PL203869B1

PL203869B1 - Profil pełny lub komorowy z tworzywa sztucznego, zwłaszcza dla profili zespolonych, zastosowanie profilu pełnego lub komorowego z tworzywa sztucznego oraz profil zespolony

Info

Publication number: PL203869B1
Application number: PL355653A
Authority: PL
Inventors: Wilfried Ensinger
Original assignee: Wilfried Ensinger
Priority date: 1999-12-24
Filing date: 2000-08-11
Publication date: 2009-11-30
Also published as: ES2261231T3; PL355653A1; AU6837600A; CA2395496C; DK1242709T3; CA2395496A1; DE50012939D1; EP1242709A1; ATE329121T1; DE19962964A1; WO2001048346A1; PT1242709E; DK1242709T4; US6803083B2; EP1242709B2; ES2261231T5; US20030035910A1; EP1242709B1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest profil pełny lub komorowy z tworzywa sztucznego, zwłaszcza dla profili zespolonych, zastosowanie profilu pełnego lub komorowego z tworzywa sztucznego oraz profil zespolony.

Tego rodzaju profile nadają się zwłaszcza do przejmowania obciążenia rozciągającego, zginającego i/lub ściskającego, które stosuje się w szczególności jako żebra izolacyjne w profilach zespolonych z części w postaci profili metalowych.

Znane profile tego typu znane są przykładowo z niemieckich opisów patentowych nr DE 32 03 631 A1 lub DE 38 01 564 A1 i służą jako profile termoizolacyjne pomiędzy częściami w postaci profili metalowych i składają się z wysokowytrzymałego tworzywa sztucznego o złym przewodnictwie cieplnym, na przykład z poliamidu zbrojonego włóknem szklanym. Te profile zespolone stosuje się przede wszystkim przy produkcji elementów okiennych lub elewacyjnych.

Tego rodzaju profile zespolone, a zatem również pełne lub komorowe profile z tworzywa sztucznego, poddane są znacznym obciążeniom, na przykład działaniu wiatru, pionowych ciężarów, spowodowanych zwłaszcza przez własny ciężar oszklenia, przede wszystkim zaś wynikających z różnic temperatur pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną częścią metalowego profilu, stanowiącego element profilu zespolonego. Im mniej zmienia się tworzywo sztuczne profili izolacyjnych pod działaniem czynników atmosferycznych, mianowicie temperatury i wilgotności powietrza, tym mniejsze są wynikające stąd naprężenia w miejscu połączenia profilu z tworzywa sztucznego i profilu metalowego.

Dotychczas próbowano wpływać korzystnie na rozszerzalność tworzyw sztucznych, mianowicie na ich współczynniki rozszerzalności, stosując wyższe stopnie wypełnienia tworzywa, zwłaszcza przy użyciu mineralnych materiałów wzmacniających i wypełniających, zwłaszcza włókien szklanych.

Wyższe stopnie wypełnienia powodują jednak równocześnie szereg niekorzystnych zjawisk. Poza zwiększonymi kosztami surowców i większym ciężarem profili izolacyjnych występują problemy związane z przetwarzaniem surowca, zwłaszcza w odniesieniu do zużycia i wydajności. Tworzywa sztuczne zbrojone włóknem szklanym mogą po wytłaczaniu i utwardzeniu wykazywać niepożądaną anizotropię, naprężenia własne, silnie malejącą ciągliwość, przede wszystkim zaś wyższą przewodność cieplną niż czyste tworzywo.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 38 01 564 A1 znane są próby zmniejszenia przewodności cieplnej profilu izolacyjnego poprzez inkorporację małych, pustych wewnątrz, kulek szklanych. Technologia ta natrafiła jednak bardzo szybko na ograniczenia, zaś z uwagi na zaostrzone wymagania w zakresie oszczędności energii, wiążące zarówno ustawodawcę, jak też producentów profili zespolonych, nie we wszystkich przypadkach mogła znaleźć zastosowanie.

Celem wynalazku jest takie udoskonalenie opisanego na wstępie pełnego lub komorowego profilu z tworzywa sztucznego, aby w jak największym stopniu wyeliminować wskazane powyżej wady.

Profil pełny lub komorowy z tworzywa sztucznego, zwłaszcza do obciążeń rozciągających, zginających i/lub ściskających, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera warstwę powierzchniową ze zwartego, nieporowatego pierwszego tworzywa sztucznego i obszar rdzeniowy z drobnoporowatego drugiego tworzywa sztucznego o zamkniętych porach.

Korzystnie obszar rdzeniowy profilu ma co najmniej jedną wnękę z wewnętrzną warstwą powierzchniową ze zwartego, nieporowatego trzeciego tworzywa sztucznego.

Korzystnie obszar rdzeniowy jest całkowicie zamknięty przez warstwę powierzchniową i wyznaczającą wnękę profilu, wewnętrzną warstwę powierzchniową.

Korzystnie warstwa powierzchniowa, obszar rdzeniowy i wewnętrzna warstwa powierzchniowa co najmniej w częściach profilu tworzą strukturę typu „sandwich”.

Korzystnie profil według wynalazku zawiera kilka wnęk.

Korzystnie pierwsze, drugie i/lub trzecie tworzywo sztuczne zawiera materiały wzmacniające, wypełniacze, modyfikatory i/lub dodatki.

Korzystnie z pierwszego, drugiego i trzeciego tworzywa sztucznego co najmniej dwa są tego samego typu.

Korzystnie profil według wynalazku zawiera jeden lub kilka uformowanych na nim kołnierzy, które na swej powierzchni mają co najmniej lokalnie drobnoporowatą powłokę.

Korzystnie średnia wielkość porów w środku leży w przedziale od 0,005 do 0,15 mm, korzystnie w przedziale od 0,02 do 0,05 mm (średnica).

PL 203 869 B1

Korzystnie gęstość materiału tworzącego obszar rdzeniowy w porównaniu do materiału wyjściowego jest zmniejszona o wartość wynoszącą do 60%.

Korzystnie pierwsze, drugie i trzecie tworzywo sztuczne stanowi tworzywo termoplastyczne, duroplastyczne lub elastomerowe, względnie ich mieszaninę.

Korzystnie trzecie tworzywo sztuczne powierzchni wewnętrznej i tworzywo sztuczne warstwy powierzchniowej są jednakowe.

Korzystnie powierzchnia profili jest całkowicie lub lokalnie pokryta podkładami, lakierami zwiększającymi przyczepność i/lub lakierami przewodzącymi.

Profil pełny lub komorowy z tworzywa sztucznego stosuje się według wynalazku jako profil termoizolacyjny przy wytwarzaniu profili zespolonych.

Profil zespolony termoizolacyjny, zwłaszcza do wytwarzania okien, drzwi, elementów elewacyjnych lub temu podobnych, z wewnętrznym i zewnętrznym profilem metalowym, które są połączone co najmniej jednym elementem profilowym i utrzymywane w ządanym odstępie względem siebie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że element profilowy jest profilem pełnym lub komorowym z tworzywa sztucznego, zwłaszcza do obciążeń rozciągających, zginających i/lub ściskających, z warstwą powierzchniową ze zwartego, nieporowatego pierwszego tworzywa sztucznego i obszarem rdzeniowym z drobnoporowatego drugiego tworzywa sztucznego o zamkniętych porach.

Korzystnie obszar rdzeniowy profilu pełnego lub komorowego z tworzywa sztucznego ma co najmniej jedną wnękę z wewnętrzną warstwą powierzchniową ze zwartego, nieporowatego trzeciego tworzywa sztucznego.

Porowata struktura obszaru rdzeniowego ma zamknięte pory, w związku z czym w profilu z tworzywa sztucznego znajduje się duża liczba oddzielonych od siebie pęcherzyków gazu. W ten sposób osiąga się optymalny opór tworzywa dla przenikania ciepła. Drobne i zamknięte pory obszaru rdzeniowego są istotne również dlatego, że własności mechaniczne nie obniżają się wraz ze spadkiem gęstości, lecz w dużej mierze pozostają zachowane.

Profile według wynalazku można wytwarzać analogicznie do sposobów przedstawionych w niemieckich opisach patentowych nr DE 32 03 631 C2 i DE 195 10 944 C1. Drobnoporowaty rdzeń otrzymuje się przy tym w drodze spieniania drugiego tworzywa sztucznego za pomocą znanych środków, na przykład ciekłego CO2, azotu lub azodikarbonamidu.

Wskutek ograniczenia zwartego, nieporowatego pierwszego tworzywa sztucznego do warstwy powierzchniowej profilu i zastosowania obszaru rdzeniowego o drobnoporowatej strukturze następuje ogółem znaczne obniżenie przewodności cieplnej profilu. Redukcję przewodności cieplnej należy w zasadzie tłumaczyć obniż eniem gęstości względnie obecnością pęcherzyków gazowych w obszarze rdzeniowym. Równolegle powoduje to zmniejszenie ciężaru profilu i pociąga za sobą znaczne oszczędności materiałowe przy jego wytwarzaniu. Ewentualne oszczędności materiałowe wynoszą zależnie od grubości warstwy powierzchniowej (warstw powierzchniowych) i konkretnego zastosowania do 60%. Przy jednakowych wymiarach profilu następuje znaczne zmniejszenie ciężaru metra bieżącego przy pomijalnym spadku wskaźnika sztywności (sztywność na zginanie w kierunku poprzecznym).

W porównaniu do znanych profili moż na, przy takim samym ciężarze metra bieżącego, zwię kszyć grubość profilu, co pociąga za sobą większą sztywność względnie wytrzymałość profilu na zginanie. Nieoczekiwanie osiąga się na przykład dwukrotnie większe wskaźniki sztywności już przy niewielkim zwiększeniu grubości ścianki, co jest wynikiem zwłaszcza zastosowania w obszarze rdzeniowym drobnoporowatych struktur, których własności mechaniczne nie pozostają w liniowym związku z gęstością, jak to ma miejsce w przypadku swobodnie spienianych, znanych strukturach o dużych porach.

Aby osiągnąć optymalne własności mechaniczne, zwłaszcza wytrzymałość, zwraca się uwagę na to, że porowatość lub struktura porowata jest jednakowa w zasadzie na całym przekroju obszaru rdzeniowego. Szczególne znaczenie ma utrzymanie wielkości porów w określonych granicach, na przykład podanych niżej, oraz unikanie większych porów w poszczególnych miejscach przekroju.

W przypadku profili komorowych z wewnętrzną warstwą powierzchniową ze zwartego tworzywa sztucznego korzystne jest takie ukształtowanie struktury profilu, że obszar rdzeniowy jest całkowicie zamknięty przez warstwę powierzchniową i wyznaczającą wnękę profilu, wewnętrzną warstwę powierzchniową.

Korzystnie warstwa powierzchniowa, obszar rdzeniowy i wewnętrzna warstwa powierzchniowa co najmniej w częściach profilu tworzą strukturę typu „sandwich”, w której warstwa powierzchniowa, wewnętrzna warstwa powierzchniowa i zawarty pomiędzy nimi obszar rdzeniowy tworzą w zasadzie wzajemnie równoległe warstwy.

PL203 869 B1

Pierwsze, drugie i trzecie tworzywa sztuczne, użyte do wytwarzania profili według wynalazku, mogą być jednakowe lub różne i mogą zawierać materiały wzmacniające, wypełniacze, modyfikatory i/lub dodatki. W przypadku materiałów wzmacniających stosuje się włókna krótkie, długie i ciągłe, zwłaszcza włókna szklane, węglowe, aramidowe lub naturalne. Na wypełniacze nadają się zwłaszcza kulki szklane, kulki szklane puste wewnątrz, wolastonit, mika i nanocząstki.

Do grupy modyfikatorów należą modyfikatory ciągliwości, stabilizatory UV i termiczne, substancje przewodzące, katalizatory zarodkowania, substancje sprzęgające.

W profilach z uformowanym koł nierzem, który umieszcza się w odpowiednim rowku metalowych elementów zespolonego profilu termoizolacyjnego, korzystne jest, jeżeli kołnierz ma na swej powierzchni, co najmniej lokalnie, drobnoporowatą powłokę, otrzymywaną przykładowo w drodze wytłaczania współbieżnego. Wskutek tego kołnierz może być nieco większy niż przeznaczony dla niego rowek w odpowiednim profilu metalowym, zaś ścianki rowka przy wygniataniu można dociskać do kołnierza, odkształcając drobnoporowatą powłokę. W ten sposób powstaje wyjątkowo skuteczne połączenie kształtowe pomiędzy kołnierzem profilu i rowkiem profilu metalowego.

Średnia wielkość porów w obszarze rdzeniowym w środku powinna leżeć w przedziale od 0,005 do 0,15 mm (średnica), korzystnie w przedziale od 0,02 do 0,05 mm. W tych przedziałach osiąga się optymalną oszczędność surowca i zachowuje własności mechaniczne.

Gęstość materiału w obszarze rdzeniowym można zmniejszyć w porównaniu do gęstości surowca o wartość wynoszącą do 60%.

Tworzywa sztuczne, stosowane jako surowce do wytwarzania profili według wynalazku, obejmują tworzywa termoplastyczne, duroplastyczne lub elastomerowe, względnie ich mieszaniny.

Zazwyczaj na pierwsze, drugie i ewentualnie trzecie tworzywo sztuczne stosuje się ten sam surowiec, przy czym poprzez odpowiednie prowadzenie sposobu można w zasadzie automatycznie uzyskać zwartą warstwę powierzchniową, przy czym do tworzenia tej warstwy obok obszaru rdzeniowego nie trzeba koniecznie wykorzystywać metody wytłaczania współbieżnego.

W szczególnych przypadkach obszar rdzeniowy profilu wedł ug wynalazku wykonuje się z drugiego tworzywa sztucznego, różniącego się od tworzywa warstwy powierzchniowej (pierwsze tworzywo sztuczne). Stwarza to możliwość użycia na warstwę powierzchniową droższego materiału, zaś w obszarze rdzenia tań szego. To samo dotyczy trzeciego tworzywa sztucznego.

Profile według wynalazku dla szczególnych zastosowań są całkowicie lub co najmniej lokalnie pokryte podkładami, lakierami zwiększającymi przyczepność i/lub lakierami przewodzącymi. Pozwala to przygotować profile według wynalazku pod obróbkę wykańczającą, jak na przykład lakierowanie proszkowe na mokro lub anodowanie.

Zastosowanie profili według wynalazku stanowią zwłaszcza profile termoizolacyjne przy wytwarzaniu profili zespolonych.

Przedmiotem wynalazku jest również profil zespolony termoizolacyjny, zwłaszcza do wytwarzania okien, drzwi, elementów elewacyjnych lub temu podobnych, z wewnętrznym i zewnętrznym profilem metalowym, które są połączone co najmniej jednym profilem z tworzywa sztucznego według wynalazku i są rozmieszczone w zadanym odstępie względem siebie.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy profil z tworzywa sztucznego, w schematycznym przekroju, fig. 2 - inny przykład wykonania profilu z tworzywa sztucznego, w schematycznym przekroju, fig. 3 - komorowy profil z tworzywa sztucznego, w schematycznym przekroju, fig. 4 - inny wariant komorowego profilu z tworzywa sztucznego, w schematycznym przekroju, fig. 5 - wariant profilu komorowego z fig. 4, w schematycznym przekroju, oraz fig. 6 - wariant profilu pełnego z fig. 2, w schematycznym przekroju.

Na fig. 1 ukazany jest, opatrzony w całości odnośnikiem 10, pełny profil z tworzywa sztucznego z warstwą powierzchniową 12 ze zwartego, nieporowatego pierwszego tworzywa sztucznego i obszarem rdzeniowym 14 z drobnoporowatego drugiego tworzywa sztucznego o zamkniętych porach.

Sam profil składa się w przekroju z żebra 16 oraz kołnierza 18, mającego w przekroju kształt trapezowy.

Kołnierz 18 jest tak ukształtowany, że można go umieścić w komplementarnie ukształtowanym rowku profilu metalowego, c stanowiącego część profilu zespolonego. Zazwyczaj profil 10 w swej najprostszej postaci ma w układzie symetrii lustrzanej względem ukazanego kołnierza 18 drugi kołnierz, w związku z czym na jednym profilu 10 można połączyć ze sobą dwa profile metalowe z zachowaniem ich wzajemnego odstępu.

PL 203 869 B1

W ukazanym na fig. 1 przykładzie wykonania grubość s1 obszaru rdzeniowego wynosi 1,76 mm (mierzona na żebrze 16), zaś grubość s₂ warstwy powierzchniowej 12 jest na całym profilu 10, to znaczy zarówno w obszarze żebra 16, jak też w obszarze kołnierza 18, w przybliżeniu jednakowa i wynosi na przykład 0,12 mm.

W związku z tym drobnoporowaty obszar rdzeniowy 14 o zamkniętych porach wchodzi aż w trapezowy kołnierz 18.

Nadaje to profilowi, zwłaszcza w obszarze kołnierza 18, wyjątkową ciągliwość, co przynosi pozytywne rezultaty przy wygniataniu rowka profilu metalowego, w którym mieści się kołnierz 18, ponieważ wygniatane obszary profilu metalowego są łatwiej wciskane w materiał kołnierza 18, w związku z czym pomiędzy profilem metalowym i kołnierzem 18 profilu 10 łatwiej powstaje połączenie kształtowe.

Przy takiej budowie profilu 10 osiąga się, w porównaniu do pełnego profilu z tego samego materiału co warstwa powierzchniowa 12, znaczną redukcję ciężaru przy pomijalnym spadku sztywności.

Z wartości różnych parametrów mechanicznych, zamieszczonych w tabelach I i II, można wyczytać szczególne zalety budowy profili komorowych według wynalazku. Wartości dotyczą pełnego profilu z fig. 1, wykonanego z poliamidu 6 i 25% wagowych krótkich włókien szklanych. Profil porównawczy ma te same wymiary zewnętrzne, jednak jest w całości wykonany ze zwartego, nieporowatego tworzywa sztucznego, podobnie jak warstwa powierzchniowa 12 profilu 10 według wynalazku. Podane wartości dotyczą profili w stanie równowagi wilgotnościowej (23°C i 50% wilgotności powietrza).

Wielkość porów w obszarze rdzeniowym profili według wynalazku leży w przedziale od około 0,02 do 0,05 mm.

Wskaźnik sztywności poprzecznej jest podany na mm wysokości h żebra, zaś ciężar metra bieżącego dla żebra o wysokości h równej w przybliżeniu 20 mm.

Do tworzenia obszaru rdzeniowego stosuje się ciekły CO2.

Z tabeli I wynika, że w profilu według wynalazku można osiągnąć zmniejszenie ciężaru o 28%, nie obserwując przy tym znaczącego spadku sztywności poprzecznej. Zaobserwowano jedynie spadek o 6,8%

T a b e l a I

	Przykład 1	Przykład porównawczy
Obszar rdzeniowy 14 (porowaty)	+	-
Grubość s1	mm	1,76	-
WLZλ1	W/mK	0,14	-
Moduł sprężystości E1	MPa	2700	-
Gęstość ρ1	g/cm³	0,90	-
Warstwa powierzchniowa 16 (zwarta)	+	Cały profil
Grubość s1	mm	0,12	2,00
WLZλ1	W/mK	0,32	0,32
Moduł sprężystości E1	MPa	3000	3000
Gęstość ρ1	g/cm³	1,32	1,32
Caiy profil 10
Grubość całkowita	mm	2,00	2,00
Współczynnik mostków cieplnych sλ	mm W/mK	0,32	0,64
Sztywność na zginanie w kierunku poprzecznym El	MPamm⁴	1864	2000
Ciężar metra bieżącego	g/m	38,0	52,8

W tabeli II pokazano na podstawie przykładów 2 do 4, że przy nieznaczym zwiększeniu (zamiast 2,00 mm: 2,50 mm) całkowitej grubości profil według wynalazku pozwala osiągnąć znaczny wzrost wskaźnika sztywności poprzecznej (>100%), przy czym profil ma nadal niewielki ciężar metra bieżącego, porównywalny z typowym profilem z przykładu porównawczego

PL203 869 B1

T a b e l a II

	Przykład 2	Przykład 3	Przykład 4	Przykład porównawczy
Obszar rdzeniowy 14 (porowaty)	+	+	+	-
Grubość s1	mm	1,9	1,5	1,2	-
WLZλ1	W/mK	0,14	0,10	0,05	-
Moduł sprężystości E1	MPa	2700	2200	1500	-
Gęstość ρ1	g/cm³	0,90	0,60	0,30	-
Warstwa powierzchniowa 16 (zwarta)	+	+	+	Cały profil
Grubość s1	mm	0,30	0,50	0,65	2,00
WLZλ1	W/mK	0,320	0,320	0,320	0,320
Moduł sprężystości E1	MPa	3000	3000	3000	3000
Gęstość ρ1	g/cm³	1,32	1,32	1,32	1,32
Cały profil 10
Grubość całkowita	mm	2,50	2,50	2,50	2,00
Współczynnik mostków cieplnych sλ	mm W/mK	0,46	0,47	0,48	0,64
Sztywność na zginanie w kierunku poprzecznym El	MPamm⁴	4205	4181	4190	2000
Ciężar metra bieżącego	g/m	50,0	44,4	41,5	52,8

Na fig. 2 ukazany jest wariant przykładu wykonania z fig. 1, przy czym widoczny jest tutaj profil 20, który poza warstwą powierzchniową 22 ma drobnoporowaty obszar rdzeniowy 24 o zamkniętych porach. Również w tym przypadku chodzi o materiał pełny, przy czym w porównaniu do przykładu wykonania z fig. 1 obszar rdzeniowy rozciąga się jedynie w obszarze żebra 26, nie wchodzi jednak w obszar kołnierza 28. Redukcja ciężaru, jaką można zaobserwować w tym profilu, nie jest tak duża, jak w przypadku profilu z fig. 1, ponadto nie występuje tutaj poprawa ciągliwości w porównaniu do profilu z fig. 1.

Na fig. 3 ukazany jest komorowy profil 30 z tworzywa sztucznego według wynalazku o zwartej warstwie powierzchniowej 32 i drobnoporowatym obszarem rdzeniowym 34 o zamkniętych porach. Wnęka profilu komorowego 30 jest podzielona żebrem 36, przy czym obszar rdzeniowy 34 wchodzi w żebro 36. Obszar rdzeniowy nie tworzy jednak wewnętrznej powierzchni 38 profilu komorowego, która powstaje ze zwartego pierwszego tworzywa sztucznego, podobnie jak (zewnętrzna) warstwa powierzchniowa 32. Wskutek tego w częściach profilu powstaje struktura typu „sandwich” z równoległymi względem siebie warstwami w postaci zewnętrznej warstwy powierzchniowej 32, warstwy obszaru rdzeniowego 34 i wewnętrznej warstwy powierzchniowej 38.

Również tutaj profil zawiera żebro 40, z którego wolnym końcem połączony jest kołnierz 42.

Jeden z wariantów profilu komorowego z fig. 3 jest przedstawiony na fig. 4, na której profil 44 składa się z warstwy powierzchniowej 46 ze zwartego, nieporowatego tworzywa sztucznego oraz drobnoporowatego obszaru rdzeniowego 48 o zamkniętych porach, graniczącym bezpośrednio z wnęką profilu komorowego 44. Wnęka ta jest z kolei podzielona wewnętrznym żebrem 50, które w tym przykładzie wykonania składa się w całości z materiału obszaru rdzeniowego 48.

Na fig. 5 przedstawiony jest wariant przykładu wykonania z fig. 4, przy czym profil 52 według wynalazku, podobnie jak profil 30 z fig. 3, zawiera obszar rdzeniowy 54, ujęty pomiędzy zewnętrzną, zwartą, nieporowatą warstwą powierzchniową 56 i zwartą wewnętrzną warstwą powierzchniową 58. Obszar rdzeniowy 54 wchodzi, podobnie jak na fig. 4, w obszar kołnierza 59. Również tutaj w części profilu występują struktury typu „sandwich”, opisane powyżej w odniesieniu do fig. 3.

Na fig. 6 ukazany jest wreszcie profil 60 według wynalazku, z warstwą powierzchniową 62 i obszarem rdzeniowym 64, przy czym struktura profilu jest podzielona na żebro 66 i kołnierz 68. Drobnoporowaty obszar rdzeniowy nie wchodzi tutaj w obszar kołnierza 68. Zwiększoną ciągliwość, jaka występuje w takich konstrukcjach (patrz na przykład rozwiązanie uwidocznione na fig. 1), daje się osiąPL 203 869 B1 gnąć także w tym wariancie, nakładając na części warstwy powierzchniowej 62, stanowiącej fragment kołnierza 68, drobnoporowatą powłokę 70. Uzyskuje się tutaj podobne korzyści, jakie opisano w odniesieniu do fig. 1.

Claims

1. Profil pełny lub komorowy z tworzywa sztucznego, zwłaszcza do obciążeń rozciągających, zginających i/lub ściskających, znamienny tym, że zawiera warstwę powierzchniową (12, 22, 32, 46, 56, 62) ze zwartego, nieporowatego pierwszego tworzywa sztucznego i obszar rdzeniowy (14, 24, 34, 48, 54, 64) z drobnoporowatego drugiego tworzywa sztucznego o zamkniętych porach.

2. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że obszar rdzeniowy (54) profilu (52) ma co najmniej jedną wnękę z wewnętrzną warstwą powierzchniową (56) ze zwartego, nieporowatego trzeciego tworzywa sztucznego.

3. Profil według zastrz. 2, znamienny tym, że obszar rdzeniowy (34, 54) jest całkowicie zamknięty przez warstwę powierzchniową (32, 56) i wyznaczającą wnękę profilu, wewnętrzną warstwę powierzchniową (38, 58).

4. Profil według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że warstwa powierzchniowa (32, 56), obszar rdzeniowy (34, 54) i wewnętrzna warstwa powierzchniowa (38, 58) co najmniej w częściach profilu tworzą strukturę typu „sandwich”.

5. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera kilka wnęk.

6. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsze, drugie i/lub trzecie tworzywo sztuczne zawiera materiały wzmacniające, wypełniacze, modyfikatory i/lub dodatki.

7. Profil według zastrz. 2, znamienny tym, że z pierwszego, drugiego i trzeciego tworzywa sztucznego co najmniej dwa są tego samego typu.

8. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera jeden lub kilka uformowanych na nim kołnierzy (68), które na swej powierzchni mają co najmniej lokalnie drobnoporowatą powłokę (70).

9. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że średnia wielkość porów w środku leży w przedziale od 0,005 do 0,15 mm, korzystnie w przedziale od 0,02 do 0,05 mm (średnica).

10. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że gęstość materiału tworzącego obszar rdzeniowy w porównaniu do materiału wyjściowego jest zmniejszona o wartość wynoszącą do 60%.

11. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsze, drugie i trzecie tworzywo sztuczne stanowi tworzywo termoplastyczne, duroplastyczne lub elastomerowe, względnie ich mieszaninę.

12. Profil według zastrz. 2, znamienny tym, że trzecie tworzywo sztuczne powierzchni wewnętrznej (38) i tworzywo sztuczne warstwy powierzchniowej (32) są jednakowe.

13. Profil według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia profili jest całkowicie lub lokalnie pokryta podkładami, lakierami zwiększającymi przyczepność i/lub lakierami przewodzącymi.

14. Zastosowanie profilu pełnego lub komorowego z tworzywa sztucznego według zastrz. 1 - 13 jako profilu termoizolacyjnego przy wytwarzaniu profili zespolonych.

15. Profil zespolony termoizolacyjny, zwłaszcza do wytwarzania okien, drzwi, elementów elewacyjnych lub temu podobnych, z wewnętrznym i zewnętrznym profilem metalowym, które są połączone co najmniej jednym elementem profilowym i utrzymywane w zadanym odstępie względem siebie, znamienny tym, że element profilowy jest profilem pełnym lub komorowym (10, 20, 30, 44, 52, 60) z tworzywa sztucznego, zwłaszcza do obciążeń rozciągających, zginających i/lub ściskających, z warstwą powierzchniową (12, 22, 32, 46, 56, 62) ze zwartego, nieporowatego pierwszego tworzywa sztucznego i obszarem rdzeniowym (14, 24, 34, 48, 54, 64) z drobnoporowatego drugiego tworzywa sztucznego o zamkniętych porach.

16. Profil zespolony według zastrz. 15, znamienny tym, że obszar rdzeniowy (54) profilu pełnego lub komorowego (52) z tworzywa sztucznego ma co najmniej jedną wnękę z wewnętrzną warstwą powierzchniową (56) ze zwartego, nieporowatego trzeciego tworzywa sztucznego.