PL176547B1

PL176547B1 - Sposób wytwarzania amylozy z materiału grochowego

Info

Publication number: PL176547B1
Application number: PL94309945A
Authority: PL
Inventors: Markus Stauderer; Ludwig Kaltenhauser
Original assignee: K & S Bio Pack Entwicklung
Priority date: 1993-01-21
Filing date: 1994-01-14
Publication date: 1999-06-30
Also published as: GR3021226T3; DK0680490T3; CA2154254C; CZ286174B6; EP0680490A1; DE4301587A1; CA2154254A1; DE59400399D1; US5916645A; KR100319212B1; WO1994017107A1; ES2091690T3; HU9502189D0; ATE140010T1; JPH08509251A; CN1116851A; EP0680490B1; KR960700275A; HUT75947A; SK284843B6

Abstract

1. Sposób wytwarzania amylozy z materialu grochowego, przy czym material grochowy suszy sie i miele i ewentualnie wstepnie przesiewa, i przy czym powstala make dla rozdzielenia na rozpuszczalne skladniki bialkowe i nierozpuszczalne skladniki polisacharydowe zadaje sie za pomoca 10-100 mM NaOH w postaci cieklego srodka roztwarzajacego i make te roztwarza sie w warunkach mieszania, znamienny tym, ze a) przeprowadza sie rozdzielanie na ciekla faze bialkowa i na zawierajaca polisacharyd faze substan- cji stalej, b) sporzadza sie w wodzie zawiesine fazy substancji stalej, c) wodna zawiesine polisacharydowa dla oddzielenia od surowych wlókien i/lub resztek bialka poddaje sie co najmniej dwóm etapom prze- siewania za pomoca przynajmniej jednego nizej omówionego ukladu sit, d) produkt podsitowy ponownie rozdziela sie na zawierajaca polisacharyd faze substancji stalej i na ciekla faze, i e) wówczas w daleko idacym stopniu bezbialkowa faze substancji stalej, zasadniczo zawierajaca amyloze, ewentualnie po etapie przemywania, poddaje sie etapowi suszenia, przy czym do procesu wprowadza sie groch, którego zawartosc amylozy miesci sie w zakresie okolo 70-93% wagowych w odniesieniu do skrobi, pierwszy etap przesiewa- nia przeprowadza sie za pomoca sita lukowego, drugi etap przesiewania przeprowadza sie za pomoca ekstraktora strumieniowego i stosuje sie ekstraktor strumieniowy z sitem i/lub koszem sitowym o wymiarze otworu okolo 50-90 µm , korzystnie okolo 75 µ m, i o kacie nachylenia kosza sitowego okolo 15-45°, korzystnie okolo 20°. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania amylozy z materiału grochowego, przy czym materiał grochowy suszy się i miele i ewentualnie wstępnie przesiewa, i przy czym powstałą mąkę dla rozdzielenia na rozpuszczalne składniki białkowe i nierozpuszczalne składniki polisacharydowe zadaje się za pomocą 10-100 mM NaOH w postaci ciekłego środka roztwarzającego i mąkę tę roztwarza się w warunkach mieszania.

Znane jest wydzielanie amylozy z roślin i części roślin zawierających amylozę, np. z ziemniaków.

176 547

Jednak takie amylozy nie nadają się do zastępowania tworzyw sztucznych w przemyśle przetwórstwa tworzyw sztucznych.

Szczególnie interesujący jest aspekt odnawialności surowców i możliwości ich pełnej biodegradacji.

Główną trudnością związaną z przemysłowym wykorzystywaniem odnawialnych surowców jest fakt, że biopolimery zawarte w tych roślinnych surowcach po pierwsze występowały w zbyt małych ilościach, a po drugie, że nie mogą być one po prostu przetwarzane tak, jak polimery chemiczne stosowane w przemyśle przetwórstwa tworzyw sztucznych.

Dalsza trudność polega na tym, że znane dotychczas biopolimery, takie jak białka lub polipeptydy, polinukleotydy i polisacharydy, które występują w rozmaitych surowcach roślinnych i zwierzęcych, wykazują jedynie bardzo ograniczoną odporność na działanie wilgoci.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu wytwarzania biopolimeru, z którego to sposobu produkt mógłby być przetwarzany na przedmioty o praktycznym zastosowaniu.

Osiąga się to za pomocą omówionego we wstępie sposobu wytwarzania amylozy, polegającego według wynalazku na tym, że a) przeprowadza się rozdzielanie na ciekłą fazę białkową i na zawierającą polisacharyd fazę substancji stałej, b) sporządza się w wodzie zawiesinę fazy substancji stałej, c) wodną zawiesinę polisacharydową dla oddzielenia od surowych włókien i/lub resztek białka poddaje się co najmniej dwóm etapom przesiewania za pomocą przynajmniej jednego niżej omówionego układu sit, d) produkt podsitowy ponownie rozdziela się na zawierającą polisacharyd fazę substancji stałej i na ciekłą fazę, i

e) wówczas w daleko idącym stopniu bezbiałkową fazę substancji stałej, zasadniczo zawierającą amylozę, ewentualnie po etapie przemywania, poddaje się etapowi suszenia, przy czym do procesu wprowadza się groch, którego zawartość amylozy mieści się w zakresie około 70-93% wagowych w odniesieniu do skrobi, pierwszy etap przesiewania przeprowadza się za pomocą sita łukowego, drugi etap przesiewania przeprowadza się za pomocą ekstraktora strumieniowego i stosuje się ekstraktom strumieniowy z sitem i/lub koszem sitowym o wymiarze otworu około 50-90 ^wm, korzystnie około 75 μ m i o kącie nachylenia kosza sitowego około 15-45°, korzystnie około 20°.

Sposobem według wynalazku stało się po raz pierwszy możliwe wytwarzanie z materiału roślinnego produktu polisacharydowego, niemal bezbiałkowego.

Szczególny produkt polisacharydowy, a mianowicie amylozę, otrzymuje się, gdy jako materiał roślinny stosuje się groch.

Korzystnie do procesu wprowadza się groch, którego zawartość amylozy mieści się korzystnie w zakresie około 70-90% wagowych w odniesieniu do skrobi, a szczególnie korzystnie w zakresie około 70-85% wagowych w odniesieniu do skrobi.

W sposobie według wynalazku jako środek roztwarzający korzystnie stosuje się wodny roztwór wodorotlenku sodu, zwłaszcza o stężeniu około 20-80 mM, korzystnie około 30 mM.

Etap a) i/lub etap d) sposobu korzystnie przeprowadza się na drodze wirowania w ciągłym przepływie, korzystnie za pomocą wirówki sedymentacyjnej.

Osadzoną fazę substancji stałej w sposobie według wynalazku korzystnie wyładowuje się drogą przenoszenia ślimakowego, np. za pomocą przenośnika ślimakowego.

Korzystnie w sposobie według wynalazku stosuje się sito łukowe o wymiarze otworu około 90-140 wm, korzystnie około 125 μ m.

W sposobie według wynalazku sito łukowe i ekstraktor strumieniowy umieszcza się korzystnie jedno za drugim w kierunku przebiegu procesu.

Otrzymany produkt amylozowy suszy się w etapie e) korzystnie drogą suszenia rozpyłowego, np. w suszarce rozpyłowej.

Produkt polisacharydowy wytworzony sposobem według wynalazku występuje z reguły w postaci proszku, który jednak można zwykłymi sposobami, np. drogą wytłaczania, przetwarzać do postaci granulatu.

Ponadto, produkt polisacharydowy wytworzony sposobem według wynalazku wykazuje właściwości termoplastyczne. Dotyczy to w szczególności amylozy otrzymanej z odmian grochu relatywnie obfitujących w amylozę.

176 547

Stosuje się przy tym zwykle tzw. grochy pastewne, które zawierają szczególnie dużo amylozy.

Produkty polisacharydowe otrzymane z takich odmian grochu mają tę zaletę, że posiadają właściwości termoplastyczne i dzięki temu mogą być przerabiane na kształtki metodami stosowanymi zwykle w technice przetwórstwa tworzyw sztucznych. Oznacza to, że nie jest konieczne dodatkowe kosztowne wyposażenie istniejących instalacji przetwórstwa tworzyw sztucznych, dzięki czemu produkty tego rodzaju mogą być tanio wytwarzane z ekonomicznego punktu widzenia.

Ponadto, szczególną zaletą takich produktów polisacharydowych jest to, że ich cena za kilogram jest zbliżona do ceny popularnych termoplastycznych tworzyw sztucznych, przy czym nie ma żadnej zależności od surowca takiego, jak ropa naftowa, lecz, przeciwnie, może zostać pokryte rosnące zapotrzebowanie na odnawialne surowce, przy czym właśnie w ramach Wspólnoty Europejskiej rolnicy mogą tutaj otrzymać zasadniczo nowe zadanie. Tak np. na powierzchni uprawy około 400 ha można wyhodować tyle grochu, że zbiory dadzą ogólną ilość około 1,2 tony amylozy.

Jednakże cenę można jeszcze znacznie obniżyć przez zastosowanie kompozycji polisacharydowej, w której polisacharydowy produkt amylozowy występuje tylko jako składnik podstawowy i kompozycja zawiera co najmniej jeszcze jedną dodatkową substancję pochodzenia roślinnego.

Dzięki zastosowaniu takiej kompozycji polisacharydowej można dodatkowo obniżyć koszty, przy czym nie są potrzebne żadne dodatkowe nakłady inwestycyjne, albo nakłady te są bardzo nieznaczne, a kompozycję polisacharydową tego rodzaju można przetwarzać zwykłymi sposobami przetwórstwa tworzyw sztucznych, zwłaszcza metodą formowania wtryskowego.

Korzystna kompozycja polisacharydowa, wypróbowana już w praktyce i tania, ma następujący skład ilościowy:

amyloza: około 50-90% wagowych, a zwłaszcza około 60-80% wagowych, korzystnie około 75% wagowych;

pełna mąka pszenna: około 5-50% wagowych, a zwłaszcza około 10-20% wagowych, korzystnie około 12,5% wagowych;

a także pełna mąka z nasion słodkiego łubinu: około 5-50% wagowych, a zwłaszcza około 10-20% wagowych, korzystnie około 12,5% wagowych. Ta kompozycja polisacharydowa wykazuje właściwości termoplastyczne, dzięki czemu może być przetwarzana na przedmioty, które są biodegradowalne.

Przy tym ma olbrzymie znaczenie gospodarcze fakt, że omówione wyżej przedmioty składają się wyłącznie z · -produktów naturalnych i z tego powodu są prawie całkowicie biodegradowalne, dzięki czemu się stwarzają problemów związanych z usuwaniem, jak to ma miejsce w przypadku typowych przedmiotów z tworzyw sztucznych.

Przedmioty wyżej omówione, a zwłaszcza amylozowy produkt polisacharydowy, mogą być usuwane nie tylko biologicznie, lecz także przez kompostowanie, spasanie zwierzętami użytkowymi, zakopywanie w ziemi, przy czym dają jeszcze dodatkowe korzyści w postaci nawozu lub paszy, ponieważ występujące wszędzie w przyrodzie bakterie, grzyby i inne organizmy używają polisacharyd do własnego odżywiania i tym samym zmieniają go ponownie w substancje mineralne użyteczne dla roślin, podczas gdy zwierzęta posiadają aparat enzymatyczny do odzyskiwania energii z produktów polisacharydowych.

Ponieważ w przypadku produktów polisacharydowych, wytworzonych sposobem według wynalazku 'mamy chemicznie do czynienia z wielocukrem, to także pod względem toksykologicznym nie budzą one żadnych wątpliwości, gdy chodzi o stosowanie ich jako produktów spożywczych i/lub usuwaniem ich odpadów.

Zaletą przedmiotów, takich jak wybrane ze zbioru obejmującego: folię dla przemysłu przetwórstwa tworzyw sztucznych; przedmioty użytkowe, głównie przedmioty jednorazowego użytku, zwłaszcza nakrycia stołowe, sztućce, naczynia do picia; 'opakowania, zwłaszcza torebki, torby, folie, opakowania typu blister, węże lub puszki, jest to, że folie dla przemysłu przetwórstwa tworzyw sztucznych mogą być stosowane np. dla formowania wgłębnego,

176 547 tłoczenia deseniowego i im podobnych, i że przy tym nie ma trudności z usuwaniem odpadów, a w przypadku folii z produktu wytworzonego sposobem według wynalazku są również do dyspozycji wszystkie znane zalety techniki przetwórstwa tworzyw sztucznych.

Ponadto, niniejszy wynalazek odgrywa ważną rolę także w odniesieniu do wszelkiego rodzaju biodegradowalnych materiałów opakowaniowych, które mogą być wytwarzane z produktów polisacharydowych wytworzonych sposobem według wynalazku.

Duże znaczenie niniejszego wynalazku jest szczególnie widoczne w przypadku przedmiotów jednorazowego użytku, takich jak wszelkiego rodzaju naczynia do picia, ponieważ przy praktycznym zastosowaniu przedmiotów otrzymanych z produktu wytworzonego sposobem według wynalazku można będzie zaoszczędzić tysiące ton tworzyw sztucznych, które nie ulegają biodegradacji.

Innymi zastosowaniami produktu wytworzonego sposobem według wynalazku są takie przedmioty, jak folia dla przemysłu przetwórstwa tworzyw sztucznych, albo naczynie do picia, które z wodą w temperaturze pokojowej ma trwałość co najmniej około 5 godzin, a wypełnione kwaśnym napojem orzeźwiającym ma trwałość co najmniej około 3 godzin, przy czym w razie potrzeby przedmioty te mogą być przezroczyste lub co najmniej przeświecające.

Przy czym szczególnie korzystne jest otrzymywanie przeświecających produktów, które praktycznie mogą zastąpić stosowane obecnie przeświecające materiały opakowaniowe.

Podane niżej przykłady objaśniają bliżej wynalazek.

Przykład I. W niniejszym przykładzie omawia się wytwarzanie produktu zasadniczo zawierającego polisacharyd, tzn. amylozę, z grochu pastewnego. Groch pastewny, w porównaniu z grochem cukrowym ma kilka wad surowcowych, które w znacznej mierze utrudniają wyodrębnienie amylozy. Niedogodności te tkwią w problematycznym kompleksie amylozabiałko.

Wskutek poważnej zawartości surowego włókna utrudnia się również otrzymywanie produktu polisacharydowego, ponieważ silnie spęcznione włókna wiążą niemałą część amylozy podczas oddzielania amylozy od surowego włókna. Wprawdzie nie prowadzi to żadnego obniżenia jakości amylozy, lecz jednak powoduje znaczne straty wydajności. Straty amylozy można wyraźnie zmniejszyć drogą kilkakrotnego dodatkowego płukania frakcji włókien. Wskutek tego jednak poważnie zwiększa się zużycie świeżej wody. Bardziej skuteczne jest oddzielanie włókien już przed rozpoczęciem właściwego technicznego sposobu przetwarzania na mokro. Po zmieleniu na sucho grochu pastewnego na młynie walcowym można zmniejszyć zawartość surowych włókien o około 75%.

W ten sposób otrzymuje się około 12% suchej substancji w postaci frakcji otrębów (otręby śrutowe i grysikowe) oraz około 88% mączki grochu pastewnego. Ponieważ zawartość surowych włókien we frakcji otrębów wynosi około 52%, to zawartość surowego włókna obniża się z 8,0% w grochu pastewnym do 2,0% w mące grochu pastewnego. Straty amylozy we frakcji otrębów wynoszą 1,8% i można je pominąć.

Dalszą wadą grochu pastewnego jest pomarszczona postać nasion. Z tego powodu, w przeciwieństwie do grochu cukrowego, nie można ich wyłuskać przed zmieleniem na sucho, co powoduje dalsze zmniejszenie zawartości surowego włókna w mące grochu pastewnego. Wskutek dużej zawartości małych ziaren w amylozie z grochu pastewnego, jest znacząco utrudnione oddzielanie amylozy od białka, ponieważ do całkowitej sedymentacji ziaren amylozy w polu ciężkości separatora, zwłaszcza dekantera, potrzebny jest stosunkowo długi okres przebywania. Wskutek tego po pierwsze zmniejsza się zdolność przerobowa, a po drugie sprzyja się sedymentacji większych cząstek białka. Z uwagi na ten fakt amyloza, którą otrzymuje się w dolnej części dekantera, jest silniej zanieczyszczona białkiem niż w przypadku oddzielania amylozy od białka w grochu cukrowym.

Duża zawartość małych ziaren ułatwia na ogół oddzielenie surowych włókien na sicie łukowym lub ekstraktorze strumieniowym, ponieważ można stosować sita o relatywnie małych otworach . Po rozlggłych próbach wstpnnych, bbejmujących stosowanie sit łukowych o wymiarach otworu 90-140 μm oraz stosowanie kosza sitowego ekstraktora

176 547 strumieniowego o wymiarach otworu około 50-90 pm i o kącie nachylenia 15-40°, -ustalono wartość 125 μm jako korzystną dla wielkości otworu sita łukowego, wartość około 75 «m jako korzystną dla wielkości otworu kosza sitowego ekstraktora strumieniowego oraz wartość 20° jako korzystny kąt nachylenia kosza sitowego. Straty amylozy we frakcji włókien przy tych wartościach są jeszcze stosunkowo nieznaczne, chociaż osiąga się już dobre oddzielenie włókien.

Szczególnie problematycznym w przypadku grochu pastewnego jest kompleks amylozy z białkiem. To silne wiązanie cząstek białka z ziarnami amylozy może być rozerwane jedynie za pomocą drastycznych środków. W rachubę wchodzi spęcznianie w rozcieńczonym ługu sodowym w temperaturze pokojowej lub zastosowanie fizycznych metod rozdrabniania, jak np. homogenizowanie wysokociśnieniowe.

Jako środowisko dyspersyjne dla mąki grochu pastewnego stosuje się rozcieńczony ług sodowy (0,03 N) i wodę wodociągową. Rozcieńczony ług sodowy może wprawdzie poprawić rozpuszczalność białka, jednak ulega ono przy tym częściowej denaturacji odpowiednio do wybranych warunków pracy, co jednakże nie stanowi wady, o ile białko nie ma być dalej wykorzystywane.

Ze wzrostem wartości pH wzrasta także rozpuszczalność białka, przy czym przy pH = 9,0, w zależności od rodzaju leguminozy, można ekstrahować 75-90% białka. Rozpuszczalność lub dyspergowalność białka można znacznie zwiększyć także dzięki dodatkowi soli zasadowych, takich jak np. węglan sodu, wodorofosforan sodu lub cytrynian sodu. Wpływ siły jonowej (stężenia soli) wodnego rozpuszczalnika, który poniżej wartości pH = 7,0 jest stosunkowo duży, staje się wyraźnie mniejszy przy wyższych wartościach pH.

Sole obojętne, takie jak siarczan sodu, chlorek wapnia lub chlorek magnezu, najpierw zmniejszają rozpuszczalność białka przy małych stężeniach soli, aby następnie przy większych stężeniach zwiększyć ją do wartości rozpuszczalności w czystej wodzie.

Sposobem według wynalazku roztwarza się 10 kg mąki grochu pastewnego w 50 kg 0,03 N ługu sodowego w ciągu 1 godziny wobec intensywnego mieszania i następnie za pomocą dostępnego w handlu separatora odśrodkowego, tzw. dekantera, rozdziela metodą ciągłego przepływu.

Następnie dolną frakcję z dekantera (frakcję amylozy) miesza się ponownie w około 50 kg 0,03 N ługu sodowego w ciągu 1 godziny i ponownie oddziela się. Fazę ciała stałego z dekantera przeprowadza się następnie w stan zawiesiny w 40 kg wody wodociągowej w celu oddzielenia włókien.

Górne frakcje z 1. i 2. rozdzielania, które zawierają około 90% białka, łączy się i w razie potrzeby przetwarza dalej. W celu oddzielenia z frakcji amylozy dużych włókien stosuje się początkowo 125 μ m sito łukowe. Oddzielenie drobnych włókien następuje po tym za pomocą ekstraktora strumieniowego, który umieszczono za sitem łukowym w kierunku przebiegu procesu (wymiar oczek kosza sitowego = 75 «m). W obu końcowych stopniach dekantowania usuwa się z amylozy resztki białka i małe ilości substancji mineralnych. Dolną frakcję z ostatniego rozdzielania nastawia się wodą na zawartość około 30% suchej substancji i suszy rozpyłowo w łagodnych warunkach tak, żeby w wyniku otrzymać sproszkowany produkt.

Zasadniczo można oddzielać amylozę także za pomocą wody jako rozpuszczalnika.

Inna możliwość ekstrakcji amylozy polega na tym, że oddzielanie włókien odbywa się dwustopniowo, przy czym zarówno dla dużych włókien, jak i dla małych włókien stosuje się sita łukowe. Oddzielone frakcje włókien z sita 125 μ m i 50 μ m następnie przemywa się dodatkowo trzykrotnie porcjami po 15 kg wody wodociągowej. Dzięki temu znacznie zmniejsza się straty amylozy, nie wywierając znaczącego wpływu na oddzielenie włókien.

Ponadto zawiesinę około 10 kg mąki grochowej w około 50 kg wody cyrkuluje się z natężeniem objętościowym V = 870 1/h i pod ciśnieniem 18 MPa w homogenizatorze w ciągu około 15 minut. Dalsze przetwarzanie amylozy odpowiada przykładowi I.

Oddzielenie białka można nieco polepszyć dzięki stosowaniu homogenizatora. I tak zawartość białka w roztworze białka rośnie z 87,4% do 93,8%, w odniesieniu do całego białka w mące.

176 547

Analiza amylozowego produktu polisacharydowego wytworzonego według niniejszego wynalazku wykazuje, że według przykładu I alkalicznie ekstrahowana amyloza zawiera tylko około 0,4% wagowych surowego białka, w odniesieniu do suchego proszku.

Zawartość surowego popiołu, surowego włókna i surowego tłuszczu są wyraźnie mniejsze od 1% wagowego, a wydajność amylozy wynosi >90%.

Przykład II. Wytwarzanie przedmiotów z wytworzonej sposobem według wynalazku amylozy lub z kompozycji polisacharydowych.

Amylozę otrzymaną w przykładzie I uplastycznia się w temperaturze około 80-100°C i tym samym wykazuje ona właściwości termoplastyczne. Otrzymaną w wyniku wytwarzania według przykładu I, zwykle sproszkowaną amylozę jako produkt polisacharydowy najpierw drogą wstępnego wytłaczania przetwarza się w granulat, który w tradycyjnych wtryskarkach przemysłu przetwórstwa tworzyw sztucznych przetwarza się na przedmioty o kształcie kubka.

Amyloza wykazuje przy tym właściwości hydrofobowe i nadaje temu kubkowatemu przedmiotowi wysoką elastyczność i wytrzymałość na zniszczenie.

Wytrzymałość tę można ewentualnie zwiększyć dodatkiem mączek z włókien roślinnych.

Chociaż tego rodzaju kubek z przynajmniej w daleko idącym stopniu czystej amylozy wykazuje doskonałe właściwości użytkowe (porównaj tabela 1), to koszty takiego kubkowatego przedmiotu można jeszcze obniżyć dzięki temu, że zamiast amylozy jako produktu polisacharydowego stosuje się kompozycję polisacharydową, zawierającą około 75% wagowych amylozy, 12,5% wagowych pełnej mąki pszennej i 12,5% wagowych pełnej mąki z nasion słodkiego łubinu.

Również ta kompozycja polisacharydowa wykazuje właściwości termoplastyczne i może być bez dalszych nakładów przetwarzana tradycyjną techniką formowania wtryskowego na przedmioty różnego rodzaju, przykładowo na kubki.

Taki kubek, podobnie jak kubkowaty przedmiot z amylozowego produktu polisacharydowego, wykazuje te same korzystne właściwości, jak odporność na wodę, elastyczność i biodegradowalność.

W celu praktycznego wypróbowania wytworzonych za pomocą techniki formowania wtryskowego, biodegradowalnych kubków do picia jako przedmiotów przedstawiono w niżej podanej tabeli test wystawienia kubka na działanie cieczy:

Tabela 1

Wystawienie kubków do picia z amylozy lub z kompozyq'i polisacharydowych na działanie cieczy

Skład kubka	Trwałość [godzin]
H2O około 20°C	H 2O około 50°C	kwaśny napój około 20°C
amyloza	7-9
75% amylozy, 12,5% pełnej mąki pszennej 12,5% nasion słodkiego łubinu	6-8	6-8	3-5

Dzięki wynalazkowi umożliwiono zatem po raz pierwszy wytwarzanie użytecznych przedmiotów z amylozowego produktu polisacharydowego lub z kompozycji polisacharydowej i tym samym spełnia zapotrzebowanie od dawna istniejące w technice.

176 547

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania amylozy z materiału grochowego, przy czym materiał grochowy suszy się i miele i ewentualnie wstępnie przesiewa, i przy czym powstałą mąkę dla rozdzielenia na rozpuszczalne składniki białkowe i nierozpuszczalne składniki polisacharydowe zadaje się za pomocą 10-100 mM NaOH w postaci ciekłego środka roztwarzającego i mąkę tę roztwarza się w warunkach mieszania, znamienny tym, że a) przeprowadza się rozdzielanie na ciekłą fazę białkową i na zawierającą polisacharyd fazę substancji stałej, b) sporządza się w wodzie zawiesinę fazy substancji stałej, c) wodną zawiesinę polisacharydową dla oddzielenia od surowych włókien i/lub resztek białka poddaje się co najmniej dwóm etapom przesiewania za pomocą przynajmniej jednego niżej omówionego układu sit,

d) produkt podsitowy ponownie rozdziela się na zawierającą polisacharyd fazę suh^^tnrcjji stałej i na ciekłą fazę, i e) wówczas w daleko idącym stopniu bezbiałkową fazę substancji stałej, zasadniczo zawierającą amylozę, ewentualnie po etapie przemywania, poddaje się etapowi suszenia, przy czym do procesu wprowadza się groch, którego zawartość amylozy mieści się w zakresie około 70-93% wagowych w odniesieniu do skrobi, pierwszy etap przesiewania przeprowadza się za pomocą sita łukowego, drugi etap przesiewania przeprowadza się za pomocą ekstraktora strumieniowego i stosuje się ekstraktor strumieniowy z sitem i/lub koszem sitowym o wymiarze otworu około 50-90 μm, korzystnie około 75 «m, i o kącie nachylenia kosza 'sitowego około 15-45°, korzystnie około 20°.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wprowadza się groch, którego zawartość amylozy mieści się korzystnie w zakresie około 70-90% wagowych w odniesieniu do skrobi, a szczególnie korzystnie w zakresie około 70-85% wagowych w odniesieniu do skrobi.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako środek roztwarzający stosuje się wodny roztwór wodorotlenku sodu, zwłaszcza o stężeniu około 20-80 mM, korzystnie około 30 mM.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienny tym, że etap a) i/lub etap d) przeprowadza się na drodze wirowania w ciągłym przepływie, korzystnie za pomocą wirówki sedymentacyjnej.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że osadzoną fazę substancji stałej wyładowuje się drogą przenoszenia ślimakowego.
6. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienny tym, że stosuje się sito łukowe o wymiarze otworu około 90-140 μ m, korzystnie około 125 μ m.
7. Sposób ' według zastrz. 6, znamienny tym, że sito łukowe i ekstraktor strumieniowy umieszcza się jedno za drugim w kierunku procesu.
8. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7, znamienny tym, że w etapie e) otrzymany produkt amylozowy suszy się drogą suszenia rozpyłowego.

* * *