PL178161B1 - Wyrzutnia elektronowa rzędowa - Google Patents

Abstract

1. Wyrzutnia elektronowa rzedowa, zawierajaca wiele elektrod oddalonych od trzech katod w kierunku osi wzdluznej wyrzutni i tworzacych przynajmniej obszar formowania wiazek elektronów oraz glówna soczewke ogniskujaca w torach trzech wiazek elektro- nów, srodkowej wiazki i dwóch bocznych wiazek, przy czym kazda z elektrod zawiera trzy rzedowe otwory do przepuszczania trzech wiazek elektronów, a obszar formowania wiazek elektronów zawiera katody i trzy kolejne elektrody: pierwsza elektrode, druga ele- ktrode i trzecia elektrode, znamienna tym, ze druga elektroda (18) ma po kazdej stronie rzedowych otwo- rów (56) dwa liniowe wystepy (58) równolegle do kie- runku rzedowego otworów i wystajace w kierunku równoleglym do osi wzdluznej (Z), przechodzacej przez perforowana czesc (60) trzeciej elektrody (20), pokrywajac sie wzajemnie oraz na boku (52) trzeciej elektrody (20), skierowanym do drugiej elektrody (18), trzecia elektroda (20) ma po kazdej stronie rzedowych otworów (66) dwa liniowe kanaly (64), usytuowane bezposrednio w poblizu liniowych wystepów (58) drugiej elektrody (18) i dopasowane ksztaltem do nich. Fig. 3 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wyrzutnia elektronowa rzędowa, zwłaszcza dla kineskopu kolorowego. Wynalazek dotyczy w szczególności konstrukcji wyrzutni w obszarach formowania wiązek elektronów

Znana wyrzutnia elektronowa rzędowa jest przystosowana do wytwarzania korzystnie trzech wiązek elektronów we wspólnej płaszczyźnie i kierowania tych wiązek wzdłuż zbieżnych torów do punktu lub małego obszaru zbieżności w pobliżu ekranu kineskopu. Wszystkie wyrzutnie elektronowe rzędowe mają obszar formowania wiązki elektronów i główną soczewkę ogniskującą i mogą zawierać także soczewkę ogniskującą wstępnie. Obszar formowania wiązki elektronów zwykle zawiera katody i trzy kolejne elektrody. Soczewka ogniskująca wstępnie jest zwykle utworzona przez dwie oddalone elektrody.

W znanej wyrzutni elektronowej rzędowej zwykle elektroda druga względem katod ma kształt płytki. Taki kształt płytkowy powoduje, że ta elektroda podlega wyginaniu podczas pracy wyrzutni elektronowej rzędowej.

Znane sątakże elektrody mające małe wgłębienia wzmacniające ich konstrukcję. Jednakże nawet przy zastosowaniu takich wzmocnień te drugie elektrody nadal podlegają pewnemu wygięciu podczas pracy wyrzutni elektronowej.

Innym problemem, który występuje w wyrzutniach elektronowych, jest wyładowanie łukowe, które może pojawić się pomiędzy elektrodami drugą i trzecią względem katod. To wyładowanie łukowe jest wzmocnione, gdy jedna z elektrod ma występ, który jest skierowany w stronę drugiej elektrody.

Znana wyrzutnia elektronowa rzędowa zawiera wiele elektrod, oddalonych od trzech katod w kierunku osi wzdłużnej wyrzutni i tworzących obszar formowania wiązek elektronów oraz główną soczewkę ogniskującąw torach trzech wiązek elektronów, środkowej wiązki i dwóch bocznych wiązek. Każda z elektrod zawiera trzy rzędowe otwory do przepuszczania trzech wiązek elektronów. Obszar formowania wiązek elektronów zawiera katody i trzy kolejne elektrody: pierwszą elektrodę, drugą elektrodę i trzecią elektrodę.

W wyrzutni elektronowej rzędowej według wynalazku druga elektroda ma po każdej stronie rzędowych otworów dwa liniowe występy równoległe do kierunku rzędowego otworów i wystające w kierunku równoległym do osi wzdłużnej, przechodzącej przez perforowaną część trzeciej elektrody, pokrywając się wzajemnie oraz na boku trzeciej elektrody, skierowanym do drugiej elektrody, trzecia elektroda ma po każdej stronie rzędowych otworów dwa liniowe kanały usytuowane bezpośrednio w pobliżu liniowych występów drugiej elektrody i dopasowane kształtem do nich.

Odległość od każdego z występów drugiej elektrody do bezpośrednio sąsiedniego z kanałów trzeciej elektrody jest w przybliżeniu od 30% do 50% większa niż odległość od drugiej elektrody do trzeciej elektrody przy ich poszczególnych perforowanych częściach, zawierających poszczególne rzędowe otwory.

Zaletąwynalazkujest zapewnienie w wyrzutni elektronowej rzędowej ulepszonej konstrukcji w obszarze formowania wiązek elektronów·'. Wynalazek zapewnia bardziej sztywną drugą elektrodę i dzięki modyfikacji trzeciej elektrody zmniejsza do minimum możliwość powstawania wyładowania łukowego, które może wy stąpić w wyniku nowej konstrukcj i drugiej elektrody.

Przedmiot wynalazkujest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrzutnię elektronową rzędową według wynalazku, w widoku z boku, fig. 2 znaną drugą elektrodę i leżącąnaprzeciwko część znanej trzeciej elektrody, w przekrój u poprzecznym w widoku z boku i fig. 3 - nową drugą elektrodę i leżącąnaprzeciwko część nowej trzeciej elektrody z fig. 1.

Figura 1 przedstawia wyrzutnię elektronowąrzędową 10 zawierającą dwa izolacyjne pręty wsporcze 12, na których są zamontowane różne elektrody. Te elektrody stanowią trzy oddalone od siebie, koplanarne katody 14, z których pokazano tylko jedną katodę, pierwszą elektrodę 16 stanowiącą sterującą elektrodę siatkową, drugą elektrodę 18 stanowiącą ekranującą elektrodę siatkową, trzecią elektrodę 20 stanowiącą pierwszą elektrodę ogniskowania wstępnego, czwartą elektrodę 22 stanowiącą drugą elektrodę ogniskowania wstępnego, piątą elektrodę 24 stanowiącą złożoną trzecia elektrodę ogniskowania wstępnego i pierwszą elektrodę ogniskowania głównego oraz szóstąelektrodę 26 stanowiącądrugąelektrodę ogniskowania głównego. Elektrody te sąrozmieszczone wzdłuż prętów wsporczych 12 w wymienionej kolejności i w kierunku osi wzdłużnej Z. Każda z tych sześciu elektrod ma trzy rzędowe otwory wykonane w niej lub przy każdym jej końcu, aby umożliwić przechodzenie trzech koplanarnych wiązek elektronów. Główna elektrostatyczna soczewka ogniskująca w wyrzutni elektronowej rzędowej 10 jest utworzona pomiędzy piątą elektrodą 24 i szóstą elektrodą 26. Piąta elektroda 24 jest elektrodą ogniskującą, ponieważ jest do niej doprowadzane napięcie ogniskujące, a szósta elektroda 26 jest anodą, ponieważ jest do niej doprowadzane napięcie anodowe. Piąta elektroda 24 jest utworzona z dwóch elementów 28 i 30 w kształcie czasz, które sąpołączone otwartymi końcami. Szósta elektroda 26 jest utworzona z dwóch elementów 32 i 34 w kształcie czasz, które są także połączone otwartymi końcami. Do elementu 34 jest zamocowania na wyjściu czasza ekranująca 36.

Wszystkie elektrody wyrzutni elektronowej rzędowej 10 są dołączone albo bezpośrednio albo pośrednio do dwóch izolacyjnych prętów wsporczych 12. Pręty wsporcze 12 mogą dochodzić do pierwszej elektrody 16 i drugiej elektrody 18 i podtrzymywać je albo te elektrody 16 i 18 mogą być zamocowane do trzeciej elektrody 20 przy pomocy innych elementów izolacyjnych. Korzystne jest, gdy elementy wsporcze 12 są wykonane ze szkła, które zostało ogrzane i sprasowane na uchwytach odchodzących od elektrod w celu osadzenia uchwytów w prętach.

Trzecia elektroda 20 jest skonstruowana z dwóch części w kształcie czasz, które są zamocowane otwartymi końcami. Jedna część tworzy fragment obszaru formowania wiązek elektronów,a druga część tworzy fragment soczewki ogniskowania wstępnego w wyrzutni elektronowej.

Figura 2 przedstawia znaną drugą elektrodę 38 i skierowaną do niej stronę znanej trzeciej elektrody 40. Najmniejsza odległość pomiędzy tymi elektrodami występuje pomiędzy perforo4

17)8161 wanączęścią42 drugiej elektrody 38 i perforowanączęścią44 trzeciej elektrody 40. Na zewnątrz perforowanych części, część pośrednia 46 drugiej elektrody 38 jest oddalona od części pośredniej 48 trzeciej elektrody 40 na odległość tylko nieznacznie większą niż najmniejsza odległość pomiędzy tymi elektrodami. Dla przykładu wjednym znanym przykładzie wykonania najmniejsza odległość perforowanych części wynosi 0,76 mm, odległość pomiędzy najbliższymi powierzchniami części pośrednich wynosi 0,89 mm i odległość pomiędzy punktem 50 na części pośredniej 46 do trzeciej elektrody 40 wynosi 1,08 mm.

Figura 3 przedstawia drugą elektrodę 18 i skierowaną do niej stronę 52 trzeciej elektrody 20, skonstruowane według wynalazku. Druga elektroda 18 posiada perforowanączęść 54 mającą trzy rzędowe otwory 56, których nie pokazano, oraz dwa liniowe występy 58 po każdej stronie rzędowych otworów 56. Występy 58 sąrównoległe względem siebie i kierunku rzędowego otworów 56. Oba występy 58 wystają w kierunku równoległym do osi wzdłużnej Z wyrzutni elektronowej rzędowej 10, przechodzącej przez perforowaną część 60 trzeciej elektrody 20, skutkiem czego nieco zakrywają trzecią elektrodę 20 w kierunku osi wzdłużnej Z. Wprowadzenie dwóch liniowych występów 58 na drugiej elektrodzie 18 znacznie poprawia sztywność elektrody. Jednak z powodu dodania dwóch dużych liniowych występów 58 na drugiej elektrodzie, 18, występuje zwiększone prawdopodobieństwo powstawania wyładowania łukowego, jeżeli nie dokona się dalszych zmian. W celu zmniejszenia niebezpieczeństwa wystąpienia wyładowania łukowego pomiędzy drugą elektrodą 18 i trzecią elektrodą 20, odległości pomiędzy występami i wszystkimi punktami na trzeciej elektrodzie 20 zostają zwiększone w wyniku przeprojektowania kształtu trzeciej elektrody 20.

Trzecia elektroda 20 posiada część pośrednią 62, którajest nachylona pod większym kątem względem perforowanej części 60 niż znana część pośrednia 48 względem perforowanej części 44 i która jest zakrzywiona, aby utworzyć dwa liniowe kanały 64 po każdej stronie rzędowych otworów 66 w perforowanej części 60. Kanały 64 są usytuowane bezpośrednio przy występach 58 na elektrodzie 18 i są do nich dopasowane kształtem.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku odległość pomiędzy dwiema perforowanymi częściami 54 i 60 drugiej elektrody 18 i trzeciej elektrody 20 wynosi 0,864 mm i najmniejsza odległość pomiędzy występem 58 i kanałem 64 wynosi 1,261 mm. To stanowi zasadnicze ulepszenie w różnicy odległości pomiędzy częściami obwodowymi drugiej i trzeciej elektrody, porównując ze znanym rozwiązaniem z fig. 2, w którym nie występujążadne duże występy. Ponadto ze względu na to, że występuje pokrywanie się występów na drugiej elektrodzie 18 z perforowaną częścią trzeciej elektrody 20, liniowe występy 58 mogą również zabezpieczyć obszar pomiędzy drugą elektrodą 18 i trzecią elektrodą 20 przed jakimkolwiek występującymi pionowo polami magnetycznymi rozproszenia, które mogąprzechodzić przez ten obszar wyrzutni elektronowej rzędowej.

178 161

Fig. 2

Fig. 3

178 161

Fig. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrzutnia elektronowa rzędowa, zawierająca wiele elektrod oddalonych od trzech katod w kierunku osi wzdłużnej wyrzutni i tworzących przynajmniej obszar formowania wiązek elektronów oraz główną soczewkę ogniskującą w torach trzech wiązek elektronów, środkowej wiązki i dwóch bocznych wiązek, przy czym każda z elektrod zawiera trzy rzędowe otwory do przepuszczania trzech wiązek elektronów, a obszar formowania wiązek elektronów zawiera katody i trzy kolejne elektrody: pierwsząelektrodę, drugą elektrodę i trzecią elektrodę, znamienna tym, że druga elektroda (18) mapo każdej stronie rzędowych otworów (56) dwa liniowe występy (58) równoległe do kierunku rzędowego otworów i wystające w kierunku równoległym do osi wzdłużnej (Z), przechodzącej przez perforowaną część (60) trzeciej elektrody (20), pokrywając się wzajemnie oraz na boku (52) trzeciej elektrody (20), skierowanym do drugiej elektrody (18), trzecia elektroda (20) ma po każdej stronie rzędowych otworów (66) dwa liniowe kanały (64), usytuowane bezpośrednio w pobliżu liniowych występów (58) drugiej elektrody (18) i dopasowane kształtem do nich.
2. 2. Wyrzutnia według zastrz. 1, znamienna tym, że odległość od każdego z występów (58) drugiej elektrody (18) do bezpośrednio sąsiedniego zkanałów (64) trzeciej elektrody (20) jest w przybliżeniu od 30% do 50% większa niż odległość od drugiej elektrody (18) do trzeciej elektrody (20) przy ich poszczególnych perforowanych częściach (54,60), zawierających poszczególne rzędowe otwory (56, 66).