PL179570B1 - Sposób wytwarzania samospiekajacej sie elektrody weglowej PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania samospiekajacej sie elektrody weglo- wej w bezposrednim polaczeniu z piecem do wytapiania, w którym elektroda jest zuzywana, w którym to sposobie nie spieczona we- glowa paste elektrodowa dostarcza sie do komory utwardzajacej, wyposazonej w elementy grzewcze i umieszczonej na górnym kon- cu elektrody, przy czym komora utwardzajaca jest otwarta w górnej i dolnej czesci i posiada wewnetrzny przekrój poprzeczny odpowia- dajacy przekrojowi poprzecznemu elektrody, która ma byc wytwo- rzona, znamienny tym, ze bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej dostarcza sie do komory utwardzajacej (17), przy czym bloki (19) maja mniejsza srednice niz wewnetrzna srednica komory utwar- dzajacej (17) a druga nie spieczona paste elektrodowa (20) dostar- cza sie do pierscienia powstalego pomiedzy komora utwardzajaca (17) a blokami (19) pierwszej nie spieczonej weglowej pasty ele- ktrodowej, przy czym druga pasta elektrodowa (20) zawiera spoi- wo, które twardnieje w nizszej temperaturze niz pierwsza pasta elektrodowa, i tym ze ogrzewa sie i utwardza druga paste elektro- dowa (20) za pomoca elementów grzewczych (18), przy czym w ten sposób z drugiej weglowej pasty elektrodowej (20) formuje sie utwardzona powloke (21) dookola centralnych bloków (19) pier- wszej weglowej pasty elektrodowej, a centralne nie spieczone bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej spieka sie do litej elektrody we- glowej (1) razem z utwardzona powloka (21) wykorzystujac cieplo wytwarzane w obszarze klamer stykowych (5) w którym dostarcza sie prad elektryczny do elektrody Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania samospiekającej się elektrody węglowej, stosowanej w elektrycznych piecach do wytapiania.

Konwencjonalne samospiekające się elektrody sk^^^^i^^jjąsię z pionowo umieszczonej obudowy zwykle wykonanej ze stali, przechodzącej przez otwór w dachu lub pokrywie pieca. Górny koniec obudowy elektrody jest otwarty, aby umożliwić dodanie nie spieczonej węglowej pasty elektrodowej, która w wyniku ogrzewania mięknie, topi się i jest następnie spiekana do litej elektrody węglowej poprzez ciepło powstające w paście w obszarze dostarczania prądu elektrycznego do elektrody. W miarę, jak elektroda jest zużywana w piecu i opuszczana, nowe odcinki obudowy sąinstalowane na szczycie kolumny elektrody a następnie dodawanajest nie spieczona pasta elektrodowa.

Konwencjonalne elektrody tego typu sąwyposażone w wewnętrzne pionowe metalowe żebra przymocowane do wewnętrznej powierzchni obudowy elektrody, której żebra przedłużają się promieniście w kierunku środka elektrody. Gdy nowy odcinek obudowy elektrody jest insta179 570 lowany na szczycie kolumny elektrody, żebra są spawane do żeber w obudowie poniżej, aby uzyskać ciągłe żebra w pionowym kierunku. Żebra służąjako wzmocnienie dla spieczonej elektrody, do przewodzenia prądu elektrycznego oraz ogrzewania promienistego pasty elektrodowej podczas procesu spiekania. Aby zrekompensować zużycie elektrody, jest ona opuszczana w dół do pieca za pomocą elementów trzymających i wsuwających elektrodę.

Kiedy konwencjonalne elektrody tego typu są stosowane w obudowie elektrody i wewnętrzne żebra topiąsię, gdy elektrodajest zużywana w piecu. Metal zawarty w osłonie i żebrach jest w ten sposób przekazywany do produktu wytworzonego w piecu do wytapiania. Ponieważ osłony elektrody i wewnętrzne żebra są zazwyczaj wykonane ze stali, taka konwencjonalna samospiekająca się elektroda nie może być stosowana w elektrycznych piecach do wytapiania przy wytwarzaniu krzemu lub żelazokrzemu z wysoką zawartością krzemu, gdyż zawartość żelaza w produkcie będzie niedopuszczalnie wysoka.

W przeciągu lat, aby uniknąć zanieczyszczenia wytwarzanego krzemu żelazem z obudowy i stalowych żeber wprowadzono wiele ulepszeń do opisanej wyżej konwencjonalnej samospiekającej się elektrody z osłoną i stalowymi żebrami.

W opisie patentowym USA nr 4 696 014 przedstawiono sposób wytwarzania samospiekającej się elektrody węglowej w którym pastę elektrodową dostarcza się do strefy spiekania i podgrzewa za pomocą elektrycznych elementów grzewczych otaczających tę strefę.

W norweskim opisie patentowym numer 149451 jest opisana samospiekająca się elektroda, w której pasta z bazującym na smole spoiwem zawarta w osłonie nie posiadającej żadnych wewnętrznych pionowych żeber, jest spiekana powyżej obszaru dostarczania prądu elektrycznego, osłona jest usuwana po spieczeniu się elektrody, lecz zanim elektroda osiągnie obszar, gdzie jest dostarczany prąd elektryczny do elektrody. W ten sposób może być wytworzona elektroda nie zawieraj ąca osłony i żeber. Ten rodzaj elektrody był stosowany w piecach do wytapiania przy produkcj i krzemu. Posiada onj ednak wadę w porównaniu z konwencj onalnymi elektrodami, wymaga kosztowniejszych urządzeń do spiekania elektrody, ponieważ elektroda w strefie spiekania musi być rozgrzana do temperatury od 973 K do 1273 K. Ponieważ podczas spiekania powstają gazy zawierające poliaromatyczne związki węglowodorowe (PAH) urządzenie musi być wyposażone w środki zbierające i niszczące poliaromatyczne związki węglowodorowe. Ostatecznie muszą być zainstalowane urządzenia do usuwania osłony po tym, jak elektroda została spieczona.

Patent Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 692 929 opisuje samospiekającąsię elektrodę, którajest stosowna do produkcji krzemu. Elektroda składa się ze stałej metalowej osłony, która nie posiada wewnętrznych żeber i z konstrukcji nośnej elektrody składającej się z włókien węglowych, gdzie pasta elektrodowa jest spiekana dookoła konstrukcji nośnej a spieczona elektroda jest trzymana przez konstrukcję nośną. Ta elektroda ma wadę, gdyż oddzielne elementy utrzymujące muszą być umieszczone powyżej szczytu elektrody, aby trzymać elektrodę za pomocą konstrukcji nośnej wykonanej z włókien węglowych.

Patent Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 575 856 opisuje samospiekaaącąsię elektrodę ze stałąosłonąnie posiadającąwewnętrznych żeber, gdzie pasta elektrodowajest spiekana dookoła centralnego grafitowego rdzenia a elektrodaj est trzymana przez rdzeń grafitowy. Ta elektroda ma tę samą wadę, jak elektroda opisana w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 692 929, dodatkowo grafitowy rdzeń jest narażony na uszkodzenia, gdy elektroda jest narażona na poziome siły.

Wszystkie wyżej wspomniane sposoby wytwarzania samospiekających się elektrod nie posiadających wewnętrznych metalowych żeber mają taką wadę, że nie mogą być stosowane przy elektrodach posiadających średnicę powyżej 1,2 m bez zwiększenia ryzyka uszkodzenia elektrody. Dla porównania konwencjonalne samospiekające się elektrody mogą mieć średnicę do 2 m.

Do produkcji wszystkich wyżej wymienionych rodzajów elektrod węglowych jest stosowana węglowa pasta elektrodowa składająca się z cząstek stałych materiału węglowego, najlepiej antracytu i spoiwa bazującego na smole. Ta pasta elektrodowa jest stała -w temperaturze

179 570 pokojowej. Podczas ogrzewania pasta zaczyna mięknąć w temperaturze od 323 K do 423 K, ponieważ bazujące na smole spoiwo zaczyna się topić w tej temperaturze. Podczas dalszego ogrzewania do około 773 K pasta zaczyna się spiekać i w temperaturze powyżej 1073 K następuje całkowite spieczenie aż do powstania stałego korpusu węglowego.

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania samospiekającej się elektrody węglowej w bezpośrednim połączeniu z piecem do wytapiania, w którym elektroda jest zużywana, w którym to sposobie nie spieczoną węglową pastę elektrodową dostarcza się do komory utwardzającej, wyposażonej w elementy grzewcze i umieszczonej na górnym końcu elektrody. Komora utwardzająca jest otwarta w górnej i dolnej części i posiada wewnętrzny przekrój poprzeczny odpowiadający przekrojowi poprzecznemu elektrody, która ma być wytworzona.

Istota wynalazku polega na tym, że bloki pierwszej pasty elektrodowej dostarcza się do komory utwardzaj ącej, przy czym bloki te maj ąmniej szą średnicę niż wewnętrzna średnica komory utwardzającej, a drugą nie spieczoną pastę elektrodową dostarcza się do pierścienia powstałego pomiędzy komorą utwardzającą a blokami pierwszej nie spieczonej węglowej pasty elektrodowej . Drnga pasta elektrodowa zawiera spoiwo, które twardnieje w niższej temperatorze niż pierwsza pasta elektrodowa. Poza tym ogrzewa się i utwardza drugą pastę elektrodową za pomocą elementów, grzewczych, przy czym w ten sposób z drugiej węglowej pasty elektrodowej formuje się utwardzoną powłokę dookoła centralnych bloków pierwszej węglowej pasty elektrodowej, a centralne nie spieczone bloki pierwszej pasty elektrodowej spieka się do litej elektrody węglowej razem z utwardzonąpowłóką, wykorzystując ciepło wytwarzane w obszarze klamer stykowych, w którym dostarcza się prąd elektryczny do elektrody.

Korzystnie, bloki pierwszej pasty elektrodowej zawierają bazujące na smole spoiwo, a druga pasta elektrodowa zawiera spoiwo bazujące na żywicy, które twardnieje w temperaturze poniżej 773 K.

W sposobie według wynalazku stosuje się bloki pierwszej nie spieczonej pasty elektrodowej o zasadniczo cylindrycznym kształcie, posiadające przekrój poprzeczny, pozwalający na utworzenie pierścienia uformowanego pomiędzy komorą utwardzającą a blokami pierwszej pasty elektrodowej o grubości przynajmniej 1 cm.

W korzystnym rozwiązaniu stosuje się bloki pierwszej pasty elektrodowej posiadające przekrój poprzeczny pozwalający na utworzenie pierścienia uformowanego pomiędzy komorą utwardzającą, a blokami pierwszej pasty elektrodowej o grubości przynajmniej 5 cm.

Według wynalazku podczas utwardzania drugiej pasty elektrodowej w obszarze komory utwardzającej uformowana utwardzona druga powłoka pasty elektrodowej posiada wystarczającą wytrzymałość aby mogła być trzymana i wsuwana za pomocą konwencjonalnego wyposażenia trzymającego i wsuwającego elektrodę, gdy elektroda wchodzi poniżej komory utwardzającej. Utwardzona powłoka drugiej węglowej pasty elektrodowej będzie dalej miała wystarczającą konduktywność elektryczną i termiczną, aby dostarczyć prąd elektryczny przez konwencjonalne środki dostarczania prądu, które są stosowane dla samospiekających się elektrod węglowych. W obszarze dostarczania prądu elektrycznego utwardzona powłoka drugiej pasty elektrodowej będzie wtedy spieczona w wysokiej temperaturze w tym samym czasie, jak bloki pierwszej pasty elektrodowej są spiekane do stałego węgla. Monolityczna, lita węglowa elektroda jest tym samym tworzona w obszarze dostarczania prądu elektrycznego.

Sposób według wynalazku wykazuje wiele zalet w porównaniu z konwencjonalnymi samospiekającymi się elektrodami oraz w porównaniu z innymi rozwiązaniami dotyczącymi samospiekających się elektrod. Wytwarzane elektrody nie posiadają żadnych zanieczyszczeń od osłony elektrody lub żeber i dlatego mogą być stosowane do produkcji krzemu i innych produktów, gdzie żelazo mogłoby zanieczyścić produkt. Utwardzona powłoka drugiej pasty elektrodowej daje trwałą zewnętrzną część elektrody bez powodowania problemów takich, jak niejednorodność materiału spowodowana przez segregację, która ma miejsce w elektrodach zawierających spoiwo bazujące na smole. Utwardzona powłoka drugiej pasty elektrodowej daje większe zabezpieczenie przeciw tak zwanym łagodnym uszkodzeniom pasty elektrodowej niż stalowa osłona stosowana w konwencjonalnych samospiekających się elektrodach. Ponieważ

179 570 bloki pierwszej pasty elektrodowej nie topijąsię i nie spiekają dopóki nie osiągną obszaru dostarczania prądu elektrycznego do elektrody, elektroda będzie zamknięta powyżej obszaru, gdzie topi się pierwsza pasta elektrodowa. Gazy zawierające poliaromatyczne związki węglowodorowe (PAH), które powstająpodczas spiekania pierwszej pasty elektrodowej nie przedostaną się do środowiska. Przez zastosowanie sposobu według prezentowanego wynalazku zanieczyszczenie poliaromatycznymi związkami węglowodorowymi (PAH) jest wyeliminowane.

Warstwa utwardzonej powłoki drugiej pasty elektrodowej może być regulowana według średnicy elektrody, rodzaju pieca, gęstości prądu i może być optymalizowana dla każdej elektrody. Ta regulacja jest dokonana przez dobór odpowiedniej średnicy bloków pierwszej pasty elektrodowej.

Kolejną ważną zaletą wynalazku jest to, że właściwości przepływowe pierwszej pasty elektrodowej nie decydująo jej przydatności. Pierwsza pasta elektrodowa może być tak dobrana, by zapewnić najlepsze właściwości spieczonej elektrodzie bez konieczności zwracania uwagi na przepływowe właściwości pasty. Dla bazującej na smole pasty elektrodowej ilość spoiwa może być przez to zredukowana.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok elektrody według obecnego wynalazku w elektrycznym piecu do wytapiania, fig. 2 - przekrój poprzeczny wzdłuż linii I-I na fig. 1, fig. 3 - drugi wariant urządzenia według wynalazku.

Figura 1 przedstawia elektrodę 1 w elektrycznym piecu do wytapiania 2. Piec do wytapiania 2 jest wyposażony w kaptur dymowy 3 i ma poziom wsadowy oznaczony numerem 4. Klamry stykowe dostarczające prąd elektryczny do pieca sąoznaczone numerem 5. Klamry stykowe 5 są dociśnięte za pomocą pierścienia dociskowego 6. Klamry stykowe 5 i pierścień dociskowy 6 są w konwencjonalny sposób wyposażone w wewnętrzne kanaliki służące do cyrkulacji płynu chłodzącego. Klamry stykowe 5 poprzez pręty . 7 są zawieszone na ramie elektrody 8.

Rama elektrody 8 jest w konwencj onalny sposób zawieszona w obudowie pieca za pomocą regulujących cylindrów hydraulicznych elektrody 13,14. Na ramie elektrody 8 są umieszczone pierścienie 9, 10 utrzymujące i wsuwające elektrodę 1. Górny pierścień 9 trzymający i wsuwający elektrodę 1 może być przesuwany w kierunku pionowym za pomocą hydraulicznych lub pneumatycznych cylindrów 11 i 12.

Komora utwardzaj ąca 17 jest przymocowana do górnego pierścienia 9 trzymaj ącego i wsuwającego elektrodę 1, za pomocą szyn 15,16. Komora utwardzająca 17 stanowi szczyt kolumny elektrody. Komora utwardzająca 17 jest otwarta w górnej i dolnej części i posiada wewnętrzny przekrój poprzeczny odpowiadający przekrojowi poprzecznemu elektrody, która ma być wytworzona. Gdy pierścień 9 trzymający i wsuwający znajduje się poza elektrodą i podniesiony jest za pomocą cylindrów 11,12, to komora utwardzająca 17 będzie podniesiona w stosunku do elektrody. Gdy pierścień 9 jest połączony ponownie z elektrodą 1 w górnym położeniu a następnie przesunięty ku dołowi za pomocącylindrów 11,12 i wraz z trzymającym i wsuwającym pierścieniem 10 spuszczony z elektrody, to wówczas elektroda 1 razem z komorą utwardzającą 17 będzie przesunięta ku dołowi w kierunku pionowym. W taki sam sposób jak w przypadku konwencjonalnych elektrod przesuwanie elektrody jest prowadzone tak, aby przesunąć elektrodę w dół w takim samym stopniu, w jakim elektrodajest zużywana w piecu do wytapiania 2. Ewentualnie komora utwardzająca 17 może być przymocowana do ramy elektrody 8. Także i w tym przypadku wsuwanie elektrody przesunie elektrodę w dół w stosunku do komory utwardzającej 17.

Komora utwardzającajest wyposażona w środki grzewcze 18. Środki grzewcze 18, korzystnie, obejmuią wiele niezależnych części, jak to przedstawiono na fig. 1, gdzie temperatura może być regulowana niezależnie w każdej sekcji. Fig. 1 przedstawia środki grzewcze 18 składające się z czterech sekcji, jednak ich liczba może być mniejsza lub większa niż cztery. Środki grzewcze 18 korzystnie, obejmująjeden lub więcej oporowych elektrycznych elementów grzewczych, lecz inny rodzaj środków grzewczych może być stosowany, tak jak na przykład ogrzewanie indukcyjne, ogrzewanie konwekcyjne, spalanie gazu i inne.

179 570

Przy wytwarzaniu elektrod według wynalazku najlepiej stosować bloki 19 pierwszej nie spieczonej pasty elektrodowej w kształcie cylindra usytuowanego w centrum elektrody. Bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej są umieszczone jeden na drugim w centrum komory utwardzającej 17. Nie majednak potrzeby dokładnego centrowania jednego bloku w stosunku do drugiego, nie potrzeba także przymocowywać osobnych bloków 19 do siebie. Bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej mają średnicę mniejszą niż wewnętrzna średnica komory utwardzającej 17. Dzięki temu pierścień jest kształtowany między komorą utwardzaj ącą 17 a blokami pierwszej pasty elektrodowej.

Bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej korzystnie, są wykonane z pasty elektrodowej zawierającej spoiwo bazujące na smole.

Ponieważ druga pasta elektrodowa 20 zawiera spoiwo, które twardnieje w niższej temperaturze, wtedy najbardziej drobna pasta elektrodowa jest dostarczana do pierścienia pomiędzy bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej a komorę utwardzającą. Druga pasta elektrodowa 20 jest dostarczana w formie cząsteczek, pasty lub brykietów. Druga pasta elektrodowa 20 jest podgrzewana za pomocą środków grzewczych 18 do temperatury utwardzania, podczas gdy bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej pozostają bez zmian. Utwardzona powłoka 21 drugiej pasty elektrodowej 20 jest przez to formowana dookoła bloków 19 pierwszej pasty elektrodowej. Kiedy elektrodajest zużywana w piecu do wytapiania 2, elektroda 1 jest wsuwana ku dołowi za pomocą pierścieni trzymających i wsuwających 9,10, gdy komora utwardzająca 17 jest przymocowana do ramy elektrody 8, utwardzona powłoka 21 drugiej pasty elektrodowej 20jest przesuwana poza dolny koniec komory utwardzającej 17, ponieważ elektroda jest wsuwana.

Utwardzona powłoka 21 posiada odpowiednią wytrzymałość, aby utrzymać elektrodę za pomocą pierścieni trzymających i wsuwających 9,10.

Gdy elektroda wchodzi w obszar klamer stykowych 5, gdzie jest dostarczany prąd elektryczny do elektrody, utwardzona powłoka 21 drugiej pasty elektrodowej 20 będzie ogrzana i będzie przewodzić ciepło promieniście do elektrody. Bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej będąprzez to stopione i uformująfazę ciekłą22, którajest wtedy spiekana do stałego węgla. W tym obszarze wytwarzana jest spieczona elektroda.

Ponieważ bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej są spiekane w obszarze klamer stykowych 5, gazy zawierające poliaromatyczne związki węglowodorowe (PAH) powstające podczas spiekania nie będą mogły wydostać się do środowiska. Przez zastosowanie wynalazku problem zanieczyszczenia środowiska gazami zawierającymi poliaromatyczne związki węglowodorowe (PAH) jest wyeliminowany.

Jak podano wyżej, środki grzewcze 18 korzystnie obejmująkilka elementów grzewczych z oddzielną regulacją temperatury. Temperatura jest wtedy tak regulowana, aby mieć najniższą temperaturę w najwyżej umieszczonym elemencie grzewczym i najwyższą temperaturę w najniżej umieszczonym elemencie grzewczym. Przez zastosowanie drugiej pasty elektrodowej 20 składającej się ze spoiwa zawierającego termoplastyczne żywice fenolo-formaldehydowe o temperaturze twardnienia około 623 K i przez stosowanie czterech elementów grzewczych temperatura w każdym z elementów grzewczych może być korzystnie regulowana w taki sposób, że temperatura jest regulowana od górnego do dolnego elementu w zakresie 323K-373K, 373K-473K, 473K-573K, 573K-673K.

W ten sposób stopniowe ogrzewanie drugiej pasty elektrodowej 20 jest uzyskane i zapewnia, że utwardzona powłoka 21 drugiej pasty elektrodowej 20 została uformowana, gdy elektroda przesunęła się poza komorę utwardzającą 17. Bloki 19 pierwszej pasty elektrodowej są zasadniczo niezmienione podczas ogrzewania w komorze utwardzającej 17, ponieważ temperatura spowoduje tylko miejscowe zmiękczenie powierzchni bloków 19. Bloki 19 utrzymają przez to swój kształt i dostarczą szalunku dla formowania utwardzonej powłoki 21 drugiej pasty elektrodowej 20.

Figura 3 przedstawia drugi przykład urządzenia według wynalazku. Elementy fig. 3 odpowiadające elementom fig. 1 otrzymały te same oznaczenia numeryczne.

Urządzenie przedstawione na fig. 3 różni się od urządzenia przedstawionego na fig. 1 tylko tym, że komora utwardzająca 17 jest przymocowana do trzymającego i wsuwającego pierścienia 9

Ί tak, że może być regulowana. W urządzeniu przedstawionym na fig. 1 komora utwardzająca 17 jest przymocowana do trzymającego i wsuwającego pierścienia 9 za pomoc ^hydraulicznych lub pneumatycznych cylindrów 23,24. Odległość pomiędzy dolnym końcem komory utwardzającej 17a trzymającym i wsuwającym pierścieniem 9 może być regulowana przez ruch cylindrów 23,24. To może być zaletągdy zużycie elektrody jest wysokie tak jak na przykład w przypadku uszkodzenia elektrody w piecu do wytapiania. Dodatkowa długość elektrody może być wtedy wysunięta w dół przez zredukowanie odległości między dolnym końcem komory utwardzającej 17 a trzymającym i wsuwającym pierścieniem 9 z pomocą cylindrów 23, 24.

Przy normalnym działaniu elektrody temperatura w każdym z elementów grzewczych będzie utrzymywana zasadniczo na stałym poziomie. Przy nieprawidłowym działaniu elektrody jak na przykład w związku z wysokim stopniem zużycia elektrody temperatura może być zwiększona, aby zwiększyć stopień utwardzenia drugiej pasty elektrodowej 20.

Elektroda wytworzona według wynalazku może być zainstalowana w piecu do wytapiania w, którym są stosowane konwencjonalne samospiekające się elektrody oraz w piecach, w których stosuje się spieczone elektrody węglowe i grafitowe.

179 570

Fig. 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania samospiekającej się elektrody węglowej w bezpośrednim połączeniu z piecem do wytapiania, w którym elektroda jest zużywana, w którym to sposobie nie spieczoną węglową pastę elektrodową dostarcza się do komory utwardzającej, wyposażonej w elementy grzewcze i umieszczonej na górnym końcu elektrody, przy czym komora utwardzająca jest otwarta w górnej i dolnej części i posiada wewnętrzny przekrój poprzeczny odpowiadający przekrojowi poprzecznemu elektrody, która ma być wytworzona, znamienny tym, że bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej dostarcza się do komory utwardzającej (17), przy czym bloki (19) mają mniejszą średnicę niż wewnętrzna średnica komory utwardzającej (17) a drugą nie spieczoną pastę elektrodową (20) dostarcza się do pierścienia powstałego pomiędzy komorą utwardzającą (17) a blokami (19) pierwszej nie spieczonej węglowej pasty elektrodowej, przy czym druga pasta elektrodowa (20) zawiera spoiwo, które twardnieje w niższej temperaturze niż pierwsza pasta elektrodowa, i tym że ogrzewa się i utwardza drugąpastę elektrodową (20) za pomocą elementów grzewczych (18), przy czym w ten sposób z drugiej węglowej pasty elektrodowej (20) formuje się utwardzonąpowłokę (21) dookoła centralnych bloków (19) pierwszej węglowej pasty elektrodowej, a centralne nie spieczone bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej spieka się do litej elektrody węglowej (1) razem z utwardzonąpowłoką(21) wykorzystując ciepło wytwarzane w obszarze klamer stykowych (5) w którym dostarcza się prąd elektryczny do elektrody.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej zawierają bazujące na smole spoiwo a druga pasta elektrodowa (20) zawiera spoiwo bazujące na żywicy, które twardnieje w temperaturze poniżej 773 K.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się bloki (19) pierwszej nie spieczonej pasty elektrodowej o zasadniczo cylindrycznym kształcie.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej posiadające przekrój poprzeczny, pozwalający na utworzenie pierścienia uformowanego pomiędzy komorą utwardzającą (17) a blokami (19) pierwszej pasty elektrodowej o grubości przynajmniej 1 cm.
5. 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że stosuje się bloki (19) pierwszej pasty elektrodowej posiadające przekrój poprzeczny pozwalający na utworzenie pierścienia uformowanego pomiędzy komorą utwardzającą (17) a blokami (19) pierwszej pasty elektrodowej o grubości przynajmniej 5 cm.