PL170944B1

PL170944B1 - Sposób oczyszczania gazu z tlenku azotu PL PL PL PL

Info

Publication number: PL170944B1
Application number: PL92296516A
Authority: PL
Inventors: Soete Gerard De; Leon Ninane; Jean-Marie Blondel
Original assignee: Solvay
Priority date: 1991-11-08
Filing date: 1992-11-06
Publication date: 1997-02-28
Also published as: KR100242889B1; AR247345A1; EP0541155A1; CZ286608B6; ATE155357T1; DE69220887D1; CZ335192A3; DE69220887T2; NO924292D0; US5348716A; KR930009640A; CA2082283A1; SK279872B6; FR2683461B1; HU9203474D0; BR9204320A; FI925006A; DK0541155T3; FI925006A0; HUT66950A

Abstract

1. Sposób oczyszczania gazu z tlenku azotu polegajacy na poddawaniu gazu dzialaniu zwiazku metalu alkalicznego, za- wierajacego uwodniony weglan sodowy, znamienny tym, ze stosuje sie uwodniony weglan sodowy o wzorze teoretycznym Na2CO3 • nH 2O, w którym n oznacza liczbe calkowita lub ulamek od 0,5 do 10, oraz stosuje sie tlen i dwutlenek siarki w gazie o stosunku molowym O 2/NO wiekszym niz 2,5 i SO2/NO wiekszym niz 0,1, przy czym oczyszczanie prowadzi sie w temperaturze od 320 do 500 K. FIG 3 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób oczyszczania gazu z tlenku azotu, polegający na poddawaniu gazu działaniu związku metalu alkalicznego, a więc sposób oczyszczania gazu z toksycznych zanieczyszczeń, w szczególności oczyszczania spalin z instalacji cieplnych, przed ich wypuszczeniem do atmosfery.

Spaliny wytwarzane przez spalanie gazowych, ciekłych lub stałych substancji palnych są zwykle zanieczyszczone tlenkami azotu pochodzącymi od azotu z powietrza i w danym przypadku związków azotu obecnych w paliwie.

W tych spalinach, spośród tlenków azotu najwięcej jest tlenku azotu NO, zaś reszta stanowi głównie nadtlenek azotu NO2.

Duża toksyczność tlenku azotu i nadtlenku azotu pociąga za sobą konieczność ich usuwania ze spalin przed wypuszczeniem do atmosfery.

170 944

W opisie europejskiego zgłoszenia patentowego EP-A-343673 (Ceskoslovenska Akademie), opisano sposób oczyszczania wilgotnego gazu z tlenków azotu, w którym gaz poddaje się w temperaturze 130°C cyrkulacji przez złoże fluidyzowane składające się z superlekkiego uwodnionego węglanu sodowego (przykład 13). Superlekki węglan sodowy otrzymuje się, poddając uwodniony węglan sodowy o ponad 7 cząsteczkach wody na przemian kliku operacjom rozkładu termicznego i suszenia.

Ten znany sposób pociąga za sobą stosowanie superiekkiego uwodnionego węglanu sodowego, którego otrzymanie jest trudne. Daje się on zastosować jedynie do oczyszczania wilgotnych gazów o wysokiej temperaturze.

Wynalazek zaradza tym niedogodnościom wyżej opisanego znanego sposobu, zapewniając nowy sposób, który pozwala wykonać skuteczne oczyszczanie gaz z tlenku azotu za pomocą reagenta, którego otrzymywanie jest dogodne i który nie wymaga obecności wilgoci w gazie ani też wysokiej temperatury roboczej.

Sposób oczyszczania gazu z tlenku azotu polegający na poddawaniu gazu działaniu związku metalu alkalicznego, zawierającego uwodniony węglan sodowym według wynalazku charakteryzuje się tym, że stosuje się uwodniony węglan sodowy o wzorze teoretycznym Na2CO 3 -nH2O, w którym n oznacza lic:zbę całkowitą lub ułamek od 05 do 10, oraz stosuje się tlen i dwutlenek siarki w gazie o stosunku molowym O2/NO większym niż 2,5 i SO2/NO większym niż 0,1, przy czym oczyszczanie prowadzi się w temperaturze od 320 do 500 K.

Korzystnie w sposobie według wynalazku stosuje się związek metalu alkalicznego zawierający co najmniej 95% wagowych uwodnionego węglanu sodowego.

Korzystnie stosuje się uwodniony węglan sodowy wybrany z grupy obejmującej hydraty węglanu sodowego, mieszaniny hydratów węglanu sodowego i mieszaniny co najmniej jednego hydratu węglanu sodowego z bozwodnym węglanem sodowym o wzorze teoretycznym Na2CO 3 -nH2O, w którym n oznacza liczbę całkowitą lub ułamek od 0,8 do 1,2.

Jako uwodniony węglan sodowy korzystnie stosuje się monohydrat węglanu sodowego.

Korzystnie, jako związek metalu alkalicznego stosuje się produkt nasycenia bezwodnego węglanu sodowego wodą i suszenia go w temperaturze wyższej od temperatury przejścia heptahydratu węglanu sodowego w monohydrat węglanu sodowego.

Korzystnie stosuje się taki produkt suszony w temperaturze od 38°C do 45°C.

Podczas nasycenia bezwodnego węglanu sodowego korzystnie stosuje się objętość wody stanowiącą od 0,3 do 1,5 objętości węglanu sodowego.

Korzystnie bezwodny węglan sodowy nasyca się sodą lekką.

W sposobie według wynalazku korzystnie w oczyszczonym gazie stosuje się stosunek molowy O2/NO od 40 do 60 i stosunek molowy SO2/NO od 1,5 do 2.

W sposobie według wynalazku gaz poddaje się obróbce związkiem metalu alkalicznego na drodze suchej.

Oczyszczaniu sposobem według wynalazku korzystnie poddaje się spaliny pochodzące ze spalania paliwa pochodzenia kopalnego zawierającego siarkę,ze spopielania odpadów z gospodarstw domowych lub odpadów miejskich, lub ze spalania biomasy.

Wynalazek stosuje się do wszystkich gazów zawierających tlenek azotu (NO). Szczególnie nadaje się do gazów wytworzonych przez spalanie materiałów palnych w obecności powietrza lub tlenu. Gaz pochodzący ze spalania substancji palnej będzie dalej nazywany spalinami. W przypadku, gdy wynalazek stosuje się do spalin, substancja palna nie jest decydująca i może być stale gazem, cieczą lub ciałem stałym. Może obejmować paliwo pochodzenia kopalnego, takie jak ropa naftowa i jej pochodne, węgiel i koks, biomasę lub łatwopalne substancje organiczne lub nieorganiczne pochodzące np. z odpadów z gospodarstw domowych, odpadów przemysłowych lub miejskich. Pochodzenie spalin nie jest ważne, mogą one np. pochodzić z elektrowni cieplnej, miejskiej instalacji centralnego ogrzewania lub instalacji spopielania odpadów z gospodarstw domowych lub odpadów miejskich.

Gaz poddawany obróbce sposobem według wynalazku powinien zawierać tlenek azotu NO. Może on, oprócz tlenku azotu, zawierać także inne tlenki azotu, np. podtlenek

170 944 azotu N 2O, trójtlenek azotu N2O3, pięciotlenek azotu i nadtlenek azotu NO2. Tlenki azotu w gazie będą dalej w opisie określane łącznie prze oznaczenie NO_X. Z reguły, udział objętościowy tlenku azotu NO w grupie tlenków azotu NO_X w gazie jest co najmniej równy 50%, a zazwyczaj wyższy od 75% całkowitej ilości tlenków azotu; może on wynieść 100%.

Zgodnie z wynalazkiem, wykorzystuje się do oczyszczania gazu związek metalu alkalicznego zawierający uwodniony węglan sodowy. Przez określenie uwodniony węglan sodowy rozumie się hydraty węglanu sodowego zawierające 1, 7 lub 10 cząsteczek wody, jak również mieszaniny tych hydratów miedzy sobą lub z bezwodnym węglanem sodowym. Te hydraty i ich mieszaniny odpowiadają odtąd wzorowi teoretycznemu Na2CO3 · nlUO, gdzie n oznacza liczbę całkowitą lub ułamek większy od 0, maksymalnie n jest równe 10. W dalszym tekście wzór Na2COa · nH2O stosuje się do oznaczania hydratu węglanu sodowego, mieszaniny hydratów węglanu sodowego lub mieszaniny co najmniej jednego hydratu węglanu sodowego z bezwodnym węglanem sodowym. Według wynalazku, związek metalu alkalicznego zawiera uwodniony węglan sodowy o wzorze Na2CO3 -nlLO gdzie n zmienia się od 0,5 do 10 i jest korzystnie wyższy od 0,7.

W sposobie według wynalazku, pożądane jest by związek metalu alkalicznego zawierał co najmniej 50% wagowych uwodnionego węglanu sodowego, korzystne są zawartości ponad 80%, szczególnie korzystne są zawartości ponad 80%, s^cególnie korzystne są zawartości co najmniej równe 90%. Spośród ujawnionych związków metalu alkalicznego korzystne są te o zawartości pomiędzy 95 a 100% wagowych uwodnionego węglanu sodowego, najbardziej korzystne są te o zawartości uwodnionego węglanu sodowego pomiędzy 98 a 100% wagowych. Oprócz uwodnionego węglanu sodowego, związek metalu alkalicznego może ewentualnie zawierać wodorowęglan metalu alkalicznego, korzystnie wodorowęglan sodowy, np. w ilości od 0,5 do 2% wagowych.

W korzystnej postaci wykonania sposobu według wynalazku, wybiera się uwodniony węglan sodowy o wzorze Na2CO3 'nRO, w którym n zmienia się od 0,8 do 1,2, np. monohydrat węglanu sodowego.

Jak wspomniano poprzednio, w korzystnej postaci wykonania sposobu według wynalazku, stosuje się korzystnie uwodniony węglan sodowy otrzymany za pomocą sposobu postępowania obejmującego nasycanie bezwodnego węglanu sodowego wodą i suszenie produktu uzyskanego w wyniku nasycania w temperaturze wyższej od temperatury przejścia heptahydratu węglanu sodowego w monohydrat węglanu sodowego, a niższej od temperatury wrzenia wody. Węglan sodowy stosowany w tym sposobie postępowania może obejmować sodę gęstą, sodę lekką lub mieszaninę sody gęstej i sody lekkiej. Korzystnajest soda lekka o pozornym ciężarze właściwym od 550 do 6)50 kg/cm³· W opisanym sposobie postępowania, bezwodny węglan sodowy jest stosowany w postaci proszku. Składa się korzystnie z cząstek, których średnica nie przekracza 200/im, a korzystnie jest mniejsza od 100 μ m, np. od 5 do 50 μ m. Ilość wody użytej w etapie nasycenia bezwodnego węglanu sodowego powinna być co najmniej równa teoretycznej ilości niezbędnej do utworzenia monohydratu węglanu sodowego przez hydratację bezwodnego węglanu sodowego. Najczęściej zalecane jest użycie ilości wody większej od wyżej wymienionej ilości teoretycznej. Korzystne jest użycie objętości wody większej od 0,08 , a korzystniej co najmniej równej 0,1 objętości bezwodnego węglanu sodowego. Chociaż wynalazek nie nakłada górnych ograniczeń użytej ilości wody, nie należy stosować zbyt dużego nadmiaru wody, by nie podwyższać kosztu i czasu trwania późniejszego suszenia. Na ogół nie należy stosować większej objętości wody od 5-krotnej ilości użytego bezwodnego węglanu sodowego. Szczególnie zalecane są objętości wody od 0,1 do 2 objętości bezwodnego węglanu sodowego, korzystnie od 0,3 do 1,5. Niezbędne jest, aby przewidzieć okres dojrzewania między początkiem nasycania i suszenia. Frakcją tego okresu dojrzewania jest umożliwienie, by całość bezwodnego węglanu sodowego była nasycona użytą do tego celu wodą i zależy on odtąd od ziarnistości proszku bezwodnego węglanu sodowego. Może się zmieniać w zakresie od kilku minut, np. od 5 do 20 minut, do wielu godzin, np. od 15 do 30 godzin. Suszenie należy przeprowadzić w temperaturze wyższej od temperatury przejścia heptahydratu węglanu sodowego w monohydrat węglanu sodowego.

170 944

Celem suszenia jest utworzenie monohydratu węglanu sodowego i usunięcie wilgoci, którą jest on nasycony. Korzystnie wybiera się temperaturę suszenia nie przekraczająca 60°C, a korzystną temperaturą jest od 38 do 50°C. Czas trwania suszenia zależy od ilości wody użytej w etapie nasycania oraz od temperatury suszenia.

Uwodniony węglan sodowy otrzymany w wyniku opisanego sposobu postępowania ma zasadniczo pozorny ciężar właściwy poniżej 1200 kg/m³, zazwyczaj od 500 do 1000 kg/m³.

W sposobie według wynalazku, wykorzystuje się tlen oraz dwutlenek siarki, zawarte w gazie, do oczyszczania. Wykorzystane ilości tlenu i dwutlenku siarki zależą od stężenia tlenków azotu NO_X w gazie, w szczególności tlenku azotu NO, jak również od żądanego stopnia oczyszczenia z tlenku azotu. Ogólnie zalecane jest zastosowanie w gazie przeznaczonym do oczyszczania, stosunku molowego O2/NO większego od 2,5, korzystnie co najmniej równego 7 i stosunku molowego SO2/NO większego od 0,1, korzystnie co najmniej równego 0,2. Nie jest korzystne, by stosunki molowe O2/NO oraz S2/NO były większe od, odpowiednio, 100 i 10. Stosunki molowe O 2/NO równe co najmniej 15, np. od 40 do 60, oraz stosunki molowe SO 2/NO równe co najmniej 0,3, np. od 1 do 2, są szczególnie korzystne.

W sposobie według wynalazku, temperatura jest ważnym czynnikiem i winna wynosić od 320 do 500 K. Zalecaną temperaturą jest temperatura od 325 do 450 K. Temperatura od 335 do 430 K jest szczególnie korzystna, a od 340 do 400 K jest najkorzystniejsza.

W sposobie według wynalazku, uwodniony węglan sodowy należy użyć w ilości wystarczającej dla rozkładu dwutlenku siarki i tlenku azotu przez utworzenie siarczanu sodowego i ewentualnie siarczynu sodowego, jak też azotynu i azotanu sodowego. W istocie obserwuje się istnienie synergii w rozkładzie dwutlenku siarki i tlenku azotu prze uwodniony węglan sodowy. Zastosowana ilość uwodnionego węglanu sodowego zależy odtąd od odpowiednich zawartości dwutlenku siarki i tlenku azotu w gazie i winna być oznaczona w każdym szczególnym przypadku, np. przez rutynowe czynności laboratoryjne.

W sposobie według wynalazku, poddanie gazu działaniu uwodnionego węglanu sodowego jest przeprowadzane na drodze suchej. W tym celu, uwodniony węglan sodowy stosuje się w stanie stałym w gazie, w nieobecności cieczy, w szczególności wody, za wyjątkiem wody hydratacyjnej w uwodnionym węglanie sodowym. Można zastosować różne sposoby postępowania.

Według pierwszego sposobu postępowania, uwodniony węglan sodowy w postaci proszku, wstrzykuje się do gazu do wnętrza komory reakcyjnej.

Według drugiego sposobu postępowania, gaz cyrkuluje na złożu stałym, złożu ruchomym lub złożu fluidyzacyjnym utworzonym z cząstek uwodnionego węglanu sodowego. Te sposoby postępowania są dobrze znane w technice inżynierii chemicznej. W obecnych sposobach postępowania, chodzi o zastosowanie proszku o regularnej ziarnistości i możliwie najdrobniejszego, tak by przyspieszyć reakcję uwodnionego węglanu sodowego z dwutlenkiem siarki i tlenkami azotu zawartymi w gazie. Jako reguła, zalecane jest stosowanie proszku o średnicy cząstek poniżej 100 μ m. Korzystna ziarnistość odpowiada średnicy cząstek nie przekraczającej 50 /im, na przykład od 5 do 15 μm.

Sposób według wynalazku prowadzi do utworzenia pozostałości stałej zawierającej siarczan sodowy, ewentualnie siarczyn sodowy, azotyn sodowy i azotan sodowy. Tę pozostałość można łatwo usunąć z gazu przez poddanie tego ostatniego działaniu w odpowiednim urządzeniu odpylającym, które może np. zawierać filtr elektrostatyczny lub, korzystnie, filtr z tkaniną filtrującą (filtr workowy), który jest najbardziej skuteczny.

Sposób według wynalazku stosuje się do oczyszczania wszelkich gazów zawierających tlenki azotu NO_X. Przykłady zastosowania obejmują oczyszczanie spalin pochodzących ze spopielania odpadów z gospodarstw domowych lub odpadów miejskich, oczyszczania spalin pochodzących ze spalania biomasy i oczyszczania spalin pochodzących ze spalania zawierających siarkę paliw pochodzenia kopalnego, takich jak gaz ziemny, węgiel i pochodne ropy naftowej. Sposób stosuje się w szczególności do oczyszczania spalin pochodzących z elektrowni cieplnych.

170 944

Poniższe przykłady służą do zilustrowania wynalazku. Są one opisane w powołaniu się na załączone rysunki fig. 1 do 6.

Figura 1 jest wykresem przedstawiającym kumulatywny rozkład ziarnistości proszku bezwodnego węglanu sodowego.

Figury 2 do 6 to pięć wykresów podających skład gazu zawierającego tlenki azotu No*. Pierwsza seria prób.

Przykłady I, II, III oraz IV dotyczą otrzymywania uwodnionego węglanu sodowego według sposobu postępowania zgodnego z wyżej opisanym wynalazkiem.

Przykład I. Do łaźni utrzymywanej w temperaturze pokojowej, wprowadzono 100 cm³bezwodnego węglanu sodowego typu lekkiej sody, a następnie 40 ml wody. Po kilku minutach dojrzewania otrzymano jednorodna masę. Potem ustawiono temperaturę w łaźni pomiędzy 40 a 42°C i utrzymywano tę temperaturę prze pięć dni dla wysuszania produktu. W następstwie suszenia uzyskano proszek o następującym składzie:

Na2CO3: 836 g/kg,

NaHCO3: 16 g/kg,

H 2O: 148 g/kg.

W tym produkcie, woda występuje w postaci wody hydratacyjnej węglanu sodowego, takiego rodzaju, że quasi-całość węglanu jest monohydratem węglanu sodowego.

Przykład II. Powtórzono próbę z przykładu I, stosując w łaźni 100 cm3 bezwodnego węglanu sodowego i 50 ml wody. Operacja suszenia, wykonana w temperaturze od 40 do 42°C, trwała 6 dni W wyniku suszenia uzyskano proszek o następującym składzie:

Na2CO3: 846 g/kg,

NaHCO3: 0 g/kg,

H2O: 154 g/kg.

W tym produkcie, quasi-całość wody jest w postaci wody hydratacyjnej węglanu sodowego, takiego rodzaju, że quasi-całość węglanu jest monohydratem węglanu sodowego. Zmierzony pozorny ciężar właściwy wynosi 890 kg/m3.

Przykład III. Powtórzono próbę z przykładu I, stosując w łaźni 100 cm3 bezwodnego węglanu sodowego i 65 ml wody. Operacja suszenia, wykonana w temperaturze od 40 do 42°C, trwała 6 dni. W wyniku suszenia uzyskano proszek o następującym składzie:

Na2CO3: 830 g/kg,

NaHCO3: 12 g/kg,

H2O: 158 g/kg.

W tym produkcie, quasi-całość wodyjest w postaci wody hydratacyjnej węglanu sodowego, takiego rodzaju, że całość węglanu jest w przybliżeniu monohydratem węglanu sodowego.

Przykład IV. Do łaźni utrzymywanej w temperaturze pokojowej, wprowadzono bezwodny węglan sodowy i wodę destylowaną, w stosunku wagowym woda/Nć^COn w przybliżeniu równym 0,485. Zastosowano węglan sodowy w postaci proszku, którego ziarnistość przedstawiono na rysunku fig. 1, na której oś odciętych przedstawia średnicę cząstek w μ m natomiast oś rzędnych kumulatywnie ważne ułamki ziarnistości. Wyżej wymienionemu stosunkowi wagowemu odpowiada stosunek objętościowy woda/Na2CO3 równy 1,217. Po czasie dojrzewania równym około 10 minut ustawiono temperaturę w łaźni na około 45°C i utrzymywano tę temperaturę przez około 24 godziny dla uzyskania sypkiego produktu. Okazało się, że produkt ten składał się niemal całkowicie z monohydratu węglanu sodowego.

Druga seria prób.

Poniższe przykłady V, VI, VII, VIII oraz IX są zgodne z wynalazkiem i dotyczą obróbki gazu zawierającego tlenek azotu za pomocą uwodnionego węglanu sodowego otrzymanego zgodnie z przykładem IV.

Przykład V. Wytworzono gaz syntetyczny składający się zasadniczo z argonu, tlenku azotu, dwutlenku siarki i tlenu, o następującym składzie objętościowym:

NO: 413 wl/l gazu,

SO2: 150/wl/l gazu,

O2 : 22980 ąl/l gazu.

170 944

Ponadto utworzono złoże z 6 g produktu zgodnego z otrzymanym w przykładzie IV, zawierającego ponad 98% wagowych monohydratu węglanu sodowego, spoczywające na poziomym ruszcie. W złożu wykorzystano cząstki o średniej średnicy 10 .

Gaz poddano jednorodnemu wstępującemu przemieszczeniu przez złoze, z regulowaną prędkością dla spowodowania fluidyzacji złoża.

W trakcie próby zwiększono stopniowo temperaturę gazu w złożu aż do 700 K i zarejestrowano skład gazu w temperaturze od 300 K do 700 K. Wyniki próby podano na wykresie (fig. 2). Na tym wykresie skala odciętych przedstawia temperaturę gazu przy wejściu do złoża, wyrażoną w stopniach Kelwina, skala rzędnych po lewej stronie przedstawia stężenie objętościowe każdego ze składników NO, NO2 oraz N 2O w gazie przy wyjściu ze złoża; stężenia te są wyrażone w ppm lub il składnika/l gazu; w przypadku N2O wartości te podzielono przez 50, zaś skala rzędnych po prawej stronie przedstawia stężenie objętościowe tlenu w gazie przy wyjściu ze złoża, wyrażone w ppm lub il tlenu na litr gazu. Zaobserwowano, że gaz uzyskał optymalne oczyszczenie z tlenku azotu w temperaturze od 360 do 480. W temperaturze około 385 K, oczyszczony gaz zawiera minimalną ilość tlenków azotu No*.

Przykład VI. Powtórzono próbę z przykładu V dla gazu syntetycznego o następującym składzie objętościowym:

NO: 414flld,

SO2:

O2:

Postąpiono tak, jak w przykładzie V. Wyniki próby podano na wykresie (fig. 3), na którym skala odciętych i rzędnych są określone tak jak na fig. 2, w przypadku N2O stężenia na skali z lewej strony podzielono przez 20. Zaobserwowano, że gaz uzyskał optymalne oczyszczenie z tlenku azotu w temperaturze od 345 do 410 K. Oczyszczenie z tlenków azotu No* jest optymalne w temperaturze około 350 K, przy czym gaz przy wyjściu ze złoŻa miał następujący skład:

NO: 43 /lin,

SO2: 43 il/l,

O2: 3 il/l,

O2: 22000 il/l.

Przykład VII. Powtórzono próbę z przykładu V dla gazu syntetycznego o następującym składzie objętościowym:

NO: 418μ il/

SO2: 675;il/l,

O2 : 3220 filll.

Postąpiono tak, jak w przykładzie V. Wyniki próby podano na wykresie (fig. 4), na którym, skala odciętych i rzędnych są określone tak, jak na fig. 2; w przypadku N 2O stężenia na skali z lewej strony podzielono przez 20. Zaobserwowano, że gaz uzyskał optymalne oczyszczenie z tlenku azotu w temperaturze od 375 do 425 K. Oczyszczenie z tlenków azotu No* jest optymalne w temperaturze około 385 K, przy czym gaz przy wyjściu ze złoża miał następujący skład:

NO: 165 il/l;

SO2: 0/1i/,

O2: 3/4l//l

O2: 2900 fil/l.

Przykład VIII. Powtórzono próbę z przykładu V dla gazu syntetycznego o następującym składzie objętościowym:

NO: 417 il/l;

SO2: 675 il/l,

O2: 1170 /il/l.

Postąpiono tak, jak w przykładzie V. Wyniki próby podano na wykresie (fig.5), na którym skala odciętych i rzędnych są określone tak, jak na fig. 2;, w przypadku N 2O stężenia na skali z lewej strony podzielono przez 20. Zaobserwowano, że gaz uzyskał optymalne

170 944 oczyszczenie z tlenku azotu w temperaturze od 400 do 450 K. Oczyszczenie z tlenków azotu Ncx jest optymalne w temperaturze około 425 K.

Przykład IX. Powtórzono próbę z przykładu V dla gazu syntetycznego o następującym składzie objętościowym:

NO: ’ 412 μ/1;

SO₂: 35/lł/l,

O2: 22930 ąljl.

Postąpiono tak, jak w przykładzie V. Wyniki próby podano na wykresie (fig. 6), na którym skale odciętych i rzędnych są określone tak, jak na fig. 2; w przypadku N 2O stężenia na skali z lewej strony podzielono przez 50. Zaobserwowano, że oczyszczenie gazu z tlenków azotu jest zaniedbywalnie małe. Tą słabą wydajność oczyszczania przypisuje się zbyt małemu stężeniu dwutlenku siarki w gazie poddawanym oczyszczaniu.

Porównawcze badania wyników przykładów V do IX prowadzi bezpośrednio do wniosku, że wydajność oczyszczania gazu z tlenków azotu Nox, w szczególności z tlenku azotu NO, zależy w istotnym stopniu od temperatury i zawartości dwutlenku siarki i tlenu w gazie.

FIG 2

170 944

FIG 4

170 944

FIG 5

FIG 6

170 944

FIG 3

170 944

FIG 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz

Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób oczyszczania gazu z tlenku azotu polegający na poddawaniu gazu działaniu związku metalu alkalicznego, zawierającego uwodniony węglan sodowy, znamienny tym, że stosuje się uwodniony węglan sodowy o wzorze teoretycznym Na2CO3 · 11H2O, w którym n oznacza liczbę całkowitą lub ułamek od 0,5 do 10, oraz stosuje się tlen i dwutlenek siarki w gazie o stosunku molowym O2/NO większym niż 2,5 i SO2/NO większym niż 0,1, przy czym oczyszczanie prowadzi się w temperaturze od 320 do 500 K.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się związek metalu alkalicznego zawierający co najmniej 95% wagowych uwodnionego węglanu sodowego.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że stosuje się uwodniony węglan sodowy wybrany w grupy obejmującej hydraty węglanu sodowego, mieszaniny hydratów węglanu sodowego i mieszaniny co najmniej jednego hydratu węglanu sodowego z bezwodnym węglanem sodowym o wzorze teoretycznym Na2CO3 -nH 2O, w którym n oznacza liczbę całkowitą lub ułamek od 0,8 do 1,2.
4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jako uwodniony węglan sodowy stosuje się monohydrat węglanu sodowego.
5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że jako związek metalu alkalicznego stosuje się produkt nasycenia węglanu sodowego wodą i suszenia go w temperaturze wyższej od temperatury przejścia heptahydratu węglanu sodowego w monohydrat węglanu sodowego.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że stosuje się produkt suszony w temperaturze od 38°C do 45°C.
7. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że podczas nasycenia bezwodnego węglanu sodowego stosuje się objętość wody stanowiącą od 0,3 do 1,5 objętości węglanu sodowego.
8. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że bezwodny węglan sodowy nasyca się sodą lekką.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w gazie stosuje się stosunek molowy O2/NO od 40 do 60 i stosunek molowy SO2/NO od 1,5 do 2.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gaz poddaje się obróbce związkiem metalu alkalicznego na drodze suchej.
11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że oczyszczaniu poddaje się spaliny pochodzące ze spalania paliwa pochodzenia kopalnego zawierającego siarkę, ze spopielania odpadów z gospodarstw domowych lub odpadów miejskich, lub ze spalania biomasy.

* * *