PL199267B1 - Zespół zawierający dwa przewody i sposób łączenia dwóch przewodów służących do odprowadzania gorących gazów z kotła - Google Patents

Abstract

Wynalazek dotyczy zespołu dwóch przewodów (1, 2) gazów ciepłych połączonych za pomocą łącznika (3), przy czym łącznik (3) składa się z dwóch części cylindrycznych połączonych ze sobą wzdłuż osi łącznika częścią pośrednią (13), gdzie przynajmniej jedna (11) z dwóch części cylindrycznych zaopatrzona jest w pierścieniowe wybrzuszenie (15), wypełnione materiałem, zapewniającym szczelność między łącznikiem (3) a przewodem (1). Wynalazek dotyczy również sposobu łączenia dwóch przewodów gazów ciepłych za pomocą łącznika oraz odpowiadającego mu łącznika.

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy zespołu zawierającego dwa przewody i sposobu łączenia dwóch przewodów służących do odprowadzania gorących gazów z kotła.

Podczas instalowania generatora cieplnego, na przykład kotła, ujście gazów ciepłych może być połączone za pomocą przewodów sztywnych, przewodów giętkich, przewodów prostych, przewodów kolankowych i za pomocą wszelkich kombinacji przewodów.

Jako przykład można podać połączenie dyszy wylotowej kotła, porównywalnej ze sztywnym i prostym przewodem, z przewodem giętkim lub sztywnym stanowiącym oszalowanie rurowe szybu.

Niezależnie od rodzaju połączenia lub kombinacji przewodów połączonych, jakość tych połączeń wystawiona jest na ryzyko przez występowanie skraplania na korpusie generatora cieplnego oraz przez ulatnianie się gazów ciepłych.

Dotychczas używano różnorodnych połączeń: od połączenia kołnierzowego bez uszczelnienia i bez mechanicznego zabezpieczenia do połączenia kołnierzowego z zabezpieczeniem mechanicznym za pomocą obejmy lub za pomocą takich środków jak śruby blokujące przechodzące jednocześnie przez dyszę i przez przyłączony przewód. Do połączenia przewodów giętkich używa się na przykład obejm zgniatających zwoje lub uszczelki mającej z jednej strony kształt zwoju a z drugiej strony płaską i gładką powierzchnię. Do połączenia przez wciśnięcie jeden w drugi przewodów sztywnych z zabezpieczeniem mechanicznym używa się ś rub przechodzących przez przewody.

Żadne z połączeń stosowanych dotychczas nie może być uważane za dostateczne pod względem szczelności gazowej i ochrony przeciw skraplaniu. Te, które są do zaakceptowania pod tym względem, okazują się trudne i pracochłonne w montażu.

Ogólnie, w dziedzinie połączeń przewodów, z dokumentu US 5 887 909 znane jest łączenie dwóch giętkich przewodów z pierścieniowymi obrzeżami za pomocą specjalnego łącznika składającego się z dwóch cylindrycznych części połączonych ze sobą częścią pośrednią mającą trapezowy odcinek wystający do wewnątrz, przy czym każda z części cylindrycznych zawiera pierścieniowe zgrubienie wystające na zewnątrz, zaopatrzone w co najmniej jeden otwór przeznaczony do wprowadzania materiału uszczelniającego.

Nie jest to jednak układ służący do łączenia sztywnej, metalowej dyszy wylotowej z kotła z giętkim przewodem wylotowym dla gorących gazów spalinowych. Konstrukcja opisana w dokumencie US-5 887 909 nie nadaje się do tego celu.

Celem wynalazku jest zapobieżenie wyżej opisanym niedogodnościom przez zaproponowanie rozwiązania pozwalającego na uzyskanie niezawodnego i trwałego połączenia pod względem szczelności i odpornego na skraplanie, które jest łatwe w montażu.

Zespół według wynalazku zawiera dwa przewody, pierwszy przewód i drugi przewód oraz łącznik, łączone wzdłuż osi pionowej wspomnianych przewodów, służących do odprowadzania gorących gazów z kotła, przy czym pierwszy przewód jest przewodem giętkim zaś drugi przewód jest sztywną, metalową końcówką wylotową z kotła, natomiast łącznik zawiera pierwszą część cylindryczną, współosiową ze wspomnianą osią pionową, w której wnętrzu umieszczony jest pasowany skurczowo pierwszy przewód, oraz drugą część cylindryczną, współosiową ze wspomnianą osią pionową, na której z zewnątrz umieszczony jest pasowany skurczowo drugi przewód, przy czym pierwsza i druga część cylindryczna są ze sobą połączone wzdłuż osi za pomocą przejściowej części pośredniej w kształcie stożka ściętego, która zawiera jedno wystające promieniowo na zewnątrz, pierścieniowe wybrzuszenie, które znajduje się na pierwszej części cylindrycznej i zawiera co najmniej jeden otwór, tak że pierwszy przewód umieszczony wewnątrz łącznika ogranicza, wraz z wybrzuszeniem, pierścieniową przestrzeń na materiał przystosowany do wtryskiwania w wysokiej temperaturze przez otwór, który wzmacnia uszczelnienie i połączenie między łącznikiem a pierwszym przewodem.

Korzystnie, zespół zawiera dodatkowe środki mocujące osiowo łącznik do pierwszego przewodu.

Środki mocujące mogą zawierać co najmniej jedną śrubę blokującą, umieszczoną w kierunku promieniowym w pierścieniowym wybrzuszeniu.

Druga część cylindryczna korzystnie zaopatrzona jest w cylindryczną opaskę, która łączy łącznik z drugim przewodem, w którym znajduje się pasowana skurczowo druga część cylindryczna.

Druga część cylindryczna korzystnie zaopatrzona jest w obejmę zaciskową, łączącą łącznik z drugim przewodem, w którym znajduje się pasowana skurczowo druga część cylindryczna.

Cylindryczna opaska może być przymocowana do pierwszej części cylindrycznej.

PL 199 267 B1

Wewnątrz wspomnianej części pośredniej zespół korzystnie zawiera tulejkę umieszczoną między pierwszym a drugim przewodem, zatrzymującą skropliny.

Pierwsza część cylindryczna może być zaopatrzona, w pobliżu części pośredniej, w odchodzącą promieniowo na zewnątrz rurkę, która odprowadza skropliny.

Sposób według wynalazku, dotyczący łączenia dwóch przewodów służących do odprowadzania gorących gazów z kotła, w którym przewody te łączy się wzdłuż ich osi pionowej, charakteryzuje się tym, że drugą część cylindryczną łącznika pasuje się skurczowo wewnątrz drugiego przewodu, pierwszy przewód pasuje się skurczowo wewnątrz pierwszej części cylindrycznej, następnie przez otwór znajdujący się w wybrzuszeniu wtryskuje się materiał wypełniając pierścieniową przestrzeń i tworząc uszczelnienie oraz osiowe połączenie między pierwszym przewodem a łącznikiem, które powstaje po stwardnieniu materiału.

Łącznik składa się głównie z metalowego lub plastikowego elementu rurowego, którego podział na dwie części cylindryczne służy do dostosowania obydwu jego końcówek do rodzaju łączonych przewodów i do rodzaju zamocowania. Przewody mogą być giętkie lub sztywne, a mocowania mogą dać się zdemontować lub nie.

Pierwsza część cylindryczna jest utworzona w taki sposób aby można w nią było wcisnąć odpowiadający jej przewód. Część pośrednia łącznika pełni podwójną funkcję: łącznika redukcyjnego średnicy między dwiema częściami cylindrycznymi łącznika oraz końcówki pozycjonującej względem siebie łącznik i łączone przewody.

Druga część cylindryczna dostosowana jest do rodzaju łączonego przewodu i do rodzaju mocowania.

Wybrzuszenie pierwszej części cylindrycznej służy jednocześnie do umieszczenia środków mocujących zapewniających osiowe zamocowanie łącznika w stosunku do przewodu w miejscu wybrzuszenia. W większości sposobów wykonania wynalazku, środki mocujące zawierają jedną (lub więcej) śrubę blokującą. Śrubę tę (lub każdą ze śrub) wprowadza się do nakrętki przylutowanej lub przyspawanej do wybrzuszenia lub wkręca się w nagwintowany tym samum skokiem otwór wykonany w tworzywie wybrzuszenia a więc w tworzywie łącznika.

W celu wykorzystania wszelkich korzyści wynikających z niniejszego wynalazku, materiał uszczelniający i środki do zamocowania osiowego stanowi uszczelka otrzymaną przez wtłoczenie materiału utwardzalnego takiego jak silikon lub mastyks ogniotrwały w przestrzeń pierścieniową wyznaczoną przez wybrzuszenie i przewód. Ten sposób wykonania powoduje, że użycie śruby blokującej nie jest konieczne.

W celu wtłoczenia materiału tworzącego uszczelkę, wybrzuszenie posiada co najmniej jeden otwór. Otwór ten, lub każdy z tych otworów musi być po wtłoczeniu materiału zatkany, żeby materiał nie mógł się wylać ani rozprzestrzenić na zewnątrz. Środki do zatykania przewidziane w tym celu może stanowić tyle plastikowych korków ile jest otworów.

Jeżeli łącznik jest tak wykonany, by był połączony osiowo za pomocą jednej lub kilku śrub blokujących, materiał tworzący uszczelkę wtłacza się korzystnie przez nagwintowany otwór lub otwory lub nakrętkę (i), której (ych) ma być umieszczona śruba, poczym zatyka się ten otwór (lub każdy z otworów) śrubą.

Druga część cylindryczna łącznika może być ukształtowana zależnie od rodzaju przewodu do połączenia i rodzaju mocowania. Podstawowe rodzaje ukształtowania są następujące:

- zewnętrzną średnicę drugiej części cylindrycznej dobiera się tak, by można ją było wcisnąć do przewodu sztywnego; zalecenie to pozwala w szczególności uniknąć zbierania się skroplonej wody na zewnątrz przewodu sztywnego lub jej ściekania z przewodu wciśniętego w pierwszą część na zewnątrz przewodu sztywnego;

- druga część cylindryczna zaopatrzona jest w cylindryczną nakładkę obejmującą przewód sztywny, w który wciśnięty jest łącznik, przy czym nakładka ta posiada pierścieniowe wybrzuszenie i środki mocujące podobne do tych, które znajdują się w pierwszej części cylindrycznej, zapewniające zamocowanie osiowe drugiej części cylindrycznej w stosunku do przewodu; użycie uszczelki uzyskanej przez wtłoczenie materiału utwardzalnego powoduje, że połączenie nie da się zdemontować;

- w odmianie poprzedniego sposobu, uszczelka utworzona jest z materiału ściśliwego; w tej odmianie połączenie da się zdemontować;

- według innej odmiany środki mocujące zawierają obejmę zaciskową; w tej odmianie połączenie również da się zdemontować;

- wewnętrzną średnicę drugiej części cylindrycznej dobiera się tak by można w nią było wcisnąć przewód giętki lub sztywny; zalecenie to wymaga, by zaopatrzyć drugą część cylindryczną w pierścieniowe wybrzuszenie wyznaczające wraz z przewodem przestrzeń przeznaczoną do wypełnienia materiałem zapewniającym szczelność między łącznikiem a przewodem;

PL 199 267 B1

- jeśli druga część cylindryczna utworzona jest tak by został w nią wciśnięty przewód sztywny, średnicę wewnętrzną tej części cylindrycznej dobiera się wystarczająco dużą, żeby wtłaczany materiał formujący uszczelkę mógł się rozprzestrzenić między łącznikiem i przewodem poza pierścieniowym wybrzuszeniem.

Wynalazek ma również poniższe cechy, zastosowane osobno lub według wszystkich możliwych kombinacji technicznych:

- część pośrednia łącznika na kształt stożka ściętego w przypadku, gdy łącznik jest utworzony do połączenia dwóch przewodów tego samego rodzaju, lecz o innych średnicach;

- część pośrednia ma kształt stożka ściętego, jeśli łącznik jest utworzony do połączenia przewodów różnego rodzaju;

- część pośrednia ma kształt okrągłej szyjki otwartej na zewnątrz jeśli łącznik jest utworzony do połączenia dwóch przewodów tego samego rodzaju i mniej więcej takiej samej średnicy.

Zgodnie z korzystnymi cechami sposobu według wynalazku:

- pierścieniowe wybrzuszenie wypełnia się przez wtłoczenie materiału;

- po wypełnieniu pierścieniowego wybrzuszenia, zatyka się otwór lub otwory w wybrzuszeniu, przez które został wtłoczony materiał;

- po uformowaniu uszczelki w pierścieniowym wybrzuszeniu umieszcza się promieniście śrubę blokującą.

Przedmiot wynalazku przedstawiono na rysunku gdzie: fig. 1 przedstawia widok z boku zespołu przewodów połączonych za pomocą łącznika według wynalazku; fig. 2 - widok z boku zespołu przewodów połączonych za pomocą odmiany łącznika z fig. 1; fig. 3 i 4 przedstawiają przekrój osiowy zespołów odpowiednio z fig. 1 i z fig. 2; fig. 5 przedstawia zespół z fig. 2 ze śrubą blokującą i z uszczelką ściśliwą w drugiej części łącznika; fig. 6 - zespół z fig. 2 z dwiema śrubami blokującymi i z uszczelką otrzymaną przez wtłoczenia w drugą część łącznika; fig. 7 - połączenie dwóch przewodów giętkich; fig. 8 i 9 przedstawiają połączenie szybu rurowego z dyszą wylotową za pomocą łącznika z dwoma różnymi rodzajami uszczelek między drugą częścią cylindryczną łącznika i dyszą wylotową; fig.10 - przedstawia połączenie przewodu giętkiego z dyszą wylotową za pomocą łącznika wyposażonego w zbiornik skroplin; fig. 11 - połączenie dwóch przewodów sztywnych; fig. 12 i 13 przedstawiają połączenie przewodu giętkiego z dyszą wylotową z zamocowaniem mechanicznym za pomocą obejmy zaciskowej przyczepionej do łącznika według dwóch różnych sposobów; fig. 14 przedstawia łącznik według wynalazku w jego konfiguracji wyjściowej.

W konfiguracji wyjściowej, przedstawionej na fig. 1 i 3 zespół dwóch przewodów gazów ciepłych połączonych łącznikiem zawiera dwa przewody 1, 2 i łącznik 3. Łącznik 3 posiada dwie części cylindryczne 11, 12 połączone ze sobą wzdłuż osi łącznika, częścią pośrednią 13.

Pierwsza część cylindryczna 11 zaopatrzona jest w pierścieniowe wybrzuszenie 15 służące do wyznaczenia łącznie z przewodem, po umieszczeniu łącznika na miejscu, przestrzeni przeznaczonej głównie do wypełnienia materiałem formującym uszczelkę 16. Tak jak przedstawiono na figurach, pierwsza część cylindryczna 11 jest częścią znajdującą się na górze łącznika jeśli jest on w pozycji pracy.

Uszczelka spełnia podwójną funkcję. Po pierwsze służy ona do uszczelnienia połączenia. W tym celu uszczelka formowana jest przez wtłoczenie materiału takiego jak silikon lub mastyks ogniotrwały. Materiał ten jest dobierany w zależności od temperatury gazu. Uszczelkę otrzymuje się przez wtłoczenie materiału, jak już łącznik znajduje się na miejscu, do pierścieniowego wybrzuszenia 15 przez jeden lub kilka otworów 17 wykonanych w wybrzuszeniu. Po wtłoczeniu materiał twardnieje.

Drugą funkcją uszczelki 16 jest rola środka mocującego łącznika na przyłączonym przewodzie. Ponieważ wtłaczany materiał, z którego formowana jest uszczelka twardnieje po wtłoczeniu pozostając lekko sprężysty, uszczelka stanowi jednocześnie dokładne połączenie między łącznikiem i odpowiadającym mu przewodem, na obraz połączenia klejonego.

Korzystnie, lecz nie koniecznie, łącznik 3 zawiera śruby blokujące 18. Śruby te umieszcza się promieniście w pierścieniowym wybrzuszeniu 15, po uformowaniu uszczelki 16, i wkręca się w nakrętkę przylutowaną lub przyspawaną do pierścieniowego wybrzuszenia lub wkręca się do nagwintowanego otworu wykonanego w tworzywie łącznika 1. Nagwintowany otwór jest korzystnie otworem 17 służącym do wtłoczenia materiału formującego uszczelkę.

W pozycji pracy łącznika, przedstawionej przykładowo na fig. 1 i 14, część cylindryczna 12 znajduje się na dole łącznika.

Łącznik 3 wykonany jest z metalu lub z tworzywa sztucznego w zależności od temperatury gazów i skroplenia wynikającego z ich spalania.

PL 199 267 B1

Łącznik 100, przedstawiony przykładowo na fig. 2 i 4 zawiera wszystkie elementy łącznika 3. Takie same elementy oznaczone są takimi samymi numerami.

Łącznik 100 zawiera poza tymi elementami, opaskę 101 umieszczoną współosiowo w stosunku do drugiej części cylindrycznej 12 i przyczepioną do pierwszej części cylindrycznej 11 przez przyspawanie lub przyklejenie 102.

Według odmiany przedstawionej na fig. 12 opaska 101 wymieniona jest na obejmę zaciskową 103. Obejma ta jest przyczepiona do pierwszej części cylindrycznej 11 tak jak opaska 101, przez przyspawanie lub przyklejenie. Według inne odmiany przedstawionej na fig. 13 opaska 101 wymieniona jest na obejmę zaciskową 104 przymocowaną do pierwszej części cylindrycznej 11 za pomocą śruby lub śrub 18.

Opaska 101 i obejma zaciskowa 103, 104 mają za zadanie jedynie zapewnienie osiowego zamocowania mechanicznego połączenia z przyłączonym przewodem, zaś opis wynalazku przedstawiony poniżej nie uwzględnia ewentualnej obecności jednego lub drugiego z tych elementów.

Części cylindryczne 11 i 12 łącznika są ukształtowane w taki sposób, żeby każdą z nich można było połączyć przez wciśnięcie z odpowiednim z dwóch łączonych przewodów.

Zgodnie z przykładem przedstawionym na fig. 3, przewód giętki spiralny 1 połączony jest z przewodem sztywnym 2, na przykład z dyszą wylotową kotła. Dysza wylotowa 2 wykonana jest z żeliwa stalowego.

Wewnętrzną średnicą części cylindrycznej dobiera się tak, by można w nią było wcisnąć przewód giętki 1. Natomiast średnicę zewnętrzną części cylindrycznej dobiera się tak by można było wcisnąć łącznik do przewodu 2.

Części cylindryczne 11 i 12 połączone są ze sobą wzdłuż osi A łącznika, częścią pośrednią 13 w kształcie stoż ka, którego wię ksza końcówka skierowana jest w stronę części 11, a druga koń cówka w stronę części 12. Ten kształt i ułożenie części pośredniej 13 służą przede wszystkim do dopasowania do siebie średnic odpowiednio dwóch części cylindrycznych 11 i 12. Ponadto część pośrednia 13 stanowi, przez jej powierzchnie odpowiednio wewnętrzną i zewnętrzną powierzchnie oporowe dla przewodów 1 i 2. Część pośrednia 13 pełni w ten sposób funkcję końcówki ułatwiającej pozycjonowanie łącznika w stosunku do złącza dwóch łączonych przewodów 1 i 2. Przewód 1 opiera się na powierzchni wewnętrznej części 13 a łącznik 3 opiera się wraz z powierzchnią zewnętrzną części 13 na przewodzie 2.

Z punktu widzenia geometrii układu złącza, wydaje się moż liwe uż ycie łącznika takż e w sposób odwrotny w stosunku do kierunku przedstawionego na fig. 3. Na pierwszy rzut oka wydaje się tu możliwe, wprowadzenie części cylindrycznej 12 do przewodu 1 i wciśnięcie przewodu 2 do części cylindrycznej 11 której mniejsza średnica jest większa od średnicy części 12.

Tymczasem aby uzyskać właściwy rezultat wynalazku ważne jest używanie łącznika tylko w sposób następujący: przewód górny musi być wciśnięty w pierwszą część cylindryczną łącznika żeby zebrać ewentualne skropliny tak jak lejek. Druga część cylindryczna większości odmian łącznika uformowana ze średnicą taką, żeby ta druga część mogła być wciśnięta do przewodu dolnego, zasada lejka się potwierdza.

Dla obydwu zastosowań przedstawionych na fig. 7 i 11, to znaczy dla połączenia obydwu przewodów tego samego rodzaju, umieszczenie uszczelki narzuca się samo. Uszczelkę taką otrzymuje się przez wtłoczenie, jeśli dolny przewód jest giętki. Jeśli dolny przewód jest sztywny uszczelkę otrzymuje się korzystnie przez wtłoczenie, ale w odmianie, może ją stanowić również uszczelka ściśliwa.

W przypadku szczególnym przedstawiony ma fig. 7 to znaczy przy połączeniu dwóch przewodów giętkich, wynika że dwie części cylindryczne powinny mieć średnicę wewnętrzną wystarczająco dużą żeby można było wcisnąć każdy z przewodów giętkich do odpowiadającej im części cylindrycznej.

Figura 7 przedstawia łącznik posiadający dwie części cylindryczne 11A i 11B takiej samej średnicy wewnętrznej, aby można było w nich umieścić przewody giętkie 1A lub 1B o takiej samej średnicy.

W odmianie przedstawionej na fig 7, łącznik moż e mieć dwie części cylindryczne o róż nych średnicach wewnętrznych, aby można było w nich umieścić przewody giętkie o różnych średnicach.

W celu zachowania dla części pośredniej podwójnej funkcji połączenia miedzy dwiema cz ęściami cylindrycznymi i końcówki do pozycjonowania łącznika w stosunku do złącza dwóch przewodów do połączenia, część pośrednia łącznika przedstawiona na fig 7, oznaczona liczbą 14, ma inny kształt niż wcześniej opisano.

Część pośrednia 11 ma właściwie kształt pierścieniowego lub okrągłego rękawa, otwartego na zewnątrz i okalającego korpus łącznika. Rękaw ma korzystnie przekrój zaokrąglony, ale może on mieć również kształt złożony z dwóch części stożkowych 141, 142 połączonych ze sobą osiowo częścią cylindryczną 143 umieszczoną między nimi.

PL 199 267 B1

Przy wszystkich sposobach wykonania połączenia między przewodem giętkim a pierwszą częścią cylindryczną łącznika, tak jak przedstawiono na fig. 1 do 7, 10, 12 i 13, żeby uzyskać szczelne połączenie, należy przy połączeniu postępować w jednakowy dla wszystkich przypadków następujący sposób. Po umieszczeniu łącznika na miejscu, to znaczy po wprowadzeniu przewodu giętkiego do łącznika, w przestrzeń utworzoną między pierścieniowym wybrzuszeniem 15 i zewnętrzną ścianką przewodu wtłacza się silikon lub mastyks ogniotrwały. Wyboru materiału do wtłoczenia dla uformowania uszczelki dokonuje się głównie w zależności od temperatury gazów.

Po wtłoczeniu materiału formującego uszczelkę, do otworów 17 lub do nakrętek 19 przewidzianych w tym celu w pierścieniowym wybrzuszeniu 15, wkręca się dwie śruby blokujące 18. W ten sposób śruby zatykają otwory do wtłaczania. Ponieważ uszczelka wykazuje pewną sztywność mechaniczną, która pomaga jej współpracować ze śrubami blokującymi, nie ma potrzeby wkręcania śrub aż do zetknięcia z przewodem lub przejścia przez jego ściankę żeby zapewnić osiową stabilizacje mechaniczną łącznika w stosunku do przewodu.

Dzięki spiralnej strukturze przewodu giętkiego, szerokość uszczelki może być ograniczona do szerokości wyznaczonej pierścieniowym wybrzuszeniem 15 w kierunku osiowym łącznika.

Szerokość ta odpowiada przeważnie dwóm lub trzem zwojom struktury spiralnej przewodu giętkiego.

Natomiast w przypadku połączenia pierwszej części łącznika z przewodem sztywnym, tak jak przedstawiono przykładowo na fig. 8 i 9, lub ogólnie, w przypadku połączenia przewodu o powierzchni absolutnie gładkiej z łącznikiem według wynalazku, pożądane jest aby materiał przeznaczony na uformowanie uszczelki został wtłoczony w ilości takiej jaka mogłaby się rozprzestrzenić poza pierścieniowe wybrzuszenia 15, to znaczy praktycznie w całej przestrzeni wyznaczonej częścią cylindryczną odpowiadającą łącznikowi i ścianką przewodu. Fig. 9 przedstawia to jako przykład połączenia orurowania sztywnego 4.

Przy połączeniu wykonanym za pomocą łącznika 100 zawierającego opaskę 101, środki mocujące i sposób zamocowania pierwszej części na przewodzie górnym są takie same jak opisane dotychczas. Natomiast środki mocujące i sposób zamocowania drugiej części, w szczególności opaskę, na przewodzie dolnym są podobne do środków opisanych powyżej.

I tak, jeśli chodzi o połączenie przewodu giętkiego 1 za pomocą łącznika 100, z przewodem sztywnym 2 tak jak przedstawiono na fig. 6, materiał formujący uszczelkę wtłacza się w przestrzeń między pierścieniowym wybrzuszeniem 15 części cylindrycznej 11 a przewodem giętkim 1, z jednej strony, i do przestrzeni miedzy wybrzuszeniem 115 a przewodem 2, z drugiej strony. Ilość materiału wtłoczonego do pierwszej przestrzeni jest określa się tak by otrzymać uszczelkę 16 rozciągającą się w przybliżeniu na szerokości mierzonej w kierunku osiowym łącznika, która odpowiada szerokości pierścieniowego wybrzuszenia 15. Przeciwnie do tego, ilość materiału wtłoczonego do drugiej przestrzeni określa się tak by otrzymać uszczelkę rozciągającą się poza przestrzeń pierścieniowego wybrzuszenia 115.

Po uformowaniu uszczelek 16 i 116, w każdym wybrzuszeniu umieszcza się śruby blokujące 18 zatykające otwory wlewowe i wkręca się je w odpowiadające im, utwardzone już, uszczelki.

Zgodnie z odmianą przedstawioną na fig. 5 uformowanie in situ uszczelki przez wtłoczenie wybranego materiału może być zastąpione prze umieszczenie uszczelki ściśliwej, korzystnie z silikonu. Jednakże ta opcja ogranicza się do połączenia drugiej części cylindrycznej z przewodem i do przypadków połączeń dających się zdemontować.

Przy zastosowaniu tej odmiany wynalazku, często wystarczające jest umieszczenie tylko jednej śruby blokującej.

Łącznik według wynalazku może być ponadto używany również do łączenia ze sobą dwóch przewodów z metalową nasadką 27 do zatrzymywania skroplin, umieszczoną między nimi, tak jak przedstawiono na fig. 10. Do takiego zastosowania używa się łącznika 100, którego część cylindryczna 11 zaopatrzona jest w tubę 20 rozchodzącą się promieniście w celu odprowadzenia skroplin. Zamocowanie giętkiej tuby 1 i zamocowanie przewodu sztywnego 2 dokonuje się za pomocą elementów i sposobu opisanych powyżej, przykładowo w odniesieniu do fig. 5.

Łączniki zaopatrzone w opaskę opisane dotychczas przedstawione są na rysunkach w sposobie wykonania, według którego opaska jest przyspawana lub przylutowana do części cylindrycznej 11 łącznika, to znaczy na innej części cylindrycznej w stosunku do tej, na której są one umieszczone współosiowo. Ten sposób zamocowania jest również wybrany dla łącznika zaopatrzonego w obejmę zaciskową 103 przedstawioną na fig. 12.

PL 199 267 B1

W innym wariancie wynalazku, łącznik przedstawiony na fig. 13 zawiera obejmę zaciskową 104, zaopatrzoną w dwie łapki utrzymujące 105 przykręcone do pierwszej części cylindrycznej 11 łącznika śrubami blokującymi 18.

Zależnie od tego, czy połączenie ma być demontowalne, czy trwałe, można dobrać różne sposoby realizacji wynalazku.

Claims (10)

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespól zawierają cy dwa przewody, pierwszy przewód i drugi przewód oraz łącznik, łączone wzdłuż osi pionowej wspomnianych przewodów, służących do odprowadzania gorących gazów z kotła, przy czym pierwszy przewód jest przewodem giętkim zaś drugi przewód jest sztywną, metalową końcówką wylotową z kotła, znamienny tym, że łącznik (3, 100) zawiera pierwszą część cylindryczną (11), współosiową ze wspomnianą osią pionową, w której wnętrzu umieszczony jest pasowany skurczowo pierwszy przewód (1), oraz drugą część cylindryczną (12), współosiową ze wspomnianą osią pionową, na której z zewnątrz umieszczony jest pasowany skurczowo drugi przewód (2), przy czym pierwsza i druga część cylindryczna (11, 12) są ze sobą połączone wzdłuż osi za pomocą przejściowej części pośredniej (13) w kształcie stożka ściętego, która zawiera jedno wystające promieniowo na zewnątrz, pierścieniowe wybrzuszenie (15), które znajduje się na pierwszej części cylindrycznej (11) i zawiera co najmniej jeden otwór (17), tak że pierwszy przewód (1) umieszczony wewnątrz łącznika (3, 100) ogranicza, wraz z wybrzuszeniem (15), pierścieniową przestrzeń na materiał (16) przystosowany do wtryskiwania w wysokiej temperaturze przez otwór (17), który wzmacnia uszczelnienie i połączenie między łącznikiem (3, 100) a pierwszym przewodem (1).

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera środki mocujące osiowo łącznik (3, 100) do pierwszego przewodu (1).

3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że środki mocujące zawierają co najmniej jedną śrubę blokującą (18) umieszczoną w kierunku promieniowym w pierścieniowym wybrzuszeniu (15).

4. Zespół według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że druga część cylindryczna (12) zaopatrzona jest w cylindryczną opaskę (101), która łączy łącznik (100) z drugim przewodem (2), w którym znajduje się pasowana skurczowo druga część cylindryczna (12).

5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że cylindryczna opaska (101) jest przymocowana do pierwszej części cylindrycznej (11).

6. Zespół według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że druga część cylindryczna (12) zaopatrzona jest w obejmę zaciskową (103), łączącą łącznik (100) z drugim przewodem (2), w którym znajduje się pasowana skurczowo druga część cylindryczna (12).

7. Zespół według zastrz. 6, znamienny tym, że cylindryczna opaska (101) jest przymocowana do pierwszej części cylindrycznej (11).

8. Zespół wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, ż e wewną trz wspomnianej części poś redniej zawiera tulejkę (27) umieszczoną między pierwszym a drugim przewodem (1, 2), zatrzymującą skropliny.

9. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że pierwsza część cylindryczna (11) zaopatrzona jest, w pobliżu części pośredniej, w odchodzącą promieniowo na zewnątrz rurkę (20), która odprowadza skropliny.

10. Sposób łączenia zespołu zawierającego dwa przewody, pierwszy przewód, drugi przewód oraz łącznik, służącego do odprowadzania gorących gazów z kotła, w którym przewody te łączy się wzdłuż ich osi pionowej, przy czym pierwszy przewód jest przewodem giętkim zaś drugi przewód jest sztywną, metalową końcówką wylotową z kotła, znamienny tym, że drugą część cylindryczną (12) łącznika (3, 100) pasuje się skurczowo wewnątrz drugiego przewodu (2), pierwszy przewód (1) pasuje się skurczowo wewnątrz pierwszej części cylindrycznej (11), przez otwór (17) znajdujący się w wybrzuszeniu (15) wtryskuje się materiał (16) wypełniając pierścieniową przestrzeń i tworząc uszczelnienie oraz osiowe połączenie między pierwszym przewodem (1) a łącznikiem (3, 100), które powstaje po stwardnieniu materiału.