PL171167B1 - Sposób wytwarzania nowych kompleksów pochodnych pleuromutyliny - Google Patents

Abstract

1· Sposób wytwarzania nowych kompleksów pochodnych pleuromutyliny o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej z cyklodekstryną, znamienny tym, że kompleksuje się związek o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej z cyklodekstryną lub eterową pochodną cyklodekstryny

Description

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania nowych kompleksów pleuromutyiino. W szczególności wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania kompleksów pleuromutyliny z cyklodekstryną, stosowanych do preparatów farmaceutycznocC. _

Pochodne pieuromutyliny są antybiotykami o doskonałej czynności przeciwko szeregowi patogennych mikroorganizmów. W szczególności pochodna pieuyomutyiino o przedstawionym wzorze, mianowicie 14-0-[(1-(D)-2-amlmo-3-metyΊobutyroioamlno)-2-metylopropan-2-ylotioacetylojmutylina, w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub czwartorzędowej soli addycyjnej, jest wysoce skuteczna przeciwko wielu bakteriom gram-dodatnim lub gram-ujemnym. Dzięki swoim właściwościom powoższo związek może być zastosowany jako antybiotyk do leczenia stanów chorobowych wywołanych przez te patogeny, przede wszystkim w medycynie weterynaryjnej, na przykład w leczeniu drobiu, świń, bydła, owiec i kóz, zwłaszcza w leczeniu chorób układu oddechowego i czerwonki

Cyeiodekstryny są cyklicznymi oligosacCarodami zbudowanymi z jednostek D-glukopirazonowych połączonych wiązaniami α-(1 —> 4), na przykład dla α-, β i y-cyklodekstryny odpowiednio z 6, 7 lub 8 jednostek, które są opisane szczegółowo w literaturze, na przykład w J Szejtli, Cyklodextrin Technology, Kluwer Academic Publishers (1988) i w D. Duchene, Cyklodextrins and their Industrial Uses, Editions de Sante (1987). W sposobie według wynalazku może być stosowana dowolna cyklodekstryna, na przykład α-, β lub γ-yyklodekstIona lub ich eterowe pochodne. Korzystnie stosuje się β lub y-cyklodekstrynę lub ich eterowe pochodne, zwłaszcza β lub y-cyklodekstiynę. α-, β i y-cyklodeestryny są związkami nietoksycznymi, które mogą być bez ryzyka stosowane jako farmaceutyczne środki pomocnicze do preparatów doustnych Ponadto w wielu krajach dozwolone jest również stosowanie β-cykłodeestyny jako dodatku do środków spożywczych dla ludzi.

Pochodnymi yoklodeestrono są na przykład etery z niższymi alkoholami, takie jak metyiocykloyyklodekstryna lub hodroksypropoloyoelodekstryna.

Z literatury wiadomo jest, że cyklodekstryny mogą tworzyć związki inkluzyjne (kompleksy inkluzyjne) z odpowiednimi cząsteczkami, jakkolwiek wpływ tego na efekty uzyskiwane

171 167 z otrzymanymi kompleksami są trudne do przewidzenia. Na podstawie właściwości preparatów według wynalazku można wyciągnąć wniosek, że kompleksy inkluzyjne rzeczywiście powstają. Obserwowane korzystne właściwości nie mogą być uzyskane wyłącznie poprzez utworzenie mieszaniny fizycznej.

Zaobserwowano nieoczekiwanie, ze utworzenie kompleksów z cyklodekstrynami związku o wzorze 1 w postaci wolnej zasady lub soli addycyjnej z kwasem, lub soli czwartorzędowej powoduje znaczne polepszenie właściwości uzyskanych preparatów farmaceutycznych, zwłaszcza ich trwałości w mieszankach paszowych podczas przechowywania.

Związek o przedstawionym wzorze jest znany na przykład z przykładu XII patentu USA nr 4675330 firmy Sandoz.

Korzystną formą stosowania antybiotyków u zwierząt w celach leczniczych lub terapeutycznych jest podawanie w wodzie pitnej lub w paszy. Jakkolwiek związek o przedstawionym wzorze w postaci rozpuszczalnego w wodzie chlorowodorku może być łatwo i skutecznie podawany w wodzie pitnej, to podawanie w paszy jest trudne, ponieważ substancja jest bardzo szybko rozkładana przez składniki zawarte w konwencjonalnych kompletnych mieszankach paszowych. Jednakże trwałość gotowych mieszanek paszowo-lekowych jest podstawowym wymogiem przy praktycznym stosowaniu, ponieważ po wytworzeniu takich mieszanek musi być możliwe przechowywanie ich przez co najmniej kilka miesięcy.

Pożądana jest zatem taka forma preparatu, która posiada odpowiednią trwałość w gotowych mieszankach paszowych i może być podawana doustnie zwierzętom. Oprócz wymogu trwałości paszy innymi podstawowymi wymogami przy stosowaniu są dobra absorpcja, małe koszty produkcji, prosty proces produkcyjny i akceptacja przez leczone zwierzęta.

Stwierdzono, że preparaty zawierające kompleksy cyklodekstryny i związku o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub soli addycyjnej z kwasem, lub soli czwartorzędowej spełniają te wymagania w znacznym stopniu.

Wynalazek dotyczy zatem sposobu wytwarzania kompleksów pochodnych pleuromutyliny o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej i cyklodekstryny, określanych dalej w skrócie jako kompleksy według wynalazku.

Preparaty farmaceutyczne zawierają kompleks pochodnej pleuromutyliny o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej i cyklodekstryny, razem z co najmniej jednym dopuszczalnym farmaceutycznie nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.

Sposób według wynalazku wytwarzania nowych kompleksów polega na tym, że związki o wzorze 1 w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej poddaje się reakcji z cyklodekstryną lub eterową pochodną cyklodekstryny

Sposób według wynalazku przeprowadza się w sposób konwencjonalny, korzystnie przez kontaktowanie odpowiedniej cyklodekstryny w warunkach odpowiednich do tworzenia kompleksu. Mogą być stosowane różne warianty konwencjonalnych metod. Możliwe jest proste wysuszenie wodnych roztworów związku i cyklodekstryny. Mogą być do tego zastosowane liofilizacja, suszenie rozpyłowe i/lub odparowanie Kompleksy mogą być również otrzymywane przez zwilżanie mieszaniny fizycznej wodą i intensywne zgniatanie Kompleksy mogą być również wytworzone przez roztarcie takiej mieszanki fizycznej dwóch składników, na przykład w młynie kulowymi. Ponadto możliwe jest otrzymanie kompleksów przez krystalizację z roztworu lub mieszaniny rozpuszczalników.

Stosunek związku o przedstawionym wzorze do cyklodekstryny może być zawarty w szerokim zakresie. Stosunek molowy składników może być na przykład zawarty w zakresie od około 1:0,25 do około 1 2 korzystnie stosuje się stosunek od około 1:0,75 do około 1:1,25, zwłaszcza stosunek około 1:1.

Za pomocą spektroskopii Ή-NMR wykazano (patrz punkt 3 poniżej), że między związkiem o przedstawionym wzorze a cyklodekstryną tworzy się wiązanie chemiczne zawierające co najmniej wiązanie wodorowe lub siły van der Waalsa

Preparaty farmaceutyczne wytwarza się w sposób konwencjonalny, na przykład za pomocą sposobu obejmującego zmieszanie kompleksu pochodnej pleuromutyliny o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej i odpowiedniej cyklodekstryny razem z co najmniej jednym, farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.

Preparaty mogą być wytwarzane ze związku o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci soli rozpuszczalnej w wodzie lub nierozpuszczalnej w wodzie. Korzystnie stosuje się chlorowodorek.

Uzyskane kompleksy inkluzyjne są opisane bardziej szczegółowo w poniższych eksperymentach:

1. Rozpuszczalność fazowa

Na podstawie diagramu rozpuszczalności fazowej (patrz Methods of investigating and preparing compounds and their industrial uses w D. Duchene, Cyclodextrins and their Industrial Uses, Editions de Sante (1987)) stwierdzono, że następujące typy kompleksów inkluzyjnych otrzymano ze związku o przedstawionym wzorze w postaci zasady i:

- β-cyklodekstryny typ A_L

- γ-cyklodekstryny: typ B_s.

Dla związku o przedstawionym wzorze stała wiązania wynosi 1050 M- dla kompleksu z β-cyklodekstryną i 1400 M- dla kompleksu z γ-cyklodekstryną.

2. Kalorymetria

W badaniu mikrokalorymetrycznym kompleksu związku o przedstawionym wzorze w postaci chlorowodorku z β-cyklodekstryną (L.E. Briggner et al., Microcalonmetric titration of e-cyklodextrin with adamantane-1-carboxylate, Thermochimica Acta 109 (1986), 139-143), otrzymano stała wiązania kompleksu równą 1004 M-.

3. Widmo ‘H-NMR

W widmie Ή-NMR roztworu związku o przedstawionym wzorze w postaci chlorowodorku i β-cyklodekstryny w D2O występują znaczne zmiany w pozycji sygnałów w porównaniu z czystym roztworem związku o przedstawionym wzorze i są one przypisywane następującym grupom funkcyjnym:

Nr protonu	Związek (chlorowodorek) (ppm)	Kompleks cyklodekstryny i związku (Przykład III) (ppm)
16	d	0,73	s szeroki	0,69
17	d	0,97	s szeroki	0,96
18	s	1,45	s	1,49
8e	d	1,99	d	1,72
4	s	2,56	s szeroki	2,58
20, 20	dd	5,24	dd szeroki	5,35
19	dd	6,37	s szeroki	~6,5

4. Różnicowa kalorymetria skaningowa

Preparat γ-cyklodekstryny i związku o przedstawionym wzorze w postaci chlorowodorku odpowiadający przykładowi II daje w różnicowej kalorymetrii skaningowej endotermiczny sygnał 10°K/min w 193°C.

171 167

5. Analiza kompleksu

Oznaczenia zawartości preparatu odpowiadającego przykładowi I dały następujące wyniki.

- związek 1 (chlorowodorek) 28,6%

- H2O 5,9%

Zawartość ta odpowiada stosunkowi molowemu związku (HCl) do cyklodekstryny równemu 1 1

W poniższych nieograniczających przykładach wszystkie temperatury są podane w stopniach Celsjusza.

Przykład I. 5,75 g γ-cyklodekstryny rozpuszczono przy ogrzewaniu w 18 ml wody i dodano 2,5 g związku (chlorowodorek). Mieszając roztwór powoli ochłodzono do 5°C Uzyskany biały krystaliczny precypitat zdekantowano i wysuszono w suszarce próżniowej.

Przykład II. 7,8 g β-cyklodekstryny rozpuszczono ogrzewając w 60 ml wody i dodano 3,87 g związku (chlorowodorek). Roztwór odparowano do sucha pod próżnią. Suchą pozostałość przesiano przez sito 1 mm.

Przykład III. Procedurę powtórzono w sposób analogiczny jak w Przykładzie II poza tym, ze roztwór wysuszono rozpyłowo przy temperaturze powietrza 180°C.

Przykład IV. Procedurę powtórzono w sposób analogiczny jak w PrzykładzieII poza tym, że roztwór zamrożono do -40°C na 3 godziny i liofilizowano.

Przykład V. 2,9 g γ-cyklodekstryny rozpuszczono ogrzewając w 10 ml wody i dodano 2,5 g związku (chlorowodorek). Roztwór suszono rozpyłowo w temperaturze powietrza 180°C.

Przykład VI. 7,7 g związku (chlorowodorek) zmieszano z 15,5 g β-cyklodekstryny i do zgniatarki dodano 15 ml wody. Wiigotną masę zgniatano intensywnie przez 3 godziny. Następnie wysuszono ją w suszarce próżniowej i przesiano przez sito.

Przykład VII 3,5 g związku (chlorowodorek) zmieszano z 14,1 g β-cyklodekstryny i zmielono w młynie kulowym przez 6 godzin.

Przykład VHI. Premiks. Preparaty z przykładów I do VII zmieszano z mieszanką paszową na 2% premiks. Premiks rozcieńczono do stężenia związku o wzorze 1 200 ppm przez zmieszanie w mikserze ze swobodnym opadaniem z dalszą ilością mieszanki paszowej.

Przykład IX. Peletki paszowe Mieszankę paszową według przykładu VłII prasowano na peletki, stosując odpowiednią prasę i formę.

Niektóre właściwości preparatów zawierających kompleks wytworzony sposobem według wynalazku dotyczące użytkownika są opisane w poniższych testach.

1. Trwałość passy

Jako model zastosowano gotową paszę dla prosiąt o następującym składzie:

owies 10,00% kukurydza 29,00% jęczmień 26,70% pszenica 8,00% wytłoczyny sojowe 23,00% węglan wapnia 105% fosforan dwuwapniowy 100% jodowana sól bydlęca 0,25% premiks mineralno-witaminowy 0,50%

Różne postacie preparatu zmieszano z gotową paszą przy stężeniu związku o przedstawionym wzorze wynoszącym 200 ppm i przechowywano przez kilka tygodni w 30°C. Analizowano za pomocą wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC) zarówno wyjściowe wartości zawartości dla świeżych mieszanek jak i wartości zawartości po przechowywaniu przez 2, 4 i 8 tygodni

W tabeli 1 pokazano wzrost trwałości przy przechowywaniu przy zastosowaniu w mieszance paszowej kompleksów wytworzonych sposobem według wynalazku w porównaniu z odpowiednimi preparatami nie zawierającymi cyklodekstryny:

171 167

Tabela 1

Mieszanka paszowa z	Zawartość w %
wartość początkowa	po 2 tygodniach	po 4 tygodniach	po 8 tygodniach
Sam związek (chlorowodorek)	100	15	8	6
Kompleks z przykładu III	100	89	87	90
Kompleks z przykładu VI	100	91	92	88

W celu oznaczenia optymalnego stosunku związku do cyklodekstryny przeprowadzono badania z zastosowaniem różnych stężeń cyklodekstryny. Wyniki dotyczące trwałości mieszanek paszowych są zestawione w tabeli 2 [w pierwszej kolumnie stosunek oznacza stosunek związku (chlorowodorku) do β-cyklodekstryny]:

Tabela 2

Stosunek	Wartość początkowa	Zawartość w %
po 1 miesiącu	po 2 miesiącach	po 3 miesiącach
1 :0	100	9	9	7
1 : 2	100	86	89	91
1 : 1	100	90	89	96
1 : 0,75	100	49	45	38
1 : 0,5	100	18	9	8
1 : 0,25	100	14	8	9

2. Absorpcja doustna

Zbadano absorpcję po podaniu preparatu według przykładu III szczurom i tucznikom w dawce 25 mg/kg wagi ciała i porównano z czystym związkiem o przedstawionym wzorze (chlorowodorek) w wodzie pitnej. Po okresie 24 godzin pobrano próbki krwi i oznaczono stężenie substancji czynnej w osoczu za pomocą analizy mikrobiologicznej. Wyniki w tabeli 3 przedstawiają resorpcję związku po podaniu w postaci kompleksu według wynalazku:

Tabela 3

	cmax	AUC (pg/ml h)
szczury	świnie	szczury	świnie
Sam związek (chlorowodorek)	8,6	1,2	139	21,4
Kompleks według przykładu III	11,7	1,6	294	24,3

^c naw = maksymalne stężenie w oscczui AUC = pole pod krzywą

Kompleksy pochodnej pleuromutyliny o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej są zatem wskazane do stosowania jako środki farmaceutyczne, w szczególności jako antybiotyki w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie gram-dodatnie i gram-ujemne, takie jak choroby układu oddechowego i czerwonka.

Dawka używana w tym zastosowaniu będzie się oczywiście zmieniać, zależnie od szczególnego zastosowanego kompleksu, sposobu podawania, leczonego podmiotu i sposobu lecze171 167 nia. Jednakże generalnie zadowalające wyniki uzyskuje się przy podawaniu tych kompleksów w dawce dziennej wynoszącej na przykład dla świń od około 1 mg/kg do około 100 mg/kg

V1U1U, λΊ/-\ do godni _____ . C

1X1V OO ΟΛ.ΟΊΟ O do około 10 mg/kg, w razie potrzeby podawanej w dawkach podzielonych 2 do 4 razy dziennie.

Kompleksy otrzymane sposobem według wynalazku mogą być podawane w sposób podobny do znanych standardów stosowania w takich wskazaniach. Kompleksy mogą być mieszane z konwencjonalnymi, farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikami i rozcieńczalnikami i ewentualnie również środkami pomocniczymi i podawane na przykład doustnie w postaci peletek paszowych i premiksów.

Ο ο

Ο Α°/ΝΗ₂

Η CHo CHq^H ' ^ύ ch₃ ch₃

CH=CHo

H

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób o/ytwarzania nowych kompleOsów pochoPoycO nleuromutyliny o p^rzedstrwionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej z cyklodekstryną, znamienny tym, ze kompleksuje się związek o przedstawionym wzorze w postaci wolnej zasady lub w postaci soli addycyjnej z kwasem lub soli czwartorzędowej z cyelodeestryną lub eterową pochodną cyelodeestryny.
2. 2 Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że pochodną pleuromutyliny w postaci chlorowodorku kompleksuje się z cyelodeestryną lub eterową pochodną cyelodeestryny.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że pleuromutylinę kompleksuje się z β- lub γ-coklodekstyoną.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się stosunek molowy pochodnej pleuromutyliny do coklodeestrono od 1 : 0,25 do 1 : 2.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się stosunek molowy pochodnej pleuyomutylino do cyklodekstryny od 1 : 0,75 do 1 : 1,25.
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się stosunek molowy pochodnej pleuromutyliny do yyklodekstrony 1:1-