PL193152B1 - Zespół podporowy podnośnika pojazdu - Google Patents

Abstract

1. Zespól podporowy podnosnika pojazdu, zawierajacy obudowe zamocowana w kole zapasowym pojazdu i maja- ca wneke do umieszczania podnosnika i posiadajacy uklad zaczepowy mocujacy obudowe do karoserii pojazdu, który jest polaczony z podstawa obudowy i jest zamocowany ruchomo pomiedzy polozeniem zamknietym utwierdzaja- cym obudowe i kolo zapasowe do karoserii i polozeniem otwartym, w którym obudowa i kolo zapasowe sa wyjmo- walne z obszaru karoserii, znamienny tym, ze mocujacy obudowe (3) do karoserii pojazdu uklad zaczepowy (4) jest zlaczem typu bagnetowego i zawiera, sprzegniete ze soba czlon laczacy (5), który jest zamocowany do obszaru (V) karoserii pojazdu, oraz korpus ksztaltowy (13) majacy szczelinowy otwór (15), w którym jest umieszczony osiowo czlon laczacy (5), przy czym w polozeniu zamknietym, czlon laczacy (5) jest umieszczony w otworze (15) korpusu ksztaltowego (13), a korpus ksztaltowy (13) jest osiowo zablokowany pomiedzy karoseria pojazdu i czlonem lacza- cym (5), zas w polozeniu otwartym, korpus ksztaltowy (13) jest osiowo ruchomy na czlonie laczacym (5), a takze czlon laczacy (5) i korpus ksztaltowy (13) maja wspólpracujace powierzchnie o ksztalcie wywolujacym zmiane polozenia ukladu zaczepowego (4) od polozenia zamknietego do polozenia otwartego, lub od polozenia otwartego do polo- zenia zamknietego, przy obrocie korpusu ksztaltowego (13) wzgledem czlonu laczacego (5). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół podporowy podnośnika pojazdu. Wynalazek dotyczy zespołu podporowego podnośnika do montowania w kole zapasowym pojazdu.

Znany jest zespół podporowy podnośnika z włoskiego zgłoszenia wzoru użytkowego nr T094U000057. Zespół podporowy zawiera obudowę, która jest dostosowana do mocowania w kole zapasowym pojazdu i ma wnękę, w której jest umieszczany podnośnik. Zespół zawiera rozłączalne elementy zaczepowe do mocowania obudowy do karoserii pojazdu, połączone z podstawą obudowy i ruchome od położenia zamknięcia, w którym obudowa i koło zapasowe są przymocowane do karoserii i do położenia otwarcia, w którym zarówno obudowa i koło zapasowe mogą być wyjmowane z pojazdu. Ten zespół zawiera obudowę, z której podstawy wystaje kielichowy korpus mający otwór dla części łączącej członu mocującego mającego pokrętło, do którego jest przymocowana stosunkowo długa śruba współpracująca z nakrętką przytwierdzoną do karoserii pojazdu.

Jednak obecność członu mocującego mającego oddzielną śrubę czyni cały zespół stosunkowo drogim i ciężkim. Ponadto nie jest zbyt wygodne jego użycie, ponieważ trudno jest połączyć śrubę z nakrętką i potrzeba pewnego czasu, aby całkowicie odkręcić lub zakręcić człon śrubowy, kiedy jest konieczne odłączenie lub zamocowanie obudowy i/lub koła zapasowego do karoserii. W szczególności jest konieczne silnie zakręcać człon śrubowy w celu uniknięcia jego drgań pomiędzy karoserią pojazdu, obudową i kołem zapasowym, co powoduje wzrost hałasu podczas jazdy pojazdu. Jednak wskutek jazdy pojazdu i towarzyszącym temu niepożądanym wibracjom, człon śrubowy luzuje się tak, że drgania występują nawet, jeśli człon rublowy jest zaciśnięty do podstawy. Ponadto fakt, że człon mocujący jest wykonany jako niezależna część obudowy podpory podnośnika stanowi dodatkową wadę, ponieważ jest możliwe zgubienie tego członu, kiedy jest on odłączony od obudowy podpory podnośnika.

Podobny zespół zaczepowy jest znany z niemieckiego opisu patentowego DE 3323559. Ten zespół podporowy podnośnika ma środki do mocowania obudowy do korpusu pojazdu, które obejmują nakrętkę zamocowaną do dna obudowy. Gwint nakrętki sprzęga się, po obrocie obudowy, z gwintem śruby wystającej z dna komory na koło zapasowe. Umieszczenie śruby w nakrętce może być uzyskane jedynie poprzez nakręcenie. W położeniu zamkniętym, nakrętka jest zamocowana do śruby, a poprzez nią do karoserii pojazdu i nie występuje osiowe zablokowanie pomiędzy śrubą i karoserią pojazdu. W położeniu otwartym nakrętka jest całkowicie odkręcona tak, że nie występuje jej przesuwanie osiowe względem nakrętki.

Zespół podporowy podnośnika pojazdu, według wynalazku, zawiera obudowę zamocowaną w kole zapasowym pojazdu i mającą wnękę do umieszczania podnośnika i posiadający układ zaczepowy mocujący obudowę do karoserii pojazdu. Układ zaczepowy jest połączony z podstawą obudowy i jest zamocowany ruchomo pomiędzy położeniem zamkniętym utwierdzającym obudowę i koło zapasowe do karoserii i położeniem otwartym, w którym obudowa i koło zapasowe są wyjmowalne z obszaru karoserii.

Zespół podporowy według wynalazku charakteryzuje się tym, że mocujący obudowę do karoserii pojazdu układ zaczepowy jest złączem typu bagnetowego i zawiera, sprzęgnięte ze sobą, człon łączący, który jest zamocowany do obszaru karoserii pojazdu, oraz korpus kształtowy mający szczelinowy otwór, w którym jest umieszczony osiowo człon łączący, przy czym w położeniu zamkniętym, człon łączący jest umieszczony w otworze korpusu kształtowego, a korpus kształtowy jest osiowo zablokowany pomiędzy karoserią pojazdu i członem łączącym, zaś w położeniu otwartym, korpus kształtowy jest osiowo ruchomy na członie łączącym, a także człon łączący i korpus kształtowy mają współpracujące powierzchnie o kształcie wywołującym zmianę położenia układu zaczepowego od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego, przy obrocie korpusu kształtowego względem członu łączącego.

W korzystnym wariancie, korpus kształtowy jest sztywno połączony z obudową, a w pobliżu końca przeciwległego do podstawy obudowy, obudowa ma części chwytne do manualnego obracania.

W położeniu zamkniętym układu zaczepowego połączony z obudową korpus kształtowy może być obrócony względem członu łączącego o około 90° w odniesieniu do jego usytuowania w położeniu otwartym układu zaczepowego.

Człon łączący korzystnie ma co najmniej jedno promieniowe skrzydło, a szczelinowy otwór korpusu kształtowy jest dostosowany do umieszczania w nim skrzydeł, przy czym szczelinowy otwór jest usytuowany w sąsiedztwie co najmniej jednej powierzchni krzywkowej, z którą styka się co najmniej

PL 193 152 B1 jedno skrzydło przy ruchu układu zaczepowego od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego, a w szczególności człon łączący ma dwa skrzydła usytuowane przeciwległe na średnicy i jest przystosowany do mocowania do karoserii, a korpus kształtowy jest ukształtowany na podstawie obudowy i jest dostosowany do umieszczania w nim dwóch skrzydeł.

Każda z powierzchni krzywkowych ma pochylnię i strefę zatrzymującą stanowiącą przedłużenie pochylni, z którą styka się skrzydło w położeniu zamkniętym układu zaczepowego.

Na końcu strefy zatrzymującej, przeciwległe do pochylni, jest umieszczony ogranicznik określający koniec ruchu ślizgowego odpowiedniego skrzydła.

Skrzydło i odpowiednia strefa zatrzymująca zawierają dopasowane do siebie elementy przytrzymujące utrzymujące układ zaczepowy w położeniu zamkniętym.

Elementy przytrzymujące zawierają osiową wypukłość i odpowiadające jej gniazdo, z których jedno jest usytuowane na skrzydle członu łączącego, ą drugie w strefie zatrzymującej w miejscu odpowiadającym zamkniętemu położeniu układu zaczepowego.

Pierwszy element stanowi człon łączący mający kształt stożkowego cylindra mającego co najmniej jedno śrubowe żebro usytuowane wokół jego zewnętrznej powierzchni i tworzące co najmniej jeden śrubowy kanał, a drugi element stanowi korpus kształtowy mający kształt tulei, dostosowany do mieszczenia w nim członu łączącego i wyposażony w promieniowe elementy w liczbie odpowiadającej liczbie śrubowych kanałów członu łączącego, wystające od wewnętrznej powierzchni korpusu kształtowego i dostosowane do ślizgania się w śrubowym kanale.

Człon łączący ma dwa żebra ułożone śrubowo i tworzące dwa śrubowe kanały, a korpus kształtowy zawiera dwa promieniowe elementy usytuowane przeciwległe na średnicy. Każde żebro jest wyposażone na jego dolnym boku w wiele wycięć, które są sprzęgane z przedłużeniami odpowiedniego promieniowego elementu. Wycięcia są ukształtowane w postaci szeregu szczelin na zewnętrznej powierzchni członu łączącego. Każdy śrubowy kanał jest połączony z osiowym wcięciem o kształcie dopasowanym do umieszczania w nim odpowiedniego promieniowego elementu wskutek względnego osiowego ruchu pomiędzy członem łączącym i korpusem kształtowym, przy czym każde wcięcie jest ograniczone osiową powierzchnią ograniczającą po stronie przeciwległej do odpowiedniego śrubowego kanału.

Obudowa zespołu ma podstawę ze sprężyście odkształcalnym elementem, który jest usytuowany w miejscu przeznaczonym do stykania się z kołem zapasowym w położeniu zamontowanym. Sprężyście odkształcalny element stanowi elastomerowa uszczelka lub tym podobna. Uszczelka jest ukształtowana wspólnie z podstawą obudowy lub jest do niej dołączona za pomocą dodatkowych elementów łączących. Obudowa zawiera gniazda dostosowane do przechowywania narzędzi.

Człon łączący jest w kolorze kontrastowym do korpusu kształtowego.

Obudowa zespołu może mieć ściany i podstawę dostosowane do umieszczenia w kole zapasowym pojazdu, a korpus kształtowy układu zaczepowego jest połączony z podstawą obudowy. Korzystnie, korpus kształtowy układu zaczepowego jest sztywno połączony z podstawą, aw pobliżu końca obudowy przeciwległego do jej podstawy znajdują się części chwytne do manualnego obracania.

Dołączony do podstawy korpus kształtowy układu zaczepowego może mieć kształt wymuszający przemieszczanie układu zaczepowego od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego poprzez obrót korpusu kształtowego o około 90° względem członu łączącego zamocowanego do karoserii.

Szczelinowy otwór korpusu kształtowego może być dostosowany do umieszczania w nim skrzydeł wystających promieniowo od członu łączącego zamocowanego do karoserii, przy czym szczelinowy otwór jest usytuowany w sąsiedztwie co najmniej jednej powierzchni krzywkowej, z którą styka się co najmniej jedno skrzydło przy ruchu układu zaczepowego od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego.

Korpus kształtowy jest usytuowany na podstawie obudowy i jest dostosowany do umieszczania w nim dwóch wystających przeciwległe skrzydeł członu mocującego.

Każda z powierzchni krzywkowych korzystnie ma pochylnię i strefę zatrzymującą stanowiącą przedłużenie pochylni, z którą styka się skrzydło w położeniu zamkniętym układu zaczepowego. Na końcu strefy zatrzymującej, przeciwległe do pochylni, jest umieszczony ogranicznik. Strefa zatrzymująca zawiera elementy przytrzymujące dostosowane do przytrzymywania skrzydła w położeniu zamkniętym układu zaczepowego. Elementy przytrzymujące zawierają co najmniej jedno gniazdo

PL 193 152 B1 w strefie zatrzymującej, dostosowane do sprzęgania z odpowiednią osiową wypukłością usytuowaną na skrzydle wystającym z członu łączącego w zamkniętym położeniu układu zaczepowego.

Dołączony do podstawy obudowy korpus kształtowy układu zaczepowego ma kształt tulei wyposażonego w promieniowe elementy, wystające od wewnętrznej powierzchni korpusu kształtowego i dostosowane do sprzęgania ze śrubowymi kanałami członu łączącego mającego kształt stożkowego cylindra, który jest umieszczany w występie.

Korpus kształtowy zawiera dwa promieniowe elementy usytuowane przeciwległe na średnicy względem głównej osi korpusu kształtowego. Każdy promieniowy element ma przedłużenie dostosowane do sprzęgania z odpowiednimi wycięciami w śrubowych kanałach członu łączącego.

Podstawa obudowy ma sprężyście odkształcalny element, który jest usytuowany w miejscu przeznaczonym do stykania się z kołem zapasowym w położeniu zamontowanym. Sprężyście odkształcalny element stanowi elastomerowa uszczelka lub tym podobna. Uszczelka jest ukształtowana wspólnie z podstawą obudowy lub jest do niej dołączona za pomocą dodatkowych elementów łączących. Obudowa zawiera gniazda dostosowane do przechowywania narzędzi.

Zespół podporowy przenośnika pojazdu według wynalazku może być montowany i demontowany z pojazdu bardzo szybko i łatwo. W szczególności przy jego montowaniu możliwe jest zablokowanie obudowy przenośnika i koła zapasowego do karoserii pojazdu w sposób, który jest całkowicie pewny i eliminuje luzy nawet przy dłuższej jeździe pojazdu. Obudowa podtrzymująca przenośnik jest więc prostsza, wymaga mniej materiału do wytworzenia i zapewnia więcej dostępnego użytecznego obszaru. Zespół i obudowa są mniej kosztowne i lżejsze niż wcześniej znane i całkowicie eliminują ryzyko niewłaściwego umieszczenia członu blokującego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół podporowy podnośnika samochodowego w widoku perspektywicznym z góry, w częściowym rozłożeniu, fig. 2 - fragment zespołu podporowego podnośnika z fig. 1, wskazany strzałką II na fig. 1, w widoku perspektywicznym, fig. 3 - zespół z fig. 1 zamontowany na pojeździe w przekroju, fig. 4 - fragment zespołu wskazany strzałką IV na fig. 2 w przekroju, fig. 5 - fragment zespołu z fig. 4 w widoku od kierunku wskazanego strzałką V, fig. 6 - drugi przykład wykonania części zespołu wskazanej na fig. 1 strzałką II w widoku podobnym do fig. 1, fig. 7 - zespół podporowy przenośnika z częścią według fig. 6, zamontowany do pojazdu, w przekroju, fig. 8 - część zespołu wskazana strzałką VIII na fig. 6 w widoku z boku, fig. 9 - część zespołu w widoku z kierunku wskazanego strzałką IX na fig. 8.

Na fig. 1-5 przedstawiono zespół podporowy 1 podnośnika M (fig. 3) do podnoszenia pojazdu. Zespół podporowy 1 zawiera obudowę 3, zwykle wykonaną z ukształtowanego tworzywa sztucznego, mająca kształt dopasowany do wnętrza koła zapasowego R umieszczonego w obszarze V karoserii pojazdu, zwykle w bagażniku. Obudowa 3 korzystnie jest zamocowana do karoserii pojazdu jednocześnie blokując koło zapasowe R w obszarze V za pomocą rozłączalnego układu zaczepowego 4, ogólnie typu bagnetowego, który przyjmuje położenie blokujące lub położenie otwarte, w którym obudowa 3 i koło zapasowe R mogą być wyjmowane z obszaru V.

Układ zaczepowy 4 zawiera pierwszy element, korzystnie w postaci członu łączącego 5 mającego podstawę 5a, która jest łączona z kielichowym korpusem 6 wystającym do góry z wnęki obszaru V w położeniu odpowiadającym środkowemu otworowi koła zapasowego R i drugi element w postaci korpusu kształtowego 13 połączonego z obudową 3. Człon łączący 5 korzystnie jest zamocowany do kielichowego korpusu 6, na przykład za pomocą śruby B umieszczonej w ukształtowanym w kielichowym korpusie 6 osiowym otworze przelotowym 14b i skręconej z nakrętką N (patrz fig. 3), korzystnie typu samoblokującego się lub wyposażonej w znane środki zabezpieczające odkręcaniu się. Alternatywnie, człon łączący 5 może być przymocowany do kielichowego korpusu 6 za pomocą znanych układów, na przykład może on być przyklejony lub przyspawany do czoła kielichowego korpusu 6lub czoło kielichowego korpusu 6 może być ukształtowane o kształcie odpowiadającym członowi łączącemu 5.

W szczególności, obudowa 3 zawiera zasadniczo cylindryczne ściany 7, na przykład o wielokątnym przekroju poprzecznym, mające górną część 9, która na przykład ma kształt konsoli, w której są usytuowane liczne gniazda do umieszczania i blokowania narzędzi do pojazdu. Zwykle szereg gniazd 10a jest ukształtowanych do przetrzymywania rączki do uruchamiania podnośnika M, szereg gniazd 10b jest ukształtowanych do przetrzymywania kluczy do śrub mocujących koło zapasowe R do odpowiedniej piasty i szereg gniazd 10c jest ukształtowanych do przechowywania wkrętaka.

PL 193 152 B1

Przeciwległe do górnej części 9, obudowa 3 ma podstawę 11 dostosowaną do kontaktu czołowego z kołem zapasowym R, zwłaszcza z środkową częścią jego tarczy, a od środka podstawy 11 wystaje okrągły korpus kształtowy 13 odchodzący do góry na niewielką wysokość od podstawy 11. Niewielka wysokość kołowego korpusu kształtowego 13 nie tylko umożliwia wykonanie obudowy 3 z mniejszej niż wcześniej ilości materiału, ale także oznacza, że większa użyteczna przestrzeń jest dostępna wewnątrz obudowy 3. Na przykład inne narzędzia, takie jak linka holownicza, mogą być umieszczone w tym obszarze, która w znanych obudowach, z powodu braku wewnętrznej przestrzeni, musi być przechowywana na górnej części 9 przy ryzyku przeładowania tej części powodującym zginanie się ścian 7 i wywołującym wibracje.

Korpus kształtowy 13 ma górną powierzchnie czołową, w której jest ułożony wzdłuż średnicy szczelinowy otwór 15 mający środkowy otwór do umieszczenia osiowo członu łączącego 5, a w szczególności umieszczenia cylindrycznego trzpienia prowadzącego 14i pary skrzydeł 14a, które odchodzą promieniowo od trzpienia 14. Korzystnie człon łączący 5 ma barwę kontrastową do materiału stanowiącego obudowę 3. To ułatwia operowanie w celu umieszczenia członu łączącego 5 w otworze 15.

Dwie łukowe powierzchnie krzywkowe 17, współosiowe z korpusem kształtowym 13 są związane ze szczelinowym otworem 15 korpusu kształtowego 13, przy czym każda rozciąga się na 90° od odpowiedniej połowy szczelinowego otworu 15. Każda powierzchnia krzywkowa 17 zawiera pierwszą część płaską 17a, nachyloną pochylnię 17b i strefę zatrzymującą 17c przeznaczoną do przejmowania skrzydła 14a w położeniu stacjonarnym, kiedy układ zaczepowy 4 jest w położeniu zamkniętym. Na końcu każdej strefy zatrzymującej 17c, przeciwległe do pochylni 17b, znajduje się ogranicznik 18 do zatrzymywania skrzydła 14a na końcu jego ruchu po odpowiedniej powierzchni krzywkowej 17. Dodatkowy ogranicznik 18a może być ukształtowany za następną połową szczelinowego otworu 15, przeciwległe do odpowiedniej powierzchni krzywkowej 17, w celu umożliwienia obrotu skrzydeł 14a tylko w kierunku powierzchni krzywkowych 17.

Przejście układu zaczepowego 4 z położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego, może być także osiągnięte poprzez względny obrót członu łączącego 5 i powierzchni krzywkowych 17. Kiedy powierzchnie krzywkowe 17są ukształtowane integralnie z podstawą 11 obudowy 3, ten względny obrót osiąga się po obrocie obudowy 3 względem karoserii pojazdu, do której człon łączący 5 jest zamocowany. Korzystnie, obudowa 3 ma elementy ułatwiające jej manualne uchwycenie i obrót, na przykład w postaci rowkowanych części chwytnych 20 ukształtowanych na krawędzi obwodowej górnej części 9. Alternatywnie, powierzchnie krzywkowe 17 korzystnie są ukształtowane na korpusie zamontowanym obrotowo i utwierdzonym osiowo do podstawy 11 i wyposażone w pokrętło do manualnego operowania tak, że względny ruch powierzchni krzywkowych 17 i członu łączącego 5 uzyskuje się poprzez obrót tego obrotowego korpusu względem członu łączącego 5 bez potrzeby obrotu całej obudowy 3.

Korzystnie, zapewniono elementy do przytrzymywania każdego skrzydła 14a względem i przy strefie zatrzymującej 17c korpusu kształtowego 13, w położeniu zamkniętym układu zaczepowego 4. Jak przedstawiono na fig. 4 i 5, takie elementy przytrzymujące korzystnie mają postać dwóch wypukłości 16, które wystają do dołu od każdego skrzydła 14 w kierunku podstawy 5a członu łączącego 5, a para odpowiadających im gniazd 19 jest ukształtowana w każdej strefie zatrzymującej 17c do łączenia się z wypukłościami 16. Alternatywnie, każda strefa zatrzymująca 17c korzystnie ma lekkie pierścieniowe wgłębienie względem korpusu kształtowego 13 tworzące gniazdo, w której jest sytuowana dolna powierzchnia czołowa odpowiedniego skrzydła 14a.

Podczas użycia, człon łączący 5 jest utwierdzony do kielichowego korpusu 6 jak wcześniej omówiono. Koło zapasowe R jest umieszczone w obszarze V w taki sposób, że człon łączący 5 wystaje ze środkowego otworu jego obręczy. Obudowa 3 może wtedy być umieszczona wewnątrz wnęki określonej przez obręcz koła zapasowego R po ewentualnym umieszczeniu w niej podnośnika M, sprzęgając trzpień 14i odpowiednie skrzydła 14a w otworze 15. Obudową 3 może teraz manipulować poprzez uchwycenie części chwytnych 20 i obrót wokół głównej osi członu łączącego 5 o około 90° w kierunku wskazanym strzałką A na fig. 1i 2, w szczególności bez żadnych operacji skręcania przez użytkownika tak, że powoduje przesuwanie się skrzydeł 14a po powierzchniach krzywkowych do momentu oparcia skrzydeł 14 o ograniczniki 18.

W szczególności, skrzydła 14a podnoszą się wzdłuż pochylni 17b do osiągnięcia przez nie stref zatrzymujących 17c, gdzie one są sprzęgane z gniazdami 19.

Wcelu zwolnienia obudowy 3 i, w tym samym czasie, uwolnienia koła zapasowego R, dokonuje się obrót o 90^o przeciwny do tego wskazanego strzałką A na fig. 1i 2 tak, że skrzydła 14a przemiesz6

PL 193 152 B1 czają się ze strefy zatrzymywania 17cdo pochylni 17b, która teraz prowadzi do dołu, a od niej do powierzchni 17a dopóki nie nastąpi styk z ogranicznikami 18a. Osiowe wyciągnięcie obudowy umożliwia zwolnienie koła zapasowego R.

Zwykle, strzałka lub inny element graficzny może być nadrukowany lub nałożony na obudowę 3 w położeniu widocznym z zewnątrz w celu wskazania kierunku obrotu koniecznego do zamocowania i/lub zwolnienia względem członu łączącego 5.

Na fig. 6-9, na których te same oznaczenia liczbowe jak w przykładzie wykonania opisanym wcześniej są zastosowane do wskazania tych samych lub podobnych części, przedstawiono wariant układu zaczepowego 4. Szczegóły ogólnej konstrukcji obudowy 3 i jej montowania nie są powtarzane, ponieważ są one identyczne do opisanych powyżej i dlatego omówiono jedynie cechy różniące od wcześniejszych przykładów wykonania.

W tym przypadku, pierwszy element w postaci członu łączącego 5 ma kształt stożkowego cylindra o przekroju kołowym, ze śrubowym elementem na jego zewnętrznej powierzchni. Korzystnie, ten śrubowy element tworzy co najmniej dwa żebra 21 stanowiące dwuzwojny gwint. Korzystnie, osiowy otwór przechodzi przez człon łączący 5 do wprowadzania śruby B i blokowania członu łączącego 5 z kielichowym korpusem 6, wystającym do góry od obszaru V karoserii pojazdu.

W tym przypadku, drugi element w postaci korpusu kształtowego 13 jest tuleją i ma wymiary umożliwiające umieszczenie w nim członu łączącego 5 i ich względny obrót z małym luzem. Z wewnętrznej powierzchni korpusu kształtowego 13 wystają promieniowe elementy 25. W przypadku przedstawionym na fig. 6-9 znajdują się dwa promieniowe elementy 25 rozmieszczone przeciwległe względem średnicy korpusu kształtowego 13. Oczywiście, może występować większa liczba promieniowych elementów 25 rozmieszczonych w równych odstępach kątowych na wewnętrznej powierzchni korpusu kształtowego 13, a człon łączący 5 zawiera odpowiadającą im liczbę żeber 21. W szczególności każdy promieniowy element 25 ma kształt dostosowany do umieszczania go w śrubowym kanale utworzonym pomiędzy dwoma sąsiednimi żebrami 21z małym luzem.

Każdy promieniowy element 25 zawiera podstawę 25a w postaci prostopadłościennego bloku, którego główna oś korzystnie jest lekko nachylona względem płaszczyzny normalnej osi korpusu kształtowego 13 w zakresie odpowiadającym spirali żeber 21. Z każdej podstawy 25a wystaje do góry (w odniesieniu do rysunku) przedłużenie 26, które jest dostosowane do wchodzenia w jedno z wycięć ukształtowanych na dolnym boku żeber 21 lub na bokach tych żeber, które mają być zwrócone czołowo do kielichowego korpusu 6, kiedy człon łączący 5 jest zamontowany na pojeździe. Korzystnie te wycięcia są ukształtowane w postaci szeregu szczelin 24 na zewnętrznej powierzchni członu łączącego 5, które znajdują się w żebrach 21 przerywając je w stałych odstępach kątowych.

Na górze członu łączącego 5 znajdują się osiowe wcięcia 23, od których odchodzi odpowiedni kanał śrubowy, przy czym w przedstawionym na rysunku przypadku dwóch promieniowych elementów 25 są dwa wcięcia 23 i są one rozmieszczone przeciwległe. Wcięcia 23 maja kształt dopasowany do umieszczania w nich promieniowego elementu 25 wskutek względnego osiowego przesuwu korpusu kształtowego 13 względem członu łączącego 5 po ustawieniu w jednej linii promieniowych elementów 25 i wycięć 23. Każde wycięcie 23 jest ograniczone osiowymi powierzchniami ograniczającymi 23a na przeciwległych bokach śrubowego kanału 23, a każdy promieniowy element 25, po wsunięciu we wcięcie 23, jest umieszczany w śrubowym kanale, w celu zapewnienia właściwego śrubowego kierunku obrotu korpusu kształtowego 13i członu łączącego 5.

Podczas działania, kiedy człon łączący 5 jest utwierdzony do kielichowego korpusu 6 i korpus kształtowy 13 jest przytwierdzony do obudowy 3, obudowę chwyta się, korzystnie przy wykorzystaniu części chwytnych 20 i nasadza się korpus kształtowy 13 osiowo na człon łączący 5. Obudowa jest następnie obracana lekko dopóki promieniowe elementy 25 zostaną ustawione nad wcięciami 23 i zazębia się z nimi z jednoczesnym obniżeniem korpusu kształtowego 13 i obudowy 3 względem członu łączącego 5. W tej konstrukcji, ze względu na obecność powierzchni ograniczających 23a, obrót obudowy 3 jest możliwy tylko w kierunku odpowiadającym przemieszczaniu się promieniowych elementów 25 wzdłuż kanałów określonych pomiędzy żebrami 21, w kierunku nakręcania obudowy 3 na człon łączący 5. To nakręcanie, które może być scharakteryzowane co najmniej w końcowej fazie jako szereg kolejnych małych kroków wywoływanych przez okresowe zazębianie się przedłużeń 26 z wycięciami ukształtowanymi w bokach żeber 21, jest zakończone, kiedy podstawa 11 obudowy 3 zetknie się z kołem zapasowym R w obszarze V pojazdu. W tym momencie, dalszy lekki obrót obudowy 3 w tym samym kierunku powoduje zazębienie się każdego z przedłużeń 26 z jednym z wycięć ukształtowanych w dolnym boku żeber 21 wskutek reakcji oporu wywołanej poprzez oddziaływanie

PL 193 152 B1 pomiędzy podstawą 11 i kołem zapasowym R, a w konsekwencji blokowanie obrotu obudowy 3 względem karoserii pojazdu i jednocześnie zablokowanie koła zapasowego R pomiędzy karoserią i obudową 3.

Korzystnie podstawa 11 obudowy 3 jest wyposażona na dolnej powierzchni, która ma stykać się z kołem zapasowym R, w sprężyście odkształcalny element 11a w miejscu odpowiadającym stykającej się z nią części koła zapasowego R. Sprężyście odkształcalny element 11a korzystnie ma postać elastomerowej okrągłej pierścieniowej uszczelki lub podobnego elementu współosiowego z korpusem kształtowym 13 lub ma postać segmentów rozmieszczonych na okręgu. Sprężyście odkształcalny element 11a korzystnie jest ukształtowany poprzez kształtowanie w operacji kształtowania obudowy 3 lub może być nałożony na powierzchnię podstawy 11po ukształtowaniu obudowy 3 za pomocą znanych środków, na przykład sprężystych trzpieni wystających z uszczelki i umieszczonych w odpowiednich otworach podstawy 11lub poprzez naklejenie.

Obecność sprężyście odkształcalnego elementu 11a ułatwia połączenie przedłużeń 26 z wycięciami żeber 21 podczas fazy blokowania na końcu ruchu korpusu kształtowego 13 względem członu łączącego 5 i kompensuje jakiekolwiek luzy pomiędzy żebrami 21i promieniowymi elementami 25.

Wskutek zastosowania żeber 21 i śrubowych kanałów pomiędzy nimi, zespół według obecnego wynalazku jest wyjątkowo uniwersalny do użycia, ponieważ może być zastosowany bez względu na głębokość lub wielkość przekroju koła zapasowego R i dlatego może być umieszczany w różnych modelach danego pojazdu, które mogą mieć różne koła, na przykład zależnie od maksymalnej mocy, która zapewnia zespół napędowy.

W celu usunięcia obudowy 3 z pojazdu, startując z zamkniętego położenia odpowiadającego zablokowaniu koła zapasowego R, wystarczy obrócić obudowę 3 w kierunku przeciwnym do opisanego wcześniej, początkowo pokonując opór spowodowany przez siłę zazębienia się przedłużeń 26 w wycięciach w bokach żeber 21, w których są one umieszczane na końcu ruchu korpusu kształtowego 13 względem członu łączącego 5. Podczas początkowej fazy odkręcania, która odpowiada zwolnieniu przedłużeń 26 z wycięć, sprężyście odkształcalny element 11a jest chwilowo ściśnięty, ale natychmiast przyjmuje swój niezniekształcony stan.

Kiedy promieniowe elementy 25, w następstwie odkręcania obudowy 3, zostaną ustawione w wcięciach 23, wystarczy podnieść obudowę 3 w celu przemieszczenia korpusu kształtowego 13 osiowo od członu łączącego 5 i uwolnienia koła zapasowego R.

W tym przypadku także, jak już opisano w odniesieniu do przykładu wykonania przedstawionego powyżej, człon łączący 5 może być wykonany w kolorze kontrastowym względem obudowy 3 w celu ułatwienia umieszczenia członu łączącego 5 w występie 13 na początku operacji mocowania koła zapasowego R i obudowy 3 do karoserii pojazdu.

Claims (35)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół podporowy podnośnika pojazdu, zawierający obudowę zamocowaną w kole zapasowym pojazdu i mająca wnękę do umieszczania podnośnika i posiadający układ zaczepowy mocujący obudowę do karoserii pojazdu, który jest połączony z podstawą obudowy i jest zamocowany ruchomo pomiędzy położeniem zamkniętym utwierdzającym obudowę i koło zapasowe do karoserii i położeniem otwartym, w którym obudowa i koło zapasowe są wyjmowalne z obszaru karoserii, znamienny tym, że mocujący obudowę (3) do karoserii pojazdu układ zaczepowy (4) jest złączem typu bagnetowegoi zawiera, sprzęgnięte ze sobą człon łączący (5), który jest zamocowany do obszaru (V) karoserii pojazdu, oraz korpus kształtowy (13) mający szczelinowy otwór (15), w którym jest umieszczony osiowo człon łączący (5), przy czym w położeniu zamkniętym, człon łączący (5) jest umieszczony w otworze (15) korpusu kształtowego (13), a korpus kształtowy (13) jest osiowo zablokowany pomiędzy karoserią pojazdu i członem łączącym (5), zaś w położeniu otwartym, korpus kształtowy (13) jest osiowo ruchomy na członie łączącym (5), a także człon łączący (5) i korpus kształtowy (13) mają współpracujące powierzchnie o kształcie wywołującym zmianę położenia układu zaczepowego (4) od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego, przy obrocie korpusu kształtowego (13) względem członu łączącego (5).
2. 2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus kształtowy (13) jest sztywno połączony z obudową (3), a w pobliżu końca przeciwległego do podstawy (11) obudowy (3), obudowa (3) ma części chwytne (20) do manualnego obracania.

   PL 193 152 B1
3. 3. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w położeniu zamkniętym układu zaczepowego (4) połączony z obudową (3) korpus kształtowy (13) jest obrócony względem członu łączącego (5) o około 90° w odniesieniu do jego usytuowania w położeniu otwartym układu zaczepowego (4).
4. 4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że człon łączący (5) ma co najmniej jedno promieniowe skrzydło (14a), a szczelinowy otwór (15) korpusu kształtowy (13) jest dostosowany do umieszczania w nim skrzydeł (14a), przy czym szczelinowy otwór (15) jest usytuowany w sąsiedztwie co najmniej jednej powierzchni krzywkowej (17), z którą styka się co najmniej jedno skrzydło (14a) przy ruchu układu zaczepowego (4) od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego.
5. 5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że człon łączący (5) ma dwa skrzydła (14a) usytuowane przeciwległe na średnicy i jest przystosowany do mocowania do karoserii, a korpus kształtowy (13) jest ukształtowany na podstawie (11) obudowy (3) i jest dostosowany do umieszczania w nim dwóch skrzydeł (14a).
6. 6. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że każda z powierzchni krzywkowych (17) ma pochylnię (17b) i strefę zatrzymująca (17c) stanowiącą przedłużenie pochylni (17b), z którą styka się skrzydło (14a) w położeniu zamkniętym układu zaczepowego (4).
7. 7. Zespół według zastrz. 6, znamienny tym, że na końcu strefy zatrzymującej (17c), przeciwległe do pochylni (17b), jest umieszczony ogranicznik (18) określający koniec ruchu ślizgowego odpowiedniego skrzydła (14a).
8. 8. Zespół według zastrz. 6, znamienny tym, że skrzydło (14a) i odpowiednia strefa zatrzymująca (17c) zawierają dopasowane do siebie elementy przytrzymujące utrzymujące układ zaczepowy (4) w położeniu zamkniętym.
9. 9. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że elementy przytrzymujące zawierają osiową wypukłość (16) i odpowiadające jej gniazdo (19), z których jedno jest usytuowane na skrzydle (14a) członu łączącego (5), a drugie w strefie zatrzymującej (17c) w miejscu odpowiadającym zamkniętemu położeniu układu zaczepowego (4).
10. 10. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwszy element stanowi człon łączący (5) mający kształt stożkowego cylindra mającego co najmniej jedno śrubowe żebro (21) usytuowane wokół jego zewnętrznej powierzchni i tworzące co najmniej jeden śrubowy kanał, a drugi element stanowi korpus kształtowy (13) mający kształt tulei, dostosowany do mieszczenia w nim członu łączącego (5) i wyposażony w promieniowe elementy (25) w liczbie odpowiadającej liczbie śrubowych kanałów członu łączącego (5), wystające od wewnętrznej powierzchni korpusu kształtowego (13) i dostosowane do ślizgania się w śrubowym kanale.
11. 11. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że człon łączący (5) madwa żebra (21) ułożone śrubowo i tworzące dwa śrubowe kanały, a korpus kształtowy (13) zawiera dwa promieniowe elementy (25) usytuowane przeciwległe na średnicy.
12. 12. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że każde żebro (21) jest wyposażone na jego dolnym boku w wiele wycięć, które są sprzęgane z przedłużeniami (26) odpowiedniego promieniowego elementu (25).
13. 13. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że wycięcia są ukształtowane w postaci szeregu szczelin (24) na zewnętrznej powierzchni członu łączącego (5).
14. 14. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że każdy śrubowy kanał jest połączony z osiowym wcięciem o kształcie dopasowanym do umieszczania w nim odpowiedniego promieniowego elementu (25) wskutek względnego osiowego ruchu pomiędzy członem łączącym (5) i korpusem kształtowym (13), przy czym każde wcięcie (23) jest ograniczone osiową powierzchnią ograniczającą (23a) po stronie przeciwległej do odpowiedniego śrubowego kanału.
15. 15. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (3) ma podstawę (11) ze sprężyście odkształcalnym elementem (11a), który jest usytuowany w miejscu przeznaczonym do stykania się z kołem zapasowym (R) w położeniu zamontowanym.
16. 16. Zespół według zastrz. 15, znamienny tym, że sprężyście odkształcalny element (11a) stanowi elastomerowa uszczelka lub tym podobna.
17. 17. Zespół według zastrz. 16, znamienny tym, że uszczelka jest ukształtowana wspólnie z podstawą (11) obudowy (3) lub jest do niej dołączona za pomocą dodatkowych elementów łączących.
18. 18. Zespół według zastrz. 15, znamienny tym, że obudowa (3) zawiera gniazda (10a, 10b, 10c) dostosowane do przechowywania narzędzi.

    PL 193 152 B1
19. 19. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że człon łączący (5) jest w kolorze kontrastowym do korpusu kształtowego (13).
20. 20. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (3) ma ściany (7) i podstawę (11) dostosowane do umieszczenia w kole zapasowym (R) pojazdu, a korpus kształtowy (13) układu zaczepowego (4) jest połączony z podstawą (11) obudowy (3).
21. 21. Zespół według zastrz. 20, znamienny tym, że korpus kształtowy (13) układu zaczepowego (4) jest sztywno połączony z podstawą (11) , a w pobliżu końca obudowy (3) przeciwległego do jej podstawy (11) znajdują się części chwytne (20) do manualnego obracania.
22. 22. Zespół według zastrz. 20 albo 21, znamienny tym, że dołączony do podstawy (11) korpus kształtowy (13) układu zaczepowego (4) ma kształt wymuszający przemieszczanie układu zaczepowego (4) od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego poprzez obrót korpusu kształtowego (13) o około 90° względem członu łączącego (5) zamocowanego do karoserii.
23. 23. Zespół według zastrz. 22, znamienny tym, że szczelinowy otwór (15) korpusu kształtowego (13) jest dostosowany do umieszczania w nim skrzydeł (14a) wystających promieniowo od członu łączącego (5) zamocowanego do karoserii, przy czym szczelinowy otwór (15) jest usytuowany w sąsiedztwie co najmniej jednej powierzchni krzywkowej (17), z którą styka się co najmniej jedno skrzydło (14a) przy ruchu układu zaczepowego (4) od położenia zamkniętego do położenia otwartego, lub od położenia otwartego do położenia zamkniętego.
24. 24. Zespół według zastrz. 23, znamienny tym, że korpus kształtowy (13) jest usytuowany na podstawie (11) obudowy (3) i jest dostosowany do umieszczania w nim dwóch wystających przeciwległe skrzydeł (14a) członu mocującego (5).
25. 25. Zespół według zastrz. 23, znamienny tym, że każda z powierzchni krzywkowych (17) ma pochylnię (17b) i strefę zatrzymującą (17c) stanowiącą przedłużenie pochylni (17b), z którą styka się skrzydło (14a) w położeniu zamkniętym układu zaczepowego (4).
26. 26. Zespół według zastrz. 25, znamienny tym, że na końcu strefy zatrzymującej (17c), przeciwlegle do pochylni (17b), jest umieszczony ogranicznik (18).
27. 27. Zespół według zastrz. 26, znamienny tym, że strefa zatrzymująca (17c) zawiera elementy przytrzymujące dostosowane do przytrzymywania skrzydła (14a) w położeniu zamkniętym układu zaczepowego (4).
28. 28. Zespół według zastrz. 27, znamienny tym, że elementy przytrzymujące zawierają co najmniej jedno gniazdo (19)w strefie zatrzymującej (17c), dostosowane do sprzęgania z odpowiednią osiową wypukłością (16) usytuowaną na skrzydle (14a) wystającym z członu łączącego (5) w zamkniętym położeniu układu zaczepowego (4).
29. 29. Zespół według zastrz. 20, znamienny tym, że dołączony do podstawy (11) obudowy (3) korpus kształtowy (13) układu zaczepowego (4) ma kształt tulei wyposażonego w promieniowe elementy (25), wystające od wewnętrznej powierzchni korpusu kształtowego (13) i dostosowane do sprzęgania ze śrubowymi kanałami członu łączącego (5) mającego kształt stożkowego cylindra, który jest umieszczany w występie (13).
30. 30. Zespół według zastrz. 29, znamienny tym, że korpus kształtowy (13) zawiera dwa promieniowe elementy (25) usytuowane przeciwległe na średnicy względem głównej osi korpusu kształtowego (13).
31. 31. Zespół według zastrz. 30, znamienny tym, że każdy promieniowy element (25) ma przedłużenie (26) dostosowane do sprzęgania z odpowiednimi wycięciami w śrubowych kanałach członu łączącego (5).
32. 32. Zespół według zastrz. 20, znamienny tym, że podstawa (11) obudowy (3) ma sprężyście odkształcalny element (11a), który jest usytuowany w miejscu przeznaczonym do stykania się z kołem zapasowym (R) w położeniu zamontowanym.
33. 33. Zespół według zastrz. 32, znamienny tym, że sprężyście odkształcalny element (11a) stanowi elastomerowa uszczelka lub tym podobna.
34. 34. Zespół według zastrz. 33, znamienny tym, że uszczelka jest ukształtowana wspólnie z podstawą (11) obudowy (3) lub jest do niej dołączona za pomocą dodatkowych elementów łączących.
35. 35. Zespół według zastrz. 20, znamienny tym, że obudowa (3) zawiera gniazda (10a, 10b, 10c) dostosowane do przechowywania narzędzi.