PL184339B1

PL184339B1 - Chlorowodorek y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu, sposób jego wytwarzania orez s wytwarcania liniowych i cyklicznych polisiloksanów zawierających boczne grupy y-N-imidazolopropylowe

Info

Publication number: PL184339B1
Application number: PL96315866A
Authority: PL
Inventors: Witold Fortuniak; Julian Chojnowski
Original assignee: Pan
Priority date: 1996-08-29
Filing date: 1996-08-29
Publication date: 2002-10-31
Also published as: PL315866A1

Abstract

Chlorowodorek (N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla. 3. Sposób wytwarzania nowego chlorowodorku y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym R' oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, znamienny tym, ze prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora - kompleksu metalu przejściowego. 5. Sposób wytwarzania cyklicznych i/lub liniowych polisiloksanów zawierających boczne grupy y-N-alkiloimidazolowe związane z atomem krzemu z zastosowaniem reakcji hydrosililowania, znamienny tym, że prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania liniowych i/lub cyklicznych polimerów lub oligomerów o łańcuchach polisiloksanowych zawierających grupy y-N-imidazolopropylowe związane z krzemem przy wszystkich lub przy niektórych atomach krzemu. Przedmiotem wynalazku jest także chlorowodorek y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym Ri oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla oraz sposób jego wytwarzania.

Polisiloksany są polimerami produkowanymi na szeroką skalę jako materiały i półprodukty do wyrobu produktów dla wielu dziedzin przemysłu. Wprowadzenie różnych grup funkcyjnych do organicznych grup bocznych tych polimerów nadaje im różne specyficzne własności dzięki czemu znajdują one nowe zastosowania. Wprowadzenie do rodnika organicznego polisiloksanu heterocyklicznych zasad azotowych, a zwłaszcza imidazolu, jest szczególnie atrakcyjne, gdyż grupy imidazolowe występujące często w układach biologicznych i są aktywnymi katalizatorami wielu przemian. Polisiloksan z grupami imidazolowymi może więc znaleźć zastosowanie jako polimerowy katalizator.

Grupy imidazolowe tworzą łatwo kompleksy donorowo-akceptorowe, przez co polisiloksany zawierające te grupy mogą być nośnikami dla innych chemicznie reaktywnych bądź biologicznie aktywnych grup. Polimer ten może być także stosowany jako materiał do chromatografii. Przyłączenia hydrofitowych grup imidazolowych poprzez chemicznie trwałe wiązanie z łańcuchem siloksanowym modyfikuje silnie własności powierzchniowe polisiloksanu. Nabiera on aktywności powierzchniowej i może służyć jako stabilizator emulsji i zawiesin. Dzięki obecności grup imidazolowych polisiloksan staje się kompatybilny z układami biologicznymi. Wprowadzenie grup imidazolowych do polisiloksanów może ułatwić stosowanie tych polimerów do soczewek kontaktowych lub implantów. Grupy te mogą służyć do generacji ładunku na polimerze w wyniku ich czwartorzędowania, protonowania i oddziaływania z innymi kwasami Lewisa. Te polimery z grupami jonowymi można stosować jako wymieniacze jonowe. Polisiloksany z grupami imidazolowymi mogą także służyć do selektywnej ekstrakcji jonów oraz jako materiały do wytwarzania membran do oddzielania jonów, a także substancji niejonowych oddziaływujących z imidazolem.

Najpowszechniej stosowaną metodą wprowadzania grupy funkcyjnej do polisiloksanów jest reakcja hydrosililowania olefin zawierających wprowadzane grupy funkcyjne. Grupy hydrosililowe znajdują się albo w polimerze, bądź w cyklosiloksanie, albo w silanie zawierającym dwie hydrolizowane grupy przy krzemie. Po hydrosililowaniu cykliczne siloksany są polimeryzowane, natomiast funkcyjne silany poddawane procesom polikondensacji. Niestety, hydrosililowanie olefin zawierających azotowe zasady heterocykliczne, a zwłaszcza imidazol jest bardzo trudne z dwóch przyczyn. Po pierwsze katalizator, którym jest kompleks metalu przejściowego, najczęściej platyny, ulega zatruciu przez silną koordynację zasady do centrum metalicznego. Reakcję katalityczną prowadzi się więc w wysokiej temperaturze 130 - 150°C, aby osłabić tę koordynację. Pomimo tego reakcja przebiega bardzo powoli i prowadzi często do niskich wydajności hydrosililowanego produktu. Z drugiej strony imidazol tworzy z niektórymi funkcyjnymi silanami kompleksy, co uniemożliwia hydrosililowanie. Dotyczy to zwłaszcza organicznych dichlorowodorosilanów, które należą, do najtańszych i najbardziej pospolitych z reagentów hydrosililujących, które nadawałyby się do syntezy modyfikowanych imidazolem liniowych polisiloksanów. Podstawienie atomów chloru grupami alkoksylowymi ułatwiłoby proces hydrosililowania, ale wydłużyłoby drogę syntezy i prowadziłoby do monomeru o mniejszej reaktywności od dichlorosilariów.

W wyniku wyczerpujących badań, nieoczekiwanie stwierdzono, że grupę imidazolową w reagencie olefinowym takim jak N-alliloimidazol można skutecznie zablokować przez

184 339 skompleksowanie jej z chlorowodorem. W ten sposób można zapobiec truciu przez ten reagent katalizatora metaloorganicznego uniemożliwiając koordynację imidazolu z centrum metalicznym. Użycie chlorowodorku N-alliloimidazolu zapobiega także tworzeniu kompleksu grupy imidazolowej z chlorosilanem. W konsekwencji metoda przyłączania grup imidazolowych według wynalazku pozwala na ominięcie podstawowych trudności występujących w procesie hydrosililowania olefin zawierających grupę imidazolową, a jednocześnie wydatnie skraca czas reakcji.

Chlorowodorek y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym R¹oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla.

Sposób wytwarzania nowego chlorowodorku y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla polega według wynalazku na tym, że prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora - kompleksu metalu przejściowego.

W sposobie według wynalazku, korzystnie R oznacza grupę metylową, a katalizator jest kompleksem platyny.

Przebieg reakcji hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2 przedstawiono na schemacie I.

Sposób wytwarzania cyklicznych i/lub liniowych polisiloksanów zawierających boczne grupy γ-N-alkiloimidazolowe związane z atomem krzemu z zastosowaniem reakcji hydrosililowania, według wynalazku polega na tym, że prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora kompleksu metalu przejściowego, po czym produkt hydrosililowania o ogólnym wzorze 1, w którym R ¹ ma wyżej podane znaczenie poddaje się reakcji kondensacji wobec akceptora HC1 z oligosiloksanodiolami o wzorze 4, w którym n=1, 2 lub 3, a R² i R’ są grupami alkilowymi związanymi z atomem krzemu poprzez atom węgla, do wytworzenia cyklosiloksanów z grupą imidazolową połączona ze szkieletem pierścienia mostkiem trimetylenowym o wzorze ogólnym 5, w którym R\ R² i R³ mają wyżej podane znaczenie, które następnie, ewentualnie poddaje się anionowej polimeryzacji do liniowych polisiloksanów z wiszącymi grupami imidazolowymi o ogólnym wzorze 6, w którym R1 R2 i r3 mają wyżej podane znaczenie, lub kopolimeryzacji ze związkiem o wzorze 7, w którym R⁴ i R⁵ oznaczają grupę alkilową bądź arylową zawierające inne grupy funkcyjne, do liniowych polimerów siloksanowych z wiszącymi grupami imidazolowymi o ogólnym wzorze 8, w którym R1 r2, r3, r4 i R’ mają wyżej podane znaczenie.

W sposobie według wynalazku, korzystnie R¹, r2 i r3 oznacza grupę metylową, a katalizator jest kompleksem platyny.

Przebieg reakcji hydrolitycznej kondensacji wobec akceptora HC1 z oligosiloksanodiolami o wzorze 4, do wytworzenia cyklosiloksanów z grupą imidazolową połączoną ze szkieletem pierścienia mostkiem trimetylenowym o wzorze ogólnym 5 przedstawiono na schemacie II.

Natomiast przebieg anionowej polimeryzacji związku o wzorze 6 przedstawiono na schemacie III, a kopolimeryzacji ze związkiem o wzorze 7, do liniowych polimerów siloksanowych z wiszącymi grupami imidazolowymi o ogólnym wzorze 8 przedstawiono na schemacie IV.

Sposób wytwarzania liniowych i/lub cyklicznych polisiloksanów zawierających boczne grupy y-N-alkiloimidazolowe związane z atomem krzemu z zastosowaniem reakcji hydrosililowania, według wynalazku polega na tym, ze prowadzi się reakcję hydrosililowania N-allilo184 339 imidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R¹ oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora kompleksu metalu przejściowego, po czym produkt hydrosililowania o ogólnym wzorze 1, w którym R1 ma wyżej podane znaczenie poddaje się reakcji hydrolitycznej polikondensacji wobec akceptora HC1, korzystnie trietyloaminy (TEA), do wytworzenia cyklicznych i liniowych polisiloksanów o wzorze 9 i 10.

W sposobie według wynalazku, korzystnie R\ oznacza grupę metylową, a katalizator jest kompleksem platyny.

Przebieg reakcji hydrolitycznej polikondensacji przedstawiono na schemacie V.

Należy tu także uwzględnić, ze chlorowodorek N-alliloimidazolu otrzymuje się łatwo, z teoretyczną wydajnością, przepuszczając gazowy HC1 przez roztwór N-alliloimidazolu w niepolamym, aprotycznym rozpuszczalniku. Reakcja przyłączenia wodorosilanu przebiega selektywnie w sposób przeciwny do reguły Markownikowa prowadząc do y-adduktu. Nie obserwuje się również tworzenia produktów izomeryzacji alliloimidazolu. Jako katalizatory reakcji hydrosililowania korzystnie stosuje się organiczne kompleksy metali, a najkorzystniej kompleksy platyny 0 takie jak Pt₂ (ViMe₂ SiOSiMe₂Vi)3.

Produktem hydrosililowania jest nowy chlorowodorek y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, który jest bardzo reaktywnym dwufunkcyjnym monomerem krzemoorganicznym, substratem do otrzymywania cyklicznych i liniowych polisiloksanów zawierających grupę γ-N-imidazolopropylową. Substrat ten łatwo rozpuszcza się w chlorowanych węglowodanach, takich jak chlorek metylenu, co ułatwia wprowadzanie go w dalsze reakcje. Związek o ogólnym worze 1 reaguje szybko w niskich temperaturach z α ,ω-dihydroksyoligosiloksanami w obecności środków wiążących HC1 takich jak trietyloamina (TEA). Reakcje te prowadzą do wysokich wydajności cyklosiloksanów z grupą imidazolową połączoną ze szkieletem pierścienia mostkiem trimetylenowym, które dalej mogą być poddawane anionowej polimeryzacji lub kopolimeryzacji do liniowych polimerów siloksanowych z wiszącymi grupami imidazolowymi.

Poniżej przedstawiono przykłady wykonania wynalazku.

Przykład I

Otrzymywanie chlorowodorku N[(y-metylodichlorosililo)propylo]imidazolu (1)

N-alliloimidazal 7,5 g, (0,0685 mola) rozpuszczono w 50 ml suchego eteru etylowego. Przez roztwór przepuszczono gazowy suchy chlorowodór. Wytrącał się biały krystaliczny osad chlorowodorku N-alliloimidazolu. Osad odsączono i przemyto dodatkową porcją eteru. Po wysuszeniu otrzymano 9,8 g, (0,066 mola) chlorowodorku N-alliloimidazolu (wydajność 98%). Chlorowodorek N-alliloimidazolu rozpuszczono w 50 ml chlorku metylenu. Część chlorowodorku N-alliloimidazolu nie uległa rozpuszczeniu tworząc zawiesinę. Do układu wprowadzono 150 pl roztworu katalizatora Kerstedta zawierającego 0,376 mol dm’³ platyny. Układ pozostawiono w pokojowej temperaturze na okres 30 minut. Następnie wprowadzono 11,4 g, 0,1 mola metylodichlorosilanu. Reakcja miała egzotermiczny przebieg. Po 15 minutach układ stał się homogeniczny. Utrzymywano go w pokojowej temperaturze przez okres 2 godzin. Analiza 'H nMr wykazała całkowitą konwersję chlorowodorku N-alliloimidazolu do chlorowodorku N-[(y-metylodichlorosililo)propylo]imidazolu (1). Produkt miał konsystencję miodu rozpuszczalnego w toluenie lub chlorku metylenu.

Analiza spektroskopowa rezonansu magnetycznego:

'H NMR ppm: 0.41 (3H, CH3), 0.74 (m, 2H, SiCH₂), 1.84 (m, 2H, SiCH₂CH2), 4.15 (m, 2H, CH2N), 7.12, 7.32, 9.28 (m, 3H, Imidazol), 15.0 (1H, HCI), ^BC NMR ppm: 4.3 (1C, CH3), 17.0 (1C, SiCIL·), 23.0 (1C, SiCIECIU). 50.0 (1C, CH₂N), 119,1, 120.6, 134.1 (3C, Im)?⁹Si NMR ppm: 32.1

184 339

Przykład II

Otrzymywanie chlorowodorku N[(y-metylodidhorosililo)propylojimidazolu (1)

Chlorowodorek N-alliloimidazolu 2,8 g (1,94 x 10- mola) został zmieszany z 10 ml toluenu i 60 μΐ roztworu katalizatora Kerstedta, kompleksu pt°, tego samego, który był użyty w przykładzie I. Po 30 minutach 3,35 g (2,9 x 10*2 mola) metylodichlorosilanu wprowadzono do układu. Układ ogrzewano utrzymując go w stanie wrzenia (temperatura łaźni nie przekraczała 60°C) przez okres 1,5 godziny. Układ reakcyjny zmieniał swoją konsystencję, ale przez czas trwania reakcji był heterogeniczny. Cała ilość N-alliloimidazolu uległa konwersji do chlorowodorku N-[(y-metylodichlorosililo)propylo]imidazolu (1), który wyodrębniono przez oddzielenie fazy toluenowej i rozpuszczono w chlorku metylenu. Produkt miał konsystencję miodu rozpuszczalnego w toluenie lub chlorku metylenu.

Analiza spektroskopowa rezonansu magnetycznego:

*H NMR ppm: 0.41 (3H, CH3), 0.74 (m, 2H, Si®), 1.84 (m, 2H, SiC^CHą), 4.15 (m, 2H, CH2N), 7.12, 7.32, 9.28 (m, 3H, Imidazol), 15.0 (1H, HC1), ¹³C NMR ppm: 4.3 (1C, CH3), 17.0 (1C, SiCIU), 23.0 (1C, Si®®). 50.0 (1C, CH2N), 119.1, 120.6, 134.1 (3C, Im-T^Si NMR ppm: 32.1

Przykład III

Roztwór zawierający 3,6 g (1,5 x 10'2 mola) 1,1,3,3,5,5-heksametylotrisiloksano-1,5-diolu w 13 ml trietyloaminy (TEA) wprowadzono powoli do roztworu zawierającego 3,9 g (1,5 x 10'2 mola) związku 1 w 15 ml chlorku metylenu utrzymując mieszaninę reakcyjną w temperaturze 5°C. Rozpuszczalnik i nadmiar TEA oddestylowano, a produkty kondensacji ekstrahowano pentanem. Destylacja ekstraktu dała 5,1 g (1,3 x 10- mola) 1,3,3,5,5,7,7-heptametylocyklotetrasiloksanu (5), temperatura wrzenia 120°C/I mmHg, wydajność 87%.

Analiza spektroskopowa rezonansu magnetycznego:

‘H NMR ppm: 0.02 - 0.1 (1H, Si®), 0.42 (m, 2H, Si®), 1.76 (m, 2H, SiCH^CHa),

3.84 (m, 2H, ®N), 6.83, 6.92, 7.39, (m, 3H, Im.), ⁿC NMR ppm: 0.5 (6C, (®3)2Si), -0.7 (1C, CH3SiCH2), 13.6 (1C, Si®). 24.8 (1C, SiCH2CH2), 49.3 (1C, CH2N), 118.5, 129,2, 136.9 (3C, Im), 2⁹SiNMRppm: -18.8 (3Si, (®)2§ΐ), 21.1 (1Si,SiCH2).

Przykład IV

Roztwór zawierający 8,0 g (0,048 mola) 1,1,3.3-tetrametylodisiioksano-1,3-diolu w 40 ml trietyloaminy (TEA) wprowadzono powoli do roztworu zawierającego 12,5 g (0.048 mola) związku 1 w 50 ml chlorku metylenu utrzymując mieszaninę reakcyjną w temperaturze 5°C.

Rozpuszczalnik i nadmiar TEA oddestylowano, produkty kondensacji ekstraktowano pentanem. Destylacja ekstraktu dała 10,5 g, 0,033 mola 1-[y-(N-imidazolopropylo-1,3,3,5,5-pentametylocyklotrisiloksanu (5), temperatura wrzenia 119°C/5 mm Hg, wydajność 70%.

Analiza spektroskopowa rezonansu magnetycznego:

‘H NMR ppm: 0.07 - 0.1 (15H, SiCHs), 0.45 (m, 2H, Si®/), 1.73 (m, 2H, Si®®),

3.85 (m, 2H, CiUN), 6.82, 6.96, 7.33, (m, 3H, Im.), ¹³C NMR ppm: 0.5 (4C, (C^hSi), -1.0 (1C, CH2SiCH3), 13.5 (1C, Si®). 24.7 (1C, Si®®), 49.2 (1C, ®N), 118.5, 128.7, 136.7 (3C, Im), 2⁹SiNMRppm: -8.25 (2Si, (®)2§i), 10.37 (1 Si, Si®).

Przykład V

Roztwór zawierający 6,3 g związku 1 w 20 ml chlorku metylenu wprowadzono do silnie· mieszanego 25% roztworu wodnego amoniaku w 25°C. Po oddzieleniu warstwy organicznej i usunięciu rozpuszczalnika otrzymano 3,9 g lepkiego polimeru zawierającego 46% cyklicznego tetrameru 1,3,5,7-[(N-imidazolo)propylo)-1,3,5,7-tetrametylocyklo-tetrasiloksanu oraz około 40% liniowego polimeru poli[-(N-imidazolo)propylo]metylosiloksanu. Nie wyodrębniano produktów (analiza chromatograficzna).

Analiza NMR (fig. 1):

’H NMR ppm: 0.04 (15H, Si®), 0.4 (b.m., 2H, Si®), 1.7 (b.m., 2H, Si®®), 3.82 (b.m., 2H, ®N), 6.83, 6.99, 7.39, (b.m., 3H, Im.), ¹³C NMR ppm: 136.9, 129.3, 118.5 (3C, Im.), 49.4 (1C, ClfiN), 24.9 (1C, SiCC₂^C2) 14.1 (1C, SiCH2), 1.0 (2C, (®hSi) -0.1 (1C, CH3SiCH2), 2⁹Si NMR ppm: -21.5 (b.m., 2Si, (®)2$ΐ), 23.1 (b.m., 1Si, C^SiCH)·

184 339

CH₂=CH-CH₂-N^x · HCl + RlCloSiH -> RlCljSiiCHib-N^N · HCl wzór 3 wzór 2

Schemat I wzór 1

RlChSifCHzh-N^^ * HCl + Hofsf-0

B, wzór 1

LR³

H _n -B_r Ha wzór 4 Schematu

-si-ώ—a-o—I ^(K3 wzór 5 /R² \ Rl I

- Si—04—Si-0-¹ ^<RJ ®2 /R² \ / R¹ —► 4*si-o|-f-si—o'^Rj wzór 5 wzór 6

Schemat III

_wzór 5 wzór 7 wzór 8

Schemat IV

RlCLSifCHib-N · HCl

+

-Si-0~— (CHzb n

, wzór 9 ^wz«r 1° wzór 1

Schemat V

184 339

wzór 6

wzór 7

wzór 8

wzór 9

wzór 10

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Chlorowodorek (N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym R¹oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla.
2. Chlorowodorek według zastrz. 1, znamienny tym, że we wzorze 1 R1 oznacza grupę metylową.
3. Sposób wytwarzania nowego chlorowodorku y-(N-imidazolopropylo)alkilodichlorosilanu o wzorze 1, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, znamienny tym, że prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R¹ oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora - kompleksu metalu przejściowego.
4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że stosuje się dichlorowodorosilan o ogólnym wzorze 2, w którym R oznacza grupę metylową, a jako katalizator kompleks platyny.
5. Sposób wytwarzania cyklicznych i/lub liniowych polisiloksanów zawierających boczne grupy y-N-alkiloimidazolowe związane z atomem krzemu z zastosowaniem reakcji hydrosililowania, znamienny tym, ze prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora - kompleksu metalu przejściowego, po czym produkt hydrosililowania o ogólnym wzorze 1, w którym R1 ma wyżej podane znaczenie poddaje się reakcji kondensacji wobec akceptora HC1 z oligosiloksanodiolami o wzorze 4, w którym n=1, 2 lub 3, a R² i R³ są grupami alkilowymi związanymi z atomem krzemu poprzez atom węgla, do wytworzenia cyklosiloksanów z grupą imidazolową połączoną ze szkieletem pierścienia mostkiem trimetylenowym o wzorze ogólnym 5, w którym R1, r2 i r3 mają wyżej podane znaczenie, które następnie, ewentualnie poddaje się anionowej polimeryzacji do liniowych i/lub cyklicznych polisiloksanów z wiszącymi grupami imidazolowymi o ogólnym wzorze 6, w którym R\ R2 i R3 mają wyżej podane znaczenie, lub kopolimeryzacji ze związkiem o wzorze 7, w którym R⁴ i R⁵ oznaczają grupę alkilową bądź arylową zawierające inne grupy funkcyjne, do liniowych polimerów siloksanowych z wiszącymi grupami imidazolowymi o ogólnym wzorze 8, w którym R1 r2, r3, r4 i R mają wyżej podane znaczenie.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że stosuje się związki o wzorze 4, 5 lub 6, w których R\ r2 i r3 oznaczają grupę metylową a jako katalizator stosuje się kompleks platyny.
7. Sposób wytwarzania liniowych i/lub cyklicznych polisiloksanów zawierających boczne grupy y-N-alkiloimidazolowe związane z atomem krzemu z zastosowaniem reakcji hydrosililowania, znamienny tym, że prowadzi się reakcję hydrosililowania N-alliloimidazolu w postaci kompleksu z chlorowodorem o wzorze 3 za pomocą organicznego dichlorowodorosilanu o ogólnym wzorze 2, w którym R1 oznacza grupę alkilową o 1 do 7 atomach węgla związaną z atomem krzemu poprzez atom węgla, w obecności katalizatora - kompleksu metalu przejściowego, po czym produkt hydrosililowania o ogólnym wzorze 1, w którym R1 ma wyżej podane znaczenie poddaje się reakcji hydrolitycznej polikondensacji wobec akceptora HC1, korzystnie trietyloaminy (TEA), do wytworzenia cyklicznych i liniowych polisiloksanów o wzorze 9 i 10.

184 339
8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że stosuje się dichlorowodorosilan o ogólnym wzorze 2, w którym R¹ oznacza grupę metylową, a jako katalizator stosuje się kompleks platyny.