PL201805B1

PL201805B1 - Pipeta z wypychaczem do wymiennych końcówek pipety

Info

Publication number: PL201805B1
Application number: PL356470A
Authority: PL
Inventors: Haakon T. Magnussen Jr.; Phillip Yee; Albert Y. Wang
Original assignee: Rainin Instr
Priority date: 2000-02-03
Filing date: 2001-01-31
Publication date: 2009-05-29
Also published as: ATE305135T1; WO2001057490A1; US6871557B2; CN1397009A; EP1272825A4; JP2003521703A; CN100360923C; JP3782354B2; EP1272825B1; DE60140149D1; US6532837B1; EP1272825A1; DE60113521T2; TW512226B; EP1574256A1; DE60113521D1; KR100712021B1; EP1574256B1; WO2001057490A9; KR20020071030A

Abstract

Pipeta (51, 181, 261, 281) z wypychaczem (67, 187, 263, 296) do wymiennych ko ncówek (41) pipety, stosowana do zasysania i dozowania pewnych ilo sci cieczy i zawiera- j aca obudow e (52, 182, 282), trzon monta zowy (52b) ko n- cówek pipety, biegn acy wzd luznie od obudowy (52, 182, 282) w celu w lo zenia go w otwarty bli zszy koniec ko nców- ki (41) pipety w celu osadzenia za pomoc a tarcia i utrzy- mania ko ncówki (41) na dalszym ko ncu trzonu (52b), oraz uruchamiany przez u zytkownika zespó l wypychacza (66, 186, 262, 294) ko ncówki pipety zawieraj acy przed lu zenie (69) osadzone tak, aby przesuwa lo si e wzd lu znie wzgl edem trzonu monta zowego (52b) i maj ace dalsz a cz esc ko ncow a (69b) dla sprz ezenia z bli zszym ko ncem ko ncówki (41) pipety, kiedy jest ona utrzymywana ciernie na dalszym ko ncu trzonu monta- zowego (52b) ko ncówki pipety i wzd luznego przemieszcza- nia si e wzgl edem trzonu i w kierunku dalszego ko nca trzonu w celu wypchni ecia ko ncówki z trzonu monta zowego po- przez pokonanie ciernego utrzymywania si e ko ncówki na trzonie. Pipeta (51, 181, 261, 281) zawiera zespó l wypy- chacza (66, 186, 262, 294) ko ncówki, który zawiera maga- zynuj ac a energi e spr ezyn e wypychaj ac a (76, 151, 216, 301) podtrzymywan a wewn atrz obudowy (52, 182, 282), wypychacz (67, 187, 263, 296) maj acy, co najmniej czes c umieszczon a zasadniczo wzd luz trzonu (52b), sciskaj acy spr ezyn e wypychaj ac a (76, 151, 216, 301) dla zmagazyno- wania w niej energii podczas mocowania ko ncówki (41) na dalszym ko ncu trzonu (52b), element utrzymuj acy (81, 198, 316, 323) PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest pipeta z wypychaczem do wymiennych końcówek pipety, przeznaczona do stosowania ze zdejmowalnie zamocowanymi końcówkami, a dokładniej pipeta mająca mechanizmy do wypychania zdejmowalnie zamocowanych końcówek.

Większość ręcznych lub elektronicznych pipet ma mechanizm do wypychania jednorazowych końcówek, przymocowanych do trzonu pipety. Przed ostatnio opracowanym układem LTS firmy Rainin Instrument Co., Inc. z Emeryville ze stanu Kalifornia, który charakteryzuje się siłą mocowania końcówki pipety i siłą jej wypychania mniejszą niż 4,45 N (jeden funt), trzymająca statyczna siła tarcia lub siła mocowania, wymagana do utrzymywania końcówki na trzonie pipety w stanie szczelnym dla płynu, jest zwykle większa niż 17,8 do 26,7 N (cztery do sześciu funtów), aby wytrzymała naciski poprzeczne wywierane na końcówkę podczas „touching off w trakcie normalnego użytkowania pipety. Podczas wypychania końcówki pipety, trzymające siły tarcia lub siły mocowania muszą zostać pokonane, aby końcówka zaczęła zsuwać się z trzonu. Wymagana maksymalna siła wypychania końcówki pipety jest zwykle w zakresie od 35,6 do 53,4 N (ośmiu do dwunastu funtów), ale może być równa nawet 89 N (20 funtów). Kiedy końcówka zacznie wysuwać się z trzonu pipety, siła potrzebna dla kontynuowania ruchu końcówki maleje do około 50 do 60% siły tarcia.

Jednym z powszechnie stosowanych mechanizmów wypychania końcówki jest pręt popychany przez sprężynę z uruchamianym kciukiem przyciskiem na jego górnym końcu. Dolny koniec pręta jest przymocowany do kołnierza usytuowanego w sąsiedztwie górnego końca jednorazowej końcówki. Patrz, na przykład, amerykański patent o numerze 3,991,617 i amerykański Re. o numerze 32,210. Kiedy użytkownik wciska przycisk, dolny koniec kołnierza wywiera nacisk na końcówkę. Użytkownik musi dostarczyć siłę wypychania, która jest równa lub większa niż trzymająca siła tarcia, aby wypchnąć końcówkę z trzonu pipety. Większość użytkowników nie ma dostatecznie dużo czasu po przesunięciu końcówki w dół trzonu, aby zmniejszyć przykładaną siłę wypychania w stosunku do początkowej siły wypychania. Zamiast tego, użytkownik w dalszym ciągu wywiera największą siłę wypychania, aż wypychacz uderzy w dolny ogranicznik mechanizmu wypychacza końcówki. Statyczny nacisk, rzędu 35,6 do 53,4 N (ośmiu do dwunastu funtów), powstający po gwałtownym ruchu i nagłym zatrzymaniu, powodując wpływ na kciuk, może przyczynić się do urazu ręki i nadgarstka w wyniku powtarzanego wstrząsu, kiedy wypychanie końcówek jest powtarzane wiele razy dziennie przez długi czas.

Opracowano kilka różnych sposobów zmniejszania naprężeń w kciuku lub palcu podczas wypychania końcówki. Jednym ze sposobów jest użycie mechanicznych rozwiązań, na przykład mechanizmów krzywkowych, przekładniowych lub dźwigniowych, w celu zmniejszenia sił potrzebnych do wypychania końcówki. Patrz na przykład amerykańskie patenty o numerach 4,779,467 i 5,435,197. Jednak redukcja sił powstaje kosztem dodatkowego ruchu, jaki musi wykonać kciuk lub palec użytkownika. Całkowita energia lub praca wykonywana przez kciuk lub palec użytkownika jest przynajmniej taka sama, jaka jest wymagana przez tradycyjny mechanizm popychanego pręta. Ponadto, praktyczne konstrukcje są ograniczone do mechanicznej przekładni 2:1, ze względu na ograniczenia związane z drogą wykonywania ruchu i czasem, a zatem mogą zmniejszyć siłę usuwania jedynie dwukrotnie. Innym sposobem jest zmniejszenie trzymającej siły tarcia, utrzymującej końcówkę na trzonie pipety. Jeden taki sposób wykorzystuje pierścień samouszczelniający o przekroju kołowym na trzonie w celu utworzenia miękkiego, podatnego uszczelnienia z wewnętrzną powierzchnią końcówki. Takie rozwiązania zastosowano na przykład w wielokanałowych pipetach Transferpette firmy BrandTech Scientific Inc. z Essex w stanie Connecticut. Niestety, mniejsze siły trzymania wytwarzane przez takie uszczelnienia są uzyskiwane kosztem zmniejszenia niezawodności uszczelnienia i zwiększenia komplikacji obsługi, jak również zwiększenia możliwości zanieczyszczenia.

Inne sposoby zmniejszenia sił wypychania końcówki związane są z modyfikacją końcówki. Na przykład, amerykańskie patenty o numerach 4,072,330 i 4,748,859 opisują końcówkę jednorazową ze zwiększoną podatnością przy zmniejszonej trzymającej sile tarcia. Wadą tych urządzeń jest jednak mniejsza stabilność poprzeczna końcówki.

Inny sposób wykorzystuje mechanizm wypychania końcówki napędzany silnikiem. Patrz na przykład amerykański patent o numerze 4,399,712. Sposób ten minimalizuje nacisk na kciuk lub palec, ale ma tę niedogodność, że silnik prądu stałego musi mieć dostatecznie dużą siłę, aby wytworzyć maksymalną siłę, potrzebną do wypchnięcia końcówki bez przeciążenia lub wywołania niepożądanego zużycia mechanizmu. Ponadto, musi zostać przewidziana odległość dla dodatkowego suwu na końcu normalnego cyklu pipety w celu wypchnięcia końcówki. W efekcie, trzeba zapewnić dodatkową przePL 201 805 B1 strzeń na dodatkowy ruch tłoka i korpus pipety trzeba wydłużyć. Inny napędzany silnikiem mechanizm wypychacza jest opisany w amerykańskim patencie o numerze 4,616,514 i wykorzystuje specjalną konstrukcję końcówki z miękkim uszczelnieniem na końcu końcówki w celu poprawienia szczelności i ł atwego wypychania koń cówki.

Jak można zauważyć z powyższych uwag, wiele obecnych rozwiązań służących minimalizowaniu naprężeń na rękę i/lub nadgarstek użytkownika pipety podczas wypychania końcówki wykazuje niedogodności. Pożądane jest opracowanie nowej pipety, która nie ma tych wad.

Pipeta z wypychaczem do wymiennych końcówek pipety, stosowana do zasysania i dozowania pewnych ilości cieczy i zawierająca obudowę, trzon montażowy końcówek pipety, biegnący wzdłużnie od obudowy w celu włożenia go w otwarty bliższy koniec końcówki pipety w celu osadzenia za pomocą tarcia i utrzymania końcówki na dalszym końcu trzonu, oraz uruchamiany przez użytkownika zespół wypychacza końcówki pipety zawierający przedłużenie osadzone tak, aby przesuwało się wzdłużnie względem trzonu montażowego i mające dalszą część końcową dla sprzężenia z bliższym końcem końcówki pipety, kiedy jest ona utrzymywana ciernie na dalszym końcu trzonu montażowego końcówki pipety i wzdłużnego przemieszczania się względem trzonu i w kierunku dalszego końca trzonu w celu wypchnięcia końcówki z trzonu montażowego poprzez pokonanie ciernego utrzymywania się końcówki na trzonie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pipeta zawiera zespół wypychacza końcówki, który zawiera magazynującą energię sprężynę wypychającą podtrzymywaną wewnątrz obudowy, wypychacz mający co najmniej część umieszczoną zasadniczo wzdłuż trzonu, ściskający sprężynę wypychającą dla zmagazynowania w niej energii podczas mocowania końcówki na dalszym końcu trzonu, element utrzymujący sprężynę, podtrzymywany przez obudowę do utrzymywania sprężyny wypychającej w stanie ściśniętym, oraz uruchamiany palcem zespół zwalniający sprężynę do zwalniania elementu przytrzymującego sprężynę.

Korzystnie dalsza część końcowa zespołu wypychacza końcówki jest umieszczona pomiędzy magazynującą energię sprężynę wypychającą a bliższym końcem końcówki pipety na trzonie montażowym.

Korzystnie wypychacz zawiera powierzchnię udarową, a zespół wypychacza końcówki zawiera ponadto tłok sprężony z magazynującą energię sprężyną wypychającą.

Ogólnie, wynalazek zapewnia pipetę do wielokrotnego zasysania i dozowania z góry określonej ilości cieczy. Pipeta zawiera pustą w środku obudowę, mającą części skrajne pierwszą i drugą. Druga część skrajna jest przystosowana do nietrwałego zamocowania na niej końcówki pipety. Wypychacz jest podtrzymywany przez obudowę i ma pierwszą część skrajną umieszczoną w pierwszej części skrajnej obudowy i drugą część skrajną, która może być przesuwana w kierunku pionowym wokół drugiej części skrajnej obudowy. Wypychacz jest przesuwany z pierwszego położenia, umożliwiającego pewne przymocowanie końcówki pipety na drugiej części skrajnej obudowy, do drugiego położenia, w którym następuje wypchnięcie końcówki pipety z drugiej części skrajnej obudowy. Sprężyna i elementy do ściskania sprężyny w celu zmagazynowania energii w sprężynie, są podtrzymywane przez obudowę. Dodatkowo podtrzymywane przez obudowę są elementy blokujące, służące do utrzymywania sprężyny w położeniu ściśniętym. Zapewnione są elementy zwalniające, przeznaczone do zwalniania elementów blokujących, tak że wypychacz jest przesuwany przez sprężynę do drugiego położenia w celu wypchnięcia końcówki pipety z drugiej części skrajnej obudowy.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z boku, częściowo w przekroju, pipety z wypychaczem końcówki, wykorzystującym zmagazynowaną energię według niniejszego wynalazku, przy czym pipeta jest bez końcówki jednorazowego użytku, montowanej na trzonie urządzenia, fig. 2 przedstawia fragment pipety z fig. 1, częściowo w przekroju, z końcówką jednorazowego użytku zamontowaną na trzonie pipety, fig. 3 przedstawia przekrój pipety z fig. 1, wykonany wzdłuż linii 3-3 z fig. 2, fig. 4 przedstawia przekrój poprzeczny pipety z fig. 1, wykonany wzdłuż linii 4-4 z fig. 2, fig. 5 przedstawia fragment pipety z fig. 1, częściowo w przekroju, w pierwszym położeniu wypychacza, po uruchomieniu przycisku wypychania, fig. 6 przedstawia fragment pipety z fig. 1, częściowo w przekroju, w drugim położeniu wypychacza, po zwolnieniu pręta wypychającego, fig. 7 przedstawia fragment pipety z fig. 1, częściowo w przekroju, w trzecim położeniu wypychacza, po uruchomieniu pręta wypychającego przez przycisk wypychania, fig. 8 przedstawia fragment, częściowo w przekroju, innego przykładu wykonania pipety z wypychaczem końcówki wykorzystującym zmagazynowaną energię według niniejszego wynalazku, przy czym pipeta ma zamontowaną końcówkę, fig. 9 przedstawia powiększony przekrój pipety z fig. 8, wykonany wzdłuż linii 9-9 z fig. 8, fig. 10 przedstawia fragment pipety z fig. 8, częściowo w przekroju, w stanie uruchomionym, po naciśnięciu przycisku wypychania, fig. 11 przedstawia fragment pipety z fig. 8,

PL 201 805 B1 częściowo w przekroju, w pierwszym położeniu wypychacza, po zwolnieniu bolca blokującego, fig. 12 przedstawia fragment pipety z fig. 8, częściowo w przekroju, w drugim położeniu wypychacza, po zwolnieniu bolca blokującego, fig. 13 przedstawia fragment, częściowo w przekroju, innego przykładu wykonania pipety z wypychaczem wykorzystującym zmagazynowaną energię według niniejszego wynalazku, przy czym pipeta nie ma zamontowanej końcówki, fig. 14 przedstawia fragment pipety z fig. 13, częściowo w przekroju, z końcówką jednorazowego uż ytku zamontowaną na trzonie pipety, fig. 15 przedstawia fragment pipety z fig. 13, częściowo w przekroju, w pierwszym położeniu wypychacza, po uruchomieniu przycisku wypychania i zwolnieniu bolca blokującego, fig. 16 przedstawia fragment pipety z fig. 13, częściowo w przekroju, w drugim położeniu wypychacza, po oddzieleniu pręta wypychającego, fig. 17 przedstawia fragment pipety z fig. 13, częściowo w przekroju, w trzecim położeniu wypychacza, po ręcznym uruchomieniu pręta wypychającego przez przycisk wypychający, fig. 18 przedstawia fragment, częściowo w przekroju, innego przykładu wykonania pipety z wypychaczem końcówki wykorzystującym zmagazynowaną energię według niniejszego wynalazku, przy czym końcówka nie jest zamontowana na pipecie, fig. 19 przedstawia fragment pipety z fig. 18, częściowo w przekroju, z koń cówką jednorazowego uż ytku zamontowan ą na trzonie pipety, fig. 20 przedstawia widok z boku, częściowo w przekroju innego przykładu wykonania pipety z wypychaczem, wykorzystującym zmagazynowaną energię według niniejszego wynalazku, przy czym pipeta ma końcówkę zamontowaną na trzonie pipety, fig. 21 przedstawia fragment pipety z fig. 20, częściowo w przekroju, w poł o ż eniu zasysania płynu, fig. 22 przedstawia fragment pipety z fig. 20, cz ęściowo w przekroju, w poł o ż eniu dozowania płynu, fig. 23 przedstawia fragment pipety z fig. 20, częściowo w przekroju, w pierwszym poł o ż eniu wypychacza po uruchomieniu przycisku wypychania i zwolnieniu tł oka, fig. 24 przedstawia fragment pipety z fig. 20, częściowo w przekroju, w drugim położeniu wypychacza po uderzeniu tłoka w pręt wypychający, fig. 25 przedstawia fragment pipety z fig. 20, częściowo w przekroju, w trzecim położeniu wypychacza po ręcznym uruchomieniu pręta wypychającego przez przycisk wypychania, a fig. 26 przedstawia fragment pipety z fig. 20, częściowo w przekroju, w położeniu odrzutu z wypchniętą końcówką.

Omówione zostaną teraz szczegółowo korzystne przykłady wykonania wynalazku, które są zilustrowane na towarzyszących rysunkach. Po opisie każdego przykładu wykonania wynalazku zostanie omówione jego działanie.

Jak pokazano na fig. 1-7, w jednym przykładzie wykonania pipety z wypychaczem końcówki wykorzystującym zmagazynowaną energię według niniejszego wynalazku, opracowana została pipeta 51, utworzona z obudowy 52, mającej uchwyt 52a i trzon 52b. Pipeta 51 jest przeznaczona do stosowania z tradycyjną końcówką 41. Zespół wypychacza 66 jest podtrzymywany przez obudowę 52 w celu wypchnięcia końcówki 41 z dalszej części końcowej obudowy 52. Zespół wypychacza 66 zawiera sprężynę wypychającą 76, która jest ściśnięta w celu zmagazynowania energii pod wpływem nacisku wypychacza 67, kiedy użytkownik mocuje końcówkę 41 na dalszej części końcowej trzonu 52b. Zespół wypychacza 66 zawiera również elementy blokujące, przeznaczone do utrzymywania sprężyny wypychającej 76 w stanie ściśniętym i elementy zwalniające, uruchamiane przez użytkownika w celu zwolnienia wypychacza 67, który jest następnie popychany przez sprężynę wypychającą 76 w celu wypchnięcia końcówki 41 z dalszej części końcowej pipety.

W szczególności, końcówka 41 ma ogólnie kształt stożkowy i jest wykonana z dowolnego odpowiedniego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne, a korzystnie przezroczyste tworzywo sztuczne. Jak przedstawiono na fig. 1 i 2, gdzie końcówka 41 jest pokazana w przekroju, ogólnie stożkowy otwór 42 rozpoczyna się w otworze 43, znajdującym się w bliższym końcu 41a końcówki 41. średnica otworu 42 zmniejsza się w miarę oddalania się od bliższego otworu 43 do dalszego otworu 44, utworzonego w dalszej części końcowej 41b końcówki.

Pipeta 51 jest przeznaczona do obsługi ręką człowieka w celu wielokrotnego zasysania i dozowania ustalonej ilości cieczy i zawiera pusty w środku korpus lub obudowę 52, mającą pierwszą część skrajną lub uchwyt 52a, przystosowany do uchwycenia ręką przez użytkownika i drugą część skrajną lub trzon 52b, przystosowany do zdejmowalnego przymocowania do niego końcówki 41 pipety (patrz fig. 1-7). Uchwyt 52a ma w zasadzie cylindryczny kształt i ma wymiary odpowiednie do trzymania w ręku. Dokładniej, uchwyt 52a ma wymiary takie, że ręka użytkownika obejmuje w zasadzie cały uchwyt. Łukowate przedłużenie lub hak palcowy 53 wystaje z jednej strony w górnej części uchwytu 52a w celu ułatwienia trzymania pipety w ręku przez użytkownika. Trzon 52b ma zasadniczo cylindryczny kształt i ma średnicę, która jest mniejsza niż średnica uchwytu 52. Zasadniczo cylindryczna część końcowa lub dalszy koniec 54 trzonu 52b ma wymiary takie, aby wchodził w bliższy koniec 41a końPL 201 805 B1 cówki 41 pipety, która jest wciśnięta na dalszą część końcową 54 trzonu. Uchwyt 52a i trzon 52b leżą wzdłuż wzdłużnej lub pionowej osi pipety 51. Trzon 52b jest przymocowany do uchwytu 52a przy pomocy dowolnych elementów, na przykład takich jak nakrętka 56. Każda z części: uchwyt 52a, trzon 52b i nakrętka 56 są wykonane z dowolnego odpowiedniego materiału, na przykład z tworzywa sztucznego.

Otwór (nie pokazany) jest usytuowany w trzonie 52b i łączy się z otworem (nie pokazany) w dalszym końcu 54 w celu zapewnienia ssania lub ciśnienia w celu odpowiednio zasysania lub dozowania cieczy z końcówki 41 pipety po przymocowaniu jej do dalszej części końcowej 54 trzonu 52b. Ręczna pipeta 51 ma elementy uruchamiane z uchwytu 52a, służące do zasysania cieczy i do wypuszczania cieczy z końcówki 41 pipety. Elementy te obejmują ruchomy trzpień 57, umieszczony przesuwnie wewnątrz uchwytu 52a i dostępny od góry uchwytu. Przycisk 58 jest przymocowany do górnego, swobodnego końca trzpienia 57 w celu ułatwienia ręcznego uruchamiania elementów zasysających i dozujących pipety 51.

Obsługiwany palcem zespół wypychacza 66 jest podtrzymywany przez obudowę 52 i służy do wypychania końcówki 41 pipety z dalszej części końcowej 54 i zawiera mechanizm wypychający lub wypychacz 67, mający pierwszą część skrajną lub pręt 68, umieszczony przesuwnie wewnątrz uchwytu 52a obudowy i drugą część skrajną lub przedłużenie 69, biegnące wzdłuż trzonu 52b na zewnątrz obudowy 52. Wydłużony pręt 68 ma cylindryczny kształt i ma pierwszą lub bliższą część końcową 68a i drugą lub dalszą część końcową 68b i jest wykonany z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału. Pręt wypychający 68 jest umieszczony wzdłuż osi równoległej do pionowej osi pipety 51. Przedłużenie 69 jest wykonane z dowolnego odpowiedniego materiału, na przykład metalu i ma pierwszą lub bliższą część końcową 9a i drugą lub dalszą część końcową 69b. Bliższa część końcowa przedłużenia 69 jest w zasadzie cylindryczna i jest zaciśnięta lub w inny odpowiedni sposób przymocowana wokół dalszej części końcowej 68b pręta 68. Kołnierz lub dalsza część końcowa 69b przedłużenia 60 jest również w zasadzie cylindryczna i jest umieszczona wokół dalszej części końcowej 54 trzonu 52b w celu przemieszczania się na nim w kierunku pionowym.

Wypychacz 67 może być przesuwany w kierunku równoległym do wzdłużnej osi pipety 51 między pierwszym lub górnym położeniem, umożliwiającym zamontowanie końcówki 41 pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu, jak pokazano na fig. 2, a drugim lub dolnym położeniem, pokazanym na fig. 1 i 7, w którym końcówka jest wypychana z trzonu 52b. Co najmniej część pręta 68 wypychacza jest przesuwnie umieszczona wewnątrz cylindrycznego, pionowego otworu 71, utworzonego w boku uchwytu 52a naprzeciw haka palcowego 52. Pręt 68 jest umieszczony w otworze 71 i uchwycie 52 przy pomocy górnego elementu ustalającego pręta lub tulei 72 i dolnej kryzy 73, skierowanych do wnętrza otworu 71, tak aby umożliwić pionowe włożenie i prowadzenie pręta 68. Ruch wypychacza 67 do górnego położenia jest ograniczony przez oparcie bliższej części końcowej 69a przedłużenia o dolną kryzę 73 (patrz fig. 2). Ściskany element sprężynujący lub sprężyna w postaci śrubowej sprężyny 76 jest podtrzymywana wewnątrz uchwytu 52a obudowy 52 i jest korzystnie umieszczona koncentrycznie wokół co najmniej części pręta 68. Sprężyna 76 może mieć stałą sprężystości w zakresie od około 1401 do 14010 N/m (8 do 80 funtów na cal), a korzystniej w zakresie od 2101 do 8756 N/m (12 do 50 funtów na cal).

Pipeta 51 ma elementy, które obejmują kryzę lub kołnierz 77 do ściskania wypychającej sprężyny 76 w celu zmagazynowania energii w sprężynie. Zapewnione są elementy do przymocowania kołnierza 77 do pręta 68 i w tym celu kołnierz 77 może zostać utworzony integralnie z prętem 68. Sprężyna wypychająca 76 jest umieszczona między elementem ustalającym położenie pręta lub tuleją 72 a kołnierzem 77 a dokładniej, ma pierwszą lub górną część końcową 76a opartą o tuleję 72 i drugą lub dolną część końcową 76b opartą o kołnierz 77. Tuleja 72 i kołnierz 77 wyposażone w pierścieniowe rowki w celu umieszczenia w nich odpowiedniej części końcowej sprężyny wypychającej 76. Sprężyna 76 jest w stanie lekko ściśniętym, jak pokazano na fig. 7, kiedy wypychacz 67 jest w dolnym położeniu. To wstępne ściśnięcie zapobiega grzechotaniu sprężyny. Ruch wypychacza 67 do górnego położenia powoduje ściśnięcie sprężyny wypychającej 76, jak pokazano na fig. 2. Tuleja 72 może być zdejmowana z obudowy 52 w celu umożliwienia włożenia sprężyny 76 i kołnierza 77 do otworu 71 podczas montowania pipety 51 i może być sztywno przymocowana do uchwytu 52a, aby nie była przemieszczana podczas ściskania sprężyny wypychającej 76.

Zespół wypychacza 66 zawiera elementy blokujące podtrzymywane przez obudowę 52 w celu utrzymywania sprężyny wypychającej 76 w położeniu ściśniętym (patrz fig. 1-3). Te elementy blokujące zawierają element płytkowy lub cierny element utrzymujący 81, który ma pierwszą część końcową 81a i drugą część 81b. Hamulec lub element utrzymujący 81 ma pierwszą lub górną płaską powierzchnię 82

PL 201 805 B1 i drugą lub dolną płaską powierzchnię 83, umieszczoną równolegle do powierzchni 82 i jest wyposażony w okrągły otwór 84, pokazany na fig. 5, utworzony przez wewnętrzną powierzchnię cylindryczną 86 umieszczoną prostopadle między powierzchniami górną 82 i dolną 83. Obudowa pipety 52 ma wewnętrzny występ 87, na którym opiera się pierwsza lub swobodna część końcowa 81a elementu utrzymującego. Element utrzymujący 81 może obracać się zawiasowo wokół występu 87 między położeniem pierwszym lub nie blokującym, pokazanym na fig. 5-7, umożliwiającym swobodne przesuwanie pręta 68 w górę lub w dół względem elementu utrzymującego 81 i obudowy 52 oraz położeniem drugim lub blokującym, pokazanym na fig. 1 i 2, w którym element utrzymujący 81 uniemożliwia ruch pręta 68 w dół wewnątrz obudowy 52 niezależnie od nacisku sprężyny wypychającej 76. Kiedy element utrzymujący 81 jest w położeniu blokującym, przeciwległe patrząc wzdłuż średnicy części 86a i 86b wewnętrznej powierzchni 86 łączą się ciernie z zewnętrzną powierzchnią pręta 68 w celu ograniczenia ruchu w dół pręta względem elementu utrzymującego (patrz fig. 2 i 3).

Zespół wypychacza 66 zawiera również elementy zwalniające, służące do zwalniania elementu utrzymującego 81 względem pręta 68. Elementy zwalniające, korzystnie w postaci elementów uruchamianych palcem, zawierają elementy zwalniające lub zespół 91 do zawiasowego obrócenia elementu utrzymującego 81 między jego położeniami blokującym i nie blokującym względem występu 87 (patrz fig. 1,2 i 4). Element 92 w kształcie litery U, mający ramiona 93 pierwsze i drugie, umieszczone w równoległych, oddalonych miejscach od części płytkowej 94, jest umieszczony w zespole zwalniającym 91. Ramiona 93 są umieszczone wzdłuż przeciwnych boków pręta 68 i są oddalone od pręta, tak że pręt 68 może być przesuwany w górę i w dół między ramionami 93 swobodnie względem elementu 92 w kształcie litery U. Element 92 w kształcie litery U jest zawiasowo podtrzymywany wewnątrz uchwytu 52 przy pomocy bolców 96 pierwszego i drugiego, umieszczonych wzdłuż osi zawiasy, ustawionej prostopadle do pręta 68. Każdy z bolców 96 zawieszenia zawiasowego ma pierwszy lub wewnętrzny koniec, przymocowany zawiasowo przez dowolne odpowiednie elementy do jednego z ramion 93 i drugi lub zewnętrzny koniec, przymocowany do obudowy 52 przez jeden ze wsporników 97 w kształcie litery L, pierwszy lub drugi, lub dowolne inne odpowiednie elementy (patrz fig. 4). Każdy ze wsporników 97 ma pierwszą część końcową połączoną z wnętrzem uchwytu 52a i drugą częścią końcową, która rozciąga się wzdłuż odpowiedniego ramienia 93. Bolce 96 zawieszenia zawiasowego pozwalają, aby element 92 w kształcie U mógł być obracany między położeniem pierwszym lub początkowym, pokazanym na fig. 1 i 2, w którym element w kształcie litery U biegnie prostopadle do pręta 68, a drugim lub aktywnym położeniem, pokazanym na fig. 5-7, w którym element w kształcie litry U jest ustawiony ukośnie do pręta 68. Element w postaci drugiej sprężyny 98 wchodzi w skład zespołu zwalniającego 91 w celu popychania elementu 92 w kształcie litery U do położenia początkowego. Druga lub powrotna sprężyna 98 ma pierwszą lub górną część końcową, która opiera się o dolną stronę części płytkowej 94 i drugą lub dolną część końcową, która wchodzi w pierścieniowe zagłębienie w obudowie 52. Sprężyna powrotna 98 jest wstępnie obciążona, tak aby była częściowo ściśnięta, kiedy element 92 w kształcie litery U jest w położeniu początkowym. Ruch elementu w kształcie litery U do jego położenia aktywnego powoduje osiowe ściśnięcie sprężyny 98.

Element łączący w kształcie litery Y lub łącznik 101, wykonany z metalu lub dowolnego innego odpowiedniego materiału, służy do przymocowania elementu 92 w kształcie litery U do elementu utrzymującego 81 (patrz fig. 1-4). Łącznik 101 ma pierwszą lub górną część końcową 101a, która jest umieszczona między ramionami 93 i jest zawiasowo przymocowane do ramion 93 przy pomocy bolca 102 zawieszenia zawiasowego, biegnącego przez górną część końcową 101a łącznika i każde z ramion 93 (patrz fig. 1 i 4). Łącznik 101 ma dalszą część końcową w postaci oddalonych jedno od drugiego dalszych ramion 101b pierwszego i drugiego, które rozciągają się od górnej części 101a. Dalsze ramiona 101b są umieszczone wzdłuż każdego boku drugiej części końcowej 81b elementu utrzymującego 81 i są przymocowane zawiasowo do elementu utrzymującego przy pomocy jednego lub więcej bolców 103 zawiasy, przymocowanych do łącznika 101 i elementu utrzymującego 81 w tradycyjny sposób (patrz fig. 1 i 3). Sztywny łącznik 101 powoduje, że element utrzymujący 81 przesuwa się do swojego drugiego lub nie blokującego położenia, kiedy element 92 w kształcie litery U jest przesuwany do jego drugiego lub aktywnego położenia (patrz fig. 5). Przeciwnie, powrót elementu 92 w kształcie litery U do jego pierwszego lub początkowego położenia, pod wpływem sprężyny powrotnej 98, powoduje ruch elementu utrzymującego 81 do jego pierwszego lub blokującego położenia wokół pręta 68 wypychacza (patrz fig. 1 i 2). Element utrzymujący 81 i element 92 w kształcie litery U są wykonane z dowolnego odpowiedniego materiału, na przykład metalu.

PL 201 805 B1

Uruchamiane palcem elementy zespołu wypychacza 66 obejmują obsługiwany palcem przycisk 106 wykonany z tworzywa sztucznego lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału, przesuwnie podtrzymywany przez uchwyt 52a obudowy (patrz fig. 1 i 2). Przycisk 106 ma pochyloną górną powierzchnię 107, która jest dostępna dla kciuka ręki użytkownika w celu wciśnięcia, a zatem użycia przycisku, i przechodzi przez otwór 108 wykonany w górnej powierzchni obudowy 52. Przycisk 106 może być przesuwany z jego biernego lub początkowego położenia, pokazanego na fig. 1 i 2 do pierwszego położenia aktywnego lub wypychania końcówki w celu zwolnienia elementu utrzymującego 81, pokazanego na fig. 5 i do drugiego położenia aktywnego lub wypychania końcówki w celu ręcznego popychania pręta 68, jak pokazano na fig. 7. Pierścieniowa powierzchnia 109 na przycisku 106 opiera się o obudowę 52 w celu ograniczenia ruchu do góry przycisku 106 względem obudowy 52.

Przycisk 106 zawiera skierowaną w dół część lub element krzywkowy 112, który sięga w dół do obudowy 52 wzdłuż jednego boku bliższej części końcowej 68a pręta 68 i służy do przesuwania elementu w kształcie litery U lub popychacza 92 z jego położenia początkowego do położenia aktywnego. Element krzywkowy w kształcie taśmy lub krzywka 112, pokazana w przekroju poprzecznym na fig. 4, opiera się o wałek 113 umieszczony między ramionami 93, pierwszym i drugim, popychacza 92. Wałek 113 jest zawiasowo połączony z ramionami 93 przy pomocy bolca 114, mającego przeciwne części końcowe przymocowane do odpowiednich ramion 93 w tradycyjny sposób. Przewidziany jest element w postaci sprężyny powrotnej 116 w celu popychania przycisku 106 do jego początkowego lub biernego położenia, pokazanego na fig. 1 i 2. Sprężyna powrotna 116 ma pierwszą lub górną część końcową umieszczoną w pierścieniowym zagłębieniu 117 wykonanym w dolnej części przycisku 106 i drugą lub dolną część końcową, umieszczoną w pierścieniowym zagłębieniu wykonanym w górnej części bliższej części końcowej 68a pręta 68. Podczas ruchu przycisku 106 do jego pierwszego aktywnego położenia, krzywka 112 opiera się o wałek 113, jak pokazano na fig. 2 i powoduje, że wałek 113 przesuwa się w dół i w stronę pręta 68. Część płytkowa 94 popychacza 92 przekręca się zawiasowo w dół lub w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara z wałkiem 113 przeciwstawiającym się naciskowi sprężyny powrotnej 98, powodując, że łącznik 101, przymocowany do ramion 93 przesuwa się do góry i powoduje przekręcenie zawiasowe elementu utrzymującego 81 w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara na fig. 5 do jego położenia biernego. Kiedy wałek 113 obróci się zawiasowo w stronę pręta 68 do miejsca, w którym krzywka 112 jest styczna do zewnętrznej cylindrycznej powierzchni wałka, dalsze wciskanie przycisku 106 powoduje, że krzywka 112 opiera się stycznie o wałek 113 i nie przekręca dalej zawiasowo części płytkowej 94 w dół. Pierścieniowe zagłębienie 117 tworzy słupek 118 opuszczony ze środka przycisku 106, który ułatwia utrzymanie górnej części końcowej sprężyny 116 w przycisku 107.

Podczas pracy i użytkowania, końcówka pipety 41 jest montowana na dalszej części końcowej 54 obudowy 52 w tradycyjny sposób. Na przykład, użytkownik chwyta uchwyt 52a obudowy i kieruje dalszą część końcową 54 do bliższego otworu 43 końcówki 41 pipety. Końcówka 41 jest zwykle umieszczona w stojaku końcówek, podtrzymującym pionowo wiele końcówek pipety. Użytkownik wciska do dołu uchwyt 52a, przy czym jego mięśnie wciskają dalszą część końcową 54 w bliższy koniec 41a końcówki, aż uzyskane zostanie odpowiednie mocowanie wciskowe między końcówką 41 a pipetą 51, aby utrzymać końcówkę na pipecie. Podczas tego mocowania, bliższy koniec 41a końcówki łączy się z kołnierzem 69b przedłużenia, aby przesunąć wypychacz 67 do góry względem obudowy 52 z pierwszego lub dolnego położenia wypychacza 67, pokazanego na fig. 1, do drugiego lub górnego położenia wypychacza, pokazanego na fig. 2. Takie wycofanie wypychacza 67 do uchwytu 52a obudowy powoduje ściśnięcie sprężyny wypychającej 76 i zmagazynowanie jako energii potencjalnej części energii wykorzystanej do zamontowania końcówki 41 pipety na pipecie 51. Jak wcześniej opisano, sprężyna wypychająca 76 jest utrzymywana w jej stanie ściśniętym przy pomocy elementów blokujących, które zawierają element utrzymujący 81.

Kiedy pipeta 51 i końcówka 41 zostały wykorzystane przez użytkownika do zasysania i dozowania płynu w tradycyjny sposób, końcówka 41 może zostać zdjęta z dalszej części końcowej 54 przez użytkownika przez wciśnięcie w dół przycisku 106 przy pomocy kciuka. W pierwszym etapie sekwencji wypychania końcówki, jak omówiono powyżej, ruch w dół przycisku 106 względem obudowy 52 powoduje, że krzywka 112 oprze się o popychacz 92 w celu zwolnienia elementu utrzymującego 81 i umożliwienia przesunięcia wypychacza 67 w dół w uchwycie 52a obudowy pod wpływem siły zwolnionej sprężyny wypychającej 76. Fig. 5 przedstawia przycisk 106 w jego pierwszym aktywnym lub częściowo wciśniętym położeniu, w którym część płytkowa 94 popychacza 92 została wciśnięta tak, aby spowodować zawiasowe przekręcenie elementu utrzymującego 81 do góry lub w kierunku prze8

PL 201 805 B1 ciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara i zwolnienie wypychacza 67. W drugim etapie sekwencji wypychania końcówki, wypychacz 67 jest przesuwany w dół w uchwycie 52a obudowy pod wpływem siły sprężyny wypychającej 76 z jego położenia całkowicie wycofanego, pokazanego na fig. 5, do wyciągniętego lub dolnego położenia, pokazanego na fig. 6. Taki ruch w dół wypychacza 67 powoduje, że dalsza część końcowa 68b pręta przesuwa końcówkę 41 pipety w dół na dalszej części końcowej 54 trzonu. Podczas sekwencji wypychania końcówki, przycisk 106 jest w sposób ciągły popychany do góry względem uchwytu 52a przez sprężynę powrotną 116.

Normalnie, zmagazynowana energia ze sprężyny wypychającej 76 jest wystarczająca do wypchnięcia końcówki 41 z trzonu 52b. Jeśli końcówka 41 pipety nie została całkowicie wypchnięta z dalszej części końcowej 54 trzonu siłą sprężyny wypychającej 76, użytkownik może dalej wciskać przycisk 106, aby spowodować, że centralny słupek 118 przycisku oprze się o bliższą część końcową 68a i pręt 68, a zatem użytkownik ręcznie przesunie pręt dalej w dół z jego położenia na fig. 5 lub fig. 6, aż kołnierz 77 oprze się o dolną kryzę 73 obudowy. Jak opisano powyżej, krzywka 112 stycznie opiera się o wałek 113 podczas tego dalszego wciskania przycisku 106. Kołnierz 77 ogranicza ruch w dół wypychacza 67 wewnątrz obudowy 52. Kiedy kołnierz 77 oprze się o kryzę 73 wypychacz 67 jest w swoim najniższym położeniu względem obudowy 52. Po wypchnięciu końcówki 41 pipety, użytkownik zwalnia przycisk 106, co powoduje, że sprężyna powrotna 116 spowoduje ruch do góry przycisku przez otwór 108 do w pełni wyciągniętego lub początkowego położenia, pokazanego na fig. 1.

Jak można zauważyć, zespół wypychacza 66 umożliwia zmagazynowanie w sprężynie wypychającej 76 części energii wykorzystywanej do zamontowania końcówki 41 pipety na pipecie 51 w celu późniejszego wykorzystania do wypychania końcówki pipety z pipety. Taka zmagazynowana energia, zwykle dostarczana przez mięśnie użytkownika, zmniejsza wielkość siły wywieranej przez użytkownika na przycisk 106 podczas sekwencji wypychania końcówki, zmniejszając w ten sposób ryzyko powstania urazów kciuka, nadgarstka i/lub palców wywołanych cyklicznymi uderzeniami.

Należy zauważyć, że można przewidzieć inne przykłady wykonania niniejszego wynalazku. Na przykład, inny przykład wykonania urządzenia pipetowego lub pipety 126, mającej wypychacz końcówki wykorzystujący zmagazynowaną energię do zastosowania z końcówką 41 jest pokazany na fig. 8-12. Pipeta 126 jest w zasadzie podobna do pipety 51 i te same odnośniki liczbowe zostały użyte do opisania takich samych części składowych pipet 126 i 51 Pipeta 126 ma obudowę 127, w zasadzie podobną do obudowy 52 i jest wyposażona w pierwszą skrajną część lub uchwyt 127a i drugą skrajną część lub trzon 52b. Zespół wypychacza 131 jest podtrzymywany przez obudowę 127 w celu wypychania końcówki 41 z dalszego końca trzonu 52b i zawiera sprężynę wypychającą 151, która jest ściskana przez użytkownika, kiedy użytkownik wciska przycisk wypychania 137. Zespół wypychacza 131 zawiera również elementy zwalniające, uaktywniane przez użytkownika w celu zwolnienia wypychacza 132, który jest przyspieszany przez sprężynę wypychającą w celu uderzenia o końcówkę 41 i w ten sposób dostarcza początkową siłę uderzenia w celu wypchnięcia końcówki 41 z dalszego końca trzonu 52b.

Zespół wypychacza 131 jest podobny do zespołu wypychacza 66. Mechanizm wypychacza lub wypychacz 132 jest umieszczony w zespole wypychacza 131 i ma pierwszą skrajną część lub pręt 133 i drugą skrajną część, lub przedłużenie 134. Pręt wypychający 133 jest w zasadzie cylindryczny i ma pierwszą lub bliższą część końcową 133a i drugą lub dalszą część końcową 133b. Przedłużenie 134 jest w zasadzie takie samo jak przedłużenie 69 i ma pierwszą lub bliższą część końcową 134a i drugą lub dalszą część końcową 134b. Bliższa część końcowa 134a przedłużenia jest koncentrycznie zamontowana wokół dalszej części końcowej 133b pręta 133. Dalsza część końcowa lub kołnierz 134b przedłużenia obejmuje dalszą część końcową 54 trzonu, umożliwiając pionowy ruch wzdłuż trzonu. Pręt 133 i przedłużenie 134 są wykonane z dowolnego odpowiedniego materiału, na przykład metalu.

Pręt 133 jest przesuwnie umieszczony wewnątrz obudowy 127 w celu przesuwania w kierunku równoległym do wzdłużnej osi lub linii centralnej pipety 126. Wypychacz 132 może być wzdłużnie przesuwany względem obudowy 127 między pierwszym lub górnym położeniem, umożliwiającym pewne osadzenie końcówki 41 pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu, jak pokazano na fig. 8, a drugim lub dolnym położeniem, w celu wypchnięcia końcówki pipety z dalszej części końcowej trzonu, jak pokazano na fig. 12. Obudowa 127 ma kryzę 136, która opiera się o i prowadzi pręt 133 podczas jego ruchu do góry i do dołu wewnątrz obudowy 127. Ruch do góry wypychacza 132 jest ograniczony przez oparcie bliższej części końcowej 134 przedłużenia o dolną część kryzy 136.

Przycisk 137 wchodzi w skład uruchamianych palcem elementów zespołu wypychacza 131. Przycisk 137 jest przesuwnie podtrzymywany przez obudowę 127 w celu przesuwania w kierunku pręta 133 wypychacza między pierwszym lub wyciągniętym położeniem, pokazanym na fig. 8, a druPL 201 805 B1 gim lub wciśniętym położeniem, pokazanym na fig. 11 i 12. Przycisk jest wykonany z tworzywa sztucznego lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału i ma górną, pochyloną powierzchnię 138 w celu ułatwienia wciskania kciukiem użytkownika pipety 126. Przycisk 137 jest umieszczony pionowo i przechodzi przez otwór 139 w górnej powierzchni obudowy 127. Wypust 141 jest umieszczony w przycisku 137 w celu oparcia o obudowę 127 w celu ograniczenia ruchu w dół przycisku w obudowie. Przycisk 137 jest umieszczony na górnej części pręta 133 wypychacza i jest wyposażony w centralny, wzdłużny otwór 142 do umieszczenia w nim bliższej części końcowej 133a pręta 133. Otwór 142 łączy się z otworem 143 w dolnym końcu przycisku i przycisk jest wyposażony w skośną powierzchnię 146, która otacza otwór 143.

Ściskany element sprężynujący lub sprężyna 151 jest podtrzymywana wewnątrz obudowy 127 w celu magazynowania energii w celu ułatwienia zdejmowania końcówki 41 pipety z pipety 126. Sprężyna wypychająca 151 ma pierwszą lub górną część końcową 151a opartą o przycisk 137 i drugą lub dolną część końcową 151b opartą o pręt 133 wypychacza i może mieć stałą sprężystości w zakresie od około 26,3 do 3502 N/m (0,15 do 20 funtów na cal), a korzystnie w zakresie od 105 do 525 N/m (0,6 do 3 funtów na cal). Element kryzowy lub kryza 152 wchodzi w skład zespołu wypychacza 131 i zapewnione są elementy do połączenia kryzy 152 integralnie z wypychaczem 132. Dokładniej, kryza 152 jest utworzona integralnie z prętem 133 i jest umieszczona w kierunku promieniowym na zewnątrz od jednego boku pręta 133 w kierunku prostopadłym do wzdłużnej osi pręta. Drugi element kryzowy lub górna kryza 153 wchodzi w skład zespołu wypychacza 131 i jest umieszczona w kierunku promieniowym na zewnątrz od jednego boku cylindrycznego przycisku 137 w kierunku prostopadłym do wzdłużnej osi przycisku. Górna część końcowa 151a sprężyny jest umieszczona wewnątrz pierścieniowego zagłębienia wykonanego w dolnej części górnej kryzy 153, zaś dolna część końcowa 151b sprężyny jest umieszczona wewnątrz podobnego, pierścieniowego zagłębienia, wykonanego na górnej powierzchni kryzy 152 pręta.

Przycisk 137, a dokładniej jego górna kryza 153, wchodzą w skład elementów pipety 126 do ściskania sprężyny 151, tak aby zmagazynować energię w sprężynie. Jak pokazano na fig. 8 i 10, wciśnięcie przycisku 137 przez użytkownika powoduje ściśnięcie sprężyny wypychającej 151. Pipeta 126 zawiera również elementy blokujące, podtrzymywane przez obudowę 127 w celu utrzymywania sprężyny wypychającej 151 w położeniu ściśniętym. Takie elementy blokujące zawierają popychany przez sprężynę bolec 156 podtrzymywany przez pręt 133 wypychacza (patrz fig. 8 i 9). Pręt 133 jest wyposażony w wykonany w kierunku promieniowym otwór 157 w celu przesuwnego umieszczenia w nim bolca 156, który jest utrzymywany w otworze 157 przez dowolne odpowiednie elementy, takie jak tuleja 158, która jest wciśnięta w zewnętrzną cylindryczną powierzchnię pręta 133. Bolec 156 jest utworzony z kryzą, która opiera się o tuleję 158 w celu ograniczenia ruchu na zewnątrz bolca 156 z pręta 133. Sprężyna śrubowa 159 jest umieszczona wewnątrz otworu 157 i opiera się o tył bolca 156 w celu popychania bolca w kierunku promieniowym na zewnątrz od pręta. Obudowa 127 jest wyposażona w zagłębienie 166, utworzone częściowo przez półkę 167 w celu umieszczenia w nim przedniego końca bolca 156. Współpraca przedniego końca bolca 156 z półką 167 służy ograniczeniu ruchu w dół pręta 133 wewnątrz obudowy 127, a przez to wzdłużnie blokuje pręt 133 wewnątrz uchwytu 127a obudowy.

Druga sprężyna śrubowa 168 jest zawarta wewnątrz pipety 126 w celu popychania wypychacza 132 w stronę jego górnego położenia, pokazanego na fig. 8 wbrew naciskowi sprężyny wypychającej 151. Sprężyna wypychająca 151 jest w zasadzie nieściśnięta, kiedy wypychacz 132 i przycisk 137 są w ich górnych położeniach, pokazanych na fig. 8. Sprężyna kasująca 168 ma pierwszą lub górną część końcową umieszczoną w pierścieniowym zagłębieniu na dolnej stronie kryzy 152 pręta i drugą lub dolną część końcową, umieszczoną wewnątrz podobnego pierścieniowego zagłębienia znajdującego się na obudowie 127. Sprężyna kasująca ma dostateczną siłę, aby podnieść pręt wypychacza 133 w uchwycie 127a obudowy na wysokość dostateczną, aby przedni koniec bolca blokującego 156 znalazł się na półce powstrzymującej 167. Sprężyna wypychająca 151 i sprężyna kasująca 168 są ustawione wzdłuż osi równoległej do wzdłużnej osi pręta 133. Stała sprężystości sprężyny wypychającej 151 jest większa niż stała sprężystości sprężyny kasującej 168 i korzystnie jest znacznie większa niż stała sprężystości sprężyny kasującej 168. Pipeta 126 ma elementy uruchamiane palcem, które obejmują skośną powierzchnię 146 przycisku 137 i wewnętrzną cylindryczną powierzchnię, tworzącą otwór 142 przycisku w celu zwolnienia elementów blokujących pipety. Ruch przycisku 137 z jego wyciągniętego lub spoczynkowego położenia, pokazanego na fig. 8, do wciśniętego lub aktywnego położenia pokazanego na fig. 11, powoduje, że powierzchnia 146 i wewnętrzna powierzchnia, tworząca otwór 142

PL 201 805 B1 przycisku wciskają bolec 156 w kierunku promieniowym do pręta 133. Takie wycofanie bolca 156 zwalnia wypychacz 132 z jego zablokowanego położenia wewnątrz obudowy 127.

Podczas pracy i użytkowania, końcówka 41 pipety jest zamontowana na dalszej części końcowej 54 pipety 126 w ten sam sposób jak omawiano powyżej. Siła mocowania końcówki 41 do pipety 126 jest jednak mniejsza niż siła mocowania potrzebna w przypadku pipety 51, ponieważ sprężyna wypychająca 151 nie jest ściśnięta podczas mocowania pipety 126. Przedłużenie 134 wypychacza 132 ma takie wymiary, że kołnierz 134b przedłużenia jest oddalony od bliższego końca 41a końcówki pipety, kiedy końcówka jest wciśnięta lub w inny, odpowiedni sposób przymocowana do pipety. Ten odstęp lub szczelina przyspieszenia między końcówką 41 pipety a kołnierzem 134b przedłużenia może być w zakresie od około 0,254 do 1,27 cm (0,1 do 0,5 cala) i korzystnie jest równa w przybliżeniu 0,762 cm (0,3 cala). Podczas montowania końcówki 41 pipety na pipecie 126, wypychacz 132 jest zablokowany w jego najwyższym położeniu przy pomocy bolca blokującego 156.

Po wykorzystaniu końcówki 41 pipety w procedurach zasysania i dozowania, inicjowana jest przez użytkownika sekwencja wypychania końcówki przez oparcie kciuka użytkownika na pochylonej powierzchni 138 przycisku 137 i wciśnięcie przycisku w kierunku otworu 139 obudowy. Podczas pierwszej części ruchu w dół przycisku 137, przedstawionej jako zmiana położenia przycisku 137 od fig. 8 do fig. 10, sprężyna wypychająca 151 jest ściśnięta. Dalsze wciskanie przycisku 137 powoduje, że skośna powierzchnia 146 opiera się o bolec 156, zaś wewnętrzna powierzchnia otworu 142 kieruje bolec do wewnątrz otworu 157, tak aby zwolnić wypychacz 132, jak pokazano na fig. 11. Wypychacz 132 jest następnie przyspieszany pod działaniem siły sprężyny wypychającej 151 na odległość równą szerokości początkowej szczeliny separującej między końcówką 41 pipety a kołnierzem 134b przedłużenia. Przyspieszone przedłużenie 134 uderza w bliższy koniec 41a końcówki 41 pipety zapewniając początkową siłę wypychającą na końcówkę 41 pipety, dostateczną, aby pokonać statyczną siłę tarcia, utrzymującą końcówkę 41 na dalszej części końcowej 54 trzonu. Użytkownik utrzymuje kciuk na przycisku 137 podczas przyspieszania wypychacza 132, tak aby maksymalnie zwiększyć siłę sprężyny wypychającej 151 na wypychacz 132. Po takim początkowym uderzeniu, wypychacz 132 kontynuuje ruch w dół pod działaniem siły sprężyny wypychającej 151, aż końcówka 41 pipety zostanie wypchnięta z dalszej części końcowej 54 trzonu (patrz fig. 12).

Po zdjęciu końcówki 41 pipety z pipety 126, użytkownik zwalnia przycisk 137, umożliwiając całkowite rozciągnięcie sprężyny wypychającej 151, tak że nie wywiera ona już nacisku w dół. Ściśnięta sprężyna powrotna 168 popycha teraz wypychacz 132 do góry do jego najwyższego lub wyjściowego położenia, pokazanego na fig. 8, przy czym bolec 156 dostaje się nad półkę 167, aby zablokować wypychacz 132 w jego położeniu wyjściowym.

Przyspieszanie wypychacza 132 w szczelinie oddzielającej między kołnierzem 134b przedłużenia a bliższym końcem 41a końcówki pipety, wytwarza moment w wypychaczu 132, który, z kolei, wytwarza podczas uderzenia szczytową siłę wypychania, która, dla danej stałej sprężystości, jest większa niż siła wypychania wytwarzana przez pipetę, na przykład pipetę 51, która nie wykorzystuje szczeliny przyspieszającej lub oddzielającej. Takie przyspieszanie, a następnie uderzenie, pokonuje statyczną siłę utrzymywania, powodując usunięcie końcówki 41 z pipety 126 i pozwala, aby sprężyna wypychająca 151 miała mniejszą stałą sprężystości niż sprężyna wypychająca w podobnej pipecie, która nie wykorzystuje takiej szczeliny oddzielającej. Pipeta 126 umożliwia zredukowanie szczytowej siły działającej na kciuk użytkownika więcej niż o rząd wielkości. Takie siły mogą być ograniczone tylko do 4,45 (1 funt) lub 8,9 N (2 funty) nawet, gdy końcówka 41 wymaga do 89 N (20 funtów) siły, aby zsunąć końcówkę w dół trzonu 52b pipety.

Przyspieszenie masy, aby wytworzyć początkową siłę wypychania, wykorzystywane w pipecie 126, dodatkowo zapewnia wydajny układ wypychania końcówki, gdyż energia zmagazynowana w sprężynie 151 musi być tylko nieco większa niż energia wymagana do zdjęcia końcówki 41 z pipety 126. W tym względnie, stała sprężystości sprężyny kasującej 168 jest mała w porównaniu z siłą ściśniętej sprężyny wypychającej 151, tak że tylko mała część potencjalnej energii zmagazynowanej w sprężynie wypychacza jest przenoszona do sprężyny kasującej 168, kiedy sprężyna kasująca jest ściśnięta. Ponadto, jeśli energia zmagazynowana w sprężynie wypychającej 151 jest mniejsza niż ta wymagana do całkowitego usunięcia końcówki 41, użytkownik musi tylko całkowicie zwolnić przycisk 137, aby wycofać wypychacz 132 i wykonać drugie uderzenie w końcówkę. Większość zmagazynowanej energii jest przenoszona na końcówkę, przesuwając ją dalej w dół dalszej części końcowej 54 trzonu przy każdym uderzeniu. Uderzenia kumulują się, tak że końcówka trzymana dużą siłą tarcia może zostać zbita z trzonu 52b wieloma uderzeniami wypychacza 132.

PL 201 805 B1

Inny przykład wykonania pipety wykorzystującej zmagazynowaną energię jest pokazany na fig. 13-17. Przedstawiona pipeta 181 jest w zasadzie podobna do pipety 51 i te same oznaczniki liczbowe zostały użyte do opisu takich samych części składowych pipet 181 i 51. Pipeta 181 jest przeznaczona do użytkowania z końcówką 41 i ma obudowę 182 w zasadzie podobną do obudowy 52. Pierwsza skrajna część lub uchwyt 182a ma rozmiar i kształt taki sam jak uchwyt obudowy 52a pipety 51 i druga skrajna część lub trzon 52b stanowi część obudowy 182. Zespół wypychacza 186 jest podtrzymywany przez obudowę i służy do wypychania końcówki 41 z dalszej części końcowej trzonu 52b i zawiera sprężynę wypychającą 216, która jest ściśnięta przez tłok 218 pod wpływem nacisku wypychacza 187, kiedy użytkownik mocuje końcówkę 41 na dalszej części końcowej trzonu 52b. Zespół wypychacza zawiera również elementy zwalniające, uruchamiane przez użytkownika w celu zwolnienia tłoka 218 względem wypychacza 187. Tłok jest napędzany przez ściśniętą sprężynę wypychającą 216 w szczelinie przyspieszania w celu uderzenia o powierzchnię wypychacza 187 i spowodowania wypchnięcia przez wypychacz końcówki 41 z dalszego końca trzonu 52b.

Zespół wypychacza 186 zawiera mechanizm wypychacza lub wypychacz 187, mający pierwszą część skrajną lub pręt 188 i drugą część skrajną lub przedłużenie 69. Pręt 188 wypychacza ma zasadniczo cylindryczny kształt i ma pierwszą lub bliższą część końcową 188a i drugą lub dalszą część końcową 188b. Pręt 188 jest wykonany z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału. Bliższa część końcowa 69a przedłużenia jest przymocowana do dalszej części końcowej 188b pręta w sposób opisany powyżej w odniesieniu do pipety 51.

Uchwyt 182a obudowy jest wyposażony w pionowy otwór 191, wykonany wzdłuż osi równoległej do wzdłużnej osi pipety 181 w celu wsunięcia do niego pręta 188. Kryza 192 sięga do wewnątrz otworu 191 w celu przesuwnego prowadzenia pręta 188 i dzielenia otworu na górną część 191a i dolną część 191b. Pręt 188 jest utworzony z integralnym kołnierzem 193, mającym pierścieniową, górną powierzchnię 194, która służy jako powierzchnia udarowa. Wypychacz 187 może być przesuwany w pionie w kierunku równoległym do wzdłużnej osi pipety 181 między pierwszym lub górnym położeniem, pokazanym na fig. 14, pozwalającym na zamontowanie końcówki 41 pipety na dalszej części końcowej 54, a drugim lub dolnym położeniem, pokazanym na fig. 13, w celu wypchnięcia końcówki pipety z trzonu 52b. Oparcie kołnierza 193 o kryzę 192 ogranicza ruch w dół pręta 188, a zatem i wypychacza 187 względem obudowy 182.

W pipecie 181 znajdują się elementy blokujące w celu zablokowania wypychacza 187 w jego najwyższym położeniu. Takie elementy blokujące obejmują element płytkowy lub cierny element utrzymujący 198, który jest w zasadzie podobny do elementu utrzymującego 81 i jest wykonany z metalu lub innego, odpowiedniego materiału. Hamulec lub element utrzymujący 198 przechodzi przez wewnętrzny otwór 199 w ściance 200 obudowy i ma pierwszą część końcową 198a umieszczoną w dolnej części 191b otworu i przeciwną, drugą część końcową 198b, umieszczoną wewnątrz obudowy 182 wzdłuż otworu 191. Element utrzymujący 198 zawiasowo spoczywa na wypuście 201 utworzonym w wewnętrznej ściance 200 i utworzonym przez otwór 199 w ściance 200. Otwór 202 jest wykonany prostopadle między płaskimi powierzchniami górną 203 i dolną 204 elementu utrzymującego 198. Kołowy otwór 202 jest w zasadzie podobny do otworu 84 omawianego powyżej i jest utworzony przez wewnętrzną powierzchnię 206, mającą części hamujące 206a i 206b w celu ciernej współpracy z dalszą częścią końcową 188b pręta, kiedy wypychacz 187 jest w swoim górnym położeniu, pokazanym na fig. 14. Element utrzymujący 198 może być obracany zawiasowo na występie 201 między pierwszym lub blokującym położeniem, pokazanym na fig. 14, służącym do hamowania ruchu w dół pręta 188 wewnątrz obudowy 182, a jego drugim lub nieblokującym położeniem, pokazanym na fig. 13, umożliwiającym ruch pręta w dół. Pręt 188 może być przesuwany do góry przez otwór 202, kiedy element utrzymujący 198 jest w położeniu blokującym lub nieblokującym. Przewidziana jest sprężyna śrubowa 207 w obudowie 182 w celu popychania elementu utrzymującego 198 w kierunku jego położenia blokującego. Sprężyna 207 elementu utrzymującego ma pierwszą lub górną część końcową umieszczoną w półsferycznym wygięciu 208 utworzonym na dnie drugiej części końcowej 198b elementu utrzymującego i drugą lub dolną część końcową, biegnącą przez kołek 209, wystający do góry z dolnej ścianki uchwytu 182a obudowy.

Ściskane elementy sprężynujące lub sprężyna 216 są podtrzymywane wewnątrz obudowy 182 i są zawarte w zespole wypychacza 186. Sprężyna wypychająca 216 ma pierwszą lub górną część końcową 216a opartą o obudowę 182 i drugą lub dolną część końcową 216b, koncentrycznie opartą o część pręta 188 i połączoną z wypychaczem 187. Pierścieniowe zagłębienie 217 jest wykonane w górnej części obudowy 182 w celu umieszczenia w nim części końcowej 216a sprężyny. Sprężyna 216

PL 201 805 B1 może mieć stałą sprężystości w zakresie od około 17,5 do 3502 N/m (0,1 do 20 funtów na cal), a korzystnie w zakresie od 88 do 350 N/m (0,5 do 2 funtów na cal) .

Przewidziany jest element tłokowy 218 w pipecie 181, przeznaczony do ściskania sprężyny 216 wypychacza w celu zmagazynowania energii w sprężynie 216 w celu ułatwienia zdejmowania końcówki 41 pipety zamontowanej na dalszej części końcowej 54 trzonu. Korzystnie, tłok 218 jest rurowy, wykonany z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego, materiału i ma dolną powierzchnię 219. Tłok 218 może być przesuwany wzdłużnie na pręcie 188 między pierwszym lub górnym położeniem, w którym dolna powierzchnia 219 jest oddalona od powierzchni udarowej 194, jak pokazano na fig. 14, a drugim lub dolnym położeniem względem pręta 188, w którym tłok jest w kontakcie z kołnierzem 193, jak pokazano na fig. 16. Odległość między dolną powierzchnią 219 tłoka a powierzchnią udarową 194 kołnierza, kiedy tłok 218 jest w swoim górnym położeniu, jest zwana tutaj szczeliną przyspieszania i może wynosić od około 0,25 do 1,27 cm (0,1 do 0,5 cala) i jest korzystnie równa około 0,76 cm (0,3 cala). Pierścieniowy wypust 222 jest utworzony na górze pręta 188 w celu ograniczania ruchu do góry tłoka 218 względem pręta. Dolne zakończenie 216b sprężyny jest koncentrycznie umieszczone wokół górnej części tłoka 218 i jest oparte o pierścieniowy, zewnętrzny element kryzowy lub kryzę 223, utworzoną Integralnie z tłokiem. Ruch do góry pręta 188 lub tłoka 218 wewnątrz obudowy 182 powoduje, że kryza 223 ściska sprężynę wypychającą 216. Przewidziany jest występ 224 w uchwycie 182a obudowy. Dolna część kryzy 223 tłoka opiera się o występ 224, jak pokazano na fig. 13 w celu ograniczenia ruchu w dół tłoka 218 wewnątrz obudowy 182 podczas ruchu pręta 188 do jego dolnego położenia.

Wtórne lub dodatkowe elementy blokujące znajdują się w pipecie 181 w celu utrzymywania sprężyny wypychającej 216 w położeniu ściśniętym. Takie elementy blokujące mogą być w postaci popychanego przez sprężynę bolca 225, który służy do utrzymywania tłoka 218 w jego górnym położeniu względem pręta 188. Pręt 188 jest utworzony z wzdłużnym otworem 226, który biegnie przez pierścieniowy występ 222 do bliższej części końcowej 188a pręta. Bolec 225 biegnie od dna otworu 226 przez otwór 227 wykonany w cylindrycznej ściance pręta 188, tworząc otwór 226. Bolec może być przesuwany względem pręta 188 od pierwszego lub wycofanego położenia, w którym bolec 225 jest w zasadzie zagłębiony wewnątrz otworu 227, jak pokazano na fig. 15, a drugim lub wyciągniętym położeniem, w którym bolec 225 rozciąga się w kierunku promieniowym na zewnątrz od pręta 188, jak pokazano na fig. 13. Sprężyna w postaci sprężyny płytkowej 228 rozciąga się do góry od podstawy otworu 226 i ma zakończenie, które opiera się o bolec 225 w celu popychania bolca w stronę jego położenia wyciągniętego. Płytkowa sprężyna 228 jest przymocowana wewnątrz otworu 226 przez blok 229, który jest wciśnięty w podstawę otworu 226 lub przymocowany do niej w dowolny inny odpowiedni sposób. Bolec 225 współpracuje z pierścieniowym zagłębieniem lub rowkiem 231 w wewnętrznej cylindrycznej powierzchni cylindrycznego tłoka 218, kiedy jest w swoim położeniu wyciągniętym lub blokującym.

Element uruchamiany palcem znajduje się w pipecie 181 w celu zwalniania bolca 225 z rowka 231, aby umożliwić wzdłużny ruch pręta 188 wewnątrz obudowy 182. Element uruchamiany palcem obejmuje przycisk 232 wykonany z tworzywa sztucznego lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału. Przycisk 232 jest przesuwnie umieszczony wewnątrz obudowy 182 w sposób umożliwiający jego ruch w pionie wzdłuż wzdłużnej osi pręta 188 wypychacza i przechodzi w górze przez otwór 233 w górnej części obudowy 182. Pochylona powierzchnia 234 jest przewidziana na górze przycisku 232 w celu ułatwienia uruchamiania przez przyciskanie kciukiem użytkownika. Przycisk może być przesuwany wzdłużnie między pierwszym lub górnym położeniem pokazanym na fig. 13 i 14, a wciśniętym położeniem, pokazanym na fig. 17.

Wydłużony element lub pręt wyzwalający 236, wykonany z metalu lub innego odpowiedniego materiału jest przymocowany do dna przycisku 232. W ten sposób, górne zakończenie pręta wyzwalającego 236 jest przymocowane wewnątrz osiowego otworu 237, utworzonego w dnie przycisku. Pręt wyzwalający 236 od przycisku 232 sięga w dół do otworu 226 pręta 188. W ten sposób, przycisk 232 może być przesuwany w kierunku wzdłużnym względem pręta 188. Przesuwna współpraca pręta wyzwalającego 236 i pręta 188 służy prowadzeniu przycisku 232 w trakcie jego wzdłużnego ruchu względem pręta 188 i obudowy 182. Sprężyna w postaci sprężyny śrubowej 238 jest umieszczona między prętem 188 a przyciskiem 232 w celu popychania przycisku do powrotu do jego górnego lub wyciągniętego położenia względem uchwytu 182a. Sprężyna powrotna 238 jest koncentrycznie osadzona wokół górnej części pręta wyzwalającego 236 i ma pierwsze lub górne zakończenie umieszczone wewnątrz pierścieniowego zagłębienia lub otworu 239, utworzonego w dnie przycisku 232 i drugie lub dolne zakończenie umieszczone wewnątrz pierścieniowego zagłębienia w górnej części pierścieniowego występu 222 pręta. Pierścieniowy otwór 239 tworzy centralny słupek 241 na dnie

PL 201 805 B1 przycisku 232, z którego pręt wyzwalający 236 opada w dół. Pręt wyzwalający 236 ma zaostrzony dolny koniec 242, utworzony częściowo przez pochyloną powierzchnię 243 w celu oparcia o rowek 244 utworzony w boku bolca 225. Stożkowy rowek 244 jest utworzony częściowo przez pochyloną powierzchnię lub pochylnię 246. Kiedy wypychacz 187 jest w górnym położeniu zaś tłok 218 jest wzdłużnie zablokowany z wypychaczem 187 przy pomocy bolca 225, naciśnięcie przycisku 232 do jego najniższego położenia spowoduje, że zaostrzony koniec pręta wyzwalającego 236 wysunie bolce 225 z pierścieniowego rowka 231. W tej operacji, pochylona powierzchnia 243 zakończonego końca 242 opiera się o pochylnię 246 na bolcu 225 w celu przesunięcia bolca w kierunku promieniowym do wewnątrz wbrew sile sprężyny płytkowej 228. Pipeta 181 zawiera mechanizm lub zespół zwalniający 251 uaktywniany przez przycisk 232 w celu przesunięcia elementu utrzymującego 198 z jego blokującego położenia do nieblokującego lub zwolnionego położenia, tak aby umożliwić przesunięcie wypychacza 187 w dół do jego dolnego położenia. Płytkowe przedłużenie 252 umieszczone w kierunku promieniowym od kryzy 223 z jednej strony tłoka 218 wchodzi w skład zespołu zwalniającego 251. Przedłużenie 252 jest korzystnie utworzone integralnie z kryzą 223. Wydłużony pręt 253, umieszczony przesuwnie wewnątrz otworu 254, który rozciąga się w uchwycie 182 obudowy w kierunku równoległym do wzdłużnej osi obudowy 182, znajduje się również w zespole zwalniającym 251. Popychany lub zwalniający pręt 253 ma pierwszą lub górną część końcową 253a i drugą lub dolną część końcową 253b. Górna część końcowa 253a współpracuje z przedłużeniem 252, kiedy tłok 218 jest zwalniany przez pręt wyzwalający 236 z jego górnego położenia. Dolna część końcowa 253b pręta popychającego 253 opiera się o górną powierzchnię 203 drugiej części końcowej 198b elementu utrzymującego. Ruch tłoka 218 od jego górnego położenia wzdłużnego do jego dolnego położenia wzdłużnego na pręcie 188 wypychacza powoduje, że przedłużenie 252 popycha i przesuwa pręt popychający 253 w dół, tak że dolna część końcowa 253b pręta popychającego popycha drugą część końcową 198b elementu utrzymującego w dół wbrew sile sprężyny 207 elementu utrzymującego i w ten sposób zwalnia element utrzymujący.

Zostanie teraz opisana obsługa pipety 181. Kiedy pipeta 181 jest w położeniu spoczynkowym, jak widać na fig. 13, tłok 218 jest wzdłużnie zablokowany z prętem 188 przez bolec 225, zaś wypychacz 187 jest w dolnym położeniu z kołnierzem 193 opartym o kryzę 192. Sprężyna powrotna 238 popycha przycisk 232 i pręt wyzwalający 236 w stronę ich odpowiednich górnych położeń wewnątrz uchwytu obudowy 182a i popycha pręt 188 do jego dolnego położenia w celu zapewnienia, że bolec blokujący 225 jest oparty na występie 224. Element utrzymujący 198 jest w położeniu zwolnionym, zaś przycisk 232 jest w górnym lub wyjściowym położeniu, w pełni wyciągnięty z górnej części obudowy 182. Użytkownik chwyta uchwyt 182a obudowy i mocuje końcówkę 41 pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu w sposób omawiany powyżej w odniesieniu do pipety 51. Podczas mocowania, bliższy koniec 41a końcówki pipety współpracuje z dalszą częścią końcową 54 trzonu i popycha wypychacz 187 z jego dolnego położenia, pokazanego na fig. 13 do jego górnego położenia, pokazanego na fig. 14. Taki wzdłużny ruch wypychacza 187 powoduje, że kryza 223 tłoka ściska sprężynę wypychającą 216. Kiedy pręt 188 jest przesuwany do jego górnego położenia, przedłużenie 252 jest przesuwane do góry, aby umożliwić sprężynie 207 elementu utrzymującego zawiasowe obrócenie elementu utrzymującego 198 w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek zegara w stronę jego położenia blokującego. Części składowe zespołu wypychacza 186 mają wymiary w kierunku wzdłużnym takie, że element utrzymujący 198 jest obracany zawiasowo do położenia blokującego zanim pręt 188 osiągnie swoje górne położenie (patrz fig. 15). W ten sposób, część energii zużywanej do zamocowania końcówki 40 pipety na pipecie 181 jest magazynowana w ściśniętej sprężynie wypychającej 216.

Po zakończeniu procedur zasysania i dozowania przy wykorzystaniu końcówki 41 pipety, końcówka 41 może zostać wypchnięta z dalszego końca pipety 181 przez wciśnięcie przycisku 232. Kiedy przycisk 232 jest wciśnięty przeciwko stosunkowo słabej sile sprężyny powrotnej 238, pręt wyzwalający 236 jest przesuwany w dół otworu 226 w tłoku w kierunku bolca 225. W opisany powyżej sposób zaostrzony koniec 242 pręta wyzwalającego 236 opiera się o pochylnię 246 w bolcu 225 w celu wysunięcia bolca, a przez to wzdłużnego zwolnienia tłoka 218 z pręta 188 (patrz fig. 15). Po tym zwolnieniu, dolna powierzchnia 219 tłoka 218 przyspiesza pod działaniem siły sprężyny wypychającej 216 w kierunku powierzchni udarowej 194 na pręcie 188. Przedłużenie 252 opiera się o górne zakończenie 253a pręta popychającego 253, kiedy tłok 218 jest przesuwany w kierunku kołnierza 193 dla spowodowania ruchu elementu utrzymującego 198 do jego położenia zwolnionego. Jak opisano powyżej pręt popychający 253 jest przesuwany w dół przez przedłużenie 252 pod działaniem siły sprężyny wypychającej 216 w celu zawiasowego obrócenia elementu utrzymującego 198 w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara wokół występu 201 wbrew sile sprężyny 207. Sprężyna

PL 201 805 B1 wypychająca 216 ma stałą sprężystości, która jest większa niż stała sprężystości sprężyny 207 elementu utrzymującego i korzystnie jest znacznie większa niż stała sprężystości sprężyny 207. W wyniku, siła sprężyny wypychającej 216 jest wystarczająca dla pokonania siły sprężyny 207 elementu utrzymującego. Różne części składowe zespołu wypychacza 186 mają wymiary takie, że element utrzymujący 198 zwalnia wypychacz 187 tuż przed uderzeniem dolnej powierzchni 219 tłoka o powierzchnię udarową 194, jak pokazano na fig. 16. Wypychacz 187 zapewnia początkową siłę wypychania końcówki 41 pipety, dostateczną dla pokonania statycznej siły tarcia, utrzymującej końcówkę pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu. Następnie, tłok 218 i sprężyna wypychająca 216 popychają wypychacz 187 dalej w dół względem uchwytu 182a obudowy, powodując, że przedłużenie 69 wypycha końcówkę 41 pipety z dalszej części końcowej 54 (fig. 17). Jeśli niedostateczna energia jest dostarczana przez tłok 218, aby całkowicie usunąć końcówkę 41 z pipety 181, użytkownik może dalej wciskać przycisk 232, który pozostaje w fizycznym kontakcie z prętem wypychającym 188 tak długo, jak długo użytkownik utrzymuje kciuk nas przycisku, aby ręcznie wcisnąć wypychacz 187 i w ten sposób usunąć końcówkę 41 z pipety 181. Jak można zauważyć, zakres wynalazku jest dostatecznie szeroki, aby objąć pipetę, mającą niedostateczną zmagazynowaną energię, aby całkowicie wypchnąć końcówkę 41 z pipety, ale dostateczną aby pokonać statyczną siłę tarcia, utrzymującą końcówkę 41 na pipecie.

Po usunięciu końcówki 41 pipety, użytkownik zwalnia przycisk 232, tak aby spowodować powrót przycisku do położenia wyjściowego pod działaniem sprężyny powrotnej 238 i podobnie powoduje powrót pręta wypychającego 188 do jego dolnego położenia. To względne wzdłużne oddzielenie przycisku 232 i pręta wypychającego 188 powoduje, że zaostrzone zakończenie 242 pręta wyzwalającego 236 wysuwa bolec 225 z rowka 246 i w ten sposób zwalnia bolec blokujący 225. Sprężyna wypychająca 216 cofa tłok 218 do jego dolnego położenia na występie 224 po zwolnieniu przycisku 232. Umieszczenie tłoka 218 i pręta 188 w ich dolnych położeniach powoduje, że zwolniony teraz bolec 225 jest wyrównany i umieszczony w pierścieniowym rowku 231 w tłoku 218, a przez to wzdłużnie blokuje ze sobą tłok 218 i pręt 188 (patrz fig. 13).

Pipeta 181 zawiera cechy obu pipet 51 i 126. Energia do przyspieszania tłoka 218 jest zmagazynowana w sprężynie wypychającej 216 i jest dostarczana przez mięśnie użytkownika podczas mocowania końcówki 41 na pipecie 181. Użytkownik musi użyć niewielką energię, aby uaktywnić usuwanie końcówki 41 pipety. Użytkownik jedynie wciska przycisk 232 przeciwko stosunkowo słabej sile sprężyny powrotnej 238 w celu wysunięcia bolca blokującego 225 przeciwko stosunkowo słabej sile sprężyny płytkowej 228. Ponadto, przyspieszenie tłoka 218 w szczelinie między dolną powierzchnią 219 tłoka a powierzchnią udarową 194 kołnierza dostarcza początkową siłę uderzenia o kocówkę 41 pipety, która ułatwia zdjęcia końcówki z pipety 181 i tworzy wydajny pod względem energetycznym układ.

W pewnych zastosowaniach pipety według niniejszego wynalazku, pożądane jest zwiększenie szczeliny przyspieszania, to jest dystansu pokonywanego przez tłok pod działaniem siły sprężyny wypychającej przed uderzeniem o powierzchnię udarową wypychacza, w celu przekształcenia większej części zmagazynowanej energii sprężyny wypychającej na moment pędu tłoka. Jeden taki przykład wykonania pipety, mający zwiększoną szczelinę przyspieszania jest pokazany na fig. 18 i 19. Pipeta 261 jest w tym w zasadzie podobna do pipety 181 i te same oznaczniki liczbowe zostały użyte do opisania takich samych części składowych pipet 261 i 181. Zespół wypychacza 262 jest podtrzymywany przez obudowę 182 i zawiera wypychacz 263, mający elementy teleskopowe, pierwszy 266 i drugi 267 służące do wypychania końcówki 41 z dalszego końca trzonu 52b obudowy. Sprężyna wypychająca 216 jest ściskana przez tłok 218 pod naciskiem wypychacza 263, kiedy użytkownik mocuje końcówkę 41 na dalszej części końcowej trzonu 52b. Po zwolnieniu przez użytkownika, tłok jest napędzany przez ściśniętą sprężynę wypychającą 216 w powiększonej szczelinie przyspieszania, utworzonej przez jednoczesne wysunięcie teleskopowe elementów pierwszego 266 i drugiego 267 w celu uderzenia o powierzchnię wypychacza 263 i spowodowania, że wypychacz wypchnie końcówkę 41 z trzonu 52b.

Dokładniej, mechanizm wypychacza lub wypychacz 263 jest w zasadzie podobny do wypychacza 187 i zawiera pierwszą część skrajną lub zespół pręta 264 i drugą część skrajną lub przedłużenie 69. Zespół pręta 264 jest złożony z elementów teleskopowych pierwszego lub górnego 266 i drugiego lub dolnego 267, z których każdy wykonany jest z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału. Górny pręt 266 jest w zasadzie cylindryczny i ma pierwszą lub bliższą część końcową 266a i drugą lub dalszą część końcową 266b. Bliższa część końcowa 266a jest w zasadzie identyczna jak bliższa część końcowa 188a pręta 188 i takie same oznaczniki liczbowe zostały użyte do opisania takich saPL 201 805 B1 mych części składowych bliższych części końcowych 266a i 188a. Dolny pręt 267 ma pierwszą lub bliższą część końcową 267a i drugą lub dalszą część końcową 267b. Bliższa część końcowa 267a ma w zasadzie kształt kubka i jest wyposażona w osiowy otwór 268 w celu umieszczenia w nim dalszej części końcowej 266b górnego pręta 266. Dalsza część końcowa 267b dolnego pręta jest w zasadzie identyczne jak dalsza część końcowa 188b pręta 188 wypychacza i jest przymocowana do bliższej części końcowej 69a przedłużenia w sposób omówiony powyżej. Część końcowa 267a dolnego pręta 267 ma górną powierzchnię 272, która służy jako powierzchnia udarowa.

Górny pręt 266 może być przesuwany wzdłużnie względem dolnego pręta 267 między pierwszym lub uchwyconym położeniem, jak pokazano na fig. 18, w którym dalsza część końcowa 266b jest umieszczona wewnątrz bliższej części końcowej 267a dolnego pręta, a drugim lub wyciągniętym położeniem względem dolnego pręta 267, pokazanym na fig. 19. Liczne elementy z łożyska kulkowego lub kulki 271, z których dwie są pokazane na fig. 18 i 19, są obwodowo zamontowane wokół bliższej części końcowej 267a w celu tocznej współpracy z górnym prętem 266. Dokładniej, kulki 271 są umieszczone w części 267a dolnego pręta i współpracują z wewnętrzną cylindryczną powierzchnią obudowy 182, która zawiera otwór w górnej części 191a na zewnątrz części 267a dolnego pręta i zewnętrzną, cylindryczną powierzchnią części 266b górnego pręta od wewnątrz części 267a dolnego pręta. Pożądane jest, aby kulki 271 nie ślizgały się względem pręta 266 lub 267. Odpowiednio, kulki 271 są wciśnięte między obudową 182 a górnym prętem 266 i są wykonane z dowolnego, odpowiedniego materiału, który nie pozwala na przesuwanie pręta 266 względem kulek pod działaniem siły sprężyny wypychającej 216.

W alternatywnym przykładzie wykonania, kulki 271 mogą zostać zastąpione przez przekładnię zębatą, przymocowaną do poziomych trzonów połączonych z częścią 267a dolnego pręta w celu przesuwania w górę i w dół po powierzchniach przekładni umieszczonych na wewnętrznej powierzchni otworu 191a i na zewnętrznej powierzchni części 266b pręta.

Cylindryczny tłok 218 pipety 261 może być przesuwany względem dolnego pręta 267 między pierwszym lub górnym położeniem, pokazanym na fig. 19, w którym tłok jest oddalony od dolnego pręta 267, a drugim lub dolnym położeniem (nie pokazane), w którym dolna powierzchnia 219 cylindrycznego tłoka 218 jest w kontakcie z powierzchnią udarową 272 dolnego pręta 267. Ruch tłoka 218 do jego górnego położenia powoduje ściskanie sprężyny wypychającej 216 w sposób omówiony powyżej w odniesieniu do pipety 181. Kiedy tłok 218 jest ustawiony w jego górnym położeniu, zapewniona jest szczelina przyspieszania lub separacji, równa odległości między dolną powierzchnią 219 tłoka a powierzchnią udarową 272. Sprężyna 216 w pipecie 261 może mieć stałą sprężystości w zakresie od około 8,8 do 1751 N/m (0,05 do 10 funtów na cal), a korzystnie w zakresie od 43,8 do 175,1 N/m (0,25 do 1 funta na cal). Szczelina przyspieszania w pipecie 261 może być równa od około 0,5 do 2,54 cm (0,2 do 1 cala) i korzystnie jest równa około 1,52 cm (0,6 cala).

Działanie i obsługa pipety 261 są w zasadzie podobne do obsługi opisanej powyżej pipety 181. Podczas mocowania końcówki 41 pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu, końcówka 41 pipety powoduje, że wypychacz 263 jest przesuwany z jego dolnego położenia, pokazanego na fig. 18, do jego górnego położenia, pokazanego na fig. 19. Kiedy dolny pręt 267 jest przesuwany do góry wewnątrz obudowy 182 podczas mocowania, kulki 271 tocznie współpracują z wewnętrzną powierzchnią górnej części 191a otworu, tak aby spowodować, że górny pręt 266 wysunie się teleskopowo do góry względem dolnego pręta 267. Kulki 271 powodują, że górny pręt 266 zostanie przesunięty do góry w przybliżeniu dwa razy dalej od drogi pokonanej przez dolny pręt 267 do góry wewnątrz obudowy 182. Sprężyna wypychająca 216 jest ściskana pod naciskiem tłoka 218 podczas mocowania końcówki.

Po wykonaniu procedur zasysania i dozowania z wykorzystaniem pipety 261, końcówka 41 pipety może zostać wypchnięta z pipety przez wciśnięcie przycisku 232, tak aby wysunąć bolec 225 i w ten sposób uwolnić tłok 218 od górnego pręta 266. Ściśnięta sprężyna wypychająca 216 przyspiesza tłok w dół przez szczelinę separującą między tłokiem 218 a powierzchnią udarową 272, powodując, że przedłużenie 252 oprze się o pręt 253, w wyniku czego nastąpi zwolnienie elementu utrzymującego 198 tuż przed dotarciem tłoka do powierzchni udarowej 272. Stosunkowo duża początkowa siła wywierana przez tłok na wypychacz 263 pokonuje statyczną siłę tarcia między końcówką 41 pipety a dalszą częścią końcową 54 trzonu w celu ułatwienia usunięcia końcówki pipety z trzonu 52b.

Teleskopowy zespół pręta 264 tworzy współosiowy mechanizm podnoszenia 1:2, który w przybliżeniu podwaja szczelinę przyspieszania między tłokiem 218 a powierzchnią udarową 272, zmieniając w ten sposób siłę wypychania, wymaganą od sprężyny wypychającej 216. Większa szczelina przyspieszania pozwala, aby sprężyna wypychacza 216 przyspieszała tłok 218 na dłuższym dystansie,

PL 201 805 B1 aby zwiększyć moment pędu tłoka i końcową siłę uderzenia tłoka 218 o dolny pręt 267. Maksymalna siła wypychania, wywierana przez pręt 267 na końcówkę 41 jest, dla danej stałej sprężystości, większa niż siła wypychania wytwarzana przez pipetę, na przykład pipetę 181, mającą krótszą szczelinę przyspieszania. Inne mechanizmy lub zespoły mogą zostać również przewidziane w celu tworzenia szczeliny przyspieszania lub szczeliny oddzielania, która umożliwia zwiększenie siły uderzenia. Na przykład, można przewidzieć uderzenie obrotowe przy użyciu przekładni zębatych.

Należy zauważyć, że inne pipety mogą zostać opracowane, które wykorzystują większe niż jeden do jednego podniesienie między prętem wypychacza a tłokiem, jak na przykład podniesienie 1:2 między dolnym prętem 267 i tłokiem 218 pipety 261. Mieści się to w zakresie niniejszego wynalazku. Na przykład, takie większe niż jeden do jednego podniesienie może zostać uzyskane przez koła pasowe i pasy, przekładnie, krzywki i/lub dźwignie.

Pipety według niniejszego wynalazku mogą być automatyzowane i/lub sterowane elektronicznie. Zautomatyzowana pipeta 281, która jest podobna do pipet 51 i 181 jest pokazana na fig. 20-26 i te same oznaczniki liczbowe zostały użyte do opisania takich samych części składowych pipet 281, 51 i 181. Ogólnie, pipeta 281 jest utworzona z korpusu lub obudowy 282, mającej pierwszą część skrajną lub uchwyt 282a, dostosowany do chwytania ręką przez użytkownika i drugą część skrajną lub trzon 52b, dostosowany do umieszczenia na nim w sposób zdejmowalny końcówki 41 pipety. Zespół wypychacza 294 jest podtrzymywany przez obudowę 282 i zawiera wypychacz 296 służący do wypychania końcówki 41 z dalszego końca trzonu 52b. Sprężyna wypychająca 301 jest ściskana przez tłok 302 podczas suwu dozowania sterowanego elektrycznie zespołu 286 do zasysania i dozowania. Po zwolnieniu przez użytkownika, tłok 302 jest napędzany przez ściśniętą sprężynę wypychającą 301 wzdłuż szczeliny przyspieszania w celu uderzenia o powierzchnię wypychacza 296 i spowodowania, że wypychacz wypchnie końcówkę 41 z dalszej części końcowej trzonu 52b.

Dokładniej, uchwyt 282a jest w zasadzie cylindryczny i ma takie wymiary, że może być trzymany w ręku użytkownika. Obudowa 282 jest wykonana z tworzywa sztucznego lub innego, odpowiedniego materiału. Elektrycznie sterowany zespół 286 do zasysania i dozowania jest podtrzymywany przez obudowę 282 i zawiera silnik 287 i liniowy trzon uruchamiający lub wał silnika 288 w celu zasysania cieczy i dozowania cieczy z końcówki 41, zamontowanej na dalszej części końcowej 54 trzonu. Ustawiony pionowo wał 288 przechodzi przez silnik 287 w kierunku równoległym do wzdłużnej osi pipety 281. Wał 288 jest napędzany przez silnik 287 między położeniem pierwszym lub górnym, pokazanym na fig. 21, w celu zassania cieczy do końcówki 41 pipety, a drugim lub dolnym położeniem, pokazanym na fig. 20 i 22, w celu dozowania tej cieczy z końcówki pipety. Obwód elektroniczny (nie pokazany) jest podtrzymywany przez uchwyt 282a obudowy i jest elektrycznie połączony z silnikiem 287. Jeden lub więcej elementów uaktywnianych palcem, takich jak przyciski 291 są przewidziane do sterowania silnikiem 287 i opcjonalnym wyświetlaczem 292, umożliwiającym monitorowanie pewnych operacji pipety 281.

Zespół wypychacza 294 jest podtrzymywany przez uchwyt 282a i zawiera mechanizm wypychacza lub wypychacz 296, mający pierwszą część skrajną lub pręt 297, umieszczony przesuwnie wewnątrz uchwytu obudowy 282a. Pręt 297 wypychacza jest wykonany z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału i ma pierwszą lub bliższą część końcową 297a i drugą lub dalszą część końcową 297b. Przedłużenie 69 mające bliższą część końcową 69a, jest przymocowane do dalszej części końcowej 297b pręta. Wypychacz 296 może być przesuwany w pionie wewnątrz obudowy 282 między pierwszym lub górnym położeniem pokazanym na fig. 20, a drugim lub dolnym położeniem, pokazanym na fig. 26. Oparcie bliższej części końcowej 69a przedłużenia o dolną ściankę uchwytu 28a, pokazaną na fig. 20, ogranicza taki ruch do góry wypychacza 296. Pierścieniowy kołnierz 298 jest umieszczony wokół centralnej części pręta 297 i zawiera górną lub udarową powierzchnię 299.

Ściskany element sprężysty lub sprężyna 301 jest podtrzymywana wewnątrz obudowy 282 i jest korzystnie umieszczona koncentrycznie wokół co najmniej części pręta 297. Sprężyna wypychająca 301 ma pierwszą lub górną część końcową 301a i drugą lub dolną część końcową 301b, zaś stała sprężystości jest w zakresie od 8,8 do 7005 N/m (0,05 do 40 funtów na cal), a korzystnie w zakresie od 87,6 do 976 N/m (0,5 do 5 funtów na cal). Pipeta 281 służące do ściskania sprężyny wypychającej 301, które korzystnie obejmują element kryzowy lub tłok 302, umieszczony przesuwnie na bliższej części końcowej 297a pręta. Tłok 302 może być wykonany z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału. Sprężyna wypychająca 301 jest umieszczona między obudową 282 a tłokiem 302, przy czym jej górna część końcowa 301a jest oparta o obudowę, zaś jej dolna część końcowa 301b jest oparta o tłok 302. Tłok 302 może być przesuwany wzdłuż pręta 297 między położeniem pierwszym lub

PL 201 805 B1 górnym, w którym tłok jest oddalony od powierzchni udarowej 299, jak pokazano na fig. 22, a drugim lub dolnym położeniem, w którym tłok jest oparty o kołnierz 298, jak pokazano na fig. 21. Szczelina między dolną, płaską powierzchnią tłoka 302, a powierzchnią udarową 299 kołnierza 298 jest zwana tutaj szczeliną przyspieszania lub szczeliną oddzielającą i może mieć szerokość od 0,1 do 2,54 cm (0,04 do 1 cala), a korzystniej jest równa około 0,254 cm (0,1 cala). Występ 303 rozciąga się do wewnątrz od uchwytu 282a obudowy i ogranicza ruch tłoka 302 do dołu wewnątrz obudowy, kiedy kołnierz 298 przesuwany jest w dół w obudowie poniżej występu 303.

Zespół 286 do zasysania i dozowania jest zawarty w napędzanym silnikiem zespole 306 pipety 281 w celu przesuwania tłoka 302 od jego dolnego położenia do jego górnego położenia. W ten sposób, wał 288 jest umieszczony wewnątrz zespołu 307 zębatki i koła zębatego napędzanego silnikiem zespołu 306. Zespół 307 zawiera również przekładnię 308, zawiasowo przymocowaną do uchwytu 282 obudowy przy pomocy bolca 309 lub dowolnego innego, odpowiedniego elementu i współpracującą z licznymi zębami 312 oddalonymi wzdłużnie, wzdłuż jednego boku górnej części końcowej wału 288. Wydłużony element podrzędny lub podnoszący 313 jest przesuwnie podtrzymywany wewnątrz uchwytu 282 obudowy przez dowolne, odpowiednie elementy (nie pokazane) w celu wzdłużnego ruchu w kierunku równoległym do wzdłużnej osi pipety 281 między położeniem pierwszym lub dolnym, pokazanym na fig. 21, a położeniem drugim lub górnym, pokazanym na fig. 22. Element podnoszący 313 ma liczne, oddalone w kierunku wzdłużnym, zęby 314 wzdłuż jednego jego boku, które współpracują z kołem zębatym 308 naprzeciwko, względem średnicy, zębów 312 wału 288. Koło zębate 308 jest zatem umieszczone między wałem 288 a elementem podnoszącym 313, tak że ruch wału 288 do jego położenia górnego lub zasysania powoduje, że element podnoszący 313 jest przesuwany do jego położenia dolnego lub dozowania i, przeciwnie, ruch wału 288 do jego dolnego położenia kieruje element podnoszący do górnego położenia.

Hak 316 jest przymocowany do tylnej strony elementu podnoszącego 313 i zawiera elastyczne ramię 317, wykonane z metalu lub dowolnego innego, odpowiedniego materiału i sztywną końcówkę 318, mającą górną powierzchnię tworzącą występ 321 i pochyloną dolną powierzchnię 322. Ramię 317 jest wyposażone w pochyloną część 317a. Podczas ruchu elementu podnoszącego 313 do jego górnego położenia, występ 321 opiera się o dolną część tłoka 302, kierując tłok do jego górnego położenia, oddalonego od powierzchni udarowej 299. W ten sposób, ruch wału 288 do jego położenia zasysania powoduje przesunięcie tłoka 302 wbrew sile sprężyny wypychacza 301 do jego górnego położenia.

Dodatkowy lub drugi hak 323 jest zawarty w elementach blokujących pipety 281 w celu utrzymywania tłoka 302 w jego górnym położeniu, a zatem utrzymywaniu sprężyny wypychającej 301 w jej ściśniętym stanie. Dodatkowy hak 232 jest w zasadzie podobny do haka 316 i jest przymocowany do obudowy 282. Kiedy tłok napędowy 302 jest przesuwany do jego górnego położenia, tłok opiera się o pochyloną powierzchnię 322 haka 323, która powoduje, że hak wygina się na ramieniu 317 i pozwala, aby tłok 302 minął końcówkę 318. Końcówka 318 wraca następnie do położenia wyjściowego, w którym występ 321 dodatkowego haka 323 jest umieszczony poniżej tłoka 302 w celu podtrzymywania tłoka 302 w jego górnym położeniu (patrz fig. 22).

Uruchamiany palcem element jest przewidziany w pipecie 281 w celu zwalniania haków 316 i 323, tak że wypychacz 296 jest popychany przez sprężynę wypychającą 301 do jego dolnego położenia. Taki uruchamiany palcem element obejmuje przycisk 326 przesuwnie umieszczony wewnątrz uchwytu 282a obudowy i wystający do góry przez otwór 327 w górnej części uchwytu. Przycisk 326 jest wyposażony w osiowy otwór 328, wykonany pionowo w dolnej części przycisku w celu umieszczenia w nim przesuwnie bliższej części końcowej 297a pręta. Ramię 329 jest utworzone na bliższej części końcowej 297a pręta w celu ograniczania przesuwnego ruchu w dół przycisku 326 na pręcie 297. Zagłębienie 330 jest utworzone w dolnej części przycisku 326 i jest korzystnie koncentrycznie umieszczone wokół otworu 328 w celu umieszczenia w nim co najmniej części sprężyny powrotnej 331, umieszczonej między przyciskiem 326 a obudową 282. Sprężyna 331 służy do kierowania przycisku 326 do góry, do jego górnego lub wyciągniętego położenia. Przycisk 326 jest wyposażony w ramię 332 w celu oparcia o część obudowy 282, tak aby ograniczyć ruch przycisku 326 do góry. Przycisk 326 ma opuszczone wypusty 333, pierwszy i drugi, mające odpowiednie, pochylone do przodu powierzchnie 334. Po wciśnięciu przycisku 326, pochylone powierzchnie 334 wypustów 333 współpracują z odpowiednimi pochylonymi częściami 317a ramion 317 haka w celu odseparowania haków 316 i 323 jeden od drugiego, a zatem wysunięcia wypustów 321 spod tłoka 302.

Podczas pracy i obsługi pipety 281, mocowanie końcówki 41 pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu powoduje, że wypychacz 296 jest przesuwany z jego dolnego położenia, pokazanego na fig. 26, do

PL 201 805 B1 jego górnego położenia, pokazanego na fig. 20. Kiedy pręt 297 jest przesuwany do jego górnego położenia, kołnierz 298 styka się z tłokiem 302 i przenosi tłok do góry wewnątrz obudowy 282. Ruch tłoka 302 do góry lekko ściska sprężynę wypychającą 301. Podczas obsługi pipety 281, wał 288 jest przesuwany przez silnik 287 do góry, kiedy ciecz jest dozowana z obudowy 282. Jak pokazano na fig. 20 i 21, zasysanie cieczy powoduje, że element podnoszący 313 jest przesuwany przez koło zębate 308 do jego dolnego położenia. Pochylona dolna powierzchnia 322 na haku 316 umożliwia przesuwanie końcówki 318 w kierunku promieniowym na zewnątrz względem pręta 297, kiedy końcówka 318 mija tłok 302 podczas jego ruchu w dół. Kiedy ciecz jest dozowana z pipety 281, wał 288 jest kierowany w dół do jego położenia dozowania przez silnik 287, powodując, że element podnoszący 313 jest przesuwany do góry. Jak opisano powyżej, wypust 321 na haku 316 opiera się o dolną część tłoka 302 i przesuwa tłok do jego górnego położenia, w którym tłok jest utrzymywany przez haki 316 i 323. Podczas dowolnych kolejnych procedur zasysania i dozowania, hak 316 jest przesuwany do góry i do dołu poniżej tłoka 302, podczas gdy tłok jest utrzymywany w swoim górnym położeniu przez hak 323.

Po zakończeniu cyklu roboczego pipety 281, końcówka 41 pipety jest wypychana z dalszej części końcowej 54 trzonu przez wciśnięcie przycisku 326 przez użytkownika. Ruch w dół przycisku powoduje, że wypusty 333 opierają się o ramiona 317 haków 316 i 323, tak aby zwolnić tłok 302 z haków 316 i 323 w sposób opisany powyżej. Sprężyna wypychająca 301 kieruje następnie tłok 302 przez szczelinę przyspieszania tak, że przyspieszony tłok 302 uderza w kołnierz 298 w celu dostarczenia początkowej siły wypychania końcówki w celu pokonania statycznej siły tarcia, utrzymującej końcówkę 41 pipety na dalszej części końcowej 54 trzonu. Kołnierz 298 na pręcie 297 jest kierowany w dół przez tłok 302, aż końcówka 41 zostanie uwolniona z dalszej części końcowej 54 trzonu i tłok 302 oprze się o występ 303 obudowy. Jeśli moment pędu tłoka 302 i zmagazynowana energia pozostała w sprężynie wypychającej 301 są niedostateczne, aby w pełni zdjąć końcówkę 41 z dalszej części końcowej 54 trzonu, pręt 297 może być ręcznie przesunięty dalej w dół przez dalsze wciskanie przez użytkownika przycisku, który znajduje się na kątowym ramieniu 329 usytuowanym na bliższej części końcowej 297a pręta, w celu ręcznego dokończenia wypychania końcówki. Po usunięciu końcówki 41 pipety z trzonu 52b, użytkownik zwalnia przycisk 326, aby umożliwić sprężynie powrotnej 331 przesunięcie przycisku 326 do jego górnego lub wyjściowego położenia, pokazanego na fig. 26.

Chociaż ściskany element sprężynujący według niniejszego wynalazku został pokazany jako sprężyna śrubowa, należy zauważyć, że inne rodzaje sprężyn mogą zostać użyte bez odchodzenia od idei wynalazku. Na przykład, sprężyną magazynującą energię może być wałek skrętny, cylinder wypełniony gazem, jak na przykład amortyzator pneumatyczny lub przeciwne pola magnetyczne, przy czym energia jest magazynowana w polach magnetycznych dwóch magnesów, które są ustawione tak, że jeden odpycha drugiego.

Należy zauważyć, że pipety według niniejszego wynalazku mogą być inne niż ręczne. Na przykład, wynalazek ma dostatecznie szeroki zakres, aby objąć pipety zautomatyzowane, które są ręcznie sterowane przy pomocy monitora komputerowego, klawiatury, myszki lub innych, odpowiednich elementów, lub zautomatyzowane tak, że nie zawierają elementów uruchamianych palcem. Wykorzystanie zmagazynowanej energii do zdejmowania końcówki w takich zautomatyzowanych pipetach korzystnie redukuje siłę potrzebną do zdjęcia końcówki.

Z powyższego można zauważyć, że opracowano pipetę, która magazynuje energię do późniejszego użytku przy zdejmowaniu końcówki. Przewidziane są w pipecie ściskane elementy sprężynujące w celu magazynowania takiej energii. Zmagazynowana energia może być dostarczana podczas mocowania końcówki na pipecie, przekazywana przez kciuk lub palce użytkownika i/lub pobierana z automatycznego zasysania i/lub dozowania cieczy przez pipetę. Siła uderzenia może zostać optymalnie dostarczona w celu zainicjowania zdejmowania końcówki, zaś siła uderzenia może zostać uzyskana przez przyspieszenie elementu typu tłoka w szczelinie. Pipeta może być ręczna, która minimalizuje uderzenia o kciuk lub palce użytkownika.

Claims

1. Pipeta z wypychaczem do wymiennych końcówek pipety, stosowana do zasysania i dozowania pewnych ilości cieczy i zawierająca obudowę, trzon montażowy końcówek pipety, biegnący wzdłużnie od obudowy w celu włożenia go w otwarty bliższy koniec końcówki pipety w celu osadzenia za pomocą tarcia i utrzymania końcówki na dalszym końcu trzonu, oraz uruchamiany przez użytkowPL 201 805 B1 nika zespół wypychacza końcówki pipety zawierający przedłużenie osadzone tak, aby przesuwało się wzdłużnie względem trzonu montażowego i mające dalszą część końcową dla sprzężenia z bliższym końcem końcówki pipety, kiedy jest ona utrzymywana ciernie na dalszym końcu trzonu montażowego końcówki pipety i wzdłużnego przemieszczania się względem trzonu i w kierunku dalszego końca trzonu w celu wypchnięcia końcówki z trzonu montażowego poprzez pokonanie ciernego utrzymywania się końcówki na trzonie, znamienna tym, że pipeta (51, 181, 261,281) zawiera zespół wypychacza (66, 186, 262, 294) końcówki, który zawiera magazynującą energię sprężynę wypychającą (76, 151, 216, 301) podtrzymywaną wewnątrz obudowy (52, 182, 282), wypychacz (67, 187, 263, 296) mający co najmniej część umieszczoną zasadniczo wzdłuż trzonu (52b), ściskający sprężynę wypychającą (76, 151,216, 301) dla zmagazynowania w niej energii podczas mocowania końcówki (41) na dalszym końcu trzonu (52b), element utrzymujący (81, 198, 316, 323) sprężynę, podtrzymywany przez obudowę (52, 182, 282) do utrzymywania sprężyny wypychającej (76, 151,216, 301) w stanie ściśniętym, oraz uruchamiany palcem zespół (91, 251, 326) zwalniający sprężynę do zwalniania elementu przytrzymującego (81, 198, 316, 323) sprężynę.

2. Pipeta według zastrz. 1, znamienna tym, że dalsza część końcowa (69b, 134b) zespołu wypychacza (66, 186, 262, 294) końcówki jest umieszczona pomiędzy magazynującą energię sprężynę wypychającą (76, 151, 216, 301) a bliższym końcem końcówki (41) pipety na trzonie montażowym (52b).

3. Pipeta według zastrz. 2, znamienna tym, że wypychacz zawiera powierzchnię udarową (194, 272, 299), a zespół wypychacza (66, 186, 262, 294) końcówki zawiera ponadto tłok (218, 302) sprężony z magazynującą energię sprężyną wypychającą (76, 151,216, 301).