PL203201B1 - Ubiór pacjenta - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest ubiór pacjenta.

W większości dłuższych operacji powszechne jest wystę powanie hipotermii, tj. obniżenie temperatury ciała poniżej 36°C. Hipotermia może wywołać takie komplikacje, jak zmniejszona aktywność serca, arytmia, obniżona koagulacja krwi, zawał serca, problemy z oddychaniem, udar, krwotok i drgawki. Kiedy normalne funkcje regulacji temperatury są wyłączone, pacjent staje się zależny od temperatury otoczenia. W ostrej hipotermii występuje zwężenie naczyń i krew odpływa od skóry do wewnętrznych organów w celu zapobieżenia dalszej utracie ciepła. Jeśli zwężenie naczyń przedłuża się, w tkankach rośnie anemia. Mechanizm kompensujący, znany jako zjawisko Lewisa, umożliwia występowanie okresowego zwężenia naczyń w celu dostarczenia tlenu do skóry i zewnętrznych narządów. Mechanizm ten jest wywoływany, jeśli temperatura spada przez dłuższy czas.

Stwierdzono, że można zapobiec hipotermii poprzez ogrzewanie powierzchni ciała przy pomocy koców ogrzewanych powietrzem. Takie rozwiązanie jest znane z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5405370. Takie koce okazały się najlepszą, dostępną w handlu alternatywą dla utrzymywania temperatury ciała pacjenta podczas operacji chirurgicznych.

Stwierdzono również, że korzystne jest ogrzewanie powierzchniowych części ciała zarówno przed jak po operacji.

Nie ma obecnie koców z ogrzewanym powietrzem, które są przeznaczone do używania przed, podczas i po operacji, a zamiast nich stosowane są inne układy ogrzewające. Inne układy ogrzewające są pozostawiane w tym samym miejscu, kiedy pacjent jest transportowany między salą a miejscem operacji. Pacjent jest często nagi lub niedostatecznie przykryty pod kocami, co oznacza, że transport między salą a miejscem operacji, kiedy pacjent może być widziany przez innych ludzi, może stanowić afront dla poczucia godności osobistej pacjenta.

Celem wynalazku jest dostarczenie ubioru ogrzewającego pacjenta, które można używać zarówno przed, podczas, jak i po operacji chirurgicznej i które okrywa pacjenta podczas transportu między salą a miejscem operacji.

Ubiór pacjenta zawierający przednią część i tylną część, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przednia część jest całkowicie lub częściowo wykonana z zewnętrznej warstwy z materiału o małej przepuszczalności powietrza i wewnętrznej warstwy z materiału o znacznie większej przepuszczalności powietrza niż w przypadku zewnętrznej warstwy, przy czym wewnętrzna warstwa rozciąga się przynajmniej na części zewnętrznej warstwy i wewnętrzna warstwa i zewnętrzna warstwa są połączone ze sobą, a pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń, natomiast w przedniej części ubioru jest umieszczony co najmniej jeden wlot połączony ze źródłem ciepłego powietrza i prowadzący do przestrzeni między wewnętrzną warstwą i zewnętrzną warstwą.

Korzystnie przednia część i tylna część są rozłącznie połączone ze sobą przynajmniej w rejonie od segmentów ramion do zakończeń rękawów.

Korzystnie przednia część posiada otwierane segmenty umożliwiające dostęp do operowanych miejsc.

W pierwszym wariancie ubiór tworzy pł aszcz, którego przednia część ma centralne rozcię cie biegnące od dolnego zakończenia płaszcza do części piersiowej, zaś segmenty przedniej części, które są usytuowane wzdłuż krawędzi rozcięcia, są połączone ze sobą przy pomocy rozłącznego połączenia. Płaszcz ma otwierany tył.

W drugim wariancie ubiór tworzy piżamę z bluzą i spodniami, przy czym przednia część bluzy jest połączona z tylną częścią przy pomocy rozłącznego połączenia, przynajmniej wzdłuż boków od dolnego zakończenia bluzy do jej części piersiowej.

Korzystnie wewnętrzna warstwa tylnej części i przedniej części jest wykonana z przepuszczającego powietrze materiału nietkanego, zaś zewnętrzna warstwa przedniej części jest wykonana z nieprzepuszczającego powietrza materiału, zwłaszcza, z folii z tworzywa sztucznego lub z laminatu z folii z tworzywa sztucznego i nietkanego materiał u.

Korzystnie wewnętrzna warstwa rozciąga się na całej zewnętrznej warstwie.

Korzystnie wewnętrzna warstwa jest laminowana na zewnętrznej warstwie wzdłuż brzegów otwieranych segmentów przedniej części.

Korzystnie przednia część i tylna część są połączone ze sobą za pomocą rozłącznych połączeń, które stanowią mechaniczne połączenia, korzystnie połączenia na rzepy.

Korzystnie ubiór ma otwierany tył.

PL 203 201 B1

Przedmiot zgłoszenia jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie w widoku od przodu ubiór pacjenta według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, fig. 2 przedstawia podobny jak na fig. 1 w widoku od przodu ubiór pacjenta według drugiego przykładu wykonania wynalazku, fig. 3 przedstawia przekrój wzdłuż linii III-III na fig. 1, zaś fig. 4 i 5 pokazują podobne jak na fig. 1 widoki ubioru pacjenta według innych przykładów wykonania wynalazku.

Ubiór pacjenta, pokazany na fig. 1 i 3, jest skonstruowany jako płaszcz z przednią częścią 1 i tylną częścią 2. Przednia część 1 zawiera zewnętrzną warstwę 3 z materiału o małej lub zerowej przepuszczalności powietrza i wewnętrzną warstwę 4 z materiału o znacznie większej przepuszczalności powietrza niż zewnętrzna warstwa 3. Ponadto, przednia część 1 ma centralne rozcięcie 5, które biegnie od dolnego końca przedniej części 1 do poziomu piersi. Segmenty przedniej części 1, leżące po obu stronach rozcięcia 5 są połączone jeden z drugim z nałożeniem jednego na drugi, przy pomocy rozłącznego połączenia, korzystnie połączenia mechanicznego na rzepy, tj. połączenia między elementem haczykowym 6, który zawiera pewną liczbę wystających haczyków i elementem 7, który zawiera pewną liczbę pętelek lub podobnych elementów, o które haczyki zaczepiają się, kiedy elementy są łączone. Wewnętrzna warstwa 4 jest łączona z zewnętrzną warstwą 3 przy pomocy układu rzadko rozmieszczonych punktów klejenia lub zgrzewania na większej części przodu. Ponadto, wlot powietrza 8, 9, jest przymocowany do przedniej części 1 w każdym ramieniu, przy czym wlot jest usytuowany między wewnętrzną warstwą 4 i zewnętrzną warstwą 3. Wloty, które nie są używane, są zamykane w odpowiedni sposób, np. wloty mogą zostać wykonane z cylindrycznych form, które są wyginane i zamykane przy pomocy klejonych łat lub wyposażone w proste zamknięcia z papieru lub tworzywa sztucznego. Wewnętrzna warstwa 4 i zewnętrzna warstwa 3 są hermetycznie połączone ze sobą wzdłuż brzegu przedniej części 1 i wzdłuż linii 10, która biegnie w pewnej odległości od rozcięcia 5 i linii 11 wokół dekoltu. Powietrze, które jest wprowadzane przez dowolny wlot 8 lub 9 ma zatem dostęp tylko do przestrzeni między warstwami wewnętrzną warstwą 4 i zewnętrzną warstwą 3 w rejonie, gdzie warstwy te są połączone jedna z drugą przy pomocy układu rzadko rozmieszczonych punktów klejenia lub zgrzewania.

Tylna część 2 jest korzystnie podzielona na dwa segmenty, aby ułatwić nakładanie płaszcza i oba segmenty 12, 13 są mocowane za pomocą rozłącznego połączenia 14, np. połączenia na rzepy.

Przednia część 1 i tylna część 2 są rozłącznie połączone ze sobą w segmentach rękawów i ramion w taki sposób, że przednia część 1 może zostać odgięta od tylnej części 2 w tych segmentach w sposób pokazany w lewej części fig. 1. W ten sposób ramiona pacjenta mogą zostać obnażone w celu zainstalowania urządzeń monitorujących, takich jak opaska uciskowa i igły. W tym przypadku można wykonać rozłączne połączenia między częściami haczykowymi 15 i pętelkowym 16 połączenia na rzepy.

Płaszcz według fig. 1 i 3 jest przeznaczony do nałożenia na pacjenta już w sali chorych, gdzie jest on przygotowywany do operacji. Jeden z wlotów powietrza 8, 9 jest następnie otwierany i łączony ze źródłem ciepłego powietrza, np. z urządzeniem używanym do koców z ciepłym powietrzem, na przykład, Bairhugger Model 500/OR firmy Augustine Medical Inc., Eden Praire, Minnesota, USA, Warmtouch Model 5200 firmy Nellcor, Pleasanto, Kalifornia, USA, lub Thermacare 3000 firmy Gaymar, Orchard Park, New York, USA. Ponieważ wewnętrzna warstwa 4 przedniej części 1 przepuszcza powietrze, to ciepłe powietrze może płynąć przez wewnętrzną warstwę 4 i ogrzewać skórę pacjenta. Ogrzewanie skóry pacjenta przed operacją powinno trwać przez przynajmniej godzinę, gdyż stwierdzono, że ogrzewanie przez godzinę znacznie redukuje spadek temperatury ciała podczas znieczulenia, patrz praca Camus i in. „Pre-Induction Skrin-Surface Warminy Minimizes Intraoperative Core Hypothermia (Uprzednie ogrzewanie powierzchni skóry minimalizuje prawdopodobieństwo wystąpienia hipotermii podczas operacji, Journal of Clinical Anesthesia 7:384-388, 1995 r.

Pacjent jest następnie przenoszony na miejsce wykonywania operacji z założonym płaszczem. Jeśli w sali operacyjnej nie ma urządzenia doprowadzającego ciepłe powietrze, to jest ono również zabierane. Kiedy pacjent jest położony na stole operacyjnym, to jedno z ramion pacjenta jest odsłaniane przez rozłączenie połączenia 15, 16 i odgięcie otwartego segmentu przedniej części 1, zaś wszelkie urządzenia monitorujące są dołączane do ramienia i klatki piersiowej pacjenta, po czym segment przedniej części 1, który został odgięty, jest układany ponownie, zaś wybrane fragmenty połączenia w postaci części haczykowych 15, części pętelkowych 16 są ponownie łączone ze sobą. Rejon operacji jest również odsłaniany poprzez rozłączenie połączenia w postaci elementów haczykowych 6 i elementów pętelkowych 7 wzdłuż rozcięcia 5, odgięcie nie przymocowanych segmentów

PL 203 201 B1 przedniej części 1 w odpowiedni sposób i przymocowanie odgiętych segmentów do skóry przy pomocy taśmy klejącej. Pacjent jest następnie otaczany prześcieradłami do operacji. Urządzenie doprowadzające ogrzewane powietrze, które jest zainstalowane w sali operacyjnej, lub które zostało do niej dostarczone, jest dołączane albo natychmiast po przybyciu pacjenta do sali operacyjnej, albo przynajmniej po zakończeniu układania prześcieradeł. Podczas operacji chirurgicznej, skóra pacjenta jest zatem ogrzewana w rejonach poza operowanym miejscem, co znacznie redukuje ryzyko wystąpienia hipotermii.

Po wykonaniu operacji chirurgicznej, segmenty przedniej części 1, które zostały odgięte, są odrywane od skóry i mocowane ze sobą za pomocą połączeń 6, 7, po czym pacjent, z nałożonym płaszczem, jest zabierany do sali obserwacyjnej. Podczas fazy stabilizacyjnej po znieczuleniu, urządzenie ogrzewające powietrze jest połączone z płaszczem i ciepłe powietrze jest dostarczane do skóry pacjenta.

Ponieważ opisany powyżej ubiór pacjenta jest noszony przez pacjenta zarówno przed, podczas, jak i po interwencji chirurgicznej, to ryzyko infekcji po operacji w wyniku hipotermii może zostać znacznie zredukowane w ekonomiczny sposób, a jednocześnie zapewnione jest, że nie ma afrontu dla poczucia godności pacjenta podczas transportu między salą chorych a salą operacyjną, z powodu niedostatecznego okrycia.

Aby opisany powyżej płaszcz działał właściwie, to wewnętrzna warstwa 4 przedniej części 1 nie może mieć zbyt dużej przepuszczalności powietrza, ale ogrzewane powietrze musi najpierw wypełnić przestrzeń między punktami łączenia w rejonie, gdzie wewnętrzna warstwa 4 i zewnętrzna warstwa 3 są połączone ze sobą układem połączeń, zanim ciepłe powietrze wydostanie się z wewnętrznej warstwy i przepłynie w kierunku skóry pacjenta. Materiał wewnętrznej warstwy 4 może być wykonany z perforowanych folii z tworzywa sztucznego, w których łatwo można dobrać układ perforacji folii w taki sposób, że uzyskiwana jest właściwa przepuszczalność powietrza. Można również użyć gęsty, nietkany materiał z włókien naturalnych lub sztucznych, a nawet gęsty materiał tekstylny. Jeśli folia z tworzywa sztucznego jest użyta do wykonania wewnętrznej warstwy 4, to korzystnie może zostać laminowana z nietkanym materiałem o większej przepuszczalności powietrza niż perforowana folia, w celu zwiększenia komfortu pacjenta, szczególnie gdy ubiór pacjenta jest używany bez dopływu ciepłego powietrza.

Zewnętrzna warstwa 3 przedniej części 1 może być korzystnie wykonana z folii z polipropylenu, polietylenu lub poliestru lub z innych gęstych tworzyw sztucznych. Inne materiały, o małej lub zerowej przepuszczalności powietrza, również mogą być stosowane. Mała przepuszczalność powietrza w tych zastosowaniach oznacza, że jest ona znacznie mniejsza niż przepuszczalność powietrza wewnętrznej warstwy 4.

Tylna część 2 jest odpowiednio wykonana z miękkiego i przyjemnego w dotyku materiału, na przykład nietkanego, ze skręconymi włóknami, np. materiału Sontara® firmy DuPont Nonwovens, Sontara® Technologies z Old Hickory, Tennessee, USA.

Fig. 2 pokazuje inny przykład wykonania ubioru pacjenta według wynalazku. Ubiór ten różni się od płaszcza pokazanego na fig. 1 i 3 głównie tym, że jest skonstruowany jako piżama z bluzą 17 i spodniami 18. Przednia część 19 bluzy 17 ma górny segment 20, w którym warstwy wewnętrzna i zewnętrza są połączone jedna z drugą układem punktów klejenia lub zgrzewania i dolny segment 21, który jest oddzielony od górnego segmentu 20 ciągłą linią kleju lub zgrzeiny. W ten sam sposób przednia część spodni 18 ma górny segment 22, w którym warstwy wewnętrzna i zewnętrzna są połączone jedna z drugą układem punktów klejenia lub zgrzewania oraz dolny segment 23, który jest oddzielony od górnego segmentu 22 przy pomocy ciągłej linii kleju lub zgrzeiny. Wloty powietrza 24, 25 i 26, 27 prowadzą do górnych rejonów górnej części 20 i spodni 22 odpowiednio. Części przednia i tylna bluzy 17 są rozłącznie połączone ze sobą w segmentach rękawów i ramion w ten sam sposób, jak w przykładach wykonania opisanych w odniesieniu do fig. 1 i 3, w taki sposób, że przednia część może zostać odgięta od tylnej części w tych segmentach w sposób, który jest pokazany z lewej strony fig. 1. Ponadto, dolny segment 21 przedniej części 19 jest rozłącznie połączony w bluzie 17 z tylną częścią wzdłuż jego bocznych krawędzi przy pomocy połączenia 28, na przykład, połączenia na rzepy. Dolny segment 21 może zostać zatem odgięty w celu odsłonięcia miejsca operacji.

Ubiór pacjenta pokazany na fig. 2 jest wykonany z tego samego materiału, co ubiór pacjenta pokazany na fig. 1 i 3.

Fig. 4 pokazuje inny ubiór pacjenta, który stanowi kombinację opisanych powyżej ubiorów. Przednia część 29 płaszcza pacjenta, pokazana na fig. 4, zawiera zatem rozcięcie 30. Segmenty

PL 203 201 B1 przedniej części 29, leżące po obu stronach rozcięcia 30 są połączone ze sobą przy pomocy połączenia 31 odpowiadającego połączeniu 6, 7 opisanemu na fig. 1 i 3. Ponadto boczne krawędzie przedniej części 29 od dolnego zakończenia do poziomu końca rozcięcia 30 są wyposażone w połączenie 32, odpowiadające połączeniu 28 w ubiorze pacjenta, pokazanym na fig. 2. Poza możliwością odsłaniania operowanych miejsc w sposób, który został opisany w odniesieniu do odpowiednich przykładów wykonania, pokazanych na fig. 1 i 2, operowane miejsca mogą być odsłaniane przez podwinięcie tego segmentu przedniej części 29, który leży z lewej lub z prawej strony, odpowiednio, rozcięcia 30.

Fig. 5 pokazuje jeszcze inny przykład wykonania ubioru pacjenta, według wynalazku. Ubiór pacjenta różni się od płaszcza pacjenta, pokazanego na fig. 1 i 4 tym, że płaszcz nie ma żadnego rozcięcia. Zamiast tego, operowane miejsce jest odsłaniane przez otwieranie klapki 33 w materiale przedniej części. Klapka jest przymocowana do krawędzi otworu operacyjnego przy pomocy połączenia na rzepy, itp. Jak widać na fig. 5, powietrze może przepływać wzdłuż boku klapki 33 i w dół, do najniższych części płaszcza, pokazanego na fig. 5.

Opisane przykłady wykonania mogą być oczywiście modyfikowane na różne sposoby w zakresie wynalazku. Płaszcz pokazany na fig. 1 może być, na przykład, wyposażony w część, która może być zwijana w ten sam sposób, jak w przypadku dwuczęściowego ubioru pokazanego na fig. 2, bez stosowania rozcięcia. Ponadto, wewnętrzna warstwa przedniej części nie musi rozciągać się nad całą warstwą zewnętrzną, ale może rozciągać się tylko nad miejscami, które mają emitować ciepłe powietrze po dołączeniu do urządzenia generującego ciepłe powietrze. Takie segmenty przedniej części, które leżą poza przestrzenią, do której prowadzą wloty ciepłego powietrza, mogą być wykonane z dowolnego odpowiedniego materiału, np. z warstwy zewnętrznej, warstwy wewnętrznej, laminatu warstw zewnętrznej i wewnętrznej lub z trzeciego materiału. Ponadto, przestrzenie, do których prowadzą wloty ciepłego powietrza mogą mieć inne konfiguracje niż pokazane na figurach, np. mogą rozciągać się w całej przedniej części. Rozłączne połączenia mogą być wykonane w inny sposób niż na rzepy, np. przy pomocy zamków błyskawicznych, zapinek lub połączeń klejowych i nie muszą mieć wymiarów pokazanych na figurach. Możliwe jest, na przykład, aby połączenie 6, 7 na fig. 1 zostało wykonane z jednego, dwóch lub więcej oddzielnych połączeń, usytuowanych w pewnej odległości jedno od drugiego. Nie jest również konieczne stosowanie dwóch wlotów powietrza - czasem wystarczy, jeśli ubiór ma jeden wlot powietrza. Ponadto, układ punktów zgrzewania i klejenia może mieć inny wygląd niż pokazany na figurach, jak również układ nie musi składać się z punktów, ale może zawierać linie. Takie linie nie mogą być jednak zbyt długie, aby nie hamowały przepływu powietrza między sąsiednimi przestrzeniami, ograniczonymi przez linie między wewnętrzną warstwą i zewnętrzną warstwą przedniej części. Możliwe jest nawet laminowanie nietkanego materiału na zewnętrznej powierzchni przedniej części, aby ubiór pacjenta miał bardziej tekstylny wygląd. Ponadto, dolny segment 21 przedniej części 19 w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 2 może zostać skonstruowany tak, aby emitował ciepłe powietrze w ten sam sposób jak górny segment 20, ponieważ górny segment 20 może zostać hermetycznie oddzielony od dolnego segmentu 21, kiedy dolny segment 21 jest podwinięty, w celu odsłonięcia operowanego miejsca. Zakres wynalazku jest zatem ograniczony tylko przez treść dołączonych zastrzeżeń.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Ubiór pacjenta zawierający przednią część i tylną część, znamienny tym, że przednia część (1) jest całkowicie lub częściowo wykonana z zewnętrznej warstwy (3) z materiału o małej przepuszczalności powietrza i wewnętrznej warstwy z materiału o znacznie większej przepuszczalności powietrza niż w przypadku zewnętrznej warstwy (3), przy czym wewnętrzna warstwa (4) rozciąga się przynajmniej na części zewnętrznej warstwy (3) i wewnętrzna warstwa (4) i zewnętrzna warstwa (3) są połączone ze sobą, a pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń, natomiast w przedniej części (1) ubioru jest umieszczony co najmniej jeden wlot (8, 9) połączony ze źródłem ciepłego powietrza i prowadzący do przestrzeni między wewnętrzną warstwą (4) i zewnętrzną warstwą (3).
2. 2. Ubiór według zastrz. 1, znamienny tym, że przednia część (1) i tylna część (2) są rozłącznie połączone ze sobą przynajmniej w rejonie od segmentów ramion do zakończeń rękawów.
3. 3. Ubiór według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przednia część (1) posiada otwierane segmenty umożliwiające dostęp do operowanych miejsc.

   PL 203 201 B1
4. 4. Ubiór według zastrz. 3, znamienny tym, że tworzy płaszcz, którego przednia część (1) ma centralne rozcięcie (5) biegnące od dolnego zakończenia płaszcza do części piersiowej, zaś segmenty przedniej części (1), które są usytuowane wzdłuż krawędzi rozcięcia (5), są połączone ze sobą przy pomocy rozłącznego połączenia (6, 7).
5. 5. Ubiór według zastrz. 3, znamienny tym, że tworzy piżamę z bluzą (17) i spodniami (18), przy czym przednia część (19) bluzy (17) jest połączona z tylną częścią przy pomocy rozłącznego połączenia (28), przynajmniej wzdłuż boków od dolnego zakończenia bluzy (17) do jej części piersiowej.
6. 6. Ubiór według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnętrzna warstwa (4) tylnej części (2) i przedniej części (1) jest wykonana z przepuszczającego powietrze materiału nietkanego, zaś zewnętrzna warstwa (3) przedniej części (1) jest wykonana z nieprzepuszczającego powietrza materiału, zwłaszcza, z folii z tworzywa sztucznego lub z laminatu z folii z tworzywa sztucznego i nietkanego materiału.
7. 7. Ubiór według zastrz. 6, znamienny tym, że wewnętrzna warstwa (4) rozciąga się na całej zewnętrznej warstwie (3).
8. 8. Ubiór według zastrz. 7, znamienny tym, że wewnętrzna warstwa (4) jest laminowana na zewnętrznej warstwie (3) wzdłuż brzegów otwieranych segmentów przedniej części (1).
9. 9. Ubiór według zastrz. 2, znamienny tym, że przednia część (1) i tylna część (2) są połączone ze sobą za pomocą rozłącznych połączeń (6, 7 i 15, 16), które stanowią mechaniczne połączenia, korzystnie połączenia na rzepy.
10. 10. Ubiór według zastrz. 4, znamienny tym, że ma otwierany tył.