PL181349B1

PL181349B1 - Pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dozylnego z woreczkapoprzez rurke dozylna do zyly pacjenta PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL181349B1
Application number: PL95319974A
Authority: PL
Inventors: Glenn Herskowitz
Original assignee: Glenn Herskowitz
Priority date: 1994-10-31
Filing date: 1995-10-16
Publication date: 2001-07-31
Also published as: AU695862B2; OA10418A; WO1996013288A1; EP0783332A4; KR100365991B1; HUT77692A; AP9700966A0; CN1129457C; AU3890195A; AP721A; EP0783332A1; NO971985D0; DE69532449D1; KR970706857A; BR9509540A; DE69532449T2; ES2214508T3; CA2202758C; CZ129997A3; CZ289064B6

Abstract

1. Pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dozylnego z woreczka poprzez rurke dozylna do zyly pacjenta, majaca obudowe z komora i pokrywa przy czym w komorze obu- dowy znajduje sie woreczek z otworem dozuja- cym, a w obudowie znajduje sie obwód stero- wania uruchamianiem pompy hydraulicznej i elastyczny pecherz polaczony z pompa hy- drauliczna, znamienna tym, ze w otworze do- zujacym (64) woreczka (24) jest umieszczona rozlaczalna igla dozujaca (68) laczaca wore- czek (24) z rurka dozylna (72), zas naprzeciwko elastycznego pecherza (26) jest usytuowana ruchoma poduszka cisnieniowa (38) czujnika cisnieniowego (36) polaczonego elektrycznie z obwodem sterowania (34) uruchamianiem pompy hydraulicznej (28), który poprzez prze- wód elektryczny (44) jest polaczony z pompa hydrauliczna (28). FIG . 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta. W szczególności wynalazek dotyczy przenośnych dożylnych pomp infiizyjnych stosowanych przez pacjentów ambulatoryjnych.

Pompy infuzyjne są używane do podawania pacjentom różnego rodzaju leków w postaci roztworów dożylnych. Wiele metod leczenia wymaga takiego sposobu podawania leków, np. chemioterapia, terapia antybiotykowa, czy też terapia antywirusowa. W niektórych przypadkach pacjenci otrzymują wiele infuzji dziennie. Pewne stany medyczne wymagają infuzji leków w roztworze w stosunkowo krótkich odstępach czasu, na przykład co 30 min do 2 godzin. Znane są pompy infuzyjne, które są w stanie sprostać tym potrzebom. Potrzebne są jednak przenośne pompy infuzyjne do stosowania przez pacjentów ambulatoryjnych.

Znane są również rodzaje pomp infuzyjnych zawierające pompy elastomeryczne, które w celu podania leku pacjentowi wyciskają roztwór do rurki dożylnej z giętkich pojemników, takich jak baloniki itp. Znane są również pompy sprężynowe do podnoszenia ciśnienia w pojemnikach lub zbiornikach z roztworem.

W opisie patentowym US 4 741 736 została ujawniona pompa infuzyjna, w której zastosowano naboje zawierające elastyczne składane komory, które są ściskane przez wałki dociskowe w celu wytłoczenia roztworów.

Opis patentowy US 5 330 431 dotyczy pompy infuzyjnej, w której standardowe woreczki dożylne uprzednio napełnione jedną dawką są ściskane za pomocą wałka.

Z opisu patentowego US 5 348 539 jest znana pompa infuzyjna, w której wstępnie naładowane woreczki dożylne są ściskane przez pęcherz, który jest poruszany przez pompę hydrauliczną. Ciśnienie płynu jest tu wykrywane w rurkach dożylnych wzdłuż pęcherza i może się zmieniać w zależności od rozmiarów rurek i ich budowy.

Opis patentowy US 5 106 374 dotyczy igły dozującej do połączenia rurki dożylnej z woreczkami dożylnymi. Igła ta ma kołnierz ustalający, który pomaga w ustaleniu położenia igły w obudowie ambulatoryjnego urządzenia infuzyjnego.

Znane aparaty infhzyjne mają urządzenia do mierzenia ciśnienia w woreczkach dożylnych, które sterują procedurą infuzji, np. przez odcinanie przepływu infuzyjnego.

Pompa infiizyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, mająca obudowę z komorą i pokrywą, przy czym w komorze obudowy znajduje się woreczek z otworem dozującym, a w obudowie znajduje się obwód sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej i elastyczny pęcherz połączony z pompą hydrauliczną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że w otworze dozującym woreczka jest umieszczona rozłączalna igła dozująca łącząca woreczek z rurką dożylną, zaś naprzeciwko elastycznego pęcherza jest usytuowana ruchoma poduszka ciśnieniowa czujnika ciśnieniowego połączonego elektrycznie z obwodem sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej, który poprzez przewód elektryczny jest połączony z pompą hydrauliczną.

Jeden z wariantów pompy infuzyjnej do przeprowadzania wlewu roztwory dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, charakteryzuje się tym, że umieszczona w otworze dozującym woreczka rozłączalna igła dozująca łącząca woreczek z rurką dożylną, ma pierścieniowy rowek sprzężony z dolnym gniazdem obudowy i górnym gniazdem pokrywy.

Drugi wariant pompy infuzyjnej do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, charakteryzuje się tym, że umieszczona w otworze dozującym woreczka jest igła dozująca łącząca woreczek z rurką dożylną jest osadzona w dolnym gnieździe obudowy, w sąsiedztwie którego jest usytuowany dwupołożeniowy przełącznik połączony z rozłączalną igłą dozującą, który poprzez przewód elektryczny jest połączony z obwodem sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej.

Trzeci wariant pompy infuzyjnej do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, charakteryzuje się tym, że umieszczona w otworze dozującym woreczka rozłączalna igła dozująca łącząca woreczek z rurką dożylną ma pierścień zamocowany wewnątrz obudowy i rozłączalnie sprzężony z wycięciem obudowy, przy czym średnica pierścienia jest większa niż szerokość wycięcia obudowy.

Zaletą pompy infuzyjnej według wynalazku jest to, że sterowanie procesem infuzji odbywa się w niej przez bezpośrednie mierzenie ciśnienia roztworu dożylnego bez ingerowania w sam woreczek. Może być ona wyposażona w bezpieczny i niezawodny układ do wyczuwania, kiedy woreczek dożylny jest w swym prawidłowym położeniu dozowania roztworu, wewnątrz komory obudowy pompy. Igła dozująca nie może być przypadkowo wyciągnięta z otworu dozującego woreczka w trakcie infuzji. Ponadto, pompa infuzyjna, według wynalazku, jest stosunkowo mała i niedroga oraz prosta w obsłudze.

Przedmiot wynalazku w przykładach realizacji jest odtworzony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pompę infuzyjną, w widoku perspektywicznym; fig. 2 - pompę z fig. 1, w przekroju osiowym wzdłuż linii 2-2; fig. 3 - pompę z fig. 2, w przekroju wzdłuż linii 3-3; fig. 4 - elementy mocujące igłę dozującą osadzoną w ściance obudowy pompy infuzyjnej z fig. 1 i 2, w częściowym widoku perspektywicznym; fig. 5 - układ sterowania pompy infuzyjnej z fig. 1 i 2, w schemacie blokowym; fig. 6A i 6B - sieć działań pompy infuzyjnej, zaś fig. 7 przedstawia dragi przykład osadzania i unieruchamiania igły dozującej w ściance obudowy pompy infuzyjnej z fig. 1 i 2.

Pompa infuzyjna 10 (fig. 1 i fig. 2) złożona jest ze skrzynkowej obudowy 12 posiadającej pokrywę 14 odchylaną od położenia zamkniętego do położenia otwartego wokół zawiasy 16. Wnętrze obudowy 12 jest podzielone poziomą płaską płytką 22 na górną komorę 18 i dolną komorę 20. Górna komora 18 ma wymiary i kształt odpowiadające wymiarom i kształtowi standardowego dużego woreczka dożylnego 24 o pojemności 115 cm, ale w komorze tej można także umieszczać standardowy mały woreczek dożylny 24 o pojemności 50 cm³.

W górnej komorze 18 wzdłuż górnej powierzchni płytki 22 jest umieszczony nadmuchiwany pęcherz 26. Przeciwległe ściany tego pęcherza 26 są hermetycznie spojone ze sobą wzdłuz obwodu i tworzą zamkniętą wewnętrzną przestrzeń zawierającą płyn pod ciśnieniem. W przedstawionym przykładzie wykonania płynem tym jest gaz, korzystnie powietrze, chociaż można również stosować ciecze, np. nietoksyczny olej o małej lepkości.

W dolnej komorze 20 obudowy 12 znajdują się: pompa powietrzna 28, dwupołożeniowy zawór elektromagnetyczny 30, pojemnik bateryjny 32 i płytka drukowana (nie pokazana), która zawiera elementy elektrycznego obwodu sterowania 34. Na płytce 22 od strony dolnej komory 20 jest zamontowany czujnik ciśnieniowy 36. Jego ruchoma poduszka ciśnieniowa 38 przechodzi przez środkowy otwór 40 w płytce 22 do górnej komory 18 i jest usytuowana naprzeciw dolnej ścianki pęcherza 26. Rozszerzanie się i kurczenie pęcherza 26, pod wpływem zmian ciśnienia płynu znajdującego się w pęcherzu 26, powoduje ruch poduszki ciśnieniowej 38 do góry i w dół. W zależności od zmian położenia poduszki ciśnieniowej 38 czujnik ciśnieniowy 36 wytwarza sygnał elektryczny ciśnienia. Sygnał ten jest kierowany poprzez przewód 42 do obwodu sterowania 34 uruchamianiem pompy hydraulicznej 28. Obwód sterowania 34 jest zasilany przez suche baterie (nie pokazano) zamontowane w pojemniku bateryjnym 32.

Obwód sterowania 34 (fig. 5) jest również połączony poprzez przewód 44 z pompą hydrauliczną 28. Wlot pompy 28 zasysa powietrze atmosferyczne poprzez rurę wlotową 46 i filtr 48. Sprężone powietrze jest wyprowadzane przez rurę prowadzącą 50 z pompy 28 do zawora elektromagnetycznego 30. W położeniu spoczynkowym zawór elektromagnetyczny 30 ma zamknięty wlot 52 połączony z pompą powietrza 28, a otwarty wylot 54 dołączony poprzez rurę 56, filtr 48 i rurę 58 do atmosfery. Drugi wylot 60 zaworu 30 prowadzi poprzez rurę 62 do pęcherza 26. W położeniu spoczynkowym zaworu 30 wnętrze pęcherza 26 jest otwarte poprzez wylot 54 zaworu 30 do atmosfery. Na woreczek dożylny 24 nie jest wywierane żadne ciśnienie. Równocześnie zamknięty wlot 52 odcina sprężone powietrze przychodzące z pompy 28. Dopiero kiedy obwód sterowania 34 wyśle sygnał poprzez przewód 42 do zaworu 30, jego wlot 52 zostanie otwarty a wylot 54 zamknięty i zawór 30 skieruje sprężone powietrze z pompy 28 do pęcherza 26.

Woreczek dożylny 24 wprowadza się do komory 18 kiedy pokrywa 14 obudowy 12 znajduje się w górnym położeniu (fig. 1). Woreczek 24 układa się płasko na górnej ściance pęcherza 26. Otwór dozujący 64 woreczka dożylnego 24 i otwór napełniania 66 zwrócenie są w komorze 18 w prawo (fig. 1 i 2).

181 349

Na fig. 4 jest przedstawiona igła dozująca 68 z elementami umożliwiającymi rozłączalne połączenie rurki dożylnej 72 z woreczkiem dożylnym 24. Igła dozująca 68 jest złożona z rurowego korpusu 70, którego jeden koniec służy do połączenia z końcem rurki dożylnej 72, a drugi koniec, w postaci ostrza 74, jest przeznaczony do przebijania zamkniętego otworu dozującego 64 woreczka dożylnego 24. W ten sposób do wewnętrznego kanału igły dozującej 68, a następnie do rurki dożylnej 72 dostaje się roztwór zawarty w woreczku 24.

Wokół rurowego korpusu 70 igły dozującej 68 jest utworzony pierścień 76, który ma średnicę wystarczająco dużą by umożliwić użytkownikowi wywieranie siły ręką wzdłuż osi wzdłużnej korpusu 70, w celu wprowadzania lub wyciągania igły dozującej 68 do i z otworu dozującego 64. Średnica pierścienia 76 mieści się w granicach 15,2 - 25,4 mm, a korzystnie wynosi 20,3 mm.

Kiedy woreczek dożylny 24 znajdzie się w prawidłowym położeniu dozowania roztworu, pierścień 76 zostaje rozlączalnie uchwycony i pewnie utrzymywany na miejscu przez czołową ściankę 78 obudowy 12 i pokrywę 14. W tym celu, w górnej części czołowej ścianki 78 obudowy 12 jest wykonane wycięcie 79 (fig. 3). W wycięciu 79 jest rowek 80 w kształcie litery U (fig. 4), umożliwiający osadzenie dolnej części rurowego korpusu 70 igły dozującej 68. W tym miejscu pierścień 76 zostaje osadzony w górnej komorze 18 obudowy 12 tak, że jego zewnętrzna powierzchnia dotyka do czołowej ścianki 78 obudowy 12. Działające na rurowy korpus 70 siły skierowane na zewnątrz, na przykład podczas wyciągania rurki dożylnej 72, przejmowane są przez pierścień 76. W ten sposób igła dozująca 68 zostaje zabezpieczona przed jej wyciągnięciem z woreczka dożylnego 24 dopóki pokrywa 14 jest zamknięta. Stykająca się z wycięciem 79 czołowej ścianki 78 obudowy 12 krawędź pokrywy 14 ma występ 82 zagięty w dół i dopasowany kształtem do wycięcia 79 czołowej ścianki 78 obudowy 12. W dolnej części występu 82 znajduje się rowek 84 (fig. 1) w kształcie litery U, który dociska, po zamknięciu pokrywy 14, górną część rurowego korpusu 70 do rowka 80 w wycięciu 79 czołowej ścianki 78 obudowy 12.

Pokrywa 14 jest utrzymywana w położeniu zamkniętym za pomocą wielu (pokazano trzy) zaczepów 86 zamontowanych w odstępach na szynie ślizgowej 88. Szyna ślizgowa 88 może przemieszczać się tam i z powrotem wzdłuż górnej krawędzi przedniej ściany 90 obudowy 12. Na jednym końcu szyny ślizgowej 88 znajduje się sprężyna 92 spychająca ją w prawo (fig. 1), Kiedy szyna ślizgowa 88 jest zepchnięta w prawo, zaczepy 86 wchodzą w wycięcia 94 pokrywy 14 (fig. 3) i przytrzymują ją w położeniu zamknięcia. Ręcznie obsługiwany przycisk 96 zwalniania zaczepów 86, zamocowany na szynie ślizgowej 88, wystaje przez otwór w przedniej ścianie obudowy 12, aby umożliwić użytkownikowi przesunięcie szyny ślizgowej 88 w lewo, w celu wysunięcia zaczepów 86 z pokrywy 14 podczas jej otwierania.

Pompa dyfuzyjna 10 może być wyposażona w przełącznik 98, który w zetknięciu z pierścieniem 76 igły dozującej 68 wytwarza sygnał „woreczek na miejscu”, kiedy woreczek 24 znajduje się w prawidłowym położeniu dozowania roztworu. Sygnał ten jest podawany przewodem 100 do obwodu sterowania 34 procedurą infuzji. Na krawędzi poziomej płytki 22 znajduje się szczelina 102 (fig. 3), przez którą pierścień 76 igły dozującej 68 wystaje w dół do dolnej komory 20. Przełącznik 98 znajduje się w dolnej komorze 20, a jego ramię aktywujące 104 sprzęga się z częścią pierścienia 76 wystającą ze szczeliny 102. Kiedy igła dozująca 68 nie jest w położeniu pokazanym na fig. 1, tj. kiedy woreczek dożylny 24 albo jest wyjęty z górnej komory 18, albo jest nieprawidłowo umieszczony, wówczas pierścień 76 nie wystaje ze szczeliny 102. Umożliwia to nich ramienia aktywującego 104 do góry, a zatem przestawienie przełącznika 98 do położenia, w którym sygnał „woreczek na miejscu” jest wyłączony.

W układzie sterowania pompy infuzyjnej, pokazanym na fig. 5, znajduje się filtr 48 służący do filtrowania powietrza z atmosfery do pompy hydraulicznej 28. Możliwe jest też usunięcie tego filtra 48 i wciąganie powietrza przez pompę hydrauliczną 28 bezpośrednio z atmosfery oraz wyprowadzanie powietrza wypływającego z pęcherza 26 przez wylot 54 zaworu elektromagnetycznego 30 także bezpośrednio do atmosfery.

Możliwe jest też takie rozwiązanie, w którym z wylotu pompy hydraulicznej 28 powietrze będzie kierowane poprzez rurę prowadzącą 50 bezpośrednio do pęcherza 26. W takim przypadku zawór elektromagnetyczny 30 będzie miał jeden wylot 60 połączony z pęcherzem

181 349 i jeden wylot 54 kierujący powietrze do atmosfery albo bezpośrednio, albo poprzez filtr powietrza 48. Zawór elektromagnetyczny 30 byłby przestawiany przez obwód sterowania 34 pomiędzy jednym położeniem, w którym wylot 60 jest zamknięty a pompa hydrauliczna 28 napełnia pęcherz 26 sprężonym powietrzem, a drugim położeniem, w którym wylot 60 jest otwarty, a sprężone powietrze z pęcherza 26 jest wyprowadzane poprzez wylot 54 do atmosfery.

W obudowie 12 znajduje się ponadto panel sterowania 106 (fig. 1) zawierający: przycisk włączania zasilania 108, przycisk infuzji 110 i przycisk stopu 112. Panel sterowania ma też lampkę sygnalizującą rozładowanie baterii 114 i lampkę sygnalizującą stan zatrzymania 116. Na przycisku włączania zasilania 108 znajduje się lampka sygnalizująca stan włączenia zasilania 118, na przycisku infuzji 110 znajduje się lampka sygnalizująca stan infuzji 120, zaś na przycisku stopu 112 znajduje się lampka stopu 122 sygnalizująca stan zatrzymania pracy pompy infuzyjnej.

Na fig. 6A i 6B jest przedstawiona sieć działań pompy infuzyjnej 10. Woreczek dożylny 24 umieszcza się w położeniu dozowania roztworu wewnątrz górnej komory 18 obudowy 12, przy wyłączonej pompie hydraulicznej 28, etap 124. Następnie zamyka się pokrywę 14, etap 126, po czym pacjent lub pracownik służby zdrowia naciska przycisk włączania zasilania 108, etap 128. Powoduje to zaświecenie się lampki zasilania 118, etap 130, a obwód sterowania 34 przeprowadza kontrolę systemu, etap 132. Jeżeli pierścień 76 igły dozującej 68 prawidłowo uruchamia przełącznik 98, etap 134, wówczas sygnał TAK jest kierowany do układu logicznego SYSTEM SPRAWNY, etap 136. Jeśli nie, wówczas świeci się lampka stopu 122 i automatycznie włącza się alarm akustyczny, etap 139. Jeżeli jest SYSTEM SPRAWNY pacjent naciska przycisk infuzji 110, etap 138.

Gdyby pokrywa 14 została przypadkowo otwarta przed zakończeniem infuzji przełącznik 98 zostaje wyłączony, etap 140. W odpowiedzi na to obwód sterowania 34 wyłącza pompę hydrauliczną 28, etap 142, i zawór elektromagnetyczny 30, etap 144. Powietrze jest wyprowadzane z pęcherza 26 poprzez filtr 48 do atmosfery. Lampka stopu 122 zostaje włączona, etap 146, a lampka infuzji 120 zostaje wyłączona, etap 148.

Sygnał wytworzony przy włączeniu przycisku infuzji 110 jest podawany na przewód 150. Włącza się czujnik ciśnieniowy 36, etap 152, włącza się pompa hydrauliczna 28, etap 154, uruchamia się zawór elektromagnetyczny 30, etap 156, który kieruje sprężone powietrze z pompy hydraulicznej 28 do pęcherza 26, oraz włącza się lampka infuzji 120, etap 158. Następnie obwód logiczny sprawdza, czy ciśnienie w pęcherzu 26 odczytywane przez czujnik ciśnieniowy 36 jest równe lub większe niż uprzednio określone, np. większe niż 449 hPa, etap 160. Jeżeli zmierzone ciśnienie jest mniejsze, wówczas pompa hydrauliczna 28 pozostaje dalej włączona, etap 162. Kiedy ciśnienie w pęcherzu 26 osiągnie lub przewyższy zadaną wartość, wówczas pompa hydrauliczna 28 zostaje wyłączona, etap 164. Obwód logiczny kontroluje kiedy ciśnienie w pęcherzu 26 zmniejszy się poniżej minimalnej uprzednio określonej wartości, np. 380 hPa, etap 166. Jeżeli jest ono mniejsze od tej wartości, wówczas pompa hydrauliczna 28 zostaje włączona, etap 168. Jeśli nie, wówczas obwód logiczny określa, czy czas jaki upłynął od włączenia pompy hydraulicznej 28, jest dłuższy niż 5 minut, etap 170. Jeżeli tak, wówczas pompa powietrzna 28 pozostaje wyłączona, etap 172. Lampka infuzji 120 zostaje wyłączona, etap 174. Zawór elektromagnetyczny 30 wyłącza się, aby wypuścić powietrze z pęcherza 26, etap 176. Lampka stopu 122 jest włączona i słychać alarm, etap 178.

Teraz pacjent lub pracownik służby zdrowia sprawdza stan infuzji, etap 180. Jeżeli infuzja jest zakończona, przycisk zasilania 108 zostaje wyłączony, etap 182. Powoduje to wyłączenie wszystkich układów, etap 184. Pacjent może otworzyć pokrywę 14, etap 186, i wyjąć woreczek dożylny 24, etap 188. Jeżeli infuzja nie jest zakończona, wówczas pacjent może to skorygować, etap 190, i nacisnąć powtórnie przycisk infuzji 110, etap 192. Powoduje to wyłączenie lampki stopu 122, etap 194, a procedura logiczna postępuje linią 196 i proces infuzji zostaje powtórzony.

Jeżeli w dowolnej chwili podczas procesu infuzji pacjent naciśnie przycisk stopu 112, etap 198, wówczas wyłącza się lampka infuzji 120, etap 200, a włącza się lampka stopu 122, etap 202. Zawór elektromagnetyczny 30 zostaje wyłączony, etap 204, oraz pompa hydrauliczna 28 zostaje wyłączona, etap 206. Obwód logiczny określa następnie czy infuzja jest kom

181 349 piętna, etap 208. Jeżeli tak, wówczas procedura logiczna przechodzi do etapu 182 i przycisk zasilania 108 można wyłączyć. Jeżeli infuzja nie jest zakończona, wówczas pacjent może ją skorygować, etap 210, i nacisnąć przycisk infuzji 110, etap 212, co powoduje wyłączenie lampki stopu 122, etap 214. Następnie procedura logiczna postępuje linią 216 i proces infuzji zostaje powtórzony.

Na fig. 7 przedstawiono inny przykład realizacji igły dozującej 218 o zmodyfikowanej konstrukcji do rozłączalnego mocowania i utrzymywania tej igły 218 w obudowie 220 pompy infuzyjnej 10, przy zamkniętej pokrywie 222. Igła dozująca 218 ma blisko swojego końca pierścieniowy rowek 224. Dolna część tego rowka 224 rozłączalnie jest umieszczona w dopasowanym gnieździć 226 w kształcie litery U wykonanym na górnej krawędzi czołowej ścianki obudowy 220. W czołowej zabezpieczającej części 227 pokrywy 222 jest także wykonane podobne gniazdo 228 w kształcie litery U, w które wchodzi górna część rowka 224 igły dozującej 218 gdy pokrywa 222 zostaje zamknięta. Zaostrzony koniec 230 igły dozującej 218 wchodzi w otwór dozujący 232 woreczka dożylnego 24. W rurowym korpusie 234 igły dozującej 218 znajduje się wewnętrzny otwór 236, w który wkłada się koniec (nie pokazanej) rurki dożylnej. Wokół rurowego korpusu 234 jest usytuowany pierścień 238, na którego powierzchnię może być wywierana siła ręką użytkownika w celu wprowadzenia lub wyciągnięcia igły dozującej 218 do i z otworu dozującego 232. Kiedy pokrywa 222 jest zamknięta gniazdo 226 obudowy 220 i gniazdo 228 pokrywy 222, wchodząc w pierścieniowy rowek 224 igły dozującej 228, blokują ją i uniemożliwiają niezamierzone wyciągnięcie igły dozującej 228 z obudowy 220 podczas procesu infuzji.

Przenośna pompa infuzyjna 10 według wynalazku jest urządzeniem ambulatoryjnym, które umożliwia personelowi medycznemu dokonywanie infuzji pacjentom bezpośrednio z jednodawkowych woreczków 24, które są wstępnie napełnione roztworami dożylnymi. Pompa infuzyjna 10 nadaje się do stosowania w domach, szpitalach lub klinikach. Mozę ona pracować w dowolnym położeniu, zarówno w położeniu leżącym na stole czy przy pacjencie w łóżku, jak też może być noszona przez pacjenta.

180 349

F!G_3

FIG

180 349

181 349

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, mająca obudowę z komorą i pokrywą przy czym w komorze obudowy znajduje się woreczek z otworem dozującym, a w obudowie znajduje się obwód sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej i elastyczny pęcherz połączony z pompą hydrauliczną znamienna tym, że w otworze dozującym (64) woreczka (24) jest umieszczona rozlączalna igła dozująca (68) łącząca woreczek (24) z rurką dożylną (72), zaś naprzeciwko elastycznego pęcherza (26) jest usytuowana ruchoma poduszka ciśnieniowa (38) czujnika ciśnieniowego (36) połączonego elektrycznie z obwodem sterowania (34) uruchamianiem pompy hydraulicznej (28), który poprzez przewód elektryczny (44) jest połączony z pompą hydrauliczną (28).
2. Pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, mająca obudowę z komorą i pokrywą przy czym w komorze obudowy znajduje się woreczek z otworem dozującym, a w obudowie znajduje się obwód sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej i elastyczny pęcherz połączony z pompą hydrauliczną znamienna tym, że w otworze dozującym (64) woreczka (24) jest umieszczona rozłączalna igła dozująca (68) łącząca woreczek (24) z rurką dożylną (72), mająca pierścieniowy rowek (224) sprzężony z dolnym gniazdem (226) obudowy (12) i górnym gniazdem (228) pokrywy (222), zaś naprzeciwko elastycznego pęcherza (26) jest usytuowana ruchoma poduszka ciśnieniowa (38) czujnika ciśnieniowego (36) połączonego elektrycznie z obwodem sterowania (34) uruchamianiem pompy hydraulicznej (28), który poprzez przewód elektryczny (44) jest połączony z pompą hydrauliczną (28).
3. Pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, mająca obudowę z komorą i pokrywą przy czym w komorze obudowy znajduje się woreczek z otworem dozującym, a w obudowie znajduje się obwód sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej i elastyczny pęcherz połączony z pompą hydrauliczną znamienna tym, że w otworze dozującym (64) woreczka (24) jest umieszczona rozłączalna igła dozująca (68) łącząca woreczek (24) z rurką dożylną (72) i osadzona w dolnym gnieździe (226) obudowy (12), w sąsiedztwie którego jest usytuowany dwupołożeniowy przełącznik (98) połączony z rozłączalną igłą dozującą (68) oraz, poprzez przewód elektryczny (100), jest połączony z obwodem sterowania (34) uruchamianiem pompy hydraulicznej (28), zaś naprzeciwko elastycznego pęcherza (26) jest usytuowana ruchoma poduszka ciśnieniowa (38) czujnika ciśnieniowego (36) połączonego elektrycznie z obwodem sterowania (34) uruchamianiem pompy hydraulicznej (28), który poprzez przewód elektryczny (44) jest połączony z pompą hydrauliczną (28).
4. Pompa infuzyjna do przeprowadzania wlewu roztworu dożylnego z woreczka poprzez rurkę dożylną do żyły pacjenta, mająca obudowę z komorą i pokrywą przy czym w komorze obudowy znajduje się woreczek z otworem dozującym, a w obudowie znajduje się obwód sterowania uruchamianiem pompy hydraulicznej i elastyczny pęcherz połączony z pompą hydrauliczną znamienna tym, że w otworze dozującym (64) woreczka (24) jest umieszczona rozłączalna igła dozująca (68) łącząca woreczek (24) z rurką dożylną (72) oraz mająca pierścień (238) zamocowany wewnątrz obudowy (12) i rozłączalnie sprzężony z wycięciem (79) obudowy (12), przy czym średnica pierścienia (238) jest większa niż szerokość wycięcia (79) obudowy (12), zaś naprzeciwko elastycznego pęcherza (26) jest usytuowana ruchoma poduszka ciśnieniowa (38) czujnika ciśnieniowego (36) połączonego elektrycznie z obwodem sterowania (34) uruchamianiem pompy hydraulicznej (28), który poprzez przewód elektryczny (44) jest połączony z pompą hydrauliczną (28).

181 349