PL174228B1 - Sposób i urządzenie do nastawiania poziomu mocy w systemie komunikacyjnym - Google Patents

Abstract

1 . Sposób nastawiania poziom u m ocy w system ie komunikacyjnym zawierajacym pierw sza stacje i dru- ga stacje oddalona od pierwszej stacji, w którym na- daje sie sygnal kom unikacyjny z drugiej stacji z góry zadanym poziom em m ocy zawierajacy ramki danych zakodow anych z góry zadana jedna z w ielu szybkosci transmisji danych, odbiera sie sygnal komunikacyjny w pierwszej stacji, dokonuje sie pomiaru poziom u m ocy odebranego sygnalu kom unikacyjnego w pier- w szej stacji, nadaje sie informacje o poziom ie m ocy do drugiej stacji, odbiera sie informacje o poziom ie m ocy w drugiej stacji oraz nastawia sie poziom m ocy sygn alów k om unikacyjnych kolejno nadaw anych przez druga stacje do pierwszej stacji wykorzystujac odebrana informacje o poziom ie m ocy, znamienny tym, ze po dokonaniu pomiaru poziom u m ocy odebra- nego sygnalu kom unikacyjnego w pierwszej stacji generuje sie decyzje okreslajaca szybkosc transmisji dla kazdej ramki danych w odebranym sygnale kom u- nikacyjnym oraz generuje sie informacje o poziom ie m ocy na podstaw ie decyzji okreslajacej szybkosc transmisji i zm ierzonego poziom u m ocy, po czym nadaje sie w ynikow a informacje o poziom ie m ocy do drugiej stacji. PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do nastawiania poziomu mocy w systemie komunikacyjnym, przeznaczone zwłaszcza do stosowania w systemach łączności cyfrowej dla ustawiania mocy nadajnika.

Znany jest zarówno system łączności osobistej, jak i system telefonii komórkowej, w których duża liczba stacji ruchomych komunikuje się poprzez instalacje komórkowe łub stacje bazowe. Nadawane sygnały ulegają jednak wielodrożnym zanikom w trakcie przemieszczania się stacji ruchomej względem obiektów otoczenia, które odbijają sygnały. Sterowanie mocą nadajnika stacji ruchomej w celu zapobiegania wielodrożnym zanikom sygnału jest przedstawione w opisie patentowym USA nr 5 056 109.

W przypadku, gdy stacja ruchoma nadaje sygnał o nadmiernej mocy, to następuje jego interferencja z sygnałami nadawanymi z innych stacji ruchomych. Natomiast w przypadku, gdy stacja ruchoma nadaje sygnał o zbyt małej mocy, to stacja bazowa nie jest w stanie odzyskać informacji z odebranego sygnału. Według opisanego w tym patencie rozwiązania, stacja bazowa mierzy moc sygnału odebranego ze stacji ruchomej i zwrotnie, poprzez oddzielny kanał, nadaje do stacji ruchomej instrukcję (rozkaz), która powoduje ustawienie odpowiedniego poziomu emitowanej przez nadajnik mocy. Instrukcje ze stacji bazowej polecają zwiększyć lub zmniejszyć moc nadawczą stacji ruchomej, aby utrzymywać średnicą moc odbieranego sygnału na wymaganym poziomie. Stacja bazowa musi regulować okresowo moc nadawczą stacji ruchomej, w celu utrzymania na niezbędnym poziomie równowagi między interferencją a jakością sygnału w czasie ruchu stacji.

Skrót japońskiego opisu patentowego JP 60 130931 ujawnia nastawianie poziomu mocy transmitowanej przez łącze komunikacyjne w systemie komunikacyjnym według kryterium odebranej mocy przez stację oddaloną. W znanym rozwiązaniu utrzymuje się poziom mocy minimalnej w celu zabezpieczenia przed przerwaniem łączności. To rozwiązanie dotyczy całkowitej mocy sygnału i utrzymywania minimalnego poziomu sygnału, gdyż inaczej nastąpiłby spadek mocy sygnału transmitowanego.

W opisie patentowym USA nr4 868 795 jest ujawniony sejsmiczny system telemetryczny z automatycznym ustalaniem poziomu mocy. Stacja kontrolna w tym systemie komunikuje się z zespołami gromadzenia danych. Zespoły te mogą wykrywać poziom sygnału, w porównaniu

174 228 z poziomem wzorcowym, i wykorzystać uzyskaną informację do nastawiania mocy wyjściowej.

Moc wyjściowa każdego zespołu może być zmierzona w celu określenia, czy następne nastawienie jest konieczne. Stacja sterująca może także wykrywać moc wyjściową każdego zespołu oraz generować rozkazy dla nastawiania nadajnika zespołu, żeby jego moc była w wymaganych granicach.

Z kolei opis patentowy USA nr 5 128 965 ujawnia łącze dla radiofonii cyfrowej i sposób nastawiania mocy transmisyjnej. Sygnał odbierany jest poddawany kontroli i jeżeli jego wartość przekracza wartość progową, poziom mocy jest zwiększany przez wydanie rozkazu wzrostu mocy transmisyjnej. Dodatkowo, jeżeli szybkość zmian w mocy sygnału przekracza następny próg, moc może być tak ustawiona, by pozostawała wewnątrz z góry zadanych granicach.

Dla wskazywaniajakości odebranych w trakcie transmisji ramek danych śłuzą metryki błędów, które mogą zawierać wyniki cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC), metrykę jakości uzyskaną metodą Yamamoto oraz wynik porównania przekodowania symboli. Generowanie oraz użycie metryk błędów jest znane wraz ze szczegółami dotyczącymi metryki jakości uzyskiwanej metodą Yamamoto. Szczegóły te zawarte są w artykule Algorytm dekodowania Viterbiego dla kodów splotowych z ponawianym żądaniem autorstwa Hirosuke Yamamoto i innych, opublikowanym w IEFJE Transactions on Information Theory, Vol. IT-26, Nr 5, wrzesień 1980.

Istotą sposobu nastawiania poziomu mocy według wynalazku w systemie komunikacyjnym zawierającym pierwszą stację i drugą stację oddaloną od pierwszej stacji, w którym nadaje się sygnał komunikacyjny z drugiej stacji z góry zadanym poziomem mocy zawierający ramki danych zakodowanych z góry zadaną jedną z wielu szybkości transmisji danych, odbiera się sygnał komunikacyjny w pierwszej stacji, dokonuje się pomiaru poziomu mocy odebranego sygnału komunikacyjnego w pierwszej stacji, nadaje się informację o poziomie mocy do drugiej stacji, odbiera się informację o poziomie mocy w drugiej stacji oraz nastawia się poziom mocy sygnałów komunikacyjnych kolejno nadawanych przez drugą stację do pierwszej stacji wykorzystując odebraną informację o poziomie mocy, jest to, że po dokonaniu pomiaru poziomu mocy odebranego sygnału komunikacyjnego w pierwszej stacji generuje się decyzję określającą szybkość transmisji dla każdej ramki danych w odebranym sygnale komunikacyjnym oraz generuje się informację o poziomie mocy na podstawie decyzji określającej szybkość transmisji i zmierzonego poziomu mocy, po czym nadaje się wynikową informację o poziomie mocy do drugiej stacji.

Korzystne jest, gdy według wynalazku w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji dekoduje się każdą ramkę danych z każdą z wielu szybkości transmisji danych, generuje się co najmniej jedną metrykę błędów dla każdej zdekodowanej ramki danych z każdą szybkością transmisji danych oraz oblicza się jedną z szybkości transmisji danych, przy której dane były zakodowane w każdej z poszczególnych ramek na podstawie metryki błędów dla tej ramki. Następnie w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę skasowaną, gdy dane dla tej ramki są uszkodzone w stopniu wykluczającym ustalenie jednej z szybkości transmisji danych, przy której dane były zakodowane w poszczególnych ramkach. Z kolei w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o możliwie pełnej szybkości transmisji, gdy dane są transmitowane z największą szybkością wraz z danymi uszkodzonymi.

Korzystne jest także, gdy według wynalazku w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o pełnej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane stanowi z góry zadaną największą szybkością transmisji danych, generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o połówkowej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, stanowi połowę z góry zadanej największej szybkości transmisji danych, generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o ćwiartkowej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, stanowi jedną czwartą z góry zadanej największej szybkości transmisji danych, oraz generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędu, decyzję określającą ramkę o ósemkowej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych,

174 228 przy której dane były zakodowane, stanowi jedną ósmą z góry zadanej największej szybkości transmisji danych.

Następnie korzystnie w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę skasowaną, gdy dane dla tej ramki są uszkodzone w stopniu wykluczającym ustalenie jednej z szybkości transmisji danych, przy której dane były zakodowane, oraz generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o możliwie pełnej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, jest z góry zadaną największą szybkością transmisji danych zaś dane zawierają błędy bitowe.

Korzystne jest ponadto, gdy według wynalazku w trakcie generowania informacji o poziomie mocy ustawia się wartość nastawczą poziomu mocy w odpowiedzi na wygenerowaną decyzję określającą szybkość transmisji i zmierzony poziom mocy, dla każdej decyzji określającej szybkość transmisji, porównuje się wartość badawczą poziomu mocy ze zmierzonym poziomem mocy oraz generuje się rozkazy ustawiania mocy dla każdego etapu porównania.

Dalsze korzyści z wynalazku uzyskuje się, gdy w trakcie generowania informacji o poziomie mocy, w odpowiedzi na decyzję określającą szybkość transmisji i zmierzony poziom mocy, ustawia się wartość nastawczą poziomu mocy w odpowiedzi na każdą decyzję określającą szybkość transmisji, porównuje się wartość nastawczą poziomu mocy ze zmierzonym poziomem mocy oraz generuje się rozkaz podwyższenia poziomu mocy, gdy zmierzony poziom mocy jest mniejszy niż wartość nastawcza, i generuje się rozkaz zmniejszenia poziomu mocy, gdy zmierzony poziom mocy jest większy niż wartość nastawcza.

Następnie w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zmniejsza się wartość nastawczą poziomu mocy o wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, albo gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej względnie o możliwie pełnej szybkości transmisji, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, albo gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej, albo bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, przy czym każda z góry zadana' liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, oraz zwiększa się wartość nastawczą poziomu mocy o drugą wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej względnie o możliwie pełnej szybkości transmisji, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, przy czym korzystnie w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zwiększa się wartość nastawczą poziomu mocy o trzecią wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzjąokreślającąszybkość transmisji ramki skasowanej, przy czym kazdaz góry zadanaliczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej.

Istotą urządzenia do nastawiania poziomu mocy, według wynalazku, w systemie komunikacyjnym zawierającym pierwszą stację z odbiornikiem do odbierania sygnałów komunikacyjnych z drugiej stacji oddalonej od pierwszej stacji, przy czym sygnał komunikacyjny nadawany z drugiej stacji z góry zadanym poziomem mocy zawiera ramki danych zakodowanych z góry zadaną jedną z wielu szybkości transmisji danych, pierwsza stacja ma układ pomiaru sygnału poziomu mocy dołączony do odbiornika dla określania poziomu mocy odbieranych sygnałów oraz nadajnik do nadawania informacji o poziomie mocy do drugiej stacji, zaś druga stacja ma odbiornik do odbierania informacji o poziomie mocy i układ nastawiania, poziomu mocy sygnałów komunikacyjnych kolejno nadawanych, przez drugą stację, do pierwszej stacji wyko174 228 rzystując odebraną informację o poziomie mocy, jest to, że do wyjścia odbiornika jest dołączone wejście dekodera danych do odbioru i dekodowania danych zakodowanych, którego wyjścia są dołączone do procesora określającego szybkość transmisji danych, przy czym wyjście procesora jest dołączone, poprzez procesor sterujący mocą, do jednego wejścia komparatora, do którego drugiego wejścia jest dołączony układ pomiaru sygnału poziomu mocy, zaś wyjście komparatora jest dołączone, poprzez generator rozkazów zwiększenia/zmniejszenia mocy, do wejścia nadajnika.

Korzystnie według wynalazku układ pomiaru sygnału poziomu mocy stanowi układ uśredniacza mocy, dekoder danych ma wyjście danych użytkowych i wyjście metryk błędów, oba dołączone do wejść procesora określającego szybkość transmisji danych, zaś do wyjścia odbiornika jest dołączony konwerter analogowo-cyfrowy, którego wyjście jest następnie dołączone do jednego wejścia korelatora szumu pseudolosowego, do którego drugiego wejścia jest dołączone z kolei wyjście generatora szumu pseudolosowego, przy czym wyjście korelatora szumu pseudolosowego jest dołączone do wejścia filtru, którego jedno wyjście jest dołączone do wejścia dekodera danych, zaś drugie do wejścia układu pomiaru sygnału poziomu mocy.

Rozwiązanie według wynalazku umożliwia uzyskanie minimalnej interferencji nadajników pracujących jednocześnie oraz znacznej poprawy jakości pojedynczych połączeń w systemie komunikacyjnym.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest odtworzony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy odbiornika stacji bazowej w systemie telefonii komórkowej z urządzeniem według wynalazku, fig. 2 - ogólną sieć działań do ustalania wartości sygnału zadającego, sterującego mocą nadajnika, zaś fig. 3a - 3c przedstawiają sieci działań do ustalania wartości sygnału zadającego, sterującego mocą nadajnika dla ustalonego wzorca decyzji określającej szybkość transmisji.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w systemie telefonii komórkowej typu CDMA dostęp zwielokrotniony przez podział kodowy, w którym zdolność obsługi użytkowników systemu jest funkcją ogólnej mocy systemu, każde zmniejszenie mocy stacji ruchomych wpływa na zwiększenie pojemności całego systemu. Przedstawiony wynalazek określa sposób oraz urządzenie do dokładnego i dynamicznego ustawiania poziomu mocy nadajnika stacji ruchomej, jako funkcji łącza komunikacyjnego. Poprzez dynamiczne sterowanie mocą nadajników stacji ruchomych można uzyskać zwiększenie pojemności całego systemu.

Figura 1 przedstawia schemat blokowy, ukazujący zastosowanie rozwiązania według wynalazku w odbiorniku stacji bazowej systemu telefonii komórkowej typu CDMA. Stacja ruchoma nadaje do odbiornika stacji bazowej sygnał komunikacyjny zwykle jest to sygnał typu CDMA o rozproszonym paśmie, np. 1,25 MHz na jedno pasmo.

Aby ułatwić zrozumienie problematyki przedstawianego wynalazku podane zostanie krótkie wyjaśnienie dotyczące kodowania danych z wykorzystaniem stacji ruchomej, przy czym kodowanie to realizowane jest w ramach transmisji danych. W przykładzie wykonania dane użytkownika dostarczane są z różnymi szybkościami transmisji i podlegają kodowaniu i formowaniu do transmisji w ramki danych zwykle o długości 20 milisekund. Dane użytkowe wraz z danymi nagłówka są kodowane z uwzględnieniem możliwości przyszłej korekcji błędów. Przykładowe użyteczne szybkości transmisji danych mają wartość 9.6 kbps (pełna szybkość transmisji), 4,8 kbps (połówkowa szybkość transmisji), 2,4 20 kbps (ćwiartkowa szybkość transmisji), 1,2 kbps (ósemkowa szybkość transmisji). Należy zauważyć, ze zaleca się stałą, wartość szybkości transmisji symboli w ramkach, lecz nie jest to konieczne.

W rozważanym przykładzie stosuje się kodowanie splotowe typu 1/3 do generowania trzech symboli dla każdego symbolu użytkowego lub bitów nagłówka ramki. Dla ramki nadawanej z pełną szybkością transmisji, tzn. z odpowiadającąjej szybkością transmisji 9,6 kbps na ogólną liczbę 192 symboli użytkowych i bitów nagłówka ramki, po zakodowaniu uzyskuje się 576 symboli ramki. Dla ramki nadawanej z połówkową szybkością transmisji, tzn. z odpowiadającą jej szybkością transmisji 4,8 kbps na ogólną liczbę 96 symboli użytkowych i bitów nagłówka ramki, po zakodowaniu uzyskuje się 288 symboli ramki. Podobnie dla ramki nadawanej z ćwiartkową albo ósemkową szybkością transmisji, tzn. z odpowladającąjej szybkością transmisji odpowiednio 2,4 kbps i 1,2 kbps na ogólną liczbę odpowiednio 48 i 24 symboli użytkowych i bitów nagłówka ramki, po zakodowaniu uzyskuje się odpowiednio 144 i 72

174 228 symboli dla poszczególnych szybkości transmisji ramek. Należy zauważyć, że w wyniku kodowania grupy symboli zamieniane są na poszczególne sekwencje funkcji ortogonalnych lub kod zbioru kodów funkcji ortogonalnych zgodnie z wartością zbioru symboli. W przykładzie wykonania 6 symboli dla wartości binarnej wykorzystuje się do wyrobu jednej z 64 sekwencji funkcji Walsha, przy czym każda sekwencja ma długość 64 elementów.

W stacji bazowej sygnał odbierany przez antenę 100 przekazywany jest do odbiornika 102 w celu jego konwersji częstotliwościowej, połączonej z obniżeniem częstotliwości, oraz w celu odfiltrowania. Konwerter analogowo-cyfrowy (A/D) 104 odbiera analogowy sygnał rozproszonego widma z odbiornika 102 i zamienia go na sygnał cyfrowy. Korelator szumu pseudolosowego 106 odbiera sygnał cyfrowy oraz kod szumu pseudolosowego dostarczany przez generator szumu pseudolosowego 108. Korelator szumu pseudolosowego 106 dokonuje korelacji sygnału i dostarcza skorelowany sygnał do filtru 110 realizującego szybką transformatę Hadamarda.

W przykładzie wykonania generator szumu pseudolosowego 108, dla urządzenia odbiorczego przystosowanego do odbioru sygnałów o różnorodnej wielodrożności generuje pewną liczbę takich samych kodów szumu pseudolosowego z odmierzonym przesunięciem sygnałów nośnych, zależnym od konkretnej drogi sygnału. Korelator szumu pseudolosowego 106 dokonuje korelacji każdego z kodów szumu pseudolosowego z przyporządkowaną jemu drogą sygnału, w celu wytworzenia odpowiadających im danych reprezentujących funkcję ortogonalną. Filtr 110 przetwarza dane reprezentujące funkcje ortogonalne w dane reprezentujące decyzje programowe dla każdego wielodrożnego sygnału. Następnie dane uwzględniające wielodrożność są łączone i dostarczane jako dane reprezentujące decyzje programowe do dekodowania danych użytkowych przez dekoder danych 112.

Filtr 110, jako część realizująca proces konwersji, określa wartość energii uzyskiwanej na podstawie symbolu funkcji ortogonalnej z każdego sygnału wielodrożnego. Należy pamiętać, że każdy symbol funkcji ortogonalnej zamieniany jest w grupę symboli danych; wartości energii z różnych dróg są łączone w celu uzyskania jednej reprezentatywnej wartości symbolicznej energii. Dodatkowo filtr 110 dostarcza dane decyzji programowych do dekodera danych 112, dostarcza też wartość symbolicznej energii do układu pomiaru sygnału poziomu mocy stanowiącego układ uśredniacza mocy 114. Dekoder 112, który zwykle zawiera dekoder Verbiego, odbiera dane wyjściowe reprezentujące decyzje programowe z filtra 110 oraz odtwarza dane użytkowe oraz tworzy metryki błędów, które dostarczane są do procesora 116, określającego szybkość transmisji danych. Procesor 116 może przesłać dane użytkowe do konwertera (cyfrowo-analogowego lub do innego obwodu wyjściowego.

Po odebraniu sygnału przez stację bazową, dekoder 112 dekoduje każdą ramkę, z każdą dostępną szybkością transmisji i wytwarza odpowiadające im zestawy metryk błędów, odzwierciedlające jakość symboli, jakie zdekodowano dla każdej szybkości transmisji. Metryki błędów dla dekodowali przy różnych szybkościach transmisji, przykładowo zawierają też liczbę błędnych symboli, ustalaną poprzez powtórne zakodowanie zdekodowanych bitów w celu wytworzenia symboli powtórnego kodowania. Symbole te porównywane są z symbolami odebranymi i metryką jakości Yamamoto. Ponadto dla ramek nadawanych z szybkością transmisji pełną i połówkowa kontrola CRC wykonywanajest na bitach CRC należących do bitów nagłówka ramki z uwzględnieniem wyniku kontroli CRC danych użytkowych. Po zdekodowaniu przez dekoder 112 każdej ramki, procesor 116 wykonuje procedurę określania szybkości transmisji. Celem tej procedury jest określenie najbardziej prawdopodobnej szybkości transmisji, z którą ramki zostały zakodowane. Procedura wykorzystuje metryki błędów dostarczone przez dekoder 112, aby oszacować lub określić szybkość transmisji, z którą ramka z danymi została nadana. Po określeniu tej szybkości transmisji przez procesor 116, dane podlegają interpretacji, aby ustalić czy są to dane sterujące czy dane użytkowe, jeśli są to dane użytkowe, to przekazuje się je do dalszego wykorzystania. Na podstawie metryk błędów procesor 116 określa, czy odebrana ramka z danymi zawiera dane, które nadane zostały z szybkością transmisji pełną, połówkową, ćwiartkową czy też ósemkową oraz wysterowuje odpowiednie wskazanie. Wskazanie to dostarczane jest do procesora 118 sterującego mocą w pętli zewnętrznej. Funkcja tego procesora zostanie szczegółowo przedstawiona w dalszej części opisu.

174 228

W przypadku, gdy metryka błędów dostarczona przez dekoder 112 wskazuje procesorowi 116, ze odebrana ramka uległa uszkodzeniu na tyle poważnie, ze techniki korekcji błędów realizowane przez dekoder 112 są za słabe, aby skorygować powstałe błędy, to procesor 116 nie jest w stanie rozstrzygnąć, jaka jest szybkość transmisji danych przekazywanych w ramce. Tym samym procesor 116 nie może użyć, ani dostarczyć na wyjście danych z takiej ramki. Z tego powodu ramka ta traktowana jest jako ramka skasowana. Dla skasowanej ramki procesor 116 wysterowuje wskazanie skasowane i przekazuje tę informację o tym stanie do procesora 118 sterującego mocą, wskazując, że me mógł określić szybkości transmisji, z którą ramka została zakodowana.

W rozwiązaniu według wynalazku uwzględniono również przypadek, gdy metryki błędów dostarczone przez .dekoder 112 wskazują procesorowi 116, że odebrana ramka jest ramką uszkodzoną o pełnej szybkości transmisji, lecz została ona poprawiona przez dekoder 112. W typowej sytuacji metryki błędów wskazują jedynie, że jest błąd w CRC. Na podstawie tej informacji procesor 116 uznaje, że najbardziej prawdopodobną szybkością transmisji danych w ramce jest pełną szybkością transmisji i identyfikuje tę ramkę jako ramkę ze wskazaniem prawdopodobnie pełna szybkość transmisji. Procesor 116 korzysta z tych danych lub przekazuje je na wyjście, jak gdyby były one danymi o pełnej szybkości transmisji, lecz z uwzględnieniem warunku, że mogą one zawierać błędy. Dla tego typu ramki procesor 116 wysterowuje wskazanie prawdopodobnie pełna szybkość transmisji i przekazuje informację o tym stanie do procesora 118 sterującego mocą.

Decyzje określające szybkość transmisji oraz wykryte błędy ramek mogą być wykorzystane jako wskazanie poziomu mocy, z jaką stacja ruchoma potrzebuje nadawać sygnały, aby utrzymać wymaganą jakość połączenia. W przypadkach, gdy liczba odebranych ramek z jedną lub ^wieloma-szybkościami transmisj,, w których zanotowano błędne dane jest niska, to moc nadajnika stacji ruchomej może zostać zmniejszona. Zmniejszenie mocy nadajnika można kontynuować· aż do chwili, gdy stopa błędów zacznie rosnąć do poziomu niekorzystnie oddziałującego na jakość połączenia. Podobnie moc może być zwiększana w tych przypadkach, gdy błędy również mają niekorzystny wpływ na jakość połączenia.

Po odebraniu wskazań z procesora 116, procesor 118 sterujący mocą wykonuje nieznaną dotychczas procedurę sterowania sygnałem zadającym poziom mocy. Sygnał zadający używany jest, zgodnie z dyskusją powiązaną z fig. 1, do wytwarzania instrukcji (rozkazów), które powodują regulowanie mocy nadajnika stacji ruchomej.

Jak podano wcześniej filtr 110 dostarcza skalowanej symbolicznej wartości energii do układu uśredniacza 114 mocy. Układ uśredniacza 114 mocy sumuje lub uśrednia skalowane symboliczne wartości energii w przedziałach 1,25 milisekundowych, to jest w przedziałach odpowiadających grupie 6 symboli Walsha lub 36 symboli danych oraz dostarcza odebrany sygnał poziomu mocy do komparatora 120.

Procesor 118 sterujący mocą, który zawiera liczniki wewnętrzne, pamięć programu i pamięć danych, dokonuje obliczeń, zgodnie z programem sterowania poziomem mocy, parametrów sygnału zadającego wymieniony poziom mocy w sposób, jak to zostanie przedstawione poniżej, oraz dostarcza ten sygnał do komparatora 120. Procesor 118 sterujący mocą może być umieszczony zarówno w stacji bazowej, poprzez którą stacja ruchoma komunikuje się, jak i w stacji zdalnej, takiej jak centrala telefonii ruchomej. W sytuacji, gdy stacja ruchoma łączy się poprzez liczne stacje bazowe, z regulowaniem poziomu mocy stacji uczestniczących w realizacji połączenia, to z punktu widzenia organizacji sterowania, wygodniejsze jest usytuowanie procesora 118 sterującego mocą w centrali telefonii ruchomej. W sytuacjach, gdy procesory 116 i 118 sąumieszczane razem, to realizację funkcji obu procesorów można połączyć w jednym procesorze.

Komparator 120 porównuje odebrany sygnał poziomu mocy z sygnałem zadającym poziom mocy i dostarcza sygnał uchybu reprezentujący uchyb mocy odebranej w porównaniu z sygnałem zadającym ustalonym przez procesor 118 sterujący mocą. Generator 122 rozkazów zwiększenie/zmniejszenie mocy odbiera sygnał uchybu i generuje rozkaz zwiększenia lub zmniejszenia mocy, którą stacja bazowa nadaje do stacji ruchomej. Jeśli sygnał z układu uśredniacza 114 mocy spadnie poniżej progu ustawionego przez sygnał zadający poziom mocy, to sygnał uchybu wygenerowany przez komparator 120 spowoduje powstanie rozkazu zwiększę10

172 828 nia mocy. Podobnie, sygnał z układu uśredniacza 114 mocy powinien przekroczyć sygnał zadający poziom mocy, aby nastąpiło wygenerowanie rozkazu powodującego zmniejszenie mocy. Rozkazy regulujące poziom mocy podawane są do nadajnika 124, w którym następuje ich wstawienie do danych nadawanych do stacji ruchomej. Nadajnik rozproszonego widma moduluje i nadaje zmodulowane dane do stacji ruchomej poprzez antenę 100. Nadajnik 124 zwykle nadaje sygnał typu CDMA na paśmie częstotliwości różnym od pasma transmisji stacji ruchomej, jednak oba pasma mają taką samą szerokość, to jest 1,25 MHz.

Figura 2 przedstawia ogólną sieć działań ustalania wartości sygnału zadającego poziom mocy, który chociaż nie bezpośrednio, modyfikuje moc nadajnika stacji ruchomej. Układ realizujący procedury według tej sieci ma na celu powodować zmniejszanie lub zwiększanie mocy nadajnika stacji ruchomej, w funkcji jakości łącza komunikacyjnego z odniesieniem do danych określających różne szybkości transmisji ramki. W układzie tym wzorzec decyzji określających szybkość transmisji ramek służy do modyfikowania sygnału zadającego poziom mocy. Chociaż przykładowe wykonanie, opisane jest w odniesieniu do użycia decyzji określającej szybkość transmisji ramki, jako wskaźnika wzorców, to inne parametry mogą być również użyte.

Na fig. 2 grupa złożona z jednej lub większej liczby decyzji określających szybkość transmisji ramek poddawana jest kontroli w kroku 150. Grupa ta może obejmować zestaw sekwencyjnych decyzji określających szybkość transmisji ramek lub decyzji uporządkowanych według innej zasady i/lub, która zależy od szybkości transmisji ramki. Grupa decyzji określających szybkość transmisji ramek podlega kontroli w celu ustalenia, czy wzorzec decyzyjny odpowiada określonemu wcześniej wzorcowi decyzyjnemu P1 szybkości transmisji ramek - krok 152. Jeśli wzorzec pasuje, to następuje modyfikacja sygnału zadającego poziom mocy - krok 154. Modyfikacja może przyjąć formę zwiększenia lub zmniejszenia sygnału zadającego poziom mocy zależną od wartości przyrostowej. Zwiększenie lub zmniejszenie sygnału zadającego poziom mocy, ostatecznie objawia się odpowiadającym tym zmianom zwiększeniem lub zmniejszeniem mocy nadajnika stacji ruchomej. W takich przypadkach, gdy dopasowanie wzorca decyzyjnego szybkości transmisji wskazuje, ze łącze komunikacyjne jest w dobrym stanie, to następuje zwiększenie sygnału zadającego poziom mocy. Prowadzi to do wygenerowania instrukcji powodującej w końcu zmniejszenie mocy nadajnika stacji ruchomej. Podobnie w tych przypadkach, gdy dopasowanie wzorca decyzyjnego szybkości transmisji wskazuje, że łącze komunikacyjne jest słabej jakości, to następuje wzrost sygnału zadającego poziom mocy. Prowadzi to do wygenerowania instrukcji powodującej ostatecznie zwiększenie mocy nadajnika stacji ruchomej.

Jeśli dopasowanie wzorca zajdzie wraz z modyfikowaniem sygnału zadającego - kroki 152 i 154, to następuje uaktualnienie decyzji określającej szybkość transmisji - krok 156 i proces powtarza się. Dalsze szczegóły dotyczące aspektu aktualizacji w przedstawianym wynalazku zostaną przedyskutowane w dalszej części opisu.

W przypadku, gdy podczas określania wzorca w kroku 152 nie nastąpi dopasowanie żadnego wzorca odpowiadającego rzeczywistej sytuacji, to proces może być kontynuowany z wyróżnieniem kilka opcji. W jednej z nich przewiduje się modyfikację sygnału zadającego poziom mocy - krok 158, aktualizację decyzji określającej szybkość transmisji - krok 156 i proces podlega powtórzeniu. Zaleca się, aby modyfikacja realizowana w kroku 158, różniła się od modyfikacji realizowanej w kroku 154 (zwiększenie albo zmniejszenie lub odwrotnie), gdzie wykryto dopasowanie wzorca. Ponadto zwraca się uwagę, że dowolna modyfikacja sygnału zadającego, w sposób powyżej opisany może nie doprowadzić do jakichkolwiek zmian w jego parametrach. ·

Gdyby w zalecanym układzie - w kroku 152, mającym na celu określenie wzorca, nie nastąpiło dopasowanie wzorca, to wykonuje się co najmniej jeszcze jeden krok określania wzorca. Przykładowo, grupa decyzji określających szybkość transmisji poddawana jest kontroli w celu ustalenia, czy wzorce decyzji odpowiadają wcześniej określonemu innemu wzorcowi P2 szybkości transmisji - krok 160. Jeśli istnieje odpowiadający wzorzec, to dokonuje się modyfikacji sygnału zadającego poziom mocy - krok 162. Modyfikacja może przyjąć formę zwiększenia lub zmniejszenia sygnału zadającego poziom mocy, przy czym zmiany te wywoływane są

174 228 poprzez wartość przyrostową. Sygnał zadający może również pozostać niezmieniony. Zwiększenie Iub zmniejszenie sygnału zadającego poziom mocy, ostatecznie objawia się odpowiadającym tym zmianom zwiększeniem lub zmniejszeniem mocy nadajnika stacji ruchomej. Jeśli żaden wzorzec nie pasował w kroku 152 i jeśli nie będzie wzorca pasującego w kroku 160, to sygnał zadający może zostać zmodyfikowany lub może zostać pozostawiony bez zmian - krok 164.

W przypadku, gdy żaden pasujący wzorzec nie pojawi się w kroku 160, to można przeprowadzić dodatkowe określenia wzorców oraz dodatkowe modyfikacje sygnału zadającego. Jeśli żaden wzorzec nie odpowiada ustaleniom poczynionym podczas kolejnych weryfikacji, to przeprowadza się ostateczną lub N-tą weryfikację. Grupa decyzji ustalających szybkość transmisji podlega kontroli w celu określenia, czy ich wzorzec odpowiada innemu określonemu wcześniej wzorcowi wymienionej decyzji Pn - krok 166. Jeśli istnieje taki wzorzec, to następuje modyfikacja sygnału zadającego poziom mocy - krok 168. Modyfikacja ta może przyjąć formę zwiększenia lub zmniejszenia sygnału zadającego poziom mocy, przy czym zmiany te wywoływane są poprzez wartość przyrostową. Sygnał zadający może również pozostać niezmieniony. Zwiększenie lub zmniejszenie sygnału zadającego poziom mocy, objawia się ostatecznie zwiększeniem lub zmniejszeniem mocy nadajnika stacji ruchomej. Jeśli żaden wzorzec nie został dopasowany w kroku 152 i w kroku 160, i jeśli nie nastąpi dopasowanie wzorca w kroku 160, to sygnał zadający może zostać zmodyfikowany lub może zostać pozostawiony bez zmian - krok 170.

Kroki procesu z fig. 2 są ogólnie powtarzane z uaktualnioną grupą decyzji określających szybkości transmisji, które uległy takiej aktualizacji w kroku 156. Uaktualniona grupa może składać się z poprzedniej grupy z dodatkiem decyzji określających szybkość transmisji nowych ramek. Nowa decyzja zastępuje najstarszą decyzję o szybkości transmisji ramek, przy czym do wykasowania starej decyzji używa się dobrze znanych technik sterowania pamięcią Jako alternatywę dopuszcza się występowanie w składzie grupy dowolnego zestawu decyzji określających szybkość transmisji, jeśli będzie to pożądane.

Zwraca się uwagę, że wybrany wzorzec zwykle określa, czy konieczne jest zwiększenie, czy zmniejszenie sygnału zadającego poziom mocy. Wielkości, o które następuje zwiększenie lub zmniejszenie sygnału zadającego poziom mocy, mogą mieć różne wartości dla różnych dopasowanych wzorców, ale możliwe jest również ustalenie takiej samej wartości o którą będzie dokonywana zmiana sygnału. Ponadto wzorzec Pj, podobnie jak wzorce od Pz do Pn, może obejmować zestaw wzorców, aby ułatwić przeprowadzanie modyfikacji, związanej z danym wzorcem. Dalsza modyfikacja sygnału zadającego, tak jak w kroku 154, może w różny sposób zależeć od wzorca zestawu wzorców, dopasowanych w kroku określającym wzorzec. Zwraca się uwagę, że modyfikacja sygnału zadającego może być dokonywana przez wielkość sterującą o wartości zero, w takim przypadku sygnał me ulegnie faktycznie zmianie. Posługiwanie się różnymi decyzjami dopasowującymi wzorce pozwala na zwiększenie elastyczności regulowania mocy nadajnika stacji ruchomej zgodnie z aktualną jakością łącza komunikacyjnego. Dla tych przypadków, w których jakość łącza przewyższa bieżące potrzeby utrzymania niezawodnej łączności, możliwe jest zmniejszenie mocy transmisji do niezbędnego minimum, jednak gwarantującego jeszcze wymagana niezawodność łącza komunikacyjnego. Podobnie dla tych przypadków, w których jakość łącza jest niewystarczająca do uzyskania niezawodnej łączności, możliwe jest zwiększenie mocy transmisji do niezbędnego poziomu, już gwarantującego wymaganą niezawodność łącza komunikacyjnego.

Figury od 3a do 3c przedstawiają sieci działań do ustalania wartości sygnału zadającego, dla ustalonego wzorca decyzyjnego określającego szybkość transmisji do sterowania mocą nadajnika stacji ruchomej. Fig. 3a przedstawia sytuację wyjściową przy założeniu, że ramka jest pierwsząramkąwtransmisji. Procesor 118 sterujący mocą (fig 1) rozpoczyna wówczas działanie według kroku 200. Procesor 118 ustala wielkość zadaną, która reprezentuje sygnał zadający poziom mocy, poprzez nadanie jej początkowej wartości równej początkowemu sygnałowi zadającemu. Procesor 118 zmienia sygnał zadający poziom mocy, a poprzez niego dokonuje zmiany poziomu mocy nadajnika stacji ruchomej, tzn. zmiana sygnału zadającego pociąga za sobą odpowiednią zmianę poziomu mocy nadajnika.

Procesor 118 wyposażony jest w licznik pełnej szybkości transmisji i w licznik ramek skasowanych, które pokazują odpowiednio liczbę nieprzerwanych wskazań stanu szybkość

174 228 transmisji pełna oraz stanu skasowane. W kroku 200 obu licznikom nadawana jest wartość początkowa zero. Transfer z pełną szybkością transmisji obejmuje trzy nieprzerwane wskazania pełnej szybkości transmisji, natomiast transfer uznaje się za skasowany, jeśli obejmuje jedno wskazanie skasowane, transfer ze zmienną szybkością transmisji obejmuje jedno wskazanie połówkowa szybkość transmisji, jedno wskazanie ćwiartkowa szybkość transmisji lub jedno wskazanie ósemkowa szybkość transmisji. Procesor 118 ustawia zmienne logiczne (boole’owskie) transfer z pełną szybkością transmisji, transfer skasowany i transfer ze zmienną szybkością transmisji, które wskazują jaki jest stan procesu, na wartość Fałsz podczas kroku 200. Ustawienie tych wskazań w stan Fałsz oznacza stan początkowy procesu.

W kroku 202 procesor 118 sterujący mocą oczekuje aż do chwili wygenerowania przez procesor 116 decyzji określającej szybkość transmisji. Podczas kroku 204 zależnie od stanu wskazania transfer z pełną szybkością transmisji procesor 118 kieruje realizacją procedury albo do kroku z 206, gdy wymienione wskazanie jest w stanie Prawda, albo do kroku 208 (fig. 3b) w przeciwnym przypadku.

Podczas kroku 206 zależnie od stanu wskazania pełna szybkość transmisji ramki procesor 118 powoduje przejście procedury albo do kroku 210, gdy wymienione wskazanie jest w stanie Prawda, albo do kroku 212 w przeciwnym przypadku. Podczas kroku 210 procesor 118 zmniejsza wartość sygnału zadającego o wielkość równą wartości zmniejsz o delta pełną szybkość transmisji Podczas kroku 212 zależnie od stanu wskaźników połówkowa, ćwiartkowa lub ósemkowa szybkość transmisji procesor 118 kieruje realizację procedury do kroku 214, gdy któryś z wymienionych wskazań jest w stanie Prawda, albo do kroku 212 w przypadku, gdy decyzja określająca szybkość transmisji wysterowała jedno ze wskazań skasowane lub prawdopodobnie pełna szybkość transmisji.

Podczas kroku 214 procesor 118 ustawia odpowiednio wskazanie transfer z pełną szybkością transmisji w stan Fałsz, wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji w stan Prawda oraz oba liczniki licznik pełna szybkość transmisji oraz licznik skasowane w stan zero. Podczas kroku 216 procesor 118 zwiększa wartość sygnału zadającego o wielkość równą wartości zwiększ o delta pełną szybkość transmisji. Następnie procesor 118 przechodzi do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji, po czym wykonuje opisane wcześniej działania tzn. krok 210, 212 lub 216.

W kroku 208 procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 218, gdy wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji jest w stanie Prawda albo do kroku 220 w przeciwnym przypadku. Przejście od kroku 208 do kroku 220 następuje przy domyślnym założeniu, że wskazanie transfer skasowany jest w stanie Prawda. W kroku 218 procesor 118 kieruje realizację procedury do kroku 222, gdy decyzja określająca szybkość transmisji wskazuje na stan pełna szybkość transmisji albo do kroku 228 w przeciwnym przypadku. W kroku 222 procesor 118 zwiększa licznik pełna szybkość transmisji i przechodzi do kroku 224. W kroku 224, jeżeli licznik pełna szybkość transmisji ma wartość większą niż 3, to procesor 118 kieruje realizację procedury do kroku 226, albo w przeciwnym przypadku, tzn. gdy licznik pełna szybkość transmisji ma wartość mniejszą lub równą 3, następuje przejście procesora 118 do kroku 202, gdzie pozostaje on w stanie oczekiwania na następną decyzję określającą szybkość transmisji. W kroku 226, procesor 118 ustawia wskazanie transfer z pełną szybkością transmisji w stan Prawda i wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji w stan Fałsz, a następnie przechodzi do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji.

W kroku 228, gdy decyzja określająca szybkość transmisji wskazuje, że wykryto połówkową, ćwiartkową, ósemkową lub prawdopodobnie pełną szybkość transmisji to procesor 118 kieruje realizację procedury do kroku 230, natomiast gdy decyzja określająca szybkość transmisji wskazuje wykrycie stanu skasowane, to następuje przejście do kroku 232. W kroku 230 procesor 118 ustawia licznik pełna szybkość transmisji oraz licznik skasowane na wartość zero i przechodzi do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji. W trakcie kroku 230 może nastąpić zmniejszenie wielkości zadanej reprezentującej sygnał zadający o wartość równą wartości zmniejsz o delta zmienną szybkość transmisji, w celu osiągnięcia wyższego poziomu sterowania sygnałem zadającym poziom mocy. W kroku 232

174 228 procesor 118 zwiększa licznik skasowane oraz ustawia wskazanie transfer skasowane na wartość Prawda i wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji na wartość Fałsz, a następnie przechodzi do kroku 202, aby oczekiwać na decyzję określającą szybkość transmisji. Ponadto w celu osiągnięcia wyższego poziomu sterowania sygnałem zadającym poziom mocy, sygnał zadający może zostać zwiększony o wartość równą zwiększ o delta zmienną szybkość transmisji w kroku 232. Procesor 118 przechodzi zatem do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji.

Przejście od kroku 208 do kroku 220 jest wynikiem ustawienia w kroku 232 wskazania transfer ze zmienną szybkością transmisji w stan Fałsz oraz transfer skasowany w stan Prawda. Mimo że wskazanie transfer skasowany nie jest bezpośrednio używane w operacji decyzyjnej przy przejściu do kroku 212, to jest możliwe jego wykorzystanie, np. w przedstawianym przykładzie wskazanie to użyte jest do identyfikacji stanu procesu. W kroku 212 procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 234, gdy decyzja określająca szybkość transmisji wskazuje na pełna szybkość transmisji oraz do kroku 236 w przeciwnym przypadku (przeciwny przypadek to niepełna szybkość transmisji). W kroku 234 procesor 118 zwiększa licznik pełna szybkość transmisji oraz ustawia wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji na wartość Prawda i wskazanie transfer skasowany na wartość Fałsz oraz licznik skasowane na wartość zero, a następnie przechodzi do kroku 202, aby oczekiwać na kolejną decyzję określającą szybkość transmisji. W kroku 236 procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 238, gdy decyzja określająca szybkość transmisji wskazuje na połówkową, ćwiartkową, ósemkową lub prawdopodobnie pełną szybkość transmisji oraz do kroku 240 w przypadku wskazania przez decyzję określającą szybkość transmisji na skasowane.

W kroku 238 procesor 118 ustawia wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji na wartość Prawda, wskazanie transfer skasowany na wartość Fałsz oraz licznik pełna szybkość transmisji i licznik skasowane na wartość zero, a następnie przechodzi do kroku 202, aby oczekiwać na decyzję określającą kolejną szybkość transmisji. W kroku 240 procesor 118 zwiększa licznik skasowane” i przechodzi do kroku 242.

W kroku 242 procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 244, gdy licznik skasowane ma wartość mniejszą niż 5. W kroku 244 wielkość zadana sygnału zadającego zwiększana jest o wartość równą zwiększ o delta zmienną szybkość transmisji i powraca do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji. W przypadku kilkukrotnego pojawienia się ramek skasowanych dokonuje się w kroku 244 regulacji wielkości zadanej sygnału zadającego w celu poprawienia warunków sterowania sygnałem zadającym poziom mocy.

Jednakże, gdyby pojawiły się w nieprzerwanym ciągu dodatkowe ramki oznakowane, jako skasowane to należałoby sygnał zadający zwiększyć w istotny sposób w celu dokonania próby wyeliminowania dalszego pojawiania się ramek oznakowanych jako skasowane. W kroku 242 procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 246, gdy licznik skasowane ma wartość większą lub równą 5. W kroku 246 procesor 118 zwiększa wielkość zadaną o wartość równą zwiększ o delta skasowane i powraca do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji. W przedstawianym przykładzie wykonania wartość zwiększ o delta skasowane jest większa niż wartość zwiększ o delta zmienną szybkość transmisji.

W przypadku modyfikacji przedstawianego wynalazku można pominąć krok 244, w którym dokonuje się regulacji wielkości zadanej. Jeśli licznik skasowane przyjmuje wartość mniejszą niż wartość zliczona w kroku 242, to nie dokonuje się regulacji wielkości zadanej. Gdy mamy do czynienia ze zbyt niskim stopniem kontrolowania sygnału zadającego przy transferach ramek skasowanych, to pożądane jest zmniejszenie ustalonej w liczniku wartości, aby dzięki temu proces regulacji w kroku 246 mógł zachodzić już wcześniej. Przykładowe wartość ta może być zmniejszona do liczby 2 lub 3.

W przykładzie wykonania procesor 118 nadaje początkowe wartości zmiennym w kroku 200, a następnie przechodzi do stanu oczekiwania w kroku 202. Stacja bazowa odbiera pierwszą nadaną ramkę i wytwarza metryki błędów. Układ uśredniacza 114 mocy mierzy moc symboli w przedziałach o wartości 1,25 milisekundy oraz aktualizuje stan swego wyjścia, co każde 1,25 milisekundy w tym samym czasie, gdy dekoder 112 dekoduje ramkę. Procesor 116 wytwarza

174 228 decyzję określającą szybkość transmisji w odpowiedzi na metryki błędów. Podczas generowania przez procesor 116 decyzji określającej szybkość transmisji, procesor 118 sterowania mocą powoduje przejście procedury przez kroki 204 i 208 do kroku 218, ze względu na to, że procedura rozpoczyna się od transferu ze zmienną szybkością transmisji.

Szybkość transmisji ramek w transmisji sygnałów mowy ogólnie zmienia się w zakresie od pełnej szybkości transmisji do innych wyróżnionych szybkości transmisji, przy czym mowa ciągła kodowana jest z pełną szybkością transmisji. Jeśli, np. procesor 116 wytwarza wskazanie ósemkowej szybkości transmisji w odpowiedzi na pierwszą ramkę, to procesor 118 powoduje przejście procedury od kroku 218 do kroku 228, a następnie do kroku 230. Jednakże ze względu na to, że ramka nie jest ani skasowana, ani też nie jest nadawana z pełną szybkością transmisji, to procesor 118 ustawia zarówno licznik pełna szybkości transmisji, jak i licznik skasowane na wartość równą zero. Procesor 118 powraca do kroku 202 i oczekuje na decyzję odpowiadającą szybkości transmisji drugiej ramki.

Jeśli, np. procesor 116 wytwarza wskazanie o ćwiartkowej w odpowiedzi na drugą ramkę, to procesor 118 powoduje przejście procedury w taki sam sposób, jak w odpowiedzi na pierwszą ramkę. Podobnie, jeśli procesor 116 wytwarza wskazanie o połówkowej szybkości transmisji w odpowiedzi na trzecią ramkę, to procesor 118 ponownie powoduje przejście procedury w poprzednio podany sposób. W czasie, gdy procesor 116 wytwarza wskazania o ósemkowej, ćwiartkowej i połówkowej szybkości transmisji w odpowiedzi na odbierane ramki, to procesor 118 sterowania mocą nie dokonuje zmian poziomu mocy. Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie pełna szybkość transmisji w odpowiedzi na czwartą ramkę, to procesor 118 powoduje przejście procedury poprzez kroki 208 i 218 do kroku 222, ponieważ wskazanie pełna szybkość transmisji następuje po transferze ze zmienną szybkością transmisji. W kroku 222 procesor 118 zwiększa licznik pełna szybkość transmisji, który powinien być równy teraz wartości 1 i przechodzi do kroku 224. Z kroku 224 procesor 118 powraca do kroku 202, ponieważ nie zostały zliczone 3 wskazania przepływność pełnej szybkości transmisji.

Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie pełnej szybkości transmisji w odpowiedzi napiątą ramkę, to procesor 118 zwiększa licznik pełnej szybkości transmisji w sposób opisany dla czwartej ramki. Jeżeli również szósta ramka miałaby wskazanie pełnej szybkości transmisji, to ponownie procesor 118 zwiększy licznik pełna szybkość transmisji, przechodząc poprzez kroki 204, 208, 218 i 222. Jeśli teraz wystąpią i zostaną zliczone 3 wskazania pełnej szybkości transmisji, to w kroku 224 procesor 118 spowoduje przejście procedury do kroku 226 i ustawi wskazanie transfer z pełną szybkością transmisji w stan Prawda oraz wskazanie transfer ze zmienną szybkością transmisji w stan Fałsz. Następnie procesor 116 powraca do kroku 202.

Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie pełnej szybkości transmisji w odpowiedzi na siódmą ramkę, to procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 210, poprzez kroki 204 i 206, ponieważ wskazanie pełnej szybkości transmisji następuje po wskazaniu transfer z pełną szybkością transmisji. W kroku 210 procesor 118 zmniejsza wartość sygnału zadającego. Następnie procesor 118 powraca do kroku 202, aby oczekiwać na kolejną decyzję określającą szybkość transmisji.

Komparator 120 porównuje odebrany sygnał poziomu mocy (sygnał ten podlega aktualizacji co 1,25 milisekundy) z sygnałem zadającym poziom mocy generowanym zgodnie ze zmodyfikowaną wartością wielkość zadana oraz wytwarza sygnał uchybu. W przypadku, gdy odebrany sygnał zadający poziom mocy nie zmienia się lub utrzymuje się ponad poziomem sygnału zadającego poziom mocy, to komparator 120 wytwarza sygnał uchybu, na podstawie którego generator 122 rozkazów wytwarza rozkaz powodujący zmniejszenie mocy (rozkaz zmniejszenia mocy). Stacja bazowa nadaje ten rozkaz do stacji ruchomej, aby spowodować zmniejszenie mocy sygnału, z którą jest nadawany, przy czym zmniejszenia mocy sygnału realizuje się tak, aby zredukować sygnał uchybu.

Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie skasowane lub prawdopodobnie pełną szybkość transmisji w odpowiedzi na ósmą ramkę, to procesor 118 sterowania mocą powoduje przejście procedury do kroku 216, poprzez kroki 204,206 i 212 ponieważ wskazanie skasowane następuje po wskazaniu transfer z pełną szybkością transmisji. W kroku 216 procesor 118 zwiększa

174 228 wartość wielkość zadana Następnie procesor 118 powraca do kroku 202, aby oczekiwać na kolejną decyzję określającą szybkość transmisji.

Komparator 120 ponownie porównuje odebrany sygnał poziomu mocy z sygnałem zadającym poziom mocy generowanym zgodnie z wielkością zadaną oraz wytwarza sygnał uchybu. W przypadku, gdy odebrany sygnał zadający poziom mocy nie zmienia się lub znajduje się poniżej sygnału zadającego poziom mocy, to komparator 120 wytwarza sygnał uchybu, na podstawie którego generator 122 rozkazów wytwarza rozkaz powodujący zwiększenie mocy (rozkaz zwiększenia mocy). Stacja bazowa ponownie nadaje rozkaz do stacji ruchomej, aby spowodować korekcję mocy sygnału, z którą jest nadawany, przy czym korekcję prowadzi się tak, aby zredukować sygnał uchybu.

Podczas przebywania procesora 118 sterowania mocą w stanie transferu z pełną szybkością transmisji, tzn. wskazanie transfer z pełną szybkością transmisji jest w stanie Prawda, procesor 116 wytwarza wskazania: pełna szybkość transmisji, skasowane lub prawdopodobnie pełna szybkość transmisji, przy czym procesor 118 pozostaje w stanie transferu z pełną szybkością transmisji i przeprowadza regulację poziomu mocy w sposób opisany poprzednio, aby zoptymalizować moc sygnału nadawanego przez stację ruchomą.

Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie połówkowa szybkość transmisji w dziewiątej ramce, to procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 214, poprzez kroki 204, 206 i 212. W kroku 214 ustawia się transfer ze zmienną szybkością transmisji w stan Prawda, a ''transfer z pełną szybkością transmisji w stan Fałsz. Procesor 118 sterowania mocą powraca do kroku 202, aby oczekiwać na następną decyzję określającą szybkość transmisji. Jeśli procesor 116 wytwarza wskazanie skasowane w odpowiedzi na dziesiątą ramkę, to procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 232, poprzez kroki 204, 208, 218 i 228. W kroku 232 procesor 118 zwiększa licznik skasowane, który powinien wtedy przyjąć wartość równą 1 i ustawia odpowiednio wskazanie transfer skasowany w stan Prawda, a transfer ze zmienną szybkością transmisji w stan Fałsz i opcjonalnie zwiększa wielkość zadaną. Następnie procesor 118 powraca do kroku 202, aby oczekiwać na kolejną decyzję określającą szybkość transmisji.

Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie skasowane w odpowiedzi na jedenastą ramkę, to procesor 118 powoduje przejście procedury do kroku 240, poprzez kroki 204, 206, 220 i 236. W kroku 240 licznik skasowane zwiększa swą wartość, po czym następuje przejście do kroku 242. Ze względu na to, że w kroku 242 licznik skasowane ma wartość mniejszą niż 5, to procesor 118 powoduje przejście do kroku 244. W kroku 244 procesor 118 zwiększa wielkość zadaną. Procesor 118 powraca do kroku 202, aby oczekiwać na kolejną decyzję określającą szybkość transmisji.

Jeżeli procesor 116 wytwarza wskazanie skasowane dla dwunastej i trzynastej ramki, to następuje powtórzenie kroków opisanych w odniesieniu do ramki jedenastej. Jeżeli jednak przy czternastej ramce procesor 116 wygenerowałby wskazanie skasowane, to procesor 118 sterowania mocą spowoduje przejście procedury do kroku 242, poprzez kroki 204, 208, 220 i 236. W kroku 242 ze względu na to, że licznik skasowane ma wartość równą 5, procesor 118 sterowania mocą powoduje przejście do kroku 246. W kroku 246 zwiększana jest wielkość zadana. Procesor 118 sterowania mocą powraca do kroku 202, aby oczekiwać na kolejną decyzję określającą szybkość transmisji.

Chociaż przedyskutowany przykład przetwarzania nie miał na celu dokładnego przedstawienia każdego kroku operacyjnego przetwarzania zamieszczonego na figurach od 3a do 3c, to na podstawie tych figur dadzą się określić również inne przykłady przetwarzania. Procesor 118 sterowania mocą ciągle wykonuje procedurę sterowania mocą tak jak to przedstawiają figury od 3a do 3c aż do jego wyzerowania, za każdym jednak razem powraca do kroku 200. Zatem stanem początkowym procedury jest stan transfer ze zmienną szybkością transmisji. Procedura nie wymaga regulacji sygnału zadającego poziom mocy w stanie transfer ze zmienną szybkością transmisji. Chociaż, aby osiągnąć lepszą kontrolę nad sygnałem zadającym poziom mocy wykonuje się regulację. Procedura używa stanu transfer ze zmienną szybkością transmisji, aby wprowadzić albo stan transfer z pełną szybkością transmisji, jeśli wykryje trzy wskazania pełnej szybkości transmisji albo stan transfer skasowane, jeśli wykryje wskazanie skasowane.

174 228

Po wprowadzeniu stanu transfer z pełną szybkością transmisji procedura zwiększa sygnał zadający poziom mocy, jeśli wykryje wskazanie skasowane lub prawdopodobnie transfer z pełną szybkością transmisji, co daje w wyniku wygenerowanie instrukcji zwiększenie mocy, która nadawana jest do stacji ruchomej. Kiedy procedura znajduje się w stanie transfer z pełną szybkością transmisji, to zmniejszany jest sygnał zadający poziom mocy, jeśli wykryje się wskazanie pełnej szybkości transmisji. Jeśli podczas stanu pełnej szybkości transmisji, procedura wykryje wskazanie połówkowej, ćwiartkowej lub ósemkowej szybkości transmisji, to wprowadza się stan transfer ze zmienną szybkością transmisji.

Po wprowadzeniu stanu skasowane ze stanu transfer ze zmienną szybkością transmisji procedura zwiększa sygnał zadający poziom mocy, jeśli wykryje przypadek skasowania danych. Jeśli podczas stanu transfer skasowane procedura wykryje wskazanie połówkowej, ćwiartkowej lub ósemkowej szybkości transmisji, to wykonuje się przejście do stanu transfer ze zmienną szybkością transmisji.

W przedstawianym wynalazku uszeregowanie wielkości względnych przyrostów wartości wielkości zadanej jest następujące; w odniesieniu do zwiększania wartości modyfikującej sygnał zadający: wartość zwiększ o delta pełną szybkość transmisji jest największą względną wartością, po niej następuje wartość zwiększ o delta - skasowane oraz wartość zwiększ o delta zmienną szybkość transmisji. W odniesieniu do zmniejszania wartości modyfikującej sygnał zadający: wartość zmniejsz o delta pełną szybkość transmisji jest największą względną wartością, po niej następuje wartość zmniejsz o delta zmienną szybkość transmisji. Ogólnie wartości zmniejszające sygnał zadający są mniejsze niż wartości zwiększające sygnał zadający.

Rozumie się, że różne modyfikacje sieci działań z figur od 3a do 3c mogą być wykonywane i pozostaną w zakresie wynalazku. Np. w przykładowym wykonaniu, w którym obie ramki zarówno dla pełnej szybkości transmisji, jak i dla połówkowej szybkości transmisji zawierają CRC, sieci działań z figur od 3a do 3c nie potrzebuje zmian. Z drugiej jednak strony w przypadku, w którym obie ramki zarówno dla pełnej szybkości transmisji, jak i dla połówkowej szybkości transmisji, zawierają CRC, ramkę o przepływności połówkowej można traktować jako ramkę o pełnej szybkości transmisji w celu modyfikacji wartości wielkości zadanej.

Chociaż przedstawiany wynalazek opisany jest w kontekście systemu łączności komórkowej typu CDMA, to wynalazek ten stosuje się w równym stopniu do innych schematów transmisji oraz środowisk, gdzie dane cyfrowe nadawane są w postaci ramek. Dlatego tez niniejszy wynalazek nie jest ograniczony przez schemat transmisji oraz środowisko systemu łączności komórkowej. Na przykład niniejszy wynalazek stosuje się do takich systemów, jak telefonia komórkowa, bezprzewodowa obsługa łączności osobistej w pętli lokalnej oraz prywatna centrala telefoniczna. Zastosowanie w odbiorniku detekcji wzorców ramek o różnej szybkości transmisji i detekcji ramek z błędami dla różnych wzorców dostarcza elastyczny schemat regulowania mocą nadawania, w celu zapewnienia odpowiedniej jakości łącza dla ramek danych nadawanych z różnymi szybkościami transmisji. Ponadto, mimo że przedstawiany wynalazek opisuje się bez odniesienia do informacji o szybkości transmisji nadawanych ramek, to wynalazek stosuje się w takich systemach, w których informacja o szybkości transmisji jest nadawana. W przypadkach nadawanych szybkości transmisji jakość sygnału może zostać użyta, jako czynnik pomocniczy przy określaniu szybkości transmisji danych dla pewnych warunków, takich jak wystąpienie stanu skasowane lub prawdopodobnie pełna szybkość transmisji ramek.

174 228

174 228

FIG.1 >

co

174 228

FIG.2

174 228

FIG.3A

174 228

FIG. 3b

174 228

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

FIG. 3c

Claims (17)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób nastawiania poziomu mocy w systemie komunikacyjnym zawierającym pierwszą stację i drugą stację oddaloną od pierwszej stacji, w którym nadaje się sygnał komunikacyjny z drugiej stacji z góry zadanym poziomem mocy zawierający ramki danych zakodowanych z góry zadaną jedną z wielu szybkości transmisji danych, odbiera się sygnał komunikacyjny w pierwszej stacji, dokonuje się pomiaru poziomu mocy odebranego sygnału komunikacyjnego w pierwszej stacji, nadaje się informację o poziomie mocy do drugiej stacji, odbiera się informację o poziomie mocy w drugiej stacji oraz nastawia się poziom mocy sygnałów komunikacyjnych kolejno nadawanych przez drugą stację do pierwszej stacji wykorzystując odebraną informację o poziomie mocy, znamienny tym, że po dokonaniu pomiaru poziomu mocy odebranego sygnału komunikacyjnego w pierwszej stacji generuje się decyzję określającą szybkość transmisji dla każdej ramki danych w odebranym sygnale komunikacyjnym oraz generuje się informację o poziomie mocy na podstawie decyzji określającej szybkość transmisji i zmierzonego poziomu mocy, po czym nadaje się wynikową informację o poziomie mocy do drugiej stacji.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji dekoduje się każdą ramkę danych z każdą z wielu szybkości transmisji danych, generuje się co najmniej jedną metrykę błędów dla każdej zdekodowanej ramki danych z każdą szybkością transmisji danych oraz oblicza się jedną z szybkości transmisji danych, przy której dane były zakodowane w każdej z poszczególnych ramek na podstawie metryki błędów dla tej ramki.
3. 3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę skasowaną, gdy dane dla tej ramki są uszkodzone w stopniu wykluczającym ustalenie jednej z szybkości transmisji danych, przy której dane były zakodowane w poszczególnych ramkach.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o możliwie pełnej szybkości transmisji, gdy dane są transmitowane z największą szybkością wraz z danymi uszkodzonymi.
5. 5. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o pełnej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane stanowi z góry zadaną największą szybkością transmisji danych, generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o połówkowej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, stanowi połowę z góry zadanej największej szybkości transmisji danych, generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, deczyzję określającą ramkę o ćwiartkowej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, stanowi jedną czwartą z góry zadanej największej szybkości transmisji danych, oraz generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędu, decyzję określającą ramkę z ósemkowej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, stanowi jedną ósmą z góry zadanej największej szybkości transmisji danych.
6. 6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że w trakcie generowania decyzji określającej szybkość transmisji generuje się dla ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę skasowaną, gdy dane dla tej ramki są uszkodzone w stopniu wykluczającym ustalenie jednej z szybkości transmisji danych, przy której dane były zakodowane, oraz generuje się dla

   174 228 ramki, na podstawie metryk błędów, decyzję określającą ramkę o możliwie pełnej szybkości transmisji, gdy szybkość transmisji danych, przy której dane były zakodowane, jest z góry zadaną największą szybkością transmisji danych zaś dane zawierają błędy bitowe.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie generowania informacji o poziomie mocy ustawia się wartość nastawczą poziomu mocy w odpowiedzi na wygenerowaną decyzję określającą szybkość transmisji i zmierzony poziom mocy, dla każdej decyzji określającej szybkość transmisji, porównuje się wartość nastawczą poziomu mocy ze zmierzonym poziomem mocy oraz generuje się rozkazy ustawiania mocy dla każdego etapu porównania.
8. 8. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że w trakcie generowania informacji o poziomie mocy, w odpowiedzi na decyzję określającą szybkość transmisji i zmierzony poziom mocy, ustawia się wartość nastawczą poziomu mocy w odpowiedzi na każdą decyzję określającą szybkość transmisji, porównuje się wartość nastawczą poziomu mocy ze zmierzonym poziomem mocy oraz generuje się rozkaz podwyższenia poziomu mocy, gdy zmierzony poziom mocy jest mniejszy niż wartość nastawcza, i generuje się rozkaz zmniejszenia poziomu mocy, gdy zmierzony poziom mocy jest większy niż wartość nastawcza.
9. 9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zmniejsza się wartość nastawczą poziomu mocy o wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek.
10. 10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zwiększa się wartość nastawczą poziomu mocy o wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej względnie o możliwie pełnej szybkości transmisji, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określająca pełną szybkość transmisji ramek.
11. 11. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zwiększa się wartość nastawczą poziomu mocy o wartość przyrostową, gdy. bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określa^ jących szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji’ ramki skasowanej:
12. 12. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zmniejsza się wartość nastawczą poziomu mocy o pierwszą wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek, oraz zwiększa się wartość nastawczą poziomu mocy o drugą wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej względnie o możliwie pełnej szybkości transmisji, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą pełną szybkość transmisji ramek.
13. 13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że w trakcie ustawiania wartości nastawczej poziomu mocy zwiększa się wartość nastawczą poziomu mocy o trzecią wartość przyrostową, gdy bieżąca decyzja określająca szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej, przy czym każda z góry zadana liczba wcześniejszych decyzji określających szybkość transmisji ramek jest decyzją określającą szybkość transmisji ramki skasowanej.
14. 14. Urządzenie do nastawiania poziomu mocy w systemie komunikacyjnym zawierającym pierwszą stację z odbiornikiem do odbierania sygnałów komunikacyjnych z drugiej stacji oddalonej od pierwszej stacji, przy czym sygnał komunikacyjny nadawany z drugiej stacji z góry zadanym poziomem mocy zawiera ramki danych zakodowanych z góry zadaną jedną z wielu szybkości transmisji danych, pierwsza stacja ma układ pomiaru sygnału poziomu mocy dołączony do odbiornika dla określania poziomu mocy odbieranych sygnałów oraz nadajnik do nadawania informacji o poziomie mocy do drugiej stacji, zaś druga stacja ma odbiornik do odbierania

    174 228 informacji o poziomie mocy i układ nastawiania poziomu mocy sygnałów komunikacyjnych kolejno nadawanych, przez drugą stację, do pierwszej stacji wykorzystując odebraną informację o poziomie mocy, znamienny tym, że do wyjścia odbiornika (102) jest dołączone wejście dekodera danych (112) do odbioru i dekodowania danych zakodowanych, którego wyjścia są dołączone do procesora (116) określającego szybkość transmisji danych, przy czym wyjście procesora (116) jest dołączone, poprzez procesor (118) sterujący mocą, do jednego wejścia komparatora (120), do którego drugiego wejścia jest dołączony układ (114) pomiaru sygnału poziomu mocy, zaś wyjście komparatora (120) jest dołączone, poprzez generator (122) rozkazów zwiększenia/zmniejszenia mocy, do wejścia nadajnika (124).
15. 15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że układ (114) pomiaru sygnału poziomu mocy stanowi układ uśredniacza mocy.
16. 16. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że dekoder danych (112) ma wyjście danych użytkowych i wyjście metryk błędów, oba dołączone do wejść procesora (116) określającego szybkość transmisji danych.
17. 17. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że do wyjścia odbiornika (102) jest dołączony konwerter analogowo-cyfrowy (104), którego wyjście jest następnie dołączone do jednego wejścia korelatora szumu pseudolosowego (106), do którego drugiego wejścia jest dołączone z kolei wyjście generatora szumu pseudolosowego (108), przy czym wyjście korelatora szumu pseudolosowego (106) jest dołączone do wejścia filtru (11), którego jedno wyjście jest dołączone do wejścia dekodera danych (112), zaś drugie do wejścia układu (114) pomiaru sygnału poziomu mocy.