PL175282B1 - Układ przewodowy izolowany cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania i sposób wytwarzania układu izolowanego cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania - Google Patents

Abstract

1. Uklad przewodowy izolowany cieplnie, zwlaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania, zawierajacy co najmniej dwa odcinki izolowanych cieplnie przewodów zawierajacych rure przewodowa, polaczone ze soba za pomoca zespolu laczacego, przy czym rura przewodowa zawiera aluminiowa rure wewnetrzna i zewnetrzna powloke z tworzywa sztucznego koncentryczna wzgledem rury wewnetrznej, zna- mienny tym, ze aluminiowa rura wewnetrzna (6) jest sztywna i jest pokryta wewnetrzna powloka (8) z tworzywa sztucznego, a konce sasiadujacych rur przewodowych (4) sa usytuowane naprzeciw siebie, zas pomiedzy nimi znajduje sie izolacyjny elektrycznie pierscien (36), natomiast zespól laczacy zawiera wyprofilowana wkladke (47) i zewnetrzna obejme (38), pomiedzy którymi jest zacisnieta odksztalcona faliscie koncowa czesc rury przewodowej (4). 8 . Sposób wytwarzania ukladu przewodowego izolowanego cieplnie, zwlaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania, w którym na rury przewodowe naklada sie obejmy, po czym osadza sie konce sasiadujacych rur wewnetrznych z aluminium lub podobnego materialu na koncach cylindrycznej wkladki, a nastepnie otacza sie je zewnetrzna obejma, znamienny tym, ze zakonczenie (46) rury przewodowej (4) rozszerza sie przed lub w trakcie wsuwania do aluminiowej rury wewnetrznej (6) cylindrycznej czesci (24) wkladki (47), której zewnetrzna srednica jest wieksza niz wewnetrzna srednica wewnetrznej rury (6) i która ma przynajmniej jeden rowek obwodowy (56), a podobny rowek obwodowy (58) jest równiez na odcinku mocujacym wkladki (47), po czym przesuwa sie nad rozszerzony koniec wewnetrznej rury (6) obejme (38) do przykrycia PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest układ przewodowy izolowany cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania i sposób wytwarzania układu izolowanego cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania.

Znany jest z europejskiego opisu patentowego nr 310,190, układ przewodowy dla systemów grzewczych zawierający rury z wyżarzonej miedzi, które posiadają szczególne właściwości relaksacyjne, neutralizujące osiowe naprężenia, powstające w nich w wyniku ogrzewania i chłodzenia.

Rury miedziane mogą być łączone przy pomocy twardego lutowania, co zapewnia sztywność zarówno podczas kurczenia się, jak i wydłużania. Natomiast, łączenie ruru aluminiowych z pokryciem z tworzywa sztucznego jest trudniejsze do wykonania między innymi dlatego, że istotne jest, aby aluminiowa rura nie została odsłonięta ani po stronie wewnętrznej, ani zewnętrznej. Jednocześnie, dla przeciwdziałania korozji, powinna ona być izolowana elektrycznie od zastosowanych zespołów łączących, które muszą być wykonywane z metalu, gdyż muszą wytrzymywać bardzo duże naprężenia rozciągające, występujące podczas chłodzenia rur po długotrwałym ich ogrzewaniu.

Znane jest stosowanie rur z tworzywa sztucznego jako rur przewodowych w systemach centralnego ogrzewania, a także produkowanie i transport ich w długich odcinkach w postaci zwiniętej. Przewody te są stosunkowo tanie, ale szczególnie w tańszych typach posiadają istotne wady. Tlen z otoczenia dyfunduje do wewnątrz poprzez zewnętrzną rurę płaszczową z tworzywa sztucznego i poprzez izolację do rury przewodowej, która w ten sposób jest poddawana przyspieszonemu starzeniu, a następnie, z rury przewodowej tlen przedostaje się do wody, co przyspiesza korozję metalowych części systemu centralnego ogrzewania. Ponadto, para wodna przenika przez ścianę rury przewodowej do zewnętrznej izolacji, gdzie ulega kondensacji w postaci wody i obniża efektywność izolacji. Wykryto już te wady i zaproponowano pokrywanie rury przewodowej barierą dyfuzyjną, ale mimo to nie uzyskano pełnego sukcesu.

Układ przewodowy izolowany cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania, według wynalazku, zawiera co najmniej dwa odcinki izolowanych cieplnie przewodów zawierających rurę przewodową, połączone ze sobą za pomocą zespołu łączącego. Rura przewodowa zawiera aluminiową rurę wewnętrzną i zewnętrzną powłokę z tworzywa sztucznego koncentryczną względem rury wewnętrznej.

Układ przewodowy według wynalazku charakteryzuje się tym, że aluminiowa rura wewnętrzna jest sztywna i jest pokryta wewnętrzną powłoką z tworzywa sztucznego, a końce sąsiadujących rur przewodowych są usytuowane naprzeciw siebie, zaś pomiędzy nimi znajduje się izolacyjny elektrycznie pierścień. Zespół łączący zawiera wyprofilowaną wkładkę i zewnętrzną obejmę, pomiędzy którymi jest zaciśnięta odkształcona faliście końcowa część rury przewodowej.

Izolujący elektrycznie pierścień korzystnie jest dociśnięty do końca rury wewnętrznej osadzonej na wyprofilowanej wkładce. Zespół łączący zawiera również elastyczne pierścienie uszczelniające, dociśnięte do wewnętrznej warstwy tworzywa sztucznego, pokrywającej aluminiową rurę wewnętrzną.

175 282

W korzystnym wariancie zespół łączący zawiera zewnętrzną obejmę, a wkładka ma cylindryczną część z co najmniej jednym, obwodowym, szerokim rowkiem i wystający na zewnątrz kołnierz dociskowy, zlokalizowany między cylindryczną częścią a jej odcinkiem mocującym, dostosowanym do efektywnego połączenia z innym elementem łączącym. Odcinek mocujący poza kołnierzem dociskowym ma zwiększoną średnicę i obwodowy, szeroki rowek, natomiast zewnętrzna tuleja ma stosunkowo cienką ściankę, a jej średnica wewnętrzna odpowiada zewnętrznej średnicy cylindrycznej części wkładki.

Korzystnie cylindryczna część wkładki jest wsunięta w rurę wewnętrzną i posiada zakończenie o zmniejszonej średnicy względem pozostałej jej części, a zewnętrzna obejma ma z jednej strony zmniejszoną średnicę wewnętrzną, przy czym na kołnierzu dociskowym jest zamontowany izolacyjny elektrycznie pierścień. Cylindryczna część wkładki jest wyposażona w co najmniej jeden pierścień uszczelniający.

Sposób wytwarzania układu przewodowego izolowanego cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania, według wynalazku, w którym na rury przewodowe nakłada się obejmy, po czym osadza się końce sąsiadujących rur wewnętrznych z aluminium lub podobnego materiału na końcach cylindrycznej wkładki, a następnie otacza się je zewnętrzną obejmą, charakteryzuje się tym, że zakończenie rury przewodowej rozszerza się przed lub w trakcie wsuwania do aluminiowej rury wewnętrznej cylindrycznej części wkładki, której zewnętrzna średnicajest większa niż wewnętrzna średnica wewnętrznej rury i która ma przynajmniej jeden rowek obwodowy, a podobny rowek obwodowy jest również na odcinku mocującym wkładki, po czym przesuwa się nad rozszerzony koniec wewnętrznej rury obejmę do przykrycia rozszerzonego zakończenia rury przewodowej i odcinka mocującego wkładki. Następnie obejmę deformuje się lokalnie wciskając jej ścianki w rowki wkładki i dociskając ją do przejściowej części rozszerzonego zakończenia rury przewodowej.

Przejściową część rury przewodowej korzystnie usztywnia się poprzez przesunięcie obejmy z początkowej pozycji na rurze przewodowej do pozycji, w której skierowana do wewnątrz część przejściowa obejmy oprze się w przejściową część rozszerzonego zakończenia rury przewodowej korzystnie o kształcie stożkowym.

Rurę przewodową, wyposażoną w zewnętrzną, gładką rurę płaszczową korzystnie transportuje się na miejsce montażu w postaci zwiniętej, a następnie przeciska się przez ziemię między studzienkami połączeniowymi, rozmieszczonymi w znacznych odległościach od siebie, korzystnie co najmniej 50 m.

Przewody według wynalazku mogą być produkowane w stosunkowo długich odcinkach i odpowiednio mniej połączeń rurowych musi być zrobionych. Jest wówczas również możliwe w praktyce wykorzystanie techniki układania, w której rura jest wprowadzana w grunt podobnie, przy czym można uniknąć wykonywania długich wykopów, gdyż wystarcza wykopanie studzienek dla każdego odcinka 50 m, w których wykonuje się połączenie odcinków przewodów.

Układ według wynalazku zawiera szczególnie efektywną barierę dyfuzyjną, to jest w postaci rury aluminiowej, która jest izolowana szczelnie od wewnątrz i od zewnętrz dla neutralizacji agresywnych właściwości lub wpływów tego materiału. W związku z tym, rury aluminiowe, tak zwane rury Alu-Pex, pokryte według wynalazku od wewnątrz i od zewnątrz tworzywem sztucznym, mogą być stosowane również do systemów centralnego ogrzewania. Te pokrycia relaksują naprężenia czyniąc ten właśnie typ rury odpowiednim dla tego zastosowania. Nie występują problemy związane z wydłużaniem lub kurczeniem się przewodu, które zwykle występują w długich przewodach, gdyż stwierdzono, że materiał posiada odpowiednią elastyczność i relaksację naprężeń.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie sposób umieszczania układu przewodowego centralnego ogrzewania bez odgałęzień, fig. 2 - przekrój wzdłużny przewodu według wynalazku, fig. 3 przekrój wzdłużny układu przewodowego, pokazanego w początkowej fazie montażu, fig. 4 przekrój wzdłużny układu przewodowego w końcowej fazie montażu, fig. 5 - inny przykład wykonania układu przewodowego w początkowej fazie montażu, w przekroju wzdłużnym, fig. 6 przekroje wzdłużne układu przewodowego z fig. 5 w końcowej fazie montażu.

175 282

Na figurze 1 przedstawiono teren, wzdłuż którego ma być położony przewód 2, stanowiący fragment systemu centralnego ogrzewania. Jak dokładniej widać na fig. 2, przewód 2 składa się z wewnętrznej rury przewodowej 4, którą stanowi aluminiowa rura wewnętrzna 6 pokryta wewnętrzną warstwą 8 z tworzywa sztucznego oraz zewnętrzną warstwą 10 z tworzywa sztucznego. Przewód 2 jest przeznaczony dla zimnej wody, ale posiada wystarczające właściwości relaksacyjne zarówno przy ogrzewanu, jak i chłodzeniu i nadaje się do zastosowania w systemie centralnego ogrzewania, gdzie może być układany bez dodatkowych kompensatorów naprężeń wzdłużnych. Rura przewodowa 4 jest otoczona przez warstwę izolacyjną 12, którą przykrywa rura płaszczowa 14 z tworzywa sztucznego i która przylega zarówno do zewnętrznej warstwy 10, przylegającej do aluminiowej rury wewnętrznej 6, jak i do wewnętrznej strony rury płaszczowej 14.

Korzystnie rura płaszczowa 14 jest wykonana ze stosunkowo miękkiego tworzywa sztucznego tak, że długie odcinki przewodu 2 mogą być zwijane w zwój 16 o średnicy odpowiedniej dla konwencjonalnego transportu.

Przewód 2 może być układany w zwykły sposób, ale stwierdzono, że jest szczególnie korzystne dla przewodów 2 o dużych długościach, montowanie go przez przeciskanie go przez grunt od wykopanej studzienki 18 do następnej studzienki 20, znajdującej się w odległości 50 m lub więcej (fig. 1). Technika takiego układania jest już dobrze dopracowana w stosunku do układania gładkich przewodów, na przykład w poprzek drogi. Dlatego rura płaszczowa 14 musi mieć gładką i dostatecznie wytrzymałą zewnętrzną powierzchnię.

Odcinki przewodów 2 korzystnie są łączone w studzienkach 18, 20 za pomocą zespołów łączących, które powinny być maksymalnie szczelne i wytrzymałe. Zespoły łączące muszą spełniać różne wymagania, przede wszystkim niezawodne zamocowanie na końcach rur wewnętrznych 6 w warunkach, gdzie występują bardzo duże siły rozciągające. Takie okoliczności nie występują w przypadku zwykłych przewodów do wody, gdyż są one specyficzne dla rozważnych tutaj przewodów 2 systemu grzewczego, które po długim ogrzewaniu osiągają stan relaksacji w wyniku neutralizacji sił ściskających wytwarzanych podczas ogrzewania, a następnie, w przypadku (zwykle szybkiego) ochłodzenia, na przykład w celu dokonania naprawy, kurczą się i w efekcie poddawane są dużym siłom rozciągającym, które są neutralizowane przez ponowną relaksację tylko wówczas, jeśli rura wewnętrzna 6 jest utrzymywana w niskiej temperaturze przez dostatecznie długi czas, co zdarza się raczej rzadko. Ochłodzenie następuje stosunkowo szybko, zaś siły rozciągające osiągają maksymalne wartości zaraz potem, to jest dla utrzymania sprawności złączy nie ma znaczenia, czy rura wewnętrzna jest chłodna krótko, czy długo. W każdym przypadku złącze musi znieść największe siły rozciągające w rurze wewnętrznej 6.

W praktyce oznacza to, że zespoły łączące korzystnie są wykonane z żelaza lub stali, tj. materiału o dużej przewodności elektrycznej, ale w przypadku wystąpienia elektrycznego kontaktu z aluminiową rurą 6, grozi to rozwojem korozji katodowej. Wynika stąd, że elementy zespołów łączących muszą być połączone z rurą wewnętrzną 6 tak, aby nie wystąpił z nią kontakt elektryczny.

Ponadto, powstają trudności przy próbie zapewnienia całkowitej szczelności poprzez zaciskanie obejm na zewnętrznej warstwie 10 pokrywającej rurę 6. Przyczyną jest fakt, że tworzywo sztuczne zewnętrznej warstwy 10 ulega relaksacji w wysokich temperaturach i resztkowe naprężenie jest wówczas mniejsze niż siły towarzyszące kurczeniu się tworzywa sztucznego w wyniku chłodzenia. Oznacza to, że obejma może rozszczelnić się w niskiej temperaturze, jeśli poprzednio była przez długi czas nagrzana.

Pokazane na fig. 3 i 4 układy przewodowe zawierają zespół łączący, który zawiera rurową wkładkę 47 z umieszczonym na środku kołnierzem 22. Od kołnierza wystają na obie strony cylindryczne części 24, które są wsuwane w zakończenia rur przewodowych 4. Cylindryczne części 24 mają zewnętrzne rowki 26 oddzielone występami 28, wyposażonymi w obwodowe wgłębienia dla gumowych uszczelek 30 typu O-ring.

W pobliżu kołnierza 22 cylindryczna część 24 ma odcinek mocujący z rowkiem 32, który jest oddzielony od pozostałej części cylindrycznej części 24 wkładki 47 zewnętrznym występem ograniczającym 34, w którego przedniej części zamontowany jest uszczelniający pierścień 36 typu O-ring, dociśnięty do zakończenia rury wewnętrznej 6 dla zachowania izolacji elektrycznej.

175 282

Zespół łączący zawiera również zewnętrzną obejmę 38, która jest dociśnięta do zewnętrznej warstwy 10 rury wewnętrznej 6. Obejma 38 zawiera kilka obwodowych zgrubień 40, które podczas zaciskania cylindrycznym narzędziem, powodują powstawanie zagłębień widocznych na fig. 4, tuż obok zagłębień 26 cylindrycznej części 24 wkładki, przy czym rura przewodowa 4 jest również odpowiednio zdeformowana. W ten sposób rura przewodowa jest mechanicznie połączona z obejmą 38, przy czym połączenie jest dodatkowo wzmocnione przez to, że najbliższe kołnierza 22 zgrubienie 42 obejmy 38, powoduje zaciśnięcie zakończenia obejmy 38 w rowku 32 w sztywnym odcinku cylindrycznej części 24 wkładki 47, przy czym stopień zaciśnięcia dobiera się tak, aby nie powodował uszkodzenia rury przewodowej 4, które mogłoby doprowadzić do zetknięcia aluminiowej rury wewnętrznej 6 z zespołem łączącym.

Po takim połączeniu i, ewentualnym teście ciśnieniowym, nakłada się tradycyjną osłonę połączenia obejmowego i izolację otoczenia złącza, przy czym zespół łączący pozostawia się nieco wystający poza zakończenie warstwy izolacyjnej 12 i rury płaszczowej 14.

Dla zapewnienia sprawnego działania złącza końców rur przewodowych 4 wobec sił rozciągających, rury przewodowe 4 są sczepione z obejmą 38 za pośrednictwem licznych wygięć ściany rury przewodowej 4, przy czym wygięcia muszą być bardzo ścisłe i mocne. Można to uzyskać przy zastosowaniu obejmy 38 pokazanej na fig. 3 i 4, a w jeszcze większym stopniu, za pomocą obejmy 38 w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 5 i 6, gdzie niektóre liczbowe odnośniki oznaczają analogiczne części jak na fig. 3 i 4. Fig. 5 i 6 zostaną opisane dokładniej, jako ilustracja sposobu łączenia przy zastosowaniu specjalnie zaprojektowanej obejmy 38.

Najpierw nakłada się na rurę przewodową 4 zewnętrzną obejmę 38. Obejma 38 zawiera czołową część 43, otaczającą luźno rurę przewodową 4, a jej pozostała część ma postać cylindrycznej tulei 44 o stosunkowo cienkiej ściance, której wewnętrzna średnica jest znacznie większa niż zewnętrzna średnica rury przewodowej 4.

Następnie, zakończenie 46 rury przewodowej 4 jest rozszerzane tak, że jej zewnętrzna średnica staje się równa wewnętrznej średnicy cylindrycznej tulei 44 obejmy 38. Następnie w rozszerzone zakończenie 46 rury przewodowej 4 wsuwa się cylindryczną część 24 wkładki 47, która wystaje z kołnierza oporowego 48 ukształtowanego na wkładce 47 i ma zewnętrzną średnicę odpowiadającą wewnętrznej średnicy rozszerzonego zakończenia 46 rury przewodowej 4. Zakończenie 50 części cylindrycznej 24 wkładki 47 wchodzi w nierozszerzoną część rury przewodowej 4. Rozszerzanie zakończenia 50 rury przewodowej 4 wykonuje się oddzielnie lub bezpośrednio wprowadzając cylindryczną część 24 wkładki 47 do wnętrza rury przewodowej. Część przejściowa 52 części rozszerzonej 46 rury przewodowej 4 przylega do części przejściowej między zakończeniem 50 części cylindrycznej 24 wkładki 47 a jej pozostałym odcinkiem, zaś jednocześnie swobodny koniec rozszerzonego zakończenia 46 rury przewodowej 4 przylega do kołnierza oporowego 48.

Następnie zewnętrzna obejma 38 jest przesuwana tak, aby przykryła rozszerzenie 46 i dalej, dla objęcia części elementu łączącego 47, znajduje się między kołnierzem oporowym 48 a znajdującym się jeszcze dalej, wielobocznym kołnierzem 22. Kiedy cylindryczna tuleja 44 jest dociśnięta do kołnierza, również część przejściowa 54 obejmy 38, znajdująca się między jej częścią czołową 43 i cylindryczną tuleją 44 jest dociśnięta do części przejściowej 52 rozszerzonego zakończenia 46 rury przewodowej 4.

Mniej więcej w środku cylindrycznej części 24 wkładki 47 znajduje się szeroki rowek 56, zaś podobny rowek 58 jest również usytuowany tuż za kołnierzem oporowym 48. Przy użyciu odpowiedniego narzędzia, można wprasować fragmenty cylindrycznej tulei 44 obejmy 38, jak pokazano na fig. 6, tworząc zagłębienia 60 i 62. W wyniku takiego wciśnięcia, ścianka rozszerzonego zakończenia 46 zostanie odpowiednio zdeformowana na rowku 56, a odpowiednie odcinki 64 ścianki rury przewodowej 4 są mocno przyciśnięte do boków i dna rowka 56, wypełniając go całkowicie.

Poprzez wprasowanie fragmentów ścianek obejmy 38 uzyskuje się niezależne zazębienie zewnętrznej obejmy 38 z wkładką 47, dzięki czemu uzyskuje się silne usztywnienie całego połączenia.

Wykonuje się nie mniej niż sześć zgięć rury przewodowej 4, a wywołane w ten sposób różnice średnicy odpowiadają w przybliżeniu grubości ścianki rury przewodowej 4. Ścianka rury

175 282 przewodowej 4 zmienia łagodnie kierunek do uzyskania odchylenia o około 45°. Możliwe jest uzyskanie w ten sposób złącza rur przewodowych 4, którego wytrzymałość jest na tyle bliska maksymalnemu naprężeniu rury przewodowej 4, że zbyteczne jest dalsze jego wzmacnianie. Jednakże mogą wystąpić specjalne okoliczności dla różnych materiałów i wymiarów rury i może być konieczne zmodyfikowanie szczegółów połączenia, np. poprzez ukształtowanie następnego rowka 56.

W czołowej części 43 obejmy 38 wykonany jest obwodowy rowek, podobny do rowka w wielobocznym kołnierzu 22. Rowki te są wykorzystane do przytrzymywania łączonych elementów układu podczas operacji montażu.

Korzystnie elementy zespołu łączącego wykonane są z żelaza, a ponieważ rura przewodowa 4 jest elektrycznie izolowana zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz, korozja galwaniczna nie występuje. Jednakże, jak pokazano na fig. 6, korzystne jest, gdy w miejscu styku końca rury z kołnierzem 48 jest umieszczony pierścień izolacyjny 36, gdyż aluminium rury wewnętrznej 6 jest odkryte w miejscu przecięcia rury przewodowej 4. Z tego samego powodu rejon ten powinien być chroniony przed wilgocią poprzez zamontowanie pary pierścieni uszczelniających 30 na zewnątrz cylindrycznej części 24 wkładki 47.

Przewody 2 mogą być dostarczone jako rury przewodowe 4 prefabrykowane i izolowane cieplnie o dużych długościach. Dla ułatwiania posługiwania się nimi i transportowania ich, izolowane rury przewodowe 4 mogą być zwijane w role o możliwie małych średnicach. Rury przewodowe 4 są do tego dobrze przystosowane, gdyż mogą być wykonywane z miękkiego aluminium. Możliwe jest zastosowanie na zewnętrzną rurę płaszczową 14, miękkiego i elastycznego tworzywa sztucznego, podczas gdy materiał pośredniej warstwy izolacyjnej 12 nie powinien być zbyt miękki, gdy jest przeznaczony do współdziałania ze sztywnym układem, w którym izolacja piankowa utrzymuje rurę przewodową 4 w środku rury płaszczowej 14 i przekazuje osiowe naprężenia między rurą przewodową 4 a rurą płaszczową 14. Jednakże, nawet taka sztywna izolacja może być elastyczna.

Montaż układu przewodowego można wykonać na miejscu, np. wraz z przycięciem rury przewodowej 4, ale można to zorganizować również w ten sposób, że odcinki rur przewodowych 4 będą dostarczane z zamontowanymi fabrycznie zespołami łączącymi, dzięki czemu konieczne do wykonania w studzience 18, 20 czynności będą zredukowane do minimum.

Zabezpieczone przed dyfuzją odcinki rur wewnętrznych 6 są wykonane z aluminium, ale oczywiście wynalazek obejmuje również inne, podobne materiały, jeśli okaże się, że posiadają one odpowiednie właściwości, o których była mowa powyżej.

175 282

FIG.6

175 282

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Układ przewodowy izolowany cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania, zawierający co najmniej dwa odcinki izolowanych cieplnie przewodów zawierających rurę przewodową, połączone ze sobą za pomocą zespołu łączącego, przy czym rura przewodowa zawiera aluminiową rurę wewnętrzną i zewnętrzną powłokę z tworzywa sztucznego koncentryczną względem rury wewnętrznej, znamienny tym, że aluminiowa rura wewnętrzna (6) jest sztywna i jest pokryta wewnętrzną powłoką (8) z tworzywa sztucznego, a końce sąsiadujących rur przewodowych (4) są usytuowane naprzeciw siebie, zaś pomiędzy nimi znajduje się izolacyjny elektrycznie pierścień (36), natomiast zespół łączący zawiera wyprofilowaną wkładkę (47) i zewnętrzną obejmę (38), pomiędzy którymi jest zaciśnięta odkształcona faliście końcowa część rury przewodowej (4).
2. 2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że izolujący elektrycznie pierścień (36) jest dociśnięty do końca rury wewnętrznej (6) osadzonej na wyprofilowanej wkładce (47).
3. 3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół łączący zawiera elastyczne pierścienie uszczelniające (30), dociśnięte do wewnętrznej warstwy (8) tworzywa sztucznego, pokrywającej aluminiową rurę wewnętrzną (6).
4. 4. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że zespół łączący zawiera zewnętrzną obejmę (38), a wkładka (47) ma cylindryczną część (24) z co najmniej jednym, obwodowym, szerokim rowkiem (56) i wystający na zewnątrz kołnierz dociskowy (48), zlokalizowany między cylindryczną częścią (24) a jej odcinkiem mocującym, dostosowanym do efektywnego połączenia z innym elementem łączącym, przy czym odcinek mocujący poza kołnierzem dociskowym (48) ma zwiększoną średnicę i obwodowy, szeroki rowek (58), natomiast zewnętrzna tuleja (38) ma stosunkowo cienką ściankę, a jej średnica wewnętrzna odpowiada zewnętrznej średnicy cylindrycznej części (24) wkładki (47).
5. 5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że cylindryczna część (24) wkładki (47) jest wsunięta w rurę wewnętrzną (6) i posiada zakończenie (50) o zmniejszonej średnicy względem pozostałej jej części, a zewnętrzna obejma (38) ma z jednej strony zmniejszoną średnicę wewnętrzną.
6. 6. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że na kołnierzu dociskowym (48) jest zamontowany izolacyjny elektrycznie pierścień (36).
7. 7. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, że cylindryczna część (24) wkładki (47) jest wyposażona w co najmniej jeden pierścień uszczelniający (30).
8. 8. Sposób wytwarzania układu przewodowego izolowanego cieplnie, zwłaszcza podziemnego systemu centralnego ogrzewania, w którym na rury przewodowe nakłada się obejmy, po czym osadza się końce sąsiadujących rur wewnętrznych z aluminium lub podobnego materiału na końcach cylindrycznej wkładki, a następnie otacza się je zewnętrzną obejmą, znamienny tym, że zakończenie (46) rury przewodowej (4) rozszerza się przed lub w trakcie wsuwania do aluminiowej rury wewnętrznej (6) cylindrycznej części (24) wkładki (47), której zewnętrzna średnica jest większa niż wewnętrzna średnica wewnętrznej rury (6) i która ma przynajmniej jeden rowek obwodowy (56), a podobny rowek obwodowy (58) jest również na odcinku mocującym wkładki (47), po czym przesuwa się nad rozszerzony koniec wewnętrznej rury (6) obejmę (38) do przykrycia rozszerzonego zakończenia (46) rury przewodowej (4) i odcinka mocującego wkładki (47), a następnie obejmę (38) deformuje się lokalnie wciskając jej ścianki w rowki (56) wkładki (47) i dociskając ją do przejściowej części (52) rozszerzonego zakończenia rury przewodowej (4).

   175 282
9. 9. Sposób według we^trz. S.znamieirny tym, ze pitejśe iową część (52) rury przewodowej (4) usztywnia się poprzez przesunięcie obejmy (38) z początkowej pozycji na ozoze przewodowej (4) 4o pozycji, w której skierowana 4o wewnątrz część przejściowa (54) obejmy (38) oprze się o przejściową część (52) rozszerzonego zakończenia (46) rury przewodowej (4) korzystnie o kształcie stożkowym.
10. 10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, śe rurę przewodową (4), wyposażoną w zewnętrzną, gładką rurę płaszczową (14) transportuje się namiejsce montażu w postaci zwiniętej, a następnie przeciska się przez ziemię między studzienkami połączeniowymi (18, 20), rozmieszczonymi w znacznych odległościach od siebie, korzystnie co najmniej 50 m.