PL182891B1

PL182891B1 - Sposób i urządzenie do rozszerzania protokołów łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi bezprzewodowego systemu telekomunikacyjnego

Info

Publication number: PL182891B1
Application number: PL97328769A
Authority: PL
Inventors: Josef Baumeister; Ralf Rüther; Michael Beckers; Christoph Euscher; Ulrich Bartsch; Hans-Jürgen Loonen; Sabine Hofschen; Rolf Biedermann
Original assignee: Ulrich Bartsch; Josef Baumeister; Michael Beckers; Rolf Biedermann; Christoph Euscher; Sabine Hofschen; Loonen Hans Juergen; Loonen Hansjuergen; Ruether Ralf; Siemens Aktiengesellschaft
Priority date: 1996-03-14
Filing date: 1997-03-12
Publication date: 2002-03-29
Also published as: CN1179527C; WO1997034425A2; EP0886944A2; CA2249028A1; AR006236A1; DE19610086A1; DE19610086C2; CN1213476A; EP0886944B1; ATE361618T1; PL328769A1; AU2286597A; BR9708189A; JPH11511635A; ES2283014T3; WO1997034425A3; DE59712844D1; US6618595B1

Abstract

1 . Sposób rozszerzania protokolów lacznosci miedzy urzadzeniami telekomu- nikacyjnymi bezprzewodowego systemu telekomunikacyjnego, z przynajmniej jed- nym pierwszym urzadzeniem telekomuni- kacyjnym i przynajmniej jednym drugim urzadzeniem telekomunikacyjnym, przy czym miedzy pierwszymi, jednym lub wieloma, urzadzeniami telekomunikacyj- nymi a drugimi, jednym lub wieloma, urza- dzeniami telekomunikacyjnymi, poprzez znormalizowany interfejs antenowy, prze- kazuje sie charakterystyczne dla protokolu standardowego komunikaty do rozszerzenia protokolu standardowego, zawierajace ele- menty informacyjne, które wykorzystuje sie do rozszerzenia o protokól specjalny, znamienny tym, ze protokól specjalny (CAP) realizuje sie przy pomocy obwodu rozszerzenia i sterowania pierwszego urza- dzenia telekomunikacyjnego (BS, MT). F IG 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do rozszerzania protokołów łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi bezprzewodowego systemu telekomunikacyjnego.

Bezprzewodowe systemy telekomunikacyjne należą do systemów telekomunikacyjnych z trasą teletransmisyjną między źródłem wiadomości i miejscem odbioru wiadomości, dla jej obróbki i dalszej transmisji.

W szczególności obróbka wiadomości i ich transmisja odbywa się w jednym preferowanym kierunku (praca simpleksowa) lub w obu kierunkach (praca dupleksowa), obróbka wiadomości jest analogowa lub cyfrowa, zaś transmisja wiadomości odbywa się po trasie telekomunikacyjnej bezprzewodowo, na przykład zgodnie ze standardami radiokomunikacyjnymi DECT, GSM, WACS lub PACS, IS-54, PHS, PDC itp. Wiadomość jest to pojęcie nadrzędne, które odnosi się zarówno do zawartości treściowej (informacji), jak również do jej fizycznej reprezentacji (sygnału). Sygnały mogą przy tym być reprezentowane na przykład: obrazami, słowami mówionymi, słowami pisanymi oraz kodowymi słowami lub obrazami.

Na figurze 1 przedstawiono system DECT/GAP zestawiony zgodnie ze standardem DECT/GAP znany z publikacji w Nachrichtentechnik Elektronik 42 (1992), styczeń/luty, nr 1, Berlin DE; U. Pilger pt. Struktura standardu DECT, strony 23 do 29 w połączeniu z publikacją ETSI 300175-1...9, paźdz. 1992, raportu Telcom Report 16 (1993), nr 1, J.H Koch: Komfort cyfrowy dla telekomunikacji bezsznurowej - standard DECT otwiera nowe obszary zastosowań, strony 26 i 27, publikacji w Magazynie technicznym Ascom Drogi do uniwersalnej telekomunikacji ruchomej, strony 35 do 42; Generic Acess Profile; w połączeniu z publikacją ETSI prETS 300444, kwiecień 1995. System na jednej stacji bazowej DECT/GAP BS realizuje za pośrednictwem interfejsu antenowego pracującego w zakresie częstotliwości 1,88 do 1,90 GHz maksymalną liczbę 12 połączeń zgodnie z metodą TDMA/FDMA/TDD równolegle z częściami ruchomymi DECT/GAP MT1...MT12. Liczba 12 wynika z liczby k pozostających do dyspozycji dla pracy dupleksowej systemu DECT/GAP przedziałów czasowych czyli kanałów telekomunikacyjnych (k = 12). Połączenia mogą przy tym być wewnętrzne i/lub zewnętrzne. Przy połączeniu wewnętrznym mogą porozumiewać się ze sobą dwie zarejestrowane na stacji bazowej BS części ruchome, na przykład część ruchoma MT2 i część ruchoma MT3. Dla zestawienia połączenia zewnętrznego stacja bazowa BS połączona jest przez sieć telekomunikacyjną TKN, na przykład w postaci przewodowej przez telekomunikacyjną jednostkę przyłączeniową TAE bądź pomocniczą przez instalację stanowiskową NStA, z siecią dołączoną przewodowo, lub też według zgłoszenia międzynarodowego WO95/05040 w postaci bezprzewodowej stacji repetycyjnej z telekomunikacyjną siecią nadrzędną. W przypadku połączenia pierwszego można komunikować się z częścią ruchomą, na przykład częścią ruchomą MT1, za pośrednictwem stacji bazowej BS, telekomunikacyjnej jednostki przyłączeniowej TAE lub instalacji pomocniczej NStA z abonentem w sieci telekomunikacyjnej TKN. Jeżeli stacja bazowa BS ma - jak w przypadku bez

182 891 przewodowego telefonu Gigaset 951 f-my Siemens przedstawionego w Telcom Report 16, 1993, zeszyt 1, strony 26 i 27 - tylko jedno przyłącze do przyłączeniowej jednostki telekomunikacyjnej TAE bądź instalacji pomocniczej NStA, to może tylko zestawiać tylko jedno połączenie zewnętrzne. Jeżeli stacja bazowa BS ma - jak w przypadku bezprzewodowego telefonu Gigaset 952 f-my Siemens przedstawionego w Telcom Report 16, 1993, zeszyt 1, strony 26 i 27 - dwa przyłącza do sieci telekomunikacyjnej TKN, to dodatkowo do połączenia zewnętrznego z częścią ruchomą MT1 możliwe jest dodatkowe połączenie zewnętrzne z dołączonego do stacji bazowej BS przewodowego nadawczego urządzenia telekomunikacyjnego TKE. Ponadto jest w zasadzie możliwe, że do drugiego przyłącza zamiast telekomunikacyjnego urządzenia nadawczego TKE w celu wykorzystania drugiego przyłącza do połączenia zewnętrznego jest dołączona druga część ruchoma, na przykład część ruchoma MT12. Części ruchome MT1...MT12 zasilane zgodnie z opisem niemieckiego zgłoszenia patentowego P 1.95.45.762.5 przy pracy ręcznej (normalnej), z baterii lub akumulatora, a w warunkach rozmowy swobodnej w połączeniu ze stanowiskiem ładowania dołączonym do sieci napięciowej SPN. Stacja bazowa ukształtowana w postaci niewielkiej centralki bezprzewodowej dołączona za pośrednictwem sieciowego urządzenia przyłączającego NAG jest włączona do sieci napięciowej SPN.

Na figurze 2 przedstawiono, na podstawie publikacji w czasopiśmie Components 31 (1993), zeszyt 6, strony 215 do 218; autorów S. Althamer, D. Bruckmann pt. Wysoce zoptymalizowane układy scalone do telefonu bezsznurowego DECT, znaną podstawową strukturę układową stacji bazowej BS i części ruchomej MT. Stacja bazowa BS i część ruchoma MT zgodnie z tym mają część radiową FKT z anteną ANT służącą do nadawania i odbioru sygnałów radiowych, urządzenie SVE obróbki sygnałów i zespół ZST sterowania centralą, które w przedstawiony sposób połączone są ze sobą. W części radiowej FKT zawarte są urządzenia w zasadzie znane, jak nadajnik SE, odbiornik EM i syntezer SYN. W urządzeniu SVE obróbki sygnałów między innymi znajduje się urządzenie kodująco-dekodujące CODEC. Zespół ZST sterowania centralnego zawiera zarówno w przypadku stacji bazowej BS, jak części ruchomej MT, mikroprocesor μΡ z zestawionymi zgodnie z modelem warstwowym OSI/ISO znanym z rocznika Telekom 48, 2/1995, strony 102 do 111, oraz publikacja ETSI ETS 3000175-1...9, paźdz. 1992, modułem programowym PGM, sygnałową częścią sterującą SST i cyfrowym procesorem sygnałowym DSP, które w przedstawiony sposób połączone są ze sobą. Przedstawiono tylko ważne bezpośrednio dla stacji bazowej BS i części ruchomej pierwsze trzy warstwy definiowane w modelu warstwowym (Warstwa-1... WARSTWA-3) jak również czwartą jako warstwę IWU (InterWorking Unit), oznaczoną jak WARSTWA-4. Sygnałowa część sterująca SST ukształtowana jest w stacji bazowej BS jako sterownik TSC a w części ruchomej MT jako sterownik BMC. Ważna różnica między tymi dwiema sygnałowymi częściami sterującymi TSC, BMC polega na tym, że specyficzna dla stacji bazowej sygnałowa część sterująca TSC w stosunku do sygnałowej części sterującej specyficznej dla części ruchomej obejmuje dodatkowe funkcje połączeniowe (funkcje komutacyjne). Mikroprocesor μΡ jest - zgodnie z podaną na wstępie definicją - częścią składową systemu mikroprocesorowego.

Zasadniczy sposób działania wspomnianych na wstępie bloków układowych opisane jest przykładowo w cytowanym poprzednio czasopiśmie Components 31 (1993), zeszyt 6, strony 215 do 218.

Opisane rozwiązanie układowe według fig. 2 w przypadku stacji bazowej BS i części ruchomej MT zgodnie z ich funkcjami w systemie DECT/GAP według fig. 1 jest uzupełnione dodatkowymi blokami funkcjonalnymi.

Stacja bazowa BS jest za pośrednictwem urządzenia SVE obróbki sygnałów i telekomunikacyjnej jednostki przyłączeniowej TAE bądź instalacji pomocniczej NStA połączona jest z siecią telekomunikacyjną. W charakterze opcji stacja bazowa BS zawiera jeszcze płytę obsługi (na fig. 2 bloki funkcjonalne oznaczone liniami przerywanymi), która składa się na przykład z ukształtowanego w postaci klawiatury urządzenia zadającego EE, ukształtowanego w postaci wyświetlacza urządzenia wskaźnikowego AE, ukształtowanego w postaci mi

182 891 krotelefonu z mikrofonem M1F i wkładką słuchawkową HK urządzeniem SHE do mówienia i odsłuchiwania oraz sygnalizator wywołania tonowego TRK.

Część ruchoma MT zawiera płytę obsługi, która w stacji bazowej BS stanowi opcję, z należącymi do niej opisanymi powyżej elementami obsługowymi.

Komunikacja między dwoma dowolnymi nadawczymi urządzeniami łączności (partnerami telekomunikacyjnymi) uregulowana jest przez zdefiniowane w postaci standardu/normy protokoły (protokoły standardowe) określającymi reguły wymiany informacji między każdymi dwoma partnerami telekomunikacyjnymi na tej samej płaszczyźnie modelu warstwowego ISO/OSI.

W radiokomunikacji ruchomej należy wymienić na przykład - oprócz pozostałych, już wspomnianych standardów łączności ruchomej - standard GSM ze standardowymi protokołami GSM.

W łączności bezprzewodowej na przykład należy wymienić - oprócz pozostałych, już wspomnianych standardów bezprzewodowych - już wspomniany standard DECT/GAP z protokołem standardowym DECT/GAP.

Protokoły standardowe określają w specjalnych formatach komunikatowych i informacyjnych wraz z wartościami poszczególnych objętych nimi parametrów standardowych, również procedury, dotyczące upływu czasowego i porządek logiczny wymiany komunikatów.

W protokołach należących do standardu DECT ustala się zwłaszcza wymianę informacyjną między ruchomym bezprzewodowym nadawczym urządzeniem telekomunikacyjnym a odpowiednią jego stałą stacją bezprzewodową, przy czym ośrodkiem komunikacyjnym jest powietrze.

Standard GAP stanowi dodatek do standardu DECT służący do tego, aby przy przyjęciu zawężonego protokołu standardu GAP zachować niezależną od wytwórcy kompatybilność między partnerami telekomunikacyjnymi.

Standard DECT/GAP definiuje komunikaty do sygnalizowania zestawiania i rozrzucania połączeń oraz do zarządzania zapewniającego mobilność, elementy informacyjne wewnątrz tych komunikatów, specjalne elementy informacyjne, zapewniające rozszerzenia uzależnione od wytwórców sprzętu, jak również procedury do zestawiania i rozrzucania połączeń, do wymiany informacji (naciśnięcia klawiszy, wyświetlane obrazy, tony itp.) oraz do zarządzania mobilnością (meldowanie się, szyfrowanie, autoryzacja).

Standard GAP umożliwia ponadto kompatybilność między różnymi urządzeniami w ramach pewnej określonej funkcjonalności podstawowej (zestawianie i rozrzucanie rozmów, mobilność). Dodatkowe możliwości funkcjonalne można realizować na przykład za pośrednictwem protokołu klawiatury (wymiana naciśnięć). Ponieważ te możliwości funkcjonalne jednakże nie są ustalone w jednym protokole, to kompatybilność między różnymi wytwórcami i generacjami sprzętu nie jest zagwarantowana. Natomiast funkcjonowanie dodatkowych możliwości funkcjonalnych ogranicza się do określonych systemów telekomunikacyjnych, złożonych z części ruchomej i stacji bazowej ściśle określonej generacji urządzeń.

Bezprzewodowe telekomunikacyjne urządzenia nadawcze ze sterowaniem za pomocą list wyboru (MENU) i wyświetlacza wyróżniają się w tym kontekście lokalnym sterowaniem możliwościami funkcjonalnymi, jak również parametrami rozmowy. Znaczy to, że charakterystyczne dla danej stacji bazowej możliwości funkcjonalne nie są w listach wyboru oferowane. Bezprzewodowe nadawcze urządzenia telekomunikacyjne bez sterowania z list wyboru obsługują pewien protokół klawiaturowy, za pośrednictwem którego przekazywane są nie tylko do urządzenia, lecz również do samego użytkownika, informacje o możliwościach funkcjonalnych za pośrednictwem instrukcji obsługi, ważnej dla specyficznych możliwości aktualnej stacji stałej.

Zatem, bezprzewodowe części ruchome nie mają charakterystycznych dla danej stacji bazowej możliwościach funkcjonalnych (zapytanie wsteczne, przekazywanie wywołań, itp.). Dostępne są tylko charakterystyczne dla części ruchomej wyróżniki możliwości funkcjonalnych, jak na przykład książka telefoniczna lub siłą głosu słuchawki oraz ograniczone wyróżniki GAP.

182 891

Sterowanie zasobami, jak również dostęp do wyświetlacza, przycisków i sekwencji tonowych i wywoławczych odbywa się lokalnie w urządzeniu nadawczym łączności bezprzewodowej .

Znaczy to, że na wyświetlaczu, którym dysponuje część ruchoma, można ukazywać wyświetlane dodatkowo, oprócz lokalnych informacji, lub zamiast nich, informacje, które mogą być spakowane przez stację stałą i zawarte w komunikatach GAP, na przykład instrukcja, jak należy obsługiwać wyświetlane komunikaty GAP, jak również ujednolicone oznaczenia przewidzianych standardem oznaczeń GAP (na przykład normą IA5), które nie są częścią składową standardu GAP.

Ewentualne uruchamianie przycisków programowych i klawiszy z listy wyboru może być analizowane lokalnie przez część ruchomą. Kanały GAP dla naciśnięć klawiszy przewidziane są jedynie dla cyfr 0-9, *, # oraz pewne pojedyncze specjalne klawisze GAP, jak na przykład goto DTMF (chwilowe przełączenie wybierania z impulsowego IMV na tonowe MFV) oraz Pauza. Zasada sterowania z listy wyboru nie stanowi części składowej standardu GAP.

Na koniec istnieje jeszcze jedna możliwość, oddziaływania bazy na sekwencję wywołania części ruchomej. Standard GAP proponuje wprawdzie możliwość sygnalizacji Outband sekwencji tonów i wywołań, interpretacja dopuszczalnych według standardu GAP wartości w przypadku sekwencji wywołania pozostaje jednakże jeszcze w obszarze lokalnym części ruchomej.

Rozwinięcie protokołu GAP w normalnym przypadku służy do wymiany informacji, która niezbędna jest przy nawiązywaniu i rozłączaniu połączeń, oraz niezbędna jest przy zarządzaniu mobilnością, jak również przy transmisji mowy.

Ze standardu DECT znane jest jeszcze wykorzystanie (por. ETS 300175 paźdz. 1992, rozdz. 8) specjalnych elementów informacyjnych protokołu standardu DECT, na przykład ESCAPE TO PROPRIETARY - elementy informacyjne w charakterze dróg ewakuacyjnych dla indywidualnych (odnoszących się do użytkownika) protokołów.

Istotą sposobu rozszerzania protokołów łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi bezprzewodowego systemu telekomunikacyjnego, według wynalazku, z przynajmniej jednym pierwszym urządzeniem telekomunikacyjnym i przynajmniej jednym drugim urządzeniem telekomunikacyjnym, przy czym między pierwszymi, jednym lub wieloma, urządzeniami telekomunikacyjnymi a drugimi, jednym lub wieloma, urządzeniami telekomunikacyjnymi, poprzez znormalizowany interfejs antenowy, przekazuje się charakterystyczne dla protokołu standardowego komunikaty do rozszerzenia protokołu standardowego, zawierające elementy informacyjne, które wykorzystuje się do rozszerzenia o protokół specjalny, jest to, że protokół specjalny realizuje się przy pomocy obwodu rozszerzenia i sterowania pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie obejmuje procedury specjalne, które realizowane są w ramach protokółu specjalnego, za pomocą których przekazywany jest pewien zbiór komunikatów specjalnych oraz za pomocą których następuje zaadaptowanie drugiego urządzenia telekomunikacyjnego do pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie obejmuje pierwszą procedurę specjalną, za pomocą której wymienia się informację między pierwszym urządzeniem telekomunikacyjnym a drugim urządzeniem telekomunikacyjnym na zasadzie cichego sygnału wywołania tak, że ta wymiana jest niezauważalna akustycznie.

Korzystnie za pomocą pierwszej procedury specjalnej przekazuje się informację specjalną do ogłaszania właściwości operacyjnej bezpośredni sygnał wywołania od pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego do drugiego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie pierwszą procedurę specjalną realizuje się w fazie początkowej rozszerzania protokołu standardowego.

Korzystnie obejmuje drugą procedurę specjalną, za pomocą której przekazuje się z drugiego urządzenia telekomunikacyjnego do pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego pierwsze dane, z pierwszymi informacjami dacyjnymi drugiego urządzenia telekomunikacyjnego do realizacji kompatybilności pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego i drugiego

182 891 urządzenia telekomunikacyjnego, przy czym w pierwszym urządzeniu telekomunikacyjnym realizuje się tę kompatybilność tak, że kiedy pierwsze informacje dacyjne są mniej obszerne, niż drugie informacje dacyjne otrzymane z drugich danych pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego, to podstawę kompatybilności stanowią pierwsze informacje dacyjne, zaś kiedy pierwsze informacje dacyjne są obszerniejsze lub tak samo obszerne, jak drugie informacje dacyjne, to podstawę kompatybilności stanowią drugie informacje dacyjne.

Korzystnie pierwsze dane reprezentują przynajmniej jedną pierwszą klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy, który jest przyporządkowany pewnemu pierwszemu typowi urządzeniowemu drugiego, jednego lub każdego, drugiego urządzenia telekomunikacyjnego, zaś że drugie dane reprezentują przynajmniej jedną drugą klasę urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy, który jest przyporządkowany pewnemu drugiemu typowi urządzeniowemu drugiego, jednego lub każdego, pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie pierwsza klasa urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy stanowi pierwszą standardową klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy standardowej, lub stanowi pierwszą komfortową klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy komfortowej, zaś druga klasa urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy stanowi drugą standardową klasę urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy standardowej, lub stanowi drugą komfortową klasę urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy komfortowej.

Korzystnie parametryzację pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego na drugie urządzenie telekomunikacyjne realizuje się za pomocą trzeciej procedury specjalnej, za pomocą której przekazuje się trzecie dane z podzielonymi na klasy informacyjne trzecimi informacjami dacyjnymi drugiego urządzenia telekomunikacyjnego z drugiego urządzenia telekomunikacyjnego do pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie parametryzację pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego na drugie urządzenie telekomunikacyjne realizuje się za pomocą czwartej procedury specjalnej, za pomocą której przekazuje się czwarte dane z czwartymi informacjami dacyjnymi z pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego do drugiego urządzenia telekomunikacyjnego, przy czym czwarte informacje dacyjne zawierają trzecie dane z trzecimi informacjami dacyjnymi i piąte dane z piątymi informacjami dacyjnymi pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie przekazywanie czwartych danych steruje się czasowo przez klasy informacyjne trzecich informacji dacyjnych tak, że czwarte dane przy przekazywaniu według protokołu standardowego przekazuje się z podziałem na zadane odcinki czasowe.

Korzystnie obejmuje piątą procedurę specjalną, za pomocą której, dla sterowania zasobami fizycznymi drugiego urządzenia telekomunikacyjnego, przekazuje się szóste dane z szóstymi informacjami dacyjnymi z pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego do drugiego urządzenia telekomunikacyjnego.

Korzystnie za pośrednictwem piątej procedury specjalnej realizuje się dostęp pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego i drugiego urządzenia telekomunikacyjnego oddzielnie do zasobów fizycznych lub przejęcie ich w posiadanie.

Korzystnie informacje dacyjne przekazywane za pomocą drugich procedur specjalnych, trzecich procedur specjalnych, czwartych procedur specjalnych i piątych procedur specjalnych przenosi się za pomocą pierwszej procedury specjalnej.

Istotą urządzenia do rozszerzania protokołów łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi bezprzewodowego, systemu telekomunikacyjnego, według wynalazku, które jako pierwsze urządzenie telekomunikacyjne w celu rozszerzania protokołów łączności między drugim urządzeniem telekomunikacyjnym, przez znormalizowany interfejs antenowy, przekazuje charakterystyczne dla protokołu standardowego komunikaty do rozszerzenia protokołu standardowego zawierające elementy informacyjne wykorzystywane do rozszerzenia o protokół specjalny, jest to, że zawiera moduły przekazywania wiadomości realizujące rozszerzenia protokołu specjalnego w połączeniu z drugim urządzeniem telekomunikacyjnym i posiadające do tego obwód rozszerzania i sterowania.

182 891

Korzystnie pierwsze urządzenie telekomunikacyjne jest bezprzewodową stacją bazową a drugie urządzenie telekomunikacyjne jest bezprzewodową częścią ruchomą.

Korzystnie pierwsze urządzenie telekomunikacyjne jest bezprzewodową częścią ruchomą a drugie urządzenie telekomunikacyjne jest bezprzewodową stacją bazową.

Korzystnie bezprzewodowa część ruchoma jest bezprzewodową częścią ruchomą zgodną ze standardem DECT, zaś bezprzewodowa stacja bazowa jest bezprzewodową stacją bazową zgodną ze standardem DECT.

Korzystnie bezprzewodowa część ruchoma jest bezprzewodową częścią ruchomą zgodną ze standardem GAP, zaś bezprzewodowa stacja bazowa jest bezprzewodową stacją bazową zgodną ze standardem GAP.

Korzystnie pierwsze urządzenie telekomunikacyjne jest stacją bazową radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej zaś drugie urządzenie telekomunikacyjne jest częścią ruchomą radiokomunikacj i ruchomej.

Korzystnie pierwsze urządzenie telekomunikacyjne jest częścią ruchomą radiokomunikacji ruchomej zaś drugie urządzenie telekomunikacyjne jest stacją bazową radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej.

Korzystnie część ruchoma radiokomunikacji ruchomej jest częścią ruchomą radiokomunikacji ruchomej zgodną ze standardem GSM, zaś stacja bazowa radiokomunikacji ruchomej/łącznica radiokomunikacji ruchomej jest stacją bazową radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej zgodną ze standardem GSM.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest zwiększenie ilości przenoszonej informacji przez rozszerzanie specjalistycznych protokołów telekomunikacyjnych (protokołów standardowych) łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi połączonymi za pośrednictwem standaryzowanych interfejsów antenowych w bezprzewodowych systemach telekomunikacyjnych, które z jednej strony umożliwia dalsze nieskrępowane rozszerzanie rozwoju protokołów telekomunikacyjnych (utrzymanie interoperatywności systemu telekomunikacyjnego), a z drugiej strukturyzację dodatkowo przenoszonych ilości informacji w odniesieniu do minimalnosystemowych urządzeń telekomunikacyjnych.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 i 2 przedstawiają schematy blokowe znanych systemów, fig. 3 przedstawia na podstawie znanego systemu DECT/GAP według fig. 2 wymianę danych na płaszczyznach (warstwach ISO/OSI) modułów programowych za pośrednictwem interfejsu antenowego ISO/OSI, zaś fig. 4, 5 i 6 przedstawiają wykres pobudzeń i stanów protokołu specjalnego (Common Access Profile) w charakterze protokołu dodatkowego do standardowego protokołu DECT i standardowego protokołu GAP według fig. 3.

Figura 3 na podstawie znanego systemu DECT/GAP według fig. 2 przedstawia wymianę danych na płaszczyznach (warstwach ISO/OSI) modułu programowego PGM stacji bazowej BS i części ruchomej MT za pośrednictwem interfejsu antenowego ISO/OSI. Dla odróżnienia modułu programowego PGM moduł programowy PGM stacji bazowej BS oznaczono jako specyficzny dla stacji bazowej moduł BS-PGM a moduł programowy PGM części ruchomej MT jako specyficzny dla części ruchomej moduł programowy MT-PGM. W nomenklaturze standardu DECT/GAP realizowanego przez interfejs antenowy DECT/GAP standardowe protokoły DECT/GAP stacja bazowa BS oznaczona została jako stałe urządzenie końcowe (Fixed Termination) FT a część ruchoma MT jako przenośne urządzenie końcowe (Portable Termination) PT.

Figura 3 przedstawia, transmisję danych PT<->FT odbywającą się w pierwszych trzech warstwach, które oznaczono jako warstwę transmisji bitowej Warstwa-1, jako warstwę bezpieczeństwa Warstwa-2, i jako warstwę wymiany Warstwa-3, na podstawie standardowego protokołu DECT, standardowego protokołu GAP i służącego w charakterze uzupełnienia (ogniwa łączącego) do tych protokołów protokołu specjalnego, przez warstwę interfejsu antenowego DECT/GAP. Protokół specjalny stanowi część składową profilu protokołu (Common Access Profile) CAP. Zasadniczą zawartość protokołu CAP stanowi wymiana elementów informacyjnych ESCAPE TO PROPRIETARY zdefiniowanych w standardzie DECT (elementów informacyjnych ETP) za pośrednictwem komunikatów DECT/GAP. Poza

182 891 tym opcjonalnie odbywa się przez protokoł CAP przejmowanie opcjonalnych w standardzie GAP elementów GAP w postaci elementów CAP, i nie określonych ściśle w standardzie GAP punktów i procedur.

Figury 4, 5 i 6, wychodząc od fig. 3, przedstawiają różne wykresy pobudzenia-stany profilu Common Access Profile.

Figura 4 w postaci wykresu pobudzenia-stany przedstawia pierwszy przepływ wiadomości między ukształtowaną jako stałe urządzenie końcowe FT stacją bazową BS a ukształtowaną jako przenośne urządzenie końcowe PT częścią ruchomą MT. Przedstawiono zwłaszcza procedurę zgłoszeniową i procedurę cichego sygnału wywołania (Silent Cali).

Procedura zgłoszeniowa rozpoczyna się tym, że część ruchoma MT, PT w charakterze komunikatu specjalnego wysyła pierwszy komunikat Warstwy-3 ACCESS-RIGHT-REQUEST (pierwszy komunikat NwtWrk-Layer, czyli komunikat NWK ACCESS-RIGHTSREQUEST), z pierwszym elementem informacyjnym ETP Application Class do stacji bazowej BS, FT. Za pośrednictwem elementu informacyjnego ETP Application Class część ruchoma MT, PT informuje stację bazowąBS, FT o swojej klasie (Application Class). Stacja bazowa BS na podstawie przekazanej klasy urządzenia rozpoznaje, czy w przypadku części ruchomej MT, PT chodzi o, na przykład części ruchomej z protokołem klawiatury czyli protokołem Keypad, a więc o część ruchomą klasy urządzeń standardowych - tak zwaną standardową część ruchomą - czy też o część ruchomą ze sterowaniem z list wyboru i urządzeniem wskaźnikowym, czyli wyświetlaczem, a więc o część ruchomą klasy urządzeń komfortowych.

Klasy części ruchomej MT, PT są to pierwsze dane informacyjne, które zostają przetransmitowane do stacji bazowej BS, FT w ramach drugiej procedury specjalnej w postaci pierwszych danych. Pierwsze dane reprezentują przy tym przynajmniej pierwszą klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy, który jest przyporządkowany pewnemu typowi urządzeniowemu, na przykład jest albo przyporządkowany klasie standardowej z protokołem klawiatury, przyporządkowanym części ruchomej typu urządzeniowego standardowego, albo klasie urządzeń komfortowych ze sterowaniem z list wyboru i urządzeniem wskaźnikowym, która przyporządkowana jest części ruchomej typu urządzeniowego komfortowego.

Jednak nie tylko część ruchoma MT, PT jest przyporządkowana pewnej klasie urządzeń, lecz również i stacja bazowa BS, FT. Klasa urządzeń stacji bazowej MT, PT stanowi drugie informacje dacyjne, które przyporządkowane są drugim danym. Drugie dane reprezentują przynajmniej jedną drugą klasę urządzeń z co najmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy, który przyporządkowany jest drugiemu typowi grupy.

Dla dostosowania stacji bazowych i części ruchomych o różnym pochodzeniu w odniesieniu do czasu i/lub miejsca kompatybilność między stacją bazową BS, FT a częścią ruchomą MT, PT, zwłaszcza stacji bazowej, która zna zarówno pierwsze dane informacyjne, jak i drugie dane informacyjne (warunek powstania kompatybilności), jest wytwarzana w ten sposób, że kiedy pierwsze informacje dacyjne są mniej obszerne, niż drugie informacje dacyjne, to podstawę kompatybilności stanowią pierwsze informacje dacyjne, kiedy pierwsze informacje dacyjne są obszerniejsze lub tak samo obszerne, jak drugie informacje dacyjne, to podstawę kompatybilności stanowią drugie informacje dacyjne.

W stacji bazowej BS, FT za wytworzenie kompatybilności odpowiedzialny jest specyficzny dla stacji bazowej moduł programowy BS-PGM.

Następnie z tym procedura zgłoszeniowa kontynuowana w znany sposób zgodnie ze standardem DECT/GAP. Na zakończenie procedury zgłoszeniowej następuje nadanie ze stacji bazowej BS, FT w charakterze komunikatu specjalnego drugiego komunikatu Warstwy-3, ACCESS-RIGHTS-ACCEPT) z drugim elementem informacyjnym ETP KEY-REQUEST do części ruchomej MT, PT. Przez element informacyjny ETP KEY-REQUEST stacja bazowa BS, FT przekazuje prawa (na przykład prawa używania i dostępu) za pośrednictwem oprogramowanych klawiszy, tak zwanych Softkeys, klawiszy programowych, i przycisków list (Menukeys, przycisków MENU) części ruchomej, jeżeli w przypadku części ruchomej chodzi o część ruchomą ze sterowaniem z list wyboru, a więc o komfortową część ruchomą.

182 891

Procedura Sileni Cali (pierwsza procedura specjalna) rozpoczyna się tym, że stacja bazowa BS, FT nadaje trzeci komunikat Warstwy-3 CC-SETUP (trzeci komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-SETUP) dla zainicjowania zestawienia połączenia z częścią ruchomą MT, PT. W odróżnieniu od inicjowania realizacji połączenia w standardzie DECT, przy którym komunikat Warstwy-3 CC-SETUP zawsze zawiera element informacyjny SIGNAL komunikat CC-SETUP tego elementu informacyjnego przy procedurze Silent Cali nie zawiera. Dzięki temu część ruchoma MT, PT sygnalizuje ciche zestawianie połączenia, przy czym ta część ruchoma MT, PT pozostaje spokojna czyli cicha, i nie dzwoni. Tym niemniej część ruchoma MT, PT wysyła, jak zwykle w przypadku charakterystycznego dla DECT zestawiania połączenia i można powiedzieć, w charakterze potwierdzenia odebrania komunikatu Warstwy-3 CC-SETUP, czwartego komunikatu Warstwy-3, CC-ALERTING (czwarty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC- ALERTING).

Następnie w ramach procedury Silent Cali stacja bazowa BS, FT w charakterze komunikatu specjalnego przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z trzecim elementem informacyjnym ETP LOCAL FEATURE LIST REQUEST do części ruchomej MT, PT. Tym komunikatem część ruchoma MT, PT zostaje wezwana do podania informacji o swoich lokalnych właściwościach operacyjnych do stacji bazowej BS, FT.

Jako odpowiedź na piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO zostaje nadany z części ruchomej MT, PT, w charakterze komunikatu specjalnego, piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO z czwartym elementem informacyjnym ETP LOCAL FEATURE LIST CONFIRM do stacji bazowej BS, FT. Za pośrednictwem elementu informacyjnego ETP LOCAL FEATURE LIST CONFIRM część ruchoma MT, PT informuje stację bazową BS, FT o swoich lokalnych właściwościach funkcjonalnych.

Lokalne właściwości operacyjne części ruchomej MT, PT stanowią trzecie informacje dacyjne, które klasyfikowane są w klasy informacyjne i przekazywane są do stacji bazowej BS, FT w ramach trzeciej procedury specjalnej w postaci pierwszych danych (por. tabelę Funkcje lokalne na fig. 5). Podział na klasy informacyjne jest warunkiem tego, żeby było możliwe korzystne parametryzowanie, stacji bazowych i części ruchomych o różnym pochodzeniu w odniesieniu do czasu i/łub miejsca. Podział na klasy informacyjne ma poza tym tę zaletę, że otrzymuje się przydatną na przyszłość organizację, i że stacja bazowa za pośrednictwem przynależności do klasy może uwzględniać właściwości operacyjne przyszłych części ruchomych, jakkolwiek te obecnie nie są znane.

Poza trzecią procedurą specjalną możliwa jest jeszcze pewna czwarta procedura specjalna, w przypadku której stacja bazowa BS, FT na podstawie zawartości trzecich danych wraz z trzecimi danymi informacyjnymi podzielonymi na klasy przekazuje czwarte dane z czwartymi informacjami dacyjnymi do części ruchomej MT, PT. Te czwarte dane z czwartymi informacjami dacyjnymi zawierają trzecie dane z trzecimi informacjami dacyjnymi i piąte dane z piątymi danymi informacyjnymi stacji bazowej BS, FT. Piąte dane informacyjne są lokalnymi wyróżnikami możliwości operacyjnych stacji bazowej BS, FT. W ten sposób użytkownikowi części ruchomej proponowane są w jednej liście wyboru (MENU) wszystkie możliwości operacyjne stacji bazowej i części ruchomej.

Następnie w ramach procedury Silent Cali następuje wymiana, w strumieniu komunikatów wyspecyfikowanym w standardzie DECT/GAP numerów wewnętrznych między stacją bazową BS, FT a częścią ruchomą MT, PT, przed przekazaniem w charakterze zakończenia procedury Silent Cali ze stacji bazowej BS, FT szóstego komunikatu Warstwy-3 CC-RELEASE (szósty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-RELEASE) do części ruchomej MT, PT, i w charakterze odpowiedzi na ten komunikat z części ruchomej MT, PT, siódmego komunikatu Warstwy-3 CC-RELEASE-COM (siódmy komunikat NetWorkLayer, czyli komunikat NWK CC-RELEASE-COM).

Figura 5 w postaci wykresu pobudzenia-stany drugi przepływ wiadomości między ukształtowaną jako stałe urządzenie końcowe FT stacją bazową BS a ukształtowaną jako przenośne urządzenie końcowe PT częścią ruchomą MT.

182 891

Przepływ wiadomości rozpoczyna się tym, że w ramach procedury Silent Cali, jak to opisano na fig. 4, korzystne jest, jeżeli ogłaszane są lokalne właściwości funkcjonalne, przy czym stacja bazowa BS, FT wysyła piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO z czwartym elementem informacyjnym LOCAL FEATURE LIST REQUEST do części ruchomej MT, PT i tym komunikatem część ruchoma MT, PT zostaje wezwana do poinformowania o swoich lokalnych właściwościach funkcjonalnych stacji bazowej BS, FT.

Jako odpowiedź na piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO zostaje nadany z części ruchomej MT, PT, w charakterze komunikatu specjalnego, piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO z piątym elementem informacyjnym LOCAL FEATURE LIST CONFIRM do stacji bazowej BS, FT. Za pośrednictwem elementu informacyjnego ETP LOCAL FEATURE LIST CONFIRM część ruchoma MT, PT informuje stację bazową BS, FT o swoich lokalnych właściwościach funkcjonalnych, w formie lokalnych klas cech operacyjnych (klas informacyjnych).

Następuje przewidziane standardem DECT/GAP zestawienie połączenia między stacją bazową BS, FT a częścią ruchomą MT, PT.

W przepływie wiadomości według fig. 5 korzystne jest, jeśli część ruchoma MT, PT jest częścią ruchomą z wyświetlaczem, i sterowaniem z list wyboru (komfortową częścią ruchomą). W tym przypadku stacja bazowa BS, FT przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z piątym elementem informacyjnym ETP DISPLAY REQUEST do części ruchomej MT, PT i tym komunikatem żąda uprawnienia do wyświetlania od części ruchomej MT, PT. Następnie w części ruchomej MT, PT następuje przekazanie prawa do wyświetlania.

Uprawnienia do wyświetlania stanowią szóste informacje dacyjne, które są nadawane przez część ruchomą MT, PT w ramach piątej procedury specjalnej, w postaci szóstych danych. W piątej procedurze specjalnej stacja bazowa BS, FT uzyskuje dostęp do fizycznych zasobów części ruchomej MT, PT.

Jeżeli następnie w części ruchomej MT, PT zostanie przez użytkownika uruchomiony przycisk typu F (klawisz funkcyjny), to tę informację przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z elementem informacyjnym KLAWISZ LISTY do stacji bazowej BS, FT.

Stacja bazowa BS, FT realizuje następnie z uwzględnieniem klas właściwości operacyjnych wybór listy i przekazuje wybraną listę do części ruchomej MT, PT, przy czym przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z elementem informacyjnym wyświetlania MENU do części ruchomej MT, PT.

Użytkownik części ruchomej MT, PT może teraz przeglądać wgraną listę. Poza tym dochodzi do wymiany w celu sterowania listowego między częścią ruchomą MT, PT a stacją bazową BS, FT, podczas której lokalne właściwości funkcjonalne przedstawiane są przez element informacyjny LOCAL REPRESENTATION.

Jeżeli użytkownik części ruchomej MT, PT następnie wybiera pewną idealną cechę użytkową (na przykład najwyższy wiersz na wyświetlaczu) przez naciśnięcie klawisza programowanego (Softkey) ÓK, to część ruchoma MT, PT przekazuje tę informację do stacji bazowej BS, FT, przy czym, przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z elementem informacyjnym klawiatury SOFTKEY do stacji bazowej BS, FT.

Figura 6 w postaci wykresu pobudzenia-stany trzeciego przepływu wiadomości między ukształtowaną jako stałe urządzenie końcowe FT przedstawia stację bazową BS a ukształtowaną jako przenośne urządzenie końcowe PT częścią ruchomą MT.

Przepływ wiadomości rozpoczyna się od tego, że część ruchoma MT, PT, jak to przedstawiono na fig. 4 - przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z elementem informacyjnym wyświetlania SOFTKEY do stacji bazowej BS, FT. Stacja bazowa BS, FT rozpoznaje, że wybrany punkt na wyświetlaczu (najwyższy wiersz) odpowiada lokalnej właściwości operacyjnej i przekazuje piąty komunikat Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z szóstym elementem informacyjnym ETP LOCAL

182 891

FEATURE ACTIVATION do części ruchomej MT, PT. Za pośrednictwem elementu informacyjnego ETP LOCAL FEATURE ACTIVATION część ruchoma MT, PT informuje stację bazową BS, FT o swoich lokalnych właściwościach funkcjonalnych na przykład o funkcji n). W części ruchomej MT, PT następuje wywołanie lokalnego wyróżnika właściwości i jego lokalne przetworzenie przed tym, zanim część ruchoma MT, PT przekazaniem piątego komunikatu Warstwy-3 CC-INFO (piąty komunikat NetWork-Layer, czyli komunikat NWK CC-INFO) z siódmym elementem informacyjnym ETP LOCAL FEATURE RELEASE do stacji bazowej BS, FT nie odda na powrót sterowania.

182 891

FIG 4

Procedura zgłoszeniowa ' ACCESS_RIGHTS_REQUEST _ z ETP Application Class “

ACCESS_RIGHTS_ACCEPT z ETPKey-Request do żądania uprawnienia za pomocą przycisków programowych i klawisza MENU

CC-SETUP

CC-ALERT1NG

SILENT CALL (cichy sygnał wywołania)

CC-INFO 1 ETP Local Feature List Reąuest*

CC-INFO z ETP Local Feature List Confimn > wymiana lokalnych wyróżników obciążenia wymiana numerów lokalnych abonentów

CC-RELEASE

CC-RELEASE-COM

182 891

FIG 5

CC-INFO z ETP local Feature List Reąwst

CC-INFO z ETP Load Ferrture List Confirm

W trybie SILENT CALI , (achy sygnał wywołania) podczas złoszenia: informacje o wyróżnikach lokalnych

Część ruchoma i wyświetlaczem

zestawienie połączenia

Wprowadzanie uprawnień wyświetlania użytkownik^ uruchomia przycisk F

CC-INFO z ETP Display reąuest , CC-IW^ z klawiaturą programową Klawisz MEMU

CC-INFO z wyświetleniem Menu

Klasa n tf,TT

Funkcje lokalne Klaso fⁿo,l>.c~

Listy wyboru (Zi) fc kłosy T ⁿ

Uszeregowanie funkcji według klas w listach wyboru (menu's))

Wybranie listy przez stację bazową

-użytkownika przregląda listę wyboru

ponadto przedstawienie lokalnych wyróżników przez element informacyjny przez ETP • użytkownik wybiera idealny wyróżnik (np. najwyższy wiersz na wyświetlaczu) naciśnięciem przycisku programowego F

CC-INFO z klawiaturą programową Softkey

FIG 6

przycisk OK górny wiersz wyświetlacza stanowi wyróżnik możTrwości lokalnych

CC-INFO

Z klawiaturą Softkey stacja bazowa rozpoznaje, że wybrany punkt jest wyróżnikiem lokalnym wywołanie funkcji lokalnej

CC-INFO z ETP Local Feature Adiwtion (funkcjo o) obróbka lokalna

CC-INFO z ETP local Feature Release sterc*ame zwrotne do steqi bazowej

182 891

MT2

FIG 1

ΜΤ12

MT1

Połączenie zewnętrzna

JUITL

MT3

1,88 ...1.90 GHz DECT/GAPInterfejs antenowy

Połączenie I b Połączenie wewnętrzne IS wewnętrzne

Stacja bazowa

BS

TKE

TAE,NStA — NAG

TKN

SPN

Przenośne urządzenie końcowe FIG 3

Stałe urządzenie końcowe

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób rozszerzania protokołów łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi bezprzewodowego systemu telekomunikacyjnego, z przynajmniej jednym pierwszym urządzeniem telekomunikacyjnym i przynajmniej jednym drugim urządzeniem telekomunikacyjnym, przy czym między pierwszymi, jednym lub wieloma, urządzeniami telekomunikacyjnymi a drugimi, jednym lub wieloma, urządzeniami telekomunikacyjnymi, poprzez znormalizowany interfejs antenowy, przekazuje się charakterystyczne dla protokołu standardowego komunikaty do rozszerzenia protokołu standardowego, zawierające elementy informacyjne, które wykorzystuje się do rozszerzenia o protokół specjalny, znamienny tym, że protokoł specjalny (CAP) realizuje się przy pomocy obwodu rozszerzenia i sterowania pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT).
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje procedury specjalne, które realizowane są w ramach protokółu specjalnego (CAP), za pomocą których przekazywany jest pewien zbiór komunikatów specjalnych oraz za pomocą których następuje zaadaptowanie drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS) do pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT).
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że obejmuje pierwszą procedurę specjalną, za pomocą której wymienia się informację między pierwszym urządzeniem telekomunikacyjnym (BS, MT) a drugim urządzeniem telekomunikacyjnym (MT, BS) na zasadzie cichego sygnału wywołania tak, że ta wymiana jest niezauważalna akustycznie.
4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że za pomocą pierwszej procedury specjalnej przekazuje się informację specjalną do ogłaszania właściwości operacyjnej bezpośredni sygnał wywołania od pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) do drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS).
5. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że pierwszą procedurę specjalną realizuje się w fazie początkowej rozszerzania protokołu standardowego (DECT, GAP).
6. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że obejmuje drugą procedurę specjalną za pomocą której przekazuje się z drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS) do pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) pierwsze dane, z pierwszymi informacjami dacyjnymi drugiego urządzenia telekomunikacyjnego do realizacji kompatybilności pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) i drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS), przy czym w pierwszym urządzeniu telekomunikacyjnym (BS, MT) realizuje się tę kompatybilność tak, że kiedy pierwsze informacje dacyjne są mniej obszerne, niż drugie informacje dacyjne otrzymane z drugich danych pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT), to podstawę kompatybilności stanowią pierwsze informacje dacyjne, zaś kiedy pierwsze informacje dacyjne są obszerniejsze lub tak samo obszerne, jak drugie informacje dacyjne, to podstawę kompatybilności stanowią drugie informacje dacyjne.
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że pierwsze dane reprezentują przynajmniej jedną pierwszą klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy, który jest przyporządkowany pewnemu pierwszemu typowi urządzeniowemu drugiego, jednego lub każdego, drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT), zaś że drugie dane reprezentują przynajmniej jedną drugą klasę urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy, który jest przyporządkowany pewnemu drugiemu typowi urządzeniowemu drugiego, jednego lub każdego, pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT).
8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że pierwsza klasa urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy stanowi pierwszą standardową klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy standardowej, lub stanowi pierwszą komfortową klasę urządzeń z przynajmniej jednym pierwszym wyróżnikiem klasy komfortowej, zaś

182 891 druga klasa urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy stanowi drugą standardową klasę urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy standardowej, lub stanowi drugą komfortową klasę urządzeń z przynajmniej jednym drugim wyróżnikiem klasy komfortowej.
9. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że parametryzację pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) na drugie urządzenie telekomunikacyjne (MT, BS) realizuje się za pomocą trzeciej procedury specjalnej, za pomocą której przekazuje się trzecie dane z podzielonymi na klasy informacyjne trzecimi informacjami dacyjnymi drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS) z drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS) do pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT).
10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że parametryzację pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) na drugie urządzenie telekomunikacyjne (MT, BS) realizuje się za pomocą czwartej procedury specjalnej, za pomocą której przekazuje się czwarte dane z czwartymi informacjami dacyjnymi z pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) do drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS), przy czym czwarte informacje dacyjne zawierają trzecie dane z trzecimi informacjami dacyjnymi i piąte dane z piątymi informacjami dacyjnymi pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT).
11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że przekazywanie czwartych danych steruje się czasowo przez klasy informacyjne trzecich informacji dacyjnych tak, że czwarte dane przy przekazywaniu według protokołu standardowego przekazuje się z podziałem na zadane odcinki czasowe.
12. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że obejmuje piątą procedurę specjalną, za pomocą której, dla sterowania zasobami fizycznymi drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS), przekazuje się szóste dane z szóstymi informacjami dacyjnymi z pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) do drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS).
13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że za pośrednictwem piątej procedury specjalnej realizuje się dostęp pierwszego urządzenia telekomunikacyjnego (BS, MT) i drugiego urządzenia telekomunikacyjnego (MT, BS) oddzielnie do zasobów fizycznych lub przejęcie ich w posiadanie.
14. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że informacje dacyjne przekazywane za pomocą drugich procedur specjalnych, trzecich procedur specjalnych, czwartych procedur specjalnych i piątych procedur specjalnych przenosi się za pomocą pierwszej procedury specjalnej.
15. Urządzenie do rozszerzania protokołów łączności między urządzeniami telekomunikacyjnymi bezprzewodowego systemu telekomunikacyjnego, które jako pierwsze urządzenie telekomunikacyjne w celu rozszerzania protokołów łączności między drugim urządzeniem telekomunikacyjnym, przez znormalizowany interfejs antenowy, przekazuje charakterystyczne dla protokołu standardowego komunikaty do rozszerzenia protokołu standardowego zawierające elementy informacyjne wykorzystywane do rozszerzenia o protokół specjalny, znamienne tym, że zawiera moduły (BS-PGM, MT-PGM) przekazywania wiadomości realizujące rozszerzenia protokołu specjalnego (CAP) w połączeniu z drugim urządzeniem telekomunikacyjnym (MT, BS) i posiadające do tego obwód rozszerzania i sterowania.
16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że pierwsze urządzenie telekomunikacyjne (BS, MT) jest bezprzewodową stacją bazową a drugie urządzenie telekomunikacyjne (MT, BS) jest bezprzewodową częścią ruchomą.
17. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że pierwsze urządzenie telekomunikacyjne (BS, MT) jest bezprzewodową częścią ruchomą a drugie urządzenie telekomunikacyjne (MT, BS) jest bezprzewodową stacją bazową.
18. Urządzenie według zastrz. 16 albo 17, znamienne tym, że bezprzewodowa część ruchoma jest bezprzewodową częścią ruchomą zgodną ze standardem DECT, zaś bezprzewodowa stacja bazowa jest bezprzewodową stacją bazową zgodną ze standardem DECT.
19. Urządzenie według zastrz. 16 albo 17, znamienne tym, że bezprzewodowa część ruchoma jest bezprzewodową częścią ruchomą zgodną ze standardem GAP, zaś bezprzewodowa stacja bazowa jest bezprzewodową stacją bazową zgodną ze standardem GAP.

182 891
20. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że pierwsze urządzenie telekomunikacyjne (BS, MT) jest stacją bazową radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej zaś drugie urządzenie telekomunikacyjne (MT, BS) jest częścią ruchomą radiokomunikacji ruchomej.
21. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że pierwsze urządzenie telekomunikacyjne (BS, MT) jest częścią ruchomą radiokomunikacji ruchomej zaś drugie urządzenie telekomunikacyjne (MT, BS) jest stacją bazową radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej.
22. Urządzenie według zastrz. 20 albo 21, znamienne tym, że część ruchoma radiokomunikacji ruchomej jest częścią ruchomą radiokomunikacji ruchomej zgodną ze standardem GSM, zaś stacja bazowa radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej jest stacją bazową radiokomunikacji ruchomej/łącznicą radiokomunikacji ruchomej zgodną ze standardem GSM.

* * *