PL202697B1 - Głowica dozująca produkt płynny - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy głowicy dozującej produkt płynny, połączonej z pojemnikiem dla produktu płynnego. Głowica dozująca obejmuje na ogół podstawę umocowaną na stałe, utworzoną przez wspomniany pojemnik lub zamontowaną na pojemniku. Poza tym, głowica obejmuje obrotowy element uruchamiający zamontowany obrotowo na podstawie wokół osi obrotu pomiędzy dwoma skrajnymi położeniami oporowymi. Z drugiej strony, głowica obejmuje otwór dozujący selektywnie uszczelniany poprzez obrót elementu uruchamiającego na podstawie. Ten rodzaj głowicy dozującej jest często stosowany jako układ zamykania uruchamiany dla dozownika ciekłego płynnego produktu, granulowanego lub sproszkowanego zgromadzonego w pojemniku. Stosowanie tego rodzaju wybranej głowicy istnieje w dziedzinie przemysłu spożywczego, w dziedzinie przemysłu wyrobów do pielęgnacji ciała lub w dziedzinie przemysłu kosmetycznego. Jednocześnie nie są wykluczone inne dziedziny.

Na ogół, ten typ głowicy dozującej o podstawie i elemencie uruchamiającym obrotowym jest uruchamiany pomiędzy położeniem otwarcia i położeniem zamknięcia powodując obrót elementu uruchamiającego na podstawie. Znane jest również, że obrót elementu obrotowego na podstawie pozwala odsłonić lub uwolnić otwór lub kilka otworów dozujących uszczelnionych w położeniu zamknięcia. Znane były również głowice zaopatrzone w wiele otworów dozujących o różnych przekrojach tak, aby umożliwić zmianę natężenia przepływu płynnego produktu poprzez otwory dozujące. Jednakże, niniejszy wynalazek dotyczy typu głowicy dozującej z jednym otworem dozującym. Jednakże otwór może obejmować kilka otworów. Z tego typu głowicą dozującą z jednym otworem dozującym, przesunięcie obrotowe elementu uruchamiającego pozwala jedynie na zamknięcie lub uwolnienie otworu dozującego pomiędzy dwoma skrajnymi położeniami oporowymi.

Celem niniejszego wynalazku jest wyznaczenie głowicy dozującej z jednym otworem dozującym, która umożliwia stopniowe użycie otworu dozującego. Innym celem jest umożliwienie stopniowego uwalniania otworu dozującego.

W celu osiągnięcia tych celów, niniejszy wynalazek proponuje aby obydwa skrajne położenia oporowe, w czasie obrotu elementu uruchamiającego na podstawie, wyznaczały dwa położenia otwarcia otworu dozującego oddzielone co najmniej jednym pośrednim zamkniętym położeniem otworu dozującego. W ten sposób, poprzez prosty obrót elementu uruchamiającego na podstawie w kierunku ruchu wskazówek zegara i w kierunku odwrotnym do ruchu wskazówek zegara, osiąga się dwa położenia otwarcia umieszczone korzystnie w sposób symetryczny względem położenia zamknięcia. Obydwa położenia otwarcia mogą posiadać identyczne cechy charakterystyczne przepływu produktu płynnego tak, aby obydwa położenia były całkowicie symetryczne i równoważne. Jednakże, według wynalazku, głowica dozująca obejmuje środki zmiany natężenia przepływu umożliwiające zmianę natężenia przepływu produktu płynnego poprzez otwór dozujący od położenia otwarcia do drugiego położenia. W konsekwencji położenie otwarcia pozwala na większe dozowanie produktu płynnego niż inne położenie otwarcia dla danego czasu. Uzyskuje się w ten sposób stopniowe dozowanie produktu płynnego poprzez jedyny otwór dozujący.

Według korzystnego przykładu wykonania, otwór dozujący jest umieszczony na osi obrotu elementu na podstawie. Kondycjonowanie lub dystrybutor wyposażony w głowicę dozującą według wynalazku występuje więc w postaci konwencjonalnej solniczki lub pieprzniczki z jednym otworem dozującym o osi centralnej.

Według innej korzystnej cechy wynalazku, głowica dozująca obejmuje środki przesuwania osiowego zdolne do osiowego przesuwania elementu względem podstawy w czasie jego obrotu na podstawie.

Korzystnie, środki do osiowego przesuwania obejmują co najmniej jedną ścieżkę prowadzącą mającą dwie różne sekcje połączone razem na poziomie dolnej punktu, przy czym każda z dwóch sekcji wyznacza odpowiedni krańcowy występ oporowy, przy czym obydwa występy oporowe odpowiadają kolejno dwóm położeniom otwarcia a dolny punkt odpowiada położeniu zamknięcia. Korzystnie, podstawa tworzy co najmniej jedno osiowe obrotowe okno prowadzące, które rozciąga się na części obwodowej podstawy, przy czym wspomniane okno wyznacza ścieżkę prowadzącą, przy czym wspomniane okno tworzy dwie połączone razem sekcje okienne, pierwsza sekcja wyznacza pierwszą pochyłość a druga sekcja wyznacza drugą pochyłość różniącą się od pierwszej pochyłości, każda sekcja wyznacza koniec oporowy, końce oporowe przesuwają się osiowo, element uruchamiający obejmuje co najmniej jeden osiowy występ obrotowy prowadzący zaczepiony we wspomnianym oknie tak, że kiedy element uruchamiający obraca się na podstawie, co najmniej jeden wspomniany występ

PL 202 697 B1 przesuwa się w jego odpowiadającym oknie, przesuwając przy tym osiowo element uruchamiający w celu osiągnięcia różnych wysokości, w zależności od tego czy występ opiera się na pierwszej sekcji lub na drugiej sekcji. W celu zmiany natężenia przepływu, pochyłości mogą mieć nachylenia i/lub różne długości. Według praktycznego przykładu wykonania, podstawa obejmuje pierścień utworzony z wielu obrotowych osiowych okien prowadzą cych rozł o ż onych na obwodzie pierś cienia, przy czym pokrywa obejmuje osłonę, która rozciąga się wokół pierścienia i tworzy wewnątrz kilka osiowych obrotowych występów prowadzących zaczepionych w odpowiadających oknach.

Według innej postaci wynalazku, element tworzy otwór dozujący a podstawa tworzy sworzeń uszczelniający, zaczepiony w położeniu otwarcia w otworze dozującym i odczepiony od otworu w położeniach otwarcia w inny sposób tak, że natężenia przepływu poprzez otwór są różne w dwóch położeniach otwarcia. Jest to bardziej lub mniej wyraźne odłączenie sworznia z otworu dozującego, które umożliwia zmianę natężenia przepływu od położenia otwarcia do drugiego położenia. Dokładniej, odczepienie bardziej lub mniej wyraźne umożliwia zmianę sekcji przepływu płynu dokładnie w dolnej części jedynego otworu dozującego. Korzystnie, element uruchamiający obejmuje osiowe środki prowadzące zaczepione wokół sworznia tak, że sworzeń jest zamontowany ślizgowo we wspomnianych osiowych środkach prowadzących, przy czym wspomniane środki prowadzące rozciągają się w kierunku do dołu od obwodu otworu dozującego, przy czym wspomniane środki prowadzące tworzą kilka otworów o wielkościach, które zmieniają się w zależności od położenia sworznia w osiowych środkach prowadzących. Według praktycznej postaci wykonania, osiowe środki prowadzące obejmują wiele klapek, które rozciągają się w kierunku do dołu od obwodu zewnętrznego otworu dozującego, przy czym wspomniane klapki są połączone pierścieniem zgarniającym, który jest ślizgowo zaczepiony wokół sworznia. Podstawa może obejmować wewnętrzną tuleję wewnątrz której rozciąga się sworzeń, element uruchamiający obejmuje pokrywę umieszczoną na tulei i tworzy otwór dozujący, przy czym wspomniana pokrywa obejmuje pierścieniowy występ stykający się przesuwnie obrotowo w sposób szczelny ze wspomnianą tuleją. Według innej cechy charakterystycznej wynalazku, element uruchamiający obejmuje języczek ochronny do oderwania, który jest blokowany przez podstawę tak, że element uruchamiający w położeniu zamknięcia jest blokowany w czasie obrotu na podstawie.

Tak więc, obracając element uruchamiający na podstawie z jednej strony i z drugiej strony od położenia zamknięcia pośredniego, osiąga się dwa położenia otwarcia, w których wzniesienie osiowe elementu uruchamiającego jest inne. Wynika to z faktu, że jeden krańcowy występ oporowy jest umieszczony osiowo wyżej niż inny występ. Wpływa to bezpośrednio na wysokość odłączenia sworznia wewnątrz otworu dozującego, co pozwala na zmianę natężenia przepływu.

Wynalazek został opisany w sposób bardziej szczegółowy na przykładzie załączonych figur, nie ograniczających sposobu wykonania wynalazku, na których: fig. 1 przedstawia częściowy przekrój dozownika płynu wyposażonego w głowicę dozującą według wynalazku w widoku perspektywicznym, fig. 2 przedstawia głowicę dozującą z fig. 1 w widoku w powiększonej skali, fig. 3 przedstawia głowicę dozującą z poprzednich figur w położeniu zamkniętym, w widoku perspektywicznym w przekroju poprzecznym pionowym, fig. 4 przedstawia położenie zamknięcia w widoku podobnym do widoku z fig. 3, a fig. 5 przedstawia inne położenie otwarcia w widoku podobnym do widoku z fig. 4.

Dozownik produktu płynnego wyposażony w głowicę dozującą według wynalazku obejmuje pojemnik 1 przeznaczony do umieszczenia w nim produktu płynnego, na przykład soli, kremu lub szamponu. Bardziej ogólnie, produkt płynny może być cieczą, granulatem lub proszkiem. Pojemnik 1 tworzy na swoim górnym końcu rowek zatrzaskowy 11, występ 12, który rozciąga się promieniowo w kierunku do wewnątrz i który kończy się szyjką 13. Szyjka 13 wyznacza otwór umożliwiający wyciągnięcie z niego płynnego produktu składowanego w pojemniku. Pojemnik nie jest częścią ważną dla niniejszego wynalazku: może on mieć dowolny kształt i wielkość. Nawet rowek zatrzaskowy 11 jak również występ 12 i szyjka 13 mogą mieć inny układ nie wychodząc poza zakres wynalazku.

W tym przykładzie wykonania, pojemnik 1 jest tu połączony z głowicą dozującą obejmującą dwa elementy składowe, to znaczy podstawę 2 i element uruchamiający obrotowy 3. Podstawa 2 jest tu zamontowana na pojemniku 1, ale można również uwzględnić to, że podstawa 2 jest wykonana integralnie jako jedna część z pojemnikiem 1. Chociaż głowica dozująca obejmuje w tym przykładzie wykonania dwa elementy składowe, nie jest wykluczone, że może obejmować jeszcze inne elementy składowe w pewnych przykładach wykonania, które nie wychodzą poza zakres wynalazku. Jednakże, z punktu widzenia formowania wtryskowego i montaż u, korzystny jest przykł ad wykonania, maj ą cy dwa elementy składowe.

PL 202 697 B1

Odnosząc się do dowolnej figury, można zauważyć, że podstawa 2 obejmuje tuleję wewnętrzną 21 wyznaczającą część dolnego końca 211 stykającą się szczelnie z wnętrzem szyjki 13. Styk szczelny jest stykiem szczelnym statycznym, ponieważ podstawa 2 jest przeznaczona do zamontowania na stałe na pojemniku 1. Tuleja 21 wyznacza wewnętrzny kanał, który jest bezpośrednio połączony z wnętrzem pojemnika 1, ponieważ tuleja jest umieszczona wewnątrz szyjki 13. Sworzeń 20 wyznaczający zewnętrzny górny koniec 201 jest umieszczony centralnie i osiowo wewnątrz tulei 21. Żebra podtrzymujące 202 łączą wewnętrzną ścianę tulei 21 ze sworzniem 20. Sworzeń 20 ma korzystnie cylindryczną ścianę wewnętrzną od swojego górnego końca 201. Tuleja 21 jest połączona na poziomie swojego górnego końca z pierścieniem 22, który rozciąga się współosiowo wokół tulei 21. Jak to widać na niektórych figurach a zwłaszcza na fig. 2, pierścień 22 jest zaopatrzony w kilka okien 221, które tworzą otwory na ścianie pierścienia 22. Okna 221, które w tym przykładzie wykonania występują w liczbie trzy tworzą ścieżkę prowadzącą. Okna są rozłożone pod równym kątem wokół obwodu pierścienia 22. Każde okno 221 ma wyraźnie postać zygzakowatych splotów skośnych ze swoim punktem szczytowym skierowanym ku dołowi. Każde okno 221 wyznacza więc pierwszą sekcję okna 2211 i drugą sekcję okna 2212. Każda sekcja ma postać nachylenia lub rampy, która jest wyraźnie prostoliniowa ale jest pochylona względem poziomu lub pionu. Każda sekcja ma więc pochyłość 2215, 2216 mającą pewną długość, pewien profil i pewien stopień nachylenia. Stopnie nachylenia dwóch pochyleń mogą być identyczne ale zgodnie z wynalazkiem, stopnie nachylenia dwóch pochyłości są korzystnie różne. Pierwsza sekcja 2211 ma stopień nachylenia pochyłości, który jest mniejszy niż stopień nachylenia pochyłości drugiej sekcji okna 2212. Ponadto, sekcje okna 2211 i 2212 są połączone razem w dolnym punkcie 2210. Na swoim przeciwległym końcu, każda sekcja okien obejmuje koniec oporowy 2213, 2214, który wyznacza ekstremalną długość sekcji okiennej. W tym przykładzie wykonania, końce oporowe 2213 i 2214 znajdują się tu w równej odległości od dolnego punktu 2210 tak, że każda sekcja okienna ma identyczną długość. Ponieważ stopnie nachylenia pochyłości sekcji okiennych są różne a ich długości są identyczne, punkty oporowe 2213 i 2214 nie są umieszczone we wspólnej płaszczyźnie ale przeciwnie, są przesunięte osiowo. Ze względu na to, że stopień nachylenia pochyłości drugiej sekcji jest większy niż stopień nachylenia pochyłości pierwszej sekcji 2211, koniec oporowy 2214 jest w zwią zku z tym umieszczony osiowo wyż ej niż koniec oporowy 2213. Osiowe przesunię cie końców oporowych sekcji okiennych może także być osiągnięte z pochyłościami mającymi identyczne stopnie nachylenia ale różne długości pochyłości sekcji okiennych. W rezultacie, zapewniając sekcję okienną 2212, która jest dłuższa niż sekcja okna 2211 ale o identycznych stopniach nachylenia, koniec oporowy 2214 jest również osiowo przesunięty w kierunku do góry względem końca oporowego 2213. W konsekwencji, osiowe przesuniecie końców oporowych okien 221 może być uzyskane poprzez zmianę albo stopnia nachylenia pochyłości sekcji okiennych lub długości pochyłości sekcji okiennych. Możliwe jest również rozważenie kombinacji różnych długości i różnych stopni nachylenia. Jednakże, zgodnie z wynalazkiem, możliwe jest aby końce oporowe okien były umieszczone we wspólnej płaszczyźnie. Jednakże, preferowane jest przesunięcie tych końców.

Na fig. 2 należy także zauważyć, że każda z pochyłości 2215 i 2216 tworzy cofnięcie w linii 2217 lub 2218, które przerywa liniowość pochyłości. Cofnięcia w linii, wycięcia lub stopnie wyznaczają pośrednie położenia pomiędzy dolnym punktem 2210 i końcami oporowymi 2213 i 2214.

Wokół pierścienia 22, podstawa 2 tworzy konfigurację kompleksową, która nie jest jednolita wokół obwodu pierścienia. W tym przypadku, podstawa tworzy kołnierze 24, które są przerywane z jednej strony dolnym wgnieceniem 25, a z drugiej strony przez półkę 26. Wgniecenie 25 jest umieszczone poniżej kołnierzy 24 a półka 26 jest także umieszczona poniżej kołnierzy 24 na wysokości, która jest nawet niższa niż wysokość wgniecenia 25. Należy zauważyć, że wgniecenie 25 jest umieszczone wyraźnie diametralnie po przeciwległej stronie półki 26. Wgniecenie 25 rozciąga się pod kątem w zakresie od około 10° do 30°, przy czym półka 26 rozciąga się powyżej kąta, który jest większy niż 90°. Na swoim zewnętrznym obwodzie, podstawa tworzy także kołnierz zaciskowy 23, przeznaczony do współpracy z rowkiem zaciskowym 11 utworzonym przez pojemnik 1. Podstawa 2 jest więc zamontowana na stałe na pojemniku 1 w rowku 11 a ten w sposób szczelny dzięki części końcowej dolnej 211 tulei 21 jest zaczepiony szczelnie w szyjce 13.

W tym przykł adzie wykonania obrotowy element uruchamiają cy 3 wystę puje w postaci pokrywy, obejmującej obrotową płytkę zamykającą 31, która jest centralnie przebita poprzez otwór dozujący 30. Na fig. 1, 2 i 3, sworzeń 20 jest zaczepiony w wyraźnie szczelny sposób w otworze dozującym 30. Na dolnym obwodzie otworu dozującego 30, płytka 31 tworzy wieżyczkę prowadnicy osiowej 36, która rozciąga się wokół sworznia 20 na pewnej wysokości. W tym przykładzie wykonania, wieżyczka 36

PL 202 697 B1 składa się z wielu klapek łączących między sobą obwód otworu dozującego 30 z pierścieniem zgarniającym 362. Wieżyczka wyznacza więc wiele otworów przelotowych 363 pomiędzy klapkami 361. Widać to na fig. 4, na której górny koniec 201 sworznia 20 przesuwa się w kierunku do dołu względem płytki 31, otwierając przy tym otwory 363. Można łatwo zrozumieć, że otwory 363 tworzą przejście łączące pomiędzy obszarem wewnętrznym utworzonym poprzez tuleję 21 bezpośrednio połączoną z pojemnikiem i zewnętrzną stroną główki. Tak więc, płyn składowany w pojemniku 1 może przepływać poprzez otwór dozujący 30 przechodząc przez otwory przepływowe 363 kiedy sworzeń 20 zostaje cofnięty do wnętrza główki. Wieżyczka prowadząca i zgarniająca 36 umożliwia nie tylko utrzymanie sworznia 20 na osi obrotu główki ale umożliwia także oczyszczanie sworznia 20 po każdym obrocie elementu uruchamiającego za pomocą działania zgarniającego uzyskanego poprzez przesunięcie sworznia w wieżyczce. Pierścień zgarniający 362 i klapki 361 biorą udział w działaniu zgarniania.

Płytka 31 rozciąga się na swoim zewnętrznym obwodzie, poprzez osłonę 32, która rozciąga się w kierunku do doł u. Osł ona 32 jest umieszczona koncentrycznie wokół pierścienia 22. Osł ona 32 tworzy tu trzy występy 321, które są zaczepione w odpowiednich oknach 221 utworzonych przez pierścień 22. Widać to na fig. 3, w przypadku jednego występu i jednego okna. Jednakże, można także wyobrazić sobie, że osłona 32 obejmuje trzy występy 321 rozdzielone w równych odstępach pod kątem 120° wokół obwodu wewnętrznej ściany osłony 32. Ze względu na to, że każdy występ 321 jest zaczepiony w odpowiednim oknie 221 i że to okno ma profil o dwóch identycznych lub różnych pochyłościach, obracanie elementu uruchamiającego obrotowego 3 na podstawie 2 powoduje przesunięcie występów w oknach według profilu pochyłości. Kiedy występy 321 są umieszczone na poziomie dolnych punktów 2210 okien 221, element uruchamiający obrotowy 3 jest umieszczony na swoim najniższym poziomie względem podstawy 2. Sworzeń 20 jest więc umieszczony na swoim najwyższym poziomie w wieżyczce prowadzącej i zgarniającej 36. Odpowiada to położeniu zamknięcia główki dozownika, jak przedstawiono na fig. 1, 2 i 3, na których górny koniec 201 sworznia 20 jest umieszczony w otworze dozującym 30, korzystnie w sposób szczelny. Należy także zauważyć, że górny koniec 201 jest umieszczony wyraźnie w tej samej płaszczyźnie jak płytka 31. Poprzez obracanie się elementu uruchamiającego obrotowego 3 na podstawie 2 bądź w kierunku wskazówek zegara lub w kierunku odwrotnym do ruchu wskazówek zegara, występy przesuwają się w jednej z dwóch sekcji okiennych utworzonych przez każde okno. Występy biegną więc za pochyłościami ścieżek prowadzących wyznaczonych przez każdą sekcję okienną. Obrotowy element uruchamiający 3 może więc być obracany aż do momentu kiedy występy dojdą do oparcia o końce oporowe 2213 lub 2214, w zależności od tego czy element 3 obraca się w kierunku ruchu wskazówek zegara lub w kierunku odwrotnym do ruchu wskazówek zegara. W obydwu przypadkach, występ jest ograniczony w przesuwaniu się osiowym w kierunku do góry ze względu na układ splotu skośnego zygzakowatego okien 2211 z punktami skierowanymi do dołu. Powoduje to w efekcie, że płytka 31 a w konsekwencji otwór dozujący 30 podnosi się, podczas gdy sworzeń 20 pozostaje na stałe. Wizualnie, sworzeń 20 zagłębia się w wieżyczce 336 otwierając przy tym otwory 363. Kiedy występy dojdą do oparcia o końce oporowe, główka dozująca osiąga więc położenie otwarcia. Oczywiście, inne położenie otwarcia może być osiągnięte kiedy występy znajdą się na oparciu o końce oporowe okien. W konsekwencji, są dwa położenia otwarcia końcowego, które odpowiadają dwóm położeniom zagłębienia się sworznia 20 w wieżyczce 36. Można również mówić o odłączeniu się sworznia 20 od otworu dozującego 30. Kiedy końce oporowe 2213 i 2214 są umieszczone w tej samej pł aszczyź nie poziomej, to znaczy kiedy nie ma osiowego przesunięcia osiowego pomiędzy tymi końcami oporowymi, sworzeń jest zagłębiony lub odłączony w ten sam sposób i w tym samym zakresie, w obydwu położeniach otwarcia. Natomiast, kiedy końce oporowe 2213 i 2214 przesuwają się osiowo, jak w korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, obydwa położenia otwarte odpowiadają dwóch różnym położeniom zaczepienia lub zagłębienia sworznia 20 względem otworu dozującego 30. Jest to widoczne, porównując fig. 4 i 5, które przedstawiają główkę dozującą w dwóch różnych położeniach. Można wyraźnie zobaczyć, że otwory 363 na fig. 4 są mniejsze od otworów na fig. 5. Wyjaśnia to fakt, że sworzeń 20 jest wprowadzony głębiej w wieżyczce 36 na fig. 5 niż na fig. 4. W wyniku tego, natężenie przepływu produktu płynnego poprzez jedyny otwór dozujący 30 jest większe w położeniu otwarcia odpowiadającym fig. 5 niż w położeniu otwarcia na fig. 4.

Korzystnie, cofnięcia w linii 2217 i 2218 utworzone przez pochyłości 2215 i 2216 określają stałe pośrednie położenia otwarcia odpowiadające stałemu, pośredniemu natężeniu przepływu. Tak więc, przy jednym oknie możliwe jest określenie dwóch krańcowych położeń otwarcia oddzielonych przez kilka pośrednich stałych położeń otwarcia i co najmniej jedno bezpośrednie stałe położenie zamknię6

PL 202 697 B1 cia. W efekcie można przewidzieć kilka położeń zamknięcia i więcej niż dwa pośrednie położenia otwarcia lub przeciwnie jedno bezpośrednie położenie otwarcia na jednym z dwóch pochyłości.

Zagłębianie sworznia 20 bardziej lub mniej w wieżyczce 36, odpowiednio w otworze dozującym 30, umożliwia zmianę natężenia przepływu płynu. Z drugiej strony, zaczepienie się występów w oknach tworzy środki przesuwania osiowego, zapewniając prowadzenie w czasie obrotu.

Można również zauważyć, że obrotowy element uruchamiający 3 tworzy występ uszczelniający 33 w szczelnym styku obrotowym w tulei 21. Zapewnia się w ten sposób doskonałą szczelność dynamiczną główki dozującej. Z drugiej strony, element uruchamiający 3 tworzy również przycisk uruchamiający 34, który pomaga w obracaniu się elementu 3. Przycisk uruchamiający 34 jest umieszczony nad półką 26 pomiędzy dwoma kołnierzami 24. Kiedy przycisk 34 opiera się o tylny kołnierz, jak widać na fig. 4, główka dozująca znajduje się w położeniu otwarcia o małym natężeniu przepływu. Natomiast, kiedy przycisk uruchamiający 34 opiera się o drugi kołnierz 24 zwykle umieszczony na pierwszym planie na fig. 5, główka dozująca znajduje się w położeniu otwarcia o dużym natężeniu przepływu.

Według innych interesujących cech charakterystycznych, obrotowy element uruchamiający obejmuje również środki zabezpieczające pierwszego użycia w postaci języczka 35, który jest wykonany integralnie jako jedna część z pozostałym elementem uruchamiającym 3 i umieszczony na poziomie wgniecenia 25. Języczek 35 rozciąga się korzystnie na całej szerokości wgniecenia 25 tak, aby dojść do oparcia o dwa przylegające kołnierze 24. W ten sposób, obrotowy element uruchamiający 3 jest blokowany przy obracaniu się w położeniu zamknięcia. Widać to wyraźnie na fig. 2 i na fig. 3. W celu uruchomienia gł ówki dozują cej, należ y najpierw oderwać ję zyczek 35.

Dzięki wynalazkowi, uzyskuje się głowicę dozującą mającą dwa otwarte położenia, identyczne lub korzystnie różne, z każdej strony położenia otwartego pośredniego lub nawet środkowego. Środki do przesuwania współpracujące pomiędzy występami i oknami w postaci skośnych splotów zygzakowatych mogą być porównane do gwintowania z gwintami w postaci splotów skośnych zygzakowatych z pochyłościami identycznymi lub różnymi i o długościach pochyłości identycznych lub różnych.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Głowica dozująca produkt płynny przeznaczona do połączenia z pojemnikiem produktu płynnego (1), przy czym wspomniana głowica obejmuje umocowaną na stałe podstawę (2) utworzoną przez nią lub przeznaczoną do zamontowania na wspomnianym pojemniku, obrotowy element uruchamiający (3) zamontowany obrotowo na podstawie (2) wokół osi obrotu pomiędzy dwoma skrajnymi położeniami oporowymi, i otwór dozujący (30), selektywnie zamykany poprzez obracanie się elementu na podstawie, przy czym otwór dozujący (30) jest umieszczony na osi obrotu elementu na podstawie, przy czym obydwa skrajne położenia oporowe określają obydwa skrajne położenia otwarcia otworu dozującego, oddzielone przez co najmniej jedno położenie zamknięcia otworu dozującego, znamienna tym, że wspomniana głowica obejmuje środki do przesuwania osiowego (221, 321), które są przystosowane do osiowego przesuwania elementu (3) względem podstawy (2) w czasie jego obracania się na podstawie, przy czym środki do przesuwania osiowego obejmują co najmniej jedną ścieżkę prowadzącą (221) mającą dwie sekcje (2211, 2212) połączone razem na poziomie dolnego punktu (2210), przy czym każda z obydwu sekcji wyznacza pochyłość i odpowiedni skrajny występ oporowy (2213, 2214), przy czym obydwa skrajne występy oporowe odpowiadają kolejno dwóm położeniom otwarcia a dolny punkt odpowiada położeniu zamknięcia, przy czym wspomniane pochyłości mają nachylenia i/lub różne długości.
2. 2. Głowica dozująca według zastrz. 1, znamienna tym, że podstawa tworzy co najmniej jedno osiowe, obrotowe okno prowadzące (221), które rozciąga się na części obwodu podstawy, przy czym wspomniane okno wyznacza ścieżkę prowadzącą, przy czym wspomniane okno tworzy dwie sekcje okienne (2211, 2212) połączone razem, pierwsza sekcja wyznacza pierwszą pochyłość a druga sekcja (2212) wyznacza drugą pochyłość inną od pierwszej, każda sekcja określa koniec występu oporowego (2213, 2214), przy czym końce oporowe przesuwają się osiowo, element uruchamiający obejmujący co najmniej osiowy, obrotowy występ prowadzący (321) zaczepiony we wspomnianym oknie tak, że kiedy element uruchamiający obraca się na podstawie, wspomniany co najmniej jeden występ zostaje przesunięty w swoim odpowiednim oknie, przesuwając przy tym osiowo element uruchamiający (3), w celu osiągnięcia różnych wysokości w zależności od tego czy występ opiera się o pierwszą sekcję lub o drugą sekcję.

   PL 202 697 B1
3. 3. Głowica dozująca według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że podstawa (2) obejmuje pierścień (22), utworzony z wielu obrotowych osiowych okien prowadzących (221) rozłożonych na obwodzie pierścienia, element (3) obejmujący osłonę (32), która rozciąga się wokół pierścienia i która wewnątrz tworzy kilka osiowych obrotowych występów prowadzących (321), które są zaczepione w odpowiadających oknach.
4. 4. Głowica dozująca według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienna tym, że obejmuje następnie środki zmiany natężenia przepływu (20) umożliwiające zmianę natężenia przepływu produktu płynnego poprzez otwór dozujący od położenia otwartego do drugiego położenia.
5. 5. Głowica dozująca według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienna tym, że element (3) tworzy otwór dozujący (30) a podstawa (2) tworzy sworzeń zamykający (20), który w położeniu zamknięcia jest zaczepiony w otworze dozującym w położeniu otwarcia jest odłączony od otworu w inny sposób tak, że natężenia przepływu poprzez otwór są różne w dwóch położeniach otwarcia.
6. 6. Głowica dozująca według zastrz. 5, znamienna tym, że element uruchamiający (3) obejmuje osiowe środki prowadzące (36) zaczepione wokół sworznia (20), że sworzeń jest zamontowany ślizgowo we wspomnianych osiowych środkach prowadzących, przy czym wspomniane środki prowadzące rozciągają się w kierunku do dołu od obwodu otworu dozującego, przy czym wspomniane środki prowadzące tworzą kilka otworów (363) o wielkościach, które zmieniają się w zależności od położenia sworznia w osiowych środkach prowadzących.
7. 7. Głowica dozująca według zastrz. 6, znamienna tym, że osiowe ś rodki prowadzące obejmują kilka klapek (361), które rozciągają się w kierunku do dołu od obwodu zewnętrznego otworu dozującego, przy czym wspomniane klapki są połączone pierścieniem zgarniającym (362), który jest ślizgowo zaczepiony wokół sworznia.
8. 8. Głowica dozująca według któregokolwiek zastrz. od 5 do 7, znamienna tym, że podstawa (2) obejmuje wewnętrzną tuleję (21) wewnątrz której rozciąga się sworzeń (20), element uruchamiający obejmuje pokrywę (31, 32) umieszczoną na tulei i tworzącą otwór dozujący (30), przy czym wspomniana pokrywa obejmuje pierścieniowy występ (33) stykający się ślizgowo obrotowo w sposób szczelny ze wspomnianą tuleją (21).
9. 9. Głowica dozująca według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienna tym, ż e element uruchamiający (3) obejmuje języczek ochronny (35) do oderwania, który jest blokowany przez podstawę (2) tak, że element uruchamiający jest blokowany w czasie obrotu na podstawie w położeniu zamknięcia.
10. 10. Głowica dozująca według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienna tym, że obydwa skrajne położenia otwarcia są oddzielone przez co najmniej jedno bezpośrednie stałe położenie otwarcia.