PL183749B1 - Końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów - Google Patents

Abstract

1. Koncówka do nadmuchiwania opon pojazdów za posrednictwem ich zaworu nadmuchowego, majaca obudowa laczona ze zródlem cisnienia, a w niej otwór sprze- gajacy i trzon uruchamiajacy do wspólpracy z trzonem zamykajacym zaworu nadmu- chowego oraz elementy do przesuwania trzonu uruchamiajacego wzdluz osi otworu sprzegajacego, znamienny tym, ze ele- mentem posuwu trzonu uruchamiajacego (40, 142, 161) wzgledem obudowy (35), (134), (164) wzdluz osi (4) jest zamocowa- ny obrotowo wzgledem osi (4) obudowy (3 5 , 134, 164) sterownik (43, 140, 162) po- laczony poprzez mechanizm posuwu, z trzonem uruchamiajacym (40, 142, 161) majacym mechanizm sterujacy (51, 166) sprzegniety z mechanizmem posuwu. Fig. 5A PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest końcówka do nadmuchiwania opon rowerów, pojazdów samochodowych, mająca zastosowanie do łączenia z pompkami ręcznymi, nożnymi i elektrycznymi.

Ze względu na jasność będą cytowane pewne stosowane normy. W normie ISO nr 10475:1992(E) jest opisany gwint dla zaworów nadmuchowych opon pojazdów. Najbardziej stosowane gwinty są.oznaczone: 5V2 (DIN: Vg 5,2), który ma średnicę nominalną 5,2 mm i skok 1,058 mm oraz 8V1 (DIN: Vg 8), który ma średnicę nominalną 7,7 mm i skok 0,794 mm, odpowiednio. Te typy gwintów są stosowane w typach zaworów Dunlop-Woods, Sclaverand lub Schrader. Ostatni wymieniony typ zaworów jest często stosowany w popularnych samochodach, gdzie trzpień rdzenia obciążonego sprężyną w rdzeniu zaworu musi być trzymany wciśnięty dla przygotowania przelotu powietrza podczas pompowania opony. W tym celu końcówka zaworowa musi być wyposażony w odpowiednie środki, które mogą służyć temu celowi. Ponadto odpowiednie środki, np. zawór zwrotny lub temu podobne, muszą być stosowane dla zapewnienia, że uniknięto strat powietrza, gdy uruchamiany jest trzpień rdzenia zaworu. Zawór Sclaverand ma - podobnie jak zawór Dunlop-Woods - wyróżniającą

183 749 cechę, że jego trzpień rdzenia jest otwierany wyłącznie ciśnieniem powietrza. Konieczne ciśnienie powietrza dla otwierania zaworu Sclaverand wynosi do 16 bar i zawór jest przeważnie stosowany w połączeniu z oponami wysokociśnieniowymi o ciśnieniu do 16 bar. Ciśnienie otwarcia dla zaworu Dunlop-Woods wynosi w przybliżeniu 4 bar, co zapewnia łatwiejsze otwieranie go.

Znane końcówki (np. z opisu patentowego GB-B-977, 139) mogą być łączone tylko z zaworami typu Dunlop-Woods i/lub zaworami typu Sclaverand lub zaworami typu Schrader.

Znana końcówka dla zaworu Schrader jest tego typu, że tulejka gumowa jest mocno zaciskana na korpusie za pomocą dźwigni, która ściska wzdłużnie tulejkę gumową. W konsekwencji tulejka gumowa jest zaciskana promieniowo na korpusie. Ze względu na różne średnice zaworów, konieczne jest aby wyposażenie pomocnicze (nakrętka) było nakręcane na lub odkręcane z gwintu zaworu dla wyprzedzającego zmniejszenia lub zwiększenia średnicy wewnętrznej, aby zapewnić ustalenie połączenia między końcówką zaworową a zaworami o innych średnicach. Części luźne mogą zaginąć i mogą poluźnić się gdy są stosowane, jeśli wąż pompy jest obracany, a więc połączenie może już nie być powietrznoszczelne. Wadą tego typu łącznika jest to, że użytkownik musi użyć dużo wysiłku gdy stosuje dźwignię.

Opis patentowy GB-B-15 99 304 pokazuje uniwersalną końcówkę zaworową, która może być nakręcana na wszystkie typy zaworów. Gwint odpowiadający 8V1 utrzymuje także tulejkę w swym położeniu. Tulejka ma gwint wewnętrzny odpowiadający 5V2 dla zaworów Sclaverand lub Dunlop-Woods. Trzpień rdzenia zaworu Schrader jest otwierany mechanicznie za pomocą trzonu nieruchomego. Wadą tego typu końcówki jest to, że tulejka z gwintem 5V2 musi być usunięta przed połączeniem z zaworem Schrader, a także tulejka musi być ponownie zamontowana przed połączeniem z zaworem Dunlop-Woods lub Sclaverand. Także w tym przypadku są stosowane części luźne. Mogą one zaginąć lub poluźnić się gdy są stosowane, jeśli wąż pompy jest obracany, dając w wyniku nieszczelne połączenie.

Z opisu patentowego DE-B 38 19 771 znana jest końcówka uniwersalna na pompie ręcznej z dwoma otworami sprzęgającymi: jednym dla zaworów Dunlop-Woods i Sclaverand, a drugi dla zaworów Schrader, których trzpień rdzenia jest otwierany mechanicznie. Wadą tego sposobu jest po pierwsze, że końcówka nie może być mocowana do zaworu, a po drugie, że może ona być stosowana tylko w pewnej pozycji, gdy otwór sprzęgający jest skierowany prawie pionowo w górę i w końcu, że użytkownik musi stwierdzić który z tych dwóch otworów zastosować do określonego zaworu. Dlatego ten stan techniki wykazał brak zainteresowania, podczas gdy jest to istotne, aby użytkownik mógł stosować końcówkę bez studiowania typu zaworu, instrukcji obsługi i decydowania który typ zaworu powinien być stosowany, a potem obracania koła z zaworem do poprawnej, skierowanej w górę pozycji do łączenia danego zaworu.

Z opisu patentowego US-A-2 025 067 znany jest sprzęg, w którym rurki o różnej średnicy mogą być sprzęgane z pasującymi średnicami w rurce. Ten stan techniki jest przewidziany do mocowania z rurkami bez gwintów i osiowe przesunięcie każdego uszczelnienia nie jest decydujące. Ten rodzaj sprzęgu jest pomyślany dla urządzeń do napełniania zbiorników. Uszczelki stosowane do uszczelnienia złączki są zasadniczo kształtu grzybkowego z trzonem grzybka umieszczonym pomiędzy trapezowymi ściankami łącznika, pozwalając dzięki temu aby półkoliste uszczelnienie było dociskane do dysz bez gwintów. Stosowanie rurki gwintowanej w takiej uszczelce zniszczyłoby uszczelkę po niewielu połączeniach.

Inny znany uniwersalny typ zaworu, który oczywiście nie istnieje w literaturze patentowej, jest tego samego typu jak ten z wyżej wymienionego opisu patentowego GB-B-15 99 304. Ta tulejka gumowa składa się z dwóch przyległych części o różnej średnicy i długości, pasujących na gwinty 5V2 i 8V3, odpowiednio. Możliwe jest zamontowanie środków, wzdłużnie, blisko przestawianych na osi otworów, które mogą otwierać trzpień rdzenia zaworu Schrader. Wadą tego sprzęgania jest częściowo to, że do ustalenia połączenia (rozłączenia) stosownych typów zaworów muszą być użyte obydwie ręce, a częściowo to, że tulejka gumowa musi być wyjęta z obudowy i obrócona odwrotnie aby dokonać połączenia zaworów o różnych możliwych typach gwintów, tak aby miejsce sprzęgania lub łączonego zaworu było zawsze ustawione najbliżej wlotu otworu sprzęgającego. Także trzon, który otwiera mecha4

183 749 nicznie zawór Schrader musi być obrócony w wyżej wymienionej operacji. Jest to problem dla zwykłego użytkownika, ponieważ obydwa środki muszą być ustawione właściwie względem siebie w celu umożliwienia połączenia z zaworem: łącznie istnieją cztery możliwości do wyboru który może być dokonany właściwie tylko wówczas, gdy dostępna jest instrukcja obsługi. Niezależnie od tego, wyżej wymienione środki mogą poluźnić się lub zagubić przy wyżej wymienionej operacji.

Z opisu WO-A-92/22448 znane jest zapewnienie uszczelnienia, które jest umieszczone na jednym poziomie, a z opisu patentowego GB-B-997.139 znana jest końcówka zaworowa sterowana krzywką dźwigniową. Wspólnie dla obydwu powołań stanu techniki jest to, że mogą one być stosowane razem z zaworem Schrader i że ani zawory typu Sclaverand ani zawory typu Dunlop-Woods nie mogą być obsłużone tym typem końcówki, ponieważ uszczelnienie pokazuje tylko złączkę o jednej średnicy, np. zawór Schrader.

Nadmuchiwanie opony jest problemem dla wielu ludzi, zwłaszcza jeśli opony mają różne typy zaworów, a tylko jeden rodzaj pompy musi być stosowany. Ten przypadek występuje w większości gospodarstw domowych. Celem wynalazku jest stworzenie końcówki zaworowej, która ma przesuwalny trzon uruchamiający do współpracy z środkowym dociskanym siłą sprężyny trzpieniem rdzenia zaworu nadmuchowego takiego jak zawór Schrader i który pasuje do wszystkich obecnych typów zaworów i jest łatwy w obsłudze, jest ekonomiczny i ma możliwość automatycznego przystosowania się do danego zaworu. Powinno być także możliwe stosowanie tego łącznika z istniejącymi pompami.

Istnieją typy trzpieni rdzeni, które nie mogą być otwierane za pomocą ciśnienia powietrza zwykłej pompki rowerowej (np. maks. 10 bar). Połączenie może być wykonane łatwo i wygodnie przy użyciu trzona uruchamiającego umieszczonego na przedłużeniu i współosiowo z osią obudowy łącznika, który jest przemieszczany przez przesunięcie wzdłużne z pozycji najdalszej od wlotu otworu sprzęgającego końcówka (fig. 4A) do pozycji najbliższej wlotu otworu sprzęgającego końcówka (fig. 4B) aby uruchomić głowicę trzpienia środkowego rdzenia zaworu nadmuchowego. Dzięki temu wykonaniu, konieczna siła pompowania jest znacznie niższa, gdy ma być nadmuchiwanie zaworem Schrader, ponieważ nie jest stosowane żadne ciśnienie powietrza do otwarcia zaworu. Dlatego nadmuchiwanie może być wykonywane zwykłą pompką rowerową.

Jako środek przesuwania trzona uruchamiającego w obudowie z pozycji biernej do pozycji czynnej, trzon uruchamiający jest sterowany pokrętłem sterującym, które może być zintegrowane w trzonie uruchamiającym do sterowania trzonem uruchamiającym i pokrętło sterujące jest przymocowane obrotowo do obudowy współosiowo z trzonem uruchamiającym i współśrodkowo obejmujące go z mechanizmami posuwowymi, które współpracują z odpowiednimi mechanizmami posuwowymi trzonu uruchamiającego, który jest przymocowany do obudowy swobodnie obrotowo, ale przesuwnie, aby zapewnić swobodne obrotowe, wzdłużne przesuwanie z pozycji nieaktywnej (fig. 4A) do pozycji aktywnej (fig. 4B). Pokrętło sterujące może być przymocowane obrotowo do obudowy współosiowo z trzonem uruchamiającym i współśrodkowo obejmuje go i ma cylinder, który przy odpowiednich posuwach sięga pomiędzy obudową a trzonem uruchamiającym, który jest ruchomo przymocowany do pokrętła sterującego, które może przesuwać się w cylindrze i stosować mechanizmy posuwowe do sięgania pomiędzy szczelinami cylindra a odpowiednimi mechanizmami posuwowymi w obudowie do przesuwania wzdłużnego trzona uruchamiającego z pozycji nieaktywnej (fig. 5) do pozycji aktywnej (fig. 5B).

W dalszym wykonaniu, pokrętło sterujące jest połączone z trzonem uruchamiającym dla sterowania trzonem uruchamiającym i pokrętło sterujące jest przymocowane obrotowo do tłoka współosiowo z trzonem uruchamiającym i współśrodkowo obejmuje go i ma mechanizmy posuwowe, które współpracują w odpowiednimi mechanizmami posuwowymi trzona uruchamiającego, który jest przymocowany przesuwnie do tłoka aby przesuwać wzdłużnie trzon uruchamiający z pozycji nieaktywnej (fig. 9A) do pozycji aktywnej (fig, 9B). Pokrętło sterujące może być obrotowo przymocowane do tłoka współosiowo z trzonem uruchamiającym i współśrodkowo obejmuje go. Pokrętło sterujące ma cylinder, który z odpowiednimi środkami prowadzącymi sięga pomiędzy tłokiem a trzonem uruchamiającym i który może być

183 749 poruszany w cylindrze i sięgać występami poprzez szczeliny w cylindrze i w odpowiednich środkach posuwowych w tłoku dla przesuwania wzdłużnego trzona uruchamiającego z pozycji nieaktywnej do pozycji aktywnej.

Łącznik do zaworów nadmuchowych opon pojazdów składa się z obudowy połączonej ze źródłem ciśnienia, korzystnie pompą ręczną lub nożną, z otworem sprzęgającym o średnicy opowiadającej średnicy zaworu, z którym jest połączony, przy czym otwór sprzęgający jest wyposażony w środek mocujący do zamocowania na zaworze i środki uszczelniające o różnych rozmiarach, wykonanie wynalazku jest zapewnione przez fakt, że środki uszczelniające są umieszczone normalnie współosiowo z osią środkową obudowy, w obudowie za otworem sprzęgającym i są ustalone na co najmniej dwóch równoległych poziomach indywidualnych, przy czym średnica wewnętrzna środków uszczelniających w przybliżeniu odpowiada średnicy zewnętrznej zaworu, z którym łącznik jest właśnie połączony, gdy to ma zastosowanie, środek uszczelniający, który jest najbliżej wlotu otworu sprzęgającego w obudowie ma największą średnicę wewnętrzną, podczas gdy środek uszczelniający, który jest najdalej od wlotu otworu sprzęgającego w obudowie ma najmniejszą średnicę wewnętrzną, a średnice pomiędzy tymi skrajnościami są w odpowiednich nieciągłych odległościach pomiędzy skrajnościami. Miejsce sprzęgania na zaworze, który ma być połączony, jest ustalane względem powierzchni uszczelniającej na środku uszczelniającym w otworze sprzęgającym danego zaworu. Łącznik ma tylko jeden otwór sprzęgający. Stosowanie go jest dlatego proste, nawet bez instrukcji obsługi, a luźne złączki są zbędne. Dlatego łączenie może być zawsze realizowane w tylko jednej operacji.

Środkiem mocującym może być tuleja obrotowa osadzona na obudowie, która jest wyposażona w gwint w otworze sprzęgającym, który pasuje do odpowiednich zaworów i który jest uszczelniany środkiem uszczelniającym względem obudowy końcówki, który jest najdalszy od otworu sprzęgającego w obudowie łącznika. Końcówka może być ustawiana tutaj na zaworze z połączeniem powietrznoszczelnym, które nie staje się nieszczelne, gdy wąż łączący jest obracany. Ponadto mocowanie jest dokonywane szybko bez zastosowania dużej siły. Łączenie (rozłączanie) łącznika może być dokonywane przy użyciu tylko jednej ręki.

Aby zmniejszyć zużycie powierzchni uszczelniającej uszczelki w obudowie, a także zmniejszyć siłę za pomocą której tuleja obrotowa musi być obracana, a ponadto aby zapewnić niezawodne uszczelnienie względem zaworów z gwintem 5V2, najbardziej wewnętrzny gwint może być zapewniony przez tulejkę z gwintem 5V2, przy czym tulejka ta jest osadzona i nieznacznie wzdłużnie przesuwna w stożkowym wyfrezowaniu w obrotowej tulejce sprzęgającej i jest sprzęgnięta obrotowo z tulejką sprzęgającą za pomocą zestawu żeber, które są rozstawione wokół obwodu tulejki i które są zazębione w odpowiadających im rowkach w tulejce sprzęgającej, przy czym środki uszczelniające spoczywają na stopniowanym wyfrezowaniu. Zapewnia to, że siły tarcia nie występują pomiędzy uszczelką a tulejką sprzęgającą podczas głównej części jej mocowania i odkręcania, podczas gdy tulejka sprzęgająca dociąga obudową łącznika i jej uszczelkę do zaworu podczas zaciskania. Zaciskanie następuje względem rdzenia gwintu zaworu i jest ustalane jako wynik zmniejszonego promienia wewnętrznej części uszczelki.

W celu umożliwienia stosowania końcówki na zaworze typu Sclaverand, który nie jest znormalizowany, tj., pewne zwoje gwintu są usunięte tworząc dwie równoległe powierzchnie sieczne na każdej stronie zaworu typu Sclaverand, sugerowany jest dalszy rozwój o tulejkę wewnętrzną, przy czym tulejka wewnętrzna porusza się w podciętym rowku w obudowie zaworu. Taki zawór typu Sclaverand nie może być dociśnięty do środka uszczelniającego i sprężone powietrze będzie usiłowało wydostać się poprzez otwory powierzchni siecznych. Przez poruszanie się w podciętym rowku tulejka będzie dociskana do niego gdy mocuje się końcówkę na zaworze.

W związku z łączeniem (rozłączaniem) tylko jedną ręką końcówka jest wyposażona w gwint tymczasowy, tworzony przez dociśnięcie np. gumowej tulejki do istniejącego gwintu zaworu, co oznacza, że środek mocujący i środek uszczelniający w znany sposób składa się z tulejki z odkształcalnego materiału umieszczonej w obudowie, korzystnie materiału typu gumowego ukształtowanego podobnie jak “H. Blisko zaworu i tulejki gumowej zamontowa6

183 749 ny jest tłok, który ma dwa położenia skrajne ustalające ściśnięcie wzdłużne i zwolnienie tulejki gumowej, a także dźwignia do uruchamiania tłoka, przy czym oś dźwigni jest umieszczona prostopadle do osi środkowej i współśrodkowo z nią i że dźwignia do uruchamiania tłoka jest obracana z pozycji tworzącej kąt ψ z osią środkową do pozycji prawie prostopadłej do osi środkowej, a środek blokujący dźwigni współdziała razem z odpowiadającym środkiem blokującym obudowy, przy czym środek blokujący dźwigni jest, na przykład, zapewniony w konstrukcji dźwigni. W specjalnie korzystnym wykonaniu zastosowane jest ramię reakcyjne do przejmowania sił reakcji powstających od ruchu dźwigni pomiędzy dwoma pozycjami. Zapewnia to niezawodne zabezpieczenie i proste działanie.

Z tym wykonaniem końcówki możliwe jest mocowanie jej przy użyciu tylko jednej ręki, ponieważ dźwignia jest sprowadzana w dół do swojej pozycji blokowania przez proste ściśnięcie dźwigni i ramienia reakcyjnego równolegle do połączenia węża na obudowie łącznika. Przez to działanie tłok jest dociskany do tulejki gumowej, która jest mocno zaciskana promieniowo na danym zaworze.

W ulepszonym wykonaniu końcówki, na tulei gumowej znajduje się co najmniej jedno nacięcie w kształcie V na obwodzie prostopadłym do osi środkowej blisko części dociskanych do gwintu zaworu. Przez takie nacięcia tulejka gumowa jest przygotowana do wywierania największej siły promieniowej na gwint dokładnie tam gdzie są nacięcia i użytkownik łącznika zaworowego będzie doświadczał łagodnej pracy dźwigni. W celu dalszego wsparcia tego celu i mocowania łącznika zaworowego nawet przy wysokich ciśnieniach sugeruje się aby korzystnie ukształtowany toroidalnie pierścień był umieszczany w nacięciach, zwiększając przez to wywierane siły promieniowe.

Wykonanie z dźwignią jest przeznaczone do łączenia (rozłączania) bez momentu zginania, ponieważ zawór nie może przenosić jakiegokolwiek momentu zginającego od łączenia (rozłączania). Możliwe jest łączenie prawie wszystkich zaworów, ponieważ taki typ końcówki może otwierać trzpień rdzenia w takim zaworze Schrader, który jest otwierany przy ciśnieniu powietrza w przybliżeniu 5-6 bar. Ciśnienie powietrza w wężu pompy ma taką samą wielkość jak wówczas, gdy nadmuchiwana jest opona wysokociśnieniowa zaopatrzona w zawór Sclaverand. Jest to optymalnie osiągane przy zastosowaniu wysokociśnieniowej pompy rowerowej ręcznej lub nożnej.

Zawór Schrader ma największą zewnętrzną średnicę gwintu zewnętrznego (typ gwintu ISO 4570/3 8V1, ISO 10475:1992-12V 1 odpowiednio) i miejsce sprzęgania jest najbliższe otworu sprzęgającego. Rdzenie Dunlop-Woods i zawory Sclaverand mają ten sam typ gwintu, w którym średnica zewnętrzna gwintu zewnętrznego (typ gwintu ISO 4750/2 5V2) jest mniejsza niż średnica wewnętrzna gwintu wewnętrznego 8V1. Dlatego możliwe jest aby typ rdzenia Dunlop-Woods i typ zaworu Sclaverand mogły obydwa przejść miejsce sprzęgania gwintów bVl i gwintów 12V1. W konsekwencji miejsce sprzęgania gwintu 5V2 jest najdalsze od wlotu otworu sprzęgającego. Gwint 5V2 rdzenia Dunlop-Woods (zarówno typu który jest znormalizowany w DIN jak i typu, który w języku codziennym jest nazywany “zaworem kulowym) wystaje dostatecznie poza nakrętkę 8V1, która utrzymuje rdzeń w korpusie i którego średnica zewnętrzna jest mniejsza niż średnica wewnętrzna gwintu wewnętrznego dla gwintu 12V1 w tulejce. Dlatego istnieje wystarczająca przestrzeń dla co najmniej dwóch typów gwintu, każdego z odpowiednim pierścieniem uszczelniającym. To samo dotyczy połączenia zaciskającego, według wynalazku, w którym łącznik jest ściskany dla utworzenia gwintu tymczasowego. Wymieniona nakrętka 8V1 nie może przechodzić przez miejsce sprzęgania zaworu Schrader. Jest tak ze względu na fakt, że średnica zewnętrzna wymienionej nakrętki jest większa niż średnica największego otworu w tulejce gumowej (średnica zewnętrzna gwintu zewnętrznego 8V1). Początek miejsca sprzęgania gwintu 5V2 jest w pewnej odległości od wlotu otworu sprzęgającego. Ponieważ obciążenie na połączeniu jest niskie, konieczne jest wykorzystanie całej długości gwintu wewnętrznego, skoro ogólnie akceptowana zasada mówi o 0,8 x rozmiar zewnętrznego gwintu sprzęganego. Reguła ta jest oparta na konstrukcjach mechanicznych, które są wysoko obciążone i gdzie gwint jest dokręcany za pomocą klucza. Dlatego możliwe jest, że miejsce sprzęgania gwintu 5V2 jest poza miejscem sprzęgania gwintu 8V1.

183 749

Istota wynalazku, którym jest końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów za pośrednictwem ich zaworu nadmuchowego, mająca obudowę łączoną ze źródłem ciśnienia, a w niej otwór sprzęgający i trzon uruchamiający do współpracy z trzonem zamykającym zaworu nadmuchowego oraz elementy do przesuwania trzonu uruchamiającego wzdłuż otworu sprzęgającego, polega na tym, że elementem posuwu trzonu uruchamiającego względem obudowy wzdłuż osi jest zamocowany obrotowo względem tej osi obudowy sterownik, połączony przez mechanizm posuwu z trzonem uruchamiającym, mającym mechanizm sterujący sprzęgnięty z mechanizmem posuwu.

Korzystnym jest, gdy sterownikiem jest pokrętło.

Korzystnym jest także, gdy mechanizmem posuwu jest mechanizm śrubowy, przy czym sterownik ma gwint wewnętrzny, zaś odpowiadający mu gwint zewnętrzny ma trzon uruchamiający.

Korzystnym jest też, gdy mechanizmem posuwu jest usytuowany w obudowie wewnętrzny gwint oraz sprzężony ze sterownikiem cylinder, mający dwa wzdłużne wycięcia, z których każde ma naprzemianległe wycięcia, poza tym jedno wzdłużne wycięcie jest otwarte w jednej strony.

Poza tym korzystnym jest, gdy mechanizmem sterującym są rowki w obudowie, w których przesuwają się płetwy trzonu uruchamiającego.

Korzystnym jest ponadto, gdy mechanizmem sterującym są występy trzonu uruchamiającego, usytuowane w szczelinach i gwincie obudowy.

Dodatkowo korzystnym jest, gdy sterownik zamocowany jest do obudowy za pomocą uchwytów obudowy z występem wewnętrznym w pokrętle.

Zwłaszcza korzystnym jest, gdy sterownik jest zamocowany do obudowy za pomocą haków uchwytowych w rowku obudowy.

Szczególnie korzystnym jest, gdy sterownik ma promieniowe, wewnętrzne wgłębienie, otaczające odpowiadający mu występ.

Przedmiot wynalazku, w przykładowym wykonaniu, uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym:

na fig. 1 przedstawiono końcówkę w pierwszym wykonaniu połączonym z wężem (wysokiego ciśnienia) pompy nożnej, gdzie łącznik jest nakręcony na zawór i zawór typu Schrader może być otwierany ciśnieniem powietrza;

na fig. 2A przedstawiono końcówkę według fig. 1 w drugim wykonaniu, gdzie tulejka z gwintem 5V2 i uszczelką zaworu Schrader może przesuwać się równolegle do osi;

na fig. 2B przedstawienie szczegółów końcówki według fig 2A, (przekrój A-A); na fig. 3 przedstawiono końcówkę według fig. 2 w trzecim wykonaniu przeznaczoną do stosowania na zaworze Sclaverand, który nie jest według normy ISO;

na fig, 4A,B przedstawiono końcówkę według fig. 1, w czwartym wykonaniu, gdzie sprzęg jest nakręcony na zawór i zawór Schrader może być otwierany mechanicznie za pomocą trzona, gdzie mechanizm posuwu trzona jest zbudowany z gwintem i gdzie trzon jest pokazany w górnej i dolnej pozycji odpowiednio;

na fig. 5A,B przestawiono końcówkę według fig. 4A, 4B, w piątym wykonaniu, i gdzie mechanizm posuwu trzona jest zbudowany z dużym skokiem gwintu i gdzie trzon jest pokazany w górnej i dolnej pozycji, odpowiednio;

na fig. 6 przedstawiono szczegóły końcówki według fig. 5A (przekrój X-X) i fig. 5B (przekrój Y-Y);

na fig. 7 przedstawiono cylinder posuwowy wykonania według fig 5A, 5B (przekrój Z-Z); na fig. 8 przedstawiono końcówkę w dziewiątym wykonaniu połączonym z wężem (wysokiego ciśnienia) pompy nożnej, gdzie końcówka jest zaciśnięta na zaworze i zawór Schrader może być otwierany ciśnieniem powietrza;

na fig. 9A,B przedstawiono końcówkę w dziesiątym wykonaniu, która jest dalszym rozwinięciem wykonania z fig. 5, gdzie końcówka jest połączona w wężem pompy nożnej i gdzie końcówka jest zaciśnięta na zaworze, z zawór Schrader może być otwierany mechanicznie za pomocą ruchomego trzona, który jest odpowiednio w górnej i dolnej pozycji;

183 749 na fig. 9C uwidoczniono przekrój A-A według fig. 9 A odpowiadający przekrojowi B-B według fig. 9B - nieistotne szczegóły nie są pokazane.

Chociaż figury 1, 2A, 2B, 3 i 8 nie pokazują trzonu uruchamiającego, są one użyteczne pokazując pewne szczegóły uszczelnień i mocowań (fig. 1, 2A, 2B, 3), które mogą być lub są włączone do wykonań figur 4 do 6; a pewne szczegóły dźwigni (fig. 8), odpowiednio, wykonań z fig. 9A, 9B, 9C.

Na figurze 1 tuleja 6 wokół otworu sprzęgającego 5 jest wyposażona w gwinty ISO dwóch typów: 5V2 7 rozpoczynający się najdalej od wlotu 8 otworu sprzęgającego 5 i 8V1 9 rozpoczynający się przy wyżej wymienionym wlocie. Przy łączeniu (rozłączaniu), tuleja 6 jest obracana dookoła i jest utrzymywana w rowkach 11 obudowy 3 za pomocą haczyków uchwytowych 10. Uszczelki 12 i 13 są dociskane do gwintów typu 5V2 i 8V1. Uszczelka 12 uszczelnia także miejsce połączenia 14 pomiędzy obudową 3 a tuleją 6, gdy łącznik jest stosowany na zaworze Schrader. Na dole tulei 6 znajduje się stożek 15.

Figura 2A pokazuje drugie wykonanie. Obudowa 190 jest wyposażona w tuleję sprzęgającą 191, która swobodnie i bez tarcia może obracać się dookoła obudowy 190 na skutek małego luzu b pomiędzy uszczelką 192 a tulejką 193 razem z tuleją łącznika 191. Uszczelka 194 zaworu Schrader jest umieszczona swobodnie w tulei łącznika 191, na gwincie 8V1 195. Tulejka 193 z gwintem 5V2 jest nieprzymocowana ale ruchoma wzdłużnie w wyfrezowaniu stożkowym 202 w tulei łącznika 191. Obydwie mogą być przesuwane równolegle z osią zaworu. Uszczelka 200 jest osadzona w wyfrezowaniu stopniowym 201 w obudowie 190 z częścią zewnętrzną 102, która uszczelnia także miejsce połączenia pomiędzy obudową 190 a tuleją łącznika 191. Tulejka 193 może obracać się razem z tuleją łącznika 191 jako że jest wyposażona w co najmniej dwa żebra 196, które pasują w odpowiadające rowki 197 (fig. 2B) w tulei łącznika 191. Gdy łączony jest zawór Dunlop-Woods lub Sclaverand, uszczelka 200 jest dociskana na średnicy wewnętrznej gwintu zaworu. Zawór zatrzymuje się na krawędzi 198 tak, że nakrętka zaworu Dunlop-Woods nie jest sama mocowana na dole 199 gwintu 8VI. Na górze uszczelka 200 na stopniowaną promieniowo, zmniejszoną średnicę.

Figura 3 przedstawia inną końcówkę przewidzianą do stosowania na zaworze Sclaverand, który nie jest według normy ISO. W zaworze takim pewne zwoje gwintu są usuwane tworząc przez to dwie równoległe powierzchnie sieczne na każdej stronie zaworu typu Sclaverand. Taki zawór typu Sclaverand nie może być dociskany do uszczelki 330 wyżej wymienionych końcówek zaworowych, ponieważ sprężone powietrze będzie usiłowało wydostać się poprzez otwory powierzchni siecznych. Tułają 340 jest przymocowana do obudowy 341 za pomocą rozłączalnych środków blokujących 339 sięgających do rowka zewnętrznego na obudowie 341 prostopadłego do osi środkowej. Uszczelka wewnętrzna 330 i uszczelka zewnętrzna 332 są umieszczone pomiędzy tulejką sprzęgającą 331 a obudową 341 względnie tuleją 330. Tulejką sprzęgającą 331 dociska się do podciętego rowka w obudowie 341, w obecności innego uszczelnienia 333 zamontowanego w podciętym rowku. Gdy montuje się końcówkę na zaworze, tulejka sprzęgająca porusza się w podciętym rowku w obudowie zaworu i jeśli zawór typu Sclaverand nie może być dociśnięty do uszczelnienia 330, powietrze będzie przechodziło do przestrzeni pomiędzy tulejkę sprzęgającą 331 a innym uszczelnieniem 333.

Figury 4A i 4B pokazują końcówkę według fig. 1, gdzie trzon 161 jest wbudowany w pokrętło 162, które jest utrzymywane w rowku 160 obudowy 164 za pomocą haków uchwytowych 163. Pokrętło 162 jest wyposażone w gwint wewnętrzny 165 o dużym skoku. Gdy pokrętło 162 jest obracane dookoła, trzon 161 jest przesuwany wzdłużnie na osi 4 wlotu 8 otworu sprzęgającego 5, ponieważ trzon 161 jest wyposażony w płetwy 166 biegnące w rowkach 167 tego otworu 5. Uszczelnienie jest wykonane z jedną uszczelką 168. Pokrętło 162 jest wykonane np. z .materiału elastomerowego. Trzon 161 jest pokazany na fig. 4A w pozycji górnej 18 i na fig. 4B w pozycji dolnej 32.

Na figurach 5A - 7 wąż pompy jest połączony z obudową 35 za pomocą zacisku pierścieniowego 2. Kąt a jest pomiędzy osią 36 zacisku pierścieniowego 2 a osią 4 wlotu 8 otworu sprzęgającego 5 wynosi np. 30°- 60°. Tuleja 6 z gwintem wewnętrznym i uszczelkąjest identyczna na fig. 1. Trzon 140 może poruszać się wzdłuż osi 4 otworu sprzęgającego 5 od pozycji 18 do pozycji 32, gdy pokrętło 43 jest obracane z pozycji 44 (fig. 5A)

183 749 do pozycji 45(fig. 5B) i na odwrót. Na dole pokrętło 43 jest wyposażone w promieniowy wewnętrzny, obracający się występ 46 otaczający odpowiadający łebek 47 i jest blokowany obrotowo w pozycji 44 i 45, gdy pokrętło 43 chwyta łebeb 47: patrz przekrój X-X (fig. 6). Cylinder 48 jest bezpośrednio połączony w pokrętłem 43. W cylindrze 48 są dwie szczeliny 49,

50, z których jedna 49 jest otwarta na stronie przeciwnej do pokrętła 43. Dwa okrągłe występy

51, 52 trzona 40 poruszają się całkowicie przeciwnie do siebie w szczelinach 49, 50. Na obydwu końcach szczeliny 49, 50 z osiami 53, 54, które są równoległe do osi 4, mają dwie szczeliny 55, 56, 57, 58, które są umieszczone całkowicie przeciwnie do siebie, przy czym osie 59, 60, 61, 62 leżą prostopadle do osi 53, 54. Szczeliny 55, 56, 57, 58 kończą się półkolami, których środek 63, 64, 65, 66 leży nieco dalej od najbliższej strony szczelin 49, 50 niż promień występów 51, 52. Ponadto występy 51, 52 poruszają się w gwincie wewnętrznym 67 otworu sprzęgającego 5. Skok gwintu 67 jest tak duży, że pokrętło 43 musi się obrócić tylko o w przybliżeniu 240° od pozycji 44 do 45 lub na odwrót. Gdy pokrętło 43 jest obracane, szczeliny 49, 50, 55, 56, 57, 58 popychają występy 51, w gwincie 67. Pokrętło 43 jest przymocowane na obudowie za pomocą uchwytów 68, które poruszają się poza występem wewnętrznym 69 w pokrętle. Wyżej wymieniona konstrukcja staje się powietrznoszczelna za pomocą uszczelki 70 na górze obudowy 35. Na bokach obudowy 35 w pozycjach 44 i 45 znajdują się symbole 71, 72, 73 typów zaworów, które mogą być łączone.

Na figurze 8 wąż pompy 1 jest połączony z tłokiem 76, który porusza się w obudowie 110, za pomocą pierścienia ’ zaciskowego 2. Korpus elastomerowy 78 z powierzchniami uszczelniającymi 79 (dla zaworu Dunlop-Woods i Sclaverand) i 80 (dla zaworu Schrader) jest ściskany przez tłok ruchomy 76 za pomocą dźwigni 102, która jest naciskana w dół od pozycji górnej 82 do pozycji 83, gdzie jest ona równoległa z osią 36 zacisku pierścieniowego 2. Dźwignia 102 obraca się wokół osi 85, która jest zamontowana w obudowie 110 i do której środek osi 107 jest prostopadły i który przecina oś środkową 4 wlotu S otworu sprzęgającego 5. Powierzchnia uszczelniająca 79 leży w odległości “a od wlotu 8 otworu sprzęgającego 5, podczas gdy powierzchnia uszczelniająca 80 przylega do niego. Obszar na środku elastomerowym 78 opiera się o tłok 76. Otwór 75 zasilania powietrzem tłoka ma średnicę, która jest nieco mniejsza niż średnica zewnętrzna gwintu zewnętrznego 5V2, tak aby zawór Sclaverand miał naturalny opór w swoim połączeniu. A więc miejsce sprzęgania gwintu 5V2 jest wokół gwintu 5V2.

Przy rozłączaniu dźwignia 102 jest zwalniana. Wraca ona teraz automatycznie do pozycji spoczynkowej 82, ponieważ korpus elastomerowy 78 powraca do stanu nienaprężonego. Jest to możliwe, ponieważ odległość powierzchni 118 od środka osi 107 jest większa niż odległość powierzchni 120 dźwigni 102 na górze 119 tłoka 76. Obrót dźwigni 102 zatrzymuje się, gdy powierzchnia płaska 120 dźwigni 102 zatrzyma się na płaskiej górze 119 tłoka. Góra dźwigni 102 jest w pozycji spoczynkowej 82 pod kątem ψ w przybliżeniu 45° względem osi zacisku pierścieniowego 2. Przy wlocie 8 otworu sprzęgającego 5, obudowa 110 jest wyposażona w stożek 15. który ułatwia montowanie łącznika uniwersalnego.

Na figurach 9A, 9B, 9C pokazują wykonanie, które jest połączeniem końcówki z fig. 8 i konstrukcji trzona z fig. 5A i 5B. Na figurze 9A trzon 142 jest pokazany w swojej pozycji górnej 18, a na fig. 9B w swojej pozycji dolnej 32. Konstrukcja trzona 142 i sposób jego pracy są takie same jak na fig, 5, z wyjątkiem tego, że jest on zamontowany na tłoku 138 za pomocą obrzeża 135 na dolnym końcu cylindra 136. Konstrukcja trzona staje się powietrznoszczelna za pomocą uszczelki 139 pomiędzy tłokiem 138 a cylindrem 136. Pokrętło 140 ma linię 141 wskazującą pozycje pokrętła 140. Symbole zaworu 71, 72 odpowiadają pozycji 18 trzona 142, a symbol 73 odpowiada pozycji 32 trzona 142, odpowiednio. Pokrętło 140 jest ustalane na symbolach 71, 72, 73, gdy tłok ma umieszczony w wybraniu 145 (fig. 9C) pokrętła 140 łebek 144: patrz przekrój A-A na fig. 9A i przekrój B-B na fig, 9B, odpowiednio. Także tutaj wlot 8 otworu sprzęgającego 5 ma oś 4. Dźwignia 102 ma kształt U, a wolne końce półek U mieszczą oś 85 dźwigni 102.

183 749

Fig. 9B

183 749

Fig. 9A

130142 134-^⁷’

A-A, B-B Fig. 9 C

183 749

183 749

X X

•32

Fig. 7

Fig. 5B

183 749

Fig. 4B

183 749

341

339

Fig.3

183 749

Fig. 2A Fig. 2B

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów za pośrednictwem ich zaworu nadmuchowego, mająca obudową łączoną ze źródłem ciśnienia, a w niej otwór sprzęgający i trzon uruchamiający do współpracy z trzonem zamykającym zaworu nadmuchowego oraz elementy do przesuwania trzonu uruchamiającego wzdłuż osi otworu sprzęgającego, znamienny tym, że elementem posuwu trzonu uruchamiającego (40,142,161) względem obudowy (35), (134), (164) wzdłuż osi (4) jest zamocowany obrotowo względem osi (4) obudowy (35, 134, 164) sterownik (43, 140, 162) połączony poprzez mechanizm posuwu, z trzonem uruchamiającym (40,142,161) mającym mechanizm sterujący (51,166) sprzęgnięty z mechanizmem posuwu.
2. 2. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że sterownikiem (43, 140, 162) jest pokrętło.
3. 3. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że mechanizmem posuwu jest mechanizm śrubowy, przy czym sterownik (162) ma gwint wewnętrzny (165), zaś odpowiadający mu gwint zewnętrzny ma trzon uruchamiający (161).
4. 4. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że mechanizmem posuwu jest usytuowany w obudowie (35) wewnętrzny gwint (67) oraz sprzężony z pokrętłem (43) cylinder (48), mający dwa wzdłużne wycięcia (49) i (50), z których każde ma naprzemianległe wycięcia (55, 56), (57,58), a wycięcie (49) jest otwarte z jednej strony.
5. 5. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że mechanizmem sterującym są rowki (167) w obudowie (164), w których przesuwają się płetwy (166) trzonu uruchamiającego (161).
6. 6. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że mechanizmem sterującym są występy (51 i 52) trzonu uruchamiającego (40) usytuowane w szczelinach (49), (50) i gwincie (67) obudowy (35).
7. 7. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że sterownik (43), zamocowany jest do obudowy (35), za pomocą uchwytów (68) obudowy (35) z występem wewnętrznym (69) w pokrętle (43).
8. 8. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że sterownik (162) jest zamocowany do obudowy (164) za pomocą haków uchwytowych (163) w rowku (160) obudowy (164).
9. 9. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że sterownik (43) ma promieniowe, wewnętrzne, wgłębienie (46) otaczające odpowiadający mu występ (47).