PL187892B1

PL187892B1 - Zespół rusztowania

Info

Publication number: PL187892B1
Application number: PL97322355A
Authority: PL
Inventors: John Robert Earl Cornish
Original assignee: Sgb Services Plc
Priority date: 1996-12-18
Filing date: 1997-09-29
Publication date: 2004-10-29
Also published as: GB9626299D0; EP0849418A1; CZ307997A3; SK130497A3; PL322355A1; CZ289413B6; US5894909A

Abstract

1. Zespól rusztowania posiadajacy co najmniej jedna pare zasadniczo równolegle roz- stawionych wzgledem siebie podpór, kazda z podpór przebiega pomiedzy para pionowych rozstawionych slupów i podpiera konce zaopatrzone w wystajace w dól na zewnatrz haki co najmniej jednego po- mostu lezacego pomiedzy nimi, kazda podpora posiada poziom y wydluzony czlon zaopatrzony w wyciecia w górnej czesci jego sciany bocznej, zas kazde wyciecie je st dostosowane do umiesz- czenia w nim jednego haka, znamienny tym, ze wydluzony poziomy czlon stanowi dolny podluz- ny czlon (6) podpory (2), która zawiera równiez poziomy góm y podluzny czlon (7) odsuniety w kierunku pionowym od dolnego podluznego czlonu (6), majacy co najmniej czesc o szerokosci mniejszej niz szerokosc dolnego podluznego czlo- nu (6) i poprzeczne wystepy (13), z których co naj- mniej czesc jest usytuowana pionowo ponad od- powiadajacym wycieciem (9) dolnego podluznego czlonu (6) oraz podpora (2) zawiera umocowane na jej koncach i przeciwnie skierowane wypusty (20, 21) umieszczone w kanalach kolnierzy... FI G . 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół rusztowania stosowany zwłaszcza w budownictwie.

Po zbudowaniu zespołu rusztowania zachodzi konieczność zastosowania platformy, na której robotnik może stać lub chodzić. Typowo w tym celu są stosowane zdejmowalne pomosty, które są podparte na obu końcach przez poziomy element rusztowania, lub poprzecznicę tworzącą część konstrukcji rusztowania.

Znane jest zastosowanie takich pomostów rusztowania z wystającymi w dół hakami w każdym końcu, haki te są dostosowane do połączenia z górną krawędzią ceownikowej części poprzecznicy. Choć układ ten jest wyraźnie bardziej bezpieczny od zwyczajnie leżących drewnianych desek lub płyt pomostu na wierzchu poprzecznie, ponieważ zapobiega zsuwaniu się płyt lub pomostów z poprzecznie, wystąpiły poważne problemy dotyczące wykonania pionowego ruchu płyt pomostów, a zatem i odłączenia haków pomostów od ceownikowo ukształtowanych poprzecznie. Mogą występować duże prędkości wiatru, w wyniku czego na pomost będą oddziaływać duże siły pionowe, powodujące uniesienie pomostów i rozłączenie ich haków od poprzecznie. Jest to szczególny problem gdy rusztowanie zostało zastosowane przy ścianach budynków w miejscach występowania dużych prędkości wiatru, ponieważ występuje tu znaczne odchylenie kierunku wiatru dające silne zawirowania i pionowe składowe.

Korzystne jest zatem zastosowanie zespołu rusztowania, w którym występują pewne formy blokady zapobiegające rozłączaniu końców pomostu od elementów podpierających.

Znane rozwiązanie zabezpieczenia końców pomostów stanowiły skomplikowane mechanizmy zapobiegające szybkiemu i łatwemu montażowi bądź demontażowi systemu rusztowania. Układy obejmowały zastosowanie oddzielnego elementu krzyżowego, umieszczonego zasadniczo pionowo ponad ceową poprzecznicą i dostosowanego do zapobiegania pionowemu unoszeniu końców płyty pomostu. Zauważono jednak, że niekorzystne jest stosowanie dwóch poziomych elementów w zespołach rusztowania, ponieważ komplikuje to montaż i następnie demontaż, a zatem zwiększa robociznę. Korzystne jest zastosowanie elementów rusztowania, które mogą być prosto i łatwo montowane i mocowane do zespołu rusztowania.

Z opisu patentowego EP 491 634 znany jest zespół rusztowania zawierający pierwszą parę słupów pomiędzy którymi rozciąga się podpora mająca płaskie dno oraz przekrój poprzeczny w kształcie litery U, przy czym podpora jest użytkowana w pobliżu górnych końców pierwszej pary słupów. Druga, górna para słupów jest wyposażona w belkę blokującą rozciągającą się pomiędzy nimi nad podporą. Górne końce boków podpory w kształcie litery U mają wycięcia, w których są umieszczone haki, w które zaopatrzony jest poziomy podest. Po umieszczeniu haków podestu w wycięciach górna para słupów jest opuszczana tak, że belka blokująca zostaje umieszczona nad podporą i zabezpiecza haki przed niepożądanym usunięciem ich z wycięć. W rozwiązaniu tym belka zabezpieczająca stanowi odrębny element zespołu i nie jest bezpośrednio związana konstrukcyjnie z podporą, a ponadto znane rozwiązanie nie dotyczy konstrukcji połączenia podpory ze słupami.

Celem wynalazku jest opracowanie zespołu rusztowania, zawierającego niezawodne zabezpieczenie platformy przed przypadkowym zsunięciem się oraz umożliwiającego łatwy i szybki montaż poszczególnych jego elementów.

Zespół rusztowania posiadający co najmniej jedną parę zasadniczo równoległe rozstawionych względem siebie podpór, każda z podpór przebiega pomiędzy parą pionowych rozstawionych slupów i podpiera końce zaopatrzone w wystające w dół na zewnątrz haki co najmniej jednego pomostu leżącego pomiędzy nimi, każda podpora posiada poziomy wydłużony człon zaopatrzony w wycięcia w górnej części jego ściany bocznej, zaś każde wycięcie jest dostosowane do umieszczenia w nim jednego haka, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wydłużony poziomy człon stanowi dolny podłużny człon podpory, która zawiera również poziomy górny podłużny człon odsunięty w kierunku pionowym od dolnego podłużnego członu, mający co najmniej część o szerokości mniejszej niż szerokość dolnego podłużnego członu i poprzeczne występy, z których co najmniej część jest usytuowana pionowo ponad odpowiadającym wycięciem dolnego podłużnego członu oraz podpora zawiera umocowane na jej końcach i przeciwnie skierowane wypusty umieszczone w kanałach kołnierzy pierwszego i drugiego, które są umieszczone na pionowym słupie, przy czym pierwszy kołnierz jest

187 892 przymocowany do słupa na stałe, a drugi kołnierz jest umieszczony na słupie ruchomo i słup jest wyposażony w blokadę ruchu drugiego kołnierza.

Korzystnie dolny podłużny człon ma otwarty do góry kanał i posiada parę górnych krawędzi, zaś wycięcia są utworzone w górnych krawędziach.

Korzystnie górny podłużny człon jest częściowo umieszczony w kanale dolnego podłużnego członu.

Korzystnie dolny podłużny człon ma w przekroju poprzecznym kształt litery U.

Korzystnie każda podpora posiada zamocowaną do każdego jej końca płytkę skrajną mającą przeciwnie skierowane wypusty.

Korzystnie co najmniej jedna z płytek skrajnych ma część o kształcie walcowym.

Korzystnie pomiędzy pierwszym kołnierzem, drugim kołnierzem a każdym słupem wokół każdego słupa są usytuowane, przeciwnie skierowane pierścieniowe kanały, w których są umieszczone wypusty.

Korzystnie pomiędzy każdym pierwszym kołnierzem na stałe przymocowanym do słupa i słupem i wokół słupa jest usytuowany kanał, który jest otwarty w górnym końcu, a drugi kołnierz jest przesuwnie i obrotowo zamontowany na słupie powyżej pierwszego kołnierza i pomiędzy drugim kołnierzem a słupem oraz wokół słupa jest usytuowany kanał otwarty w jego dolnym końcu.

Korzystnie blokadą ruchu drugiego kołnierza jest zamocowany do słupa występ połączony rozłącznie, ślizgowo z drugim kołnierzem i ustalający go względem pierwszego kołnierza oraz dociskający drugi kołnierz do elementów podpory.

Korzystnie występ jest zamocowany do słupa ponad kołnierzem, a drugi kołnierz posiada zgrubienie, zaopatrzone w pionowy rowek, w którym ślizgowo, rozłącznie umieszczony jest występ, będący również blokadą ruchu pionowego drugiego kołnierza.

Korzystnie górna powierzchnia drugiego kołnierza jest pochylona do góry od zgrubienia, tworząc klinowo ukształtowaną powierzchnię ślizgową dla występu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół rusztowania zgodnie z obecnym wynalazkiem w rzucie perspektywicznym, fig. 2 - element rusztowania tworzący zespół według fig. 1, w rzucie perspektywicznym, fig. 3 - przekrój A-A według fig. 2, schematycznie ilustrujący pomost z hakami połączony z elementem rusztowania zilustrowanym na fig. 2, w początkowym stadium montażu, fig. 4 - przekrój B-B na fig. 2 odpowiadający fig. 3, ilustrujący pomost rusztowania w kolejnym etapie montażu, fig. 5 - element rusztowania według fig. 2, w rzucie z przodu, fig. 6 - element rusztowania według fig. 5 w rzucie z boku, fig. 7 - część elementu rusztowania według fig. 5 i 6, umieszczoną w pobliżu słupa, w rzucie z góry, fig. 8 - połączenie pomiędzy elementem rusztowania i słupem, w rzucie perspektywicznym; fig. 9 - połączenie zilustrowane na fig. 8, w przekroju częściowym w rzucie z góry, fig. 10 - połączenie zilustrowane na fig. 7, 8, 9 w częściowym przekroju rzutu bocznego, fig. 11 - połączenie przedstawione na fig. 8, 9 i 10, w rzucie z dołu, poniżej dolnej części połączenia.

Na fig. 1 przedstawiono zespół rusztowania, w którego skład wchodzą liczne, zasadniczo pionowe słupy 1 zestawione parami, każda para pionowych słupów 1 posiada zasadniczo poziomą podporę 2 umieszczoną między słupami 1 tej pary. Każdy pionowy słup 1 posiada uchwyty 3 rozmieszczone w regularnych odstępach na długości pionowego słupa 1.

Jak wynika z fig. 1, występują tu zasadniczo poziome pomosty 4, każdy pomost 4 leży pomiędzy parą odsuniętych od siebie poziomych podpór 2. Na końcach każdego pomostu 4 umieszczono co najmniej parę wystających haków 5.

Na fig. 2 przedstawiono szczegółowo pojedynczą podporę 2. Każda podpora 2 posiada dolny podłużny człon 6 i górny podłużny człon 7, człony dolny 6 i górny 7 są od siebie odsunięte w kierunku pionowym.

Jak przedstawiono dokładniej na fig. 3 i 4 dolny podłużny człon 6 tworzy kształtownik o przekroju mającym kształt litery U, natomiast górny podłużny człon 7 ma przekrój prostokątny i może być lity lub drążony.

Górna krawędź każdej ściany 8 dolnego podłużnego członu 6 jest zakończona pionową płytką. Na długości dolnego podłużnego członu 6 wykonano liczne wgłębienia lub wycięcia 9

187 892 w górnej krawędzi każdej bocznej ściany 8. Każde wgłębienie 9 jest dostosowane do umieszczenia w nim wystającego w dół haka 5, jak zilustrowano na fig. 4.

Górny podłużny człon 7 jest zaopatrzony w poziomą płytę górną 10 posiadającą wąską cześć 11 o szerokości zasadniczo mniejszej niż szerokość rozstawienia górnych krawędzi podłużnego członu 6, oraz szeroką część 12 posiadające szerokość zasadniczo równą szerokości dolnego członu 6. W wyniku tego górny człon 7 jest zaopatrzony w liczne poprzeczne występy 13, wystające zewnętrznie z jego prostokątnego korpusu. Pomiędzy sąsiednimi poprzecznymi występami 13 w obszarze części 11 powstają liczne odstępy 14. Każdy odstęp 14 jest dobrany wymiarowo do umieszczenia w nim odpowiedniego haka 5.

Według fig. 2 przynajmniej część każdego występu 13 jest umieszczona pionowo ponad wgłębieniem 9.

W celu zamocowania końca pomostu 4 do odnośnej podpory 2 najpierw należy każdy z haków 5 wyrównać z odstępem 14 utworzonym pomiędzy sąsiednimi występami 13 górnego podłużnego członu 7. Następnie pomost jest opuszczany w taki sposób, że hak 5 przejdzie pomiędzy sąsiednimi występami 13 i zajmie położenie pionowe poniżej odstępu 14, jak pokazano na fig. 3, w którym górna powierzchnia haka 5 znajdzie się poniżej powierzchni dolnej 16 płyty górnej 10. Następnie pomost 4 może być przesunięty w jedną stronę do położenia, w którym każdy hak 5 znajdzie się poniżej części występu 13, jak pokazano na fig. 4. Należy nadmienić, że ze względu na dogodność przedstawienia dwa zilustrowane położenia haków 5 na fig. 2 nie przedstawiają początkowych kolejnych położeń tego samego haka 5 pomostu 4, lecz ilustrują pierwsze położenie jednego haka 5 i kolejne położenie drugiego haka 5.

Jak pokazano na fig. 2 i 4, po wykonaniu bocznego przesuwu każdy hak 5 może przemieścić się w dół do odnośnych wycięć 9, w wyniku czego jego spodnia powierzchnia 17 spocznie na dolnej krawędzi wycięć 9. Każde wycięcie 9 jest dobrane wymiarowo do umieszczenia haka 5 i do ograniczenia poziomego przesuwu haka 5. Jednakże jak wynika z fig. 2, środkowe wgłębienie 18 ma zwiększoną szerokość, w wyniku czego można tu umieścić parę haków 5 obok siebie. W ten sposób para pomostów 4 może być podparta obok siebie przy minimalnej odległości między nimi, każdy z pomostów 4 będzie posiadał hak 5 umieszczony w jego narożniku.

Połączenie odpowiednio zwymiarowanych wycięć 9 i występów 13 wystających ponad hak 5 umieszczony w wycięciu 9 oznacza, że w celu rozłączenia haka 5 od podpory 2 konieczne będzie wykonanie dwóch oddzielnych ruchów. Po pierwsze, hak 5, a zatem i pomost 4, muszą być przesunięte pionowo do góry, w wyniku czego hak 5 zostanie wyjęty z wgłębienia 9. Jednakże taki pionowy ruch jest ograniczony przez występy 13, w związku z tym hak 5, a zatem i pomost 4 muszą być przesunięte poziomo w stosunku do podpory 2 do położenia, w którym hak 5 znajdzie się bezpośrednio poniżej odnośnego odstępu 14 pomiędzy sąsiednimi występami 13. Tego rodzaju dwustopniowy ruch zapobiega rozłączeniu pomostu 4 przez wiatr, lub przypadkowy kontakt.

W każdym końcu podpory 2 występuje pionowa płytka skrajna 19, do której zamocowany jest górny człon 7 i dolny człon 6, korzystnie w drodze spawania. Każda płytka skrajna 19 jest zbieżna w jej dolnym i górnym końcu, tworząc wystające w górę i w dół wypusty 20, 21. Wypusty 20, 21 wystają powyżej i poniżej połączenia dolnego 6 i górnego 7 członu. Jak wynika z fig. 7 przedstawiającej płytkę skrajną 19 o płaskim kształcie, każda płytka skrajna 19 tworzy sektor cylindryczny i posiada parę promieniowo zewnętrznie wystających kołnierzy 22. Istnieje zatem możliwość takiego ustawienia podpory 2, aby jej skrajna płytka 19 opierała się i dokładnie pasowała do okrągłego przekroju zewnętrznej powierzchni słupa 1.

Przechodząc obecnie do fig. 8, zilustrowano tu bardziej szczegółowo połączenie pomiędzy podporą 2 i uchwytem 3 słupa.

Uchwyt 3 w jego dolnym końcu ma kielichowy kołnierz 23, który jest przyspawany do słupa 1, w wyniku czego tworzy pierścieniowy kanał wokół słupa 1, kanał ten jest otwarty w górnym końcu. Ścianka kołnierza 23 jest pochylona do góry i na zewnątrz od słupa 1.

Uchwyt 3 w górnym końcu ma odwrócony kielichowy kołnierz mocujący 25, który jest przesuwnie zamontowany na słupie 1 i tworzy również kanałek wokół słupa 1, kanałek w tym

187 892 przypadku jednakże jest otwarty w jego dolnym końcu. Boczna ścianka kołnierza mocującego 25 posiada górną część cylindryczną 26, która jest dokładnie dopasowana wokół słupa 1 i ma pochyloną w dół na zewnątrz dolną część 27. Po jednej stronie kołnierz mocujący 25 posiada wystające na zewnątrz zgrubienie 28, w którym wykonany jest w sąsiedztwie słupa 1, pionowy rowek 29. Górna powierzchnia 30 kołnierza mocującego 25 może być pochylona ku górze, z obu stron zgrubienia 28, jak pokazano, lub może być pochylona ku górze w sposób ciągły na pełnym łuku 360° od jednej strony zgrubienia 8, tworząc w ten sposób powierzchnię klinową.

Na zewnętrznej powierzchni słupa 1 zamocowany jest występ 31 stanowiący blokadę ruchu kołnierza mocującego 25. Możliwe jest również zaformowanie występu 31 integralnie ze słupem 1, podczas wytwarzania słupa 1. Występ 31 ma taki wymiar, że może przechodzić poprzez pionowy rowek 29 w zgrubieniu 28 kołnierza mocującego 25. A zatem przy obróceniu kołnierza mocującego 25 do położenia, w którym występ 31 znajdzie się w pionowym wyrównaniu z pionowym rowkiem 29, kołnierz 25 może być przesuwany w górę lub w dół wzdłuż słupa 1 na występie 31.

W celu zmontowania połączenia pomiędzy podporami 2 i uchwytem 3 słupa 1 kołnierz mocujący 25 jest początkowo obrócony do położenia, w którym rowek 29 znajduje się w pionowym wyrównaniu z występem 31, w wyniku czego kołnierz mocujący 25 może być przesuwany pionowo na występie 31. Następnie kołnierz mocujący 25 jest obracany do położenia, w którym rowek 29 jest przesunięty względem występu 31, w wyniku czego kołnierz mocujący 25 może spoczywać na wierzchu występu 31. Obecnie dolny wypust 21 kołnierza 22 płytki skrajnej 19 może być włożony w dolny kanał utworzony przez nieruchomy kielichowy kołnierz 23 na słupie 1. Dolny wypust 21 w wyniku swego stożkowego kształtu dokładnie pasuje w pierścieniowym kanale utworzonym przez nieruchomy kielichowy kołnierz 23. Jak wspomniano powyżej, płytka 19 tworzy sektor cylindryczny, w wyniku czego opiera się i dokładnie pasuje wokół słupa 1.

Kołnierz mocujący 25 zostaje obecnie obrócony do położenia, w którym rowek 29 w zgrubieniu 28 jest wyrównany z występem 31 i następnie opada wzdłuż występu 31, po czym jest obracany ponownie w taki sposób, że występ 31 obecnie opiera się o pochyloną górną powierzchnię 30 kołnierza mocującego 25. Poprzez wywarcie stycznej siły na zgrubienie 28, np. za pomocą młotka, kołnierz mocujący 25 może być zaklinowany poniżej występu 31. Górny wypust 20 na płytce skrajnej 19 podpory 2 wskutek podobnego kształtu do wypustu dolnego 21 klinuje się ciasno w dolnej części 27 zaciskowego kołnierza mocującego 25.

W celu rozłączenia tego połączenia należy wykonać czynności w odwrotnej kolejności.

Kielichowy kołnierz 23 nieruchomy jest korzystnie wykonywany z co najmniej jednym wycięciem 32 wzdłuż jego dolnej krawędzi, które tworzy środki odprowadzające wodę i brud z pierścieniowego kanału.

Wracając ponownie do fig. 1, może być również zastosowane poziome lub ukośne usztywnienie 33 umieszczone pomiędzy słupami 1 w celu usztywnienia zespołu rusztowania. Usztywnienie 33 może być również zaopatrzone w płytki skrajne 19, w związku z czym może być połączone do środków mocujących 3 na słupie 1. W przypadku skośnego usztywnienia 33 jego płytki 19 muszą być zamocowane pod kątem do głównego korpusu usztywnienia.

187 892

FIG 10

187 892

^Js?

<F-

187 892

FIG 1

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół rusztowania posiadający co najmniej jedną parę zasadniczo równolegle rozstawionych względem siebie podpór, każda z podpór przebiega pomiędzy parą pionowych rozstawionych słupów i podpiera końce zaopatrzone w wystające w dół na zewnątrz haki co najmniej jednego pomostu leżącego pomiędzy nimi, każda podpora posiada poziomy wydłużony człon zaopatrzony w wycięcia w górnej części jego ściany bocznej, zaś każde wycięcie jest dostosowane do umieszczenia w nim jednego haka, znamienny tym, że wydłużony poziomy człon stanowi dolny podłużny człon (6) podpory (2), która zawiera również poziomy górny podłużny człon (7) odsunięty w kierunku pionowym od dolnego podłużnego członu (6), mający co najmniej część o szerokości mniejszej niż szerokość dolnego podłużnego członu (6) i poprzeczne występy (13), z których co najmniej część jest usytuowana pionowo ponad odpowiadającym wycięciem (9) dolnego podłużnego członu (6) oraz podpora (2) zawiera umocowane na jej końcach i przeciwnie skierowane wypusty (20, 21) umieszczone w kanałach kołnierzy pierwszego (23) i drugiego (25), które są umieszczone na pionowym słupie (1), przy czym pierwszy kołnierz (23) jest przymocowany do słupa (1) na stałe, a drugi kołnierz (25) jest umieszczony na słupie (1) ruchomo i słup (1) jest wyposażony w blokadę ruchu drugiego kołnierza (25).
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że dolny podłużny człon (6) ma otwarty do góry kanał i posiada parę górnych krawędzi, zaś wycięcia (9) są utworzone w górnych krawędziach.
3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że górny podłużny człon (7) jest częściowo umieszczony w kanale dolnego podłużnego członu (6).
4. Zespół według zastrz. 2 lub 3, znamienny tym, że dolny podłużny człon (6) ma w przekroju poprzecznym kształt litery U.
5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że każda podpora (2) posiada zamocowaną do każdego jej końca płytkę skrajną (19) mającą przeciwnie skierowane wypusty (20,21).
6. Zespół według zastrz. 5, znamienny tym, że co najmniej jedna z płytek skrajnych (19) ma część o kształcie walcowym.
7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pomiędzy pierwszym kołnierzem (23), drugim kołnierzem (25) a każdym słupem (1) i wokół każdego słupa (1) są usytuowane, przeciwnie skierowane pierścieniowe kanały, w których są umieszczone wypusty (20, 21).
8. Zespół według zastrz. 7, znamienny tym, że pomiędzy każdym pierwszym kołnierzem (23) na stałe przymocowanym do słupa (1) i słupem (1) i wokół słupa (1) jest usytuowany kanał, który jest otwarty w górnym końcu, a drugi kołnierz (25) jest przesuwnie i obrotowo zamontowany na słupie (1) powyżej pierwszego kołnierza (23) i pomiędzy drugim kołnierzem (25) a słupem (1) oraz wokół słupa (1) jest usytuowany kanał otwarty w jego dolnym końcu.
9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że blokadą ruchu drugiego kołnierza (25) jest zamocowany do słupa (1) występ (31) połączony rozłącznie, ślizgowo z drugim kołnierzem (25) i ustalający go względem pierwszego kołnierza (23) oraz dociskający drugi kołnierz (25) do elementów podpory (2).
10. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że występ (31) jest zamocowany do słupa (1) ponad kołnierzem (23), a drugi kołnierz (25) posiada zgrubienie (28), zaopatrzone w pionowy rowek (29), w którym ślizgowo, rozłącznie umieszczony jest występ (31), będący również blokadą ruchu pionowego drugiego kołnierza (25).
11. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że górna powierzchnia (30) drugiego kołnierza (25) jest pochylona do góry od zgrubienia (28), tworząc klinowo ukształtowaną powierzchnię ślizgową dla występu (31).

* * *

187 892