PL184322B1

PL184322B1 - Panoramiczny peryskop

Info

Publication number: PL184322B1
Application number: PL97329686A
Authority: PL
Inventors: Mauro Magnani; Mario Cecchi; Silvano Pieri
Original assignee: Finmeccanica Spa
Priority date: 1996-05-03
Filing date: 1997-04-28
Publication date: 2002-10-31
Also published as: US6339497B1; HUP9904190A2; DE69724603D1; CZ292235B6; EP0896691A2; CZ353398A3; SK149398A3; PL329686A1; US6124968A; DE69724603T2; WO1997042538A2; EP0896691B1; HUP9904190A3; AU2787197A; WO1997042538A3; US6377398B1

Abstract

1. Panoramiczny peryskop, zawierajacy centralny korpus przeznaczony do montowania na pojezdzie, glowica podparta na tym korpu- sie, obrotowa wzgledem niego i wyposazona w okienko do obserwowania scenerii zewne- trznej, zas wewnatrz tej glowicy znajduje sie lusterko do odbijania dochodzacej wiazki z okienka w strone zespolu detekcyjnego, mo- dul podczerwieni zawierajacy czujnik pod- czerwieni, zespól do prowadzenia w strone tego czujnika podczerwieni wiazki promieni podczerwieni i grupe optyczna do ogniskowa- nia tej wiazki na czujniku podczerwieni, w którym modul podczerwieni jest przylaczo- ny do centralnego korpusu w obszarze po- wierzchni posredniej, gdzie jest kolimowana wiazka podczerwieni, znamienny tym, ze zes- pól ogniskujacy zawiera soczewka (39) wy- znaczajaca okienko wyjsciowe centralnego korpusu (3, 3A) oraz soczewka (73) tworzaca okienko wejsciowe modulu podczerwieni (15), dla przepuszczania wiazki podczerwieni (Fir). FIG . 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest panoramiczny peryskop zawierający centralny korpus przeznaczony do monitorowania na pojeździe, głowicę podpartą na tym korpusie, obrotową względem niego i wyposażoną w okienko do obserwowania scenerii zewnętrznej. Wewnątrz tej głowicy znajduje się lusterko do odbijania dochodzącej wiązki z okienka w stronę zespołu detekcyjnego, moduł podczerwieni zawierający czujnik podczerwieni, zespół do prowadzenia tego czujnika podczerwieni wiązki promieni podczerwieni i grupę optyczną do ogniskowania tej wiązki na czujniku podczerwieni, w którym moduł podczerwieni jest przyłączony do centralnego korpusu w obszarze powierzchni pośredniej, gdzie jest kolimowana wiązka podczerwieni.

Zespół optyczny do ogniskowania wiązki podczerwieni zawiera soczewkę tworzącą okienko wylotowe korpusu centralnego i soczewkę tworzącą okienko wlotowe modułu podczerwieni, dla przepuszczenia wiązki podczerwieni.

Według szczególnie korzystnego rozwiązania wynalazku, soczewka tworząca okienko wylotowe centralnego korpusu jest zamontowana na podporze, którego położenie względem korpusu centralnego jest regulowane w płaszczyźnie prostopadłej do osi optycznej samej soczewki. Umożliwia to łatwe ustawianie zespołu optycznego podczas montażu urządzenia. Podobne rozwiązanie może być przystosowane do soczewki wyznaczającej okienko wpuszczające wiązkę do modułu podczerwieni.

Skupiający zespół optyczny obudowany w centralnym korpusie peryskopu może składać się z teleskopu Galileusza, którego okular tworzy soczewkę zamykającą okienka wyjściowego centralnego korpusu. Zespół optyczny obudowany w centralnym korpusie może zawierać ponadto pośrednią grupę optyczną ruchomą wzdłuż osi skupiającego zespołu optycznego, dla modyfikowania stosunku powiększenia. Pośrednia grupa optyczna może mieć przyłączoną przysłonę, która naprzemiennie przyjmuje położenie przemieszczone względem toru optycznego lub położenie aktywne, w którym przysłona jest umieszczona wzdłuż toru optycznego. W położeniu aktywnym, przysłona jest umieszczona pomiędzy pośrednią grupą optyczną i okienkiem wyjściowym centralnego korpusu. Pośrednia grupa optyczna jest zamontowana na ruchomym elemencie uruchamianym, przez śrubę.

Według możliwego rozwiązania, przysłona jest zamocowana zawiasowo na osi prostopadłej do osi optycznej i jest odchylona za pomocą członu sprężystego do jej położenia przemieszczonego. Pośrednia grupa optyczna i ta przysłona mają wzajemnie łączące się elementy które powodują oscylację przysłony w stronę jej położenia aktywnego, gdy pośrednia grupa optyczna wykonuje ruch postępowy wzdłuż osi optycznej w stronę położenia najdalszego od okienka wyjściowego korpusu centralnego, to jest w stronę położenia w sąsiedztwie obiektywu teleskopu.

Korzystnie, elementy wzajemnie łączące mogą zawierać haczyk integralny z przysłoną, oscylujący dookoła osi oscylacji samej przysłony, zaś pośrednia grupa optyczna posiada kołek który zachodzi w ten haczyk. Kształt haczyka i kołka są tak dobrane, że przysłona jest stabilizowana w jej położeniu aktywnym, gdy pośrednia grupa optyczna jest umieszczona w pobliżu jej górnego położenia.

Według możliwego rozwiązania, moduł podczerwieni ma obudowany wewnątrz człon przeciwobrotowy zawierający pryzmat Pechan'a.

W jednym z rozwiązań, centralny korpus peryskopu ma przyłączony do niego moduł obserwacyjny zawierający elementy do ogniskowania wiązki promieniowania widzialnego, przychodzącej z panoramicznej głowicy i przynajmniej jeden okular do obserwowania scenerii zewnętrznej, przy czym moduł obserwacyjny może być oddzielony od korpusu centralnego dla ułatwienia montowania i rozmontowywania peryskopu względem pojazdu. W tym przypadku

184 322 centralny korpus i moduł obserwacyjny mają odpowiednio okienko wyjściowe i okienko wejściowe dla wiązki przychodzącej z panoramicznej głowicy peryskopu. Połączenie razem tych dwóch jednostek (centralnego korpusu i modułu obserwacyjnego) może być przeprowadzone korzystnie wzdłuż płaskich powierzchni odniesienia, prostopadłych do osi optycznych elementów optycznych zawartych w tych jednostkach. Jeżeli od ostatniego elementu wzdłuż toru optycznego wewnątrz korpusu centralnego, wiązka wychodzi skolimowana, to za pomocą tego układu jest możliwe zredukowanie do minimum problemu połączenia optycznego razem korpusu centralnego i modułu obserwacyjnego. W tym przypadku system taki staje się niewrażliwy na jakiekolwiek osi optycznych centralnego korpusu i modułu obserwacyjnego, ponieważ jest zapewniona jego równoległość. Ta równoległość może być łatwo uzyskana przez prawidłową i dokładną obróbkę dwóch płaskich powierzchni łączących, które mogą mieć znaczną rozciągłość dla zapewnienia koniecznej precyzji.

Pomiędzy głowicą i zespołem optycznym do ogniskowania wiązki podczerwieni peryskop zawiera lustro dwubarwne do rozdzielania promieniowania podczerwieni, przychodzącego z głowicy, przy czym to lustro dwubarwne odbija promieniowanie widzialne i wiązką laserową w stronę odbijającego lustra umieszczonego w tym centralnym korpusie, bocznie w stosunku do osi centralnej korpusu, wzdłuż której to osi jest usytuowany zespół optyczny do ogniskowania wiązki podczerwieni. Dwubarwne lustro jest umieszczone wzdłuż toru dochodzącego promieniowanie z jakiegokolwiek elementu optycznego mającego moc dioptryczną. Centralny korpus ma wewnątrz tor optyczny dla promieniowania widzialnego, który jest umieszczony bocznie w stosunku do toru optycznego podczerwieni dla promieniowania widzialnego przechodzącego z centralnego korpusu. Tor optyczny dla promieniowania widzialnego ma umieszczony wzdłuż niego element rozdzielający do rozdzielania wiązki laserowej przechodzącej z głowicy i prowadzenia jej w stronę laserowego odległościomierza połączonego z centralnym korpusem.

Dzięki takiemu rozwiązaniu moduł podczerwieni może być łatwo wymontowany z korpusu peryskopu i ponownie na nim zamontowany bez problemów związanych z ustawianiem w linii zespołów optycznych znajdujących się w module i odpowiednio w korpusie, ponieważ kolimowana wiązka jest nieczuła na przekoszenie osi optycznych, ponieważ jest zapewniona równoległość samych osi. Ta równoległość może być łatwo otrzymana przez zastosowanie dwóch płaskich powierzchni odniesienia, odpowiednio na module i na centralnym korpusie peryskopu. Ponadto, jeżeli okienka wylotowe korpusu centralnego peryskopu i okienka wlotowe modułu podczerwieni są utworzone przez dwuwypukłe elementy ogniskującego zespołu ogniskującego, wówczas otrzymuje się szereg dalszych korzyści. Po pierwsze, ponieważ soczewki tworzą jednocześnie elementy do zamykania i izolowania wewnętrznych objętości centralnego korpusu i modułu podczerwieni względem zewnętrzna, zatem jest możliwe uniknięcie wkładania do toru optycznego wiązki podczerwieni i dodatkowych elementów okienek które powodowałyby stratę sygnału. Powoduje to również redukcję wielkości peryskopu. Ponadto, w tego rodzaju konfiguracji przynajmniej jeden element dwupukły występuje w korpusie centralnym peryskopu co umożliwia ustawienie w jednej linii podczas montażu osi dochodzącej wiązki z osią zespołu optycznego, bez potrzeby wprowadzania pomocniczych elementów optycznych do korekty kąta, co mogłoby spowodować stratę energii w sygnale.

Ponadto, przez umieszczenie części zespołu optycznego w korpusie centralnym, przy utrzymywaniu wiązki kolimowanej przy powierzchni pośredniej pomiędzy korpusem centralnym a modułem podczerwieni, w obszarze tej powierzchni pośredniej występuje przekrój wiązki, który jest mniejszy niż przekrój wiązki wchodzącej. Umożliwia to gromadzenie w module podczerwieni całości dostępnej energii z wykorzystaniem stosunkowo niewielkiego otworu.

Dalsze korzystne cechy urządzenia według wynalazku są przedstawione w załączonych zastrzeżeniach i opisane poniżej w odniesieniu do przykładu rozwiązania.

Poszczególne ulepszenia i innowacje przedstawione powyżej i opisane szczegółowo poniżej mogą być stosowane indywidualnie lub w rozmaitych kombinacjach ze sobą. W szczególności, niezależnie względem siebie można stosować konfigurację toru promieniowania

184 322 podczerwieni, pryzmat dwubarwny, mechanizm montażu głowicy i korpusu, jak również elementy do zmiany stosunku powiększenia.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, gdzie fig. 1 przedstawia zewnętrzny aksonometryczny widok urządzenia, fig. 2 - widok z boku urządzenia, fig. 3 - przekrój miejscowy wzdłuż linii III-III z fig. 2, przez korpus urządzenia z usuniętą głowicą, fig. 4 - przekrój wzdłuż kilku równoległych płaszczyzn pionowych wzdłuż linii prowadzenia IV-IV z fig. 3, fig. 4A - przekrój miejscowy wzdłuż IVA-lVA z fig. 4, fig. 5 następny przekrój wzdłuż płaszczyzny pionowej przebiegającej wzdłuż linii V-V z fig. 4, fig. 6 - przekrój przez pierwsze dwa lustra toru optycznego, wzdłuż płaszczyzny osiowej prostopadłej do płaszczyzny luster, fig. 7 - przekrój przez moduł obserwacyjny, fig. 8 -widok aksonometryczny urządzenia do zmiany powiększenia w module obserwacyjnym, fig. 9 - aksonometryczny widok członu przeciwobrotowego modułu obserwacyjnego, fig. 10 i 11 - dwa widoki aksonometryczne przy dwóch odmiennych kątach, elementów optycznych wzdłuż toru wiązki widzialnej, fig. 11A - schematyczny widok z boku w powiększeniu, elementu oddzielającego który oddziela widzialną wiązkę od wiązki laserowej, która jest skierowana na odległościomierz połączony z peryskopem, fig. 12 - częściowy przekrój osiowy przez strefę do mocowania zawiasowego pomiędzy głowicą a korpusem urządzenia, a fig. 12A - szczegół z fig. 12 w powiększeniu.

Na fig. 1 i 2 pokazano w całości urządzenie z fig. 1 według wynalazku. Posiada ono centralny korpus 3 z kołnierzem 5, za pomocą którego korpus 3 jest montowany na pojeździe (nie pokazanym). Linia T-T wskazuje tor łączenia i płaszczyznę odniesienia dla peryskopu i pojazdu. Kołnierz 5 ma przyłączony stabilnie element pośredni 3A podpierający panoramiczną głowicę 9· obracającą się względem korpusu 3 dookoła pionowej osi A-A. Jak będzie wyjaśnione poniżej, korpus 3, z pośrednim elementem 3A i obrotowa głowica 9 są przyłączone do siebie stabilnie tak, że urządzenie 1 może być montowane na pojeździe lub zdemontowywane z pojazdu bez potrzeby oddzielania głowicy 9 i korpusu 3, 3A od siebie.

Obrotowa głowica 9 ma okienko 11 dla umożliwienia przepuszczania wiązki laserowej odległościomierza i wiązek promieniowania w zakresie widzialnym i dalekiej podczerwieni, dla obserwacji dziennej i nocnej. Obrotowa głowica 3 posiada wewnątrz ustabilizowane lustro 13 (fig. 2) które ma możliwość wykonywania ruchu postępowego i wznoszącego i które odbiera wiązki światła z zewnątrz przez okienko 11 i odchyla je w stronę wnętrza korpusu 3 urządzenia, gdzie są umieszczone rozmaite elementy optyczne, opisane szczegółowo poniżej. Głowica 9 ma swobodę obrotu dookoła Nx 360° tak, że ma możliwość obserwacji całego otaczającego horyzontu. Lustro 13 jest tak zamontowane że ma możliwość obrotu dookoła dwóch wzajemnie prostopadłych osi, z których jedna równoległa do osi A-A obrotu głowicy 9. Te dwa połączone ruchy, to jest głowicy 9 i lustra 13 umieszczonego wewnątrz niej umożliwiają ukierunkowanie linii obserwacyjnej w każdym kierunku, niezależnie od ruchów pojazdu na którym jest zamontowane urządzenie 1.

Korpus 3 ma przytwierdzone go niego trzy główne moduły: pierwszy moduł 15 do obserwacji w zakresie podczerwieni, określanym poniżej jako moduł IR, zawierający komorę cieplną do obserwacji w zakresie dalekiej podczerwieni, drugi moduł 17, określany poniżej jako moduł obserwacyjny, do dziennej obserwacji w zakresie promieniowania widzialnego, trzeci moduł 19, określany jako moduł laserowy, zawierający odległościomierz laserowy, który nie będzie opisany szczegółowo ponieważ jest znany jako taki.

Wiązka promieni która wchodzi przez okienko 11 i jest odbijana przez lustro 13 w stronę osi korpusu 3 i wnętrza korpusu 3 jest podzielona na trzy wiązki: promieniowania widzialnego, promieniowania podczerwieni (I.R.) i promieniowania laserowego (tworząc wychodzącą i powracającą wiązkę laserową odległościomierza). Te trzy wiązki, to jest wiązka promieniowania podczerwieni, wiązka widzialna i wiązka laserowa biegną wzdłuż tego samego toru w głowicy panoramicznej i w pierwszej sekcji korpusu 3, a następnie są dzielone za pomocą optycznych elementów rozdzielających pasmo (lustra dwubarwne) które powodują powstanie odmiennych torów, przy czym wszystkie są zawarte w korpusie 3 tak, aby dojść do trzech modułów 15, 17 i 19. Poniżej zostaną opisane najpierw tor wiązki podczerwieni, a następnie tor wiązki laserowej i tor wiązki widzialnej.

184 322

Na fig. 3 pokazano przekrój wzdłuż płaszczyzny III-III prostopadłej do osi A-A urządzenia 3 i zgodnej z górną powierzchnią kołnierza 5. Przekrój ten przedstawia pierwsze dwubarwne lusterko 21, które jest nachylone pod kątem 45° względem poziomu i które odbija wiązkę laserową i widzialne promieniowanie w stronę lustra odbijającego 23, również ukierunkowanego pod kątem 45°, które kieruje wiązkę laserową i wiązkę widzialną wzdłuż toru umieszczonego bocznie względem osi środkowej korpusu 3 i który będzie opisany poniżej.

Dwubarwne lustro 21 jest przezroczyste dla promieniowania podczerwieni tak, że wiązka podczerwieni przechodzi przez dwubarwne lustro 21, z niewielkim odchyleniem w wyniku przejścia przez dwie powierzchnie pośrednie powietrze/lustro i lustro/powietrze. Na fig. 6 oznaczono jako F oś wiązki odbijanej przez obrotowe lustro, jako F_lr oś wiązki podczerwieni, która wychodzi z dwubarwnego lustra 21 i jako F_v oś wiązki widzialnej i wiązki laserowej odbijanych przez dwubarwne lustro 21 i przez lustro 23.

Te dwa lustra 21, 23 są zamontowane na podporze 25, która jest pokazana w rozmaitych widokach na fig. 3, 4, 5 i 6. W szczególności, dwubarwne lustro 21 jest przytwierdzone na podporze 25 za pomocą dwóch bocznych wsporników 27. Lustro 23jest zamontowane na ramie 29, która z kolei jest podparta na pośrednim elemencie 31 zamontowanym na podporze 25. Pośredni element 31 może być ukierunkowany dookoła osi pionowej, zaś rama 29 może być ukierunkowana wokół osi poziomej. Umożliwia to ustawianie położenia odbijającego 23 na podporze 25 względem dwubarwnego lustra 21, dla prawidłowego ustawienia osi optycznych.

Wiązka F_ir przechodząca przez dwubarwne lustro 21 jest ogniskowana przez pierwszą grupę elementów optycznych, które są obudowane w korpusie 3 i tworzą teleskop typu Galileusza oznaczony całościowo jako 33 (fig. 4 i 5). Teleskop 33 ma soczewkę wejściową 35 (obiektyw teleskopu), zestaw pośrednich elementów optycznych 37 i soczewkę wyjściową 39 (okular teleskopu). Soczewka wyjściowa 39 jest zamontowana na kołnierzu 41 wyposażonym w występ 41A obudowany w gnieździe 41B utworzonym w korpusie 3 i przytwierdzony za pomocą pierścienia blokującego 43. Średnica występu 41A jest trochę mniejsza niż średnica gniazda 41B tak, aby umożliwić ustawianie w pozycji kołnierza 41 i tym samym ustawiać oś optyczną teleskopu 33 w linii tak, aby była prostopadła do płaszczyzny zespołu 33 modułu podczerwieni 15. Soczewka 39 i towarzyszący kołnierz 41 tworzą dolne okienko zamykające korpusu 3 peryskopu.

Wiązka opuszczająca soczewkę 39 stanowi wiązkę skoligowaną z przyczyn które będą opisane poniżej.

Pośredni element optyczny 32 jest zamontowany na pierścieniu 45 prowadzonym w dwóch prowadnicach 47 równoległych do osi Fir wiązki I.R. i ma wypust 49, który łączy się w spiralnym rowku 51 śruby 53 podpartej na wale 55. Przy jednym ze swych końców śruba 55 ma koło zębate koronowe 55a, które zazębia się z uzębionym kołem 57 (fig. 4A), przystosowanym do obracania za pomocą silnika (nie pokazanego na rysunku). Obrót śruby 53 powoduje przemieszczenia pierścienia 45 i przyłączonego pośredniego zespołu optycznego 37 z położenia pokazanego ciągłą linią na fig. 4 do położenia pokazanego przerywaną linią na tej samej fig. 4 i oznaczonego jako 37X. Te dwa położenia pokazane na fig. 4 odpowiadają dwóm odmiennym stosunkom powiększenia obrazu podczerwieni, zogniskowanego przez teleskop. Gdy pośredni zespół optyczny 37 jest umieszczony w położeniu 37X, wówczas pomiędzy ten zespół optyczny i soczewkę wyjściową 39 musi być wsunięta przysłona 59. Ta przysłona jest zamocowana zawiasowo za pomocą dwóch przegubów 61 i dwóch wsporników 63 stanowiących całość z korpusem 3, urządzenia i jest normalnie przytrzymywana w położeniu przemieszczonym względem toru wiązki podczerwieni za pomocą spiralnej sprężyny 65 (fig. 4A) umieszczonej współosiowo z jednym z przegubów 63. Dla umożliwienia podniesienia przysłony i umieszczenia jej na torze wiązki podczerwieni, pierścień 45 jest wyposażony w kołek który, gdy grupa 37 zostaje podniesiona z położenia dolnego w stronę położenia górnego 37X, łączy się z hakiem 69 stanowiącym całość z przysłoną 59 i oscylującym dookoła osi przegubów 61. Jak można zauważyć na podstawie fig. 4, podczas ruchu w górę sprężyny 45 kołek 67 najpierw wchodzi w kontakt z powierzchnią 69A haka 69, kontynuując tor wznoszenia, pierścień 69 obraca się dookoła osi przegubów 61, aż kołek 67 wejdzie w rowek 69B haka 69, gdy pierścień 45 osiąga swe maksymalne położenie wyniesione (pokazane przerywaną linią na fig. 4). Kształt geometryczny

184 322 haka 69 i kołka 67 jest taki, że przysłona 59 jest bezpiecznie zablokowana w tym położeniu tak, że nie może wykonywać jakiegokolwiek ruchu oscylacyjnego względem położenia poziomego.

Gdy pierścień 45 jest sprowadzony z powrotem do położenia dolnego, wówczas spiralna sprężyna 65 powoduje cofnięcie przesłony 59.

Pośredni element optyczny 37 i człony na których jest on zamontowany, jak również urządzenia do zmiany stosunku powiększenia, powodujące jego przemieszczenie wzdłuż osi, są zamontowane w korpusie 3 za pomocą specjalnego otworu, który następnie jest zamknięty pokrywą 3C.

Moduł podczerwieni 15 jest obudowany wewnątrz korpusu 71, który posiada płaską powierzchnię odniesienia 71S do łączenia z centralnym korpusem 3 urządzenia. Płaska powierzchnia 71S jest połączona razem z płaską powierzchnią 3S korpusu 3. Obróbka powierzchni 3S i 71S zapewnia prawidłowe wzajemnie umieszczenie kątowe centralnego korpusu 3 i korpusu 71 modułu podczerwieni 15. Ponieważ jak wskazano powyżej, wiązka opuszczająca teleskop 33 stanowi wiązkę skolimowaną, zatem podczas łączenia razem modułu podczerwieni 15 i centralnego korpusu 3 nie ma konieczności zapewniania ustawienia współosiowego.

Korpus 71 modułu podczerwieni 15 jest zamknięty przy szczycie przez okienko wejściowe składające się z grupy 73 wejściowych elementów optycznych (obiektyw komory podczerwieni), zamontowanej na kołnierzu 75 z występem 75A. Występ 75A jest obudowany w gnieździe 77 korpusu 71 modułu podczerwieni 15 i ma zewnętrzną średnicę mniejszą niż średnica gniazda 77, tak aby umożliwić ustawianie położenia zespołu optycznego 73, a tym samym ustawianie jego osi optycznej tak, aby była prostopadła do płaszczyzny 71S dla montażu na korpusie 3. Kołnierz 75 jest przytwierdzony w położeniu za pomocą pierścienia blokującego 79.

Te dwie wzajemne regulacje teleskopu 33 na płaszczyźnie 3S i modułu 15 na płaszczyźnie 71S umożliwiają doskonałą wzajemną zmienność modułów 15 oraz szybki ich montaż i demontaż.

Wejściowy zespół optyczny 73 tworzy wraz z teleskopem 33 obudowanym w centralnym korpusie 3 zespól optyczny do ogniskowania wiązki podczerwieni, połączone z zespołem do konwersji obrazu podczerwieni, ogólnie oznaczonym 81, który jest obudowany w module podczerwieni i który jest zwany „zespołem obrazu wtórnego”. Zespół konwersyjny 81 może składać się z komory cieplnej w rodzaju znanym i z tego względu nie opisywanym szczegółowo poniżej lub też może zawierać czujnik w rodzaju opisanym we włoskim zgłoszeniu patentowym nr FI96A59, złożonym 25/3/1996 na rzecz tego samego Zgłaszającego.

Jak pokazano w szczególności w przekroju z fig. 5, człon przeciwobrotowy, ogólnie oznaczony 83, jest umieszczony w module podczerwieni 15 pomiędzy wejściowym zespołem optycznym lub obiektywem 73 a czujnikiem 81. Zawiera on tak zwany „pryzmat Pechan'a”, który w zasadzie składa się z dwóch pryzmatów 85, 87 przytrzymywanych przez podpory 89 i przez dwa wsporniki 90 i 91. Tor wiązki podczerwieni w pryzmatach 85, 87 jest wskazany przerywaną linią na fig. 5: jest ona odbita pięciokrotnie przed wyjściem z poziomej powierzchni pryzmatu 87 i jest kierowana w stronę zespołu obrazu wtórnego 81. Jak wiadomo, obrócenie pryzmatu Pechan'a 85, 87 o określony kąt wokół jego pionowej osi optycznej powoduje podwójny obrót obrazu dookoła tej samej osi. Obrót podpory 89 i tym samym pryzmatu Pechańa pełni w rozważanym urządzeniu funkcję kompensowania obrotu panoramicznej głowicy 9 i lustra 13 i tym samym zapewniania, że obraz jest obserwowany zawsze przy odpowiednim ukierunkowaniu.

Obrót podpory 89 jest otrzymywany za pomocą silnika przeciwobrotowego 93, który napędza podwójne uzębione koło 95 zazębiające się z koronowym kołem zębatym 97 scalonym z podporą 89. Uzębione koło 95 jest podwójne i jego dwie części są elastycznie odchylone tak, aby obracały się kątowo względem siebie dla kasowania luzu na zazębiających się zębach. Silnik przeciwobrotowy 93 jest zamontowany na podporowym bloku 99 przytwierdzonym do korpusu 71 modułu podczerwieni 15. Podporowy blok 99 podpiera również obrotową podporę 89, na której jest zamontowany pryzmat Pechan'a 85, 87 za pomocą wspomagającego układu pary

184 322 łożysk 100. Zespół obrazu wtórnego 81 jest również przytwierdzony na podporowym bloku 99, jak pokazano na fig. 5. Silnik przeciwobrotowy 93 powoduje że pryzmat Pechan'a 85, 87 wykonuje obrót równoważny połowie obrotu wykonywanego przez obracającą się głowicę 9, tak że obraz podczerwieni utrzymuje stałe ukierunkowanie po wejściu do zespołu obrazu wtórnego 81.

Jak można zauważyć na podstawie fig. 3 i 6, wiązka laserowa i promienie w zakresie widzialnym, które są odbijane przez dwubarwne lustro 21 i przez odbijające lustro 23, są kierowane w dół wewnątrz korpusu 3 wzdłuż toru bocznego i równoległego do toru opisanej tu wiązki podczerwieni. Poniżej zostanie opisany tor promieni laserowych i promieni widzialnych w odniesieniu do aksonometrycznych widoków pokazanych na fig. 10 i 11. Odbijające lustro 23 posiada umieszczony poniżej obiektyw 101 zamontowany w gnieździe 103 (patrz fig. 6 i 7) w korpusie 3 peryskopu. Wiązka odbita przez lustro 23 jest ogniskowana przez obiektyw 101 i przesyłana do elementu oddzielającego 105 za pomocą wewnętrznej dwubarwnej powierzchni 105A, która pełni funkcją oddzielania wiązki laserowej od promieni widzialnych. Wiązka laserowa jest odbijana przez dwubarwną powierzchnię 105A w stronę rekolimacynej grupy 107. Grupa ta wraz z obiektywem 107 tworzy teleskop określany jako „zespół rozszerzający wiązkę laserową”. Tak ponownie skolimowana wiązka jest następnie przesyłana przez okienko 107A do modułu laserowego 19, który jest znany i z tego względu nie będzie opisany poniżej.

Wyizolowany element oddzielający 105 jest pokazany szczegółowo w schematycznym widoku z boku na fig. 11 A.

Składa się on z pary pryzmatów 105X, 105Y, połączonych razem przy dwubarwnej powierzchni 105A. Pryzmat 105X ma powierzchnię wejściową 1051 prostopadłą do wiązki F_v. Wiązka Fv przechodzi przez wejściową powierzchnię 1051 i natrafia na dwubarwną powierzchnię 105A. Ta ostatnia powierzchnia jest tak ukierunkowana że kąt padania ajest mały, zwykle rzędu 30°. Dwubarwna obróbka powierzchni 105A jest tego rodzaju że umożliwia przechodzenie promieniowania widzialnego, które kontynuuje swój tor przechodzenia aż wyjdzie (bez odchylenia w stosunku do kierunku wejścia F_v) z wejściowej powierzchni 105U utworzonej na pryzmacie 105Y i stale prostopadłej do kierunku wiązki Fv. Odwrotnie, wiązka laserowa jest odbijana przez dwubarwną powierzchnię 105A z powrotem w stronę wejściowej powierzchni 1051. Kąt padania β wiązki laserowej Fl na powierzchnię 1051 jest tego rodzaju że powoduje całkowite odbicie wiązki laserowej, która jest tym samym odchylona w stronę wyjściowej powierzchni 105L utworzonej na pryzmacie 105 i prostopadłej do kierunku wiązki laserowej odbitej przez powierzchnię 1051.

Tak utworzony element 105 ma wymiary wysokości skrajnie niewielkie i znacznie mniejsze niż konwencjonalne pryzmaty oddzielające stosowane w znanych peryskopach.

Wiązka widzialna, która wychodzi z powierzchni 105U przechodzi przez siatkę celowniczą 109 aż dojdzie do odchylającego pryzmatu 111, który modyfikuje jej tor, odchylając ją o 90°. Wiązka, która wychodzi z pryzmatu 111 przechodzi przez kolimacyjną grupę optyczną 113 obudowaną w gnieździe 115 (fig. 7) centralnego korpusu 3 urządzenia. Kolimacyjny zespół optyczny 113 służy również jako okienko do zamykania korpusu centralnego 3, na boku którego jest przyłączony moduł obserwacyjny 17 i z którego wychodzi wiązka skolimowana. Moduł obserwacyjny 17 jest obudowany w korpusie 117 i ma wejściowe okienko 119 (fig. 7, 10). Opisane poniżej elementy optyczne są wszystkie zawarte w module obserwacyjnym 17, który jest przyłączony do centralnego korpusu 3 urządzenia za pomocą płaskich powierzchni podporowych (widocznych w miejscowym przekroju pokazanym na fig. 7). Ponieważ w tym przypadku, tak samo jak w przypadku toru podczerwieni, skolimowana wiązka wychodzi z centralnego korpusu 3, zatem wystarczające jest zapewnienie prawidłowego wzajemnego usytuowania kątowego centralnego korpusu 3 i korpusu 117, co może być uzyskane za pomocą płaskich powierzchni odniesienia, bez potrzeby zapewniania współosiowości zespołu optycznego.

Moduł obserwacyjny 17 ma umieszczone wewnątrz elementy optyczne które umożliwiają przechodzenie wiązki widzialnej przez dwa alternatywne tory, odpowiednio do dwóch odmiennych stosunków powiększenia, które mogą być wybrane przez operatora za pomocą dźwigni. Poniżej będzie opisany bardziej złożony tor, pokazany w szczególnie wyraźny sposób na fig. 10. Wiązka wchodząca do modułu obserwacyjnego 17 przez okienko 119 wchodzi

184 322 do rozbieżnej grupy optycznej 121, skąd wychodzi tak, aby ulec odchyleniu przez pryzmat 123 w stroną zbieżnego elementu optycznego 125 obudowanego w gnieździe 124 pokazanym na fig. 7. Wiązka wychodząca z zespołu optycznego 125 jest ponownie odchylona przez następny pryzmat 127 w stronę filtru 129 tak, aby dojść do przeciwobrotowego pryzmatu 131, składającego się z tak zwanego, znanego „pryzmatu Dove'a”. Zespół mechaniczny pryzmatu 131 będzie opisany poniżej w odniesieniu do fig. 9.

Wiązka wychodząca z pryzmatu przeciwobrotowego 131 jest odchylona o 180° przez odchylający pryzmat 133 tak, że dochodzi do ogniskującego zespołu optycznego 135, pokazanego w szczególności na fig. 11 i tworzącego obiektyw teleskopu obserwacyjnego. Zogniskowana wiązka jest odchylona przez pryzmat 137 i wchodzi do pryzmatu 139 oddzielającego wiązkę. Pryzmat ten posiada wewnętrzną powierzchnię oddzielającą 139A (tak zwany „rozszczepiacz wiązki”), która dzieli wejściową wiązkę na dwie wiązki: 50% energii wiązki optycznej jest odchylone przez pierwszy rombowy pryzmat 141 do pierwszego okularu, zaś pozostałe 50% energii wiązki przechodzi przez powierzchnię 139A tak, aby ulec odbiciu przez tylną powierzchnię pryzmatu 139 w stronę drugiego rombowego pryzmatu 142 i stąd do dnigiego okularu 144. Pryzmaty 141, 142 i odpowiednie okulary 143, 144 są tak zamontowane, że mają możliwość regulacji wewnątrzosiowej odległości okularów 143, 144, przez dostosowywanie jej do odległości źrenicy oka operatora obserwującego scenerię przez okulary 143, 144. Każdy okular 143, 144 tworzy wraz z obiektywem 135 teleskop obserwacyjny.

Na powierzchni pryzmatu rozdzielającego wiązkę 139, naprzeciwko powierzchni, na której są połączone pryzmaty 141, 142, jest umieszczony następny pryzmat 145, przez którego powierzchnię wejściową 145A może wchodzić wiązka z telewizyjnego mikromonitora, który to mikromonitor jest znany, zaś obraz otrzymywany z zespołu obrazu wtórnego 81 jest na nim reprodukowany. Obraz ten jest odchylony przez pryzmat 145 w stronę pryzmatu 139 rozszczepiającego wiązkę, którego powierzchnia rozdzielająca 139A dzieli wiązkę na dwie części, które są przesyłane do dwóch okularów 143, 144. Oczywiście, podczas pracy mikromonitora i gdy obraz dochodzący do okularów 143, 144 i tym samym do obserwatora stanowi obraz telewizyjny otrzymywany z czujnika podczerwieni, wówczas widzialny tor optyczny jest przerwany przez nie pokazaną przysłonę, umieszczoną wzdłuż tego toru.

Dla modyfikacji stosunku powiększenia obrazu, który może być obserwowany przez okulary 143, 144, możliwe jest wsunięcie lusterka odchylającego 151, wskazanego przerywaną linią na fig. 10 i 11, wzdłuż toru optycznego. Gdy lusterko 151 zostanie wsunięte do położenia pokazanego przerywaną linią na fig. 10, wówczas zespół optyczny 121 jest przemieszczony względem toru optycznego, tak że skolimowana wiązka przechodząca przez okienko 119 dochodzi do obiektywu 135 z szeregiem odchyleń, bez przejścia przez ogniskujący zespół optyczny.

Dla zmiany stosunku powiększenia obrazu, który może być obserwowany przez okulary 143, 144, jest zatem konieczne wprowadzenie do toru optycznego naprzemiennie negatywowego elementu optycznego 121 lub lusterka 151. W tym celu te dwa elementy są zamontowane na wózku 153, zaprojektowanym dla wykonywania ruchu postępowego prostopadle względem płaszczyzny fig. 7 za pomocą dźwigni 155. Na fig. 8 pokazano aksonometryczny widok wózka 153 w odizolowaniu od innych elementów modułu obserwacyjnego 17, dla większej przejrzystości.

Dźwignia 155 jest zamocowana zawiasowo dookoła osi C-C i powoduje przemieszczenie wózka 153 w kierunku wskazanym podwójną strzałką fl53 na fig. 8 za pomocą przechylnego ramienia 157 wyposażonego w oczko 157A, w które wchodzi kołek scalony z wózkiem 153. Ruch wózka 153 jest prowadzony za pomocą prowadnicy 159, zaś dwa położenia, które mogą być naprzemiennie przyjmowane przez wózek 153 są wyznaczone przez dwa wręby 161, 163,w które jest włożona (nie pokazana) zapadka, która to zapadka jest kontrolowana przez elektromagnes lub inny zespół uruchamiający oznaczony 165 i zamontowany na wózku 153. W położeniu w którym zapadka wchodzi do wrębu 163 (stan pokazany na fig. 8), lusterko 151 jest przemieszczone w stosunku do toru optycznego widzialnej wiązki, zaś w położeniu w którym zapadka zachodzi we wrąb 161 lusterko jest umieszczone na torze wiązki optycznej i odchylają w stronę pryzmatu przeciwobrotowego 141.

184 322

Wózek 153 jest wyposażony w gniazdo 167, w którym są zamontowane elementy optyczne 121 i tym samym może być sprowadzany na tor optyczny jako alternatywa dla lusterka 151.

Na fig. 9 pokazano aksonometryczny widok członu przeciwobrotowego, którego część stanowi pryzmat 131. Posiada on ustalony korpus 171 który ma wewnątrz grupę obracającą się dookoła osi pionowej, której dolna część 173 jest widzialna i z którą stanowi całość pryzmat 131. Obracająca się grupa 173 ma scalone z nią koronowe koło zębate 175, które zazębia się z wałkiem zębatym 177 uruchamianym przez silnik 179. Obrót członu przeciwobrotowego dookoła osi optycznej pryzmatu 131 jest kontrolowany w podobny sposób i z przyczyn opisanych już powyżej w odniesieniu do członu przeciwobrotowego 83 modułu podczerwieni 15. Na fig. 9 pokazano również gniazdo 134, w którym jest zamontowany ogniskujący obiektyw 135, jak również odchylające pryzmaty 133 i 137.

Na fig. 12 pokazano częściowy przekrój osiowy przez strefę mocowania zawiasowego obrotowej głowicy 9 i pośredniego elementu 3A centralnego korpusu 3. Głowica 9 jest podparta przez parę łożysk 191, 193 na pośrednim elemencie 3 A.

Dla zapewnienia uszczelnienia pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem urządzenia 1, zastosowano pierścieniowe gniazdo 195, które jest utworzone przez pierścieniowy kanał 196 utworzony w podstawie głowicy 9 i przez pierścień 197 scalony z pośrednim elementem 3A centralnego korpusu 3. Gniazdo 195 posiada umieszczone w nim dwie płaskie pierścieniowe uszczelki o przekroju w kształcie V, mające przeciwległe uszczelniającą geometrię. Pierwsza zewnętrzna pierścieniowa uszczelka 201 zapewnia uszczelnienie względem ciśnienia zewnętrznego płynu (powietrza), zaś druga wewnętrzna pierścieniowa uszczelka 203 chroni przed ucieczką gazu pod ciśnieniem, zawartego wewnątrz urządzenia 1. Cylindryczna ściana 205 scalona z pierścieniem 197 rozciąga się pomiędzy dwiema uszczelkami 201, 203. Ściany po których ślizgają się uszczelki mają kontrolowaną chropowatość.

Rozwiązanie takie zapewnia z jednej strony doskonałe uszczelnienie w obydwu kierunkach, to jest od zewnątrz w stronę wnętrza i od wnętrza w stronę zewnętrza. Z drugiej strony jest zagwarantowana Wystarczająca redukcja tarcia, zapewniająca ograniczony moment opornościowy.

Należy uwzględnić, że na rysunku pokazano jedynie przykład stanowiący sposób praktycznej realizacji wynalazku, przy czym postacie i rozwiązania wynalazku mogą ulegać zmianie bez wykraczania poza zakres idei wynalazku. Jakiekolwiek oznaczniki cyfrowe występujące w towarzyszących zastrzeżeniach mają na celu jedynie ułatwienie odczytu zastrzeżeń w odniesieniu do opisu i rysunku, a nie ograniczenia zakresu ochrony wyznaczonego przez te zastrzeżenia.

184 322

FiG. 3 &

184 322

Υ-—ί

184 322

FIG. 6

977/

184 322

FIG. 7

184 322

FIG. 8

184 322

FIG. 9

134.

ι

777

184 322

ios_A

125

184 322

FIG. 11A

105L.

FIG. 12 A

184 322

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Panoramiczny peryskop, zawierający centralny korpus przeznaczony do montowania na pojeździe, głowicę podpartą na tym korpusie, obrotową względem niego i wyposażoną w okienko do obserwowania scenerii zewnętrznej, zaś wewnątrz tej głowicy znajduje się lusterko do odbijania dochodzącej wiązki z okienka w stronę zespołu detekcyjnego, moduł podczerwieni zawierający czujnik podczerwieni, zespół do prowadzenia w stronę tego czujnika podczerwieni wiązki promieni podczerwieni i grupę optyczną do ogniskowania tej wiązki na czujniku podczerwieni, w którym moduł podczerwieni jest przyłączony do centralnego korpusu w obszarze powierzchni pośredniej, gdzie jest kolimowana wiązka podczerwieni, znamienny tym, że zespół ogniskujący zawiera soczewkę (39) wyznaczającą okienko wyjściowe centralnego korpusu (3, 3A) oraz soczewkę (73) tworzącą okienko wejściowe modułu podczerwieni (15), dla przepuszczania wiązki podczerwieni (Fir).
2. Peryskop według zastrz. 1, znamienny tym, że soczewka (39) wyznaczająca okienko wyjściowe centralnego korpusu (3, 3A) jest zamontowana nastawnie na podporze (41), dla regulacji położenia względem centralnego korpusu (3, 3A) w płaszczyźnie prostopadłej do osi optycznej soczewki (39).
3. Peryskop według zastrz. 1, znamienny tym, że soczewka (73) wyznaczająca okienko wejściowe modułu podczerwieni (15) jest zamontowana nastawnie na podporze (75) dla regulacji położenia względem modułu podczerwieni (15) w płaszczyźnie prostopadłej do osi optycznej soczewki (73).
4. Peryskop według zastrz. 2, znamienny tym, że soczewka (73) wyznaczająca okienko wyjściowe modułu podczerwieni (15) jest zamontowana nastawnie na podporze (75) dla regulacji położenia względem modułu podczerwieni (15) w płaszczyźnie prostopadłej do osi optycznej soczewki (73).
5. Peryskop według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że optyczny zespół ogniskujący zawiera teleskop (35, 39) obudowany w centralnym korpusie (3, 3A) i obiektyw (73) na module podczerwieni (15).
6. Peryskop według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że zawiera wewnątrz centralnego korpusu (3, 3A) pośrednia grupę optyczną (37) ruchomą wzdłuż osi ogniskującego zespołu optycznego dla modyfikacji wielkości powiększenia.
7. Peryskop według zastrz. 6, znamienny tym, że pośrednia grupa optyczna (37) jest zamontowana na ruchomym elemencie (45) uruchamianym przez śrubę (53).
8. Peryskop według zastrz. 6, znamienny tym, że pośrednia grupa optyczna (37) ma przysłonę (59), o naprzemiennym położeniu w stosunku do toru optycznego, lub położeniu aktywnym w którym przysłona jest położona wzdłuż toru optycznego.
9. Peryskop według zastrz. 8, znamienny tym, że w położeniu aktywnym przysłona jest umieszczona pomiędzy pośrednią grupą optyczną (37) a okienkiem wyjściowym (39) centralnego korpusu (3, 3A).
10. Peryskop według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że przysłona (59) jest zamocowana zawiasowo na osi prostopadłej do osi optycznej pośredniej grupy optycznej (37) i jest odchylona przez człon sprężysty (65) do jej położenia przemieszczonego i że pośrednia grupa optyczna (37) i przysłona (59) mają wzajemnie łączące się elementy do oscylacji przysłony w stronę jej położenia aktywnego, gdy pośrednia grupa optyczna (37) wykonuje ruch postępowy wzdłuż osi optycznej w stronę jej położenia najdalszego od okienka wyjściowego centralnego korpusu (3, 3A).
11. Peryskop według zastrz. 10, znamienny tym, że przysłona (59) ma scalony z nią hak (69) oscylujący dookoła osi oscylacji przysłony i, że pośrednia grupa optyczna (37) posiada kołek (67), który wchodzi w ten hak (69), dzięki czemu przysłona (59) jest stabilizowana

184 322 w jej położeniu aktywnym, gdy pośrednia grupa optyczna (37) jest umieszczona w pobliżu jej górnego położenia.
12. Peryskop według zastrz. 1 albo 2, albo, 3 albo 4, znamienny tym, że moduł podczerwieni (15) ma obudowany wewnątrz niego człon przeciwobrotowy (83), zawierający pryzmat Pechan'a (85, 87).
13. Peryskop według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że moduł podczerwieni (15) i centralny korpus (3, 3A) są połączone razem wzdłuż odpowiednich płaskich powierzchni łączących (71S, 3S), przy czym te powierzchnie są prostopadłe do osi zespołu optycznego do ogniskowania wiązki podczerwieni.
14. Peryskop według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że pomiędzy głowicą (9) i zespołem optycznym (35, 37, 39, 75) do ogniskowania wiązki podczerwieni zawiera lustro dwubarwne (21) do rozdzielania promieniowania podczerwieni, przychodzącego z głowicy (9), przy czym to lustro dwubarwne (21) odbija promieniowania widzialne i wiązkę laserową, w stronę odbijającego lustra (23) umieszczonego w tym centralnym korpusie (3, 3a) bocznie w stosunku do osi centralnej korpusu, wzdłuż której to osi jest usytuowany zespół optyczny do ogniskowania wiązki podczerwieni.
15. Peryskop według zastrz. 14, znamienny tym, że dwubarwne lustro (21) jest umieszczone wzdłuż toru dochodzącego promieniowania z jakiegokolwiek elementu optycznego mającego moc dioptryczną.
16. Peryskop według zastrz. 14, znamienny tym, że centralny korpus (3, 3A) ma wewnątrz tor optyczny (23,101,105,109,111, 113) dla promieniowania widzialnego, który jest umieszczony bocznie w stosunku do toru optycznego podczerwieni dla prowadzenia promieniowania widzialnego przychodzącego z głowicy (9) w stronę modułu obserwacyjnego (17) przyłączonego do centralnego korpusu (3, 3A).
17. Peryskop według zastrz. 15, znamienny tym, że tor optyczny dla promieniowania widzialnego ma umieszczony wzdłuż niego element rozdzielający (105) do oddzielania wiązki laserowej przychodzącej z głowicy (9) i prowadzenia jej w stronę laserowego odległościomierza (19) połączonego z centralnym korpusem (3, 3A).

Wynalazek dotyczy panoramicznego peryskopu przeznaczonego do montowania na pojeździe.

Peryskopy tego rodzaju są zwykle stosowane na rozmaitych typach pojazdów, przykładowo na czołgach stosowanych w siłach zbrojnych. Przykłady peryskopów panoramicznych tego rodzaju są opisane w GB-B-1 272 742, US-A-3 464 757, US-A-3 200 250, US-A-3 549 231 iUS-A-4 108 551.

Montaż rozmaitych elementów optycznych jest złożony i skomplikowany, ponieważ elementy te muszą być zmontowane i ustawione z wielką dokładnością. Jest to utrudnione z tego względu, że rozmaite elementy często muszą być montowane i rozmontowywane. Pożądane jest jednakże zredukowanie liczby elementów optycznych dla uproszczenia konstrukcji i zwiększenia wydajności optycznej urządzenia.

W niektórych konfiguracjach peryskopu jest zastosowany moduł obserwacji podczerwieni z czujnikiem podczerwieni.

Tego rodzaju rozwiązanie jest znane na przykład z opisu patentowego DE-A-3632923.

Obecnie, w peryskopach panoramicznych stosuje się rozmaite rodzaje rozmieszczeń czujnika podczerwieni. W szczególności, istnieją rozwiązania w których cała komora grzejna i towarzyszący zespół optyczny są umieszczone wewnątrz centralnego korpusu peryskopu. Umożliwia to doskonałe ustawienie w linii zespołu optycznego podczas montażu i pozwala na uniknięcie niebezpieczeństwa przekoszenia. Jednakże rozwiązanie to ma poważne wady polegające na tym, że korpus peryskopu ma znaczące proporcje co w konsekwencji stwarza problemy związane z instalowaniem i ograniczenia dotyczące możliwości łączenia, w tym samym peryskopie toru optycznego w zakresie widzialnym.

184 322

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie peryskopu w którym można przeprowadzić przyłączenie komory grzejnej do korpusu peryskopu w szczególnie prosty sposób bez problemów z umieszczeniem i ustawienie, który ponadto będzie szczególnie zwarty i łatwy do zainstalowania.

W tym kontekście, dalszym szczególnym celem wynalazku jest opracowanie peryskopu w rodzaju wspomnianym wyżej, w którym elementy optyczne wzdłuż toru wiązki podczerwieni są zredukowane, tak że jest możliwe uzyskanie silniejszego sygnału.