PL193982B1 - Łącznik dotykowy urządzenia elektrycznego - Google Patents

Abstract

1. Lacznik dotykowy urz adzenia elektrycz- nego, zawieraj acy element sensorowy z po- wierzchni a dotykow a z materia lu p laskiego, przy czym jest on po laczony z uk ladem wyste- rowania elementu sensorowego i jest mu przy- porz adkowany wska znik swietlny z obudow a i umieszczonymi w niej elementami swiec acymi, znamienny tym, ze powierzchnia dotykowa (12) elementu sensorowego (11) rozpo sciera sie na obudowie (22) wska znika swietlnego (23) i ma wyci ecie (26) odpowiadaj ace kszta ltowi ele- mentów swiec acych (27, 28), przy czym po- wierzchnia dotykowa (12) jest ukszta ltowana jako obramowuj aca elementy swiec ace (27, 28) w postaci opasuj acej ramki. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest łącznik dotykowy urządzenia elektrycznego, który posiada element sensorowy z powierzchnią dotykową z materiału płaskiego, przy czym jest on połączony z układem wysterowania elementu sensorowego i jest mu przyporządkowany wskaźnik świetlny z obudową i umieszczonymi w niej elementami ś wiecą cymi.

Znane są łączniki dotykowe z prostokątnymi metalowymi powierzchniami dotykowymi, na przykład ścieżkami lub powierzchniami przewodzącymi na nośnikach ceramicznych, które mogą mieć podłoże sprężyste. Takie łączniki działają na zasadzie pojemnościowej, to znaczy zbliżenie lub dotyk palcem wywołuje zmianę pojemności elementu sensorowego, i zmiana ta może być rozpoznawana. Mogą być one dociśnięte sprężynami metalowymi lub tym podobnymi elementami do strony dolnej pokrywy, na przykład płyty kuchennej z ceramiki szklanej. Rozmieszczenie takich sprężynujących elementów sensorowowych, ich dopasowanie do pokrywy, a także problemy występujące przy montażu utrudniają ich zastosowanie.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 297 21 213 znany jest układ sterujący służący do wysterowywania elementów sensorowych.

Celem wynalazku jest zaprojektowanie łącznika dotykowego, który nie będzie miał wad rozwiązań znanych ze stanu techniki i który przy tym będzie miał większą skuteczność i szerszy zakres zastosowania.

Łącznik dotykowy urządzenia elektrycznego, zawierający element sensorowy z powierzchnią dotykową z materiału płaskiego, przy czym jest on połączony z układem wysterowania elementu sensorowego i jest mu przyporządkowany wskaźnik świetlny z obudową i umieszczonymi w niej elementami świecącymi, według wynalazku charakteryzuje się tym, że powierzchnia dotykowa elementu sensorowego rozpościera się na obudowie wskaźnika świetlnego i ma wycięcie odpowiadające kształtowi elementów świecących, przy czym powierzchnia dotykowa jest ukształtowana jako obramowująca elementy świecące, w postaci opasującej ramki.

Korzystnie, element sensorowy jest umieszczony pod pokryciem, zwłaszcza pod pokryciem przepuszczającym światło, przy czym pokrycie stanowi korzystnie płyta z ceramiki szklanej kuchni elektrycznej.

Korzystnie, element sensorowy przylega powierzchnią dotykową, w szczególności jest dociśnięty, do strony dolnej pokrycia.

Korzystnie, element sensorowy jest wykonany z blachy metalowej.

Korzystnie, element sensorowy ma co najmniej jedną część ukształtowaną w postaci nóżki, która jest w szczególności sztywna, przy czym jest ona korzystnie wykrojona z powierzchni podstawowej, w szczególnoś ci z powierzchni wewnę trznej powierzchni dotykowej.

Korzystnie, element sensorowy ma co najmniej jedną część ukształtowaną w postaci nóżki, która jest w szczególności sztywna, przy czym jest ona korzystnie odgięta z powierzchni podstawowej, w szczególnoś ci z powierzchni wewnę trznej powierzchni dotykowej.

Korzystnie, element sensorowy jest ukształtowany jako obramowujący elementy świecące, przy czym ma on korzystnie postać opasującej ramki, w szczególności o szerokości od 1 mm do 4 mm.

Korzystnie, element sensorowy przylega przynajmniej częściowo do obudowy, w szczególności po stronie górnej obudowy zwróconej do pokrycia, przy czym korzystnie przylega on do części brzegowej obudowy.

Korzystnie, powierzchnia dotykowa elementu sensorowego ma przynajmniej częściowo podatną, przewodzącą elektryczność powłokę, w szczególności z tworzywa sztucznego, przy czym ma ona korzystnie grubość w zakresie od 0,1 mm do 2 mm, w szczególności około 0,8 mm.

Korzystnie, powierzchnia dotykowa elementu sensorowego ma przynajmniej częściowo podatną, przewodzącą elektryczność powłokę, w szczególności z materiału gumowego, przy czym ma ona korzystnie grubość w zakresie od 0,1 mm do 2 mm, w szczególności około 0,8 mm.

Korzystnie, powłokę stanowi płytka stykowa z przewodzącego elektryczność tworzywa piankowego, która jest wykonana w szczególności z pasma materiału, przy czym jest ona korzystnie nałożona na powierzchnię dotykową.

Korzystnie oporność elektryczna powłoki od powierzchni do powierzchni mieści się w przedziale od 1 kΩ do 15 kΩ, korzystnie wynosi około 7 kΩ.

Korzystnie, podatna powłoka ma twardość według Shore'a w przedziale od 5 do 20, korzystnie od 10 do 15.

PL 193 982 B1

Korzystnie, przyporządkowany elementowi sensorowemu wskaźnik świetlny ma prostopadłościenną obudowę z płaską stroną górną, na której są umieszczone elementy świecące.

Korzystnie, przyporządkowany elementowi sensorowemu wskaźnik świetlny jest wskaźnikiem numerycznym, w szczególności ma diody świecące, przy czym jest on korzystnie wskaźnikiem 7-segmentowym.

Korzystnie układ wysterowania elementu sensorowego jest wyposażony w elementy do łączenia mocy elektrycznej odpowiednio do sygnałów sterujących wytwarzanych przez oddziaływanie na powierzchnię dotykową.

Dzięki temu, że powierzchnia dotykowa rozpościera się na obudowie i ma wycięcie odpowiadające kształtowi elementów świecących, a przy tym jest ukształtowana jako obramowująca te elementy i opasuje je bez ich przykrywania, możliwe jest umieszczenie powierzchni dotykowej między wskaźnikiem świetlnym i powierzchnią uruchamiania lub miejscem dotyku, bez zasłaniania wskaźnika świetlnego.

Łącznik dotykowy względnie element sensorowy może być umieszczony pod zamkniętym pokryciem, przy czym za szczególnie przydatne uważa się pokrycie przepuszczające światło, takie przez które widoczne są elementy świecące. Możliwa jest tu elektryczna płyta kuchenna z ceramiki szklanej. Korzystnie element sensorowy przylega powierzchnią dotykową do strony dolnej pokrycia, w szczególności bezpośrednio, i jest dociśnięty z pewną siłą. Jeżeli łącznik dotykowy uruchamia się przez pojemnościowe sprzężenie palca z elementem sensorowym poprzez pokrycie, to dobrze jest, gdy odległość między stroną górną osłony i powierzchnią elementu sensorowego jest w przybliżeniu zawsze jednakowa. Można to uzyskać poprzez dociśnięcie.

Element sensorowy jest metalowy, na przykład wykonany z cienkiej blachy metalowej. W szczególnoś ci powierzchnia elementu sensorowego jest pł aska. Opisany powyż ej element sensorowy można wytwarzać w całości w jednej operacji, w szczególności wykrawać z blachy metalowej. Może on mieć przynajmniej jedną część, za pomocą której jest połączony w sposób przewodzący i/lub tworząc mocowanie z podstawą, w szczególności z płytką drukowaną lub podobnym elementem. Część ta ma korzystnie kształt wtyku względnie nóżki, przy czym można ją wykonać przez odgięcie z materiału elementu sensorowego. Według jednej postaci wynalazku nóżka może być wykonana jako sztywna, a w innym, szczególnie korzystnym wykonaniu, zwłaszcza przy wytwarzaniu w postaci jednoczęściowej, nóżki nie wychodzą poza zewnętrzny kontur podstawy elementu sensorowego, tak że korzystnie przed zagięciem wypełniają one wewnętrzną powierzchnię elementu sensorowego.

Element sensorowy może opasywać elementy świecące, korzystnie jako zamknięta ramka. Ramka ta, w zależności od rodzaju wskaźnika świetlnego lub też przewidywanego sposobu uruchamiania łącznika dotykowego, może mieć szerokość w przedziale od 1 mm do 5 mm, w szczególności szerokość zmieniającą się między tymi wartościami.

To, że element sensorowy przylega przynajmniej częściowo do obudowy wskaźnika świetlnego, w szczególności po stronie górnej obudowy zwróconej do miejsca uruchamiania lub do pokrycia, jest szczególnie korzystne w przypadku wskaźników świetlnych z obudową, gdzie elementy świecące zachowują znaczny odstęp wewnętrzny od obrzeża. Odstęp ten można wykorzystać jako powierzchnię przylegania dla elementu sensorowego. Dzięki temu przyleganiu możliwe jest przede wszystkim mechaniczne ustabilizowanie elementu sensorowego i jego nóżki nie muszą wtedy przenosić obciążeń mechanicznych.

Według szczególnie korzystnego ukształtowania wynalazku powierzchnia dotykowa elementu sensorowego może mieć przynajmniej częściowo elastyczną, przewodzącą elektryczność powłokę. Pokrycie łącznika dotykowego, zwłaszcza gdy chodzi o płytę z ceramiki szklanej, może mieć na stronie dolnej nieregularną powierzchnię, w szczególności zwykle istniejące nieregularne wzgórki. Wskutek tego sztywne płytki metalowe przylegają tylko do wierzchołków najwyższych wzgórków. Powstaje zakłócająca szczelina powietrzna i przy produkcji seryjnej odległość między powierzchnią dotykową i powierzchnią elementu sensorowego nie jest stała. Natomiast podatna, dopasowywalna pow łoka przylega idealnie do nierównej dolnej strony pokrycia eliminując wspomniane problemy. Preferuje się tworzywa sztuczne albo materiały gumowe, którym nadaje się przewodność elektryczną poprzez domieszkę węgla, sadzy, metalu lub tym podobnych dodatków. W środowisku o podwyższonej temperaturze można zastosować korzystnie silikony. Grubość powłoki może zmieniać się w zależności od zastosowania i występujących zwykle nierówności. Jako korzystną traktuje się grubość w przedziale od 0,1 mm do 2 mm, zwłaszcza około 0,8 mm. Materiał podatny może mieć twardość według Shore'a

PL 193 982 B1 wynoszącą od 5 do 20. Jako szczególnie korzystną przyjmuje się wartość twardości według Shore'a wynoszącą około 10 do 15.

Istnieje możliwość ukształtowania powłoki jako płytki stykowej z przewodzącego elektryczność, podatnego materiału piankowego. W szczególności można wykrawać takie płytki stykowe z pasma materiału o dużej powierzchni i następnie nakładać je na powierzchnię elementu sensorowego. Po takim nałożeniu lub zamocowaniu powinno powstać przejście przewodzące elektryczność, co uzyskuje się przykładowo za pomocą przewodzącego kleju albo odpowiedniej taśmy klejącej. Można też przewidzieć płytki stykowe w postaci naklejek lub podobnych elementów na pasmach o dużej powierzchni lub długich rolkach ze słabo przywierającą folią osłaniającą warstewkę kleju. Ściąga się wtedy płytkę stykową z takiego zapasu i nakleja na powierzchnię sensora. Znane są tu stosowane korzystnie sposoby mechaniczne lub automatyczne.

Powłoka taka powinna utworzyć korzystnie przewodzące elektryczność połączenie ze stroną dolną pokrycia, dlatego jest ona wykonywana jako przewodząca elektryczność. Oporność elektryczna powłoki może wahać się w zakresie od kilku kΩ do 15 kΩ, korzystnie w przypadku płytki stykowej o grubości około 0,8 mm wynosi ona około 7 kΩ. W przypadku oporności trzeba zwrócić uwagę, żeby uwzględnić nacisk wywierany podczas pracy na powłokę.

Jako elementy świecące zaleca się elementy z obudową prostopadłościenną z płaską stroną górną, na której względnie pod którą są umieszczone lub przez którą promieniują elementy świecące. Elementy świecące stanowią korzystnie diody świecące. W korzystnym wykonaniu wskaźnik świetlny jest wskaźnikiem numerycznym, w szczególności wskaźnikiem 7-segmentowym, przy czym segmenty są utworzone korzystnie przez diody elektroluminescencyjne. Inną możliwość stanowią wskaźniki ciekłokrystaliczne, które ze względu na małe promieniowanie świetlne powinny być umieszczone pod pokryciem doskonale przepuszczającym światło lub przeźroczystym. W razie wykorzystania ciekłych kryształów z oświetlanym tłem możliwe są też ciemne pokrycia.

Z elementem sensorowym mogą być związane elementy łączeniowe, przykładowo przekaźniki, do których po dotknięciu powierzchni elementu sensorowego jest doprowadzany w przekształconej postaci sygnał łączeniowy wytworzony przez element sensorowy i które są łącznikami mocy elektrycznej. W związku z tym element sensorowy pracuje tylko na poziomie sygnałów, podczas gdy większe moce są przełączane za pomocą zwykłych łączników ze stykami elektrycznymi lub podobnych elementów.

Każda z powyższych cech oddzielnie albo w różnych kombinacjach może być wykorzystana w danej postaci wykonania wynalazku i w innych dziedzinach oraz może stanowić korzystne realizacje, mające samoistną zdolność patentową.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia spoczywający na obudowie wskaźnika element sensorowy, który jest dociśnięty za pośrednictwem podatnej płytki stykowej do strony dolnej pokrycia, w widoku z boku, fig. 2 - układ z fig. 1, w którym odpowiednio wycięty element sensorowy obramowuje wraz z powłoką wskaźnik numeryczny, w widoku z góry, a fig. 3 - element sensorowy po wykrojeniu z blachy metalowej.

Figura 1 przedstawia w widoku z boku element sensorowy 11, który ma powierzchnię dotykową 12 z nałożoną na nią podatną powłoką 13 w postaci płytki stykowej. Element sensorowy 11 jest dociskany za pośrednictwem powłoki 13 w postaci elastycznej płytki stykowej do strony dolnej 15 pokrycia 16 w postaci płyty z ceramiki szklanej. Strona dolna 15 ma bardziej lub mniej regularne wzgórki 17, które wciskają się bez problemu w powłokę 13 w postaci płytki stykowej. Dzięki temu może ona przylegać całą powierzchnią i w zasadzie bez szczeliny powietrznej do strony dolnej 15. Na fig. 1 dobrano grubość powłoki 13 tak, że wzgórki 17 wnikają w płytkę stykową na około 20% jej grubości.

Element sensorowy 11 jest przylutowany do płytki drukowanej 20 za pomocą dwóch nóżek 19, które odchodzą od powierzchni dotykowej 12, przy czym na fig. 1 widać tylko przednią z tych nóżek. Ze względu na przejrzystość rysunku pominięto na nim styki elektryczne i ścieżki przewodzące. Oczywiście na płytce drukowanej 20 mogą znajdować się jednak zarówno te jak i inne elementy elektryczne i/albo elektroniczne.

Pod elementem sensorowym 11 jest umieszczona obudowa 22 7-segmentowego wskaźnika świetlnego 23, przylutowana do płytki drukowanej 20 za pomocą końcówek lutowniczych 24. Jak można zauważyć, element sensorowy 11 względnie powierzchnia dotykowa 12 przylega do wskaźnika świetlnego 23, a więc jest na nim wsparta. Dzięki mocnej obudowie takich 7-segmentowych wskaźników świetlnych 23 układ według fig. 1 może spełniać korzystnie funkcję rozpórek między płytką druPL 193 982 B1 kowaną 20 i pokryciem 16. Nóżki 19 spełniają w zasadzie funkcję styku elektrycznego, a także mają za zadanie dociskanie elementu sensorowego w dół do wskaźnika świetlnego 23.

Na fig. 2 ukazano w widoku z góry ukształtowany w postaci ramki element sensorowy 11 z wycięciem 26, które jest w zasadzie utworzone zgodnie zarówno w powłoce 13 w postaci płytki stykowej, jak i w powierzchni dotykowej 12. Specjalne ukształtowanie wycięcia 26 na fig. 2 jest dopasowane do konturu segmentów 27 oraz punktu świetlnego 28 wskaźnika świetlnego 23. Powierzchnia dotykowa 12 przylega wszędzie do zaznaczonej linią kreskową obudowy 22 wskaźnika świetlnego 23. Ponadto obrzeża tej prostokątnej powierzchni wystają nieco poza boki tej obudowy. Linią punktową zaznaczono wcięcia 30 w powierzchni dotykowej 12, w których nóżki 19 są odginane w kierunku od płaszczyzny rysunku. Wycięcie 26 można dostosować indywidualnie do rozmieszczenia segmentów 27 wskaźnika świetlnego 23. Segmenty 27 oraz punkt świetlny 28 stanowią korzystnie diody świecące.

Figura 3 ukazuje w widoku z góry powierzchnię dotykową 12, w której są wykrojone wycięcie 26 oraz wcięcia 30. Można zauważyć korzystne rozmieszczenie nie wygiętych nóżek 19 w obrębie wycięcia 26, które pozwala zredukować wielkość powierzchni materiału potrzebnej do utworzenia powierzchni dotykowej 12. Rozmieszczone diametralnie przeciwlegle nóżki 19 zapewniają dobre i dostateczne zamocowanie od dołu elementu sensorowego 11 względem obudowy 22 wskaźnika świetlnego 23. Można zauważyć, że nóżki 19 przechodzą tuż przy obudowie 22. Może to między innymi być korzystne dla ustawiania elementu sensorowego 11 przy wstawianiu w płytkę drukowaną 20.

Powłokę 13 w postaci płytki stykowej, na przykład ukształtowaną według fig. 2, można po wykrawaniu przykleić do powierzchni dotykowej 12 względnie strony górnej elementu sensorowego 11. Dopiero wówczas wygina się nóżki 19 wzdłuż linii punktowej.

Jedną z dużych zalet wynalazku jest to, że daje on możliwość utworzenia wskaźnika czułego na dotyk. Użytkownik nie musi dotykać umieszczonych oddzielnie od wskaźnika powierzchni, których trzeba czasem dopiero szukać lub je przyporządkowywać. Położenie palca na widocznym wyraźnie wskaźniku świetlnym lub jego osłonie wystarcza do wyzwolenia procesu przełączania, na przykład zadziałania włącznika/wyłącznika układu sterowania płyty kuchennej. Wielkość zwykłych 7-segmentowych wskaźników świetlnych 23 lub też ich segmentów 27 umożliwia zwymiarowanie dostatecznie dużej, widocznej powierzchni dotykowej elementu sensorowego 11. Używane zwykle wskaźniki tego rodzaju mają obudowę o wymiarach około 9,5 mm na 13 mm.

Następną dużą korzyść przynosi podatna powłoka elementu sensorowego 11, która umożliwia dokładne dopasowanie do strony górnej nierównego pokrycia 16 w postaci płyty z ceramiki szklanej, czego nie można było dotychczas uzyskać z metalowymi powierzchniami dotykowymi 12. Inne właściwości materiału podatnego, jak jego wewnętrzna rezystancja i induktancja wynikająca z przewodności i objętości, wpływają korzystnie na ocenę uruchamiania sensora lub też mogą przyczyniać się do tłumienia sygnałów zakłócających.

Element sensorowy można wysterowywać za pomocą różnych znanych sposobów lub układów. Za szczególnie korzystny uważa się układ sterujący wymieniony w opisie dotychczasowego stanu techniki.

Claims (16)

1. Łącznik dotykowy urządzenia elektrycznego, zawierający element sensorowy z powierzchnią dotykową z materiału płaskiego, przy czym jest on połączony z układem wysterowania elementu sensorowego i jest mu przyporządkowany wskaźnik świetlny z obudową i umieszczonymi w niej elementami świecącymi, znamienny tym, że powierzchnia dotykowa (12) elementu sensorowego (11) rozpościera się na obudowie (22) wskaźnika świetlnego (23) i ma wycięcie (26) odpowiadające kształtowi elementów świecących (27, 28), przy czym powierzchnia dotykowa (12) jest ukształtowana jako obramowująca elementy świecące (27, 28) w postaci opasującej ramki.

2. Łącznik dotykowy według zastrz. 1, znamienny tym, że element sensorowy (11) jest umieszczony pod pokryciem (16), zwłaszcza pod pokryciem przepuszczającym światło, przy czym pokrycie (16) stanowi korzystnie płyta z ceramiki szklanej kuchni elektrycznej.

3. Łącznik dotykowy według zastrz. 2, znamienny tym, że element sensorowy (11) przylega powierzchnią dotykową (12), w szczególności jest dociśnięty, do strony dolnej (15) pokrycia (16).

4. Łącznik dotykowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element sensorowy (11) jest wykonany z blachy metalowej.

PL 193 982 B1

5. Łącznik dotykowy wedł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e element sensorowy (11) ma co najmniej jedną część ukształtowaną w postaci nóżki (19), która jest w szczególności sztywna, przy czym jest ona korzystnie wykrojona z powierzchni podstawowej, w szczególności z powierzchni wewnętrznej powierzchni dotykowej (12).

6. Łącznik dotykowy wedł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e element sensorowy (11) ma co najmniej jedną część ukształtowaną w postaci nóżki (19), która jest w szczególności sztywna, przy czym jest ona korzystnie odgięta z powierzchni podstawowej, w szczególności z powierzchni wewnętrznej powierzchni dotykowej (12).

7. Łącznik dotykowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e element sensorowy (11) jest ukształtowany jako obramowujący elementy świecące (27, 28), przy czym ma on korzystnie postać opasującej ramki, w szczególności o szerokości od 1 mm do 4 mm.

8. Łącznik dotykowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element sensorowy (11) przylega przynajmniej częściowo do obudowy (22), w szczególności po stronie górnej obudowy zwróconej do pokrycia (16), przy czym korzystnie przylega on do części brzegowej obudowy.

9. Łącznik dotykowy według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia dotykowa (12) elementu sensorowego (11) ma przynajmniej częściowo podatną, przewodzącą elektryczność powłokę (13), w szczególności z tworzywa sztucznego, przy czym ma ona korzystnie grubość w zakresie od 0,1 mm do 2 mm, w szczególności około 0,8 mm.

10. Łącznik dotykowy według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia dotykowa (12) elementu sensorowego (11) ma przynajmniej częściowo podatną, przewodzącą elektryczność powłokę (13), w szczególności z materiału gumowego, przy czym ma ona korzystnie grubość w zakresie od 0,1 mm do 2 mm, w szczególności około 0,8 mm.

11. Łącznik dotykowy według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że powłokę (13) stanowi płytka stykowa z przewodzącego elektryczność tworzywa piankowego, która jest wykonana w szczególności z pasma materiału, przy czym jest ona korzystnie nałożona na powierzchnię dotykową (12).

12. Łącznik dotykowy według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że oporność elektryczna powłoki (13) od powierzchni do powierzchni mieści się w przedziale od 1 kΩ do 15 kΩ, korzystnie wynosi około 7 kΩ.

13. Łącznik dotykowy według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że podatna powłoka (13) ma twardość według Shore'a w przedziale od 5 do 20, korzystnie od 10 do 15.

14. Łącznik dotykowy według zastrz. 1, znamienny tym, że przyporządkowany elementowi sensorowemu (11) wskaźnik świetlny (23) ma prostopadłościenną obudowę (22) z płaską stroną górną, na której są umieszczone elementy świecące (27, 28).

15. Łącznik dotykowy według zastrz. 1, znamienny tym, że przyporządkowany elementowi sensorowemu (11) wskaźnik świetlny (23) jest wskaźnikiem numerycznym, w szczególności ma diody świecące (27, 28), przy czym jest on korzystnie wskaźnikiem 7-segmentowym.

16. Łącznik dotykowy według zastrz. 1, znamienny tym, że układ wysterowania elementu sensorowego (11) jest wyposażony w elementy do łączenia mocy elektrycznej odpowiednio do sygnałów sterujących wytwarzanych przez oddziaływanie na powierzchnię dotykową (12).