PL181222B1

PL181222B1 - Złącze elektryczne obrotowe

Info

Publication number: PL181222B1
Application number: PL96322466A
Authority: PL
Inventors: Michel Haller; Fabrice Rodier; Gérard Biscaras
Original assignee: Magneti Marelli France
Priority date: 1995-03-03
Filing date: 1996-03-01
Publication date: 2001-06-29
Also published as: EP0813756B1; DE69605774T2; FR2731299B1; AU709226B2; EP0813756A1; DE69605774D1; FR2731299A1; BR9607468A; AU4947596A; WO1996027924A1; PL322466A1; ES2140827T3; AR001145A1

Abstract

1. Zlacze elektryczne obrotowe znanego typu zawierajace dwa elementy obudowy umocowane obroto- wo wzgledem siebie oraz elastyczny element umieszczony pomiedzy tymi dwoma elementami, a takze element po- sredni umieszczony pomiedzy dwoma elementami obu- dowy okreslajacy wewnetrzna i zewnetrzna komore po- miedzy tym elementem posrednim i jednym z elementów obudowy, odpowiednio, przy czym ten element posredni jest umieszczony obrotowo swobodnie wzgledem elemen- tów obudowy i posiada otwór o ogólnie promieniowym ksztalcie, w którym elastyczny przewodnikowy element jest umieszczony i ulozony w ksztalt petli na elemencie posrednim, znamienne tym, ze elastyczny przewodniko- wy element elektryczny (300) jest w otworze przeloto- wym (432) w elemencie posrednim (400) naprezony i ten elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest przemieszczalny tylko w otworze przelotowym (432), a element posredni (400) jest ciagniety elastycznym ele- mentem przewodnikowym (300) w polozeniu sekcji tego elastycznego elementu przewodnikowego (300) usytu- owanej w jednej z komór stanowiacych komore pomocni- cza (402). calkowitego docisniecia do powierzchni ele- mentu posredniego (400) okreslajacego te komore po- mocnicza (402), przy czym komora pomocnicza (402) ... FIG.1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest złącze elektryczne obrotowe.

Z opisów patentowych FR-A-2665805 i US-A-5046951 znane są obrotowe styczniki elektryczne wymienionego typu, zawierające pierwszy, nieruchomy element obudowy, drugi, obracający się element obudowy oraz podatny element przewodnikowy, które mają prócz tego element pośredni, umieszczony pomiędzy pierwszym, nieruchomym elementem obudowy a drugim, obracającym się elementem obudowy, w których element pośredni jest napędzany ruchem obrotowym synchronicznie z drugim, obracającym się elementem obudowy przy zadanym stosunku redukcji prędkości, za pośrednictwem co najmniej jednego napędzającego mniejszego koła zębatego przekładni, zazębiającego się pomiędzy obydwoma elementami obudowy: nieruchomym i obracającym się, a podatny element przewodnikowy jest umieszczony w postaci pętli na tym elemencie pośrednim.

Z opisów patentowych US-A-4540223, US-A-5219460 i US-A-3763455 znane są obrotowe styczniki elektryczne, w których element pośredni, który jest umieszczony pomiędzy obydwoma elementami obudowy: nieruchomym i obracającym się oraz na którym podatny element przewodnikowy jest osadzony w postaci pętli, jest przewidziany jako swobodnie ruchomy względem obu elementów obudowy: nieruchomego i obracającego się, a podatny element przewodnikowy przemieszcza wymieniony element pośredni.

Celem wynalazku jest opracowanie obrotowego złącza elektrycznego, łatwiejszego w użyciu.

Złącze obrotowe elektryczne znanego typu zawierające dwa elementy obudowy umocowane obrotowo względem siebie oraz elastyczny element umieszczony pomiędzy tymi dwoma elementami, a także element pośredni umieszczony pomiędzy dwoma elementami obudowy określający wewnętrzną i zewnętrzną komorę pomiędzy tym elementem pośrednim i jednym z elementów obudowy, odpowiednio, przy czym ten element pośredni jest umieszczony obrotowo swobodnie względem elementów obudowy i posiada otwór o ogólnie promieniowym kształcie, w którym elastyczny przewodnikowy element jest umieszczony i ułożony w kształt pętli na elemencie pośrednim według wynalazku charakteryzuje się tym, że elastyczny przewodnikowy element elektryczny jest w otworze przelotowym w elemencie pośrednim naprężony i ten elastyczny przewodnikowy element elektryczny jest przemieszczalny tylko w otworze przelotowym, a element pośredni jest ciągnięty elastycznym elementem przewodnikowym w położeniu sekcji tego elastycznego elementu przewodnikowego usytuowanej w jednej

181 222 z komór stanowiących komorę pomocniczą całkowitego dociśnięcia do powierzchni elementu pośredniego określającego tę komorę pomocniczą przy czym komora pomocnicza jest dostosowana do pomieszczenia różnej ilości zwojów elastycznego elementu przewodnikowego stanowiącej ekwiwalent mniej więcej stałej długości tego elastycznego elementu przewodnikowego zależnej od dociśnięcia tyk zwojów do członu pośredniego lub do drugiego ruchomego elementu określającego komorę pomocniczą podczas względnego obrotowego przemieszczania dwóch elementów obudowy, ale przy utrzymaniu stałego położenia pomiędzy elementem pośrednim i drugim elementem obudowy.

Korzystnie komora pomocnicza jest komorą wewnętrzną względem elementu pośredniego i jest usytuowana pomiędzy elementem pośrednim a drugim elementem, stanowiącym jeden z dwóch elementów obudowy.

Korzystnie komora pomocnicza jest komorą zewnętrzną względem elementu pośredniego i jest usytuowana pomiędzy elementem pośrednim a pierwszym elementem, stanowiącym jeden z dwóch elementów obudowy.

Korzystnie komora pomocnicza jest wyznaczona pomiędzy elementem pośrednim a obrotowym elementem obudowy.

Korzystnie element pośredni jest wyznaczony przez dwie mimośrodowe ścianki walcowe.

Korzystnie zewnętrzna ścianka walcowa jest wycentrowana względem osi obrotu złącza, zaś wewnętrzna ścianka walcowa jest mimośrodowa względem tej osi obrotu.

Korzystnie obydwie ścianki walcowe są stycznie połączone.

Korzystnie otwór jest zakrzywiony do wewnątrz i ma kształt korzystnie wycinka koła.

Korzystnie komora pomocnicza ma kształt ogólny półksiężyca.

Korzystnie w komorze pomocniczej jest umieszczona długość elastycznego przewodnikowego elementu elektrycznego, dopuszczająca przemieszczenia obrotowe względem siebie obu elementów w przybliżeniu na 80% działania złącza, przy stałym położeniu elementu pośredniego.

Korzystnie element pośredni jest połączony z ruchomym elementem.

Korzystnie element pośredni jest połączony z ruchomym elementem obudowy żebrem pierścieniowym umieszczonym w żłobku.

Korzystnie pomiędzy elementami pierwszym, drugim i pośrednim jest umieszczony zderzak ograniczający kąt obrotu pomiędzy nimi.

Korzystnie elastyczny element przewodnikowy ma dwa ekstremalne położenia jedno, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny jest całkowicie nawinięty w postaci ściśniętych zwojów na elemencie obudowy, wyznaczający komorę pomocniczą drugie, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny jest w całości umieszczony pomiędzy elementem pośrednim a drugim elementem obudowy.

Korzystnie elastyczny przewodnikowy element elektryczny ma dwa ekstremalne położenia jedno, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny jest całkowicie nawinięty w postaci ściśniętych zwojów na elemencie obudowy, wyznaczający komorę pomocniczą oraz drugie, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny jest umieszczony częściowo pomiędzy elementem pośrednim a drugim elementem obudowy, częściowo zaś w komorze pomocniczej.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematyczny widok w przekroju poprzecznym obrotowego złącza elektrycznego według wynalazku, fig. 2 i 3 przedstawiają widoki w podobnym przekroju poprzecznym tego samego złącza w różnych położeniach wzajemnych obu podstawowych elementów składowych obudowy, fig. 4 i 5 przedstawiają widoki perspektywiczne obrotowego złącza elektrycznego według wynalazku.

Na załączonych figurach przedstawiono obrotowe złącze elektryczne, zawierające głównie pierwszy, nieruchomy element 100 obudowy, drugi, obracający się element 200 obudowy, przewodnikowy element elektryczny 300 i element pośredni 400.

Pierwszy, nieruchomy element 100 obudowy wyznacza zewnętrzną komorę walcową natomiast drugi; obracający się element 200 obudowy wyznacza środkową komorę walcową. Jednakże pierwszy nieruchomy element 100 obudowy może być środkowym, natomiast drugi ruchomy element 200 może określać komorę zewnętrzną.

181 222

Podatny przewodnikowy element elektryczny 300 może również stanowić wiązkę drutów elektroprzewodzących, odizolowanych od siebie, lub też obwód drukowany albo podatną błonę z tworzywa sztucznego, zaopatrzoną w szereg równoległych ścieżek metalizowanych.

Końce przewodu podatnego 300 są połączone odpowiednio ze stykami elektrycznymi, umieszczonymi w elementach złączowych, przewidzianych na elementach pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200 obudowy, lub też końce przewodnikowego elementu elektrycznego 300 przechodzą na wylot i są podtrzymywane przez elementy pierwszy nieruchomy 100 i drugi ruchomy 200 obudowy, aby być połączonymi z obwodowymi elementami zewnętrznymi, takimi jak np. układ nadmuchiwania poduszki ochronnej typu poduszki powietrznej oraz środki do sterowania takim układem.

Na załączonych figurach oś obrotu wzajemnego elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy jest oznaczona 0-0.

Element pośredni 400 jest umieszczony pomiędzy elementami pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200 obudowy. Element pośredni 400 jest ruchomy swobodnie względem elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy, czyli element pośredni 400 nie jest połączony z elementami pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200 obudowy za pośrednictwem co najmniej jednego napędzającego mniejszego koła zębatego przekładni, wyznaczającego zadane przełożenie i uwarunkowanego przez przemieszczenie pomiędzy elementem pośrednim 400 a wymienionymi elementami pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200 obudowy.

Innymi słowami, element pośredni 400 jest po prostu prowadzony ruchem obrotowym dokoła osi 0-0 pomiędzy elementami pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200 obudowy.

Jak to jest uwidocznione na załączonych figurach, element pośredni 400 wyznacza wraz ze środkowym drugim ruchomym elementem 200 obudowy komorę pomocniczą 402. W myśl wynalazku, ta komora 402 jest przystosowana do odbioru zmiennej liczby zwojów przewodnikowego elementu elektrycznego 300, odpowiadającej w przybliżeniu stałej długości tego przewodnikowego elementu elektrycznego 300, w zależności od tego, czy te zwoje są dociskane do elementu pośredniego 400, jak to uwidoczniono na fig. 2, lub do drugiego ruchomego elementu 200 obudowy, wyznaczającego komorę pomocniczą jak to uwidoczniono na fig. 1, podczas wzajemnego przemieszczania obrotowego obu elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy, bez wyraźnego obrotu wzajemnego pomiędzy elementem pośrednim 400 a drugim ruchomym elementem 200 obudowy.

Ponadto, przewodnikowy element elektryczny 300 jest zakrzywiony w postaci pętli na elemencie pośrednim 400. Wskutek tego kierunek nawijania przewodnikowego elementu elektrycznego 300 w komorze pomocniczej 402 (kierunek ruchu wskazówek zegarka ku osi obrotu 0-0) jest przeciwny względem kierunku nawijania tego samego przewodnikowego elementu elektrycznego 300 na zewnętrzną powierzchnię elementu pośredniego 400 (kierunek ruchu wskazówek zegarka przy oddalaniu się od osi obrotu 0-0).

Ściślej, według zalecanej postaci wykonania wynalazku, przedstawionej na załączonych figurach, komora pomocnicza 402 ma przekrój poprzeczny w kształcie ogólnym półksiężyca.

W tym celu element pośredni 400 jest wyznaczony głównie przez dwie ścianki walcowe zewnętrzną 410 i wewnętrzną 420, o różnym promieniu.

Zewnętrzna ścianka walcowa 410 ma środek na osi obrotu 0-0. Wewnętrzna ścianka walcowa 420 o mniejszym promieniu jest mimośrodowa względem osi obrotu 0-0. Obydwie ścianki zewnętrzna 410 i wewnętrzna 420 łączą się stycznie. Komora pomocnicza 402 jest wyznaczona pomiędzy wewnętrzną ścianką walcową 420 a wirnikiem walcowym drugiego ruchomego elementu 200 obudowy.

W obszarze 430, diametralnie przeciwległym względem obszaru 422 połączenia pomiędzy ściankami zewnętrzną 410 i wewnętrzną 420, element pośredni 400 ma otwór przelotowy 432 o ogólnym ukierunkowaniu promieniowym względem osi obrotu 0-0.

Ściślej, ten otwór przelotowy 432 jest korzystnie zakrzywiony, np. w postaci wycinka półwalcowego, aby złączyć się stycznie odpowiednio na powierzchni wewnętrznej ścianki 420 i na powierzchni zewnętrznej ścianki 410.

181 222

Kształt zakrzywiony otworu 432, w który wstawiony jest przewodnikowy element elektryczny 300 i na poziomie którego podatny przewodnikowy element elektryczny 300 .jest wygięty w postaci pętli, jak to podano poprzednio, powoduje unikanie uszkodzenia tego przewodu 300.

Działanie opisanego powyżej złącza jest następujące. Podczas obracania się drugiego ruchomego elementu 200 obudowy (związanego np. z kołem kierownicy pojazdu) w kierunku ruchu wskazówek zegarka od położenia stycznika, przedstawionego na fig. 1, przewodnikowy element elektryczny 300 opuszcza komorę zewnętrzną utworzoną pomiędzy powierzchnią zewnętrzną elementu pośredniego 400 a powierzchnią wewnętrzną pierwszego nieruchomego elementu 100 obudowy, aby nawijać się dokoła średnicy zewnętrznej drugiego ruchomego elementu 200 obudowy.

Podczas tego ruchu przewodnikowy element elektryczny 300 podlega naprężeniu przy przejściu do otworu przelotowego 432. Wskutek tego element pośredni 400 jest napędzany ruchem obrotowym przez przewodnikowy element elektryczny 300 współśrodkowo do osi 0-0.

Podczas obracania się w kierunku przeciwnym, czyli obracania się drugiego ruchomego elementu 200 obudowy w kierunku, przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegarka, promień krzywizny otworu 432 wywołuje naprężenie przewodnikowego elementu elektrycznego 300, któiy wymaga pewnego momentu obrotowego, aby napędzać element pośredni 400.

Swobodna część przewodnikowego elementu elektrycznego 300, nawinięta dokoła średnicy zewnętrznej drugiego ruchomego elementu 200 obudowy, może wówczas odwijać się ku powierzchni wewnętrznej elementu pośredniego 400, jak to jest uwidocznione schematycznie na fig. 2.

Gdy od tego położenią przedstawionego na fig. 2, drugi ruchomy element 200 obudowy jest ponownie przemieszczany w kierunku ruchu wskazówek zegarka, wówczas przewodnikowy element elektryczny 300 jest znowu nawijany w postaci zwojów o mniejszym promieniu na zewnętrzną powierzchnię drugiego ruchomego elementu 200 obudowy, jak to uwidoczniono na fig. 1.

Przeciwnie, gdy od położenia, przedstawionego na fig. 2, w którym zwoje, znajdujące się w komorze pomocniczej 402, są dociskane całkowicie do wewnętrznej powierzchni elementu pośredniego 400, obracanie się drugiego ruchomego elementu 200 obudowy jest kontynuowane w kierunku, przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegarka, wówczas przewpdnikowy element elektryczny 300 jest dociskany do wklęsłej powierzchni 433 otworu 432. Przewodnikowy element elektryczny 300 napędza wówczas element pośredni 400 w kierunku, przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegarka, jak to uwidoczniono na fig. 3, przy czym przewodnikowy element elektryczny 300 opuszcza komorę pomocniczą402 i zajmuje miejsce pomiędzy powierzchnią zewnętrzną elementu pośredniego 400 a powierzchnią wewnętrzną pierwszego nieruchomego elementu 100 obudowy. Podczas tego ruchu przewodnikowy element elektryczny 300 podlega znowu naprężeniu w otworze przelotowym 432, ściślej na jego wklęsłej powierzchni 433.

Komora pomocnicza 402 jest korzystnie zwymiarowana, tak, aby odebrać długość przewodnikowego elementu elektrycznego 300, odpowiadającą ok. 80% wymaganych przemieszczeń wzajemnych pomiędzy elementami pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200 obudowy, bez wywoływania przemieszczenia elementu pośredniego 400.

Opisane powyżej obrotowe złącze elektryczne pozwala wykorzystywać krótsze długości przewodnikowego elementu elektrycznego, niż proponowane dotychczas urządzenia.

Istotnie, obrotowe złącze elektryczne pozwala stosować przewodnikowy element elektryczny 300 o małej długości według dwóch szczególnych konfiguracji, zależnych od dróg kątowych ruchu przy użytkowaniu urządzenia.

Pierwsza konfiguracja odpowiada krótkim przemieszczeniom, typowo obróceniu względem siebie elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy, mniejszemu od jednego pełnego obrotu. W tej pierwszej konfiguracji przewodnikowy element elektryczny jest odwijany i nawijany z zewnętrznej średnicy drugiego ruchomego elementu 200 obudowy ku wewnętrznej powierzchni elementu pośredniego 400, jak to uwidoczniono na fig. 1 i 2. Dzięki ograniczonemu stosowaniu tej zasady luzowania i ponownego

181 222 zaciskania zwojów w komorze, jeśli chodzi o żądaną drogę kątową ruchu, obrotowy stycznik elektryczny wymaga jedynie niewielkiej długości przewodnikowego elementu elektrycznego 300 w porównaniu z dotychczasowymi urządzeniami, które wymagają takiego luzowama i ponownego zaciskania zwojów dla całego zakresu dopuszczalnego obracania się względem siebie elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy.

Druga konfiguracja działania stycznika według wynalazku odpowiada pełnemu przemieszczeniu, czyli wzajemnemu obróceniu elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy w maksymalnym dopuszczalnym zakresie. W ramach tej konfiguracji stosuje się odwrócenie przewodnikowego elementu elektrycznego 300 w otworze przelotowym 432 elementu pośredniego 400. Jak to zostało wcześniej wykazane, to odwrócenie pozwala ograniczyć długość przewodnikowego elementu elektrycznego 300 w porównaniu ze stycznikami, w których jest on uformowany w postaci pojedynczej spirali bez odwrócenia.

Rozwiązanie według wynalazku pozwala na zastosowanie przewodnikowego elementu elektrycznego 300 o skróconej długości, z jednoczesnym ograniczeniem obciążeń, przykładanych do niego. Istotnie, w 80% działania złącza przewodnikowy element elektryczny 300 nie ulega przemieszczeniu względem otworu przelotowego 432 elementu pośredniego 400, a zatem nie podlega szczególnym naprężeniom.

W szczególności, w rozwiązaniu według wynalazku komora pomocnicza 402 może być utworzona nie wewnątrz elementu pośredniego 400, lecz na zewnątrz niego, czyli pomiędzy zewnętrzną powierzchnią elementu pośredniego 400 a wewnętrzną powierzchnią pierwszego nieruchomego elementu 100 obudowy.

W położeniu punktu środkowego złącza długość podatnego przewodnikowego elementu elektrycznego 300, umieszczonego w komorze pomocniczej 402, jest korzystnie rzędu połowy jego długości całkowitej.

Opisane poprzednio obrotowe złącze elektryczne ma mimośrodową komorę pomocniczą 402. Gdy przewodnikowy element elektryczny 300 zaczyna dociskać do powierzchni wewnętrznej ścianki walcowej 420 elementu pośredniego 400, wówczas działa on na niego momentem wychylania, powodującym tworzenie się luku na tym elemencie pośrednim. Ponadto, podczas użytkowania powstaje pierwszy moment oporowy, uwarunkowany wzajemnym tarciem zwojów przewodnikowego elementu elektrycznego 300, oraz moment oporowy, uwarunkowany tarciem elementu pośredniego 400 względem elementów pierwszego nieruchomego 100 i drugiego ruchomego 200 obudowy.

W celu udoskonalenia tego stycznika, można przewidzieć - jak to uwidoczniono na fig. 4 i 5 - prowadzenie elementu pośredniego 400 po drugim elemencie ruchomym 200. To prowadzenie można uzyskać np. za pomocą żebra pierścieniowego 440, utworzonego na obwodzie elementu pośredniego 400, które to żebro pierścieniowe 440 wchodzi w komplementarny żłobek 240 drugiego ruchomego elementu 200.

Dzięki temu drugi ruchomy element 200 wykazuje tendencję do pociągania elementu pośredniego 400, co eliminuje moment siły, uwarunkowany tworzeniem się łuku.

Ponadto, można przewidzieć na obrotowym styczniku elektrycznym opory zderzakowe pomiędzy pierwszym nieruchomym elementem 100 a drugim ruchomym elementem 200 lub też pomiędzy elementem pośrednim 400 a jednym z tych elementów pierwszym nieruchomym 100 lub drugim ruchomym 200, w celu ograniczenia dopuszczalnego kąta obrotu np. do pięciu pełnych obrotów pomiędzy elementami pierwszym nieruchomym 100 i drugim ruchomym 200.

W tym kontekście można przewidzieć dwie dopuszczalne konfiguracje ekstremalne dla przewodnikowego elementu elektrycznego 300. Jedną, w której podatny przewodnikowy element elektryczny 300 jest całkowicie nawinięty w postaci ściśniętych zwojów na drugim ruchomym elemencie 200 komory pomocniczej 402, oraz drugą, w której przewodnikowy element elektryczny 300 jest w całości umieszczony w komorze pomocniczej 402 pomiędzy elementem pośrednim 400 a pierwszym nieruchomym elementem 100.

Jednakże można także przewidzieć, że w drugiej konfiguracji, odpowiadającej położeniu ekstremalnemu, dopuszczalnemu przez zderzakowe opory mechaniczne, pozostaje pewna długość taśmy przewodnikowej 300 w komorze pomocniczej 402. Rozwiązanie takie pozwala zwiększyć dopuszczalne przemieszczenia kątowe pomiędzy elementami 100 i 200, bez przemieszczenia elementu pośredniego 400, przez prostą zmianę średniej średnicy zwojów w komorze pomocniczej 402. Innymi słowami, rozwiązanie takie pozwala zwiększyć zakres kątowy działania stycznika, bez przemieszczania podatnego elementu przewodnikowego 300 w otworze 432.

181 222

FIG.2

430 432

422

181 222

FIG.4

181 222

FIG. 5

181 222

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Złącze elektryczne obrotowe znanego typu zawierające dwa elementy obudowy umocowane obrotowo względem siebie oraz elastyczny element umieszczony pomiędzy tymi dwoma elementami, a także element pośredni umieszczony pomiędzy dwoma elementami obudowy określający wewnętrzną i zewnętrzną komorę pomiędzy tym elementem pośrednim i jednym z elementów obudowy, odpowiednio, przy czym ten element pośredni jest umieszczony obrotowo swobodnie względem elementów obudowy i posiada otwór o ogólnie promieniowym kształcie, w którym elastyczny przewodnikowy element jest umieszczony i ułożony w kształt pętli na elemencie pośrednim, znamienne tym, że elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest w otworze przelotowym (432) w elemencie pośrednim (400) naprężony i ten elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest przemieszczalny tylko w otworze przelotowym (432), a element pośredni (400) jest ciągnięty elastycznym elementem przewodnikowym (300) w położeniu sekcji tego elastycznego elementu przewodnikowego (300) usytuowanej w jednej z komór stanowiących komorę pomocniczą (402), całkowitego dociśnięcia do powierzchni elementu pośredniego (400) określającego tę komorę pomocniczą (402), przy czym komora pomocnicza (402) jest dostosowana do pomieszczenia różnej ilości zwojów elastycznego elementu przewodnikowego (300) stanowiącej ekwiwalent mniej więcej stałej długości tego elastycznego elementu przewodnikowego (300) zależnej od dociśnięcia tyk zwojów do członu pośredniego (400) lub do drugiego ruchomego elementu (200) określającego komorę pomocniczą (402) podczas względnego obrotowego przemieszczania dwóch elementów obudowy (100, 200), ale przy utrzymaniu stałego położenia pomiędzy elementem pośrednim (400) i drugim elementem obudowy (100).
2. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że komora pomocnicza (402) jest komorą wewnętrzną względem elementu pośredniego (400) i jest usytuowana pomiędzy elementem pośrednim (400) a drugim elementem (200), stanowiącym jeden z dwóch elementów obudowy.
3. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że komora pomocnicza (402) jest komorą zewnętrzną względem elementu pośredniego (400) i jest usytuowana pomiędzy elementem pośrednim (400) a pierwszym elementem (100), stanowiącym jeden z dwóch elementów obudowy.
4. Złącze według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że komora pomocnicza (402) jest wyznaczona pomiędzy elementem pośrednim (400) a obrotowym elementem (200) obudowy.
5. Złącze według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że element pośredni (400) jest wyznaczony przez dwie mimośrodowe ścianki walcowe (410, 420).
6. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że zewnętrzna ścianka walcowa (410) jest wycentrowana względem osi obrotu (0-0) złącza, zaś wewnętrzna ścianka walcowa (420) jest mimośrodowa względem tej osi obrotu (0-0).
7. Złącze według zastrz. 5, znamienne tym, że obydwie ścianki walcowe (410, 420) są stycznie połączone.
8. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że otwór (432) jest zakrzywiony do wewnątrz i ma kształt korzystnie wycinka koła.
9. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że komora pomocnicza (402) ma kształt ogólny półksiężyca.
10. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że w komorze pomocniczej (402) jest umieszczona długość elastycznego przewodnikowego elementu elektrycznego (300), dopuszczająca przemieszczenia obrotowe względem siebie obu elementów (100, 200) w przybliżeniu na 80% działania złącza, przy stałym położeniu elementu pośredniego (400).
11. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że element pośredni (400) jest połączony z ruchomym elementem (100).

181 222
12. Złącze według zastrz. 5, znamienne tym, że element pośredni (400) jest połączony z ruchomym elementem (100) obudowy żebrem pierścieniowym (440) umieszczonym w żłobku (240).
13. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że pomiędzy elementami pierwszym (100), drugim (200) i pośrednim (400) jest umieszczony zderzak ograniczający kąt obrotu pomiędzy nimi.
14. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że elastyczny element przewodnikowy (300) ma dwa ekstremalne położenia: jedno, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest całkowicie nawinięty w postaci ściśniętych zwojów na elemencie (200) obudowy, wyznaczający komorę pomocniczą (402), drugie, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest w całości umieszczony pomiędzy elementem pośrednim (400) a drugim elementem (100) obudowy.
15. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) ma dwa ekstremalne położenia: jedno, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest całkowicie nawinięty w postaci ściśniętych zwojów na elemencie (200) obudowy, wyznaczającym komorę pomocniczą (402), oraz drugie, w którym elastyczny przewodnikowy element elektryczny (300) jest umieszczony częściowo pomiędzy elementem pośrednim (400) a drugim elementem (100) obudowy, częściowo zaś w komorze pomocniczej (402).

* * *