PL201226B1 - Złącze do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych oraz sposób montażu złącza do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest z lacze do po laczenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych, z których pierwszy stanowi pierwsz a rur e maj ac a koniec bosy, a drugi stanowi drug a rur e zako nczon a z jednej strony ko lnierzem, zawieraj ace korpus bazowy posiadaj acy koniec kielichowy, który okre sla o s symetrii, i który mie sci w sobie koniec bosy pierwszej rury, oraz zawieraj acy zewn etrzny ko lnierz unie- ruchomiony osiowo w stosunku do ko nca kielichowego, ko lnierz oporowy usytuowany wspó losiowo w stosunku do skojarzonego z nim ko nca kielichowego, uszczelk e osadzo- na pomi edzy ko lnierzem oporowym i ko ncem kielichowym, oraz elementy zaciskowe, w postaci srub i nakr etek ko lpa- kowych, usytuowane mi edzy zewn etrznym ko lnierzem a ko lnierzem oporowym, do przemieszczania osiowego ko lnierza oporowego w kierunku ko lnierza w po lozeniu mocuj acym, w którym uszczelka doci sni eta jest do ko nca kielichowego i do zewn etrznej powierzchni pierwszej rury, a ponadto tulejki usytuowane pomi edzy korpusem bazo- wym i ko lnierzem oporowym, do utrzymywania ko lnierza oporowego w po lozeniu monta zowym, w którym uszczelka znajduje si e w stanie rozpr ezonym, gdy koniec bosy rury osadzony jest w ko ncu kielichowym, które charakteryzuje si e tym, ze tulejki (60; 60A, 60B) s a spr ezy scie odkszta lcal- ne w kierunku osiowym i wywieraj a nacisk osiowy zale zny od si ly nacisku elementów zaciskowych . . . . . . . . PL PL PL PL

Description

RZECZPOSPOLITA POLSKA	(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: 367519	(11) 201226 (13) B1
	(22) Data zgłoszenia: 23.09.2002	(51) Int.Cl. F16L 23/02 (2006.01)
	(86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 23.09.2002, PCT/FR02/03244	F16L 21/08 (2006.01)
Urząd Patentowy	(87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:
Rzeczypospolitej Polskiej	03.04.2003, WO03/027560 PCT Gazette nr 14/03

(54) Złącze do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych oraz sposób (54) montażu złącza do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych
	(73) Uprawniony z patentu:
(30) Pierwszeństwo:	SAINT-GOBAIN PAM,Nancy,FR
26.09.2001,FR,01/12391	(72) Twórca(y) wynalazku:
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 21.02.2005 BUP 04/05	Jean-Pierre Vitel,Thiaucourt-Regnieville,FR Gilles Lechevallier,Champigneulles,FR Philippe Renard,Flevillle,FR
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.03.2009 WUP 03/09	(74) Pełnomocnik: Ginter Marek, GINTER & GINTER, KANCELARIA RZECZNIKOWSKA S.C.

(57) Przedmiotem wynalazku jest złącze do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych, z których pierwszy stanowi pierwszą rurę mającą koniec bosy, a drugi stanowi drugą rurę zakończoną z jednej strony kołnierzem, zawierające korpus bazowy posiadający koniec kielichowy, który określa oś symetrii, i który mieści w sobie koniec bosy pierwszej rury, oraz zawierający zewnętrzny kołnierz unieruchomiony osiowo w stosunku do końca kielichowego, kołnierz oporowy usytuowany współosiowo w stosunku do skojarzonego z nim końca kielichowego, uszczelkę osadzoną pomiędzy kołnierzem oporowym i końcem kielichowym, oraz elementy zaciskowe, w postaci śrub i nakrętek kołpakowych, usytuowane między zewnętrznym kołnierzem a koł nierzem oporowym, do przemieszczania osiowego kołnierza oporowego w kierunku kołnierza w położeniu mocującym, w którym uszczelka dociśnięta jest do końca kielichowego i do zewnętrznej powierzchni pierwszej rury, a ponadto tulejki usytuowane pomiędzy korpusem bazowym i kołnierzem oporowym, do utrzymywania kołnierza oporowego w położeniu montażowym, w którym uszczelka znajduje się w stanie rozprężonym, gdy koniec bosy rury osadzony jest w końcu kielichowym, które charakteryzuje się tym, że tulejki (60; 60A, 60B) są sprężyście odkształcalne w kierunku osiowym i wywierają nacisk osiowy zależny od siły nacisku elementów zaciskowych ........

ci

PL 201 226 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest złącze do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych oraz sposób montażu złącza do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych.

Wynalazek stosuje się zwłaszcza do połączenia uszczelniającego elementów rurociągu wchodzących w skład sieci doprowadzającej wodę uzdatnioną lub sieci kanalizacyjnej do usuwania wody zużytej.

Znane są złącza do połączenia, w sposób szczelny, pierwszego elementu rurowego mającego koniec bosy z drugim elementem rurowym.

Takie złącza zawierają korpus bazowy mający koniec kielichowy do wprowadzenia końca bosego, i kołnierz zewnętrzny. Tego rodzaju złącza zawierają ponadto uszczelkę i kołnierz oporowy odpowiedni do ściskania uszczelki podczas mocowania śrubami, które łączą kołnierz zewnętrzny z kołnierzem oporowym.

Montaż takiego uszczelnienia wykonuję się w następujący sposób:

- umieszcza się kołnierz oporowy i uszczelkę dokoła końca bosego rury,

- umieszcza się koniec kielichowy dokoła końca bosego rury,

- zbliża się kołnierz oporowy i uszczelkę do końca kielichowego, i umieszcza się wzajemnie na przedłużeniu otwory mocujące kołnierza i kołnierza oporowego,

- wprowadza się ś ruby do otworów koł nierza i koł nierza oporowego, oraz

- dociska się koł nierz oporowy do koń ca kielichowego.

Złącze jest z tego powodu ściśnięte osiowo i promieniowo, i opiera się o zewnętrzną powierzchnię końca bosego.

Czas montażu takiego złącza jest znaczny ze względu na dużą ilość pojedynczych elementów, którymi trzeba manipulować. Ponadto, ustawienie kołnierza na przedłużeniu kołnierza oporowego jest trudne do wykonania na placu budowy, zwłaszcza w wykopie wówczas, gdy koniec bosy zanurzony jest w nieprzezroczystej wodzie.

Jeśli pożądane jest umieszczenie takiego złącza dokoła końca bosego wówczas, gdy kołnierz oporowy połączony jest już z kołnierzem, to znaczy w stanie wstępnie zmontowanym, konieczne jest wtedy wstępne dokręcenie śrub, aby uniemożliwić kołnierzowi oporowemu swobodne przesuwanie się wzdłuż śruby, w kierunku końca kielichowego. Dokręcane śruby ściskają wówczas uszczelkę, wymagając następnie umieszczenia pod obciążeniem, końca bosego w końcu kielichowym. Ściśnięta uszczelka przeciwstawia się w ten sposób ręcznemu wprowadzeniu końca bosego w koniec kielichowy.

Celem wynalazku jest zaproponowanie uszczelnienia połączenia, które byłoby łatwe i szybkie do montażu, i które umożliwiałoby ręczne wprowadzanie, czyli przy małym wysiłku, końca bosego w koniec kielichowy wówczas, gdy kołnierz oporowy został wstępnie połączony śrubami z kołnierzem korpusu bazowego.

Zgodnie z wynalazkiem, złącze do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych, z których pierwszy stanowi pierwszą rurę mającą koniec bosy, a drugi stanowi drugą rurę zakończoną z jednej strony kołnierzem, zawierające korpus bazowy posiadający koniec kielichowy, który określa oś symetrii, i który mieści w sobie koniec bosy pierwszej rury, oraz zawierający zewnętrzny kołnierz unieruchomiony osiowo w stosunku do końca kielichowego, kołnierz oporowy usytuowany współosiowo w stosunku do skojarzonego z nim końca kielichowego, uszczelkę osadzoną pomiędzy kołnierzem oporowym i końcem kielichowym, oraz elementy zaciskowe, w postaci śrub i nakrętek kołpakowych, usytuowane między zewnętrznym kołnierzem a kołnierzem oporowym, do przemieszczania osiowego kołnierza oporowego w kierunku kołnierza w położeniu mocującym, w którym uszczelka dociśnięta jest do końca kielichowego i do zewnętrznej powierzchni pierwszej rury, a ponadto tulejki usytuowane pomiędzy korpusem bazowym i kołnierzem oporowym, do utrzymywania kołnierza oporowego w położeniu montażowym, w którym uszczelka znajduje się w stanie rozprężonym, gdy koniec bosy rury osadzony jest w końcu kielichowym, charakteryzuje się tym, że tulejki są sprężyście odkształcalne w kierunku osiowym i wywierają nacisk osiowy zależ ny od sił y nacisku elementów zaciskowych w postaci parami dobranych ś rub/nakrę tek koł pakowych.

Korzystnie, tulejki są sprężyście odkształcalne w kierunku osiowym pod działaniem siły nacisku elementów zaciskowych w czasie przemieszczenia kołnierza oporowego w kierunku jego położenia zaciskowego.

PL 201 226 B1

Korzystnie, tulejki utrzymują kołnierz oporowy w jego położeniu montażowym po tym jak kołnierz oporowy doprowadzony jest do swojego położenia zaciskowego i jak jest ponownie doprowadzony ze swojego położenia zaciskowego do swojego położenia montażowego.

Korzystnie, tulejki doprowadzają kołnierz oporowy z jego położenia zaciskowego do jego położenia montażowego podczas zwalniania elementów zaciskowych w postaci parami dobranych śrub nakrętek kołpakowych.

Korzystnie, tulejki doprowadzają kołnierz oporowy do jego położenia montażowego po zwolnieniu elementów zaciskowych.

Korzystnie, tulejki utworzone są przez elementy uchwytowe.

Korzystnie, elementy uchwytowe zawierają co najmniej jedną tulejkę odległościową osiowo odkształcalną pod działaniem elementów zaciskowych, i usytuowaną pomiędzy kołnierzem oporowym i korpusem bazowym.

Korzystnie, tulejka odległościowa zawiera co najmniej jeden człon sprężysty usytuowany pomiędzy zewnętrznym kołnierzem i kołnierzem oporowym, przy czym ten człon jest odkształcalny sprężyście w kierunku osiowym oraz tym, że odkształcenie osiowe tego członu jest znaczne wówczas, gdy kołnierz oporowy znajduje się w swoim położenie zaciskowym.

Korzystnie, człon sprężysty jest ze sprężystego tworzywa sztucznego, zwłaszcza z kauczuku etylenowo-propylenowego (EPDM).

Korzystnie, elementy zaciskowe zawierają śrubę, a tulejka odległościowa stanowi tulejkę o zamkniętej powierzchni obrotowej, otaczającą śrubę na jej części osiowej.

Korzystnie, korpus bazowy zawiera na co najmniej jednym ze swych końców, swobodną powierzchnię pierścieniową dla szczelnego połączenia z kołnierzem drugiej rury, przy czym złącze to zawiera pierścień uszczelniający nałożony na czołową powierzchnię pierścieniową, która jest współosiowa z tym pierścieniem, a pierścień uszczelniający ściśnięty jest osiowo pomiędzy czołową powierzchnią pierścieniową i kołnierzem drugiej rury oraz, gdy złącze zawiera ponadto samodzielne zaczepy pierścienia uszczelniającego względem czołowej powierzchni pierścieniowej, przy braku takiej drugiej rury.

Korzystnie, samodzielne zaczepy zawierają co najmniej jedną podkładkę przyklejoną do kołnierza tego złącza i połączoną z pierścieniem uszczelniającym.

Korzystnie, samodzielne zaczepy zawierają promieniowy rowek utworzony na końcu kielichowym oraz kołek i wieniec zamocowane do pierścienia uszczelniającego i umieszczone w promieniowym rowku, zwłaszcza zapadkowe oraz, gdy samodzielne zaczepy zawierają ponadto drut zabezpieczający przed wysunięciem się kołka i wieńca z promieniowego rowka.

Korzystnie, kołnierz oraz koniec kielichowy stanowią oddzielne elementy wymienne, i że kołnierz jest osiowo przemieszczalny w stosunku do końca kielichowego oraz tym, że złącze to zawiera elementy złączne unieruchamiające kołnierz względem końca kielichowego.

Korzystnie, elementy złączne unieruchamiają kołnierz w co najmniej dwóch oddzielnych położeniach osiowych.

Korzystnie, elementy złączne zawierają grupy występów, przy czym występy każdej grupy tworzą promieniowe występy na zewnętrznej powierzchni końca kielichowego, i umieszczone są w płaszczyźnie usytuowanej prostopadle do osi końca kielichowego oraz tym, że elementy złączne zawierają ponadto wybrania wykonane w kołnierzu i tworzące połączenia bagnetowe z tymi występami.

Korzystnie, kołnierz zawiera pierwszą i drugą grupę otworów dla śrub, przy czym otwory tej pierwszej grupy mają średnicę mniejszą od średnicy otworów tej drugiej grupy otworów oraz tym, że środki otworów w pierwszej i w drugiej grupy rozmieszczone są na współśrodkowych kołach podziałowych, odpowiednio, na pierwszym kole podziałowym i na drugim kole podziałowym, i wyśrodkowane względem osi końca kielichowego, przy czym wymienione pierwsze koło podziałowe ma średnicę mniejszą od średnicy drugiego koła podziałowego.

Korzystnie, kołnierz zawiera grupę otworów mocujących o przekroju wydłużonym dla śrub, przy czym każdy otwór mocujący wydłużony jest wzdłuż składowej promieniowej w stosunku do osi, i zawiera dwa końce w przybliżeniu o przekroju łuku koła, zaś promień zewnętrznego końca promieniowego jest większy od promienia wewnętrznego końca promieniowego, przy czym środki łuków koła rozmieszczone są na współśrodkowych kołach podziałowych i wyśrodkowane względem osi.

Natomiast, sposób montażu złącza do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych, z których pierwszy stanowi pierwszą rurę maj ąc ą koniec bosy, a drugi stanowi drugą rurę zakończoną z jednej strony kołnierzem, które to złącze zawiera korpus bazowy posiadający koniec kielichowy, który

PL 201 226 B1 określa oś symetrii, i który mieści w sobie koniec bosy pierwszej rury, i zawierający zewnętrzny kołnierz unieruchomiony osiowo w stosunku do końca kielichowego, kołnierz oporowy usytuowany współosiowo w stosunku do skojarzonego z nim końca kielichowego, uszczelkę osadzoną pomiędzy kołnierzem oporowym i końcem kielichowym, oraz elementy zaciskowe, w postaci śrub i nakrętek kołpakowych, usytuowane między zewnętrznym kołnierzem a kołnierzem oporowym, do przemieszczania osiowego kołnierza oporowego w kierunku kołnierza w położeniu mocującym, w którym uszczelka dociśnięta jest do końca kielichowego i do zewnętrznej powierzchni pierwszej rury, a ponadto tulejki usytuowane pomiędzy korpusem bazowym i kołnierzem oporowym, do utrzymywania kołnierza oporowego w położeniu montażowym, w którym uszczelka znajduje się w stanie rozprężonym, gdy koniec bosy rury osadzony jest w końcu kielichowym, charakteryzuje się tym, że obejmuje kolejne etapy zgodnie z którymi łączy się kołnierz oporowy, uszczelkę, korpus bazowy, elementy zaciskowe w postaci parami dobranych śrub/nakrętek kołpakowych, a także tulejki, po czym umieszcza się kołnierz oporowy, uszczelkę i korpus bazowy, połączone wstępnie, na końcu bosym, przy czym kołnierz oporowy utrzymywany jest w swoim położeniu montażowym przez tulejki, a następnie doprowadza się kołnierz oporowy w jego położenie zaciskowe, przy czym tulejki odkształcają się przy przemieszczaniu się kołnierza oporowego do jego położenia zaciskowego.

Przedmiot wynalazku uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia złącze w stanie zmontowanym, w przekroju wzdłuż linii I-I oznaczonej na fig. 2, fig. 2 przedstawia złącze według wynalazku, w stanie wstępnego zespolenia, przed montażem pierwszego i drugiego elementu rurowego, w widoku od końca, fig. 3 i 4 przedstawiają przekroje osiowe wzdłuż linii III-III oznaczonej na fig. 2, w różnych etapach montażu złącza, fig. 5 przedstawia identyczny przekrój jak na fig. 3 drugiego przykładu wykonania złącza według wynalazku, fig. 6 przedstawia trzeci przykład wykonania złącza według wynalazku, w przekroju wzdłuż linii VI-VI oznaczonej na fig. 9, fig 7 przedstawia złącze z fig. 6 w widoku perspektywicznym, fig. 8 przedstawia kołnierz złącza z fig. 6, w widoku perspektywicznym, fig. 9 przedstawia kołnierz z fig. 8, w widoku osiowym, fig. 10A i 10B przedstawiają części złącza z fig. 6 w innej konfiguracji, w widokach wzdłuż linii XA-XA i XB-XB oznaczonych na fig. 9, fig. 11 przedstawiają inny przykład wykonania złącza z fig. 7, w widoku perspektywicznym, a fig. 12 przedstawia inny przykład wykonania części złącza z fig. 10B w przekroju osiowym.

Na fig. 1 do 4 przedstawiony jest pierwszy przykład wykonania złącza według wynalazku, oznaczonego ogólnie odnośnikiem 2.

Złącze 2 służy do połączenia w sposób szczelny pierwszej rury 4, na przykład z żeliwa, mającej koniec bosy 6, z drugą rurą 8, na przykład z żeliwa, mającą kołnierz 10, jak to przedstawiono na fig. 1.

Kołnierz 10 zawiera na swoim obwodzie otwory mocujące 11 Środki tych otworów mocujących 11 znajdują się na kole podziałowym C1. Średnice otworów 11 i koła podziałowego C1 wybrane są w funkcji ciśnienia nominalnego panującego w rurze 8 z kołnierzem 10.

Złącze 2 zawiera korpus bazowy 12 i kołnierz oporowy 14, na przykład z żeliwa, jak również uszczelkę 16.

Korpus bazowy 12 utworzony jest przez tuleję 18 o ogólnym kształcie wydrążonego walca o osi X-X i przez zewnętrzny kołnierz 20 usytuowany na całym obwodzie tulei 18. Kołnierz 20 stanowi jedną całość z tuleją 18. W dalszej części opisu, wyrażenia „promieniowo”, „osiowo” i „obwodowe” będą użyte w stosunku do tej osi X-X.

Tuleja 18 zawiera pierwszy koniec 22 i drugi koniec 24. Pierwszy koniec 22, z lewej strony rysunku, stanowi koniec kielichowy 26, który otacza, w stanie zmontowanym złącza, koniec bosy 6. Na skraju końca kielichowego 26 utworzona jest, zależnie od jego grubości, pierścieniowa powierzchnia stożkowa 27 dla podparcia uszczelki 16. Powierzchnia stożkowa 27 skierowana jest do osi X-X. Drugi koniec 24 tulei 18 zawiera wewnętrzny kołnierz 28, usytuowany promieniowo, na którym opiera się, współosiowo z osią X-X, płaski pierścień uszczelniający 30 z tworzywa elastomerowego.

W przekroju osiowym przedstawionym na fig. 2, kołnierz 20 ma zewnętrzny kształt ośmiokątny o zaokrąglonych narożach. Kołnierz 20 ma cztery wybrania 32, w przybliżeniu równoległościenne, pod łby 34 śrub przeznaczonych do połączenia kołnierza 20 z kołnierzem oporowym 14. W miejscu każdego wybrania 32, kołnierz 20 zawiera pierwszy otwór mocujący 36.

Kołnierz ten zawiera ponadto osiem drugich podłużnych otworów mocujących 38 do połączenia z kołnierzem 10 drugiej rury 8. Każdy z tych ośmiu otworów mocujących 38 ma przekrój poprzeczny o wydłużonym kształcie w kierunku promieniowym (fig. 2). Koniec wewnętrzny w kierunku promieniowym każdego otworu mocującego 38 ma promień r o krzywiźnie mniejszej od promienia krzywizny R końca zewnętrznego w kierunku promieniowym. Środki łuków koła części zewnętrznych usytuowane

PL 201 226 B1 są na kole podziałowym C2, a środki łuków koła części wewnętrznych usytuowane są na kole podziałowym C1. Z tego powodu, otwory mocujące 38 umożliwiają stosowanie różnej wielkości śrub do połączenia kołnierza 20 z drugimi rurami 8 mającymi różnego rodzaju kołnierze 10, przy czym wielkość i położenie promieniowe stosowanych śrub zależą od ciśnienia nominalnego panującego w rurze 8 z kołnierzem 10. Jak przedstawiono na fig. 1, kołnierz 20 złącza 2 przymocowany jest do kołnierza 10 drugiej rury 8 śrubami 40 z klasycznym łbem sześciokątnym.

Otrzymuje się zatem zewnętrzny kołnierz 20 odpowiedni dla rur 8 kołnierza 10, dla szerokiego zakresu ciśnień nominalnych.

Kołnierz oporowy 14 utworzony jest z pierścienia mocującego 42 na ogół w postaci wydrążenia w kształcie stożka ściętego i z czterech zewnętrznych występów 44 służących do mocowania promieniowego, z których jeden uwidoczniony został na rysunku. W każdym występie 44 wykonane jest, równolegle do osi X-X, wytoczenie 46 przewidziane dla przejścia śruby.

Pierścień mocujący 42 zawiera powierzchnię stożkową 47 tworzącą krzywkę. Powierzchnia stożkowa 47 rozszerza się w kierunku końca kielichowego 26.

Uszczelka 16 utworzona jest z pierścienia 48 z tworzywa sprężystego, na przykład, z elastomeru, zawierającego dwie powierzchnie stożkowe 49, 50 o kształcie komplementarnym względem powierzchni stożkowej 47 i pierścieniowej powierzchni stożkowej 27. Elementy ustalające 51 do ustalania osiowego, znane jako takie, umieszczone są w pierścieniu 48.

Kołnierz oporowy 14 usytuowany jest współosiowo z końcem kielichowym 26, a uszczelka 16 umieszczona jest między kołnierzem oporowym 14 i końcem kielichowym 26, również współosiowo do tego kołnierza oporowego.

Kołnierz oporowy 14 jest ruchomy w stosunku do korpusu bazowego 12, między położeniem montażowym, takim jak przedstawiono na fig. 3, a położeniem mocowania, takim jak przedstawiono na fig. 4.

W swoim położeniu montażowym, kołnierz oporowy 14 oddalony jest od końca kielichowego 26 tak, że uszczelka 16 jest w stanie rozprężonym, i że uszczelka ta umożliwia ręczne wkładanie końca bosego 6 do końca kielichowego 26. W szczególności, średnica wewnętrzna uszczelki 16 jest większa od średnicy zewnętrznej końca bosego 6. W swoim położeniu mocowania (fig. 4), kołnierz oporowy 14 dociska osiowo uszczelkę 16 do końca kielichowego 26. W tym położeniu, powierzchnie stożkowe 27, 47 dociskają uszczelkę 16 promieniowo w kierunku do wewnątrz, do końca bosego 6, zapewniając w ten sposób szczelność przez efekt narożnikowy.

Śruba 52 z prostokątnym łbem 34 wprowadzona jest w każdy z pierwszych otworów mocujących 36, i przechodzi przez wytoczenie 46 kołnierza oporowego 14. Jak pokazano na fig. 2, łeb 34 każdej śruby 52 blokowany jest przy obrocie, przez uzupełniające się współdziałanie jego kształtów ze ścianami jednego z wybrań 32. Na każdą śrubę 52 nakręcona jest nakrętka kołpakowa 54, a podkładka okrągła 56 umieszczona jest między każdą nakrętką kołpakową 54 i występem 44 odpowiadającym kołnierzowi oporowemu 14.

Między zewnętrznym kołnierzem 20 i kołnierzem oporowym 14 położona jest rozpórka odkształcalna 58. W tym rozwiązaniu, rozpórka odkształcalna 58 utworzona jest z czterech tulejek 60 z tworzywa sprężystego, takiego jak kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM), otaczających każdą śrubę 52 na odcinku położonym między występem 44 i zewnętrznym kołnierzem 20.

W stanie rozprężonym, tulejki 60 są w kształcie wydrążonego walca i mają osiową długość 1, która odpowiada odległości między kołnierzem 20 i występami 44 kołnierza oporowego 14 wówczas, gdy kołnierz ten jest w swoim położeniu montażowym, w którym uszczelka 16 znajduje się w stanie rozprężonym. Długość 1 tulejek 60 jest ponadto dobrana w taki sposób, aby ich odkształcenie było dostatecznie sprężyste, gdy kołnierz oporowy 14 znajduje się w swoim położeniu zamocowania.

Zatem, tulejki 60 stanowią elementy, które dociskają kołnierz oporowy 14 do jego położenia montażowego wówczas, gdy kołnierz oporowy znajduje w swoim położeniu mocującym. Sprężyste tulejki 60 mogą być ściśnięte osiowo w sposób sprężysty pod naciskiem mocujących śrub 52.

Wewnętrzny kołnierz 28 drugiego końca 24 korpusu bazowego ma czołową powierzchnię 62, która jest prostopadła do osi X-X. Pierścień uszczelniający 30 jest dociskany do powierzchni 62, współosiowo z osią X-X. Ten pierścień utrzymywany jest w tym położeniu, w sposób samodzielny, w stanie nie zmontowanym złącza, przez zaczepy 64 utrzymywane przez kołnierz 20, jak przedstawiono na fig. 2 do 4. W tym celu, pierścień uszczelniający 30 zawiera dwa otwory 66 rozstawione na średnicy, i wykonane promieniowo na jego części zewnętrznej. Sprzączka 68 każdego zaczepu z tworzywa sztucznego, na przykład, z polietylenu (PE) przeprowadzona jest przez każdy otwór 66, i ustalona

PL 201 226 B1 jest na kołnierzu, przez okrągłą podkładkę 69 z tworzywa sztucznego. Każda okrągła podkładka 69 przyklejona jest do wybrania 70 wykonanego w kołnierzu 20.

Montaż złącza 2 w zakładzie przemysłowym wykonuje się w sposób następujący.

Śruby 52 wkłada się do pierwszych otworów mocujących 36 zewnętrznego kołnierza 20, po czym sprężyste tulejki 60 wsuwa się na śruby 52. Następnie, uszczelkę 16 nakłada się na koniec kielichowy 26, a kołnierz oporowy 14 jak również okrągłe podkładki 56 zakłada się na śruby 52, po tej stronie kołnierza, która skierowana jest do końca kielichowego 26.

Potem, nakrętki kołpakowe 54 nakręca się na końce śrub 52, w taki sposób, że sprężyste tulejki 60 są nieco ściśnięte, a uszczelka 16 zostaje spłaszczona.

Pierścień uszczelniający 30 nakłada się na czołową powierzchnię 62 wewnętrznego kołnierza 28, a okrągłe podkładki 69 przykleja się do wybrań 70 odpowiadających kołnierzowi.

Montaż złącza według wynalazku wykonuje się wówczas w sposób następujący.

Przede wszystkim, złącze 2 wstępnie zmontowane w zakładzie przemysłowym ustawiane jest współosiowo w stosunku do końca bosego 6, przy czym kołnierz oporowy 14 skierowany w stronę tego końca. W dalszej kolejności, kołnierz oporowy 14, uszczelka 16 i koniec kielichowy 26 nakładane są jednocześnie na koniec bosy 6. Kołnierz oporowy 14 utrzymywany jest wówczas osiowo będąc w pewnej odległości od uszczelki 16 zapewnionej podczas tego nakładania przez sprężyste tulejki 60. W następstwie, jak pokazano na fig. 3, uszczelka 16 pozostaje w stanie rozprężonym, w którym umożliwia ona ręczne wprowadzenie, przy małym wysiłku, końca bosego 6 w koniec kielichowy 26. Gdy złącze 2 znajdzie się w pożądanym położeniu osiowym na końcu bosym 6, następuje dokręcenie nakrętek kołpakowych 54. Kołnierz oporowy 14 przemieszcza się wówczas osiowo w kierunku zewnętrznego kołnierza 20, ściskając sprężyście odkształcalne tulejki 60, i dociskając osiowo uszczelkę 16 do końca kielichowego 26, jak to jest przedstawione na fig. 4. Uszczelka 16 odkształca się wówczas promieniowo, aż do szczelnego zetknięcia się z zewnętrzną powierzchnią końca bosego 6.

Zważywszy, że tulejki 60 są z tworzywa sprężystego, i mają zamkniętą powierzchnię obrotową, zapewniają one dodatkowe uszczelnienie przeciwko korozji trzpienia każdej śruby 52 z uwagi na wilgotność środowiska.

Następnie, dociska się kołnierz 10 drugiej rury do pierścienia uszczelniającego 30, jak przedstawiono na fig. 1. Obydwa kołnierze 10, 20 dociśnięte są do siebie śrubami 40, wywierając w ten sposób nacisk na pierścień uszczelniający 30, i w następstwie zapewniając szczelność połączenia między korpusem bazowym 12 i drugą rurą 8. Podczas manipulacji złącza 2, pierścień uszczelniający 30 utrzymywany jest w swoim położeniu montażowym przez okrągłe podkładki 69 i sprzączki 68, ułatwiając w ten sposób jego połączenie z rurą 8.

Złącze według wynalazku jest łatwe do montażu, z tego powodu, że kołnierz oporowy 14, uszczelka 16 i koniec kielichowy 26, wstępnie zmontowane w zakładzie przemysłowym, mogą być manipulowane i jednocześnie montowane, przy minimalnym wysiłku, na końcu bosym 6, przy czym to montowanie wykonuje się ręcznie na placu budowy.

Wówczas, gdy śruby 52 i nakrętki kołpakowe 54 są odkręcone, kołnierz oporowy 14 doprowadzony jest do swojego położenia montażowego, i tam utrzymany jest pod osiowym naciskiem sprężystym wywieranym przez tulejki 60.

Zatem, złącze może być łatwo zmontowane ponownie na końcu bosym 6 bez konieczności ściskania uszczelki 16 przez kołnierz oporowy 14.

W innym przykładzie wykonania, uszczelka 16 może być zastąpiona przez uszczelkę pozbawioną elementów ustalających 51 jeśli wymagana jest tylko funkcja szczelności.

Na fig. 5 przedstawiony jest drugi przykład wykonania złącza według wynalazku.

Zostaną tu opisane jedynie różnice w stosunku do pierwszego przykładu wykonania. Takie same elementy mają identyczne odnośniki liczbowe.

Złącze według tego przykładu wykonania, łączy pierwszą rurę 4 z tworzywa sztucznego z końcem bosym 6 rury identycznej z drugą rurą 8 z pierwszego przykładu wykonania.

Złącze 2 zawiera przecięty pierścień ustalający 80, nie przeciętą okrągłą podkładkę 82, metalową lub z tworzywa sztucznego, takiego jak na przykład, nylon, i uszczelkę 84 z tworzywa sprężystego, na przykład, z kauczuku etylenowo-propylenowego (EPDM). Okrągła podkładka 82 osadzona jest między uszczelką 84 i pierścieniem ustalającym 80, aby zapewniać rozdział nacisków, oraz aby przeszkodzić uszczelce 84, po jej ściśnięciu, wypłynąć przez przecięcie pierścienia 80.

Pierścień ustalający 80 wykonany jest, na przykład, z mosiądzu. Zawiera on powierzchnię tworzącą wypukłą krzywkę 81, która współdziała z powierzchnią stożkową 47 pierścienia mocującego 42,

PL 201 226 B1 jak również z zębami sprzęgającymi 81A współpracującymi z pierwszą rurą 4. Uszczelka 84, pierścień ustalający 80 i okrągła podkładka 82 są oddzielnymi elementami.

Montaż złącza 2 wykonuje się podobnym sposobem do sposobu z pierwszego przykładu wykonania wynalazku. Jedyną różnicą jest to, że przed nałożeniem kołnierza oporowego 14 na śruby 52, uszczelka 84, podkładka okrągłą 82 i pierścień ustalający 80 dociskane są do siebie odpowiednio przez powierzchnię stożkową 27 końca kielichowego 26.

Na fig. 6 do 9 przedstawiony jest trzeci przykład wykonania złącza według wynalazku.

To złącze 2 przeznaczone jest do połączenia pierwszej rury 4 i drugiej rury 8, na przykład z żeliwa, z których każda ma koniec bosy 6A, 6B.

Złącze zawiera tuleję 18, na przykład z żeliwa, na ogół w kształcie wydrążonego walca, i w przybliżeniu symetryczną w stosunku do płaszczyzny środkowej C, która usytuowana jest prostopadle do osi X-X. Dwa osiowe końce 22, 24 tulei 18, stanowią końce kielichowe 26A, 26B. Każdy koniec kielichowy 26A, 26B zawiera czołową powierzchnię stożkową 27A, 27B do dociskania uszczelki 16A, 16B. Dwa zewnętrzne kołnierze 20A, 20B, na przykład z żeliwa, połączone są osiowo, z obu stron płaszczyzny C, z tuleją 18 przez elementy złączne 90A, 90B tworzące połączenie bagnetowe kołnierzy 20A, 20B z tuleją, przy czym jeden kołnierz 20B może być unieruchomiony osiowo w dwóch oddzielnych położeniach, jak opisano poniżej.

Tuleja 18 wspólnie z dwoma kołnierzami 20A, 20B tworzy korpus bazowy złącza.

Złącze 2 zawiera ponadto, dla każdego końca kielichowego 26A, 26B, uszczelkę 16A, 16B, kołnierz oporowy 14A, 14B, cztery mocujące śruby 52A, 52B, cztery okrągłe podkładki 56A, 56B, cztery sprężyste tulejki 60A, 60B i cztery nakrętki kołpakowe 54A, 54B. Te elementy są identyczne z elementami według pierwszego przykładu wykonania złącza.

Jak zilustrowano na fig. 6, elementy złączne 90A, 90B między tuleją 18 i każdym kołnierzem 20A, 20B zawierają kołnierzyk tworzący zderzak 92A, 92B, który wystaje ponad powierzchnię zewnętrzną tulei 18 w pobliżu płaszczyzny środkowej C. Elementy złączne 90A, 90B zawieraj ą ponadto, pierwszą grupę czterech występów 94A, 94B promieniowo wystających z powierzchni zewnętrznej tulei 18, które umożliwiają ustalenie kołnierza 20A, 20B w pierwszym położeniu osiowym na tulei (fig. 6). Występy 94A, 94B są od siebie oddalone w kierunku odpowiedniego końca 22A, 24B tulei 18 w stosunku do zderzaka 92A, 92B o odległość w kierunku osiowym. Jak wskazano na fig. 7, cztery występy 94A, 9B rozmieszczone są równomiernie na obwodzie tulei 18 w płaszczyźnie prostopadłej do osi X-X.

Elementy złączne 90B kołnierza 20B, skojarzone z drugą rurą, zawierają również drugą grupę czterech występów 96, które tworzą noski na tulei 18, i które umożliwiają mocowanie kołnierza 20B w drugim położeniu osiowym. Są one identyczne z występami 94A, 94B i przesunięte są osiowo w kierunku końca 24 tulei wraz z drugą rurą o odległość dą, w stosunku do pierwszej grupy występów 94 tego końca.

Pierwsze występy 94 przedłużone są osiowo w kierunku drugich występów 96 przez zgrubienia tworzące zderzaki 98. Zderzaki 98 skierowane są w stronę drugiego występu 96, i usytuowane są w odległości d3 od niego, przy czym ta odległość jest identyczna jak odległość d1. Występy tworzące zderzaki 98 ograniczają powierzchnie zderzania dla kołnierza 20B wówczas, gdy zderzak ten ustalony jest na drugich występach 96.

Wymienny kołnierz 20A/20B przedstawiony jest szczegółowo na fig. 8 i 9. Fig. 9 przedstawia widok osiowy kołnierza, od końca skojarzonego z tuleją 18 w kierunku płaszczyzny środkowej C. Tuleja jest wskazana linią osiową. Inne elementy zostały usunięte. Kołnierz 20A/20B ma kształt na ogół pierścieniowy z ośmiokątną powierzchnią zewnętrzną. Kołnierz 20A/20B zawiera dwie powierzchnie czołowe 100, 102 jak również otwór środkowy 104, którego średnica odpowiada średnicy zewnętrznej tulei 18. Elementy złączne 90A/90B zawierają pierwsze wybrania 106 i drugie wybrania 108 wykonane naprzemiennie wzdłuż wewnętrznego obwodu kołnierza 20A/20B. Wybrania 106, 108 mają przekrój poprzeczny komplementarny z przekrojem poprzecznym występów 94A, 94B i 96. Pierwsze wybrania 106 przechodzą osiowo przez kołnierz 20A/20B i służą do ich nakładania na tuleję 18 umożliwiając przejście przez te występy. Drugie wybrania 108 nie są przelotowe osiowo i tworzą powierzchnie oporowe 110 dociskane do występów 94A, 94B i 96 w stanie zmontowanym złącza. Pierwsze wybrania 106 i drugie wybrania 108 są rozdzielone obwodowo przez występy 112 mające grubość osiową e mniejszą lub równą odległości d₁ i d₃. Gdy występy 94A, 94B, 96 dociskane są do powierzchni oporowej 110 zapewniają one wtedy opór osiowy. Ponadto, kołnierz 20A, 20B zabezpieczony jest przed obrotem na tulei 18 dzięki wzajemnie komplementarnym kształtom.

PL 201 226 B1

W kołnierzu 20A, 20B wykonane są pierwsze, drugie i trzecie grupy czterech otworów 114, 116, 118. Otwory biegną równolegle do osi X-X. Cztery otwory 114, 116, 118 każdej grupy rozmieszczone są równomiernie na obwodzie. Otwory 114 pierwszej grupy przystosowane są do wprowadzenia śrub 52A, 52B mocujących kołnierz oporowy. Żebra 120 do blokowania ruchu obrotowego łbów 34A, 34B śrub, tworzą występy na powierzchni czołowej 102 kołnierza 20A, 20B. W stanie zmontowanym kołnierza, powierzchnia czołowa 102 usytuowana jest po przeciwnej stronie kołnierza oporowego 14A, 14B.

Otwory 116, 118 drugiej i trzeciej grupy przystosowane są do wprowadzenia śrub 40 mocujących drugą rurę 8 zaopatrzoną w kołnierz 10, jak przedstawiono na fig. 10A i 10B. Średnice otworów 116 drugiej grupy są mniejsze od średnicy otworów 118 trzeciej grupy, umożliwiając w ten sposób, że w tych trzech otworach mogą być wprowadzone śruby 40 o różnych wielkościach w zależności od ciśnienia nominalnego panującego w rurze 8 z kołnierzem 10. Jak ilustrowano na fig. 9, środki otworów 116, 118 znajdują na kołach podziałowych C1, C2, które są współśrodkowe z osią X-X. Otrzymuje się zatem kołnierz 20A, 20B, odpowiedni dla rur 8 z kołnierzami dla szerokiego zakresu ciśnień nominalnych.

Montaż kołnierza 20A, 20B i tulei 18 z fig. 6, wykonuje się w następujący sposób.

Kołnierz 20A, 20B wprowadza się na koniec 22, 24 odpowiadający tulei 18 w taki sposób, aby drugie wybrania 108 były otwarte w kierunku końca odpowiadającej tulei 18. Następnie, pierwsze wybrania 106 umieszcza się na przedłużeniu oporowych występów 94A, 94B, i 96, a kołnierz 20A, 20B nakłada się na tuleję 18 w kierunku płaszczyzny środkowej C, przy czym wystaje on poza występy i powoduje, że powierzchnia czołowa 102 kołnierza 20A, 20B opiera się o zderzak 92A, 92B. Następnie, kołnierz 20A, 20B obraca się dokoła osi środkowej X-X, aż drugie wybrania 108 usytuowane zostaną na przedłużeniu występów 94A, 94B. Kołnierz 20A, 20B przemieszcza się wówczas osiowo w kierunku przeciwnym do końca 22, 24 odpowiadającego tulei, aż występy 9A, 94B oprą się o powierzchnie oporowe 110 kołnierza 20A, 20B.

Montaż reszty elementów składowych wykonuje się w sposób analogiczny do pierwszego przykładu wykonania. Śruby 52A, 52B dokręcane są w taki sposób, aby powierzchnie oporowe 110 opierały się o występy 94A, 94B, i aby jednocześnie wzajemnie stykały się powierzchnie stożkowe 47, 49, bez ściskania uszczelki 16A, 16B. W następstwie, kołnierz 20A, 20B nie może przemieszczać się ponownie w kierunku zderzaka 92A, 92B, obracać się, ani zsuwać się z tulei

Na fig. 10A i 10B przedstawione jest złącze według trzeciego przykładu wykonania wynalazku w zmodyfikowanej konfiguracji.

Fig. 10A odpowiada przekrojowi wzdłuż linii XA-XA oznaczonej na fig. 9, identycznemu z przekrojem przedstawionym na fig. 6. Fig. 10B odpowiada przekrojowi wzdłuż linii XB-XB oznaczonej na fig. 9.

Od strony przedstawionej na fig. 10, pierwszy koniec 22 tulei 18 połączony jest z końcem bosym 6, w identyczny sposób jak na fig. 6. Z drugiej strony, drugi koniec 24 tulei połączony jest z drugą rurą 8 mającą kołnierz 10.

W tym celu, kołnierz oporowy 14B, uszczelka 16B i pierwsze śruby 52B zostały usunięte. Natomiast, złącze zawiera pierścień uszczelniający 30 umieszczony między kołnierzem 10 rury 8 i końcem kielichowym 26B tulei. Wymienny kołnierz 20B złącza połączony jest z tuleją 18 w jej drugim położeniu osiowym, zbliżonym do drugiego końca 24 tulei. W tym położeniu, powierzchnie oporowe 110 dociskane są do drugich występów 96 tulei. Śruby 40 umieszczone są w drugich otworach 116, i dociskają tuleję 18 do kołnierza 10.

W przykładzie wykonania, w przypadku, gdy złącze połączone jest z rurą 8 mającą kołnierz 10 dla znacznie wyższego ciśnienia nominalnego, śruby 40 przechodzą przez otwory 118.

Złącze przystosowane do łączenia ze sobą kołnierzy, lub kołnierza z kołnierzem oporowym ma wiele zalet:

- jeden rodzaj kołnierza 20A, 20B i tulei 18 wytwarzany jest dla dwóch rodzajów połączeń, co zmniejsza koszty wytwarzania,

- formy dla tulei 18 kołnierza 20A, 20B są proste,

- w przypadku łączenia kołnierza 20A, 20B i kołnierza 10, odległość między kołnierzami, a w konsekwencji, długość śrub 40 jest krótsza, co obniża koszt śrub i poprawia sztywność połączenia kołnierz-kołnierz.

Montaż złącza po stronie rury z końcem bosym, jest identyczny jak montaż opisany uprzednio dla złącza z fig. 6.

Aby przejść ze złącza z fig. 6 do złącza z fig. 10B, postępuje się w następujący sposób.

Początkowo, złącze znajduje się w swojej konfiguracji takiej jaką przedstawiono na fig. 6.

PL 201 226 B1

Śruby 52 są odkręcone i wyjęte razem z kołnierzem oporowym 14, uszczelką 16 i rurą 8 z końca bosego 6B. Następnie, wymienny kołnierz 20B popycha się osiowo do zderzaka 92B i obraca tak, aby pierwsze wybrania 106 znalazły się na w przedłużeniu występów 94B. Potem kołnierz 20B przemieszcza się osiowo, aż do drugich występów 96, a następnie obraca się go, aż jego drugie wybrania 108 znajdą się na przedłużeniu drugich występów 96, po czym przestawia się go osiowo, aż powierzchnie oporowe 110 zostaną dociśnięte do drugich występów 96.

Pierścień uszczelniający 30 dociska się wówczas do powierzchni stożkowej 27B końca kielichowego 26B. Dzięki kształtowi stożkowemu tej powierzchni, pierścień uszczelniający 30 podczas mocowania kołnierza 10 na końcu kielichowym 26, jest centrowany względem osi X-X oraz zabezpieczony przed zsunięciem się promieniowo na zewnątrz.

Na koniec, złącze mocowane jest do kołnierza 10 rury za pomocą śrub 40 z łbem sześciokątnym, przy czym śruby przechodzą przez otwory 116 lub 118, zależnie od ciśnienia nominalnego.

Złącze według tego przykładu wykonania łatwo jest dostosować do połączeń blokujących, lub nie, dla różnych rodzajów elementów rurowych wykonanych z różnych materiałów (metal, tworzywo sztuczne lub inne).

Zatem, w przypadku połączenia szczelnego i nie zablokowanego metalowych rur 4, 8, uszczelki 16A, 16B zastąpione są przez podobne uszczelki, ale pozbawione elementów metalowych do blokowania.

Z drugiej strony, w przypadku połączenia uszczelniającego i blokującego rur 4, 8 z tworzywa sztucznego, uszczelki 16A, 16B zastąpione są przez uszczelkę 84 okrągłą podkładkę 82 i pierścień ustalający 80 z drugiego przykładu wykonania wynalazku.

Na fig. 11 przedstawiony jest inny przykład wykonania tulei 18 z fig. 7.

W tym przypadku, tuleja 18 zawiera dwa połączeniowe końce 22, 24 identyczne z końcami tulei pokazanymi na fig. 7, przy czym jedyną różnicą jest to, że tuleja zawiera kolanko 130 w kształcie zagiętej rury.

Łączenie i montaż złącza zawierającego tę tuleję są identyczne jak w przypadku złącza według trzeciego przykładu wykonania wynalazku.

W innym przykładzie wykonania, rura 8 zastąpiona jest innym elementem rurowym, na przykład, elementem armatury.

Na fig. 12 przedstawiony jest inny przykład wykonania części złącza z fig. 10B.

Jako różnicę w stosunku do złącza z fig. 10B, koniec kielichowy 26B zawiera zaczepy 64 do samodzielnego utrzymania pierścienia uszczelniającego 30 względem powierzchni stożkowej 27B końca kielichowego 26B wówczas, gdy rura 8 nie jest połączona z kołnierzem 20B.

Samodzielne zaczepy 64 zawierają pierścieniowy rowek 122 wykonany na końcu kielichowym 26B. Ten rowek 122 otwarty jest promieniowo w kierunku na zewnątrz i znajduje się na całym obwodzie końca kielichowego 26. Znajduje się on między powierzchnią stożkową 27B i drugimi występami 96. Samodzielne zaczepy 64 zawierają trzy kołki 124 zamocowane na pierścieniu uszczelniającym, z których jeden widoczny jest na fig. 12. Kołki 124 są równomiernie rozmieszczone na obwodzie pierścienia uszczelniającego 30. Ponadto, kołki 124 są równolegle usytuowane względem osi X-X nad rowkiem 122. Kołki sprzęgnięte są, na przykład ciernie w otworach 126 wykonanych w pierścieniu uszczelniającym 30.

Każdy kołek 124 zawiera jeden poszerzony unieruchamiający wieniec 128, który sprzęga się z rowkiem 122, zwłaszcza ciernie. Aby zapobiec wysuwaniu się wieńca 128 z rowka 122, zaczepy 64 zawierają ponadto, środki zabezpieczające, w postaci stalowego drutu 132 lub żyłki z poliamidu 6-6 (nylon). Ten drut 132 otacza z zewnątrz trzy poszerzone wieńce 128 i dociska je promieniowo do wewnątrz. W ten sposób, trzy kołki 124 utrzymują osiowo pierścień uszczelniający 30 dociskany do swobodnej powierzchni stożkowej 27 końca kielichowego 26 i centrują ten pierścień w stosunku do osi X-X.

Claims (19)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Złącze do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych, z których pierwszy stanowi pierwszą rurę mającą koniec bosy, a drugi stanowi drugą rurę zakończoną z jednej strony kołnierzem, zawierające korpus bazowy w posiadający koniec kielichowy, który określa oś symetrii, i który mieści w sobie koniec bosy pierwszej rury, oraz zawierający zewnętrzny kołnierz unieruchomiony osiowo w stosunku do końca kielichowego, kołnierz oporowy usytuowany współosiowo w stosunku do skojarzonego z nim końca kielichowego, uszczelkę osadzoną pomiędzy kołnierzem oporowym

   PL 201 226 B1 i koń cem kielichowym, oraz elementy zaciskowe, w postaci ś rub i nakrę tek koł pakowych, usytuowane między zewnętrznym kołnierzem a kołnierzem oporowym, do przemieszczania osiowego kołnierza oporowego w kierunku kołnierza w położeniu mocującym, w którym uszczelka dociśnięta jest do końca kielichowego i do zewnętrznej powierzchni pierwszej rury, a ponadto tulejki usytuowane pomiędzy korpusem bazowym i kołnierzem oporowym, do utrzymywania kołnierza oporowego w położeniu montażowym, w którym uszczelka znajduje się w stanie rozprężonym, gdy koniec bosy rury osadzony jest w końcu kielichowym, znamienne tym, że tulejki (60; 60A, 60B) są sprężyście odkształcalne w kierunku osiowym i wywierają nacisk osiowy zależny od siły nacisku elementów zaciskowych w postaci parami dobranych śrub/nakrętek kołpakowych, odpowiednio, (52/54; 52A, 52B/54A, 54B).
2. 2. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że tulejki (60; 60A, 60B) są sprężyście odkształcalne w kierunku osiowym pod działaniem siły nacisku elementów zaciskowych w czasie przemieszczenia kołnierza oporowego (14; 14A, 14B) w kierunku jego położenia zaciskowego.
3. 3. Złącze według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że tulejki (60; 60A, 60B) utrzymują kołnierz oporowy (14; 14A, 14B) w jego położeniu montażowym po tym jak kołnierz oporowy (14; 14A, 14B) doprowadzony jest do swojego położenia zaciskowego i jak jest ponownie doprowadzony ze swojego położenia zaciskowego do swojego położenia montażowego.
4. 4. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że tulejki (60; 60A, 60B) doprowadzają kołnierz oporowy (14; 14A, 14B) z jego położenia zaciskowego do jego położenia montażowego podczas zwalniania elementów zaciskowych w postaci parami dobranych śrub/nakrętek kołpakowych, odpowiednio, (52/54; 52A, 52B/54A, 54B).
5. 5. Złącze według zastrz. 4, znamienne tym, że tulejki (60; 60A, 60B) doprowadzają kołnierz oporowy (14; 14A, 14B) do jego położenia montażowego po zwolnieniu elementów zaciskowych.
6. 6. Złącze według zastrz. 4 albo 5, znamienne tym, że tulejki (60; 60A, 60B) utworzone są przez elementy uchwytowe.
7. 7. Złącze według zastrz. 6, znamienne tym, że elementy uchwytowe zawierają co najmniej jedną tulejkę odległościową osiowo odkształcalną pod działaniem elementów zaciskowych, i usytuowaną pomiędzy kołnierzem oporowym (14; 14A, 14B) i korpusem bazowym (12).
8. 8. Złącze według zastrz. 7, znamienne tym, że tulejka odległościowa zawiera co najmniej jeden człon sprężysty usytuowany pomiędzy zewnętrznym kołnierzem (20; 20A, 20B) i kołnierzem oporowym (14; 14A, 14B), przy czym ten człon jest odkształcalny sprężyście w kierunku osiowym oraz tym, że odkształcenie osiowe tego członu jest znaczne wówczas, gdy kołnierz oporowy (14; 14A, 1B) znajduje się w swoim położenie zaciskowym.
9. 9. Złącze według zastrz. 8, znamienne tym, że człon sprężysty jest ze sprężystego tworzywa sztucznego, zwłaszcza z kauczuku etylenowo-propylenowego (EPDM).
10. 10. Złącze według zastrz. 7, znamienne tym, że elementy zaciskowe zawierają śrubę (52; 52A, 52B), a tulejka odległościowa stanowi tulejkę (60; 60A, 60B) o zamkniętej powierzchni obrotowej, otaczającą śrubę (52; 52A, 52B) na jej części osiowej.
11. 11. Złącze według zastrz. 7, znamienne tym, że korpus bazowy (12) zawiera na co najmniej jednym ze swych końców, swobodną powierzchnię pierścieniową (27B, 62) dla szczelnego połączenia z kołnierzem (10) drugiej rury (8), przy czym złącze to zawiera pierścień uszczelniający (30) nałożony na czołową powierzchnię pierścieniową (27B, 62), która jest współosiowa z tym pierścieniem, a pierścień uszczelniający (30) ściśnięty jest osiowo pomiędzy czołową powierzchnią pierścieniową (27B, 62) i kołnierzem (10) drugiej rury (8) oraz tym, że złącze zawiera ponadto samodzielne zaczepy (64) pierścienia uszczelniającego (30) względem czołowej powierzchni pierścieniowej (27B, 62), przy braku takiej drugiej rury.
12. 12. Złącze według zastrz. 11, znamienne tym, że samodzielne zaczepy (64) zawierają co najmniej jedną podkładkę (69) przyklejoną do kołnierza (20) tego złącza i połączoną z pierścieniem uszczelniającym (30).
13. 13. Złącze według zastrz. 11, znamienne tym, że samodzielne zaczepy (64) zawierają promieniowy rowek (122) utworzony na końcu kielichowym (26B) oraz kołek (124) i wieniec (128) zamocowane do pierścienia uszczelniającego (30) i umieszczone w promieniowym rowku (122), zwłaszcza zapadkowo oraz tym, że samodzielne zaczepy (64) zawierają ponadto drut (132) zabezpieczający przed wysunięciem się kołka (124) i wieńca (128) z promieniowego rowka (122).
14. 14. Złącze według zastrz. 8, znamienne tym, że kołnierz (20A, 20B) oraz koniec kielichowy (26A, 26B) stanowią oddzielne elementy wymienne, i że kołnierz (20A, 20B) jest osiowo przemieszczalny

    PL 201 226 B1 w stosunku do końca kielichowego (26A, 26B) oraz tym, że złącze to zawiera elementy złączne (90A, 90B) unieruchamiające kołnierz (20A, 20B) względem końca kielichowego (26A, 26B).
15. 15. Złącze według zastrz. 14, znamienne tym, że elementy złączne (90B) unieruchamiają kołnierz (20B) w co najmniej dwóch oddzielnych położeniach osiowych.
16. 16. Złącze według zastrz. 14, znamienne tym, że elementy złączne (90A, 90B) zawierają grupy występów (94A, 94B, 96), przy czym występy każdej grupy tworzą promieniowe występy na zewnętrznej powierzchni końca kielichowego (26A, 26B), i umieszczone są w płaszczyźnie usytuowanej prostopadle do osi (X-X) końca kielichowego (26A, 26B) oraz tym, że elementy złączne (90A, 90B) zawierają ponadto wybrania (106, 108) wykonane w kołnierzu (20A, 20B) i tworzące połączenia bagnetowe z tymi występami.
17. 17. Złącze według zastrz. 16, znamienne tym, że kołnierz (20A, 20B) zawiera pierwszą i drugą grupę otworów (116, 118) dla śrub (40), przy czym otwory (116) tej pierwszej grupy mają średnicę mniejszą od średnicy otworów (118) tej drugiej grupy otworów oraz tym, że środki otworów w pierwszej i w drugiej grupy rozmieszczone są na współśrodkowych kołach podziałowych, odpowiednio, na pierwszym kole podziałowym (C1) i na drugim kole podziałowym (C2), i wyśrodkowane względem osi (X-X) końca kielichowego (26A, 26B) przy czym wymienione pierwsze koło podziałowe (C1) ma średnicę mniejszą od średnicy drugiego koła podziałowego (C2).
18. 18. Złącze według zastrz. 14, znamienne tym, że kołnierz (20) zawiera grupę otworów mocujących (38) o przekroju wydłużonym dla śrub (40), przy czym każdy otwór mocujący (38) wydłużony jest wzdłuż składowej promieniowej w stosunku do osi (X-X), i zawiera dwa końce w przybliżeniu o przekroju łuku koła, zaś promień (R) zewnętrznego końca promieniowego jest większy od promienia (r) wewnętrznego końca promieniowego, przy czym środki łuków koła rozmieszczone są na współśrodkowych kołach podziałowych (C1, C2) i wyśrodkowane względem osi (X-X).
19. 19. Sposób montażu złącza do połączenia, w sposób szczelny, dwóch elementów rurowych, z których pierwszy stanowi pierwszą rurę mającą koniec bosy, a drugi stanowi drugą rurę zakończoną z jednej strony kołnierzem, które to złącze zawiera korpus bazowy posiadający koniec kielichowy, który określa oś symetrii, i który mieści w sobie koniec bosy pierwszej rury, i zawierający zewnętrzny kołnierz unieruchomiony osiowo w stosunku do końca kielichowego, kołnierz oporowy usytuowany współosiowo w stosunku do skojarzonego z nim końca kielichowego, uszczelkę osadzoną pomiędzy kołnierzem oporowym i końcem kielichowym, oraz elementy zaciskowe, w postaci śrub i nakrętek kołpakowych, usytuowane między zewnętrznym kołnierzem a kołnierzem oporowym, do przemieszczania osiowego kołnierza oporowego w kierunku kołnierza w położeniu mocującym, w którym uszczelka dociśnięta jest do końca kielichowego i do zewnętrznej powierzchni pierwszej rury, a ponadto tulejki usytuowane pomiędzy korpusem bazowym i kołnierzem oporowym, do utrzymywania kołnierza oporowego w położeniu montażowym, w którym uszczelka znajduje się w stanie rozprężonym, gdy koniec bosy rury osadzony jest w końcu kielichowym, znamienny tym, że obejmuje kolejne etapy zgodnie z którymi łączy się kołnierz oporowy (14; 14A, 14B), uszczelkę (16; 16A, 16B; 84), korpus bazowy (12), elementy zaciskowe w postaci parami dobranych śrub/nakrętek kołpakowych, odpowiednio, (52/54; 52A, 52B/54A, 54B), a także tulejki (60; 60A, 60B), po czym umieszcza się kołnierz oporowy (14; 14A, 14B), uszczelkę (16; 16A, 16B; 84) i korpus bazowy (12), połączone wstępnie, na końcu bosym, przy czym kołnierz oporowy (14; 14A, 14B) utrzymywany jest w swoim położeniu montażowym przez tulejki (60; 60A, 60B), a następnie doprowadza się kołnierz oporowy (14; 14A, 14B) w jego położenie zaciskowe, przy czym tulejki (60; 60A, 60B) odkształcają się przy przemieszczaniu się kołnierza oporowego (14; 14A, 14B) do jego położenia zaciskowego.