PL193524B1 - Modułowy układ konstrukcji kratowej do rusztowań - Google Patents

Abstract

1. Modulowy uklad konstrukcji kratowej do rusztowan posiadajacy rury stojakowe, poziome i przekatne rygle oraz przynalezne ukladowe elementy konstrukcyjne takie jak, pokrycie rusztowania, nakladki rygli rurowych, wezly rusz- towania i elementy laczace, w którym na kazdej rurze stojakowej jest umieszczony jeden wezel lub we wzajem- nym odstepie wiele wezlów rusztowan skladajacych sie zczterech kieszeni klinowych, w które wchodza klinowe elementy wtykowe czesci rygli, których ksztalt w przekroju rózni sie od ksztaltu elementów wtykowych, przy czym otwór montazowy kieszeni klinowych z równoleglymi scia- nami bocznymi, jest na swej szerokosci wiekszy o pewien luz, wynoszacy okolo 2 x 1 mm, od grubosci klinowego elementu wtykowego, lub tez scianki boczne kieszeni klinowych przebiegaja stozkowo wzgledem siebie, a do montazu rygli przekatnych, na kazdym koncu przekatnego lub ukosnego zastrzalu jest umieszczona glowica klinowa, która przylega do rury stojakowej i jest zaryglowana klinem, przechodzacym przez glowice klinowa i kieszen klinowa, znamienny tym, ze klinowe elementy wtykowe (5) maja na swoich przednich i tylnych krawedziach (5.3) wkleslo- wyoblone do wewnatrz powierzchnie klinowe, a do rury stojakowej (3) korzystnie jest dolaczony w wezle (4), uko- sny zastrzal (2). PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest modułowy układ konstrukcji kratowej do rusztowań posiadający rury stojakowe, poziome i przekątne rygle oraz przynależne układowe elementy konstrukcyjne, przy czym na każdej rurze stojakowej jest umieszczony, jeden lub we wzajemnym odstępie wiele węzłów rusztowań, które każdorazowo składają się z czterech kieszeni klinowych, w które wchodzą łączące części rygli z klinowymi elementami wtykowymi, przy czym przy montażu rygli poziomych, klinowe elementy wtykowe wchodzą w kieszenie klinowe, które mają różniącą się geometrię przekroju od elementów wtykowych, zaś otwór montażowy kieszeni klinowych, wykonanych z równoległymi ściankami bocznymi, jest na swej szerokości większy o pewien luz, wynoszący około 2 x 1 mm, od grubości klinowego elementu wtykowego, lub też ścianki boczne kieszeni klinowych przebiegają stożkowo względem siebie, a do montażu rygli przekątnych, na każdym końcu przekątnego względnie ukośnego zastrzału jest zabudowana głowica klinowa w taki sposób, że przylega ona do rury stojakowej i jest zaryglowana klinem, przechodzącym przez głowicę klinową i kieszeń klinową.

Rusztowania tego rodzaju są opisane w stanie techniki.

Z opisu patentu US-A-3 420 557 znane jest rusztowanie budowlane, w którym węzły posiadają cztery kieszenie klinowe, w które wchodzą rygle poziome i ukośne. Niekorzystne jest przy tym to, że przy montażu rygla poziomego głowica łącząca rygla jest połączona z kieszenią klinową za pomocą oddzielnego, luźnego klina. W tym proponowanym tutaj ryglu ukośnym głowice klinowe są połączone obrotowo z końcami ukośnego zastrzału za pomocą mechanicznie nisko obciążanych połączeń nitowych.

Decydującym kryterium dla własności użytkowych modułowych układów konstrukcji kratowych jest możliwość naprężania węzła przy dołączaniu rygli i elementów przekątnych, co zostaje uzyskane przez odpowiednie wielkości przekrojowe połączenia. Najważniejszymi wielkościami przekrojów połączenia dla obciążalności węzła są momenty gnące jak również siły ukośne, osiowe i poprzeczne. Im lepsze są te wartości, o tyle mogą być uzyskane konstrukcje bardziej ekonomiczne, ponieważ potrzebna będzie mniejsza ilość materiału.

Znane na rynku światowym modułowe układy konstrukcji kratowych f-my Layher, Plettac, Rux,

Himnebeck-Roro i inne stosują węzły do rusztowań, które swoją postacią tylko niewiele się od siebie różnią i stąd odnośnie ich ekonomiki i wartości użytkowych znajdują się mniej więcej na tym samym poziomie. Podstawowe dotychczas rozwiązanie konstrukcyjne węzłów rusztowań polega na wytłaczaniu tarcz i skorup z otworami według opisu EP-A-0389 933, WO 97/49880 (opublikowanych 31.12.97) względnie DE-A-37 15 296 lub w kształcie talerza tacy z rozetami stojakowymi według opisu EP-A-0116 679.

W modułowych konstrukcjach kratowych zostają zamontowane pręty do kratownic jako elementy dystansowe w kierunku poziomym i pionowym za pomocą elementów węzłowych do dwu- lub trójwymiarowych konstrukcji kratowych o kształcie fasadowym, przestrzennym, lub innych konstrukcji kratowych.

W celu możliwości zmiennego stosowania, polepszonych właściwości użytkowych, ekonomiczniejszych możliwości konstrukcyjnych i zmniejszenia nakładów na produkcję rusztowań modułowych i ich układowych elementów konstrukcyjnych, są poszukiwane rozwiązania o zredukowanym zużyciu materiałów, większej zdolności nośnej węzłów, względnie z większymi przekrojami przyłączy dla modułowych układów kratowych.

Te elementy układowe muszą być tak zbudowane, aby w swoim współdziałaniu i w konstrukcyjnym i mechanicznym przejmowaniu sił, obciążeń i momentów gnących były tak połączone, że wszystkie wymagania techniczne i zabezpieczające zostaną spełnione w sposób niezawodny. Te zabezpieczające wymagania techniczne odnoszą się także do stosowanego dotychczas prawidłowego zamontowania zabezpieczeń przed wysunięciem. Dla zabezpieczenia przed wysunięciem są dodatkowo potrzebne elementy konstrukcyjne z urządzeniem zabezpieczającym, które podczas wiatru i burzy zapobiegają wysunięciu względnie podniesieniu rusztowania.

Pionowe przekątne usztywnienie zastrzałami i poziome przekątne usztywnienie zastrzałami (ryglami ukośnymi) w rusztowaniach modułowych służą do przejmowania i odprowadzania sił ukośnych, a tym samym także w konstrukcjach kratowych z elementami rusztowań dla zagwarantowania koniecznej stabilności i bezpieczeństwa.

PL 193 524 B1

Znane na rynku pionowo-ukośne usztywnienia, które w układach rusztowań modułowych są najczęściej stosowane przez wytwórców, są stosunkowo mało obciążone siłą ukośną na węzłach rusztowania.

Powodów tych stosunkowo niskich wartości dopuszczalnego obciążenia należy szukać w technicznym rozwiązaniu znanych, pionowo-ukośnych usztywnieniach kratowych. Dla znanych wariantów połączeń węzłowych, jak tarcze, talerze lub tace, dopuszczalne maksymalne obciążenie połączeń węzłowych siłami ukośnymi jest stosunkowo niewielkie i stąd w niewielkim stopniu nadające się do specjalnych konstrukcji kratowych z rur stojakowych i poziomych oraz ukośnych rygli.

W opisie EP-B-0622 504 jest przedstawiony węzeł z ulepszonymi zasadniczo wartościami łączącymi. Węzeł rusztowania według tego rozwiązania posiada cztery kieszenie klinowe, w które wchodzą elementy łączące za pomocą klinowych elementów wtykowych. Klinowe kieszenie i klinowe elementy wtykowe posiadają taki sam kształt, przy czym kieszenie klinowe są wykonane ze ściankami, przebiegającymi równolegle względem siebie.

Celem wynalazku jest zapewnienie przydatności rusztowań fasadowych oraz przydatności konstrukcji kratowych modułowego układu rusztowań do technicznych i konstruktywnych rozwiązań układowych elementów konstrukcyjnych, zwłaszcza węzłów do rusztowań i elementów łączących jak również przynależnych do tego pionowo-przekątnych i innych układowych elementów konstrukcyjnych, oraz ich dalsze ulepszanie, tak, że wielkości przekrojów przyłączy względnie obciążalność węzłów oraz stabilność równoległa względem klinowych kieszeni modułowego układu rusztowań przy współdziałaniu wszystkich układowych elementów konstrukcyjnych zostaje dalej zwiększona tak, że najnowsze wytyczne dopuszczalności zostają spełnione, również przy naprężeniach okresowych i dynamicznych.

Przydatność rusztowania fasadowego oznacza, aby przez dalej ulepszone elementy konstrukcyjne rusztowania zwiększyć sztywność równolegle do fasady za pomocą środków techniczno-konstrukcyjnych tak dalece, że zostaną spełnione dopuszczalne założenia dla wszelkich wariantów prawidłowego wykonania jako rusztowanie fasadowe bez ograniczeń (do 8 m odstępu zakotwienia). Oznacza to dalej zoptymalizowanie nakładów na materiały, składowanie i transport, ponieważ potrzebny jest tylko jeden układ rusztowań do pokrycia wszystkich obszarów stosowania. Ponieważ nakład na wytwarzanie tego ulepszanego modułowego układu rusztowań (typu KT) jest w przybliżeniu taki sam względnie mniejszy od ramowego układu rusztowań, nie ma sensu, aby stwarzać względnie zachowywać wiele układów rusztowań, co ma dotychczas miejsce w firmach budowlanych, stosujących rusztowania.

Przydatność konstrukcji kratowej oznacza dalsze zwiększenie przekrojów złączy za pomocą środków techniczno-konstrukcyjnych, tak, że m.in. wartość połączenia odnośnie dopuszczalnej siły rozciągającej pionowo-przekątnej odpowiada mniej więcej także w dalszym ciągu zwiększanej dopuszczalnej wielkości siły normalnej na przekrój złącza z węzłem rusztowania (pozytywnie i negatywnie).

Modułowy układ konstrukcji kratowej do rusztowań według wynalazku posiadający rury stojakowe, poziome i przekątne rygle oraz przynależne układowe elementy konstrukcyjne takie jak, pokrycie rusztowania, nakładki rygli rurowych, węzły rusztowania i elementy łączące, w którym na każdej rurze stojakowej jest umieszczony jeden węzeł lub we wzajemnym odstępie wiele węzłów rusztowań składających się z czterech kieszeni klinowych, w które wchodzą klinowe elementy wtykowe części rygli, których kształt w przekroju różni się od kształtu elementów wtykowych, przy czym otwór montażowy kieszeni klinowych z równoległymi ścianami bocznymi, jest na swej szerokości większy o pewien luz, wynoszący około 2 x 1 mm, od grubości klinowego elementu wtykowego, lub też ścianki boczne kieszeni klinowych przebiegają stożkowo względem siebie, a do montażu rygli przekątnych, na każdym końcu przekątnego lub ukośnego zastrzału jest umieszczona głowica klinowa, która przylega do rury stojakowej i jest zaryglowana klinem, przechodzącym przez głowicę klinową i kieszeń klinową charakteryzuje się tym, że klinowe elementy wtykowe mają na swoich przednich i tylnych krawędziach wklęsło wyoblone do wewnątrz powierzchnie klinowe, a do rury stojakowej korzystnie jest dołączony w węźle łączącym, ukośny zastrzał.

Klinowe elementy wtykowe korzystnie mają przekrój baryłkowaty, którego zakrzywienie boków wzrasta, wychodząc od zwróconej do rury stojakowej strony czołowej klinowego elementu wtykowego oraz poczynając od kąta zakrzywienia (b = 0, przy czym krawędzie powierzchni klinowych najkorzystniej posiadają określoną szorstkość o głębokości 120 mm, a wklęsła głębokość wyoblenia krawędzi powierzchni klinowych korzystnie wynosi około 0,5 mm.

PL 193 524 B1

Dołączony do rury stojakowej w węźle łączącym, ukośny zastrzał korzystnie składa się z rury o długości o różnej długości, która na swoich obydwóch, obciętych ukośnie pod kątem końcach jest zamknięta głowicą klinową, wykonaną jako pusty wewnątrz prostopadłościan tak, że rura ta przylega do szerokiego boku każdej głowicy klinowej, a między prostopadłą do wzdłużnej osi tej rury jak również wzdłużnej osi głowicy klinowej zawarty jest kąt a, przy czym głowica klinowa ma na wąskich bokach dopasowane do zakrzywienia rury stojakowej wyżłobienia i w stanie zmontowanym przylega tym wyżłobieniem do rury stojakowej, przy czym w głowicy klinowej znajduje się pusta przestrzeń, do której przez otwór montażowy od strony wąskich boków głowicy klinowej wchodzi kieszeń klinowa rury stojakowej, a dalsze, prowadzące do tej pustej przestrzeni w głowicy klinowej szczelinowe otwory znajdują się na górnej stronie jak również na dolnej stronie głowicy klinowej i mieszczą dopasowany klin, który przechodzi przez otwór w górnym boku i przez kieszeń klinową i wychodzi z otworu w dolnym boku tak, że głowica klinowa jest dociśnięta wyżłobieniem wąskiego boku do rury stojakowej.

Klin na swoim górnym szerszym końcu i na swoim dolnym węższym końcu korzystnie ma kołek karbowy do zapobiegania wyślizgiwaniu się klina ze szczelinowych otworów na górnej stronie lub dolnej stronie głowicy klinowej.

Klin na całej swojej długości korzystnie ma jednakową grubość ścianki, która jest mniejsza niż szerokość otworu kieszeni klinowej i szerokość szczelinowych otworów.

W pozycji zamontowania klin korzystnie przechodzi przez kieszeń klinową i wystaje z obydwu stron głowicy klinowej, a jego boki są dociśnięte do kieszeni klinowej tak, że wąski bok głowicy klinowej jest płasko dociśnięty swym wyżłobieniem do rury stojakowej.

Rura zastrzału ukośnego korzystnie ma różną długość, przy czym wraz z rosnącą długością L kąt a połączenia rury z szerokim bokiem głowicy klinowej zostaje zmniejszony.

Jak opisano powyżej klinowe elementy wtykowe są trwale połączone z końcami rygli dystansowych. Po montażu poziomych elementów łączących klinowe elementy wtykowe są umieszczane w kieszeniach klinowych w taki sposób, że swoimi wąskimi bokami przylegają zarówno do rury stojakowej jak i do czołowej strony kieszeni klinowej, odwróconej od rury stojakowej.

Obustronne przyleganie klinowych elementów wtykowych poprzez ich wąskie boki, gwarantuje wysoką zdolność obciążania połączenia wtykowego. W tym celu krawędzie powierzchni klinowych posiadają, jak wspomniano wyżej, obok znanych powierzchni prostych wklęsłe wyoblenia przebiegające do wewnątrz. Wklęsła głębokość wyoblenia może wynosić 0,5 mm. Ponadto krawędzie powierzchni klinowych posiadają dokładnie określoną powierzchnię. Posiadają one przy tym, oprócz określonego wklęsłego wyoblenia, ustaloną chropowatość powierzchni o głębokości 120 mm.

Klinowe elementy wtykowe mogą być, analogicznie do stanu techniki, wykonane o przekroju prostokątnym, to znaczy z równoległymi względem siebie bokami, przy czym mogą one mieć także przekrój baryłkowaty, to znaczy boki mają zakrzywienia.

Według dalszej korzystnej postaci wykonania pożądana przestrzeń luzu dla promieniowego obrócenia klinowego elementu wtykowego w kieszeni klinowej zostaje osiągnięta dzięki temu, że elementy boczne nie przebiegają równolegle, lecz zbiegają się od rury stojakowej na zewnątrz. W ten sposób kieszeń klinowa ma w przekroju, począwszy od rury stojakowej na zewnątrz, kształt klina ze ściętym wierzchołkiem. Za pomocą opisanego doboru kieszeń klinowa-klinowy element wtykowy zostają zamontowane poziome elementy łączące. Rygle ukośne są montowane za pomocą głowic klinowych, które są trwale i nieobrotowo umieszczone po każdej stronie ukośnego zastrzału i zostają nasunięte każdorazowo na klinowe kieszenie.

Pionowo-ukośny zastrzał według wynalazku składa się z rury o długości L, która na swoich obydwu końcach jest ukośnie obcięta pod kątem a zależnym od długości L, oraz z głowic klinowych, osadzonych na tych końcach w pozycji poprzecznej, to znaczy swymi szerokimi bokami połączonymi na przykład za pomocą spawania.

Głowica klinowa jest pustym wewnątrz elementem w kształcie prostopadłościanu, który posiada dwie szerokie strony boczne, dwie wąskie strony czołowe z wyżłobieniami i otworami montażowymi dla kieszeni klinowych jak również stronę górną i stronę dolną ze szczelinowymi otworami do wsunięcia niegubionych klinów. Do strony szerokiej głowicy jest przyspawana rura zastrzału przekątnego z ukośnie obciętymi końcami pod kątem a.

Głowica klinowa pionowo-przekątnego zastrzału, która za pomocą znajdującego się na jej wąskiej stronie otworu montażowego została nasunięta na kieszeń klinową rury stojakowej, w pozycji zamontowania przylega płasko wyżłobieniem na wąskiej ściance, w obszarze węzła do ścianki rury stojakowej. Ustalenie pionowo-ukośnych zastrzałów, to znaczy głowicy klinowej w tej

PL 193 524 B1 pozycji zamontowania i następujące po tym zaryglowanie i naprężanie odbywa się przez wsuwanie względnie wbijanie (uderzenie dynamiczne) klina, rozciągającego się w płaszczyźnie strony szerokiej i kieszeni klinowej. Klin ten przechodzi przez szczelinowy otwór na górnej stronie głowicy klinowej i kieszeni klinowej, i wychodzi ze szczelinowego otworu na dolnej stronie tej głowicy klinowej.

Połączenie węzłowe według wynalazku prowadzi do zamkniętego siłowo połączenia układu pionowo-przekątnych zastrzałów z rurą stojakową. W wyniku tego znaczna część obciążenia, przenoszonego przez układ pionowo-ukośnych zastrzałów, zostaje przeniesiona bezpośrednio na rurę stojakową z bardzo niewielkim oddziaływaniem dźwigni.

Zgodnie z wynalazkiem dla osiągnięcia koniecznej sztywności poziomej, między węzłami na ryglach poziomych są umieszczone za pomocą zaczepów ryglujące nakładki rurowe, które są zabezpieczone przed wysunięciem samoczynnym układem zabezpieczającym, przy czym zaczepy są zamocowane w ramie ryglującej nakładki rurowej, jak również zabezpieczenia przed wysunięciem są zespolone z ramą ryglujących nakładek rurowych i uruchamiane są siłą ciężkości. Dzięki rozwiązaniu według wynalazku, mianowicie zespolonemu układowi oraz przez działanie siły ciężkości działającemu zabezpieczeniu przed wysunięciem, można zrezygnować z zabezpieczeń stosowanych w znanych układach modułowych.

Przez współdziałanie wszystkich elementów konstrukcyjnych według wynalazku, w węzłach uzyskuje się współdziałanie zamkniętego siłowo połączenia wykładzin rusztowania z ryglami rurowymi i zespolonym samoczynnym zabezpieczeniem przed wysunięciem gwarantujące sztywność poziomą rusztowania o wielu możliwościach konstrukcyjnych i zaletach ekonomicznych. Główną zaletą przy tym jest tylko jeden układ rusztowania dla wszystkich przypadków stosowania i wszystkich obszarów stosowania. Miedzy innymi zakres stosowania rusztowań modułowych (typu KT) może być rozszerzony do otaczania zbiorników i budowli okrągłych. Dzięki rozwiązaniom według wynalazku poprzez umieszczenie na przykład konsoli, strzemion do rygli i uchwytów dachu ochronnego, może dodatkowo zostać zwiększona elastyczność i zamienność nowego rusztowania modułowego odpowiednio do dopuszczalności rusztowań nr Z - 8.22-861 z dnia 14.06.99 (dopuszczalność węzłów dla inżynieryjno-technicznej budowy rusztowań) i dopuszczalność rusztowań fasadowych nr Z - 8.1-842 z dnia 19.12.97 Instytutu Techniki Budowlanej w Berlinie.

Znaczącą zaletą jest dostosowanie układu rusztowania modułowego według wynalazku do przepisów budowlanych i stosowania jako element składowy zgodny z przepisami oraz z najnowszymi wytycznymi przepisów dopuszczenia rusztowań fasadowych. Zastosowanie nowego układu rusztowań może przy tym odbywać się bez dodatkowego, wymaganego dotychczas wykazu przydatności w postaci zestawienia najróżniejszych wariantów montażowych jako rusztowania fasadowego i każdorazowo potrzebnego zezwolenia w poszczególnym przypadku.

Nowe względnie ekonomiczne możliwości konstrukcyjne i zalety rusztowania według wynalazku wywodzą się także z jego nienormalnie wysokiej obciążalności pionowo-ukośnego złącza z innymi ulepszonymi względnie większymi przekrojami łączącymi w węzłach rusztowania. Takie zakresy stosowania modułowego układu obejmują na przykład budowanie rusztowania nośnego, wsporczego i szalowania, jak również montażu i demontażu nośnych konstrukcji kratowych, jak hale, dachy halowe, mosty prowizoryczne, stelaże, platformy, trybuny, podia, stoiska targowe, nośniki reklam o dowolnej rozpiętości, kształcie i wielkości.

Stosowanie pionowo-ukośnej konstrukcji zastrzałowej posiada znaczne możliwości rozszerzenia zastosowania rusztowań modułowych dla efektywnej budowy i rozbiórki jak również ekonomicznego, łatwego, lekkiego, szybkiego i niezawodnego montażu rusztowań z wielokrotnymi możliwościami montażu różnych konstrukcji kratowych.

Istotne zalety zwłaszcza przy stosowaniu w budowie deskowań wynikają także z możliwości pracowania bez szczeliny między okładziną a stojakiem rusztowania, ponieważ rygiel sięga do płaszczyzny stojaka.

W konstrukcjach rusztowań może być znacznie zmniejszona liczba potrzebnych zastrzałów pionowo-ukośnych dzięki opisanym nowoczesnym techniczno-konstrukcyjnym rozwiązaniom węzła rusztowania o znacznie wyższej obciążalności takiego węzła przez duże momenty gnące w przyłączu rygla. We wszystkich przepisowych wariantach wykonania rusztowań fasadowych można zupełnie zrezygnować, za wyjątkiem niewielu przypadków, z zabudowy elementów przekątnych, odpowiednio do wspomnianego wyżej zezwolenia.

Dalsze szczegóły, cechy i zalety wynalazku zostały pokazane w przykładzie jego wykonania uwidocznionym na rysunku, na którym fig. 1.1 i 1.2 przedstawia ukształtowanie klinowych elementów

PL 193 524 B1 wtykowych; fig. 2 i 3 - geometrię kieszeni klinowej; fig. 4.1, 4.2 i 4.3 - konstrukcja głowicy klinowej; fig. 5 - przekroje A-A i B-B przez głowicę klinową według fig. 4.2; fig. 6 - głowicę klinową z wsuniętym klinem; fig. 7 - kompletny zastrzał ukośny według wynalazku; fig. 8 - widok z góry na ukośny zastrzał w pozycji zabudowanej, oraz fig. 9 - konstrukcję węzła według wynalazku do rusztowań z kieszeniami klinowymi i dwoma i zawieszonymi ryglami poziomymi jak również z zawieszonym ryglem ukośnym.

Figura 1.1 pokazuje wykonanie rygla poziomego 1 (część końcowa) z zamocowanymi na jego przeciwległych stronach klinowymi elementami wtykowymi 5. Prawy koniec rygla na fig. 1.1 ma klinowy element wtykowy 5, którego krawędzie 5.3 powierzchni klinowych posiadają wklęsłe wyoblenie w wynoszące około 0,5 mm do wewnątrz. Krawędzie mają w przekroju kształt prostokąta i posiadają określoną powierzchnię o chropowatości (szorstkości) 120 mm. W przekroju A-A na fig. 1.2 pokazano korzystne przekroje klinowych elementów wtykowych 5, których boki 5.1 mogą także być wykonane baryłkowato, to znaczy mogą mieć zakrzywienie. Według specjalnej postaci wykonania (dolne ujęcie na fig. 2) kąt zakrzywienia po stronie czołowej 5.2 zwróconej do rury stojakowej 3 (por. fig. 2), b = 0 i wzrasta w kierunku osiowym poziomego rygla 1.

Na fig. 2 i 3 uwidocznione są kształty geometryczne kieszeni klinowej 6, przy czym do modułów rury stojakowej 3 są w określonych odstępach zamocowane, korzystnie przyspawane, każdorazowo cztery kieszenie klinowe 6 jako węzły 4 rusztowania. W pierwszej postaci wykonania kieszeni klinowej 6 na fig. 2 (powiększone przekroje A-B) kieszeń klinowa posiada równoległe ścianki boczne 6.2, które tworzą otwór ustalający 6.1 o wyraźnie większej szerokości w porównaniu z grubością umieszczanego w nim klinowego elementu wtykowego 5. Przestrzeń pośrednia względnie przestrzeń luzu pomiędzy bokami klinowych elementów wtykowych 5 i wewnętrznymi ściankami bocznymi 6.2 kieszeni klinowej 6 wynosi za każdym razem mniej więcej z = 1 mm.

Dzięki zgodnej z wynalazkiem geometrii dobierania klinowych elementów wtykowych 5 i klinowych kieszeni 6 możliwe jest podczas ustawianiu rusztowań wokół okrągłych budynków korzystne promieniowe obrócenie poziomych rygli 1o kąt g.

W drugiej postaci wykonania kieszeni klinowej 6 według fig. 3 ścianki boczne 6.2 kieszeni klinowej 6 zbiegają się do siebie, tak, że w przekroju powstaje stożkowy przebieg tych ścianek bocznych 6.2.

Na fig. 4 została pokazana konstrukcja głowicy klinowej 7, ukształtowanej jako pustego elementu w postaci prostopadłościanu. Na fig. 4.1 pokazana jest górna strona 13 ze szczelinowym otworem 12 dla klina 15.

Głowica klinowa 7 ma dwa szerokie boki 8 i dwa wąskie boki 9 z wyżłobieniami 9.1, przylegającymi w stanie zabudowanym do rury stojakowej 3 (por. fig. 8 i 9).

Figura 4.2 pokazuje z lewej strony szeroki bok 8 głowicy klinowej 7, na której jest umieszczona i zamocowana rura 2.1 przekątnych zastrzałów obciętych pod kątem a (por. fig. 7). Ujęcie z prawej strony pokazuje wąski bok 9 z otworem montażowym 11, w który zostaje wsunięta klinowa kieszeń 6 przy montażu przekątnych zastrzałów z rurą stojakową 3.

Rozwiązanie konstrukcyjne z fig. 4.3 jest analogiczne do fig. 4.1, gdzie dolna strona 14 głowicy klinowej 7 ma szczelinowy otwór 12, przez który przy montażu wystaje klin 15.

Przekroje A-A i B-B na fig. 5 pokazują ukształtowanie pustej przestrzeni 10 głowicy klinowej 7, jak również proporcje grubości ścianek oraz pustą przestrzeń 10. Pusta przestrzeń 10 ma otwór 11do umieszczenia kieszeni klinowej 6, jak również do wprowadzenia klina 15 przez otwór 12. Ścianki w otworze 11 mogą być zaokrąglone w obszarze wsuwania.

Figura 6 pokazuje widok z przodu względnie z boku głowicy klinowej 7 po stronie jej szerokich boków 8 i jej wąskich boków 9, przy czym klin 15 jest wsunięty, to znaczy znajduje się w pozycji zaryglowania.

Kołki karbowe 16 w klinie 15 gwarantują konieczne przesuwanie się klina przy montażu i demontażu jak również chronią klin przed zagubieniem.

Na fig. 7 jest pokazana konstrukcja kompletnego zastrzału przekątnego, składającego się z rury 2.1 i głowic klinowych 7.

Długość L jest zmienna przy zmieniającym się kącie a.

Figura 8 pokazuje opisane usztywnienie ukośnymi zastrzałami 2, składające się głowicy klinowej 7 i rury 2.1w stanie zabudowanym. Przedstawiony węzeł 4 na rurze stojakowej 3 rusztowania posiada cztery kieszenie klinowe 6. Prawa, niewidoczna kieszeń klinowa 6 zostaje wsunięta w klinową głowicę 7 przez jej otwór montażowy 11w wąskim boku 9. Klin 15 po włożeniu przechodzi przez otwór 12 na górnej stronie 13 głowicy klinowej 7, kieszeń klinową 6 i otwór 12 na dolnej stronie głowicy kliPL 193 524 B1 nowej 7, co uwidocznione zostało na fig. 6. Wąski bok 9 głowicy klinowej 7 z wyżłobieniem 9.1, zostaje dociśnięty płasko do ścianki rury stojakowej 3 za pomocą siłowo zamkniętego połączenia, wytworzonego przez włożony klin 15.

Na fig. 9 jest przedstawiona konstrukcja zgodnego z wynalazkiem węzła 4 do rusztowań z kieszeniami klinowymi 6 i dwoma zawieszonymi ryglami poziomymi 1, jak również jednym zawieszonym ukośnym zastrzałem 2. Ukośny zastrzał 2 jest przesuwany w kierunku strzałki w otworze montażowym 11 głowicy klinowej 7 przez kieszeń klinową 6 w taki sposób, że kieszeń klinowa 6 zostaje umieszczona w głowicy klinowej 7 i przez dopasowanie układu głowica klinowa 7 - kieszeń klinowa 6 następuje w tej pozycji montażowej zaryglowanie za pomocą klina 15.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Modułowy układ konstrukcji kratowej do rusztowań posiadający rury stojakowe, poziome i przekątne rygle oraz przynależne układowe elementy konstrukcyjne takie jak, pokrycie rusztowania, nakładki rygli rurowych, węzły rusztowania i elementy łączące, w którym na każdej rurze stojakowej jest umieszczony jeden węzeł lub we wzajemnym odstępie wiele węzłów rusztowań składających się z czterech kieszeni klinowych, w które wchodzą klinowe elementy wtykowe części rygli, których kształt w przekroju różni się od kształtu elementów wtykowych, przy czym otwór montażowy kieszeni klinowych z równoległymi ścianami bocznymi, jest na swej szerokości większy o pewien luz, wynoszący około 2 x 1 mm, od grubości klinowego elementu wtykowego, lub też ścianki boczne kieszeni klinowych przebiegają stożkowo względem siebie, a do montażu rygli przekątnych, na każdym końcu przekątnego lub ukośnego zastrzału jest umieszczona głowica klinowa, która przylega do rury stojakowej i jest zaryglowana klinem, przechodzącym przez głowicę klinową i kieszeń klinową, znamienny tym, że klinowe elementy wtykowe (5) mają na swoich przednich i tylnych krawędziach (5.3) wklęsło wyoblone do wewnątrz powierzchnie klinowe, a do rury stojakowej (3) korzystnie jest dołączony w węźle (4), ukośny zastrzał (2).
2. 2. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 1, znamienny tym, że klinowe elementy wtykowe (5) mają przekrój baryłkowaty, którego zakrzywienie boków (5.1) wzrasta, wychodząc od zwróconej do rury stojakowej (3) strony czołowej (5.2) klinowego elementu wtykowego (5) oraz poczynając od kąta zakrzywienia (b = 0).
3. 3. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 1, znamienny tym, że krawędzie (5.3) powierzchni klinowych posiadają określoną szorstkość o głębokości 120 mm.
4. 4. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 1, znamienny tym, że wklęsła głębokość wyoblenia krawędzi (5.3) powierzchni klinowych wynosi około 0,5 mm.
5. 5. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 1, albo 2, znamienny tym, że dołączony do rury stojakowej (3), w węźle (4), ukośny zastrzał (2) składa się z rury (2.1) o długości (L), która na swoich obydwóch, obciętych ukośnie pod kątem (a) końcach jest zamknięta głowicą klinową (7), wykonaną jako pusty wewnątrz prostopadłościan tak, że rura (2.1) przylega do szerokiego boku (8) każdej głowicy klinowej (7), a między prostopadłą do wzdłużnej osi rury (2.1), jak również wzdłużnej osi głowicy klinowej (7) zawarty jest kąt (a), przy czym głowica klinowa (7) ma na wąskich bokach (9) dopasowane do zakrzywienia rury stojakowej (3) wyżłobienia (9,1) i w stanie zmontowanym przylega wyżłobieniem (9.1) do rury stojakowej (3), przy czym w głowicy klinowej (7) znajduje się pusta przestrzeń (10), do której przez otwór montażowy (11) od strony wąskich boków (9) głowicy klinowej (7) wchodzi kieszeń klinowa (6) rury stojakowej (3), a dalsze, prowadzące do tej pustej przestrzeni (10) w głowicy klinowej (7) szczelinowe otwory (12) znajdują się na górnej stronie (13), jak również na dolnej stronie (14) głowicy klinowej (7) i mieszczą dopasowany klin (15), który przechodzi przez otwór (12) w górnym boku (13) i przez kieszeń klinową (6) i wychodzi z otworu (12) w dolnej stronie (14) tak, że głowica klinowa (7) jest dociśnięta wyżłobieniem (9.1) wąskiego boku (9) do rury stojakowej (3).
6. 6. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 5, znamienny tym, że klin (15) na swoim górnym szerszym końcu i na swoim dolnym węższym końcu ma kołek karbowy (16) do zapobiegania wyślizgiwaniu się klina (15) ze szczelinowych otworów (12) na górnej stronie (13) lub dolnej stronie (14) głowicy klinowej (7).
7. 7. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 5, znamienny tym, że klin (15) na całej swojej długości ma jednakową grubość ścianki, która jest mniejsza niż szerokość otworu kieszeni klinowej (6) i szerokość szczelinowych otworów (12).

   PL 193 524 B1
8. 8. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 5, znamienny tym, że w pozycji zamontowania klin (15) przechodzi przez kieszeń klinową (6) i wystaje z obydwu stron (13,14) głowicy klinowej (7), a jego boki są dociśnięte do kieszeni klinowej (6) tak, że wąski bok (9) głowicy klinowej (7) jest płasko dociśnięty wyżłobieniem (9.1) do rury stojakowej (3).
9. 9. Modułowy układ konstrukcji kratowej według zastrz. 5, znamienny tym, że rura (2.1) zastrzału ukośnego ma różną długość, przy czym wraz z rosnącą długością (L) kąt (a) połączenia rury (2.1) z szerokim bokiem (8) głowicy klinowej (7) zostaje zmniejszony.