PL170565B1

PL170565B1 - Klakson pojazdu mechanicznego PL

Info

Publication number: PL170565B1
Application number: PL92302035A
Authority: PL
Inventors: Domenico Frigo
Original assignee: Fiamm Componenti Accessori Spa
Priority date: 1991-07-12
Filing date: 1992-07-08
Publication date: 1996-12-31
Also published as: US5420563A; ITTO910548A0; WO1993001588A1; BR9206240A; KR100213578B1; ITTO910548A1; IT1250806B; DE69224989T2; DE69224989D1; ATE164700T1; EP0594713B1; JP3162715B2; ES2114563T3; JPH06509426A; EP0594713A1

Abstract

1. Klakson pojazdu mechanicznego zawierajacy dwuscienna walcowa obudowe nosna z wypukloscia w ksztalcie lejka miedzy sciankami której znajduja sie pierscieniowe przestrzenie górna 1 dolna na obwodzie której jest przymocowana pierwsza przepona stanowiaca jedna scianke komory o zmiennej objetosci polaczonej z pierscieniowymi przestrzeniami górna i dolna oraz z lejkiem, oraz w której znajduje sie takze cewka z umieszczona ruchomo wewnatrz niej przynajmniej jedna czescia górnej zwory polaczonej z przepona, znamienny tym, ze w nosnej obudowie (1) jest umie- szczona i polaczona z nia obwodowo druga przepona (11), która jest oddalona od pierwszej przepony (10) i zwrócona ku tej pierwszej przeponie (10), 1 która stanowi druga scianke komory (12) o zmiennej obje- tosci, oraz z która jest polaczona druga dolna ruchoma ferromagnetyczna zwora (18) zwrócona w strone pier- wszej górnej zwory (17) i oddzielona od niej szczelina. FIG 4 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest klakson pojazdu mechanicznego.

Z opisu patentowego USA nr 4 135 473 znany jest klakson zawierający nośną obudowę, w której jest umocowana pojedyncza drgająca przepona z materiału ferromagnetycznego, która

170 565 w połączeniu z co najmniej jednym ferromagnetycznym obciążnikiem stanowi ruchomy element klakson. Drgania tego ruchomego elementu są sterowane pojedynczą cewką zasilaną prądem przerywanym.

W znanych klaksonach elektromagnetycznych tego rodzaju, obciążnik wahający się dzięki przerywanemu wzbudzeniu sterującej cewki ma masę wynoszącą zwykle około 15-70 g, a najczęściej 40-50 g. Wahanie takiego obciążnika wytwarza niepożądane reakcje w nośnej obudowie klaksonu, przede wszystkim powoduje konieczność wprowadzenia tłumienia drgań nadwozia pojazdu mechanicznego, z którym klakson jest połączony, co mogłoby wytwarzać hałas.

Ponadto, jeśli klakson nie jest właściwie połączony z nadwoziem pojazdu mechanicznego, może wystąpić niekorzystny spadek poziomu emitowanego dźwięku. Dlatego montaż klaksonu wymaga precyzji i jest zwykle wykonany przy użyciu wsporników o odpowiedniej konstrukcji.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji klaksonu pojazdu mechanicznego, który nie posiada powyżej przedstawionych niedogodności.

Klakson pojazdu mechanicznego według wynalazku, zawiera dwuścienną walcową obudowę nośną z wypukłością w kształcie lejka między ściankami której znajdują się pierścieniowe przestrzenie górna i dolna, na obwodzie której jest przymocowana pierwsza przepona stanowiąca jedną ściankę komory o zmiennej objętości połączonej z pierścieniowymi przestrzeniami górną i dolną oraz z lejkiem, w której to obudowie znajduje się także cewka z umieszczoną ruchomo wewnątrz niej przynajmniej jedną częścią zwory górnej połączonej z przeponą, klakson charakteryzuje się tym, że w nośnej obudowie jest umieszczona, połączona z nią obwodowo druga przepona, która jest oddalona od pierwszej przepony i zwrócona ku tej pierwszej przeponie, i która stanowi drugą ściankę komory o zmiennej objętości, oraz z którą jest połączona druga dolna ruchoma ferromagnetyczna zwora zwrócona w stronę pierwszej górnej zwory i oddzielona od niej szczeliną.

Korzystnie pierwsza górna zwora jest zawieszona na sprężystym górnym wsporniku, a druga dolna zwora jest zawieszona na sprężystym dolnym wsporniku, przy czym wsporniki górny i dolny są umieszczone w nośnej obudowie prostopadle do kierunku ruchu zwór górnej i dolnej.

Korzystnie wsporniki górny i dolny mają kształt prostopadłościennej wydłużonej belki.

Korzystnie wspornik górny jest umieszczony we wnętrzu szczeliny górnej zwory górnej, a wspornik dolny jest umieszczony we wnętrzu szczeliny dolnej zwory dolnej.

Korzystnie końce wspornika górnego są wsparte na łożyskach górnych, a końce wspornika dolnego są wsparte na łożyskach dolnych, przy czym łożyska górne i dolne są usytuowane na obrzeżu obudowy.

Korzystnie każdy koniec wspornika górnego jest umieszczony pomiędzy górnym łożyskiem i górnym odciążającym łożyskiem, a każdy koniec wspornika dolnego jest umieszczony pomiędzy dolnym łożyskiem i dolnym odciążającym łożyskiem, przy czym odciążające łożyska górne i dolne są usytuowane na obrzeżu obudowy.

Korzystnie łożyska górne i dolne są łożyskami pryzmatycznymi, których krawędź jest utworzona przez dwie powierzchnie zbiegające się w dwuścian.

Korzystnie odciążające łożyska górne i dolne są łożyskami pryzmatycznymi, których krawędź jest utworzona przez dwie powierzchnie, zbiegające się w dwuścian.

Korzystnie krawędź łożyska górnego jest prostopadła do osi wzdłużnej wspornika górnego, a krawędź łożyska dolnego jest prostopadła do osi wzdłużnej wspornika dolnego.

Korzystnie końce każdego wspornika górnego i dolnego są trwale przymocowane do nośnej obudowy.

Korzystnie każdy wspornik górny i dolny posiada dwa zakończenia oraz usytuowaną pośrodku środkową część, a pomiędzy każdym zakończeniem i środkową częścią ma pofalowaną część z wgłębieniami i wybrzuszeniami o kształcie falistym.

Korzystnie co najmniej jedna sterująca cewka jest współosiowa z osią zwór górnej i dolnej, a co najmniej jedna ze zwór ma kształt litery E i ma środkowe ramię, umieszczone wewnątrz cewki.

170 565

Korzystnie obie zwory górna i dolna mają kształt litery E i są zwrócone swoimi ramionami leżącymi w jednej linii do siebie.

Korzystnie zwory górna i dolna stanowią izolowane pakiety płytek ferromagnetycznych o jednakowej masie.

Korzystnie przepony górna i dolna posiadają grubą, sztywną centralną część w kształcie tarczy, z centralnym gniazdem i bocznymi gniazdami, w których są umocowane końce zwór, odpowiednio, górnej i dolnej.

Korzystnie każda przepona górna i dolna, pomiędzy obrzeżem i centralną częścią w kształcie tarczy, posiada pocienioną, pierścieniową elastyczną, mieszkową część mającą pierścieniowe wgłębienia i wybrzuszenia o kształcie falistym.

Korzystnie co najmniej część kanału dźwiękowego stanowią pierścieniowe przestrzenie górna i dolna zawarte między cylindrycznymi ściankami bocznymi dwuściennej walcowej obudowy nośnej.

Korzystnie w nośnej obudowie, względem której przepona górna i dolna są zamocowane poprzecznie, jest usytuowana cylindryczna wnęka otoczona bocznymi wewnętrznymi ściankami górną i dolną, zaś pomiędzy ściankami wewnętrznymi górną i dolną i zewnętrznymi górną i dolną jest usytuowana łącząca je co najmniej jedna pierścieniowa przegroda górna i dolna dzieląca przestrzeń między tymi ściankami na pierścieniową przestrzeń górną i dolną. Wewnętrzne ścianki górna i dolna posiadają dolny wlotowy otwór łączący komorę o zmiennej objętości z dolną pierścieniową przestrzenią. W pierścieniowych przegrodach górnej i dolnej jest usytuowany co najmniej jeden otwór dolny wylotowy i górny wlotowy łączący pierścieniowe przestrzenie, górną z dolną. Pomiędzy ściankami dolnymi wewnętrzną i zewnętrzną, przy dolnym otworze wlotowym jest usytuowana wlotowa dolna odchylona ścianka. Przy dolnym otworze wylotowym jest usytuowana wylotowa dolna odchylona ścianka. Pomiędzy ściankami górnymi wewnętrzną i zewnętrzną, przy górnym otworze wlotowym jest usytuowana wlotowa górna odchylona ścianka.

Korzystnie w górnej zewnętrznej ściance jest usytuowana szczelina łącząca górną pierścieniową przestrzeń z końcowym kanałem dźwiękowym mającym kształt lejka.

Korzystnie do górnego wspornika jest dołączony elektryczny pierwszy styk, a elektryczny drugi styk jest przymocowany przy jednym końcu sprężystego dociskacza, którego drugi koniec jest połączony z nośną obudową po przeciwnej stronie górnej zwory, względem styku pierwszego i drugiego, przy czym styki pierwszy i drugi stanowią elektryczny przełącznik połączony szeregowo z cewką sterującą.

Korzystnie górna płytka jest połączona ze sprężystym dociskaczem.

Korzystnie klakson zawiera dwie strujące cewki, które są przymocowane do obudowy, i w obrębie których jest umieszczona co najmniej jedna część zwory górnej i dolnej.

Korzystnie cewki są współosiowe i są połączone elektrycznie w układzie równoległym.

W ten sposób klakson, według wynalazku, posiada dwa wahliwe zespoły, korzystnie mające jednakową masę, które drgają w przeciwfazie i są wzajemnie zrównoważone. Zatem wszelkie reakcje nośnej obudowy lub osłony na drgania nadwozia pojazdu mechanicznego, jak również inne niedogodności są wyeliminowane.

Zaletą klaksonu, według wynalazku, jestjego zwarta budowa, prosta konstrukcja i montaż, taniość wytwarzania, a także powtarzalność w produkcji masowej uzyskiwanego dźwięku, bez konieczności stosowania skomplikowanego strojenia.

Zaletą klaksonu, według wynalazku, jest również łatwość jego montażu w nadwoziu pojazdu mechanicznego, zwiększona objętość pompowanego powietrza, a także możliwość wykonania obudowy z tworzywa sztucznego, i związana z tym, zwiększona odporność na wpływ zewnętrznych czynników atmosferycznych oraz możliwość wykonania go w dowolnym kolorze.

Wynalazek w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 jest widokiem perspektywicznym klaksonu, według wynalazku; fig. 2 - jest bocznym rzutem klaksonu od strony strzałki II z fig. 1; fig. 3 - jest przekrojem poprowadzonym wzdłuż linii III-III z fig. 1; fig. 4-jest przekrojem poprowadzonym wzdłuż linii IV-IV z fig. 3; fig. 5 - jest przekrojem poprowadzonym wzdłuż linii V-V z fig. 4; fig. 6 - jest przekrojem szczegółu wskazanego jako

170 565

VI na fig. 5, w powiększonej skali; fig. 7-jest przekrojem poprowadzonym wzdłuż linii VII-VII z fig. 5; fig. 8 - jest przekrojem częściowym poprowadzonym wzdłuż krzywej przekroju VIn-VIII z fig. 3; fig. 9 - jest widokiem perspektywicznym z wyrwaniami w przekroju klaksonu w stanie rozłożonym; fig. 10 - jest rzutem poziomym wsporników zastosowanych w klaksonie, według wynalazku, fig. 11 - jest przekrojem wspornika poprowadzonym wzdłuż linii XI-XI z fig. 10; fig. 12 jest przekrojem poprzecznym wspornika poprowadzonym wzdłuż linii XII-XII z fig. 11.

Klakson pojazdu mechanicznego posiada nośną obudowę 1. Obudowa posiada dwie wydrążone części górną 2 i dolną 3 z tworzywa sztucznego (na przykład z tworzywa ABS), umieszczone jedna na drugiej i mające na zewnątrz kształt walcowy z lejkowatą wypukłością. Części górna 2 i dolna 3 obudowy 1 mają wewnątrz cylindryczną wnękę 4, a z ich obrzeżami połączone są nośne pierścienie górny 5 i dolny 6. Obudowa 1 od spodu jest zamknięta okrągłą dolną pokrywą 7, połączoną z dolnym pierścieniem 6. Na górnym pierścieniu 5 jest umocowany dodatkowy nośny pierścień 8. Od góry obudowa 1 jest zamknięta górną pokrywą 9, taką samą jak dolna pokrywa 7. Pierścienie górny 5, dolny 6 i dodatkowy 8 oraz pokrywy dolna 7 i górna 9 są wykonane z tworzywa sztucznego. Dogodnie, części górna 2 i dolna 3 obudowy 1, pierścienie nośne górny 5 i dolny 6, pierścień dodatkowy 8 i pokrywy dolna 7 i górna 9 są zgrzewane razem, na przykład przy pomocy ultradźwięków.

Jak przedstawiono na fig. 4 i 5, obwodowe części 10a i 11a dwóch przepon górnej 10 i dolnej 11 są zwrócone ku sobie, odsunięte od siebie o niewielką odległość i są zaciśnięte pomiędzy częściami górną 2 i dolną 3 we wnęce 4 obudowy 1. Przy odpowiednio dobranych materiałach, przepony mogą stanowić integralną całość z częściami górną 2 i dolną 3 obudowy 1 lub mogą być wykonane z różnych materiałów i z nimi współformowane.

Każda przepona górna 10 i dolna 11 posiada, względnie grubą i sztywną centralną część 10b i 11b w kształcie tarczy (fig. 5), z których każda posiada centralne gniazdo 10c, 11c (fig. 4) i dwa boczne gniazda 10d, 11d (fig. 4). Boczne gniazda 10d, 11d są zwrócone w stronę pokryw górnej 9 i dolnej 7, odpowiednio. Każda przepona górna 10 i dolna 11 posiada, pomiędzy swym obrzeżem i swoją centralną częścią 10b, 11b w kształcie tarczy, pocienioną, elastyczną, pierścieniową mieszkową część 10e, 11e, o falistej, podobnej do mieszka, zewnętrznej ściance. Objętość komory 12 znajdującej się pomiędzy przeponami górną 10 i dolną 11 jest zmienna podczas pracy, zależnie od położenia przepon 10 i 11.

Dogodnie, w celu ułatwienia przepływu powietrza do i z komory 12 oraz powiększenia otworu, przez który powietrze przedostaje się w kierunku kanału emisji dźwięku opisanego poniżej, pierścieniowe mieszkowe części 10e, 11e przepon górnej 10 i dolnej 11 tworzą podstawowe ścianki dwóch pierścienowych kanałów, w zwróconych ku sobie powierzchniach przepon 10 i 11 (fig. 4 i 5).

Przepony górna 10 i dolna 11 są wykonane z tworzywa sztucznego, przykładowo z ulepszonej żywicy acetalowej tak, że mogą one pracować nawet przy faktycznie niskich temperaturach i są odporne na naprężenie zmęczeniowe. W górnym nośnym pierścieniu 5 jest zamocowany centralny, podobny do szpuli, karkas 14 z materiału elektrycznie izolacyjnego, na którym jest nawinięta cewka sterująca 15 (fig. 5).

Cewka 15 jest umieszczona współosiowo z wzdłużną osią A-A cylindrycznej wnęki 4, ponad górną przeponą 10. Karkas 14, który podtrzymuje cewkę 15, jest trwale połączony z górnym pierścieniem 5, a zatem jest trwale przymocowany do obudowy 1.

Dwa, mające kształt litery E, pakiety płytek ferromagnetycznych tworzące zwory górną 17 i dolną 18, są usytuowane naprzeciwko siebie z ramionami środkowymi 17a, 18a i bocznymi 17b i 18b zwróconymi do siebie i ułożonymi w jednej linii (fig. 4).

W pobliżu podstaw swoich środkowych ramion 17a, 18a zwory górna 17 i dolna 18 posiadają szczeliny górną 19 i dolną 20.

Przez szczeliny górną 19 zwory górnej 17 i dolną 20 zwory dolnej 18 są przeprowadzone wzdłużne prostokątne sprężyste metalowe wsporniki górny 21 i dolny 22.

Jak pokazano na fig. 5 do 7, każdy koniec górnego wspornika 21 górnej zwory 1 7 jest umieszczony pomiędzy górnym łożyskiem 23 (fig. 6) ukształtowanym w górnym pierścieniu 5

170 565 i górnym odciążającym łożyskiem 24 ukształtowanym w dodatkowym pierścieniu 8. Jak przedstawiono na fig. 6, górne łożyska 23 i górne odciążające łożyska 24 są łożyskami pryzmatycznymi i są utworzone przez krawędzie ukształtowane na przecięciu się pary zbieżnych płaskich powierzchni, odpowiednio, górnego pierścienia 5 i dodatkowego pierścienia 8. Każde górne łożysko 23 i naprzeciwległe górne odciążające łożysko 24 działa na tę samą część górnego wspornika 21. Dolny wspornik 22 dolnej zwory 18 jest podobnie umieszczony pomiędzy dolnymi łożyskami 25 i dolnymi odciążającymi łożyskami 26, ukształtowanymi. odpowiednio, w dolnej pokrywie 7 i w dolnym pierścieniu 6 (fig. 5). Jak widać na fig. 4 końce ramion środkowych 17a i bocznych 17b górnej zwory 17 i ramion środkowych 18a i bocznych 18b dolnej zwory 18 są wtłoczone w odpowiadające im gniazda centralne 10c i boczne 10d górnej przepony 10 i gniazda centralne 11c i boczne 11d dolnej przepony 11. Górny wspornik 21 i dolny wspornik 22 działają jako sprężynujące belki umożliwiając zworom górnej 17 i dolnej 18 ruch wzdłuż osi A-A.

Zwory górna 17 i dolna 18 i szczeliny powietrzne pomiędzy końcami ich poszczególnych ramion razem tworzą obwód magnetyczny, który jest pod działaniem strumienia wytworzonego przez sterującą cewkę 15. Gdy cewka 15 jest wzbudzona, prąd elektryczny płynie przez nią, a wytworzone pole magnetyczne powoduje, że zwory górna 17 i dolna 18 przyciągają się wzajemnie i przemieszczają się w kierunku do siebie.

Równocześnie wsporniki górny 21 i dolny 22, z którymi połączone są zwory górna 17 i dolna 18, uginają się sprężyście, a po ustaniu wzbudzenia cewki 15, przesuwają zwory górną 17 i dolną 18 w ich pierwotne położenie.

W ten sposób w czasie pracy, przerywane wzbudzanie cewki 15 powoduje drgania zwór górnej 17 i dolnej 18, i tym samym drgania przepon górnej 10 i dolnej 11 w przeciwfazie, przy czym częstotliwość drgań zależy od mas podlegających wahaniom, stałej sprężystości wsporników górnego 21 i dolnego 22, jak również od właściwości kanału emisji dźwięku.

Przerywane wzbudzanie cewki 15 jest uzyskane dzięki zastosowaniu urządzenia przełącznikowego. Jak przedstawiono na fig. 5, górna płytka 30 z centralnym otworem 31 jest zamocowana w dodatkowym pierścieniu 8, na przykład przez współformowanie. Jeden koniec sprężystego dociskacza 33 jest przymocowany do górnej płytki 30 przy jednym jej końcu 32. Drugi koniec sprężystego dociskacza 33 usytuowany za otworem 31 w górnej płytce 30, jest zakończony występem 34 zwróconym w stronę górnej płytki 30.

W górnym wsporniku 21, który podpiera górną zworę 17 jest umocowany pierwszy elektryczny styk 35, zwrócony w stronę centralnego otworu 31 górnej płytki 30.

W sprężystym dociskaczu 33 jest umocowany drugi elektryczny styk 36, zwrócony w stronę pierwszego styku 35 i umieszczony naprzeciwko niego.

W stanie spoczynku, to znaczy wtedy gdy cewka 15 nie jest wzbudzona gdyż włącznik klaksonu jest wyłączony, styk pierwszy 35 i drugi 36 stykają się. W takiej sytuacji występ 34 na końcu sprężystego dociskacza 33 jest oddalony od górnej płytki 30, utrzymuje się zwarcie obu styków pierwszego 35 i drugiego 36. Styk pierwszy 35 i drugi 36 razem tworzą normalnie zamknięty elektryczny przełącznik, który jest połączony (w sposób nie pokazany) szeregowo z uzwojeniem sterującym cewki 15. W czasie pracy, gdy zostaje włączony włącznik klaksonu, przez przełącznik i sterującą cewkę 15 przepływa prąd i wtedy zwory 17, 18 poruszają się w kierunku od siebie w wyniku wytworzonego pola magnetycznego, powodując że wsporniki górny 21 i dolny 22 są zginane sprężyście.

W szczególności, wyginanie się wspornika górnego 21 powoduje odsunięcie pierwszego styku 35 od drugiego styku 36 i rozłączenie utworzonego przez nie przełącznika. W tych warunkach występ 34 sprężystego dociskacza 33 opiera się na górnej płytce 30.

Przerwanie zasilania cewki 15 powoduje ustanie przyciągania magnetycznego pomiędzy zworami górną 17 i dolną 18 powodując ich odsunięcie się od siebie. Wtedy pierwszy styk 35 ponownie styka się z drugim stykiem 36 powodując ponowne wzbudzenie cewki sterującej 15. T a operacjajest powtarzana cyklicznie poprzez cały okres, w trakcie którego klakson jest czynny.

Jak przedstawiono na fig. 4, 5 i 9 części górna 2 i dolna 3, obudowy 1 klaksonu, posiadają współosiowe cylindryczne wewnętrzne ścianki górną 2a i dolną 3a oraz cylindryczne zewnętrzne

170 565 ścianki górną 2b i dolną 3b. Obrzeża wewnętrznych i zewnętrznych ścianek górnych 2a, 2b i dolnych 3a, 3b części górnej 2 i dolnej 3, w pobliżu przepon górnej 10 i dolnej 11, są zakończone pierścieniową przegrodą odpowiednio, górną 40 i dolną 41 i są ze sobą połączone.

Górna pierścieniowa przestrzeń 50 jest ograniczona przez nośny górny pierścień 5, dwie górne ścianki wewnętrzną 2a i zewnętrzną 2b i górną pierścieniową przegrodę 40 górnej części 2 obudowy 1.

Podobnie dolna pierścieniowa przestrzeń 51 jest ograniczona przez dolny nośny pierścień 6, dolne ścianki wewnętrzną 3a i zewnętrzną 3b i dolną pierścieniową przegrodę 41.

Jak uwidoczniono, zwłaszcza w prawej części fig. 4, w dolnej pierścieniowej przegrodzie 41 dolnej części 3 obudowy 1 i w dolnej wewnętrznej ściance 3a jest wykonany dolny wlotowy otwór 60, a w obrzeżach przepon górnej 10 i dolnej 11 są wykonane wycięcia. Dzięki temu komora 12 o zmiennej objętości jest połączona z dolną pierścieniową przestrzenią 51. Dolny wlotowy otwór 60 jest także widoczny na fig. 3 i 9. Sąsiednie, poprzeczne, zakrzywione dolne, odchylone ścianki wlotowa 61 i wylotowa 62 na fig. 8 i 9 są położone w dolnej pierścieniowej przestrzeni 51, pomiędzy dolnymi ściankami wewnętrzną 3a i zewnętrzną 3b dolnej części 3 obudowy 1 klaksonu. Dolna odchylona ścianka wlotowa 61 jest przyległa do krawędzi dolnego wlotowego otworu 60.

W czasie pracy, powietrze, które jest wpompowywane w wyniku drgań przepon górnej 10 i dolnej 11 tworzących komorę 1 '2 o zmiennej objętości, przechodzi przez dolny wlotowy otwór 60 do dolnej pierścieniowej przestrzeni 51, co pokazano strzałką F1 na fig. 9. Wlotowa dolna odchylona ścianka 61, która korzystnie jest łukowa, powoduje wprowadzenie wpompowywanego powietrza do dolnej pierścieniowej przestrzeni 51, jak pokazano strzałką F2 na fig. 9. Strumień wpompowywanego powietrza przepływa przez dolną pierścieniową przestrzeń 51, jak pokazano strzałkami F3 i f4 na fig. 9, aż do wylotowej dolnej odchylonej ścianki 62. Ta wylotowa dolna odchylona ścianka 62 kieruje strumień powietrza do dwóch, leżących naprzeciw siebie, otworów dolnego wylotowego 63 i górnego wlotowego 64 wykonanych w pierścieniowych przegrodach, odpowiednio, dolnej 41 i górniej 40 części dolnej 3 i części górnej 2 obudowy 1. Strumień powietrza w ten sposób dochodzi do górnej pierścieniowej przestrzeni 50 górnej części 2 obudowy 1, jak pokazano strzałkami F5 i F6 na fig. 9. Otwory dolny wylotowy 63 i górny wlotowy 64 są usytuowane w pobliżu dolnego wlotowego otworu 60.

W górnej pierścieniowej przestrzeni 50 górnej części 2 obudowy 1 jest umieszczona zakrzywiona, poprzeczna, wlotowa górna odchylona ścianka 65 (fig. 8 i 9), która ukierunkowuje przepływ strumienia powietrza, wpływającego ‘do górnej pierścieniowej przestrzeni 50 w górnej części 2 obudowy 1, co wskazano strzałką F7 na fig. 9. Występy części górnej 2 i dolnej 3 obudowy 1 razem tworzą zewnętrzny lejek 70, podobny do tuby, który łączy się z górną pierścieniową przestrzenią 50 górnej części 2 obudowy 1 i z dolną pierścieniową przestrzenią 51 dolnej części 3 obudowy 1.

Jak pokazano na fig. 9 górna zewnętrzna ścianka 2b górnej części 2 obudowy 1 posiada szczelinę 71, oddaloną od wlotowej górnej odchylonej ścianki 65. W pobliżu szczeliny 71, pomiędzy dwiema górnymi ściankami wewnętrzną 2a i zewnętrzną 2b górnej części 2 rozciąga się niemal stycznie do górnej wewnętrznej ścianki 2a przegroda 72. Przy szczelinie 71 górna zewnętrzna ścianka 2b górnej części 2 jest połączona z górną zewnętrzną wygiętą ścianką 2c leżącą na zewnątrz poza górną zewnętrzną ścianką 2b i tworzącą z nią rozchylony kanał. Dolna część 3 posiada dolną zewnętrzną wygiętą ściankę 3c (fig. 4 i 9) o kształcie zgodnym z kształtem górnej zewnętrznej wygiętej ścianki 2c górnej części 2.

W przykładzie wykonania, wysokość górnej zewnętrznej wygiętej ścianki 2c górnej części 2 jest zasadniczo stała, natomiast wysokość dolnej zewnętrznej wygiętej ścianki 3c dolnej części 3 maleje. Zewnętrzne wygięte ścianki górna 2c i dolna 3c wraz z zamykającymi ściankami górną 2d i dolną 3d (fig. 4 i 9) tworzą lejek 70 podobny do tuby i stanowiący końcowy kanał dźwiękowy. Ten końcowy kanał dźwiękowy jest otwarty na zewnątrz i stanowi ujście dla strumienia drgającego powietrza wytwarzanego w komorze 12 o zmiennej objętości, który następnie przechodzi przez pierścieniowe przestrzenie górną 50 i dolną 51 części górnej 2 i części dolnej 3 obudowy 1.

170 565

Pierścieniowe przestrzenie górna 50 i dolna 51 tworzą spiralę, wzdłuż której przemieszcza się strumień drgającego powietrza. Długość tej spirali jest odwrotnie proporcjonalna do częstotliwości wymaganego dźwięku i może mieć różną długość. Usytuowanie spirali dookoła wzdłużnej osi obudowy 1 klaksonu zapewnia uzyskanie kanału dźwięku, który może mieć znaczną długość podczas gdy wymiary klaksonu są tak małe jak to możliwe.

Zamiast pojedynczej cewki sterującej 15 w klaksonie mogą być zastosowane dwie cewki zamocowane wewnątrz nośnej obudowy 1 dookoła środkowych ramion, górnego 17a i dolnego 18a, dwóch przeciwległych zwór górnej 17 i dolnej 18. Cewki te mogą być połączone równolegle lub szeregowo i wzbudzane prądem przerywanym korzystnie przy pomocy pojedynczego urządzenia przełącznikowego. Kształt tej drugiej sterującej cewki jest pokazany linią przerywaną na fig. 4 i 5.

W innym przykładzie wykonania sprężyste wsporniki górny 21 i dolny 22 mają kształt przedstawiony na fig. 10,11 i 12. Wsporniki21,22 mająkształt podłużnego prostokąta z dwoma płaskimi zakończeniami 81 z otworami mocującymi 82 przeznaczonymi do umieszczania w nich elementów mocujących takich jak gwoździe lub nity. Wsporniki 21, 22 mają między zakończeniami 81 dwie pofalowane części 87 oraz między nimi część środkową 83 ze środkowym wgłębieniem 84, nadającym mu grubość umożliwiającą wtłaczanie w pakiet płytek tworzących zworę klaksonu.

W środkowej części 83 są wykonane, zwrócone ku sobie, zagięcia 85 w kształcie litery U zwiększające sztywność i wzmacniające wsporniki 2122. W zagięciach 85 są wykonane otwory 88, z których jeden jest przeznaczony do zamocowania elektrycznego styku 36. Końce zagięć 85 w kształcie litery U są połączone z liniowymi zagięciami 86 prostopadłymi do osi wzdłużnej wsporników 21, 22 i ustalającymi położenie zwór górnej 17 i dolnej 18 względem wsporników 21, 22. Pofałdowane części 87 (fig. 11), umożliwiają środkowej części 83, wsporników 21, 22 przemieszczanie się na znaczną odległość bez nadmiernego naprężania końcowych części 81, współpracujących z konstrukcją nośną.

Konstrukcja wsporników 21, 22 umożliwia uzyskanie, w produkcji masowej, powtarzalności stałej sprężystości, a zatem również częstotliwości drgań i dźwięku klaksonu.

170 565

170 565 '//~ζ

170 565

FIG. 6 νι

FIG. 7

170 565

FIG. 8

Yirt-wn

170 565

ΡΙ6. 9

170 565

FIG. 10

06 ®^L--e82

21,22 βθ % z³¹

IL ~I 7 % \

66 86 65

2.4.2.2

FIG. 12 y;ir-XH

170 565

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz.

Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Klakson pojazdu mechanicznego zawierający dwuścienną walcową obudowę nośną z wypukłością w kształcie lejka między ściankami której znajdują się pierścieniowe przestrzenie górna i dolna na obwodzie której jest przymocowana pierwsza przepona stanowiąca jedną ściankę komory o zmiennej objętości połączonej z pierścieniowymi przestrzeniami górną i dolną oraz z lejkiem, oraz w której znajduje się także cewka z umieszczoną ruchomo wewnątrz niej przynajmniej jedną częścią górnej zwory połączonej z przeponą, znamienny tym, że w nośnej obudowie (1) jest umieszczona i połączona z nią obwodowo druga przepona (11), która jest oddalona od pierwszej przepony (10) i zwrócona ku tej pierwszej przeponie (10), i która stanowi drugą ściankę komory (12) o zmiennej objętości, oraz z którąjest połączona druga dolna ruchoma ferromagnetyczna zwora (18) zwrócona w stronę pierwszej górnej zwory (17) i oddzielona od niej szczeliną.
2. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza górna zwora (17) jest zawieszona na sprężystym górnym wsporniku (21), a druga dolna zwora (18) jest zawieszona na sprężystym dolnym wsporniku (22), przy czym wsporniki górny (21) i dolny (22) są umieszczone w nośnej obudowie (1) prostopadle do kierunku mchu (A-A) zwór górnej (17) i dolnej (18).
3. Klakson według zastrz. 2, znamienny tym, że wsporniki górny (21) i dolny (22) mają kształt prostopadłościennej wydłużonej belki.
4. Klakson według zastrz. 2, znamienny tym, że wspornik górny (21) jest umieszczony we wnętrzu szczeliny górnej (19) zwory górnej (17), a wspornik dolny (22) jest umieszczony we wnętrzu szczeliny dolnej (20) zwory dolnej (18).
5. Klakson według zastrz. 2, znamienny tym, że końce wspornika górnego (21) są wsparte na łożyskach górnych (23), a końce wspornika dolnego (22) są wsparte na łożyskach dolnych (25) , przy czym łożyska górne (23) i dolne (25) są usytuowane na obrzeżu obudowy (1).
6. Klakson według zastrz. 5, znamienny tym, że każdy koniec wspornika górnego (21) jest umieszczony pomiędzy górnym łożyskiem (23) i górnym odciążającym łożyskiem (24), a każdy koniec wspornika dolnego (22) jest umieszczony pomiędzy dolnym łożyskiem (25) i dolnym odciążającym łożyskiem (26), przy czym odciążające łożyska górne (24) i dolne (26) są usytuowane na obrzeżu obudowy (1).
7. Klakson według zastrz. 5, znamienny tym, że łożyska górne (23) i dolne (25) są łożyskami pryzmatycznymi, których krawędź jest utworzona przez dwie powierzchnie zbiegające się w dwuścian.
8. Klakson według zastrz. 6, znamienny tym, że odciążające łożyska górne (24) i dolne (26) są łożyskami pryzmatycznymi, których krawędź jest utworzona przez dwie powierzchnie, zbiegające się w dwuścian.
9. Klakson według zastrz. 5 albo 7, znamienny tym, że krawędź łożyska górnego (23) jest prostopadła do osi wzdłużnej wspornika górnego (21), a krawędź łożyska dolnego (25) jest prostopadła do osi wzdłużnej wspornika dolnego (22).
10. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że końce każdego wspornika górnego (21) i dolnego (22) są trwale przymocowane do nośnej obudowy (1).
11. Klakson według zastrz. 10, znamienny tym, że każdy wspornik górny (21) i dolny (22) posiada dwa zakończenia (81) oraz usytuowaną pośrodku środkową część (83), a pomiędzy każdym zakończeniem (81) i środkową częścią (83) ma pofalowaną część (87) z wgłębieniami i wybrzuszeniami o kształcie falistym.
12. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna sterująca cewka (15) jest współosiowa z osią (A-A) zwór górnej (17) i dolnej (18), a co najmniej jedna ze zwór (17) ma kształt litery E i ma środkowe ramię (17a) umieszczone wewnątrz cewki (15).

170 565
13. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że obie zwory górna (17) i dolna (18) mają kształt litery E i są zwrócone swoimi ramionami leżącymi w jednej linii do siebie.
14. Klakson według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że zwory górna (17) i dolna (18) stanowią izolowane pakiety płytek ferromagnetycznych o jednakowej masie.
15. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że przepony górna (10) i dolna (11) posiadają grubą, sztywną centralną część (10b, 11b) w kształcie tarczy, z centralnym gniazdem (10c, 11c) i bocznymi gniazdami (10d, 11d), w których są umocowane końce zwór, odpowiednio, górnej (17) i dolnej (18).
16. Klakson według zastrz. 15, znamienny tym, że każda przepona górna (10) i dolna (11), pomiędzy obrzeżem i centralną częścią (Ub, 11b) w kształcie tarczy, posiada pocienioną, pierścieniową elastyczną, mieszkową część (10e, 11e) mającą pierścieniowe wgłębienia i wybrzuszenia o kształcie falistym.
17. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej część kanału dźwiękowego stanowią pierścieniowe przestrzenie górna (50) i dolna (51), zawarte między cylindrycznymi ściankami bocznymi dwuściennej walcowej obudowy nośnej (1).
18. Klakson według zastrz. 17, znamienny tym, że w nośnej obudowie (1), względem której przepony górna (10) i dolna (11) są zamocowane poprzecznie, jest usytuowana cylindryczna wnęka (4) otoczona bocznymi wewnętrznymi ściankami górną (2a) i dolną (3a), zaś pomiędzy ściankami wewnętrznymi górną (2a) i dolną (3a) i zewnętrznymi górną (2b) i dolną (3b) jest usytuowana łącząca je co najmniej jedna pierścieniowa przegroda górna (40) i dolna (41) dzieląca przestrzeń między tymi ściankami na pierścieniową przestrzeń górną (50) i dolną (51), a wewnętrzne ścianki górna (2a) i dolna (3a) posiadają dolny wlotowy otwór (60) łączący komorę (12) o zmiennej objętości z dolną pierścieniową przestrzenią (51), przy czym w pierścieniowych przegrodach górnej (40) i dolnej (41) jest usytuowany co najmniej jeden otwór dolny wylotowy (63) i górny wlotowy (64) łączący pierścieniowe przestrzenie, górną (50) z dolną (51), a pomiędzy ściankami dolnymi wewnętrzną (3a) i zewnętrzną (3b), i przy dolnym otworze wlotowym (60) jest usytuowana wlotowa dolna odchylona ścianka (61), a przy dolnym otworze wylotowym (63) jest usytuowana wylotowa dolna odchylona ścianka (62), natomiast pomiędzy ściankami górnymi wewnętrzną (2a) i zewnętrzną (2b), i przy górnym otworze wlotowym (64) jest usytuowana wlotowa górna odchylona ścianka (65).
19. Klakson według zastrz. 18, znamienny tym, że w górnej zewnętrznej ściance (2b) jest usytuowana szczelina (71) łącząca górną pierścieniową przestrzeń (50) z końcowym kanałem dźwiękowym mającym kształt lejka (70).
20. Klakson według zastrz. 2, znamienny tym, że do górnego wspornika (21) jest dołączony elektryczny pierwszy styk (35), a elektryczny drugi styk (36) jest przymocowany przy jednym końcu sprężystego dociskacza (33), którego drugi koniec jest połączony z nośną obudową (1) po przeciwnej stronie górnej zwory (17), względem styku pierwszego (35) i drugiego (36), przy czym styki pierwszy (35) i drugi (36) stanowią elektryczny przełącznik połączony szeregowo ze sterującą cewką (15).
21. Klakson według zastrz. 20, znamienny tym, że górna płytka (30) jest połączona ze sprężystym dociskaczem (33).
22. Klakson według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera dwie sterujące cewki (15), które są przymocowane do obudowy (1), i w obrębie których jest umieszczona co najmniej jedna część zwory górnej (17) i dolnej (18).
23. Klakson według zastrz. 22, znamienny tym, że cewki (15) są współosiowe i są elektrycznie połączone w układzie równoległym.