PL176821B1 - Sposób wzorcowania membranowego analizatora płynów i układ membranowego analizatora płynów - Google Patents

Abstract

11. Uklad membranowego analizatora plynów, zlozony z membrany stykajacej sie swa zewnetrzna strona z ciecza analizowana, ze zbiornika zawieraja- cego ciecz nosna i polaczonego na wyjsciu z kanalem przeplywowym znajdujacym sie po wewnetrznej stro- nie membrany, z detektora, polaczonego na wejsciu z kanalem przeplywowym za posrednictwem kanalu re- akcyjnego oraz ze zbiornika zawierajacego ciecz wzor- cowa, znamienny tym, ze zarówno zbiornik (8) zawie- rajacy ciecz nosna (9), jak i zbiornik pomocniczy (11) zawierajacy ciecz wzorcowa (12) o innym stezeniu analizowanych mikroczasteczek niz stezenie tych mi- kroczasteczek w cieczy nosnej (9), sa polaczone z wlotem (6) kanalu przeplywowego (5) po tej samej wewnetrznej stronie membrany (2), odpowiednio za pomoca pomp (7 i 10) o regulowanym przeplywie. PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest układ membranowego analizatora płynów, mający zastosowanie w szkodliwych warunkach środowiskowych, jakie występują na przykład w zakładach oczyszczania ścieków (gdzie analizator jest zanurzony w kanale ściekowym), w jeziorach, w rzekach, albo w morzu, kiedy jest wykorzystywany do badania czystości wody, wymaga częstego wzorcowania i przemieszczania w inne miejsce oraz sposób wzorcowania takiego analizatora w warunkach in situ. Wzorcowanie układu analitycznego staje się w takich przypadkach konieczne, ponieważ środowisko, w którym znajduje się analizator powoduje zmianę właściwości membrany, na przykład wskutek rozwoju glonów, spowodowanych przez fale naprężeń mechanicznych, oraz starzenia się jej materiału.

Przedmiotem rozwiązania jest sposób wzorcowania membranowego analizatora płynów, polegający na skierowaniu strumienia analizowanej cieczy wzdłuż zewnętrznej strony półprzepuszczalnej membrany, oraz strumienia cieczy nośnej wzdłuż wewnętrznej strony tej membrany, przez którą przenikają z cieczy analizowanej do cieczy nośnej badane mikrocząsteczki. Następnie ciecz nośną poddaje się reakcjom chemicznym z wprowadzanymi do niej określonymi odczynnikami i wykonuje się pomiar stężenia badanych mikrocząsteczek na podstawie produktów tych reakcji. Określona wartość stężenia jest przy tym podstawą do wzorcowania układu analitycznego.

Przedmiotem rozwiązania jest również membranowy analizator płynów, złożony z membrany stykającej się swą zewnętrzną stroną z cieczą analizowaną, ze zbiornika zawierającego ciecz nośną i połączonego na wyjściu z kanałem przepływowym znajdującym się po wewnętrznej stronie membrany, z detektora, połączonego na wejściu z kanałem przepływowym za pośrednictwem kanału reakcyjnego oraz ze zbiornika zawierającego ciecz wzorcową.

Z amerykańskiego opisu patentowego nr US 5293770 znane jest urządzenie kalibrujące, umożliwiające wzorcowanie membran, które polega na zanurzeniu czujnika zaopatrzonego w membranę do znajdującej się w naczyniu cieczy wzorcowej.

Tego typu wzorcowanie jest łatwe do przeprowadzenia w laboratorium, gdzie pomiary przeprowadza się w kontrolowanym otoczeniu.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 2725757 znane jest urządzenie do ciągłej analizy zawartych w analizowanej cieczy cząsteczek o małej liczbie masowej. Urządzenie jest wyposażone w dwa zbiorniki zawierające odpowiednio ciecz wzorcową i nośną oraz w dializator zaopatrzony w dzielącą go wzdłuż osi półprzepuszczalną membranę. Obydwie komory dializatora są połączone kanałami przez które przepływa odpowiednio ciecz analizowana i ciecz nośna, zaś membrana umożliwia przenikanie badanych cząsteczek z cieczy analizowanej do cieczy nośnej. Kanał ze strumieniem cieczy nośnej jest zaopatrzony w odcinek analityczny, służący do rejestracji zawartych w cieczy nośnej badanych cząsteczek. Podczas wzorcowania urządzenia ciecz nośna przepływa po wewnętrznej stronie membrany, zaś ciecz wzorcowa - po jej zewnętrznej stronie. Odcinek analityczny jest zaopatrzony w zawór i pompy do przepompowywania zarówno cieczy nośnej, jak i analizowanej. Zawór, pompy, dializator, oraz przewody doprowadzające obydwie ciecze są osadzone na wspólnej podstawie, zaś przyłącze odcinka analitycznego jest sprzężone z przyporządkowanym mu przyłączem tej podstawy. Dializator, przewody doprowadzające i odprowadzające ciecze są przy tym ukształtowane jako przedmioty jednorazowego użytku, zaś membrana ma korzystnie postać spirali.

Chociaż opisane urządzenie umożliwia ciągłą analizę cieczy, to jednak nie jest możliwe jego wzorcowanie w środowisku pomiarowym. W tym rozwiązaniu urządzenie nie jest zanurzo4

176 821 ne w badanej cieczy, a ciecz analizowaną albo wzorcową wprowadza się do tego urządzenia za pomocą zewnętrznych przewodów i pomp, co komplikuje jego budowę.

Przedstawiony w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 4240912 zanurzeniowy dializator składa się z obudowy w kształcie podłużnej rury i ze znajdującej się na jej końcu rozłączalnej głowicy pomiarowej. Głowica pomiarowa składa się z kopułowej ścianki ze znajdującym się na jej zewnętrznej powierzchni spiralnym rowkiem, oraz z zakrywającej ją od góry membrany. Obydwa końce rowka są połączone przynajmniej z jednym kanałem wlotowym i jednym kanałem wylotowym, które z kolei są połączone ze znajdującymi się wewnątrz obudowy przewodami doprowadzającymi i odprowadzającymi ciecz nośną. Ciecz nośna o regulowanym strumieniu przepływu jest doprowadzana do głowicy od wewnętrznej strony membrany, zaś ciecz analizowana - od jej zewnętrznej strony. Odprowadzana z głowicy ciecz nośna wzbogacona o analizowane substancje jest poddawana odpowiednim reakcjom, umożliwiającym ich oznaczenie. Przed pomiarem dializator jest sterylizowany.

Opisany dializator służy do pobrania substancji rozpuszczonych w sterylnych ośrodkach płynnych, a układ do ich analizy stanowi oddzielne urządzenie. Tego typu dializator nie może mieć zastosowania w badaniu zanieczyszczeń wody, na przykład morskiej, czy też ścieków, gdyż nie ma możliwości jego wzorcowania podczas ciągłej eksploatacji. Ponadto, dłuższe przebywanie tego dializatora w szkodliwym środowisku wiązałoby się z szybkim jego zniszczeniem. Tego typu dializator może być stosowany wyłącznie w laboratoriach.

Cel ten zrealizowano w sposobie wzorcowania membranowego analizatora płynów według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że wzdłuż wewnętrznej strony membrany przepuszcza się kolejno strumień cieczy nośnej i strumień cieczy wzorcowej o różnych początkowych stężeniach badanych mikrocząsteczek, a następnie, po ich przepuszczeniu przez kanał przepływowy oraz przez kanał reakcyjny mierzy się za pomocą detektora stężenie badanych mikrocząsteczek na wyjściu kanału reakcyjnego, po czym na podstawie zmierzonych stężeń określa się parametr membrany w postaci iloczynu ko · A, gdzie:

ko jest współczynnikiem przenikania masy, a A - jej skuteczną powierzchnią, który to parametr jest podstawą określenia stężenia badanych mikrocząsteczek w analizowanej cieczy.

Wzdłuż membrany przepuszcza się obydwie ciecze korzystnie o jednakowych natężeniach przepływu.

Początkowe stężenie badanych mikrocząsteczek w jednej z cieczy ma korzystnie wartość zerową, przy czym tą cieczą jest woda obojętna chemicznie.

Strumień cieczy wzorcowej przepuszcza się wzdłuż membrany korzystnie bezpośrednio po przepuszczeniu strumienia cieczy nośnej.

Strumień cieczy nośnej przepuszcza się wzdłuż membrany korzystnie bezpośrednio po przepuszczeniu strumienia cieczy wzorcowej.

Przed przepuszczeniem wzdłuż membrany obydwu strumieni cieczy kalibruje się korzystnie detektor.

Wzorcowanie w zależności od warunków środowiskowych powtarza się korzystnie w ustalonych odstępach czasu.

W czasie wzorcowania mierzy się korzystnie temperaturę cieczy analizowanej, przyległej do membrany.

Odmiana sposobu wzorcowania membranowego analizatora płynów polega na tym, że wzdłuż membrany przepuszcza się jednocześnie dwa oddzielone i równoległe względem siebie strumienie cieczy nośnej i cieczy wzorcowej, a następnie - przepuszcza się obydwa te strumienie wzdłuż tej membrany naprzemiennie.

Układ membranowego analizatora płynów według wynalazku charakteryzuje się tym, że zarówno zbiornik zawierający ciecz nośną, jak i zbiornik pomocniczy zawierający ciecz wzorcową o innym stężeniu analizowanych mikrocząsteczek niż stężenie tych mikrocząsteczek w cieczy nośnej, są połączone z wlotem kanału przepływowego po tej samej wewnętrznej stronie

176 821 membrany, odpowiednio za pomocą pomp o regulowanym przepływie. Pompy te są połączone na wejściu z jednostką sterującą.

Zaletą sposobu wzorcowania membranowego analizatora płynów według wynalazku jest możliwość wzorcowania w różnych warunkach środowiskowych w miejscu pomiaru i w dowolnym czasie, bez konieczności usuwania analizatora. Wzorcowanie jest stosunkowo proste, nie wymaga dodatkowego nakładu kosztów, i zapewnia dużą dokładność kolejnych pomiarów.

Sposób według wynalazku jest bliżej objaśniony w oparciu o rysunek przedstawiający przykładowy układ membranowego analizatora płynów w ujęciu schematycznym.

Przedstawiony na rysunku membranowy analizator 1 płynów jest wyposażony w stanowiącą część ścianki obudowy 4 półprzepuszczalną membranę 2, stykającą się swą zewnętrzną stroną z analizowaną cieczą 3. Wzdłuż wewnętrznej strony membrany 2, skierowanej do wnętrza obudowy 4, znajduje się kanał przepływowy 5 cieczy wzorcowej o znanym przekroju poprzecznym, którego wlot 6 jest połączony za pomocą pompy 7 ze zbiornikiem 8 zawierającym ciecz nośną 9, oraz za pomocą pompy 10 - ze zbiornikiem pomocniczym 11 zawierającym ciecz wzorcową 12. Stężenie badanych mikrocząsteczek, które jest mierzone w strumieniu analizowanej cieczy 3, winno być różne w cieczy nośnej 9 i w cieczy wzorcowej 12, przy czym nie jest ważne jaka jest relacja tych stężeń w stosunku do stężenia tych mikrocząsteczek w analizowanej cieczy 3.

Wylot 13 kanału przepływowego 5 jest połączony z detektorem 15 za pośrednictwem kanału reakcyjnego 14, do którego są przyłączone z pomocą pomp 16,17,18,19,20 i 21 zbiorniki 22,23,24,25,26 i 27 zawierające różne ciecze, na przykład wodę, albo odczynniki chemiczne. Znajdujący się w sąsiedztwie wylotu 13 kanału przepływowego 5 zbiornik 22 zawiera korzystnie wodę.

Wszystkie pompy 7,10,16,17,18,19,20 i 21 i detektor 15 są połączone odpowiednio na wejściu i wyjściu z jednostką sterującą 34, kontrolującą mierzalną wydajność pompowania indywidualnie każdej z tych pomp. Kontrolowane strumienie cieczy wypływających ze wszystkich pomp określają objętościowe natężenie cieczy przepływającej przez kanał przepływowy 5 wzdłuż membrany 2. Zamiast cieczy mogą być oczywiście zastosowane różne gazy.

Pomiar stężenia badanych mikrocząsteczek w analizowanej cieczy 3 polega na przepuszczeniu cieczy nośnej 9 za pomocą pompy 7 kanałem przepływowym 5 wzdłuż wewnętrznej powierzchni membrany 2, oraz analizowanej cieczy 3 wzdłuż zewnętrznej powierzchni tej membrany. Badane mikrocząsteczki przenikają na drodze dyfuzji przez membranę 2 do cieczy nośnej 9, w której stężenie początkowe C tych mikrocząsteczek jest znane, i ma wartość zerową w przypadku stosowania wody chemicznie neutralnej.

Do znajdującej się w kanale reakcyjnym 5 cieczy nośnej 9 mającej już określone stężenie badanych mikrocząsteczek, dodaje się odczynniki chemiczne prowadzące do reakcji wytrącania, albo reakcji barwnej, co jest rejestrowane w detektorze 15, który w przypadku reakcji barwnej może być fotodetektorem. Jednostka sterująca 34 określa na podstawie wyjściowego sygnału detektora 5 wartość stężenia C* badanych mikrocząsteczek w cieczy nośnej 9 na podstawie następującej zależności (P. M. Bungay, H. K. Lonsdale, M. N. DePinho, Synthetic Membranes: Science, Engineering and Applications D. Reidel Publishing Company, Dordrecht/Boston/Lancaster/Tokyo, str. 629):

ln[1 - (C* - C)/ (C_d - C)]=-ko · A/Qa (1) gdzie:

Cd - jest nieznanym stężeniem badanych mikrocz.ąstecz.ek w analizowanej cieczy 3, ko - współczynnikiem przenikania masy dla membrany 2,

A - powierzchnią skuteczną membrany 2, a

Qa - natężeniem przepływu cieczy wzdłuż membrany 2 (to jest strumieniem wyrażonym w jednostkach objętości na jednostkę czasu).

W powyższym równaniu są trzy niewiadome, a mianowicie stężenie Cd, oraz dwie zmienne membrany 2, to jest współczynnik przenikania masy ko i powierzchnia skuteczna A, które mają postać iloczynu i mogą być traktowane jako jedna niewiadoma. Tak więc określenie stężenia badanych mikrocząsteczek w analizowanej cieczy 3 na podstawie powyższej zależności wymaga

176 821 określenia tych parametrów membrany 2. Ze względu na fakt, że współczynnik przenikania masy zmienia się nie tylko w przypadku wymiany membrany 2 na inną, ale również w czasie jej eksploatacji, w wyniku działania środowiska, na przykład w czasie rozwoju glonów, naprężeń mechanicznych pod działaniem fal, oraz starzenia się materiału, staje się konieczne przeprowadzanie w określonych odstępach czasu wzorcowania analizatora 1.

Sposób wzorcowania membranowego analizatora 1 płynów według wynalazku jest następujący. W pierwszej operacji oczyszcza się kanał reakcyjny 14 za pomocą cieczy 28, korzystnie wody znajdującej się w zbiorniku 22, i kalibruje jednocześnie detektor 15, którego sygnał wyjściowy jest w tym przypadku zerowy. Zamiast wody można zastosować inną ciecz zawartą w jednym ze zbiorników 23,24,25,26 lub 27, dającą na wyjściu detektora 15 sygnał wyjściowy o wartości różnej od zera. Po oczyszczeniu kanału reakcyjnego 14 i kalibracji detektora 15 przepuszcza się wzdłuż wewnętrznej strony membrany 2 ciecz nośną 9, za pomocą pompy 7, w której stężenie początkowe C badanych mikrocząsteczek jest znane. Przepływająca wzdłuż kanału 5 ciecz nośna 9 wzbogaca się w przenikające z analizowanej cieczy 3 badane mikrocząsteczki, biorące udział w reakcjach wytrącania albo barwnych z odczynnikami wprowadzanymi do kanału reakcyjnego 14 ze zbiorników 23, 24, 25, 26 i 27, których stężenie rejestruje się za pomocą detektora 15.

W drugiej operacji wzorcowania analizatora 1, przeprowadzanym bezpośrednio po pierwszej operacji, wzdłuż kanału 5 przepuszcza się zawartą w zbiorniku pomocniczym 11 ciecz wzorcową 12 o identycznym natężeniu przepływu jak strumień cieczy nośnej 5, lecz o innym stężeniu badanych mikrocząsteczek. W czasie przepływu cieczy wzorcowej 12 wzdłuż kanału 5 wzbogaca się ona w badane mikrocząsteczki, albo przekazuje je do analizowanej cieczy 3. W rzadkich przypadkach, w których stężenie badanych mikrocząsteczek w cieczy wzorcowej 12 i w cieczy analizowanej 3 jest identyczne, to nie wystąpi żadna zmiana stężenia tych mikrocząsteczek w cieczy wzorcowej 12. Stężenie badanych mikrocząsteczek w kanale reakcyjnym 14 określa się przy wykorzystaniu tych samych reakcji wytrącania albo barwnych jak w przypadku cieczy nośnej 9. Rejestrowane w detektorze 15 stężenie badanych mikrocząsteczek w cieczy wzorcowej 12 przekazuje się do jednostki sterującej 34.

Po wykonaniu obydwu operacji wzorcowania dla dwóch różnych stężeń badanych mikrocząsteczek uzyskuje się dwa równania o identycznych prawych stronach (przy założeniu, że współczynnik przenikania masy nie zmienił się w czasie wzorcowania), dające po przyrównaniu następującą zależność:

(C1* - C,)/(Cd - C|)=(C₂‘ - C2)/(Cd - C2) (2) gdzie:

wskaźniki i i 2 odnoszą się do badanych mikrocząsteczek zawartych odpowiednio w cieczy nośnej 9 i w cieczy wzorcowej 12.

Kolejność, w jakiej ciecz wzorcowa i nośna przepływają wzdłuż kanału 5 jest oczywiście dowolna. Oczywiście nie ma również znaczenia, czy obydwa stężenia badanych mikrocząsteczek w cieczy nośnej i wzorcowej 9 i 12 są większe, lub mniejsze od stężenia w analizowanej cieczy 3.

Po przekształceniu równania (2) uzyskuje się zależność na stężenie Cd badanych mikrocząsteczek w analizowanej cieczy 3:

Cd = (C2XC1* - C,xC2*)/[(C2 -C2*) + (C,* - C,)] (3)

Jeżeli jedną z cieczy (na przykład cieczą nośną 9) jest chemicznie obojętna woda o początkowym stężeniu C = 0, to równanie (3) upraszcza się do postaci:

Cd = (C2XC1**/(C2 - C2* + c1) (4)

Woda o dużej czystości jest łatwo dostępna i nie wymaga stosowania specjalnych zabeepieczeń i środków ochronnych.

176 821

Znając wartość stężenia mikrocząsteczek Cd w analizowanej cieczy 3 oblicza się następnie z równania (2) iloczyn koxA, który wykorzystuje się w następnych pomiarach.

Ponieważ wszystkie ciecze analizatora 1 przepuszcza się wzdłuż wewnętrznej powierzchni membrany 2 wewnątrz obudowy 4, wzorcowanie układu analizatora 1 można przeprowadzać w miejscu pomiaru (in situ), bez konieczności usuwania go z tego miejsca. Wzorcowanie przeprowadza się w określonych odstępach czasu, w zależności od warunków środowiskowych, dzięki czemu wyniki pomiarów w długim okresie czasu eksploatacji analizatora 1 są pozbawione błędów.

W układzie analizatora 1 stosuje się korzystnie czujnik temperatury 35, połączony na wyjściu zjednostką sterującą 34, i służący do pomiaru temperatury analizowanej cieczy 3, równej w przybliżeniu temperaturze membrany 2. Pomiar temperatury ma na celu uwzględnienie przez jednostkę sterującą 34 temperaturowej zależności współczynnika przenikania masy ko dla membrany 2.

W układzie membranowego analizatora 1 płynów według wynalazku wykrywa się zawarte w analizowanej cieczy 3 różnego rodzaju mikrocząsteczki, na przykład jony, lub cząsteczki o małej liczbie atomowej.

Spis oznaczeń anaiizator membrana <maiżzowane medium obudowa droga przepływu wlot dragi przepfy wu pompa ^likrnikc cecz nośna pompa zboomik pomocniczy ciecz wzorcowa wytot doog i przepyy wu kanat reakcyjny c^^^^ltorr

16-21 pompy

22-27 zboomiki

28-33 ciecze w zbiornikach 22-27 jednostka sterująca iemperaiuy/

176 821

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wzorcowania membranowego analizatora płynów, polegający na skierowaniu strumienia analizowanej cieczy wzdłuż zewnętrznej strony półprzepuszczalnej membrany, oraz strumienia cieczy nośnej wzdłuż wewnętrznej strony tej membrany, przez którą przenikają z cieczy analizowanej do cieczy nośnej badane mikrocząsteczki, następnie na poddaniu cieczy nośnej reakcjom chemicznym z wprowadzanymi do niej określonymi odczynnikami, oraz na dokonaniu pomiaru stężenia badanych mikrocząsteczek na podstawie produktów tych reakcji, które to stężenie jest podstawą do wzorcowania układu analitycznego, znamienny tym, że wzdłuż wewnętrznej strony membrany (2) przepuszcza się kolejno strumień cieczy nośnej (9) i strumień cieczy wzorcowej (12) o różnych początkowych stężeniach badanych mikrocząsteczek, a następnie, po ich przepuszczeniu przez kanał przepływowy (5) oraz przez kanał reakcyjny (14) mierzy się za pomocą detektora (15) stężenie badanych mikrocząsteczek na wyjściu kanału reakcyjnego (14), po czym na podstawie zmierzonych stężeń określa się parametr membrany (2) w postaci iloczynu ko- A, gdzie ko jest współczynnikiem przenikania masy, a A - jej skuteczną powierzchnią membrany, który to parametr jest podstawą określania stężenia badanych mikrocząsteczek w analizowanej cieczy (3).
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wzdłuż membrany (2) przepuszcza się obydwie ciecze (9 i 12) o jednakowych natężeniach przepływu.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że początkowe stężenie badanych mikrocząsteczek w jednej z cieczy (9 albo 12) ma wartość zerową.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jako ciecz (9 albo 12) o zerowym początkowym stężeniu badanych mikrocząsteczek stosuje się wodę obojętną chemicznie.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że strumień cieczy wzorcowej (12) przepuszcza się wzdłuż membrany (2) bezpośrednio po przepuszczeniu strumienia cieczy nośnej (9).
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że strumień cieczy nośnej (9) przepuszcza się wzdłuż membrany (2) bezpośrednio po przepuszczeniu strumienia cieczy wzorcowej (12).
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przed przepuszczeniem wzdłuż membrany (2) obydwu strumieni cieczy (9 i 12) kalibruje się detektor (15).
8. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wzorcowanie w zależności od warunków środowiskowych powtarza się w ustalonych odstępach czasu.
9. 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w czasie wzorcowania mierzy się temperaturę cieczy analizowanej (3) przyległej do membrany (2).
10. 10. Sposób wzorcowania membranowego analizatora płynów, polegający na skierowaniu strumienia analizowanej cieczy wzdłuż zewnętrznej strony półprzepuszczalnej membrany, oraz strumienia cieczy nośnej wzdłuż wewnętrznej strony tej membrany, przez którą przenikają z cieczy analizowanej do cieczy nośnej badane mikrocząsteczki, następnie na poddaniu cieczy nośnej reakcjom chemicznym z wprowadzanymi do niej określonymi odczynnikami, oraz na dokonaniu pomiaru stężenia badanych mikrocząsteczek na podstawie produktów tych reakcji, które to stężenie jest podstawą do wzorcowania układu analitycznego, znamienny tym, że przepuszcza się jednocześnie wzdłuż membrany (2) dwoma kanałami oddzielonymi od siebie i równoległymi względem siebie - strumienie cieczy nośnej (9) i cieczy wzorcowej (12), a następnie - przepuszcza się obydwa te strumienie wzdłuż tej membrany (2) naprzemiennie.
11. 11. Układ membranowego analizatora płynów, złożony z membrany stykającej się swą zewnętrzną stroną z cieczą analizowaną, ze zbiornika zawierającego ciecz nośną i połączonego na wyjściu z kanałem przepływowym znajdującym się po wewnętrznej stronie membrany, z detektora, połączonego na wejściu z kanałem przepływowym za pośrednictwem kanału reakcyjnego oraz ze zbiornika zawierającego ciecz wzorcową, znamienny tym, że zarówno zbiornik (8)

    176 821 zawierający ciecz nośną (9), jak i zbiornik pomocniczy (11) zawierający ciecz wzorcową (12) o innym stężeniu analizowanych mikrocząsteczek niż stężenie tych mikrocząsteczek w cieczy nośnej (9), są połączone z wlotem (6) kanału przepływowego (5) po tej samej wewnętrznej stronie membrany (2), odpowiednio za pomocą pomp (7 i 10) o regulowanym przepływie.
12. 12. Układ według e^^iłstrz. lt, znamiznny tym, ze pompy (7 i 10) o reguł owguym przepływie są połączone na wejściu z jednostką sterującą (34).