PL183088B1 - Sposób transmisji informacji - Google Patents

Abstract

1. Sposób transmisji informacji, w postaci zakodowanych cyfrowych sygnalów radio- wych zawierajacych czesc informacyjna i czesc zwiazana z protokolem, za pomoca przekaz- ników transmisyjnych, w sieci radiowej, przy czym przekazniki transmisyjne zawieraja srodki do przetwarzania czesci zwiazanej z protokolem, znam ienny tym, ze transmisja czesci informacyjnej rozpoczyna sie przed przetwarzaniem czesci sygnalu radiowego dotyczacej protokolu, podczas tego przetwarzania, ewentualnie równoczesnie z nim, przy czym transmi- sje informacji przeprowadza sie pojedynczymi bitami, a kazdemu bitowi informacji przypisu- je sie wiazke czestotliwosci. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób transmisji informacji, w postaci zakodowanych cyfrowo sygnałów radiowych, przy czym sygnały radiowe poza częścią informacyjną obejmują również część związaną z protokołem.

Sposoby tego rodzaju są znane i stosowane na przykład w sieciach radiokomunikacji ruchomej C-, D1 -, D2- i E-plus. Te wymienione przykładowo sieci radiokomunikacyjne zwykle zawierają stałe urządzenia radiokomunikacyjne i urządzenia zewnętrzne do zarządzania siecią radiokomunikacyjną w odniesieniu do sposobu nawiązywania łączności w tych sieciach radiokomunikacji ruchomej. Procesem trasmisji zwykle stosuje się z zewnątrz poszczególnych urządzeń radiokomunikacyjnych. Tym samym możliwe jest wpływanie z zewnątrz zarówno na urządzenia radiokomunikacji ruchomej, jak i stałe urządzenia radiokomunikacyjne, jak na przykład stacje bazowe lub stacje przekaźnikowe poszczególnych stałych stanowisk w tej sieci radiowej.

W przypadku normalnej w znanych sieciach radiokomunikacyjnych transmisji informacji w postaci cyfrowych zakodowanych sygnałów radiowych, informacja przeznaczona do przekazywania, przy każdej transmisji zostaje przyjęta, czyli odebrana, przez przekaźnik transmisyjny i przede wszystkim przetworzona w ramach wstępnej obróbki informacyjnej, a dopiero po tej obróbce jest przekazywana, czyli transmitowana dalej. Dla umożliwienia obróbki sygnały radiowe zawierają poza częścią informacyjną jeszcze cześć związaną z protokołem, w postaci na przykład protokołu transmisji. Tego rodzaju obróbka może obejmować również detekcję błędów lub korekcję błędów odbieranych sygnałów radiowych.

Do transmisji informacji, zwłaszcza w przypadku długich tras radiowych, niezbędnych jest wiele przekaźników transmisyjnych. W każdym przekaźniku transmisyjnym odbywa się przy

183 088 tym obróbka sygnałów zgodnie z protokołem. Szybkość transmisji i czas trwania sygnałów radiowych uwarunkowane są sumarycznymi czasami obróbki w poszczególnych przekaźnikach Przy tym sama prędkość rozchodzenia się sygnałów radiowych, bądź czas przebiegu sygnału radiowego, mają wpływ tylko śladowy. W przypadku wielu zastosowań transmisji informacji, zwłaszcza przy transmisji mowy, spowodowane przekaźnikami tego rodzaju opóźnienia transmisji są bardzo niekorzystne z punktu widzenia jakości transmisji.

Z opisu patentowego nr EP-A-0 663 785 znany jest sposób transmisji sygnałów radiowych kodowanych cyfrowo. Sygnały te sąw postaci pakietów, które zawierającześć protokołu podzieloną na nagłówek pakietu i stopkę pakietu (FCS - ciąg kontrolny ramki) oraz część informacji. Te sygnały radiowe są transmitowane za pomocą przekaźników w postaci stacji bazowych sieci ruchomych urządzeń radiowych, sterowników LAN i ruchomych centrów przełączania. Jeśli informacje są transmitowane, to przeprowadzona jest konwersja protokołu w sterowniku LAN, w czasie której cześć informacyjna i cześć protokołu zostają oddzielone i cześć protokołu jest przetwarzana.

Sposób transmisji informacji, w postaci zakodowanych cyfrowo sygnałów radiowych zawierających cześć informacyjnąi część związaną z protokołem, za pomocą przekaźników transmisyjnych, w sieci radiowej, przy czym przekaźniki transmisyjne zawierają środki do przetwarzania części związanej z protokołem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że transmisję części informacyjnej rozpoczyna się przed przetwarzaniem części sygnału radiowego dotyczącej protokołu, podczas tego przetwarzania, ewentualnie równocześnie z nim, przy czym transmisję informacji przeprowadza się pojedynczymi bitami, a każdemu bitowi informacji przypisuje się wiązkę częstotliwości.

Korzystnym jest, że połączenie radiowe konieczne do transmitowania tych informacji zestawia się jeszcze przed transmisją.

Korzystnym jest, że stosuje się n wiązek częstotliwości. Dyskretne częstotliwości wiązki są zerowe. Co najmniej dwie częstotliwości w wiązce częstotliwości sąjednakowe. W charakterze częstotliwości stosuje się radiowe częstotliwości nośne sygnałów radiowych. Kodowanie i/lub formularz kodowania i/lub sekwencję kluczowania co najmniej jednej radiowej częstotliwości nośnej, podczas trwania jednego połączenia radiowego, zmienia się w różnych fazach połączeniowych. Jako zmiany sposobu kodowania stosuje się kodowanie częstotliwości.

Korzystnym jest, że każdy bit informacyjny po jego scałkowaniu w przekaźniku transmisyjnym przesuwa się w częstotliwości i przekazuje niezwłocznie dalej. Kodowanie częstotliwościowe stosuje się do identyfikacji i adresowania informacji. Kodowanie częstotliwościowe stosuje się do identyfikacji kanału transmisyjnego. Kodowanie częstotliwościowe stosuje się do szyfrowania informacji przeznaczonej do transmitowania. Na dyskretne impulsy częstotliwościowe wiązki częstotliwości w zadanej z góry sekwencji czasowej oczekuje się w zadawanym oknie czasowym w przekaźnikach transmisyjnych i/lub odbiornikach informacji. Na dyskretne impulsy częstotliwościowe wiązki częstotliwości w zadanej z góry sekwencji czasowej oczekuje się równocześnie w wyznaczonym obszarze czasowym w przekaźnikach transmisyjnych i/lub odbiornikach informacji. Za pomocą co najmniej jednego przekaźnika transmisyjnego wybranego dla określonego połączenia radiowego i/lub odbiornika informacji oczekuje się na nadejście informacji kodowanej częstotliwościowe w zadawanych z góry, odbiorczych kanałach częstotliwościowych. W trakcie transmisji sygnału radiowego dokonuje się zmiany oczekiwanej wiązki częstotliwościowej sygnałów radiowych zgodnie z zadawanąsekwencjądla ponownego odbioru.

Korzystnym jest, że częstotliwości wiązki zmienia się zgodnie z zadawaną sekwencją. Jako sekwencję zmiany stosuje się sekwencję cykliczną.

Korzystnym jest, że sekwencję zmian realizuje się zgodnie z tablica częstotliwości przyporządkowaną do przekaźnika i odbiornika informacji. Jako sekwencję zmian, dla każdego z zadanej z góry liczby przekaźników transmisyjnych lub określonej grupy takich przekaźników transmisyjnych, stosuje się sekwencję jednakową. Określoną wiązkę częstotliwości dla każdego spośród określonej liczby przekaźników lub określonej grupy przekaźników, wybiera się z określonej innej sekwencji wiązek częstotliwościowych lub innego obszaru cyklu, sekwencji wyboru

183 088 wiązek częstotliwościowych. Za pomocąprzekaźników przekazujących dalej odebrane informacje, odebrane sygnały radiowe przekazuje się dalej na zmienionych wiązkach częstotliwości. Stosuje się sekwencję zmiany wiązki przy nadawaniu i przy odbiorze jednakowe dla przyporządkowanych grup przekaźników.

Korzystnym jest, że za pomocąprzekaźników transmisyjnych część informacyjną dla odbiornika informacji przekazuje się w oddzieleniu czasowym od przyporządkowanych jej protokołów transmisyjno - sterujących, lub instrukcji sterujących. Obróbkę informacji, zwłaszcza zmianę adresu docelowego, ewentualnie detekcję, korekcję błędów przenoszonej informacji, za pomocą przekaźnika transmisyjnego, przeprowadza się w oddzieleniu czasowym od transmisji informacji. Transmisję informacji w każdym kierunku transmisji przekaźników transmisyjnych pozostających w kontakcie radiowym sprawdza się, i przy wystąpieniu błędu koryguje się.

Rozwiązanie według wynalazku stanowi sposób transmisji informacji umożliwiający przekazywanie informacji z zachowaniem wysokiej jakości transmisji.

Zgodnie z wynalazkiem osiąga się korzystnie, że zmiana znanego dotychczas porządku wykonywania, najpierw obróbki związanej z protokołem, a następnie transmisji informacji, przy transmisji informacji w postaci kodowanych cyfrowo sygnałów radiowych daje znaczny zysk czasowy. W tym celu obróbka części informacyjnej w przekaźniku rozpoczyna się już przed obróbką części związanej z protokołem, podczas niej lub nawet równocześnie z nią. Zysk na szybkości transmisji otrzymywany dzięki wykonywaniu transmisji informacji i obróbki części związanej z protokołem informacji w kolejności według wynalazku prowadzi, zwłaszcza przy transmisji mowy, do znacznego poprawienia jakości. Przy odpowiednio szybkim przekazywaniu sygnałów radiowych przez przekaźnik transmisyjny następuje redukcja czasu trwania transmisji w stronę granicy wyznaczonej samą propagacją sygnałów radiowych.

Sposób według wynalazku znajduje zastosowanie nie tylko w znanych sieciach radiokomunikacji ruchomej z centralnym zarządzaniem sieciowym, lecz również w zdecentralizowanych sieciach przekaźnikowych. Sieć przekaźnikowa tego rodzaju zawiera poszczególne radiowe ruchome urządzenia końcowe i ruchome przekaźniki radiowe, przy czym radiowe ruchome urządzenia końcowe służą również za ruchome przekaźniki radiowe i odwrotnie. W celu realizacji sposobu, radiowe ruchome urządzenia końcowe, lub ruchome przekaźniki radiowe, zaopatrzone są w procesory elektroniczne i pamięci, za pomocą których odbywa się sterowanie funkcjami abonenckich interfejsów końcowych i funkcjami przekaźnikowymi tych urządzeń.

Z punktu widzenia szybkości transmisji informacji szczególnie korzystne jest, jeżeli połączenie radiowe konieczne do trasmitowania tych informacji zestawione zostaje jeszcze przed transmisją. Dzięki temu realizowany jest rozdział między zestawianiem połączenia radiowego i właściwą transmisją informacji. Sekwencja transmisji wtedy może odbywać się bez opóźnienia spowodowanego zestawianiem połączenia.

Wstępna obróbka informacji, potrzebna do identyfikacji i adresowania przeznaczonej do przekazania informacji, odbywa się przez odczytanie informacji protokołu transmisji zawartej w pakiecie informacyjnym przeznaczonym do transmisji. Informacja ta, w zwykłych sposobach transmisji jest kodowana wyłącznie czasowo. Przy tym kolejność rozmieszczenia i rozkład czasowy impulsów cyfrowych daje wynikowy tekst bądź informację.

Ze względu na szczególnie proste przenoszenie części informacyjnej, przed, podczas, lub równocześnie z obróbką części związanej z protokołem, może odbywać się dodatkowe, poza kodowaniem czasowym, kodowanie częstotliwościowe sygnału radiowego. Kodowanie częstotliwościowe mogłyby przy tym być wykorzystywane do identyfikacji i adresowania informacji przeznaczonej do przekazania. Ta cześć związana z protokółem obejmująca identyfikację i adresowanie informacji przeznaczonej do transmisji jest przekazywana w zasadzie równocześnie z częścią informacyjną. Przenoszenie sygnałów radiowych przez przekaźnik transmisyjny może odbywać się dzięki temu z szybkością samej propagacji sygnału radiowego, ponieważ poszczególne przekaźniki transmisyjne w celu identyfikacji i adresowania przekazywanej informacji sprawdzając obrabiają zaledwie jeden kod częstotliwościowy, i nie muszą realizować pełnej ob

183 088 róbki zgodnie z protokołem. Pełna obróbka informacji protokołu powodowałaby znaczne spowolnienie transmisji.

Przy niesynchronicznym trybie pracy przekaźnika transmisyjnego, na przykład w ramach zestawienia połączenia radiowego lub trasy radiowej, opóźnienie przekaźników warunkuje, zwłaszcza przy wykorzystywaniu wielu przekaźników, zasadniczą część czasu trwania przesyłania sygnału w ramach całej transmisji. Za pomocą sposobu według wynalazku, sposobu F3T „First Talk Then Think” (wpierw powiedz, nim pomyślisz) redukuje się całkowite wypadkowe opóźnienie przejścia sygnałów radiowych do wartości prawie samego czasu propagacji radiowej sygnału. Każdy przekaźnik wtedy nadaje bez zwłoki odebrany pakiet informacyjny z pewnym przesunięciem fazy, a odpowiednią obróbkę sygnału prowadzi w ramach obróbki protokołu nadawania i przekazywania lub detekcji i korekcji błędów, dopiero po właściwej transmisji pakietu informacyjnego.

Dla zapobieżenia przesłuchowi w obszarze przekaźnika transmisyjnego, kodowanie i/lub sposób kodowania, bądź sekwencja modulacji i/lub sekwencja kluczowania, radiowej częstotliwości nośnej, jednej lub więcej, mogą się zmieniać w różnych fazach połączeniowych podczas trwania jednego połączenia radiowego. Dzięki temu powstaje możliwość, aby zależnie od potrzeby, przechodzić od modulacji amplitudy do modulacji częstotliwości, bądź kluczowania częstotliwości. Przy tym zmiany sposobu kodowania dotycząw zasadzie kodowania częstotliwości. W przekaźniku transmisyjnym różne oscylatory nadawcze mogą pracować synchronicznie, na przykład na zadanych częstotliwościach kanałów w warunkach mocy biegu jałowego. Są one mocą odbieraną wchodzącego sygnału cyfrowego, przełączane elektronicznie bezpośrednio na nadawczą antenę przekaźnika, i zależnie od sposobu modulacji są odpowiednio kluczowane. Retransmitowane równocześnie sygnały są przy tym przesuwane w częstotliwości.

Dla uniknięcia kosztownej detekcji i korekcji błędów, transmisja informacji odbywa się pojedynczymi bitami, w sposób niewrażliwy na zakłócenia. Przy tym każdemu bitowi informacji jest przypisana określona wiązka częstotliwości. Bit informacyjny po jego scałkowaniu w przekaźniku transmisyjnym jest manipulowany z przesuwem, czyli kluczowaniem częstotliwości, i przekazywany niezwłocznie dalej. Również w tym przypadku możliwe jest wykorzystanie kodowania, bądź kodu, częstotliwości do identyfikacji i adresowania informacji. Ponadto jest możliwe wykorzystanie kodowania bądź kodu, częstotliwości do identyfikowania kanałów transmisji. Poza tym możliwe jest zastosowanie kodowania, bądź kodu, częstotliwościowego również do szyfrowania przenoszonej informacji.

Niezależnie od bezpośredniej transmisji osiąga się również zmniejszenie poziomu zakłóceń sygnału, ze względu na redukcję szumów. W przypadku, kiedy odbywa się przełączanie zgodnie z czasowym procesem całkującym, który dopasowany jest do czasu trwania poszczególnych impulsów cyfrowych sygnałów radiowych, następuje dyskryminacja pików zakłócających w sygnale radiowym. Nie powodująone wtedy szkodliwego wypromieniowywania sygnału fałszywego.

W opisanym trybie bezpośrednim właściwej transmisji informacji w trybie F3T, eksploatuje się tylko zdefiniowane i adresowane bezpośrednio docelowe przekaźniki transmisyjne w zestawionej trasie. Abonenci końcowi połączenia radiowego nie pracują w trybie F3T. Sygnały radiowe zatem po zrealizowaniu transmisji nadanych sygnałów są przetwarzane wewnętrznie. Po rozpoznaniu błędów niepomijalnych, realizuje się ponowną transmisję zawierającego błędy sygnału.

Przez ponowną transmisję w trybie pracy F3T osiąga się podwyższenie aktywności radiowej w sieci radiokomunikacyjnej dzięki temu, że najpierw przekazywane są sygnały radiowe razem z błędami, a następnie, po korekcji błędów, dodatkowo nadawane są sygnały pozbawione błędów. Ponadto nie synchronizowane przekaźniki, które wykorzystywane sąw trybie F3T, przekazują również sygnały radiowe, które nie należą do ruchu radiokomunikacyjnego w zestawionym przez nie torze, a które bez sprawdzania są ewentualnie przekazywane dalej. W wyniku tego mogą wystąpić przesłuchy z sygnałów obcych połączeń radiowych należących do innych łączy radiokomunikacyjnych do zestawionego łącza radiowego.

183 088

Abonenci końcowi pracują, jak wspomniano, nie w trybie F3T. Dlatego też w przypadku właściwego połączenia informacyjnego między abonentami końcowymi połączenia radiokomunikacyjnego przesłuchy nie są istotne, gdyż abonenci końcowi w ramach obróbki zgodnej z protokołem sprawdzają adresy docelowe radiowej sekwencji kodowej przenoszonego pakietu informacyjnego.

Przesłuchy jednak zwiększają obciążenie radiokomunikacyjne i dlatego mają znaczenie dla problemu pojemności sieci radiowych i problematyki kolizji radiowych w sieciach radiokomunikacyjnych i dlatego konieczne jest ich unikanie.

Informacja zakodowana w wiązce częstotliwości w przekaźniku odbiorczym występuje synchronicznie w określonych kanałach częstotliwościowych, lub jest oczekiwana w pewnych przedziałach czasowych i przy tym możliwe jest zrealizowanie procedury otwierania bramki dla rozpatrywanego połączenia radiowego. Dotychczas metody wieloczęstotliwościowe stosowano do transmisji informacji kodowanej cyfrowo, na przykład z kluczowaniem częstotliwości, wyłącznie w celu tłumienia oddziaływań zakłócających na sygnały radiowe.

Poszczególne impulsy częstotliwościowe wiązki służą do zapobiegania przesłuchom w zadanej z góry sekwencji czasowej do wewnątrz wyznaczonego okna czasowego w przekaźnikach transmisyjnych i/lub odbiornikach informacji przy sterowaniu oczekiwaniem, bądź odbieraniem, w oknach czasowych tych przekaźników i odbiorników. Równocześnie oczekiwanie bądź odbiór w przekaźnikach transmisyjnych i/lub odbiornikach informacji ułatwiają poszczególne impulsy częstotliwościowe wiązki synchroniczne z wyznaczonymi przedziałami czasowymi. Dzięki temu możliwa jest ścisła synchronizacja przekaźników (sposób „Slotted-F3T” - z przedziałami czasowymi).

W procedurze odbioru radiowego określone jej okna czasowe są uzgadniane w przekaźniku, w którym pracuje ona wyłącznie w trybie F3T. Obce pakiety informacyjne, w innych mających a nią kontakt ścieżkach radiowych przypadają poza oknem transmisyjnym trybu F3T. Wtedy są one najpierw sprawdzane i w danym przypadku dalej nie przekazywane.

Wspólna synchronizacja możliwa jest przy wykorzystaniu jednolitego wzorca czasowego, który mogą odbierać przekaźniki, bądź ich zegary wewnętrzne. Niewłaściwa synchronizacja w tym przypadku wydłuża jedynie transmisję sygnału, ponieważ przenoszone sygnały radiokomunikacyjne w takim przypadku są w przekaźniku sprawdzane i dopiero potem przekazywane dalej.

Dodatkowa możliwość ochrony przed przesłuchami w trybie F3T polega na tym, że przynajmniej jeden przekaźnik transmisyjny, wybrany dla określonego połączenia radiowego i/lub odbiornik informacji, oczekują na pojawienie się informacji modulowanej częstotliwościowe w określonych z góry, bądź zadanych z góry, odbiorczych kanałach częstotliwościowych. Przy tym przy transmisji sygnału radiowego następuje zmiana oczekiwanej wiązki częstotliwościowej, bądź oczekiwanej wartości częstotliwości wiązki sygnałów radiowych, dla ponownego odbioru, zgodnie z zadawaną sekwencją. Również częstotliwości wiązki są zmieniane zgodnie z zadawaną procedurą. Przy tym uwzględnia się zarówno stronę odbiorczą, jak i stronę nadawczą.

Jako szczególnie efektywny sposób przełączania uważa się sposób cykliczny. Jest on realizowany za pomocą tak zwanej metody z cyklicznymi przeskokami częstotliwości, przy której przekaźnik reaguje tylko na te odbierane sygnały radiokomunikacyjne, których impulsy sygnałowe mają częstotliwości dokładnie równe oczekiwanym częstotliwościom ciągu. Początkowo dowolna częstotliwość transmisji przy tym zostaje w dalszym ruchu telekomunikacyjnym zastąpiona ściśle określoną sekwencją cykliczną.

Przy tym sekwencja zmian jest realizowana zgodnie z tablicą częstotliwości przyporządkowaną do przekaźnika i odbiornika informacyjnego. Tego rodzaju tablica jest zaimplementowana w przekaźniku i/lub odbiorniku informacji z wykorzystaniem mikroprocesora.

Sekwencja zmian, zależnie od potrzeby, dla każdego z przekaźników transmisyjnych spośród zadanej z góry liczby przekaźników transmisyjnych lub z określonej grupy takich przekaźników transmisyjnych, jest korzystnie jednakowa. W odróżnieniu od tego, cykl zmiany częstotliwości może być jednakowy również dla wszystkich przekaźników. Kiedy przekaźnik odbiera wstępną transmisję radiokomunikacyjną na określonej częstotliwości radiowej, to oczekuje na

183 088 następną transmisję z tego urządzenia transmisyjnego na ściśle określonej częstotliwości nadawania, zgodnie z zadanym, w danym przypadku tabelarycznie, cyklem. Sekwencja cykliczna w dalszym przebiegu ruchu radiowego determinuje całą kombinację częstotliwości radiowych w całej ścieżce, w obu istniejących kierunkach transmisji, to znaczy od nadawcy do odbiorcy i odwrotnie. Ta kombinacja przy każdej następnej transmisji w danym połączeniu radiowym w sposób określony zmienia się.

W korzystnym rozwiązaniu, określona wiązka częstotliwości dla każdego przekaźnika spośród określonej liczby przekaźników, wywodzi się z innej sekwencji wiązek częstotliwościowych, z innego obszaru cyklu, bądź wycinka cyklu, sekwencji wybieranych grup częstotliwościowych. Przekaźniki, które przekazują dalej odebrane informacje, odebrane sygnały radiowe przekazują dalej na zmienionych wiązkach częstotliwości. Przy tym korzystnym jest rozwiązanie, zgodnie z którym sekwencje zmiany wiązki przy nadawaniu i przy odbiorze sąjednakowe dla odpowiednich grup przekaźników.

Chwilowe prawdopodobieństwo, w (prawdopodobieństwo przesłuchu na przekaźniku), że do przekaźnika trafi sygnał radiowy o oczekiwanej częstotliwości radiowej, który nie należy do danego połączenia radiokomunikacyjnego, przy stałej aktywności radiowej i przy założeniu dopasowania wydajności nadawania wynosi w = n /m przy czym m jest liczbą stosowanych częstotliwości radiowych wykorzystywanego pasma transmisyjnego, a n⁺ jest liczbą następnych mogących nadawać sąsiadów, jest ona równa prawdopodobieństwu, z którym grający w kości, za pomocą kości o n oczek, dwukrotnie otrzyma tę samą liczbę.

Dalsze zmniejszenie tego prawdopodobieństwa osiąga się stosując sekwencję dwuczęstotliwościową lub wieloczęstotliwościową. W tym przypadku przekaźnik uaktywniany jest na określonej parze częstotliwości radiowych lub wiązce częstotliwości radiowych. Realizuje się to w prosty sposób przez modulację częstotliwościową lub kluczowanie częstotliwości sygnałów radiowych. Demodulacja sygnałów radiowych odbywa się jako demodulacja koincydencyjna. Przy aktywizacji na określonej parze częstotliwości radiowych wykorzystywane częstotliwości radiowe są przy nadawaniu dobierane spośród dysponowanych częstotliwości radiowych kanału radiowego dowolnie lub w parami, w sposób zdeterminowany. Górna granica chwilowego prawdopodobieństwa W₂ dla przesłuchu połączeń radiowych wynosi wtedy:

W₂ = 3np(2/m(m-l))², przy czym m jest liczbą pozostających do dyspozycji kanałów częstotliwości radiowych, n liczbą przekaźników w ścieżce radiokomunikacyjnej a p liczbą równoległych możliwości przesłuchowych w przekaźniku. Przy tym wykorzystuje się model siatki kartezjańskiej.

Przesłuch z tytułu wywołań radiowych z transmisji kontaktowych, dla otrzymania własnego połączenia radiowego, redukuje się przez dodatkowe zróżnicowanie modulacji. Kontaktowe wywołanie radiokomunikacyjne, które nie odbywa się w trybie F3T, jest realizowane za pomocą sygnału z modulacją amplitudy, bądź z kluczowaniem amplitudy. Odpowiada to modulacji częstotliwości, bądź kluczowaniu częstotliwości par częstotliwościowych o wartości v = 0. Takie pary częstotliwościowe w trybie F3T przekaźnika, dzięki stosowaniu demodulacji koincydencyjnej, są ignorowane, a więc nie mogą dawać przesłuchów.

Zatem przesłuch możliwy jest jeszcze tylko przy połączeniach między krzyżującymi się lub stykającymi się ścieżkami radiowymi, które w punkcie skrzyżowania lokalnie pracują z tą samą wiązką częstotliwości cyklu wyboru częstotliwości. Przy m = 256 dupleksowych kanałów częstotliwościowych i 100 przekaźnikach w ścieżce radiowej oraz 4 równoległych możliwościach transmisyjnych każdego z poszczególnych przekaźników, przy dopasowaniu wydajności,

183 088 prawdopodobieństwo przesłuchu dla połączenia radiowego w cyklicznym trybie F3T ze zróżnicowaniem modulacji jest mniejsze, iż W₂ = 1,1 χ 10'⁶.

Wspomniane kluczowanie amplitudy w ramach nawiązywania łączności radiowej ma dodatkowo zaletę w postaci oszczędności energii w przekaźniku radiowym, ponieważ w tym przypadku moc nadawczą wytwarzają tylko dodatnie bity informacyjne sygnału radiowego. Pakiety informacyjne w nawiązanych połączeniach radiowych są jednocześnie przenoszone przez bardziej odporną na zakłócenia modulację częstotliwości.

Przy optymalizacji ścieżki radiowej, to znaczy przy redukcji bądź powielaniu liczby przekaźników, poszczególne przekaźniki przełączają się zgodnie z zmiennymi przekazanymi w protokole radiowym, który podaje wybór wiązki częstotliwości dla następnego pakietu informacyjnego.

W rozwiązaniu według wynalazku ważne jest to, że przekaźniki transmisyjne przekazują informację użyteczną, bądź część informacyjną, do odbiornika informacji, w oddzieleniu czasowym od przyprządkowanych jej protokołów transmisyjno-sterujących, bądź instsrukcji sterujących. Przy tym możliwa jest w szczególności w przekaźniku transmisyjnym obróbka informacji, jak na przykład zmiana adresu docelowego, lub też detekcja, bądź korekcja błędów przenoszonej informacji ,w oddzieleniu czasowym od transmisji informacji.

Z uwagi na szczególnie prostąi skuteczną detekcję i korekcję błędów, transmisja informacji przekaźników transmisyjnych pozostających w kontakcie radiowym może być obserwowana, bądź sprawdzana, a przy wystąpieniu błędu korygowana.

Sposób według wynalazku minimalizuje opóźnienia przekaźników w sieci przekaźników radiowych do takich minimalnych odcinków czasowych, że w określonej sieci radiowej możliwe jest włączenie pośrednich 100 przekaźników w połączeniu radiokomunikacyjnym. W wyniku tego możliwe jest budowanie wieloobszarowych sieci przekaźnikowych do celów telekomunikacyjnych, w których możliwe jest osiągnięcie równie dużej szybkości transmisji informacji, jak w dotychczasowych lub sieciowych instalacjach światłowodowych.

Sposób według wynalazku, do transmisji informacji w postaci kodowanych cyfrowo sygnałów radiowych, objaśniony zostanie obecnie szczegółowo na podstawie przykładu realizacji.

W przypadku sposobu według wynalazku chodzi o szybki i bezzakłóceniowy sposób transmisj i informacj i użytecznej w połączeniu radiowym, bądź w łańcuchu połączeń nawet bardzo dużej liczby przekaźników transmisyjnych. Zakłada się, że połączenie radiowe jest nawiązane i trwające.

Przy transmisji wielokrotnej za pośrednictwem przekaźnika radiowego występująokreślone problemy i uwarunkowania. Po pierwsze, każdy przekaźnik w procesie przekazywania zwanym Relais-Hop generuje pewne opóźnienie czasowe, które należy zminimalizować, dla umożliwienia transmisji czasu rzeczywistego, bądź transmisji rozmów. Po drugie, błędy transmisji radiowej spowodowane zakłóceniami przy transmisji wielokrotnej silnie się nagromadzają. Te błędy transmisji muszą być możliwe do usuwania lub korygowania.

Dla minimalizacji czasu transmisji w przekaźniku i czasu reakcji przekaźnika konieczne jest pominięcie czasochłonnego zapamiętywania pośredniego długich transmitowanych zdań informacyjnych (łańcuchów - strings) i wewnętrznej analizy i korekcji błędów przed właściwą transmisją informacji. Sprzyja temu transmisja pojedynczymi impulsami, bądź pojedynczymi bitami w ramach transmisji cyfrowej. Możliwe jest wtedy zminimalizowanie zapotrzebowania na pamięć pośrednią, ponieważ dotyczy ono tylko jednego bitu. Zatem podczas transmisji przez przekaźnik można pominąć analizę i korekcję błędów.

Transmisja jednoimpulsowa wykazuje różne dodatkowe zalety. Poszczególny bit przeznaczony do transmisji, przy tej transmisji nie podlega zakłócaniu przez zakłócenia radioelektryczne. Stanowi to przeciwieństwo łańcuchów informacyjnych, które obejmują dużą liczbę nadawanych impulsów radiowych i przy tym mają skomplikowany wzór rozmieszczenia tych impulsów. Tego rodzaju wzór podlega znacznej deformacji i zakłócaniu przy interferencjach.

Transmisja jednobitowa zapobiega ponadto zakłóceniom superpozycyjnym, które spowodowane sąpropagacjąwielodrogową, z różnicami czasu propagacji. Kiedy w uzgodniony sposób w charakterze jednostki informacji przekazywany jest tylko jeden impuls radiowy, to istnieje mo

183 088 żliwość zignorowania następnych takich samych impulsów, które występują w kanale odbiorczym, i pochodzą z innych połączeń radiowych lub z propagacji wielodrogowej tego samego połączenia. Przy zwykłej transmisji nie można rozdzielić bez zniekształceń łańcuchów informacyjnych nakładających się z przesunięciami czasowymi, i dąjąone wtedy informację zawierającą błędy.

Przenoszeniu błędów poza tym zapobiega się w ten sposób, że każdy przekaźnik transmisyjny, który nadał cyfrowy bit informacyjny, kontroluje przekazywanie dalej treści informacyjnej tego bitu przez kolejny przekaźnik transmisyjny. Jest to możliwe, ponieważ obydwa biorące udział w wymianie przekaźniki znajdują się w zasięgu wzajemnego odbioru.

W przypadku wystąpienia błędu spowodowanego następnym przekaźnikiem transmisyjnym, ten błąd zostąje przez obserwujący transmisję pierwszy przekaźnik rozpoznany i zaznaczony za pomocą następującego potem bitu błędu, który również zostąje przekazany dalej. Następny przekaźnik oznacza następnie błąd, bądź też bit z błędem, jako błędny i ignoruje. Ten sposób wyklucza transmisję błędu i kumulowanie się błędów w łańcuchu przekaźników transmisyjnych łączem radiowych z łączami radiowymi.

Dla rozwiązania wymienionych dwóch problemów stosuje się zatem transmisję jednobitową. Jednak możliwe jest, że poszczególne nadawane na tej samej częstotliwości impulsy radiowe tego samego rodzaju w transmisji informacji nie powodują zróżnicowania informacji. Do zróżnicowania informacji wewnątrz tej transmisji informacyjnej konieczne jest zastosowanie innych właściwości nadawanych impulsów radiowych, tak by umożliwić odwzorowanie zróżnicowanych bitów informacyjnych, na przykład binarnych bitów informacyjnych bitów sterujących, bitów błędu, bitów ślepych, bitów synchronizacyjnych itp.

Realizuje się to przez stosowanie różnych kształtów impulsu, na przykład w odniesieniu do wysokości impulsu lub czasu trwania nadawanych impulsów radiowych bądź grup impulsów radiowych. Jako przykład służy tu znane przenoszenie w telegrafii radiowej Morse'a ciągów impulsów długich i krótkich dla oznaczenia poszczególnych znaków informacyjnych.

Poza tym wykorzystuje się do tego celu bezwzględne lub względne położenie jednorodnych nadawanych impulsów radiowych bądź zdarzeń czasowych, takich jak na przykład impulsy synchronizacyjne, bądź wyprzedzające nadawane impulsy radiowe, bądź wyprzedzające grupy impulsów. W charakterze przykładu przytacza się znaną prostą binarną transmisję z modulacją kodowo-impulsową.

Ponadto, można do tego wybrać również różnicowanie częstotliwości nośnych nadawanych impulsów radiowych. Przy tym różne cyfrowe pakiety informacyjne charakteryzowane są różnymi częstotliwościami radiowymi lub różnymi fazami częstotliwości nadawanych impulsów radiowych. Znany przykład dotyczy telefonicznego wybierania wielotonowego.

Przy wszystkich znanych zastosowaniach opisanego powyżej sposobu zawsze wykorzystuje się jednak czasowe ciągi impulsowe (łańcuchy - strings) z przynajmniej dwoma występującymi w czasie po sobie poszczególnymi impulsami w określonym przedziale czasowym, w charakterze jednostki informacji, na przykład w charakterze logicznego bitu binarnego. Ponieważ wiele nadawanych impulsów radiowych stanowi jednąjednostkę informacyjną to dla odróżnienia względem innych jednostek, różnicuje się je pod względem czasowym. Odbywa się to przez synchronizację, jak również przez określone czasowe proporcje względem pewnego zjawiska czasowego, jak na przykład określonego nadawanego impulsu radiowego, grupy nadawanych impulsów radiowych bądź określonego bitu informacyjnego (bitu synchronizacyjnego).

Zgodnie z wynalazkiem stosuje się rzeczywiście pojedyncze nadawane impulsy radiowe w charakterze samodzielnej jednostki informacyjnej, bądź w charakterze pojedynczego logicznego bitu informacyjnego, którego bezwzględne położenie czasowe w grupie nadawanych impulsów radiowych bądź grupie bitów, nie ma znaczenia dla transmisji informacji. Rezygnuje się przy tym również z jakiejkolwiek synchronizacji nadawanych impulsów radiowych.

Różnicowanie informacji, bądź różnicowanie bitów, odbywa się wewnętrznie w transmisj i informacji, za pomocą kodu różnicującego, w ramach kodowania częstotliwości. Każdy przekaźnik transmisyjny w tym celu zaopatrzony jest w zapamiętaną tablicę częstotliwości nośnych i za

183 088 pamiętaną sekwencję wyboru częstotliwości. Obydwie tablice, zarówno tablica z ustalonym porządkiem różnych stosowanych częstotliwości nośnych, jak również reguły wyboru, zgodnie z którymi odbywa się wybieranie i stosowanie częstotliwości transmisji z tablicy, są wyrażone jednakowo we wszystkich przekaźnikach transmisyjnych określonej grupy przekaźników.

Realizacja techniczna odbywa się przy tym przez implementację pamięci elektronicznych i mikroprocesorów w przekaźnikach transmisyjnych, w których odpowiednie tablice częstotliwości i reguły doboru zapamiętane sąz możliwością ich wymiany, bądź programowania, i w których dokonuje się obróbki proceduralnej, bądź wyboru.

Przy transmisji wielokrotnej od przekaźnika do przekaźnika istnieje możliwość przesunięcia częstotliwościowego przenoszonego impulsu sygnału radiowego po odbiorze radiowym w przekaźniku, w celu niezwłocznego, bądź równoczesnego przekazania go dalej. Przesunięcie częstotliwościowe zapobiega ewentualności polegającej na tym, że duża moc wyjściowa nadawania, ze stopnia końcowego nadajnika w przekaźniku, jest przyczyną przesłuchu na jeszcze (równocześnie) otwarte wrażliwe wejścia odbiorczych stopni wejściowych tego samego kanału częstotliwościowego, powodując jego przesterowanie lub nawet uszkodzenie.

Informacja logiczna przy tym przesunięciu częstotliwości jest przenoszona równocześnie, przy czym nadajnik wybiera dla różnych bitów informacyjnych ściśle wyznaczone częstotliwości, poczynając od pewnej uzgodnionej między przekaźnikami częstotliwości startowej sygnału.

Dla rozpatrzenia sposobu przesuwania częstotliwości zamieszczona została na końcu opisu tabela.

Przenoszenie informacji użytecznej zaczyna się wraz z transmisją wiązki nadawanych impulsów startowych złożonych z trzech określonych częstotliwości nośnych. Te częstotliwości , nośne do transmisji między jednym przekaźnikiem a drugim sązawsze dobierane dowolnie lub w sposób zdeterminowany. Częstotliwości nośne sygnału startowego służą jednocześnie w każdym z przekaźników transmisyjnych do ustalenia pozycji wyjściowej we własnej tabeli częstotliwości do następnej transmisji. Każdy przekaźnik transmisyjny jak również nadajnik źródłowy i odbiornik docelowy, rejestrują również częstotliwości przekazywanego dalej sygnału startowego generowanego przez ich docelowe przekaźniki transmisyjne. Dzięki temu są one w stanie kontrolować transmisję radiową ich docelowych przekaźników transmisyjnych w dalszym ciągu sekwencji.

Przekaźnik transmisyjny, który otrzymał swój sygnał startowy, i przekazał go dalej, oczekuje teraz na transmisję informacji użytecznej. Oczekuje on na jeden z różnych możliwych nadawanych impulsów radiowych o określonych z góry częstotliwościach nośnych. Tylko w przypadku określonego z góry sygnału radiowego tylko dla zadanych częstotliwości radiowych utrzymuje on otwarte określone odbiorcze kanały częstotliwościowe. Liczba możliwych sygnałów radiowych o różniących się częstotliwościach odpowiada liczbie potrzebnych do transmisji informacji różnych bitów informacyjnych. W przypadku na przykład transmisji informacji, potrzebne są dwa binarne bity logiczne, jeden bit sterujący, tak więc dla nadawanych impulsów radiowych wykorzystywane są trzy różne częstotliwości nośne.

Przekaźnik transmisyjny otrzymuje teraz pierwszy bit informacji użytecznej, w pierwszym, określonym z góry jego kanale odbiorczym, o pierwszej ustalonej częstotliwości nadawania. To, które kanały odbiorcze utrzymuje on otwarte, ustala się zależnie od określonej reguły wyboru, bądź określonej sekwencji wyboru. Ta reguła wyboru znana jest każdemu z poszczególnych abonentów sieci radiokomunikacyjnej. Jest ona w sposób programowy zaimplementowana w przekaźnikach transmisyjnych za pośrednictwem wspomnianych pamięci i mikroprocesorów.

Reguła wyboru w odniesieniu do przykładu jest korzystnie następująca. Do odbioru powinny być otwarte kanały wejściowe, których częstotliwości odbioru, w zaimplementowanej tabeli częstotliwości, znajdują się na pozycji drugiej, trzeciej i siódmej, spośród pozycji wyjściowych wymienionych w danym kierunku względem pozycji wyjściowej. Jeżeli określony sygnał w kanale odbiorczym odbierany jest za pomocą pozycji częstotliwościowej 2, to stanowi on bit informacyjny „logiczne 0”. Jeżeli następuje odbiór na pozycji częstotliwościowej 3, to znaczy, że występuje bit informacyjny „logiczne 1 ”, a jeśli odebrana zostaje pozycja 7, to występuje „bit ste

183 088 rujący”. Przekaźnik transmisyjny otrzymany sygnał radiowy przyporządkowuje jednemu z bitów informacyjnych, i przekazuje go dalej. Zna on sekwencję transmisji i nadaje sygnał radiowy, który pod względem częstotliwości został w wewnętrznej tabeli częstotliwości przesunięty o tyle pozycji, ile wynika z określonej tabelarycznie reguły wyboru dla nadawanego bitu informacyjnego. W charakterze pozycji wyjściowej do przesunięcia częstotliwości wykorzystuje się pozycję ostatniego nadanego przez przekaźnik sygnału radiowego. Następny odbiornik sygnału radiowego również oczekuje tego sygnału w trzech możliwych, wyszczególnionych dodatkowo pozycjach częstotliwościowych, poczynając od pozycji otrzymanego przezeń ostatniego sygnału odbiorczego.

Ten proces kodowania i rekonstruowania informacji impulsu nadawczego lub impulsu odbiorczego, za pośrednictwem różnicowania pozycji częstotliwości nośnych w określonej tablicy częstotliwości, wykorzystuje się równocześnie jako sposób szyfrowania. Zaletą przy tym jest to, że zmiana częstotliwości z radiotechnicznego punktu widzenia, jest bardzo korzystna. Za pomocą procedury przestawiania częstotliwości w prosty sposób osiąga się wystarczające szyfrowanie przenoszonych informacji, bez dodatkowych kroków proceduralnych związanych z szyfrowaniem. Zmniejsza to znacznie objętość wyposażenia układowego przy realizacji sposobu transmisji.

Dopóki tabela częstotliwości i reguła przedstawiania pozycji nie jest znana osobom trzecim, nie mogą one z samego odbioru radiowego wyprowadzić informacji o szyfrowaniu. Wszystkie stosowane bity informacyjne występują w trasmisji radiowej absolutnie symetrycznie, to znaczy nie można rozpoznać, o który bit informacyjny może chodzić we danym momencie, ponieważ tabela częstotliwości przebieganajest cyklicznie i dla różnych bitów informacyjnych występująkolejno nadawane impulsy radiowe o tej samej częstotliwości i tym samym charakterze.

Nawet, kiedy znany byłby tekst transmisji, nie jest możliwe przyporządkowanie nadawanych impulsów radiowych w nadawanym ciągu czasowym literom tekstu, ponieważ nie musi istnieć określona relacja między liczbą znaków tekstu a liczbą nadawanych impulsów radiowych. Osiąga się to w ten sposób, że przekaźnik transmisyjny po nadaniu bitu informacyjnego, w sposób stochastyczny, do tego bitu dodaje bit bez znaczenia informacyjnego, jakkolwiek mimo to regularny „bit ślepy”, lub też transmistuje następny bit informacyjny. Bity błędne z związku z tym mają podobne znaczenie szyfrujące, jak bity ślepe.

W sieci przekaźników radiowych, przy dużej liczbie przekaźników trzeba się liczyć ze znacznym ruchem telekomunikacyjnym w sąsiedztwie przekaźnika docelowego. Ponieważ w przypadku każdego połączenia radiowego zawsze odcinkowo, między dwoma przekaźnikami, uzgadniane są przynajmniej dwa różne kanały częstotliwościowe, w kierunku w przód i w kierunku wstecz, to może to prowadzić do dużego zapotrzebowania na kanały częstotliwościowe, bądź do dużej szerokości pasma częstotliwościowego.

Do tego dochodzi jeszcze okoliczność, że wszystkie przekaźniki w sąsiedztwie mogą między sobą niezależnie uzgadniać kanały częstotliwościowe. Istnieje przy tym niebezpieczeństwo, że w dwóch niezależnych połączeniach radiowych, które przebiegają w fizycznej bliskości, wykorzystywane sąte same kanały częstotliwościowe. Prowadzi to do przesłuchów między tymi dwoma połączeniami radiowymi.

Dla stłumienia tych zakłóceń wspólnego kanału, konieczne jest wymuszenie możliwie sztywnego rastru kanałów częstotliwościowych, aby zminimalizować prawdopodobieństwo zakłóceń od wspólnego kanału. Osiąga się to w ten sposób, że w rzeczywistości między dwoma przekaźnikami wymienia się jako jeden bit informacyjny wiele nadawanych impulsów radiowych o różnych częstotliwościach. Te częstotliwości radiowe stanowią, odpowiednio do zastosowanej ich liczby, wiązkę częstotliwości radiowych. Przekaźnik oczekuje zatem nie na natrafienie na określone poszczególne nadawane impulsy o częstotliwości radiowej, lecz na wiązkę nadawanych impulsów radiowych, o różnych częstotliwościach nośnych.

Poszczególne nadawane impulsy radiowe wiązki częstotliwościowej są nadawane równocześnie, lub w zadanych odstępach czasowych. Odbiornik oczekuje natomiast na poszczególne impulsy, synchroniczne lub występujące w określonym przedziale czasowym. Dzięki tej demo

183 088 dulacji koincydencyjnej znacznie zmniejsza się przesłuchy między połączeniami radiowymi, ponieważ możliwe jest otrzymanie dużej liczby kombinacji częstotliwości, bądź różnych wiązek częstotliwościowych.

Niezbędna liczba poszczególnych niezależnych częstotliwości potrzebnych do silnego i coraz większego tłumienia zakłóceń w sieci radiowej, występuje przy tym mniej wyraźnie, tak że niezbędną liczbę kanałów częstotliwościowych bądź szerokość pasma częstotliwościowego, dla trasmisji w sieci radiowej udaje się utrzymać stosunkowo ograniczoną. Liczba niezbędnych kanałów częstotliwościowych i rząd wiązki częstotliwościowej, jak również czas trwania nadawanego impulsu radiowego, i stosowane okno czasowe demodulacji koincydencyjnej dla danej sieci radiowej wyznacza się i optymalizuje w symulacjach komputerowych.

W przypadku opisanego sposobu transmisji, w praktycznym jego zastosowaniu najpierw odbywa się transmisja w równoległych kanałach częstotliwościowych poszczególnych bitów informacyjnych, z demodulacją koincydencyjną w odbiorniku, w którym ustalana jest informacja bitowa zróżnicowana przez zróżnicowanie pozycji w tablicach wiązki częstotliwości, przy użyciu określonego sposobu wyboru. Zarówno tablice częstotliwościowe, jak i reguły wyboru są zaimplementowane programowo w każdym z przekaźników radiokomunikacyjnych. Ten sposób transmisji zapewnia maksymalnie szybkie i bardzo odporne na zakłócenia przekazywanie informacji w systemach sieci wieloprzekaźnikowych. Sygnały radiowe przy kodowaniu częstotliwościowym w wiązce częstotliwości mają zarówno określoną część informacyjną, jak i cześć związaną z protokołem, przy czym część związana z protokołem w otoczeniu sygnału startowego odpowiedzialna jest za współdziałanie z tablicą częstotliwości, w celu poprawnego przekazywania bitu informacji logicznej 0 lub 1.

183 088

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (26)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób transmisji informacji, w postaci zakodowanych cyfrowych sygnałów radiowych zawierających cześć informacyjną i część związaną z protokołem, za pomocą przekaźników transmisyjnych, w sieci radiowej, przy czym przekaźniki transmisyjne zawierają środki do przetwarzania części związanej z protokołem, znamienny tym, że transmisja części informacyjnej rozpoczyna się przed przetwarzaniem części sygnału radiowego dotyczącej protokołu, podczas tego przetwarzania, ewentualnie równocześnie z nim, przy czym transmisję informacji przeprowadza się pojedynczymi bitami, a każdemu bitowi informacji przypisuje się wiązkę częstotliwości.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że połączenie radiowe konieczne do transmitowania tych informacji zestawia się jeszcze przed transmisją.
3. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się n wiązek częstotliwości.
4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że dyskretne częstotliwości wiązki są zerowe.
5. 5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej dwie częstotliwości w wiązce częstotliwości sąjednakowe.
6. 6. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w charakterze częstotliwości stosuje się radiowe częstotliwości nośne sygnałów radiowych.
7. 7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kodowanie i/lub formularz kodowania i/lub sekwencję kluczowania co najmniej jednej radiowej częstotliwości nośnej, podczas trwania jednego połączenia radiowego, zmienia się w różnych fazach połączeniowych.
8. 8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że jako zmiany sposobu kodowania stosuje się kodowanie częstotliwości.
9. 9. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że każdy bit informacyjny po jego scałkowaniu w przekaźniku transmisyjnym przesuwa się w częstotliwości i przekazuje niezwłocznie dalej.
10. 10. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że kodowanie częstotliwościowe stosuje się do identyfikacji i adresowania informacji.
11. 11. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że kodowanie częstotliwościowe stosuje się do identyfikacji kanału transmisyjnego.
12. 12. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że kodowanie częstotliwościowe stosuje się do szyfrowania informacji przeznaczonej do transmitowania.
13. 13. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że na dyskretne impulsy częstotliwościowe wiązki częstotliwości w zadanej z góry sekwencji czasowej oczekuje się w zadawanym oknie czasowym w przekaźnikach transmisyjnych i/lub odbiornikach informacji.
14. 14. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że na dyskretne na impulsy częstotliwościowe wiązki częstotliwości w zadanej z góry sekwencji czasowej oczekuje się równocześnie w wyznaczonym obszarze czasowym w przekaźnikach transmisyjnych i/lub odbiornikach informacji.
15. 15. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, znamienny tym, że za pomocąco najmniej jednego przekaźnika transmisyjnego wybranego dla określonego połączenia radiowego i/lub odbiornika informacji oczekuje się na nadejście informacji kodowanej częstothwościowo w zadawanych z góry, odbiorczych kanałach częstotliwościowych.
16. 16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że w trakcie transmisji sygnału radiowego dokonuje się zmiany oczekiwanej wiązki częstotliwościowej sygnałów radiowych zgodnie z zadawaną sekwencją dla ponownego odbioru.
17. 17. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, albo 16, znamienny tym, że częstotliwości wiązki zmienia się zgodnie z zadawaną sekwencją.

    183 088
18. 18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że jako sekwencję zmiany stosuje się sekwencję cykliczną.
19. 19. Sposób według zastrz. 16 albo 18, znamienny tym, że sekwencję zmian realizuje się zgodnie z tablicą częstotliwości przyporządkowaną do przekaźnika i odbiornika informacji.
20. 20. Sposób według zastrz. 16 albo 18, znamienny tym, że jako sekwencję zmian, dla każdego z zadanej z góry liczby przekaźników transmisyjnych lub określonej grupy takich przekaźników transmisyjnych, stosuje się sekwencję jednakową.
21. 21. Sposób według zastrz. 16 albo 18, znamienny tym, że określoną wiązkę częstotliwości dla każdego spośród określonej liczby przekaźników lub określonej grupy przekaźników, wybiera się z określonej innej sekwencji wiązek częstotliwościowych lub innego obszaru cyklu, sekwencji wyboru wiązek częstotliwościowych.
22. 22. Sposób według zastrz. 16 albo 18, znamienny tym, że za pomocą przekaźników przekazujących dalej odebrane informacje, odebrane sygnały radiowe przekazuje się dalej na zmienionych wiązkach częstotliwości.
23. 23. Sposób według zastrz. 16 albo 18, znamienny tym, że stosuje się sekwencje zmiany wiązki przy nadawaniu i przy odbiorze jednakowe dla przyporządkowanych grup przekaźników.
24. 24. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, albo 16, albo 18, znamienny tym, że za pomocą przekaźników transmisyjnych część informacyjną dla odbiornika informacji przekazuje się w oddzieleniu czasowym od przyporządkowanych jej protokołów transmisyjne - sterujących, lub instrukcji sterujących.
25. 25. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, albo 16, albo 18, znamienny tym, że obróbkę informacji, zwłaszcza zmianę adresu docelowego, ewentualnie detekcję, korekcję błędów przenoszonej informacji, za pomocą przekaźnika transmisyjnego, przeprowadza się w oddzieleniu czasowym od transmisji informacji.
26. 26. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 8, albo 16, albo 18, znamienny tym, że transmisję informacji w każdym kierunku transmisji przekaźników transmisyjnych pozostających w kontakcie radiowym sporządza się, i przy wystąpieniu błędu koryguje się.

    * * *