PL193814B1 - Podstawa korytka i sposób wykonania podstawy korytka - Google Patents

Abstract

1. Podstawa korytka zawieraj aca dno, za pomoc a którego jest zamocowana na scianie i która ma co najmniej dwa otwory mocuj ace oddalone wzd lu znie od siebie, znamienna tym, ze ka zdy z otworów mocuj acych (17) znajduj a- cych si e w dnie (11) jest zatkany usuwaln a za slepk a (18). PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest podstawa korytka i sposób wykonania podstawy korytka.

Ogólnie przedmiotem wynalazku są korytka wykonywane dla podtrzymywania, lokowania i ochrony róż nej aparatury, zwł aszcza róż nej aparatury elektrycznej, jak również dla podtrzymywania, lokowania i ochrony przewodów lub innych instalacji niezbędnych dla obsługi tej aparatury.

Jak wiadomo, korytka te zawierają, z jednej strony podstawę, za pomocą której mają być przymocowane do dowolnej ściany, na przykład do muru i których przekrój poprzeczny jest otwarty, a z drugiej strony pokrywę przeznaczoną do zamknięcia zespołu, która jest przystosowana do mocowania na podstawie, na przykład przez zatrzaśnięcie. Podstawa tych korytek, nazywana dalej po prostu podstawą korytka, sama zawiera zasadniczo dno, za pomocą którego może być nałożona na ścianie i za pomocą którego zespół jest mocowany do tej ściany. Może ona również zawierać wzdłuż jednego i/lub drugiego ze swoich boków wzdłużnych, skrzydło boczne, o mniejszej lub większej wysokości. Najczęściej mocowanie takiej podstawy korytka na ścianie wykonuje się bezpośrednio poprzez dno. Na przykład podstawa korytka zawiera wcześniej wykonane w dnie, co najmniej dwa otwory mocujące, które oczywiście są od siebie wzdłużnie oddalone, aby nadawać się do takiego mocowania. Praktycznie przewidziane jest wiele otworów mocujących umieszczonych wzdłużnie w pewnych odległościach od siebie, dla ułatwienia instalatorowi na miejscu dostosowanie mocowania do warunków lokalnych. To rozwiązanie oferuje więc instalatorowi wielką elastyczność montażu; pozwala ono również na szybkie mocowanie podstawy korytka. Jego wadą jest jednak uszkodzenie izolacji dna na poziomie nie wykorzystanych otworów mocujących, co uniemożliwia stosowanie podstaw korytka, których dno zawiera wstępnie wykonane otwory mocujące, zwłaszcza, gdy odpowiednie korytko ma być przeznaczone na umieszczenie w nim przewodów elektrycznych ze zwykłą izolacją. Dlatego dla takich zastosowań częściej stosuje się podstawy korytek z ciągłym dnem, a instalator musi wykonać na miejscu potrzebne otwory mocujące w dnie. Mocowanie takiego korytka z ciągłym dnem jest jednak z konieczności bardziej złożone. Dla uniknięcia wykonania otworów mocujących zaproponowano wykonanie mocowania podstawy korytka za pomocą różnego oprzyrządowania. Takie rozwiązanie jest na przykład ujawnione w patencie USA Nr 2,921,607, zgodnie z którym osprzęt w postaci litery U powinien być najpierw umieszczony w pewnych odległościach na ścianie, na której ma być umieszczone korytko, a następnie umieszcza się w nich i mocuje podstawę korytka. Ale dla dokładnego umieszczenia takiej podstawy korytka te elementy osprzętu powinny być umieszczone dokładnie w linii, co nie zawsze jest łatwe do uzyskania. Ponadto, widoczne z zewnątrz elementy pogarszają estetykę zespołu. Celem wynalazku jest usunięcie wymienionych powyżej niedogodności.

Podstawa korytka zawierająca dno, za pomocą którego jest zamocowana na ścianie i która ma co najmniej dwa otwory mocujące oddalone wzdłużnie od siebie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że każdy z otworów mocujących znajdujących się w dnie jest zatkany usuwalną zaślepką.

Dla każdego z otworów mocujących zaślepka ułożona jest na poziomie powierzchni wewnętrznej dna.

Dla każdego z otworów mocujących zaślepka ułożona jest na poziomie powierzchni zewnętrznej dna.

W dnie podstawy korytka znajduje się wiele otworów mocujących ułożonych wzdłużnie w pewnych odległościach od siebie, uszeregowanych co najmniej w jednym rzędzie.

Sposób wykonania podstawy korytka, w którym podstawę korytka wykonuje się przez wytłaczanie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że podstawę korytka poddaje się operacji wycinania otworów, która dla każdego określonego otworu mocującego zawiera kolejno dwa etapy, i w pierwszym etapie, wprowadza się pierwszy wycinak w dno w pierwszym kierunku, drążąc dno na głębokość odpowiadającą co najmniej części jego grubości, zaś w drugim etapie, wprowadza się, drugi wycinak w dno w drugim kierunku, przeciwnym do poprzedniego w poprzednio wydrążonej części dna, przetwarzając ją w przelotowy otwór mocujący.

W pierwszym etapie operacji wycinania podpiera się, za pomocą drugiego członu część wycinaną z dna, w trakcie jej wycinania.

Pierwszy wycinak wprowadza się w dno co najwyżej na głębokość stanowiącą część jego grubości.

W pierwszym etapie operacji wycinania podpiera się dno za pomocą matrycy wyposaż onej w otwór, którego średnica jest mniejsza od średnicy pierwszego wycinaka.

W drugim etapie operacji wycinania wprowadza się drugi wycinak poprzez otwór w matrycy wprowadzonej podczas pierwszego etapu.

PL 193 814 B1

W pierwszym etapie operacji wycinania pierwszy wycinak wprowadza się w dno od strony wewnętrznej i prowadzi na zewnątrz, a podczas drugiej fazy, drugi wycinak wprowadza się od strony zewnętrznej i prowadzi do wewnątrz.

Podstawa korytka według wynalazku, mająca w swoim dnie wstępnie wykonane otwory mocujące jest dostarczana z zatkanymi otworami mocującymi. Na miejscu, wystarczy aby instalator udrożnił te z otworów mocujących, które są mu potrzebne, usuwając z tych otworów mocujących zamykające je zaślepki, co może być wykonane bardzo łatwo za pomocą dowolnego dostępnego narzędzia, na przykład za pomocą zwykłego śrubokręta. Niepotrzebne otwory mocujące pozostają, korzystnie, dalej zamknięte przez zaślepki. Z punktu widzenia izolacji jest to równoważne z rozwiązaniem, w którym podstawa korytka jest podstawą z ciągłym dnem.

Dla uzyskania podstawy korytka mającego w dnie otwory mocujące zamknięte przez zaślepkę stosuje się zazwyczaj wykonanie podstawy korytka przez wytłaczanie, a po wytłoczeniu podstawę korytka poddaje się operacji wycinania otworów, która dla każdego określonego otworu mocującego zawiera kolejno dwa etapy, to znaczy pierwszy etap w trakcie którego pierwszy wycinak wnika w dno w pierwszym kierunku, drążąc go na głębokość odpowiadają c ą co najmniej części jego gruboś ci i drugi etap w trakcie którego drugi wycinak wnika w dno w drugim kierunku, przeciwnym do poprzedniego w poprzednio wydrążonej części dna, przetwarzając ją w przelotowy otwór mocujący.

Tak więc zgodnie z tym sposobem zaślepka zamykająca każdy otwór mocujący, pochodzi z samego dna i jest utworzona z poprzednio wycię tej jego części.

Sposób według wynalazku jest prosty i tani w wykonaniu.

Ponadto, gdy zaślepka zamykająca otwór mocujący jest usuwana, uzyskuje się korzystnie otwór mocujący, którego wycięcie jest szczególnie czyste, całkowicie pozbawione zadr, mogących spowodować zranienie instalatora lub uszkodzenie przewodów elektrycznych.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia częściowy widok perspektywiczny podstawy korytka według wynalazku; fig. 2 przedstawia w wię kszej skali widok częściowego przekroju wzdłuż nego, wzdłuż linii II-II z fig. 1, fig.3A, 3B przedstawiają widoki częściowego przekroju wzdłużnego odpowiadające przekrojowi z fig. 2, oraz przedstawiają dwa kolejne etapy wycinania otworów prowadzące do wykonania i zatkania otworu mocującego w dnie podstawy korytka; fig. 4 przedstawia widok częściowego przekroju wzdłużnego odpowiadający także przekrojowi z fig. 2, przedstawia on usuwanie zaślepki zamykającej otwór mocujący.

Podstawa korytka 10 zawiera dno 11 za pomocą którego może być położona na dowolnej ścianie, nie pokazanej.

W przedstawionym przykładzie wykonania podstawa korytka 10 zawiera oprócz dna 11, tworzącego ogólnie profil poprzeczny w kształcie litery U, dwa skrzydła boczne 12, biegnące w przybliżeniu prostopadle do dna 11, mające oba jednakową wysokość, mające, wzdłuż ich wolnej krawędzi, zagięcie 13 w kierunku drugiego, tworzące na swoim końcu rowek, dla zatrzaśnięcia pokrywy, nie pokazanej.

W pokazanym przykładzie wykonania, dno 11 ma dwa żebra 16 w kształcie litery T, wystające na powierzchni wewnętrznej 15 i biegnące wzdłuż podstawy. Mogą one ewentualnie służyć do mocowania przez zatrzaśnięcie dowolnego osprzętu i/lub dowolnej aparatury, również nie pokazanej.

Dno 11 podstawy korytka 10 ma co najmniej dwa otwory mocujące 17 oddalone wzdłużnie od siebie. W pokazanym przykładzie wykonania, dno 11 ma wiele otworów mocujących 17 umieszczonych wzdłużnie w pewnych odległościach od siebie uszeregowanych, co najmniej w jednym rzędzie. W pokazanym przykł adzie wykonania znajduje się jeden rzą d otworów mocują cych 17 biegną cy w strefie środkowej dna 11 pomiędzy żebrami 16. Można jednak również wykonać inne ułożenie otworów mocujących 17, biegnących na przykład z jednej i drugiej strony żeber 16 pomiędzy nimi i skrzydłami bocznymi 12. Korzystnie otwory mocujące 17 jednego rzędu są rozstawione równomiernie. Korzystnie, i tak pokazano, mają one kontur kołowy. Według wynalazku każdy z otworów mocujących 17 znajdujących się na dnie 11 podstawy korytka 10 jest zatkany zaślepką 18, która może zostać usunięta.

W pokazanym przykładzie wykonania dla każdego z otworów mocujących 17, co jest lepiej widoczne na fig. 2 dla jednego z nich, zaślepka 18 znajduje się na poziomie powierzchni wewnętrznej 15 dna 11.

Również w tym przykładzie wykonania zaślepka 18 znajduje się na poziomie powierzchni zewnętrznej 19 dna 11.

Korzystnie, dla uzyskania podstawy korytka 10, której dno 11 ma takie otwory mocujące 17, wstępnie wykonane i zatkane zaślepką 18, stosuje się następujący sposób. Najpierw wykonuje się w zwykły sposób, przez wytłaczanie, podstawę korytka 10. Następnie poddaje się podstawę korytka 10, po wytłaczaniu, na przykład bezpośrednio po nim, operacji wycinania otworów, która dla każdego

PL 193 814 B1 określonego otworu mocującego 17 zawiera kolejno dwa etapy, to znaczy pierwszy etap, fig. 3A, w trakcie którego, tak jak pokazano strzał k ą A na tej fig. 3A, pierwszy wycinak 20A wnika w dno 11 w pierwszym kierunku, drążąc dno na głębokość odpowiadającą co najmniej części jego grubości E i drugi etap, fig. 3B, w trakcie którego, tak jak pokazano strzałką B na tej fig. 3B, drugi wycinak 20B wnika w dno w drugim, przeciwnym do poprzedniego w poprzednio wydrążonej części 18' dna 11, przetwarzając ją w przelotowy otwór mocujący 17. Korzystnie podczas pierwszego etapu operacji wycinania podpiera się drugim wycinakiem 20B część 18' wycinaną z dna w miarę jej wycinania. Korzystnie, i tak pokazano, wykonuje się to tak, aby pierwszy wycinak 20A nie wniknął w dno bardziej niż na część jego grubości E, którą na przykład i tak pokazano jest większa od połowy tej grubości E. W końcu, korzystnie i tak pokazano podczas pierwszej fazy operacji wycinania podpiera się dno 11 za pomocą matrycy 22 wyposażonej w otwór 23, którego średnica D2 jest mniejsza od średnicy D1 pierwszego wycinaka 20A.

W wyniku tego część 18' dna 11 wycięta przez pierwszy wycinak 20A ma kolejno licząc od tego pierwszego wycinaka dwa człony, to znaczy człon o większej średnicy 2A, którego średnica jest równa średnicy D1 pierwszego wycinaka 20A i człon o mniejszej średnicy 25, którego średnica jest równa średnicy D2 otworu 23 w matrycy 22. Człon o większej średnicy tworzy w ten sposób coś w rodzaju osłony, o wysokości e dzięki której część 18' wycięta w dnie 11 pozostaje najpierw korzystnie przylegająca do niej. Korzystnie i tak pokazano, podczas drugiej fazy operacji wycinania, wprowadza się drugi wycinak 20B, korzystając z otworu 23 matrycy 22 wykonanego podczas pierwszej fazy. Inaczej mówiąc ten drugi wycinak 20B ma średnicę nominalną równą średnicy otworu 23 matrycy 22. Podczas tej drugiej operacji wycinania, część 18' wycięta z dna, oddziela się od niego i pod działaniem drugiego wycinaka 20B łączy się z dnem 11 na całej jego grubości, tworząc pożądaną zaślepkę 18. Doświadczenie wykazało, że zaślepka 18 zatykająca otwór mocujący 17 ma wystarczającą zdolność utrzymywania się w otworze mocującym 17, tak że pozostaje ona na swoim miejscu podczas transportu i/lub późniejszych manipulacji podstawą korytka 10, pomimo nieuniknionych udarów, którym poddawana jest podstawa korytka 10. Doświadczenie wykazało również, że jeśli materiał, z którego jest wykonana podstawa korytka 10 jest materiałem termoplastycznym, naturalna elastyczność właściwa temu materiałowi powoduje, ze człon o mniejszej średnicy 25, który normalnie stanowi zaślepkę 18 z racji procesu jego wytwarzania, wypełnia przestrzeń o mniejszym wymiarze, która go oddziela od odpowiedniej części ścianki otworu mocującego 17 co jeszcze wzmacnia zdolność zaślepki 18 do utrzymywania się w otworze mocującym 17. Z tego powodu na fig. 3B teoretycznie występującą pustą przestrzeń przedstawiono w postaci linii przerywanej. Również na fig. 2 jest ona pokazana jako mniej lub więcej wypełniona.

W pokazanej postaci wykonania, podczas pierwszej fazy operacji wycinania, pierwszy wycinak 20A wnika w dno 11 od strony wewnętrznej przechodząc na zewnątrz, a podczas drugiej fazy operacji wycinania, drugi wycinak 20B wnika od strony zewnętrznej przechodząc do wewnątrz. Może tu być jednak również zastosowane rozwiązanie odwrotne.

W każdym przypadku, dla zamocowania podstawy korytka wystarczy, aby instalator usunął, tak jak pokazano to strzałką C dla jednego z nich, z każdego otworu mocującego 17, który ma zamiar wykorzystać do mocowania, zaślepkę 18 zatykającą do tej pory otwór mocujący 17. Jeśli jest to pożądane, to usunięcie może być ułatwione przez wykorzystanie dowolnego dostępnego narzędzia, takiego jak na przykład śrubokręt, nie pokazany. Operacja jest zawsze bardzo łatwa.

Oczywiście wynalazek nie ogranicza się do przykładów opisanych i pokazanych powyżej lecz obejmuje także wszystkie możliwe odmiany realizacyjne.

Claims (10)

1. Podstawa korytka zawierająca dno, za pomocą którego jest zamocowana na ścianie i która ma co najmniej dwa otwory mocujące oddalone wzdłużnie od siebie, znamienna tym, że każdy z otworów mocujących (17) znajdujących się w dnie (11) jest zatkany usuwalną zaślepką (18).

2. Podstawa korytka według zastrz. 1, znamienna tym, że dla każdego z otworów mocujących (17) zaślepka (18) ułożona jest na poziomie powierzchni wewnętrznej (15) dna (11).

3. Podstawa korytka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że dla każdego z otworów mocujących (17) zaślepka (18) ułożona jest na poziomie powierzchni zewnętrznej (19) dna (11).

PL 193 814 B1

4. Podstawa korytka według zastrz. 1, znamienna tym, że w jej dnie znajduje się wiele otworów mocujących (17) ułożonych wzdłużnie w pewnych odległościach od siebie, uszeregowanych co najmniej w jednym rzędzie.

5. Sposób wykonania podstawy korytka, w którym podstawę korytka wykonuje się przez wytłaczanie, znamienny tym, że podstawę korytka (10) poddaje się operacji wycinania otworów, która dla każdego określonego otworu mocującego (17) zawiera kolejno dwa etapy, i w pierwszym etapie wprowadza się pierwszy wycinak (20A) w dno (11) w pierwszym kierunku, drążąc dno na głębokość odpowiadającą co najmniej części jego grubości (E), zaś w drugim etapie wprowadza się drugi wycinak (20B) w dno w drugim kierunku, przeciwnym do poprzedniego w poprzednio wydrążonej części (18') dna (11), przetwarzając ją w przelotowy otwór mocujący (17).

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że w pierwszym etapie operacji wycinania podpiera się, za pomocą drugiego członu (20B) część (18') wycinaną z dna (11), w trakcie jej wycinania.

7. Sposób według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że pierwszy wycinak (20A) wprowadza się w dno co najwyżej na głębokość stanowiącą część jego grubości (E).

8. Sposób według zastrz., 5, znamienny tym, że w pierwszym etapie operacji wycinania podpiera się dno (11) za pomocą matrycy (22) wyposażonej w otwór (23), którego średnica (D2) jest mniejsza od średnicy (D1) pierwszego wycinaka (20A).

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że w drugim etapie operacji wycinania wprowadza się drugi wycinak (20B) poprzez otwór (23) w matrycy (22) wprowadzonej podczas pierwszego etapu.

10. Sposób według zaostrz. 5, znamienny tym, że pierwszym etapie operacji wycinania pierwszy wycinak (20A) wprowadza się w dno od strony wewnętrznej i prowadzi na zewnątrz, a podczas drugiej fazy, drugi wycinak (20B) wprowadza się od strony zewnętrznej i prowadzi do wewnątrz.