PL171698B1

PL171698B1 - Zespól belki i plyty i sposób wytwarzania zespolu belki i plyty PL

Info

Publication number: PL171698B1
Application number: PL93306852A
Authority: PL
Inventors: Casper Alander; Tarmo Mononen
Original assignee: Rautaruukki Oy
Priority date: 1992-07-01
Filing date: 1993-06-30
Publication date: 1997-06-30
Also published as: RU94046194A; PL306852A1; AU668975B2; WO1994001636A1; DE4393146T1; FI91181C; FI923052A0; FI91181B; AU4502493A; US5586418A

Abstract

1 Zespól belki i plyty, w którym plyta jest oparta o belke 1 zawiera zamocowana od spodu metalowa oslone, zas belka ma postac elementu betonowego o wyprofilowanym ksztalcie, z umiesz- czonymi wewnatrz zbrojeniowymi wkladkami, przy czym do zewnetrznej powierzchni elementu betono- wego jest przymocowana okladzina z blachy stano- wiaca uksztaltowany profil otwarty od góry, polaczona z metalowa oslona plyty za posrednictwem wzdluznych ramion, stanowiacych wygiete konce profilu okladzi- ny, znamienny tym, ze wewnetrzna powierzchnia (10) co najmniej jednej scianki (12,12a, 12b, 12c, 12d, 12e) profilowanej okladziny (3) belki (1), usytuowana od strony elementu betonowego (8), ma uksztaltowany wzór wypuklo-wklesly, zas wzdluzne ramiona (5) profilowa- nej okladziny (3) sa ulozone w kierunku siebie F ig .1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół belki i płyty i sposób wytwarzania zespołu belki i płyty.

171 698

Zespół belki i płyty stosowany jest w konstrukcjach budowlanych i stanowi połączenie na przykład stropu z podporą.

Znane są konstrukcje w postaci zespołu belki i płyty, w których związanie betonu ze stalą stanowi wystarczająco silne połączenie zapewniające współdziałanie tych dwóch materiałów o różnych właściwościach. Te żelbetowe konstrukcje zawierają tradycyjny beton zbrojony lub stanowią połączenie elementów stalowych lub cienkich arkuszy blachy z betonem. Uzasadnienie stosowania konstrukcji żelbetowych wynika zarówno z ich struktury, jak i z metody wytwarzania. W przypadku prawidłowego wykorzystania właściwości konstrukcji żelbetowych, uzyskuje się efektywność kosztów porównywalną z efektywnością bardziej konwencjonalnych konstrukcji stalowych lub z betonu zbrojonego. Według kryterium uwzględniającego efektywność kosztów, jedną z najbardziej uzasadnionych ekonomicznie metod zbrojenia betonu jest zbrojenie stalą zbrojeniową. Cena kilograma stali stanowiącej uzbrojenie konstrukcji żelbetowej, mającej postać blachy lub cienkiej blachy stalowej, jest wyższa od ceny zbrojenia w postaci typowych prętów. Ponadto wytrzymałość konstrukcji ze zbrojeniem w postaci prętów jest wyższa niz wytrzymałość konstrukcji, w której jako wkładki zbrojeniowe zastosowano elementy z blachy stalowej. Tym samym zwykłe zastąpienie prętów zbrojeniowych innymi profilami stalowymi, nie znajduje przy typowej analizie racjonalnego uzasadnienia. Należy mieć na uwadze, że stalowa struktura może pełnić jednocześnie funkcje nieodzyskiwalnej formy do betonu, pozostającej na stałe w konstrukcji oraz może być elementem zbrojenia.

Fiński opis patentowy nr 63 465 ujawnia sposób kształtowania stropu, według którego cała dolna powierzchnia wylewanego stropu, zawiera ciągły arkusz cienkiej blachy, który stanowi formę do betonu oraz zbrojenie ostatecznej konstrukcji. Ze względu jednak na to, że jedynie blacha stanowi, według tego sposobu, najistotniejszy składnik zbrojenia, to z tego powodu cała konstrukcja nie jest bezpieczna w przypadku pożaru, gdyż pods(awa'konstrukcji z blachy jest narażona na działanie ognia. Ponadto w tego typu konstrukcjach blacha, odkształca się pod obciążeniem betonu i oddziela się od niego przez co cała konstrukcja ulega osłabieniu.

Fiński opis patentowy nr 76 401 przedstawia belkę żelbetową, której dolna powierzchnia jest elementem łączącym z betonową podporą. Opisana powierzchnia metalowej okładziny, nie zapewnia wystarczająco silnego połączenia poszczególnych elementów konstrukcji żelbetowej, przy czym przedstawiony tu profil okładziny nie daje trwałego połączenia okładziny i betonu.

Przedstawiony tu sposób łączenia belki i płyty sprawdza się tylko przy wąskich i wysokich belkach, co oczywiście ogranicza zakres jego stosowania. Ponad to sposób zbrojenia przedstawiony w wyżej wymienionym opisie powoduje niejednolitość struktury w obszarze pionowej kolumny z częścią belkową. Związane jest to z koniecznością zastosowania dodatkowego zabezpieczenia połączenia tych elementów.

Z opisów patentowych USA nr 2 006 070, 4 333 285, 5 050 359 znany jest zespół belki i płyty, w którym płyta jest oparta o belkę i zawiera zamocowaną od spodu metalową osłonę. Belka ma postać elementu betonowego o wyprofilowanym kształcie. Wewnątrz belki są umieszczone pręty zbrojeniowe w postaci rusztu, połączone ze sobą poprzecznymi wiązaniami. Do zewnętrznej powierzchni elementu betonowego jest przymocowana profilowana okładzina z blachy. Okładzina z blachy jest ukształtowana w postać profilu otwartego od góry mającego wygięte końce, które stanowią jego wzdłużne ramiona. Okładzina belki jest połączona z metalową osłoną płyty za pośrednictwem wzdłużnych ramion.

Konstrukcja ta nie zapewniajednak dostatecznego połączenia okładziny z belką, i nie może być wykorzystana jako dodatkowe zbrojenie zespołu belki i płyty.

Zespół belki i płyty, według wynalazku, charakteryzuje się tym, ze wewnętrzna powierzchnia co najmniej jednej ścianki profilowanej okładziny belki, usytuowana od strony elementu betonowego, ma ukształtowany wzór wypukło-wklęsły, zaś wzdłużne ramiona profilowanej okładziny są ułożone w kierunku do siebie.

Korzystnie wzór wypukło-wklęsły wewnętrznej powierzchni ma kształt trapezowy.

Korzystnie wzór wypukło-wklęsły wewnętrznej powierzchni ma kształt owalny.

Korzystnie co najmniej dwie ścianki profilowanej okładziny mają jednakową szerokość i są ułożone względem siebie pod kątem o wielkości zawartej w przedziale od 90° do 180°.

171 698

Korzystnie ścianki profilowanej okładziny mają ukształtowane występy wygięte do wewnątrz, w kierunku elementu betonowego.

Korzystnie ścianki profilowanej okładziny są połączone spoiną spawalniczą.

Korzystnie w elemencie betonowym są umieszczone wkładki zbrojeniowe w postaci czworokątnego rusztu zawierające pewną liczbę prętów zbrojeniowych ułożonych w górnych i dolnych jego narożach, równolegle do wzdłużnego kierunku belki, i połączonych poprzecznymi wiązaniami, przy czym pręty zbrojeniowe usytuowane w dolnych narożach czworokątnego rusztu umieszczone są poniżej wzdłużnych ramion profilowanej okładziny, zaś pręty zbrojeniowe ułożone w górnych narożach czworokątnego rusztu są usytuowane w płycie.

Korzystnie wkładki zbrojeniowe są wstępnie sprężonymi elementami stalowymi.

Korzystnie co najmniej część wkładek zbrojeniowych jest ułożonych na zakładkę.

Korzystnie wzdłużne ramiona profilowanej okładziny są przymocowane do metalowej osłony płyty za pomocą elementów mocujących, a ich końce są umieszczone w elemencie betonowym.

Sposób wytwarzania zespołu belki i płyty, według wynalazku, w którym formuje się płytę z osłoną, po czym umieszcza się w płycie zbrojeniowe wkładki i mocuje się do osłony płyty okładzinę z blachy, a następnie zalewa się zbrojeniowe wkładki i okładzinę z blachy kształtując belkę, charakteryzuje się tym, że przed zamocowaniem do osłony płyty, okładzinę z blachy kształtuje się i na wewnętrznej powierzchni co najmniej jednej ścianki okładziny formuje się wzór wklęsło wypukły, a jej ramiona wygina się w kierunku do siebie.

Zespół belki i płyty według wynalazku ma wiele zalet. Przede wszystkim siła wiązania betonu i okładziny metalowej, jest znacznie zwiększona poprzez wybór i zastosowanie odpowiedniego wzoru wewnętrznej powierzchni okładziny oraz odpowiednio ukształtowanego profilu okładziny. Dzięki zastosowaniu dodatkowego elementu zbrojeniowego w postaci okładziny, która otacza masę betonową, cała konstrukcja ma, po związaniu masy betonowej, strukturę ciągłą i bezspoinową. Efekt ten uzyskuje się bez stosowania dodatkowych technik łączenia metalowej okładziny z betonem - tym samym nie rosną koszty wytwarzania. Zgodnie ze znaną zasadą typowe składniki betonu i wkładki zbrojeniowe decydują o wytrzymałości konstrukcji na ścinanie oraz ze względu na swe właściwości, przyjmują na siebie reakcje podporowe, które działają na konstrukcję. Zespół wykonany jest z prostych przemysłowo drukowanych, relatywnie lekkich metalowych elementów, które są łatwe w montażu w miejscu przeznaczenia. Położenie okładziny, przy wypełnianiu jej masą betonową, jest takie samo jakie przewiduje się dla niej w konstrukcji skompletowanej, tzn. jak przy wytwarzaniu na miejscu. Belka i płyta mogą być łatwo połączone w trakcie jednoetapowej operacji. Funkcjonalnie efektywna szerokość konstrukcji obejmuje obszar całej płyty.

Dobór kształtu i konstrukcji belki powoduje, że profil wykonany w oparciu o metalową okładzinę nie wyboczy się pod wpływem obciążenia i nie oddzieli od betonu. Jest też dalsza istotna korzyść z wynalazku wynikająca z tego, że okładzina metalowa belki będąc prostym przemysłowo wytwarzanym profilem jest prawie kompletnym składnikiem gotowym do zastosowania w konstrukcji żelbetowej. Przy przemysłowym wytwarzaniu tego typu okładzin koszty ich produkcji są znacznie niższe od kosztów wytwarzania innych znanych stalowych składników używanych w konstrukcjach mieszanych. Zaletą wynalazku jest to, że konstrukcja jest odporna na działanie ognia. Kolejną zaletą jest łatwe stosowanie wstępnego wyginania profilu konstrukcji. Możliwość ta wynika z faktu, że profil samej okładziny nie jest nadmiernie sztywny w kierunku pionowym. Wstępne wyginanie może być wykonywane zarówno przez uniesienie konstrukcji w wyniku stemplowania w trakcie wylewania masy betonowej, jak i poprzez wykonanie wygięcia profilu na linii produkcyjnej. Po stwardnieniu betonu konstrukcja staje się bardzo sztywna, mimo że zajmuje niewielką powierzchnię w płaszczyźnie pionowej. Z powodu wstępnego wygięcia oraz sztywności wynikającej z jej natury, konstrukcja jest konkurencyjna wobec innych rozwiązań nawet przy długich przęsłach. Ostatnią z wyszczególnianych zalet sposobu wytwarzania według wynalazku jest to, że konstrukcja wykonana zgodnie z wynalazkiem - obejmująca zarówno części belkowe, jak i płytowe oraz umożliwiająca połączenie kolumn -jest strukturą ciągłą i pozbawioną spoin na całej swej długości.

171 698

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół belki i płyty według wynalazku, z belkową w przekroju, wzdłuż linii I-I oznaczonej na fig. 2, fig. 2 przedstawia zespół według wynalazku w przekroju podłużnym wzdłuż linii oznaczonej jako II-II na fig. 1, fig. 3A i 3C przedstawiają dwa różne wzory powierzchni blachy stosowanej w belce, w widoku z góry, fig. 3B i 3D przedstawiają blachę metalową z fig. 3A i 3C w przekroju poprzecznym w płaszczyznach odpowiednio B-B i D-D, fig. 4A-4L- różne kształty przekrojów części zespołu belki i płyty.

Jak to przedstawiono na fig. 1 i 2 zespół według wynalazku zawiera płytę 2 opartą o belkę 1. Do płyty 2 jest przymocowana od spodu metalowa osłona 4, zaś belka 1 ma postać elementu betonowego 8 o wyprofilowanym kształcie. Do zewnętrznej powierzchni elementu betonowego 8 jest przymocowana okładzina 3 z blachy, którą stanowi ukształtowany profil, otwarty od góry, mający wygięte i skierowane do siebie końce, stanowiące wzdłużnie ramiona 5. Za pomocą ramion 5 metalowa okładzina 3 jest połączona z osłoną metalową 4 płyty 2. Element betonowy 8 jest ukształtowany za pomocą metalowej okładziny 3, która stanowi formę dla betonu i która po ułożeniu wkładki zbrojeniowej 7 zalewana jest betonem.

Profilowana metalowa okładzina 3 ma ułożone na przeciw siebie ściany boczne 12, stanowiące z wzdłużnymi ramionami 5 jedną całość. Ściany boczne 12 okładziny 3 mają kształt przedstawiony na fig. 4A-4L.

Jak to uwidoczniono na fig. 4L i 4G, ściany boczne 12 są połączone ze sobą za pomocą łukowych łączników 24 lub łączników o zmiennej krzywiźnie (patrz fig. 4B).

Metalowa okładzina 3 belki 1 jest ukształtowana z blachy 9, której wewnętrzna powierzchnia 10 ma wytłaczany wzór wypukło wklęsły uwidoczniony na fig. 3A-D. Wytłaczany wzór może mieć kształt trapezowy, zgodnie z fig. 3A i 3B lub owalny, według fig. 3C i 3D. Grubość blachy jest tak dobrana, że wytłaczany wzór praktycznie nie wpływa na jakość powierzchni 11 blachy 9 pozbawionej wzorów. Grubość S blachy ma wielkość w granicach 4 do 8 mm korzystnie 6 mm. Kształt przekroju metalowej okładziny 3 belki 1 pomiędzy podłużnymi ramionami 5 jest określony za pomocą ścianek 12a - 12e, które przenoszą naprężenia z powierzchni bocznych. Ścianki 12a - 12c są pochylone względem siebie pod kątem K. Kąt K pomiędzy parami ścianek 12a-12b, 12b-12c, 12c-12d itd. odkładziny 3 jest korzystnie większy od 90° i mniejszy niż 180°. Co najmniej dwie ścianki 12a, 12b, 12c, mają jednakową szerokość W. Kształty przykładowych przekrojów przedstawiają fig. 4C-D.

Ściany 12 mają występy 22 wygięte do wewnątrz, w kierunku elementu betonowego 8. Występy mają postać trójkątów, prostokątów, mogą być krzywoliniowe lub trapezowe. Występy 22 mogą być również skierowane na zewnątrz belki 1. Takie występy nie są przedstawione na figurach. Ścianki 12 mogą być połączone ze sobą za pomocą spawania. Spoina spawalnicza 23 jest formowana jako połączenia stykowe pomiędzy krawędziami skierowanymi do wnętrza belki 1. Spawanie krawędzi wykonuje się np. z zewnątrz jak to przedstawiono na fig. 4H-J. Ściany 12 korzystnie są krzywoliniowe lub połączone łukowatym łącznikiem 25. Przykładowe przekroje, złożone również z odcinków krzywoliniowych, ukazano na fig. 4B, 4G, 4L.

Kształt przekroju okładziny 3, jej korzystna długość, jak i wzór wypukło wklęsły na wewnętrznej powierzchni metalowej okładziny 3 zwiększają siłę wiązania blachy z masą betonową lub masą o podobnym działaniu. Szczególnie połączenie kształtu przekroju poprzecznego okładziny z grubością zużytej blachy 9 zapobiegają dzieleniu się ścianek 12a-12e lub 24-25 w kierunku na zewnątrz belki 1 w wyniku działania naprężenia rozciągającego w dolnej powierzchni belki. Korzystne jest użycie okładzin o przekroju złożonym z co najmniej trzech elementów, zgodnie z fig. 1, lecz ich liczba może być znacznie większa. Korzystna szerokość W ścianek okładziny jest w przybliżeniu taka sama. Uwaga ta odnosi się również do wielkości kątów K pomiędzy ściankami 12. Krawędź pomiędzy wzdłużnym ramieniem 6 i skrajnymi ściankami 12a i 12e lub ściankami 24 i 25 może być zaokrąglona lub stosunkowo ostra. Część wytrzymałości konstrukcji na zginanie i wytrzymałość na ścinanie i skręcanie zależy od wkładek zbrojeniowych 7 i betonu. Przestrzeń uformowaną przez okładzinę metalową 3 napełnia się masą betonową. Sama okładzina metalowa 3 nie posiada znaczącej wytrzymałości na ścinanie i skręcanie.

171 698

Według wynalazku wykonanie wzdłużnych ramion 5 belki 1 zależy od usytuowania względem siebie ścianek 12a, 12e przy czym ścianki te muszą być usytuowane równolegle do podłużnej osi symetrii belki 1. Belka 1 zawiera jeden lub więcej elementów zbrojeniowych, takich jak pręty zbrojeniowe 15a, 15b, 15c, 15d, ułożonych w narożach czworokątnego rusztu, które stanowią wkładki zbrojeniowe 7. Przy czym pręty 15a i 15b układa się poniżej wzdłużnych ramion. Wkładki zbrojeniowe 7 zawierają wiele prętów zbrojeniowych 15a-15d ułożonych równolegle do wzdłużnego kierunku belki 1 przy czym pręty łączy się ze sobą za pomocą poprzecznych wiązań 17 w czworokątny ruszt 16.

Korzystnie pręty zbrojeniowe 15c i 15d ułożone w górnych narożach rusztu 16 są usytuowane w płycie 2, która zawiera część belki 1, jak to przedstawiono nafig. 1 i fig. 2. Wkładki zbrojeniowe7 stanowiące ruszt 16 z odpowiednią liczbą prętów zbrojeniowych 15a-15d pozwalają nauzyskanie silnej monolitycznej konstrukcji w obszarze połączenia z podporą 20 wspólnym obszarem belki 1. Jest to związane z tym, że wzdłużne pręty zbrojeniowe 15a-15d są umieszczone w podporze 20. Pręty zbrojeniowe 15c i 15d umieszczone w górnych narożach rusztu przenoszą moment siły do tego obszaru, oraz naprężenia rozciągające górnej części konstrukcji zespołu belki i płyty. Pręty zbrojeniowe lub inne przedłużenia mogą więc zachodzić na siebie w obszarze podpory w wyniku czego uzyskuje się konstrukcję ciągłą.

Zgodnie z wynalazkiem, siła nośna prętów zbrojeniowych 15a-15d, która stanowi składową całkowitej siły nośnej przenoszonej przez zastosowane w zespole elementy stalowe, którymi są pręty zbrojeniowe 15a-15d wkładek zbrojeniowych 7 oraz blacha 9. Wymaganie ognioodporności jest spełnione nawet bez ognioodpornego zabezpieczenia metalowej okładziny 3 zamocowanej na elemencie betonowym belki 1. Wkładki zbrojeniowe 7 zapewniają wystarczające uzbrojenie konstrukcji, która może zawierać większą liczbę wzdłużnych prętów zbrojeniowych 15a-15d ponad te, opisane w przykładzie wykonania. Mogą nimi być też pręty 18-19.

Wzdłużne pręty zbrojeniowe 15a-15d korzystnie są w części lub w całości wstępnie sprężone. Wtedy belka 1 jest albo konstrukcją wstępnie sprężoną albo sprężoną po stwardnieniu betonu. Nie wyklucza się możliwości odpowiedniego wstawienia wkładek zbrojeniowych także do płyty 2 dla zwiększenia wytrzymałości całej konstrukcji. Płyta 2 może być dowolnego typu.

Dla połączenia belki 1 z płytą 2 zespołu stosuje się mocowanie płyty 2 do wzdłużnych ramion za pomocą elementów mocujących 21 w postaci kołków samogwintujących się wkrętów lub tym podobnych. W takim przypadku nie wymaga się wcześniejszego wiercenia otworów w łączonych belkach i płytach. Tym samym montaż jest łatwy i szybki, ponieważ nie jest wymagane precyzyjne wyrównywanie.

Jak to uwidoczniono na fig. 1 i fig. 2 spód osłony 4 płyty 2 jest z blachy falistej, przy czym arkusze blachy są cienkie i mają trapezoidalne pofałdowania. Zgodnie z wynalazkiem, mocowanie przy użyciu samogwintujących się wkrętów lub kołków albo połączeń podobnego typu, wykonuje się w prosty sposób od spodu pofałdowań do wzdłużnych ramion 5 profili belki 1. Elementy mocujące 21 poprzez dodatkowe kotwienie, wprowadzone do wzdłużnych ramion 5 zwiększają siłę wiążącą z betonem lub innym składnikiem tego rodzaju.

Ze względu na aspekty ekonomiczne metoda wytwarzania okładziny metalowej 3 belki 1 poprzez walcowanie jest szczególnie uzasadniona. Blachę stosuje się za pomocą walcowania, a następnie krawędziuje się uformowany arkusz o odpowiedniej wielkości. Przy czym przed profilowaniem okładziny 3 kształtuje się na wewnętrznej powierzchni co najmniej jednej ścianki 12, 12a-12d, wzór wklęsło wypukły po czym podczas profilowania okładziny 3 w kształt belki wygina się jej wzdłużne ramiona w kierunku do siebie.

171 698

Fig.1

μ & 17 16 2 F-²? i \ I⁷ \	•I ¹ ,\|l·
y. . ...	. i ⁹ u _ · , ’ ~ · · '^Jl · ’ '
'ίίΓτΓ^ή	‘Ψ · r	!! “h- ‘ ‘I¹ '.li,
	-= -FF —I I_L
3 6 ^{36 Ί}11\ 15b	w H 20 . . u	i

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół belki i płyty, w którym płyta jest oparta o belkę i zawiera zamocowaną od spodu metalową osłonę, zaś belka ma postać elementu betonowego o wyprofilowanym kształcie, z umieszczonymi wewnątrz zbrojeniowymi wkładkami, przy czym do zewnętrznej powierzchni elementu betonowego jest przymocowana okładzina z blachy stanowiąca ukształtowany profil otwarty od góry, połączona z metalową osłoną płyty za pośrednictwem wzdłużnych ramion, stanowiących wygięte końce profilu okładziny, znamienny tym, że wewnętrzna powierzchnia (10) co najmniej jednej ścianki (12, 12a, 12b, 12c, 12d, 12e) profilowanej okładziny (3) belki (1), usytuowana od strony elementu betonowego (8), ma ukształtowany wzór wypukło-wklęsły, zaś wzdłużne ramiona (5) profilowanej okładziny (3) są ułożone w kierunku siebie.
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że wzór wypukło-wklęsły wewnętrznej powierzchni (10) ma kształt trapezowy.
3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że wzór wypukło-wklęsły wewnętrznej powierzchni (10) ma kształt owalny.
4. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej dwie ścianki (12a, 12b, 12c) profilowanej okładziny (3) mają jednakową szerokość (W) i są ułożone względem siebie pod kątem (K) o wielkości zawartej w przedziale od 90° do 180°.
5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że ścianki (12) profilowanej okładziny (3) mają ukształtowane występy (22) wygięte do wewnątrz, w kierunku elementu betonowego (8).
6. Zespół według zastrz. 5, znamienny tym, że ścianki (12) profilowanej okładziny (3) są połączone spoiną spawalniczą (23).
7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że w elemencie betonowym (8) są umieszczone wkładki zbrojeniowe (7) w postaci czworokątnego rusztu zawierającego pewną liczbę prętów zbrojeniowych (15a, 15b, 15c, 15d) ułożonych w górnych i dolnych jego narożach, równolegle do wzdłużnego kierunku belki (1) i połączonych poprzecznymi wiązaniami (17), przy czym pręty zbrojeniowe (15a, 15b) usytuowane w dolnych narożach czworokątnego rusztu umieszczone są poniżej wzdłużnych ramion (5) profilowanej okładziny (3), zaś pręty zbrojeniowe (15c, 15d) ułożone w górnych narożach czworokątnego rusztu są usytuowane w płycie (2).
8. Zespół według zastrz. 7, znamienny tym, że wkładki zbrojeniowe (7) są wstępnie sprężonymi elementami stalowymi.
9. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że co najmniej część wkładek zbrojeniowych (7) jest ułożonych na zakładkę.
10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że wzdłużne ramiona (5) profilowanej okładziny (3) są przymocowane do metalowej osłony (4) płyty (2) za pomocą elementów mocujących (21), a ich końce są umieszczone w elemencie betonowym (8).
11. Sposób wytwarzania zespołu belki i płyty, w którym formuje się płytę z osłoną, po czym umieszcza się w płycie zbrojeniowe wkładki i mocuje się do osłony płyty okładzinę z blachy, a następnie zalewa się zbrojeniowe wkładki i okładzinę z blachy kształtując belkę, znamienny tym, że przed zamocowaniem do osłony płyty, okładzinę z blachy kształtuje się i na wewnętrznej powierzchni co najmniej jednej ścianki okładziny formuje się wzór wklęsło-wypukło, a jej ramiona wygina się w kierunku do siebie.