PL187191B1

PL187191B1 - Kompozycja doustna

Info

Publication number: PL187191B1
Application number: PL97333594A
Authority: PL
Inventors: Donald J. White Jr.; Stephen F. Mcclanahan; Edward R. Cox
Original assignee: Procter & Gamble
Priority date: 1996-11-21
Filing date: 1997-11-18
Publication date: 2004-05-31
Also published as: RU2181280C2; EP0959871A1; CN1238675A; SK67999A3; CZ181099A3; CN1124839C; AU5444098A; US6190644B1; CA2271420C; TR199901099T2; CA2271420A1; WO1998022080A1

Abstract

1. Kompozycja doustna, znamienna tym, ze zawiera: a. od 0,5% do 20% jednego lub wiecej liniowych polifosforanów majacych srednia dlugosc lancucha 4 lub wiecej, przy czym liniowy polifosforan jest srodkiem przeciw ka- mieniowi nazebnemu; b. od 0,15% do 2,28% monofluorofosforanu sodu; c. od 0,1% do 30% srodka buforujacego; d. od 6% do 70% sciernej substancji polerujacej zawierajacej mniej niz 23% wapnia; oraz e. od 50%) do 99% jednego lub wiecej wodnych nosników; przy czym calkowita zawartosc wody wynosi od 5% do 20% i pH wynosi od 6,5 do 10. PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja doustna, charakteryzująca się tym, że zawiera:

a. od 0,5% do 20% jednego lub więcej liniowych polifosforanów mających średnią długość łańcucha 4 lub więcej, przy czym liniowy polifosforan jest środkiem przeciw kamieniowi nazębnemu;

b. od 0,15% do 2,28% monofluorofosforanu sodu;

c. od 0,1% do 30% środka buforującego;

d. od 6% do 70% ściernej substancji polerującej zawierającej mniej niż 23% wapnia; oraz

e. od 50% do 99% jednego lub więcej wodnych nośników;

przy czym całkowita zawartość wody wynosi od 5% do 20% i pH wynosi od 6,5 do 10.

Korzystnie w kompozycji doustnej według wynalazku jeden lub więcej polifosforanów ma średnią długość łańcucha 6 lub więcej.

Korzystnie w kompozycji doustnej według wynalazku jeden lub więcej polifosforanów wybiera się z grupy składającej się z liniowych „szklistych” polifosforanów o wzorze

XO(XPO₃)nX w którym X oznacza sód lub potas, a n wynosi średnio od 6 do 21.

Korzystnie kompozycja doustna według wynalazku zawiera ścierny środek polerujący wybierany z grupy składającej się z krzemionek, tlenków glinu, fosforanów, ortofosforanów, polimetafosforanów oraz ich mieszanin.

Korzystnie kompozycja doustna według wynalazku zawiera ponadto od 0,5% do 40% soli wodorowęglanowej metalu alkalicznego.

Korzystnie kompozycja doustna według wynalazku zawiera ponadto od 0,01% do 10% źródła nadtlenku.

Korzystnie kompozycja doustna według wynalazku jako źródło nadtlenku zawiera nadtlenek wapnia.

187 191

Korzystnie w kompozycji doustnej według wynalazku całkowita zawartość wody wynosi od 1% do 14%.

Wszystkie procenty i stosunki w niniejszej kompozycji doustnej są wagowe, chyba że zaznaczono inaczej. Wszystkie pomiary wykonano w 25°C, chyba że zaznaczono inaczej.

Kompozycja doustna według niniejszego wynalazku może być w postaci pasty do zębów lub środka do czyszczenia zębów. Stosowane tu określenie „środek do czyszczenia zębów” oznacza pastę, żel lub ciekłe formulacje, chyba że zaznaczono inaczej. Kompozycje środków do czyszczenia zębów mogą mieć każdą żądaną postać, taką jak głębokopasmowa, powierzchniowopasmowa, wielowarstwowa, będąca pastą otoczoną żelem lub ich kombinacją. Alternatywnie kompozycja doustna może być jedną z kompozycji środków do czyszczenia zębów w układzie dwufazowym zawierającym dwie kompozycje środków do czyszczenia zębów zawarte w fizycznie rozdzielonej objętości dozownika i dozowanych obok siebie.

Stosowane tu określenie „dozownik” oznacza pompkę, tubę lub pojemnik odpowiedni do dozowania pasty do zębów.

Stosowane tu określenie „kompozycja doustna” oznacza ogólnie środek do czyszczenia zębów dostarczany do powierzchni wewnątrz ust. Kompozycja doustna jest produktem, który jest w powszechnym użyciu, nie jest przeznaczony do połykania w celu podania systematycznego konkretnego środka farmaceutycznego, lecz jest raczej zatrzymywany w jamie ustnej przez czas odpowiedni do zetknięcia się z zasadniczo wszystkimi powierzchniami nazębnymi i/lub tkanką ustną w celu działania w ustach.

Stosowane tu określenie „wodny nośnik” oznacza wszystkie bezpieczne i skuteczne substancje do stosowania w kompozycji według niniejszego wynalazku. Takie substancje obejmują ścierne substancje polerujące, źródła nadtlenków, sole wodorowęglanowe metali alkalicznych, substancje zagęszczające, środki pochłaniające wilgoć, wodę, środki powierzchniowo czynne, ditlenek tytanu, układ zapachowy, środki słodzące, ksylitol, środki barwiące oraz ich mieszaniny.

Niniejsze mieszaniny zawierają podstawowe składniki, jak również składniki dowolne. Składniki podstawowe i dowolne kompozycji według niniejszego wynalazku opisano poniżej.

Źródło polifosforanów

Niniejszy wynalazek obejmuje źródło polifosforanów. Na ogół rozumie się, że polifosforan składa się z dwóch lub więcej cząsteczek fosforanów rozmieszczonych głównie w konfiguracji liniowej, chociaż mogą występować pewne cykliczne pochodne. Chociaż pirofosforany są polifosforanami, pożądane polifosforany to te, które mają cztery lub więcej cząstek fosforanów. Pirofosforany omówiono oddzielnie. Pożądane nieorganiczne sole polifosforanowe obejmują, pośród innych, tetrapolifosforan i heksametafosforan. Polifosforany większe niż tetrapolifosforan występują zwykle jako amorficzne szkliste substancje. Korzystne w niniejszym wynalazku są liniowe „szkliste” polifosforany o wzorze:

XO(XPO₃)„X w którym X oznacza sód lub potas, a n wynosi średnio od około 6 do około 125. Korzystne są polifosforany wytwarzane przez FMC Corporation, które znane są w handlu jako Sodaphos (n~6), Hexaphos (n~13) i Glass H (n~21).

Te polifosforany można stosować same lub w kombinacji.

Źródła fosforanów opisano bardziej szczegółowo w Kirk and Othmer, Encyclopedia of Chemical Technology, czwarte wydanie, tom 18, Wiley-Interscience Publishers (1996), której całość włączono tu jako odnośnik, łącznie ze wszystkimi odnośnikami włączonymi do Kirk and Othmer. Źródło polifosforanów będzie na ogół stanowić od około 0,5% do około 20%, korzystnie od około 4% do około 15%, bardziej korzystnie od około 6% do około 10%, a najkorzystniej od około 7% do około 9% wagowych kompozycji doustnej.

187 191

Monofluorofosforan

Kompozycja dentystyczna według niniejszego wynalazku zawiera w sobie monofluorofosforan sodu. Kompozycje doustne zawierają ilość monofluorofosforanu sodu, która może dostarczyć od około 50 ppm do około 3500 ppm, a korzystnie od około 500 ppm do około 3000 ppm wolnych jonów fluorkowych. Monofluorofosforan sodu będzie występował w ilości od około 0,15% do około 2,28%, a korzystnie od około 0,30% do około 1,5% wagowego kompozycji.

Środek buforujący

Niniejsza kompozycja zawiera środek buforujący. Jeżeli kompozycja doustna jest układem dwufazowym, środek buforujący będzie obecny w obydwu kompozycjach dentystycznych. Stosowane tu środki buforujące to środki, które można stosować do doprowadzania pH kompozycji do zakresu pH od około 6,5 do około pH 10. Środki te obejmują wodorotlenki metali alkalicznych, węglany, półtorawęglany, borany, krzemiany, fosforany, imidazol oraz ich mieszaniny. Szczególne środki buforujące obejmują fosforan monosodowy, fosforan trisodowy, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, sole węglanowe metali alkalicznych, węglan sodu, imidazol, sole pirofosforanowe, kwas cytrynowy oraz cytrynian sodu. Środki buforujące stosuje się na poziomie od około 0,1% do około 30%, korzystnie od około 1% do około 10%, bardziej korzystnie od około 1,5% do około 3% wagowych niniejszej kompozycji.

Sól pirofosforanowa

Sole pirofosforanowe mogą także być środkami buforującymi. Sole pirofosforanowe przydatne do stosowania w niniejszych kompozycjach obejmują sole pirofosforanowe metali alkalicznych z dwoma atomami metalu, sole pirofosforanowe metali alkalicznych z czterema atomami metalu oraz ich mieszaniny. Korzystne są diwodoropirofosforan disodowy (Na2H2P2O7), pirofosforan tetrasodowy (Na.JCtT) i pirofosforan tetrapotasowy (K4P2O7) w ich postaciach bezwodnych jak również uwodnionych. W kompozycjach według niniejszego wynalazku sól pirofosforanowa może występować na jeden z trzech sposobów: zasadniczo rozpuszczona, zasadniczo nierozpuszczona lub jako mieszanina fosforanu rozpuszczonego

Kompozycje zawierające zasadniczo rozpuszczony pirofosforan to kompozycje, gdzie co najmniej jedno pirofosforanowe źródło jonów jest w ilości wystarczającej, aby dostarczyć co najmniej około 1,0% wolnych jonów pirofosforanowych. Ilość wolnych jonów pirofosforanowych może wynosić od około 1% do około 15%, korzystnie od około 1,5% do około 10%, a najkorzystniej od około 2% do około 6% wagowych kompozycji. Wolne jony pirofosforanowe mogą występować w wielu stanach protonowych w zależności od pH kompozycji.

Kompozycje zawierające zasadniczo nierozpuszczony pirofosforan to kompozycje zawierające nie więcej niż 20% wszystkich soli pirofosforanowych rozpuszczonych w kompozycji, korzystnie mniej niż około 10% wszystkich soli pirofosforanowych rozpuszczonych w kompozycji. Sól pirofosforanu tetrasodowego jest korzystną solą pirofosforanową w tych kompozycjach. Pirofosforan tetrasodowy może być w postaci soli bezwodnej lub w postaci dekahydratu lub w każdej innej postaci trwałej w postaci stałej w kompozycji dentystycznej. Sól jest w postaci stałych cząstek, które mogą być w stanie krystalicznym i/lub amorficznym, o wielkości cząstek soli, które korzystnie są wystarczająco małe, aby były estetycznie dopuszczalne i łatwo rozpuszczały się podczas stosowania. Ilość soli pirofosforanowych przydatna do sporządzania tych kompozycji jest ilością skuteczną do usuwania kamienia nazębnego i na ogół wynosi od około 1,5% do około 15%, korzystnie od około 2% do około 10%, a najkorzystniej od około 2,5% do około 8% wagowych kompozycji. Pewne ilości lub cały fosforan tetrasodowy może być nierozpuszczony w produkcie i występować jako cząstki pirofosforanu tetrasodowego. Mogą także występować jony pirofosforanowe w różnych stanach protonowania (np. HP2O7’³) zależnie od pH kompozycji i jeżeli część pirofosforanu tetrasodowego jest rozpuszczona.

Kompozycje mogą także zawierać mieszaninę rozpuszczonych i nierozpuszczonych soli pirofosforanowych. Można stosować każdą z wyżej wymienionych soli pirofosforanowych.

Sole pirofosforanowe opisano bardziej szczegółowo w Kirk and Othmer, Encydopedia of Chemical Technology, trzecie wydanie, tom 17, Wiley-Interscience Publishers (1982), włą6

187 191 czonej tu w całości jako odnośnik łącznie z wszystkimi odnośnikami włączonymi do Kirk and

Othmer.

Dowolne środki do stosowania zamiast lub w połączeniu z solami pirofosforanowymi obejmują substancje znane jako skuteczne w zmniejszaniu osadu mineralnego fosforanu wapnia w związku z tworzeniem się kamienia nazębnego. Obejmuje to takie środki jak syntetyczne anionowe polimery [łącznie z poliakrylanami i kopolimerami bezwodnika maleinowego lub kwasu i eteru metylowinylowego (np. Gantrez) jak opisano, na przykład, w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4627977, Gaffer i in., którego ujawnienie włączono tu w całości jako odnośnik; jak również na przykład kwas poliaminopropanosulfonowy (AMPS)], trihydrat cytrynianu cynku, difosfoniany (np. EHDP; AHP), polipeptydy (takie jak kwasy poliasparaginowy i poliglutaminowy) oraz ich mieszaniny.

Wodne nośniki

Podczas otrzymywania niniejszych kompozycji pożądane jest dodanie do kompozycji jednego lub więcej nośników wodnych. Takie substancje są dobrze znane w tej dziedzinie fachowiec łatwo je wybierze w oparciu o fizyczne i estetyczne właściwości pożądane dla otrzymywanych kompozycji. Nośniki wodne stanowią na ogół od około 40% do około 99%, korzystnie od około 70% do około 98%, a bardziej korzystnie od około 90% do około 95% wagowych kompozycji doustnej.

Ścierne substancje polerujące

Na ogół kompozycje past do zębów obejmują ścierną substancję polerującą. Ścierna substancja polerująca rozpatrywana do stosowania w kompozycjach według niniejszego wynalazku może być każdą substancją, która nie ściera nadmiernie zębiny. Ścierna substancja polerująca powinna mieć zawartość wapnia poniżej 23%. Typowe ścierne substancje polerujące obejmują krzemionki łącznie z żelami i osadami; tlenkami glinu; fosforany łącznie z ortofosforanami, polimetafosforanami i pirofosforanami oraz ich mieszaniny. Szczególne przykłady obejmują dihydrat ortofosforanu diwapniowego, pirofosforan wapniowy, fosforan triwapniowy, polimetafosforan wapniowy, nierozpuszczalny polimetafosforan sodowy, uwodniony tlenek glinu, pirofosforan betawapniowy, węglan wapnia i żywiczne substancje ścierne takie jak produkty jednorodnej kondensacji mocznika i formaldehydu oraz inne, takie jak ujawnione przez Coley i in. w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3070510, wydanym 25 grudnia 1962, włączonym tu jako odnośnik. Można także stosować mieszaniny substancji ściernych. W układzie jednofazowym można stosować jedynie polerujące substancje ścierne zawierające poniżej 23% wapnia.

Korzystne są krzemionkowe ścierne substancje dentystyczne różnego typu ze względu na ich niezwykłe zalety wyjątkowego działania czyszczącego i polerującego zęby, bez nadmiernego ścierania emalii i zębiny. Niniejsze krzemionkowe ścierne substancje polerujące, jak również inne substancje ścierne, mają na ogół średnią wielkość cząstki sięgającą pomiędzy około 0,1 do około 30 mikronów, a korzystnie od około 5 do około 15 mikronów. Substancje ścierne mogą być wytrąconą krzemionką lub żelami krzemionkowymi takimi jak kserożele opisane przez Pader i in., opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3538230, wydany 2 marca 1970 i DiGiulio, opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3862307, wydany 21 stycznia 1975, obydwa włączone tu jako odnośnik. Korzystne są kserożele krzemionkowe sprzedawane pod nazwą handlową „Syloid” przez W.R. Grace and Company, Davison Chemical Division. Korzystne są także strącone krzemionki, takie jak sprzedawane przez J.M. Huber Corporation pod nazwą handlową „Zeodent”, a zwłaszcza krzemionki oznakowane „Zeodent 119”. Rodzaje krzemionkowych dentystycznych substancji ściernych przydatnych w pastach do zębów według niniejszego wynalazku opisano bardziej szczegółowo w Wison, opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4340583, wydany 29 lipca 1982, włączony tu jako odnośnik. Krzemionkowe substancje ścierne opisane w zgłoszeniach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 08/434147 i 08/434149, obydwu złożonych maja 1995, także włączono tu jako odnośnik. Opisane tu substancje ścierne do kompozycji do past do zębów są na ogół obecne na poziomie od około 6% do około 70% wagowych kompozycji. Pasty do zębów zawierają korzystnie od około 10% do około 50% substancji ściernej w stosunku do masy kompozycji doustnej.

187 191

Źródło nadtlenku

Niniejszy wynalazek może obejmować źródło nadtlenku. Źródło nadtlenku wybiera się z grupy składającej się z nadtlenku wodoru, nadtlenku wapnia, nadtlenku mocznika oraz ich mieszanin. Korzystnym źródłem nadtlenku jest nadtlenek wapnia. Następujące ilości oznaczają ilość surowca nadtlenku, chociaż źródło nadtlenku może zawierać składniki inne niż surowiec nadtlenku. Niniejsza kompozycja może zawierać od około 0,01% do około 10%, korzystnie od około 0,1% do około 5%, bardziej korzystnie od około 0,2% do około 3%, a najkorzystniej od około 0,3% do około 0,8% źródła nadtlenku w stosunku do masy kompozycji dentystycznej.

Sól wodorowęglanowa metalu alkalicznego

Niniejszy wynalazek może również obejmować sól wodorowęglanową metalu alkalicznego. Sole wodorowęglanowe metali alkalicznych są rozpuszczalne w wodzie i jeżeli nie są stabilizowane, mają tendencję do uwalniania dwutlenku węgla w układzie wodnym. Wodorowęglan sodu, znany także jako soda oczyszczona, jest korzystną solą wodorowęglanową metalu alkalicznego. Sól wodorowęglanowa metalu alkalicznego działa także jako środek buforujący. Niniejsza kompozycja może zawierać od około 0,5% do około 50%, korzystnie od około 0,5% do około 30%, bardziej korzystnie od około 2% do około 20%, a najkorzystniej od około 5% do około 18% wodorowęglanowej soli metalu alkalicznego w stosunku do masy doustnej kompozycji.

Dodatkowe nośniki wodne

Kompozycje według niniejszego wynalazku w postaci past do zębów zawierają zwykle pewną ilość substancji zagęszczającej lub środków wiążących w celu zapewnienia pożądanej konsystencji. Korzystnymi środkami zagęszczającymi· są polimery karboksywinylowe, karagenina, hydroksyetyloceluloza i rozpuszczalne w wodzie sole eterów celulozy takie jak karboksymetyloceluloza sodowa i karboksyetyloceluloza sodowa. Można także stosować naturalne gumy takie jak guma karaja, guma ksantanowa, guma arabska i guma tragakantowa. W celu dalszej poprawy tekstury, jako część środka zagęszczającego można użyć koloidalny krzemian magnezowo-glinowy lub silnie rozdrobnioną krzemionkę. Środki zagęszczające możną stosować w ilości od około 0,1% do około 15% w stosunku do masy kompozycji dentystycznej.

Innym pożądanym tutaj dowolnym składnikiem kompozycji jest substancja pochłaniająca wilgoć. Substancja pochłaniająca wilgoć służy do zabezpieczania kompozycji past do zębów przed twardnieniem na skutek działania powietrza, a niektóre substancje pochłaniające wilgoć mogą także nadawać słodki smak lub zapach kompozycjom past do zębów. Substancje pochłaniające wilgoć odpowiednie do stosowania w niniejszym wynalazku obejmują glicerynę, sorbitol, glikol polietylenowy, glikol propylenowy i inne jadalne alkohole wielowodorotlenowe. Substancja pochłaniająca wilgoć stanowi na ogół od około 40% do 70%, a korzystnie od około 15% do 55% wagowych kompozycji.

Woda stosowana do otrzymywania nadających się do handlu kompozycji doustnych powinna korzystnie mieć niską zawartość jonów i nie zawierać zanieczyszczeń organicznych. Kompozycje dentystyczne będą zawierały od około 5% do około 20% wody, korzystnie od około 7% do około 14%, a bardziej korzystnie od około 7% do około 12% wagowych kompozycji. Ilość wody obejmuje wolną wodę, którą się dodaje, oraz wodę, którą wprowadza się z innymi substancjami, takimi jak sorbitol, krzemionka, roztwory środków powierzchniowo czynnych i/lub roztwory środków barwiących.

Kompozycje według niniejszego wynalazku mogą także zawierać środki powierzchniowo czynne, określane także często jako środki mydlące. Odpowiednie środki powierzchniowo czynne to takie, które są umiarkowanie trwałe i pienią się w szerokim zakresie pH. Środek powierzchniowo czynny może być anionowy, niejonowy, amfoteryczny, z jonem dwubiegunowym, kationowy lub ich mieszaniną. Przydatne tu anionowe środki powierzchniowo czynne obejmują rozpuszczalne w wodzie sole siarczanów, mające od 8 do 20 atomów węgla w rodniku alkilowym (np. siarczan alkilosodowy) i rozpuszczalne w wodzie sole sulfonowanych monoglicerydów kwasów tłuszczowych mające od 8 do 20 atomów węgla. Przykładami anionowych środków powierzchniowo czynnych tego typu są siarczan laurylosodowy i sole

187 191 sodowe sulfonianów monoglicerydów kokosowych. Inne odpowiednie anionowe środki powierzchniowo czynne to sarkozyniany, takie jak sarkozynian lauryloilosodowy, tauryniany, sulfooctan laurylosodowy, izetionian lauroilosodowy, karboksylan laurynosodowy i dodecylobenzenosulfonian sodowy. Można również stosować mieszaniny anionowych środków powierzchniowo czynnych. Wiele odpowiednich anionowych środków powierzchniowo czynnych zostało ujawnionych przez Agricola i in., opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3959458, wydany 25 maja 1976, w całości włączony tu jako odnośnik.

Niejonowe środki powierzchniowo czynne, które można stosować w kompozycjach według niniejszego wynalazku, można ogólnie zdefiniować jako związki wytwarzane przez kondensację grup alkilenotlenkowych (o charakterze hydrofilowym) z organicznym związkiem hydrofobowym, który może mieć charakter alifatyczny lub alkiloaromatyczny. Przykłady odpowiednich niejonowych środków powierzchniowo czynnych obejmują poloksamery (sprzedawane pod nazwą handlową Pluronic), polioksyetylen, sorbitanowe estry polioksyetylenu (sprzedawane pod nazwą handlową Tweens), etoksylany alkoholi tłuszczowych, kondensaty tlenku polietylenu alkilofenoli, produkty otrzymywane z kondensacji tlenku etylenu z produktem reakcji tlenku propylenu i etylenodiaminy, kondensaty tlenku etylenu i alkoholi alifatycznych, długołańcuchowe tlenki amin trzeciorzędowych, długołańcuchowe tlenki fosfin trzeciorzędowych, długołańcuchowe dialkilosulfotlenki oraz mieszaniny takich substancji. Amfoteryczne środki powierzchniowo czynne przydatne w niniejszym wynalazku można ogólnie opisać jako pochodne alifatycznych amin drugorzędowych i trzeciorzędowych, w których rodnik alifatyczny może być łańcuchem prostym lub rozgałęzionym, i w którym jeden z podstawników alifatycznych zawiera od około 8 do około 18 atomów węgla, i jeden zawiera anionową grupę powodującą rozpuszczalność w wodzie, np. karboksylan, sulfonian, siarczan, fosforan lub fosfonian. Innymi odpowiednimi amfoterycznymi środkami powierzchniowo czynnymi są betainy, a zwłaszcza kokamidopropylobetaina. Można także stosować mieszaniny amfeterycznych środków powierzchniowo czynnych. Wiele z tych odpowiednich niejonowych i amfoterycznych środków powierzchniowo czynnych zostało ujawnionych przez Gieske i in., opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4051234, wydany 27 września 1977, w całości włączony tu jako odnośnik. Niniejsza kompozycja zawiera na ogół jeden lub więcej środków powierzchniowo czynnych, z których każdy jest na poziomie od około 0,25% do około 12%, korzystnie od około 0,5% do około 8%, a najkorzystniej od około 1% do około 6% wagowych kompozycji.

Do niniejszej kompozycji można także dodać ditlenek tytanu. Ditlenek tytanu jest białym proszkiem, który nadaje kompozycji nieprzezroczystość. Ditlenek tytanu stanowi na ogół od około 0,25% do około 5% wagowych kompozycji. ,

Do niniejszej kompozycji można także dodać środki barwiące. Środek barwiący może być w postaci roztworu wodnego, korzystnie 1% środka barwiącego w roztworze wodnym. Roztwory barwiące stanowią na ogół od około 0,01% do około 5% wagowych kompozycji.

Do niniejszych kompozycji można także dodać układ zapachowy. Odpowiednie środki zapachowe obejmują olejek strzęślowy, olejek z mięty pieprzowej, olejek z mięty zielonej, olejek z goździków, mentol, anetol, salicylan metylu, eukaliptol, olejek cynamonowy chiński, octan 1-mentylu, szałwię, eugenol, olejek pietruszkowy, oksanon, alfa-iryzon, majeranek, cytrynę, pomarańczę, propenyloguaetol, cynamon, wanilinę, etylowanilinę, heliotropinę, 4-cis-heptenal, diacetyl, octan metyloparatertbutylofenylu oraz ich mieszaniny. Częścią układu zapachowego może być także środek chłodzący. Korzystnymi środkami chłodzącymi w niniejszych kompozycjach są środki paramentanokarboksyamidowe takie jak N-etylo-p-mentano-3-karboksyamid (w handlu znany jako „WS-3”) oraz ich mieszaniny, Układ zapachowy stosuje się na ogół w kompozycjach na poziomie od około 0,001% do około 5% wagowych kompozycji.

Niniejszy wynalazek może także obejmować ksylitol. Ksylitol jest alkoholem cukrowym, który stosuje się jako środek słodzący i środek pochłaniający wilgoć. Ksylitol może zapewnić efekt terapeutyczny, taki jak efekt przeciwbakteryjny i przeciwpróchniczy. Niniejsze kompozycje zawierają na ogół ksylitol na poziomie od około 0,01% do około 25%, korzystnie od około 3% do około 15%, bardziej korzystnie od około 5% do około 12%, a najkorzystniej

187 191 od około 9% do około 11% wagowych całej kompozycji. Alternatywnie, jeśli ksylitol stosuje się jako środek słodzący, może być on obecny na niższym poziomie, takim jak od około 0,005% do około 5% wagowych kompozycji dentystycznej.

Do kompozycji można dodawać środki słodzące. Obejmują one sacharynę, dekstrozę, sacharozę, laktozę, maltozę, lewulozę, aspartam, cyklaminian sodu, D-tryptofan, dihydrochalkony, acesulfam oraz ich mieszaniny. Do niniejszego wynalazku można także włączyć różne środki barwiące. Środki słodzące i środki barwiące stosuje się zwykle w pastach do zębów na poziomie od około 0,005% do około 5% wagowych kompozycji.

Niniejszy wynalazek może także obejmować inne środki, takie jak środki przeciwbakteryjne. Pośród takich środków są nierozpuszczalne w wodzie kationowe środki przeciwbakteryjne takie jak chlorowcopochodne difenyloeterów, związki fenolowe łącznie z fenolem i jego homologami, mono i polialkilo oraz aromatyczne chlorowcofenole, rezorcynol i jego pochodne, związki bisfenolowe i chlorowcowe pochodne salicyloamidów, estry benzoesowe oraz chlorowcowe pochodne karbanilidów. Rozpuszczalne w wodzie środki przeciwbakteryjne obejmują, między innymi, czwartorzędowe sole amoniowe i sole bisbikwanidu. Odpowiednim środkiem przeciwbakteryjnym rozpuszczalnym w wodzie jest także monofosforan triklozanu. Czwartorzędowe środki amoniowe obejmują takie, w których jeden lub dwa podstawniki w czwartorzędowym azocie mają długość łańcucha węglowego (zwykle grupa alkilowa) od około 8 do około 20, na ogół od około 10 do około 18 atomów węgla, podczas gdy pozostałe podstawniki (zwykle alkil lub grupa benzylowa) mają niższą liczbę atomów węgla, taką jak od około 1 do około 7 atomów węgla, na ogół są to grupy metylowe lub etylowe. Przykładami typowych czwartorzędowych amoniowych środków przeciwbakteryjnych są bromek dodecylotrimetyloamoniowy, chlorek tetradecylopirydyniowy, bromek domifenu, chlorek N-tetradecylo-4-etylopirydyniowy, bromek dodecylodimetylo(2-fenoksyetylo)-amoniowy, chlorek benzylodimetylostearyloamoniowy, chlorek cetylopirydyniowy, czwartorzędowana

5-amino-1,3-bis(2-etylo-heksylo)-5-metyloheksahydropirymidyna, chlorek benzalkoniowy, chlorek benzetoniowy i chlorek metylobenzetoniowy. Innymi związkami są bis[4-(R-amino)1-pi-rydynio]alkany jak ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4206215, Bailey, wydanym 3 czerwca 1980, włączonym tu jako odnośnik. Można tu także włączyć sole cynawe takie jak pirofosforan cynawy i glukonian cynawy oraz inne środki przeciwbakteryjne takie jak bisglicynian miedziowy, glisynian miedziowy, cytrynian cynku i mleczan cynku. Przydatne są także enzymy, łącznie z endoglikozydazą papainą, dekstranazą, mutanazą oraz ich mieszaninami. Takie środki ujawniono w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 2946725, Norris i in., 26 lipca 1960 i opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4051234, Gieske i in., 27 września 1977, włączonymi tu jako odnośniki. Szczególne środki przeciwbakteryjne obejmują chloroheksydynę, triklozan, monofosforan triklozanu oraz olejki zapachowe takie jak tymol. Triklozan i inne środki tego typu zostały ujawnione przez Parran Jr. i in., opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5015466, wydany 14 maja 1991 oraz Nabi i in., opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4894220, 16 stycznia 1990, włączone tu jako odnośniki. Środki te mogą występować na poziomie od około 0,01% do około 1,5% wargowego kompozycji.

Kompozycje doustne według niniejszego wynalazku nie wymagają syntetycznego, liniowego polimerycznego polikarboksylanu na poziomie 0,05% lub wyższym w stosunku do masy kompozycji. Stosowane tu syntetyczne, liniowe, polimeryczne polikarboksylany nie obejmują znanych środków zagęszczających łącznie z karboksymetylocelulozą i innymi pochodnymi celulozy oraz naturalną gumą, jak również takich jak karbopole.

Sposób traktowania

Kompozycje według niniejszego wynalazku dotyczą ponadto sposobu zmniejszania zasięgu występowania kamienia na emalii nazębnej. Niniejszy sposób traktowania zawiera kontaktowanie powierzchni emalii nazębnej w ustach z kompozycjami doustnymi według niniejszego wynalazku.

Przykłady i sposób wytwarzania

Następujące przykłady dalej opisują i przedstawiają postaci wewnątrz zakresu niniejszego wynalazku. Przykłady te podano jedynie w celu zobrazowania i nie należy ich rozumieć

187 191 jako ograniczeń niniejszego wynalazku, ponieważ możliwych jest wiele jego odmian bez od chodzenia od ducha i zakresu.

Przykład I Składnik Karboksymetyloceluloza Woda Środek zapachowy Gliceryna Poloxamer 407 Glikol propylenowy Alkilosiarczan sodowy^(a)Krzemionka Wodorowęglan sodu Węglan sodu Sacharynian sodu Ditlenek tytanu Guma ksantanowa Polifosforan Glass H Glikol polietylenowy Nadtlenek wapnia Monofluorofosforan sodu ^(a) roztwór 27,9%	% wagowy 0056 77)0 1,00 25,44 5530 5530 4,00 22,00 150,0 22,0 0050 0050 0022 7,00 3,00 1,00 0,77
Przykład II Składnik Karboksymetyloceluloza Woda Środek zapachowy Gliceryna Poloxamer 407 Glikol propylenowy Alkilosiarczan sodowy^) Krzemionka Wodorowęglan sodu Węglan sodu Sacharynian sodu Ditlenek tytanu Guma ksantanowa Polifosforan Sodaphos Glikol polietylenowy Nadtlenek wapnia Monofluorofosforan sodu (a) roztwór 27,9%	% wagowy 0056 7,00 1,00 22,,4 5,00 5530 4,00 2^,(^0 11,00 2,00 0055 0,55 0,22 7,00 3,00 1,00 0077
Przykład III Składnik Karboksymetyloceluloza Woda Środek zapachowy Gliceryna Poloxamer 407 Glikol propylenowy Alkilosiarczan sodowy^)	% wagowy 0056 7,00 1,00 44,44 5,00 5,00 44)0

187 191

Krzemionka	20,00
Węglan sodu	2,00
Sacharynian sodu	0,50
Ditlenek tytanu	0,50
Guma ksantanowa	0,20
Polifosforan Glass H	7,C^0
Glikol polietylenowy	3,00
Nadtlenek wapnia	1,00
Monofluorofosforan sodu ^(a) roztwór 27,9%	0,76
Przykład IV
Składnik	% wagowy
Karboksymetyloceluloza	0,,0
Woda	7,00
Środek zapachowy	IDO
Gliceryna	2^^-44
Poloxamer 407	5,00
Glikol propylenowy	5,00
Alkilosiarczan sodowy’¹¹	4,00
Krzemionka	22,00
Wodorowęglan sodu	15,00
Węglan sodu	2,00
Sacharynian sodu	0D0
Ditlenek tytanu	0D0
Guma ksantanowa	0,,0
Polifosforan Glass H	7,00
Glikol polietylenowy	3,00
Monofluorofosforan sodu ^(a) roztwór 27,9%	0,76

Kompozycje dentystyczne przygotowuje się następująco. Do naczynia mieszającego dodać wodę i sacharynę. Rozproszyć środek zagęszczający, karboksymetylocelulozę i gumę ksantanową w glicerynie. Dodać tę mieszaninę do środka zagęszczającego w glicerynie do naczynia mieszającego, energicznie mieszać i ogrzewać do co najmniej 40°C. Zmieszać środek zapachowy w Poloxamer i dodać do mieszaniny. Dodać glikol polietylenowy, glikol polipropylenowy i węglan sodu. Energicznie mieszać. Następnie dodać ditlenek tytanu i krzemionkę. Po wymieszaniu dodać wodorowęglan sodu (jeśli się go stosuje) oraz siarczan alkilosodowy. Na koniec dodać polifosforan i nadtlenek wapnia (jeśli się go stosuje). Kontynuować mieszanie mieszaniny do uzyskania jednorodności.

187 191

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Kompozycja doustna, znamienna tym, że zawiera:

b. od 0,15% do 2,28% monofluorofosforanu sodu;

c. od 0,1% do 30% środka buforującego;

e. od 50% do 99% jednego lub więcej wodnych nośników;

2. Kompozycja doustna według zastrz. 1, znamienna tym, że jeden lub więcej polifosforanów ma średnią długość łańcucha 6 lub więcej.

3. Kompozycja doustna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jeden lub więcej polifosforanów wybiera się z grupy składającej się z liniowych „szklistych” polifosforanów o wzorze

XO(XPO₃)_nX w którym X oznacza sód lub potas, a n wynosi średnio od 6 do 21.

4. Kompozycja doustna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawiera ścierny środek polerujący wybierany z grupy składającej się z krzemionek, tlenków glinu, fosforanów, ortofosforanów, polimetafosforanów oraz ich mieszanin.

5. Kompozycja doustna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawiera ponadto od 0,5% do 40% soli wodorowęglanowej metalu alkalicznego.

6. Kompozycja doustna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawiera ponadto od 0,01% do 10% źródła nadtlenku.

7. Kompozycja doustna według zastrz. 6, znamienna tym, że jako źródło nadtlenku zawiera nadtlenek wapnia.

8. Kompozycja doustna według zastrz. 1, znamienna tym, że całkowita zawartość wody wynosi od 7% do 14%.

Kamień nazębny zwany niekiedy kamieniem winnym, jest osadem, który tworzy się na powierzchniach zębów na krawędzi dziąsła. Kamień naddziąsłowy pojawia się głównie na powierzchni bliskiej ujścia przewodów ślinowych, na przykład na językowych powierzchniach niższych zębów przednich i na powierzchniach policzkowych górnych pierwszych i drugich trzonowców, oraz na powierzchniach dystalnych tylnych trzonowców. W pełni rozwinięty kamień nazębny składa się z części nieorganicznej, którą stanowi głównie fosforan wapnia rozmieszczony w strukturze siatki krystalicznej hydroksyapatytu podobnej do kości, emalii i zębiny. Jest również obecna część organiczna, która składa się ze złuszczonych komórek nabłonkowych, leukocytów, osadu ślinowego, resztek żywności i różnego typu mikroorganizmów.

Gdy rozwija się dojrzały kamień nazębny, staje się widoczny mając białą lub żółtawą barwę, chyba że zostanie zabarwiony lub odbarwiony za pomocą pewnych środków zewnętrznych. Jest to niepożądane z estetycznego punktu widzenia.

Mechaniczne, okresowe usuwanie kamienia nazębnego przez dentystę jest rutynowym sposobem postępowania w gabinetach dentystycznych. Poleca się również wiele środków chemicznych i biologicznych, aby zapobiec tworzeniu się kamienia lub usunąć go po utwo187 191 rzeniu. Sole pirofosforanowe są chemicznymi środkami znanymi ze zdolności do opóźniania tworzenia się kamienia, jak opisano na przykład w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4999184, Parran Jr. i in., wydanym 12 marca 1991, którego pełne ujawnienie włączono tutaj jako odnośnik.

Oprócz soli pirofosforanowych, znane są także inne polifosforany jako pomagające opóźnić tworzenie się kamienia. Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4627977, Gaffar i in., wydany 9 grudnia 1986, ujawnia zastosowanie liniowych, cząsteczkowo odwodnionych soli polifosforanowych w połączeniu ze źródłem dostarczającym jony fluorkowe oraz syntetycznym, liniowym polimerycznym polikarboksylanem, który inhibituje hydrolizę enzymatyczną soli polifosforanowej w ślinie. Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4247526, Javris i in., wydany 2 stycznia 1981, ujawnia zastosowanie dopuszczalnej farmaceutycznie, stężonej soli fosforanowej wraz z dihydratem fosforanu diwapniowego i fosforanem trimagnezowym. Chociaż produkty do pielęgnacji jamy ustnej zawierające polifosforan są znane, istnieje ciągła potrzeba rozszerzania stałych produktów zawierających polifosforany.

Niniejsi wynalazcy stwierdzili, że pewne polifosforany, a zwłaszcza liniowe polifosforany o średnich długościach łańcucha większych niż 4, będą silnie reagować z większością źródeł fluorków w kompozycjach doustnych i zmieniać pH tych doustnych kompozycji. Reakcja ta łączy zdolność kompozycji doustnej do dostarczania trwałego jonu chlorkowego i polifosforanu do powierzchni w ustach. Niniejsi wynalazcy stwierdzili, że polifosforany nie reagują z monofluorofosforanem w warunkach normalnego wytwarzania, magazynowania i stosowania. Tak więc w jednofazowej kompozycji dentystycznej monofluorofosforan, będący odpowiednim źródłem jonów fluorkowych, gdy występuje z polifosforanem, wciąż dostarcza stałego i podobnego źródła/ilości fluorków.

Tak wiec celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie trwałych, jednofazowych kompozycji doustnych zawierających monofluorofosforan i polifosforany. Celem niniejszego wynalazku jest także dostarczenie kompozycji doustnych o wyższej aktywności przeciw tworzeniu się kamienia nazębnego dzięki zastosowaniu polifosforanów.