PL173293B1

PL173293B1 - Wkład chłonny do wyrobu absorpcyjnego i sposób wytwarzania wkładu chłonnego do wyrobu absorpcyjnego

Info

Publication number: PL173293B1
Application number: PL93309009A
Authority: PL
Inventors: Eje Osterdahl
Original assignee: Moelnlycke Ab
Priority date: 1992-11-17
Filing date: 1993-11-15
Publication date: 1998-02-27
Also published as: US5634915A; SE9203446D0; ES2144043T3; JP3589462B2; GB2272459B; DE69327854T2; AU681870B2; CZ124895A3; HUT71659A; GB9322992D0; SE509037C2; GR3032954T3; FI952409A; NO951916L; NZ257927A; NO305972B1; WO1994010957A1; SK282204B6; EP0773765A1; CO4180497A1

Abstract

1. Wklad chlonny do wyrobu absor- pcyjnego, który stanowi uformowany pneu- matycznie i sprasowany arkusz z wlókien celulozowych, majacy pierwsza gestosc po- miedzy 0,2-1,0 g/cm3, rozwarstwiony przez mechaniczne zmiekczanie bez jego ciecia do drugiej, zmniejszonej gestosci, mniejszej od poczatkowej, pierwszej gestosci, znamienny tym, ze arkusz (1 4 , 1 5 , 16, 21, 38, 41, 51) zawiera 5-100% wlókien celulozowych, któ- re sa rozlozone w licznych, czesciowo od- dzielonych cienkich warstwach wlókien majacych gestosc pomiedzy 0,2-1,0 g/cm3, przy czym gestosc arkusza (14, 15, 16, 21, 38, 41, 51) stanowi co najmniej 25% pier- wszej gestosci arkusza, a jego gramatura wy- nosi pomiedzy 30-2000 g/m2. F IG . 10 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wkład chłonny do wyrobu absorpcyjnego i sposób wytwarzania wkładu chłonnego do wyrobu absorpcyjnego. Niniejszy wynalazek dotyczy wkładu chłonnego stosowanego do wyrobów absorpcyjnych, takich jak podpaska higieniczna, tampon, ochraniacz majtek, wyrób absorpcyjny dla osób nie będących w stanie opanować wydalania, pielucha, ochraniacz bielizny pościelowej, opatrunki na rany lub owrzodzenia, pochłaniacze śliny i podobne.

Znanych jest wiele odmian wyrobów absorpcyjnych tego typu. Wkłady chłonne do takich wyrobów zazwyczaj wytwarza się, przykładowo, techniką suchego rozwłókniania lub spulchniania pulpy celulozowej w postaci zwojów, bel lub arkuszy, mających gęstość 0,2-1,0 g/cm³, w wyniku czego powstaje mata, czasami z domieszką tak zwanego materiału superchłonnego, którym są polimery zdolne do wchłaniania wody lub płynów ustrojowych w ilościach wielokrotnie przewyższających ich własną wagę.

Często pulpę prasuje się w celu zwiększenia jej własności związanych z przesączaniem płynów, a także w celu zmniejszenia objętości wkładu z pulpy, a tym samym uzyskania w miarę możliwości zwartego wyrobu.

Wkład chłonny do wyrobu absorpcyjnego może również zawierać inne składniki, na przykład poprawiające jego własności do wnikania w niego płynów lub do ich przesączania, albo zwiększające jego spoistość, tj. spójność i jego odporność na odkształcanie się podczas użytkowania.

Jedną z poważnych wad wyrobów tego typu jest ich całkowita chłonność, a także przeciekanie przez nie płynów przed pełnym wykorzystaniem ich całkowitej chłonności. Wynika to między innymi z tego, że wydalane przez użytkowniczkę płyny ustrojowe nie są w stanie wniknąć w materiał chłonny i dostatecznie szybko rozprzestrzenić się w nie wykorzystane strefy wyrobu, w związku z czym przeciekają bokami podpaski, pieluchy lub ochraniacza dla osób nie będących w stanie opanować wydalania. Jak zatem widać, bardzo istotne znaczenie ma zdolność materiałów, używanych w wyrobach absorpcyjnych, do rozprowadzania wchłoniętych płynów po całym wyrobie absorpcyjnym.

Innym problemem jest tak zwana zwilżalność powrotna, tj. przepływ wchłoniętych już płynów ustrojowych z powrotem ku skórze użytkowniczki w wyniku działania sił zewnętrznych, na przykład podczas jej siadania. Generalnie, pożądane jest, żeby powierzchnia wyrobu, znajdująca się podczas jego noszenia w pobliżu skóry użytkowniczki, była możliwie sucha.

Do ważnych własności materiału stosowanego do produkcji wyrobów higienicznych należy jego pojemność chłonna, szybkość wchłaniania, wydajność rozprowadzania płynów, zdolność do rozprowadzania płynów, pojemność retencji, skłonność do zwilżalności powrotnej, miękkość i gładkość.

Płyny, o jakie chodzi w tym przypadku, to mocz, krew pochodzenia menstruacyjnego, płyny wydzielane z ran i wrzodów, płyny do płukania i ślina.

Innym wymogiem stawianym większości wyrobów higienicznych jest to, żeby były możliwie cienkie i miękkie, a tym samym możnaje było nosić możliwie dyskretnie. Dla pewnych celów, sprasowany wkład chłonny do wyrobu absorpcyjnego zmiękcza się uzyskując odpowiednią miękkość. Jeden ze sposobów zmiękczania arkusza z materiału chłonnego znany jest z europejskiego zgłoszenia patentowego nr EP 0 360 472, według którego sprasowany materiał chłonny obrabia się pomiędzy częściowo ponacinanymi walcami, dzięki czemu uzyskuje mięk4

173 293 kość. Jednakże skutkiem takiego sposobu jest między innymi zmniejszenie wytrzymałości mechanicznej zmiękczonego materiału.

Z międzynarodowego zgłoszenia patentowego PCT, publikacja nr WO 90/05808, znane jest wytwarzanie wstęgi z pulpy celulozowej, następnie rozwłóknianej, tak zwanej formowanej pneumatycznie pulpy w zwojach. Suszone pneumatyczne włókna pulpy papierowej, którą może być roztwarzana termomechanicznie, chemotermomechanicznie lub chemicznie, pulpa papierowa, pulpa siarczynowa lub siarczanowa, zawierająca około 80% cząstek stałych, doprowadza się za pomocą strumienia powietrza o regulowanym przepływie do głowicy formującej znajdującej się nad sitem formującym i formuje z niej wstęgę o gramaturze pomiędzy 300-1500 g/m²i gęstości pomiędzy 550-1000 kg/m3. Powietrze odsysa się za pomocą skrzynki ssącej znajdującej się pod sitem. Ilość wilgoci w tej technologii wynosi pomiędzy 5-30%.

Następnie wstęgę prasuje się wstępnie do gęstości pomiędzy 550-1000 kg/m³ w celu nieznacznego zmniejszenia jej wymiarów przed prasowaniem końcowym. Wytrzymałość mechaniczna sprasowanej wstęgi jest na tyle duża, iż można ją składować lub transportować w postaci zwojów lub arkuszy. Wstęgę możnałatwo rozwłóknić i przetworzyć na spulchnioną masę z przeznaczeniem do produkcji wyrobów absorpcyjnych lub wkładów do pieluch, podpasek higienicznych i podobnych artykułów.

Wkład chłonny do wyrobu absorpcyjnego, który stanowi uformowany pneumatycznie i sprasowany arkusz z włókien celulozowych, mający pierwszą gęstość pomiędzy 0,2-1,0 g/cm³, rozwarstwiony przez mechaniczne zmiękczanie bez jego cięcia do drugiej, zmniejszonej gęstości, mniejszej od początkowej, pierwszej gęstości, według wynalazku charakteryzuje się tym, że arkusz zawiera 5-100% włókien celulozowych, które są rozłożone w licznych częściowo oddzielonych cienkich warstwach włókien mających gęstość pomiędzy 0,2-1,0 g/cm³, przy czym gęstość arkusza stanowi co najmniej 25% pierwszej gęstości arkusza, a jego gramatura wynosi pomiędzy 30-2000 g/m2.

Gęstość arkusza stanowi co najmniej 25% jego pierwszej gęstości wynoszącej 0,25-0,9 g/cm³, korzystnie 0,3-0,85 g/cm3.

Gramatura arkusza wynosi korzystnie pomiędzy 50-1500 g/m2, korzystniej 100-1000 g/m2.

Włókna celulozowe arkusza składają się głównie z włókien celulozowych formowanych pneumatycznie.

W innym wariancie włókna celulozowe arkusza składają się głównie z konwencjonalnych włókien spulchnionej pulpy.

W jeszcze innym wariancie włókna celulozowe arkusza składają się głównie z włókien z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie. Korzystnym jest, że włókna z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie mają wskaźnik kędzierzatości pomiędzy 0,20 a 0,40.

W innym wariancie włókna celulozowe arkusza składają się głównie z włókien z pulpy roztwarzanej chemicznie.

Korzystnym jest, że co najmniej część włókien arkusza stanowią włókna celulozowe usztywniane chemicznie.

W pewnych wariantach w skład arkusza wchodzi pomiędzy 0,5-70% materiału superchłonnego, korzystnie pomiędzy 2-50%, a najbardziej korzystnie pomiędzy 5-30%, obliczonego w stosunku do całkowitej wagi elementu w stanie suchym.

W innych wariantach arkusz zawiera pomiędzy 3-20% wilgoci, korzystniej pomiędzy 4-18%, a najbardziej korzystnie pomiędzy 11-16%, obliczonej w odniesieniu do całkowitej wagi wstęgi.

W innym przykładzie w skład arkusza wchodzą środki wzmacniające, zwłaszcza środek wiążący, włókna wzmacniające lub termoplastyczne włókna wiążące.

Arkusz zawiera także korzystnie warstwę wzmacniającą, zwłaszcza z włókniny, bibułki, tworzywa sztucznego lub siatki.

Sposób wytwarzania wkładu chłonnego do wyrobu absorpcyjnego, w którym formuje się pneumatycznie wstęgę \ włókien celulozowych i prasuje się ją w arkusz o pierwszej gęstości pomiędzy 0,2-1,0 g/cm', według wynalazku charakteryzuje się tym, że sprasowany arkusz rozwarstwia się poprzez zmiękczanie mechaniczne, bez jego cięcia, do drugiej gęstości, mniej173 293 szej od początkowej, pierwszej gęstości, na liczne częściowo oddzielone cienkie warstwy włókien o gęstości równej pierwszej gęstości arkusza. ·

Arkusz zmiękcza się poprzez zginanie uformowanego na sucho arkusza na jednej lub kilku krawędziach lub walcach.

Korzystnymjest, że arkusz zmiękcza się poprzez obróbkę uformowanego na sucho arkusza pomiędzy walcami z wygrawerowanym deseniem.

Wkład chłonny do wyrobów absorpcyjnych wytwarzany sposobem według wynalazku ma znakomite własności chłonne, zarówno z punktu widzenia szybkiego wchłaniania przez niego płynów jak również zdolności do ich rozprowadzania w materiale. Wykazuje on słabą tendencję do zwilżania powrotnego, jak również daje się formować z niego wyroby bardzo cienkie. Dużą zaletą jest również, między innymi ze względu na giętkość, możliwość używania do jego wytwarzania zarówno formowanej pneumatycznie pulpy w zwojach jak i konwencjonalnej pulpy spulchnianej wyjściowego i uzyskiwanie ekwiwalentnych własności wyrobu. Sposób wytwarzania wkładu chłonnego jest uproszczony.

Stwierdzono, że nie rozwłókniona, uformowana na sucho pulpa w zwojach ma bardzo dobre własności chłonne, przesączalność i zdolność do pęcznienia, i stwierdzono, że istnieje możliwość bezpośredniego jej użyciajako materiału chłonnego w wyrobach higienicznych, bez konieczności rozwłókniania materiału.

W przypadku pewnych materiałów chłonnych, korzystnejest lekkie zmiękczenie materiału przed zastosowaniem.

Pożądana jest również, między innymi ze względu na giętkość, możliwość używania zarówno formowanej pneumatycznie pulpy w zwojach jak i konwencjonalnej pulpy spulchnianej jako materiału wyjściowego i, pomimo tego, uzyskiwanie tych samych dobrych własności za pomocą wyrobu wytwarzanego z formowanej pneumatycznie pulpy w zwojach.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonaniajest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia własności chłonne formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechaniczniepo obróbce pomiędzy walcami o różnym rozstawie, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności formowanych w sposób konwencjonalny, a następnie prasowanych mat z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie i chemicznie, fig. 2 - własności chłonne formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie po zmiękczaniu, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności formowanych w sposób konwencjonalny, a następnie prasowanych mat z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie i chemicznie, fig. 3 - własności chłonne gotowego wyrobu absorpcyjnego z wkładem chłonnym wykonanym z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności wyrobów produkowanych konwencjonalnie o odpowiednich składach, fig. 4 - czas wchłaniania płynów przez gotowy wyrób absorpcyjny zawierający wkład chłonny z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności wyrobów produkowanych konwencjonalnie o odpowiednich składach, fig. 5 stopień wykorzystania gotowego wyrobu absorpcyjnego z wkładem chłonnym z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności wyrobów produkowanych konwencjonalnie o odpowiednich składach, fig. 6 - własności chłonne gotowego wkładu z wkładem z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie z domieszką i bez domieszki materiału superchłonnego, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności wkładów z pulpy produkowanej konwencjonalnie z domieszką i bez domieszki materiału superchłonnego, fig. 7 - zwilżalność powrotną gotowego wyrobu absorpcyjnego z wkładem chłonnym wykonanym z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności wyrobów produkowanych konwencjonalnie o odpowiednich składach, fig. 8 - odpowiednią zwilżalność powrotną nie zmiękczanego i zmiękczanego wkładu chłonnego, który wchłonął krew, z wkładem wykonanym z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie, zarówno z domieszką jak i bez domieszki materiału superchłonnego, fig. 9 - odpowiednią zwilżalność powrotną gotowego wyrobu absorpcyjnego, który wchłonął krew, z wkładem wykonanym z formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie, dla porównania przedstawiono odpowiednie własności dla wyrobów produkowanych konwe6

173 293 ncjonalnie o odpowiednich składach, fig. 10-14 przedstawiają schematycznie skład wyrobów absorpcyjnych według niniejszego wynalazku dla różnych przykładów wykonania, fig. 15 - przekrój poprzeczny przez wkład chłonny w stanie nie zmiękczonym zaś fig. 16 przedstawia przekrój poprzeczny przez wkład chłonny w stanie zmiękczonym.

Sposób wytwarzania wkładu chłonnego według wynalazku polega na tym, że wstęgę uformowaną pneumatycznie z włókien celulozowych prasuje się, a następnie konwencjonalnie rozwłóknia się ją i spulchnia do postaci, formowanego pneumatycznie arkusza o gramaturze pomiędzy 30-2000 g/m² i pierwszej gęstości pomiędzy 0,2-1 g/cm³, po czym zmiękcza się arkusz mechanicznie do drugiej gęstości, mniejszej od początkowej, pierwszej gęstości, powodując jego rozwarstwienie, przy czym druga gęstość zmiękczonego arkusza stanowi co najmniej 50% jego pierwszej gęstości. W wyniku tego końcowy wkład składa się z licznych, częściowo oddzielonych cienkich włóknistych warstw, których gęstość odpowiada pierwszej gęstości.

W korzystnej realizacji niniejszego wynalazku stosuje się przy konwencjonalnym rozwłóknianiu i spulchnianiu, różne typy pulpy, na przykład pulpę formowaną na mokro lub formowaną pneumatycznie z pulpy roztwarzanej mechanicznie lub chemotermomechanicznie, albo odpowiedni wyrób wytwarzany z pulpy siarczynowej lub siarczanowej, czyli tak zwanej pulpy celulozowej roztwarzanej chemicznie. Można również stosować włókna celulozowe usztywnione uprzednio chemicznie.

W pewnych przypadkach zmiękcza się używany materiał mechanicznie poniżej przedstawionym mechanicznym sposobem.

Włókna pulpy celulozowej mają tak zwany wskaźnik kędzierzatości, definiujący ich zakrzywienie. Wskaźnik kędzierzatości można mierzyć sposobem opisanym przez B.D. Jordana i N.G. Nguyena w Papper och Tra 4/1986, str. 313.

Zmiękczanie materiału

Materiał można zmiękczyć, dzięki czemu bardzo dobrze nadaje się do stosowania jako materiał chłonny w większości wyrobów higienicznych, obrabiając uformowaną na sucho pulpę pomiędzy, na przykład, walcami fałdującymi. Materiał można zmiękczać w różnym stopniu w zależności od zastosowań, obrabiając go pomiędzy różnymi typami walców, pomiędzy walcami o różnych wzorach i stosując różne rozstawy walców.

Zmiękczona w ten sposób, uformowana na sucho pulpa, ma bardzo dobre własności materiałowe, a proces zmiękczania nie wpływa w istotniejszy sposób na wspomniane wcześniej jej znakomite własności chłonne.

Na fig. 15 przedstawiono fragment wkładu chłonnego przed procesem zmiękczania, a na fig. 16- po procesie zmiękczania. Jak widać na fig. 15 i 16, podczas procesu zmiękczania materiał wkładu chłonnego rozwarstwia się. Wkład chłonny nie zmiękczony na włókna 61 ułożone zazwyczaj z równomierną gęstością wzdłuż całej grubości. W wyniku procesu zmiękczania materiał ulega rozwarstwieniu na liczne, częściowo oddzielne, cienkie warstwy włókien 62, pomiędzy którymi są odstępy 63. Zmiękczanie i rozwarstwianie materiału zmniejsza w pewnym stopniu jego gęstość całkowitą, ale w zasadzie bez zmiany wartości jego gęstości pierwotnej w każdej poszczególnej warstwie. W związku z tym, że każda pojedyncza warstwa zachowuje bardzo wysoką gęstość, utrzymują się dobre własności przesączalne materiału pomimo wzrostu objętości materiału w wyniku procesu zmiękczania. Rezultatem procesu zmiękczaniajest wzrost całkowitej objętości do około 300%, zazwyczaj pomiędzy ^^10(0%, w zależności od zastosowanego sposobu oraz intensywności zmiękczania.

Rozumie się samo przez się, ze wspomniany sposób zmiękczania materiału przytoczono wyłącznie dla przykładu oraz że podobne wyniki można uzyskać innymi sposobami. Przykładowo, materiał można zmiękczać za pomocą ultradźwięków, mikrofal, zwilżając go albo za pomocą dodatków chemicznych.

Badania własności materiałowych

Do określania własności chłonnych stosowano urządzenia opisane poniżej.

Test 1. Własności chłonne w płaszczyźnie pochylonej

Z badanego materiału wycięto prostokątny element testowy i w jego poprzek, w punkcie odległym o 11 cm od jego krótszego boku poprowadzono linię. W pobliżu wagi laboratoryjnej umieszczono naczynie z cieczą, po czym zarówno wagę jak i naczynie wyregulowano do

173 293 położenia poziomego. Następnie na wadze umieszczono pod kątem 30° do poziomu płytkę z pleksiglasu w taki sposób, że jeden jej swobodny koniec wchodził lekko do naczynia. W odległości 11 cm od dolnej krawędzi płytki poprowadzono poprzecznie linię. Do naczynia nalano ciecz testową (0,9% roztwór NaCl) w takiej ilości, żeby 20 mm płytki z pleksiglasu znalazło się pod jej powierzchnią. Do płytki z pleksiglasu przymocowano testowany wkład w taki sposób, żeby narysowana na nim linia pokryła się z linią narysowaną na płytce, podwijając równocześnie jego dolną część w taki sposób, żeby nie stykała się z cieczą testową. Równocześnie z położeniem wkładu testowego na płytce i zanurzeniem go w roztworze na taką samą głębokość jak płytka, uruchomiono zegar. Rejestrowano wzrost wagi elementu testowego w funkcji czasu.

Test 2. Pomiar pojemności chłonnej i stopnia jej wykorzystania

Badany wyrób umieszczono w uchwycie. Ciecz testową (0,9% roztwór NaCl) doprowadzano do punktu zwilżania wyrobu w ciągu 60 minut z prędkością, z jaką była wchłaniana. Ciągle mierzono ilość wchłanianej cieczy, a łączna ilość cieczy wchłoniętej przez testowany wyrób stanowi jego użyteczną pojemność chłonną. Następnie badany wyrób umieszczano w kąpieli z cieczą, w której miał on możliwość maksymalnego wchłonięcia cieczy testowej. Następnie ponownie ważono badany wyrób i obliczano jego łączną pojemność chłonną. Stopień wykorzystania określano jako iloraz wykorzystanej pojemności chłonnej testowanego wyrobu i całkowitej pojemności chłonnej.

Test 3. Pomiary zwilżalności powrotnej, przesiąkalności cieczy i czasu wchłaniania

Do wyrobu doprowadzano w odstępach co 20 minut cztery partie cieczy testowej (0,9% roztworu NaCl), każda o wielkości 28 ml. Pomiar czasu prowadzono do chwili całkowitego wchłonięcia cieczy. Po doprowadzeniu każdej partii cieczy rejestrowano stopień rozprzestrzenienia się jej w pielusze. Po doprowadzeniu ostatniej partii cieczy, w miejscu zwilżania umieszczono bibułę filtracyjną i obciążano ją odważnikiem o masie 1,1 kg przez 15 sekund. Bibułę filtracyjną ważono zarówno przed jak i po przyłożeniu odważnika i rejestrowano zwilżalność powrotną.

Test 4. Pomiary zwilżalności powrotnej

Ważono pieluchę przeznaczoną dla dzieci o wadze z danego przedziału wartości, a następnie umieszczano ją na płaskiej powierzchni nośnej. Do punktu zwilżania pieluchy doprowadzano określoną ilość cieczy testowej (0,9% roztworu NaCl, 100 ml w przypadku pieluch dla dzieci i wadze w zakresie 7-15 kg). Po 20 minutach doprowadzano kolejne 100 ml cieczy. Po wchłonięciu całej cieczy, w miejscu zwilżania umieszczano bibułę filtracyjną i obciążano ją w przeciągu 15 sekund odważnikiem o masie 1,1 kg. Bibułę filtracyjną ważono zarówno przed jak i po obciążeniu, a uzyskane wyniki rejestrowano jako zwilżalność powrotną pierwszego rzędu. Po kolejnych 20 minutach do pieluchy doprowadzano następne 100 ml cieczy i po jej całkowitym wchłonięciu całą procedurę powtarzano używając do tego celu świeżą bibułę filtracyjną, a uzyskane wyniki rejestrowano jako zwilżalność powrotną drugiego rzędu.

Test 5. Wyznaczanie wchłanialności krwi

Z materiału wycięto element testowy o wymiarach 65x200 mm. Do miejsca zwilżania wkładu testowego doprowadzono 5 ml cieczy testowej (0,9% roztwór NaCl). Po około 30 minutach mierzono stopień rozprowadzenia cieczy. Następnie do miejsca zwilżania doprowadzono kolejne 5 ml cieczy testowej (0,9% roztwór NaCl) i po dalszych około 30 minutach mierzono przesiąkanie cieczy. Po ostatnim zwilżaniu, w miejscu zwilżania umieszczono osiem bibuł filtracyjnych i obciążono je odważnikiem o masie 4,875 kg na czas 15 sekund. Zarówno przed jak i po obciążeniu mierzono wagę bibuł filtracyjnych i rejestrowano zwilżalność powrotną.

Wyniki badań

Zmiękczanie

W celu określenia wpływu na materiał różnego rozstawienia walców zmiękczających używanych do jego zmiękczania, badano go w różnych warunkach zmiękczania. Przykładowo, w przypadku formowanej na sucho pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie o gramaturze 900 g/m i gęstości 0,63 g/cm³, właściwe rozstawienie walców podczas procesu zmiękczania wynosi 1,7-2,4 mm. Dla tych rozstawień walców proces zmiękczania nie ma istotniejszego

173 293 wpływu na własności materiału. Na fig. 1 przedstawiono własności chłonne dla różnych rozstawień walców. Przedstawione wyniki uzyskano podczas pomiarów w Teście 1.

A Materiał według wynalazku, rozstawienie walców 1,7 mm.

rozstawienie walców 2,0 mm.

rozstawienie walców 2,4 mm.

B

C

D

E

F

G

Materiał według wynalazku, Materiał według wynalazku,

Materiał według wynalazku, rozstawienie walców 2,0 mm, dwukrotnie zmiękczany. Materiał według wynalazku, rozstawienie walców 2,0 mm, czterokrotnie zmiękczany Pulpa wytwarzana chemotermomechanicznie, gęstość 0,125 g/cm³.

Pulpa siarczanowa roztwarzana chemicznie, gęstość 0,125 g/cm³.

Własności chłonne elementów chłonnych

Na fig. 2 przedstawiono własności chłonne pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie według wynalazku posiadającej gramaturę 900 g/m² i gęstość 0,63 g/cm3 w porównaniu z własnościami odpowiadającymi wkładom z pulpy wytwarzanym z rozwłóknionej i mającej postać wstęgi pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie i odpowiedniej pulpy roztwarzanej chemicznie. Wobec braku materiału superchłonnego pojemność chłonna wynosi około 9 g cieczy na każdy gram materiału chłonnego. Wyniki uzyskano w Teście 1.

A Materiał według wynalazku.

B Pulpa wytwarzana chemotermomechanicznie, gęstość 0,125 g/cm³.

C Pulpa siarczanowa roztwarzana chemicznie, gęstość 0,125 g/cm3.

Własności gotowego wyrobu absorpcyjnego

W celu zbadania pozostałych własności gotowych wyrobów absorpcyjnych, sporządzono wyroby testowe w postaci konwencjonalnych pieluch dla dzieci, zawierających wkład chłonny w kształcie litery T (wkład T-owy) oraz prostokątny wkład chłonny (wkład R-owy), przy czym prostokątny wkład chłonny w testowanych wyrobach był wykonany z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie według wynalazku. W wyrobach konwencjonalnych, T-owy wkład chłonny (wkład T-owy) i prostokątny wkład chłonny (wkład R-owy) były wykonane z konwencjonalnej rozwłóknionej pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie i pulpy chemicznej.

Pomiary pojemności chłonnej

Wyroby zawierające pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku posiadały chłonność w gramach równą wyrobom porównawczym z odpowiednimi wkładami z pulpy wykonanymi z konwencjonalnie rozwłóknionej i mającej postać pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie i pulpy roztwarzanej chemicznie. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 3. Wyniki uzyskano w Teście 2.

A Porównawcza pielucha Libero Girl.

B Porównawcza pielucha Libero Boy.

C Pielucha dla dzieci zawierająca materiał według wynalazku.

Pomiary czasu wchłaniania cieczy

Czas wchłaniania cieczy przez wyroby zawierające wkład R-owy wykonany z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie według wynalazku był krótszy niż czas wchłaniania dla wyrobów porównawczych. Skutkiem tego jest również większa skuteczność wkładu R-owego, wykonanego z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie według wynalazku, z punktu widzenia odprowadzania cieczy z wkładu T-owego. Uzyskane wyniki można obejrzeć na fig. 4. Wyniki uzyskano w Teście 3.

A Porównawcza pielucha Libero Girl.

B Porównawcza pielucha Libero Boy.

C Pielucha dla dzieci zawierająca materiał według wynalazku.

Pomiary wykorzystania wkładu chłonnego

Porównanie stopnia wykorzystania wkładu chłonnego w wyrobie absorpcyjnym zawierającego pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku oraz wkładu chłonnego w odpowiednim wyrobie absorpcyjnym zawierającego konwencjonalną pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie i pulpę roztwarzaną chemicznie, wykazały prawie taki sam stopień wykorzystania, chociaż z lekką przewagą wyrobów z pulpą roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku. Wyniki, które uzyskano w Teście 2, przedstawiono na fig. 5.

173 293

A Porównawcza pielucha Libero Girl.

B Porównawcza pielucha Libero Boy.

C Pielucha dla dzieci zawierająca materiał według wynalazku.

Domieszkowanie materiałem superchłonnym

Obecność materiału superchłonnego we wkładzie chłonnym wpływa na jego własności chłonne. Materiał superchłonny można wprowadzać do wkładu chłonnego na różne sposoby. Przykładowo, można go domieszkować do materiału, z jakiego jest wykonany wkład, układać w nim warstwowo, albo umieszczać w nim w dowolny inny sposób. Domieszkowanie materiału superchłonnego można wykonać na etapie produkcji materiału formowanego na sucho, ale również podczas niektórych innych etapów procesu produkcji. Własności chłonne porównano z pulpą roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku, do której dodano materiał superchłonny, a także z odpowiednimi wkładami z pulpy zawierającymi konwencjonalną rozwłóknioną pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie i pulpę roztwarzaną chemicznie. Wyniki tych porównań, uzyskane w Teście 1, przedstawiono na fig. 6.

A Pulpa siarczanowa roztwarzana chemicznie, zawierająca 30% materiału superchłonnego i posiadająca gęstość 0,125 g/cm^.

B Materiał według wynalazku zawierający 30% materiału superchłonnego.

C Pielucha porównawcza zawierająca 30% materiału superchłonnego.

D Materiał według wynalazku nie zawierający materiału superchłonnego.

Pomiary zwilżalności powrotnej

Wyroby zawierające pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku we wkładzie R-owym posiadały lepsze własności z punktu widzenia zwilżalności powrotnej niż wyrób porównawczy. Wynika z tego również, że wkład R-owy zawierający pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku, jest w stanie bardziej skutecznie odprowadzać ciecz z wkładu T-owego. Wyniki te, uzyskane w Tekście 4, przedstawiono na fig. 7.

A Porównawcza pielucha Libero Girl.

B Porównawcza pielucha Libero Boy.

C Pielucha dla dzieci zawierająca materiał według wynalazku.

Pomiary zwilżalności powrotnej dla wchłaniania krwi

W przypadku wchłaniania krwi, wyroby zawierające zmiękczoną pulpę roztwarzaną chemotermomechanicznie według wynalazku, miały lepsze własności z punktu widzenia zwilżalności powrotnej niż wyroby nie zmiękczone. Z uzyskanych rezultatów wynika, że w przypadku wchłaniania krwi wyroby bez materiału superchłonnego wykazywały niższe wartości zwilżalności powrotnej niż wyroby z materiału zawierającego materiał superchłonny. Materiał, w którym nie było materiału superchłonnego, również skuteczniej rozprowadzał krew. Uzyskane wyniki przedstawiono na fig. 8 i 9. Wyroby porównawcze zawierały dwa różne produkty często znajdujące się na rynku. Wyniki uzyskiwano w Teście 5. Wstępnym warunkiem takiego zjawiska jest istnienie co najmniej jednej warstwy maty z pulpy nie zawierającej materiału superchłonnego, co oczywiście nie wyklucza obecności takiego materiału w innych częściach wyrobu absorpcyjnego.

Figura 8

A Materiał według wynalazku o gramaturze 350 g/m .

B Materiał według wynalazku o gramaturze 350 g/m², zmiękczany.

C Materiał według wynalazku o gramaturze 350 g/m2 + 5% materiału superchłonnego.

D Materiał według wynalazku o gramaturze 350 g/m2 + 5% materiału superchłonnego, zmiękczany.

Figura 9

A Wyrób porównawczy 1.

B Wyrób porównawczy 2.

C Wyrób zawierający materiał według wynalazku.

Wytrzymałość mechaniczna siatki

Zazwyczaj wytrzymałość mechaniczna maty wykonanej z formowanej na sucho pulpy jest wystarczająca z punktu widzenia rozważanych tu zastosowań. W przypadku stwierdzenia niedostatecznej wytrzymałości mechanicznej siatki dla pewnych typów zastosowań, można ją

173 293 zwiększyć wzmacniając jej strukturę w odpowiedni sposób, dodając do mieszanki włókien celulozowych włókna wzmacniające, włókna spajające lub środek wiążący. Wytrzymałość mechaniczną siatki można również zwiększyć wprowadzając do wkładu chłonnego warstwę wzmacniającą z, na przykład, tworzywa sztucznego, włókniny, siatki lub nitek, albo mocując warstwę wzmacniającą lub arkusz zewnętrzny z jednej lub z obu stron materiału.

Gęstość i gramatura

Zmiękczona mata z pulpy jest nadal bardzo cienka, w związku z czym w wielu przypadkach nie ma potrzeby dalszego jej prasowania przed zastosowaniem w wyrobie chłonnym. Odpowiednia gęstość wynosi pomiędzy 0,2-1,0 g/cm3, korzystnie 0,25-0,9 g/cm3, a najbardziej korzystnie 0,3-0,85 g/cm3. Odpowiednia gramatura wynosi pomiędzy 30-2000 g/m2, korzystnie 50-1500 g/m2, a najbardziej korzystnie 100-1000 g/cm2. Do obliczania gęstości grubość materiału mierzono za pomocą grubościomierza Mitutoyo.

Na fig. 10 przedstawiono przykład wykonania pieluchy zawierającej wkład chłonny według wynalazku. Wkład chłonny 11 jest zawarty pomiędzy przepuszczalną dla płynów warstwą wierzchnią 12, składającą się, wygodnie, z miękkiej włókniny, perforowanej folii z tworzywa sztucznego lub podobnego materiału, który podczas noszenia ma znajdować się w pobliżu użytkowniczki, a nieprzepuszczalną dla płynów warstwą spodnią 13. Warstwy 12 i 13 mają pewne części wystające poza wkład chłonny 11 i są ze sobą spojone w strefie tych wystających części. Warstwa spodnia 13 zawiera odpowiedni materiał z tworzywa sztucznego, na przykład polietylenu. Rozumie się jednak samo przez się, że warstwę wierzchnią i spodnią można wykonać z innych znanych materiałów w zakresie według wynalazku.

Wkład chłonny 11 składa się z dwóch lub więcej warstw, górnej warstwy odbierającej płyny 14 oraz jednej lub dwóch dolnych warstw przesiąkalnych i warstw magazynujących 15 i 16. Materiału według wynalazku używa się głównie na warstwę odbierającą 14, ale również na warstwę przesiąkalną 15 lub warstwę magazynującą 16 albo na kilka spośród tych warstw. Te warstwy, w których nie używa się materiału według wynalazku, można wykonać z innych typów materiałów, na przykład z materiału z konwencjonalnych włókien celulozowych.

Zadaniem warstwy odbierającej 14 jest szybkie odebranie danej ilości cieczy. Ciecz ta może być tylko luźno utrzymywana w strukturze włókien i szybko z niej odprowadzana. Warstwa odbierająca 14 składa się z formowanego na sucho materiału według wynalazku i ma stosunkowo otwartą strukturę włókien o stosunkowo małej gęstości oraz zawiera 0,10% materiału superchłonnego. Korzystnie, materiał superchłonny stosowany w warstwie odbierającej 14 ma wysoką odporność żelu na ścinanie, dzięki czemu warstwa ta po zwilżeniu zachowuje otwartą trójwymiarową strukturę włókien. Odpowiedni zakres gęstości dla warstwy odbierającej 14 wynosi pomiędzy 0,2-0,8 g/cm3. Odpowiedni zakres gramatur dla warstwy odbierającej 14 wynosi 50-1200 g/m2.

Głównym zadaniem warstwy przesiąkalnej 15 jest skuteczny transport cieczy, odebranej przez warstwę odbierającą 14, do warstwy magazynującej 16 znajdującej się pod warstwą przesiąkalną 15 oraz zapewnienie wykorzystania możliwie największej części warstwy magazynującej 16 do celów wchłaniania. Dlatego warstwa przesiąkalna 15 zawiera stosunkowo mało materiału superchłonnego. Optymalnie warstwa przesiąkalna 15 zawiera 0-20% materiału superchłonnego, odpowiedni przedział wartości jeigęstości wynosi pomiędzy 0,25-1,0 g/cm3, a odpowiednia gramatura - pomiędzy 50-1500 g/m2.

Zadaniem warstwy magazynującej 16 jest wchłonięcie i związanie cieczy doprowadzonej do niej przez wstęgę przesiąkalną 15. Warstwa magazynująca 16 może zawierać stosunkowo dużo materiału superchłonnego i mieć stosunkowo wysoką gęstość. Odpowiedni zakres gęstości dla warstwy magazynującej 16 wynosi 0,25-1,0 g/cm3, a odpowiednia zawartość materiału superchłonnego 40-70%. Odpowiedni zakres wartości gramatury dla warstwy magazynującej 16 wynosi 100-1500 g/m2.

Opcjonalnie, warstwę przesiąkalną 15 można połączyć w jedną warstwę z warstwą magazyującą 16. W takim przypadku, zarówno zawartość materiału superchłonnego w pojedynczej warstwie jak i jej gęstość będą stosunkowo duże. Odpowiednie zakresy gęstości dla takiej warstwy wynoszą 0,25-1,0 g/cmf, natomiast odpowiednia zawartość materiału superchłonnego

173 293

20-70%. W przypadku kombinowanej warstwy składającej się z warstwy przesiąkalnei 15 i _________________________Z___1 14 __1 AA ΠΑΑΑ ~/~Z warstwy magazynującej 16, odpowiedni zakres wartości gramatur wynosi 100-2000 g/mi.

W przypadku połączenia warstwy przesiąkalnej 15 z warstwą magazynującą 16 w jedną warstwę pojedynczą, zawartość materiału superchłonnego w warstwie można zmieniać w całym wyrobie w taki sposób, żeby uzyskać pewien jego gradient wzdłuż głębokości, długości i/lub szerokości wyrobu.

Różne warstwy mogą mieć różne kształty i wymiary. Zazwyczaj w celu poprawy skuteczności wyrobu, wkładowi chłonnemu nadaje się pewien stopień elastyczności, między innymi w krokowej części wyrobu.

Na fig. 11 przedstawiono przykład wykonania podpaski higienicznej zawierającej wkład chłonny według wynalazku. Wkład chłonny 21 jest umieszczony pomiędzy przepuszczalną dla płynów warstwą wierzchnią 22, odpowiednio złożoną z perforowanej folii z tworzywa sztucznego lub podobnego materiału i podczas noszenia leżącą w pobliżu ciała użytkowniczki, a nieprzepuszczalną dla płynów warstwą spodnią 23. Pomiędzy wkładem chłonnym 21 a warstwą wierzchnią 22 można umieścić cienką, przepuszczalną dla płynów warstwę 27, na przykład z włókniny. Warstwy materiału 22 i 23 mają części wystające poza wkład chłonny 21 i są ze sobą w tych częściach połączone. Warstwa spodnia 23 składa się z odpowiedniego tworzywa sztucznego, na przykład z polietylenu. Rozumie się jednak samo przez się, że warstwę wierzchnią 22 i spodnią 23 można wykonać z innych znanych materiałów, w zakresie wynalazku.

Wkład chłonny 21 składa się tylko z jednej warstwy. Warstwa ta może być wykonana z formowanego na sucho materiału według wynalazku, który zawiera 0-10% materiału superchłonnego. Odpowiedni zakres wartości gęstości w przypadku wkładu chłonnego 21 wynosi pomiędzy 0,6-0,9 g/cm³ a odpowiednia gramatura 200-300 g/m2. W tych przypadkach, w których wkład chłonny jest wykonany z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie lub pewnych innych materiałów o barwie żółtawej lub brązowawej, wierzchnią warstwę wkładu chłonnego można pokryć warstwą pokryciową z pulpy roztwarzanej chemicznie o barwie białej.

Na fig. 12 przedstawiono przykład wykonania tamponu, zawierającego wkład chłonny według wynalazku. Wkład chłonny 38 składa się z tylko jednej warstwy, którą zwinięto nadając wkładowi chłonnemu 38 postać podobną do walca. Podczas zwijania wkładu chłonnego w walec, w jego środku umieszcza się w konwencjonalny sposób nitkę 31, po czym, w konwencjonalny sposób, prasuje się warstwę 38 do odpowiedniej grubości i kształtu. Przed sprasowaniem i odpowiednim ukształtowaniem, odpowiednia gęstość materiału chłonnego będzie wynosiła 0,4-0,9 g/cm³, a odpowiednia gramatura 200-600 g/m2.

Na fig. 13 przedstawiono przykład wykonania opatrunku do ran i na owrzodzenia, zawierającego wkład chłonny według wynalazku. W jego skład wchodzi, konwencjonalnie, wkład chłonny 41, umieszczony pomiędzy przepuszczalną dla płynów warstwą wierzchnią 42, składającą się odpowiednio z miękkiej włókniny, perforowanej folii z tworzywa sztucznego lub podobnego materiału, i znajdującą się podczas noszenia przy ciele użytkownika, oraz odpornej na płyny warstwy spodniej 43. Warstwy 42 i 43 mają części wystające poza wkład chłonny 41 i są ze sobą w tych częściach połączone. Warstwa spodnia 43 składa się z odpowiedniego materiału odpornego na płyny, na przykład z włókniny o własnościach hydrofobowych. Rozumie się jednak samo przez się, że warstwę wierzchnią 42 i spodnią 43 można wykonać z innych znanych materiałów, w zakresie wynalazku.

Wkład chłonny 41 składa się tylko z jednej warstwy. Warstwa ta może być wykonana z formowanego na sucho materiału według wynalazku i może być wykonana w taki sposób, że ma stosunkowo otwartą strukturę włókien o stosunkowo małej gęstości i zawiera 0-10% materiału

wkładu chłonnego 41

Na fig. 14 przedstawiono przykład wykonania pochłaniacza śliny zawierającego wkład chłonny według wynalazku. Pochłaniacz ten zawiera, w układzie konwencjonalnym, wkład chłonny 52 mający postać warstwy umieszczonej pomiędzy przepuszczalną dla płynów warstwą wierzchnią 52, składającą się odpowiednio z perforowanej folii z tworzywa sztucznego lub podobnego materiału, i znajdującą się podczas noszenia w pobliżu ciała użytkownika, oraz nieprzepuszczalnej dla płynów warstwy spodniej 53. Warstwa spodnia 53 składa się z odpowied12

173 293 niego materiału z tworzywa sztucznego, na przykład z polietylenu. Rozumie się jednak samo przez się, że warstwę wierzchnią 52 i spodnią 53 można wykonać z innych znanych materiałów, w zakresie wynalazku.

Wkład chłonny 51 składa się wyłącznie w jednej pojedynczej warstwy. Warstwa ta może być wykonana z formowanego na sucho materiału według wynalazku o stosunkowo wysokiej gęstości i zawartości materiału superchłonnego w zakresie 20-70%. Odpowiedni przedział wartości gęstości w przypadku wkładu chłonnego 51 wynosi 0,4-0,8 g/cm3.

Zastosowania niniejszego wynalazku nie ograniczają się do pokazanych i opisanych przykładów wykonania oraz, ze w zakresie niniejszych zastrzeżeń możliwa jest również realizacja innych przykładów wykonania. Celem wynalazku jest uzyskanie wyrobu absorpcyjnego, takiego jak podpaska higieniczna, tampon, ochraniacz majtek, wkład chłonny dla osób nie będących w stanie opanować wydalania, pielucha, ochraniacz bielizny pościelowej, opatrunki do ran lub owrzodzeń, wchłaniacz śliny i podobne wyroby, zawierający wkład chłonny o bardzo dobrych własnościach chłonnych, zarówno z punktu widzenia szybkości wchłaniania przez niego płynów, jak i zdolności do ich rozprowadzania w całym materiale, a także korzystnie, o niskiej skłonności do zwilżania powrotnego oraz nadającego się do wytwarzania z niego wyrobów bardzo cienkich.

Zastosowania niniejszego wynalazku nie ograniczają się do wyrobów higienicznych, ale można go również stosować do wchłaniania wody lub innych płynów.

173 293

FIG. 4

FIG.5

173 293

FIG.7

FIG.9

173 293

. /

'23

FIG.11

FIG.12

173 293

FIG.14

173 293

FIG.16

173 293 η

---1---1-i-1

O 10 20 30

FIG. 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Wkład chłonny do wyrobu absorpcyjnego, który stanowi uformowany pneumatycznie i sprasowany arkusz z włókien celulozowych, mający pierwszą gęstość pomiędzy 0,2-1,0 g/cm³, rozwarstwiony przez mechaniczne zmiękczanie bez jego cięcia do drugiej, zmniejszonej gęstości, mniejszej od początkowej, pierwszej gęstości, znamienny tym, że arkusz (14,15,16, 21, 38, 41, 51) zawiera 5-100% włókien celulozowych, które są rozłożone w licznych, częściowo oddzielonych cienkich warstwach włókien mających gęstość pomiędzy 0,2-1,0 g/cm3, przy czym gęstość arkusza (14,15,16, 21,38,41,51) stanowi co najmniej 25% pierwszej gęstości arkusza, a jego gramatura wynosi pomiędzy 30-2000 g/m.
2. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że gęstość arkusza (1-4,15,16, 21, 38, 41, 51) stanowi co najmniej 25% jego pierwszej gęstości wynoszącej 0,25-0,9 g/cm3, korzystnie 0,3-0,85 g/cm3.
3. Wkład chłonny według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że gęstość arkusza (1-4,15, 16, 21, 38, 41, 551 stanowi co najmniee 50% jego pierwszej gęstości.
4. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że gramatura arkusza (14, 15, 16, 21, 38,41, 51) wynosi pomiędzy 50-1500 g/m² korzystnie 100-1000 g/m².
5. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna celulozowe arkusza (14, 15, 16, 21, 38, 41, 51) składają się głównie z włókien celulozowych formowanych pneumatycznie.
6. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna celulozowe arkusza (14, 15, 16, 21, 38, 41, 51) składają się głównie z konwencjonalnych włókien spulchnionej pulpy.
7. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna celulozowe arkusza (14, 15, 16, 21, 38, 41, 51) składają się głównie z włókien z pulpy roztwarzanej chemotermomechanicznie.
8. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna z pulpy roztwarzanej chrmotrrmomechanicznie mają wskaźnik kędzierzatości pomiędzy 0,20 a 0,40.
9. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna celulozowe arkusza (14, 15, 16, 21, 38, 41, 51) składają się głównie z włókien z pulpy roztwarzanej chemicznie.
10. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej część włókien arkusza (14,15,16, 21, 38, 41,51) stanowią włókna celulozowe usztywniane chemicznie.
11. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, ze w skład arkusza (14,15,16,21, 38,41,51) wchodzi pomiędzy 0,5-70% materiału superchłonnego, korzystnie pomiędzy 2-50%, a najbardziej korzystnie pomiędzy 5-30%, obliczonego w stosunku do całkowitej wagi elementu w stanie suchym.
12. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że arkusz (1-4,15, 16,21,38, 41,51) zawiera pomiędzy 3-20% wilgoci, korzystnie pomiędzy 4-18%, a najbardziej korzystnie pomiędzy 11-16%, obliczonej w odniesieniu do całkowitej wagi wstęgi.
13. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, ze w skład arkusza (14,15,16, 21, 38, 41, 51) wchodzą środki wzmacniające, zwłaszcza środek wiążący, włókna wzmacniające lub termoplastyczne włókna wiążące.
14. Wkład chłonny według zastrz. 1, znamienny'tym, że w skład arkusza (14,15,16, 21, 38, 41, 51) wchodzi warstwa wzmacniająca, zwłaszcza z włókniny, bibułki, tworzywa sztucznego lub siatki.
15. Sposób wytwarzania wkładu chłonnego do wyrobu absorpcyjnego, w którym formuje się pneumatycznie wstęgę z włókien celulozowych i prasuje się ją w arkusz o pierwszej gęstości pomiędzy 0,2-1,0 g/cm3, znamienny tym, że sprasowany arkusz rozwarstwia się poprzez

173 293 zmiękczanie mechaniczne, bez jego cięcia, do drugiej gęstości, mniejszej od początkowej, pierwszej gęstości, na liczne częściowo oddzielone cienkie warstwy włókien o gęstości równej pierwszej gęstości arkusza.
16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że arkusz zmiękcza się poprzez zginanie uformowanego na sucho arkusza na jednej lub kilku krawędziach lub walcach.
17. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że arkusz zmiękcza się poprzez obróbkę uformowanego na sucho arkusza pomiędzy walcami z wygrawerowanym deseniem.