PL183502B1 - Sposób i system wykonywania przelewów pieniężnych pomiędzy kontami - Google Patents

Abstract

1 Sposób wykonywania przelewów pieniez- nych pomiedzy kontami, przy wykorzystaniu sieci komunikacyjnej, znamienny tym, ze pobiera sie (200, 222) pierwsze dane wejsciowe za pomoca terminala wejsciowego (22) i odszukuje sie (202, 222) na podstawie tych pierwszych danych rekord konta zródlowego, przy czym rekord konta zródlo- wego przechowuje sie w pierwszym glównym ukla- dzie komputerowym i oznacza sie rodzaj waluty w jakiej prowadzone jest konto zródlowe, nastepnie pobiera sie (212, 214, 216, 218) drugie dane wej- sciowe za pomoca terminala wejsciowego (22), które to drugie dane opisuja konto docelowe oraz sprawdza sie (512, 514, 516) waznosc konta doce- lowego, nastepnie pobiera sie (224) trzecie dane wejsciowe za pomoca terminala wejsciowego (22), które to trzecie dane odpowiadaja zadanej kwocie przelewu z konta zródlowego na konto docelowe, przy czym zadana kwote wprowadza sie w wybra- nym formacie przyporzadkowanym rodzajowi wa- luty konta zródlowego i konta docelowego, nastep- nie oblicza sie (610) calkowite obciazenie konta zródlowego, wyswietla sie (702) w wybranym for- macie calkowita kwote obciazenia i zada sie (702- 738) autoryzacji dla realizacji zadanego.................. FIG. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i system wykonywania przelewów pieniężnych pomiędzy kontami, występującymi w instytucjach finansowych, na rzecz księgi głównej lub kont klienta oraz elektronicznego przekazywania dochodów. Precyzując, przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób i system wykonywania takich transakcji w bezpieczny sposób i w czasie rzeczywistym.

Obecnie, przy zacierających się granicach międzynarodowych, coraz powszechniejszy staje się problem przenoszenia kapitału pomiędzy krajami lub pomiędzy kontami bankowymi. Stosowana dotychczas procedura wymaga skontaktowania się z instytucją finansową i żądania przewodowego przelewu (wire-transfer) kapitału do drugiej instytucji. Ten proces jest długotrwały, a jego ukończenie może zająć od kilku dni do dwóch tygodni. Ponadto, żądane przelewy często mogą dokonywać się w niespodziewany lub nieoczekiwany sposób. Nawet jeśli przelew odbędzie się w odpowiedni sposób, okazuje się czasem, że kapitały nie są prawidłowo obsługiwane przez instytucję je odbierające

W szczególności, sposób wykonania przelewu przewodowego może wymagać niezbędnych opóźnień przy wprowadzaniu, transmisji, autoryzacji i czynnościach egzekucyjnych wykonywanych przez jednostkę docelową.

Na przykład, ten sposób wymaga punktu do wprowadzania żądań, w celu zapewnienia informacji identyfikującej, która jest wprowadzana, a następnie przesyłana przez lokalną instytucję finansową, tak by mogła być potwierdzana i akceptowana przez macierzystą instytucję finansową klienta. W tym przypadku występuje kilka możliwości wystąpienia błędów, które mogą powodować opóźnienia w spełnieniu żądania klienta. Gdy wystąpią błędy, staje się wówczas niezbędna bezpośrednia interwencja i analiza.

Przelew kapitału pomiędzy krajami jest szczególnie skomplikowany. Na przykład, takie transakcje są poddane precyzyjnym regulacjom przez różne rządy. Tak więc, przy każdej próbie uproszczenia przelewu kapitału występuje potrzeba zapewnienia, że system będzie przestrzegał odpowiednich rządowych regulacji.

Kolejna komplikacja związana z międzynarodowymi przelewami kapitału jest związana z używaniem różnych walut. W szczególności, ponieważ przelewane fundusze powinny być w innej i walucie, niż ta używana w kraju instytucji przelewającej, konieczne jest, by punkt do wprowadzania żądań był świadomy kursu wymiany walut, korzystnie, przed wykonaniem transakcji. Jednakże, z reguły stawia to przed klientem wymóg przeliczania równoważnej wartości w zagranicznej walucie.

Większość konsumpcyjnych instytucji bankowych wykorzystuje sieć automatów bankowych ATM (automated teller machinę), które pozwalają na łatwe przelewy kapitału pomiędzy kontami. Umożliwiają one klientom wykonywania takich transakcji w czasie rzeczywistym (bez koniecznej zwłoki czasowej na załatwienie sprawy). Niektóre systemy wykorzystują obecnie sieci automatów bankowych ATM dla umożliwienia klientom korzystania z kont w jednym kraju, w czasie gdy znajdują się w innym kraju. Jednakże, te systemy nie zapewniają korzyści z umożliwienia klientowi wygodnego wykonywania przelewów kapitału z konta w jednym kraju na inne.

W związku z tym, istnieje potrzeba zapewnienia wygodniejszego i pewnego sposobu i systemu, przy pomocy których klienci mogą dokonywać przelewy pieniężne, w szczególności z przekroczeniem granic międzynarodowych i przy uwzględnieniu różnych walut. Precyzując, istnieje potrzeba dostarczenia systemu, który zapewnia wygodne i pewne przelewania kapitału przez klienta na inny rachunek. Z tym związana jest potrzeba zapewnienia wykonywania takich transakcji w przyjazny dla użytkownika i klarowny sposób.

Sposób wykonywania przelewów pieniężnych pomiędzy kontami, przy wykorzystaniu sieci komunikacyjnej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pobiera się pierwsze dane wejściowe za pomocą terminala wejściowego i odszukuje się na podstawie tych pierwszych danych rekord konta źródłowego, przy czym rekord konta źródłowego przechowuje się w pierwszym głównym układzie komputerowym i oznacza się rodzaj waluty w jakiej prowadzone jest konto źródłowe, następnie pobiera się drugie dane wejściowe za pomocą terminala wejściowego, które to drugie dane opisują konto docelowe oraz sprawdza się ważność konta docelowego, następnie pobiera się trzecie dane wejściowe za pomocą terminala wejściowego,

183 502 które to trzecie dane odpowiadają żądanej kwocie przelewu z konta źródłowego na konto docelowe, przy czym żądaną kwotę wprowadza się w wybranym formacie przyporządkowanym rodzajowi waluty konta źródłowego i konta docelowego, następnie oblicza się całkowite obciążenie konta źródłowego, wyświetla się w wybranym formacie całkowitą kwotę obciążenia i żąda się autoryzacji dla realizacji żądanego przelewu, następnie wysyła się elektroniczny komunikat zatwierdzający zapis na rzecz konta docelowego w wysokości żądanej kwoty po otrzymaniu autoryzacji dla realizacji żądanego przelewu i obciąża się konto źródłowe całkowitą kwotą obciążenia po otrzymaniu autoryzacji dla realizacji żądanego przelewu.

Korzystnym jest, ze wyznacza się kwotę wszelkich opłat związanych z procesem przelewu, przy czym opłaty te obejmują pierwszą opłatę pobieraną przez pierwszą instytucję finansową prowadzącą konto źródłowe i drugą opłatę pobieraną przez drugą instytucję finansową prowadzącą konto docelowe, a całkowita kwota obciążenia obejmuje kwotę żądanego przelewu i wszelkie kwoty związane z pierwszą i drugą opłatą.

Korzystnym jest, że stosuje się terminal wejściowy zawierający czytnik kart do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym.

Korzystnym jest, że pobiera się kod identyfikacyjny wprowadzony z terminala wejściowego i legalizuje się kod identyfikacyjny na podstawie rekordu konta źródłowego.

Korzystnym jest, że jako terminal wejściowy stosuje się automat bankowy.

Korzystnym jest, że wyznacza się równoważną wartość żądanej kwoty przelewu na podstawie aktualnego kursu wymiany waluty konta źródłowego i waluty konta docelowego, przy czym waluta konta źródłowego różni się od waluty konta docelowego.

Korzystnym jest, że wyświetla się opis waluty konta źródłowego i waluty konta docelowego.

Korzystnym jest, że jako terminal wejściowy stosuje się automat bankowy zaopatrzony w czytnik kart do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym, które to zakodowane dane obejmują numer wskazujący instytucję finansową, która wydała kartę odczytywaną przez czytnik, przy czym walutę konta źródłowego uzyskuje się z zakodowanych danych dla wskazania odpowiedniej pozycji w zapisanej tabeli instytucji finansowych.

Korzystnym jest, ze stosuje się terminal wejściowy zawierający komputer osobisty.

Korzystnym jest, że stosuje się terminal wejściowy dołączony do telefonicznych łączy komputerowych za pomocą których prowadzi się usługi bankowe.

System wykonywania przelewów pieniężnych pomiędzy kontami, poprzez sieć komunikacyjną zaopatrzony w terminal wejściowy i układy komputerowe, według wynalazku charakteryzuje się tym, że terminal wejściowy jest zaopatrzony w przynajmniej jedno urządzenie wejściowe oraz urządzenie wyświetlające i jest połączony z pierwszym głównym układem komputerowym poprzez pierwszą sieć komunikacyjną oraz z drugim głównym układem komputerowym poprzez drugą sieć komunikacyjną przy czym pierwszy główny układ komputerowy stanowi konto źródłowe, a drugi główny układ komputerowy stanowi konto docelowe. Ponadto terminal wejściowy jest przystosowany do doprowadzania pierwszych danych i porównywania z rekordem konta źródłowego przechowywanym w pierwszym głównym układzie komputerowym, który to rekord zawiera oznaczenie rodzaju waluty, w jakiej prowadzone jest konto źródłowe, ponadto terminal wejściowy jest przystosowany do doprowadzania drugich danych i porównywania z ważnym rekordem konta docelowego, który to rekord zawiera oznaczenie rodzaju waluty, w jakiej prowadzone jest konto docelowe, oraz terminal wejściowy jest przystosowany do doprowadzania trzecich danych przyporządkowanych żądanej kwocie przelewu z konta źródłowego na konto docelowe, przy czym żądana kwota jest wprowadzona w wybranym formacie odpowiadającym rodzajowi waluty konta źródłowego i konta docelowego. Ponadto terminal wejściowy jest zaopatrzony w przynajmniej jeden procesor obliczający całkowite obciążenie konta źródłowego, a urządzenie wyświetlające jest przystosowane do wyświetlania kwoty obciążenia w wybranym formacie i żądania upoważnienia do realizacji żądanego transferu, jak również do wysyłania elektronicznego komunikatu do drugiego głównego układu komputerowego upoważniającego do zapisu na rzecz konta docelo6

183 502 wego żądanej kwoty i do pierwszego głównego układu komputerowego, rozpoczynającego obciążanie konta źródłowego całkowitą kwotą obciążenia.

Korzystnym jest, że procesor jest przystosowany do wyznaczania kwoty wszelkich opłat związanych z procesem żądanego przelewu, przy czym w skład tych opłat wchodzi pierwsza opłata pobierana przez pierwszą instytucję finansową prowadzącą konto źródłowe i druga opłata pobierana przez drugą instytucję finansową prowadzącą konto docelowe, a ponadto kwota obciążenia obejmuje kwotę żądanego przelewu i wszelkie kwoty związane z pierwszą i drugą opłatą.

Korzystnym jest, że terminal wejściowy jest zaopatrzony w czytnik kart do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym.

Korzystnym jest, ze terminal wejściowy jest przystosowany do wprowadzania kodu identyfikacyjnego, pobieranego i poddawanego walidacji na podstawie rekordu konta źródłowego.

Korzystnym jest, że terminal wejściowy jest automatem bankowym.

Korzystnym jest, że urządzenie wyświetlające jest dostosowane do wyświetlania opisu waluty konta źródłowego i waluty konta docelowego.

Korzystnym jest, że terminal wejściowy jest automatem bankowym, który jest zaopatrzony w czytnik kart do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym, przy tym w skład tych zakodowanych danych wchodzi numer wskazujący instytucję finansową, która wydała kartę odczytywaną przez czytnik, a waluta konta źródłowego jest uzyskana przez użycie zakodowanych danych do wskazania pozycji w zapisanej tabeli instytucji finansowych.

Korzystnym jest, że terminal wejściowy jest zaopatrzony w komputer osobisty.

Korzystnym jest, że terminal wejściowy jest połączony z telefonicznym łączem komputerowym usług bankowych.

Sposób i system według wynalazku umożliwia natychmiastowy przelew kapitału na konto utrzymywane w jednostce tego samego lub innego banku przy użyciu terminala, takiego jak automat bankowy ATM, telefoniczne łącza komputerowe (home banking telephone), komputer osobisty, ogólnie dostępna sieć telefoniczna, lub tym podobne. System według wynalazku umożliwia przelew kapitału na konto, na podstawie informacji związanych z klientem, do których system ma automatyczny dostęp, zamiast konieczności ręcznego ich wprowadzania. Ponadto, system automatycznie oblicza odpowiedni kurs wymiany i opłaty, którymi zostaje obciążone konto oraz wyświetla te informacje klientowi, tak by użytkownik mógł zaakceptować, lub zrezygnować z transakcji. System analizuje też parametry przelewu dla zapewnienia, że przelew ten jest zgodny ze stosownymi regulacjami rządowymi. System umożliwia również użytkownikowi wyznaczenie sumy przelewu w walucie konta źródłowego, albo w walucie konta docelowego, dzięki czemu zwiększa się elastyczność systemu.

System jest przy tym łatwo zrozumiały i dostępny dla użytkowników, którzy nie mają specjalnego doświadczenia z użytkowaniem komputerów, lub przelewami przewodowymi.

Opracowany system ma liczne zabezpieczenia dla zapewnienia, że jedynie uprawnione osoby mają dostęp do kont i kapitału.

Przedmiot wynalazku zostanie bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy systemu według wynalazku, fig. 2 - schemat ilustrujący działanie różnych elementów systemu z fig. 1 przy przeprowadzaniu sposobu według wynalazku, fig. 3 - schemat blokowy przedstawiający elementy składowe terminala wejściowego obsługiwanego przez klienta, fig. 4 - schemat struktury oprogramowania terminala obsługiwanego przez klienta, fig. 5 - bardziej szczegółowy schemat struktury oprogramowania terminala obsługiwanego przez klienta, fig. 6 - sieć działań ilustrującą sposób według wynalazku, fig. 7 - sieć działań ilustrującą procedurę „wyboru ośrodka docelowego” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 8 - sieć działań ilustrującą procedurę „pobrania nazwy odbiorcy” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 9 - sieć działań ilustrującą procedurę „pobrania numeru konta odbiorcy” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 10 - sieć działań ilustrującą procedurę „pobrania waluty i kwoty przelewu” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 11 - sieć działań ilustrującą procedurę

183 502 „pobrania opisu” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 12 - sieć działań ilustrującą procedurę „podsumowania i potwierdzenia formatu wymiany (FX)/opłaty” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 13-1 i 13-2 - sieci działań ilustrujące procedurę „sprawdzenia odpowiedzi na komunikat” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, fig. 14 - sieć działań ilustrującą procedurę „obsłużenia błędów formatu wymiany (FX)/opłaty” według jednego z przykładów realizacji wynalazku, a fig. 15 przedstawia schemat blokowy systemu do realizacji przelewów regionalnych.

Na fig. 1 przedstawiono schemat blokowy pokazujący ogólny zarys systemu 20 według wynalazku. Transakcje przelewu są wykonywane w wyniku interakcji pomiędzy użytkownikiem i komputerowym terminalem wejściowym 22 do wprowadzania danych, na przykład za pośrednictwem telefonicznych łączy komputerowych za pośrednictwem których realizuje się usługi bankowe (home banking telephone), komputera osobistego lub automatu bankowego ATM. W korzystnym przykładzie realizacji, wspomniana interakcja odbywa się poprzez szereg komunikatów wyświetlanych użytkownikowi i różne odpowiedzi i żądania, które są wprowadzane przez użytkownika za pomocą odpowiedniego zespołu do wprowadzania danych, jak na przykład klawisze telefonu, klawiatura komputerowa czy ekran dotykowy.

Terminal wejściowy 22 komunikuje się ze źródłowym komputerem peryferyjnym FEP 24 (komputer FEP - front end processor Computer) poprzez szereg komunikatów elektronicznych. W tym przykładzie, źródłowy lokalny komputer FEP 24 jest sprzężony ze źródłowym systemem bankowym 26 i z odległym komputerem FEP 30 przez przełącznik sieci komunikacyjnej 28. Jak pokazano, oddalony komputer FEP 30 jest dołączony do docelowego systemu bankowego 32. Zgodnie z powyższym, różne komputery FEP i przełącznik sieci komunikacyjnej 28 razem zawierają sieć automatów bankowych ATM, do której dostęp może być zapewniony przez rożne rodzaje terminali do wprowadzania danych, na przykład przez automaty bankowe ATM. Każdy element tej sieci posiada odpowiednie zdolności przetwarzania danych, zapewniane na przykład przez jednostkę centralną CPU i związaną z nim pamięć. Na przykład, w korzystnym przykładzie realizacji wynalazku zastosowano kilka systemów komputerowych oferowanych przez STRATUS®.

Przy pomocy systemu pokazanego na fig. 1 i zgodnie z opisanym tutaj sposobem, możliwe jest żądanie przelewu kapitału ze źródłowego systemu bankowego 26 do docelowego systemu bankowego 32 znajdującego się w obrębie danego obszaru obsługiwanego przez aplikację. Przykład sposobu wykonywania takiej operacji jest ogólnie opisany w nawiązaniu do fig. 2.

Na fig. 2 zilustrowano współdziałanie różnych elementów systemu z fig. 1 w dziewiętnastu krokach procesowych według niniejszego wynalazku. Na fig. 2 każdy krok jest reprezentowany jako jeden wiersz, podczas gdy każdy element systemu jest reprezentowany przez jedną kolumnę. Elementy systemu aktywne w czasie danego kroku procesu są oznaczone poprzez zaczernioną kratkę.

W kroku 1, menu aplikacji jest wyświetlane na terminalu wejściowym po tym, jak użytkownik przejdzie przez różne ekranowe operacje wstępne, jak na przykład gdy prawidłowo wpisze własny osobisty numer identyfikacyjny PIN. Na podstawie informacji prezentowanych na wyświetlaczu użytkownik ma możliwość wykonania przelewu zgodnie z wynalazkiem. Po wybraniu tej opcji, w kroku 2 terminal żąda z lokalnego komputera FEP listy dostępnych ośrodków docelowych. W kroku 3, lista dostępnych ośrodków docelowych otrzymana z lokalnego komputera FEP jest wyświetlana na terminalu wejściowym. W tym momencie użytkownik wybiera jeden z docelowych ośrodków z tej listy. Korzystnie jest to realizowane poprzez wybór ośrodka docelowego z listy. Jeśli znajduje to zastosowanie dla wybranego ośrodka docelowego, wyświetlany jest ekran wyjaśniający, która część numeru konta może być wymagana, po czym użytkownik jest pytany o numer docelowego konta.

W kroku 4, terminal wysyła żądanie potwierdzenia konta do lokalnego komputera FEP w celu wyznaczenia, czy numer konta wprowadzony przez użytkownika odpowiada ważnemu kontu. W kroku 5, lokalny komputer FEP przesyła to żądanie do przełącznika sieciowego. Zgodnie z wybranym przez użytkownika docelowym ośrodkiem, sieć w kroku 6 przesyła to żądanie do odpowiedniego oddalonego komputera FEP. Następnie oddalony FEP komputer

183 502 sprawdza, czy żądany docelowy numer konta odpowiada walucie używanej dla konta docelowego. Alternatywnie, oddalony komputer FEP wysyła kod błędu wskazujący, ze żądane konto nie zostało znalezione lub nie akceptuje wywołania. Dzięki informacji o pochodzeniu wbudowanej w komunikat, przełącznik sieciowy w kroku 7 wysyła odpowiedź z powrotem do lokalnego komputera FEP. W kroku 8, lokalny komputer FEP przesyła odpowiedź do terminala użytkownika w celu wyświetlenia użytkownikowi odpowiednich informacji.

W kroku 9, odpowiedź z oddalonego komputera FEP jest wyświetlana użytkownikowi. Jeśli odpowiedź wskazuje, ze wystąpił błąd, użytkownikowi wyświetlana jest informacja o błędzie, a transakcja ulega zakończeniu. W przeciwnym przypadku, użytkownik jest proszony o wybór źródłowego konta dla przelewu. Jeśli waluty konta źródłowego i docelowego różnią się, użytkownik jest proszony o wybór waluty przelewu. Użytkownik jest również proszony o wprowadzenie wielkości przelewu. Użytkownik jest ponadto proszony o wprowadzenie opcjonalnej informacji, która towarzyszy przelewowi. Terminal następnie wyświetla podsumowanie informacji wprowadzonych przez użytkownika, po czym użytkownik jest proszony o potwierdzenie, czy wszystkie dane są w porządku. Jeśli użytkownik wskaże, że pewne szczegóły są niepoprawne, transakcja ulega zakończeniu, po czym zostaje wyświetlona informacja o zakończeniu tej transakcji.

W kroku 10, terminal wysyła do lokalnego komputera FEP komunikat żądający informacji o opłatach i wymianie międzynarodowej. W kroku 11, lokalny komputer FEP przesyła to żądanie do przełącznika sieciowego. Przełącznik sieci komunikacyjnej zwraca kurs wymiany walut lub kod błędu, gdy waluta źródłowa bądź docelowa nie jest obsługiwana przez system. Korzystnie, zwracana jest założona wartość, gdy waluta źródłowa i docelowa są takie same.

W kroku 12, jeśli odpowiedzią z przełącznika sieci komunikacyjnej jest kod błędu, lokalny komputer FEP wylicza opłatę za transakcję i sprawdza, czy wielkość przelewu jest w dopuszczalnych granicach. Lokalny komputer FEP zwraca następnie informację o wymianie i informację o opłacie (lub odpowiedni kod błędu) do terminala. W kroku 13, jeśli odpowiedź z lokalnego komputera FEP była informacją o błędzie, informacja ta jest wyświetlana użytkownikowi i transakcja ulega zakończeniu. W przeciwnym przypadku, terminal wyświetla wartość opłaty, oraz ewentualnie kurs wymiany i równoważność w innej walucie. Następnie użytkownik jest proszony o potwierdzenie, czy wykonać przelew. Jeśli użytkownik nie zechce wykonania przelewu, transakcja ulega zakończeniu, a informacja o tym jest wyświetlana na ekranie.

W przypadku zatwierdzenia przelewu przez użytkownika, w kroku 14 żądanie wykonania przelewu jest wysyłane do lokalnego komputera FEP. Lokalny komputer FEP sprawdza, czy źródłowe konto ma wystarczającą ilość funduszy, oraz czy nie są one w żaden sposób zablokowane. W przypadku nie przejścia przez weryfikację, lokalny komputer FEP zwraca do terminalu odpowiedni kod błędu, w wyniku czego zostaje wyświetlony odpowiedni komunikat o błędzie i transakcja ulega zakończeniu.

W przypadku pozytywnej weryfikacji, w kroku 15 lokalny komputer FEP wysyła informację o obciążeniu do konta źródłowego i przesyła żądanie wykonania przelewu do przełącznika sieciowego. Przełącznik sieci komunikacyjnej sprawdza następnie, czy kurs waluty jest wciąż ważny. Jeśli zaistnieje mało prawdopodobne zdarzenie, że kurs waluty nie jest już ważny, przełącznik sieciowy zwraca błąd do lokalnego komputera FEP w celu anulowania transakcji przy terminalu.

W kroku 16, jeśli zostały spełnione powyżej wspomniane warunki, przełącznik sieciowy przesyła żądanie wykonania przelewu do oddalonego komputera FEP. Oddalony komputer FEP następnie księguje sumę na rzecz konta beneficjanta. W przypadku poprawnego wykonania operacji, oddalony komputer FEP wysyła kod zakończenia do przełącznika sieciowego. W przeciwnym przypadku zwracany jest kod błędu.

W kroku 17, w przypadku odebrania kodu prawidłowego zakończenia, przełącznik sieciowy inicjuje odpowiednie rozliczenie pomiędzy dwoma ośrodkami poprzez wprowadzenie odpowiednich zapisów do kont rozliczeniowych centrali, oraz następnie zwraca kod zakończenia do lokalnego komputera FEP. W przeciwnym przypadku, przełącznik sieciowy zwraca

183 502 kod błędu, który odebrał od oddalonego komputera FEP. W kroku 18, jeśli został zwrócony kod błędu do lokalnego komputera FEP, zostaje cofnięty wysłany zapis obciążenia, oraz zwracany jest kod błędu do terminala. W przeciwnym przypadku zostaje zwrócony kod poprawnego zakończenia. W kroku 19, terminal wyświetla informację wskazującą sukces lub niepowodzenie transakcji.

Funkcje terminala wejściowego 22 do wprowadzania danych, pokazanego na fig. 1 może pełnić wiele różnych urządzeń. W korzystnym przykładzie realizacji wynalazku stosuje się określony rodzaj automatu bankowego ATM. Ten rodzaj automatu bankowego ATM jest tu określany jako obsługiwany przez użytkownika terminal CAT (CAT - customer activated terminal). W odróżnieniu od wielu innych urządzeń ATM pracujących przede wszystkim lub jedynie jako maszyny do wydawania pieniędzy, terminale CAT zapewnią realizację dużego zakresu usług bankowych. W ich skład wchodzą podstawowe usługi, takie jak wydawanie gotówki, obsługa depozytów i opłat, przelewy między kontami, informacje o stanie konta, spisy transakcji i zakup czeków podróżnych. Jak pokazano na fig. 3, obsługiwany przez użytkownika terminal CAT 40 zawiera struktury zasadniczo odpowiadające istniejącym w typowym automacie bankowym ATM, dla wykonywania wspomnianych fhnkcji. W skład standardowych struktur wchodzą: czytnik kart magnetycznych 48 do odczytu informacji zapisanych na karcie klienta, przechowalnia 52 do przechowywania depozytów i kopert z opłatami, mechanizm do wydawania gotówki 44 oraz drukarka (nie pokazana). W skład wewnętrznych komponentów wchodzi procesor 42 i urządzenie komunikacyjne 50 zapewniające łączność danych z systemem peryferyjnym 54. Zapewniona jest również pamięć sprzężona z procesorem 42 w celu umożliwienia, by terminal CAT 40 działał w opisany sposób.

Terminal CAT 40 wykorzystuje bardziej zaawansowane struktury w porównaniu z klasycznymi urządzeniami ATM. Na przykład, głównym interfejsem użytkownika jest dynamiczny ekran dotykowy 46 wykorzystujący kolorową grafikę. Ten interfejs jest bardziej uniwersalny niz w przypadku większości urządzeń ATM, ponieważ ma możliwość łatwej rekonfiguracji. Pozwala to, by terminal CAT 40 mógł łatwo dostosowywać się do nowych funkcji. Ponadto, zapewniony jest interaktywny wyświetlacz, w którym klawisze i przyciski są zastąpione obrazkami w postaci przyjemnych trójwymiarowych obiektów.

Terminal CAT 40 jest zastosowany zgodnie z wynalazkiem do implementacji różnych funkcji. Różne poziomy oprogramowania zaimplementowanego w terminalu CAT 40 są pokazane na fig. 4.

Na fig. 4 przedstawiono schemat blokowy architektury oprogramowania 60 dla terminala CAT 40, używanego zgodnie z wynalazkiem. W tym przykładzie, oprogramowanie o pokazanej architekturze jest przechowywane lokalnie przez terminal CAT 40. W przypadku konieczności aktualizacji oprogramowania, jest ona wykonywana przez komputer FEP związany z danym terminalem CAT poprzez zmianę tablic konfiguracyjnych przechowywanych w pamięci terminala CAT. To podejście pozwala zastosowanie standardowego interfejsu dla terminali z całego świata, przy jednoczesnym umożliwieniu wygodnego dostosowywania terminala CAT w konkretnych krajach, tak by był zgodny z różnymi regulacjami.

Jak pokazano na fig. 4, zaprezentowana jest w sposób wielopoziomowy architektura oprogramowania terminala CAT 60, z poziomami oznaczanymi na rysunku jako Poziom 1 i Poziom 2, oraz pokazany jest system uruchomieniowy terminala CAT (CRS). Terminal CRS 72 stanowi system operacyjny dla terminala CAT 40. Ten system uruchamia wspomniane urządzenia zawarte w terminalu CAT. Na przykład, system uruchamia czytnik kart, mechanizm wydawania pieniędzy, drukarkę i ekran dotykowy. Obsługuje również komunikaty wysyłane z terminala CAT do komputera FEP i odpowiedzi z komputera FEP do terminala CAT. W czasie działania, terminal CRS jest inicjowany zgodnie ze znanymi sposobami, dla zapewnienia realizacji innych funkcji.

Po inicjacji terminala CRS 72, terminal CAT 40 powinien być gotowy do rozpoczęcia bezpośredniej sesji z użytkownikiem. Początkowe kroki w procesie bezpośrednim są kontrolowane przez Poziom 1, pokazany jako blok 62 na fig. 4. W tym przykładzie, Poziom 1 jest inicjowany, gdy karta użytkownika jest wsunięta do terminala CAT 40. W tym momencie, Poziom 1 jest stosowany do stwierdzenia ważności karty i identyfikacji kont użytkownika

183 502 związanych z kartą. Odbywa się to zazwyczaj poprzez interpretację informacji odczytanej przez czytnik kart z paska magnetycznego umieszczonego na karcie. Na przykład, Poziom 1 interpretuje dane, które reprezentują instytucję finansową która wydała kartę. Następnie terminal CAT wyznacza na podstawie zawartości odpowiedniej tablicy, w jaki sposób obsłużyć konta związane z kartami z tej instytucji. Następnie, terminal CAT wykonuje procedurę walidacji, w czasie której klient jest proszony o wprowadzenie kodu PIN, który jest sprawdzany w rekordzie klienta związanym z numerem konta klienta uzyskanym z karty.

Po zakończeniu identyfikacji i walidacji, inicjowane są rożne aplikacje drugiego poziomu, pokazane na fig. 4 pod pierwszym poziomem. W ich skład wchodzą aplikacje międzynarodowe 64, aplikacje administracyjne 66, aplikacje regionalne 68, oraz lokalne aplikacje sieciowe 70.

W tym przykładzie, aplikacje międzynarodowe 64 zaznaczone na fig. 4 wykonują transakcje wykraczające poza dany obszar geograficzny, w którym przelewy mogąbyć wykonywane zgodnie z wynalazkiem. Na przykład, jeśli system jest skonfigurowany dla umożliwienia przelewów pomiędzy kontami w konkretnych krajach europejskich, a Poziom 1 wyznacza, że klient żąda bezpośredniej transakcji z Brazylii, transakcje dostępne dla klienta powinny być obsługiwane przez aplikacje międzynarodowe 64.

Aplikacja administracyjna 66 zawiera specjalizowane funkcje dostępne jedynie dla uprawnionych osób posiadających specjalną kodowaną kartę. Na przykład, jeśli Poziom 1 wyznaczy, że użytkownik wprowadził specjalnie zakodowaną kartę, wówczas stają się dostępne różne funkcje administracyjne, takie jak wykonywanie dziennego bilansu funduszy pozostających w terminalu CAT w stosunku do obsłużonych przez ten terminal CAT transakcji.

W tym przykładzie, aplikacja regionalna 68 posiada oprogramowanie przeznaczone dla obszaru geograficznego, w którym zaimplementowany jest system według wynalazku. System komunikacyjny, który pozwala na przesyłanie danych pomiędzy różnymi elementami opisanymi na fig. 1, może stanowić część aplikacji regionalnej 68.

Aplikacja regionalna 68 spełnia wiele funkcji. Na przykład, jej rolą jest wyznaczenie języka dla bezpośredniej sesji z klientem. Precyzując, umożliwia ona, by sesja odbywała się w języku wybranym na podstawie odczytu z karty pochodzenia klienta. Na przykład, gdy klient z Francji rozpoczyna sesję z terminalem CAT w Niemczech, aplikacja regionalna uruchomiona przez niemiecki terminal CAT rozpocznie sesję w języku francuskim na podstawie wykonanej przez poziom 1 identyfikacji karty klienta, która została wydana przez francuską instytucję finansową.

Aplikacja regionalna 68 pozwala klientowi na wykonanie funkcji wykorzystującej główny system spoza obszaru obsługiwanego przez terminal CAT, w którym odbywa się sesja klienta. Te funkcje wysokiego poziomu są określane jako Poziom 3. Na przykład, umożliwia realizację procesu opisanego powyżej z nawiązaniem do fig. 2, w którym przelewy kapitału mogąbyć dokonywane z konta w banku w jednym kraju na konto w banku w drugim kraju.

Lokalne aplikacje sieciowe 70 obsługują funkcje dla kart zidentyfikowanych jako wydane przez instytucje filialne lokalnej sieci banków. Na przykład, w Stanach Zjednoczonych, sieci takie jak CIRRUSC® umożliwiają klientom wykonywanie pewnych transakcji przy terminalach wystawionych w instytucjach filialnych. Te aplikacje są zaimplementowane zgodnie ze znanymi ze stanu techniki sposobami. Ogólnie, karty, które mają dostęp do funkcji przez lokalne aplikacje sieciowe 70, nie mają dostępu do fiinkcji udostępnianych przez aplikacje drugiego poziomu.

Na fig. 5 przedstawiono bardziej szczegółowo architekturę oprogramowania pokazanego na fig. 4. Pod blokiem 60 oznaczonym Poziom 1 znajduje się blok 76 oznaczony Poziom 2. Reprezentuje on kod programu wspólny dla wszystkich terminali CAT w konkretnym obszarze geograficznym. Jak to pokazano przez obszar 95 otoczony przerywaną linią aplikacje Poziom 3 (trzeciego poziomu), które są zawarte w tym kodzie, zawierają: aplikację do obsługi pobierania pieniędzy 78, aplikację do obsługi zapytań o saldo i spis transakcji (TJ) 88, aplikację dla przelewów lokalnych 80, aplikację do obsługi depozytów 90, aplikację do obsługi zmiany PIN kodu i przekierowania czeków 82, aplikację umożliwiającą zewnętrzne przelewy, stałe zlece

183 502 nia i bezpośrednie obciążanie 84, aplikację dla wspólnego kapitału kupna i sprzedaży 94, aplikację do obsługi przelewów Inter-Citi 86.

Aplikacja 78 obsługuje pobieranie gotówki z terminala CAT. Aplikacja 88 pozwala użytkownikowi na sprawdzenie salda i ostatnich transakcji. Lokalna aplikacja sieciowa 80 pozwala na przelewy pomiędzy „stowarzyszonymi” kontami w jednej instytucji bankowej, na przykład pomiędzy kontem czekowym i kontem oszczędnościowym lub handlowym („money market acco-unt”).

Aplikacja obsługująca zmianę kodu PIN i przekierowanie czeku 82 pozwala użytkownikowi na zmianę jego kodu PIN i bezpośrednie przekierowanie czeku. Aplikacja do obsługi oszczędności i wydawania zawiadomień 92 pozwala użytkownikowi na odebranie informacji dotyczących konkretnego konta oszczędnościowego, na przykład dotyczących ostatnich operacji i przyrostu związanego z oprocentowaniem.

Aplikacja obsługująca zewnętrzne przelewy, stałe zamówienia i bezpośrednie obciążanie 84 wykonuje kilka różnych funkcji, które razem tworzą system płatniczy. Pozwala ona użytkownikowi na przelewanie funduszy z jego konta w celu, na przykład, zapłacenia rachunków. Pozwala ona na realizację jednorazowych opłat lub stałych zleceń związanych z wykonywaniem okresowych opłat. Ta aplikacja obsługuje również bezpośrednie obciążanie konta klienta, na przykład w przypadku transakcji sprzedaży.

Aplikacja dla wspólnego kapitału kupna i sprzedaży 94 jest znana, a obecnie zostanie przedstawiona aplikacja do przelewów regionalnych.

Zostanie obecnie przedstawiony w nawiązaniu do fig. od 6 do 14 konkretny opis interfejsu pomiędzy użytkownikiem i opisanym systemem. Chociaż opisywany proces jest dostosowany do implementacji w terminalu CAT, to jednak wiadomo, że możliwe jest zastosowanie różnych terminali do implementacji opisanych poniżej procesów, włączając w to komputery osobiste i telefoniczne łącza komputerowe.

Można stwierdzić, że sieci działań przedstawione na fig. od 6 do 12 dotyczą przede wszystkim interakcji pomiędzy terminalem i użytkownikiem. Na przykład, pola o kształcie prostokąta odnoszą się do oddzielnych procesów wykonywanych przez terminal CAT (takich jak wyświetlenie konkretnego ekranu), a pola o kształcie trójkąta dotyczą decyzji podejmowanych przez terminal CAT. Pola o kształcie sześciokąta dotyczą komunikatów wymienianych pomiędzy terminalem CAT i resztą systemu (na przykład z oddalonym głównym komputerem). Te komunikaty zawierają dane, które umożliwiają wykonywanie opisanego poniżej procesu.

Na fig. 6 przedstawiono główną sieć działań sposobu według wynalazku. W celu rozpoczęcia procesu, użytkownik wprowadza osobisty numer identyfikacyjny PIN i wskazuje systemowi, ze chce dokonać przelewu, w kroku 200. W kroku 202, system sprawdza, czy PIN wprowadzony przez klienta jest poprawny, w sposób zgodny z istniejącym stanem techniki. System uzyskuje wówczas zestaw informacji związanych z kartą klienta, które określają, na przykład, do jak wielu kont możliwy jest dostęp dzięki karcie.

Jeśli został wprowadzony prawidłowy PIN, w kroku 204 system sprawdza, czy konta związane z kartą klienta są dostępne dla wykonania przelewu zgodnie ze sposobem według wynalazku. Na przykład, system analizuje zawartość tablicy przeglądowej przechowywanej w pamięci, która zawiera różne rodzaje kont dozwolone dla takich operacji przelewu. Dozwolonymi kontami mogą być konta czekowe, konta związane z kartą kredytową lub inne konta innych typów dostarczanych przez instytucję finansową klienta. Jeśli użytkownik nie posiada konta związanego z jego kartą, które może być użyte do operacji przelewu, wyświetlany jest ekran w kroku 206, który oznajmia, że przelew nie może być dokonany przy użyciu danej karty klienta, po czym w kroku 208 klientowi daje się możliwość wykonania innych transakcji.

Założywszy, że dostępne jest ważne konto, w kroku 210 komputer FEP, który jest związany z danym terminalem CAT (to znaczy lokalny FEP), wyznacza status głównego systemu. Jeśli główny system wysyła komunikat wskazujący, ze może wykonywać transakcje, proces jest kontynuowany. W kroku 212 klient jest proszony o wskazanie, czy chce przelewać kapitał z konta do innego konta poza krajem, w którym znajduje się jego własne wyjściowe konto. Na przykład, gdy klient posiada konto w Grecji i chce przesłać kapitał na inne konto umieszczone

183 502 w Wielkiej Brytanii, powinien on zaznaczyć, że konieczny jest przelew za granicę. Jeśli nie jest wymagany przelew zagraniczny, terminal CAT automatycznie ustali ośrodek docelowy w kroku 214a. W przypadku wskazania przez klienta przelewu za granicę, w kroku 214 jest wykonywana procedura wyboru ośrodka docelowego. Ta procedura jest opisana na fig. 7.

Jak pokazano na fig. 7, system wyznacza, czy ośrodek docelowy jest dostępny lub czy dostęp do niego jest uprawniony. W tym momencie, wysyłany jest elektroniczny komunikat do komputera FEP związanego z terminalem CAT, w kroku 302, po czym terminal CAT czeka na odpowiedź, jak pokazano w kroku 304. W szczególności, terminal CAT oczekuje na odpowiedź określaną jako „kod akcji” AC. Odpowiedź jest sprawdzana przez terminal CAT w kroku 306. Jeśli kod akcji AC ma dowolną wartość inną niż zero, w kroku 308 klientowi wyświetlany jest kod błędu. Na przykład, CAT może wyświetlać komunikat taki jak: „Niestety, nie mogę rozwiązać problemu”.

Gdy kod akcji AC równa się zero (co oznacza, że nie wystąpił żaden błąd), terminal CAT otrzymuje listę potencjalnych odbiorców. Ponieważ nie wiadomo, jak wielu odbiorców jest dostępnych, używa się odpowiedniego wskaźnika indeksowego do śledzenia liczby odpowiedzi, jak pokazano w kroku 310. W szczególności, wskaźnik indeksowy jest ustawiany na wartość niezerową tak długo, az żadna odpowiedź nie będzie dostępna. Jeśli wystąpi więcej niż założona liczba odbiorców, na przykład 50, pierwsza grupa jest zachowywana i proces jest powtarzany w kroku 310 do momentu, aż wskaźnik indeksowy osiągnie wartość zerową.

W kroku 312 system wyznacza, czy został zwrócony jakikolwiek numer identyfikacyjny ID ośrodka odpowiadający dostępnemu docelowemu ośrodkowi. Jeśli nie, w kroku 314 wyświetlany jest komunikat dla klienta wskazujący, że ta funkcja nie jest dostępna. W kroku 316 wyświetlany jest standardowy ekran wyboru opcji zapytujący klienta, czy pragnie on wykonać inną transakcję. Z drugiej strony, jeśli zostały zwrócone numery identyfikacyjne ID ośrodków, w kroku 318 wywoływana jest procedura porównawcza.

Terminal CAT porównuje wówczas listę ośrodków, która jest przechowywana lokalnie w tabeli, ze wszystkimi komunikatami, które zostały wcześniej pobrane z głównego systemu. Jeśli te dwie listy są identyczne, CAT wyświetla zawartość przechowywanej lokalnie listy. W przeciwnym przypadku oznacza to, że główny system dokonał aktualizacji informacji, która nie była wcześniej dostępna dla CAT.

Na przykład w kroku 320 terminal CAT może sekwencyjnie wyświetlić różne ekrany, z których każdy pokazuje założoną liczbę docelowych ośrodków. Na przykład, każdy ekran może ograniczać się do jednoczesnego wyświetlania czterech banków. Użytkownik ma możliwość przewijania ekranu az zostanie wyświetlony żądany przez niego bank. Przy wyświetlaniu tych ekranów klientowi dana jest możliwość wyboru jednego z wyświetlanych banków lub wskazania, że pożądany jest inny bank, który jest dostępny dla wykonania transakcji przelewu. Jeśli pożądany jest inny bank, w kroku 322 użytkownik jest proszony o kontakt z reprezentantem. Na przykład, ekran taki jak przedstawiono poniżej jest wyświetlany w odpowiedzi na kroki 322 i 326 z fig. 7.

Niestety, przelew pieniędzy do żadnego innego ośrodka nie jest możliwy.

W celu uzyskania dalszych informacji proszę skontaktować się z oddziałem banku lub zadzwonić pod numer χχχχχχχ

Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?

TAK NIE

WYJŚCIE

Gdy klient chce wybrać ośrodek z listy, proces jest kontynuowany jak pokazano w kroku 216 z fig. 6, co odpowiada procedurze „pobierz nazwę odbiorcy” z fig. 8.

183 502

Na fig. 8, terminal CAT wyświetla ekran proszący klienta o wprowadzenie nazwy odbiorcy. Z korzyścią klient używa graficznej klawiatury alfanumerycznej wyświetlanej na ekranie dotykowym terminala CAT. Na przykład, wyświetlany jest ekran taki jak przedstawiono poniżej, w którym dane określane jako „recip _name_25” odpowiadające wprowadzonej nazwie odbiorcy są pobierane przez terminal CAT.

OK. Proszę podać nazwę odbiorcy. Następnie nacisnąć ZAAKCEPTUJ
recip_name_25
ZAAKCEPTUJ	SPACJA	WYCZYŚĆ	WYJŚCIE

Gdy klient nic nie wprowadził lub wprowadził jedynie znaki odstępu (spacje), wyświetlany jest ekran taki jak poniżej:

Niestety, w celu wykonania tego przelewu niezbędna jest nazwa odbiorcy.

Czy ponowić próbę?

TAK NIE

WYJŚCIE

W tym momencie użytkownikowi daje się możliwość wykonania ponownej próby lub przerwania transakcji. Jeśli transakcja jest przerwana, CAT wskazuje, że przelew został anulowany i prosi użytkownika o ewentualny wybór innej usługi do wykonania. Na przykład, wyświetlany jest ekran taki jak poniżej:

OK. Ten przelew nie zostanie wykonany.

Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia? _____TAK

_______NIE_______ WYJŚCIE

Gdy użytkownik wprowadzi nazwę przy pierwszej lub kolejnej próbie, proces jest kontynuowany w kroku 218 pokazanym na fig. 6. Ten krok odpowiada procedurze „pobierz numer konta odbiorcy”, która jest opisana z nawiązaniem do fig. 9.

Na fig. 9, system przegląda odpowiednią tablicę dla wyznaczenia formatu numeru docelowego konta dla kraju, w którym znajduje się żądany odbiorca. Na przykład, pewne kraje mogą mieć różne dopuszczalne formaty, podczas gdy inne kraje mogą nie specyfikować specjalnego formatu. Po przejrzenia wspomnianej tablicy, w kroku 502 terminal CAT wyznacza, czy konieczne jest wyświetlenie klientowi żądanego formatu, tak by klient mógł kontynuować realizację transakcji. Jeśli tak, proces jest kontynuowany w kroku 504, w przeciwnym zaś przypadku przechodzi do kroku 510.

W kroku 504, wyświetlany jest ekran informacyjny, który pokazuje precyzyjny format dla informacji o numerze konta, która musi być wprowadzona przez użytkownika. Na tym ekranie użytkownik ma możliwość kontynuowania lub przerwania żądania transakcji przelewu. Jeżeli przelew zostanie przerwany przez klienta, wówczas w kroku 506 wyświetlany jest

183 502 komunikat potwierdzający przerwanie przelewu, a użytkownik ma możliwość żądania innej transakcji w kroku 508. Na przykład, może być wyświetlony ekran taki jak poniżej:

OK. Ten przelew nie zostanie wykonany.

Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?

TAK NIE

WYJŚCIE

Jeśli nie jest niezbędny konkretny format, łub klient w kroku 504 wskaże chęć kontynuacji, terminal CAT wyświetla w kroku 510 żądanie wprowadzenia numeru konta odbiorcy. Na przykład, terminal CAT może wyświetlać ekran taki jak poniżej:

Proszę podać numer konta dla recip_name_25.

Następnie nacisnąć ZAAKCEPTUJ

Korzystnym jest, gdy graficzna klawiatura jest wyświetlana razem z powyższym ekranem po to, by użytkownik mógł wygodnie wprowadzić żądaną informację. Wprowadzona informacja jest przechowywana w elemencie danych jako „recip_name_25”.

W kroku 512, system sprawdza, czy numer konta wprowadzony przez klienta jest ważny. Terminal CAT wysyła następnie komunikat, zawierający numer konta wprowadzony przez klienta (to znaczy element danych dst_acct_no), do lokalnego i oddalonego komputera FEP. Ten komunikat wymaga weryfikacji i walidacji tego numeru konta wprowadzonego przez klienta. Następnie, w kroku 514 terminal CAT czeka na odpowiedź na to żądanie. Z korzyścią wyświetlany jest ekran wskazujący, ze terminal CAT „czeka na odpowiedź”. W kroku 516 terminal CAT sprawdza odebraną odpowiedź. Podobnie do opisanego wcześniej sposobu, w tym kroku terminal CAT sprawdza kod akcji AC. Jeśli kod akcji jest równy dowolnej niezerowej wartości proces reaguje w sposób zapoczątkowany przez łącznik A.

Jak to widać, począwszy od łącznika A na fig. 9, system zwraca założoną wartość kodu akcji AC. Na przykład, kod akcji równy 64 wskazuje, ze konto wprowadzone przez klienta jest zablokowane. Alternatywnie, kod akcji równy 68 wskazuje nieważne konto. W przypadku, gdy konto jest zablokowane lub nieważne, w kroku 518 wyświetlany jest ekran wskazujący, że system nie może przelać pieniędzy na to konkretne konto. Na przykład, klientowi wyświetlany jest ekran taki jak przedstawiono poniżej:

Niestety, przelew pieniędzy na podane konto odbiorcy nie jest możliwy. Proszę skontaktować się z oddziałem banku lub zadzwonić do reprezentanta banku.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK		NIE
	WYJŚCIE

Jeśli kod akcji ma inną niezerową wartość, w kroku 250 system zapewnia standardowy komunikat błędu zależny od konkretnej wartości kodu akcji, który jest zwracany do terminala CAT.

183 502

Jeśli w kroku 516 otrzymany zostanie kod o zerowej wartości, oznacza to, ze docelowy ośrodek jest dostępny i użytkownik wprowadził prawidłowy numer konta odbiorcy. W kroku 518 terminal CAT sprawdza elektroniczny komunikat dostarczony z komputera FEP dla sprawdzenia, czy został zawarty prawidłowy kod waluty. Informacja o kodzie waluty umożliwia systemowi późniejszą konwersję w zależności od kursu wymiany walut. Jeśli zostanie stwierdzone, ze nie dostarczono żadnego kodu waluty, sesja jest kończona w kroku 522 po wyświetleniu w kroku 520 odpowiedniego ekranu z komunikatem o błędzie. Jeśli natomiast zostanie zidentyfikowany kod waluty, system powraca do kroku 220 głównego procesu pokazanego na fig. 6.

W kroku 220 z fig. 6 system wyświetla żądanie, by klient wskazał konto źródłowe z pieniędzmi do przelewu. Dostępne konta są wyświetlane na podstawie informacji o kontach pobranej poprzednio z głównego systemu, zgodnie ze sposobem opisanym w jednocześnie będącym przedmiotem postępowania patentowego zgłoszeniu nr 08/483 710. W ten sposób system automatycznie otrzymuje informację, która w przeciwnym przypadku musiałaby być ręcznie wprowadzona.

Gdy ta informacja została pobrana, system wykonuje w kroku 222 procedurę „pobierz źródłowe konto” i w kroku 224 procedurę „pobierz walutę i kwotę przelewu”. Te procedury są opisane z nawiązaniem do fig. 10.

Jak pokazano na fig. 10, w kroku 602 system wyznacza, czy żądana źródłowa i docelowa waluta są takie same. Jeśli tak, proces przechodzi do etapu 606. Jeśli nie są takie same, na przykład jeśli przelew ma być wykonany z konta prowadzonego w pierwszej walucie na konto prowadzone w drugiej walucie, wówczas proces przechodzi do kroku 604. W kroku 604 terminal CAT prosi klienta o wskazanie waluty, w której klient chce wyspecyfikować wartość przelewu. Na przykład, jeśli klient chce przelać pewną kwotę z konta angielskiego (prowadzonego w funtach) na konto francuskie (prowadzone we frankach francuskich), klient może wskazać własny wybór waluty, w której zostanie podana wielkość kwoty do przelania. Na przykład, klientowi może zostać zaprezentowany ekran taki jak przedstawiono poniżej, gdzie elementy danych curr descl i curr_desc2 odpowiadają tekstowemu opisowi odpowiednich walut używanych w źródłowym i docelowym kraju.

W jaki sposób podana kwota ma być przesłana?

Płatność dla odbiorcy w walucie curr_descl

Płatność z konta źródłowego w walucie curr_desc2

WYJŚCIE

Gdy klient zaznaczy typ waluty, która ma być użyta lub gdy obie waluty są takie same, w kroku 606 kod transakcji jest odpowiednio ustawiany na wartość wskazującą albo wspólną walutę, albo walutę wybraną przez użytkownika 604. Proces jest kontynuowany w kroku 608, w którym terminal CAT prosi użytkownika o wprowadzenie kwoty transakcji. Na przykład, może być wyświetlony taki ekran, jak przedstawiono poniżej:

Proszę podać kwotę przelewu.

Następnie nacisnąć ZAAKCEPTUJ. Nacisnąć CLEAR w celu anulowania.

Chociaż nie pokazano tego powyżej, korzystne jest by ekran zawierał zestaw klawiszy numerycznych, w którego skład wchodzą klawisze „Akceptuj” i „Wyczyść”. Z korzyścią ten

183 502 numeryczny wyświetlacz zawiera przecinek i cyfry dziesiętne, które to znaki są powszechnie stosowane dla danej waluty transakcji. Na przykład, gdy operacja dotyczy franków belgijskich, nie stosuje się pozycji dziesiętnych po przecinku. W kroku 610 terminal CAT interpretuje wprowadzoną kwotę i tłumaczy ją do formatu, który jest zrozumiały dla systemu. Proces jest dalej kontynuowany w kroku 224 z fig. 6.

Główna procedura pokazana na fig. 6 jest dalej kontynuowana przez procedurę „pobierz opis operacji” pokazaną na fig. 11. Ta procedura dostarcza klientowi możliwość wysłania informacji wraz z przelewem. Na przykład, w kroku 652 może być wyświetlony taki ekran, jak przedstawiono poniżej:

Czy razem z przelewem ma być przesłana wiadomość?
TAK		NIE
	WYJŚCIE

Jeśli klient wskaże, że nie chce dołączania żadnej wiadomości, główna procedura z fig. 6 przechodzi do kroku 228. W przeciwnym przypadku proces jest kontynuowany poprzez wyświetlenie w terminalu CAT prośby do klienta o wprowadzenie informacji, która ma być wysłana. Na przykład, może być wyświetlony poniższy ekran:

Proszę podać wiadomość. Następnie nacisnąć ZAAKCEPTUJ.
trf_msg
ZAAKCEPTUJ	SPACJA	WYCZYŚĆ	WYJŚCIE

Chociaż nie pokazano tego powyżej, korzystne jest, by ten wyświetlacz zawierał układ klawiatury graficznej odpowiedni dla języka, który jest używany w sesji. Pozwala to użytkownikowi na wprowadzenie informacji, która jest przechowywana przez terminal CAT jako element danych „trf_msg”.

Jak to pokazano w kroku 672 na fig. 11, ten proces obejmuje procedurę mierzącą upływ czasu, w której klientowi wyświetlany jest komunikat po tym, jak upłynie pewien założony czas od momentu ostatniego naciśnięcia przez niego dowolnego klawisza. Na przykład, w kroku 676 wyświetlany jest komunikat z pytaniem dla klienta, czy chce spróbować jeszcze raz. Jeśli tak, proces ponownie przechodzi do kroku 658. W przeciwnym przypadku, proces po prostu wraca do głównej procedury pokazanej na fig. 6.

Gdy wszystkie żądane informacje zostały wprowadzone przez klienta, główna procedura przechodzi do kroku 228 z fig. 6. Krok ten odpowiada procedurze podsumowanie i potwierdzenie formatu wymiany FX / opłaty (Recap and Confirm FX/Fee) opisanej z nawiązaniem do fig. 12.

Jak pokazano na fig. 12, w kroku 702 system podsumowuje informacje, które zostały wprowadzone przez klienta.

W tym momencie, jeśli klient wskaże, że nie chce kontynuowania transakcji, w kroku 704 system wyświetla komunikat, taki jak wcześniej opisano, że przelew nie zostanie wykonany, po czym w kroku 706 klient ma możliwość wykonania innej transakcji. Jeśli klient wskaże, że informacje są poprawne i chce wykonania tego przelewu, w kroku 708 terminal CAT wysyła komunikat określany na rysunku jak pobierz informację o formacie wymiany FX / opłacie. Ten komunikat jest wysyłany do głównego komputera przez komputer FEP, a terminal CAT w kroku 710 wyświetla komunikat, ze oczekuje na odpowiedź.

183 502

Następnie, w kroku 712 terminal CAT sprawdza odpowiedź uzyskaną z komputera FEP. Ponownie sprawdzany jest kod akcji AC w celu wyznaczenia dalszego postępowania. Jeśli zostanie zwrócona niezerowa wartość kodu akcji, proces przechodzi do kroku 714, jak pokazano na fig. 14. Ten proces odpowiada procedurze - obsłuż błąd pobrania formatu wymiany FX / opłaty.

Jak pokazano na fig. 14, proces jest kontynuowany w zależności od wartości kodu akcji. Na przykład, kod akcji równy 604 odpowiada kwocie transakcji mniejszej od założonej minimalnej wielkości. W rezultacie, w kroku 750 terminal CAT wyznacza, czy waluta źródłowa jest taka sama jak waluta docelowa. Jeśli tak, proces przechodzi do kroku 758. W przeciwnym przypadku, proces przechodzi do kroku 752. Ta decyzja zapewnia, ze transakcja przelewu dotyczy wartości powyżej założonego limitu.

Jeśli waluta źródłowa i waluta docelowa różnią się, w kroku 752, system wyznacza w kroku 752, czy ma być wyegzekwowana opłata prowizyjna. Zależy to od konkretnego głównego systemu albo kraju źródłowego, albo kraju docelowego. Jeśli nie stosuje się opłaty prowizyjnej, proces przechodzi do kroku 758. W przeciwnym przypadku, proces przechodzi do kroku 754.

Jeśli egzekwuje się opłatę prowizyjną w kroku 754 wyznacza się, czy kwota transakcji została wprowadzona w walucie źródłowej czy w walucie docelowej. Jeśli transakcja odbywa się w walucie docelowej, proces przechodzi do kroku 758. W przeciwnym przypadku, proces przechodzi do kroków 756 i 757. Na przykład, jeśli osoba obecna w Anglii żądała przelewu pewnej kwoty w funtach i z tą transakcją wiązała się pewna opłata, na wyświetlaczu pojawi się ekran stwierdzający, ze transakcja wraz z opłatą jest poniżej założonego dolnego limitu. Może zostać wyświetlony następujący ekran:

Niestety, operacja nie może być wykonana. Po wyznaczeniu opłaty równej comm_fee_s, pozostała kwota przelewu wynosi src_eqv_amt_s. Minimalna kwota przelewu wynosi lim_amt_s. W celu realizacji przelewu proszę skontaktować się z reprezentantem banku.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK		NIE		WYJŚCIE

Jak pokazano, ta informacja zawiera pewne elementy danych, takie jak: „comm_fee_s” odpowiadający sformatowanej opłacie prowizyjnej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty źródłowej; „src_egv_am_s odpowiadający sformatowanemu odpowiednikowi sumy źródłowej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty źródłowej; „lim_amt_s” odpowiadający sformatowanemu limitowi sumy z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty źródłowej.

Jeśli waluta źródłowa była taka sama jak waluta docelowa, system nie wyznaczył żadnej opłaty prowizyjnej, albo suma transakcji była wyrażona w walucie docelowej, w kroku 758 wyświetlany jest komunikat „suma przelewu poniżej minimalnej - bez opłaty”. Ten komunikat może mieć następującą postać:

Niestety, operacja nie może być wykonana. Minimalna kwota przelewu wynosi lim amt s W celu realizacji przelewu proszę skontaktować się z oddziałem lub reprezentantem banku.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK NIE
	WYJŚCIE

183 502

Jak pokazano, ekran zawiera opisany wcześniej element danych „lim_amt_s”.

W tym przykładzie, kod akcji 605 wskazuje, że kwota transakcji przekracza założoną maksymalną wartość. W efekcie w kroku 760 wyświetlany jest komunikat wskazujący, że ten limit nie może być przekroczony. Na przykład, terminal CAT wyświetla ekran, taki jak przedstawiono poniżej:

Niestety, operacja nie może być wykonana. Maksymalna kwota przelewu wynosi lim_amt_s. W celu realizacji przelewu proszę skontaktować się z oddziałem lub reprezentantem banku.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK NIE
	WYJŚCIE

W tym przykładzie, kod akcji równy 606 wskazuje, że została wprowadzona nieważna waluta. W efekcie, w kroku 762 wyświetlany jest następujący komunikat: „Niestety, przelew na wprowadzony rachunek docelowy nie jest możliwy”.

Ten proces według niniejszego wynalazku zapewnia dodatkowe typy zastrzeżeń. Na przykład, w międzynarodowych transakcjach możliwe jest, by dany rząd narzucił ograniczenia na pewne konkretne waluty. Na przykład, rząd grecki może nałożyć ograniczenia na operacje w greckich drachmach. W takim przypadku, w kroku 764 transakcja wykorzystująca dwie różne waluty dałaby w efekcie komunikat o błędzie, taki jak przedstawiono poniżej.

Niestety, operacja nie może być wykonana. Konto acct_desc39 jest w zastrzeżonej walucie.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK NIE
	WYJŚCIE

Ten komunikat zawiera element danych „acct_desc39”, który odpowiada tekstowi opisu konta na podstawie typu źródła wybranego przez klienta, na przykład konta czekowego, rachunku oszczędnościowego i tym podobnych. Ponownie klient ma możliwość żądania nowej transakcji przy pomocy klawiszy graficznych „Tak”, „Nie” i „Wyjście”.

Inne kody akcji są obsługiwane w podobny sposób w wyniku przejrzenia tablicy standardowych błędów, jak to pokazano w kroku 766.

Powracając do kroku 716 z fig. 12, jeśli system zwrócił zerową wartość kodu akcji, terminal CAT wyznacza, czy nastąpiło żądanie przelewu międzywalutowego. Wymaga to stwierdzenia, czy waluta źródłowa jest taka sama jak waluta docelowa. Jeśli są one takie same, nie występuje przelew międzywalutowy i proces przechodzi do kroku 718. W przeciwnym przypadku proces przechodzi do kroku 720.

Jak to pokazano w kroku 718, terminal CAT wyznaczą czy została zwrócona przez komputer FEP kwota opłaty prowizyjnej. Jeśli nie, proces powraca do głównej procedury z fig. 6 w kroku 230. Jeśli została zwrócona opłata prowizyjna, suma opłaty dla transakcji jedno walutowej jest wyświetlana w kroku 722 i użytkownik jest proszony o potwierdzenie transakcji. Na przykład, wyświetlany jest następujący komunikat:

183 502

Gotowy do przelewu txn_amt_s dla recip_name_25. Opłata za ten przelew wynosi comm_fee_s. Całkowita kwota przeznaczona z konta klienta acct desc eqv_txn_amt_s.
Czy kontynuować?
TAK		NIE		WYJŚCIE

Jak wspomniano powyżej, ekran wyświetla informację odpowiadającą pewnym elementom danych, które zostały ustalone we wcześniejszych krokach. Na przykład, element danych „txt_amt_s” odpowiada sformatowanej sumie transakcji. Deskryptor waluty dla tego elementu danych jest oparty na wcześniej ustalonym kodzie waluty transakcji. Element danych „recip_name_25” odpowiada wyświetlanej nazwie odbiorcy wprowadzonej przez klienta. Element danych „comm_fee_s” odpowiada sformatowanej opłacie prowizyjnej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty źródłowej otrzymanego przez system. Element danych „act_desc” odpowiada tekstowi opisującemu konto, na przykład „czekowe”, „oszczędnościowe”, i tym podobne. Element danych „eqv_txt_amt_s” reprezentuje całą sumę pobraną ze źródłowego konta klienta, z wliczoną kwotą przelewu i wszelkimi opłatami Jeśli użytkownik zatwierdzi transakcję, proces będzie kontynuowany jak pokazano na fig. 6. W przeciwnym przypadku, przelew nie zostanie wykonany, a użytkownikowi zostanie dana możliwość wykonania dalszych transakcji, zgodnie z krokami 704 i 706.

Jeśli wystąpiło żądanie przelewu między walutowego, w kroku 720 terminal CAT sprawdza, czy została zwrócona opłata prowizyjna. Jeśli nie, oznacza to że kraj nadawcy przelewu nie pobiera żadnych opłat związanych z transakcją. W tym przypadku, w kroku 724 system wyświetla podsumowanie transakcji albo w walucie docelowej w kroku 726, albo walucie źródłowej w kroku 730. Podsumowanie dla waluty docelowej może być wyświetlone w następujący sposób:

Gotowy do przelewu txn_amt_s dla recip_name_25. Aktualny kurs wymiany waluty wynosi fx_mult/fx_curr 1 /fx_rate/fx_curr2. Całkowita kwota wyznaczona z pańskiego acct descó będzie wynosić eqv_txn_amt_s.
Czy kontynuować?
TAK		NIE
			WYJŚCIE

Jak to przedstawiono powyżej, niniejszy ekran zawiera następujące elementy danych:

Nazwa danych txt_amt_s recip_name_25 fx_mult

Opis

Zawiera sformatowaną sumę transakcji z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty transakcji.

Zawiera wprowadzoną przez klienta nazwę odbiorcy.

Jeśli wartość kursu wymiany walut uzyskana

183 502 fx_currl fx_rate fx_curr2 acct_desc6 eqv_txt_amt_s z systemu (krok 708) jest mniejsza niż 0.1, wówczas wartość fx_mult wynosi 10, 100 lub 1000, tak że wartość kursu wymiany walut jest z przedziału od 0.1 do 1. W przeciwnym przypadku, wartość fx_mult wynosi 1.

Jeśli znacznik formatu wymiany otrzymany z systemu (krok 708) wynosi 3, fx_currl zawiera deskryptor waluty konta docelowego. Jeśli znacznik ten wynosi 4, zawiera deskryptor waluty końca źródłowego.

Zawiera wartość kursu wymiany walut uzyskanego z systemu (krok 708) pomnożoną przez opisaną wcześniej wartość fx_mult. (Wynikiem są wartości pomiędzy „0.10000” i „99 999.00000”.)

Format kursu wymiany wygląda następująco: „ZZsZZZdZZZZ”, gdzie „s” jest separatorem tysięcy, a „d” jest znakiem oddzielającym pozycje dziesiętne. Wszystkie pozycje dziesiętne spoza określonego dla danej waluty formatu są zerowane.

Dla walut, które nie wykorzystują pozycji dziesiętnych, jeśli zwracany kurs wymiany jest liczbą całkowitą pozycje dziesiętne nie są wyświetlane.

Gdy znacznik formatu wymiany wynosi 3, fx_curr2 zawiera deskryptor waluty konta źródłowego. Gdy ta wartość wynosi 4 - deskryptor waluty konta docelowego.

Zawiera opis konta text_a oparty na wybranym typie źródła.

Zawiera sformatowaną równoważną sumę transakcji w walucie źródłowej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty transakcji pobranego z systemu (w kroku 708). Ta suma jest wyświetlana na zielono.

Podsumowanie dla waluty źródłowej (krok 730) może być wyświetlone w następujący sposób:

Gotowy do przelewu txn_amt_s z src_prod9 klienta. Aktualny kurs wymiany waluty wynosi fx_mult/fx_curr 1 /fx_rate/fx_curr2. Całkowita kwota wyznaczona do wypłacenia dla recip_name 25 wynosi dst eqv amt s.
Czy kontynuować?
TAK		NIE		WYJŚCIE

Powyższy ekran dla waluty źródłowej wykorzystuje następujące elementy danych:

183 502

Nazwa danych txt_amt_s	Opis Zawiera sformatowaną sumę transakcji z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty transakcji.
src_prod9	Zawiera opis konta text_a na podstawie wybranego typu źródła.
fx_mult	Jeśli wartość kursu wymiany walut uzyskana z systemu (krok 708) jest mniejsza niz 0.1, wówczas wartość fx_mult wynosi 10, 100 lub 1000, tak ze wartość kursu wymiany walut jest z przedziału od 0.1 do 1. W przeciwnym przypadku, wartość fx mult wynosi 1.
fx_currl	Jeśli znacznik formatu wymiany otrzymany z systemu (krok 708) wynosi 3, fx_currl zawiera deskryptor waluty konta docelowego. Jeśli znacznik ten wynosi 4, zawiera deskryptor waluty konta źródłowego.
fx_rate	Zawiera wartość kursu wymiany walut uzyskanego z systemu (krok 708) pomnożoną przez opisaną wcześniej wartość fx_mult. (Wynikiem są wartości pomiędzy „0.10000” i „99 999.00000”.) Format kursu wymiany wygląda następująco: „ZZsZZZdZZZZ”, gdzie „s” jest separatorem tysięcy, a „d” jest znakiem oddzielającym pozycje dziesiętne. Wszystkie pozycje dziesiętne spoza określonego dla danej waluty formatu są zerowane. Dla walut, które nie wykorzystują pozycji dziesiętnych, jeśli zwracany kurs wymiany jest liczbą całkowitą, pozycje dziesiętne nie są wyświetlane.
fx_curr2	Gdy znacznik formatu wymiany wynosi 3, fx_curr2 zawiera deskryptor waluty konta źródłowego. Gdy ta wartość wynosi 4 - deskryptor waluty konta docelowego.
recip_name_25	Zawiera wprowadzoną przez użytkownika nazwę odbiorcy.
dst_eqv_amt_s	Zawiera sformatowaną równoważną sumę transakcji w walucie docelowej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty docelowej pobranego z systemu (w kroku 708).

Alternatywnie, jeśli do transakcji stosuje się opłatę prowizyjną, podsumowanie jest prezentowane w formacie waluty docelowej albo w formacie waluty źródłowej. Na przykład, podsumowanie dla waluty docelowej, obejmujące opłatę (krok 734), może być wyświetlane w następujący sposób:

183 502

Gotowy do przelewu txn_amt_s dla recip_name_25

Przy aktualnym kursie wymiany waluty wynoszącym fx_mult/fx_curr 1 /fx_rate/fx_curr2, kwota ta jest równoważna src_eqv_amt_s.

Opłata wynosi comm_fee_s.

Całkowita kwota wyznaczona do wypłacenia z konta klienta acct descó wynosić będzie eqv txn_amt_s.

Czy kontynuować?

TAK NIE WYJŚCIE

Elementy danych dla formatu waluty docelowej wraz z opłatą (738) są takie same jak opisano powyżej, z wyjątkiem następujących dodatkowych pól: Nazwa danych Opis src_eqv_amt_s Zawiera sformatowaną równoważną sumę transakcji w walucie źródłowej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty konta źródłowego z komunikatu 4633.

comm fee s Zawiera opłatę prowizyjną z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty źródłowej z komunikatu 4633.

Podsumowani dla waluty źródłowej wraz z opłatą (krok 733) może być wyświetlone w następujący sposób:

Gotowy do przelewu txn_amt_s z srcjprod9 klient.

Po wyznaczeniu opłaty wynoszącej comm_fee_s pozostała kwota przeznaczona do przelewu wynosi src_eqv_amt_s.

Przy aktualnym kursie wymiany waluty wynoszącym fx_mult/fx_curr 1 /fxjrate/fx_curr2,

kwota src_eqv_amt_s jest równoważna dst_eqv_amt_s.
Czy kontynuować?
TAK		NIE		WYJŚCIE

Elementy danych dla waluty źródłowej są takie same jak opisano powyżej, z wyjątkiem następujących dodatkowych pól·

Nazwa danych Opis dst_eqv_amt_s Zawiera sformatowaną równoważną sumę transakcji w walucie docelowej z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty konta docelowego z komunikatu 4633.

183 502

Po wyświetleniu podsumowania transakcji i zatwierdzeniu jej przez klienta, proces jest kontynuowany w głównej procedurze pokazanej na fig. 6. W przypadku niezatwierdzenia, wyświetlany jest komunikat oznajmiający, ze przelew został odwołany, a klientowi dana jest możliwość realizacji innej transakcji (kroki 704, 706).

Należy zauważyć, że różne opcje dla podsumowania w formacie waluty źródłowej bądź docelowej zapewniają podatność na dostosowywanie się do różnych wymogów i regulacji. W szczególności, możliwe jest wspomaganie wyjaśniania klientowi, na przykład, kursu, kursu wymiany i nałożonych opłat. Częstokroć, ta opcja jest udostępniana przy zakończeniu transakcji.

Jak pokazano na fig. 6, proces jest kontynuowany w kroku 230. W celu zapewnienia dodatkowych zabezpieczeń, klient jest proszony o ponowne wprowadzenie kodu PIN. Zapewnia to, ze ten sam klient, który zainicjował transakcję wciąż odbywa sesję z terminalem CAT. Gdy okaże się, ze wprowadzony kod PIN jest poprawny, wówczas proces jest kontynuowany w kroku 232.

W kroku 232, terminal CAT wysyła komunikat do głównego systemu źródłowego i głównego systemu docelowego, który ma za zadanie zrealizowanie przelewu. W szczególności, gdy komunikat został już wysłany, terminal CAT oczekuje na odpowiedź w kroku 234, pokazanym szczegółowo na fig. 13-1 i 13-2.

Jak to pokazano na fig. 13-1 i 13-2, w kroku 802 terminal CAT wyświetla komunikat stwierdzający, ze czeka na odpowiedź z komputera FEP. Odpowiedź jest sprawdzana w kroku 804. Jeśli odpowiedz otrzymana z FEP jest kodem akcji równym 0, oznacza to, że system zatwierdza transakcję przed jej rozpoczęciem. W tym momencie, jeśli został zwrócony kod akcji równy 0, w kroku 804 system najpierw sprawdza, czy wszystkie żądane elementy danych otrzymał z komputera FEP. Następnie w kroku 808 terminal CAT sprawdza, czy wszystkie formaty danych mają prawidłową postać. Jeśli okaże się, że albo brakuje jakichś elementów danych, w kroku 810, albo zostaną stwierdzone niepoprawne formaty danych, w kroku 812, zwrotnemu kodowi jest nadawana odpowiednia wartość, po czym proces przechodzi do kroku 850 (fig. 13-2). Jeśli oba te warunki zostaną spełnione, proces jest kontynuowany, jak to pokazano na fig. 6.

Jak pokazano w kroku 850, komunikat „wysłania zwrotnej autoryzacji przelewu” jest wysyłany do komputera FEP. Dzięki temu, terminal CAT może wskazać głównemu systemowi, że wystąpił błąd, oraz anulować żądaną transakcję. W kroku 852 wyświetlany jest ekran błędu aplikacji i sesja ulega zakończeniu, w kroku 854, a karta klienta jest zwracana. Dzięki temu terminal CAT może zapewnić procedurę weryfikacji błędu.

Gdy w kroku 804 (fig. 13-1) zapewniony jest niezerowy kod akcji, zostanie wykonana odpowiednia procedura zależna od konkretnej wartości tego kodu akcji. Procedury te odpowiadają różnym warunkom, które uniemożliwiają kontynuowanie transakcji w sposób żądany przez klienta. Poniższy opis przedstawia, jedynie tytułem przykładu, różne kody błędu, które mogą być stwierdzane w korzystnym przykładzie realizacji niniejszego wynalazku.

Na przykład, gdy kod akcji równy 51 jest zwracany przez komputer FEP, wymagane jest, by klient ponownie wprowadził swój kod PIN w kroku 813. Odpowiedź z komputera FEP jest wówczas ponownie sprawdzana w kroku 804.

W tym przykładzie, kod akcji równy 71 oznacza, że w źródłowym koncie nie ma wystarczającej ilości kapitału dla pokrycia transakcji. W takim przypadku system oznajmia, że nie ma wystarczającego kapitału do pokrycia transakcji. Na przykład, system wyświetla żądaną sumę wraz z lub bez salda konta klienta, sprawdzając najpierw w tym celu konfigurację systemu w kroku 814 i wyświetlając odpowiedni komunikat w kroku 816 lub 818. W tym przykładzie, wyświetlany jest taki ekran, jaki przedstawiono poniżej, w przypadku, gdy system jest tak skonfigurowany, by wyświetlać saldo konta klienta (krok 816):

Niestety, operacja ta nie może być aktualnie wykonana. Na pańskim acct_desc9 dostępne jest bal s, a do przelewu zlecono txn_amt_s.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK		NIE
			WYJŚCIE

183 502

Ekran ten pokazuje wartość elementu danych „bal s”, która odpowiada dostępnemu saldu konta źródłowego dostępnego dla klienta. Wyświetlone są również elementy danych z tekstem opisu konta „acct_desc9” i kwotą transakcji „txt_amt_s”. Jeśli system jest tak skonfigurowany, by nie pokazywać klientowi salda konta klienta, w kroku 818 wyświetlany jest podobny komunikat bez elementu danych „bal s”. Następnie, klient ma możliwość wyboru innej transakcji.

W tym przykładzie, kod akcji równy 72 oznacza, że klient przekroczył dzienny limit usługi. Wyświetlany jest odpowiedni komunikat zawiadamiający klienta o wystąpieniu takiej sytuacji. W zależności od elementów zwróconych w komunikacie odpowiedzi sprawdzanych w kroku 822, wyświetlany ekran może zawierać albo bieżący limit, kwotę bieżącego limitu i okres limitu w kroku 820, albo po prostu zawiadamiać, ze kwota limitu została przekroczona, w kroku 818. Przykład tego ostatniego przypadku zostanie przedstawiony poniżej.

Niestety, operacja ta nie może być aktualnie wykonana.
Zostałby przekroczony limit lmt_amt_s na okres lmt_period_txt dla konta klienta acct descl 1.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK		NIE
			WYJŚCIE

Jak pokazano powyżej, taki ekran zawiera następujące elementy danych: „lmt_amt_s”, który odpowiada kwocie limitu; „lmt_period_txt”, który odpowiada okresowi czasu, którego dotyczy limit przelewu (na przykład dzień, tydzień lub miesiąc); oraz „acct-descil”, który odpowiada tekstowi opisującemu konto klienta,

Kod akcji równy 73 oznacza, że żądany przelew spowodowałby obniżenie stanu konta klienta poniżej poziomu minimalnego. Na przykład, prawo wielu krajów wymaga, by na danym koncie było utrzymywane pewne minimalne saldo. Ten kod akcji jest stosowany do wskazania, że transakcja spowodowałaby obniżenie stanu konta poniżej tego minimalnego poziomu. W kroku 826 wyświetlany jest odpowiedni komunikat zawiadamiający klienta o tym błędzie.

Kod akcji 130 oznacza, że transakcja przekroczyłaby limit dzienny. Na przykład, pewne kraje ograniczają wielkość kwoty przelewów, które są dozwolone w pewnym okresie czasu (na przykład, w jeden dzień lub przez tydzień). Ten przypadek jest pokazany w tym przykładzie w kroku 832 przez ekran, taki jak przedstawiono poniżej:

Niestety, kwota ta przekroczyłaby limit przelewów na rzecz innych odbiorców. Pozostała kwota, jaka może być tu przelana w okresie lim_period_txt wynosi lim_amt_rem_s. W celu większego przelewu lub w celu uzyskania dalszych informacji proszę skontaktować się z oddziałem banku.
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK		NIE
			WYJŚCIE

W tym komunikacie, pierwszy element danych lim_period_txt określa okres limitu. Na przykład może być wprowadzony następujący tekst, „dzisiaj”, „w tym tygodniu”, lub „w tym miesiącu”. Drugi element danych pokazuje pozostałą część kwoty, która może być przelana bez przekroczenia ustalonego limitu.

183 502

W tym przykładzie, kod akcji równy 134 oznacza, ze klient żądał przelewu z zablokowanego konta. Wówczas w kroku 830 wyświetlany jest komunikat oznajmiający klientowi, że jego konto zostało zablokowane, po czym jest dana klientowi możliwość rozpoczęcia innej transakcji.

Kod akcji równy 137 oznacza, ze klient próbował wykonać przelew z konta źródłowego na to samo konto. W takim przypadku, w kroku 832 zapewniany jest komunikat wykazujący, ze ta transakcja nie może być kontynuowana, po czym użytkownikowi dana jest możliwość żądania innej transakcji, w kroku 868.

Jak pokazano na fig. 13-2, kod akcji równy 602 oznacza, ze saldo konta źródłowego, w czasie, gdy nastąpiło żądanie przelewu, już przekroczyło dolną dopuszczalną kwotę. Uniemożliwia to klientowi kontynuowanie żądanego przelewu. Kod akcji równy 601 oznacza, że kwota przelewu jest mniejsza niż minimalna kwota depozytu dla konta docelowego. Kod akcji równy 603 oznacza, że w przypadku gdyby zrealizowano przelew, saldo konta przeznaczenia byłoby zbyt duże. W innym przypadku, wyświetlany jest komunikat (kroki, odpowiednio, 834 lub 836) wskazujący, że system nie może wykonać przelewu do konta docelowego.

Kod akcji równy 05 dotyczy tylko transakcji związanych z Belgią. W Belgii wymagane jest stosowanie specjalnego urządzenia zabezpieczającego, nazywanego urządzeniem SCM. Kod akcji równy 05 oznacza, że wystąpił pewien szczególny typ błędu SCM. W takim przypadku, w kroku 838 terminal CAT ustawia odpowiedni parametr lub kod i w kroku 850 wysyła zwrotny komunikat autoryzacji do systemu zgłaszającego, że został wykryty błąd. Sesja klienta jest wówczas kończona w kroku 854.

Kod akcji równy 04 oznacza, że wystąpił problem komunikacyjny. Oznacza to, że zostało wysłane żądanie i w założonym okresie czasu nie nadeszła odpowiedź z komputera FEP. W takim przypadku, w kroku 858 zwrotny komunikat autoryzacji jest wysyłany do FEP, po czym w kroku 864 komunikat o błędzie jest wyświetlany klientowi. Następnie sesja jest kończona w kroku 854. Kod akcji równy 29 jest przykładem wykrycia innego problemu związanego z urządzeniem SCM. Precyzując, podczas gdy kod akcji równy 05 oznacza, że wystąpił problem z łącznością z terminalem CAT do głównego systemu, to kod akcji równy 29 oznacza problem z odpowiedzią przesyłaną z głównego systemu do terminala CAT. W tym ostatnim przypadku, w kroku 862 jest wysyłany komunikat w celu przerwania transakcji.

Inne kody akcji mogąbyć obsługiwane w podobny sposób (krok 866).

Jeśli w kroku 804 został stwierdzony kod akcji równy zero, proces jest kontynuowany w sposób pokazany w kroku 236 na fig. 6, Jak pokazano, zwiększany jest licznik prawidłowo wykonanych przelewów. W tym momencie, terminal CAT stwierdza, że przelew został wykonany i opcjonalnie może wskazywać saldo konta klienta po wykonaniu przelewu (kroki 238, 240, 242). Gdy wyświetlane są salda, wyświetlany jest ekran taki jak pokazano poniżej:

OK. Został wykonany przelew w wysokości	txn_amt_s.
Z: src_prod_3/src_acct_no balt_txt src_ball/src_ball_txt src bal2/src_ba!2_txt Dla: recip_name_25
Czy pozostało coś jeszcze do zrobienia?
TAK		NIE
			WYJŚCIE

W tym przykładzie wykorzystywane są następujące elementy danych:

Nazwa danych Opis txt_amt_s Zawiera sumę transakcji.

src_prod3 Zawiera tekst opisu konta.

src_acct_no Wyświetla numer konta źródłowego jedynie

183 502 wówczas, gdy występuje więcej niż jeden typ konta źródłowego.

bal_txt Jeśli wyświetlane jest więcej niz jedno saldo dla konta źródłowego, wyświetla:

„Nowe salda:”. W przeciwnym przypadku wyświetla: „Nowe saldo:”.

src_ball Formatuje saldo wraz z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty konta źródłowego dla wybranej klasy źródła.

src_ball_txt Wyświetla tekst ekranowy na podstawie typu salda i wybranej klasy źródła.

src_bal2_txt Formatuje saldo wraz z deskryptorem waluty na podstawie kodu waluty konta źródłowego dla wybranej klasy źródła.

src_bal2_txt Wyświetla tekst ekranowy na podstawie typu salda i wybranej klasy źródła.

recip_name_25 Zawiera wprowadzoną przez klienta nazwę odbiorcy.

Jak pokazano na fig. 6, proces przelewu jest wówczas zakończony. Użytkownik może wówczas rozpocząć realizację innych transakcji w kroku 244, zgodnie ze sposobami znanymi ze stanu techniki.

Figura 15 przedstawia system 125 do realizacji przelewów regionalnych, zgodnie z opisanym powyżej procesem. W tym przykładzie, terminal CAT 128 znajdujący się we Francji jest połączony z francuskim komputerem FEP, który z kolei jest połączony z głównym system francuskim 132, sprzężonym z francuską instytucją bankową.

W tym przykładzie, użytkownik francuskiego terminala CAT 128 może wykonywać opisane powyżej przelewy regionalne poprzez sieć komunikacyjną 134. Ta sieć komunikacyjna 134 łączy francuski komputer FEP 130 z innymi komputerami FEP w tym samym regionie, na przykład z niemieckim komputerem FEP 138, brytyjskim komputerem FEP 142, belgijskim komputerem FEP 146, hiszpańskim komputerem FEP 150, greckim komputerem FEP 154, i luksemburskim FEP 158 (140, 144, 148, 152, 156, 160). Każdy z tych komputerów FEP jest połączony z głównym systemem sprzężonym z konkretną instytucją bankową. Jak to oznaczono na fig. 15 odnośnikiem 136, system komunikacyjny umożliwia również dostęp do innych systemów regionalnych, w celu zapewnienia ograniczonych transakcji międzynarodowych, jak to opisano powyżej z nawiązaniem do fig. 4.

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, system umożliwia, by klient we Francji wykonywał przelewy na inne konto prowadzone w instytucji finansowej pracującej w innym kraju. Na przykład, francuski klient może żądać regionalnego przelewu z konta czekowego we francuskim banku sprzężonym z francuskim głównym systemem 132 do banku hiszpańskiego sprzężonego z hiszpańskim głównym systemem 152. Francuski terminal CAT 128 może w tym przypadku zastosować proces opisany powyżej z nawiązaniem do fig. od 6 do 14. W szczególności, po przejściu przez opisaną powyżej procedurę identyfikacji i walidacji, klient może wybrać docelowy ośrodek i dostarczyć nazwę odbiorcy w Hiszpanii, oraz numer konta w Hiszpanii. W odpowiedzi na żądanie francuskiego terminala CAT, system komunikacyjny 134 otrzyma i dostarczy do francuskiego FEP 130 bieżący kurs do wymiany franków francuskich na hiszpańskie pesety, oraz wszelkie konieczne opłaty. Ta informacja może być dostarczona we frankach bądź w pesetach, zależnie od wyboru klienta. Gdy klient przejrzy kurs wymiany i zaakceptuje transakcję, następnie realizowane jest żądanie wykonania przelewu.

W tym momencie, komunikat żądania przelewu jest wysyłany z francuskiego terminala CAT 128 do francuskiego komputera FEP 130. Następnie, francuski FEP 130 kontaktuje się z głównym systemem francuskim 132, w celu obciążenia francuskiego konta klienta. Po obciążeniu tego francuskiego konta, francuski FEP 130 wysyła komunikat do systemu komunikacyjnego, który jest przesyłany dalej do hiszpańskiego FEP 150. Hiszpański FEP 150 odbiera

183 502 ten komunikat i dostarcza go do hiszpańskiego głównego systemu 152. W odpowiedzi, hiszpański główny system 152 realizuje zapis na rzecz konta docelowego.

W tym przykładzie, główny system hiszpański 152 wysyła odpowiedź do hiszpańskiego FEP 150, która jest przesyłana przez system komunikacyjny 134 do francuskiego FEP 130. Następnie, francuski FEP 130 wysyła odpowiedź do francuskiego terminala CAT 128. Następnie, francuski CAT 128 sprawdza tę odpowiedź zgodnie z krokiem 234 z fig. 6 (opisanym szczegółowo z nawiązaniem do fig. 13). Francuski terminal CAT 128 wyświetla następnie końcowy komunikat zawiadamiający o powodzeniu lub niepowodzeniu wykonania przelewu.

Po zakończeniu tej procedury sieć komunikacyjna jest używana do automatycznego wykonania procedury rozliczenia pomiędzy francuskim głównym systemem 132 i hiszpańskim głównym systemem 152 dla opisanej powyżej transakcji, oraz innych, które mogły wystąpić. Ta procedura rozliczenia jest wykonywana w sposób okresowy, na przykład raz dziennie, zgodnie ze sposobami znanymi ze stanu techniki. Podobnie, uprawniony personel może wykonywać proces „na zakończenie dnia” 126 w celu uzgodnienia transakcji wykonanej przez francuski CAT 128 z francuskim głównym systemem 132 przez francuski FEP 130.

W tym przykładzie, sieć komunikacyjna 134 wykonuje różne funkcje. Oprócz brania udziału we wspomnianej operacji rozliczenia, stanowi ona ośrodek komunikacyjny do wymiany komunikatów elektronicznych pomiędzy różnymi komputerami FEP. Przechowuje ona również bazę danych bieżących kursów wymiany, które są udostępnione dla komputerów FEP. Na podstawie informacji o kursie wymiany dostarczanej przez sieć komunikacyjną, główny system i systemy peryferyjne wykonują niezbędne obliczenia, w celu poinformowania klienta o stosowanych opłatach, obciążeniu konta źródłowego i zapisie na rzecz konta docelowego.

Zostały opisane różne korzystne przykłady realizacji wynalazku wypełniające różne cele wynalazku. Należy wziąć pod uwagę fakt, że te przykłady realizacji mają jedynie za zadanie ilustrację głównych zasad niniejszego wynalazku. Możliwe są liczne modyfikacje i adaptacje bez wychodzenia poza zakres niniejszego wynalazku. Wynalazek jest ograniczony jedynie przez załączone zastrzeżenia.

183 502

FIG. 3

183 502 _χ,60 /

FIG. 4

183 502

FIG.

183 502

183 502

FIG. 7

183 502

FIG.

183 502

ZFM

183 502

FIG. 10

183 502

FIG. 11

183 502

FIG. 12

183 502

-9« αρ ।--------------1 LC ί ’ ΟI d on

183 502

FIG. 14

183 502

FIG. 2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz Cena 6,00 zł.

Claims (19)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wykonywania przelewów pieniężnych pomiędzy kontami, przy wykorzystaniu sieci komunikacyjnej, znamienny tym, że pobiera się (200, 222) pierwsze dane wejściowe za pomocą terminala wejściowego (22) i odszukuje się (202, 222) na podstawie tych pierwszych danych rekord konta źródłowego, przy czym rekord konta źródłowego przechowuje się w pierwszym głównym układzie komputerowym i oznacza się rodzaj waluty w jakiej prowadzone jest konto źródłowe, następnie pobiera się (212, 214, 216, 218) drugie dane wejściowe za pomocą terminala wejściowego (22), które to drugie dane opisują konto docelowe oraz sprawdza się (512, 514, 516) ważność konta docelowego, następnie pobiera się (224) trzecie dane wejściowe za pomocą terminala wejściowego (22), które to trzecie dane odpowiadają żądanej kwocie przelewu z konta źródłowego na konto docelowe, przy czym żądaną kwotę wprowadza się w wybranym formacie przyporządkowanym rodzajowi waluty konta źródłowego i konta docelowego, następnie oblicza się (610) całkowite obciążenie konta źródłowego, wyświetla się (702) w wybranym formacie całkowitą kwotę obciążenia i żąda się (702-738) autoryzacji dla realizacji żądanego przelewu, następnie wysyła się (232) elektroniczny komunikat zatwierdzający zapis na rzecz konta docelowego w wysokości żądanej kwoty po otrzymaniu autoryzacji dla realizacji żądanego przelewu i obciąża się (232) konto źródłowe całkowitą kwotą obciążenia po otrzymaniu autoryzacji dla realizacji żądanego przelewu.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wyznacza się (610) kwotę wszelkich opłat związanych z procesem przelewu, przy czym opłaty te obejmują pierwszą opłatę pobieraną przez pierwszą instytucję finansową prowadzącą konto źródłowe i drugą opłatę pobieraną przez drugą instytucję finansową prowadzącą konto docelowe, a całkowita kwota obciążenia obejmuje kwotę żądanego przelewu i wszelkie kwoty związane z pierwszą i drugą opłatą.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze stosuje się terminal wejściowy (22) zawierający czytnik kart do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że pobiera się (200) kod identyfikacyjny wprowadzony z terminala wejściowego (22) i legalizuje się (202, 204) kod identyfikacyjny na podstawie rekordu konta źródłowego.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze jako terminal wejściowy (22) stosuje się automat bankowy.
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wyznacza się (610) równoważną wartość żądanej kwoty przelewu na podstawie aktualnego kursu wymiany waluty konta źródłowego i waluty konta docelowego, przy czym waluta konta źródłowego różni się od waluty konta docelowego.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze wyświetla się (726, 730, 734, 738) opis waluty konta źródłowego i waluty konta docelowego.
8. 8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że jako terminal wejściowy (22) stosuje się automat bankowy zaopatrzony w czytnik kart (48) do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym, które to zakodowane dane obejmują numer wskazujący instytucję finansową, która wydała kartę odczytywaną przez czytnik, przy czym walutę konta źródłowego uzyskuje się z zakodowanych danych dla wskazania odpowiedniej pozycji w zapisanej tabeli instytucji finansowych.
9. 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się terminal wejściowy (22) zawierający komputer osobisty.
10. 10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się terminal wejściowy (22) dołączony do telefonicznych łączy komputerowych za pomocą których prowadzi się usługi bankowe.

    183 502
11. 11. System wykonywania przelewów pieniężnych pomiędzy kontami, poprzez sieć komunikacyjną, zaopatrzony w terminal wejściowy i układy komputerowe, znamienny tym, ze terminal wejściowy (22) jest zaopatrzony w przynajmniej jedno urządzenie wejściowe (46, 48) oraz urządzenie wyświetlające (46) i jest połączony z pierwszym głównym układem komputerowym (24, 26) poprzez pierwszą sieć komunikacyjną oraz z drugim głównym układem komputerowym (30, 32) poprzez drugą sieć komunikacyjną (28), przy czym pierwszy główny układ komputerowy (24, 26) stanowi konto źródłowe, a drugi główny układ komputerowy (30, 32) stanowi konto docelowe, ponadto terminal wejściowy jest przystosowany do doprowadzania pierwszych danych i porównywania z rekordem konta źródłowego przechowywanym w pierwszym głównym układzie komputerowym (24, 26), który to rekord zawiera oznaczenie rodzaju waluty, w takiej prowadzone jest konto źródłowe, ponadto terminal wejściowy jest przystosowany do doprowadzania drugich danych i porównywania z ważnym rekordem konta docelowego, który to rekord zawiera oznaczenie rodzaju waluty, w jakiej prowadzone jest konto docelowe, oraz terminal wejściowy jest przystosowany do doprowadzania trzecich danych przyporządkowanych żądanej kwocie przelewu z konta źródłowego na konto docelowe, przy czym żądana kwota jest wprowadzona w wybranym formacie odpowiadającym rodzajowi waluty konta źródłowego i konta docelowego, a ponadto terminal wejściowy (22) jest zaopatrzony w przynajmniej jeden procesor (42) obliczający całkowite obciążenie konta źródłowego, a urządzenie wyświetlające (46) jest przystosowane do wyświetlania kwoty obciążenia w wybranym formacie i żądania upoważnienia do realizacji żądanego transferu, jak również do wysyłania elektronicznego komunikatu do drugiego głównego układu komputerowego (30, 32) upoważniającego do zapisu na rzecz konta docelowego żądanej kwoty i do pierwszego głównego układu komputerowego (24, 26), rozpoczynającego obciążanie konta źródłowego całkowitą kwotą obciążenia.
12. 12. System według zastrz. 11, znamienny tym, ze procesor (42) jest przystosowany do wyznaczania kwoty wszelkich opłat związanych z procesem żądanego przelewu, przy czym w skład tych opłat wchodzi pierwsza opłata pobierana przez pierwszą instytucję finansową prowadzącą konto źródłowe i druga opłata pobierana przez drugą instytucję finansową prowadzącą konto docelowe, a ponadto kwota obciążenia obejmuje kwotę żądanego przelewu i wszelkie kwoty związane z pierwszą i drugą opłatą.
13. 13. System według zastrz. 11, znamienny tym, ze terminal wejściowy (22) jest zaopatrzony w czytnik kart (48) do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym.
14. 14. System według zastrz. 13, znamienny tym, ze terminal wejściowy (22) jest przystosowany do wprowadzania kodu identyfikacyjnego, pobieranego i poddawanego walidacji na podstawie rekordu konta źródłowego.
15. 15. System według zastrz. 11, znamienny tym, że terminal wejściowy (22) jest automatem bankowym.
16. 16. System według zastrz. 11, znamienny tym, ze urządzenie wyświetlające jest dostosowane do wyświetlania opisu waluty konta źródłowego i waluty konta docelowego.
17. 17. System według zastrz. 16, znamienny tym, ze terminal wejściowy jest automatem bankowym (40), który jest zaopatrzony w czytnik kart (48) do odczytu zakodowanych danych przyporządkowanych przynajmniej w części pierwszym danym, przy tym w skład tych zakodowanych danych wchodzi numer wskazujący instytucję finansową która wydała kartę odczytywaną przez czytnik, a waluta konta źródłowego jest uzyskana przez użycie zakodowanych danych do wskazania pozycji w zapisanej tabeli instytucji finansowych.
18. 18. System według zastrz. 11, znamienny tym, że terminal wejściowy jest zaopatrzony w komputer osobisty.
19. 19. System według zastrz. 11, znamienny tym, że terminal wejściowy jest połączony z telefonicznym łączem komputerowym usług bankowych.

    * * *

    183 502