PL1722937T5 - Maszynki i wkłady do golenia - Google Patents

Description

MASZYNKI I WKŁADY DO GOLENIA TŁO WYNALAZKU

[0001] Wynalazek dotyczy wkładów do golenia, a w szczególności wkładów do golenia posiadających zaciski utrzymujące ostrza do golenia.

[0002] W piśmiennictwie patentowym oraz handlu pojawiały się w ostatnich latach maszynki do golenia z różną liczbą ostrzy; np. w patencie USA nr 5,787,586 opisano ogólnie rodzaj dostępnej w handlu konstrukcji, takiej jak maszynka do golenia z potrójnym ostrzem - Mach III produkcji firmy Gillette. Ostrza maszynki do golenia Mach III są przymocowane do obudowy wkładu za pomocą zacisków. Zaciski rozciągają się na ostrza i na obrzeże obudowy.

[0003] Podobne rozwiązania są ujawnione w patencie USA nr 6,035,537 i wniosku nr US2003/088984. Alternatywą konstrukcję do golenia powierzchni skóry pod pachami przedstawia patent USA nr 6,349,471 i EP 1 340 600, w którym zacisk mocujący utrzymuje w obudowie wiele ostrzy. Para zatrzasków na zacisku rozszerza się poprzez otwory w obudowie i wygina do środka, aby zabezpieczyć zacisk rozszerzający się poprzez otwory w obudowie i wygina się do środka, aby mocować zacisk do obudowy. Zacisk otacza obudowę na powierzchni górnej i powierzchniach bocznych. W innym wykonaniu ostrza ustawione są pod kątem w stosunku do wielu ostrzy do golenia. Ostrza trymującego można używać do przycinania np. bokobrodów.

STRESZCZENIE WYNALAZKU

[0004] W jednym aspekcie, wynalazek posiada zespół ostrzy do golenia mający obudowę, której krawędź przednia, tylna i boczne rozciągają pomiędzy przednią i tylną krawędzią. Obudowa posiada otwór znajdujący się pomiędzy przednią i tylną krawędzią. Jedno lub więcej ostrzy do golenia jest umieszczonych między przednią a tylną krawędzią oraz jedno lub więcej ostrzy posiada krawędzie tnące. Zacisk umieszczono tak, aby utrzymywał jedno lub więcej ostrzy do golenia w obudowie. Zacisk posiada nóżkę przechodzącą przez otwór, natomiast nóżka posiada wygiętą część określającą krzywiznę do mocowania zacisku do obudowy. Zespół ostrzy trymujących utrzymywany jest w obudowie.

[0005] W niektórych rozwiązaniach wynalazku, zacisk posiada wiele nóżek, jak np. dwie nóżki. Każda z nóżek może posiadać powiązaną krzywiznę. W niektórych przypadkach, nóżki posiadają różne krzywizny.

[0006] Nóżki wchodzą przez odpowiednie otwory określone przez obudowę. Otwory mogą znajdować się między krawędzią przednią i tylną.

[0007] W niektórych wykonaniach zacisk jest w elektrycznym kontakcie z jednym lub większą liczbą ostrzy do golenia i zespołem ostrzy trymujących, tworząc ogniwo anodowo-katodowe, w którym zacisk działa jako anoda protektorowa, która koroduje, natomiast jedno lub więcej ostrzy do golenia i ostrze trymujące działa jako katoda, która jest chroniona przed korozją.

[0008] W kolejnym aspekcie, wynalazek przedstawia sposób formowania zespołu ostrzy do golenia. Sposób obejmuje ustawienie jednego lub więcej ostrzy do golenia w obudowie. Każda nóżka zacisku wprowadzana jest poprzez powiązany otwór określany przez obudowę i zaciskana w celu mocowania zacisku do obudowy i utrzymywania ostrzy do golenia w obudowie. Zespół ostrzy trymujących wraz z ostrzem t. rymującym przymocowany jest do obudowy.

[0009] W niektórych przypadkach, każda nóżka jest zaciśnięta, aby zapewnić mocowanie zespołu ostrzy trymujących do obudowy. W niektórych rozwiązaniach zacisk jest w elektrycznym kontakcie z zespołem ostrzy trymujących, tworząc ogniwo anodowo- katodowe, w którym zacisk działa jako anoda protektorowa, która koroduje, natomiast ostrze trymujące działa jako katoda, która jest chroniona przed korozją. W niektórych przypadkach, zacisk jest w elektrycznym kontakcie z ostrzem do golenia, tworząc ogniwo anodowo-katodowe, w którym zacisk działa jako anoda protektorowa, która koroduje, natomiast ostrza do golenia działają jako katoda, która jest chroniona przed korozją.

[0010] Aspekty mogą obejmować jedną lub więcej z poniższych cech. Otwór może rozciągać się od górnej do dolnej powierzchni obudowy. W niektórych przypadkach, otwór znajduje się pomiędzy bocznymi krawędziami.

[0011] W niektórych przypadkach zaciski utrzymują krawędzie tnące ostrzy do golenia w jednej płaszczyźnie. W niektórych rozwiązaniach, nóżka rozciąga się od górnej do dolnej powierzchni obudowy. Nóżka może przechodzić przez otwór i zagina się wokół co najmniej części dolnej powierzchni obudowy. W niektórych wykonaniach nóżka zawiera stosunkowo prostą część. W niektórych rozwiązaniach, nóżka posiada wiele wygiętych części. W pewnych przypadkach, krzywizna wygięcia nóżki przekracza 90 stopni. W rozwiązaniach, w których zaciski posiadają wiele nóżek, nóżki mogą przechodzić poprzez odpowiednie otwory w obudowie zlokalizowane między krawędzią przednią i tylną. Każda z nóżek może być zagięta wokół o co najmniej części dolnej powierzchni obudowy i/lub krzywizna każdej z nóżek może przekraczać 90 stopni i/lub nóżki mogą posiadać różne krzywizny. W niektórych przypadkach, nóżka zacisku przechodzi przez otwór w zespole trymującym w celu utrzymania go w obudowie.

[0012] W niektórych przypadkach, umieszczono wiele zacisków w celu utrzymania jednego lub więcej ostrzy do golenia w obudowie. Zaciski mogą wchodzić w powiązane otwory zdefiniowane przez obudowę pomiędzy krawędzią przednią i tylną.

Każdy zacisk może posiadać nóżki z wygiętymi częściami (np. tworząc krzywizny przekraczające 90 stopni), aby mocować zacisk do obudowy. Nóżki każdego zacisku mogą być zagięte wokół co najmniej części dolnej powierzchni obudowy. W niektórych rozwiązaniach zaciski znajdują się w przedniej, tylnej i bocznych krawędziach i są oddalone od siebie.

[0013] W rozwiązaniach posiadających parę zacisków, jedna para może znajdować się w pobliżu jednej z bocznych krawędzi, natomiast pozostałe zaciski mogą być umieszczone w pobliżu innej z bocznych krawędzi w taki sposób, że jedno lub więcej ostrzy do golenia jest długości (Lb) , równej odległości między zaciskami. Zespół ostrzy do golenia może posiadać element elastomerowy przymocowany do obudowy, element elastomerowy może mieć długość (Le) mierząc równolegle do osi ostrza, która jest większa od długości ostrza (Lb) . W niektórych przypadkach element elastomerowy posiada grupę żeber. Przynajmniej jedno z żeber może mieć długość (Lf) mierzoną równolegle do osi ostrza, która jest co najmniej równa długości ostrza (Lb) . W niektórych przypadkach, żebra mają długość (Lf) mierzoną równolegle do osi ostrza, która wzrasta od żebra znajdującego się najdalej w stosunku do jednego lub większej liczby ostrzy, do żebra znajdującego się najbliżej jednego lub więcej ostrzy. W niektórych rozwiązaniach, oba zaciski działają jako elementy protektorowe.

[0014] W niektórych rozwiązaniach element protektorowy działa jako zacisk mocujący ostrza do golenia wewnątrz obudowy. W niektórych przypadkach, element protektorowy działa jako zacisk do mocowania zespołu ostrzy trymujących w obudowie. W niektórych wykonaniach zespół ostrzy trymujących posiada uchwyt ostrza z parą otworów skonfigurowanych tak, aby obejmować zaciski. Uchwyt ostrza może być mocowany do obudowy tak, aby zapewnić elektryczne połączenie między elementem protektorowym a ostrzem trymującym. Uchwyt ostrza, ostrza do golenia i/lub ostrze trymujące mogą być wykonane ze stali nierdzewnej.

[0015] W niektórych rozwiązaniach wygięta część jest uformowana przez ściskanie. W niektórych rozwiązaniach zacisk i/lub element protektorowy jest wykonany z aluminium, stopu aluminium lub stali nierdzewnej.

[0016] W innych aspektach, wynalazek przedstawia również maszynki do golenia posiadające wkład i rączkę, która może być rozłącznie lub trwale przymocowana do wkładu. Takie maszynki do golenia mogą posiadać wszelkie omówione powyżej funkcje. Na przykład, w jednym aspekcie, wynalazek przedstawia maszynkę do golenia posiadającą rączkę i wkład do golenia wraz z elementem łączącym wkład z rączką. Wkład do golenia ma obudowę posiadającą krawędź przednią, krawędź tylną i krawędzie boczne rozciągające się pomiędzy przednią i tylną krawędzią, obudowę definiującą otwór między krawędzią przednią i tylną. Jedno lub więcej ostrzy do golenia umieszczono między krawędzią przednią a tylną, jedno lub więcej ostrzy posiada krawędzie tnące rozmieszczone tak, aby definiować obszar pierwszego cięcia, natomiast zacisk jest umieszczony tak, aby utrzymywać jedno lub więcej ostrzy do golenia w obudowie. Zacisk posiada nóżkę przechodzącą przez otwór, przy czym nóżka posiada część wygiętą definiującą krzywiznę, aby mocować zacisk w obudowie.

[0017] Aspekty wynalazku mogą posiadać jedną lub więcej z następujących zalet. Istnieje możliwość użycia szerszego zespołu ostrzy bez znacznego zwiększenia długości zacisków, ponieważ zaciski umieszczone są po wewnętrznej stronie przedniej i tylnej krawędzi zespołu ostrzy. Rozmieszczenie zacisków wewnętrznych może również ułatwiać zastosowanie dłuższej i szerszej osłony. Nóżki mogą być względnie otoczone szczelinami i zgięte nad obudową za pomocą stosunkowo ostrych wygięć (np. wygięć posiadających stosunkowo krótki promień krzywizny), co zapewnia bezpieczne mocowanie zacisków do obudowy, utrudniając wyjęcie zacisków z otworów bez zerwania zacisku. W niektórych rozwiązaniach, dzięki uformowaniu zacisków z metalu i mocnemu wygięciu metalu, wystarczające do wyciągnięcia wygiętych części przez szczeliny otworów wyprostowanie zacisków może być stosunkowo trudne. Jako kolejny przykład, zaciski mogą być anodą protektorową dla ostrzy do golenia i ostrza trymującego w celu powstrzymywania lub ochrony ostrzy przed korozją, co zwiększa ich okres użytkowania.

[0018] Inne zalety oraz cechy wynalazku staną się oczywiste z przedstawionego poniżej opisu określonych rozwiązań i zastrzeżeń patentowych.

OPIS RYSUNKÓW

[0019]

Rys. 1 jest rzutem perspektywicznym maszynki do golenia.

Rys. 2 jest rzutem perspektywicznym maszynki do golenia z rys. 1 z wkładem odłączonym od rączki.

Rys. 2A jest rzutem perspektywicznym rączki z rys. 2.

Rys. 3 jest widokiem z przodu wkładu z rys. 2.

Rys. 3A jest przekrojem elementu elastomerowego z rys. 3 wykonanym wzdłuż linii A-A w rys. 3.

Rys. 3B jest widokiem z tyłu wkładu z rys. 3.

Rys. 3C i 3D są rzutami perspektywicznymi wkładu z rys. 3.

Rys. 4 jest widokiem z przodu obudowy wkładu zawierającego element elastomerowy.

Rys. 5 jest przekrojem wkładu z rys. 3 wykonanym wzdłuż linii 5-5 w rys. 3.

Rys. 6 jest przekrojem zacisku z rys. 5.

Rys. 7 jest przekrojem pionowym przedstawiającym względne położenie niektórych elementów wkładu maszynki do golenia z rys. 1.

Rys. 8 jest widokiem z góry elementu tnącego wkładu z rys. 3.

Rys. 9 jest widokiem z przodu elementu tnącego z rys. 8.

Rys. 10 jest pionowym przekrojem elementu tnącego z rys. 8.

Rys. 11 jest powiększonym przekrojem pionowym elementu tnącego z rys. 8.

Rys. 12 jest pionowym przekrojem elementu tnącego ze stanu techniki.

Rys. 13 jest rzutem perspektywicznym zespołu ostrzy w maszynce do golenia z rys. 1 ze zdjętymi ostrzami głównymi.

Rys. 14 przedstawia widok z góry zespołu ostrzy trymujących wbudowanego do zespołu ostrzy z rys. 13.

Rys. 15 przedstawia widok tylny zespołu ostrzy trymujących z rys. 14.

Rys. 16 przedstawia widok z dołu zespołu ostrzy trymujących z rys. 14.

Rys. 17 przedstawia widok przedni zespołu ostrzy trymujących z rys. 14.

Rys. 18 przedstawia przekrój pionowy obudowy zespołu ostrzy z rys. 3, wykonany wzdłuż linii 18-18 zaznaczonej na rys. 16.

Rys. 19 przedstawia przekrój pionowy części zespołu ostrzy z rys. 3, wykonany wzdłuż linii 19-19 zaznaczonej na rys. 16.

Rys. 20 przedstawia przekrój pionowy części zespołu ostrzy z rys. 3, wykonany wzdłuż linii 19-19 zaznaczonej na rys. 16.

Rys. 21 przedstawia rzut perspektywiczny zespołu ostrzy z rys. 3, po wyjęciu ostrzy.

Rys. 22 przedstawia rzut perspektywiczny tylnej strony obudowy zespołu ostrzy z rys. 3.

Rys. 23 przedstawia przekrój zespołu ostrzy z rys. 3.

Rys. 24 przedstawia rzut perspektywiczny z tyłu obudowy zawierającej element elastomerowy z rys. 4.

Rys. 25 przedstawia widok boczny obudowy zawierającej element elastomerowy z rys. 24.

Rys. 26 przedstawia widok z przodu wkładu z rys. 3.

Rys. 27 przedstawia przekrój zespołu ostrzy z rys. 3 przyłożonego do skóry.

Rys. 28 przedstawia rozstrzelony widok rączki z rys. 2A, natomiast rys. 28A przedstawia szczegółowy widok części elementów z rys. 28 w obszarze A.

Rys. 29 i 30 przedstawiają odpowiednio widok z przodu i z boku elementu łączącego rączki.

Rys. 31-33 przedstawiają odpowiednio widok z góry, przodu i z boku przycisku zwalniającego.

Rys. 34 i 35 przedstawiają widok z przodu i przekrój trzpienia.

Rys. 36-38 przedstawiają odpowiednio widok z tyłu, z przodu i z góry elementu łączącego.

Rys. 37A przedstawia szczegółowy widok palca elementu łączącego z rys. 36-38.

Rys. 39 przedstawia przekrój rączki wzdłuż linii 39 z rys. 2A obejmującego element łączący.

Rys. 40 przedstawia przekrój wkładu z rys. 3.

Rys. 41 przedstawia przekrój rączki z rys. 2A łączącej się z elementem łączącym z rys. 36-38.

Rys. 41A przedstawia przekrój rączki z rys. 2A wzdłuż linii 41-41 przedstawiający przycisk zwalniający uruchomiony w celu odłączenia wkładu od rączki.

Rys. 42 i 43 przedstawiają przekrój rączki z rys. 2A wzdłuż linii 42-42 przedstawiający odpowiednio przycisk zwalniający z rys. 31-33 w położeniu spoczynkowym i uruchomionym.

Rys. 44 przedstawia przekrój obudowy rączki wraz z przyciskiem zwalniającym.

Rys. 45 przedstawia widok boczny maszynki do golenia z rys. 1 przyłożonej do skóry w trakcie trymowania

Rys. 46 przedstawia widok z przodu maszynki do golenia z rys. 1.

Rys. 47A przedstawia przekrój wkładu z rys. 3 w pozycji spoczynkowej i trzpienia z rys. 34 i 35, natomiast rys. 47B przedstawia przekrój wkładu z rys. 3 w pełnym obrocie oraz trzpienia z rys. 34 i 35.

SZCZEGÓŁOWY OPIS

[0020] Nawiązując do rys. 1 i 2 maszynka do golenia 10 posiada wkład jednorazowy 12 i rączkę 14 (rys. 2A) . Wkład 12 posiada element łączący 18, który łączy rozłącznie wkład 12 z rączką 14 oraz zespół ostrzy 16, który jest przegubowo połączony z elementem łączącym 18. Nawiązując również do rys. 3, 3C i 3D, zespół ostrzy 16 posiada plastikową obudowę 20, osłonę 22 z przodu obudowy 20, nasadkę 24 z paskiem nawilżającym 26 w tylnej części obudowy 20, pięć ostrzy 28 między osłoną 22 a nasadką 24 i zespół ostrzy trymujących 30 (rys. 3C) przymocowany do tylnej części obudowy 20 za pomocą zacisków 32, które utrzymują również ostrza 28 w obudowie 20.

[0021] Nawiązując do rys. 4, który przedstawia zespół ostrzy 16 z wyjętymi ostrzami; obudowa 20 zespołu ostrzy 16 posiada skierowane do wewnątrz szczeliny 33 w ściankach bocznych 34 do odbioru zakończeń podpór ostrzy 400 (patrz rys. 7). Obudowa 20 posiada również odpowiednie pary elastycznych ramion 36, rozciągające się od bocznych ścianek, na których wspierane jest sprężyście każde ostrze 28. Ostrza 28 znajdują się w stosunkowo niezakłóconym obszarze pomiędzy ściankami bocznymi 34, aby na przykład zapewnić łatwe spłukiwanie wkładu w trakcie użytkowania.

[0022] Nawiązując ponownie do rys. 3, nasadka 24 stanowi wspomaganie golenia w postaci nawilżenia i wchodzi w szczelinę 38 (rys. 4) w tylnej części obudowy 20. Nasadka 24 może być wykonana z materiału zawierającego mieszankę materiału hydrofobowego i wymywalnego wodą hydrofiłowego materiału polimerowego, jak jest to znane i opisane np. w opisach patentowych U.S. nr 5,113,585 i 5,454,164, które załączono na zasadzie odsyłacza.

Zaciski wewnętrzne [0023] Nawiązując do rys. 3, 3B, 3C i 3D, zaciski 32 są mocowane w pobliżu odpowiednich stron obudowy 20 i wewnątrz ścian bocznych 34. Każdy zacisk 32 przechodzi przez parę szczelin 40 i 42 (rys. 4) znajdujących się pomiędzy przednią krawędzią 44 i tylną krawędzią 46 zespołu ostrzy 16 (patrz również rys. 4). Korzystnie, zaciski 32 są utworzone z aluminium 5052 - H16 i mają grubość około 0,3 mm. Jak to zostanie opisane bardziej szczegółowo poniżej, poprzez umieszczenie zacisków 32 w krawędzi przedniej i tylnej 44, 46 zespołu ostrzy 16, zaciski w mniejszym stopniu kolidują z funkcjami golenia maszynki do golenia 10. Dodatkowo, poprzez przewleczenie zacisków 32 przez otwory 40 i 42 w obudowie 20 i wygięcie nóżek 50 i 52 do pożądanej krzywizny, zaciski 32 mogą być bardzo bezpiecznie montowane w obudowie 20.

[0024] Nawiązując do rys. 5, zaciski 32, jak wspomniano powyżej, utrzymują ostrza 28 w obudowie 20. Zaciski 32 ustalają także krawędzie tnące 408 ostrzy odchylanych sprężyną 28 w pożądanym położeniu, gdy znajdują się w położeniu spoczynkowym. Nóżki 50 i 52 zacisków 32 są przewleczone odpowiednio przez otwory 40 i 42 i owijają się wokół dolnej części obudowy 20.

[0025] Jak widać na rys. 5, odległość Di, gdzie nóżka 50 jest przewleczona przez obudowę 20 jest większa niż odległość D2, gdzie nóżka 52 jest przewleczona przez obudowę. Wynika to częściowo z tego, że zespół ostrzy trymujących 30 umieszczony jest w tylnej części obudowy 20 i jest również przymocowany do obudowy 20 zaciskami 32. Nawiązując do rys. 6, 50 i 52 nóżki zawierają stosunkowo proste części 54, 56 przechodzące przez obudowę 20, natomiast wiele wygięć 58, 60, 62, 64 tworzy stosunkowo wygięte części 66, 68 (np. przez zaciskanie metalowych zacisków na powierzchniach 61, 63, 65, 67 i poza ich granicę sprężystości) . Wygięcia 58, 60, 62 i 64 nadają pożądaną krzywiznę nóżkom 50 i 52 zacisków 32, zwykle odpowiadającą kształtowi obudowy 20. Nieciągły charakter krzywizny nóżek 50 i 52 powstrzymuje prostowanie nóżek. Jak przedstawiono, Ii (mierząc w pionie 53) wynosi od 91 do 93 stopni, np. ok. 92,2 stopnia, I2 (mierząc w poziomie 55) wynosi od 42 do 44 stopni, np. ok. 43 stopni, I3 (mierząc w pionie 57) wynosi od 91 do 94 stopni, np. ok. 92,4 stopnia, natomiast I4 (mierząc w poziomie 59) wynosi od 19 do 22 stopni, np. ok. 20,4 stopnia. Krzywizna nóżek jest definiowana tutaj jako suma kątów I poszczególnych wygięć. Ponieważ suma Ii i I2 jest większa niż suma I3 i I4, nóżka 50 ma większą krzywiznę niż nóżka 52. Obie nóżki 50 i 52 mają krzywiznę większą niż 90 stopni. Jak przedstawiono, nóżka 50 ma krzywiznę (tj . Ii plus I2) ok. 135 stopni (korzystnie od około 91 do 150 stopni), natomiast nóżka 52 ma krzywiznę (tj. I3 plus I4) ok. 113 stopni (korzystnie od około 91 do 130 stopni) . Proste części 54, 56 i zakończenia 71 I 73 nóżek 50, 52 tworzą kąty rzutowania Θ. W przedstawionym rozwiązaniu, korzystniejszy jest mniejszy kąt Θ, który nie przekracza 80 stopni. Jak przedstawiono, kąt θχ wynosi ok. 47 stopni, natomiast kąt θ2 wynosi ok. 70 stopni. Nóżki 50, 52 mogą być również dogięte, aby wstępnie dociążyć zaciski 32 do obudowy, zapewniając ich dodatkowe zabezpieczenie. Na przykład, w rozwiązaniu przedstawionym na rys. 5, wygięcie 60 nieznacznie obciąża obudowę 20 na styku 73 pomiędzy wygięciem 60 a obudową.

[0026] Przewleczenie zacisków 32 przez obudowę i wygięcie nóżek 50 i 52 może mieć wiele zalet. Na przykład, można zastosować szerszy zespół ostrzy 16 bez znacznego zwiększenia długości zacisków 32, ponieważ zaciski 32 są umieszczone po wewnętrznej stronie przedniej i tylnej krawędzi 44, 46 zespołu ostrzy. Jest to przeciwieństwem np. patentu U.S. nr 6,035,537, w którym zastosowano metalowe zaciski, które owijają wokół obwodu obudowy oraz przedniej i tylnej strony zespołu ostrzy. Ponadto, proste części 54 i 56 nóżek 50 i 52 są względnie zamknięte wewnątrz szczelin 40 i 42 obudowy 20 i wygięte nad obudową za pomocą stosunkowo mocnych wygięć (np. wygięć o stosunkowo krótkim promieniu krzywizny). Taka geometria wygięcia zapewnia bardzo pewne mocowanie zacisków 32 do obudowy 20, utrudniając wyjęcie zacisków 32 ze szczelin 40 i 42 bez zerwania zacisku. Dodatkowo, poprzez formowanie zacisków 32 z metalu i jego mocne wyginanie, wyprostowanie zacisków w sposób wystarczający do wyciągnięcia wygiętych części 66, 68 przez otwory 40, 42 może być stosunkowo trudne. Jako inny przykład, ułożenie zacisków wewnętrznych ułatwia zastosowanie dłuższych i szerszych osłon, jak opisano bardziej szczegółowo poniżej.

Ostrza główne [0027] Nawiązując do rys. 7-12, okazuje się, że każde wydłużone ostrze 28 jest wsparte przez odpowiednie podłużne wygięte wsparcie 400 posiadające wydłużoną dolną podstawę 402, wydłużone wygięcie 404 i wydłużoną platformę 406, na której wsparte jest ostrze 28. Rozpiętość ostrza definiuje się jako odległość od krawędzi ostrza do elementu stykającego się ze skórą bezpośrednio przed tą krawędzią, mierząc wzdłuż stycznej rozciągającej się pomiędzy elementem i krawędzią ostrza. Krawędzie tnące 406 każdego ostrza są oddzielone od krawędzi tnących 408 sąsiednich ostrzy odległością pomiędzy ostrzami S2 = S3 = S4 = S5; rozpiętość między ostrzami ma od 0,95 mm do 1,15 mm, korzystnie od 1,0 do 1,1 mm, a najkorzystniej około 1,05 mm. Ekspozycję ostrza definiuje się jako odległość prostopadłą lub wysokość ostrza mierzoną względem płaszczyzny stycznej do powierzchni elementów zespołu ostrzy stykających się ze skórą kolejno przed i kolejno za krawędzią. Ponieważ wszystkie krawędzie tnące opierają się na zaciskach 32, gdy znajdują się w położeniu spoczynkowym, znajdują się one na wspólnej płaszczyźnie w taki sposób, że ekspozycja trzech ostrzy pośrednich jest zerowa. Ostrze przednie 28 ma negatywną ekspozycję wynoszącą -0,04 mm, natomiast ostatnie ostrze 28 ma pozytywną ekspozycję. Zmniejszenie ekspozycji pierwszego ostrza i zwiększenie ekspozycji ostatniego ostrza zapewnia lepszą wydajność golenia, jak opisano w patencie U.S. nr 6,212,777. Rozpiętość SI od przedniej szyny 409 do krawędzi tnącej przedniego ostrza 28 wynosi 0,65 mm, natomiast odległość SC od krawędzi tnącej ostrza ostatniego ostrza 28 do punktu styczności paska nawilżającego 26 nasadki 24 wynosi 3,16 mm.

[0028] Zwiększona liczba ostrzy zwykle korzystnie rozprowadza siły dociskania ostrzy do skóry, jednak jednocześnie zwiększy obszar zajmowany przez ostrza, jeżeli rozpiętości pozostają takie same, przy potencjalnie utrudnionej zwrotności i przycinaniu. Zmniejszenie rozpiętości dla większej liczby ostrzy zwykle korzystnie zmniejsza ogólny obszar zajmowany przez ostrza oraz zmniejsza wybrzuszenie skóry między ostrzami tnącymi, potencjalnie poprawiając komfort. Zmniejszenie rozpiętości może jednak zmniejszyć możliwość spłukiwania i usuwania zanieczyszczenia po goleniu z obszaru ostrzy. W maszynce do golenia posiadającej pięć ostrzy dolna granica zakresu rozpiętości wynosząca 0,95 mm zapewnia dobry komfort, lecz zwiększa możliwość wystąpienia problemów związanych z oczyszczaniem zanieczyszczenia po goleniu, natomiast górna granica zakresu rozpiętości wynosząca 1,15 mm zapewnia dobre oczyszczanie zanieczyszczenia po goleniu, jednak mogą występować wybrzuszenia skóry, a komfort ulega zmniejszeniu, tak że rozpiętość mająca zakres w szczególności bliższy najkorzystniej rozpiętości wynoszącej 1,05 mm, zapewniają dobrą równowagę pomiędzy ograniczonym rozmiarem a komfortem przy zachowaniu wystarczających możliwości spłukiwania w celu uniknięcia problemów związanych z zanieczyszczeniami po goleniu. Odległość ST od pierwszej krawędzi tnącej 408 do ostatniej krawędzi tnącej 408 jest czterokrotnie większa od rozpiętości między ostrzami, a tym samym wynosi od 3,8 mm do 4,6 mm, korzystnie od 4,0 mm do 4,4 mm, a najkorzystniej około 4,2 mm, czyli od 4,1 mm do 4,3 mm.

[0029] Nawiązując do rys. 8-12, ostrze 28 jest podłączone do platformy 406 za pomocą trzynastu zgrzewów punktowych 410 nakładanych laserem, który topi metal ostrza 28 w obszarze zgrzewu OZ (ang.: WA) tak, aby tworzyć roztopiony metal, który po schłodzeniu stanowi zgrzew 410 do platformy 406. Obszar zgrzewu OZ (ang.: WA) jest obszarem mocowania, w którym ostrze jest przymocowane do platformy. Obszar zgrzewu OZ znajduje się w płaskiej części PC (ang.: FP) platformy 406. Długość ostrza DO (ang.: LB) od krawędzi tnącej 408 do zakończenia ostrza 450 jest mniejsza niż 1 mm, korzystnie mniej niż 0,9 mm, a najkorzystniej około 0,85 mm. Ostrze 28 posiada część 412 o jednolitej grubości, która jest wsparta na platformie 406 oraz część stożkową 412, która wykracza poza przednie zakończenie 452 platformy 406.

[0030] Wydłużone wygięte metalowe wsparcie 400 jest wykonane z metalu o grubości od 0,10 mm do 0,23 mm (rozmiar T), korzystnie metalu o grubości od 0,13 mm do 0,18 mm, a najkorzystniej metalu o grubości ok. 0,15 mm. Długość DP (ang.: LP) platformy 406 od przedniego zakończenia 452 do części wygiętej 404 wynosi poniżej 0,7 mm, korzystnie poniżej 0,6 mm, a najkorzystniej ok. 0,55 mm. Wewnętrzny promień krzywizny R wygięcia 404 wynosi poniżej 0,1 mm, korzystnie poniżej 0,09 mm, a najkorzystniej poniżej 0,08 mm. Kąta między podstawą 402 a platformą 406 wynosi od 108 stopni do 115 stopni, korzystnie od 110 stopni do 113 stopni, a najkorzystniej ok. 111,5 stopnia.

[0031] Ponieważ wygięte wsparcie 400 jest cięte i formowane z cieńszego metalu, ułatwia zapewnienie mniejszego promienia krzywizny R, pozwalając zachować większą część płaskiej platformy. Zastosowanie cieńszego materiału na wsparcie ułatwia również zapewnienie większej części płaskiej powierzchni platformy po formowaniu. Wymagana jest minimalna płaska powierzchnia, aby zapewnić prawidłowe i pewne wsparcie ostrza 28, którego długość jest zmniejszona dla części 412 o jednolitej grubości, dzięki skróconej długości. Można zastosować skróconą część 412 o jednolitej grubości, przy jednoczesnym zachowaniu niezbędnego prawidłowego wsparcia ostrza, ponieważ zakres zakrzywionego obszaru platformy 406 poza płaską powierzchnią PP (ang.: FA) uległ zmniejszeniu. Takie prawidłowe wsparcie ostrze jest niezbędne, aby dostarczyć wymaganą geometrię ostrzy do zapewnienia pożądanej wydajności golenia.

Zespół ostrzy trymujących [0032] Nawiązując do rys. 13, zespół ostrzy trymujących 30 zamocowany jest z tyłu korpusu 20 i zawiera obsadę ostrza 502 oraz zamontowane na nim ostrze trymujące 504. Obsada ostrza 502 jest wykonana z blachy ze stali nierdzewnej o grubości 0,28 mm, która została pocięta i uformowana tak, aby tworzyć struktury wspierające ostrze trymujące 504 i definiować powierzchnie osłony ostrza trymującego i nasadki w stosunku do nich oraz do mocowania do obudowy 20.

[0033] W nawiązaniu do rys. 13-19, obsada ostrza 502 posiada tylną ściankę 506, górne zaczepy 508, 510 wystające do przodu po obydwu stronach od góry tylnej ścianki 506, dolną ściankę 512, wygiętą do przodu wzdłuż długości tylnej ścianki 506 oraz u dołu tylnej ścianki 506, a także dwa poprzeczne boczne ramiona 514, 516, z których każde stanowi poprzeczny zaczep 518, wygięty do przodu z odnośnej strony zakończenia tylnej ścianki 506, oraz pionowy zaczep 520, wygięty do góry z odnośnego końca dolnej ścianki 512.

[0034] Centralny obszar tylnej ścianki 506 jest otwarty w swojej dolnej części, tworząc szczelinę 552, która znajduje się między dolną, krańcową powierzchnią 526 tylnej ścianki 506 a osłoną 528 trymera, przy czym szczelina rozciąga się w górę względem dolnej ścianki 512. Dwie powierzchnie ustalające 530 usytuowane są w określonej precyzyjnie odległości od dołu powierzchni krańcowej 526, przy jej obydwu końcach. Ostrze trymujące 504 zgrzane jest do wewnętrznej powierzchni 532 na tylnej ściance 506 za pomocą trzynastu zgrzewów punktowych 534, przy jednoczesnym osiowym ustawieniu krawędzi tnącej 536 ostrza 504 trymującego względem powierzchni ustalających 530. Wszystkie krawędzie wokół szczeliny 524, stykające się ze skórą użytkownika, są zaokrąglone, by zapewnić promień krzywizny rzędu 0,2 mm, by nie były one odczuwane przez użytkownika.

[0035] Nawiązując do rys. 13, 15-20, szczelina 522 odsłania krawędź tnącą 536 ostrza trymującego 504. Jak widać to najlepiej na rys. 19, tylna ścianka 506 i jej dolna powierzchnia ograniczająca 526 stanowią nasadkę 535 ostrza trymującego 504 I jego krawędzi tnącej 536 oraz definiują odsłonięcie ostrza trymującego 504. Nawiązując do rys. 13 i 20, dwa występy ochraniające skórę 537, rozmieszczone częściowo od strony dwóch zakończeń, wystają do przestrzeni znajdującej się za linią styczną, od krawędzi tnącej 536 do osłony 528 trymera, służąc do ograniczenia wielkości fałdy skórnej, jaka może być wprowadzona do przestrzeni pomiędzy ostrzem tnącym 536 trymera a osłoną 528 trymera.

[0036] Nawiązując do rys. 14 i 16, górne boczne zaczepy 508 i 510 posiadają górne rowki 538, natomiast dolna ścianka 512 zawiera wyrównane rowki 540, służące do wprowadzania zacisków 32, wykorzystanych do zamocowania zespołu ostrza trymującego 30 do obudowy 20. W nawiązaniu do rys. 13 i 16, dolna ścianka 512 posiada także wycięcia 542, dopasowane do występów 544 na obudowie 20 i ułatwiające wyrównanie oraz ustalenie zespołu 30 w prawidłowym położeniu na obudowie 20.

[0037] Nawiązując do rys. 13, 16, 18, 19, 21, 22; w dolnej ściance znajdują się także cztery rowki 546, współosiowe z czterema wyżłobionymi kanałami 548, które służą do usuwania powstających podczas golenia zanieczyszczeń z obszaru poza krawędzią tnącą 536 oraz poniżej tej krawędzi.

[0038] Podczas procesu wytwarzania, obsada 506 ostrza jest wycinana i formowana z blachy. Ostrze trymujące 504 jest następnie umieszczone przed wewnętrzną powierzchnią 532 z krawędzią tnącą 536 wyrównaną względem powierzchni ustalających 530 za pomocą automatycznego elementu ustalającego, a następnie mocowane do wewnętrznej powierzchni 532 za pomocą zgrzewów punktowych 534, z krawędzią tnącą ostrza trymującego 536 w precyzyjnym położeniu względem osłony trymera 528 i nasadki trymującej 534. Zespół ostrzy trymujących 30 jest następnie umieszczony w tylnej części obudowy 20, przesuwając ją do przodu przez tył obudowy 20 z zagłębieniami 542 na dolnej ściance 512 ustawionymi występami 544 na obudowie 20. Jednocześnie wybrzuszenia górne 552 oraz wybrzuszenia dolne 554 na obudowie 20 (rys. 18) są odkształcone przez ściskanie pomiędzy górnymi zaczepami 508, 510 a dolną ścianką 512, gdy zespół 30 przesunięty jest do przodu na tył obudowy 20. Zespół 30 jest następnie mocowany do obudowy 20 za pomocą zacisków 32, które przechodzą przez szczeliny górne 538 i szczeliny dolne 540 na obsadzie ostrza 506 oraz wyrównane szczeliny 40, 42 poprzez obudowę 20 (rys. 4).

[0039] Ponieważ zaciski 32 przechodzą przez szczeliny 538, zaciski 32 znajdują się w elektrycznym kontakcie z obsadą ostrza 506. Zaciski znajdują się zatem również w elektrycznym kontakcie z ostrzem trymującym 504, gdyż zaciski, obsada ostrza oraz ostrze trymujące są wykonane z metalu (zwykle ostrze trymujące i obsada ostrza są wykonane ze stali nierdzewnej, natomiast zaciski są wykonane z aluminium lub stopu aluminium). Zaciski 32 znajdują się również w elektrycznym kontakcie z każdym z ostrzy 28. Zaciski tworzą w ten sposób ogniwo anodowo-katodowe z ostrzami oraz ostrzem trymującym, w którym zaciski działają jako anoda protektorowa. W efekcie, jeśli maszynka do golenia jest narażona na warunki korozyjne, zaciski ulegną korozji, natomiast ostrza do golenia i ostrze trymujące będą działać jako katoda, która jest zabezpieczona przed korozją. Takie protektorowe działanie zacisków jest korzystne, ponieważ korozja krawędzi tnących może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa użytkownika, podczas gdy korozja zacisków będzie charakteryzowała się nieestetycznym wyglądem i najprawdopodobniej zachęci to użytkownika do wyrzucenia wkładu, zanim dojdzie do dalszych uszkodzeń.

Osłona [0040] Nawiązując ponownie do rys. 3, osłona 22 zawiera elastyczny element elastomerowy 100, która rozciąga się na powierzchnie boczne 34. Element elastomerowy 100 tworzy występ 101, który może pasować do zasobnika (nie pokazano), aby umożliwiać mocowanie w nim wkładu (np. w celu przechowywania i/lub wysyłki). Szczegóły dotyczące występu 101 i zasobnika znajdują się we wniosku patentowym nr WO 2005/090020 zatytułowanym „Zasobniki do wkładów do golenia" (ang.: Dispensers for Razor Blade Cartridges) i złożonym w tym samym dniu, co niniejszy wniosek. Element elastomerowy 100 zawiera wiele żeber 114 omówionych szczegółowo poniżej, które stymulują i naciągają skórę przed ostrzami 28, podnosząc i właściwie układając włosy użytkownika do golenia.

[0041] Element elastomerowy 100 jest wsparty wzdłuż części tylnej 102 i części bocznych 104 za pomocą obudowy 20. Nawiązując do rys. 23, część przednia lub czołowa 106 elementu elastomerowego 100 rozciąga się poza część czołową 108 obudowy 20 i jest znacznie nie podparta przez obudowę 20 wzdłuż jej długości. Część czołowa 106 elementu elastomerowego jest stosunkowo elastyczna i może uginać się podczas stykania ze skórą użytkownika. W niektórych przypadkach, część czołowa 106 jest wystarczająco elastyczna, aby dopasować się do konturu skóry użytkownika podczas użytkowania. Takie dopasowanie do skóry użytkownika będzie zwiększać powierzchnię elementu elastomerowego, który styka się ze skórą użytkownika, zwiększając napięcie skóry oraz równomierniej rozprowadza nacisk przykładany przez użytkownika podczas golenia. Ugięcie się części czołowej, gdy styka się ona ze skórą, może również powodować ugięcie się żeber 114 do siebie, zwiększając siłę tarcia pomiędzy końcówkami żeber a skórą, a tym samym zwiększając napięcie skóry. Aby jeszcze bardziej usprawnić elastyczność elementu elastomerowego 100, grubości elementu elastomerowego 100 różni się na jego długości. Jak przedstawiono na rys. 24 i 25, krawędź czołowa 110 części czołowej 106 elementu elastomerowego 100 ma najpierw grubość ti w sąsiedztwie powierzchni bocznych 34 obudowy i zwęża się do drugiej, mniejszej grubości t2 w sąsiedztwie centralnego obszaru elementu elastomerowego 100.

[0042] Nawiązując ponownie do rys. 3, a także do rys. 3D, element elastomerowy 100 posiada grupę 112 sprężystych żeber 114, umieszczonych w ramce 115. Ramka 115 zapewnia ciągłą elastomerową powierzchnię wokół obwodu żeber, co może usprawniać podążanie wkładu podczas golenia oraz może poprawić naciągnięcie skóry i właściwości dotykowe zapewniane przez element elastomerowy. Nawiązując również do rys. 3A, między wyżłobioną ścianką 118 ramki 115 i zakończeniami 120 żeber 114 znajduje się rowek 116. Ten rowek 116 pozwala żebrom zginać się, na przykład blisko siebie, gdy część czołowa 106 jest odchylona, zamiast zamocowania ich na swoich zakończeniach, jak miałoby to miejsce w przypadku, gdy żebra były połączone z ramką 115 na swoich zakończeniach. Jeśli jednak żebra można połączyć z ramką lub ramkę 115 można pominąć natomiast żebra mogą rozciągać się przez całą długość osłony.

[0043] W przedstawionym rozwiązaniu, grupa 112 obejmuje 15 żeber. Ogólnie, element elastomerowy może zawierać mniej lub więcej żeber (np. od około 10 do 20 żeber) . Dla danej wysokości i geometrii żeber, więcej żeber z reguły zapewni większe napięcie skóry, zapewniając dokładniejsze golenie; jednak powyżej pewnej liczby żeber napięcie skóry nie ulega zwiększeniu (lub zwiększone napięcie skóry nie jest konieczne) i element elastomerowy może stać się zbyt szeroki, co utrudnia użytkownikowi golenie w wąskich obszarach.

[0044] Nawiązując do rys. 23, zakończenia 120 żebra elastomerowego 114 podnoszą się od żebra oddalonego od ostrzy 28 do żebra najbliższego do ostrzy 28 wzdłuż krzywej. Niektóre zakończenia 120 znajdują się poniżej płaszczyzny 122, która przebiega przez krawędzie tnące 48 ostrzy 28, natomiast niektóre zakończenia 120 znajdują się powyżej płaszczyzny 122. Zwiększenie uniesienia żeber 114 stopniowo zwiększa kontakt ze skórą. Zwiększenie uniesienia powoduje również dopasowanie zakończeń do skóry podczas golenia. Żebra 114 posiadają zakończenia do wysokości „h" podstawy wynoszącej od 0,4 do 0,9 mm oraz wąski profil, tj. żebra definiują kąt ostrza J poniżej ok. 14 stopni (korzystnie od ok. 14 do 8 stopni, jak np. ok. 11 stopni) . Żebra 114 rozmieszczone są na spadku od około 0,14 do 0,57 mm od środka do środka, np. 0,284 mm, oraz mają grubość od około 0,1 do 0,4 mm, np. 0,217 mm u ich podstaw. Odległość od przedniej części pierwszego żebra 114a do tylnej części ostatniego żebra 114b u podstawy wynosi około 4 mm. Alternatywnie, odległość ta może wynosić od około 2,5 do 6 mm. Wąski profil żeber, np. od 8 do 14 stopni J poprawia elastyczność żeber, co pomaga naciągać skórę, a tym samym ustawiać włosy tak, aby zapewnić lepsze ich cięcie.

[0045] Nawiązując do rys. 26, element elastomerowy 100, poprzez rozciąganie się na i ponad powierzchnie boczne 34, ma długość Le, mierzoną między powierzchniami bocznymi 34, (korzystnie od około 34 mm do około 47 mm, tak jak około 42,5 mm), która jest dłuższa niż długość ostrza Lb (korzystnie od około 33 mm do około 46 mm, tak jak około 34,4 mm) każdego z ostrzy 28, przy czym długość Lb jest mierzona jest pomiędzy wewnętrznymi krawędziami zacisków 124 i 126. Długość elementu elastomerowego zapewnia dobre napięcie skóry i poprawia właściwości dotykowe ostrza. Długość Le może być, na przykład, od około zera do 36 procent większa niż długość Lb, jak np. 23,5 procent. Żebra 114 mają długość Lf mierzoną wzdłuż osi żebra 128 zasadniczo równoległą do osi ostrza 130. Jak widać, długości Lf żeber zwiększają się od znajdującego się żebra najdalej od ostrzy 28 do żebra znajdującego się najbliżej ostrzy 28. Długość Lf przynajmniej niektórych (lub wszystkich) żeber 120 jest większa niż długość Lb. Takie zwiększenie długości, wraz z ramką 116, może wpływać na poprawienie zwrotności wzdłuż konturów skóry.

[0046] Materiał do formowania elementu elastomerowego 100 może być dobrany dowolnie. Korzystnie, element elastomerowy jest wykonany z materiału elastomerowego, takiego jak kopolimery blokowe (lub innych odpowiednich materiałów), np. o twardości mierzonej twardościomier zem w zakresie od 28 do 60 wg skali Shore A. Korzystnie, żebra 114 wykonane są z materiału stosunkowo miękkiego, np. o twardości w skali Shore A od ok. 28 do 60 (na przykład, od ok. 40 do 50 wg skali Shore A jak np. od około 40 do 45 wg skali Shore A). Przy wzroście wartości powyżej tego zakresu, wydajność może ulegać pogorszeniu, natomiast przy spadku wartości poniżej tego zakresu mogą wystąpić problemy z produkcją. Jak widać, żebra i element elastomerowy są formowane integralnie z tego samego materiału. W innych przypadkach, żebra i element elastomerowy wykonane są z różnych materiałów. Metoda mocowania elementu elastomerowego 100 do obudowy 20 może być również dobrana zgodnie z wymaganiem. Odpowiednie metody obejmują, przykładowo, klejenie, zgrzewanie i formowanie (na przykład, obtrysk lub wtryskiwanie dwukomponentowe) elementu elastomerowego do obudowy 20.

Konstrukcja obrotowa/Wyważenie wkładu [0047] Nawiązując do rys. 1 i 2, zespół ostrzy 16 jest zamontowany przegubowo na elemencie łączącym 18. Element łączący 18 jest skonstruowany tak, aby obejmować konstrukcję łączącą 11 na rączce 14 w dającym się zwolnić zaczepie, jak zostanie to szczegółowo omówione poniżej w części „Połączenie wkładu z rączką". Zespół ostrza 16 może obracać się wokół osi obrotu 70 w stosunku do rączki 14 i elementu łączącego 18 dzięki współpracującym konstrukcjom obrotowym zapewnionym przez obudowę 20 i element łączący 18.

[0048] Nawiązując do rys. 36-38, element łączący 18 posiada korpus 140 i parę ramion 142 i 144 rozciągających się na zewnątrz korpusu 140. Palce 150 i 152 rozciągają się od zakończeń 146 i 148 w kształcie litery U ramion 142 i 144. Palce 150 i 152 łączą się przegubowo z zespołem ostrzy 16, np. poprzez wprowadzenie do otworów w tylnej części obudowy 20 (rys. 3B) i umożliwiają zespołowi ostrzy 16 obracanie się wokół osi 70 (rys. 23) w stosunku do elementu łączącego 18. Nawiązując do widoku szczegółowego z rys. 37A przedstawiającego rzut boczny palca 150, palce 150 i 152 posiadają skrajne zakończenia 151 i 153, które definiują punkty końcowe A, B, C, D dwóch współosiowych łuków 155 i 157, które tworzą powierzchnie łożyskowe połączenia elementu łączącego 18 i obudowy 20. Te łukowe powierzchnie mieszczą się (z prześwitem) w dopasowane łukowate chwytniki (nie pokazano) na obudowie 20 wkładu i umożliwiają obrót. Mniejszy luk 155 jest obciążony, gdy zespół ostrzy 16 jest obracany. Większy łuk 157 jest obciążony, gdy ostrza 28 wykonują cięcie podczas golenia.

[0049] Nawiązując również do rys. 40, każdy palec posiada powierzchnie ograniczające 154 i 156 (rys. 38). Powierzchnie ograniczające 154 i 156 mogą zazębiać się ze współpracującymi powierzchniami ograniczającymi 158 i 160 (rys. 40) zespołu ostrzy 16, aby ograniczać jego obrót. Jak przedstawiono na rys. 40, powierzchnie ograniczające 154, 156, 158, 160 powstrzymują normalny obrót zespołu ostrzy 16 poza kąt K ok. 41 stopni, w pozycji spoczynkowej wynoszącej zero stopni przy odchyleniu sprężyną. Powierzchnie 156 i 160 zapewniają również ogranicznik obrotu podczas operacji przycinania za pomocą ostrza trymującego 504.

[0050] Nawiązując do rys. 37, powierzchnie ograniczające 146 i 148 pełnią funkcję konstrukcji nośnej w przypadku nadmiernego obrotu zespołu ostrzy 16 względem elementu łączącego 18. Taki nadmierny obrót może wystąpić np., gdy maszynka do golenia zostanie upuszczona przez użytkownika. Jak przedstawiono na rys. 40, obudowa 20 może stykać się z powierzchniami ograniczającymi 146 i 148 w przypadku obrócenia zespołu ostrzy o kąt ω, który jest większy niż K (np. powyżej 41 stopni, od ok. 42 stopni do 45 stopni, np. ok. 43 stopni) . Dzięki tym konstrukcjom nośnym obciążenie może być przekazywane na powierzchnie ograniczające 146, 148 oraz ramiona 142, 144, odciążając tym samym nacisk na palce 150, 152 (np. aby zapobiec złamaniu palca).

[0051] Nawiązując do rys. 1, zespół ostrzy 16 jest odchylony w kierunku położenia pionowego, spoczynkowego (przedstawiono na rys. 1) za pomocą odchylanego sprężyną trzpienia 134. Zaokrąglone skrajne zakończenie 139 trzpienia 134 styka się z obudową wkładu na powierzchni krzywki 216 (rys. 47) oddalona od osi obrotu 70, aby przekazywać siłę odchylenia na obudowę 20. Umieszczenie trzpienia/punktu styku obudowy oddalonego od osi obrotu 70 zapewnia dźwignię tak, że odchylony sprężyną trzpień może cofać zespół ostrzy 16 do położenia pionowego, spoczynkowego po usunięciu obciążenia. Ta dźwignia umożliwia również zespołowi ostrza 16 swobodny obrót między położeniem pionowym i przy pełnym obciążeniu względem zmieniającego się obciążenia przyłożonego przez użytkownika.

[0052] Nawiązując teraz do rys. 47A i 47B, gdy ostrze 16 obraca się względem rączki, punkt styku między trzpieniem 134 i powierzchnią krzywki 216 zmienia się. Odległość w poziomie di oraz odległość w linii prostej li znajduje się przynajmniej w punkcie X, gdy ostrze 16 znajduje się w położeniu spoczynkowym przy odchyleniu sprężyną, mierząc odległość di wzdłuż linii poziomej, która jest prostopadła do osi obrotu 70 i równoległa do płaszczyzny 122. Odległość w poziomie d2, również mierzona wzdłuż linii poziomej, która jest prostopadła do osi obrotu 70 i równoległa do płaszczyzny 122, a w linii prostej 12 mają maksymalną wartość w punkcie styku Y, gdy zespół ostrzy 16 znajduje się w pełni obróconym położeniu. W przedstawionym przykładzie wykonania, di wynosi ok. 0,9 mm, lx wynosi ok. 3 mm, d2 wynosi ok. 3,5 mm, natomiast 12 wynosi ok. 5 mm. Alternatywnie, odległość di może wynosić od ok. 0,8 do 1,0 mm, li od ok. 2,5 do 3,5 mm, d2 może wynosić od ok. 3 do 4 mm oraz 12 może wynosić od ok. 4,5 do 5,5 mm.

[0053] Ponieważ zespół ostrzy 16 jest obracany z położenia spoczynkowego, moment obrotowy o osi obrotu ze względu na siłę wywieraną przez trzpień 134 wzrasta w wyniku (przynajmniej częściowo) zwiększonej odległości w poziomie między punktem styku i osią obrotu 70 a obrotem trzpienia 134 do bardziej orientacji prostopadłej do powierzchni krzywki 216. W niektórych rozwiązaniach, minimalny moment obrotowy wywierany przez trzpień odchylany sprężyną, np. w położeniu spoczynkowym, wynosi co najmniej około 1,5 N-mm, jak np. ok. 2 N-mm. W niektórych przypadkach, maksymalny moment obrotowy wywierany przez trzpień, np. w pełni obróconym położeniu, wynosi około 6 N-mm lub mniej, jak np. ok. 3,5 N-mm.

[0054] Nawiązując teraz do rys. 23, element łączący 18 i obudowa 20 są połączone tak, że oś obrotu 70 znajduje się poniżej płaszczyzny 122 (np. w obudowie 20) i przed ostrzami 28. Umieszczenie osi obrotu 70 przed ostrzami 28 jest czasem określane jako przedni układ obrotowy.

[0055] Położenie osi obrotu 70 na całej szerokości W zespołu ostrzy 16 definiuje sposób, w jaki wkład będzie obracać się wokół osi obrotu oraz jak nacisk wywierany przez użytkownika podczas golenia będzie przekazywany na skórę użytkownika i będzie rozkładać się na powierzchni wkładu maszynki do golenia. Na przykład, jeśli oś obrotu znajduje się za ostrzami i stosunkowo blisko przedniej krawędzi obudowy, tak, że oś obrotu jest znacznie oddalona od środka szerokości obudowy, zespół ostrzy może mieć tendencję do odchylania się, gdy użytkownik wywiera nacisk na skórę poprzez rączkę. Odchylanie się odnosi się do tendencji odchylania się szerszej, części, na której mocowane jest ostrze, od skóry, gdy użytkownik wywiera większy nacisk. Umieszczenie punktu obrotu w taki sposób zwykle zapewnia bezpieczne golenie, jednak może utrudniać użytkownikowi dostosowanie dokładności golenia poprzez zmianę nacisku.

[0056] W zespole ostrzy 16, odległość między osią obrotu i przednią krawędzią tnącą jest wystarczająco długa, aby równoważyć wkład na osi obrotu. Równoważąc w ten sposób wkład odchylenie jest zminimalizowane, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa przedniego układu obrotowego. Bezpieczeństwo jest zachowane, ponieważ dodatkowy nacisk wywierany przez użytkownika będzie stosunkowo równomiernie rozkładany pomiędzy ostrzami a elementem elastomerowym a nie przekazywany na głównie na ostrza, co miałoby miejsce w przypadku środkowego układu obrotowego (oś obrotu zespołu ostrzy znajduje się między ostrzami). Korzystnie, odległość od czoła zespołu ostrzy do osi obrotu jest wystarczająco bliska odległości od tyłu zespołu ostrzy do osi obrotu, dzięki czemu nacisk zespołu ostrzy 16 na skórę jest w czasie użytkowania rozłożony stosunkowo równomiernie. Rozkład nacisku podczas golenia można przewidywać za pomocą modelowania komputerowego.

[0057] Nawiązując do rys. 23, przewidywana odległość Wf znajduje się stosunkowo blisko przewidywanej odległości Wr. Korzystnie, odległość Wf znajduje się w przedziale 45 procent odległości Wr, np. w przedziale 35 procent. W niektórych przypadkach, odległość Wr jest zasadniczo równa odległości Wf. Korzystnie, odległość Wf wynosi przynajmniej ok. 3,5 mm, korzystniej od 5,5 do 6,5 mm, jak np. ok. 6 mm. Odległość Wr jest generalnie mniejsza niż ok. 11 mm (np. od ok. 11 mm do 9,5 mm, jak np. ok. 10 mm).

[0058] Pomiar wyważenia wkładu jest stosunkiem przewidywanej odległości Wr między tylną częścią zespołu ostrzy 16 a osią obrotu 70 do przewidywanej odległości W między przednią i tylną częścią zespołu ostrzy 16, przy czym każda przewidywana odległość jest mierzona wzdłuż linii równoległej do osi obudowy 217 (rys. 3), która jest prostopadła do osi obrotu 70. Wskaźnik może być również wyrażony jako procent określany mianem „procent obciążenia w części przedniej".

[0059] Nawiązując teraz do rys. 27, zespół ostrzy 16 jest przedstawiony jako dociśnięty do skóry 132. Zespół ostrzy 16 jest dociskany przy zastosowaniu normalnej siły F prostopadłej do osi obrotu 70 (tj. wywieranej poprzez rączkę 14 przez użytkownika i pomijając inne siły, takie jak siła wywierana przez odchylany sprężyną trzpień 134 przedstawiony na rys. 39). Korzystnie, procent obciążenia (lub procent obciążenia w części przedniej) wzdłuż Wf wynosi najwyżej ok. 70 procent (np. od ok. 50 procent do ok. 70 procent, np. ok. 63 procent) całkowitego obciążenia wywieranego przez zespół ostrzy 16.

[0060] Wyważając wkład, obciążenie wywierane przez przednią część 136 na długości Wf oraz tylną część 138 na długości Wr jest rozłożone równomierniej podczas użytkowania, co odpowiada bardziej równomiernemu rozkładowi nacisku na powierzchnię golenia podczas golenia. Ponadto, więcej obciążenia przekazane jest na tylną część 138 wkładu 12, w którym w trakcie użytkowania znajdują się ostrza 28, powstrzymując odchylanie tylnej części 138, co może zapewniać dokładne golenie.

Połączenie wkładu z rączką [0061] Jak wspomniano powyżej nawiązując do rys. 1 i 2, element łączący 18 łączy rozłącznie zespół ostrzy 16 z konstrukcją łączącą 11 rączki na rączce 14.

[0062] Nawiązując do rys. 2, 2A i 41 (w rys. 41 pominięto trzpień, przycisk i sprężynę dla zachowania jasności), aby połączyć element łączący 18 z rączką 14, użytkownik wciska konstrukcję łączącą 11 rączki w tylną część elementu łączącego 18. Konstrukcja łącząca rączki zawiera korpus 167, z którego wystaje występ 166. Występ 166 jest umieszczony tak, aby przechodził przez otwór 178 w elemencie łączącym 18. Gdy występ 166 wkładany jest w otwór, zatrzaski 162 i 164 na elemencie łączącym elastycznie odginają się, umożliwiając wsunięcie skrajnego zakończenia 180 występu 166. Kiedy zatrzaski 162 i 164 odsłaniają zewnętrzne krawędzie 188 i 190 skrajnego zakończenia 180 występu 166, zatrzaski 162 i 164 powracają do nieodchylonego położenia początkowego, ponieważ zazębiają się one z powierzchniami bocznymi 182 i 184 występu (rys. 39).

[0063] Nawiązując do rys. 41A, aby odłączyć wkład 12 od rączki 14, użytkownik naciska sprężynowy przycisk zwalniający 196, naciskając przycisk 196 do przodu względem obudowy 170 rączki. Naciśnięcie przycisku 196 do przodu powoduje rozszerzanie ramion popychacza 192 i 194 do połączenia z zatrzaskami 162 i 164 elementu łączącego 18. Takie połączenie powoduje otwarcie wcisku między zatrzaski 162, 164 a występem 166 w celu zwolnienia wkładu 12 z uchwytu 14, jak zostanie to opisane bardziej szczegółowo poniżej.

[0064] Nawiązując teraz do rys. 39, który przedstawia połączony wkład 12 z rączką 14, zatrzaski 162 i 164 elementu łączącego 18 mają odpowiednie swobodne skrajne zakończenia 174, 176, które łączą się z pochylonymi powierzchniami bocznymi 182 i 184 występu 166. Powierzchnie boczne 182 i 184 zwężają się od stosunkowo dużego skrajnego zakończenia 180 do stosunkowo mniejszej podstawy 186, tworząc przewidywany kąt wierzchołkowy I (od ok. 45 do 60 stopni, np. ok. 52 stopni) . Zwężenie powierzchni bocznych 182 i 184 zapobiega niezamierzonemu wysunięciu wkładu 12 z rączki 14 (np. pod wpływem nacisku przyłożonego na tylną część zespołu ostrzy 16 w trakcie trymowania). Połączenie płaskich powierzchni bocznych 182 i 184 z płaskimi krawędziami skrajnych zakończeń 174, 176 zatrzasków 162 i 164 powstrzymuje ruch obrotowy elementu łączącego 18 w stosunku do konstrukcji łączącej 11 rączki.

[0065] Nawiązując do rys. 36-38, element łączący 18 zawiera korpus 140, z którego zatrzaski 162 i 164 rozszerzają się. Korpus 140 jest obwiedziony łukowatym profilem tak, aby pasował do korpusu 167, który ma odpowiednio łukowe profile (rys. 29). Kontury korpusu 140 oraz korpusu 167 są również ukształtowane asymetrycznie, patrząc od przodu, ułatwiając użytkownikowi łączenie wkładu 12 z rączką 14 we właściwej orientacji. Na przykład, nawiązując do rys. 36, korpus 140 może być ogólnie wyprofilowany w kształcie litery D, patrząc od przodu, a korpus 167 może mieć odpowiadający kształt litery D. Te odpowiednie łukowe i niesymetryczne kontury powstrzymują również względny obrót elementu łączącego 18 i konstrukcji łączącej 11 rączki.

[0066] Zatrzaski 162 i 164 rozciągają się generalnie wzdłuż konturu i integralnie od ścianki 172 korpusu 140 do przeciwnych, swobodnych skrajnych zakończeń 174 i 176. Każde skrajne zakończenie 174 i 176 stanowi część otwarcia 178 przechodzącego przez ściany 172 tak, aby wchodził w nie występ 166. Nawiązując również do rys. 29, otwarcie 178 jest mniejsze niż skrajne zakończenie 180 występu 166. W związku z tym, szerokość Wp skrajnego zakończenia występu wynosi korzystnie od około 4 mm do 7 mm, na przykład ok. 5,6 mm, natomiast szerokość W0 między swobodnymi skrajnymi zakończeniami 174 i 176 zatrzasków 162 i 164 wynosi korzystnie od ok. 3 mm do 6 mm, jak np. ok. 4,8 mm.

[0067] Nawiązując teraz do rys. 29, 30 i 39, dwie szczeliny 177 i 179 przechodzą przez korpus 167 po przeciwnych stronach występu 166. Trzecia szczelina 181 przechodzi przez korpus 167 skrajnego zakończenia 180 występu 166. W szczeliny 177 i 179 wchodzą odpowiednie ramiona popychacza 192 i 194 rozciągające się od przycisku zwalniającego 196, natomiast w szczelinę 181 wchodzi trzpień 134 (rys. 39). Nawiązując do rys. 29 i 30, od tylnej części korpusu 167 biegnie para ramion zatrzaskowych 171 i 173, które pomagają mocować korpus 167 do obudowy 170 rączki oraz element prowadzący 169, który ułatwia prowadzenie przycisku zwalniającego 196 w momencie jego uruchomienia.

[0068] Nawiązując do rys. 31-33 i 39, ramiona popychacza 192 i 194 są wykonane jako integralna część przycisku zwalniającego 196. Przycisk zwalniający 196 posiada również ramiona zatrzasku 204 i 206, cylindryczne rozszerzenie 202, którego rozmiar umożliwia włożenie sprężyny 205 oraz podłoże przycisku 198, z którego wychodzą ramiona popychacza, ramiona zatrzasku i cylindryczne rozszerzenie. Osłona elastomerowa 200 rozciąga się wokół obwodu podłoża przycisku, wypełniając szczelinę pomiędzy podłożem przycisku i otaczającą obudową rączki, która jest potrzebna, aby zapewnić przyciskowi wystarczającą przestrzeń do przesuwania go względem uchwytu. Ramiona zatrzasku 204 i 206 zawierają zatrzask 208, który przesuwnie łączy odpowiedni tor 210 (rys. 28) utworzony w obudowie 170 rączki, umożliwiając przesuwanie przycisku w przód i w tył. Zatrzaski 208 powstrzymują również usunięcie przycisku zwalniającego 196 z obudowy 170 rączki poprzez zastosowanie występu 211 (rys. 39) utworzonego przez zakończenie odpowiedniego toru 210. Jak zostanie to opisane poniżej, osłona elastomerowa 200 rozciąga się od podłoża przycisku 198 do obudowy 170 rączki i skrywa przed użytkownikiem rozszerzenie 202, sprężynę 205, korpus 167 i podstawę trzpienia 134.

[0069] Przycisk 196 i trzpień 134 (którego funkcję opisano powyżej w części „Konstrukcja obrotowa") są odchylone w przeciwnych kierunkach przez sprężynę 205. Nawiązując do rys. 34 i 35, trzpień 134 posiada wgłębienie 139 uformowane w korpusie trzpienia 137 i umożliwia wejście sprężyny 205 i elementów podstawy 135, które osadzone są na wewnętrznych powierzchniach 139, 141 w korpusie 167 (rys. 39), gdy trzpień 134 znajduje się w pozycji wysuniętej. Sprężyna 205 odchyla przycisk od wkładu, powodując powrót przycisku do jego normalnego położenia po jego zwolnieniu przez użytkownika.

[0070] Nawiązując ponownie do rys. 41A, gdy użytkownik przesunie przycisk 196 do przodu ramiona popychacza 192 i 194 mogą wywierać odpowiedni nacisk na zatrzaski 162 i 164, aby zwolnić wcisk między elementem łączącym 18 oraz występem 166. Gdy ramiona popychacza 192 i 194 wypychają zakończenia 174 i 176 oraz zatrzaski 162 i 164 poza krawędzie 188 i 190 występu 166, zatrzaski 162, 164 odsuwają się w kierunku ich nieodchylonego położenia, w związku z czym wysuwają wkład 12 z rączki 14.

[0071] Nawiązując teraz do rys. 42, przycisk zwalniający 196 znajduje się w położeniu spoczynkowym. Osłona 200 rozciąga się od 198 do podłoża przycisku 186 do powierzchni 306 w celu ukrycia przed użytkownikiem sprężyny 205, ramion popychacza 192 i 194 oraz podstawy trzpienia 134. Nawiązując teraz do rys. 43, po uruchomieniu przycisku zwalniającego 196, ramiona popychacza 192 i 194 są przesuwane do przodu, natomiast osłona 200 łączy się między podłożem przycisku 198 a powierzchnią 306. Po zwolnieniu przycisku 196, sprężyna 205 przesuwa przycisk 196 z powrotem w położenie wyjściowe, natomiast osłona 200 powraca do stanu wypięcia.

[0072] Nawiązując do rys. 42 i 44, korzystnie, kąt styku Φχ pomiędzy obudową 170 rączki a osłoną 200 wynosi maksymalnie 110 stopni, gdy przycisk znajduje się w położeniu spoczynkowym, natomiast osłona jest całkowicie cofnięta. Ułatwia to kontrolowane zapięcie osłony 200 po naciśnięciu przycisku 136. Kąty styku przekraczające 110 stopni mogą spowodować, że zamiast zapinać osłona 200 przesuwa się na powierzchni obudowy 170 rączki. Ze względu na kształt obudowy 170 rączki, kąt Φ zmienia się wzdłuż obwodu osłony 200 z maksymalnego kąta styku Φχ (np. ok. 110 stopni) w środku osłony 200 (rys. 42) do minimalnego kąta styku Φ2 (np. ok. 50 stopni) po każdej stronie osłony (rys. 44).

[0073] Materiały tworzące osłonę można dobrać zgodnie z wymaganiem. Odpowiednie materiały obejmują, na przykład, takie jak elastomery termoplastyczne, silikon i lateks. Grubość osłony może wynosić od około 0,3 mm do 0,6 mm, jak np. około 0,5 mm.

[0074] Nawiązując do rys. 28, 28A i 39, aby zamontować konstrukcję łączącą 11 rączki 14, korpus 167 wsuwany jest w część 722 rączki tak, że ramiona zatrzasku 171 i 173 zatrzaskują się względem powierzchni 306 (patrz również rys. 42 i 43) w części 722 obudowy 170 rączki. Sprężyna 205 jest umieszczona nad cylindrycznym rozszerzeniem 202 (rys. 32) rozciągającym się od przycisku zwalniającego 196. Sprężyna 205 jest także wprowadzona do wgłębienia 139 trzpienia 134. Zestaw trzpień-sprężyna-przycisk umieszczony jest w tylnej części korpusu 167 tak, że trzpień 134 wsuwa się w szczelinę 181, natomiast ramiona popychacza 192 i 194 wsuwają się odpowiednio w szczeliny 177 i 179 (rys. 39). Ramiona zatrzasku 204 i 206 przycisku zwalniającego 196 ustawione są w torach 210 obudowy 170 rączki.

[0075] Materiały do formowania obudowy 70 rączki, korpusu 167, elementu łączącego 18, przycisku zwalniającego i trzpienia 134 można dobierać zgodnie z zapotrzebowaniem. Korzystnie, obudowa 170 rączki jest wykonana z metalu, takiego jak stop cynku. Obudowa rączki może być jednak uformowana z innych materiałów, w tym z tworzyw sztucznych (np. powlekany akrylonitrylobutadienostyren) i tworzyw sztucznych z metalowymi wstawkami, jak te opisane w patencie U.S. nr 5822869, dołączonym na zasadzie odsyłacza. Można stosować wszelkie odpowiednie metody formowania obudowy rączki, w tym odlewania wtryskowego, odlewania metodą wosku traconego i formowania. Odpowiednimi materiałami do kształtowania obudowy wkładu, zaokrąglonego rozszerzenia, przycisku, elementu łączącego i trzpienia są tworzywa termoplastyczne. Na przykład, element łączący rączki, w tym korpus 167 i występ 166 (rys. 29) oraz trzpień może być wykonany z acetalu, natomiast podłoże przycisku 198, wraz z ramionami popychacza 204, 206 i rozszerzeniem 202 mogą być formowane z polipropylenu. Odpowiednie metody kształtowania obejmują formowanie, takie jak formowanie wtryskowe.

Prosta rączka [0076] Nawiązując do rys. 45 i 46, rączka 14 zawiera jedno delikatne wygięcie 720 na zakończeniu będące wklęsłością po tej samej stronie, co ostrza główne 28. Rączka 14 jest rozwidlona na dwie części 722, 724, dając pomiędzy nimi pusty obszar w celu zapewnienia dostępu do podkładki 726 pod palec, zlokalizowanej na wklęsłej stronie wygięcia 720. Delikatne wygięcie 720 po tej samej stronie, co główne ostrza i podkładka 726 pod palec oraz dostęp do podkładki 726, jaki daje rozwidlona rączka pozwalają użytkownikowi umieścić palec lub kciuk zgodnie z oraz bezpośrednio pod ostrzem trymującym 504, które znajduje się w rogu 728 przedstawionym na rys. 45, podczas trymowania bokobrodów, wąsów lub włosów na skórze użytkownika 730. Podkładka 726 pod palec jest wykonana z materiału elastomerowego i ma występy zapewniając dobre łączenie. Wewnętrzne powierzchnie 732, 734 ramion 722, 724 są wyżłobione, zapewniając dostęp do podkładki 726 pod palec.

[0077] W praktyce, maszynka do golenia obraca rączkę 14 0 180 stopni od położenia, w którym jest ona zwykle chwytana w taki sposób, że kciuk znajduje się na podkładce 726 pod palec (rys. 45 i 46) na stronie w pobliżu głównej osłony 22 i porusza tylną część zespołu ostrzy w kierunku powierzchni skóry, która ma być golona z ostrzem trymującym 504 równo z krawędzią włosów, które mają być przycinane, np. w miejscu pożądanym dla czystej dolnej krawędzi bokobrodu lub krawędzi wąsów lub brody lub pod nosem golącego podczas golenia włosów w takich zwykle trudnych do golenia obszarach. Zespół ostrzy 16 umieszczony jest w swoim położeniu spoczynkowym względem elementu łączącego 18, toteż nie obraca się, gdy użytkownik wywiera nacisk tyłem zespołu ostrzy 16 oraz krawędzią tnącą 536 na skórę, a następnie przesuwa go wzdłuż skóry, by przycinać włosy. Podczas przycinania, ścięte włosy i inne zanieczyszczenia pozostałe po goleniu kierowane są do obszaru za ostrzem tnącym 536, poprzez kanały do usuwania zanieczyszczeń 548, znajdujące się w obudowie 20, oraz współosiowe rowki 546 do usuwania zanieczyszczeń w dolnej ściance podczas przycinania, przy czym cały wymieniony obszar i rowki do usuwania zanieczyszczeń mogą być łatwo oczyszczane podczas spłukiwania wodą, np. pomiędzy pociągnięciami golenia i przycinania. Ścinki włosów 1 zanieczyszczenia po goleniu mogą także przechodzić poprzez kanały 549 znajdujące się za kanałami 548, powyżej dolnej ścianki 512.

[0078] Cofnięte położenie krawędzi tnącej 536 ostrza trymującego 504 względem tylnej ścianki 506 zespołu ostrza zapobiega skaleczeniu skóry użytkownika podczas obsługi wkładu 12 i maszynki do golenia 10. Połączenie ostrza tnącego oraz osłony trymera w jednym podzespole, przymocowanym do korpusu maszynki do golenia, ułatwia dokładne ustawienie osłony trymera względem jego ostrza, umożliwiając tym samym dokładne styczne kątowe ustawienie ostrza tnącego trymera i zakres jego ustawiania.

Claims (35)

1. ZASTRZEŻENIA PATENTOWE

   1. Zespół ostrzy do golenia (16) zawierający: obudowę (20) posiadającą przednią krawędź (44), tylną krawędź (46) i boczne krawędzie rozciągające się pomiędzy przednimi i tylnymi krawędziami, przy czym obudowa definiuje otwór pomiędzy krawędzią przednią i tylną; jednego lub więcej ostrzy do golenia (28) pomiędzy przednią a tylną krawędzią, przy czym jedno lub więcej ostrzy posiada krawędzie tnące (408) rozmieszczone tak, aby określać obszar cięcia; oraz zacisku (32) umieszczonego tak, aby utrzymywać jedno lub więcej ostrzy do golenia w obudowie, przy czym zacisk posiada nóżkę (50, 52) przechodzącą przez otwór, a nóżka ma wygięcie (66, 68) definiujące krzywiznę do mocowania zacisku do obudowy, znamienny tym, że wspomniany zespół ostrzy zawiera zespół ostrza przycinającego (30) utrzymywany w obudowie.
2. 2. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym otwór rozciąga się od górnej powierzchni do dolnej powierzchni obudowy.
3. 3. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 2, w którym nóżka przechodzi przez otwór i jest wygięta wokół co najmniej części dolnej powierzchni obudowy.
4. 4. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym otwór znajduje się między bocznymi krawędziami.
5. 5. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym nóżka jest wygięta wokół przynajmniej części dolnej powierzchni obudowy.
6. 6. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym nóżka posiada stosunkowo prostą część.
7. 7. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym nóżka posiada wiele wygiętych części.
8. 8. Zespół ostrzy do golenia zastrz. 1, w którym krzywizna wygięcia nóżki jest większa niż 90 stopni.
9. 9. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym zacisk posiada wiele nóżek.
10. 10. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 9, w którym nóżki przechodzą przez odpowiadające otwory w obudowie pomiędzy przednią i tylną krawędzią.
11. 11. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 9, w którym nóżki posiadają wygiętą cześć definiującą odpowiadające wygięcie.
12. 12. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 9, w którym nóżki posiadają wygiętą cześć przynajmniej o część dolnej powierzchni obudowy.
13. 13. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 9, w którym nóżki mają różne wygięcia.
14. 14. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 13, w którym nóżki mają wygięcia większe niż 90 stopni.
15. 15. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, zawierające wiele zacisków rozciągających się na powiązane otwory definiowane przez obudowę pomiędzy przednią i tylną krawędzią, przy czym każdy zacisk umieszczony jest tak, aby utrzymywał jedno lub więcej ostrzy w obudowie i posiadał nóżki mające część wygiętą do zamocowania zacisku do obudowy.
16. 16. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 15, w którym nóżki odpowiadającego zacisku mają różne wygięcia.
17. 17. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 16, w którym wygięcia są większe niż 90 stopni.
18. 18. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 16, w którym nóżki wygięte są wokół przynajmniej części dolnej powierzchni obudowy.
19. 19. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 16, w którym zaciski położone są wewnątrz krawędzi przedniej, tylnej i bocznych oraz są rozmieszczone w odstępach od siebie.
20. 20. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 16 zawierający parę zacisków, w których jeden z pary zacisków położony jest w pobliżu jednej z bocznych krawędzi, natomiast drugi zacisk znajduje się w pobliżu drugiej krawędzi tak, że jedno lub więcej ostrzy ma długość (Lb) rozciągając się między zaciskami.
21. 21. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 20 zawierający element elastomerowy zamocowany do obudowy elementu elastomerowego o długości (Le) która jest większa niż długość ostrza (Lb)mierząc równolegle do osi ostrza.
22. 22. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 21, w którym element elastomerowy obejmuje grupę żeber.
23. 23. Zespół ostrzy do golenia według zastrzeżenia 22, w którym przynajmniej jedno z żeber ma długość (Lf) która jest przynajmniej równa długości ostrza (Lb), mierząc równolegle do osi ostrza.
24. 24. Zespół ostrzy do golenia według zastrzeżenia 22, w którym żebra mają odpowiadającą długość (Lf) mierząc równolegle do osi ostrza, przy czym odpowiadające długości (Lf) zwiększają się od żebra oddalonego od jednego lub większej liczby ostrzy do żebra znajdującego się najbliżej jednego lub większej liczby ostrzy.
25. 25. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym zacisk utrzymuje zespół ostrzy trymujących w obudowie.
26. 26. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 25, w którym nóżka przechodzi przez otwór definiowany przez zespół ostrza przycinającego.
27. 27. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 25, w którym zacisk składa się z dwóch nóżek, natomiast jedna nóżka przechodzi przez otwór definiowany przez zespół ostrza przycinającego.
28. 28. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym wygięta część jest formowana poprzez zaciskanie.
29. 29. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 1, w którym zacisk zawiera aluminium.
30. 30. Zespół ostrzy do golenia według zastrz. 26, w którym zacisk znajduje się w elektrycznym kontakcie z jednym lub większą liczbą ostrzy do golenia i zespołem ostrza przycinającego tworząc ogniwo anodowo-katodowe, w którym zacisk działa jako anoda protektorowa, która ulega korozji, a jedno lub więcej ostrzy do golenia oraz ostrze trymujące działa jako katoda, która jest zabezpieczona przed korozją.
31. 31. Zespół ostrzy do golenia według poprzednich zastrzeżeń, w którym obudowa jest plastikowa.
32. 32. Sposób formowania zespołu ostrzy do golenia obejmujący umieszczenie jednego lub więcej ostrzy do golenia w obudowie; mocowanie zespołu ostrzy trymujących wraz z ostrzem trymującym do obudowy; przewlekanie każdej z nóżek zacisku poprzez odpopiadający otwór zdefiniowany przez obudowę i zaciskanie każdej nóżkę w celu zamocowania zacisku do obudowy i utrzymania ostrzy do golenia w obudowie.
33. 33. Sposób według zastrz. 32, w którym zaciskanie obejmuje zaciskanie każdej nóżki w celu mocowania zespołu ostrza przycinającego do obudowy.
34. 34. Sposób według zastrz. 32, w którym zacisk znajduje się w elektrycznym kontakcie z zespołem ostrza przycinającego tworząc ogniwo anodowo-katodowe, w którym element protektorowy działa jako anoda protektorowa, która ulega korozji, a zespół ostrze przycinające działa jako katoda, która jest zabezpieczona przed korozją.
35. 35. Sposób według zastrz. 34, w którym zacisk znajduje się w elektrycznym kontakcie z jednym lub większą liczbą ostrzy do golenia tworząc ogniwo anodowo-katodowe, w którym element protektorowy działa jako anoda protektorowa, która ulega korozji, a jedno lub więcej ostrzy do golenia działa jako katoda, która jest zabezpieczona przed korozją.