PL197281B1 - System i sposób hodowli zwierząt - Google Patents

Abstract

1. System hodowli na swie zym powietrzu du zej liczby zwierz at, zw laszcza swi n, zawieraj acy: urz adzenia do automatycznej i elektronicznej rejestracji danych poszczególnych zwierz at, urz adzenia z blokiem rejestracji, do zapisywania zare- jestrowanych danych ka zdego zwierz ecia, urz adzenia do automatycznej identyfikacji ka zdego zwierz e- cia, znamienny tym, ze zawiera ponadto urz adzenie steruj ace (281), zawieraj ace co najmniej jednostk e obliczeniow a z blokiem logicznym, zespo ly wej scia i wyj scia oraz srodki do sterowania dzia laniem systemu, dla automatycznego okre slania: (i) w la sciwej ilo sci i ewentualnie rodzaju paszy i/lub mie- szanki paszowej dla okre slonego zwierz ecia, (ii) warunków separacji i/lub izolowania okre slonego zwierz ecia od jednego lub wielu spo sród innych zwierz at, w oparciu o zarejestrowane przez urz adzenia do auto- matycznej i elektronicznej rejestracji ………………. 39. Sposób hodowli na swie zym powietrzu du zej liczby zwierz at, zw laszcza swi n mi esnych stada, z których ka zda jest jednoznacznie identyfikowalna za pomoc a urz adzenia identyfikacyjnego, a karmienie swi n polega na tym, ze identyfikuje si e ka zda ze swi n i wysy la si e jej kod identyfi- kacyjny do urz adzenia steruj acego, wpuszcza si e swini e do zagrody urz adzenia do indywidualnego karmienia, prze- znaczonej dla jednej swini, znamienny tym, ze wyznacza si e indywidualn a ilosc paszy dla ……………………. PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (²¹) Numer zgłoszema: 3430²4 (²²) Data z^głoszema: 0².0^3.1999 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

02.03.1999, PCT/DK99/00098 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

10.09.1999, WO99/44414 PCT Gazette nr 36/99 (11) 197281 (13) B1 (51 ) IntCII.

A01K 1/00 (2006.01) (54)

System i sposób hodowli zwierząt (30) Pierwszeństwo:

03.03.1998,DK,0287/98

23.12.1998,DK,PA199801730 (73) Uprawniony z patentu:

KRISTOFFER LARSEN INNOVATION A/S, Daugard,DK (43) Zgłoszenie ogłoszono:

30.07.2001 BUP 16/01 (72) Twórca(y) wynalazku:

Jesper Kristoffer Larsen,Daugard,DK (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:

31.03.2008 WUP 03/08 (74) Pełnomocnik:

Łukaszyk Szymon,

Kancelaria Patentowa ŁUKASZYK (57) 1 i System hodowli na świeżym powietrzu dużej liczby zwierząt, zwłaszcza świń, zawierający:

urządzenia do automatycznej i elektronicznej rejestracji danych poszczególnych zwierząt, urządzenia z blokiem rejestracji, do zapisywania zarejestrowanych danych każdego zwierzęcia, urządzenia do automatycznej identyfikacji każdego zwierzęcia, znamienny tym, że zawiera ponadto urządzenie sterujące (281), zawierające co najmniej jednostkę obliczeniową z blokiem logicznym, zespoły wejścia i wyjścia oraz środki do sterowania działaniem systemu, dla automatycznego określania:

(i) właściwej ilości i ewentualnie rodzaju paszy i/lub mieszanki paszowej dla określonego zwierzęcia, (ii) warunków separacji i/lub izolowania określonego zwierzęcia od jednego lub wielu spośród innych zwierząt, w oparciu o zarejestrowane przez urządzenia do automatycznej i elektronicznej rejestraaji...................

39t Sposób hodowli na świeżym powietrzu dużej liczby zwierząt, zwłaszcza świń mięsnych stada, z których każda jest jednoznacznie identyfikowalna za pomocą urządzenia identyfikacyjnego, a karmienie świń polega na tym, że identyfikuje się każdą ze świń i wysyła się jej kod identyfikacyjny do urządzenia sterującego, wpuszcza się świnię do zagrody urządzenia do indywidualnego karmienia, przeznaczonej dla jednej świni, znamienny tym, że wyznacza się indywidualną ilość paszy dla.........................

PL 197 281 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest system oraz sposób hodowli zwierząt, zwłaszcza świń, utrzymywanych w stadzie wolnowybiegowym, do wykorzystania na otwartym powietrzu, czyli w środowisku zewnętrznym.

Hodowla świń na otwartym powietrzu, tak zwany chów wolnowybiegowy, wiąże się z pewną liczbą problemów i niedogodności, jak na przykład problemem zanieczyszczania środowiska wnikającą w grunt uryną i kałem zwierząt.

Odpowiednio do tego, środowisko może być obciążone azotanami oraz fosforanami w niepożądanym stopniu, co powoduje ograniczenia dla farmera w odniesieniu do dopuszczalnej liczby zwierząt na jednostkę obszaru pola. Ponadto, otwarte środowisko utrudnia monitorowanie poszczególnych zwierząt w odniesieniu do spożycia karmy, ciężaru, stanu zdrowia, regulacji ogrzewania, terminu inseminacji, itp. Brak kontroli poszczególnych zwierząt może doprowadzić do uboju zwierząt, które nie mają odpowiedniej wagi i wieku, marnowania kosztownej karmy, braku kontroli jakości zwierząt kierowanych do uboju, braku możliwości realizacji fazowego karmienia świń i do innych niedogodności, co jasno wynika z poniższego opisu wynalazku. Otwarte środowisko utrudnia również izolowanie w razie potrzeby konkretnego zwierzęcia od innych zwierząt, co powoduje niepotrzebne stresy zwierzęcia podczas chwytania go przez farmera.

Świnie mięsne, które w opisie oznaczają świnie hodowane w celu produkcji mięsa, czyli zwierzęta hodowane na ubój, są w obecnej nowoczesnej produkcji mięsnej karmione w masie, a ich indywidualne karmienie może odbywać się tylko ręcznie. Zwierzęta są zwykle trzymane w grupach po 15-20 sztuk. Jednakowoż, jeżeli zwierzęta są trzymane w większych stadach liczących powyżej 25-50 sztuk, a często nawet więcej, to osobniki silniejsze i bardziej agresywne będą dążyły do odpędzania pozostałych zwierząt od wspólnych muszli z karmą, powodując duże odchylenia rozmiarów i wagi świń w podobnym wieku. Powoduje to, że stado świń mięsnych w podobnym wieku może osiągnąć pożądaną wagę końcową w okresie kilku tygodni przy możliwym mniejszym lub większym stopniu marnowania środków zużywanych do wzrostu świń w większej części tego okresu. Poza tym karma jest mniej efektywnie wykorzystywana przez świnie, które nie są prawidłowo karmione, co powoduje większe zużycie karmy na kilogram wytwarzanej masy. Wreszcie w takich warunkach hodowli może pogorszyć się stan zdrowotny źle karmionych świń. W wyniku tego, sterowane indywidualne żywienie zwierząt jest korzystniejsze w porównaniu ze znanymi sposobami karmienia i może być bardziej opłacalne, jeśli jest realizowane w sposób zautomatyzowany.

Znane systemy indywidualnego karmienia stada zwierząt wymagają dużych nakładów przy większych stadach zwierząt, zwłaszcza takie systemy, w których identyfikowane jest każde zwierzę, ponieważ każda jednostka może karmić na raz tylko jedno zwierzę. Takie systemy zajmują wiele metrów kwadratowych powierzchni w przeliczeniu na liczbę zwierząt w stadzie, ponieważ każdy system ma oddzielne wejście i wyjście dla zwierząt.

Znane szopy dla chowanych wolnowybiegowo świń są zwykle budowane z materiałów lekkich, takich jak blacha, aluminium, drewno lub tworzywa sztuczne, i są one zwykle stosunkowo małe, posiadając powierzchnię około 6-10 m² i długość około 0.75-1.25 m. Taki dobór ma na celu otrzymanie szop, które z łatwością mogą być przenoszone przez personel, bez konieczności stosowania złożonego sprzętu. Otrzymanie przenośnych szop jest bardzo pożądane. Jednakowoż, lekkie materiały nie są bardzo odporne na normalne zużycie w eksploatacji, a zatem średnia trwałość szop wynosi zaledwie do około 3-4 lat. W szczególności podczas przenoszenia szop, obciążenia działające na nie są bardzo duże, zwłaszcza, jeżeli w szopie znajduje się warstwa siana i zanieczyszczeń, co jest sytuacją powszechną. Poza tym niewielkie rozmiary i ciężar szop mogą powodować ich przewracanie a ewentualnie nawet toczenie się po ziemi przy silnym wietrze, na przykład w porze zimowej. Tym samym zwierzęta są narażone na wpływy pogodowe, a prosięta mogą nawet zamarzać na śmierć.

Poza tym, rozmiary szop umożliwiają produkcję tylko ograniczonej liczby świń w jednej szopie.

Przy większej liczbie stosowanych szop wzrasta również wielkość obszaru zajętego przez hodowlę.

Wreszcie, niewielkie rozmiary szop, zwłaszcza wysokość, stanowią złe środowisko pracy personelu. Osoby z personelu nie mogą stanąć prosto wewnątrz szopy, i ponieważ większość szop ma tylko jedno wyjście, to locha może zablokować wyjście, kiedy osoba znajduje się wewnątrz szopy, przy czym locha może też ugryźć lub przygnieść tą osobę powodując złamania lub inne uszkodzenia.

Znane szopy cechuje ograniczona izolacja, przy czym współczynnik przenikania ciepła wynosi zwykle 0.69 W/(m2xK). Dlatego w chłodną pogodę cyrkulację powietrza w szopie redukuje się do miPL 197 281 B1 nimum, dla utrudnienia przenikania do szopy zimnego powietrza z zewnątrz. Poza tym, dla utrzymania ciepła świnie zbijają się w tłum. Wewnątrz szopy występuje tendencja do zwiększania wilgotności, co może powodować infekcje dróg oddechowych u zwierząt, a większe lub silniejsze zwierzęta mogą odpędzać mniejsze i słabsze z najlepszych miejsc, lub mogą układać się na nich, powodując przyduszanie mniejszych zwierząt.

Wspomniane powyżej problemy mają bardzo ważne znaczenie dla hodowli świń na otwartym powietrzu, która nastręcza dodatkowego problemu wystawiania zwierząt na wpływ temperatury i zmian prędkości wiatru na otwartym powietrzu, co wymaga regulacji ilości podawanej karmy.

W opisie WO 96/199912 przedstawiono system zarządzania stadem swobodnie chodzących zwierząt, na przykład krów lub innych zwierząt mlecznych. System obejmuje punkt dojenia zlokalizowany w obszarze odbioru, i stanowisko dojenia z obszarem oddzielającym, w przypadku konieczności wyłączenia krowy wskutek choroby. Ponieważ jednak oddzielenie z powodu choroby może być związane z zabiegami, które z kolei mogą również stanowić złe doświadczenie dla krowy, może ona nie wchodzić na stanowisko dojenia odpowiednio często. Problem opisany w tym dokumencie stanowi możliwość leczenia zwierzęcia bez negatywnego wpływania na zachowanie się zwierzęcia. Problem zostaje rozwiązany w systemie, w którym krowa opuszczająca stanowisko dojenia jest odprowadzana z powrotem do obszaru pobierania, gdzie znajdują się środki paszowe, i gdzie krowa nie musi wchodzić do urządzenia oddzielającego. Dokument wspomina o wykorzystaniu urządzeń identyfikacyjnych, urządzeń do karmienia, urządzeń sterujących, służących do sterowania stanem bramek, stosowanych w połączeniu ze stanowiskiem dojenia i połączonymi obszarami pobierania i selekcji. Jednakowoż system nie ma odniesienia do sterowanego i indywidualnego sterowanego codziennego karmienia zwierząt na podstawie zarejestrowanych danych każdego zwierzęcia.

Patent US 5.673.647 dotyczy zautomatyzowanego sposobu i systemu zapewniającego indywidualną elektroniczną identyfikację zwierząt oraz pomiar i ilościowe zarządzanie bydłem i karmieniem dużego bydła. Zwierzęta identyfikuje się indywidualnie oraz waży, a ponadto mierzy się ich wymiary zewnętrzne i parametry tkanek wewnętrznych ciała. Indywidualną identyfikację i rejestrację bydła w odniesieniu do informacji fizycznych i innych wykorzystuje się następnie do obliczania optymalnego czasu uboju. W opisie tym nie ma jednak wzmianki o indywidualnym karmieniu bydła, lub o urządzeniach do karmienia, a bydło jest karmione bezpośrednio na ziemi w stadzie.

Opis DE 301864 A1 odnosi się do postępowania ze świniami, zwłaszcza maciorami, w pomieszczeniach. Dokument wspomina o rejestrowaniu danych o lochach, włącznie z ich wagą, które wykorzystywane są do wyznaczenia potrzebnej ilości karmy, przypuszczalnie przez wykorzystanie standardowych kluczy żywieniowych dla loch. Przedmiotem tego wynalazku jest specjalny system żywienia/separacji, gdzie locha po separacji jest transportowana (w wagonie) do bloku karmienia. W opisie tym wspomina się, że system może być wykorzystywany również w przypadku świń mięsnych. Nie podano w nim jednak żadnej zasady systemu chowu na zewnątrz.

Opis GB 2 232 053 odnosi się do systemu żywienia w chowie wolnowybiegowym loch, z których każda zaopatrzona jest w transponder. System zawiera antenę, która rejestruje przechodzenie loch i komunikuje się z komputerem, który dokonuje określenia, czy locha powinna być karmiona. W takim przypadku locha ma swobodne wejście do obszaru pobierania przed maszynami karmiącymi. Nie ma wzmianki o indywidualnym żywieniu lochy, która pobiera standardową porcję karmy.

Opis WO 91/03930 odnosi się do systemu elektronicznej identyfikacji zwierzęcia, który równocześnie rejestruje ilość karmy, którą zjada zwierzę z dowolnej ilości karmy.

Celem wynalazku jest opracowanie systemu hodowli, zwłaszcza świń, na otwartym powietrzu, w warunkach wolnowybiegowych, w sposób wysoce zautomatyzowany dla zapewnienia niewielkiego zapotrzebowania na pracę ręczną, a równocześnie zapewnienia pełnej kontroli wykorzystania zasobów przez zwierzęta, tak aby umożliwić poprawną ekonomicznie, korzystną środowiskowo i ekologicznie hodowlę zwierząt, oraz stworzyć warunki jak najlepszej opieki nad zwierzętami.

Jakkolwiek poniższy opis dotyczy systemu hodowli świń, to zakres wynalazku obejmuje także wykorzystanie wynalazku do systemu dostosowanego do hodowli owiec. Specjalista, na podstawie wynalazku i jego opisu jest w stanie dokonać odpowiednich modyfikacji w odniesieniu do wymiarów osłon i innych urządzeń opisanych szczegółowo poniżej, tak aby system mógł nadawać się dla owiec.

Istotą wynalazku jest system obejmujący a) urządzenia do automatycznej i elektronicznej rejestracji danych poszczególnych zwierząt, b) urządzenia do zapisywania zarejestrowanych danych każdego zwierzęcia zawierające blok rejestracji, c) urządzenia do automatycznej identyfikacji każdego zwierzęcia, charakteryzujący się tym, że dodatkowo obejmuje d) urządzenie sterujące, zawierające co

PL 197 281 B1 najmniej jednostkę obliczeniową z blokiem logicznym, zespoły wejścia i wyjścia oraz środki do sterowania działaniem systemu, dla automatycznego określania właściwej ilości i ewentualnie rodzaju paszy i/lub mieszanki paszowej dla określonego zwierzęcia, warunków separacji i/lub izolowania określonego zwierzęcia od jednego lub wielu spośród innych zwierząt, w oparciu o zarejestrowane przez urządzenia do automatycznej i elektronicznej rejestracji danych poszczególnych zwierząt dane każdego zwierzęcia obejmujące co najmniej jeden parametr spośród jego temperatury skóry, temperatury ciała, ciężaru i/lub grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie oraz ewentualnie w oparciu o warunki atmosferyczne w otoczeniu zwierzęcia, takie jak temperatura czy prędkość wiatru, e) urządzenia do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia każdego zwierzęcia, zawierające jedną lub wiele zagród o rozmiarach odpowiednich dla umieszczenia jednego zwierzęcia, z których każda ma selektywnie otwierane i zamykane wejście i co najmniej jedno wyjście oraz co najmniej jedną muszlę na paszę, oraz zbiornik na paszę, układ doprowadzający paszę ze zbiornika do każdej muszli, dla automatycznego dostarczania zidentyfikowanemu zwierzęciu właściwej ilość paszy i/lub mieszanki paszowej i automatycznego określania, czy zwierzę jest zaopatrywane we właściwą ilość paszy w wyznaczonym czasie, i elektronicznie połączone z urządzeniami do automatycznej identyfikacji (c) oraz urządzeniem sterującym (d), przy czym blok rejestracji (b) jest uaktywniany poprzez urządzenia do automatycznej identyfikacji (c), identyfikujące zwierzę przed uzyskaniem dostępu do urządzeń do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia (e), zaś urządzenia (a) - (e) rozmieszczone są na przynajmniej częściowo ogrodzonym obszarze pola na świeżym powietrzu.

Przez karmienie regularne zwykle rozumie się korzystnie karmienie średnio raz dziennie, sięgające od trzech karmień w tygodniu do dwóch-trzech karmień dziennie. Interwał między karmieniami może być mniej więcej stały, na przykład 36 godzin lub może być zgodny ze stałym schematem, na przykład 24/12/24 godzin. Interwał ten może być dostosowany również do temperatury zewnętrznej, ponieważ przy zimnej pogodzie może być potrzebne częstsze karmienie. Przy stosowaniu systemu sterującego według wynalazku, takie indywidualne regularne karmienie każdego poszczególnego zwierzęcia jest możliwe dzięki temu, że możliwe jest programowanie specyficznego dla każdego zwierzęcia interwału pomiędzy karmieniami.

W razie potrzeby, korzystne jest zamknięcie ogrodzeniem pola na otwartym powietrzu. Ogrodzenie może być dostosowane do konkretnych zwierząt. Jednakowoż, ponieważ zwierzęta pobierają karmę regularnie, to jest bardzo prawdopodobne, że zwierzę samo wróci do obszaru karmienia. W innych sytuacjach ten obszar pola można usytuować tak, aby miał granice naturalne, na przykład rzekę. Odpowiednio do tego, obszar pola może zawierać części lasu lub innych środowisk naturalnych nadających się hodowli zwierząt.

System według wynalazku zawiera korzystnie także (f) urządzenia do automatycznego oddzielania i/lub izolowania jednego lub wielu spośród zidentyfikowanych zwierząt od pozostałych zwierząt, które to urządzenia w korzystnej realizacji systemu są zintegrowane z urządzeniem do karmienia (e).

Urządzenie automatycznego identyfikowania poszczególnych zwierząt (c) ma korzystnie postać przytwierdzonego do zwierzęcia (korzystnie do ucha) znacznika lub tabliczki zawierającej i/lub otrzymującej informacje, które są wysyłane i/lub automatycznie rejestrowane przez blok rejestracji (b).

Urządzenie do automatycznego oddzielania i/lub izolowania (f) ma korzystnie postać bloku separacji zawierającego drzwi wejściowe dla zwierzęcia wchodzącego do bloku i element kierujący zwierzę do jednych z co najmniej dwojga drzwi wyjściowych, wykonany korzystnie w formie obrotowego płotka.

Element kierujący jest korzystnie napędzany automatycznie, w szczególności na podstawie co najmniej jednej z danych obejmujących ciężar, temperaturę ciała, grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie zwierzęcia, zużycie karmy i identyfikację danego zwierzęcia.

W korzystnej realizacji systemu według wynalazku urządzenia do indywidualnego karmienia (e) zawierają dodatkowo wspólne wejście dla zwierząt wchodzących do zagród i układ do selektywnego przepuszczania zwierząt przez to wspólne wejście oraz elementy kierowania zwierząt ze wspólnego wejścia do właściwej zagrody wybranej spośród zbioru zagród. Ponadto system taki korzystnie zawiera układ do realizacji identyfikacji składający się ze zbioru transponderów, z których każdy ma niepowtarzalny kod identyfikacyjny, przy czym w transpondery zaopatrzone są wszystkie zwierzęta, oraz z urządzenia nadawczo-odbiorczego odczytującego kody identyfikacyjne transponderów, przy czym urządzenie to jest umieszczone w pobliżu wspólnego wejścia.

Ponadto urządzenie do indywidualnego karmienia (e) może korzystnie zawierać zagrodę wejściową o rozmiarach wystarczających do pomieszczenia tylko jednego zwierzęcia, przy czym wejście do zagrody wejściowej stanowi wspólne wejście, a zagroda wejściowa zawiera układ do selektywnego

PL 197 281 B1 wypuszczania zwierzęcia znajdującego się w zagrodzie wejściowej, oraz układ do wyznaczania i do transmitowania do urządzenia sterującego co najmniej jednego z parametrów każdego zidentyfikowanego zwierzęcia przechodzącego przez wspólne wejście obejmujących ciężar zwierzęcia, temperaturę skóry zwierzęcia mierzoną za pomocą promieniowania podczerwonego od zwierzęcia, temperaturę ciała zwierzęcia mierzoną za pomocą czujnika zainstalowanego na zwierzęciu i grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie zwierzęcia.

Ponadto korzystne jest aby urządzenie do indywidualnego karmienia (e) zawierało dodatkowo elementy selektywnego oddzielania zidentyfikowanych zwierząt przepuszczonych przez wspólne wejście do co najmniej jednej zagrody separacyjnej.

Według wynalazku pożądane jest aby zbiór zagród urządzenia do indywidualnego karmienia był umieszczony na obracającej się platformie, a przełączanie między stanem wpuszczania zwierzęcia, a stanem wypuszczania odbywało się w wyniku ruchu obrotowego platformy, przy czym wyjątkowo korzystne jest rozwiązanie, w którym otwór będący wejściem do każdej zagrody urządzenia do indywidualnego karmienia stanowi również wyjście z tej zagrody.

System według wynalazku jest w korzystnym przykładzie realizacji wyposażony dodatkowo w co najmniej jedno z urządzeń obejmujących urządzenie do mierzenia ciężaru zidentyfikowanego zwierzęcia, urządzenie do kontroli objętości/stopnia podskórnego tłuszczu na wybranych obszarach ciała zidentyfikowanego zwierzęcia i urządzenie do kontroli temperatury ciała zidentyfikowanego zwierzęcia, a ponadto bardzo korzystne jest dodatkowe wyposażenie go w urządzenia do rejestrowania wszelkich ewentualnych medycznych lub innych kuracji, odnośnie dozowania, czasu i typu kuracji, oraz w urządzenia do wykrywania i wybierania zwierząt gotowych do uboju.

Przykładowo po wyznaczeniu przynajmniej wagi świni, można na podstawie tej wagi wyznaczyć ilość karmy podawaną danej świni. W charakterze parametru do regulowania ilości karmy można wykorzystywać ogólny stan danego zwierzęcia. Ponadto w przypadku stad świń na otwartym powietrzu, podawanie karmy poszczególnym zwierzętom powinno być regulowane zależnie od stanu środowiska. Tak więc, system według wynalazku powinien zawierać urządzenia do regulowania ilości karmy podawanej poszczególnym zwierzętom, odpowiednio do działającej na zwierzęta temperatury, i ewentualnie prędkości wiatru.

Korzystna postać systemu według wynalazku obejmuje także co najmniej jedną osłonę dla zwierząt, w postaci szopy dostosowanej zwłaszcza dla świń a w szczególności świń przeznaczonych na mięso i mających co najmniej 28 dni, która to szopa jest korzystnie przenośna i/lub zamknięta.

Konstrukcja szopy winna być prosta i przenośna, tak aby można ją było łatwo przemieszczać między obszarami pola. Jak opisano szczegółowo w opisie figur rysunku, korzystne jest, jeśli według wynalazku wykorzystuje się podstawową konstrukcję szopy, którą modyfikuje się odpowiednio do specyficznego wykorzystania.

Osłona, czyli szopa może mieć kształt szopy standardowej dla zapewnienia osłony dla loch bez innych świń lub dla świń mięsnych, z których obie grupy mogą przebywać razem wewnątrz osłony bez specjalnego jej dostosowywania. Odpowiednio do tego, w jednej z korzystnych odmian wykonania wymiary standardowej osłony, opisanej w związku z rysunkiem, są zmodyfikowane dla zgodności z pożądaną liczbą zwierząt, dla których osłonę zapewnia szopa.

Szopa systemu według wynalazku może w szczególności stanowić szopę porodową dla świń, zawierającą co najmniej jeden element przytrzymujący lochę i co najmniej jedną osłonę dla prosiąt albo alternatywnie szopę rodzinną dla świń, przystosowaną do pomieszczenia co najmniej jednej lochy z prosiętami w wieku do około 3 do 8 tygodni, która jest podzielona za pomocą płyty z otworem na co najmniej dwie części, jedną dla prosiąt i drugą dla co najmniej jednej lochy, przy czym rozmiary otworu w płycie rozdzielającej umożliwiają przejście przez ten otwór tylko prosiętom.

Jeżeli szopa jest przeznaczona dla rodzących loch, to jest ona wyposażona w jeden lub więcej, korzystnie w dwa, elementy unieruchamiające lochy, umożliwiające w razie potrzeby manipulowanie prośną lochą. Osłona dla prośnych loch zawiera również pewien obszar, w którym prosięta są chronione przed lochą. Przy czym szopa jest korzystnie podzielona w taki sposób, że prosięta mogą znaleźć bezpieczne schronienie, będąc nadal w polu widzenia lochy. Oddzielenie może być przykładowo zrealizowane w wyniku obniżenia dachu po jednej stronie osłony. Prosięta automatycznie znajdą obszar bezpieczny, jeżeli w tym obszarze szopy zlokalizowana jest lampa ogrzewająca dla prosiąt. Obszar bezpieczny zapobiega zabiciu prosiąt w wyniku położenia się na nich lochy.

Korzystne jest aby szopa według wynalazku posiadała izolowane ściany osłonowe o izolacyjności poniżej 0.6 W/m² i/lub zawierała urządzenie do wentylacji.

PL 197 281 B1

Szopy według wynalazku są w zasadzie zaopatrzone w izolowane ścianki osłonowe, przy czym korzystne jest, jeśli są one przemieszczane jako jedna całość. Poza tym osłony są zwykle bez podłogi, co również ułatwia manipulowanie szopami i ich przemieszczanie. Osłony mogą być umieszczane bezpośrednio na ziemi. Poza tym, osłony są ewentualnie zaopatrzone w urządzenia wentylacyjne, takie jak na przykład okna.

Wykorzystywanym w systemie urządzeniem do karmienia zwierząt jest korzystnie dozownik przekaźnikowy, a urządzeniami do oddzielania i/lub izolowania zwierząt są drzwi wejściowe i drzwi wyjściowe oraz bramka znajdująca się między drzwiami wejściowymi a wyjściowymi, uniemożliwiająca zwierzęciu opuszczenie szopy przez drzwi wejściowe.

Ponadto jedna z korzystnych realizacji systemu według wynalazku zakłada, że urządzenie do automatycznej separacji i/lub izolowania zidentyfikowanego zwierzęcia od pozostałych zwierząt jak i blok separacji zintegrowany z urządzeniem do karmienia są umieszczone w przenośnej szopie.

Wyjątkowo korzystne jest aby system według wynalazku zawierał także co najmniej jedno urządzenie do zbierania wody, tzw. szlamnik, wykonany korzystnie w formie przenośnej i korzystnie umieszczony tak, żeby zwierzęta wychodzące z szopy wchodziły do niego na drodze do urządzenia sterowanego karmienia zwierząt.

Szlamnik może być wyposażony w urządzenie odsączające, do wyładowania jego zawartości oraz rurę odprowadzającą przyłączoną do urządzenia odsączającego w celu odprowadzenia wyładowanej części zawartości szlamnika.

W takim przypadku korzystne jest aby poprzez urządzenie odsączające, do szlamnika został dołączony układ oczyszczania ścieków, korzystnie w postaci naturalnej podściółki trzcinowej, odbierającej wyładowaną część zawartości szlamnika.

Szlamnik według wynalazku korzystnie posiada urządzenia do wprowadzania do niego cieczy.

Ponieważ świnie przy ciepłej pogodzie przy temperaturze 10-12°C wymagają chłodzenia, to system hodowli według wynalazku powinien zawierać szlamnik. Poza tym świnie wolą oddawać mocz i kał w obszarze wilgotnym i to wykorzystuje się w lokalizacji szlamnika na polu, tak aby zwierzęta opuszczające osłonę (rano) wchodziły do szlamnika znajdującego się na ich drodze do urządzenia do sterowania karmieniem. Tym samym mocz i kał świń zostanie w zasadzie izolowany w szlamniku.

Szlamnik powinien mieć takie wymiary i taką konstrukcję, że zwierzęta mogą wchodzić i wychodzić ze szlamnika izolowanego w swojej dolnej części za pomocą przegrody, która w zasadzie zapobiega przeciekaniu do środowiska znajdujących się w szlamniku substancji zawierających mocz i kał.

Szlamnik może być wyposażony w środki spustowe do odprowadzania części zawartości szlamnika, przy czym system dodatkowo zaopatrzony jest w środki połączeniowe, na przykład kanał lub rurę, dołączone do środków spustowych w celu odprowadzania usuwanej części ze szlamnika. Szlamnik może być dołączony do systemu oczyszczania ścieków, na przykład naturalnego osadnika trzcinowego, przy czym system oczyszczania ścieków dołączony jest do szlamnika przez elementy spustowe w celu odbioru części uwalnianej ze szlamnika. Najodpowiedniejszy system oczyszczania ścieków zawierających mocz i kał jest wytwarzany i sprzedawany przez firmę Bioscan A/S, w Danii.

Szlamnik do wykorzystania w systemie hodowli według wynalazku, posiada wymiary pozwalające na pomieszczenie w nim co najmniej jednego ze zwierząt i taką konstrukcję, że zwierzęta mogą wchodzić do szlamnika i wychodzić z niego, przy czym jest on w zasadzie izolowany dołem od środowiska naturalnego pewną barierą zasadniczo zapobiegającą przeciekaniu substancji zawartych w szlamniku do środowiska.

W znanym konwencjonalnym systemie osadnika trzcinowego ścieki przepływają nad podłożem lub przez podłoże, na przykład piasek, żwir, lub glebę, w którym rosną trzciny. Konwencjonalny układ osadnika trzcinowego może być osadnikiem z poziomym przepływem, w którym ścieki przepływają w poprzek osadnika trzcinowego zawierającego odpowiednie rośliny. Ścieki są przy tym doprowadzane do dopływu na jednym końcu układu i wolno przepływają poziomo w poprzek osadnika aż do odpływu na przeciwległym końcu układu przepływowego.

Szczególnie korzystne jest trwałe lub tymczasowe połączenie urządzenia sterującego systemu za pomocą sieci telekomunikacyjnej z systemem nadzoru zdalnego, z którego może być nadzorowane i przynajmniej częściowo sterowane funkcjonowanie systemu.

System hodowli według wynalazku może w szczególności służyć do hodowli owiec.

Korzystne jest takie wykonanie systemu, w którym powierzchnia pola przypadająca na jedno zwierzę jest nie mniejsza niż 10 m².

PL 197 281 B1

Istotą wynalazku jest także sposób hodowli na świeżym powietrzu dużej liczby zwierząt, zwłaszcza świń mięsnych stada, z których każda jest jednoznacznie identyfikowalna za pomocą urządzenia identyfikacyjnego, a karmienie świń polega na tym, że identyfikuje się każdą ze świń i wysyła się jej kod identyfikacyjny do urządzenia sterującego, wpuszcza się świnię do zagrody urządzenia do indywidualnego karmienia, przeznaczonej dla jednej świni, charakteryzujący się tym, że wyznacza się indywidualną ilość paszy dla każdej świni w oparciu o jej zarejestrowane dane obejmujące co najmniej jeden parametr spośród temperatury skóry, temperatury ciała, ciężaru i/lub grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie świni, oraz ewentualnie w oparciu o warunki atmosferyczne w otoczeniu świni, takie jak temperatura czy prędkość wiatru, karmi się każdą świnię wyznaczoną indywidualnie dla niej ilością paszy i wypuszcza się świnię z zagrody urządzenia do indywidualnego karmienia, przy czym całym procesem karmienia steruje się za pomocą urządzenia sterującego, które w oparciu o zarejestrowane dane każdej świni określa ponadto warunki jej oddzielenia i/lub izolowania od stada.

Dodatkowo korzystne jest aby identyfikacja każdej świni polegała na odczytaniu, za pomocą urządzenia nadawczo-odbiorczego, niepowtarzalnego kodu identyfikacyjnego z transpondera umieszczonego na tej świni.

Ponadto wyjątkowo korzystna jest sytuacja, w której sposób według wynalazku obejmuje wyznaczanie i zapisywanie w pamięci urządzenia sterującego co najmniej jednego z następujących parametrów każdej zidentyfikowanej świni: wagi świni, temperatury skóry świni mierzonej za pomocą promieniowania podczerwonego od zwierzęcia, temperatury ciała świni mierzonej czujnikiem zainstalowanym na świni i grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie świni.

Dodatkowo bardzo korzystne jest aby sposób obejmował uaktywnianie elementów selektywnego oddzielania zidentyfikowanych zwierząt kierujących świnię do zagrody separacyjnej realizowane przez urządzenie sterujące w zależności od warunków separacji i/lub izolowania określonej świni od stada.

Ponadto w korzystnej odmianie sposobu według wynalazku, działanie urządzenia sterującego jest co najmniej okresowo monitorowane za pomocą systemu nadzoru zdalnego dołączanego tymczasowo poprzez sieć teledacyjną.

Sieć teledacyjna może stanowić sieć lokalną, sieć prywatną lub publiczną albo rozległą sieć komputerową - jak również obejmować łączność przez satelitę lub telefon przenośny lub dowolną kombinację wspomnianych powyżej sieci lub środków łączności.

Informacje zawarte w urządzeniu sterującym mogą być przekazywane stronom trzecim, na przykład doradcom do spraw gospodarki rolnej, weterynarzom, rzeźniom, bankom, itp. Korzystne jest, jeśli system jest zabezpieczony przed niewłaściwym wykorzystaniem przez zastosowanie indywidualnych haseł dla każdej strony mającej dostęp do systemu.

W przypadku umowy kontraktacyjnej z rzeźnią, może ona wykorzystywać otrzymywaną informację jako podstawę do planowania produkcji. Może ona na przykład zamawiać i/lub zbierać wybrane świnie. Wybór może być oparty na przykład na wadze i/lub grubości warstwy tłuszczowej na grzbiecie poszczególnych świń, na zarejestrowanej wartości temperatury, na informacji o chorobie i/lub o podawaniu danych leków.

Opisany system i sposób według wynalazku przeznaczony do indywidualnego karmienia zwierząt, mogą być wykorzystywane niezależnie, lecz korzystne jest, jeśli są wykorzystywane wraz z systemami dla zwierząt stadnych, na przykład owiec lub zwłaszcza świń.

Ważnym aspektem wynalazku jest to, że urządzenie sterujące jest na stałe lub tymczasowo połączone przez sieć telekomunikacyjną z systemem nadzorującym, z którego może być kontrolowane i przynajmniej częściowo sterowane funkcjonowanie systemu. Odpowiednio do tego, możliwe jest nadzorowanie każdego kroku zwierzęcia i/lub sterowanie przez dowolną osobę lub instytucję, która ma zezwolenie na wejście do systemu. System może obejmować instytucje sterujące, jak na przykład organizacje opieki nad zwierzętami i instytucje państwowe. Jednakowoż, system jest w szczególności dostosowany do potrzeb osób bezpośrednio zaangażowanych w hodowlę, jak na przykład farmerów, kontrolerów, weterynarzy, jednego lub wielu inwestorów, rzeźni, dostawców paszy lub dowolnej innej osoby, która może mieć interes w znajomości stanu systemu. Możliwe współdziałanie osób związanych z systemem hodowli według wynalazku wynikają ze schematu pokazanego na rysunku fig. 27-30.

Bardzo ważny aspekt wynalazku stanowią urządzenia do automatycznego identyfikowania poszczególnego zwierzęcia. Urządzenia te w ogólnej postaci oznaczają znacznik lub tabliczkę przytwierdzoną do zwierzęcia, a ponadto urządzenia te mogą również obejmować bardziej złożone systemy, na przykład z kodem paskowym lub identyfikatorem irysowym. Urządzenia do identyfikacji zawierają lub są zdolne do osiągnięcia informacji odnoszących się do świń, które są automatycznie rejestrowane

PL 197 281 B1 w bloku rejestracji będącym w łączności na przykład z szopą do karmienia lub w łączności z urządzeniami do automatycznego oddzielania i/lub izolowania zidentyfikowanego zwierzęcia od jednego lub więcej spośród innych zwierząt.

Korzystne jest, jeśli poszczególne zwierzę zaopatrzone jest w tabliczkę zamocowaną na ciele zwierzęcia, na przykład na jego uchu. Zwierzę może mieć więcej niż jeden znak, na przykład znak na każdym uchu, przy czym znak może wędrować wraz z ubitym zwierzęciem aż do konsumenta. W przypadku, kiedy pożądane jest śledzenie drogi zwierzęcia, możliwe jest wykorzystanie znaku lub niewielkiej części znaku stale obecnego przy finalnym produkcie.

Zespół rejestracyjny w jednej z korzystnych odmian wykonania jest aktywowany obecnością ucha zwierzęcia noszącego znak, kiedy zwierzę znajduje się w szopie lub wchodzi do szopy do karmienia.

Celem identyfikowania poszczególnego zwierzęcia jest na przykład zaopatrywanie danego zwierzęcia w kontrolowaną indywidualną ilość karmy i/lub mieszanki paszowej sporządzonej w oparciu o identyfikację zwierzęcia. Definicja sterowanego karmienia według wynalazku obejmuje także zaopatrywanie danego zwierzęcia w karmę dowoli w wymagającej tego sytuacji. W szczególności system może zawierać urządzenia do wyznaczania wagi identyfikowanego zwierzęcia, i w zależności od wyniku jej pomiaru może odbywać się wyznaczanie konkretnej ilości paszy lub mieszanki paszowej. Jest to szczególnie korzystne w przypadku indywidualnego karmienia świń mięsnych, kiedy to poszczególne świnie o wadze poniżej średniej wagi dla swojego wieku mogą otrzymywać dodatkową ilość karmy.

System według wynalazku nadaje się również do identyfikowania zwierząt, które z pewnych powodów nie otrzymały spodziewanej wyznaczonej ilości karmy w wyznaczonym okresie czasu, ponieważ system identyfikacyjny może stwierdzić, czy wszystkie zwierzęta rozpoznane przez system odwiedziły szopę do karmienia.

Ogólnie biorąc, rejestracja i kontrola zwierząt realizowane są korzystnie za pomocą sprzętu standardowego, na przykład transponderów usznych, stacjonarnych i ręcznych urządzeń nadawczoodbiorczych do łączności z transponderami, urządzeń do rejestracji temperatury, urządzeń do znakowania zwierząt, urządzeń do pomiaru grubości warstwy tłuszczu na grzbietach świń mięsnych, wagi, itp. Sprzęt tego rodzaju jest ogólnie dostępny w handlu i można go nabywać u pewnej liczby producentów, jak na przykład Schauer (Szwajcaria), Laprova (Dania) lub SKIOLD datamix a/s (Dania) i innych wytwórców.

System hodowli może być dostosowany do objęcia nim od 25 do 100000 zwierząt, lecz korzystnie każda jednostka zawiera pojedyncze stado obejmujące od 25 do 1000 zwierząt, co sprzyja ograniczeniu rozprzestrzeniania się chorób. Z niniejszego opisu jasno wynika, że system według wynalazku obejmuje dobór opisanych korzystnych odmian wykonania, na przykład wybór opisanych szop dla zapewnienia osłony danej grupie zwierząt żyjących razem w jednym obszarze pola podzielonym tylko odpowiednimi płotkami.

Korzystne jest, jeśli system zawiera urządzenia do realizacji jednoznacznej identyfikacji każdego zwierzęcia stada, przy czym urządzenia są zorganizowane tak, że umożliwiają identyfikację zwierzęcia przed włączeniem go w system. Identyfikacja odbywa się automatycznie, a cechami identyfikacyjnymi zwierzęcia mogą być oczy lub inne, naturalne, lecz niepowtarzalne cechy charakterystyczne zwierzęcia albo znacznik z kodem, na przykład kodem wizualnym, w szczególności kodem paskowym, kodem literowym lub inne znaki wizualne.

Dla utrzymywania zdalnej kontroli i sterowania systemem, system może być wyposażony również w elektroniczne kamery wizyjne lub urządzenia do zdjęć statycznych.

Ponadto, system może zawierać również urządzenia do selektywnego oddzielania zidentyfikowanych zwierząt po ich przepuszczeniu przez wspólne wejście do przynajmniej jednej zagrody separacyjnej. Powodem separacji może być przykładowo to, że zwierzę jest przeznaczone na ubój, jest chore lub, jeżeli w stadzie są lochy, że ma ruję i powinno być inseminowane lub, że zbliża się poród.

Dla zaoszczędzenia obszaru i efektywności wykorzystania wyposażenia, zbiór zagród w systemie może być umieszczony na platformie, przy czym system zawiera urządzenia do obracania platformy, korzystnie ze stałą prędkością kątową, a komutacja między stanem przepuszczania a stanem nieprzepuszczania odbywa się przez ruch obrotowy platformy. W przypadku takiej konstrukcji, korzystne jest również, jeżeli każde ogrodzenie jest zaopatrzone w wyjście z tej zagrody.

W prostej wersji, każdemu zwierzęciu znajdującemu się samemu w zagrodzie pozwala się zjadać taką ilość karmy, jaką chce. Natomiast w korzystnej odmianie wykonania wynalazku, urządzenia sterujące działaniem systemu mogą sterować tą ilością i ewentualnie typem karmy dostarczanej do indywidualnie wyznaczonego zwierzęcia. Typ karmy może stanowić pewną mieszankę różnych typów

PL 197 281 B1 karmy dostarczanych z kilku pojemników na karmę. Korzystne jest, jeśli ilość karmy jest dobierana tak, aby świnie mięsne musiały znaleźć około 10% dziennej porcji karmy poza zagrodą na polu, co pozwala utrzymać dobry stan fizyczny zwierząt i podwyższa jakość mięsa.

System według wynalazku może być wykorzystywany dla kilku rodzajów zwierząt, na przykład owiec lub świń, ale w szczególności nadaje się on do indywidualnego żywienia świń, zwłaszcza świń mięsnych.

Ponadto system hodowli według wynalazku może zawierać urządzenia do uboju zwierząt, przy czym urządzenia te powinny znajdować się w bliskości ogrodzonego obszaru pola, korzystnie w postaci urządzeń przenośnych, tak aby czas transportu zwierząt został możliwie maksymalnie ograniczony, gdyż stresy zwierząt obniżają jakość mięsa. Odpowiednio do tego zespół wyposażenia do uboju zwierząt lokuje się w takiej odległości od miejsca przebywania zwierząt, że czas transportu zwierząt z ich miejsca przebywania do tych urządzeń, na przykład za pomocą ciągnika, nie przekracza 30 minut, łącznie z załadunkiem i rozładunkiem zwierząt z urządzeń transportowych. W celu zminimalizowania zanieczyszczenia środowiska, zespół wyposażenia do uboju zwierząt zawiera urządzenia do zbierania odpadów rzeźniczych.

Krótki opis figur rysunku

Fig. 1 przedstawia standardową szopę w widoku z boku,

Fig. 2 przedstawia standardową szopę w widoku od jednego z końców,

Fig. 3 przedstawia standardową szopę w przekroju,

Fig. 4 przedstawia przepływ powietrza wentylującego w standardowej szopie,

Fig. 5 przedstawia wnętrze szopy porodowej,

Fig. 6 przedstawia wnętrze szopy rodzinnej,

Fig. 7 przedstawia wnętrze szopy z osłonami,

Fig. 8 przedstawia wnętrze szopy do obsługi transpondera, i do karmienia,

Fig. 9 przedstawia wnętrze szopy separacyjnej,

Fig. 10 przedstawia wnętrze szopy do pojenia,

Fig. 11 przedstawia wnętrze szopy służącej do karmienia,

Fig. 12 przedstawia pierwszą część przenośnej rzeźni,

Fig. 13 przedstawia drugą część przenośnej rzeźni,

Fig. 14 przedstawia obie części, pierwszą i drugą, przenośnej rzeźni złożone razem w jeden blok,

Fig. 15 a) i b) przedstawiają przenośny - szlamnik,

Fig. 16 przedstawia rozmieszczenie na polu typu A,

Fig. 17 przedstawia rozmieszczenie na polu typu B,

Fig. 18 przedstawia rozmieszczenie na polu typu C,

Fig. 19 przedstawia rozmieszczenie na polu typu D,

Fig. 20 przedstawia rozmieszczenie na polu typu E,

Fig. 21 przedstawia sieć działań ukazującą modyfikacje standardowego oprogramowania do implementacji kontroli rui,

Fig. 22 przedstawia sieć działań ukazującą modyfikacje standardowego oprogramowania do implementacji kontroli płodności w przypadku późnego odsadzenia prosiąt,

Fig. 23 przedstawia sieć działań ukazującą modyfikacje standardowego oprogramowania do implementacji fazowego karmienia świń w systemach automatycznych,

Fig. 24 przedstawia w widoku od góry system zawierający wyposażenie separacyjne i karuzelę do karmienia,

Fig. 25 przedstawia system z fig. 24 umieszczany wewnątrz szopy do karmienia,

Fig. 26 przedstawia przekrój systemu z fig. 25, a

Fig. 27-30 przedstawiają schemat ukazujący zależności wzajemne różnych składników wolnowybiegowej produkcji świń mięsnych.

Szczegółowy opis figur

Fig. 1-26 przedstawiają pewną liczbę korzystnych odmian wykonania i szczegółów systemu i sposobu hodowli według wynalazku.

Zabudowania do systemu chowu wolnowybiegowego

Na rysunku fig. 1-15 przedstawiono pewną liczbę budynków i innych konstrukcji, które mogą znaleźć zastosowanie w systemie hodowli według wynalazku. Przedstawione budynki i konstrukcje są odpowiednie dla systemu hodowli, przy czym możliwe jest również wykorzystanie innych podobnych struktur. Korzystne jest, jeśli budynki przeznaczone do ustawienia na polach są przenośne, co ozna10

PL 197 281 B1 cza, że mogą być przemieszczane z jednego pola na inne bez niepotrzebnego rozbierania ich na polu. Wymaganie to wynika z obowiązujących przynajmniej w Danii przepisów prawnych mówiących, iż ze względów środowiskowych na polach co drugi rok powinny być zakładane uprawy roślinne.

Na rysunku fig. 1-4 przedstawiono standardową szopę 1, a na fig. 5-11 - pewną liczbę modyfikacji tej szopy standardowej, do zastosowania w celach specjalnych. Widok zewnętrzny standardowej szopy przedstawiono w widoku z boku na rysunku fig. 1 a w widoku od jednego z końców na fig. 2, z ukazaniem wymiarów zewnętrznych w milimetrach. Z rysunku fig. 2 widać, że szopa 1 jest na każdym z końców zaopatrzona w okno 2 dla umożliwienia wentylowania szopy 1 i wpuszczenia do niej światła dziennego. Okno 2 jest zamocowane zawiasowo u dołu, i jest otwierane do wewnątrz oraz blokowane w czterech różnych położeniach. Korzystne jest, jeśli okno 2 zawiera dwie warstwy przezroczystego tworzywa sztucznego lub szkła, co ma znaczenie podczas okresów chłodnej pogody. Zastosowanie dwóch warstw zmniejsza straty ciepła przez okno 2. Szopa 1 jest również na każdym końcu zaopatrzona w drzwi 3 składające się z dwóch części. Górna część 4 drzwi 3 jest izolowana od wewnątrz materiałem izolacyjnym o grubości 50 mm, a dolna część 5 drzwi 3 ma otwór odpowiedni do umożliwienia przechodzenia zwierząt mniejszych od pewnego wymiaru. Szopa 1 od dołu jest otwarta. Przekrój standardowej szopy 1 przedstawiony na fig. 3 ilustruje konstrukcję szopy 1.

Konstrukcja zawiera ramę 6, wykonaną z rur stalowych o przekroju kwadratowym o wymiarach 100 x 100 x 3 mm, przy czym możliwe jest zastosowanie rur o mniejszych wymiarach. Rury są zespawane w stałą ramę szopy 1. Na ramie 6 mocowane są listwy 7 o wymiarach 47 x 100 mm, do których mocowany jest materiał tworzący ściany. Od strony zewnętrznej do wewnątrz, ściany są wykonane z płyt „kompreg 8, o przekroju 25 x 100 mm, wełny żużlowej o grubości 100 mm lub innego materiału izolacyjnego 9, folii 10 z tworzywa sztucznego dla zabezpieczenia przed kondensowaniem się wilgoci po zewnętrznej stronie izolacji 9 oraz arkusza 11 ze sklejki o grubości 12 mm. Dach składa się z pewnej liczby listew 12 o wymiarach 100 x 47 mm, na których, mocowane są płyty stalowe 13 pokryte poliestrem, o grubości 0.4 mm. Dach jest izolowany wełną żużlową o grubości 200 mm lub innym materiałem izolacyjnym 14.

Płyty „kompreg 8 i płyty stalowe 13 są korzystnie w kolorze jasnozielonym, dla zapewnienia zharmonizowania ogólnego wyglądu systemu ze środowiskiem. Część ruchoma 15 grzbietu dachu może być podnoszona dla zapewnienia wentylacji szopy 1. Część ruchoma 15 dachu może być podparta w stanie podniesienia metalowym prętem lub układem hydraulicznym, a jej podnoszenie może się odbywać albo ręcznie albo jako sterowane automatycznie odpowiednio do temperatury i/lub wilgotności wewnątrz szopy 1, lub też odpowiednio do innych parametrów. Taki system może ewentualnie sterować otwieraniem okien 2. Świnie, które są zwierzętami predestynowanymi do hodowli w opisanym systemie hodowli, są wrażliwe na przeciągi, a ponadto są wrażliwe również na wysoką temperaturę i kurz, i z tego powodu szopa 1 jest korzystnie przystosowana do zapewnienia wentylacji. Przeciągowi przy podłodze, gdzie znajdują się świnie, zapobiega wentylowanie szopy 1 przez otwierania okien 2 i/lub ruchomej części 15 kalenicy. Strumień powietrza i okna 2 oraz ruchoma część kalenicy zostały wskazane strzałkami na fig. 4.

Wybrane materiały konstrukcyjne mają dużą trwałość, wymagają minimum konserwacji i są łatwe do czyszczenia za pomocą oczyszczarki wodnej z ciepłą wodą pod ciśnieniem. Płyty z materiału typu „kompreg 8 można zastąpić cienkimi płytami stalowymi, przykładowo płytami stosowanymi do konstrukcji dachu, co uczyniłoby konstrukcję lżejszą i mniej kosztowną. Wymiary zewnętrzne standardowej szopy 1 można również zmienić dla dopasowania do rozmiarów standardowych pojemników wynoszącymi: 6, 9, lub 12 m (20, 30 lub 40 stóp).

Standardowa szopa 1 ma powierzchnię, korzystnie, od 10 do 20 m², na przykład od 12 do 16 m², na przykład około 14 m2, co umożliwia pomieszczenie w szopie 1 około 25 świń mięsnych lub 8 loch. Zatem, do produkcji pewnej liczby świń potrzebna jest mniejsza liczba szop 1, niż w przypadku systemów znanych.

Wysokość standardowej szopy 1 wynosi korzystnie przynajmniej 1.80 m, co umożliwia przebywanie w pozycji stojącej personelu znajdującego się w szopie, poprawiając warunki środowiska roboczego personelu w stosunku do szop znanych.

Masa standardowej szopy 1 wynosi, korzystnie, od 1500 do 2500 kg, na przykład 1700 do 2200 kg, korzystnie około 2000 kg, i dobrana jest do możliwości przewożenia szopy za pomocą samochodu ciężarowego lub innego podobnego środka przemieszczania. Standardowa szopa 1 może ewentualnie być zaopatrzona w koła lub inne równoważne środki, tak że może być przeciągana za pomocą ciągnika lub podobnego pojazdu. Zatem przy doborze materiałów więcej uwagi poświęcono trwałości,

PL 197 281 B1 niż ciężarowi. Średnia trwałość standardowych szop 1 wynosi w przybliżeniu 10 lat. Poza tym, małe jest niebezpieczeństwo przewrócenia szopy przy silnym wietrze.

Izolacja standardowej szopy 1 jest lepsza niż izolacja znanych szop przy współczynniku przenoszenia ciepła wynoszącym 0.20 W/(m²xK) dla dachu, a dla ścian około 0.33 W/(m²xK). Dzięki lepszej izolacji i w wyniku faktu, że w tej samej szopie 1 mieści się razem więcej świń, możliwe jest utrzymywanie w standardowej szopie 1 stałej wentylacji. Dzięki temu możliwe jest utrzymywanie w standardowej szopie 1 pożądanej temperatury, najczęściej stałej temperatury, jak również pożądanej wilgotności, co zmniejsza ryzyko infekcji układu oddechowego zwierząt. Poza tym, eliminowane są, a w każdym razie znacznie redukowane, problemy zbijania się zwierząt w tłum.

Szopa 1 może poza tym być zaopatrzona w otwór w ścianie bocznej, do pomieszczenia rury, przez którą może być wdmuchiwana ściółka, przykładowo w postaci słomy. Ściółka dla zwierząt może być zamiast układania ręcznego dostarczana mechanicznie za pomocą dmuchawy do słomy co oszczędza pracy ręcznej.

Pierwszą modyfikację standardowej szopy 1 stanowi szopa porodowa 6 przedstawiona w widoku z góry na fig. 5. Szopa porodowa 16 może pomieścić dwie prośne lochy, i z tego powodu jest ona podzielona na dwie części za pomocą arkusza 17 sklejki o grubości 12 mm.

Każda z dwóch części szopy porodowej zawiera element 18 unieruchamiający lochę, źródło zaopatrzenia 19, 20 w wodę do picia, odpowiednio dla lochy i prosiąt, lampę grzejną 21 o mocy 500 W dla prosiąt i osłonę 22 dla prosiąt, gdzie locha nie może wejść ze względu na niski sufit osłony 22 dla prosiąt. Lampa grzejna 21 i osłona 22 dla prosiąt są rozmieszczone tak, że locha może widzieć prosięta cały czas będąc w elemencie unieruchamiającym 18. Lochy mogą wchodzić i wychodzić z szopy 16 dolną częścią 5 drzwi 3.

Element 18 unieruchamiający lochę zapobiega położeniu się lochy na nowo urodzonych prosiętach przy porodzie. Ponadto element 18 unieruchamiający lochę pozwala personelowi podejść bliżej lochy podczas porodu, w celu udzielenia jej pomocy. Wiadomo, że lochy podczas porodu są bardzo agresywne, tak, że trudno się do nich zbliżyć, jeżeli nie są unieruchomione, ponieważ mogą poranić personel.

Drugą modyfikacją standardowej szopy 1 jest szopa rodzinna 23, przedstawiona na fig. 6, dla maksimum czterech loch z prosiętami w wieku do 6-7 tygodni. Szopa rodzinna 23 podzielona jest na dwie części arkuszem 24 sklejki o grubości 12 mm, przy czym mniejsza część zajmująca około jednej trzeciej szopy 23 jest wykorzystywana przez prosięta. Arkusz 24 sklejki uniemożliwia lochom wchodzenie do przeznaczonej dla prosiąt części szopy 23, lecz jest zaopatrzony na dole w jeden lub więcej otworów dostatecznie dużych dla przedostania się prosiąt do i z części szopy 23 przeznaczonej dla loch. Podobnie, dolna część 5 drzwi 3 po przeznaczonej dla prosiąt stronie szopy 23 jest zaopatrzona w otwór dostatecznie duży dla przedostania się tylko jednego prosięcia. Szopa rodzinna 23 ma zaopatrzenie w wodę pitną dla loch i dla prosiąt, wskazywane odpowiednio przez odsyłacze numeryczne 25, 26.

W szopie rodzinnej 23 następuje odsadzenie prosiąt. Odsadzanie odbywa się stopniowo, ponieważ locha jest nadal obecna. Zmniejsza to problemy z biegunką, a zatem nie ma konieczności podawania prosiętom antybiotyków. Ponadto zmniejsza się obciążenie loch, ponieważ prosięta zaczynają jeść paszę wcześniej niż zwykle. Lochy są zatem lepiej dostosowane do noszenia nowego miotu.

Trzecią wersją standardowej szopy 1 jest przedstawiona na fig. 7 szopa 27 z osłonami stanowiąca osłonę dla loch bez prosiąt lub dla świń mięsnych. Ta wersja nie ma podłogi.

Czwartą modyfikacją standardowej szopy 1 jest szopa 28 do obsługi transpondera i karmienia dla loch zawierająca urządzenia rejestracji 40b i separacji (30, 34) loch. Szopa 28 do obsługi transpondera i karmienia ma drzwi wejściowe 29 umożliwiające losze wejście do szopy 28, bramkę 30, która zamyka się za lochą uniemożliwiając jej opuszczenie szopy 28 przez drzwi wejściowe 29, dwa płotki 31, 32, dla utrzymywania lochy wewnątrz boksu do karmienia, urządzenie nadawczo-odbiorcze 33 do łączności z transponderem, korzystnie umieszczonym na uchu lochy, obrotową muszlę 34 do karmienia i dwoje drzwi wyjściowych 35, 36. Szopa 28 do obsługi transpondera i karmienia zawiera dodatkowo jeden lub więcej pojemników na paszę, urządzenia do doprowadzania paszy do muszli 34 do karmienia, silniki lub podobne urządzenia do obracania muszli 34 do karmienia i do zamykania bramki 30, oraz urządzenia sterujące do sterowania różnymi funkcjami, na przykład komputer osobisty (PC - Personal computer) 281. Szopa 28 do obsługi transpondera i karmienia może dodatkowo zawierać urządzenia do znakowania loch, jak na przykład farbę w rozpylaczu, urządzenia do dozowania lekarstw lochom, urządzenia do wyznaczania wagi i/lub urządzenia do rejestrowania temperatury ciała lochy 40b, na przykład czujnik podczerwieni. Funkcje te mogą być zintegrowane, tak, że na przykład muszla 34 do karmienia jest umieszczona na jednym końcu płyty, na której zwierzę jest ważone.

PL 197 281 B1

Temperatura ciała lochy może również być rejestrowana za pomocą czujnika umieszczonego na transponderze. Rejestracja temperatury ciała służy zarówno do stwierdzenia, czy locha jest chora, jak i do sprawdzenia, czy jest w okresie rui. Szopa 28 do obsługi transpondera i karmienia może również zawierać inne urządzenia do sprawdzania czy locha jest w okresie rui.

Szopa 28 do obsługi transpondera i karmienia jest wykorzystywana głównie do automatycznego karmienia loch zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami, i do separacji loch z różnych powodów, takich jak choroba zwierzęcia, do inseminacji, do uboju lub z innych powodów. Szopa 28 może być wykorzystywana również do rejestrowania temperatury ciała lochy, do wyznaczania jej wagi, do aplikowania losze leków, do znakowania lochy farbą, itp. Szopa 28 może być zaopatrzona również w więcej niż dwoje drzwi wyjściowych, dla umożliwienia separacji na więcej niż dwie grupy.

Zdarzenia i funkcje szopy 28 do obsługi transpondera i karmienia wyszczególniono w Tabeli 1.

T a b e l a 1

Zdarzenia i funkcje szopy do obsługi transpondera i karmienia

Zdarzenie	Funkcja pierwotna	Funkcja wtórna
Locha wchodzi do szopy 28 do obsługi transpondera i karmienia i zbliża się do muszli 34 do karmienia.	Bramka 30 zamyka się za lochą uniemożliwiając losze opuszczenie, a innym lochom wejście do szopy 28.
Locha wsuwa łeb w muszlę 34 do karmienia.	Transponder jest identyfikowany przez urządzenie nadawczoodbiorcze 33.	Możliwe jest zarejestrowanie temperatury lochy (40b) (opcjonalnie).
Locha karmi się i trzyma łeb w muszli 34 do karmienia.	Karmienie zgodnie z programem żywienia lochy.	Możliwe jest podanie lekarstwa w karmie (opcjonalnie). Inne sposoby sprawdzenia stanu rui (opcjonalnie). Znakowanie lochy rozpylaczem z farbą (opcjonalnie).
Locha kończy karmienie się i wyjmuje łeb z muszli 34 do karmienia.	Jeżeli urządzenie nadawczoodbiorcze nie otrzyma odpowiedzi w ciągu powyżej 20 sekund, to muszla 34 do karmienia zostaje obrócona albo w prawo albo w lewo.	Komputer PC daje polecenie dotyczące kierunku obrócenia muszli 34, zależnie od tego, czy locha ma być oddzielona.
Locha opuszcza szopę 28 przez drzwi wyjściowe 35 lub 36 wychodząc na pole lub do obszaru separacyjnego.	Bramka 30 pozostaje otwarta przez 3 sekundy po obróceniu muszli 34 do karmienia, umożliwiając wejście następnej lochy do szopy 28.	Następna locha może wypchnąć poprzednią na zewnątrz, jeżeli ta nie wyszła sama.

Piątą modyfikacją standardowej szopy 1 jest szopa separacyjna do wyznaczania wagi i do separacji świń mięsnych. Szopa separacyjna 37 jest przedstawiona na rysunku fig. 9. Szopa separacyjna 37 ma drzwi wejściowe 38, pierwszą bramkę 39, wagę 40a urządzenie nadawczo-odbiorcze 41 do łączności z transponderem umieszczonym na przykład na uchu świni, drugą bramkę 42, dwa płotki 43, 44 do unieruchomienia świni w boksie do ważenia, trzy obrotowe płotki 45, 46, 47 do kierowania świń do wybranych drzwi wyjściowych. Szopa separacyjna 37 jest przedstawiona z trojgiem drzwi wyjściowych 48, 49, 50 dla umożliwienia separowania świń na trzy różne obszary, lecz liczba grup, na które można rozdzielać świnie może być dowolna. Szopa separacyjna 37 może poza tym zawierać urządzenia do pomiaru grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie świń, urządzenia do znakowania świń za pomocą na przykład rozpylanej farby i/lub urządzenia do rejestrowania temperatury ciała świni 40b, na przykład czujnik podczerwieni. Temperatura ciała świni może w odróżnieniu od tego być rejestrowania za pomocą czujnika umieszczonego w transponderze. Temperatura ciała służy za wskaźnik choroby zwierzęcia. Ponadto, szopa separacyjna 37 może zawierać kamery elektroniczne do nagrań wideo lub obrazów stałych zwierząt i urządzenia do przekazywania tych obrazów do systemu nadzorującego, w celu wspomożenia zdalnego nadzoru i sterowania szopą separacyjną i całym systemem.

Szopa separacyjna 37 jest wykorzystywana przede wszystkim do rejestrowania wagi świń (lub owiec, w przypadku systemu do hodowli owiec) i do separacji świń z różnych powodów, jak choroba zwierzęcia, lub separacja do uboju. Każda świnia na polu przechodzi przez szopę separacyjną 37 przynajmniej raz dziennie, a przepustowość szopy separacyjnej 37 wynosi około 500-1500 świń

PL 197 281 B1 dziennie a nawet więcej. Szopa separacyjna może być wykorzystywana do separacji świń do różnych miejsc karmienia, z różną paszą zależnie od wagi poszczególnych świń, zgodnie z programem tak zwanego karmienia fazowego, kiedy świnie różnych rozmiarów są wymieszane na tym samym polu. Program karmienia fazowego opisano w dalszej części opisu.

Zdarzenia i funkcje szopy separacyjnej 37 do obsługi transpondera i karmienia wyszczególniono w Tabeli 2.

T a b e l a 2

Zdarzenia i funkcje szopy do obsługi transpondera i karmienia.

Zdarzenie	Funkcja pierwotna	Funkcja wtórna
Świnia wchodzi do szopy separacyjnej.	Pierwsza bramka 39 zamyka się za świnią uniemożliwiając świni opuszczenie, a innym świniom wejście do szopy 37
Świnia zbliża się do drugiej bramki 42, która jest zablokowana	Transponder jest identyfikowany przez urządzenie nadawczoodbiorcze 41	Możliwe jest zarejestrowanie temperatury ciała świni (opcjonalnie}. Znakowanie świni rozpylaczem z farbą (opcjonalnie). Komputer PC steruje położeniem płotków obrotowych 45, 46, 47
Druga bramka 42 zostaje otwarta, świnia opuszcza szopę 37 przez drzwi wyjściowe 48, 49, 50	Pierwsza bramka 39 zostaje otwarta w 30 sekund po otwarciu drugiej bramki 42 umożliwiając wejście następnej świni do szopy 37	Następna świnia może wypchnąć poprzednią na zewnątrz, jeżeli ta nie wyszła sama

Szóstą modyfikacją standardowej szopy 1 jest szopa 51 do pojenia, przedstawiona na rysunku fig. 10. Szopa 51, do pojenia zaopatrzona jest w zbiornik 52 wody o pojemności 15 m³ i pewną liczbę muszli 53 do picia dla zwierząt. Zbiornik 52 wody może być wyposażony w urządzenia do podgrzewania wody dla zapobieżenia jej zamarzaniu podczas dłuższych okresów zimnej pogody. Przybliżone zużycie wody pitnej w przypadku świń wynosi 18 litrów dziennie latem i 9 litrów dziennie zimą, a w przypadku loch z prosiętami 30 litrów dziennie.

W konwencjonalnym korycie do pojenia może znajdować się znaczna ilość bakterii, zwłaszcza podczas okresów gorącej pogody. Problem ten jest eliminowany lub poważnie redukowany przez zastosowanie szopy 51 do pojenia, ponieważ woda jest wydzielana zwierzętom wtedy, kiedy jest im potrzebna. Zatem prosięta nie muszą pić mniej lub bardziej zabrudzonej i/lub zainfekowanej wody trzymanej w korycie.

Siódmą modyfikację stanowi szopa 54 do karmienia, przedstawiona na rysunku fig. 11. Szopa 54 do karmienia jest wyposażona w zbiornik 55 paszy o pojemności 15 m3 i muszlę 56 do karmienia dla zwierząt. Szopa 54 do karmienia nie ma zainstalowanej podłogi w obszarze bezpośrednio przed muszlą 56 do karmienia. Kalenica szopy 54 do karmienia może nie być podnoszona, ponieważ w kalenicy zainstalowane są króćce rurowe do napełniania zbiornika 55 paszy. Szopa 54 do karmienia ma dwoje drzwi 57, 58, umożliwiających wchodzenie i wychodzenie z niej świń. Drzwi 57, 58 mogą ewentualnie być drzwiami jednokierunkowymi, tak, że świnie wchodzą przez jedne, a opuszczają szopę 54 przez drugie drzwi, co zapewnia stały kierunek przechodzenia świń. Szopa 54 do karmienia może być wykorzystywana również w prostej wersji bez drzwi 57, 58 i służyć do karmienia do woli stada zwierząt.

Przenośna rzeźnia

Na rysunku fig. 12-14 przedstawiono przenośną rzeźnię, którą opcjonalnie można stosować w połączeniu z systemem hodowli według wynalazku. Celem stosowania przenośnej rzeźni jest możliwość znacznego zmniejszenia ilości czasu transportu świń z pola do rzeźni, a zatem i stresów psychicznych u świń. Czas transportu świń do rzeźni powinien, dla zapewnienia dobrego stanu zwierząt, być zminimalizowany i utrzymywać się poniżej 30 minut.

Świnie muszą być ubijane bezpośrednio po przybyciu do rzeźni i nie powinny być podawane działaniu środków siłowych takich, jak wstrząsy elektryczne powodowane pałkami elektrycznymi lub wykręcanie ogonów.

Przenośna rzeźnia musi odpowiadać przepisom prawnym. Przepisy te są w Danii mniej restrykcyjne w przypadku niewielkich rzeźni, niż przepisy dla większych rzeźni autoryzowanych. Niewielkie

PL 197 281 B1 rzeźnie mają jednak ograniczenie liczby ubijanych zwierząt do 100 świń tygodniowo, i nie więcej, niż 5000 świń rocznie, i mogą one dostarczać mięso tylko na rynek wewnętrzny.

Przenośna rzeźnia zawiera dwie części, pierwszą część przykładowo do uboju zwierząt i zdejmowania szczeciny oraz usuwania organów brzusznych, i drugą część głównie do przechowywania w chłodzie mięsa i odpadów procesu uboju. Wszystkie odpady procesu, jak organy brzuszne, ścieki, itp., są albo utrzymywane w rzeźni przenośnej do późniejszej likwidacji, albo składane w miejscach lokalnej likwidacji, na przykład w oczyszczalni ścieków.

Pierwsza część 59 przenośnej rzeźni, przedstawiona na rysunku fig. 12, zawiera windę 60 do podnoszenia świń z ziemi, belkę poziomą 61 pod sufitem, do podtrzymywania tusz, miskę 62 do spuszczania krwi, służącą do zbierania krwi z tuszy, wannę 63 do oparzania i pierwszy blok 64 oczyszczania, do usuwania szczeciny i oczyszczania zewnętrznej powierzchni tuszy, drugi blok 65, w którym następuje otwarcie tuszy po stronie brzusznej i usunięcie organów brzusznych, trzeci blok 66, w którym wyjmuje się z tuszy pozostałą część podrobów, jak na przykład płuca, tchawica, itp., urządzenie 67 do zaopatrywania rzeźni w ciepłą wodę i parę, oraz przejście 68 dla personelu rzeźni.

Druga część 69 przenośnej rzeźni zawiera pierwszą składową komorę chłodniczą 70 do przechowywania odpadów z procesu uboju, blok 71 do rozdzielania tuszy na dwie półtusze, drugą składową komorę chłodniczą 72 do przechowywania półtusz i poziomą belkę 73 do podtrzymywania tusz.

Pierwsza część 59 i druga część 69 przenośnej rzeźni może być połączona jeden blok, jak zilustrowano na rysunku fig. 14. Otwór 74 pierwszej części 59 dopasowany jest do otworu 75 drugiej części 69 tworząc przejście między pierwszą częścią a drugą częścią 69. Dwie poziome belki 61, 73 są również wzajemnie dopasowane tworząc jedną linię transportową dla podtrzymywanych tusz.

Całe zaopatrzenie w elektryczność, gorącą i zimną wodę, sprężone powietrze, itp., dla przenośnej rzeźni odbywa się z drugiego zespołu przenośnego zawierającego prądnicę, zbiornik wody, itp. Drugi zespół przenośny zawiera urządzenia dla personelu rzeźni, jak biura, łazienki, przebieralnie, itp.

Przenośne szlamniki

Pola, na których trzymane są świnie, powinny być zaopatrzone w szlamniki, gdzie zwierzęta mogą się schłodzić w okresach gorącej pogody i gdzie mogą pokryć skórę warstwą błota zapobiegając oparzeniu słonecznemu. Ogólnie zalecane jest aby dla zapewnienia dobrego stanu świń zakładać szlamniki na wszystkich polach, na których utrzymywane są świnie. Nie mając dostępu do szlamnika, świnie będą próbować urządzić je sobie same przez tarzanie się na mokrym obszarze pola.

Według wynalazku proponuje się przenośny szlamnik, który opcjonalnie można stosować jako część systemu hodowli. Przenośny szlamnik ma na dnie i bokach mocną folię w zasadzie uniemożliwiającą wyciek zawartości szlamnika do otoczenia. Folia na dnie musi być odporna na działanie racic świń, aby nie ścierała się ani nie darła przy korzystaniu przez świnie ze szlamnika. Przykład przenośnego szlamnika według wynalazku przedstawiono na rysunku fig. 15 a) w widoku z góry i na fig. 15 b) w przekroju. Szlamnik 76 ma podstawę 77 wykonaną z otwartego 6-metrowego kontenera stalowego, którego otwory zostały zaspawane, tak, że szlamnik może utrzymywać wodę. Zwierzęta mogą wchodzić do szlamnika 76 pochylnią po jednej stronie 78 i opuszczać go pochylnią po drugiej stronie 79. Pochylnie nie zostały przedstawione na rysunku. Wewnątrz szlamnika przy końcu, gdzie zwierzęta wchodzą i wychodzą ze szlamnika 76, umieszczona jest platforma 80 i pochylnia prowadząca od platformy 80 do głębszej części szlamnika 76 w której woda 82 ma głębokość około 60 cm. Powierzchnia wody znajduje się około 20 cm powyżej powierzchni platformy 80. Zwierzęta mogą korzystać z głębszej części 82 do kąpieli i ochłody podczas okresów gorącej pogody. Wysokość platformy 80 może być regulowana, dla ułatwienia dostosowania szlamnika 76 do aktualnych rozmiarów korzystających z nich zwierząt.

Szlamnik 76 zlokalizowany jest, korzystnie, na polu, tak że świnie przechodzą przez szlamnik 76 opuszczając swoją szopę. Obserwacje świń wykazały, że kontakt z wodą wpływa na ich odruch wydalania, tak, że przechodząc przez szlamnik będą oddawały zwykle mocz oraz kał, dzięki czemu szlamnik 76 pełni również funkcje pewnego rodzaju toalety dla świń. Odbywa się to zwłaszcza rano, kiedy świnie opuszczają osłonę, w której spały. Świnie potrzebują wypróżnienia, i według obserwacji będą czyniły to w mokrym miejscu w pobliżu miejsca spania. Świnie, zatem będą pobudzane do oddawania moczu i ewentualnie do oddawania kału podczas przechodzenia przez wodę o głębokości około 20 cm, na ich drodze od osłony na pole i do miejsc karmienia. Ponadto, świnie będą również oddawać mocz i kał w szlamniku 76 podczas jego wykorzystywania do schłodzenia i kąpieli błotnej. Według obserwacji, świnie są również pobudzane do wydalania, kiedy znajdują się blisko innych świń, celem zaznaczenia swojej obecności na danym obszarze, i z tego powodu szlamniki 76 powinny być umieszczane tam, gdzie świnie znajdują się blisko jedna drugiej.

PL 197 281 B1

Szlamnik 76 zaopatrzony jest w urządzenia do odprowadzania zawartości i napełniania wodą, i korzystnie muszlę na czystą wodę pitną. Zawartość szlamnika 76 jest często częściowo spuszczana do instalacji oczyszczania ścieków, na przykład z mokrą ziemią, a szlamnik napełniany jest wodą. Przynajmniej część ekskrementów świń zostaje w ten sposób usunięta z systemu hodowli bez obciążania środowiska, i można zmniejszyć oficjalne wymagania środowiskowe w odniesieniu do obszarów pola do chowu wolnowybiegowego, co jest bardzo ważne dla dochodowości systemu chowu. Część ekskrementów, usuwanych za pośrednictwem szlamnika 76 zależy od kilku czynników, lecz dotychczasowe doświadczenie wskazuje, że ta część jest rzędu 50-70% ogólnej ilości ekskrementów.

Poza tym, szlamnik 76 może być nakryty dachem lub podobnym urządzeniem w celu osłonięcia go przed deszczem, aby nie zwiększać objętości wody do przeróbki w instalacji oczyszczania ścieków. Szlamnik 76 może zawierać oddzielny kontener na ścieki/odpady, w którym mogą być odkładane i przechowywane części zawartości szlamnika 76. tak, że utrzymanie i opróżnianie szlamnika 76 wymaga niezbyt częstych działań personelu. Poza tym szlamnik może być zaopatrzony w urządzenia do doprowadzania wody pitnej dla świń odwiedzających szlamnik.

Ogólna organizacja pola

Cały zespół produkcyjny zawierający jedno lub kilka oddzielnych pól jest rozmieszczony na nadającym się do tego terenie rolniczym, korzystnie na gruncie o niskiej wartości. Pole jest pokryte trawą, po której świnie mogą chodzić, zarówno dla zapewnienia uzupełniającej paszy, jak i dla konwersji swoich ekskrementów, zmniejszającej szkodliwe oddziaływanie na otaczające środowisko.

Zespół produkcyjny jest otoczony ogrodzeniem o wysokości w przybliżeniu 1.2 m i ogrodzeniem elektrycznym, przy czym ogrodzenia muszą być zgodne z zasadami ustalanymi przez odpowiednie władze weterynaryjne lub inne władze urzędowe, a obszar zespołu produkcyjnego może być podzielony na kilka mniejszych pól.

Organizacja każdego pola zalety od tego, czy jest ono przeznaczone dla świń mięsnych, czy loch, oraz czy lochy są prośne czy nie, lub też, czy mają prosięta.

W celu ułatwienia prowadzenia różnych rodzajów działalności odnoszących się do świń, jak na przykład żywienia sterowanego, wykrywania ich położenia na polu, sterowanego opuszczania osłon i powrotu do nich, selekcji do inseminacji i do uboju lub monitorowania zwierząt, wszystkie posiadane świnie, to znaczy lochy i świnie mięsne, zaopatrzone są w znaczniki zawierające transpondery. Transpondery mogą być również zaopatrzone w urządzenia do wyznaczania i transmitowania danych o temperaturze ciała świni.

Na rysunku fig. 16-20 przedstawiono przykłady różnych typów pól, dostosowanych dla różnych grup zwierząt. U podstaw projektowania typów pól leży zasada ogólna, że w wyniku rozplanowania miejsc karmienia i osłon dla świń zapewnia się takie użytkowanie odpowiednich części pola przez świnie, że zniszczenie pola i wydalanie ekskrementów nie skupia się na mniejszych częściach całego obszaru.

Lochy od 7 dni przed porodem do 14 dni po porodzie

Lochy są przenoszone z pola typu E, patrz rysunek fig. 20, na pole 83 typu A, jak to pokazano na fig. 16, w przybliżeniu na 7 dni przed spodziewanym porodem, tak, aby umożliwić zwierzęciu zaznajomienie się z nowym otoczeniem. Lochy mogą być przenoszone za pomocą skrzyni transportowej i ciężarówki, ewentualnie w skrzyni transportowej zaopatrzonej w koła lub możliwe jest ich przechodzenie z jednego pola 25 na drugie. Każde z tych pól 83 jest wyposażone w szopę porodową 84, na przykład 16 z rysunku fig. 5, i pola te są rozmieszczone wokół wspólnego pola 85 z miejscami karmienia 86, na przykład szopą 28 do obsługi transpondera i karmienia przedstawioną na rysunku fig. 8 lub szopą 54 do karmienia przedstawioną na rysunku fig. 11. Każde pole 83 jest oddzielone od pól sąsiednich płotem 87, który zamyka również pole na końcu wspólnego pola 85.

Uwzględniając obecność prosiąt, domki dla prosiąt rozdzielono dodatkowym płotem 88 o wysokości około 10 cm, który ma za zadania utrzymywanie prosiąt na zagrodzonym polu. Ten płot 88 uniemożliwia prosiętom wchodzenie również na pole wspólne 85.

Każde pole 83 zawiera również szlamnik 90 umieszczony za szopą porodową 84 z dala od pola wspólnego 85. Szlamniki 90 mogą być typu przedstawionego na rysunku fig. 15, lecz obciążenie środowiskowe tego typu pól jest małe, i wymaganie zmniejszenia tego obciążenia jest ograniczone. Rozmieszczanie elementów na polu 83 dla zapewnienia wykorzystania przez świnie całego obszaru pola 83 nie jest z tego samego powodu niezbędne.

Miejsca karmienia 86 zaopatrywane są w wodę i elektryczność, a ponadto korzystne jest, jeśli zarówno miejsca karmienia 86, jak i szopy porodowe 84 są rozmieszczone w pobliżu drogi dojazdowej 89.

PL 197 281 B1

Losze dostarcza się dużą ilość słomy, tak, aby na 2-3 dni przed porodem mogła rozpocząć budowę gniazda. Locha zostaje umieszczona w elemencie unieruchamiającym 18 w ciągu ostatnich dni przed porodem, przy czym jest wypuszczana na pole 83 na jedną godzinę dwukrotnie w ciągu dnia. Lampy grzejne 21 i światła wewnątrz szopy 84 są włączone, i kiedy stan wymion lochy wskazuje, że zaczyna rodzić, wentylacja szopy 84 może zostać zredukowana. Poród zwykle przebiega bez kłopotów, ponieważ locha jest w dobrej formie w wyniku życia w warunkach chowu wolnowybiegowego. Jednak pomoc ludzka może być potrzebna podczas porodu, na przykład, jeżeli prosię jest zakleszczone wewnątrz ciała lochy, i w takich przypadkach element unieruchamiający lochę zapobiega uderzeniu lub poturbowaniu w inny sposób, przez lochę, osoby jej pomagającej.

Prosięta, po 8-16 w miocie, wkrótce po urodzeniu uczą się przemieszczać pod lampy grzejne 21. Locha nie może wejść do osłony 22 dla prosiąt, czyli w obszar pod lampami grzejnymi 21, ponieważ jest zatrzymywana w elemencie unieruchamiającym 18, który zapobiega przygnieceniu prosiąt przez lochę. Locha jest zwalniana z elementu unieruchamiającego 18 w 2-3 dni po porodzie, i wtedy może się swobodnie poruszać w szopie 84. Prosięta są wypuszczane na pole 83 zależnie od pogody w 4-10 dni po porodzie. Prosięta są ocechowywane kolczykami z numerem lochy, otrzymaną dawką witamin, itd., pierwszego dnia po porodzie a prosięta płci męskiej są dodatkowo kastrowane w 3-7 dni po porodzie.

Locha ma swobodny dostęp do wody wewnątrz szopy porodowej 84 i jest karmiona w szopie 86 do karmienia. Szopa porodowa 84 może pomieścić dwie lochy.

Lochy z prosiętami do 3-ch - 8-miu tygodni po porodzie

W 3 tygodnie po porodzie locha razem ze swoimi prosiętami jest przenoszona na pole 91 typu B, jak przedstawiono na rysunku fig. 17, wyposażone w szopy rodzinne 92, jak na przykład szopa 23 przedstawiona na rysunku fig. 6. Lochy są karmione w szopie 93 do karmienia, która może być szopą 28 do obsługi transpondera i karmienia, typu przedstawionego na rysunku fig. 8, przy czym prosięta karmione są raz dziennie wewnątrz szopy rodzinnej 92. Obszar separacyjny 94 może być zlokalizowany w sąsiedztwie szopy 93 do karmienia dla loch, które z tego samego powodu, na przykład choroby, są separowane od grup loch.

Pole 91 wyposażone jest w szlamniki 95, które opcjonalnie są szlamnikami przenośnymi 76 typu pokazanego na rysunku fig. 15. Ścieki ze szlamników 95 mogą być spuszczane do miejsc 96 do zbierania ścieków i\lub do ich oczyszczania, na przykład w postaci sztucznych mokradeł lub osadników trzcinowych.

Całe pole 91 ma płot 97 rozmieszczony tak, że lochy przy przemieszczaniu się między szopami rodzinnymi 92 a miejscami karmienia 93 są zmuszone przechodzić prawie przez cały obszar pola 91. Wokół szop rodzinnych 92 i szlamników 76 może być rozmieszczony płot 99 dla umożliwienia przechodzenia prosiąt, lecz zmuszający lochy do przechodzenia przez szlamniki 76 przy wchodzeniu i wychodzeniu z szop rodzinnych 92 dla spowodowania wydalenia przez lochy moczu i do defekacji w szlamnikach 96. Inny płot 100 jest rozmieszczony tak, że prosięta nie mogą wchodzić na pole 101 karmienia dla loch.

Prosięta są odsądzane w sześć tygodni po urodzeniu, w czasie, kiedy lochy są przenoszone na pole typu D, jak przedstawiono na rysunku fig. 19. Prosięta pozostają w szopach rodzinnych 92 aż do osiągnięcia wagi 25 kg. Wtedy prosięta nazywane są już świniami mięsnymi.

Świnie mięsne przed ubojem

Świnie mięsne, kiedy osiągnęły wagę około 25 kg w 8 tygodni po urodzeniu, są przenoszone na pole 102 typu C (patrz rysunek fig. 18) i wtedy na jednym lub dwojgu uszu każdej świni zamocowany zostaje transponder w celu zapewnienia jednoznacznej identyfikacji poszczególnych zwierząt. Zgodnie z opisywaną odmianą wykonania, wynalazku, transponder powinien być mocowany na prawym uchu. Pole 102 jest wyposażone w szopy 103 z osłonami, jak na przykład szopy 27 pokazane na rysunku fig. 7, zapewniające osłonę dla prosiąt. Pole wyposażone jest w szlamniki 104 które są korzystnie typu przenośnego i o konstrukcji w zasadzie zapobiegającej rozlewaniu się zawartości w środowisku, jak na przykład przenośny szlamnik 76 przedstawiony na rysunku fig. 15. Obszar, w którym znajdują się szopy 103 z osłonami zawiera również szopę do pojenia 105, na przykład typu 51, przedstawioną na rysunku fig. 10, i szopy 103 z osłonami, przy czym szopa 105 do pojenia i szlamniki 104 są ogrodzone płotem 106, dla zapewnienia, że świnie przechodzą przez szlamniki 104 opuszczając szopy 103 z osłonami, podobnie do układu pola typu B.

Pole 102 zawiera obszar 107 separacji i karmienia z szopą separacyjną 108 gdzie odbywa się oddzielanie świń do pola separacyjnego 109, jeżeli są chore, są przeznaczone na ubój lub z innych

PL 197 281 B1 powodów, bądź też są wpuszczane do szop do karmienia 110, 111, 112. Świnie w przedstawionym układzie mogą być wpuszczane do trzech szop do karmienia 110, 111, 112 zależnie od ich wagi, która jest parametrem sterującym, wskazującym, do którego etapu programu fazowego karmienia należą. Ta odmiana wykonania jest istotna, jeżeli świnie różnych wymiarów żyją na polu 102 razem. W odróżnieniu od tego, jeżeli wszystkie świnie na polu 102 są w przybliżeniu wielkości tej samej, to potrzebna jest tylko jedna szopa 110. Świnie opuszczając szopy 110, 111, 112 do karmienia, wchodzą w ogrodzenie 113, z którego mogą wyjść na otwarte pole przez jednokierunkową bramkę 114.

Szopa separacyjna 108 jest wyposażona w urządzenia do identyfikacji każdej świni, na przykład w układ odczytu transpondera, i może być wyposażona dodatkowo, w urządzenia do rejestrowania czasu, w którym świnia przeszła przez szopę separacyjną 108, w celu monitorowania zachowania się poszczególnych świń, urządzenia do ważenia świń i rejestrowania wagi w systemie rejestracyjnym, urządzenia do rejestrowania temperatury ciała świń, urządzenia do pomiaru grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie świń i/lub urządzenia do znakowania świń na przykład rozpylaną farbą. Alternatywnie można stosować układ do indywidualnego karmienia zwierząt, jaki przedstawiono na rysunku fig. 24-26.

Pole typu C jest również zaopatrzone w płot 115, który jest rozmieszczony tak, że świnie w celu przemieszczenia się między szopami 103 z osłonami a obszarem 107 separacji i karmienia, są zmuszone przechodzić przez prawie cały obszar pola 102.

Liczba świń przypadających na jedną szopę z osłonami zmienia się okresowo od 50 świń na początku do 25 świń na końcu.

Lochy po odsadzeniu

Lochy po odsadzeniu prosiąt są umieszczane w polu 116, typu D, przedstawionym na rysunku fig. 19, gdzie są oddzielane od loch prośnych. Lochy naturalnie dochodzą do rui w 5-7 dni po odsadzeniu prosiąt. Jednakowoż lochy w chowie wolnowybiegowym często z uwagi na fakt, że żyją na wolnym powietrzu, nie wchodzą w okres rui samoistnie w pewnym okresie roku, przy czym przykładowo w Europie północnej, na przykład w Danii, zwykle okres ten rozciąga się od lipca do grudnia. Z tego powodu lochy karmi się 2-3 razy zwykłą ilością paszy, daje się im zastrzyki witamin, umieszcza się razem z innymi lochami, które dochodzą do rui, i ewentualnie umieszcza tam, gdzie mogą widzieć, słyszeć i czuć powonieniem knura. Te zmiany zwykle indukują ruję, po czym następuje dwukrotna sztuczna inseminacja. Dokonuje się inseminacji pewnej liczby loch równocześnie, dla umożliwienia redukcji skutków różnic w rozmiarach miotów przez przenoszenie prosiąt od jednej lochy do drugiej na drugi dzień po porodzie.

Pole 116 jest wyposażone w pewną liczbę szop 117 z osłonami, jak na przykład szopy 27 przedstawione na rysunku fig. 7, dla zapewnienia osłon dla loch. Pole 16 zawiera jeden lub wiele szlamników 118, które są korzystnie typu przenośnego o konstrukcji w zasadzie zapobiegającej rozlewaniu się zawartości w środowisku, jak na przykład przenośny szlamnik 76 przedstawiony na rysunku fig. 15. Szopy 117 z osłonami i szlamniki 118 otoczone są płotem dla zapewnienia przechodzenia loch przez szlamniki 118 podczas opuszczania szopy 117 z osłonami, podobnie, jak w przypadku pól B i C. Pole może poza tym być wyposażone w szopę 119 z osłonami i szlamnik 120 dla knura, który nie jest dopuszczany do wmieszania się między lochy, i z tego powodu obszar dla knura jest otoczony płotem 121. Bliskość knura oddziałuje na dochodzenie loch do stanu rui.

Pole to zawiera szopę 122 do pojenia, na przykład typu przedstawionego na rysunku fig. 10, szopę 123 do karmienia, korzystnie szopę do obsługi transpondera i karmienia, na przykład 28, przedstawioną na rysunku fig. 8, gdzie lochy są karmione zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i programem, oraz ogrodzenie 124 dla loch odseparowywanych.

Pole typu D jest również zaopatrzone w płot 121A rozmieszczony tak, że lochy są zmuszone przechodzić prawe cały obszar pola 122 przy przemieszczaniu się między szopami 117 z osłonami a szopą 123 do karmienia i szopą 122 do pojenia.

Szopa 123 do karmienia jest wyposażona w urządzenia do identyfikowania każdej lochy, jak na przykład układ odczytu transpondera, i może ewentualnie zawierać również urządzenia do rejestrowania przejścia lochy przez szopę 123 do karmienia, w celu monitorowania zachowania się poszczególnych loch, urządzenia do ważenia loch i rejestrowania wagi w systemie rejestracyjnym, urządzenia do rejestrowania temperatury ciała loch, urządzenia do aplikowania im leków, i/lub urządzenia do znakowania świń na przykład rozpylaną farbą. Ponadto szopa 123 do karmienia może być wyposażona w urządzenia do odseparowywania lochy z różnych powodów, na przykład choroby, rui, itd.

PL 197 281 B1

Lochy prośne

Po inseminacji, locha jest przenoszona na pole 125 typu E, pokazane na rysunku fig. 20. Na polu 125 umieszcza się pewną liczbę prośnych loch razem z jednym lub wieloma knurami i lochy pozostają tam w okresie około 110 dni aż do około tygodnia przed porodem, kiedy zostają przeniesione na pole typu A (patrz rysunek fig. 16).

Pole 125 jest wyposażone w pewną liczbę szop 126 z osłonami, jak na przykład szopa 27 pokazana na rysunku fig. 7, dla zapewnienia zwierzętom osłon. Pole 125 zawiera jeden lub więcej szlamników 127, które są korzystnie typu przenośnego i o konstrukcji w zasadzie zapobiegającej rozlewaniu się zawartości do środowiska, jak na przykład przenośny szlamnik 76 przedstawiony na rysunku fig. 15. Szopy 126 z osłonami i szlamniki 127 są ogrodzone płotem 128, dla zapewnienia, że zwierzęta przechodzą przez szlamniki 127 opuszczając szopy 126 z osłonami, podobnie do układu pola typu B, C i D.

Korzystne jest, jeśli lochy na polu 125 typu E karmione są indywidualnie w szopie 129 służącej do obsługi transpondera i karmienia, zgodnie z programem karmienia, podobnie jak w układzie w polu D o tych samych opcjach, co szopa 129 do karmienia. Karmienie loch prośnych jest bardzo ważne dla zapewnienia właściwego rozwoju prosiąt. Pole 125 zawiera również obszar separacyjny 130 i szopę 131 do pojenia. Około jednego tygodnia wcześniej lochy w tym polu 125 mogą być rozdzielane dodatkowo ze względu na bliski poród. Lochy przenosi się stąd na pole typu 2 na około jeden tydzień przed spodziewanym porodem.

Pole typu E jest również zaopatrzone w płot 132, rozmieszczony tak, że zwierzęta zmuszone są przechodzić przez prawie cały obszar pola 125 przy przemieszczaniu się między szopami 126 z osłonami a szopą 129 do karmienia i szopą 131 do pojenia.

Program karmienia fazowego

Świnie podczas trwania programu karmienia fazowego są karmione zwykle różnymi typami mieszanek paszowych, w liczbie 3-6, przy czym zmiana jednego typu na następny jest uzależniona od ich wagi. Korzyścią z żywienia fazowego jest to, że każdy typ mieszanki paszowej zestawiony jest dla świń o konkretnych rozmiarach i wadze, i z tego powodu świnia wykorzystuje optymalną ilość protein, witamin i/lub innych składników odżywczych w paszy. Znaczy to, że świnia spożywa mniejszą ilość karmy do osiągnięcia tej samej wagi, i że zmniejsza się ilość na przykład fosforu i wapnia w ekskrementach, co z kolei oznacza, że do przejęcia tych ekskrementów przy utrzymaniu obciążenia środowiska w pewnych granicach potrzebny jest mniejszy obszar pola.

Świnie w konwencjonalnych systemach hodowli są utrzymywane w tej samej chlewni od kiedy osiągają wagę około 25 kg, aż do ich gotowości do uboju i są karmione za pośrednictwem tego samego automatycznego systemu karmiącego. Wprowadzenie programu karmienia fazowego wymaga albo kilkukrotnego przenoszenia świń między chlewami o różnych systemach karmienia, albo zainstalowania jednego lub więcej dodatkowego systemu karmiącego działającego równolegle do istniejącego systemu.

Program karmienia fazowego jest łatwy do włączenia w system hodowli według wynalazku. Świnie na jednym polu są tych samych rozmiarów, i szopa do ich karmienia jest załadowywana mieszanką paszową typu odpowiadającego przeciętnej wadze świń. W odróżnieniu od tego, świnie na jednym polu są przemieszane pod względem rozmiarów i odpowiednio do wagi poszczególnych świń są rozdzielane w szopie separacyjnej na dwie lub więcej szop do karmienia.

Program monitorowania, rejestracji i kontroli

Monitorowanie, rejestracja i kontrola zwierząt odbywa się za pomocą sprzętu standardowego, na przykład transponderów, urządzeń do rejestracji temperatury, urządzeń do znakowania zwierząt, urządzeń do pomiary grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie świń, ciężaru, itp. Sprzęt ten jest ogólnie dostępny w handlu i można go nabyć od pewnej liczby producentów, na przykład z firmy Schauer (Szwajcaria), Laprova (Dania) lub SKIOLD datamix a/s (Dania).

Oprogramowanie do sterowania niezbędnymi procesami jest również ogólnie dostępne w handlu i można je zakupić od pewnej liczby producentów. Przykładem producenta oprogramowania może być firma AgroSoft (Dania). Jednak oprogramowanie wymaga modyfikacji dla spełnienia specjalnych wymagań funkcjonalnych wysoce zautomatyzowanego systemu chowu wolnowybiegowego.

Jako przykłady realizacji właściwości funkcjonalnych, na rysunku fig. 21-23 zamieszczono sieci działań dla modyfikacji dokonywanych według wynalazku w oprogramowaniu standardowym. Modyfikacje te mogą zostać zaimplementowane w dowolnym oprogramowaniu do monitorowania, rejestracji i/lub kontroli zwierząt w systemie hodowli.

Sieć działań na rysunku fig. 21 przedstawia modyfikację programu kontrolującego system obsługi transponderów, karmienia i separacji, na przykład jednego z zainstalowanych w szopie do obsłuPL 197 281 B1 gi transpondera i karmienia, pokazanej na rysunku fig. 8. Celem modyfikacji jest włączenie nowego kodu separacyjnego dla loch, które są w okresie rui, co jest wykrywane przez pomiar temperatury ciała lochy.

Modyfikację zamieszczono w kolumnie rozpoczynającej się od „Odczyt temperatury lochy przez PLC. W celu skompensowania zmian temperatury na zewnątrz, temperatura lochy jest porównywana przez urządzenie sterujące 281 ze średnią z wartości temperatur ciała loch mierzonych ostatnio i zapisanych w bloku rejestracji 282. W przypadku temperatury ciała wyższej od średniej temperatury ciała o więcej niż 1°C, uważa się lochę za będącą w okresie ruh i ustawia się jej kod separacyjny, skutkujący jej niezwłocznym odseparowaniem lub odseparowaniem w późniejszym czasie.

Przedstawiona na rysunku fig. 22 sieć działań ilustruje modyfikację niezbędną z tytułu faktu, że prosięta są odsadzane po sześciu tygodniach zamiast po trzech, co jest normalne w tradycyjnych systemach hodowli świń. Zatem locha może wejść w okres rui przed odsadzeniem prosiąt, to znaczy między trzecim a szóstym tygodniem po porodzie. Oprogramowanie standardowe nie ma takiej opcji, i dla wprowadzenia daty płodności wymaga ono zarejestrowania odsadzenia prosiąt.

Nowa właściwość funkcjonalna zaimplementowana w oprogramowaniu polega na tym, że locha w okresie między trzecim a szóstym tygodniem po porodzie może być zarejestrowana jak będąca w okresie rui, jak również może być zarejestrowana data płodności przed dokonaniem rejestracji odsadzenia prosiąt.

Sieć działań przedstawiona na rysunku fig. 23 ilustruje modyfikacje konieczne do wykonania dla otrzymania systemu monitorowania i kontroli świń, karmionych zgodnie z programem karmienia fazowego. Każda świnia jest jednoznacznie identyfikowana transponderem, i po zidentyfikowaniu danej świni podczas wchodzenia jej do systemu separacyjno-rejestracyjnego, na przykład systemu zainstalowanego w przedstawionej na rysunku fig. 9 szopie separacyjnej 37, następuje zarejestrowanie jej wagi oraz ewentualnie temperatury ciała i grubości warstwy tłuszczu. Jeżeli waga świni przekracza pewien limit, wynoszący w tym przypadku 120 kg, to świnia może być umieszczona na liście świń do uboju. Świnie na liście do uboju mogą otrzymać dany kod separacyjny uboju. Następuje porównanie temperatury ciała ze średnią wartością temperatury ciała i świnia otrzymuje kod choroby, jeżeli jej temperatura ciała odchyla się od średniej więcej niż o zadaną wartość graniczną. Poza tym świnie mogą być wypuszczane na różne miejsca karmienia zależnie od ich wagi i programu karmienia fazowego. W przykładzie przedstawionym na rysunku fig. 23, świnie mogą być separowane w przypadku karmienia na trzy grupy, 25-45 kg, 45-65 kg i 65-125 kg.

Celem stosowania systemu monitorowania, rejestracji i separacji w przypadku świń mięsnych jest również zagwarantowanie wysokiej jakości mięsa, a zwierzęta chore wykryte przez detekcję odchyleń temperatury, różnic w prędkościach przyrostu i braku karmienia, lub za pośrednictwem innych wskaźników, są oddzielane do leczenia lub likwidacji. Funkcja ta jest bardzo ważna dla zapewnienia dobrego stanu zwierząt.

Przykład systemu hodowli do produkcji 1500 świń rocznie

Poniżej zamieszczono przykład systemu hodowli według wynalazku, przeznaczonego do produkcji 1500 świń mięsnych rocznie. Świnie są karmione zgodnie z programem karmienia fazowego sześcioma typami mieszanek paszowych, a ilość żywności mierzy się w ogólnych standardowych jednostkach żywieniowych (FU - Feed Unit).

Spożycie karmy:
70 loch/knurów produkujących 22 prosięta 92.400 FU na lochę rocznie i zjadających 1320 FU/rok	92.400 FU
1500 prosiąt od urodzenia do 30 kg 2.2 FU na kg przyrostu Dodatek na chów wolnowybiegowy 8%	79.380 FU
1500 świń mięsnych od 30 do 45 kg 2.4 FU na kg przyrostu Dodatek na chów wolnowybiegowy 8%	58.380 FU
1500 świń mięsnych od 45 kg do 65 kg 2.7 FU na kg przyrostu Dodatek na chów wolnowybiegowy 8%	87.480 FU
1500 świń mięsnych od 65 kg do 125 kg 3.0 FU na kg przyrostu Dodatek na chów wolnowybiegowy 8%	291.600 FU
Łączne spożycie paszy/rok	609.180 FU
Łączne zużycie paszy/kg świni	3.25 FU

PL 197 281 B1

Pola, zgodnie z urzędowymi regulacjami prawnymi w Danii, mogą być obciążane w ilości 20.000 FU/hektar/rok, jeżeli świnie trzymane są na polu co drugi rok a w latach przerwy prowadzi się uprawę roślin zużywających azotany. Istnieje również wymaganie, aby na polu rosła trawa na przynajmniej rok przed wypuszczeniem na nie świń. Ponadto korzystne jest, jeśli trawa jest wysiewana równocześnie z rośliną zużywającą azotany. Zatem zapotrzebowanie na obszar pola pod system hodowli wynosi jeden hektar na 10.000 FU/rok, ponieważ pola mogą być wykorzystywane do hodowli świń przez najwyżej połowę czasu.

Korzystne jest, jeśli system hodowli jest rozbity na dwie części: pierwszą, w której trzymane są lochy (i knury), jak również prosięta do osiągnięcia wagi około 25-30 kg, i drugą przeznaczoną dla świń mięsnych. Pierwsza część systemu hodowli ma największe zapotrzebowanie na współdziałanie ludzkie, w związku z rodzeniem, inseminacją i opieką nad prosiętami. Prosięta są podatne na choroby i z łatwością mogą zapaść przykładowo na biegunkę, co zwiększa wymagania na leczenie i opiekę. Ta pierwsza część systemu hodowli ma zapotrzebowanie powierzchni pola, zgodnie z powyższymi obliczeniami i liczbami wynoszące 18 hektarów.

Druga część systemu hodowli wymaga mniejszej ilości zaangażowania ludzkiego i w większym stopniu jest zautomatyzowana. Tę część z powodzeniem można zlokalizować w pewnej odległości od pierwszej części i może ona być jednostką produkcyjną całkiem niezależną od pierwszej części, z wyjątkiem dostarczania świń z pierwszej do drugiej części. Świnie są znakowane za pomocą transpondera przed dostarczeniem do drugiej części, tak, że dane odnoszące się do poszczególnych świń również mogą być przekazywane z części pierwszej do drugiej. Druga część systemu hodowli wymaga, według poprzednich obliczeń i liczb, 44 hektarów powierzchni pola.

Należy zaznaczyć, że duńskie wymagania urzędowe dotyczące powierzchni pola pod wolnowybiegowy chów świń, są niższe od wymagań urzędowych w Unii Europejskiej, i z tego powodu wspomniane zapotrzebowanie w przyszłości się zwiększy. Z drugiej strony zapotrzebowanie na powierzchnię pola można zmniejszyć, jeżeli do zbierania części ekskrementów świń wykorzystuje się przenośne szlamniki, i jeżeli jest to właściwie udokumentowane odnośnym władzom.

Pole może być wykorzystywane optymalnie przez podział na trzy równe części i przenoszenie świń między tymi częściami, tak, że jedna część jest wykorzystywana od września do grudnia, druga część od stycznia do kwietnia, a trzecia część od maja do sierpnia. Liczba zwierząt równa się obciążeniu wynoszącemu 20.000 FU/hektar/rok dla całego roku. W ten sposób każda część jest obciążana potrójnie, lecz tylko w ciągu jednej trzeciej roku, i możliwe jest prowadzenie upraw na dwóch trzecich pola od maja do sierpnia, co poprawia wykorzystanie pola.

Karmienie indywidualne

Na rysunku fig. 24-26 przedstawiono odmianę wykonania wynalazku dotyczącą indywidualnego karmienia zwierząt. Zwierzętami tymi są, korzystnie, świnie, a dokładnie, lochy i świnie mięsne. Opisane sposoby i urządzenia nadają się bardzo dobrze do chowu wolnowybiegowego zwierząt żyjących w większych stadach, jak również w mniejszym stadzie.

System zawiera sprzęt separacyjny z urządzeniem nadawczo-odbiorczym 133. do łączności z transponderami 152 w kolczyku każdego ze zwierząt, do identyfikacji poszczególnych zwierząt, bramkę wejściową 134 otwieraną dla zwierzęcia, jeżeli identyfikacja za pomocą urządzenia nadawczo-odbiorczego 133 wskazuje, że zwierzę powinno być nakarmione, wagę 135 do wyznaczenia ciężaru zwierzęcia, które weszło przez wspólne wejście 154 do zagrody separacyjnej utworzonej przez bramki 134, 137, 138 i płotek 139, drugie urządzenie nadawczo-odbiorcze 136 do sprawdzania identyfikacji zwierzęcia, pierwszą bramkę wyjściową 137 dającą dostęp do karuzeli 140 do karmienia i drugą bramkę wyjściową 138 do odseparowywania poszczególnych zwierząt od reszty stada i kierowania zwierzęcia do drzwi wyjściowych 153. Ponadto system jest wyposażony w czujnik podczerwieni 40b, służący do detekcji temperatury skóry zwierzęcia, które weszło w obszar wyposażenia, oraz do przekazywania zmierzonej wartości do urządzenia sterującego. Temperatura zwierzęcia może być również określana za pomocą czujnika 40c zainstalowanego na zwierzęciu.

Karuzela 140 do karmienia podzielona jest płotkami 141 na osiem części o rozmiarach dostatecznych do pomieszczenia zwierzęcia, przy czym każda część zawiera muszlę 142 do karmienia z zasilaniem karmą i ewentualnie wodą pitną. Karuzela 140 na rysunku obraca się w lewo z prędkością obrotową około czterech obrotów na godzinę tak, że zwierzę na jedzenie ma około siedmiu ósmych kwadransa (około trzynastu minut). Karuzela jest otoczona stacjonarnym płotkiem 143 który zakrywa większość obwodu karuzeli z wyjątkiem bramki 137 prowadzącej do karuzeli 140 i na lewo od bramki 137 na pozycji wyjściowej 144, gdzie zwierzęta opuszczają karuzelę 140. Do wyrzucania zwiePL 197 281 B1 rząt z części znajdującej się na pozycji do wychodzenia służy ramię 145. Ramię 145 jest nieco zakrzywione w płaszczyźnie poziomej. Płotki 141 dzielące karuzelę 140 i ramię 145 ukształtowane są z listew rozmieszczonych tak, że płotki 141 mijają ramię 145, co wyraźnie przedstawiono na rysunku fig. 26.

Ramię 145 może też być mocowane na środkowej części karuzeli 140 lub może być wykonane, jako obrotnica w przybliżeniu o takiej samej średnicy jak karuzela 140 i obracać się w tym samym kierunku tuż nad podłogą karuzeli 140. Środek obrotnicy umieszczony jest nieco poza obwodem karuzeli 140, tak, że zwierzę jest zmuszone skoczyć na obrotnicę, która obraca zwierzę i wyprowadza je na zewnątrz z tej części karuzeli.

Zwierzęta schodzą z karuzeli 140 do zagrody, na przykład do części 146 szopy 147 do karmienia, jak to pokazano na rysunku fig. 25. Zwierzęta mogą z zagrody wyjść tylko przez jednokierunkowe drzwi 148, dzięki czemu zwierzęta przechodzą przez system karmienia w jednym kierunku.

Podawanie karmy do muszli 142 do karmienia może się odbywać ze zbiornika 149 paszy przez otwór 150 w dolnej części zbiornika, do muszli 142 do karmienia. Przenośnik śrubowy 151 odmierza zadaną ilość paszy poszczególnym zwierzętom, które są karmione z wyznaczonej muszli 142 do karmienia.

System zaopatrzony jest w system bezpieczeństwa zapewniający, że zwierzęta nie odniosą żadnych szkód w przypadku wadliwego działania systemu. System bezpieczeństwa zawiera urządzenia do detekcji zwiększenia obciążenia mechanizmu napędzającego karuzelę 140, wykrywając na przykład zaklinowanie się zwierzęcia. W takim przypadku, lub w przypadku wykrycia innej większej usterki w działaniu, system bezpieczeństwa zatrzymuje obrót karuzeli 140 i następuje otwarcie zaworu łączącego zbiornik sprężonego powietrza z pewną liczbą siłowników, powodujące otwarcie bramek 134, 137 i uniesienie płotków 141 dzielących karuzelę 140 na części, umożliwiając zwierzętom opuszczenie urządzenia. Urządzenie sterujące jest stale lub czasowo łączone za pośrednictwem środków telekomunikacyjnych z systemem nadzoru, i w przypadku usterki w działaniu system bezpieczeństwa generuje sygnał do systemu nadzoru. Jeżeli usterka jest możliwa do zdalnego skorygowania, to układ może być zresetowany z systemu nadzoru.

System jest wykorzystywany do kierowania karmieniem poszczególnych zwierząt stada w chowie wolnowybiegowym. Zwierzętami są, korzystnie, świnie, których karmienie indywidualne jest korzystne zarówno w przypadku loch, jak i świń hodowanych dla produkcji mięsa. Zarówno lochy, jak i świnie mięsne są karmione różnymi kompozycjami i ilościami karmy zależnie od pewnej liczby warunków. W programie żywienia fazowego karmienie loch zależy od tego czy są one w okresie rui, czy są prośne, czy wychowują prosięta czy zbliża się poród, a karmienie świń mięsnych zależy od ich wieku i wagi. Indywidualne sterowanie karmieniem zwierząt zapewnia, że silniejsze lub bardziej agresywne zwierzęta nie będą odsuwały innych zwierząt stada od karmy, co w przypadku dużych stad świń zapewnia bardziej równomierny rozkład rozmiarów i wagi świń o podobnym wieku, i ogólnie lepszy stan i zdrowie zwierząt. Stada świń w podobnym wieku lub mieszane co do wieku w chowie wolnowybiegowym są często duże, i obejmują przykładowo 100, 200 lub nawet 500 i więcej zwierząt.

System żywieniowy jest wyposażony w urządzenie sterujące, na przykład komputer z blokiem logicznym i środkiem pamięciowym do przechowywania danych, zespołami wejścia i wyjścia oraz środkami do sterowania działaniem struktury. System żywieniowy jest korzystnie wykorzystywany razem z oprogramowaniem komputerowym do realizacji sposobu karmienia zwierząt, przy czym oprogramowanie to jest przechowywane w środkach pamięciowych i steruje etapami działania systemu. Poniżej opisano działanie systemu żywieniowego w przypadku stada zwierząt, z których każde zaopatrzone jest w znak zawierający transponder do jednoznacznej identyfikacji. Działanie urządzenia sterującego sterowane jest przez oprogramowanie komputera.

Urządzenie nadawczo-odbiorcze rejestruje obecność znaku kolczykowego w obszarze odczytu urządzenia nadawczo-odbiorczego 133 a następnie urządzenie sterujące sprawdza, czy zwierzę ma być karmione, czy też ma zostać odseparowane, i w obu przypadkach zwierzę jest wpuszczane do urządzenia separacyjnego. Zwykle zwierzęta karmione są dwa razy dziennie. Jeżeli zwierzę ma zostać wpuszczone do urządzenia separacyjnego, to otwiera się bramka 134. Po wejściu zwierzęcia do zagrody i ustawieniu go na wadze 135, drugie urządzenie nadawczo-odbiorcze 136 rejestruje identyfikator znaku kolczykowego potwierdzając tożsamość zwierzęcia i stwierdzając, czy zwierzę jest poprawnie ustawione w zagrodzie, tak, że bramka wejściowa 134 może zostać zamknięta. Wagę zwierzęcia wyznacza się z sygnału odebranego przez urządzenie sterujące z wagi 135, a następnie jej wartość zostaje wprowadzona do rekordu danego zwierzęcia. Urządzenie to ewentualnie zawiera również urządzenia do pomiaru temperatury skóry zwierzęcia przez pomiar promieniowania podczerwonego od zwierzęcia, i zamiast lub w uzupełnieniu do nich znak kolczykowy może zawierać czujnik

PL 197 281 B1 temperatury i urządzenia do przekazywania danych dotyczących zmierzonej temperatury do urządzenia sterującego. Rejestrowanie temperatury ciała służy do wykrywania choroby zwierzęcia lub w przypadku lochy do sprawdzenia czy jest ona w okresie rui. Urządzenie może także zawierać urządzenia do pomiaru grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie zwierząt, w tym przede wszystkim świń, na przykład odpowiednie urządzenie z czujnikiem ultradźwiękowym 40d.

Urządzenie sterujące następnie sprawdza czy zwierzę powinno być karmione, i w tym przypadku otwiera się bramka wyjściowa do karuzeli 140 do karmienia, czy powinno być odseparowane z uwagi na chorobę, lochy z uwagi na ruję, czy ze względu na przeznaczenie do uboju, czy z innych powodów, i w tym przypadku otwiera się bramka wyjściowa 138 do separacji. Urządzenie do separacji może ewentualnie zawierać więcej niż jedną bramkę wyjściową do separowania z różnych powodów i do różnych celów, lub też bramka wejściowa 138 może doprowadzać do zagrody z wieloma bramkami wyjściowymi do selektywnej separacji. Otwarcie bramki wyjściowej 137 do karuzeli 140 do karmienia jest synchronizowane z kątowym położeniem karuzeli 140 tak, że każde zwierzę jest wprowadzane na otwartą część karuzeli 140. Po wyznaczony okresie czasu, na przykład 10 sekund, po otwarciu bramki wyjściowej 137, 138 bramka wyjściowa 137 lub 138 jest zamykana, a bramka wejściowa 134 jest gotowa do otwarcia dla następnego zwierzęcia. Jeżeli zwierzę jeszcze nie opuściło zagrody całkowicie to bramka wyjściowa 137, 138 nie zamyka się lecz następuje otwarcie bramki wejściowej 134 tak, że następne zwierzę wypycha poprzednie z zagrody.

Karma jest podawana przez uaktywnianie przenośnika śrubowego 151 służącej do karmienia do muszli 142 w ilościach wyznaczonych przez urządzenie sterujące. Ewentualnie urządzenie zawiera więcej niż jeden przenośnik 149 paszy i pasza może być mieszana indywidualnie dla każdego zwierzęcia.

Poza tym, w każdej z części może się znajdować doprowadzenie wody pitnej oraz mogą być zainstalowane urządzenia do aplikowania leków do poszczególnych zwierząt.

W środku pamięciowym urządzenia sterującego przechowywany jest rekord dla każdego zwierzęcia stada. Rekord zawiera numer identyfikacyjny transpondera, numer identyfikacyjny, datę urodzenia, identyfikator lochy i knura oraz wagę w wieku 6-8 tygodni. Ewentualnie w rekordzie tym przechowywana jest codziennie rejestrowana waga, temperatura, ilość karmy, godzina z minutami każdego codziennego karmienia i/lub grubość warstwy tłuszczu. W przypadku loch, w rekordzie zawarte są także dane o dacie spodziewanej rui, dane odnośnie dnia inseminacji i dnia spodziewanego porodu i/lub dane odnośnie wielkości miotu.

Na podstawie zapisanych danych w sposób poniższy można obliczyć liczbę istotną dla zużycia karmy, liczbę E:

„ waga w dniu 2 - waga w dniu 1 , , , , , ,

E =-= jednostek, wagowych przyrostu na spożytą jednostkę karmy dzienne spożycie karmy * liczba dni

Ilość karmy dla świń mięsnych wyznacza się z tablicy zapamiętanej w środku pamięciowym urządzenia sterującego, zawierającej dane dotyczące wieku, normalnej wagi oraz ilości i składu karmy dla zwierząt. Jeżeli waga zwierzęcia odchyla się w dół od wagi normalnej bardziej niż o pewną wartość procentową, na przykład o 5%, to w ciągu pewnego okresu zwiększa się ilość karmy dla tego konkretnego zwierzęcia. Mniejsza waga może być spowodowana chorobą, i z tego powodu w ciągu pewnego czasu monitoruje się skutek zwiększenia ilości karmy i jeżeli oczekiwany skutek nie nastąpił to zwierzę zostaje odseparowane od stada. W przypadku zwierząt żyjących na otwartym powietrzu ilość karmy zwykle zwiększa się wszystkim zwierzętom przy niskiej temperaturze i/lub w przypadku niektórych kombinacji temperatury i siły wiatru, ponieważ więcej energii zabiera zwierzętom utrzymanie temperatury ciała. Ilość karmy zwiększa się zwykle o 5% przy chłodnej pogodzie, przy czym ilość karmy może być regulowana na więcej niż jednym poziomie, co pozwala na dokładniejsze dostosowanie do środowiska życia zwierząt.

Korzystne jest, jeśli urządzenie sterujące jest połączone z systemem nadzorującym za pośrednictwem prywatnej lub publicznej sieci telekomunikacyjnej lub ich kombinacji. Łączność między osobami opiekującymi się systemem chowu wolnowybiegowego i stadem zwierząt powinna odbywać się często za pośrednictwem sieci. Urządzenie sterujące może sporządzać raporty do systemu nadzorującego w zadanych okresach i/lub na żądanie, a raporty o usterkach działania systemu są wysyłane do systemu nadzorującego. Raport operacyjny może zawierać dane dotyczące konkretnego zwierzęcia i dane statystyczne pewnej liczby zwierząt w przedziale wagowym, określonej temperaturze zwierząt, itp. Dane statystyczne z urządzenia sterującego mogą być korzystnie wykorzystywane do optymalizowania wzrostu świń mięsnych w odniesieniu do ilości i składu paszy, kompensacji zmian typu

PL 197 281 B1 paszy lub monitorowania skutku zmian środowiska fizycznego zwierząt, na przykład szop, obszaru pola, rozplanowania pola, itp.

Separacja zwierząt do uboju odbywa się zwykle przez podanie do urządzenia sterującego liczby zwierząt o danej wadze, które trzeba oddzielić od stada, przed rzeczywistym wychwyceniem zwierząt, na przykład na dwanaście godzin wcześniej. Zamiast lub w uzupełnieniu tego, zwierzęta do uboju mogą być wybierane na podstawie innego parametru, na przykład grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie zwierzęcia, okresu czasu, w którym należy dokonać oddzielenia, na podstawie zarejestrowanych przyzwyczajeń zwierząt, liczby E zwierząt, itp. Urządzenie sterujące dokonuje następnie selekcji pożądanej liczby spośród zwierząt przechodzących przez blok separacji, oddziela te zwierzęta do zagrody zaopatrzonej w wodę pitną. Przebieg procesu separacji można monitorować z odległości za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej. Urządzenie sterujące koryguje rekordy dla stada po wychwyceniu zwierząt przeznaczonych do uboju i dane dotyczące oddzielonych zwierząt mogą być przeniesione do systemu nadzorującego, i mogą być przekazywane razem ze zwierzętami/mięsem, ewentualnie na całej drodze do konsumenta. Przy odmiennym podejściu, z urządzenia sterującego wychodzi żądanie odnośnie liczby zwierząt o danych rozmiarach, które można oddzielić w danym okresie czasu, przy czym liczba ta jest wyznaczana predykcyjnie na podstawie rejestracji przyzwyczajeń indywidualnych zwierząt. Wykaz wybranych zwierząt może być dostarczany z urządzenia sterującego do użytkownika dla ręcznej edycji wykazu i zwracania go do urządzenia sterującego.

Rozkaz separacji podany do urządzenia sterującego może na przykład obejmować:

- jednostkę hodowli w większym systemie, z której mają być selekcjonowane zwierzęta,

- zespół żywieniowy w jednostce hodowlanej, z którego ma nastąpić separacja,

- liczbę zwierząt,

- okres czasu, w którym zwierzęta mają być wydzielone,

- datę, na którą ma się odbyć separacja,

- zakres wagowy zwierząt,

- zakres grubości warstwy tłuszczowej na grzbiecie zwierząt,

- górną granicę rejestrowanych wartości temperatury zwierzęcia w danym okresie czasu,

- wyjście, do którego należy odseparowywać zwierzęta.

Urządzenie sterujące może być połączone ze sprzętem do przekazywania obrazów i/lub dźwięku z jednego lub wielu miejsc systemu hodowli, a zwłaszcza z urządzeniami do separacji i karmienia oraz do przekazywania tych nagrań do systemu nadzorującego.

Claims (43)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. System hodowli na świeżym powietrzu dużej liczby zwierząt, zwłaszcza świń, zawierający: urządzenia do automatycznej i elektronicznej rejestracji danych poszczególnych zwierząt, urządzenia z blokiem rejestracji, do zapisywania zarejestrowanych danych każdego zwierzęcia, urządzenia do automatycznej identyfikacji każdego zwierzęcia, znamienny tym, że zawiera ponadto urządzenie sterujące (281), zawierające co najmniej jednostkę obliczeniową z blokiem logicznym, zespoły wejścia i wyjścia oraz środki do sterowania działaniem systemu, dla automatycznego określania:

   (i) właściwej ilości i ewentualnie rodzaju paszy i/lub mieszanki paszowej dla określonego zwierzęcia, (ii) warunków separacji i/lub izolowania określonego zwierzęcia od jednego lub wielu spośród innych zwierząt, w oparciu o zarejestrowane przez urządzenia do automatycznej i elektronicznej rejestracji danych poszczególnych zwierząt (40, 135) dane każdego zwierzęcia obejmujące co najmniej jeden parametr spośród jego temperatury skóry, temperatury ciała, ciężaru i/lub grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie oraz ewentualnie w oparciu o warunki atmosferyczne w otoczeniu zwierzęcia, takie jak temperatura czy prędkość wiatru, urządzenia do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia każdego zwierzęcia, zawierające jedną lub wiele zagród o rozmiarach odpowiednich dla umieszczenia jednego zwierzęcia, z których każda ma selektywnie otwierane i zamykane wejście (30, 134) i co najmniej jedno wyjście (35, 36, 148) oraz co najmniej jedną muszlę na paszę (34, 142), oraz zbiornik na paszę (149), układ (150, 151) doprowadzający paszę ze zbiornika do każdej muszli, dla automatycznego dostarczania zidentyfikowanemu zwierzęciu właściwej ilości paszy i/lub mieszanki paszowej i automatycznego

   PL 197 281 B1 określania, czy zwierzę jest zaopatrywane we właściwą ilość paszy w wyznaczonym czasie, i elektronicznie połączone z urządzeniami do automatycznej identyfikacji (33, 41, 133, 136) oraz urządzeniem sterującym (281), gdzie blok rejestracji (282) jest uaktywniany poprzez urządzenia do automatycznej identyfikacji (33, 41, 133, 136), identyfikujące zwierzę przed uzyskaniem dostępu do urządzeń do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia, zaś wymienione powyżej urządzenia rozmieszczone są na przynajmniej częściowo ogrodzonym obszarze pola na świeżym powietrzu.
2. 2. System hodowll według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera ponadto urządzenia do automatycznej separacji i/lub izolowania (30, 34, 39, 42, 45, 46, 47, 134, 138) jednego lub wielu spośród zidentyfikowanych zwierząt od pozostałych zwierząt.
3. 3. Sys1:em hodowll według zas-trz. 2, znamienny tym, że urządzenia do automatycznej separacji i/lub izolowania (30, 34, 134, 138) jednego lub wielu spośród zidentyfikowanych zwierząt od pozostałych zwierząt są zintegrowane z urządzeniem do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia.
4. 4. Syssem hodowll według zassirz. 1 albo 2, znamienny tym, że urządzenie do automatycznej identyfikacji każdego zwierzęcia zawieraja, przytwierdzony do zwierzęcia, znacznik lub tabliczke (152) zawierającą i/lub otrzymującą informacje, które są wysyłane i/lub automatycznie rejestrowane przez blok rejestracji (282).
5. 5. Syssem hodowll według zassrz. 4, znamienny tym, że znacznik I ub tabllczka(152) j ess przytwierdzony do ucha zwierzęcia.
6. 6. Syssem hodowll według zas-trz. 2 albo 3, znamienny tym, że do automatycznej separacji i/lub izolowania jednego lub wielu spośród zidentyfikowanych zwierząt od pozostałych zwierząt obejmują blok separacji zawierający drzwi wejściowe (30, 39, 134) dla zwierzęcia wchodzącego do bloku i element kierujący (34, 45, 46, 47, 138) zwierzę do jednych z co najmniej dwojga drzwi wyjściowych (35, 36, 48, 49, 50, 153).
7. 7. System hodowli według zastrz. 6, znamienny tym, że elementem kenTącym zwierzę do jednych z dwojga drzwi wyjściowych (48, 49, 50, 153) jest obrotowy płotek (45, 46, 47, 138).
8. 8. Syssem hodowll wedługzassirz. 6, znamienny tym, te elemenn kierutącyzwierzę do j ednych z dwojga drzwi wyjściowych (34, 45, 46, 47, 138) jest napędzany automatycznie.
9. 9. Syssem hodowll wedługzassrz. 8, znamienny tym, że elemenn kieri.uącyzwierzę do j ednych z dwojga drzwi wyjściowych (34, 45, 46, 47, 138) jest napędzany automatycznie, na podstawie co najmniej jednej z danych obejmujących: ciężar, temperaturę ciała, grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie zwierzęcia, zużycie karmy i identyfikację danego zwierzęcia.
10. 10. System hodowll według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że urządzenia do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia każdego zwierzęcia zawierają dodatkowo wspólne wejście (29, 154) dla zwierząt wchodzących do zagród i układ (30, 134) do selektywnego przepuszczania zwierząt przez to wspólne wejście oraz elementy kierowania zwierząt (34, 138, 144) ze wspólnego wejścia do właściwej zagrody wybranej spośród zbioru zagród.
11. 11. Syssem hodowll według zastrz. 10, znamienny tym. że układ do reallzacjj Identyfikacjj jest złożony ze zbioru transponderów (152), z których każdy ma niepowtarzalny kod identyfikacyjny, a w które zaopatrzone są wszystkie zwierzęta, oraz z urządzenia nadawczo-odbiorczego (33, 41, 133, 136) odczytującego kody identyfikacyjne transponderów (152), przy czym urządzenie nadawczoodbiorcze (33, 41, 133, 136) jest umieszczone w pobliżu wspólnego wejścia (29, 38, 154).
12. 12. Syssem hodowll według zassrz. 10, znamienny tym, że urządzeniedo sserowanego Indywh dualnego regularnego karmienia zawiera ponadto zagrodę wejściową o rozmiarach wystarczających do pomieszczenia tylko jednego zwierzęcia, przy czym wejście do zagrody wejściowej stanowi wspólne wejście (29, 154), a zagroda wejściowa zawiera układ do selektywnego wypuszczania zwierzęcia znajdującego się w zagrodzie wejściowej oraz układ do wyznaczania i do transmitowania do urządzenia sterującego co najmniej jednego z następujących parametrów każdego zidentyfikowanego zwierzęcia przechodzącego przez wspólne wejście (29, 154): ciężar zwierzęcia, temperatura skóry zwierzęcia mierzona za pomocą promieniowania podczerwonego od zwierzęcia za pomocą czujnika (40b), temperatura ciała zwierzęcia mierzona za pomocą czujnika (40c) zainstalowanego na zwierzęciu i grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie zwierzęcia mierzona za pomocą czujnika (40d).
13. 13. Syssem hodowll według zassrz. 10, znamienny tym, że urządzeniedo sserowanego Indywh dualnego regularnego karmienia zawiera ponadto elementy selektywnej separacji (34, 138) zidentyfiPL 197 281 B1 kowanych zwierząt przepuszczonych przez wspólne wejście (29, 154) do co najmniej jednej zagrody separacyjnej (94, 109, 130).
14. 14. System hodowll według zastrz. 10, znamienny tym, że zbiór zagród urządzenia do stera wanego indywidualnego regularnego karmienia jest umieszczony na obracającej się platformie (140), a przełączanie między stanem wpuszczania zwierzęcia, a stanem wypuszczania odbywa się w wyniku ruchu obrotowego platformy (140).
15. 15. System hodowll według zastrz. 14, znamienny tym. że otwór będący wejściem do każdej zagrody urządzenia do sterowanego indywidualnego regularnego karmienia stanowi również wyjście z tej zagrody.
16. 16. Syssem hodowll według zassrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15, znamienny tym, że zawiera ponadto co najmniej jedno z urządzeń obejmujących: urządzenie do mierzenia ciężaru (40a, 135) zidentyfikowanego zwierzęcia, urządzenie do kontroli objętości/stopnia podskórnego tłuszczu (40d) na wybranych obszarach ciała zidentyfikowanego zwierzęcia i urządzenie do kontroli temperatury ciała (40b, 40c) zidentyfikowanego zwierzęcia.
17. 17. Syssem hodowll według zassrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15, znamienny tym, że zawiera ponadto urządzenia do rejestrowania wszelkich ewentualnych medycznych lub innych kuracji, odnośnie dozowania, czasu i typu kuracji.
18. 18. Syst:em hodowll według zas-trz. 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15, znamienny tym, że zawiera urządzenia do wykrywania i wybierania zwierząt gotowych do uboju.
19. 19. Syst:em hodowll według zassrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15, znamienny tym, że zawiera ponadto co najmniej jedną szopę dla zwierząt.
20. 20. System hodowli według zastrz. 19, znamienny tym, że szopa jest przenośna.
21. 21. System hodowll według zastrz. 19, znamienny tym, że szopa jest przynajmniej częściowo zamknięta.
22. 22. System hodowli według zastrz. 19, znamienny tym, że szopa jest stosowana do hodowli świń.
23. 23. Syssem hodowll według zas^z. 22, znamienny tym. że świnie są świniami przeznaczonymi na mięso, mającymi co najmniej 28 dni.
24. 24. Syssem hodowll według zassrz. 22, znam ienny tym, że szopa jess szopą porodową (16) dla świń, zawierającą co najmniej jeden element (18) przytrzymujący lochę i co najmniej jedną osłonę (22) dla prosiąt.
25. 25. Syssem hodowll według zassrz. 22, znamienny tym, że szopa jess szopą rodzinną (23) dla świń, przystosowaną do pomieszczenia co najmniej jednej lochy z prosiętami w wieku do około 3 do 8 tygodni, i jest podzielona za pomocą płyty (24) z otworem na co najmniej dwie części, jedną dla prosiąt drugą dla co najmniej jednej lochy, przy czym rozmiary otworu w płycie rozdzielającej umożliwiają przejście przez ten otwór jedynie prosiętom.
26. 26. Syssem hodowll według zassrz. 19, znamienny tym, że szopa zawiera ponadto urządzenie do wentylacji.
27. 27. Syssem hodowll według zassrz. 19, znamienny tym. ze szopama izolowaneśccany we o właściwościach izolacyjnych poniżej 0.6 W/m².
28. 28. Syssem hodowll według zassrz. 1 albo 2, znamienny tym, że do automatycznej separacji i/lub izolowania zidentyfikowanego zwierzęcia od pozostałych zwierząt i blok separacji zintegrowany z urządzeniem do karmienia są umieszczone w szopie.
29. 29. System hodowli według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że urządzeniem do karmienia zwierząt jest dozownik przekaźnikowy, a urządzenia do separacji i/lub izolowania zwierząt stanowią drzwi wejściowe (29, 38) i drzwi wyjściowe (35, 36, 48, 49, 50) oraz bramką (30, 39) znajdującą się między drzwiami wejściowymi a wyjściowymi, uniemożliwiającą zwierzęciu opuszczenie szopy przez drzwi wejściowe (29, 38).
30. 30. Syssem hodowll według zassrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15 albo 20 albo 21 albo 22 albo 23 albo 24 albo 25 albo 26 albo 27, znamienny tym, że obejmuje co najmniej jedno urządzenie do zbierania wody, tak zwany szlamnik (76).
31. 31. Syssem hodowll według zassrz. 30, znamienny tym. ze szlamnik (76) jess umieszczony jak, żeby zwierzęta wychodzące z szopy wchodziły do szlamnika (76) na drodze do urządzenia sterowanego karmienia zwierząt.

    PL 197 281 B1
32. 32. System hodowli według zastrz. 30, znamienny tym, że szlamnik (76) ma urządzenie odsączające, do wyładowania zawartości sziamnika (76), oraz rrrę odprowadzającą dołączoną do urządzenia odsączającego, w ceir odprowadzenia wyładowanej części zawartości sziamnika (76).
33. 33. System hodowli według zastrz. 32, znamienny tym. że do sziamnika (76), poprzez urządzenie odsączające, jest dołączony rkład oczyszczania ścieków, korzystnie w postaci natrrainej podściółki trzcinowej, odbierającej wyładowaną część zawartości sziamnika (76).
34. 34. System hodowli według zastrz. 30, znamienny tym, że szlamnńk (76) ma rrządzenńa do wprowadzania cieczy do sziamnika (76).
35. 35. System hodowii wedłrg zastrz. 30, znamienny tym, że sziamnik jest przenośny.
36. 36. Syssem hodowli według 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 112 aibo 13 aibo 14 aibo 15 aibo 20 aibo 21 aibo 22 aibo 23 aibo 24 aibo 25 aibo 26 aibo 27 aibo 31 aibo 32 aibo 33 aibo 34 aibo 35, znamienny tym, że urządzenie sterujące jest na stałe irb tymczasowo połączone za pomocą sieci teiekomrnikacyjnej z systemem nadzoru zdainego, z którego może być nadzorowane i przynajmniej częściowo sterowane funkcjonowanie systemu.
37. 37. Syssem hodowli według 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8 albo 9 albo 11 albo 112 aibo 13 aibo 14 aibo 15 aibo 20 aibo 21 aibo 22 aibo 23 aibo 24 aibo 25 aibo 26 aibo 27 aibo 31 aibo 32 aibo 33 aibo 34 aibo 35, znamienny tym, że zwierzętami są owce.
38. 38. Syssem hodowli według zassirz. 1 albo 2 albo 3 albo 5 albo 7 albo 8albo 9 albo 11 albo 112 albo 13 aibo 14 aibo 15 aibo 20 aibo 21 aibo 22 aibo 23 aibo 24 aibo 25 aibo 26 aibo 27 aibo 31 aibo 32 aibo 33 aibo 34 aibo 35, znamienny tym, że powierzchnia poia na jedno zwierzę jest nie mniejsza niż 10 m².
39. 39. Sposób hodowli na świeżym powietrzu dużej liczby zwierząt zwłaszcza świń mięsnych ssada, z których każda jest jednoznacznie identyfikowaina za pomocą urządzenia identyfikacyjnego, a karmienie świń poiega na tym, że identyfikuje się każdą ze świń i wysyła się jej kod identyfikacyjny do urządzenia sterującego, wpuszcza się świnię do zagrody urządzenia do indywiduainego karmienia, przeznaczonej dia jednej świni, znamienny tym, że wyznacza się indywiduainą iiość paszy dia każdej świni w oparciu o jej zarejestrowane dane obejmujące co najmniej jeden parametr spośród temperatury skóry, temperatury ciała, ciężaru i/iub grubości warstwy tłuszczu na grzbiecie świni, oraz ewentuainie w oparciu o warunki atmosferyczne w otoczeniu świni, takie jak temperatura czy prędkość wiatru, karmi się każdą świnię wyznaczoną indywiduainie dia niej iiością paszy i wypuszcza się świnię z zagrody urządzenia do indywiduainego karmienia, przy czym całym procesem karmienia steruje się za pomocą urządzenia sterującego, które w oparciu o zarejestrowane dane każdej świni okreśia ponadto warunki jej separacji i/iub izoiowania od stada.
40. 40. Sposób według zassrz. 39, znamienny tym, że Identyfikacja każdej świni polega na odczytaniu, za pomocą urządzenia nadawczo-odbiorczego, niepowtarzainego kodu identyfikacyjnego z transpondera umieszczonego na tej świni.
41. 41. Sposób według zassrz. 39 albo 40, znamienny tym, że wyznacza się I zapisuj w pamięci urządzenia sterującego co najmniej jeden z następujących parametrów każdej zidentyfikowanej świni: waga świni, temperatura skóry świni mierzona za pomocą promieniowania podczerwonego od zwierzęcia, temperatura ciała świni mierzona czujnikiem zainstaiowanym na świni i grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie świni.
42. 42. Sposóbwedług zassrz. 33) albo 40, znam lenny tym, że w zależnoścc od warunków separaccj i/iub izoiowania okreśionej świni od stada, urządzenie sterujące uaktywnia eiementy seiektywnej separacji zidentyfikowanych zwierząt kierujące świnię do zagrody separacyjnej.
43. 43. Sposóbwedług zassrz. 39 albo 40, znamienny tym, że dzla-anieurządzenia sSenLgącego co najmniej okresowo monitoruje się za pomocą systemu nadzoru zdainego dołączanego tymczasowo przez sieć teiedacyjną.