem CPCH. To znaczy, przydział CPCH zależy od UE i nie zależy od UTRAN. Zgodnie z powyższym, chociaż UTRAN ma CPCH mające takie same charakterystyki co wymagane przez UE, to jeśli UE żąda specyficznego CPCH, UTRAN nie może przydzielić CPCH urządzeniu UE. To więc będzie powodować ograniczenia w przydzielaniu kanału CPCH i opóźnienie w pozyskiwaniu CPCH.

Ograniczenia w przydzielaniu kanału CPCH są następujące. Istnieje kilka dostępnych kanałów CPCH w UTRAN. Jeśli urządzenia UE żądają w UTRAN tego samego kanału CPCH, wybrane zostanie to samo AP. Chociaż odbierane jest to samo AP_AICH i ponownie przesyła się CD_P, urządzenia UE, które transmitowały nie wybrane CD_P powinny rozpoczynać proces przydzielania CPCH od początku. Ponadto, chociaż realizowany jest proces wybierania CD_P, wiele urządzeń UE nadal odbiera to samo CD_ICH i zwiększa prawdopodobieństwo, że nastąpi kolizja w trakcie transmisji CPCH łączem w górę. Co więcej, nawet wtedy, jeśli sprawdza się CSICH i UE żąda przydziału CPCH

PL 204 290 B1 z uwzglę dnieniem aktualnego statusu CPCH transmitowanego przez CSICH, wszystkie urządzenia UE w UTRAN, które chcą użyć CPCH, odbierają to samo CSICH. Dlatego, chociaż żądany jest dostępny kanał spośród kanałów CPCH, występuje przypadek, w którym kilka urządzeń UE równocześnie żąda przydziału specyficznego kanału CPCH. W tym przypadku UTRAN może przydzielić żądany przez wiele urządzeń UE kanał tylko jednemu UE, chociaż istnieją inne kanały CPCH, które mogą być przydzielone. Wynika to z przydziału kanału wyznaczonego przez UE.

Co się tyczy opóźnienia w pozyskiwaniu kanału, to wtedy, gdy wystąpi przypadek, który został opisany w odniesieniu do ograniczeń w przydziale kanału CPCH, UE powinno w sposób powtarzalny wysuwać żądanie przydziału CPCH dla alokacji pożądanego CPCH. Gdy wykorzystuje się sposób transmitowania CD_P w określonej chwili przez określony czas przy użyciu tylko jednej sygnatury dla CP_P wprowadzonej dla zmniejszenia stopnia złożoności systemu, niemożliwe jest przetwarzanie CD_ICH innych UE w trakcie transmitowania i przetwarzania CD_ICH jednego urządzenia UE.

Ponadto w stanie techniki wykorzystuje się jeden kod szyfrujący łącza w górę w połączeniu z jedną sygnaturą uż ywaną dla AP. Wskutek tego zawsze wtedy, gdy zwiększa się liczba CPCH używanych w UTRAN, zwiększa się też liczba kodów szyfrujących, powodując marnotrawstwo zasobów.

Dlatego celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia i sposobu transmisji wiadomości kanałem wspólnym w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie kanału wskazującego pozyskanie łącza w dół (AICH), którym UE może odbierać transmitowany wskaźnik pozyskania, o małym stopniu złożoności.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie sposobu odbioru przez UTRAN, który może w prosty sposób wykrywać wiele sygnatur transmitowanych kanałem wskazującym pozyskanie, łącza w dół.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie sposobu przydzielania kanału celem wykonywania wydajnego sterowania mocą w kanale wspólnym łącza w górę, którym transmituje się wiadomość w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie sposobu przydzielania kanału dla szybkiego przydziału wspólnego kanału łącza w górę, którym transmituje się wiadomość w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie niezawodnego sposobu przydzielania kanału dla przydziału kanału wspólnego łącza w górę, którym transmituje się wiadomość w systemie łącznoś ci CDMA.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie sposobu korekcji błędów występujących w sposobie przydzielania kanału wspólnego łącza w górę do transmisji wiadomości kanałem wspólnym w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie sposobu detekcji i zarządzania kolizjami łącza w górę pomiędzy urządzeniami UE w sposobie łączności kanału wspólnego łącza w górę do transmisji wiadomości kanałem wspólnym w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia i sposobu przydzielania kanału w taki sposób, aby transmitować wiadomość kanałem wspólnym łącza w górę w systemie łączności W-CDMA.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia i sposobu, które mogą wykrywać błąd, jaki wystąpił w wiadomości przydziału kanału lub wiadomości żądania kanału w sposobie łączności kanału wspólnego łącza w górę do transmisji wiadomości kanałem wspólnym w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu korekcji błędu, jaki wystąpił w wiadomoś ci przydział u kanał u lub wiadomoś ci żądania kanał u w systemie łącznoś ci kanał u wspólnego łącza w górę do transmisji wiadomości kanałem wspólnym w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia i sposobu, wykorzystujących preambułę sterowania mocą do detekcji błędu, jaki powstał w wiadomości przydziału kanału lub wiadomości żądania kanału w sposobie łączności kanału wspólnego łącza w górę do transmisji wiadomości kanałem wspólnym w systemie łączności CDMA.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu do dzielenia kanałów wspólnych łącza w górę na wiele grup i efektywnego zarządzania każdą grupą.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu do dynamicznego zarządzania zasobami radiowymi przydzielonymi kanałom wspólnym łącza w górę.

PL 204 290 B1

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu do efektywnego zarządzania kodami szyfrującymi przydzielonymi kanałom wspólnym łącza w górę.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu, w którym UTRAN informuje UE o aktualnym statusie kanału wspólnego łącza w górę.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia i sposobu do transmisji informacji, zwiększających niezawodność, używanych wtedy, gdy UTRAN informuje UE o aktualnym statusie kanału wspólnego łącza w górę.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia kodującego i sposobu do transmisji informacji, o zwiększonej niezawodności, używanych wtedy, gdy UTRAN informuje UE o aktualnym statusie kanału wspólnego łącza w górę.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie urządzenia i sposobu umożliwiających UE szybkie poznawanie aktualnego statusu kanału wspólnego łącza w górę transmitowanego przez UTRAN.

Jeszcze innym celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu ustalania, czy UE używa kanału wspólnego łącza w górę z uwzględnieniem statusu kanału wspólnego łącza w górę transmitowanego przez UTRAN.

Zgodnie z wynalazkiem sposób przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę w urządzeniu użytkownika w systemie łączności CDMA, charakteryzuje się tym, że generuje się za pomocą generatora preambuły pod kontrolą sterownika sygnał preambuły dostępowej z informacją kanałową, przy czym tę informację kanałową stosuje się do dostępu do stacji bazowej, transmituje za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika do stacji bazowej sygnał preambuły dostępowej generowany z generatora preambuły, odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej od stacji bazowej w odpowiedzi na sygnał preambuły dostępowej, generuje się za pomocą generatora preambuły pod kontrolą sterownika sygnał preambuły detekcji kolizji dla powtórnego potwierdzenia prawa użycia wspólnego kanału łącza w górę w odpowiedzi na odebrany sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, transmituje za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika do stacji bazowej sygnał preambuły detekcji kolizji wygenerowany przez generatora preambuły, odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika pierwszy sygnał wskazujący, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugi sygnał wskazujący, który wskazuje przydział kanału, w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji, i po odebraniu pierwszego sygnału wskazującego i drugiego sygnału wskazującego, transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika dane kanału łącza w górę wspólnym kana ł em łącza w górę przydzielonym przez drugi sygnał .

Korzystnie wspólny kanał łącza w górę przydziela się odpowiednio do kombinacji pierwszej sygnatury zawartej w sygnale preambuły dostępowej transmitowanej przez urządzenie użytkowania i drugiego sygnał u wskazują cego odebranego ze stacji bazowej.

Ponadto korzystnie pierwsza sygnatura zawarta w sygnale preambuły dostępowej wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika, a druga sygnatura zawarta w drugim sygnale wskazującym jest informacją o przydziale kanału, który może obsługiwać charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika.

Korzystnie też w trakcie transmitowania sygnału preambuły dostępowej wyznacza się, za pomocą sterownika, podczas generowania wiadomości do transmisji wspólnym kanałem pakietowym łącza w górę, maksymalną szybkość transmisji danych obsługiwanej przez wspólny kanał pakietowy łącza w górę, wybiera się za pomocą sterownika sygnaturę dla szybkości transmisji danych przeznaczonej do użycia, generuje się za pomocą generatora preambuły pod kontrolą sterownika sygnał preambuły dostępowej zawierający wybraną sygnaturę dla szybkości transmisji danych przeznaczonej do użycia i transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika wygenerowany sygnał preambuły dostępowej.

Ponadto w trakcie transmitowania sygnału preambuły detekcji kolizji wybiera się za pomocą sterownika sygnaturę spośród sygnatur detekcji kolizji, generuje się za pomocą generatora preambuły pod kontrolą sterownika sygnał preambuły detekcji kolizji włącznie z wybraną sygnaturą i transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika wygenerowany sygnał preambuły detekcji kolizji.

Korzystnie transmituje się przez formater ramki sygnał preambuły detekcji kolizji wygenerowany z generatora preambuły z użyciem kodu szyfrującego innego niż kod szyfrujący dla preambuły dostępowej.

Korzystnie w trakcie transmitowania danych kanału łącza w górę transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika sygnał preambuły sterowania mocą dla dostosowania odpo8

PL 204 290 B1 wiedniego poziomu mocy dla danych kanału łącza w górę i transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika dane kanału łącza w górę przez przydzielony wspólny kanał łącza w górę.

Zgodnie z wynalazkiem sposób przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę w stacji bazowej, charakteryzuje się tym, że odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika sygnał preambuły dostępowej z charakterystyką kanału od urządzenia użytkownika, przy czym tę charakterystykę kanału stosuje się w urządzeniu użytkownika do dostępu do stacji bazowej, generuje się za pomocą generatora preambuły pod kontrolą sterownika sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej w odpowiedzi na odebrany sygnał preambuły dostępowej, po odebraniu sygnału preambuły dostępowej, transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika do urządzenia użytkownika sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, wygenerowany z generatora, odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika sygnał preambuły detekcji kolizji od urządzenia użytkownika w odpowiedzi na sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, generuje się za pomocą generatora preambuły pod kontrolą sterownika pierwszy sygnał wskazujący, reprezentujący pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji, oraz drugi sygnał wskazujący, reprezentujący przydzielenie wspólnego kanału łącza w górę, oraz transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika pierwszy i drugi wygenerowany sygnał , do urzą dzenia uż ytkownika.

Korzystnie odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika dane łącza w górę wspólnym kanałem łącza w górę, który jest przydzielony do kombinacji informacji kanałowej przez sygnał preambuły dostępowej i informacji w drugim sygnale wskazującym.

Ponadto korzystnie pierwsza sygnatura zawarta w preambule dostępowej wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika, a druga sygnatura zawarta w drugim sygnale wskazującym jest informacją o przydziale wspólnego kanału łącza w górę, który może obsługiwać charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika.

Korzystnie transmituje się za pomocą formatera ramki pod kontrolą sterownika sygnał preambuły detekcji kolizji przy użyciu innego kodu szyfrującego niż kod szyfrujący dla preambuły dostępowej.

Korzystnie zgodnie z wynalazkiem w trakcie odbioru danych kanału łącza w górę odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika preambułę sterowania mocą dla dostosowania odpowiedniego poziomu mocy do danych kanału łącza w górę z urządzenia użytkownika i odbiera się za pomocą demodulatora pod kontrolą sterownika dane kanału łącza w górę przez przydzielony wspólny kanał łącza w górę.

Zgodne z wynalazkiem urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę w urządzeniu użytkownika w systemie łączności CDMA, charakteryzuje się tym, że zawiera sterownik do sterowania całym działaniem urządzenia użytkownika w celu transmitowania danych kanału łącza w górę przez wspólny kanał łącza w górę po odebraniu ze stacji bazowej pierwszego sygnału wskazującego, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugiego sygnału wskazującego, który wskazuje przydzielenie kanału ze stacji bazowej, generator preambuły do generowania sygnału preambuły dostępowej z informacją kanałową stosowaną do dostępu do stacji bazowej i sygnału preambuły detekcji kolizji dla powtórnego potwierdzenia prawa użycia wspólnego kanału łącza w górę w odpowiedzi na sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej odebrany ze stacji bazowej, pod kontrolą sterownika, połączony z generatorem preambuły formater ramki do formatowania sygnału transmisyjnego do przesyłania do stacji bazowej w ramce danych, przy czym sygnał transmisyjny zawiera co najmniej jeden spośród sygnału preambuły dostępowej i sygnału preambuły detekcji kolizji, oraz danych kanału łącza w górę, pod kontrolą sterownika, oraz demodulator do odbierania sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej ze stacji bazowej w odpowiedzi na sygnał preambuły dostępowej oraz do odbierania pierwszego sygnału wskazującego, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugiego sygnału wskazującego, który wskazuje przydział kanału, w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji ze stacji bazowej, pod kontrolą sterownika, oraz do demodulowania odebranych sygnałów i wyprowadzania demodulowanych sygnałów do sterownika.

Korzystnie w urządzeniu według wynalazku wspólny kanał łącza w górę jest przydzielony odpowiednio do kombinacji pierwszej sygnatury zawartej w sygnale preambuły dostępowej transmitowanym przez urządzenie użytkownika i drugiej sygnatury zawartej w drugim sygnale wskazującym odebranym od stacji bazowej.

Korzystnie pierwsza sygnatura zawarta w sygnale preambuły dostępowej wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie (UE) użytkownika, a druga sygnatura zawarta w drugim

PL 204 290 B1 sygnale wskazującym jest informacją o przydziale kanału, który może obsługiwać kanał o charakterystyce pożądanej przez urządzenie (UE) użytkownika.

Ponadto korzystnie formater ramki stanowi nadajnik sygnału preambuły detekcji kolizji, wygenerowany z generatora preambuły, z użyciem kodu szyfrującego innego niż kod szyfrującego dla sygnału preambuły dostępowej.

Korzystnie formater ramki pod kontrolą sterownika stanowi nadajnik sygnału preambuły sterowania mocą dla dostosowania odpowiedniego poziomu mocy dla danych kanału łącza w górę, po transmitowaniu danych kanału łącza w górę.

Zgodne z wynalazkiem urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę w stacji bazowej, charakteryzuje się tym, że zawiera sterownik do sterowania całym działaniem stacji bazowej w celu transmitowania pierwszego sygnału wskazującego, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugiego sygnału wskazującego, który wskazuje przydzielenie kanału do urządzenia użytkownika oraz odbierania danych kanału łącza w górę przez wspólny kanał łącza w górę, generator do generowania sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej w odpowiedzi na sygnał preambuły dostępowej odebrany z urządzenia użytkownika, pierwszego sygnału wskazującego w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji odebrany z urządzenia użytkownika oraz drugiego sygnału wskazującego przydzielenie kanału, pod kontrolą sterownika, połączony z generatorem formater ramki do formatowania sygnału transmisyjnego do przesyłania do urządzenia użytkownika w ramce danych, przy czym sygnał transmisyjny zawiera co najmniej jeden spośród sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej, pierwszego sygnału wskazującego, drugiego sygnału wskazującego oraz sygnału sterującego łącza w dół, pod kontrolą sterownika, oraz demodulator do odbierania sygnału preambuły dostępowej z charakterystyką kanału od urządzenia użytkownika, przy czym ta charakterystyka kanału jest stosowana w urządzeniu użytkownika do dostępu do stacji bazowej, oraz sygnału preambuły detekcji kolizji z urządzenia użytkownika w odpowiedzi na sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, pod kontrolą sterownika, oraz do demodulowania odebranych sygnałów i wyprowadzania demodulowanych sygnałów do sterownika.

Korzystnie charakterystyka kanału zawarta w sygnale preambuły dostępowej odebranym od urządzenia użytkownika wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie (UE) użytkownika, a drugi sygnał wskazujący generowany z generatora jest informacją o przydziale wspólnego kanału łącza w górę, który może obsługiwać charakterystykę kanału pożądanej przez urządzenie (UE) użytkownika.

Ponadto korzystnie urządzenie użytkownika stanowi nadajnik sygnału preambuły detekcji kolizji z użyciem kodu szyfrującego innego niż kod szyfrującego dla sygnału preambuły dostępowej.

Przedmiot wynalazku jest ukazany w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat objaśniający sposób transmitowania i odbierania sygnału łączności za pomocą RACH jednym z konwencjonalnych asynchronicznych kanałów wspólnych łącza w górę; fig. 2 jest schematem ilustrującym procedurę transmisji sygnału w konwencjonalnych kanałach łącza w dół i łącza w górę; fig. 3 jest schematem przedstawiającym przepływ sygnałów pomiędzy UE i UTRAN dla kanału wspólnego łącza w górę według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 4A i 4B są schematami ilustrującymi strukturę kanału CSICH; fig. 5 jest schematem blokowym przedstawiającym koder CSICH do transmisji bitu SI według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 6 jest schematem blokowym ilustrującym dekoder CSICH odpowiadający koderowi CSICH z fig. 5; fig. 7 jest schematem ilustrującym strukturę szczeliny dostępowej używanej do transmisji preambuły dostępowej według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 8A jest schematem ilustrującym strukturę kodu szyfrującego łącza w górę według stanu techniki; fig. 8B jest schematem pokazującym strukturę kodu szyfrującego łącza w górę według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 9A i 9B są schematami przedstawiającymi strukturę preambuły dostępowej dla wspólnego kanału pakietowego według postaci wykonania tego wynalazku, jak również sposób jej generowania; fig. 10A i 10B są schematami przedstawiającymi strukturę preambuły detekcji kolizji według postaci wykonania tego wynalazku, jak również sposób jej generowania; fig. 11A i 11B są schematami pokazującymi strukturę kanału wskazującego przydział kanałów według postaci wykonania tego wynalazku, jak również sposób jej generowania; fig. 12 jest schematem przedstawiającym generator AICH według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 13A i 13B są schematami ilustrującymi CA_ICH według postaci tego wynalazku; fig. 14 jest schematem przedstawiającym sposób do równoczesnej transmisji CD_ICH i CA_ICH poprzez przydzielanie im różnych kodów kanałowych o takim samym współczynniku rozpraszania według postaci wykonania

PL 204 290 B1 tego wynalazku; fig. 15 jest schematem pokazującym sposób rozpraszania CD_ICH i CA_ICH z tym samym kodem kanałowym i równoczesnego transmitowania rozproszonych kanałów przy użyciu różnych grup sygnatur według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 16 jest schematem ilustrującym odbiornik CA_ICH urządzenia użytkownika dla struktury sygnatury według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 17 jest schematem przedstawiającym budowę odbiornika według innej postaci wykonania tego wynalazku; fig. 18 jest schematem pokazującym nadajnik/odbiornik urządzenia użytkownika według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 19 jest schematem przedstawiającym nadajnik/odbiornik UTRAN według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 20 jest schematem pokazującym strukturę szczeliny czasowej preambuły sterowania mocą według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 21 jest schematem ilustrującym strukturę PC_P pokazanego na fig. 20; fig. 22A jest schematem przedstawiającym sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału przez urządzenie użytkownika do UTRAN przy użyciu PC_P według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 22B jest schematem pokazującym strukturę kodów szyfrujących łącza w górę używanych na fig. 22A; fig. 23 jest schematem pokazującym sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału przez urządzenie użytkownika do UTRAN przy użyciu PC_P według innej postaci wykonania tego wynalazku; fig. 24A jest schematem przedstawiającym sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału przez urządzenie użytkownika do UTRAN przy użyciu PC_P według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 24B jest schematem przedstawiającymi drzewo kodów kanałowych PC_P odpowiadające jeden do jednego sygnaturze liczby kanałów CA_ICH lub CPCH według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 25A jest schematem pokazującym sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału przez urządzenie użytkownika do UTRAN przy użyciu PC_P według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 25B jest schematem ilustrującym sposób transmisji PC_P przy użyciu sposobu z fig. 25A; fig. 26A do 26C są schematami działań ilustrującymi procedurę alokacji wspólnego kanału pakietowego w urządzeniu użytkownika według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 27A do 27C są schematami działań pokazującymi procedurę alokacji wspólnego kanału pakietowego w UTRAN według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 28A i 28B są schematami działań przedstawiającymi procedurę ustanawiania stabilnego CPCH przy użyciu PC_P, wykonywaną w urządzeniu użytkownika, według postaci wykonania tego wynalazku; fig. 29A do 29C są schematami działań przedstawiającymi procedurę ustanawiania stabilnego CPCH przy użyciu PC_P, wykonywaną w UTRAN, według postaci wykonania tego wynalazku.

Niżej zostanie opisana korzystna postać wykonania z odniesieniem do załączonych rysunków. W poniższym opisie nie opisuje się dobrze znanych funkcji ani układów w sposób szczegółowy, gdyż mogłoby to zaciemnić przedmiot wynalazku niepotrzebnymi szczegółami.

W systemie łączności CDMA według korzystnych postaci wykonania wynalazku, UE sprawdza status kanału wspólnego łącza w górę poprzez CSICH i transmituje pożądaną preambułę dostępową (AP) do UTRAN w celu transmisji wiadomości do UTRAN wspólnym kanałem łącza w górę. UTRAN odbiera wtedy transmitowane AP i przesyła sygnał odpowiedzi (lub sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępu) transmitowany kanałem wskazującym pozyskanie preambuły dostępu (AP_AICH) do UE. Po odebraniu sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępu, UE transmituje preambułę detekcji kolizji (CD_P), jeśli odebrany sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępu jest sygnałem ACK, następnie, po odebraniu preambuły detekcji kolizji CD_P, UTRAN transmituje do UE sygnał odpowiedzi na odebrany sygnał detekcji kolizji (lub sygnał kanału wskazującego detekcję kolizji (CD_ICH)) i sygnał przydziału kanału dla kanału wspólnego łącza w górę. Po odebraniu sygnału CD_ICH i sygnału przydziału kanału transmitowanego przez UTRAN, UE transmituje wiadomość kanału wspólnego łącza w górę kanałem wspólnym łącza w górę przydzielonym przez UTRAN, jeśli sygnał CD_ICH jest sygnałem ACK. Przed transmisją tej wiadomości możliwe jest transmitowanie preambuły sterowania mocą (PC_P). Ponadto UTRAN transmituje sygnały sterowania mocą dla preambuły sterowania mocą i kanału wspólnego łącza w górę, i UE steruje mocą transmisji preambuły sterowania mocą i wiadomości kanału wspólnego łącza w górę odpowiednio do rozkazu sterowania mocą odebranego kanałem łącza w dół.

W powyższym opisie, jeśli UE ma wiele AP, które mogą być transmitowane, preambuła transmitowana przez UE może być jedną z nich, a UTRAN generuje AP_AICH w odpowiedzi na AP i może transmitować CA_ICH dla alokacji wyżej wymienionego kanału po transmisji AP_AICH.

PL 204 290 B1

Na fig. 3 pokazano przepływ sygnałów pomiędzy UE i UTRAN dla ustanowienia wspólnego kanału pakietowego łącza w górę (CPCH) lub kanału wspólnego łącza w górę proponowanego w korzystnych postaciach wykonania wynalazku. W korzystnych postaciach wykonania wynalazku, zakłada się, że wspólny kanał pakietowy łącza w górę jest używany dla kanału wspólnego łącza w górę. Jednakże dla kanału wspólnego łącza w górę można używać również innego kanału wspólnego niż wspólny pakietowy kanał łącza w górę.

Jak pokazano na fig. 3, UE dokonuje synchronizacji czasowej na łączu w dół poprzez kanał rozsiewczy łącza w dół i pozyskuje informację dotyczącą kanału wspólnego łącza w górę lub CPCH.

Informacja dotycząca kanału wspólnego łącza w górę zawiera informację o liczbie kodów szyfrujących i sygnaturach używanych dla AP, taktowaniu AICH itp. Odnośnikiem 301 oznaczono sygnał łącza w dół transmitowany od UTRAN do UE, a odnośnikiem 331 zaznaczono sygnał łącza w górę transmitowany od UE do UTRAN. Kiedy UE próbuje transmitować sygnał kanałem CPCH, UE najpierw odbiera informację o statusie kanałów CPCH w UTRAN kanałem wskazującym status CPCH (CSICH). Konwencjonalnie, informacja o statusie kanałów CPCH dotyczy informacji o kanałach CPCH w UTRAN, tzn. liczby kanałów CPCH i dostępności kanałów CPCH. Jednakże w korzystnej postaci wykonania wynalazku, informacja o statusie kanałów CPCH dotyczy informacji o maksymalnej dostępnej szybkości transmisji danych dla każdego CPCH oraz tego, ile multi-kodów można transmitować, gdy UE dokonuje transmisji multi-kodowej jednym kanałem CPCH. Nawet wtedy, gdy informacja o dostępności CPCH jest transmitowana tak jak przy stanie techniki, możliwe jest użycie sposobu przydziału kanału według wynalazku. Dostępna szybkość transmisji danych podana w powyższym zdaniu wynosi od 15 Ksps (symboli na sekundę) do 960 Ksps na kanał w dalszym asynchronicznym systemie łączności ruchomej (W-CDMA, tzn. Łączności ruchomej 3-ciej Generacji do asynchronicznej łączności ruchomej), a liczba multi-kodów wynosi od 1 do 6.

Kanał Wskazujący Status CPCH (CSICH)

Na fig. 4A i 4B pokazano strukturę kanału CSICH i sposób jego generowania według postaci wykonania. CSICH jest kanałem do transmisji informacji o statusie CPCH w sieci UTRAN poprzez wykorzystanie ostatnich 8 nie używanych bitów kanału wskazującego pozyskanie preambuły dostępu (AICH), używanego do przesyłania ACK lub NAK do pozyskiwania kanału dla kanału wspólnego łącza w górę w systemie W-CDMA.

Na fig. 4A pokazano strukturę kanału CSICH wykorzystującego nie używaną część AICH. Długość AICH wynosi 40 bitów w systemie WCDMA. AP_AICH używa 32 bitów AICH, a CSICH wykorzystuje nie używaną część AICH. Będą one transmitowane w jednej szczelinie czasowej będącej odniesieniem dla transmisji AP i odbioru AP_AICH. Długość szczeliny czasowej wynosi 5120 impulsów (chips), a 15 szczelin dostępowych stanowi ramkę 20 ms.

Na fig. 4B pokazano sposób generowania CSICH. Na fig. 4B, odnośnikiem 403 oznaczono strukturę, gdzie AP_AICH i CSICH transmituje się w jednej szczelinie dostępowej. Gdy część AP_AICH nie ma żadnych danych do transmisji, część AP_AICH nie jest transmitowana. AP_AICH i CSICH są rozpraszane kodem kanałowym 405 przez układ mnożący 402. Kod kanałowy 405 jest kodem wyznaczonym przez UTRAN, i AP_AICH i CSICH używają tego samego kodu kanałowego. Kod kanałowy jest przydzielany przez UTRAN i w tej postaci wykonania wynalazku zakłada się, że współczynnik rozpraszania (SF) kodu kanałowego jest równy 256. Współczynnik rozpraszania oznacza, że kod OVSF o długości współczynnika rozpraszania na symbol jest wymnażany z AP_AICH i CSICH. Jeden symbol AP_AICH i CSICH składa się z dwóch bitów w systemie W-CDMA. Odnośnikiem 407 oznaczono strukturę ramki AP_AICH i CSICH. Odnośnik 407 oznacza ramkę 20 ms, która ma długość 76800 impulsów i składa się z 15 szczelin dostępowych. Ramka 407 może transmitować różne informacje z AP_AICH i CSICH w każdej szczelinie dostępowej, i transmituje się 120 bitów informacji (8 bitów * 15 szczelin/ramkę = 120 bitów/ramkę) CSICH dla każdej ramki 20 ms. W powyższym opisie, wykorzystuje się ostatnie 8 nieużywanych bitów AP_AICH podczas transmitowania informacji o stanie kanału CPCH za pomocą CSICH. Jednakże ze względu na to, że CD_ICH jest identyczne z AP_AICH pod względem struktury, możliwe jest również transmitowanie informacji o statusie CPCH za pośrednictwem CSICH poprzez CD_ICH.

W tej postaci wykonania wynalazku, informacja transmitowana do CSICH zawiera informację o 7 maksymalnych dostępnych szybkościach transmisji danych (SF4-SF256) CPCH i liczbie multikodów używanych podczas transmisji multi-kodowej w jednym CPCH. Poniższa tabela 1 pokazuje zastosowanie takiego sposobu.

PL 204 290 B1

Pokazany w tabeli 1 multi-kod ma współczynnik rozpraszania 4, i w systemie W-CDMA określono, że używać można tylko współczynnika rozpraszania 4 dla kodu kanałowego UE, gdy UE wykonuje transmisję multi-kodową. Jak pokazano w tabeli 1, w tej postaci wynalazku, informacja transmitowana CSICH może zostać wyrażona 4 bitami, a sposób transmisji informacji do UE, które chce znać aktualny status CPCH, można zrealizować przez powtarzalną transmisję dwukrotnie w jednej szczelinie dostępowej lub zastosowanie sposobu kodowania (8, 4).

[T a b e l a 1]

Informacja	Wyrażenie bitowe
Szybkość transmisji danych 15 Ksps	0000 (000)
Szybkość transmisji danych 30 Ksps	0001 (001)
Szybkość transmisji danych 60 Ksps	0010 (010)
Szybkość transmisji danych 120 Ksps	0011 (011)
Szybkość transmisji danych 240 Ksps	0100 (100)
Szybkość transmisji danych 480 Ksps	0101 (101)
Szybkość transmisji danych 960 Ksps	0110 (110)
Liczba multi-kodów = 2	0111
Liczba multi-kodów = 3	1000
Liczba multi-kodów = 4	1001
Liczba multi-kodów = 5	1010
Liczba multi-kodów = 6	1011

W powyższym opisie wykorzystuje się 4 bity do informowania UE o maksymalnej dostępnej szybkości transmisji danych i liczbie używanych multi-kodów. Jednakże w przypadku, w którym nie używa się multi-kodów, możliwe jest również transmitowanie 8 symboli w jednej szczelinie czasowej poprzez kodowanie (8, 3) lub powtarzanie 3 bitów dwa razy i powtórzenie raz 1 symbolu z 3 bitów.

Sposób transmisji używający wyżej wymienionego kodowania koduje bity informacyjne SI (State Indicator = Wskaźnik Stanu) z kodem korekcyjnym celem zwiększenia niezawodności informacji SI transmitowanej przez CPICH, stosuje 8 symboli kodowych dla szczeliny dostępowej ramki dostępowej i transmituje 120 symboli kodowych na każdą ramkę dostępowa. Stąd liczbę bitów informacyjnych SI, znaczenie informacji o statusie i sposób transmitowania jej można wcześniej uzgodnić pomiędzy UTRAN i UE i można je również transmitować jako parametr systemowy kanałem rozsiewczym (BCH). W tym przypadku UE również wcześniej zna liczbę bitów informacyjnych SI i sposób transmisji, i dekoduje sygnał CSICH transmitowany od UTRAN.

Na fig. 5 pokazano budowę kodera CSICH do transmisji bitów informacyjnych SI.

W odniesieniu do fig. 5, po sprawdzeniu przez UTRAN aktualnego statusu kanału CPCH łącza w górę, tzn. szybkości transmisji danych i warunków kanału obecnych kanałów łącza w górę, UTRAN określa maksymalną szybkość transmisji danych kanału CSICH, a następnie transmituje maksymalną szybkość transmisji danych CPCH odpowiednio do bitów informacyjnych pokazanych w tabeli 1, poprzez CSICH. Bity informacyjne są bitami wejściowymi pokazanymi poniżej w tabeli 2. Sposób kodowania bitów wejściowych może się zmieniać zależnie od sposobu transmisji. To znaczy, sposób kodowania może się zmieniać odpowiednio do tego, czy informacja o statusie kanału ma być dostarczona w jednostce ramki czy jednostce szczeliny czasowej.

Najpierw zostanie opisany przypadek, kiedy informacja o statusie kanału jest transmitowana w jednostce ramki. Informacja wejściowa (bity SI) i informacja sterująca dla liczby bitów SI zostają podane równocześnie na układ powtarzający 501. Informacja sterująca dla liczby bitów SI nie jest tu potrzebna, jeśli liczba wejściowych bitów informacyjnych jest wcześniej znana zarówno przez UTRAN, jak i UE. Układ powtarzający 501 powtarza wtedy bity SI odpowiednio do informacji sterującej dla liczby bitów SI. Opisane zostanie działanie kodera CSICH z fig. 5. Po odebraniu 3 bitów SI, S0, S1 i S2, układ powtarzający 501 powtarza bity SI odpowiednio do informacji sterującej wskazującej, że liczba bitów SI jest równa 3 i wyprowadza powtarzający się strumień 60 bitów S0, S1, S2, S0, S1, S2, ... ,

PL 204 290 B1

S0, S1, S2. Po podaniu powtarzanego 60-bitowego strumienia na koder 503 w jednostce 4 bitowej, koder 503 koduje bity w strumieniu bitów kodem biortogonalnym (8, 4) w jednostce 4-bitowej i wyprowadza zakodowane symbole po 8 symboli. W ten sposób, gdy koduje się wejściowy strumień 60-bitowy, wyprowadzonych zostaje 120 symboli. Transmitując 8 symboli na jedną szczelinę CSiCH, możliwe jest transmitowanie 120 symboli z jedną ramką CSiCH. Dla przykładu, gdy informacja wejściowa składa się z 4 bitów, 4 bity na wejściu powtarza się 15 razy w układzie powtarzającym 501 i wyprowadza je jako 60 bitów. 60 bitów wyjściowych koduje się na kod biortogonalny w jednostce 4-bitowej przez biortogonalny (8, 4) koder 503 i symbol wyjściowy jest 8 symbolami. Jeśli odpowiednio weźmiemy pod uwagę liczbę wejściowych bitów Si i wyjściowych symboli Si, możliwe jest również transmitowanie informacji wejściowej do każdej szczeliny czasowej w jednej ramce. Taki sposób jest równoważny wyprowadzaniu wejściowych 4 bitów na 8-symbolowy kod biortogonalny dla transmisji tego samego kodu biortogonalnego do każdej szczeliny czasowej (lub 15 szczelin czasowych), przez usunięcie układu powtarzającego.

Nawet wtedy, gdy wejście stanowią 3 bity i używa się kodera (8, 3), układ powtarzający 501 jest bez znaczenia. Dlatego z punktu widzenia realizacji, układ powtarzający 501 może zostać usunięty i możliwe jest transmitowanie tych samych zakodowanych symboli w każdej szczelinie czasowej (z 15 szczelin czasowych) poprzez wyprowadzanie 8 symboli dla 3 wejściowych bitów informacyjnych. Jak to opisano wyżej, jeśli możliwe jest transmitowanie tych samych symboli w każdej szczelinie czasowej, UTRAN może transmitować informację o statusie kanału CPCH do UE w jednostce szczeliny. To znaczy, UTRAN może określić maksymalną szybkość transmisji danych, z jaką UTRAN transmituje dane do UE w jednostce szczeliny. UTRAN może określić bity informacyjne odpowiadające wyznaczonej maksymalnej szybkości transmisji danych w jednostce szczeliny i transmitować informację w jednostce szczeliny. W tym przypadku UTRAN powinien sprawdzić szybkość transmisji danych i status kanału łącza w górę w jednostce szczeliny. To może powodować złożoność UTRAN. Zatem możliwe jest również transmitowanie maksymalnej szybkości transmisji danych w jednostce kilku szczelin czasowych celem zmniejszenia złożoności UTRAN.

Biortogonalny kod (8, 4) błędu używany do kodowania zawiera relację pomiędzy 4 bitami wejściowymi i 8 symbolami wyjściowymi, pokazaną w poniższej tabeli 2.

[T a b e l a 2]

Bity wejściowe	Kodowane symbole
0000	0000 0000
0001	0101 0101
0010	0011 0011
0011	0110 0110
0100	0000 1111
0101	0101 1010
0110	0011 1100
0111	01101001
1000	1111 1111
1001	1010 1010
1010	1100 1100
1011	1001 1001
1100	1111 0000
1101	1010 0101
1110	1100 0011
1111	1001 0110

PL 204 290 B1

Na fig. 6 pokazano budowę dekodera CSICH odpowiadającego koderowi CSICH z fig. 5. Opis dekodera zostanie podany w kolejności opisu kodera z fig. 5.

Jako przykład pierwszy, zostanie podany opis dekodera odpowiadającego koderowi, dla którego koder biortogonalny (8, 4), który zawiera układ powtarzający, powtarza 3 bity wejściowe 20 razy dla utworzenia 60 bitów. Dekoder odbiera powtarzane 60 bitów w jednostce 4 bitów. Po odebraniu 8 symboli odebranego sygnału, kalkulator korelacji 601 oblicza korelację pomiędzy odebranym sygnałem i kodem biortogonalnym (8, 4), i wyprowadza 16 korelacji pomiędzy odebranym sygnałem i 16 wartościami pokazanymi w tabeli 2. Wyjściowe wartości korelacji zostają podane na kalkulator 603 wartości ilorazu wiarogodności (LLR). Kalkulator wartości LLR wyprowadza 4-bitową wartość LLR używając stosunku prawdopodobieństwa P0 do prawdopodobieństwa P1, gdzie prawdopodobieństwo P0 oznacza prawdopodobieństwo, że dekodowany bit z 4 bitów informacyjnych transmitowanych od UTRAN zostanie wyznaczony jako 0 odpowiednio do informacji sterującej dla liczby bitów SI. Prawdopodobieństwo P1 oznacza prawdopodobieństwo, że dekodowany bit zostanie wyznaczony jako 1. Wartość LLR zostaje podana na akumulator 605 wartości LLR. Gdy w następnej szczelinie czasowej odbieranych jest 8 symboli, dekoder powtarza powyższy proces przez powtarzanie operacji dodawania 4 bitów wyprowadzanych z kalkulatora 603 LLR do istniejącej wartości. Po odebraniu i obliczeniu wszystkich wartości LLR z 15 szczelin czasowych, dekoder określa informację o statusie poprzez wybranie największej wartości korelacji spośród 16 wartości korelacji przechowywanych w akumulatorze 605 wartości LLR.

Jako drugi przykład, podany zostanie opis przypadku, w którym wejściem są 3 lub 4 bity i używa się kodera (8, 4) lub (8, 3), natomiast nie używa układu powtarzającego. Po podaniu odebranego sygnału na kalkulator 601 korelacji w jednostce 8 symboli, kalkulator 601 korelacji oblicza korelację pomiędzy odebranym sygnałem a kodem biortogonalnym (8, 4) lub (8, 3). Jeśli informacja o statusie jest zawsze odbierana od UTRAN w jednostce szczeliny czasowej, dekoder wyznacza informację o statusie transmitowaną od UTRAN poprzez najwyższą wartość korelacji odpowiednio do wyników korelacji.

Jako trzeci przykład podany zostanie opis przypadku, w którym UTRAN powtarza tę samą informację o statusie i transmituje ją w jednostkach 15 szczelin czasowych (jednej ramki). Po podaniu odebranego sygnału na kalkulator 601 korelacji po 8 symboli, kalkulator 601 korelacji oblicza korelację pomiędzy odebranym sygnałem a kodem biortogonalnym (8, 4) lub (8, 3) i wyprowadza obliczoną wartość korelacji na kalkulator 603 wartości LLR. Wtedy kalkulator 603 wartości LLR oblicza stosunek prawdopodobieństwa P0 do prawdopodobieństwa P1 i wyprowadza 4-bitową wartość LLR, gdzie prawdopodobieństwo P0 oznacza, że dekodowany bit 4 bitów informacyjnych transmitowanych od UTRAN zostanie wyznaczony jako 0 zgodnie z informacją sterującą liczby bitów SI, natomiast prawdopodobieństwo P1 oznacza prawdopodobieństwo, że dekodowany bit zostanie wyznaczony jako 1. Wartość LLR jest gromadzona w akumulatorze 605 wartości LLR. Dla 8 symboli odebranych w następnej szczelinie czasowej, dekoder powtarza powyższy proces dla akumulowania obliczonej wartości z istniejącą wartością LLR. W ten sposób dekoder wyznacza informację o statusie transmitowaną od UTRAN, wykorzystując wartość gromadzoną w akumulatorze 605 wartości LLR.

Podany zostanie opis innej aplikacji zapewniającej większą wydajność w porównaniu z konwencjonalnym sposobem kodowania bitów informacyjnych przeznaczonych do transmisji poprzez CSICH. Dla lepszego zrozumienia wynalazku, zakłada się, że istnieją 4 bity informacyjne przeznaczone do transmisji do CSICH. Bity informacyjne będą mieć kolejno oznaczenie S0, S1, S2 i S3. W stanie techniki, bity informacyjne po prostu są powtarzane i transmitowane. To znaczy, jeśli transmituje się 120 bitów w jednej ramce, S0 jest powtarzane 30 razy, S1 jest powtarzane 30 razy, S2 jest powtarzane 30 razy i S3 jest powtarzane 30 razy. Stan techniki jest niekorzystny pod tym względem, że UE odbiera potrzebną informację CPCH tylko po całkowitym odebraniu jednej ramki. Dlatego w innej postaci wykonania do transmisji bitów informacyjnych CSICH, kolejność transmisji bitów informacyjnych zmienia się celem uzyskania zróżnicowania czasowego tak, aby UE znało status CPCH nawet wtedy, gdy CPCH jednej ramki nie zostało jeszcze całkowicie odebrane. Gdy sekwencja transmisji bitów informacyjnych ma postać S0, S1, S2, S3, S0, S1, S2, S3, S0, S1, S2, S3, S0, S1, S2 i S3, dany jest taki sam zysk kodowania w środowisku AWGN (Additive White Gaussian Noise - Addytywny Biały Szum Gaussa). Jednakże ze względu na to, że zysk zróżnicowania czasowego jest zadany w środowisku zanikowym, które występuje zawsze w systemie łączności ruchomej, wynalazek ma wyższy zysk kodowania w porównaniu ze stanem techniki. Ponadto UE może znać status CPCH w UTRAN, nawet po odebraniu tylko jednej szczeliny czasowej CPICH (gdy liczba bitów informacyjnych

PL 204 290 B1 wynosi 4 lub mniej). Jeśli nawet jest wiele bitów informacyjnych do transmisji do CPICH, możliwe jest poznanie informacji o CPCH w UTRAN znacznie szybciej w porównaniu ze stanem techniki.

W stanie techniki, ponieważ informacja o statusie każ dego CPCH uż ywanego w UTRAN jest transmitowana przez CSICH, UTRAN potrzebuje bitów SI odpowiadających liczbie kanałów CPCH i UTRAN nie moż e transmitować informacji w jednej szczelinie CSICH, ale powinno dzielić informację na całe szczeliny czasowe jednej ramki przed transmisją. Dlatego, aby znać status CPCH w UTRAN, UE, które chce uż ytkować CPCH powinno odbierać CSICH przez czas znacznie dłuż szy niż w tej postaci wykonania. Ponadto powinna być potrzebna informacja o szczelinie, gdzie zaczyna się informacja CSICH oraz informacja o szczelinie, gdzie kończy się informacja CSICH, aby UE znało informację CSICH. Jednakże w tej postaci wykonania wynalazku, maksymalna dostępna szybkość transmisji danych dla CPCH i to, czy używana jest transmisja multi-kodowa, stanowi informację CSICH. Informacja poprzednia może być po prostu wyrażona 4 bitami bez względu na liczbę CPCH w UTRAN. Jak pokazano na fig. 5 i 6, gdy informacja CSICH wykorzystuje maksymalną dostępną szybkość transmisji danych, informację CSICH można wyrazić 3 bitami, ponieważ liczba rodzajów szybkości transmisji danych CPCH wynosi 7. Gdy jest używana transmisja multi-kodowa i liczbę multikodów dodaje się do informacji CSICH, poprzednią informację można wyrazić w 4 bitach, ponieważ jest 12 rodzajów informacji CSICH.

Zgodnie z tym, istnieje również możliwość, że nieużywane bity informacyjne SI, którymi są 13, 14, 15 i 16 dziesiętnie, zostaną przydzielone innej informacji (np. NFM (Number of Frame Max), co może oznaczać numer maksymalnie dostępnej ramki używanej do transmisji części wiadomości CPCH). UTRAN może ustawić jedno NFM objaśnione wyżej jako CPCH. Alternatywnie, NFM może odpowiadać CA lub odpowiadać DPCCH łącza w dół. Aby wybrać NFM, UE może odpowiadać AP lub podkanałowi AP. W innym sposobie można stosować nadzorowanie bez NFM. To znaczy, kiedy nie ma danych do transmisji, UE wstrzymuje transmisję, i po wykryciu tego, UTRAN zwalnia kanał. W jeszcze innej postaci wykonania, NFM może być transmitowane do UE przy wykorzystaniu DPDCH łącza w dół.

AP/AP_AICH

Po odebraniu informacji o CPCH w UTRAN poprzez CSICH z fig. 4, UE przygotowuje się do transmisji AP 333 z fig. 3 celem otrzymania informacji o uprawnieniu do użycia kanału CPCH i użycia kanału CPCH.

Dla transmisji AP 333, UE powinno wybrać sygnaturę dla AP. W korzystnym przykładzie wykonania, możliwe jest wybranie właściwej klasy usługi dostępu (ASC) w oparciu o informację o CPCH w UTRAN, uzyskaną poprzez CSICH przed wybraniem sygnatury, i właściwości danych, jakie UE będzie transmitować przez CPCH. Dla przykładu, ASC może być odróżniane odpowiednio do klasy UE, szybkości transmisji danych żądanej przez UE lub typu usługi wybranego przez UE. Informacja o ASC jest transmitowana do UE przez UTRAN kanałem rozsiewczym, i UE wybiera właściwe ASC odpowiednio do CSICH i właściwości danych przeznaczonych do transmisji przez CPCH. Po wybraniu ASC, UE w sposób dowolny wybiera jedną z grup podkanałów AP zdefiniowaną w ASC. Ponadto UE wyprowadza dostępną szczelinę dostępowa z poniższej tabeli 3 i numer ramki systemowej (SFN) wskazujący, że aktualną ramką łącza w dół jest n-ta ramka transmitowana od UTRAN, i w sposób dowolny wybiera jedną z wyprowadzonych szczelin dostępowych. Jeśli SFN dla ramki transmitowanej od UTRAN jest zdefiniowane jako K, UE wyprowadza szczeliny czasowe, które są dostępne w ramkach (K+1)-tej i (K+2)-tej.

Potem UE transmituje AP 333 w wybranych szczelinach czasowych. „Grupa podkanału AP dotyczy 12 grup podkanałów pokazanych w tabeli 3.

[T a b e l a 3]

	Numer podkanału
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13
SFN mod 8	0	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
0	0	1	2	3	4	5	6	7
1									8	9	10	11
2	12	13	14
3				0	1	2	3	4	5	6	7

PL 204 290 B1 cd. tabeli 3

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13
4	9	10	11	12	13	14						8
5	6	7					0	1	2	3	4	5
6	3	4	5	6	7
7						8	9	10	11	12	13	14

Struktura szczeliny dostępowej używanej do transmisji AP 331 z fig. 3 jest pokazana na fig. 7. Odnośnikiem 701 oznaczono szczelinę dostępowa, która ma długość 5120 impulsów. Szczelina dostępowa jest transmitowana 15 razy podczas ramki 20 ms - dwóch ramek radiowych. Ramka radiowa ma długość 10 ms, jest podstawową jednostką transmisji i składa się z 15 szczelin czasowych o długości 2560 impulsów w systemie WCDMA - a numer szczeliny dostępowej powtarza się od 0 do 14. Odnośnikiem 703 oznaczono dwie ramki radiowe, w ciągu których transmituje się od 0-wej do 14-tej szczeliny dostępowej.

W sytuacji pokazanej na fig. 7, ze względu na to, że SFN ma jednostkę 10 ms, początek 0-wej szczeliny dostępowej jest identyczny z początkiem ramki, której SFN jest liczbą parzystą, a koniec 14-tej szczeliny dostępowej jest identyczny z końcem ramki, której SFN jest liczbą nieparzystą.

UE losowo wybiera jedną z ważnych sygnatur lub sygnaturę zdefiniowaną w grupach podkanałów dla CPCH. Grupy podkanałów są zdefiniowane w ASC przydzielonym przez UTRAN. UE zestawia AP 331 przy użyciu wybranej sygnatury i transmituje zestawione AP do UTRAN synchronicznie z taktowaniem UTRAN. Sposób wybierania sygnatury i generowania AP opisano w powyższym akapicie.

AP 331 odróżnia się odpowiednio do sygnatury AP użytej dla AP. Każdą sygnaturę można mapować na tylko jedną maksymalną szybkość transmisji danych lub maksymalną szybkość transmisji danych i NFM. Dlatego informacja wskazywana przez AP oznacza maksymalną szybkość transmisji danych CPCH, jaka ma zostać użyta przez UE lub liczbę ramek do użycia do transmisji części z wiadomością CPCH lub kombinację dwóch rodzajów powyższej informacji. Dla przykładu, po transmisji AP 331, UE oczekuje odbioru sygnału AP_AICH od UTRAN przez ustalony czas 332 (np. 3 lub 4 szczeliny czasowe), i po odebraniu sygnału AP_AICH ustala, czy sygnał AP_AICH zawiera odpowiedź na sygnaturę AP transmitowaną przez UE. Jeśli sygnał AP_AICH nie zostanie odebrany w przeciągu czasu 332 lub sygnał AP_AICH jest sygnałem NAK, UE zwiększa moc transmisji AP 335 i transmituje AP 335 do UTRAN ze zwiększoną mocą transmisji. Jeśli UTRAN odbierze AP 335 i możliwe jest przydzielenie CPCH z szybkością transmisji danych żądaną przez UE, UTRAN transmituje AP_AICH 303 po upływie uprzednio wyznaczonego czasu 302 w odpowiedzi na odebrane AP 335. W tym przypadku, jeśli całkowita pojemność łącza w górę UTRAN przekracza ustaloną wartość lub nie ma już demodulatora dla CPCH, UTRAN transmituje sygnał NAK celem tymczasowego przerwania transmisji przez UE we wspólnym kanale łącza w górę. Ponadto, jeśli UTRAN nie uda się wykryć AP, UTRAN nie może wysłać sygnału ACK lub NAK przez AICH, taki jak AP_AICH 303. Dlatego w tej postaci wykonania zakłada się, że niczego się nie przesyła.

CD

Po odebraniu sygnału ACK poprzez AP_AICH 303, UE transmituje CD_P 337. CD_P ma taką samą strukturę co AP, a sygnaturę używaną do budowy CD_P można wybrać z tej samej grupy sygnatur co grupa sygnatur używanych dla AP. Gdy sygnatura dla CD_P jest sygnaturą z grupy sygnatur identycznych z AP, stosuje się różne kody szyfrujące dla AP i CD_P dla odróżniania AP od CD_P. Kod szyfrujący dla AP i CD_P może mieć taką samą wartość początkową, ale może mieć różne chwile początkowe celem odróżniania AP od CD_P. Alternatywnie, kody szyfrujące dla AP i CD_P mogą mieć różne wartości początkowe. Powodem transmitowania CD_P przy użyciu dowolnie wybranej sygnatury jest zmniejszenie prawdopodobieństwa wybrania takiego samego CD_P, gdy dwie lub więcej UE transmituje takie samo AP w tym samym czasie i odbiera ACK przez AP_AICH. W stanie techniki transmituje się jedno CD_P w danej chwili transmisji celem zmniejszenia prawdopodobieństwa kolizji łącza w górę pomiędzy różnymi UE. Jednakże w takim sposobie, jeśli inny użytkownik żąda od UTRAN prawa do użycia CPCH z takim samym CD_P, jakie jeden użytkownik przetransmitował uprzednio i UTRAN nie ma czasu na przesłanie odpowiedzi na CD_P przesłane poprzednio, UTRAN nie może odpowiedzieć UE, które transmitowało CD_P później. Jeśli nawet UTRAN odpowie drugiemu UE, które transmitowało CD_P później, możliwe jest, że zwiększy się prawdopodobieństwo kolizji na łączu w górę pomiędzy UE, które najpierw przesłało CD_P oraz drugim UE, które później przesłało CD_P.

PL 204 290 B1

Jak pokazano na fig. 3, UTRAN transmituje CD/CA_ICH 305 jako odpowiedź na CD_P 337 transmitowane od UE. CD_ICH z CD/CA_ICH zostanie opisane najpierw. CD_ICH jest kanałem łącza w dół do transmisji sygnału ACK do UE poprzez użycie sygnatury użytej do generowania CD_P. CD_ICH można rozpraszać przy użyciu innego ortogonalnego kodu kanałowego od tego dla AP_AICH. Dlatego CD_ICH i AP_AICH można transmitować różnymi kanałami fizycznymi lub też transmitować tym samym kanałem fizycznym poprzez podział czasowy jednego kanału ortogonalnego. W korzystnych (?) postaciach wykonania wynalazku zakłada się, że CD_ICH transmituje się innym kanałem fizycznym niż AP_AICH. To znaczy, CD_ICH i AP_AICH rozprasza się odpowiednio innym ortogonalnym kodem rozpraszającym o długości 256 i transmituje niezależnymi kanałami fizycznymi.

CA

Na fig. 3, CA_ICH zawiera informację kanałową o CPCH, jakie ma być przydzielone UE przez UTRAN oraz informację o przydziale kanału łącza w dół do sterowania mocą CPCH. Dostępnych jest kilka sposobów przydzielania kanału łącza w dół do sterowania mocą transmisji łącza w górę.

W pierwszym sposobie sterowania mocą transmisji CPCH wykorzystuje się współdzielony kanał łącza w dół do sterowania mocą. Sposób sterowania mocą transmisji kanału przy wykorzystaniu współdzielonego kanału sterowania mocą jest opisany szczegółowo w koreańskim zgłoszeniu patentowym nr 1998-10394, którego treść dołącza się tutaj tytułem odniesienia. Ponadto możliwe jest transmitowanie rozkazu sterowania mocą dla CPCH przy użyciu współdzielonego kanału sterowania mocą. Sposób przydzielania współdzielonego kanału łącza w dół do sterowania mocą może zawierać informacje o numerze kanału i szczelinie czasowej dla współdzielonego kanału łącza w dół do sterowania mocą używanego do sterowania mocą.

W drugim sposobie, do sterowania mocą transmisji CPCH można użyć kanału sterującego łącza w dół, który jest dzielony w czasie na wiadomości i rozkazy sterowania mocą. W systemie W-CDMA, ten kanał definiuje się do sterowania współdzielonego kanału łącza w dół. Jeśli nawet dzieli się w czasie dane i rozkaz sterowania mocą dla transmisji, informacja kanałowa zawiera informacje o numerze kanału i szczelinie czasowej kanału sterującego łącza w dół.

W trzecim sposobie sterowania mocą transmisji CPCH, przydzielić można jeden kanał łącza w dół do sterowania CPCH. Rozkaz sterowania mocą i inny rozkaz sterujący dla CPCH można transmitować razem tym kanałem. W tym przypadku informacja kanałowa staje się numerem kanału łącza w dół.

W korzystnej postaci wynalazku zakłada się, że CD/CA_ICH transmituje się w tym samym czasie. Jednakże CA_ICH może być transmitowane po transmisji CD_ICH. Nawet jeśli CD_ICH/CA_ICH transmituje się równocześnie, można je transmitować albo z różnymi kodami kanałowymi albo z takim samym kodem kanałowym. Ponadto zakłada się, że dla zmniejszenia opóźnienia w przetwarzaniu wiadomości od warstwy wyższej, rozkaz przydziału kanału transmitowany przez CA_ICH transmituje się w takim samym formacie co CD_ICH. W tym przypadku, jeśli istnieje 16 sygnatur i 16 kanałów CPCH, każdy kanał CPCH będzie odpowiadać jednej niepowtarzalnej sygnaturze. Dla przykładu, kiedy UTRAN chce przydzielić 5-ty kanał CPCH do transmisji wiadomości UE, UTRAN transmituje 5-tą sygnaturę odpowiadającą 5-temu CPCH w rozkazie przydziału kanału.

Jeśli się założy, że ramka CA_ICH, którą transmituje się rozkaz przydziału kanału, ma długość 20 ms i zawiera 15 szczelin czasowych, ta struktura będzie identyczna ze strukturą AP_AICH i CD_ICH. Ramka do transmisji AP_AICH i CD_ICH składa się z 15 szczelin i każda szczelina może składać się z 20 symboli. Zakłada się, że jeden okres symbolu (lub czas trwania) ma długość 256 impulsów, a część, kiedy transmituje się odpowiedzi na AP, CD i CA, jest transmitowana tylko w okresie 16-symbolowym.

Dlatego rozkaz przydziału kanału transmitowany tak, jak to pokazano na fig. 3, może się składać z 16 symboli, i każdy i symbol może mieć długość 256 impulsów. Ponadto każdy symbol jest wymnażany z 1-bitową sygnaturą i kodem rozpraszającym, a następnie transmitowany łączem w dół, i gwarantowana jest właściwość ortogonalna pomiędzy sygnaturami.

W korzystnych postaciach wykonania wynalazku możliwe jest transmitowanie 1 sygnatury dla jednej wiadomości CA przez CA-ICH dla jednej wiadomości CA i 2 lub 4 sygnatur dla jednej wiadomości CA przez CA-ICH dla jednej wiadomości. To znaczy, transmitować można sygnaturę wielokrotną dla rozkazu przydziału kanału przez CA_ICH.

Jak pokazano na fig. 3, po odebraniu CD/CA_ICH 305 transmitowanego od UTRAN, UE sprawdza, czy CD_ICH zawiera sygnał ACK i analizuje informację o prawie użycia kanału CPCH transmitowanego przez CA_ICH. Analiza dwóch rodzajów powyższej informacji może być dokonywana sekwencyjnie lub równocześnie. Odbierając sygnał ACK poprzez CD_ICH z odebranego CD/CA_ICH 305

PL 204 290 B1 i informację o przydziale kanału poprzez CA_ICH, UE zestawia część danych 343 i część sterującą 341 CPCH odpowiednio do informacji kanałowej CPCH przydzielonego przez UTRAN, jak to pokazano na fig. 3. Ponadto przed transmisją części danych 343 i części sterującej 341 CPCH, UE transmituje preambułę 339 sterowania mocą (PC_P) do UTRAN po upływie ustalonego czasu od chwili odebrania CD/CA_ICH.

PC_P

Chociaż preambuła sterowania mocą PC_P ma w systemie WCDMA długość 0 lub 8 szczelin, w tym przykładzie wykonania wynalazku zakłada się, że preambuła 339 sterowania mocą PC_P transmituje 8 szczelin. Zasadniczym celem preambuły sterowania mocą PC_P jest umożliwienie UTRAN ustanowienia początkowej mocy transmisji CHCH dla UE przy wykorzystaniu pola pilota PC_P. Jednakże w tej postaci wykonania wynalazku, jako inne zastosowanie, preambuła sterowania mocą może być wykorzystana do powtórnego potwierdzenia wiadomości przydziału kanału odebranej przez UE. Powodem powtórnego potwierdzania wiadomości przydziału kanału jest zapobieżenie kolizji z CPCH używanym przez inne UE, które może być spowodowane przez niewłaściwe ustawienie przez UE CPCH, ponieważ CA_ICH odebrane przez UE zawiera błąd. Jeśli preambułę sterowania mocą wykorzystuje się dla powtórnego potwierdzenia wiadomości przydziału kanału, to wtedy preambuła sterowania mocą powinna mieć długość 8 szczelin.

Sposób powtórnego potwierdzania można podzielić na kilka sposobów. (1) Sygnatura CA_ICH odbierana przez UE jest transmitowana w połączeniu z bitem pilota preambuły sterowania mocą na zasadzie jeden do jednego. (2) Odbierana sygnatura CA jest transmitowana przez wymnażanie preambuły sterowania mocą z poziomem impulsu. (3) Sygnatura CA jest związana z kodem kanałowym używanym dla PC_P na zasadzie jeden do jednego, i preambuła sterowania mocą jest rozpraszana kanałowo kodem odpowiadającym odebranej sygnaturze CA przed transmisją. (4) Sygnatura CA jest związana z kodem szyfrującym łącza w górę używanym dla PC_P na zasadzie jeden do jednego, i preambuła sterowania mocą jest rozpraszana kodem szyfrującym łącza w górę odpowiadającym odebranej sygnaturze CA przed transmisją. Chociaż sposób powtórnego potwierdzania wiadomości CA wykorzystuje się dla preambuły sterowania mocą, UTRAN nie będzie mieć trudności z pomiarem mocy i potwierdzeniem wiadomości CA, ponieważ zna już wzór bitowy pilota używany dla preambuły sterowania mocą.

W chwili bliskiej momentowi, w którym jest transmitowana preambuła 339 sterowania mocą, UTRAN zaczyna transmitować dedykowany kanał łącza w dół do sterowania mocą łącza w górę CPCH dla odpowiedniego UE. Kod kanałowy dla dedykowanego kanału łącza w dół jest transmitowany do UE poprzez wiadomość CA, a kanał dedykowany łącza w dół składa się z pola pilota, pola rozkazu sterowania mocą i pola wiadomości. Pole wiadomości transmituje się tylko wtedy, gdy UTRAN ma dane do transmisji do UE. Odnośnikiem 307 na fig. 3 zaznaczono pole rozkazu sterowania mocą łącza w górę, zaś odnośnikiem 309 oznaczono pole pilota.

W przypadku, kiedy preambułę 339 sterowania mocą, z fig. 3 wykorzystuje się nie tylko do sterowania mocą, ale również do powtórnego potwierdzania wiadomości CA (Channel Assignement Przydział Kanału), jeśli wiadomość powtórnego potwierdzenia CA odebranego w PC_P przez UTRAN jest różna od wiadomości CA transmitowanej w CD/CA-ICH 305 przez UTRAN, UTRAN stale wysyła rozkaz zmniejszenia mocy transmisji do UE poprzez pole sterowania mocą ustanowionego dedykowanego kanału łącza w dół, i również wysyła wiadomość wstrzymania transmisji CPCH transmitowaną Kanałem Dostępowym W Przód (Forward Access Channel - FACH) lub ustanowionym kanałem łącza w dół, do UE.

Po transmisji preambuły 339 sterowania mocą z fig. 3, UE natychmiast transmituje część CPCH z wiadomością 343. Po odebraniu rozkazu wstrzymania transmisji CPCH od UTRAN podczas transmisji części CPCH z wiadomością, UE natychmiast wstrzymuje transmisję CPCH. Jeśli rozkaz wstrzymania transmisji CPCH nie zostanie odebrany podczas transmisji CPCH, UE odbiera ACK lub NAK dla CPCH od UTRAN po zakończeniu transmisji CPCH.

Struktura kodu szyfrującego

Na fig. 8A pokazano strukturę kodu szyfrującego łącza w górę używanego w stanie techniki, natomiast na fig. 8B pokazano strukturę kodu szyfrującego łącza w górę używanego w postaci wykonania tego wynalazku.

W szczególności na fig. 8A pokazano strukturę kodu szyfrującego łącza w górę używanego w procesie początkowego ustanawiania i transmitowania CPCH według stanu techniki. Odnośnikiem 801 oznaczono kod szyfrujący łącza w górę używany dla AP, zaś odnośnikiem 803 oznaczono kod szyPL 204 290 B1 frujący łącza w górę używany dla CD_P. Kod szyfrujący łącza w górę używany dla AP i kod szyfrujący łącza w górę używany dla CD_P mogą być kodami szyfrującymi łącza w górę generowanymi z tej samej wartości początkowej - tej samej wartości rozsiewczej: Dla przykładu wykorzystać można 0-wą do 4095-tej wartości dla części AP oraz 4096-tą do 8191-tej wartości dla części CD_P. UE może używać kodów szyfrujących łącza w górę używanych dla AP i CD_P rozsiewanych przez UTRAN lub kodów szyfrujących łącza w górę ustalonych przez UTRAN. Ponadto kod szyfrujący łącza w górę może używać krótkich ciągów o długości 256, a także długiego kodu, który nie jest powtarzany w okresie AP lub CD_P. W AP i CD_P z fig. 8A używać można tego samego kodu szyfrującego łącza w górę. To znaczy, AP i CD_P można używać tak samo wykorzystując określoną część kodu szyfrującego łącza w górę generowanego z tej samej wartości początkowej. W tym przypadku sygnatura użyta dla AP i sygnatura użyta dla CD_P są wybierane z różnych grup sygnatur. W takim przykładzie 8 z 16 sygnatur używanych dla danego kanału dostępowego przydziela się AP, a pozostałe 8 sygnatur przydziela się CD_P.

Odnośnikami 805 i 807 na fig. 8A oznaczono odpowiednio kody szyfrujące łącza w górę używane dla preambuły sterowania mocą PC_P i części CPCH z wiadomością. Części używane w kodach szyfrujących łącza w górę mających taką samą wartość początkową czyni się różnymi, aby można ich było użyć dla PC_P i części CPCH z wiadomością. Kod szyfrujący łącza w górę używany dla części PC_P i części CPCH z wiadomością może być takim samym kodem szyfrującym co kod szyfrujący łącza w górę używany dla AP i CD_P lub też może być kodem szyfrującym łącza w górę odpowiadającym na zasadzie jeden do jednego sygnaturze dla AP transmitowanej przez UE. Kod szyfrujący PC_P 805 z fig. 8A wykorzystuje od 0-wej do 20479-tej wartości kodu szyfrującego łącza w górę #b, zaś kod szyfrujący wiadomości 807 wykorzystuje kod szyfrujący o długości 38400, który zaczyna się od końca kodu szyfrującego dla PC_P kodu szyfrującego łącza w górę. Również dla kodów szyfrujących używanych dla PC_P i części CPCH z wiadomością można wykorzystać krótki kod szyfrujący o długości 256.

Na fig. 8B pokazano strukturę kodu szyfrującego łącza w górę używanego w postaci wykonania tego wynalazku. Odnośnikami 811 i 813 oznaczono odpowiednio kody szyfrujące łącza w górę używane dla AP i CD_P. Kody szyfrujące łącza w górę 811 i 813 wykorzystuje się w taki sam sposób jak w stanie techniki. Kody szyfrujące łącza w górę są transmitowane do UE przez UTRAN lub są wstępnie ustalane w systemie.

Odnośnikiem 815 na fig. 8B oznaczono kod szyfrujący łącza w górę używany dla części PC_P. Kod szyfrujący łącza w górę używany dla części PC_P może być takim samym kodem szyfrującym jak kod szyfrujący łącza w górę używany dla AP i CD_P albo może być kodem szyfrującym odpowiadającym sygnaturze używanej dla AP na zasadzie jeden do jednego. Odnośnikiem 815 na fig. 8B oznaczono kod szyfrujący używany dla części PC_P mający od 0-wej do 20479-tej wartości. Odnośnikiem 817 na fig. 8B oznaczono kod szyfrujący łącza w górę używany dla części CPCH z wiadomością. Dla tego kodu szyfrującego można i używać takiego samego kodu szyfrującego jak dla PC_P lub kodu szyfrującego odpowiadającego kodowi szyfrującemu używanemu dla PC_P lub sygnatury używanej dla AP na zasadzie jeden do jednego. Część CPCH z wiadomością używa kodów szyfrujących o długości 38400.

Aby podsumować objaśnienia z fig. 8A i 8B, w stanie techniki stosować można jeden kod szyfrujący dla AP, CD, PC_P i części CPCH z wiadomością albo dwa kody szyfrujące dla AP, CD_P, PC_P i części z wiadomością CPCH. Innymi słowy, jeden jest używany dla AP i CD_P, a drugi jest używany dla PC_P i części CPCH z wiadomością. W prezentowanym wynalazku, kod szyfrujący dla AP i CD_P, kod szyfrujący dla PC_P i kod szyfrujący dla części z wiadomością CPCH mogą być różne i mogą być stosowane elastycznie. Dla przykładu, kod szyfrujący dla AP i CD_P może zostać wyznaczony przez UTRAN dla zmniejszenia złożoności UE, kod szyfrujący dla PC_P może być mapowany na sygnaturę używaną do generowania AP, a kod szyfrujący dla części z wiadomością CPCH może być mapowany na kod szyfrujący dla PC_P lub sygnatury używanej dla AP. Naturalnie kod szyfrujący dla PC_P i kod szyfrujący dla części z wiadomością i CPCH mogą być mapowane na wiadomość CA.

Dla wszystkich kodów szyfrujących używanych w opisie struktury kodu szyfrującego dla tej postaci wykonania wynalazku, stosowany jest długi kod szyfrujący, którego się nie powtarza dla AP, CD_P, PC_P i części CPCH z wiadomością. Jednakże możliwe jest również stosowanie krótkiego kodu szyfrującego o długości 256.

PL 204 290 B1

Szczegółowy opis AP

Na fig. 9A i 9B pokazano strukturę kanałową preambuły dostępowej dla CPCH według postaci wykonania tego wynalazku oraz sposób jej generowania. W szczególności na fig. 9A pokazano strukturę kanału AP, a fig. 9B przedstawia sposób generowania szczeliny AP.

Odnośnikiem 901 na fig. 9A oznaczono długość preambuły dostępowej AP, której wielkość jest identyczna z 256-krotnością długości sygnatury 903 dla AP. Sygnatura 903 dla AP jest kodem ortogonalnym o długości 16. Zmienna „k zaznaczona w sygnaturze 903 z fig. 9A może wynosić od 0 do 15. To znaczy, w tej postaci wykonania wynalazku, udostępnia się 16 rodzajów sygnatur. Zamieszczona niżej tabela 4 przedstawia sygnatury dla AP jako przykład. Sposób wybierania sygnatury 903 w UE jest następujący. UE najpierw wyznacza maksymalną szybkość transmisji danych, jaka może być obsługiwana przez CPCH w UTRAN za pomocą CSiCH transmitowanego przez UTRAN i liczbę multikodów, jakich można używać w CPCH, i wybiera właściwe ASC przy uwzględnieniu właściwości, szybkości transmisji danych i długości transmisji danych do przesłania przez CPCH. Następnie UE wybiera sygnaturę właściwą dla ruchu danych UE spośród sygnatur zdefiniowanych w wybranym ASC.

[T a b e l a 4]

N

Sygnatura

0

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

P0 (n)

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

P1 (n)

a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

P2 (n)

a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

Pa (n)

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

P4 (n)

a

a

a

a

-a

-a

-a

-a

a

a

a

a

-a

-a

-a

-a

Ps (n)

a

-a

a

-a

-a

a

-a

a

a

-a

a

-a

-a

a

-a

a

P6 (n)

a

a

-a

a

-a

-a

a

a

a

a

-a

a

-a

-a

a

a

P7 (n)

a

-a

-a

a

-a

a

a

-a

a

-a

-a

a

-a

a

a

-a

Ps (n)

a

a

a

a

a

a

a

a

-a

-a

-a

-a

-a

-a

-a

-a

Ps (n)

a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

a

P10 (n)

a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

a

P11 (n)

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

-a

a

a

-a

-a

a

a

-a

P12 (n)

a

a

a

a

-a

-a

-a

-a

-a

-a

-a

-a

a

a

a

a

P13 (n)

a

-a

a

-a

-a

a

-a

a

-a

a

-a

a

a

-a

a

-a

P14 (n)

a

a

-a

a

-a

-a

a

a

-a

-a

a

-a

a

a

-a

-a

P15 (n)

a

-a

-a

a

-a

a

a

-a

-a

a

a

-a

a

-a

-a

a

Preambuła dostępowa 905 z fig. 9B ma taką samą wielkość jak oznaczona odnośnikiem 901. Preambuła dostępowa 905 jest rozpraszana kodem szyfrującym 907 łącza w dół przez układ mnożący 906 i transmitowana do UTRAN. Chwila, w której AP jest transmitowane opisano w odniesieniu do fig. 7 i tabeli 3, a kod szyfrujący 907 opisano w odniesieniu do fig. 8B.

Informacja transmitowana od UE do UTRAN poprzez AP z fig. 9B zawiera szybkość transmisji danych CPCH, żądaną przez UE lub liczbę ramek do przesłania przez UE albo zawiera informację generowaną przez połączenie kombinacji obydwu rodzajów powyższych informacji z sygnaturą na zasadzie jeden do jednego. W stanie techniki, informacja transmitowana od UE do UTRAN poprzez AP jest kodem szyfrującym łącza w górę i szybkością transmisji danych potrzebną dla CPCH, kodem kanałowym i szybkością transmisji danych dla łącza w dół kanału dedykowanego do sterowania mocą CPCH oraz liczbą ramek danych przeznaczonych do transmisji. UE wybiera odpowiednią sygnaturę przy uwzględnieniu powyższych informacji i wysyła ją do UTRAN poprzez AP. Gdy informacja transmitowana przez AP jest wyznaczana w powyższy sposób, UTRAN spełnia tylko jedną funkcję, pozwalając lub nie pozwalając UE użyć kanału żądanego przez UE. Dlatego nawet jeśli w UTRAN istnieje

PL 204 290 B1 dostępny kanał CPCH, to według stanu techniki nie można przydzielić CPCH urządzeniu UE. Gdy istnieje wiele urządzeń UE, które żądają kanału CPCH o takich samych warunkach, dochodzi do kolizji pomiędzy poszczególnymi UE próbującymi pozyskać CPCH, wydłużając tym samym czas wymagany do pozyskania kanału przez UE. Jednakże w tej postaci wykonania wynalazku, UE transmituje tylko możliwą maksymalną szybkość transmisji danych CPCH lub maksymalną szybkość transmisji danych i liczbę ramek danych przeznaczonych do transmisji, do UTRAN, a UTRAN wyznacza wtedy, poprzez CA, pozostałe informacje do użytkowania CPCH, kodu szyfrującego łącza w górę i kodu kanałowego dla dedykowanego kanału łącza w dół. Dlatego w postaci wykonania tego wynalazku, możliwe jest przyznanie UE prawa do użytkowania CPCH, umożliwiającym tym samym efektywną i elastyczną alokację CPCH w UTRAN.

Szczegółowy opis CD_P

Na fig. 10A i 10B pokazano strukturę preambuły detekcji kolizji CD_P i sposób jej generowania zgodnie z postacią wykonania tego wynalazku. Struktura CD_P i sposób jej generowania są takie same jak w przypadku AP z fig. 9A i 9B. Kod szyfrujący łącza w górę pokazany na fig. 10B może być inny niż kod szyfrujący AP pokazany na fig. 8B.

Odnośnikiem 1001 na fig. 10A oznaczono długość CD_P, która jest 256-krotnością sygnatury 1003 dla AP pokazanej w tabeli 4. Zmienna „j sygnatury 1003 może być równa od 0 do 15. To znaczy, dostarcza się 16 sygnatur dla CD_P. Sygnatura 1003 z fig. 10A jest losowo wybierana z 16 sygnatur. Powodem losowego wybierania sygnatury jest chęć zapobieżenia kolizji pomiędzy urządzeniami UE, które odebrały sygnał ACK po transmisji takiego samego AP do UTRAN, będąc tym samym zmuszonym do powtórnego wykonania procesu potwierdzenia. Używając sygnatury 1003 z fig. 10A, w stanie techniki używa się sposobu, który wykorzystuje się podczas wyznaczania tylko jednej sygnatury dla CD_P lub transmisji AP w danym kanale dostępowym. Konwencjonalny sposób transmisji CD_P przy użyciu tylko jednej sygnatury ma na celu zapobieganie kolizjom pomiędzy urządzeniami UE poprzez randomizację chwili transmisji CD_P zamiast używania tej samej sygnatury.

Znany sposób jest jednakże niekorzystny pod tym względem, że jeśli inne UE transmituje CD_P do UTRAN w chwili, kiedy UTRAN nie przesłało ACK dla poprzedniego CD_P odebranego od jednego UE, UTRAN nie może właściwie przetwarzać CD_P transmitowane od innego UE przed przetworzeniem ACK dla pierwszego odebranego CD_P. To znaczy, UTRAN nie może przetwarzać CD_P od innych urządzeń UE w trakcie przetwarzania CD_P od jednego UE. Inny konwencjonalny sposób transmitowania CD_P do UTRAN wykorzystuje ten sam sposób transmisji AP w kanale o dostępie swobodnym. Jak wspomniano wyżej, jeśli UE wysyła AP do UTRAN podczas transmisji RACH, UE powinno czekać na właściwą pozycję, w której AP jest transmitowane. Dlatego ten sposób jest niekorzystny pod tym względem, że upływa dużo czasu, zanim UE wykryje szczelinę dostępowa do transmisji CD_P, co powoduje większe opóźnienia czasowe podczas transmisji CD_P.

W postaci wykonania tego wynalazku, po odebraniu AP_AICH, UE wybiera daną sygnaturę po upływie ustalonego czasu i transmituje wybraną sygnaturę do UTRAN.

CD_P 1005 z fig. 10B ma taki sam rozmiar jak oznaczony odnośnikiem 1001 na fig. 10A. CD_P 1005 jest rozpraszane kodem szyfrującym 1007 łącza w dół przez układ mnożący 1006 i potem transmitowane do UTRAN po ustalonym upływie czasu od chwili, w której odebrano zostało AP_AICH. Kod szyfrujący 1007 opisano z odniesieniem do fig. 8B.

CD/CD_AICH

Na fig. 11A pokazano strukturę kanału wskazującego. Są trzy rodzaje kanału wskazującego. Istnieje kanał wskazujący pozyskanie preambuły dostępu (AP_AICH), którym UTRAN może transmitować ACK lub NAK w odpowiedzi na odebrane AP, kanał wskazujący detekcję kolizji (CD_ICH), którym UTRAN może i transmitować ACK lub NAK w odpowiedzi na odebrane CD_P lub kanał wskazujący przydział kanału (CA_ICH), którym UTRAN może transmitować rozkaz przydziału kanału CPCH do UE. Na fig. 11 B pokazano sposób ich generowania.

Odnośnikiem 1101 na fig. 11A oznaczono część wskazującą, i z którą UTRAN transmituje ACK lub NAK dla pozyskanego AP lub CD_P i rozkaz związany z CA. Odnośnikiem 1003 oznaczono część kanału wskazującego status CPCH (CSICH). Struktura kanałowa CSICH i sposób jej generowania opisano w odniesieniu do fig. 4A i 4B. Odnośnikiem 1111 na fig. 11B oznaczono strukturę ramki kanału wskazującego (ICH). Jak to pokazano, jedna ramka ICH ma długość 20 ms i składa się z 16 szczelin, z których każda może transmitować 0 lub większą liczbę niż 1 z 16 sygnatur pokazanych w tabeli 4. Kanał wskazujący status CPCH (CSICH) 1007 z fig. 11B ma taką samą wielkość jak oznaczony przez 1103 na fig. 11A. Odnośnikiem 1109 na fig. 11B oznaczono kod kanałowy, dla którego

PL 204 290 B1

AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH mogą używać różnych kodów kanałowych, a CD_ICH i CA_ICH mogą używać takiego samego kodu kanałowego. Sygnał w kanale wskazującym status CPCH 1107 jest rozpraszany kodem kanałowym 1109 przez układ mnożący 1108. 16 szczelin rozpraszających stanowiących jedną ramkę ICH jest rozpraszanych kodem szyfrującym 1113 łącza dolnego przez układ mnożący 1112 przed transmisją.

Na fig. 12 pokazano generator AICH do generowania rozkazów CD_ICH i CA_ICH. Jak to opisano wyżej, każdej szczelinie ramki AICH jest przydzielona odpowiednia jedna z 16 sygnatur.

W odniesieniu do fig. 12, układy mnożące 1201-1216 odbierają odpowiednie kody ortogonalne W₁-W₁₆ na jednym wejściu oraz wskaźniki pozyskania AI₁-AI₁₆ na drugim wejściu. Każde Al ma wartość 1, 0 lub -1. AI = 1 oznacza ACK, AI =-1 oznacza NAK, a AI = 0 oznacza nieudane pozyskanie odpowiedniej sygnatury transmitowanej od UE. Dlatego układy mnożące 1201-1216 wymnażają odpowiedni kod ortogonalny z odpowiednim wskaźnikiem pozyskania Al, a sumator 1220 sumuje wyjścia układów mnożących 1201-1216 i wyprowadza wartość wynikową w postaci sygnału AICH.

UTRAN może transmitować rozkaz przydziału kanału przy użyciu generatora AICH z fig. 12 kilkoma sposobami, które zostaną podane niżej tytułem przykładu.

1. Pierwszy sposób przydzielania kanału

W tym sposobie przydziela się jeden kanał łącza w dół do transmisji rozkazu przydziału kanału kanałem dedykowanym. Na fig. 13A i 13B pokazano struktury CD_ICH i CA_ICH realizowanych pierwszym sposobem. W szczególności na fig. 13A pokazano strukturę szczeliny CD_ICH i CA_ICH, a na fig. 13B pokazano przykładowy sposób transmisji CA_ICH i CD_ICH. Odnośnikiem 1301 na fig. 13A oznaczono strukturę szczeliny transmisyjnej CD_ICH do transmisji sygnału odpowiedzi na CD_P. Odnośnikiem 1311 oznaczono strukturę szczeliny transmisyjnej CA_ICH do transmisji rozkazu przydziału kanału. Odnośnikiem 1331 oznaczono strukturę ramki transmisyjnej CD_ICH do transmisji sygnału odpowiedzi na CD_P. Odnośnikiem 1341 oznaczono strukturę ramki do transmisji rozkazu przydziału kanału przez CA_ICH z opóźnieniem τ po transmisji ramki CD_ICH. Odnośniki 1303 i 1313 oznaczają część CSICH.

Sposób alokacji kanałów pokazany na fig. 13A i 13B ma następujące zalety. W tym sposobie przydzielania kanałów, CD_ICH i CA_ICH są fizycznie rozdzielone, ponieważ mają one różne kanały łącza w dół. Dlatego jeśli AICH ma 16 sygnatur, pierwszy sposób przydzielania kanałów może użyć 16 sygnatur dla CD_ICH i również użyć 16 sygnatur dla CA_ICH. W tym przypadku można podwoić liczbę rodzajów informacji, jaka może być transmitowana przy użyciu znaku sygnatur. Dlatego używając znaku „+1 lub „-1 dla CA_ICH, możliwe jest używanie 32 sygnatur dla CA_ICH. W tym przypadku możliwa jest alokacja różnych kanałów wielu użytkownikom, którzy równocześnie zażądali tego samego rodzaju kanału, w następującej kolejności. Najpierw zakłada się, że UE#1, UE#2 i UE#3 w UTRAN równocześnie transmitują AP#3 do UTRAN celem zażądania kanału odpowiadającego AP#3, a UE#4 transmituje AP#5 do UTRAN celem zażądania kanału odpowiadającego AP#5. To założenie odpowiada pierwszej kolumnie z poniższej tabeli 5. W tym przypadku UTRAN rozpoznaje AP#3 i AP#5. W tym momencie UTRAN generuje AP_AICH jako odpowiedź na odebrane AP odpowiednio do wcześniej ustalonego kryterium. Jako przykład wcześniej ustalonego kryterium, UTRAN może odpowiadać na odebrane AP odpowiednio do współczynnika mocy odbieranych AP. Tutaj zakłada się, że UTRAN wybiera AP#3. UTRAN następnie transmituje ACK na AP#3 i NAK na AP#5. To odpowiada drugiej kolumnie z tabeli 5.

Następnie UE#1, UE#2 i UE#3 odbierają ACK transmitowane z UTRAN i losowo generują odpowiednio CD_P. Gdy trzy urządzenia UE generują CD_P (tzn. co najmniej w przypadku, gdy dwa UE generują CD_P dla jednego AP_AICH), odnośne urządzenia UE generują CD_P przy użyciu danej sygnatury i CD_P transmitowane do UTRAN mają różne sygnatury. Zakłada się tutaj, że UE#1 generowało odpowiednio CD_P#6, UE#2 generowało CD_P#2, a UE#3 generowało CD_P#9. Po odebraniu CD_P transmitowanego od urządzeń UE, UTRAN rozpoznaje odebranie 3 CD_P i sprawdza, czy dostępne są CPCH żądane przez urządzenia UE. Jeśli istnieją więcej niż 3 kanały CPCH odpowiadające żądaniu UE w UTRAN, UTRAN transmituje sygnały ACK do CD_ICH#2, CD_ICH#6 i CD_ICH#9 oraz transmituje trzy wiadomości przydziału kanału poprzez CA_ICH. W tym przypadku, jeśli UTRAN transmituje wiadomości do alokacji numerów kanałów #4, #6 i #10 poprzez CA_ICH, urządzenia będą znać numer CPCH im przyznany w następującym procesie. UE#1 zna sygnaturę dla CD_P transmitowanego do UTRAN i również wie, że numer sygnatury jest równy 6. W ten sposób, jeśli nawet UTRAN transmituje wiele sygnałów ACK do CD_ICH, można wiedzieć, ile sygnałów ACK zostało przetransmitowanych.

PL 204 290 B1

Szczegółowy opis tej postaci wykonania wynalazku oparto na założeniach przypadku pokazanego w tabeli 5. Najpierw UTRAN transmitowało trzy sygnały ACK do urządzeń UE poprzez CD_ICH, jak również transmitowało trzy wiadomości przydziału kanału do CA_ICH. Transmitowane wiadomości przydziału kanału odpowiadają numerom kanałów #2, #6 i #9. Po odebraniu CD_ICH i CA_ICH, UE#1 może wiedzieć, że trzy urządzenia w UTRAN równocześnie zażądały kanałów CPCH i UE#1 może samo użyć kanału CPCH odpowiednio do zawartości drugiej wiadomości spośród wiadomości przydziału kanału transmitowanych przez CA_ICH, w kolejności sygnałów ACK dla CD_ICH.

[T a b e l a 5]

Nr UE	Nr AP	AP_IACH	Nr CD	CA_ICH
1	3	ACK#3	6 (Drugie)	#6 (Drugie)
2	3	ACK#3	2 (Pierwsze)	#4 (Pierwsze)
3	3	ACK#3	9 (Trzecie)	#10 (Trzecie)
4	5	NAK#5

W powyższym procesie, ponieważ UE#2 transmitowało CD_P#2, UE#2 wykorzysta wiadomość CA#4 spośród wiadomości przydziału kanału transmitowanych przez CA_ICH. W taki sam sposób UE#3 zostaje przydzielony kanał odpowiadający wiadomości CA#10. W taki sposób możliwa jest równoczesna alokacja kilku kanałów kilku użytkownikom.

2. Drugi sposób przydzielania kanału

Drugi sposób przydzielania kanału jest zmodyfikowaną postacią pierwszego sposobu, zrealizowanym przez ustawienie różnicy czasowej transmisji τ pomiędzy ramką CD_ICH i CA_ICH na „0 celem równoczesnej transmisji CD_ICH i CA_ICH. System W-CDMA rozprasza jeden symbol AP_AICH z współczynnikiem rozpraszania 256 i transmituje 16 symboli w jednej szczelinie AICH. Sposób równoczesnej transmisji CD_ICH i CA_ICH można zrealizować używając symboli o różnej długości. To znaczy, sposób można zrealizować poprzez alokację kodów ortogonalnych o różnych współczynnikach rozpraszania dla CD_ICH i CA_ICH. Dla przykładu w drugim sposobie, gdy liczba możliwych sygnatur używanych dla CD_P wynosi 16 i alokować można maksymalnie 16 kanałów CPCH, możliwa jest alokacja kanałów o długości 512 impulsów dla CA_ICH i CD_ICH, i CA_ICH i CD_ICH mogą każdy transmitować 8 symboli o długości 512 impulsów. Poprzez alokację 8 sygnatur, będących ortogonalnymi w stosunku do siebie, dla CD_ICH i CA_ICH i wymnożenie przydzielonych 8 sygnatur ze znakiem +1/-1, CA_ICH i CD_ICH mogą transmitować przy użyciu 16 sygnatur. Ten sposób jest korzystny pod tym względem, że nie potrzeba przydzielać oddzielnych kodów ortogonalnych CA_ICH, dodatkowo oprócz kodów ortogonalnych używanych dla CD_ICH.

Jak to opisano wyżej, kody ortogonalne o długości 512 impulsów można przydzielać CA_ICH i CD_ICH w następujący sposób. Jeden kod ortogonalny Wi o długości 256 zostaje przydzielony zarówno CA_ICH, jak i CD_ICH. Dla kodu ortogonalnego o długości 512 przydzielonego CD_ICH, kod ortogonalny Wi jest powtarzany dwukrotnie dla utworzenia kodu ortogonalnego [Wi-Wi] o długości 512. Następnie dla kodu ortogonalnego o długości 512 przydzielonego CA_ICH, odwrotny kod ortogonalny -Wi dołącza się do kodu ortogonalnego Wi dla utworzenia kodu ortogonalnego [Wi-Wi]. Można też równocześnie transmitować CD_ICH i CA_ICH bez alokacji oddzielnych kodów ortogonalnych, używając utworzonych kodów ortogonalnych [Wi Wi] i [Wi - Wi].

Na fig. 14 pokazano inny przykład drugiego sposobu, w którym CD_ICH i CA_ICH transmituje się równocześnie poprzez alokację różnych kodów kanałowych o takim samym współczynniku rozpraszania. Odnośnikami 1401 i 1411 na fig. 14 oznaczono odpowiednio część CD_ICH i część CA_ICH. Odnośnikami 1403 i 1413 oznaczono różne ortogonalne kody kanałowe o takim samym współczynniku rozpraszania 256. Odnośnikami 1405 i 1415 oznaczono ramkę CD_ICH i ramkę CA_ICH, z których każda składa się z 15 szczelin dostępowych o długości 5120 impulsów.

W odniesieniu do fig. 14, część CD_ICH 1401 jest tworzona przez wymnażanie sygnatur otrzymywanych przez powtarzanie sygnatury o długości 16 dwukrotnie w jednostce symbolu z wartościami znaku „1, „-1 lub „0 (oznaczającymi odpowiednio ACK, NAK lub nieudane pozyskanie) w oparciu o jednostkę symbolu. Część CD_ICH 1401 może równocześnie transmitować ACK i NAK dla kilku sygnatur. Część CD_ICH 1401 jest rozpraszana kodem kanałowym 1403 przez układ mnożący 1402 i stanowi szczelinę dostępowa ramki CD_ICH 1405. Ramka CD_ICH 1405 jest rozpraszana kodem szyfrującym 1407 łącza w dół przez układ mnożący 1406, a następnie transmitowana.

PL 204 290 B1

Część CA_ICH 1411 jest tworzona przez wymnażanie sygnatur otrzymywanych przez powtarzanie sygnatury o długości 16 dwukrotnie w jednostce symbolu z wartościami znaku „1, „-1 lub „0 (oznaczającymi odpowiednio ACK, NAK lub nieudane pozyskanie) w oparciu o jednostkę symbolu. Część CA_ICH 1411 może równocześnie transmitować ACK i NAK dla kilku sygnatur. Część CA_ICH 1411 jest rozpraszana kodem kanałowym 1413 przez układ mnożący 1412 i stanowi jedną szczelinę dostępowa ramki CA_ICH 1415. Ramka CA_ICH 1415 jest rozpraszana kodem szyfrującym 1417 łącza w dół przez układ mnożący 1416, a następnie transmitowana.

Na fig. 15 pokazano inny przykład drugiego sposobu, w którym CD_ICH i CA_ICH rozprasza się takim samym kodem kanałowym, generuje odpowiednio różnymi zbiorami sygnatur i równocześnie transmituje przy użyciu różnych grup sygnatur.

W odniesieniu do fig. 15, część CA_ICH 1501 jest tworzona przez wymnażanie sygnatur o długości 16 dwukrotnie w jednostce symbolu z wartościami znaku „1, „-1 lub „0 (oznaczającymi odpowiednio ACK, NAK lub nieudane pozyskanie) w oparciu o jednostkę symbolu. Część CA_ICH 1501 może równocześnie transmitować ACK i NAK dla kilku sygnatur, k-ta część CA_ICH 1503 jest używana wtedy, gdy jeden kanał CPCH jest związany z wieloma sygnaturami CA. Powodem wiązania jednego kanału CPCH z kilkoma sygnaturami CA jest zmniejszenie prawdopodobieństwa, że UE użyje CPCH, które nie zostało przydzielone przez UTRAN na skutek błędu powstałego wtedy, kiedy CA_ICH jest transmitowane od UTRAN do UE.

Odnośnikiem 1505 na fig. 15 oznaczono część CD_ICH. Część CD_ICH 1505 jest identyczna z częścią CA_ICH 1501 pod względem struktury fizycznej. Jednakże część CD_ICH 1505 jest ortogonalna z częścią CA_ICH 1501, gdyż część CD_ICH 1505 używa sygnatury wybranej ze zbioru sygnatur innych niż sygnatura używana dla części CA_ICH. Dlatego chociaż UTRAN równocześnie transmituje CD_ICH i CA_ICH, UE nie może pomylić CD_ICH z CA_ICH. Część CA_ICH #1 1501 jest dodawana do części CA_ICH #k 1503 w sumatorze 1502. Część CD_ICH 1505 jest dodawana do części CA_ICH w sumatorze 1504, a następnie rozpraszana ortogonalnym kodem kanałowym 1507 przez układ mnożący 1506. Wynikowa wartość rozproszona stanowi jedną szczelinę CD/CA_ICH, a CD/CA_ICH jest rozpraszane kodem szyfrującym łącza w dół 1510 przez układ mnożący 1508 przed transmisją.

W sposobie do równoczesnej transmisji CD_ICH i CA_ICH poprzez ustawianie różnicy czasowej τ pomiędzy ramką CD_ICH a ramką CA_ICH na „0, można użyć sygnatur dla AICH, pokazanych w tabeli 4, zdefiniowanych w standardzie W-CDMA. W odniesieniu do CA_ICH, ponieważ UTRAN wyznacza jeden z kilku kanałów CPCH dla UE, odbiornik w UE powinien próbować wykrywać kilka sygnatur. W konwencjonalnym AP_AICH i CD_ICH, UE dokonywałoby detekcji tylko jednej sygnatury. Jednakże wtedy, gdy używa się CA_ICH zgodnie z tą postacią wykonania wynalazku, odbiornik w UE powinien próbować wykrywać wszystkie możliwe sygnatury. Dlatego potrzebny jest sposób zaprojektowania lub zmodyfikowania struktury sygnatur dla AICH w taki sposób, aby zmniejszyć stopień złożoności odbiornika w UE.

Jak to opisano wyżej, zakłada się, że 16 sygnatur utworzonych przez wymnażanie 8 sygnatur spośród 16 możliwych ze znakami (+1/-1) przydziela się CD_ICH, a 16 sygnatur utworzonych przez wymnożenie pozostałych 8 sygnatur spośród 16 możliwych sygnatur ze znakami (+1/-1) przydziela się CA_ICH do przydzielenia CPCH.

W standardzie W-CDMA, sygnatura dla AICH wykorzystuje funkcję Hadamarda, która jest tworzona w następujący sposób:

HI	Hn = Hn-1 = 1 1	Hn-1 -Hn-1 1 -1	Hn-1
Hn	=	Hn-1 Hn-1	Hn-1 -Hn-1
HI	=	1	1

-1

Na podstawie powyższego, funkcja Hadamarda o długości 16 wymagana w postaci wykonania tego wynalazku jest następująca. Sygnatury tworzone przez funkcję Hadamarda pokazane w tabeli 4 mają format dany po wymnożeniu sygnatur ze wzmocnieniem kanału A dla AICH, a następujące sygnatury mają format dany przed wymnożeniem sygnatur ze wzmocnieniem kanału A dla AICH.

PL 204 290 B1

11 11 11	1	1 11 11 11	1	=> so
-11-11-11-	-1	1 -1 1 -1 1 -li-	-1	=> SI
1-1-111-1'	-1	ii -1 -1 1 1 -1 -	-1	=> S2
-1-111 -1 -1	1	1-1-111-1 -1	1	=> S3
111-1-1-1	-1	1111-1-1-1	-1	=> Ξ4
-1 1-1-11 -i	1	1-11-1-11 -1	1	=> S5
1 -1 -1 -1 -1 1	1	11-1-1 -1 -1 1	1	=> S6
-1-11-111	-1	1-1-11-111	-1	=> S7
11111 11	1	-1 -1 -i -i -i -i -1	-1	=> S8
-11-11-11	-1	-11-11-11 -1	1	=> S9
1-1-111-1	-1	-1-111 -i -i i	1	=>S10
-1 -1 11-1-1	1	-111-1-11 1 -	1	=> Sil
111-1-1-1-	-1	-1 -1-1-111 1	1	=> S12
-1 1-1-11 -1	1	-11-111-1 1-	-1	=> S13
1 -1 -1 -1 -1 1	1	-1-1111 1 -i -	-1	=> S14
-1 -11-111-	-1	-111-1 1-1 -1	1	=> S15

Osiem z powyższych funkcji Hadamarda przydziela się CD_ICH, zaś pozostałe osiem funkcji Hadamarda przydziela się CA_ICH. Dla uproszczenia wykonania szybkiej transformaty (FHT), sygnatury dla CA_ICH przydziela się w następującej kolejności.

{S1, S9, S5, S13, S3, S7, S11, S15}

Ponadto sygnatury dla CD_ICH są przydzielane w następującej kolejności.

{S2, S10, S6, S14, S4, S8, S12, S16}

Tutaj sygnatury dla CA_ICH są przydzielane od lewej do prawej celem umożliwienia UE wykonywania FHT, minimalizując w ten sposób stopień złożoności. Gdy wybierze się 2, 4 i 8 sygnatur z sygnatur dla CA_ICH od lewej do prawej, liczba A jest równa liczbie -A w każ dej kolumnie, z wyją tkiem ostatniej kolumny. Przydzielając sygnatury dla CD_ICH i CA_ICH w powyższy sposób, możliwe jest uproszczenie struktury odbiornika w UE dla liczby używanych sygnatur.

Ponadto możliwe jest powiązanie sygnatur dla CPCH lub kanału łącza w dół do sterowania CPCH w innym formacie. Dla przykładu, sygnatury dla CA_ICH można alokować w następujący sposób.

{1, 9} => używa się maksymalnie 2 sygnatur {1, 5, 9, 13} => używa się maksymalnie 4 sygnatur {1, 3, 5, 7, 9, 11, 13, 15} => używa się maksymalnie 8 sygnatur

Jeśli wykorzystuje się NUM_CPCH (gdzie 1<NUM_CPCH<=16) kanałów CPCH, znaki (+1/-1) wymnożone z sygnaturami związanymi z k-tym (k=0, ...,NUM_CPCH-1) CPCH (lub kanałem łącza w dół do sterowania CPCH) są dane w następujący sposób.

CA_sign_sig [k] = (-1) [k mod 2] gdzie CA_sign_sig[k] oznacza znak +1/-1 pomnożony przez k-tą sygnaturę, a [k mod 2] oznacza resztę wyznaczoną przez podzielenie „k przez 2. „x jest zdefiniowane jako liczba oznaczająca rozmiar sygnatury, która może zostać wyrażona w następujący sposób.

x = 2 jeśli 0<NUM_CPCH<=4 jeśli 0<NUM_CPCH<=8 8 jeśli 0<NUM_CPCH<=16 Ponadto używane sygnatury są następujące.

CA_sig[k] = (16/x)* Lk/2j + 1

PL 204 290 B1 gdzie LyJ oznacza liczbę całkowitą nie przekraczającą „y. Dla przykładu, w razie używania 4 sygnatur, można je alokować w następujący sposób.

SI	=>	1	1	1	1	1111	11111111
S5	=>	1	1	1	1-	l-l-l-l	111 l-l-l-l-l
S9	=>	1	1	1	1	1111	-l-l-l-l-l-l-l-l
S13	=>	1	1	1	1-	l-l-l-l	-l-l-l-l 1111

Jak można oszacować, jeśli sygnatury alokuje się według postaci wykonania tego wynalazku, sygnatury mają format, w którym kody Hadamarda o długości 4 powtarzają się 4 razy. Odbiornik w UE sumuje powtarzane 4 symbole, a następnie pobiera FHT o długości 4, gdy odbiera CA_ICH, pozwalając w ten sposób na znacznie zmniejszenie złożoności UE.

Ponadto możliwe jest również związanie mapowania sygnatury CA_ICH z formatem, w którym numery sygnatur dla odpowiedniego CPCH zwiększa się o jeden. W takim przypadku kolejne 2i-te i (2i+1)-te symbole mają przeciwne znaki i odbiornik w UE odejmuje tylny symbol od symbolu przedniego spośród symboli rozproszonych, wskutek czego można to traktować jak tę samą implementację.

W przeciwnym razie, sygnatury dla CD_ICH można alokować w następującej kolejności. Najprostszym sposobem utworzenia sygnatur dla k-tego CD_ICH jest zwiększenie numeru sygnatury o jeden powyższym sposobem celem alokacji sygnatur dla CA_ICH. Inny sposób można wyrazić następująco.

CD_sign_sig[k] = (-1)[k mod 2]

CD_sig[k] = 2* + 2

To znaczy, jak to opisano wyżej, CA_ICH alokuje się w kolejności [2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16].

Na fig. 16 pokazano przykład budowy odbiornika CA_ICH w UE dla powyższej struktury sygnatury.

W odniesieniu do fig. 16, układ mnożący 1611 wymnaża odbierany sygnał z kodem rozpraszającym W_p przydzielonym dla kanału pilota celem koncentracji odebranego sygnału i podaje skoncentrowany sygnał na estymator kanałowy 1613. Estymator kanałowy 1613 ocenia wielkość i fazę kanału łącza w dół na podstawie skoncentrowanego sygnału kanału pilota. Koniugator zespolony 1615 dokonuje sprzężenia zespolonego dla wyjścia estymatora kanałowego 1613. Układ mnożący 1617 wymnaża odebrany sygnał z kodem rozpraszającym Walsha przydzielonym kanałowi AICH, a akumulator 1619 akumuluje wyjścia układu mnożącego 1617 przez ustalony okres trwania symbolu (np. okres 256 impulsów) i wyprowadza skoncentrowane symbole. Układ mnożący 1621 wymnaża wyjście akumulatora 1619 z wyjściem koniugatora zespolonego 1615 celem modulacji wartości wejściowych i podaje wynikową wartość wyjściową na konwerter FHT 1629. Odbierając zdemodulowane symbole, FHT 1629 wyprowadza siłę sygnału dla każdej sygnatury. Blok sterujący i decyzyjny 1631 odbiera sygnał wyjściowy z konwertera FHT 1629 i decyduje o sygnaturze o największej możliwości dla CA_ICH.

W tej postaci wykonania wynalazku, używa się sygnatury wyznaczonej w standardzie W-CDMA dla struktury sygnatury dla CA_ICH celem uproszczenia budowy odbiornika w UE. Niżej zostanie opisany inny sposób przydzielania, który jest bardziej efektywny niż sposób wykorzystujący część sygnatur dla CD_ICH.

W tym nowym sposobie przydzielania generuje się 2^K sygnatur o długości 2^K. (Jeśli 2^K sygnatur pomnoży się przez znaki +1/-1, liczba możliwych sygnatur może wynieść 2^K+1). Jeśli jednak wykorzystuje się tylko niektóre z sygnatur, zamiast wszystkich, potrzeba bardziej efektywnie przydzielać sygnatury celem zmniejszenia złożoności odbiornika w UE. Założymy, że wykorzystuje się M sygnatur spośród wszystkich sygnatur. Tutaj, 2^L-1 < M <= 2^L, i 1 <= L <= K. M sygnatur o długości 2^K przekształca się na postać, w której każdy bit funkcji Hadamarda o długości 2^L jest powtarzany 2^K-L razy przed transmisją.

Ponadto w innym sposobie transmisji AICH należy używać sygnatur innych od sygnatur używanych dla AP. Te sygnatury są pokazane w poniższej tabeli 6.

W drugiej postaci wykonania wynalazku używa się sygnatur pokazanych w tabeli 6 dla sygnatur AICH i alokuje CA_ICH tak, że odbiornik UE cechuje się mniejszą złożonością budowy. Zachowuje się właściwość ortogonalności pomiędzy sygnaturami AICH. Dlatego jeśli sygnatury przydzielone AICH są uporządkowane efektywnie, UE może łatwo demodulować CD_ICH za pomocą szybkiej transformaty Hadamarda (FHT).

PL 204 290 B1

[T a b e l a 6]

Symbol Preambuły

Sygnatura

P0

P1

P2

P3

P4

P5

P6

P7

P8

P9

P10

P11

P12

P13

P14

P15

1

A

A

A

-A

-A

-A

A

-A

-A

A

A

-A

A

-A

A

A

2

-A

A

-A

-A

A

A

A

-A

A

A

A

-A

-A

A

-A

A

3

A

-A

A

A

A

-A

A

A

-A

A

A

A

-A

A

A

A

4

-A

A

-A

A

-A

-A

-A

-A

-A

A

-A

A

-A

A

A

A

5

A

-A

-A

-A

-A

A

A

-A

-A

-A

-A

A

-A

-A

A

A

6

-A

-A

A

-A

A

-A

A

-A

A

-A

-A

A

A

A

A

A

7

-A

A

A

A

-A

-A

A

A

A

-A

-A

-A

-A

-A

A

A

8

A

A

-A

-A

-A

-A

-A

A

A

-A

A

A

A

A

A

A

9

A

-A

A

-A

-A

A

-A

A

A

A

-A

-A

-A

A

A

A

10

-A

A

A

-A

A

A

-A

A

-A

-A

A

A

-A

-A

A

A

11

A

A

A

A

A

A

-A

-A

A

A

-A

A

A

-A

A

A

12

A

A

-A

A

A

A

A

A

-A

-A

-A

-A

A

A

A

A

13

A

-A

-A

A

A

-A

-A

-A

A

-A

A

-A

A

-A

A

A

14

-A

-A

-A

A

-A

A

A

A

A

A

A

A

A

-A

A

A

15

-A

-A

-A

-A

A

-A

-A

A

-A

A

-A

-A

A

-A

A

A

16

-A

-A

A

A

-A

A

-A

-A

-A

-A

A

-A

A

A

A

A

W tabeli 6 n-ta sygnatura jest reprezentowana przez Sn, a wartość wyznaczona przez pomnożenie n-tej sygnatury przez znak „-1 jest reprezentowana przez -Sn. Sygnatury AICH według drugiej postaci wykonania wynalazku alokuje się w następujący sposób.

{S1, -S1, S2, -S2, S3, -S3, S14, -S14, S4, -S4, S9, -S9, S11, -S11, S15, -S15}

Jeśli liczba kanałów CPCH jest mniejsza od 16, wtedy sygnatury przydziela się CPCH od lewej do prawej celem umożliwienia UE wykonywania FHT, zmniejszając w ten sposób stopień złożoności. Jeśli wybierze się 2, 4 i 8 sygnatur z {1, 2, 3, 14, 15, 9, 4, 11} od lewej do prawej, liczba „A będzie równa liczbie -A w każdej kolumnie, za wyjątkiem kolumny ostatniej. Następnie poprzez przestawienie (albo permutację) kolejności symboli i wymnożenie przestawionych symboli z daną maską, sygnatury zamienia się na kod ortogonalny pozwalający na wykonanie FHT.

Na fig. 17 pokazano budowę odbiornika dla UE używającego sygnatury według drugiej postaci wynalazku.

W odniesieniu do fig. 17, UE koncentruje sygnał wejściowy dla okresu 256-impulsowego celem wygenerowania symbolu Xi z kompensacją kanałową. Jeśli przyjmie się, że Xi oznacza i-ty symbol podawany na wejście odbiornika UE, przesuwnik pozycyjny 1723 przestawia X, w następujący sposób.

Y = {X₁₅, X₉, Χ10, X6, Χ11, Χ3, Χ7, Χ1 Χ13, Χ12, Χ14, X4, Xe, Xs, Χ2, Χ0}

Układ mnożący 1727 wymnaża przekształconą wartość Y z następującą maską M generowaną przez generator 1725 maski.

M = {-1, -1, -1, -1, 1, 1, 1, -1, 1, -1, -1, 1, 1, 1, -1, -1}

Potem sygnatury S1, S2, S3, S14, S15, S9, S4 i S11 przekształca się na S'1, S'2, S'3, S'14, S'15, S'9, S'4 i S'11 w następujący sposób.

PL 204 290 B1

S'l = i

S'2 = 1

S'3 = 1

S'14 = 1

S'15 = 1

S'9 = 1

S'4 = 1

S'll = 1

111

111

111

111

-1 -1

-1 -1

-1 -1

-1 -1

1111 1111 1111

1	111	-1 -1 -1 -1	-1 -1 -i -i
-1	-1 -1 -1	-1 -1 -1 -1	1111
-1	-1 -1 -1	1111	-1 -1 -1 -1
1	1 -1 -1	1 1-1-1	1 1-1-1
1	1 -1 -1	-1-1 1 1	-1-1 1 1
-1	-111	-1-1 1 1	1 1-1-1
-1	-111	1 1-1-1	-1-1 1 1

Jest rzeczą zrozumiałą, że zmieniając kolejność symboli wejściowych i mnożąc przestawione symbole przez daną maskę, symbole przekształca się na kod ortogonalny umożliwiający wykonanie FHT. Ponadto nie potrzeba wykonywać FHT na długości 16 i możliwe jest dalsze zmniejszenie złożoności odbiornika przez sumowanie powtarzanych symboli i wykonywanie FHT na sumowanych symbolach. To znaczy, w przypadku używania 5 do 8 sygnatur (tzn. wykorzystywania 9 do 16 CPCH), dwa symbole powtarza się. Zatem, jeśli zsumuje się powtarzane symbole, FHT będzie wykonywane na długości 8. Ponadto w razie używania 3 do 4 sygnatur (tzn. 5 do 8 CPCH), powtarza się 4 symbole, wskutek czego FHT można wykonywać po zsumowania powtarzanych symboli. Przestawiając efektywnie sygnatury w taki sposób, możliwe jest drastyczne zmniejszenie złożoności odbiornika.

Odbiornik UE z fig. 17 jest zbudowany w sposób przestawiający koncentrowane symbole, a następnie wymnaża przestawione symbole z określoną maską M. Jednakże możliwe jest uzyskanie takiego samego wyniku nawet wtedy, gdy skoncentrowane sygnały najpierw wymnoży się z określoną maską M, a potem poprzestawia. W takim przypadku trzeba zauważyć, że maska M powinna być inna od tej drugiej.

W odniesieniu do opisu odbiornika pokazanego na fig. 17, układ mnożący 1711 odbiera sygnał wyjściowy konwertera A/D (nie pokazanego na rysunku) i wymnaża odebrany sygnał z kodem kanałowym Wp przydzielonym kanałowi pilota celem skoncentrowania odebranego sygnału. Estymator kanałowy 1713 ocenia wielkość i fazę kanału łącza w dół na podstawie skoncentrowanego sygnału pilota. Układ mnożący 1717 wymnaża odebrany sygnał z kodem rozpraszającym Walsha W_AIch dla kanału AICH, a akumulator 1719 akumuluje sygnały wyjściowe układu mnożącego 1717 przez ustalony okres symbolu (tj. okres 256 impulsów) i wyprowadza skoncentrowane symbole. Dla demodulacji, skoncentrowane symbole AICH wymnaża się z wyjściem koniugatora zespolonego 1715, który dokonuje sprzężenia zespolonego dla wyjścia estymatora kanałowego 1713. Zdemodulowane symbole podaje się na przesuwnik pozycyjny (lub układ permutacyjny) 1723, który przestawia symbole wejściowe tak, aby symbole powtarzane sąsiadowały ze sobą. Wyjście przesuwnika pozycyjnego 1723 wymnaża się z wyjściem maski z generatora maski 1725 w układzie mnożącym 1727 i podaje na konwerter FHT 1729. Odbierając sygnał wyjściowy z układu mnożącego 1727, konwerter FHT 1729 wyprowadza siłę sygnału każdej sygnatury. Blok sterująco-decyzyjny 1731 odbiera sygnał wyjściowy z konwertera FHT 1729 i decyduje o sygnaturze mającej największą możliwość dla CA_ICH.

Na fig. 17 można uzyskać takie same rezultaty, chociaż zamieniono położenia przesuwnika pozycyjnego 1723, generatora maski 1725 i układu mnożącego 1727. Ponadto, nawet jeśli odbiornik UE nie przestawia położenia symboli wejściowych za pomocą przesuwnika pozycyjnego 1723, możliwe jest również wcześniejsze wyznaczenie pozycji, na które należy przenosić symbole i wykorzystać tę informację podczas wykonywania FHT.

Podsumowując postać wykonania struktur sygnatury CA_ICH według wynalazku, generuje się 2^K sygnatur o długości 2^K. (Gdy K² sygnatur pomnoży się przez znaki +1/-1, liczba możliwych sygnatur może wynieść 2^K+1). Jeśli jednak wykorzystuje się tylko niektóre sygnatury zamiast wszystkich, konieczna jest bardziej efektywna alokacja celem zmniejszenia złożoności odbiornika UE. Założymy, że

L-1 L wykorzystuje się M sygnatur spośród wszystkich sygnatur. Tutaj, 2^L-1 < M <= 2^L, i 1 <= L <= K. M sygnatur o długości K² przekształca się na postać, w której każdy bit funkcji Hadamarda o długości 2^L jest powtarzany 2^K-L razy przed transmisją, gdy dla odpowiednich bitów po permutacji symboli zastosuje się określoną maskę lub przetwarzanie z użyciem członu „LUB wykluczające. Dlatego celem

PL 204 290 B1 tej postaci wykonania jest łatwe wykonywanie FHT poprzez wymnażanie odbieranych symboli z określoną maską i permutację symboli w odbiorniku UE.

Ważne jest nie tylko wybieranie właściwych sygnatur do alokacji kanału CPCH, ale również alokowanie kanału danych i kanału sterującego dla CPCH łącza w górę i kanału sterującego łącza w dół do sterowania CPCH łącza w górę.

Po pierwsze, najprostszym sposobem alokacji kanału wspólnego łącza w górę jest alokacja kanału sterującego łącza w dół, którym UTRAN transmituje informacje do sterowania mocą oraz wspólnego kanału sterującego łącza w górę, którym UE transmituje wiadomość sterującą, wiążąc kanał sterujący łącza w dół ze wspólnym kanałem sterującym łącza w górę na zasadzie jeden do jednego. Gdy kanał sterujący łącza w dół i wspólny kanał sterujący łącza w górę zaalokuje się na zasadzie jeden do jednego, możliwa będzie alokacja kanału sterującego łącza w dół i wspólnego kanału sterującego łącza w górę, transmitując rozkaz tylko jeden raz bez oddzielnej dodatkowej wiadomości. To znaczy, ten sposób przydzielania kanału stosuje się wtedy, gdy CA_ICH wyznacza zarówno kanał łącza w dół, jak i kanał łącza w górę.

W drugim sposobie mapuje się kanał łącza w górę przy użyciu funkcji sygnatur dla AP transmitowanego przez UE, numeru szczeliny kanału dostępowego, w której AP jest transmitowane oraz sygnatur dla CD_P transmitowanego przez UE. Dla przykładu, kanał wspólny łącza w górę można związać z kanałem łącza w górę odpowiadającym numerowi szczeliny w chwili, gdy CD_P jest transmitowane i sygnaturze dla CD_P. To znaczy, w powyższym sposobie przydzielania kanału, CD_ICH ma funkcję alokacji używaną dla łącza w górę, a CA_ICH ma funkcję alokacji kanału używanego dla łącza w dół. Jeśli UTRAN przydzieli kanał tym sposobem, możliwe będzie maksymalne wykorzystanie zasobów UTRAN, zwiększając tym samym wydajność wykorzystania kanałów.

Ponieważ UTRAN i UE mogą znać, każde z nich, sygnaturę używaną dla AP transmitowanego od UE oraz CA_ICH, tj. wiadomość przydziału kanału, odbieraną w UE, inny sposób alokujący CPCH wykorzystuje te dwie zmienne. UTRAN może alokować CPCH UE w sposób elastyczny. Zasada tego sposobu jest następująca. Sygnatura używana dla AP jest mapowana na szybkość transmisji danych, jakiej UE żąda i CA_ICH jest mapowane na jeden z kanałów CPCH, który może obsłużyć szybkość transmisji danych żądaną przez UE. Jeśli tutaj liczba sygnatur dla AP jest równa M, a liczba CA_ICH jest równa N, to liczba możliwych przypadków będzie równa MxN.

Założymy tu, że liczba sygnatur dla AP jest równa M = 3, a liczba CA_ICH jest równa N = 4, jak to pokazano w poniższej tabeli 7.

[T a b e l a 7]

Nr kanału	Nr CA odebranego przez CA_ICH
CA (1)	CA (2)	CA (3)	CA (4)
Nr AP	AP (1)	1	2	3	4
AP (2)	5	6	7	8
AP(3)	9	10	11	12

W tabeli 7, sygnaturami dla AP są AP (1), AP (2) i AP (3), a numery kanałów alokowane przez CA_ICH są równe CA (1), CA (2), CA (3) i CA (4). W przypadku przydzielania kanałów, jeśli kanały wybiera się tylko poprzez CA_ICH, liczba dostępnych kanałów wynosi 4. To znaczy, gdy UTRAN transmituje CA (3) do UE, a UE wtedy odbiera CA (3), UE przydziela się 3-ci kanał. Jednakże ze względu na to, że UE i UTRAN znają numer sygnatury dla AP i numer CA (lub numer sygnatury CA dla CA_ICH), możliwa jest ich kombinacja. Dla przykładu w przypadku, gdy kanały przydziela się przy użyciu numeru AP i numeru CA pokazanych w tabeli 7, to jeśli UE przesłało AP (2), a UTRAN przesłało CA (3), UE wybiera raczej numer kanału 7 (2, 3) zamiast wybrać numer kanału 3. To znaczy, z tabeli 7 można znać kanał odpowiadający AP = 2 i CA = 3, a informacja z tabeli 7 jest zwykle przechowywana w UE i UTRAN. Dlatego UE i UTRAN mogą wiedzieć, że przydzielonym numerem kanału CPCH jest 7, wybierając drugi rząd i trzecią kolumnę w tabeli 7. W rezultacie numerem kanału CPCH odpowiadającym (2, 3) jest 7.

Dlatego sposób wybierania kanału przy użyciu dwóch zmiennych zwiększa liczbę możliwych do wyboru kanałów. UE i UTRAN mają informację z tabeli 7 poprzez wymianę sygnałów górnej warstwy lub też mogą obliczyć tę informację odpowiednio z formułą. To znaczy, możliwe jest wyznaczenie miejsca przecięcia i numeru przy wykorzystaniu numeru AP w rzędzie i numeru CA w kolumnie.

PL 204 290 B1

Aktualnie, ponieważ istnieje 16 rodzajów AP i 16 liczb, które można przydzielać poprzez CA_ICH, liczba możliwych kanałów jest równa 16x16=256.

Taka operacja zostanie opisana w odniesieniu do fig. 18 i 19. Sterownik 1820 w UE i sterownik 1920 w UTRAN można wyposażyć w informację o przydziale kanałów, taką jak w tabeli 7 lub we wspomniany wyżej sposób obliczania. Na fig. 18 i 19 zakłada się, że sterowniki 1820 i 1920 zawierają informacje z tabeli 7.

Sterownik 1820 w UE wyznacza, gdy wymagana jest transmisja przez CPCH, sygnaturę AP odpowiadającą pożądanej szybkości transmisji danych i transmituje wyznaczoną sygnaturę AP poprzez generator 1831 preambuły, który wymnaża wyznaczoną preambułę AP z kodem szyfrującym w jednostkach impulsów. Po odebraniu preambuły AP, UTRAN sprawdza sygnaturę używaną dla preambuły AP. Jeśli odebrana preambuła nie jest używana przez inne UE, UTRAN tworzy AP_AICH przy użyciu odebranej sygnatury. W przeciwnym razie, jeśli odebrana sygnatura jest używana przez inne UE, UTRAN tworzy AP_AICH przy użyciu wartości sygnatury uzyskanej przez odwrócenie fazy odebranej sygnatury. Po odebraniu preambuły AP, dla której używana jest inna sygnatura przez inne UE, UTRAN sprawdza, czy użyć odebraną sygnaturę i tworzy AP_AICH przy użyciu sygnatury odwróconej lub w fazie z odebraną sygnaturą. Potem UTRAN tworzy AP_AICH przez zsumowanie generowanych sygnałów AP_AICH i w ten sposób może transmitować status sygnatur.

Po odebraniu AP_AICH używającego takiej samej sygnatury co sygnatura przesłana, UE tworzy CD_P przy użyciu jednej z sygnatur do detekcji kolizji i transmituje utworzone CD_P. Po odebraniu sygnatury zawartej w CD_P od UE, UTRAN transmituje CD_ICH używając tej samej sygnatury co sygnatura użyta dla CD_P. W tym czasie, jeśli UTRAN odbierze CD_P poprzez demodulator 1911 preambuły, sterownik 1920 w UTRAN zna żądanie przydziału CPCH i tworzy CA_ICH i transmituje to CA_ICH do UE. Jak powiedziano wyżej, CD_ICH i CA_ICH można transmitować albo równocześnie, albo oddzielnie. Opisując operację generowania CA_ICH, UTRAN wyznacza nieużywany kod szyfrujący spośród kodów szyfrujących odpowiadających szybkości transmisji danych żądanej przez UE i wyznacza sygnaturę odpowiednio do sygnatur używanych dla AP transmitowanych przez UE, tj. wyznaczonej sygnatury CA_ICH z tabeli 7. Kombinacja wyznaczonej sygnatury CA_ICH i sygnatury używanej dla AP jest informacją o przydziale kanału CPCH. Sterownik 1920 w UTRAN przypisuje kanał CPCH łącząc wyznaczoną sygnaturę CA_ICH z odebraną sygnaturą AP, następnie UTRAN odbiera informację o wyznaczonej sygnaturze CA_ICH za pośrednictwem generatora AICH 1931 celem wygenerowania CA_ICH. CA_ICH jest transmitowane do UE przez formater 1933 ramki. Po odebraniu informacji o sygnaturze CA_ICH, UE poznaje CPCH przeznaczone do użytkowania przez UE w wyżej opisany sposób, wykorzystując sygnaturę użytą dla AP i odebraną sygnaturę CA_ICH.

Na fig. 18 pokazano budowę nadajnika/odbiornika do łączności z UTRAN przez wykorzystanie CPCH łącza w górę według postaci wykonania tego wynalazku.

Jak pokazano na fig. 18, demodulator AICH 1811 demoduluje sygnały AICH na łączu w dół transmitowane przez generator AICH w UTRAN, odpowiednio do wiadomości sterującej 1822 dostarczonej przez sterownik 1820. Wiadomość sterująca 1822 wskazuje, że odbierany sygnał łącza w dół jest jednym z sygnałów AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH. Demodulator AICH 1811 może zawierać demodulator AP_AICH, demodulator CD_ICH i demodulator CA_ICH. W tym przypadku sterownik 1820 wyznacza kanały odpowiednich demodulatorów celem umożliwienia im odbioru AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH, transmitowanych od UTRAN. AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH można implementować za pomocą albo jednego demodulatora albo oddzielnych demodulatorów. W tym przypadku sterownik 1820 może wyznaczyć kanały przydzielając szczeliny do odbioru AICH z podziałem czasu.

Kanał łącza w dół zostaje wyznaczony dla danych A i sygnałowego procesora sterującego 1813 poprzez sterownik 1820 i sygnałowy procesor 1813 sterujący i danych 1813 przetwarza dane lub sygnał sterujący (włącznie z rozkazem sterowania mocą) odbierane kanałem dedykowanym. Ponieważ estymator kanałowy 1815 może oceniać siłę sygnału odbieranego od UTRAN łączem w dół, wspomaga on procesor sygnałowy 1813 demodulacją odbieranych danych poprzez sterowanie kompensacją fazową i wzmocnieniem odbieranych danych.

Sterownik 1820 steruje całym działaniem odbiornika kanału łącza w dół i nadajnikiem kanału łącza w górę w UE. W tej postaci wykonania wynalazku, sterownik 1820 steruje generowaniem preambuły dostępowej AP i preambuły detekcji kolizji CD_P poprzez sygnał sterujący 1826 generowaniem preambuły podczas dostępu do UTRAN. Sterownik 1820 steruje mocą transmisji łącza w górę przy użyciu sygnału sterowania 1824 mocą łącza w górę i przetwarza sygnały AICH transmitowane od UTRAN. To znaczy, sterownik 1820 steruje generatorem 1831 preambuły celem generowania preamPL 204 290 B1 buły dostępowej AP i preambuły detekcji kolizji CD_P, jak to oznaczono odnośnikiem 301 na fig. 3, oraz steruje demodulatorem AICH 1811 w celu przetwarzania sygnałów AICH generowanych tak, jak zaznaczono odnośnikiem 301 na fig. 3.

Generator 1831 preambuły, pod kontrolą sterownika 1820, generuje preambuły AP i CD_P oznaczone odnośnikiem 331 na fig. 3. Formater 1833 ramki formatuje ramkę danych odbierając preambuły AP i CD_P wyprowadzane z generatora 1831 preambuły i transmituje pakiet danych i sygnały pilota łączem w górę. Formater 1833 ramki steruje mocą transmisji łącza w górę odpowiednio do sygnału sterowania mocą wyprowadzanego ze sterownika 1820. Formater 1833 ramki może także transmitować inne sygnały transmisyjne 1832 łącza w górę, takie jak preambuła sterowania mocą i dane po przydzieleniu CPCH przez UTRAN. W takim przypadku możliwe jest również transmitowanie rozkazu sterowania mocą transmitowanego kanałem łącza w górę celem sterowania mocą transmisji łącza w dół.

Na fig. 19 pokazano nadajnik/odbiornik UTRAN do łączności z UE przy wykorzystaniu CHCH łącza w górę i kanału łącza w dół zgodnie z postacią wykonania wynalazku.

Jak pokazano na fig. 19, detektor AICH 1911 wykrywa AP i CD_P oznaczone odnośnikiem 331 na fig. 3 i dostarcza sterownikowi 1920 wykryte sygnały AP i CD_P. Kanał łącza w górę zostaje przydzielony sygnałowemu procesorowi sterującemu 1913 i danych poprzez sterownik 1920 i sterujący procesor sygnałowy 1913 i danych przetwarza dane lub sygnał sterujący odbierane wyznaczonym kanałem. Estymator kanałowy 1915 ocenia moc sygnału odbieranego od UE łączem w dół i steruje wzmocnieniem sygnałowego procesora sterującego 1913 i danych.

Sterownik 1920 steruje całym działaniem odbiornika kanału łącza w dół i nadajnikiem kanału łącza w górę w UTRAN. Sterownik 1920 steruje wykrywaniem preambuły dostępowej AP i preambuły detekcji kolizji CD_P generowanych przez UE. Ponadto sterownik 1920 steruje generowaniem sygnałów AICH celem odpowiadania na AP i CD_P i wiadomości przydziału kanałów używając rozkazu 1922 sterującego wyborem preambuły. To znaczy wtedy, gdy wykryte zostaje AP lub CD_P przez detektor 1911 preambuły, sterownik 1920 steruje generatorem AICH 1931 za pomocą rozkazu 1926 sterującego generowaniem AICH, celem generowania sygnałów AICH oznaczonych liczbą 301 na fig. 3.

Generator AICH 1931, pod kontrolą sterownika 1920, generuje AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH, które są sygnałami odpowiedzi na sygnały preambuły. Generator AICH 1931 może być wyposażony w generator AP_AICH, generator CD_ICH i generator CA_ICH. W takim przypadku sterownik 1920 wyznacza generatory do generowania AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH oznaczonych odnośnikiem 301 na fig. 3. AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH można realizować albo w postaci jednego generatora, albo oddzielnych generatorów. Gdy AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH generuje się za pomocą jednego generatora AICH, sterownik 1920 może przydzielać szczeliny ramki AICH z podziałem czasu dla AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH w celu transmisji AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH w jednej ramce.

Formater 1933 ramki formatuje dane ramki odpowiednio do AP_AICH, CD_ICH i CA_ICH wyprowadzanych z generatora AICH 1931 i sygnałów sterujących łącza w dół. Formater 1933 ramki steruje również mocą transmisji łącza w górę odpowiednio do sygnału 1924 sterowania mocą transmitowanego przez sterownik 1920. Ponadto w przypadku odbioru od UE rozkazu sterowania mocą dla łącza w dół, formater 1933 ramki może również sterować mocą transmisji kanału łącza w dół, który steruje mocą transmisji wspólnego kanału pakietowego odpowiednio do rozkazu sterowania mocą odebranego od UE.

Na fig. 20 pokazano strukturę szczeliny preambuły sterowania mocą PC_P transmitowanej od UE do UTRAN. PC_P ma długość od 0 do 8 szczelin. Długość PC_P może być równa 0 szczelin, gdy środowisko radiowe pomiędzy UTRAN a UE jest tak dobre, że nie ma potrzeby ustawiania początkowej mocy CPCH łącza w górę lub kiedy system nie wykorzystuje PC_P. W przeciwnym razie PC_P może mieć długość 8 szczelin. Fundamentalna struktura PC_P pokazana na fig. 20 jest zdefiniowana w specyfikacji standardu W-CDMA. PC_P zawiera szczeliny dwóch typów, i każda szczelina składa się z 10 bitów. Odnośnikiem 2001 na fig. 20 oznaczono pole pilota, które zawiera 8 lub 7 bitów odpowiednio do typu szczeliny PC_P. Odnośnikiem 2003 oznaczono pole informacji sprzężenia zwrotnego używane wtedy, gdy istnieje informacja sprzężenia zwrotnego do przesłania do UTRAN, i to pole ma długość 0 lub 1 bita. Odnośnikiem 2005 oznaczono pole do transmisji rozkazu sterowania mocą. To pole wykorzystuje się wtedy, gdy UE steruje mocą transmisji łącza w dół i ma ono długość 2 bitów.

UTRAN mierzy moc transmisji UE wykorzystując pole pilota 2001 w PC_P i następnie transmituje rozkaz sterowania mocą dedykowanym kanałem łącza w dół celem sterowania początkową mocą transmisji CPCH łącza w górę. W procesie sterowania mocą, UTRAN transmituje rozkaz zwiększenia

PL 204 290 B1 mocy wtedy, gdy okaże się, że moc transmisyjna UE jest mała oraz transmituje rozkaz zmniejszenia mocy wtedy, gdy okaże się, że moc transmisji jest duża.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku proponuje się sposób wykorzystania PC_P dla potwierdzenia ustawienia CPCH obok celu sterowania mocą. Powód potwierdzania ustawienia CPCH jest następujący. Gdy UTRAN przesłało wiadomość przydziału kanału do UE, wiadomość przydziału kanału może zawierać błąd ze względu na złe środowisko radiowe lub złe środowisko wielościeżkowe pomiędzy UTRAN i UE. W takim przypadku UE odbierze wiadomość przydziału kanału z błędami i niewłaściwie użyje kanału CPCH, który nie został wyznaczony przez UTRAN, powodując w ten sposób kolizję na łączu w górę z innym UE użytkującym odpowiedni kanał CPCH. Taka kolizja może mieć miejsce w stanie techniki nawet wtedy, gdy wymaga się prawa użytkowania kanału, jeśli UE sygnał NAK transmitowany od UTRAN pomyli z sygnałem ACK. Dlatego jedna korzystna postać wynalazku proponuje sposób, w którym UE żąda od UTRAN ponownego potwierdzenia wiadomości przydziału kanału, zwiększając tym samym niezawodność użytkowania CPCH łącza w górę.

Powyższy sposób, w którym UE żąda od UTRAN potwierdzenia wiadomości przydziału kanału lub wiadomości żądania kanału przy wykorzystaniu PC_P nie wpływa na początkowe zadanie PC_P polegające na pomiarze mocy odbioru łącza w górę w celu sterowania mocą. Pole pilota w PC_P jest informacją znaną UTRAN i wartość wiadomości potwierdzenia przydziału kanału transmitowanej od UE do UTRAN jest również znana UTRAN, wskutek czego UTRAN nie ma trudności z pomiarem mocy odbiorczej łącza w górę. Dlatego UTRAN może potwierdzić, czy UE normalnie odebrało wiadomość przydziału kanału, sprawdzając wiadomość potwierdzenia CA transmitowaną przez PC_P. W tej postaci wykonania wynalazku, jeśli bity pilota znane przez UTRAN nie są demodulowane w procesie pomiaru mocy odbiorczej łącza w górę, UTRAN ustala, że wiadomość przydziału kanału lub wiadomość ACK użyta w przypadku stanu techniki, transmitowana do UE zawiera błąd i w sposób ciągły transmituje rozkaz zmniejszenia mocy dla zmniejszenia mocy transmisyjnej łącza w górę, łączem w dół odpowiadającym CPCH na zasadzie jeden do jednego. Ponieważ standard W-CDMA ustala, że rozkaz zmniejszenia mocy powinien być transmitowany 16 razy dla jednej ramki 10 ms, moc transmisji zmniejsza się o co najmniej 15 dB w ciągu 10 ms od chwili, kiedy wystąpił błąd, nie mając takiego poważnego wpływu na pozostałe UE.

Na fig. 21 pokazano sposób generowania PC_P z fig. 20. W odniesieniu do fig. 21, odnośnikiem 2101 oznaczono PC_P, które ma taką samą strukturę jak na fig. 20. Odnośnikiem 2103 oznaczono kod kanałowy, który jest wymnażany z CP_P przez układ mnożący 2102 celem rozpraszania PC_P. Kod kanałowy 2103 ma współczynnik rozpraszania 256 impulsów i jest ustawiany zgodnie z zasadą wyznaczoną przez wiadomość CA transmitowaną od UTRAN. Odnośnikiem 2105 oznaczono ramkę PC_P, która składa się z 8 szczelin, z których każda ma długość 2560 impulsów. Odnośnikiem 2107 oznaczono kod szyfrujący łącza w górę używany dla PC_P. Układ mnożący 2106 rozprasza ramkę PC_P 2105 kodem szyfrującym 2107 łącza w górę. Rozproszona ramka PC_P jest transmitowana do UTRAN.

Na fig. 22A pokazano sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału od UE do UTRAN przy wykorzystaniu PC_P. Na fig. 22A, PC_P 2201, kod kanałowy 2203, ramka PC_P 2205 i kod szyfrujący 2207 łącza w górę mają taką samą strukturę i działanie jak PC_P 2101, kod kanałowy 2103, ramka PC_P 2105 i kod szyfrujący 2107 łącza w górę z fig. 21. Ponadto układy mnożące 2202 i 2206 funkcjonują tak samo jak odpowiednio układy mnożące 2102 i 2106 z fig. 21. Aby przesłać wiadomość potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomość potwierdzenia żądania kanału do UTRAN przy wykorzystaniu PC_P, numer kanału lub numer sygnatury CA_ICH odebrany od UTRAN jest w sposób powtarzający się wymnażany z polem pilota PC_P 2201 przed transmisją. Odnośnikiem 2209 na fig. 22A oznaczono wiadomość potwierdzenia CPCH, która zawiera numer sygnatury używanej w CA_ICH transmitowanym od UTRAN do UE lub numer kanału CPCH. Jeśli tutaj sygnatury używane dla CA_ICH odpowiadają CPCH na zasadzie jeden do jednego, numer sygnatury wykorzystuje się dla wiadomości potwierdzenia CPCH, a gdy wiele sygnatur odpowiada jednemu CPCH, używa się numeru kanału CPCH dla wiadomości potwierdzenia CPCH. Wiadomość potwierdzenia CPCH 2209 jest w sposób powtarzający się wymnażana z polem pilota PC_P w układzie mnożącym 2208 przed transmisją.

Na fig. 22B pokazano struktury kodów szyfrujących łącza w górę używanych przez wiele UE w UTRAN dla AP, CD_P, PC_P i części CPCH z wiadomością podczas transmisji PC_P przy zastosowaniu sposobu z fig. 22A. Aby transmitować wiadomość potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomość potwierdzenia żądania kanału do UTRAN przy użyciu PC_P, numer kanału lub numer sygnaPL 204 290 B1 tury CA_ICH odbieranej od UTRAN mapuje się na kod szyfrujący dla części CPCH z wiadomością na zasadzie jeden do jednego. Odnośnik 2221 na fig. 22B oznacza kod szyfrujący używany dla AP, który jest przekazywany UE przez UTRAN kanałem rozsiewczym lub który jest tak samo używany dla części AP w całym systemie. Kod szyfrujący 2223 używany dla CD_P jest kodem szyfrującym, który ma taką samą wartość początkową co kod szyfrujący 2221 dla AP, ale zaczyna się w innej chwili. Jednakże wtedy, gdy dla AP wykorzystuje się grupę sygnatur inną od grupy sygnatur używanej dla CP_P, taki sam kod jak kod szyfrujący 2221 dla AP jest używany dla kodu szyfrującego 2223. Odnośnikiem 2225 oznaczono kod szyfrujący używany dla PC_P, który jest znany UE za pośrednictwem UTRAN lub który jest tak samo używany dla części PC_P w całym systemie. Kod szyfrujący używany dla części PC_P może być albo identyczny albo różny od kodu szyfrującego używanego dla AP i części CP_P. Odnośniki 2227, 2237 i 2247 oznaczają kody szyfrujące używane wtedy, gdy UE#1, UE#2 i UE#k w UTRAN transmitują części CPCH z wiadomością przy użyciu kanałów CPCH. Kody szyfrujące 2227, 2237 i 2247 można ustawiać odpowiednio do AP transmitowanych od urządzeń UE lub wiadomości CA_ICH transmitowanych od UTRAN. „k oznacza tutaj liczbę urządzeń UE, które mogą równocześnie używać kanały CPCH lub liczbę kanałów CPCH w UTRAN.

Jeśli w sytuacji pokazanej na fig. 22B, kod szyfrujący łącza w górę używany przez UTRAN dla CPCH nie jest przydzielony każdemu CPCH lub każdemu UE, to liczba kodów szyfrujących używanych dla części z wiadomością może być mniejsza niż liczba urządzeń UE, które równocześnie użytkują kanały CPCH w UTRAN lub liczba kanałów CPCH w UTRAN.

Na fig. 23 pokazano inny sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału transmitowanych od UE do UTRAN przy użyciu PC_P. Pokazane na fig. 23 PC_P 2301, kod kanałowy 2303, ramka PC_P 2305 i kod szyfrujący 2307 łącza w górę mają taką samą strukturę i działanie co PC_P 2101, kod kanałowy 2103, ramka PC_P 2105 i kod szyfrujący 2107 łącza w górę z fig. 21. Ponadto układy mnożące 2302 i 2306 również tak samo funkcjonują jak odpowiednie układy mnożące 2102 i 2106 z fig. 21. Aby przetransmitować wiadomość potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomość potwierdzenia żądania kanału do UTRAN przy użyciu PC_P, ramkę PC_P 2305 wymnaża się z wiadomością potwierdzenia CPCH 2309 w jednostce impulsów, a następnie rozprasza kodem szyfrującym 2307. Możliwe jest tu uzyskanie takiego samego rezultatu, chociaż kolejność wymnażania wiadomości CPCH i kodu szyfrującego z ramką PC_P jest obrócona. Wiadomość potwierdzenia CPCH zawiera numer sygnatury używanej w CA_ICH transmitowanym od UTRAN do UE lub numer kanału CPCH. Tutaj używa się numeru sygnatury używanej dla wiadomości potwierdzenia CPCH, gdy sygnatury używane dla CA_ICH odpowiadają kanałom CPCH na zasadzie jeden do jednego, przy czym używa się numeru kanału CPCH dla wiadomości potwierdzenia CPCH wtedy, gdy wiele sygnatur odpowiada jednemu CPCH. Środowisko, w którym urządzenia UE w UTRAN używają kodów szyfrujących sposobem z fig. 23 jest równe środowisku zadanemu w sposobie z fig. 22A i 22B.

Na fig. 24A pokazano inny sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału od UE do UTRAN przy wykorzystaniu PC_P. Pokazane na fig. 24A PC_P 2401, ramka PC_P 2405 i kod szyfrujący 2407 łącza w górę mają taką samą strukturę i działanie co PC_P 2101, ramka PC_P 2105 i kod szyfrujący 2107 łącza w górę z fig. 21. Ponadto układy mnożące 2402 i 2306 również tak samo funkcjonują jak odpowiednie układy mnożące 2102 i 2106 z i fig. 21. Aby przetransmitować wiadomość potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomość potwierdzenia żądania kanału do UTRAN przy użyciu PC_P, kod podziału kanałów 2403 wiąże się z sygnaturą CA_ICH odbieraną w UE od UTRAN lub numerem kanału CPCH na zasadzie jeden do jednego celem rozpraszania kanałowego PC P przy użyciu kodu podziału kanałów i transmisji rozproszonego kanałowo PC_P do UTRAN. Środowisko, w którym urządzenia UE w UTRAN używają kodów szyfrujących sposobem z fig. 24A jest równe środowisku zadanemu w sposobie z fig. 22B.

Na fig. 24B pokazano przykład drzewa kodów kanału PC_P odpowiadającego sygnaturom CA_ICH lub numerom kanału CPCH na zasadzie jeden do jednego. To drzewo kodu kanału nazywa się drzewem kodowym OVSF (Orthogonal Variable Spreading Factor) w standardzie W-CDMA i definiuje ono kody ortogonalne odpowiednio do współczynników rozpraszania.

W drzewie kodów OVSF 2431 z fig. 24B, kod kanałowy 2433 używany w charakterze kodu kanałowego dla PC_P ma stały współczynnik rozpraszania równy 256 i istnieje kilka możliwych reguł mapowania do wiązania kodu kanałowego PC_P z sygnaturami CA_ICH lub numerami kanałów CPCH na zasadzie jeden do jednego. Jako przykład reguły mapowania, najniższy z kodów kanałowych mający współczynnik rozpraszania 256 można wiązać z sygnaturą CA_ICH lub numerem kanału

PL 204 290 B1

CPCH na zasadzie jeden do jednego, natomiast najwyższy kod kanałowy można również wiązać z sygnaturą CA_ICH lub numerem kanału CPCH na zasadzie jeden do jednego, zmieniając kod kanałowy lub pomijając kilka kodów kanałowych. Na fig. 24B, „n może być liczbą sygnatur CA_ICH lub liczbą kanałów CPCH.

Na fig. 25A pokazano inny sposób transmisji wiadomości potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomości potwierdzenia żądania kanału transmitowanych od UE do UTRAN przy użyciu PC_P. Pokazane na fig. 25A PC_P 2501, kod kanałowy 2503 i ramka PC_P 2505 mają taką samą strukturę i działanie co PC_P 2101, kod podziału kanałów 2103 i ramka PC_P 2105 z fig. 21. Ponadto układy mnożące 2502 i 2506 również tak samo funkcjonują jak odpowiednie układy mnożące 2102 i 2106 z fig. 21. Aby przetransmitować wiadomość potwierdzenia przydziału kanału lub wiadomość potwierdzenia żądania kanału do UTRAN przy użyciu PC_P, kod szyfrujący 2507 wiąże się z numerem kanału numeru sygnatury CA_ICH odbieranej od UTRAN na zasadzie jeden do jednego celem rozpraszania kanałowego ramki PC_P 2505 kodem szyfrującym łącza w górę przed transmisją. Odbierając ramkę PC_P transmitowaną od UE, UTRAN ustala, czy kod szyfrujący używany dla ramki PC_P odpowiada sygnaturze lub numerowi kanału CPCH transmitowanych przez CA_ICH na zasadzie jeden do jednego. Jeśli kod szyfrujący nie odpowiada sygnaturze lub numerowi kanału CPCH, UTRAN natychmiast przesyła rozkaz zmniejszenia mocy celem zmniejszenia mocy transmisji łącza w górę, do pola rozkazu sterowania mocą dedykowanego kanału łącza w dół odpowiadającego CPCH łącza w górę na zasadzie jeden do jednego.

Na fig. 25B pokazano struktury kodów szyfrujących łącza w górę używanych przez urządzenia UE w UTRAN dla AP, CD_P, PC_P i części CPCH z wiadomością podczas transmisji PC_P sposobem z fig. 25A. Odnośnikiem 2521 na fig. 25B zaznaczono kod szyfrujący używany dla AP, który jest znany urządzeniom UE za pośrednictwem UTRAN i kanału rozsiewczego lub który jest tak samo używany dla części AP w całym systemie. W charakterze kodu szyfrującego 2523 używanego dla CD_P wykorzystuje się kod szyfrujący, który ma taką samą wartość początkową co kod szyfrujący 2521 dla AP, ale ma inną chwilę rozpoczęcia. Jednakże wtedy, gdy grupa sygnatur używanych dla AP jest różna od grupy sygnatur używanych dla CP_P, taki sam kod jak kod szyfrujący 2521 dla PA wykorzystuje się dla kodu szyfrującego 2523'. Odnośnikami 2525, 2535 i 2545 oznaczono kody szyfrujące używane wtedy, gdy UE#1, UE#2 i UE#k transmitują PC_P, i te kody szyfrujące odpowiadają sygnaturze lub numerowi kanału CA_ICH odbieranego w UE od UTRAN na zasadzie jeden do jednego. W odniesieniu do kodów szyfrujących, UE może przechowywać kod szyfrujący używany dla PC_P lub kod szyfrujący może być znany UE za pośrednictwem UTRAN. Kody szyfrujące PC_P 2525, 2535 i 2545 mogą być identyczne z kodami szyfrującymi 2527, 2537 i 2547 używanymi dla części CPCH z wiadomością lub mogą być kodami szyfrującymi odpowiadającym im na zasadzie jeden do jednego, „k zaznaczone na fig. 25B oznacza liczbę kanałów CPCH w UTRAN.

Na fig. 26A do 26C pokazano procedurę alokacji kanału CPCH w UE według postaci wykonania tego wynalazku, a na fig. 27A do 27C pokazano procedurę alokacji kanału CPCH w UTRAN według postaci wykonania tego wynalazku.

W sytuacji pokazanej na fig. 26A, gdy UE ma dane przeznaczone do transmisji poprzez CPCH w etapie 2601, informuje się o maksymalnej możliwej szybkości transmisji danych poprzez monitorowanie CSICH w etapie 2602. Informacja, która może być transmitowana przez CSICH w etapie 2602 może zawierać informację o tym, czy można wykorzystać szybkości transmisji danych obsługiwane przez CPCH. Po uzyskaniu informacji o CPCH od UTRAN w etapie 2602, UE wybiera właściwe ASC w oparciu o informację uzyskaną przez CSICH i właściwość transmitowanych danych, i losowo wybiera ważną grupę podkanałów CPCH_AP w wybranym ASC w etapie 2603. Następnie w etapie 2604 UE wybiera ważną szczelinę dostępowa z ramek SFN+1 i SFN+2 używając SFN ramki łącza w dół i numer grupy podkanałów CPCH. Po wybraniu szczeliny dostępowej, UE w etapie 2605 wybiera sygnaturę odpowiednią dla szybkości transmisji danych, z jaką UE będzie transmitować dane. Tutaj UE wybiera sygnaturę poprzez wybranie jednej z sygnatur do transmisji informacji. Następnie UE dokonuje wyboru pożądanego formatu transportu (TF), kontroli persystencji i oczekuje w etapie 2606 na dokładne upłynięcie opóźnienia czasowego dla transmisji AP. UE ustawia liczbę powtórzeń transmisji i początkową moc transmisji AP w etapie 2607 i transmituje AP w etapie 2608. Po przesłaniu AP, UE oczekuje na ACK w odpowiedzi na przesłane AP w etapie 2609. Możliwe jest ustalenie, czy odebrane zostało AP, czy też nie, poprzez analizę AP_AICH transmitowanego od UTRAN. Po nieudanym odbiorze ACK w etapie 2609, UE ustala w etapie 2631, czy liczba powtarzanych transmisji ustalona w etapie 2607 została przekroczona. Jeśli ustawiona liczba powtarzalnych transmisji została przekroczona

PL 204 290 B1 w etapie 2631, UE transmituje odpowiedź systemową o wystąpieniu błędu, do górnej warstwy celem wstrzymania procesu dostępowego CPCH i wykonania procesu powrotu z sytuacji błędnej, w etapie 2632. To, czy przekroczona została liczba powtarzanych transmisji, można ustalić za pomocą zegara. Jeśli jednak w etapie 2631 numer powtórzeń transmisji nie został przekroczony, UE wybiera nową szczelinę dostępowa zdefiniowaną w grupie podkanałów CPCH_AP w etapie 2633 i wybiera sygnaturę do użycia dla AP, w etapie 2634. Wybierając sygnaturę w etapie 2634, UE wybiera nową sygnaturę spośród ważnych sygnatur w ASC wybranym w etapie 2603 lub wybiera sygnaturą wybraną w etapie 2605. Następnie UE resetuje moc transmisji AP w etapie 2635 i powtórnie wykonuje etap 2608.

Po odebraniu ACK w etapie 2609, UE wybiera sygnaturę do użycia dla CD_P z grupy sygnatur dla preambuły i wybiera szczelinę dostępową do transmisji CD_P w etapie 2610. Szczelina dostępowa do transmisji CD_P może wskazywać na chwilę przypadkową lub ustaloną po tym, jak UE odbierze ACK. Po wybraniu sygnatury i szczeliny dostępowej dla CD_P, UE w etapie 2611 transmituje CD_P, które wykorzystuje wybraną sygnaturę i wybraną szczelinę dostępowa.

Po transmisji CD_P, UE ustala w etapie 2612 z fig. 26B, czy odebrano ACK dla CD_P oraz wiadomość przydziału kanału. UE wykonuje różne operacje zależnie od tego, czy odebrany został sygnał ACK poprzez CD_ICH. W etapie 2612, UE może określić czas odbioru ACK dla CD_P i wiadomości przydziału kanału za pomocą zegara. Jeśli ACK nie zostanie odebrane w ustalonym przez zegar czasie lub odebrane zostanie NAK dla przesłanego CD_P w etapie 2612, UE przechodzi do etapu 2641 celem wstrzymania procedury dostępowej CPCH. W etapie 2641 UE transmituje odpowiedź systemową o wystąpieniu błędu, do wyższej warstwy celem wstrzymania procedury dostępowej CPCH i wykonania procesu powrotu z sytuacji błędnej.

Jeśli jednak w etapie 2612 odebrany zostanie sygnał ACK dla CD_P, UE analizuje wiadomość przydziału kanału w etapie 2613. Możliwe jest równoczesne wykrycie i analiza ACK dla CD_P i wiadomości przydziału kanału poprzez zastosowanie odbiorników z fig. 16 i 17.

W etapie 2614 UE wyznacza kod szyfrujący łącza w górę i kod kanałowy łącza w górę dla części z wiadomością dla fizycznego wspólnego kanału pakietowego (PCPCH) odpowiednio do wiadomości przydziału kanału analizowanej w etapie 2613 oraz wyznacza kod kanałowy dla dedykowanego kanału łącza w dół ustanowionego dla sterowania mocą CPCH. Następnie w etapie 2615 UE ustala, czy liczba szczelin preambuły sterowania mocą PC_P jest równa 8, czy 0. Jeśli liczba szczelin PC_P jest równa 0 w etapie 2615, UE wykonuje etap 2619 dla rozpoczęcia odbioru kanału dedykowanego łącza w dół transmitowanego od UTRAN, w przeciwnym zaś razie, jeśli liczba szczelin PC_P jest równa 8, UE wykonuje etap 2617. W etapie 2617 UE formatuje preambułę sterowania mocą PC_P odpowiednio do kodu szyfrującego łącza w górę, kodu kanałowego i typu szczeliny do użycia dla PC_P. PC_P ma 2 typy szczelin. Po wybraniu kodu szyfrującego dla PC_P i kodu kanałowego, UE transmituje PC_P w etapie 2618 i w tym samym czasie odbiera dedykowany kanał łącza w dół w celu sterowania mocą transmisji łącza w górę odpowiednio do rozkazu sterowania mocą łącza w górę transmitowanego od UTRAN i pomiaru mocy transmisji łącza w dół w celu przesyłania rozkazu sterowania mocą łącza w dół do UTRAN. Następnie w etapie 2620 UE formatuje część z wiadomością PCPCH odpowiednio do wiadomości przydziału kanału analizowanej w etapie 2613 i rozpoczyna transmisję części z wiadomością CPCH w etapie 2621. Potem w etapie 2622 UE ustala, czy transmisja CPCH jest transmisją trybu potwierdzenia. Jeśli transmisja CPCH nie jest transmisją trybu potwierdzenia w etapie 2622, UE wykonuje etap 2625 po transmisji części CPCH z wiadomością w celu transmisji odpowiedzi ze statusem końca transmisji CPCH do warstwy górnej. Następnie UE kończy proces transmisji danych przez CPCH w etapie 2626. Jeśli jednak transmisja CPCH jest transmisją trybu potwierdzenia w etapie 2622, UE ustawia zegar na odbiór ACK dla części CPCH z wiadomością w etapie 2623 i monitoruje kanał dostępowy dla kierunku w przód (FACH) podczas i po transmisji części CPCH z wiadomością w etapie 2624 dla ustalenia, czy od UTRAN odebrano ACK, czy NAK dla części CPCH z wiadomością. Możliwe jest użycie dedykowanego kanału łącza w dół, jak również kanału FACH podczas odbierania ACK lub NAK z UTRAN. Po nie odebraniu ACK dla części CPCH z wiadomością transmitowanej poprzez FACH w etapie 2624, UE ustala w etapie 2651, czy zegar ustawiony w etapie 2623 przekroczył ustawiony czas. Jeśli nie przekroczył, UE wraca do etapu 2624 celem monitorowania ACK lub NAK od UTRAN. Jeśli jednak czas ustawiony w zegarze skończył się, UE transmituje odpowiedź ze statusem nieudanej transmisji do warstwy górnej i wykonuje proces powrotu z błędu z etapie 2652. Jeśli jednak w etapie 2624 odebrany został sygnał ACK, UE wykonuje etap 2625 po odebraniu ACK części CPCH z wiadomością celem transmisji odpowiedzi ze statusem końca transmisji CPCH do warstwy górnej. Potem UE kończy proces transmitowania danych przez CPCH

PL 204 290 B1 w etapie 2626. Teraz podany zostanie dokładny opis sposobu, w jaki UTRAN alokuje CPCH, z odniesieniem do fig. 27A do 27C.

UTRAN transmituje informację o maksymalnej szybkości transmisji danych obsługiwanej przez CPCH lub informację dotyczącą dostępności CPCH odpowiadającego szybkości transmisji danych, wykorzystując do tego CSICH w etapie 2701 z fig. 27A. UTRAN monitoruje szczelinę dostępowa celem odebrania AP transmitowanego od urządzeń UE, w etapie 2702. Podczas monitorowania szczeliny dostępowej, UTRAN w etapie 2703 ustala, czy AP zostało wykryte. W razie nieudanej detekcji AP w etapie 2703, UTRAN wraca do etapu 2702 i powtarza ten proces.

W przeciwnym razie, po wykryciu AP w etapie 2703, UTRAN w etapie 2704 ustala, czy wykryto dwa AP lub więcej (lub odebrano). Jeśli w etapie 2704 wykryto dwa lub więcej AP, UTRAN wybiera właściwe z wykrytych AP w etapie 2731 i następnie przechodzi do etapu 2705. W przeciwnym razie, jeśli wykryto tylko jedno AP i ustalono, że moc odbioru AP lub wymóg odnośnie CPCH zawarte w sygnaturze odebranego AP są właściwe, UTRAN wykonuje etap 2705. Tutaj „wymóg oznacza szybkość transmisji danych, jakiej UE chce użyć dla CPCH lub liczbę ramek danych do transmisji przez użytkownika albo kombinację obydwu tych wymogów.

Jeśli w etapie 2704 odkryto jedno AP lub po wybraniu właściwego AP w etapie 2731, UTRAN przechodzi do etapu 2705 celem generowania AP_AICH do transmisji ACK dla wykrytego lub wybranego AP, a następnie transmituje wygenerowane AP_AICH w etapie 2706. Po transmisji AP_AICH, UTRAN w etapie 2707 monitoruje szczelinę dostępową dla odebrania CD_P transmitowanego od UE, które transmitowało AP. Odebranie AP jest możliwe, nawet w procesie odbierania CD_P i monitorowania szczeliny dostępowej. To znaczy, UTRAN może wykryć AP, CD_P i PC_P ze szczelin dostępowych i generować AICH dla wykrytych preambuł. Dlatego UTRAN może równocześnie odbierać CD_P i AP. W tej postaci wykonania wynalazku, przedstawiony opis skoncentruje się na procesie, w którym UTRAN wykrywa AP generowane przez dane UE, a następnie przydziela CPCH tak, jak to pokazano na fig. 3. Dlatego opis operacji wykonywanych przez UTRAN będzie odpowiadać kolejności odpowiedzi udzielanych przez UTRAN, na AP transmitowane od danego UE, odpowiedzi na CD_P transmitowanego od UE, które transmitowało AP i odpowiedzi na PC_P transmitowane przez odpowiednie UE.

Po wykryciu CD_P w etapie 2708, UTRAN wykonuje etap 2709, w przeciwnym zaś razie, po nieudanym wykryciu CD_P, UTRAN wykonuje etap 2707 celem monitorowania detekcji CD_P. UTRAN stosuje dwa sposoby monitorowania: jeden sposób polega na użyciu zegara, jeśli UE transmituje CD_P w ustalonym czasie po AP_AICH, drugi zaś sposób polega na użyciu systemu wyszukującego, jeśli UE transmituje CD_P w chwilach przypadkowych. Po wykryciu CD_P w etapie 2708, UTRAN ustala w etapie 2709, czy wykryto dwa CD_P lub więcej. Jeśli wykryto dwa CD_P lub więcej w etapie 2709, UTRAN wybiera właściwe z CD_P odebranych w etapie 2741 i generuje CD_ICH i wiadomość przydziału kanału transmitowane przez CA-ICH w etapie 2710. W etapie 2741 UTRAN może wybrać właściwe CD_P zależnie od mocy odbioru odbieranych CD_P. Jeśli w etapie 2709 odebrane zostało jedno CD_P, UTRAN przechodzi do etapu 2710, gdzie UTRAN generuje wiadomość przydziału kanału do przesłania do UE, które transmitowało CD_P wybrane w etapie 2741 lub CD_P odebrane w etapie 2709. Następnie w etapie 2711 z fig. 27B, UTRAN generuje ACK dla CD_P wykrytego w etapie 2708 i CD/CA_ICH do transmisji wiadomości przydziału kanału generowanej w etapie 2710. UTRAN może generować CD/CA_ICH sposobem opisanym w odniesieniu do fig. 13A i 13B. UTRAN transmituje wygenerowane w etapie 2712 CA/CD_ICH sposobem opisanym odnośnie fig. 14 i 15.

Po transmisji CD/CA_ICH, UTRAN generuje dedykowany kanał łącza w dół (DL_DPCH) do sterowania mocą transmisji CPCH łącza w górę, w etapie 2713, przy czym dedykowany kanał łącza w dół może odpowiadać CPCH łącza w górę transmitowanemu od UE na zasadzie jeden do jednego. UTRAN transmituje rozkaz transmitowany kanałem DL_DPCH wygenerowanym w etapie 2714. UTRAN analizuje informację o szczelinie lub taktowaniu odbierając PC_P transmitowane od UE, w etapie 2715. Jeśli informacja o numerze szczeliny lub taktowaniu w PC_P transmitowanym od UE jest równa „0 w etapie 2715, UTRAN rozpoczyna odbieranie części PCPCH z wiadomością transmitowanej od UE w etapie 2719. W przeciwnym razie, jeśli informacja o numerze szczeliny w PC_P transmitowanym od UE jest równa „8 w etapie 2715, UTRAN przechodzi do etapu 2716, w którym UTRAN odbiera PC_P transmitowane od UE i tworzy rozkaz sterowania mocą do sterowania mocą transmisji PC_P. Jednym z celów sterowania mocą transmisji PC_P jest właściwe sterowanie początkową mocą transmisji PCPCH łącza w górę transmitowanego od UE. UTRAN transmituje rozkaz sterowania mocą generowany w etapie 2716 poprzez pole rozkazu sterowania mocą w dedykowanym

PL 204 290 B1 fizycznym kanale sterującym łącza w dół (DL_DPCCH) spośród dedykowanych kanałów łącza w dół wygenerowanych w etapie 2713. Potem w etapie 2718 UTRAN ustala, czy PC_P zostało odebrane całkowicie. Jeśli odbiór PC_P nie został zakończony, UTRAN wraca do etapu 2717, w przeciwnym zaś razie, jeśli odbiór PC_P został zakończony, UTRAN wykonuje etap 2719. To, czy odbiór PC_P został zakończony, można ustalić za pomocą zegara celem ustalenia, czy nadeszło 8 szczelin.

Jeśli w etapie 2718 ustalono, że odbiór PC_P został zakończony, UTRAN rozpoczyna odbieranie części PCPCH łącza w górę z wiadomością w etapie 2719 i ustala w etapie 2720, czy odbiór części PCPCH z wiadomością został zakończony. Jeśli odbiór części PCPCH z wiadomością nie został zakończony, UTRAN w sposób ciągły odbiera PCPCH, a w przeciwnym razie, jeśli odbiór PCPCH został zakończony, UTRAN przechodzi do etapu 2721 z fig. 27C. UTRAN ustala w etapie 2721, czy UE transmituje PCPCH w trybie transmisji potwierdzenia. Jeśli UE transmituje PCPCH w trybie transmisji potwierdzenia, UTRAN wykonuje etap 2722, w przeciwnym zaś razie wykonuje etap 2724 celem zakończenia odbierania CPCH. Jeśli w etapie 2721 ustalono, że UE transmituje PCPCH w trybie transmisji potwierdzenia, UTRAN ustala w etapie 2722, czy odebrana część PCPCH z wiadomością zawiera błąd. Jeśli odebrana część PCPCH z wiadomością zawiera błąd, UTRAN transmituje NAK kanałem dostępowym w przód (FACH) w etapie 2751. W przeciwnym razie, jeśli odebrana część PCPCH z wiadomością nie zawiera błędu, UTRAN transmituje ACK poprzez FACH w etapie 2723 i następnie kończy odbieranie CPCH w etapie 2724.

Na fig. 28A i 28B pokazano procedurę alokacji CPCH w UE według innej postaci wykonania wynalazku, w której „START z fig. 28A jest połączony z punktem „A z fig. 26A. Na fig. 29A do 29C pokazano procedurę alokacji CPCH w UTRAN według innej postaci wykonania wynalazku, w której „START z fig. 29A jest połączony z punktem „A z fig. 27A. Na fig. 28A-28B i fig. 29A-29C pokazano sposoby ustanawiania stabilnego CPCH przy użyciu PC_P opisanego w odniesieniu do fig. 22 do 26, wykonywane odpowiednio przez UE i UTRAN.

Jak pokazano na fig. 28A, UE ustala w etapie 2801, czy CD_ICH i CA_ICH zostały odebrane od UTRAN. Po nieudanym odbiorze CD_ICH i CA_ICH w etapie 2801, UE transmituje odpowiedź systemową o wystąpieniu błędu do warstwy górnej celem zakończenia procedury dostępowej CPCH i procesu wychodzenia z błędu w etapie 2821. „Nieudany odbiór CD-ICH i CA_ICH obejmuje jeden przypadek, w którym nie odbiera się ACK dla CD_ICH [CD-ICH?], chociaż CA_ICH jest odbierane, oraz inny przypadek, w którym CA-ICH nie jest odbierane od UTRAN w przeciągu ustalonego czasu. „Ustalony czas dotyczy czasu ustalonego uprzednio podczas rozpoczynania procedury dostępowej CPCH i do ustawiania czasu można wykorzystać zegar.

W przeciwnym razie, jeśli w etapie 2801 okaże się, że CD/CA_ICH zostało odebrane i wykryto ACK z CD_ICH, UE analizuje wiadomość przydziału kanału transmitowaną od UTRAN w etapie 2802. Po przeanalizowaniu wiadomości przydziału kanału w etapie 2802, UE przechodzi do etapu 2803, w którym UE wyznacza kod szyfrujący łącza w górę części PCPCH z wiadomością, kod kanałowy łącza w górę oraz kod kanałowy dla kanału łącza w dół używanego do sterowania CPCH łącza w górę odpowiednio do przeanalizowanej wiadomości przydziału kanału.

Potem w etapie 2804 UE tworzy PC_P odpowiednio do typu szczeliny, używając kodu szyfrującego łącza w górę i kodu kanałowego łącza w górę ustawionych w etapie 2803. W tej postaci wykonania wynalazku zwiększa się stabilność i niezawodność CPCH przy wykorzystaniu PC_P. Zakłada się, że długość informacji o taktowaniu szczeliny PC_P jest zawsze ustawiona na 8 szczelin.

W etapie 2805 UE wstawia wiadomość potwierdzenia przydziału kanału do PC_P celem sprawdzenia wiadomości przydziału kanału odebranej od UTRAN. UE może wstawić wiadomość potwierdzenia przydziału kanału do PC_P sposobami opisanymi w odniesieniu do fig. 22 do 25. W sposobie według fig. 22, bit pilota z PC_P wymnaża się z wiadomością przydziału kanału lub numerem sygnatury odebranej w UE przed transmisją. W sposobie według fig. 23, szczelinę PC_P wymnaża się z wiadomością przydziału kanału lub numerem sygnatury odebranej w UE przez poziom impulsu przed transmisją. W sposobie według fig. 24, PC_P dzieli się na kanały za pomocą kodu kanałowego odpowiadającego wiadomości przydziału kanału lub numerowi sygnatury odebranej w UE przed transmisją. W sposobie według fig. 25, PC_P rozprasza się kodem szyfrującym odpowiadającym wiadomości przydziału kanału lub sygnaturze odebranej w UE, a następnie transmitowanej do UTRAN. Podczas transmisji wiadomości przydziału kanału przy użyciu wielu sygnatur, UTRAN wykorzystuje wiadomość przydziału kanału dla CPCH przydzielonego UE. Podczas alokacji CPCH przy użyciu jednej sygnatury, UTRAN wykorzystuje sygnaturę dla wiadomości przydziału kanału.

PL 204 290 B1

Następnie w etapie 2806 UE transmituje PC_P generowane w etapie 2805, do UTRAN i rozpoczyna odbieranie DL_DPCH transmitowanego od UTRAN w etapie 2807. Ponadto UE mierzy moc odbioru łącza w dół przy użyciu pola pilota z DL_DPCH i wstawia rozkaz do sterowania mocą transmisji łącza w dół do części dla rozkazu sterowania mocą w PC_P odpowiednio do zmierzonej mocy odbiorczej.

Podczas transmisji PC_P do UTRAN i odbierania DL_DPCH, UE ustala w etapie 2808, czy od UTRAN odebrany został sygnał błędu dla wiadomości przydziału kanału analizowanej przez UE lub określony wzorzec PCB (Power Control Bit) wymagający zwolnienia CPCH. Jeśli w etapie 2808 okaże się, że analizowana wiadomość przydziału kanału zawiera błąd lub wzorzec PCB wskazuje na zwolnienie CPCH, UE kończy transmisję PC_P w etapie 2831 i transmituje odpowiedź ze statusem końca transmisji PCPCH do warstwy górnej oraz wykonuje proces wychodzenia z błędu w etapie 2832.

Jeśli jednak w etapie 2808 okaże się, że odebrany został od UTRAN sygnał błędu dla wiadomości przydziału kanału lub określony wzorzec PCB, UE w etapie 2809 tworzy część PCPCH z wiadomością odpowiednio do przeanalizowanej wiadomości przydziału kanału.

Kontynuując w etapie 2810 z fig. 28B, UE rozpoczyna transmisję części PCPCH z wiadomością generowaną w etapie 2809. Podczas transmisji części PCPCH z wiadomością, UE wykonuje etap 2811, który jest identyczny z etapem 2808 z fig. 28A. Po odebraniu wiadomości potwierdzenia błędu dla wiadomości przydziału kanału lub wiadomości żądania zwolnienia kanału (np. wzorca PCB) od UTRAN w etapie 2811, UE wykonuje etapy 2841 i 2842. UE wstrzymuje transmisję części PCPCH z wiadomością w etapie 2841 i transmituje odpowiedź ze statusem wstrzymania transmisji PCPCH do warstwy górnej oraz wykonuje proces wychodzenia z błędu w etapie 2842. Wiadomość żądania zwolnienia kanału jest dwóch różnych typów. Wiadomość żądania zwolnienia kanału pierwszego typu jest transmitowana wtedy, gdy UTRAN wie, po rozpoczęciu transmisji PCPCH, że aktualnie ustanowiony kanał CPCH spowodował kolizję z CPCH innego UE na skutek opóźnienia w potwierdzeniu wiadomości przydziału kanału dla aktualnie ustanowionego CPCH, transmitowanego od UTRAN. Wiadomość żądania zwolnienia kanału drugiego typu jest transmitowana wtedy, gdy UTRAN transmituje wiadomość kolizji wskazującą na kolizję z innym użytkownikiem, do pierwszego UE, które właściwie użytkuje CPCH i drugie UE rozpoczyna transmisję przy użyciu CPCH, którym pierwsze UE aktualnie komunikuje się z UTRAN, ponieważ wiadomość przydziału kanału odebrana w drugim UE przy użyciu CPCH z UTRAN zawiera błąd. W każdym razie, po odebraniu wiadomości zwolnienia kanału, UTRAN nakazuje zarówno pierwszemu UE, które prawidłowo użytkuje CPCH, jak i drugiemu UE, które odebrało wiadomość przydziału kanału z błędem, zaprzestanie używania CPCH łącza w górę.

Jeśli jednak w etapie 2811 nie zostanie odebrany z UTRAN sygnał błędu dla wiadomości przydziału kanału lub określony wzorzec PCB żądający zwolnienia kanału Z UTRAN, UE w sposób ciągły transmituje część PCPCH z wiadomością w etapie 2812 i ustala w etapie 2813, czy transmisja części PCPCH z wiadomością została zakończona. Jeśli transmisja części PCPCH z wiadomością nie została zakończona, UE wraca do etapu 2812 celem kontynuowania powyższych operacji. W przeciwnym razie, jeśli transmisja części PCPCH z wiadomością została zakończona, UE wykonuje operację z etapu 2814.

UE ustala w etapie 2814, czy transmisja jest wykonywana w trybie potwierdzenia. Jeśli transmisja nie jest wykonywana w trybie potwierdzenia, UE kończy transmisję części PCPCH z wiadomością i wykonuje etap 2817, w którym UE transmituje odpowiedź ze statusem zakończenia transmisji PCPCH do warstwy górnej i kończy proces transmisji danych CPCH. Jeśli jednak transmisja jest wykonywana w trybie potwierdzenia, UE ustawia zegar na odbiór ACK części CPCH z wiadomością w etapie 2815. Potem, w etapie 2816, UE monitoruje kanał dostępowy w kierunku w przód (FACH) podczas i po transmisji części CPCH z wiadomością celem ustalenia, czy od UTRAN został odebrany sygnał ACK lub NAK dla części CPCH z wiadomością. UTRAN może transmitować ACK lub NAK kanałem łącza w dół, jak również kanałem FACH. Jeśli w etapie 2816 nie zostanie odebrany sygnał ACK dla części CPCH z wiadomością kanałem FACH, UE ustala w etapie 2851, czy zegar ustawiony w etapie

2815 dobiegł do końca, czy nie. Jeśli w etapie 2815 czas jeszcze nie upłynął, UE wraca do etapu

2816 i monitoruje ACK lub NAK transmitowane od UTRAN. W przeciwnym razie, jeśli zegar wyczerpał nastawiony czas w etapie 2815, UE transmituje odpowiedź ze statusem nieudanej transmisji PCPCH do warstwy górnej i wykonuje proces wychodzenia z błędu, w etapie 2852. Jednakże po odebraniu ACK w etapie 2816, UE wykonuje etap 2817 i kończy transmisję CPCH.

Teraz nastąpi opis UTRAN w odniesieniu do fig. 29A do 29C, w którym „START z fig. 29A łączy się z punktem „A z fig. 27A.

PL 204 290 B1

W etapie 2901 z fig. 29A, UTRAN generuje CD/CA_iCH do transmisji ACK dla CD_P wykrytego w etapie 2708 z fig. 27A i wiadomości przydziału kanału generowanej w etapie 2710. CD/CA ICH może być generowane sposobem opisanym w odniesieniu do fig. 13A i 13B. W etapie 2902, UTRAN transmituje CA/CD_ICH generowane w etapie 2901, sposobem opisanym w odniesieniu do fig. 14 i 15. Po transmisji CD/CA_ICH, UTRAN generuje kanał dedykowany łącza w dół do sterowania mocą transmisji CPCH łącza w górę. Generowany dedykowany kanał łącza w dół może odpowiadać CPCH łącza w górę transmitowanemu od UE na zasadzie jeden do jednego. UTRAN transmituje DL_DPCH generowane w etapie 2903, w etapie 2904 i odbiera PC_P transmitowane od UE, i analizuje wiadomość potwierdzenia dla odebranej wiadomości przydziału kanału w etapie 2905. UTRAN ustala w etapie 2906, czy wiadomość potwierdzenia przydziału kanału transmitowana od UE jest identyczna z wiadomością przydziału kanału transmitowaną przez UTRAN, w oparciu o wyniki analizy w etapie 2905. Jeśli są one identyczne w etapie 2906, UTRAN wykonuje etap 2907, a w przeciwnym razie przechodzi do etapu 2921.

UE może transmitować wiadomość przydziału kanału do UTRAN przy użyciu PC_P sposobami opisanymi w odniesieniu do fig. 22 do 25. W sposobie według fig. 22, bit pilota z PC_P wymnaża się z wiadomością przydziału kanału lub numerem sygnatury odebranej w UE przed transmisją. W sposobie według fig. 23, szczelinę PC_P wymnaża się z wiadomością przydziału kanału lub numerem sygnatury odebranej w UE przez poziom impulsu przed transmisją. W sposobie z fig. 24, PC_P jest dzielone na kanały kodem odpowiadającym wiadomości przydziału kanału lub numerowi sygnatury odebranej w UE przed transmisją. W sposobie według fig. 25, PC_P rozprasza się kodem szyfrującym odpowiadającym wiadomości przydziału kanału lub sygnaturze odebranej w UE, a następnie transmitowanej do UTRAN. Podczas transmitowania wiadomości przydziału kanału przy użyciu wielu sygnatur, UTRAN wykorzystuje wiadomość przydziału kanału dla CPCH przydzielonego UE. W razie alokacji CPCH przy użyciu jednej sygnatury, UTRAN wykorzystuje sygnaturę dla wiadomości przydziału kanału.

UTRAN ustala w etapie 2921 z fig. 29B, czy CPCH odpowiadające wiadomości potwierdzenia przydziału kanału odebranej w etapie 2905 jest używane przez inne UE. Jeśli w etapie 2921 okaże się, że CPCH nie jest używane przez inne UE, UTRAN wykonuje etap 2925, w którym UTRAN transmituje odpowiedź ze statusem wstrzymania transmisji PCPCH do warstwy górnej i wykonuje proces wychodzenia z błędu. „Proces wychodzenia z błędu wykonywany przez UTRAN dotyczy nakazania UE zatrzymania transmisji CPCH poprzez transmisję wiadomości wstrzymania transmisji CPCH, do UE używanym dedykowanym kanałem łącza w dół, transmisję wiadomości wstrzymania transmisji CPCH do UE przez FACH lub ciągłe transmitowanie określonego wzorca bitowego uzgodnionego wcześniej z UE. Ponadto proces wychodzenia z błędu może zawierać sposób, w którym UTRAN stale transmituje rozkaz zmniejszenia mocy transmisji łącza w górę poprzez DL_DPCH odbierane w UE.

Jeśli w etapie 2921 okaże się, że CPCH odpowiadające wiadomości przydziału kanału odebranej w etapie 2905 jest używane przez inne UE, UTRAN transmituje rozkaz zmniejszenia mocy przez DL_DPCH, które jest stale używane przez dwa urządzenia UE, w etapie 2922. Dlatego w etapie 2923, UTRAN zwalnia kanał transmitując wiadomość zwolnienia kanału lub określony wzorzec PCB do obydwu UE poprzez FACH. UTRAN może użyć dedykowanego kanału łącza w dół, jak również kanału FACH, podczas transmisji wiadomości zwolnienia kanału lub określonego wzorca PCB. Po etapie 2923, UTRAN wstrzymuje transmitowanie DL_DPCH do UE w etapie 2924 i kończy odbieranie CPCH w etapie 2925.

W przeciwnym razie, jeśli wiadomość potwierdzenia kanału odebrana od UE w etapie 2906 jest zgodna z wiadomością przydziału kanału alokowaną przez UTRAN, UTRAN wykonuje etap 2907, w którym UTRAN odbiera PC_P transmitowane od UE i generuje rozkaz sterowania mocą do sterowania mocą transmisji PC_P. Jednym z celów sterowania mocą transmisji PC_P jest właściwe sterowanie początkową mocą transmisji PCPCH łącza w górę transmitowanego od UE. W etapie 2908 UTRAN transmituje wygenerowany rozkaz sterowania mocą poprzez pole rozkazu sterowania mocą w dedykowanym fizycznym kanale sterującym łącza w dół (DL_DPCCH) spośród dedykowanych kanałów łącza w dół generowanych w etapie 2903. UTRAN ustala w etapie 2909, czy odbiór PC_P został zakończony. Jeśli odbiór PC_P nie został zakończony, UTRAN wraca do etapu 2908, a w przeciwnym razie przechodzi do etapu 2910. To, czy odebranie PC_P zostało zakończone, można ustalić przy użyciu zegara sprawdzającego odebranie 8 szczelin PC_P. Jeśli w etapie 2909 odebranie szczelin PC_P zostało zakończone, UTRAN rozpoczyna odbieranie części z wiadomością PCPCH łącza w górę w etapie 2910 oraz ustala w etapie 2911, czy nastąpił odbiór części z wiadomością PCPCH

PL 204 290 B1 łącza w górę. Jeśli odbiór części PCPCH z wiadomością nie został zakończony, UTRAN stale odbiera PCPCH do końca. Jeśli odebranie części PCPCH z wiadomością zostało zakończone, UTRAN ustala w etapie 2912 z fig. 29C, czy UE transmitowało PCPCH w trybie potwierdzenia. Jeśli UE transmitowało PCPCH w trybie potwierdzenia, UTRAN wykonuje etap 2931, a jeśli UE nie transmitowało PCPCH w trybie potwierdzenia, UTRAN wykonuje etap 2915.

Jeśli UE transmitowało PCPCH w trybie potwierdzenia w etapie 2912, UTRAN ustala w etapie 2913, czy część odebranego PCPCH z wiadomością zawiera błąd. Jeśli odebrana część PCPCH z wiadomością zawiera błąd, UTRAN transmituje NAK przez FACH w etapie 2931. Jeśli odebrana część PCPCH z wiadomością nie ma błędu, UTRAN transmituje ACK przez FACH w etapie 2914 i kończy odbieranie CPCH w etapie 2915.

Jak to opisano wyżej, UTRAN może aktywnie alokować CPCH żądane przez UE i może skracać czas wymagany na zestawienie CPCH. Ponadto możliwe jest zmniejszenie prawdopodobieństwa kolizji, która może powstać wtedy, gdy wiele UE żąda CPCH, jak również zapobieganie marnotrawstwu zasobów. Ponadto możliwe jest zapewnienie stabilnego przydzielania wspólnego kanału pakietowego przez PC_P pomiędzy UE a UTRAN i zapewnienie stabilności w użytkowaniu wspólnego kanału pakietowego.

Chociaż wynalazek pokazano i opisano z odniesieniem do pewnych korzystnych jego postaci wykonania, dla osób dobrze znających tę dziedzinę techniki będzie oczywistym, że możliwe jest dokonywanie rozmaitych zmian w formie i szczegółach wynalazku, co nie powoduje odejścia od ducha i zakresu wynalazku zdefiniowanego w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (20)

1. Sposób przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę w urządzeniu użytkownika w systemie łączności CDMA, znamienny tym, że generuje się za pomocą generatora (1831) preambuły pod kontrolą sterownika (1820) sygnał preambuły dostępowej z informacją kanałową, przy czym tę informację kanałową stosuje się do dostępu do stacji bazowej, transmituje za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) do stacji bazowej sygnał preambuły dostępowej generowany z generatora (1831) preambuły, odbiera się za pomocą demodulatora (1811) pod kontrolą sterownika (1820) sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej od stacji bazowej w odpowiedzi na sygnał preambuły dostępowej, generuje się za pomocą generatora (1831) preambuły pod kontrolą sterownika (1820) sygnał preambuły detekcji kolizji dla powtórnego potwierdzenia prawa użycia wspólnego kanału łącza w górę w odpowiedzi na odebrany sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, transmituje za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) do stacji bazowej sygnał preambuły detekcji kolizji wygenerowany przez generatora (1831) preambuły, odbiera się za pomocą demodulatora (1811) pod kontrolą sterownika (1820) pierwszy sygnał wskazujący, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugi sygnał wskazujący, który wskazuje przydział kanału, w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji, i po odebraniu pierwszego sygnału wskazującego i drugiego sygnału wskazującego, transmituje się za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) dane kanału łącza w górę wspólnym kanałem łącza w górę przydzielonym przez drugi sygnał.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wspólny kanał łącza w górę przydziela się odpowiednio do kombinacji pierwszej sygnatury zawartej w sygnale preambuły dostępowej transmitowanej przez urządzenie użytkowania i drugiego sygnału wskazującego odebranego ze stacji bazowej.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że pierwsza sygnatura zawarta w sygnale preambuły dostępowej wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika, a druga sygnatura zawarta w drugim sygnale wskazującym jest informacją o przydziale kanału, który może obsługiwać charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie transmitowania sygnału preambuły dostępowej wyznacza się, za pomocą sterownika (1820), podczas generowania wiadomości do transmisji wspólnym kanałem pakietowym łącza w górę, maksymalną szybkość transmisji danych obsługiwanej przez wspólny kanał pakietowy łącza w górę, wybiera się za pomocą sterownika (1820) sygnaturę dla szybkości transmisji danych przeznaczonej do użycia, generuje się za pomocą generatora (1831) preambuły pod kontrolą sterownika (1820) sygnał preambuły dostępowej zawierający

PL 204 290 B1 wybraną sygnaturę dla szybkości transmisji danych przeznaczonej do użycia i transmituje się za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) wygenerowany sygnał preambuły dostępowej.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie transmitowania sygnału preambuły detekcji kolizji wybiera się za pomocą sterownika (1820) sygnaturę spośród sygnatur detekcji kolizji, generuje się za pomocą generatora (1831) preambuły pod kontrolą sterownika (1820) sygnał preambuły detekcji kolizji włącznie z wybraną sygnaturą i transmituje się za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) wygenerowany sygnał preambuły detekcji kolizji.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że transmituje się przez formater (1833) ramki sygnał preambuły detekcji kolizji wygenerowany z generatora (1831) preambuły z użyciem kodu szyfrującego innego niż kod szyfrujący dla preambuły dostępowej.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie transmitowania danych kanału łącza w górę transmituje się za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) sygnał preambuły sterowania mocą dla dostosowania odpowiedniego poziomu mocy dla danych kanału łącza w górę i transmituje się za pomocą formatera (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) dane kanału łącza w górę przez przydzielony wspólny kanał łącza w górę.

8. Sposób przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę w stacji bazowej, znamienny tym, że odbiera się za pomocą demodulatora (1911) pod kontrolą sterownika (1920) sygnał preambuły dostępowej z charakterystyką kanału od urządzenia użytkownika, przy czym tę charakterystykę kanału stosuje się w urządzeniu użytkownika do dostępu do stacji bazowej, generuje się za pomocą generatora (1931) preambuły pod kontrolą sterownika (1920) sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej w odpowiedzi na odebrany sygnał preambuły dostępowej, po odebraniu sygnału preambuły dostępowej, transmituje się za pomocą formatera (1933) ramki pod kontrolą sterownika (1920) do urządzenia użytkownika sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, wygenerowany z generatora (1931), odbiera się za pomocą demodulatora (1911) pod kontrolą sterownika (1920) sygnał preambuły detekcji kolizji od urządzenia użytkownika w odpowiedzi na sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, generuje się za pomocą generatora (1931) preambuły pod kontrolą sterownika (1920) pierwszy sygnał wskazujący, reprezentujący pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji, oraz drugi sygnał wskazujący, reprezentujący przydzielenie wspólnego kanału łącza w górę, oraz transmituje się za pomocą formatera (1933) ramki pod kontrolą sterownika (1920) pierwszy i drugi wygenerowany sygnał, do urządzenia użytkownika.

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że odbiera się za pomocą demodulatora (1911) pod kontrolą sterownika (1920) dane łącza w górę wspólnym kanałem łącza w górę, który jest przydzielony do kombinacji informacji kanałowej przez sygnał preambuły dostępowej i informacji w drugim sygnale wskazującym.

10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że pierwsza sygnatura zawarta w preambule dostępowej wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika, a druga sygnatura zawarta w drugim sygnale wskazującym jest informacją o przydziale wspólnego kanału łącza w górę, który może obsługiwać charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie użytkownika.

11. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że transmituje się za pomocą formatera (1933) ramki pod kontrolą sterownika (1920) sygnał preambuły detekcji kolizji przy użyciu innego kodu szyfrującego niż kod szyfrujący dla preambuły dostępowej.

12. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że w trakcie odbioru danych kanału łącza w górę odbiera się za pomocą demodulatora (1911) pod kontrolą sterownika (1920) preambułę sterowania mocą dla dostosowania odpowiedniego poziomu mocy do danych kanału łącza w górę z urządzenia użytkownika i odbiera się za pomocą demodulatora (1911) pod kontrolą sterownika (1920) dane kanału łącza w górę przez przydzielony wspólny kanał łącza w górę.

13. Urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do transmitowania danych kanału łącza w górę w urządzeniu użytkownika w systemie łączności CDMA, znamienne tym, że zawiera sterownik (1820) do sterowania całym działaniem urządzenia użytkownika w celu transmitowania danych kanału łącza w górę przez wspólny kanał łącza w górę po odebraniu ze stacji bazowej pierwszego sygnału wskazującego, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugiego sygnału wskazującego, który wskazuje przydzielenie kanału ze stacji bazowej, generator (1831) preambuły do generowania sygnału preambuły dostępowej z informacją kanałową stosowaną do dostępu do stacji bazowej i sygnału preambuły detekcji kolizji dla powtórnego potwierdzenia prawa użycia wspólnego kanału łącza w górę w odpowiedzi na sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej odebrany

PL 204 290 B1 ze stacji bazowej, pod kontrolą sterownika (1820), połączony z generatorem (1831) preambuły formater (1833) ramki do formatowania sygnału transmisyjnego do przesyłania do stacji bazowej w ramce danych, przy czym sygnał transmisyjny zawiera co najmniej jeden spośród sygnału preambuły dostępowej i sygnału preambuły detekcji kolizji, oraz danych kanału łącza w górę, pod kontrolą sterownika (1820), oraz demodulator (1811) do odbierania sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej ze stacji bazowej w odpowiedzi na sygnał preambuły dostępowej oraz do odbierania pierwszego sygnału wskazującego, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugiego sygnału wskazującego, który wskazuje przydział kanału, w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji ze stacji bazowej, pod kontrolą sterownika (1820), oraz do demodulowania odebranych sygnałów i wyprowadzania demodulowanych sygnałów do sterownika (1820).

14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że wspólny kanał łącza w górę jest przydzielony odpowiednio do kombinacji pierwszej sygnatury zawartej w sygnale preambuły dostępowej transmitowanym przez urządzenie użytkownika i drugiej sygnatury zawartej w drugim sygnale wskazującym odebranym od stacji bazowej.

15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że pierwsza sygnatura zawarta w sygnale preambuły dostępowej wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie (UE) użytkownika, a druga sygnatura zawarta w drugim sygnale wskazującym jest informacją o przydziale kanału, który może obsługiwać kanał o charakterystyce pożądanej przez urządzenie (UE) użytkownika.

16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że formater (1833) ramki stanowi nadajnik sygnału preambuły detekcji kolizji, wygenerowany z generatora (1831) preambuły, z użyciem kodu szyfrującego innego niż kod szyfrujący dla sygnału preambuły dostępowej.

17. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że formater (1833) ramki pod kontrolą sterownika (1820) stanowi nadajnik sygnału preambuły sterowania mocą dla dostosowania odpowiedniego poziomu mocy dla danych kanału łącza w górę, po transmitowaniu danych kanału łącza w górę.

18. Urządzenie do przydzielania kanału łącza w górę do odbierania danych kanału łącza w górę w stacji bazowej, znamienne tym, że zawiera sterownik (1920) do sterowania całym działaniem stacji bazowej w celu transmitowania pierwszego sygnału wskazującego, który wskazuje pozyskanie sygnału preambuły detekcji kolizji i drugiego sygnału wskazującego, który wskazuje przydzielenie kanału do urządzenia użytkownika oraz odbierania danych kanału łącza w górę przez wspólny kanał łącza w górę, generator (1931) do generowania sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej w odpowiedzi na sygnał preambuły dostępowej odebrany z urządzenia użytkownika, pierwszego sygnału wskazującego w odpowiedzi na sygnał preambuły detekcji kolizji odebrany z urządzenia użytkownika oraz drugiego sygnału wskazującego przydzielenie kanału, pod kontrolą sterownika (1920), połączony z generatorem (1931) formater (1933) ramki do formatowania sygnału transmisyjnego do przesyłania do urządzenia użytkownika w ramce danych, przy czym sygnał transmisyjny zawiera co najmniej jeden spośród sygnału wskazującego pozyskanie preambuły dostępowej, pierwszego sygnału wskazującego, drugiego sygnału wskazującego oraz sygnału sterującego łącza w dół, pod kontrolą sterownika (1920), oraz demodulator (1911) do odbierania sygnału preambuły dostępowej z charakterystyką kanału od urządzenia użytkownika, przy czym ta charakterystyka kanału jest stosowana w urządzeniu użytkownika do dostępu do stacji bazowej, oraz sygnału preambuły detekcji kolizji z urządzenia użytkownika w odpowiedzi na sygnał wskazujący pozyskanie preambuły dostępowej, pod kontrolą sterownika (1920), oraz do demodulowania odebranych sygnałów i wyprowadzania demodulowanych sygnałów do sterownika (1920).

19. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że charakterystyka kanału zawarta w sygnale preambuły dostępowej odebranym od urządzenia użytkownika wskazuje charakterystykę kanału pożądaną przez urządzenie (UE) użytkownika, a drugi sygnał wskazujący generowany z generatora (1931) jest informacją o przydziale wspólnego kanału łącza w górę, który może obsługiwać charakterystykę kanału pożądanej przez urządzenie (UE) użytkownika.

20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że urządzenie użytkownika stanowi nadajnik sygnału preambuły detekcji kolizji z użyciem kodu szyfrującego innego niż kod szyfrującego dla sygnału preambuły dostępowej.