PL196927B1 - Zamek z cylindrem zamykajacym i klucz do zamka - Google Patents

Abstract

1. Zamek z cylindrem zamykaj acym i klucz do zamka z rdzeniem cylindra, który posiada zwrócony do czo lowej strony cylindra kana l dla klucza z umieszczonymi w nim profilowymi zebrami lub rowkami, a posrodku tego kana lu znajduje si e wierzcho lek otwieraj acego si e w stron e czo lowej strony cylindra sto zkowego otworu, za s klucz ma na swoim ko ncu od strony wtykowej ostrze z lukowatymi kraw edziami, znamienny tym, ze ostrze (5) ma dwie luko- wate kraw edzie (6), których punkt przeci ecia znajduje si e w srodkowej osi (7) szerszej stro- ny klucza, a k at ( d) mi edzy stycznymi jest w punkcie przeci ecia ostrza (5) wi ekszy od k ata rozwarcia ( µ) sto zkowego otworu (4), przy czym lukowate kraw edzie (6) posiadaj a sfazowania (9) wzgl edem przeciwleg lych szer- szych stron (8) pod k atem ( O), który jest mniejszy ni z k at rozwarcia ( µ) sto zkowego otworu (4). PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196927 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 339993 ^{(51) Int.Cl.}

E05B 19/00 (2006.01) (22) Data zgłoszenia: 04.05.2000 (54)

Zamek z cylindrem zamykajacym i klucz do zamka

(30) Pierwszeństwo:	(73) Uprawniony z patentu:
08.05.1999,DE,19921454.9	C.Ed. Schulte Gesellschaft mit beschrankter
05.01.2000,DE,10000194.7	Haftung Zylinderschlossfabrik,Velbert,DE
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	(72) Twórca(y) wynalazku:
20.11.2000 BUP 24/00	Alexander Stefanescu,Dϋsseldorf,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
29.02.2008 WUP 02/08	Stypułkowski Heliodor, HELPAT

⁽⁵⁷⁾ 1. Zamek z cylindrem zamykającym i klucz do zamka z rdzeniem cylindra, który posiada zwrócony do czołowej strony cylindra kanał dla klucza z umieszczonymi w nim profilowymi żebrami lub rowkami, a pośrodku tego kanału znajduje się wierzchołek otwierającego się w stronę czołowej strony cylindra stożkowego otworu, zaś klucz ma na swoim końcu od strony wtykowej ostrze z łukowatymi krawędziami, znamienny tym, że ostrze (5) ma dwie łukowate krawędzie (6), których punkt przecięcia znajduje się w środkowej osi (7) szerszej strony klucza, a kąt (δ) między stycznymi jest w punkcie przecię cia ostrza (5) wię kszy od kąta rozwarcia (μ) stożkowego otworu (4), przy czym łukowate krawędzie (6) posiadają sfazowania (9) względem przeciwległych szerszych stron (8) pod kątem (Ω), który jest mniejszy niż kąt rozwarcia (μ) stożkowego otworu (4).

PL 196 927 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zamek z cylindrem zamykającym i klucz do zamka z rdzeniem, który posiada zwrócony do czołowej strony cylindra kanał dla klucza z umieszczonymi w nim profilowymi żebrami lub rowkami, a po pośrodku tego kanału znajduje się wierzchołek otwierającego się w stronę czoł owej strony cylindra stoż kowego otworu, zaś klucz ma na swoim koń cu od strony wtykowej ostrze z łukowatymi krawędziami.

Zamek z cylindrem zamykającym i przynależnym kluczem, zwłaszcza obrotowym płaskim jest znany ze stanu techniki. Rdzeń cylindra zamykającego posiada przy tym kanał dla klucza z profilowymi żebrami lub rowkami, który jest otwarty po stronie czołowej cylindra. Pośrodku tego kanału znajduje się wierzchołek stożkowego otworu, otwartego w kierunku czołowej strony cylindra. Klucz posiada na swoim końcu po stronie wtykowej ostrze z łukowatymi krawędziami. Kombinacja stożkowego otworu i ostrza z łukowatymi krawędziami ma na celu ułatwienie wkładania klucza do kanału. Wprowadzanie klucza jest jednak skomplikowane, zwłaszcza przy płaskich kluczach obrotowych z żebrami lub rowkami o wąskim profilu. W wyniku blisko siebie umieszczonych profilów klucz musi być wkładany bez większych odchyleń od dokładnie wyznaczonego położenia. Ponadto profilowane w ten sposób systemy zamykające pozwalają jedynie na niewielkie odchylenia osi klucza od osi kanału dla tego klucza.

W stanie techniki jest także proponowane rozwiązanie, w którym ostrze klucza nie jest zaokrąglone, lecz posiada ostrze, utworzone przez dwie proste krawędzie.

Celem wynalazku jest opracowanie rozwiązania, w którym wprowadzenie klucza do jego kanału zostanie ułatwione.

Powyższy cel został osiągnięty dzięki rozwiązaniu konstrukcyjnemu zamka składającego się z cylindra zamykającego i klucza do tego zamka zgodnie z niniejszym wynalazkiem.

Zamek z cylindrem zamykającym i klucz do zamka z rdzeniem cylindra zamykającego, który posiada zwrócony do czołowej strony cylindra kanał dla klucza z umieszczonymi w nim profilowymi żebrami lub rowkami, a pośrodku tego kanału znajduje się wierzchołek otwierającego się w stronę czołowej strony cylindra stożkowego otworu, zaś klucz ma na swoim końcu od strony wtykowej ostrze z łukowatymi krawędziami, charakteryzuje się tym, że ostrze klucza ma dwie łukowate krawędzie, których punkt przecięcia znajduje się w osi środkowej szerszej strony klucza, zaś kąt zawarty pomiędzy przecinającymi się stycznymi do krawędzi wierzchołka jest większy od kąta rozwarcia stożkowego otworu cylindra, przy czym łukowate krawędzie ostrza klucza posiadają względem przeciwległych szerszych stron klucza sfazowania wykonane pod kątem, który jest mniejszy niż kąt rozwarcia stożkowego otworu cylindra.

Obszar kąta wychylania ostrza klucza, korzystnie jest utworzony przez różnicę kąta rozwarcia otworu cylindra i kąta sfazowania ostrza i jest równy albo większy niż kąt obszaru wychylania ścianki stożka od strony szerszej klucza, w obrębie którego łukowate krawędzie przylegają stycznie do ścianki stożka. Kąt sfazowania stożka klucza korzystnie jest około 15° do 25° większy, niż połowa kąta stożkowego otworu cylindra.

Szerokość łukowatego odcinka czołowego ostrza klucza korzystnie stanowi około połowę do jednej trzeciej szerokości jego strony wąskiej.

Łukowate krawędzie wierzchołka klucza korzystnie mają kształt łuków kołowych, których centra są umieszczone na szerszej stronie klucza i każdorazowo znajdują się w odstępie od krawędzi środkowej strony szerszej, który stanowi 30 do 35 % szerszej strony klucza.

Promień łukowatych krawędzi wierzchołka korzystnie jest równy mniej więcej 105 do 110% szerszej strony klucza.

Średnica stożkowego otworu cylindra korzystnie jest mniejsza od szerszej strony klucza, a kąt rozwarcia tego stożkowego otworu najkorzystniej wynosi około 110° i jest większy, aniżeli kąt w środku otworu.

Otwór cylindra korzystnie ma wewnętrzny stożek z mniejszym kątem rozwarcia niż stożek zewnętrzny, przy czym ten wewnętrzny stożek najkorzystniej posiada kształt owalny, skierowany wzdłuż kanału klucza.

W drugim wykonaniu zamek z cylindrem zamykającym i klucz do zamka charakteryzuje się tym, że wchodzące w stożkowy otwór cylindra, ostrze klucza ma dwie łukowate krawędzie, których punkt przecięcia znajduje się w osi środkowej szerszej strony klucza, zaś kąt zawarty pomiędzy przecinającymi się stycznymi do krawędzi wierzchołka klucza jest większy niż 110°, przy czym łukowate krawędzie tego wierzchołka posiadają względem przeciwległych szerszych jego stron sfazowania pod kąPL 196 927 B1 tem, który jest mniejszy niż kąt pomiędzy przecinającymi się stycznymi do krawędzi wierzchołka. Kąt rozwarcia stożkowego otworu rdzenia cylindra zamykającego po zewnętrznej jego stronie korzystnie jest większy, aniżeli w środku tego otworu, a stożek wewnętrzny posiada korzystnie owalny kształt w kierunku wzdłużnym do kanału klucza.

Jak opisano powyżej ostrze ma dwie łukowate krawędzie, których punkt przecięcia znajduje się w osi środkowej szerszej strony klucza, zaś kąt między stycznymi jest w punkcie przecięcia większy niż kąt rozwarcia stożkowego otworu, przy czym łukowate krawędzie posiadają sfazowania względem przeciwległych szerszych stron pod kątem, który jest mniejszy niż kąt rozwarcia stożkowego otworu. Stożkowy otwór tworzy pewien rodzaj lejka, który wchodzi w kanał klucza. W ten lejek zostaje włożony klucz. Na ogół oś klucza nie pokrywa się z osią kanału zamykającego. Oś klucza jest raczej przechylona o pewien kąt względem osi kanału klucza. Tak samo trzonek klucza jest obrócony o pewien kąt względem położenia kanału klucza. W pozycji obróconej krawędzie łukowate wewnątrz obszaru wychylania po stronie szerszej przylegają stycznie do ścianki stożka. Ten obszar wychylania po stronie szerszej jest ograniczony przez pozycję odchylenia, w której ostrze trzonka klucza, utworzone przez punkt przecięcia krawędzi łukowatej, styka się ze ścianką stożka. W obrębie obszaru wychylania po stronie szerszej, ostrze klucza znajduje się w pewnym odstępie od wierzchołka stożka i wystaje tam bez dotyku. Klucz może być także przechylony dokoła obszaru wychylania po stronie wąskiej w stosunku do osi kanału zamykającego.

Obszar wychylania po stronie wąskiej jest ograniczony przez kąt sfazowania. W obrębie obszaru wychylania po stronie wąskiej klucz może być obrócony swoim ostrzem włożonym do stożka tak daleko, aż sfazowania będą przylegały do ścianki stożka. Jeżeli klucz, obrócony względem pozycji kanału dla tego klucza, zostanie włożony do stożka, wtedy dzięki geometrii upraszcza się wychylenie aż do przytoczonego wyżej obszaru wychylania po stronie szerszej. Użytkownik wyczuwa kąt obrotu, w którym wierzchołek zwalnia się od przylegania do ścianki stożka. Jeżeli utrzymuje on klucz w tym obszarze wychylania po stronie szerszej i obraca klucz, wtedy ostrze klucza znajduje swoją właściwą pozycję względem kanału zamykającego i może być włożone przy właściwym kierunku obracania, dzięki sfazowaniom w kanale zamykającym. Wkraczające wtedy do działania ukosy sfazowania powodują nakierowanie klucza aż do położenia prawidłowego przylegania. Jeżeli klucz zostanie z pozycji, w której jego oś znajduje się w obszarze wychylania po stronie szerszej, obrócony aż do osiągnięcia prawidłowego ustawienia obrotowego, wtedy następuje także ustawienie strony wąskiej w jej obszarze wychylenia. Oznacza to, że w tej pozycji do ś cianki stoż ka przylegają tylko czoł owe krawę dzie obrzeża. Wedł ug korzystnej postaci wykonania wynalazku kąt sfazowania jest około 15° do 25° większy, niż połowa kąta stożkowego otworu. Natomiast grubość nieuchwyconego odcinka krawędziowego ostrza stanowi około połowę do jednej trzeciej grubości strony wąskiej. Powoduje to, że wtedy klucz, znajdujący się w prawidłowej pozycji, podczas dalszego wsuwania zostaje prawie samoczynnie odchylony z pozycji pochylonej do pozycji prawidłowej, jeżeli to pochylenie znajduje się w obrębie obszaru wychylenia po stronie wąskiej. Łukowate krawędzie mają kształt łuków kołowych, których centra są umieszczone na szerszej stronie klucza i każdorazowo znajdują się w odstępie od krawędzi środkowej strony szerszej, który stanowi 30 do 35% szerszej strony klucza. Ten odstęp odpowiada mniej więcej 30 do 35% wielkości szerszej strony klucza. Promień łukowatych krawędzi wynosi korzystnie około 105 do 110% wielkości szerszej strony klucza. Średnica stożkowego otworu jest mniejsza od szerszej strony klucza. Kąt rozwarcia stożkowego otworu wynosi około 110°. Dalsze rozwiązanie przedmiotu wynalazku dotyczy otworu stożka rdzenia cylindra. Kąt rozwarcia stożkowego otworu jest większy, aniżeli kąt w środku otworu. Korzystnie otwór tworzy wewnętrzny stożek z mniejszym kątem rozwarcia niż stożek zewnętrzny. Zgodnie z dalszym rozwiązaniem przedmiotu wynalazku wewnętrzny stożek posiada kształt owalny, skierowany wzdłuż kanału klucza. Owal jest ukierunkowany wzdłużnie do kanału klucza. W ten sposób w obszarze kanału klucza powstaje stopniowane, wzajemne przejście obydwóch ścianek stożka. Do tego w kierunku poprzecznym przejście jest wykonane jako krawędź. Kąt rozwarcia ostrzejszego stożka wewnętrznego wynosi korzystnie 90°.

Przedmiotem wynalazku jest, jak już wspomniano na wstępie, również klucz do opisanego zamka. Korzystnie ostrze tego klucza ma dwie łukowate krawędzie, których punkt przecięcia znajduje się w osi środkowej szerszej strony klucza, zaś kąt w punkcie przecięcia jest większy niż 110°, przy czym łukowate krawędzie względem przeciwległych szerszych stron posiadają sfazowania pod kątem, który jest mniejszy niż kąt styczny. Również zgodnie z wynalazkiem kąt rozwarcia stożkowego otworu

PL 196 927 B1 po zewnętrznej jego stronie jest większy, aniżeli w środku tego otworu, a stożek wewnętrzny posiada kształt owalny w kierunku wzdłużnym do kanału klucza.

Przykład wykonania wynalazku jest bliżej objaśniony w oparciu o załączony rysunek, na którym fig. 1 przedstawia klucz według wynalazku w ujęciu schematycznym oraz w widoku z góry; fig. 2 - klucz według fig. 1 w widoku z boku; fig. 3 - schematyczne ujęcie w widoku rdzenia cylindra zamykającego według wynalazku; fig. 4 - ujęcie według fig. 3 przy kierunku obróconym o 90°, fig. 5 - widok z przodu na rdzeń cylindra zamykającego; fig. 6 - schematyczne ujęcie ostrza klucza, umieszczonego w stożkowym otworze i obróconego o około 90° względem kanału zamykającego, oraz w widoku na stronę szeroką fig. 7 - ujęcie graniczne szerokiej strony obszaru wychylnego a; fig. 8 - widok wąskiej strony klucza, włożonego ostrzem w stożek do położenia, pokrywającego się z osią kanału zamykającego; fig. 9 - obszar graniczny strefy wychylania strony wąskiej; fig. 10 - widok z góry na stronę czołową rdzenia cylindra zamykającego według drugiego przykładu wykonania; fig. 11 - widok z boku z częściowym przekrojem otworu stoż kowego, oraz fig. 12 - obrócony o 90° widok z boku w przekroju wzdłużnym przez kanał klucza, częściowo wyłamany.

Klucz 1 posiada uchwyt 14 i ostrze 5, umieszczone naprzeciwko tego uchwytu 14. Ostrze 5 znajduje się w środkowej osi 7 strony szerokiej. Ostrze 5 jest otoczone łukowatymi krawędziami 6. Krawędzie 6 są utworzone z łuków kołowych, których promienie R mają swój początek w centrum 12. Centra 12 łuków są umieszczone na szerszej stronie 8 klucza i to w każdym przypadku w odstępie A od środkowej osi 7 po stronie szerszej. Odstęp A wynosi 30 do 35% szerokości B szerszej strony klucza.

Łukowate krawędzie 6 przecinają się w ostrzu 5 w taki sposób, że kąt styczny δ łukowatych krawędzi 6 w punkcie przecięcia ostrza 5 jest większy, niż kąt rozwarcia μ stożkowego otworu 4, który jest umieszczony na czołowej ścianie kanału 3 cylindra zamykającego mieszczącego elementy zamknięcia 15.

Jak to najlepiej zostało uwidocznione na fig. 2, łukowata linia 6 tworzy czołowy odcinek krawędziowy w pewnym odstępie od szerszych stron 8. Ten łukowaty odcinek czołowy ma szerokość S1 i ukierunkowany jest poprzecznie do rozciągniętych powierzchni szerszych stron 8. Grubość tego czołowego odcinka krawędziowego stanowi mniej więcej połowę do jednej trzeciej grubości S strony wąskiej. Ten czołowy odcinek krawędziowy przechodzi do szerszej strony 8 tworząc fazę. Kąt fazowy Ω jest mniejszy, niż połowa kąta stożkowego μ. Kąt stożkowy Ω wynosi około 110°. Kąt fazowy Ω jest około 15 do 25° większy, niż połowa kąta stożkowego μ. Grubości sfazowań 9 są jednakowe na każdej z obydwóch szerszych stron 8 klucza. Oznacza to, że sfazowania 9 są każdorazowo jednakowe oddalone od środkowej osi 13 strony wąskiej.

Na fig. 6 do 9 jest przedstawione schematycznie, w jakich pozycjach może być umieszczony klucz 1 w stożkowym otworze 4. Na fig. 6 klucz 1 jest ustawiony poprzecznie do kierunku kanału zamykającego i tak umieszczony swoją krawędzią 6 względem ścianki stożka 10, że czołowa strona krawędzi 6 przylega stycznie do tej ścianki stożka 10. Środkowa oś wzdłużna klucza pokrywa się w tej pozycji z osią kanału zamykającego. Klucz 1 może być, przy zachowaniu stycznego przylegania krawędzi 6 do ścianki stożka 10, obrócony o pewien zakres wychylenia α po stronie szerszej. Jeżeli zostanie osiągnięty kąt graniczny α zakresu wychylenia po stronie szerszej (fig. 7), to środkowa oś 7 strony szerszej jest odchylona o kąt α od osi 16 kanału klucza. W tej pozycji ostrze 5 klucza przylega do ścianki stożka 10. W tym położeniu jest tylko jedno styczne miejsce przylegania 11 krawędzi 6 do ścianki stożka 10. Jeżeli klucz zostanie wychylony z tej pozycji pod większym kątem α, to ostrze 5 ślizga się po stożkowej ściance aż do krawędzi rozwarcia tego stożka.

Jeżeli klucz 1 zostanie odchylony z takiej pozycji pod większym kątem α w przedstawionym na fig. 7 położeniu do mniejszego kąta α, wtedy jest wyczuwalny przedstawiony na fig. 7 punkt przechodzenia do obszaru wychylenia po stronie szerokiej. Ostrze 5 klucza zbliża się przy tym do wierzchołka stożkowego otworu 4.

Jeżeli zostanie osiągnięty wychylny obszar kąta a po stronie szerszej, w obrębie którego obydwie krawędzie 6 są styczne w miejscach przylegania 11 do ścianki stożka 10, wtedy klucz 1 może być obracany dokoła swej osi, aż nie osiągnie on prawidłowego ukierunkowania do kanału 3. W tej pozycji ostrze klucza 1 może być, w wyniku dobranego kąta fazowego Ω, włożone do kanału zamykającego, przy czym krawędź brzegowa kanału 3 klucza nabiega na sfazowanie 9. Powoduje to, że przy dalszym wsuwaniu klucza 1 w kanał 3 klucz ten zostaje umieszczony w taki sposób, że kąt wychylania β po stronie wąskiej zmniejsza się, aż środkowa wzdłużna oś klucza pokryje się z osią 16 kanału klucza.

PL 196 927 B1

Na fig. 8 pokazana jest pozycja włożonego klucza 1, w której środkowa oś 13 nie jest przechylona względem osi 16 kanału klucza. Największe dopuszczalne odchylenie, które jest możliwe przez wybór kąta sfazowania Ω, jest pokazane na fig. 9. Ta pozycja odchylenia określa kąt graniczny β obszaru wychylania strony wąskiej, w obrębie którego krawędź brzegowa 6' krawędzi czołowej 6 przylega jeszcze do ścianki stożka 10.

W wyniku zgodnego z wynalazkiem nadania wymiarów ł ukowatym krawę dziom 6 koń ca klucza 1 w odniesieniu do kąta rozwarcia μ stożkowego otworu 4, uzyskane zostało szczególne ułatwienie przy wsuwaniu klucza. Ten włożony klucz, obrócony z reguły do ukierunkowania kanału tego klucza, zostaje najpierw umieszczony w pozycji przechylenia, w której oś klucza przylega pod kątem α do osi 16 kanału klucza w obszarze przechylania po stronie szerszej. Osiągnięcie tego obszaru jest wyczuwalne. Wtedy klucz 1 zostaje obrócony względem rdzenia 2 cylindra, aż jego ukierunkowanie będzie się zgadzało z kanałem 3 klucza. Przy tym obróceniu kąt odchylenia między środkową osią wzdłużną klucza i osią 16 kanału klucza pozostaje w zasadzie utrzymany, tak że po następującym przechyleniu środkowa oś wzdłużna klucza w położeniu wychylonym przylega do osi 16 kanału klucza w taki sposób, że kąt β między osią 16 kanału klucza i środkową osią 13 strony wąskiej jest zawarty w obrębie obszaru wychylania tej wąskiej strony. Wewnątrz obszaru wychylania β strony wąskiej, ostrze 5 może wejść do kanału 3, przeznaczonego dla tego klucza, w wyniku zwężenia sfazowań 9 do szerokości S1 klucza. Ponieważ wierzchołek stożkowego otworu 4 znajduje się pośrodku kanału 3, klucz 1 jest także centrowany względem kanału 3, tak że osiągnięta zostaje pozycja pokrywania się z profilem.

W przykł adzie wykonania, przedstawionym na fig. 10 do 12, stoż kowy otwór 4 posiada w zewnętrznym obszarze kąt rozwarcia wynoszący 110°. W centrum stożkowego otworu 4 znajduje się wewnętrzny stożek 17 mający kąt rozwarcia 90°. Wewnętrzny stożek 17 ma kształt owalu. Podczas gdy kołowa średnica zewnętrznego obrzeża stożkowego wynosi 9 mm, najmniejsza średnica wewnętrznego stożka wynosi 4 mm. Największa średnica wewnętrznego obrzeża stożkowego wynosi 5,5 mm. W wyniku owalnego zarysu wewnę trznego stoż ka 17, przechodzi on swoim obszarem, przy jednoczesnym utworzeniu krawędzi 18, w ściance stożkowego otworu 4. Węższa strona wewnętrznego stożka 17 ma schodkowy element 19 umieszczony na wejściu do otworu 4.

Utworzenie wewnętrznego stożka odbywa się za pomocą stożkowego freza. Jest on prowadzony, aż osiągnie odpowiednią głębokość, wzdłuż kanału 3 klucza, tak że uzyskany zostaje owalny zarys wewnętrznego stożka 17.

Wszystkie ujawnione cechy są istotne dla wynalazku. Do opublikowania zgłoszenia zostaje wprowadzona niniejszym także ujawniona w pełni zawartość przynależnych dokumentów pierwszeństwa (odpis zgłoszenia pierwotnego).

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zamek z cylindrem zamykającym i klucz do zamka z rdzeniem cylindra, który posiada zwrócony do czołowej strony cylindra kanał dla klucza z umieszczonymi w nim profilowymi żebrami lub rowkami, a pośrodku tego kanału znajduje się wierzchołek otwierającego się w stronę czołowej strony cylindra stożkowego otworu, zaś klucz ma na swoim końcu od strony wtykowej ostrze z łukowatymi krawędziami, znamienny tym, że ostrze (5) ma dwie łukowate krawędzie (6), których punkt przecięcia znajduje się w środkowej osi (7) szerszej strony klucza, a kąt (δ) między stycznymi jest w punkcie przecięcia ostrza (5) większy od kąta rozwarcia (μ) stożkowego otworu (4), przy czym łukowate krawędzie (6) posiadają sfazowania (9) względem przeciwległych szerszych stron (8) pod kątem (Ω), który jest mniejszy niż kąt rozwarcia (μ) stożkowego otworu (4).
2. 2. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że obszar wychylania zawarty pod kątem (β), utworzony przez różnicę kąta rozwarcia (μ) i kąta sfazowania (Ω), jest równy albo większy niż kąt obszaru wychylania (α) od strony szerszej klucza, w obrębie którego łukowate krawędzie (6) są styczne w miejscach przylegania (11) do ś cianki stoż ka (10).
3. 3. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że kąt sfazowania (Ω) jest około 15° do 25° większy, niż połowa kąta (μ) stożkowego otworu.
4. 4. Zamek wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, ż e szerokość (S1) ł ukowatego odcinka ostrza (5) stanowi około połowę do jednej trzeciej szerokości (S) strony wąskiej.

   PL 196 927 B1
5. 5. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że łukowate krawędzie (6) mają kształt łuków kołowych, których centra (12) są umieszczone na szerszej stronie (8) klucza i każdorazowo znajdują się w odstępie (A) od środkowej osi (7) strony szerszej, który stanowi 30 do 35% szerszej strony (B) klucza.
6. 6. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że promień (R) łukowatych krawędzi (6) jest równy mniej więcej 105 do 110% szerszej strony (B) klucza.
7. 7. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że średnica (D) stożkowego otworu (4) jest mniejsza od szerszej strony (B) klucza.
8. 8. Zamek wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, ż e ką t rozwarcia (μ) stożkowego otworu (4) wynosi około 110°.
9. 9. Zamek wedł ug zastrz. 8, znamienny tym, ż e ką t rozwarcia (μ) stożkowego otworu (4) jest większy, aniżeli kąt w środku otworu.
10. 10. Zamek według zastrz. 9, znamienny tym, że stożkowy otwór (4) ma wewnętrzny stożek (17) z mniejszym kątem rozwarcia niż stożek zewnętrzny.
11. 11. Zamek według zastrz. 10, znamienny tym, że wewnętrzny stożek (17) posiada kształt owalny, skierowany wzdłuż kanału (3) klucza.
12. 12. Zamek z cylindrem zamykającym i klucz do zamka z rdzeniem cylindra, który posiada zwrócony do czołowej strony cylindra kanał dla klucza z umieszczonymi w nim profilowymi żebrami lub rowkami, a pośrodku tego kanału znajduje się wierzchołek otwierającego się w stronę czołowej strony cylindra stożkowego otworu, zaś klucz ma na swoim końcu od strony wtykowej ostrze z łukowatymi krawędziami, znamienny tym, że wchodzące w stożkowy otwór (4) cylindra, ostrze (5) klucza (1) ma dwie łukowate krawędzie (6), których punkt przecięcia znajduje się w środkowej osi (7) szerszej strony klucza, zaś kąt (δ) w punkcie przecięcia ostrza (5) jest większy niż 110°, przy czym łukowate krawędzie (6) posiadają względem przeciwległych szerszych stron (8) sfazowania pod kątem (Ω), który jest mniejszy niż kąt styczny (δ).
13. 13. Zamek według zastrz.12, znamienny tym, że kąt rozwarcia stożkowego otworu (4) kanału (3) cylindra po zewnętrznej jego stronie jest większy, aniżeli w środku tego otworu.
14. 14. Zamek według zastrz. 13, znamienny tym, że stożek wewnętrzny posiada kształt owalny w kierunku wzdł u ż nym do kanał u (3) klucza.