PL194966B1

PL194966B1 - Tkanina filtracyjna

Info

Publication number: PL194966B1
Application number: PL350361A
Authority: PL
Inventors: Esa Oksanen; Aarne-Matti Heikkila
Original assignee: Tamfelt Oyj Abp
Priority date: 1999-02-17
Filing date: 2000-02-14
Publication date: 2007-07-31
Also published as: EP1779912A1; DE60032215T2; EP1154832A1; AU777057B2; ES2274777T3; US6787492B2; AU2552800A; FI990334A; WO2000048707A1; ATE347431T1; FI106366B; EP1154832B1; PL350361A1; PT1154832E; DK1154832T3; FI990334A0; AU777057C; DE60032215D1; US20020127935A1

Abstract

1. Tkanina filtracyjna, zwlaszcza przeznaczona do stosowania w dzialajacym na zasadzie wytlacza- nia membranowego filtrze cisnieniowym, posiadaja- cym co najmniej dwie komory filtrujace, przy czym tkanina filtracyjna jest prowadzona przez komory filtrujace umieszczone jedna za druga w kierunku A ruchu tkaniny filtracyjnej, zas przeciwlegle strony tkaniny filtracyjnej w komorach filtrujacych sa zwró- cone na przemian ku filtrowanej zawiesinie zawiera- jacej ciecz i substancje stale, która to tkanina filtra- cyjna jest symetryczna pod wzgledem zdolnosci do filtrowania, a substancje stale oddzielone od zawie- siny w filtrze sa odprowadzane z komór filtrujacych za pomoca tkaniny filtracyjnej, znamienna tym, ze tkanina filtracyjna (5) zawiera warstwe srodkowa (15), której obie powierzchnie sa pokryte warstwami ochronnymi (17a, 17b), tworzacymi zewnetrzne powierzchnie tkaniny filtracyjnej (5) i majacymi wiek- sza gestosc od gestosci warstwy srodkowej, przy czym przepuszczalnosc tkaniny filtracyjnej (5) dla po- wietrza wynosi ponizej 0,2 m 3 /m 2 min, przy 200 Pa. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy tkaniny filtracyjnej, w szczególności przeznaczonej do używania w filtrze ciśnieniowym opartym na wytłaczaniu membranowym.

Znany jest filtr ciśnieniowy, w skład którego wchodzą co najmniej dwie komory filtrujące i w którym tkanina filtracyjna jest prowadzona przez komory filtrujące usytuowane jedna za drugą w kierunku ruchu tkaniny tak, że w komorach filtracyjnych przeciwległe boki tkaniny filtracyjnej są na przemian zwrócone ku filtrowanej zawiesinie zawierającej ciecz i substancje stałe, przy czym tkanina filtracyjna jest symetryczna pod względem zdolności filtrujących, a substancje stałe oddzielone od zawiesiny we wspomnianym filtrze są odprowadzane z komory filtrującej za pomocą tkaniny filtracyjnej.

Usuwanie cieczy, to jest oddzielanie substancji stałych od cieczy, jest potrzebne, na przykład, w górnictwie, przetwórstwie metali, przemyśle chemicznym oraz w procesach przygotowywania wyrobów spożywczych i farmaceutycznych. W tym celu stosuje się różnorodne urządzenia filtrujące różniące się od siebie zasadami działania i właściwościami. Jednym ze znanych typów filtrów jest filtr używany do obróbki zawiesiny składającej się z cieczy i substancji stałych będący filtrem z pionową komorą o zmiennej objętości, w którym stosuje się wytłaczanie membranowe. Na zasadzie tej działa również filtr ciśnieniowy znany pod nazwą Larox^(R). Działanie i budowę tego filtra opisano poniżej w odniesieniu do rysunku pos.1a i 1b oraz fig. 3f. W jego skład wchodzi kilka nałożonych na siebie poziomych płyt filtrujących wyznaczających komory filtrujące. Tkanina filtracyjna jest skonstruowana tak, żeby biegła przez zdolne do otwierania i zamykania płyty filtrujące w każdej komorze. Filtrowana zawiesina jest doprowadzana do komór z drugiej strony tkaniny filtracyjnej, po czym jest dociskana do tkaniny filtracyjnej za pomocą rozszerzającej się sprężystej przepony. W tym przypadku ciecz w zawiesinie jest przeciskana przez tkaninę a substancja stała zostaje na drugiej stronie tkaniny, tworząc placek. Po sprasowaniu i innych fazach, pakiet, utworzony przez płyty filtrujące, jest otwierany i tkanina jest przepuszczana przez komory filtrujące w celu usunięcia z nich substancji stałych. Tkanina filtracyjna biegnie, prowadzona na odpowiednich rolkach obrotowych lub podobnych, z jednej z nałożonych na siebie komór do następnej, w wyniku czego zawiesina jest na przemian umieszczana na różnych stronach tkaniny filtracyjnej w komorach filtrujących umieszczonych jedna za drugą w kierunku jej ruchu. W rezultacie tkanina filtracyjna powinna być symetryczna pod względem zdolności filtrujących tak, żeby filtrat z każdej komory był takiej samej jakości.

Wymagania stawiane właściwościom tkanin filtracyjnych, przeznaczonych do wspomnianych powyżej zastosowań, są wysokie. Tkaniny te nie tylko działają jak czynnik filtrujący, ale również jak taśma transportująca podczas transportu placka substancji stałej w trakcie fazy odprowadzania procesu filtrowania z komór filtrujących. W największych filtrach substancje stałe oddzielone podczas jednej fazy i transportowane przez tkaninę filtracyjną mogą ważyć nawet 20 000 kilogramów. Zwłaszcza w fazie wyładunku tkanina filtracyjna jest zatem narażona na wysokie naprężenia rozciągające. Ponadto, na przykład podczas używania zgarniaczy i urządzeń myjących, tkanina ta jest narażona na znaczne zużycie. Również warunki, w jakich tkaniny te muszą pracować, są wymagające, tj. oprócz naprężeń mechanicznych działają na nie, na przykład, wysokie temperatury, wahania temperatur, wysokie ciśnienia i zmieniające się wartości pH. Tkaniny filtracyjne trzeba od czasu do czasu wymieniać nie tylko ze względu na zużycie i ubytki, ale również ze względu na zmniejszającą się zdolność do filtrowania, wynikającą z zatykania i zabrudzenia. O ile chodzi o urządzenia filtrujące, korzystne byłoby zwiększenie żywotności tkanin filtracyjnych ze względu na to, że wymiana tkanin wiąże się ze znacznymi kosztami i przerwami w produkcji.

Znana jest także tkanina filtracyjna według amerykańskiego opisu patentowego nr US 4,529,643, która jest stosowana w prasach papierniczych, zawierająca gęstsze warstwy zewnętrzne i rzadszą warstwę wewnętrzną.

Tkanina filtracyjna, zwłaszcza przeznaczona do stosowania w działającym na zasadzie wytłaczania membranowego filtrze ciśnieniowym, posiadającym co najmniej dwie komory filtrujące, przy czym tkanina filtracyjna jest prowadzona przez komory filtrujące umieszczone jedna za drugą w kierunku A ruchu tkaniny filtracyjnej, zaś przeciwległe strony tkaniny filtracyjnej w komorach filtrujących są zwrócone na przemian ku filtrowanej zawiesinie zawierającej ciecz i substancje stałe, która to tkanina filtracyjna jest symetryczna pod względem zdolności do filtrowania, a substancje stałe oddzielone od zawiesiny w filtrze są odprowadzane z komór filtrujących za pomocą tkaniny filtracyjnej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że tkanina filtracyjna zawiera warstwę środkową, której obie powierzchnie są pokryte warstwami ochronnymi, tworzącymi zewnętrzne powierzchnie tkaniny filtracyjnej

PL 194 966 B1 i mającymi większą gęstość od gęstości warstwy środkowej, przy czym przepuszczalność tkaniny filtracyjnej dla powietrza wynosi poniżej 0,2 m³/m² min, przy 200 Pa.

Korzystnie, warstwy ochronne są odporne na zużycie i zawierają nici lub włókna odporne na ścieranie oraz odporną na ścieranie strukturę spajania.

Korzystnie, warstwa środkowa ma strukturę tkaną.

Korzystnie, warstwy ochronne są warstwami z włókien ciętych, igłowanych.

Korzystnie, warstwy ochronne są przymocowane do warstwy środkowej techniką igłowania.

Zaleta rozwiązania według wynalazku polega na zapewnieniu nowoczesnej tkaniny filtracyjnej eliminującej problemy związane z rozwiązaniami stosowanymi dotychczas.

Tkanina filtracyjna według wynalazku cechuje się tym, że zawiera warstwę środkową, której obie powierzchnie są pokryte warstwami ochronnymi stanowiącymi zewnętrzne powierzchnie tkaniny filtracyjnej i są bardziej gęste niż warstwa środkowa.

Główną koncepcją wynalazku jest to, że tkanina filtracyjna przeznaczona do stosowania w filtrze ciśnieniowym opartym na wytłaczaniu membranowym składa się z co najmniej trzech warstw połączonych ze sobą. W tym przypadku obie powierzchnie zewnętrzne tkaniny filtracyjnej są pokryte oddzielnymi warstwami ochronnymi. Warstwy ochronne są bardziej gęste niż warstwa środkowa, zatem działają jak rzeczywiste warstwy filtrujące tkaniny. Warstwy ochronne są uformowane tak, żeby tkanina filtracyjna była co najmniej funkcjonalnie symetryczna, tj. żeby jej zdolności filtrujące i inne właściwości robocze były w przybliżeniu podobne z obu stron tkaniny.

Główną koncepcją zalecanego przykładu wykonania wynalazku jest wykonanie warstw ochronnych w taki sposób, żeby były odporne na zużycie wskutek zastosowania do ich wyrobu odpornych na ścieranie włókien lub nici oraz struktur wiążących pomiędzy nimi. Zatem warstwy ochronne działają jak powierzchnie ścierne chroniące skutecznie warstwę środkową tkaniny filtracyjnej.

Szczególną zaletą wynalazku jest możliwość zwiększenia żywotności tkaniny filtracyjnej w porównaniu z tkaninami znanymi dotychczas. Wskutek dłuższej żywotności tkaniny jej wymiana powoduje mniejsze przerwy w produkcji a także obniżenie kosztów wymiany. Następną zaletą jest to, że oprócz trwałości i gęstości, poprzez odpowiedni wybór i wymiary warstw ochronnych można, w razie konieczności, wpływać na inne właściwości filtrujące i eksploatacyjne tkaniny. Według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, jakość powstających filtratów można poprawić za pomocą tkaniny filtracyjnej, która jest bardziej gęsta niż tkaniny stosowane dotychczas. Tkanina filtracyjna o bardziej gęstej powierzchni jest również łatwiejsza do mycia i czyszczenia, ponieważ nie wchłania brudu równie łatwo jak przedtem. Wskutek wielowarstwowej struktury, warstwa środkowa tkaniny filtracyjnej może być luźniejsza niż dotychczas, a zatem wymaganą gęstość tkaniny zapewnia się za pomocą warstw ochronnych.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym pos.1a i 1b ilustrują budowę pionowego urządzenia filtrującego, znanego ze stanu techniki, w którym można użyć tkaninę filtrującą według wynalazku, w rzutach z boku, schematycznie, fig. 2a - sposób biegu tkaniny filtracyjnej według wynalazku przez urządzenie filtrujące z pos.1a i 1b, schematycznie, fig. 2b sposób biegu tkaniny filtracyjnej według wynalazku w innym urządzeniu filtrującym, fig. 3a do 3f - zasadę działania urządzenia filtrującego z pos. 1a, 1b oraz fig. 2a, schematycznie, fig. 4 - tkaninę filtracyjną według wynalazku w przekroju poprzecznym, w powiększeniu oraz fig. 5 - tkaninę filtracyjną według wynalazku w przekroju poprzecznym, w powiększeniu.

Tkanina filtracyjna według zalecanego przykładu wykonania wynalazku może być stosowana przykładowo w filtrze ciśnieniowym znanym jako Larox^(R).

Na rysunku pos. 1a i pos.1b przedstawiono w znacznym uproszczeniu rzuty z boku struktury filtra ciśnieniowego typu Larox(^R). W skład filtra wchodzi kilka rozmieszczonych poziomo płyt filtrujących 1, które tworzą pakiet 2 płyt złożony z nałożonych na siebie komór filtrujących. Tkanina filtracyjna ma kształt pętli bez końca i jest skonstruowana tak, żeby biegła, prowadzona za pomocą obrotowych rolek 3, albo podobnych elementów, pomiędzy nałożonymi na siebie płytami filtrującymi z jednej komory do drugiej w kierunku ruchu tkaniny. Na fig. 2a pokazano bardziej szczegółowo sposób biegu tkaniny filtracyjnej w urządzeniu filtrującym. W skład urządzenia filtrującego wchodzi ponadto zespół zamykający, na przykład hydrauliczne cylindry 4, mechanizm śrubowy lub podobny do dociskania płyt filtrujących pakietu do siebie. Na pos. 1a filtr jest otwarty, tj. w położeniu wyładunkowym, w którym tkanina filtracyjna może się przemieszczać. Na pos. 1b filtr jest w położeniu zamkniętym, podczas którego następują inne fazy procesu filtrowania, jak pokazano na fig. 3a do 3e.

PL 194 966 B1

Na fig. 2a pokazano uproszczony sposób biegu tkaniny filtracyjnej 5 w filtrze według poprzednich figur. Tkanina filtracyjna jest prowadzona przez komory filtracyjne (nie pokazane) pomiędzy płytami filtrującymi za pomocą obrotowych rolek 3. W skład urządzenia wchodzą również potrzebne rolki lub inne elementy prowadzące do regulowania naprężeń i poprzecznego położenia tkaniny filtracyjnej, oraz rolka przemieszczająca tkaninę filtracyjną. W sytuacji pokazanej na rysunku pakiet płyt jest otwarty, w wyniku czego placek 6 substancji stałej jest usuwany z komór filtrujących poprzez przemieszczanie tkaniny filtracyjnej 5 w kierunku A. Materiał przywierający do tkaniny filtracyjnej można usuwać za pomocą zgarniaczy 7 lub podobnych elementów dla każdej rolki obrotowej. W skład filtra wchodzi również urządzenie myjące 8 do mycia tkaniny filtracyjnej.

Na fig. 2b pokazano sposób biegu tkaniny filtracyjnej 5 według wynalazku w innym pionowym filtrze ciśnieniowym. Fazy cyklu filtrowania mogą być takie same jak pokazane na fig. 3a do 3f. Rozwiązanie to różni się od rozwiązania z fig. 2a tym, że tkanina filtracyjna nie ma kształtu zamkniętej pętli, ale biegnie przez filtr z pierwszej rolki 18a do drugiej rolki 18b. Tkanina filtracyjna 5 może biec w kierunku przeciwnym do kierunku a pokazanego na rysunku, prowadzącego ją z powrotem na pierwszą rolkę 18a.

Na fig. 3a do 3f przedstawiono w uproszczeniu schematyczne rysunki faz cyklu filtrowania według poprzednich figur w jednej komorze. Różne fazy filtrowania pojawiają się równocześnie we wszystkich różnych komorach filtra. Na fig. 3a filtrowana zawiesina 9 jest doprowadzana do komory filtrującej pomiędzy nieprzepuszczalną membraną 10 a przepuszczalną tkaniną filtracyjną 5. Wskutek grawitacji i ciśnienia zasilania ciecz znajdująca się w zawiesinie zaczyna przenikać przez tkaninę filtracyjną do przestrzeni 11 z drugiej strony tkaniny, skąd jest doprowadzana do przodu odpowiednimi kanałami. Warstwa wilgotnej substancji stałej zaczyna gromadzić się na górnej powierzchni tkaniny filtracyjnej 5. Na fig. 3b pokazano fazę prasowania, podczas której nad sprężystą membranę doprowadza się ciśnienie, np. sprężone powietrze lub wodę, w wyniku czego membrana dociska placek 6 z substancji stałej do tkaniny filtracyjnej, co powoduje przeciśnięcie przez nią wody znajdującej się w placku na drugą stronę tkaniny. Na fig. 3c i 3d pokazano fazy powiązane z myciem placka i które można stosować w urządzeniu. W fazie mycia pokazanej na fig. 3c, ciecz myjąca 12 jest doprowadzana pomiędzy membranę a placek substancji stałej i wypycha membranę ku jej położeniu górnemu, po czym wnika w placek, myjąc ją równocześnie. W drugiej fazie prasowania, ciecz myjąca znajdująca się w komorze i substancje stałe są przeciskane przez tkaninę filtracyjną i wyciskane z komory filtrującej przez membranę. Na końcu placek substancji stałej jest suszony za pomocą sprężonego powietrza przetłaczanego przez niego jak widać na fig. 3e. Następnie pakiet płyt jest otwierany i tkanina filtracyjna przemieszcza się do przodu w kierunku swojego ruchu, wskutek czego suchy placek 6 znajdujący się na jej powierzchni może być wyprowadzony z komory filtrującej. Myje się również tkaninę. Fazę wyładunku pokazano na fig. 3f. Następnie wszystkie opisane powyżej fazy są równocześnie powtarzane we wszystkich komorach filtrujących.

Na fig. 4 przedstawiono w uproszczeniu przykład możliwego zastosowania tkaniny filtracyjnej według wynalazku w przekroju poprzecznym. Tkanina filtracyjna składa się z warstwy środkowej 15 tkanej na osnowie w kierunku maszynowym z nici 13 i poprzecznych nici wątku 14. Warstwę środkową tkaniny można wykonać jedną ze znanych technik wiązania z odpowiednich nici lub materiału na nici. Zatem stosowane obecnie tkaniny filtracyjne znakomicie nadają się na warstwę środkową, ale można ją również wykonać z materiałów włókninowych. Nici używane na ogół na tkaniny filtracyjne są nićmi wielowłóknowymi wykonanymi z niektórych z następujących materiałów z tworzyw sztucznych, na przykład: politereftalan etylenowy (PET), polipropylen (PP), poliamid (PA), polisiarczek fenylenu (PPS) lub polieteroeteroketon (PEEK). Jak widać na rysunku, obie strony tkanej warstwy środkowej 15 są pokryte symetrycznymi luźniejszymi warstwami ochronnymi 16a i 16b, które tworzą zewnętrzne powierzchnie tkaniny filtracyjnej, które znajdują się przy filtrowanej zawiesinie. Warstwy ochronne, wykonane oddzielnie od warstwy środkowej, takie jak warstwy z włókien ciętych igłowanych lub warstwy wykonane z włókien staplowych, np. techniką prasowania, mogą być przymocowane do warstwy środkowej, np. techniką igłowania, ale można również stosować inne znane w tej technice sposoby mocowania, takie jak klejenie i spajanie termiczne, w zależności od struktury warstw ochronnych. W strukturze pokazanej na rysunku, głównym zadaniem warstw ochronnych jest nie oddziaływanie na gęstość tkaniny filtracyjnej, ale ochrona warstwy środkowej. Korzystnie, warstwy ochronne, które są luźniejsze niż warstwa środkowa, są wykonane z nici lub włókien o dobrych właściwościach z punktu widzenia odporności na zużycie za pomocą technik spajania lub mocowania cechujących się dobrymi właściwościami z punktu widzenia odporności na zużycie. Warstwy ochronne przejmują naprężenia,

PL 194 966 B1 jakie działają na powierzchnie tkaniny filtracyjnej podczas prasowania i wyładunku placka oraz podczas zgarniania i mycia tkaniny filtracyjnej. Fakt, że warstwy ochronne, które są wyraźnie luźniejsze niż warstwa środkowa, zużywają się podczas używania, nie wpływa w sposób istotny na zdolność tkaniny filtracyjnej do filtrowania. Warstwy ochronne mogą być również wykonane tak, żeby odbierały część naprężeń rozciągających skierowanych na tkaninę filtracyjną, w którym to przypadku warstwa środkowa może być wykonana z materiału o mniejszej wytrzymałości na naprężenia rozciągające, pod warunkiem, że jest to korzystne dla możliwości filtrowania. Należy wspomnieć, że grubość warstw ochronnych i warstwy środkowej można regulować w zależności od potrzeb. Ponadto warstwy ochronne z obu stron warstwy środkowej tkaniny mogą składać się z więcej niż jednej warstwy, pod warunkiem, że są rozmieszczone tak, żeby zdolność do filtrowania tkaniny filtracyjnej nie zależała od tego, na której stronie tkaniny znajduje się materiał, który ma być filtrowany. Korzystne jest wytwarzanie tkaniny o budowie (strukturze) symetrycznej, w której obie strony warstwy środkowej są pokryte taką samą liczbą podobnych warstw ochronnych. Ponadto, filtr wielowarstwowy ma pewien typ budowy warstwowej, który zapewnia tkaninę filtracyjną lepszej sztywności poprzecznej, w razie takiej konieczności. Korzystnie, zarówno warstwa środkowa jak warstwy ochronne powinny być łatwe do czyszczenia, np. wskutek wykonania ich z włókien odpornych na zabrudzenie albo włókien obrobionych tak, żeby były odporne na zabrudzenie.

Na fig. 5 pokazano przekrój poprzeczny struktury tkaniny filtracyjnej według wynalazku. Ten sam materiał, co w rozwiązaniu z poprzedniej figury rysunku można użyć w warstwie środkowej 15. Tutaj zewnętrzne powierzchnie warstwy środkowej są pokryte warstwami ochronnymi 17a i 17b, które są bardziej gęste niż warstwa środkowa 15. W tym przypadku warstwy ochronne nie tylko działają jak powierzchnia skrajnie zewnętrzna odbierająca naprężenia mechaniczne, ale również jako warstwy wpływające na rzeczywisty proces filtrowania. Ponieważ pożądana gęstość tkaniny jest regulowana za pomocą warstw ochronnych, więc struktura warstwy środkowej nie jest decydująca dla zdolności do filtrowania. Warstwa środkowa jest głównie bazą, do której są przymocowane warstwy ochronne i zapewnia tkaninie niezbędną wytrzymałość na rozciąganie tak, że może ona działać jak taśma przenośnikowa w sposób niezbędny dla pracy urządzenia filtrującego. W tym przypadku możliwe jest stosowanie standardowej warstwy środkowej, która jest wytrzymała mechanicznie i której powierzchnie są pokryte różnymi warstwami ochronnymi o właściwościach, jakie trzeba uzyskać.

Ponieważ w urządzeniach filtrujących stosuje się dość wysokie ciśnienia, więc używane tkaniny filtracyjne są stosunkowo bardziej gęste w porównaniu z tkaninami filtracyjnymi używanymi w innych urządzeniach filtrujących. Dotychczas przepuszczalność tkanin filtracyjnych dla powietrza wynosiła od 0,3 do 15 m³/m² min, przy 200 Pa, w zależności od potrzebnej jakości filtrowania i filtrowanej zawiesiny. Jednowarstwowej tkaninie filtrującej, nadającej się do tego celu, można nadać minimalną przepuszczalność rzędu 0,2 m /m min, przy 200 Pa, techniką kalandrowania. Gęstość wielowarstwowej tkaniny według wynalazku może wynosić poniżej 0,2, korzystnie pomiędzy 0,02 a 0,15 m3/m2 min, przy 200 Pa. W przeprowadzonych testach stwierdzono, że dobrze działa tkanina filtracyjna o przepuszczalności 0,03 m3/m2 min, przy 200 Pa, co stanowi tylko dziesiątą część przepuszczalności tkanin stosowanych dotychczas. Według przeważających opinii w tej dziedzinie, nie można w filtrach ciśnieniowych stosować tkanin filtracyjnych o takich gęstościach. Jednakże przeprowadzone testy na tkaninach według wynalazku o gęstościach większych niż stosowane dotychczas, wykazały, że, w przeciwieństwie do wstępnego założenia, działają one szczególnie dobrze oraz, że powstały filtrat jest bardziej czysty niż przedtem a placek substancji stałej bardziej suchy. Nieoczekiwanie, zauważono również, że użyteczna żywotność tkaniny uległa zwiększeniu nawet kilka razy w porównaniu z tkaninami filtracyjnymi używanymi poprzednio. Ta ostatnia cecha wynika z tego, że cząstki filtrowanej zawiesiny nie mogły wnikać przez małe otwory w tkaninie filtracyjnej w jej strukturę wewnętrzną, natomiast zostawały na powierzchni tkaniny, z której można było je usunąć odpowiednio za pomocą zgarniaczy i urządzeń zmywających. Wskutek wysokiego ciśnienia, bardziej gęsta tkanina filtracyjna nie zmniejsza w sposób istotny zdolności do filtrowania.

Istnieje również możliwość wpływania na właściwości odwadniające tkaniny filtracyjnej oraz na jej czystość i zdolność do oczyszczania poprzez regulowanie w odpowiedni sposób hydrofobowości i/lub hydrofilowości różnych warstw tkaniny filtracyjnej. W ten sposób można warstwy ochronne obrabiać w taki sposób, żeby były odporne na zabrudzenie.

Jak już wspomniano powyżej, warstwy ochronne 17a, 17b mogą składać się z warstw z włókien ciętych, igłowanych, które są przymocowane do warstwy środkowej, na przykład technika igłowania. Warstwa ochronna według wynalazku może być również wykonana poprzez mocowanie warstwy tka6

PL 194 966 B1 nej z porowatego, przepuszczalnego materiału powłokowego albo odpowiednio perforowanej membrany, do zewnętrznej powierzchni warstwy środkowej. Do materiałów używanych na warstwy ochronne należą politereftalan etylenowy (PET), polietylen (PE), poliamid (PA) i policzterofluoroetylen (PTFE). Warstwy ochronne można również mocować do warstwy środkowej techniką zgrzewania, na przykład techniką zgrzewania ultradźwiękowego.

Zarówno rysunek jak i opis zalecanych przykładów wykonania mają tylko ilustrować koncepcję wynalazku. Szczegóły wynalazku mogą się zmieniać w zakresie określonym w zastrzeżeniach. Zatem wynalazek nie jest ograniczony tylko do filtrów pokazanych na pos. 1a i 1b i fig. 2a, 2b, ale można go również stosować do innych podobnych filtrów ciśnieniowych, w których tkanina filtracyjna jest skonstruowana tak, żeby mogła być przemieszczana przez komory filtracyjne umieszczone jedna za drugą w kierunku jej biegu tak, że filtrowana masa lub zawiesina jest umieszczana na przemian na różnych stronach tkaniny filtracyjnej w kolejnych komorach filtrujących.

Claims

1. Tkanina fiitracyjjia, przeznaczona do stosowania w działającym na zasadzie wytłaczania membranowego filtrze ciśnieniowym, posiadającym co najmniej dwie komory filtrujące, przy czym tkanina filtracyjna jest prowadzona przez komory filtrujące umieszczone jedna za drugą w kierunku A ruchu tkaniny filtracyjnej, zaś przeciwległe strony tkaniny filtracyjnej w komorach filtrujących są zwrócone na przemian ku filtrowanej zawiesinie zawierającej ciecz i substancje stałe, która to tkanina filtracyjna jest symetryczna pod względem zdolności do filtrowania, a substancje stałe oddzielone od zawiesiny w filtrze są odprowadzane z komór filtrujących za pomocą tkaniny filtracyjnej, znamienna tym, że tkanina filtracyjna (5) zawiera warstwę środkową (15), której obie powierzchnie są pokryte warstwami ochronnymi (17a, 17b), tworzącymi zewnętrzne powierzchnie tkaniny filtracyjnej (5) i mającymi większą gęstość od gęstości warstwy środkowej, przy czym przepuszczalność tkaniny filtracyjnej (5) dla powietrza wynosi poniżej 0,2 m³/m² min, przy 200 Pa.

2. Tkanina fiitracyjj^a według zas^z. 1, znamienna tym, że warsswy ochronne (17a, 17b) są odporne na zużycie i zawierają nici lub włókna odporne na ścieranie oraz odporną na ścieranie strukturę spajania.

3. Tkanina fiitracyjj^a według zas^z. 1 albo 2, t^r^, że warsswa środkowa (15) ma strukturę tkaną.

4. Tkanina (iitracyjna według zz^^sr^^. ( albo 2, znamienna tym, że wa^wy oc^ł^r^c^rm^ ((7a, (7bb są warstwami z włókien ciętych, igłowanych.

5. Tkanina fHtracyjna według zastrz. 4, znamienna tym, że wa^wy ochronne (17a, 17b) są przymocowane do warstwy środkowej (15) techniką igłowania.