PL178869B1

PL178869B1 - Elektryczny element grzejny

Info

Publication number: PL178869B1
Application number: PL95318324A
Authority: PL
Inventors: Göran Johansson
Original assignee: Toecksfors Verkstads Ab
Priority date: 1994-07-18
Filing date: 1995-06-20
Publication date: 2000-06-30
Also published as: SE9402508L; EP0771517B1; KR970705328A; DE69533482T2; EP0771517A1; PL318324A1; RU2180471C2; SE9402508D0; DE69533482D1; JPH10304949A; AU2994195A; WO1996003014A1; US5928548A; CN1157688A

Abstract

1. Elektryczny element grzejny, zwlaszcza do ogrzewania poduszek pianko- wych do foteli samochodowych lub matera- ców zawierajacy przewodnik elektryczny w postaci pojedynczego gladkiego drutu meta- lowego ulozonego w zwoje, z których kazdy ma petle i czesc otwarta zwrócona w kierun- ku przeciwnym niz petla, przy czym wszy- stkie czesci otwarte sa ze soba polaczone, znamienny tym, ze kazda petla (5, 7, 9 , 11) zwoju przewodnika (3) ma ksztalt lezkowa ty, rozszerzajacy sie i zaokraglony w kierun- ku jej czesci zamknietej, przy czym dwie sasiadujace ze soba i zwrócone w tym samym kierunku petle (5, 9 , 7 , 11) zasadniczo stykaja sie ze soba i w punktach styku (13, 14, 15, 16) sa ze soba polaczone. Fig. 2 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest elektryczny element grzejny, zwłaszcza do ogrzewania poduszek piankowych do foteli samochodowych lub materaców.

Znane sąod dłuższego czasu elektrycznie ogrzewane fotele samochodowe. Ciepło jest wytwarzane przez prąd elektryczny doprowadzanym przewodnikiem o odpowiedniej oporności zapewniającej powstawanie w nim odpowiedniej ilości ciepła. Drut oporowy umieszcza się pomiędzy różnymi warstwami materiału tekstylnego lub z tworzywa sztucznego, określanymi jako elementy nośne, tworząc element grzejny w postaci podobnej do arkusza. Następnie skleja się ze sobą kilka takich arkuszy umieszczając pomiędzy nimi odpowiedni drut grzejny. Technologia ta jest stosunkowo droga. Następnie gotowy element grzejny przykleja się do siedzenia fotela, które zazwyczaj jest wykonane z pianki. Następnie siedzenie przykrywa się odpowiednią tapiccrka. Zazwyczaj do mocowania tapicerki stosuje się rowki mocujące. Oznacza to utworzenie w piankowej poduszce co najmniej jednego takiego rowka i wciąganie materiału tapicerki w rowek. W przypadku wytwarzania poduszki fotela z arkusza materiału, arkusz ten często wciąga się również w rowek mocujący, co umożliwia wciąganie tapicerki na arkusz. Dlatego rowek mocujący powinien być w zasadzie prostoliniowy. W przypadku krzywoliniowego rowka mocującego i/lub stosowania kilku takich rowków, element grzejny ma zwykle postać kilku oddzielnie ogrzewanych arkuszy. Oczywiście zwiększa to znacznie koszty. Przy działaniu na pojazd obciążeń poduszka piankowa znacznie się odkształca i zazwyczaj rowek mocujący jest ściskany w kierunku poprzecznym. Sytuacja tego typu może zakończyć się pęknięciem przewodnika

178 869 elektrycznego, co spowoduje zatrzymanie pracy elementu grzejnego. Podobne problemy występująw elementach grzejnych stosowanych w oparciach foteli, chociaż na oparcia działają mniejsze obciążenia. Elektryczne elementy grzejne można również stosować do poduszek do mebli i materaców do łóżek.

Z europejskeigo opisu ogłoszeniowego nr 0 347 969 znanajest poduszka piankowa do foteli samochodowych zawierająca elektryczny element grzejny, w skład którego wchodzi elektryczny przewodnik umieszczony pomiędzy dwiema warstwami z pianki.

Z duńskiego opisu patentowego nr 124 370jest znany przewodnik elektryczny w postaci kilku blisko siebie leżących zwojów, każdy z pętelką i częścią otwartą odwróconą w kierunku przeciwnym do związanej z nim pętli. Wszystkie otwarte części są ze sobą połączone. Jednakże kształt pętli ujawniony w tym opisie nie zapewnia przewodnikowi giętkości we wszystkich kierunkach.

Niemiecki opis zgłoszeniowy nr 3 300 182 przedstawia przewodnik, który ma zasadniczo proste odcinki pomiędzy punktami mocowania. Przewodnik ten jest zakrzywiony w górnych i środkowych pętlach, jednakże, jest on zamocowany w środku tych pętli. Układ przedstawiony w DE 3 300 182 posiadający podłużne i poprzeczne punkty mocowania jest sam w sobie sztywny. Giętkość tego układu jest zapewniona dzięki zastosowaniu spiralnie zwiniętego przewodnika.

Elektryczny element grzejny, zwłaszcza do ogrzewania poduszek piankowych do foteli samochodowych lub materaców zawierający przewodnik elektryczny w postaci pojedynczego gładkiego drutu metalowego ułożonego w zwoje, z których każdy ma pętlę i część otwartą zwróconąw kierunku przeciwnym niż pętla, przy czym wszystkie części otwarte sąze sobąpołączone, według wynalazku charakteryzuje się tym, że każda pętla zwoju przewodnika ma kształt łezkowaty, rozszerzający się i zaokrąglony w kierunku jej części zamkniętej, przy czym dwie sąsiadujące ze sobą z zwrócone w tym samym kierunku pętle zasadniczo stykają się ze sobą i w punktach styku sąze sobąpołączone.

Korzystnie na końcach elektrycznego przewodnika znajduje się osadczy element, w którymjest osadzony co najmniej jeden koniec przewodnika oraz łączniki, w które jest wyposażony przewodnik, przy czym element ma płaską powierzchnię mocującą zakotwiczoną wewnątrz formy za pomocą środka przylepnego oraz zawiera przestrzeń wewnętrzną otwartą w kierunku powierzchni mocującej.

Korzystnie w przestrzeni wewnętrznej jest zwinięty w zwój co najmniej j eden przewodnik.

Korzystniej w przestrzeni wewnętrznej jest zwinięty co najmniej jeden przewodnik wraz z łącznikami.

Korzystnie w osadczym elemencie znajduje się otwarta ku powierzchni mocującej przestrzeń wewnętrzna przystosowana do osadzania w niej łącznika, a w bocznej ściance ograniczającej przestrzeń wewnętrzną jest szczelina na co najmniej jeden przewodnik.

Korzystnie w osadczym elemencie znajduje się dodatkowa szczelina leżąca naprzeciwko powierzchni do dodatkowego odciążania obciążenia kabli.

Kształt pętli przewodnika według niniej szego wynalazku zapewnia układowi duży stopień giętkości we wszystkich kierunkach przy użyciu pojedynczego, miękko zakrzywionego drutu. Duży stopień giętkości we wszystkich kierunkach wzdłuż płaszczyzny ogrzewania utworzonej przez pętle oznacza, że sieć drutów grzewczych może być rozciągana we wszystkich kierunkach bez żadnego ryzyka jej uszkodzenia. Ta dobra giętkość utrzymuje się nawet podczas lokalnego obciążenia działającego na siedzenie.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia elektryczny element grzejny według wynalazku osadzony w poduszcze fotela samochodowego, w rzucie perspektywicznym, przy czym dla częściowego odsłonięcia elementu grzejnego usunięto część warstwy powierzchniowej poduszki, fig. 2 - część paska złożonego z kilku pętelek połączonych ze sobą lokalnymi elementami łączącymi,, fig. 3 - zaokrąglony osadczy element odlewany mający ułatwić podłączenie elektryczne elementu grzejnego po jego osadzeniu, zaś fig. 4 - osadczy element o nieco innym -kształcie zawierający łącznik do obu końców przewodnika.

178 869

Do zaznaczenia podobnych części na poszczególnych figurach zastosowano identyczne numery identyfikacyjne.

Na fig. 1 przedstawiono poduszkę 2 fotela samochodowego w rzucie perspektywicznym. W poduszce 2 znajduje się elektryczny element grzejny 1. W jego skład wchodzi kilka pasków 4 elektrycznego przewodnika 3. Przewodnik 3 ma kształt kilku usytuowanych blisko siebie wiązek tworzących razem poszczególne paski 4. W pokazanym przykładzie wykonania jest pięć takich pasków 4, przy czym dwa z nich znajdująsię za rowkiem mocującym 28, a trzy przed nim. Zadaniem rowka mocującego 28 jest zamocowanie materiału tapicerskiego na poduszce 2. Rowek mocujący 28 ma postać rynienki formowanej podczas odlewania z osadzonym w jej dnie podczas odlewania metalowym profilem. Jak widać na fig. 1, ze znajdującym się najbardziej z tyłu paskiem 4 jest połączony koniec wejściowy 29. korzystnie, koniec wejściowy 29 jest osadzony podczas odlewania tak, że biegnie przez poduszkę 2 do jej powierzchni dolnej, gdzie jest połączony elektrycznie, co nie wyklucza jednak również innych rozwiązań. Przewodnik elektryczny 3 biegnie od jednego paska 4 do sąsiedniego. Warstwę powierzchniową poduszki 2 zdjęto tylko częściowo, więc widać tylko przejście pomiędzy dwoma paskami 4 znajdującymi się najbardziej z przodu, a także przejście pomiędzy drugim i trzecim paskiem 4, w widoku z tyłu. W tym przypadku część przejściowa biegnie przez poduszkę 2 i pod rowkiem mocującym 28. W procesie odlewania, przewodnik, oznaczony w tej sekcji jako część przejściowa 30, poprowadzono po prostu w dół w stosunku do powierzchni poduszki 2. Dzięki bardzo dokładnemu sposobowi osadzania elementu grzejnego 1 podczas odlewania możliwe jest poprowadzenie części przejściowych 30, 31 w poduszce 2 z jednego paska 4 do drugiego na poziomie znacznie głębszym. Stanowi to zaletę, ponieważ umożliwia ściągnięcie części przejściowej 30 w dół poniżej rowka mocującego 28, jak również obciążenie i naprężenie, jakie działają na część przejściową 30, są mniejsze dzięki mniejszemu zniekształceniu poduszki 2 na niższych poziomach. Korzystnie, w taki sam sposób jak koniec wejściowy 29, koniec wyjściowy, którego nie widać na figurze, biegnie od przeciwległego końca elektrycznego elementu grzejnego 1 i w dół przez poduszkę 2 tak, żeby można go było elektrycznie połączyć w dolnej części poduszki 2.

Według pokazanego przykładu wykonania, poduszkę 2 fotela stanowi poj edyncza tłoczona poduszka, a zatem element grzejny 1 jest osadzany w poduszce 2 metodą odlewania. Natomiast z równym powodzeniem poduszka 2 może składać się z kilku warstw. Przykładowo, można zastosować bardziej miękką warstwę powierzchniową. Liniąkropkowokreskową32 pokazano teoretyczną odmianę wyrobu, w której poduszka 2 fotela składa się z dwóch części, przy czym linia 32 stanowi linię rozdzielającą. W tym przypadku, korzystnie, element grzejny 1 jest osadzany podczas odlewania w jej części górnej. W przypadku stosowania rozwiązania tego typu wygodnie jest poprowadzić końce wejściowy i wyjściowy przewodnika 3 w całości na zewnątrz po jednej stronie poduszki 2. Korzystnie, górna część poduszki 2 jest sklejona z częścią dolną. Taka dzielona, wieloczęściowa konstrukcja poduszki 2 jest mniej racjonalna z ekonomicznego punktu wiedzenia, ale może mieć inne zalety, na przykład z punktu widzenia wygody.

W skład znanych elementów grzejnych 1 wchodzi elementnośny,któryjestprzyklejonydo górnej powierzchni poduszki i zazwyczaj również wkładany w rowek mocujący 28. Oznacza to, że w tym przypadku rowek mocujący 28 musi być w zasadzie prosty. W przypadku stosowania krzywoliniowego rowka mocującego 28 konieczne jest stosowanie dwóch oddzielnych elementów nośnych, co zwiększa koszty. Z drugiej strony, element grzejny 1 według wynalazku może być wykonany z jednego pojedynczego kawałka bez względu na złożoność konstrukcji fotela z punktu widzenia rowków mocujących 28, tj. ich liczby i kształtów. Innymi słowy, im bardziej złożona konstrukcja foteli pod tym względem, tym większa różnica kosztów.

Jak widać na fig. 1, tworzy się pewną liczbę połączonych ze sobąpasków 4, w tym przypadku jest to pięć takich pasków 4. Często pożądane jest łączenie ze sobą lub utrzymywanie razem różnych pasków 4, co umożliwia wygodniejsze manipulowanie w razie konieczności ich włożenia, na przykład, w formę. Jednym ze sposobów uzyskania takiej spójnej struktury jest łączenie zewnętrznych końców taśm 17, 18 utrzymujących poszczególne pasy 4 razem, z taśmą poprzeczną. Innym sposobemjest stosowanie układu z transportowym elementem nośnym lub owi178 869 nięciem, utrzymującymi spójność pasków 4, który usuwa się po umieszczeniu układu w odpowiednim położeniu wewnątrz formy.

Na fig. 2 pokazano część paska 4 w formie leżących blisko siebie wiązek. W skład każdej z tych wiązek wchodzi pętla 5,7,9,11 oraz część otwarta 6,8 10, 12 zwrócona na zewnątrz od pętli 5, 7, 9, 11. W zasadzie wszystkie części otwarte 6, 8, 10,12 są połączone za pomocą lokalnych środków łączących w punktach styku 13,14,15,16. Te lokalne połączenia można wykonać metodąklejenia, stapiania tworzywa sztucznego lub za pomocą szwów. Każda pętla 5,7,9,11 zwoju przewodnika 3 ma kształt łezkowaty, rozszerzający się i zaokrąglony w kierunku jej części zamkniętej . Dwie sąsiadujące ze sobą i zwrócone w tym samym kierunku pętle 5,7,9,11 zasadniczo stykająsię ze sobąi w punktach styku 13,14, 15, 16 są ze sobą połączone.

Produkcję elementu grzejnego 1 można zrealizować, na przykład, owijając przewodnik elektryczny 3 wokół rdzeni w układzie zygzakowym, co pokazano na fig. 2. W tym przypadku każdy pasek 4 wytwarza się z grupy rdzeni, pomiędzy którymi biegnie przewodnik w postaci części przejściowej, na przykład 30 lub 31 według fig. 1, do paska sąsiedniego. Lokalne elementy łączące w punktach styku 13,14,15,16 mogą również mieć postać zacisków z tworzyw sztucznych. W tym przypadku w ich skład wchodzi część dolna umieszczana wewnątrz formy razem z rdzeniami, i część górna, która jest wtłaczana na część dolną, przy czym możliwe jest również połączenie ich ze sobą za pomocą zawiasów, co umożliwia ich otwieranie i zamykanie na przewodniku elektrycznym 3.

W trakcie procesu osadzania podczas odlewania, korzystnie, układ jest łączony pomiędzy wieloma kołkami w formie, na przykład czterema takimi kołkami. Korzystnie, pętelki nawleka się na kołki.

Na fig. 3 i 4 pokazano osadcze elementy 19,20, tj. elementy osadzane w poduszce podczas procesu odlewania, otaczające jeden lub oba końce przewodnika 3 oraz łączniki 21, 22, w które jest zaopatrzony przewodnik 3. Każdy z osadczych elementów 19, 20 ma powierzchnię mocującą 23, zazwyczaj płaską, i przymocowaną do formy za pomocą kleju lub w podobny sposób, albo za pomocą dwustronnej taśmy przylepnej. W ten sposób gwarantuje się, że końce przewodnika 3 lub sprzężony z nimi łącznik 2122 będą dostępne do elektrycznego podłączenia elektrycznego elementu grzejnego 1 po ich osadzeniu w poduszce 2 podczas odlewania. Na fig. 3 pokazano odlewniczy osadczy element 19 o cylindrycznej powierzchni zewnętrznej i przestrzeni wewnętrznej 24 otwartej ku powierzchni mocującej 23. Przestrzeń wewnętrzna 24 j est podłużna, ale może mieć również inny kształt, na przykład okrągły. Znajduje się w niej drut, złożony lub zwinięty tak, że w trakcie użytkowania można go z niej wyciągnąć w celu dokonania podłączenia elektrycznego. W przestrzeni wewnętrznej 24 może być zwinięty co najmniej jeden przewodnik 3 wraz z łącznikami. Osadczy element 19 może być elementem wyciętym, na przykład, ze spienionego tworzywa sztucznego. Na jego górnej powierzchni znajduje się taśma lub podobny element przeznaczony, z jednej strony, do trzymania przewodnika 3, a z drugiej do zamykania od góry przestrzeni wewnętrznej 24. korzystnie, powierzchnia mocująca 23 jest zaopatrzona w taśmę z warstwą ochronną, którą odrywa się przed przyklejeniem do formy. Ale, oczywiście, można go również przyklejać za pomocą niektórych klejów szybkowiążących. Na końcu przewodnika 3 znajduje się łącznik 21. W swojej najprostszej postaci może go stanowić zwykła spoina lutownicza, której zadaniem jest trzymanie razem poszczególnych włókien drutu. Może to być również płaski wtyk lub podobny element. Osadczy element 19 obejmuje tylko jeden z końców przewodnika 3. Innymi słowy, osadczy element 19 jest potrzebny również na przeciwległym końcu przewodnika 3. Rozumie się jednak samo przez się, że osadczy element 19 można wykonać w identyczny sposób, ale może otaczać oba końce przewodnika 3, oczywiście każdy ze swoim indywidualnym łącznikiem 21.

Na fig. 4 pokazano zalewany podczas odlewania inny przykład wykonania elementu osadczego 20 z łącznikiem 22 o kształcie umożliwiającym jego zastosowanie na obu końcach przewodnika 3. W osadczym elemencie 20 znajduje się otwarta ku powierzchni mocującej 23 przestrzeń wewnętrzna 25, przystosowana do osadzania w niej łącznika 22. W bocznej ściance ograniczającej przestrzeń wewnętrzną 25 znajduje się szczelina 26 na co najmniej jeden prze6

178 869 wodnik 3. Osadczy element 20 ma kształt umożliwiający utrzymywanie łącznika 22 w odpowiednim położeniu i znajduje się w nim dostatecznie dużo miejsca na wkręcanie w niego łącznika współpracującego podczas realizacji podłączenia elektrycznego. Odpowiedni do tego celu osadczy element 20 jest wykonany z mocniejszego materiału niż być wykonany osadczy element 19 z fig. 3. Przykładowo, można go wykonać z materiału spienionego o nieco większej gęstości. W pokazanym na fig. 4 osadczym elemencie 20 znajdująsię dwie szczeliny 26,27. Dzięki nim można najpierw montować łącznik 22 na dwóch końcach przewodnika 3, a następnie umieszczać wewnątrz osadczego elementu 20. Następnie przeciąga się dwa końce przewodnika przez szczeliny 26 i 27. Korzystnie, szczeliny 26 i 27 kończą się w okrągłym otworze na przewodniki-3. Zadaniem szczeliny 27 jest odciążenie przewodnika od sił przenoszonych przez drut. Na czas operacji odlewania przewodnikjest silnie zakotwiczony wewnątrz poduszki 2 pomiędzy szczelinami 26 i 27. Rozumie się jednak samo przez się, że nie jest absolutnie konieczne stosowanie szczeliny 27, w związku z czym można z niej zrezygnować. Oczywiście, w poduszce 2 można osadzić podczas jej odlewania inne elementy osadcze przeznaczone do realizacji innych funkcji elektrycznych oprócz obsługi elementu grzejnego 1.

W podobny sposób można wytwarzać doskonałe złączki elektryczne, nie stosując osadczych elementów 19, 20. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest zastosowanie elementów mocujących wewnątrz formy na łączniki 21. W tym przypadku elementy te utrzymują łącznik w odpowiednim dla niego położeniu wewnątrz oprzyrządowania i zapewniają wystarczająco dużo miejsca na umocowanie łącznika komplementarnego, zazwyczaj gniazdka. Oczywiście, istnieje również możliwość wyciągnięcia po prostu drutów podczas odlewania, kiedy narzędzie jest przegrodowe.

Opisany przykład wykonania dotyczy poduszki 2 na fotel samochodowy. Oczywiście, tę samątechnikę można również zastosować do elementów wyściełających oparcia foteli samochodowych. Ponieważ jednak naprężenia ciśnieniowe działające na poduszki oparć foteli są mniejsze, więc zazwyczaj naprężenia działające na element grzejny wewnątrz poduszki są również mniejsze. Oczywiście, elektryczne elementy grzejne można również montować w poduszkach nośnych oparć foteli, jak również w zagłówkach i podłokietnikach. Dotyczy to również tylnych foteli lub kanap samochodów, a także mebli, takich jak kanapy i fotele. Elektryczny element grzejny 1 według wynalazku można również stosować w materacach do łóżek i podobnych wyborach.. W przypadku produkcji na dużą skalę, na przykład foteli pojazdów samochodowych lub materaców, należy oczywiście stosować elementy grzejne o specjalnej konstrukcji. W przypadku produkcji różnych poduszek lub materaców na małą skalę, mogłoby się z kolei okazać, że korzystniejsze jest wytwarzanie elementu grzejnego w postaci elementu ciągłego, dopasowywanego następnie przez użytkownika do swoich potrzeb. Następnie użytkownik mógłby umieszczać element grzejny w potrzebnym mu układzie. Taka możliwość jest nawet bardziej wygodna, jeżeli obie lub jedną z taśm 17,18 wycina się lub odrywa w odpowiednich punktach dla umożliwienia wykonania krzywoliniowych lub zmiennych w kształcie elementów przejściowych. Możliwe jest również oczywiście wytwarzanie cienkich poduszek o grubości rzędu 5 do 10 mm w miejscach wtopienia elementu grzejnego w daną warstwę. Następnie taki cienki materac nakleja się na górną powierzchnię zwykłego materaca. Sposób ten przypomina w pewnym stopniu wersję konwencjonalną w której skład wchodzą elektryczne elementy grzejne przyklejane do elementów nośnych. Jednakże istotną różnicę stanowi to, że element grzejny 1 według wynalazku jest zalewany podczas odlewania spienionym materiałem o podobnej strukturze do materiału na poduszkę uniwersalną lub materac bazowy. Umożliwia to uzyskanie bardziej bezpiecznego spojenia klejowego pomiędzy górną, cieńsząpoduszką a znajdującą się poniżej poduszka lub materacem. Wymagania dotyczące wytrzymałości są najbardziej surowe w odniesieniu do poduszek samochodowych i jest oczywiste, że górna cieńsza poduszka powinna pokrywać cały właściwy fotel samochodowy lub jego główną część.

Ponadto, istnieje możliwość umieszczenia elementu grzejnego 1 pomiędzy elementami składowymi poduszki 2, które następnie skleja się ze sobą lub stapia. Efekt końcowy jest bardzo podobny do uzyskiwanego w procesie odlewania.

178 869

Fig. 4

178 869

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Elektryczny element grzejny, zwłaszcza do ogrzewania poduszek piankowych do foteli samochodowych lub materaców zawierający przewodnik elektryczny w postaci pojedynczego gładkiego drutu metalowego ułożonego w zwoje, z których każdy ma pętlę i część otwartą zwróconąw kierunku przeciwnym niż pętla, przy czym wszystkie części otwarte sąze sobąpołączone, znamienny tym, że każda pętla (5,7,9,11) zwoju przewodnika (3) ma kształt łezkowaty, rozszerzający się i zaokrąglony w kierunku jej części zamkniętej, przy czym dwie sąsiadujące ze sobąi zwrócone w tym samym kierunku pętle (5,9,7,11) zasadniczo stykają się ze sobą i w punktach styku (13,14,15,16) sąze sobąpołączone.
2. Elementy według zastrz. 1, znamienny tym, że na końcach elektrycznego przewodnika (3) znajduje się osadczy element (19,20), w którym jest osadzony co najmniej jeden koniec przewodnika (3) oraz łączniki (21,22), w które jest wyposażony przewodnik (3), przy czym element (19,20) ma płaskąpowierzchnię mocująca (23) zakotwiczonąwewnątrz formym za pomocą środka przylepnego oraz zawiera przestrzeń wewnętrzną (24) otwartąw kierunku powierzchni mocującej (23).
3. Element według zastrz. 2, znamienny tym, że w przestrzeni wewnętrznej (24) jest zwinięty w zwój co najmniej jeden przewodnik (3).
4. Element według zastrz. 3, znamienny tym, że w przestrzeni wewnętrznej (24) jest zwinięty co najmniej jeden przewodnik (3) wraz z łącznikami.
5. Element według zastrz. 2, znamienny tym, że w osadczym elemencie (20) znajduje się otwarta ku powierzchni mocującej (23) przestrzeń wewnętrzna (25) przystosowana do osadzania w niej łącznika (22), a w bocznej ściance ograniczającej przestrzeń wewnętrzną(25) jest szczelina (26) na co najmniej jeden przewodnik (3).
6. Element według zastrz. 5, znamienny tym, że w osadczym elemencie (20)m znajduje się dodatkowa szczelina (27) leżąca naprzeciwko powierzchni (23) do dodatkowego odciążenia obciążenia kabli.