PL174195B1

PL174195B1 - Sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym oraz kształtownik do stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym

Info

Publication number: PL174195B1
Application number: PL94305334A
Authority: PL
Inventors: Maciej Król
Original assignee: Krol Maciej
Priority date: 1994-10-04
Filing date: 1994-10-04
Publication date: 1998-06-30
Also published as: PL305334A1

Abstract

1. Sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym, znamienny tym, że gwóźdź śródszpikowy (1) wprowadza się do jamy szpikowej (2), po czym drąży się najkorzystniej przy użyciu brzeszczota w ścianie jamy szpikowej (2) rowek (4) przebiegającywzdłużjamy szpikowej (2), następnie dobiera się odpowiedniego rozmiaru kształtownik (5), którywprowadza się downętrza gwoździa śródszpikowego (1) tak, by wypust (6) kształtownika (5) wchodził do rowka (4). 2. Kształtownik do stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym, znamienny tym, że stanowią go najkorzystniej dwa podłużnie przebiegające łukowate ramiona (7,8), które łączą się i tworzą podłużny wypust (6) biegnący wzdłuż kształtownika (5), a ponadto kształtownik (5) posiada na jednym końcu otwór (9).

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym oraz kształtownik do stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym mający zastosowanie do leczenia operacyjnego złamań kości długich.

Dotychczas znane są powszechnie trzy sposoby stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kostnych w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym. Pierwszy z nich znany jako sposób Gross-Kempfa polega na tym, że gwóźdź wprowadzony do jamy szpikowej złamanej kości blokuje się w obu odłamach za pomocą śrub przechodzących poprzecznie przez kość i otwory w gwoździu. Drugi sposób polega na tym, że po zespoleniu kości gwoździem śródszpikowym w miejscu złamania zakłada się dodatkowo na odłamy kostne płytkę metalową wraz ze śrubami, która stabilizuje ruchy rotacyjne odłamów kości. Oba te sposoby wymagają dużej pracochłonności w wyniku czego przedłuża się czas operacji.

Znany jest także sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości, który polega na tym, że gwóźdź śródszpikowy po wprowadzeniu jamy szpikowej blokuje się w nasadzie dalszej kości za pomocą wypustów wysuwanych z wnętrza gwoździa. Sposób ten ma tę niedogodność, że nie daje pewnej stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości przy dużych siłach skrętnych.

Sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym według wynalazku polega na tym, że gwóźdź śródszpikowy wprowadza się do jamy szpikowej kości, po czym drąży się najkorzystniej przy użyciu brzeszczota w ścianie jamy szpikowej rowek przebiegający wzdłuż jamy szpikowej. Następnie dobiera się odpowiedniego rozmiaru kształtownik, który wprowadza się do wnętrza gwoździa śródszpikowego tak aby wypust kształtownika wchodził do rowka wydrążonego w ścianie jamy szpikowej.

Kształtownik do stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem środszpikowym według wynalazku charakteryzuje się tym, że stanowią go najkorzystniej dwa podłużnie przebiegające łukowate ramiona, które łączą się i tworzą podłużny wypust biegnący wzdłuż kształtownika, a ponadto kształtownik posiada najednym końcu otwór.

Π4 195

Sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości według wynalazku jest prosty w wykonaniu, skraca czas operacji i zapewnia właściwą stabilizację złamanych kości przy pomocy kształtownika blokującego ruchy rotacyjne odłamów, który równocześnie wzmacnia gwóźdź śródszpikowy.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładowym wykonaniu na rysunku na którym fig. 1 i 2 przedstawiają przekroje poprzeczne kości zespolonej gwoździem śródszpikowym oraz kształtownikiem, zaś fig. 3 obrazuje kształtownik w widoku ogólnym.

Sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości według wynalazku polega na tym, że gwóźdź śródszpikowy 1 wprowadza się do jamy szpikowej 2 złamanej kości 3 po czym drąży się najkorzystniej przy użyciu brzeszczota w ścianie jamy szpikowej 2 rowek 4 przebiegający wzdłuż jamy szpikowej 2. Następnie dobiera się odpowiedniego rozmiaru kształtownik 5 w zależności od średnicy jamy szpikowej 2, który wprowadza się do wnętrza gwoździa śródszpikowego 1 w ten sposób aby wypust 6 kształtownika 5 wystawał ponad szczelinę gwoździa śródszpikowego 1 i wchodził pasownie do rowka 4.

Kształtownik 5 do stabilizacji ruchów rotacyjnych według fig. 3 stanowią najkorzystniej dwa podłużne łukowate ramiona 7, 8 dostosowane swym rozstawem do profilu wewnętrznego gwoździa śródszpikowego 1 oraz wypust 6 biegnący podłużnie wzdłuż kształtownika 5 i wchodzący pasownie do rowka 4 wyżłobionego w ścianie jamy szpikowej 2. Kształtownik 5 posiada na jednym końcu otwór 9 służący do jego usunięcia.

Fig. 3

O_t

^l74l9_S

^a^9o ^eSz.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym, znamienny tym, że gwóźdź śródszpikowy (1) wprowadza się do jamy szpikowej (2), po czym drąży się najkorzystniej przy użyciu brzeszczota w ścianie jamy szpikowej (2) rowek (4) przebiegający wzdłuż jamy szpikowej (2), następnie dobiera się odpowiedniego rozmiaru kształtownik (5), który wprowadza się do wnętrza gwoździa śródszpikowego (1) tak, by wypust (6) kształtownika (5) wchodził do rowka (4).
2. Kształtownik do stabilizacji ruchów rotacyjnych odłamów kości w zespoleniu złamań gwoździem śródszpikowym, znamienny tym, że stanowią go najkorzystniej dwa podłużnie przebiegające łukowate ramiona (7, 8), które łączą się i tworzą podłużny wypust (6) biegnący wzdłuż kształtownika (5), a ponadto kształtownik (5) posiada na jednym końcu otwór (9).